მოციქულები და მათი ღვაწლი პარამეტრები

[marine]

"პავლემ, უფლის ბრძანებით, იუდეველთა და წარმართთა შორის ქრისტიანობის ქადაგება იწყო, რის გამოც გამუდმებით უწევდა ხანგრძლივი მოგზაურობა. იგი ასევე წერდა და თავის სამწყსოს უგზავნიდა ეპისტოლეებს, რომლებიც ახალი აღთქმის წიგნებშია შესული. პალესტინასა და მცირე აზიაში, საბერძნეთსა და იტალიაში, ხმელთაშუა ზღვის კუნძულებზე გაისმოდა მოციქულის მგზნებარე სიტყვა. ერთ-ერთი გადმოცემით, მან რომის იმპერატორის მეღვინეთუხუცესი მოაქცია, რისთვისაც სიკვდილის განაჩენი გამოუტანეს. წმინდა მოციქულმა სიცოცხლე თავისკვეთით დაასრულა."

[marine]

"თადეოზმა იწყო ქადაგება და მთელი ედესიის სამთავრო მოაქრისტიანა"

[marine]

"სიტყვა მათი [პეტრესი და პავლესი] ცეცხლად ეკიდებოდა ადამიანთა გულებს"

[marine]

"წმ. იოანე [ღვთისმეტყველი] გამოირჩევა გულისხმიერების სიღრმით"

[marine]

"ქრისტეს არც ერთ მოწაფეს არ დაუთმენია იმდენი ვნება, ტანჯვა და წვალება, რამდენიც უფლის ამ რჩეულმა [წმ. პავლემ] დაითმინა".

[marine]

"ჯვარზე თავდაღმა მიმსჭვალულ უფლის რჩეულს [წმ. პეტრეს] სულის ამოხდომამდე არ შეუწყვეტია ქადაგება.

წმინდანის ცხედარი მისმა მოწაფემ, მარკოზმა გარდამოხსნა, რძითა და ღვინით განბანა, სურნელოვანი ნელსაცხებელით შემურა, რჩეული თაფლით სავსე მარმარილოს ლუსკუმაში ჩაასვენა და საკუთარ საფლავში (მაშინ ძალზე გავრცელებული იყო საკუთარი საფლავების წინასწარ მოწყობის ტრადიცია) დაფლა".

[marine]

"თავად მოწაფეებს ყოველთვის როდი ესმოდათ უფლისა. თავიანთი ურწმუნოებით, სულმოკლეობით, მერყეობით, ისინი ხშირად აწყენინებდნენ და, მიუხედავად ამისა, მაცხოვარი არ ღიზიანდებოდა - არ დუმდებოდა მისი სწავლება, არ იკლებდა სიყვარული მათდამი".

[marine]

"პეტრე მოციქულის ჩრდილიც კი კურნავდა ათასობით სნეულ ადამიანს. პავლე მოციქული სულიწმინდის ნიჭმა "რჩეულ ჭურჭლად" ცნო. სულიწმინდის სასწაულებრივი ქმედებანი უხვად გამოვლინდა მის ცხოვრებაში."

[marine]

"უფალმა მის [ნათანაელის] გონებაში არსებული, ჯერ კიდევ გამოუთქმელი აზრები ამოიკითხა".

[marine]

"პავლე მოციქული შინაგანად იმპულსური ადამიანი იყო, მგზნებარე ცეცხლი იყო. იოანე ოქროპირი ამბობს, რომ პავლე მოციქული იყო ცეცხლი, რომელიც მიწაზე ენთო და ღმრთის საყდრამდე ადიოდა. ასეთი არ დაბადებულა და აღარც დაიბადებაო".

[marine]

"მოციქული პავლე და სხვა მამებიც ძალზე ხშირად იმეორებენ, რომ უფალი, რომელიც ჩვენდა სახსნელად იშვა, ჯვარს ეცვა, მოკვდა და მკვდრეთით აღდგა, ჩვენთვის არასდროს არაფერს დაიშურებს, მაგრამ ყველაფერს ჩვენი საქმე უნდა უძღოდეს. ძველ მამამთავრებს ღვთის უდიდესი მფარველობა ჰქონდათ, მაგრამ, როგორც წმინდა იოანე ოქროპირი ბრძანებს, ისინი ცოცხალ სარწმუნოებას, კეთილ საქმეებს, სიყვარულს, სიმდაბლესა და მოთმინებას უჩვენებდნენ უფალს და მხოლოდ ამის შემდგომ იღებდნენ ამ სიკეთეს."

[marine]

"მოციქულები სხვადასხვა ქვეყანაში პირველად რომ უნდა წასულიყვნენ საქადაგებლად, ძალიან მოშიშნი იყვნენ, ადამიანური შიში ჰქონდათ. შიში ჰქონდა თვით პეტრე მოციქულსაც. როდესაც მათზე სულიწმინდის მადლი გადმოვიდა, ისინი ლომგულები შეიქმნენ და სურვილი გაუჩნდათ, ქრისტესთვის წამებულიყვნენ".

[marine]

"ვინც მე მაღიარებს კაცთა წინაშე, მეც ვაღიარო ჩემი ზეციური მამის წინაშეო. ამით უფალი მოციქულებს და ყველა ქრისტეს მიმდევარს მოგვიწოდებს და გვასწავლის, რომ უპირველესი მოვალეობა და საქმე ქრისტიანისა არის ღვთის სიტყვის გავრცელება. ამაზე ზეაღმატებული საქმე არ არსებობს".

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"იგი [მოციქული იაკობი იესო ქრისტეს ხორციელი ძმა] ერთადერთი იყო იერუსალიმში, რომელსაც სურვილისამებრ შეეძლო წმიდათა წმინდაში ელოცა, მაშინ როცა თვით მღვდელმთავრებს, წელიწადში მხოლოდ ერთხელ ჰქონდათ უფლება სალოცავად შესვლისა".

[marine]

"ცნობილია ისიც, რომ იაკობ მოციქული ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ იოსაფატის ღელის ერთ-ერთ მღვიმეში განმარტოებულა და აღთქმა დაუდევს, მანამ საზრდოს პირს არ დააკარებდა, სანამ მკვდრეთით აღმდგარი იესო არ გამოეცხადებოდა.

მართლაც, ქრისტე ვიდრე სხვა მოციქულებს, პირველი თავის ხორციელ ძმას - იაკობს საგანგებოდ გამოეცხადა. ამ სასწაულის შემდეგ, ქრისტეს მიმდევრებს, იაკობის მღვიმე ტაძრად გადაუკეთებიათ, რომელიც დღემდეა შემონახული".

[marine]

"პეტრე მოციქულმა სამგზის უარყო მაცხოვარი, თუმცა ამ ფაქტით მოციქული არ დაკნინებულა. შეეძლოთ მოციქულებს, ეს ფაქტი არ აღენიშნათ სახარებაში, მაგრამ დაწერეს და თაობებს დაუტოვეს ნიშნად იმისა, რომ რა ახლოც არ უნდა იყოს ადამიანი უფალთან, როგორც არ უნდა უყვარდეს და ერთგული იყოს მისი, შესაძლოა, ადამიანური სისუსტე მაინც გამოავლინოს."

/მეუფე იოანე (გამრეკელი)/

[marine]

წმინდა პავლე

"თუ სასწაულის გარეგნულ მხარეს შევხედავთ, უეჭველია, ასეა. ხოლო თუ ყურადღებას მივაქცევთ მის შინაგან მხარეს, დამრიგებლური სიტყვით ცოდვილის მოქცევის სასწაული და მისი ნუგეშინისცემა უფრო აღმატებულია, რადგან მკვდრეთით აღდგომისას აღდგება ხორცი, რომელიც ოდესმე კვლავ მოკვდება. პირველ შემთხვევაში კი სული საუკუნო სიცოცხლისთვის არის განკუთვნილი.

შენი აზრით, რომელი უფრო დიდი სასწაულია? ლაზარე, რომელიც, რა თქმა უნდა, მორწმუნეთა რიცხვს ეკუთვნოდა, უფალმა ხორცით აღადგინა, სავლე კი სულიერად. ლაზარეს სათნოებებზე, ხორცით მკვდრეთით აღდგომის მერე, არაფერი თქმულა, მაგრამ რასაც ამბობს წმინდა წერილი პავლეს სათნოებებზე მისი სულიერად აღდგომის მერე, ამას ჩვენი სუსტი გონება ვერ დაიტევს: მისი ქადაგებებით ყველაზე გასასტიკებული სულები ღვთისმოშიშების გზას ადგებოდნენ, მას სურდა, მომკვდარიყო ძმათათვის, რომელთა სიკვდილი ადრე უხაროდა, ზედმიწევნით იცოდა წმინდა წერილი, თავს უვიცად აღიარებდა, იცოდა ქრისტე, ისიც მხოლოდ ჯვარცმული;

თუ ადრე, მოქცევამდე, მახვილით დასდევდა ქრისტეს, მოქცევის მერე სიხარულით დაითმენდა მისი სახელისთვის კომბლის ცემას; თვითონ მოციქული იყო დიდებული, მაგრამ თავის თავს ის მოწაფეთა შორის უმცირესად თვლიდა, აღიტაცებოდა და ჭვრეტდა მესამე ცის საიდუმლოებებს, მაგრამ, ამავე დროს, სიყვარულით აღძრული, გონების თვალთ საქორწინო ურთიერთობის მოწყობასაც მიაპყრობს, როცა ამბობს, ცოლი ქმარს, დაე, საკადრის სიყვარულს მიაგებდეს, ასევე ექცეოდეს ცოლსაც ქმარიო;

ანგელოზების დასთან ერთად სულიერ ჭვრეტას მიცემული, არ უგულებელყოფს საბერო საქმეთა განგებულებაზე ფიქრსაც. უხარია უძლურების ჟამს, მისთვის სიცოცხლე ქრისტეა და სიკვდილი - შესაძინელი. ცხოვრობდა ხორცში, მაგრამ ამ დროს უხორცო იყო.

აი, როგორ ცხოვრობდა ის, ვინც გრძნობადი ცხოვრებიდან ღვთისმოშიშების ცხოვრებისკენ მიექცა! ასე რომ, ხორციელად მკვდრეთით აღდგომა ნაკლები სასწაულია, თუკი ხორცის აღდგომასთან ერთად სულიც არ გაცოცხლდება. ასე რომ, ხილული სასწაულის საშუალებით კაცი შინაგანადაც უნდა გაცოცხლდეს, ისევე როგორც ქრისტესკენ მოქცევისას."

/წმ. გრიგოლ დიოლოღოსი/

[marine]

"ქრისტეს თერთმეტი უსწავლელი და უპოვარი მოწაფე კაცობრიობაში გაბატონებული სიცრუისა და უზნეობის წინააღმეგ იწყებს ბრძოლას და წარმატებასაც აღწევს".

[marine]

პეტრე მოციქულივით სინანულის ცრემლებით ამომწვარი თვალებით"

[marine]

"წმინდა სტეფანეს წმინდა ნაწილებიდან ისეთი კეთილსურნელება დატრიალდა, რომ ხალხს ასეთი რამ არასოდეს შეუყნოსავს. ეს გამოუთქმელი კეთილსურნელება ჰაერში ათი სტადიონის მანძილზე გავრცელდა. ეგონათ, სამოთხეში ვართო."