ძველი აღთქმა ქრისტეს შესახებ პარამეტრები

[tedo881]

მაინტერესებს ძველ აღთქმაში კონკრეტულად სად გვხვდება წინასწარმეტყველებები ქრისტეზე, ქრისტეს ცხოვრებაზე.

[marine]

მაინტერესებს ძველ აღთქმაში კონკრეტულად სად გვხვდება წინასწარმეტყველებები ქრისტეზე, ქრისტეს ცხოვრებაზე.

მე ვიცი რომ დავით მეფის ფსალმუნებშია ძალიან ბევრი წინასწარმეტყველება იესოზე.

[Otherguy]

მაინტერესებს ძველ აღთქმაში კონკრეტულად სად გვხვდება წინასწარმეტყველებები ქრისტეზე, ქრისტეს ცხოვრებაზე.

არის რამოდენიმე ფსალმუნი, მაქსიმუმ 5, სადაც გვხვდება იესოზე წინასწარმეტყველება.

II ფსალმუნი უეჭველია. ასევე ერთ-ერთში წერია: "ტახტი კი შენი ღმერთო უკუნითი უკუნისამდეა, ამიტომაც გცხო ღმერთმა, შენმა ღმერთმა...", სადაც საუბარია იესოს ორ ბუნებაზე.

[გუდაგუდა]

ამ ქადაგებაში მამა დავით ქვლივიძეს მოყავს ადგილები ძველი აღთქმიდანაც თუ კარგად მახსოვს, სადაც ქრისტეზეა საუბარი http://www.youtube.com/watch?v=aIykegmb-wY

[აკაკი]

გადახედე თემებს წმ. წერილსა და ღვთისმეტყველებაში ნახავ ბევრ რამეს

[Otherguy]

ამ ქადაგებაში მამა დავით ქვლივიძეს მოყავს ადგილები ძველი აღთქმიდანაც თუ კარგად მახსოვს, სადაც ქრისტეზეა საუბარი http://www.youtube.com/watch?v=aIykegmb-wY

ეგენი არაა წინასწარმეტყველება, ეგ არის ტიპოლოგია. მაგალითად იონა წინასწარმეტყველი იყო რეალური ადამიანი და რაც მას გადახდა თავს იყო რეალური. მაგრამ მისი ბიოგრაფია ასახავს რაღაც უფრო მეტს მომავალში, ანუ იესოს მოსვლას და ღვაწლს. ანუ იონას ბიოგრაფია როცა იწერებოდა, ქრისტეზე არავინ(გარდა ღვთისა) არ ფიქრობდა, ძველ აღთქმაში რამოდენიმე სპეციფიკური ეპიზოდის გარდა(ფსალმუნებისა) ქრისტეს შესახებ თითქმის არაფერი წერია გაცხადებულად.

[აკაკი]

- როდესაც ადამიანი, მეტად კი მცირედმორწმუნე ადამიანი, იობის წიგნს ეცნობა, მის ცხოვრებას, ტანჯვას და განსაცდელს, გონებაში იშვება აზრი: რატომ იტანჯებიან ადამიანები უსამართლოდ, დაუმსახურებლად? და მისთ. იობი მართალი კაცი იყო, ალალი, ღვთისმოშიში, ღვთის მსახურება იყო მთელი მისი სიცოცხლე. ემსახურებოდა უფალს, არა გამორჩენის გამო (ე.ი ხორციელი, მიწიერი თვალსაზრისით), არამედ სულითა და ჭეშმარიტებით. აი, ნაცნობი სიტყვებიც ახალი აღთქმიდან. იობი, როგორც აბრაამი, დიდსულოვანი (დიდებული სულის მქონე) ადამიანია, ახალი აღთქმის ადამიანი ძველ აღთქმაში. და მაინც, რატომ იტანჯება ადამიანი დაუმსახურებლად? - სვამს კითხვას მცირდემორწმუნე გონება. ე.ი იობის ცხოვრების, მისი განსაცდელის გაცნობისას ადამიანი ზოგადსაკაცობრიო საკითხს, პრობლემას უახლოვდება. ადამიანისგან ამაზე პასუხის ძიება ჭიანჭველის მიერ ფილოსოფიის შესწავლას ემსგავსება. ადამიანის მიზანი არ უნდა იყოს ამაზე პასუხის მოძიება. აი, მე ვფიქრობ, რომ ადამიანი ვერ დაიტევს პასუხს ამაზე, არ შეუძლია. ამიტომაცაა ასე დაფარული ჩვენთვის. საზრუნავი კი ისაა, თუ როგორ დავითმინოთ, ღვთის მადლიერებითა და დიდებით, მოწევნული განსაცდელი და როგორ გავიზარდოთ განსაცდელით. რაც შეეხება ხსენებულ ზოგადსაკაცობრიო საკითხსა და პრობლემას, აღსანიშნავია, რომ იობის წიგნი ამ მხრივ წინასწარმეტყველურია. იობი, უდიდეს განსაცდელში მყოფი ადამიანი, და ამ ზოგადსაკაცობრიო პრობლემის საკუთარ თავზე გამომცდელი, ხედავს მხსნელის არსებობის საჭიროებას. ერთ-ერთ საუბარში იობი ამბობს: ”ვიცი, ცოცხალია ჩემი გამომხსნელი და საბოლოოდ აღიმართება მიწაზე!” (იობი 19:25). აი სიტყვები, სადაც იობი წინასწარმეტყველებს მხსნელს, მის მოსვლას, რომელსაც, აღსანიშნავია, რომ საკუთარ გამომხსნელად მიიჩნევს და ეს ასეც არის, რადგან ვიცით, მაცხოვარმა რომ ადამიანთა მოდგმა იხსნა ცოდვის წყევლისა და სიკვდილისაგან და დაუბრუნა/შეარიგა ღმერთს, ამასთან საჭიროა, რომ თითოეულმა პიროვნებამ საკუთარი თავის მაცხოვრად, პირადად თავის მაცხოვრადაც მიიჩნიოს უფალი იესო ქრისტე, ისურვოს და იღვაწოს ცხონებისათვის. ამდენად, იობის წიგნში ამ რთულ საკითხზე პასუხი გაცემულია: - ჩვენ, ადმის მოდგმა, ვსაჭიროებთ მხსნელს, გადამრჩენელს.

სიტყვებს ”ვიცი, ცოცხალია ჩემი გამომხსნელი”, იობის წიგნის ძველ ქართულ თარგმანში (მცხეთურ ხელნაწერში) ასე ვკითხულობთ: "ვიცი, რამეთუ საუკუნჱ არს, რომელსა ჴსნაჲ ჩემი ეგულების". ყურადღება მივაქციოთ სიტყვებს "საუკუნჱ არს" რომელსა ჴსნაჲ ჩემი ეგულების” - ესე იგი, მხსნელი, რომელსაც ადამის მოდგმის ხსნა აქვს განზარხული "საუკუნჱ არს", მარადიული არსებაა, არც დასაბამი, არც დასასრული აქვს, არამედ მარად არსებულია. აი, ეს სიტყვები მხსნელის ღვთაებრივობას უსვამს ხაზს. რაც შეეხება ამ სიტყვების მეორე ნაწილს "და საბოლოოდ აღიმართება მიწაზე!", შეიძლება ვქვათ, რომ სიტყვა "საბოლოოდ" აღნიშნავს იმ ჟამთა აღსასრულს-ბოლოს, როცა ღვთის ძე უნდა მოვლინებოდა ქვეყანას, როგორც პავლე მოციქული ამბობს: ,,ოდეს მოიწია აღსასრული ჟამთაჲ, მოავლინა ღმერთმან ძე თჳსი” (გალ. 4:4). ხოლო სიტყვები ”აღიმართება მიწაზე”, ჩემი აზრით, ღვთის წიაღში მარად არსებული ლოგოსის ხორცშესხმაა და მისი განკაცება, მისი ჯვარცმა (შდრ. ”როგორც მოსემ აღამაღლა-აღმართა გველი უდაბნოში, ისე უნდა ამაღლდეს-აღიმართოს კაცის ძეც”). ვასკვნით, რომ კაცთა მოდგმის მხსნელი, რომლის მოსვლას წინასწარმეტყველებს იობი, არის თავად ღმერთი, რომელმაც დე შეგვიწყალოს ჩვენ და გვაცხოვნოს, ღვთისმოშბლის მეოხებით, ამინ.

[ალექსანდრე]

ახლა კი ვნახოთ ზოგიერთი წინასწარმეტყველება რომელიც ეხება იესო ქრისტეს ცხოვრებას:
ესაია წინასწარმეტყველი მესიის ქალწულისაგან შობის შესახებ გვიცხადებს: „ამიტომ თავად მოგცემს მეუფე ნიშანს, აჰა, ქალწული მუცლად-იღებს და შობს ძეს და უწოდებენ სახელად ემანუელს“ (ესაია 7:14)
წინასწარმეტყველი მიქეა მიგვითითებს ადგილს სადაც უნდა იშვას მესია: „შენ კი, ეფრათას ბეთლემო, უმცირესი ხარ იუდას ათასეულთა შორის, მაგრამ შენგან გამომივა ხელმწიფე ისრაელში და ძველითგან იქნება მისი წარმოშობა, საუკუნო დღეებიდან„ (მიქეა 5:1)
იგივე ესაია წინასწარმეტყველი განჭვრეტს რა იესოს საქადაგებლად გამოსვლას, წარმოთქვამს: „უთხარით სიონის ასულს, აჰა, მოდის შენი ხსნა. აჰა, მასთანვეა მისი საზღაური და მის წინაა მისი გასამრჯელო!“ (ესაია 62:11)
ის ასევე გვიცხადებს სასწაულების შესახებ, რომლებსაც მოახდენს მაცხოვარი: „ის მოვა და გიხსნით თქვენ. მაშინ აეხილებათ თვალები ბრმებს და ყრუებს სასმენელნი გაეხსნებათ. მაშინ ირემივით იხტუნებს მკელობელი და მუნჯის ენა იგალობებს“ (ესაია 35:4-6)
წინასწარმეტყველი ზაქარია გვაუწყებს იერუსალიმში მესიის დიდებით შესვლის შესახებ: „იხარე დიდად, სიონის ასულო! დაეცი ყიჟინა, იერუსალიმის ასულო, აჰა, შენი მეუფე მოდის შენთან, მართალი და გამარჯვებული. თვინიერია ის და ამხედრებულია სახედარზე და ჩოჩორზე, ხრდალი ვირის ნაშიერზე“ (ზაქარია 9:9)
მაცხოვრის დიდებით შესვლა, სიონის ასულების ეს სიხარული აშფოთებს მღვდელმთავრებსა და ფარისევლებს. ისინი თათბირობენ როგორ დაღუპონ იესო. მაგრამ ის რაც მათ უნდა თქვან თათბირის დროს, უკვე დიდი ხნით ადრე არის ჩაწერილი „სიბრძნე სოლომონისაში“: „საცდური დავუგოთ მართალს, რადგან ჩვენთვის ტვირთია მხოლოდ და ჩვენი საქმეების წინააღმდგომი, გვაყვედრის ცოდვებს რჯულის წინაშე და ჩვენი აღზრდის ცოდვებში გვადანაშაულებს. აცხადებს, თითქოს ღვთის ცოდნა ჰქონდეს და თავის თავს უფლის ძეს უწოდებს. ჩვენი ზრახვების მამხილებლად გვექცა და დასანახადაც კი მძიმეა ჩვენთვის, რადგან მისი ცხოვრება არ მიაგავს სხვათა ცხოვრებას და განსხვავდება ბილიკნიც მისი. მატყუარებად ვითვლებით მისთვის და შორს უვლის ჩვენს გზებს როგორც უწმინდურობას. ბედნიერებად თვლის მართალთა აღსასრულს და ტრაბახობს: ჩემი მამააო ღმერთი. ვნახოთ, მართალია თუ არა სიტყვები მისი და გამოვცადოთ იგი მისი აღსასრულისას. თუ მართლაც ჭეშმარიტი ძეა ღვთისა, უფალი დაიცავს და დაიხსნის მას მტრების ხელიდან. გინებითა და ტანჯვით გამოვცადოთ იგი, რათა შევიცნოთ მისი თავმდაბლობა და უწყინარობა მისი შევამოწმოთ. სამარცხვინო სიკვდილით დავსაჯოთ იგი, რადგან თანახმად მისი სიტყვებისა, მასზე იზრუნებენ“ (სიბრძნე სოლომონისა 2: 12-20)
ფსალმუნთმგალობელი დავითი განჭვრეტს, რომ იესოს გამცემელი მისი ახლობელი ადამიანი იქნება: „ჩემთან მშვიდობიანად მყოფმაც კი, რომლის იმედიც მქონდა, რომელიც ჩემს პურს ჭამდა, ტერფი აღმართა ჩემს წინააღმდეგ“ (ფს. 40:10)
წინასწარმეტყველი ზაქარია წინასწარმეტყველებს, რომ იუდა გაყიდის თავის მასწავლებელს 30 ვერცხლად, შემდეგ ამ ვერცხლს ტაძარში დააბნევს და რომ ამ ვერცხლით ნაყიდი იქნება მეკეცის მიწა: „და მომიწონიან გასამრჯელოდ ოცდაათ ვერცხლს. მითხრა უფალმა: ჩაყარე ისინი საგანძურში - საუკეთესო საფასურია, როგორც დავფასდი მათგან. მეც ავიღე ოცდაათი ვერცხლი და ჩავყარე უფლის სახლის საგანძურში“ (ზაქარია 11:12, 13)
ესაია ხედავს ტანჯვას, რომელსაც მესია განიცდის: „ზურგი მქონდა მიშვერილი ჩემი მცემელისთვის და ყბები - წვერების მგლეჯელისთვის. არ დამიფარავს პირისახე დამცირებისგან და ფურთხებისგან“ (ესაია 50:6); „ევნო და ეწამა, მაგრამ არ დაუძრავს ბაგე, კრავივით დასაკლავად მიიყვანეს და როგორც ცხვარი დუმს მპარსველთა წინაშე, მასაც არ დაუძრავს ბაგე“ (ესაია 53:7)
დავითის წინასწარმეტყველებაში ნათქვამია, როგორი სიკვდილით მოკვდება ქრისტე, როგორ გაიყოფენ მის შესამოსელს, როგორ დაიტანჯება ჯვარზე წყურვილით და როგორ შეასმევენ მას ძმარს: „ბოროტთა ხროვა წრედ შემომერტყა ლომის მსგავსად ჩემი ხელ-ფეხის გასაგმირავად. მთელი ჩემი ძვლები დაითვლება; ისინი მიჭვრეტენ ნიშნის მოგებით. ჩემს სამოსელს ინაწილებენ და წილს ყრიან ჩემს კვართზე“ (ფს. 21:17-19); „დამცირებამ დაამსხვრია ჩემი გული და ქანცი გამიწყდა. ველოდი თანამგრძნობლებს და არავინ იყო, მანუგეშებელს და ვერ ვპოვე. და აურიეს ჩემს საჭმელში ძირმწარე და წყურვილის დროს მასვეს ძმარი“ (ფს. 68:21-22)
ესაია წინასწარმეტყველი საუბრობს ქრისტეს დაკრძალვის ადგილზეც კი: „მიეცა სამარხი ბოროტეულთა გვერდით და მდიდართან ერთად თავის სიკვდილში“ (ესაია 53:9)
მოსე მიიყვანს რა ებრაელებს აღთქმულ მიწამდე, გარდაცვალების წინ აფიცებს მათ, რომ უსმინონ უფალი ღმერთის ხმას, დაიცვან მისი მცნებები და აღუთქვა მათ ყოველივე ამქვეყნიური სიკეთე: თუ არ გაიგონებ უფლის, შენი ღმერთის სიტყვას: - თქვა მოსემ: - „და არ დაიცავ და არ შეასრულებ ყველა მის მცნებას და წესებს რომელთაც გიცხადებ დღეს, გადმოვა შენზე ყველა ეს წყევლა და გეწევა. წყეული იქნები ქალაქად და წყეული იქნები ველად“ (ΙΙ რჯ. 28:15-16); ჩამოთვლის რა მაშინ ყველა წყევლას და უბედურებას რომელიც შეემთხვევათ ებრაელებს თუ ისინი არ მოუსმენენ უფალი ღმერთის ხმას, მოსე სხვათაშორის ამბობს: „გაგფანტავთ უფალი ყველა ხალხში ქვეყნის კიდიდან ქვეყნის კიდემდე...., მაგრამ ვერ იგრძნობ შვებას ვერც იმ ხალხში.... და შიში იქნება დღისით და ღამით, დაგეკარგება სიცოცხლის სასო“ (ΙΙ რჯ. 28:64-65)

Борис Ильич Гладков. "Толкование Евангелия"
თარგმნა ალექსანდრე აღლაძემ