მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[მხევალი ნინო]

ზებედე



გუჯა თავის ამპლუაშია კრიტიკა, კრიტიკა და ისევ კრიტიკა


რაც შეეხება მონაზვნობას, ვნანობ, რომ ეს ნიჭი არა მაქვს.
მონაზვნები ძალიან მიყვარს, განსაკუთრებულად. ამ თემის თავში მარიამმა თქვა, რომ გარდა უპოვარებისა და ქალწულებისა სხვა განსხვავება ჩვენს შორის იტქმის არააო, მე ვიტყოდი, რომ ისინი გაცილებით არიან ახლოს ღმერთთნა, ჩვენ ამას ვერ შევძლებთ, იმდენი საზრუნავი გვაქვს ამქვეყნიური, გამიგია ყველაზე დიდი ღვაწლი ლოცვააო, ქრისტეს მხედრებს ზუსტად მლოცველ ხალხს უწოდებენ (მთალ ზუსტად ვერ ვთქვი, მაგრამ იმედია არ ჩამქოლავთ), ძირითადი განსხვავება ზუსტად ეს არის.

[marine]

სხვათაშორის მამა შიოს (ღმერთმა აცხონოს მისი სული) სიტყვებია:

"ქალი ან ქმარს უნდა ეკუთვნოდეს, ან ღმერთს"

[ninca]

სახარებაში წერია: იქმენით თქვენ სრულ, ვითარცა მამაი თქვენი ზეცათაი სრულ არს. მაშასადამე, ღმერთმა მოგვიწოდა , ვემსგავსოთ მას. ეს კი ღვთის მცნებათა უპირობო მორჩილებასა და შესრულებას მოითხოვს. ასევე მუდმივ ბრძოლას საკუთარ ცოდვილ ბუნებასთან. ამასთანავე გავიხსენოთ წმ. ილიას სიტყვები "განდეგილიდან": "ხსნა ყველგან არის." საღვთო მოწოდებით ადამიანი ან ბერი ხდება ან ერში რჩება, მაგრამ ეს, რასაკვირველია, როდი ნიშნავს, რამ არ ცხონდება. მონაზვნობით კი არა, ადამიანი ცხონდება ღვთის ნების აღსრულებით, ვნებებთან ბრძოლით, სიმდაბლისა და გულშემუსვრილების მადლის მოხვეჭით. მამა რაფაელი თანამედროვე ბერმონაზვნობაზე მსჯელობისას ასე წერს:" არსებობს ადამიანის ცხოვრების ორი მომართულება: სრული მსახურება უფლისა, რომელიც ყველაზე სრულყოფილად ვლინდება მონაზვნობაში და სახარებისეული მცნებების შესრულება ერში, ოჯახის შექმნა . ეს სხვადასხვა გზებია, მაგრამ ერთმანეთს არ ეწინააღმდეგებიან. ამჟამად ორივე გზა ბურუსითაა დაფარული.ადამიანებმა არ იციან, თუ როგორ დაძლიონ, კარგავენ ორიენტირს და საბოლოოდ, ვერ არკვევენ, სად არიან, რისთვის და საით უნდა გაემართონ.
მონაზვნობა- ეს სულიერ ძალთა კონცენტრაციაა ყველაზე არსებითისათვის-ადამიანის ღმერთთან კავშირისათვის...ეს არის სურვილი და მზადყოფნა, მსხვერპლად გაწირო ყველაფერი ერთადერთი სულიერი სიმდიდრისა და საუნჯის-სულიწმიდის მადლის მოსახვეჭად. ბერი ისაა, ვინც არ არის მიჯაჭვული ამ სოფელს, მისთვის მოკვდა და ცხოვრობს მარადისობისათვის, ვისი გულიც მუდმივ ლოცვაშია და ამ მიწას თითქოს მარადისობიდან უმზერს.
თანამედროვე მონაზვნობას მრავალი დაბრკოლება და სიძნელე , განსაცდელი და საცდური აქვს .ყველაზე დიდი დაბრკოლება ისაა, რომ ჩვენს ქვეყანაში მონაზვნობა თითქმის განადგურებული იყო. წარსულ და თანამედროვე მონაზვნობას შორის წარმოიშვა დიდი დისტანცია, მსგავსი ღრმა თხრილისა. შეწყდა მემკვიდრეობითობა, ცოცხალი ტრადიცია, აღესრულნენ დიდი "სტარეცები", ე.ი. სულიერ ცხოვრებაში გამოცდილი ბერები და ყველაფერი თავიდანაა დასაწყები.
მეორე სირთულეა-ხასიათი თანამედროვე ამპარტავანი და თავდაჯერებული ადამიანისა , რომელსაც უფრო მეტად სურს ასწავლოს, ვიდრე ისწავლოს. აქ, ერთ მხრივ, წარმოიშვება ახალგაზრდა ბერმონაზონთა სწრაფვა "на старчество”, მეორე მხრივ, ბერების საკმაო ნაწილია, რომელთაც არ სურთ მორჩილება და თვლიან, რომ მხოლოდ წიგნებით შეძლებენ ხელმძღვანელობას.
შემდეგი საშიშროება-ეს არის გადასვლა გარეგნულ მსახურებაზე, როცა ლოცვა, ვნებათაგან გულის განწმენდა და შინაგანი ცხოვრება გადაინაცვლებს მეორე პლანზე. ამგვარი მოღვაწეობა ნიშანდობლივია კათოლიკური მონასტრებისათვის... მაშინ, როცა აღმოსავლური ეკლესია ამ საკითხს სხვაგვარად უყურებს. კერძოდ, მონაზვნობა - ეს არის სახე ცხივრებისა, სწრაფვა მდუმარებისაკენ. ეს გახლავთ სამყაროსთან ურთიერთობა ლოცვის გზით.
მონაზვნობა ეს არის ახალი სახე ცხოვრებისა. ჩვენი საზოგადოების ლიბერალიზაციის გამო თანდათან ქრება მონაზვნობის არსის გაგება და სამაგალითო ხდება მონაზვნობის გარეგნული მღელვარე მოღვაწეობა, რომელიც ამგვარი ფორმით საერო პირთათვისაც მისაწვდომია. არ არის შეფასებული იმ ქვეყნების მონაზვნური ცხოვრების გამოცდილება, სადაც , ისტორიული ძვრების მიუხედავად, მონაზვნური ცხოვრება არ შეწყვეტილა."

[Floyd]

ამ ქვეყანაზე ან ოჯახზე და ღმერთზე უნდა ფიქრობდე , ან კიდე მხოლოდ ღმერთზე ასე რომ...... ან ოჯახი და ან მონასტერი მე ასეთი აზრის ვარ

[gvanci]

ქალი ან ქმარს უნდა ეკუთვნოდეს, ან ღმერთს" -გეთანხები ჩემო მარინე ,მაგრამ ქმარსაც ხომ გააჩნია? ვაი რომ დღეს განცდა და შეცნობა არ აქვთ ადამიანებს საკუტარი ცოდვებისა

[marine]

gvanci

ამიტომ ლოცვაა საჭირო, რომ უფალმა მორწმუნე ადამიანის გვერდით გვარგუნოს ცხოვრება

რაც შეეხება მონაზვნობას, წმიდა მამები ამბობენ: "ანგელოზები სინათლეა მონაზვნებისათვის, მონაზონი კი სინათლეა ქვეყნისა."

[qavto]

ჩემი აზრით ვინ გახდეს ბერი და ვინ არა ამას უფალი წყვეტს, შეიძლება ბერობის სურვილი გქონდეს და წახვიდე მონასტერში მაგრამ გახდები თუ არა ბერი ეგ ჩვენი გადასაწყვეტი არაა. უფალი თავად წყვიტავს გაგხადოს თუ არა ამის ღირსი, მან უკეთ იცის სადაა ჩვენი ადგილი, მაგრამ ვის და როგორ ირჩევს უფალი ამ ცხოვრებისტვის ჩემთვის გამოუცნობია, რადგან მიუხედავად იმისა რომ ბერობა ეღირსა ზოგი მაინც ვერ ცხონდება და ვინც სხვა გზით იარა ის კი ცხონდა

[მარიტა]

საოცარი ხვედრია მონაზონობა და ბერობა უფლის მიერ მონიჭებული.მხოლოდ მან იცის ვინ არის ღირსი ამისა

[takusha]

მართლაც რომ საოცარი არის მონაზვნობა და ბერობა.კარგი იქნება მონაზვნური ნიჭი რომ მქონდეს,თუმცა უფალი წყვიტავს ვის რა უნდა არგუნოს.ადამიანმა ან ოჯახი უნდა შექმნას ან უფალს უნდა შეუდგეს.იმ ორი გზიდან ერთ-ერთს უნდა დაადგეს.

[tatia24]

მე ასე ვფიქობ, მონასტერში რომ წახვიდე გულის მთლიანი თუ არა დიდი ნაწილი ღმერთს უნდა ეკუთნოდეს, ჯერ ერში უნდა ისწავლო მონაზვნობა, რომ შემდაგ იქ შეძლო, ადვილი ნამდვიდად არ არის, ეს იქიდანაც ჩანს, რომ ვიცნობ მორჩილებს და სამორჩილეებს, როლებიც დიდი ხანი მონასტერში ცხოვრობდნენ, მაგრამ დატოვეს მონასტერი და ახლა ერში ცხოვრობენ. ზოგმა ოჯახიც შექმნა.

[qavto]

მე ასე ვფიქობ, მონასტერში რომ წახვიდე გულის მთლიანი თუ არა დიდი ნაწილი ღმერთს უნდა ეკუთნოდეს, ჯერ ერში უნდა ისწავლო მონაზვნობა, რომ შემდაგ იქ შეძლო, ადვილი ნამდვიდად არ არის,

ხო ეგ ერტ-ერტი გზაა სამიდან რომელსაც ადამიანი მონასტერში მიყავს. თუმცა მონასტერში ისეთებიც ბევრნი მიდიან რომელთაც იწამეს ღმრთისა და სურთ თავიანთი ცხოვრება ღმერთს მსახურებაში შესწირონ, მიუხედავად იმისა რომ არც თუ ბოლომდე არიან გათვიცნონიერებულნი თავიდანვე ეკლესიურ ცხოვრებაში, და ზოგიც იქ ყოფნით უფრო აღმოაჩენს ხოლმე თავის გზას და ერში ბრუნდება. ყველა მორჩილი როდი ხდება ბერი

[Floyd]

იცი ადამიანი არ ინდომებს თორე რას ფიქრობთ უფალი შენს მასეთ სურვილს აღუდგება წინ???
მთავარია ადამიანმა მოინდომოს და ყველაფერს მიაღწევს დამერწმუნეთ.
რატომ იყვნენ მაშინ საქართველოში ადრე უფრო მეტი ბერები რა მაშინ სურდა უფალს და ეხლა აღარ სურს? იმიტომ რომ მაშინ რწმენა იყო დიდი.ეხლა კი მხოლოდ მუცელზე და გართობაზე ვფიქრობთ.
აქ ნაკეთები სიკეთის იმედი გვაქვს მაგრამ , რამხელას გაკეთება შეგიძლია მონასტერში ბერად აღკვეცით ამაზე არ ვფიქრობთ.

[qavto]

Floyd

[Floyd]

qavto
???

[nino varadashvili]

რთული თემაა, მით უმეტეს როცა შენს მთელ დარჩენილ ცხოვრებას შეეხება საქმე................

ამ თემაზე თითქმის არავისთან ვლაპარაკობ

[qavto]

Floyd
გეთანხმები. სურვილი თუ არ გამოთქვი და მონასტერში არ წახვედი აბა როგორ გაიგებ კაცი ბერობის ღირსი ხარ თუ არა.

[Floyd]

qavto
რათქმაუნდაჯერუნდა მიაღწიო მონასტრამდე და შემდეგჩაერთო ბრშძოლაში .
იცი ადამიანებს გვეშინია ამბრძოლის მერერომ ვნახულობთ რამდენად ძნელიცაა და მაგიტომგამოვრბივართ მონასტრიდან თორემ თუ დიდი სურვილი გექნება დამხნეობა შებრძოლების უფალი აუცილებლად დაგიდგება გვერდში და ბერობასაც მიაღწევ.

[marine]

"მონაზვნობა თავისთავად სიკვდილს ნიშნავს, წუთისოფლისთვის სიკვდილს. მონაზონი ვალდებულია საკუთარ თავში მოკლას ძველი კაცი ცოდვისა და იშვას ახალ კაცად ქრისტეში. ქრისტეში შობა კი ნიშნავს ისევ ქრისტესთვის სიკვდილს, საკუთარი სურვილების წარსულში დატოვებას.

პავლე მოციქული ამბობს: "მე კი არ ვცოცხლობ, არამედ ქრისტე ცხოვრობს ჩემში."

დედა ეფემია (ჩირგაძე)

[Floyd]

marine
გეთანხმები .
დათმე ყოველი და ჩაები უხილავ ბრძოლაში შეუშინებლად ! ერთხელაც სრულებით განათდება შენი ცხოვრება და მიხვდები რომ ტყუილად არ გიბრძოლია ამდენი ! (ზურაბ ნუგზარის ძე ქავთარაძე )

[marine]

Floyd

ამ ბრძოლაში ბევრი იქნება დაცემა-ადგომის მონაცვლეობა, მაგრამ უფალი არ დატოვებს მას, რომელმაც ყოველივე დატოვა და მოიძულა ამა სოფელსა შინა..