პუბლიცისტიკა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
პუბლიცისტიკა |
m16 |
Dec 7 2007, 12:24 AM
პოსტი
#1
|
.......... ჯგუფი: Members პოსტები: 5,739 რეგისტრ.: 2-July 07 მდებარ.: Rustavii წევრი № 2,365 |
დაწერეთ ყველაფერი რაც იცით პუბლიცისტიკაზე და ქართველ პუბლიცისტებზე
ჩვენს სახელმძღვანელოში ცოტა წერია და მინდა მეტი გავიგო -------------------- :)
|
დავით ივერიელი |
Dec 7 2007, 12:30 AM
პოსტი
#2
|
Illuminatus ჯგუფი: Members პოსტები: 1,988 რეგისტრ.: 27-July 06 მდებარ.: L.o.r.i.e.n. წევრი № 21 |
ციტატა პუბბლიცისტიკოსებზე პუბლიცისტები ნუ თანამედროვე პუბლიცისტებიდან მე ჯემალ ქარჩხაძე მომწონს ძალიან და ნუ ილია თავისთავდ უძლიერესია ისე ზოგადად პუბლიცისტიკა ანალიტური ჟურნალისტიკის ერთ-ერთი სახეა... ეხლა თავი არ ამქვს თორემ დავწერდი რაღაცეებს პუბლიცისტური მტკიცებისა და წერის შესახებ -------------------- მერე რა რომ . . .
|
taicko |
Apr 4 2008, 01:30 PM
პოსტი
#3
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 80 რეგისტრ.: 8-March 08 წევრი № 4,112 |
ზოგჯერ მხატვრული ნაწარმოების გარდა საინტერესოა პუბლიცისტიკის კითხვა. მე ხშირად ვკითხულობ, ოღონდ ავტორების სახელები არ მამახსოვრდება
|
ninela |
Apr 16 2008, 06:33 PM
პოსტი
#4
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
თანამედროვე პუბლიცისტებიდან ოთარ ჭილაძე და ჯემალ ქარჩხაძე მიმაჩნია საუკეთესოებად! შედარებიტ ძველებიდან გერონტი ქიქოძე და აკაკი ბაქრაძე, ასევე გურამ ასათიანი..... უფრო ძველებიდან პირველ რიგში ილია შემდეგ სერგეი მესხი და ნიკო ნიკოლაძე! ჩემი ლექტორის წყალობით მართლა ნიკოლაძის მთელი პუბლიცისტიკა ზეპირად თუ არა თხრობით მაინც ვისწავლე!
P.ს. m16 გაიხარე ამ თემის გახსნა რომ მოგაფიქრდა! -------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
ninela |
Apr 16 2008, 06:43 PM
პოსტი
#5
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
რახან "ჩავირთე" ბარემ დავწერ! ტუ სურვილი გექნებათ შეგიძლიათოთარ ჭილაძის "სიცოცხლისათვის" წაიკითხოთ! ასევე "ვგმობ სისასტიკეს" ეს ორი ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა მისი წერილებიდან !ვგმობ სისასტიკეს 9 აპრილის ტრაგედიას ეხება! მართლა არაჩვეულებრივი წასაკითხია ყველას გირჩევთ! აი ნიკოლაძეს რაც შეეხება "ფრანგული პრესის დეკადანსი" ყველაზე საუკეთესო წერილია ჩემი აზრით, სხვათაშორის, ამ წერილში განხილული პრობლემები- ფრანგულ პრესაში, დგესაც აქტუალურია ქართული ჟურნალისტიკისთვის! განათლების საკითხებთან დაკავშირებითაც საინტერესო მოსაზრებები აქვს ნიკოლაძეს! საინტერესოა მესხისა და ნიკოლაძის პოლემიკა რომელიც ქართველი ადამიანის საზგვარგარეთსა და სამშობლოში მოღვაწეობის"შედეგიანობას ეხება. ორივე მხარეს საკმაოდ მყარი და საინტერესო არგუმენტები აქვს! ეს პოლემიკა მნიშვნელოვანია იმ თვალსაზრისითაც , რომ ეს პირველი პოლემიკაა ქართულ პერიოდიკაში რომელიც "კორექტულად" წარიმართა! სულ ეს იყო რაც მოვასწარი!კიდევ შეგაწუხებთ!
-------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
ქევანა |
Apr 17 2008, 01:27 AM
პოსტი
#6
|
მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
ninela
ციტატა რომ ეს პირველი პოლემიკაა ქართულ პერიოდიკაში რომელიც "კორექტულად" წარიმართა! სულ ეს იყო რაც მოვასწარი!კიდევ შეგაწუხებთ! განა ასე ხშირად იყო არაკორექტურული პოლემიკა XIX საუკუნეში? რომ ეს კორექტული საგანგებოდ აღნიშნეს... -------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
ninela |
Apr 17 2008, 07:14 PM
პოსტი
#7
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
ketino დიახ სამწუხაროდ! თავად სერგეი მესხიც აღნიშნავს ამ წერილში. მეცხრამეტე საუკუნის პუბლიცისტიკას ზოგადად ვიცნობ და სამწუხაროდ ეს პირველი შემთხვევაა...
-------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
ქეთუ |
Apr 17 2008, 07:45 PM
პოსტი
#8
|
ცრემლისფერი... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,898 რეგისტრ.: 16-December 06 მდებარ.: USA წევრი № 698 |
ninela
ციტატა შეგიძლიათოთარ ჭილაძის "სიცოცხლისათვის" წაიკითხოთ! ასევე "ვგმობ სისასტიკეს" ეს ორი ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა მისი წერილებიდან !ვგმობ სისასტიკეს 9 აპრილის ტრაგედიას ეხება! მართლა არაჩვეულებრივი წასაკითხია ყველას გირჩევთ! გადასარევია უკვე ვხვდები,საკმაოდ საინტერესო და ინტელექტუალი ახალი ფორუმელი გვყავს. ძალიან მიხარია რაც შეეხება ზე,მოთ ხსემებულ პუბლიკაციებს შეუდარებელია განსაკუთრებით "ვგმობ სისასტიკეს" ასევე "მედროვეები და დრო" საკმაოდ სერიოზული და დამაფიქრებელი რამაა . ვადიდებ ოთარ ჭილაძის შემოქმედებას ))) ჩემთვის მისი შემოქმედება მთლიანად გენიალურობაა. პ.ს. იდეა მაქვს, ხომ არ აგვეკრიფა პუბლიკაციები და დაგვედო ფორუმზე? სამწუხაროდ ინტერნეტ სივრცეებში, როგორც გადავხედე ჭილაძის შემოქმედება, ნებისმიერი საინტერესო მასალა მის შესახებ თითქმის არ დევს, ან ძალიან მწირია... რა გამოვიდა? არ ვიცნობთ ჩვენი ეპოქის გენიოსებს. -------------------- "ლოცვას უდრის ზოგჯერ ფიქრი... მოხდება ხოლმე... რაც უნდა მდგომარეობაში იყოს ტანი, სული მაინც მუხლმოყრილია..." "Ce n’est rien de mourir... c’est affreux de ne pas vivre!!!" |
ninela |
Apr 20 2008, 11:29 PM
პოსტი
#9
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
ქეთუ დიდი მადლობა თბილი სიტვებისტვის! ძალიან კარგი იდეაა ვეცდები ჭილაძის წერილის "ვგმობ სისასტიკეს"მოკლე ვერსია დავდო!
"ვგმობ სისასტიკეს" მთელი ჩემი არსებით ვგმობ იმ არაადამიანურ სისასტიკეს, ანგარიშსწორების იმ ბარბაროსულ მეთოდს, მსხვერპლისადმი იმ ცინიკურ განურჩევლობას, რისი მოწმენიც ჩვენდა სამწუხაროდ, ცხრა აპრილის ღამეს გავხდით. ეს ღამე ალბათ ახალ" ბართლომეს ღამედ" ჩაიწერება მსოფლიოს ისტორიაში, ხოლო ჩვენ შეგნებაში მარადიულ წყვდიადად დარჩება_ აღარასოდეს გათენდება,როგორც არ უნდა წარიმართოს ხვალიდან ჩვენი ცხოვრების გზები. ჩვენ კი არ დაგვსაჯეს, როგორც დავუშვათ, პოლიტიკური დამნაშავენი, არამედ ბნელში, ფაცაფუცით, გაუსამართლებლად ამოგვხოცეს, როგორც, დავუშვათ, ქვეწარმავლები. ჩვენი ყველაზე დიდი დანაშაული კი თავისუფლებისკენ სწრაფვა იყო და სხვა არაფერი. ხოლო თავისუფლებისკენ სწრაფვა საერთოდ ადამიანის მთავარი თვისებაა და არაფერია ამაში არც გაუგებარი, არც მოულოდნელი, არც გადამეტებული და, რაც მთავარია, არც სხვებისგან გამოსარჩევი. პირიქით, თუკი გვანმსგავსებს, სწორედ ეს უკეთილშობილესი თვისება თუ მოთხოვნილება გვამსგავსებს იმ ბედნიერ ხალხებს, სხვებზე ადრე რომ გაიარეს თვითგამორკვევის, თვითდამკვიდრების, თვითშემეცნების გზა..... ამიტომაცაა ახლა ჩვენთვის აუცილებელი დამშვიდება, გონებისა და ძალის მოკრება. ჩვენი დღევანდელი უბედურება როდი ნიშნავს იმას, ჩვენს მიზანზე, ანუ ადამიანის მთავარ მოთხოვნილებაზე ავიღოთ ხელი. მიზანი იგივეა, ხოლო რაკი მიზანი გავაქვს, სიცოცხლესაც უნდა გავუფრთხილდეთ, რამდენადაც ერთი განაპირობებს მეორეს. სიცოცხლის გარეშე ვერავითარ მიზანს ვერ მივაღწევთ და უმიზნოდ არანაირ სიცოცხლეს არა აქვს აზრი...........ჩვენს შთამომავლობას ალბათ ძალიან გაუჭირდება ამ მასობრივი მკვლელობის მესვეურთა როგორც პოლიტიკური, ისევე ადამიანური მრწამსის გაგება, მით უფრო_ გამართლება.... ალბათ ესეც ჩვენი ბრალია, როგორც სხვა ყველაფერი. ალბათ ჩვენივე ეროვნული თვისებები განაპირობებს არამარტო დანაშაულის სიმძიმეს არამედ დასჯის მეთოდსაც. ბევრი ჩვენი ეროვნული უბედურება ეროვნულ დანაშაულადაა მიჩნეული. ასე კი იმიტომ ხდება, ოდითგანვე მტრებით რომ ვართ გარემოცულნი, გამკითხავი კი არავინაა. დაჩაგრულნი კი არ ვართ სხვათა თვალში,არამედ მჩაგვრელები; აბუჩად აგდებულნი კი არა_ აბუჩად ამგდებნი. არადა, ერთადერთი ქვეყანა ვართ მსოფლიოში, სადაც ნებისმიერი ლტოლვილი თავს მასპინძლად გრძნობს, თავცის ენაზე ნათლდება, თავის ტაძარში ლოცულობს, თავის თეატრში იღებს სულიერ საზრდოს, როცა მსგავსი არაფერი შეუქმნია არც თავისუფლების სიმბოლოს- საფრანგეთს, და არც "ინტერნაციონალიზმის მედროშეს"-რუსეთს. არც ქალბატონი ტეტჩერი და არც ბატონი ბუში გამოიდებს თავს ჩვენი გულისთვის, ჩვენ არავის ვჭირდებით, თუნდაც იმიტომ, ჩვენი გამოქომაგება გარკვეულ რისკთან რომაა დაკავშირებული,ასე იყო ყოველთვის. ამიტომ როგორც აქამდე დაგვიცავს ჩვენი მეობა, ახლაც ისე უნდა დავიცვათ-გარეგარე ყურებითა და ფუჭი იმედით კი არა, საკუთარ სულში ჩაღრმავებითა და მწარე სიმართლის ხვრეპით, დიახაც რომ ღმერთი ჩვენთანაა, რაკი დღესაც გვახსოვს ჩვენი ქართველობა და დღესაც შეგვიძლია მისთვის თავის გაწირვა. სამშობლოს დაკარგვა იგივე მეობის, ადამიანობის დაკარგვაა..... " ჩვენ შემოქმედი ხალხი ვართ და დაღუპვის უფლება არ გვაქვს. დიდი გზის მგზავრები ვართ და სხვებზე მეტის მოთმენა გვმართებს. ღმერთმა ქნას, ჩვენი შვილები თუ არა,ჩვენი შვილიშვილები მაინც გაწმენდილიყვნენ იმ უსამართლო სიძულვილისგან, ცილისწამებისგან, ცოდვებისგან_დაუნდობელმა ისტორიამ რომ მოგვახვია თავს. ჩვენ დაბმული გმირის შთამომავლები ვართ და მისგან მოგვდევს ნებისმიერი ბორკილის გაწყვეტის ჟინი. ქართველობა მარტო ეროვნება არ არის, გარკვეული თვალსაზრისით, სასჯელიცაა-ამას ადასტურებს მთელი ჩვენი ისტორია, მაგრამ, ამავე დროს, ჩვენდა საბედნიეროდ და საამაყოდ, ქართველობა არასოდეს ყოფილა მონობის, უმწეობის,ჩაგრულობის, უსახლკარობის სიმბოლო, რის გამოც არასოდეს დაგვიმსახურებია არც თანაგრძნობა და არც სიბრალული დანარჩენი მსოფლიოსაგან. სამაგიეროდ, დანარჩენი მსოფლიო ყოველთვის მეტოქეს, პარტნიორს ანდა კონკურენტს ხედავდა ჩვენში. მხედველობაში მაქვს ისეთი დიდი სახელმწიფოებიც კი, რომლებსაც საქართველოსხელა სამხედრო პოლიგონები აქვთ. ეს კი , უპირველეს ყოვლისა, ისევ სიცოცხლისკენ, ისევ გადარჩენისკენ მოგვიწოდებს.სხვათა სიბრალულსა და თანაგრძნობას ისევ სხვათა შური და ჯიბრი მირჩევნია. ამიტომ, მოდით, ისევ ჩვენით,სხვათა დაუხმარებლად,ფუჭი იმედის გარეშე ვზიდოთ ჩვენი ყველაზე მძიმე და ყველაზე ძვირფასი ტვირთი-ჩვენი მეობა. რაც არ უნდა მწარე იყოს, ერთხელ კიდევ ჩამოვიბანოთ ჩვენი მარადიული, მარად პირდაღებული, მარად შეუხორცებელი ჭრილობები; კიდევ ერთხელ მივაბაროთ მიწას, ვინ იცის, მერამდენედ მოკლული, მერამდენედ შეურაცხყოფილი, აბუჩად აგდებული ცხედარი ჩვენი ჯერ კიდევ გასათენებელი მომავლისა; ერთხელ კიდევ დავიჩოქოთ ჩვენი ამოუვსებელი სამარის წინ და ერთხელ კიდევ დავდოთ ფიცი; არასოდეს , არავითარ შემთხვევაში, არაფრის გულისთვის რომ არ მოვიშორებთ ტვირთს, რომელიც ღმერთმა და დედაბუნებამ აგვკიდა, არ ვუღალატებთ გზას, რომელიც ჩვენმა კეთილშობილმა წინაპარმა გაგვიკვალა, არ დავკარგავთ თვალთახედვიდან მიზანს, რომელიც ჩვენმა უკეთესმა თანამემამულეებმა დაგვისახეს. -------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
ana.anu |
May 3 2009, 05:27 PM
პოსტი
#10
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 92 რეგისტრ.: 7-April 09 მდებარ.: tbilisi წევრი № 6,790 |
ხომ არ იცით,აკაკი წერეთლის,ვაჟა ფშაველას და ილია ჭავჭავაძის პუბლიცისტური წერილები ვეფხისტყაოსანზე რომელ საიტზე დევს?წინასწარ დიდი მდლობა
|
თამარი_ცქნაფო |
May 3 2009, 06:18 PM
პოსტი
#11
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ხომ არ იცით,აკაკი წერეთლის,ვაჟა ფშაველას და ილია ჭავჭავაძის პუბლიცისტური წერილები ვეფხისტყაოსანზე რომელ საიტზე დევს?წინასწარ დიდი მდლობა ასეთი თხოვნებისთვის სხვა თემა გვაქვს, სხვა დროის გაითვალისწინე -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 23rd April 2024 - 05:05 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი