პელაგიანიზმი, და კართაგენის კრების ანათემები პარამეტრები

[Otherguy]

sandro40

უზრდელი ხარ მეგობარო... ავგუსტინეზე ზედმეტ ხმას ხომ ვერ ამოიღებ არაა? ეგ ამბობდა უნათლავი ჩვილები ჯოჯოხეთში წავლენო, ასევე იმას რომ არ არსებობს თავისუფალი ნება და ღმერთი თავად ირჩევს ვინ აცხოვნოს და ვინ არა... არ გაბედო და არ შეეწინააღმდეგო...

GIORGI LELUASHVILI

ანუ ამბობ რომ პავლე იყო მეძავიც, ქურდიც და მკვლელიც ნათლობის მერე? თუ რატომ ამბობს პირველი ვარ ცოდვილთა შორისო??? ამიხსენი რითი ჯობდნენ პავლეს მეძავები, მკვლელები და ქურდები...

თავმდაბლობის გამო ამბობს, ან თავისი წარსულის გამო... ნათლობის მერე კიდევ გეუბნები - ქრისტიანს ცოდვილი აღარ ჰქვია...

[sandro40]

პროგრამული კოდი

კანონი 6: თუ ვინმე ამბობს, რომ სიტყვები "თუ ვამბობთ რომ უცოდველები ვართ, ვტყუით" უნდა გავიგოთ გადატანითი მნიშვნელობით და არა იმიტომ რომ მართლა ცოდვილები ვართ - წყეულიმც იყოს!

ეს ელემენტარული ჭეშმარიტებაა მართლმადიდებლისთვის
რაც უფრო სუფთად ცხოვრობს ადამიანი და არ სცოდავს, მით უფრო ხედავს ის თუ რა შორსაა იმ სრულყოფილებისგან რაც ღვთის ჩანაფიქრში იყო,
შანსი არაა ადამიანს ან რისხვაში არ ჩავარდე ან თვალი სადმე არ გაგექცეს, ან შური არ შEმოვიდეს შენში, რას ლაპარაკობ, რაც უფრო მეტს ცხოვრობ სულიერად მით უფრო იწმინდები და იწმინდები და ახალ ახალ ცოდვებს არა მოგონილს არამედ რეალურს აღმოაჩენს საკუთარ თავში,
ეს დაუსრულებელი პროცესია, ცოდვის წინააღმდეგ ბრძოლა მუდმივია ამ სიცოცხლეში,
თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს რომ ადამიანმა ერთი და იგივე ცოდვა მუდმივად ჩაიდინოს, ყოველ შემთხვევაში სასიკდვილო ცოდვების ჩადენა დაუშვებელი უნდა იყოს

[George Leluashvili]

Otherguy

ზოგიერთ ხელნაწერში ეს კანონი არ წერია,

ანუ რაღაცაშია საქმე

[sandro40]

sandro40

უზრდელი ხარ მეგობარო... ავგუსტინეზე ზედმეტ ხმას ხომ ვერ ამოიღებ არაა? ეგ ამბობდა უნათლავი ჩვილები ჯოჯოხეთში წავლენო, ასევე იმას რომ არ არსებობს თავისუფალი ნება და ღმერთი თავად ირჩევს ვინ აცხოვნოს და ვინ არა... არ გაბედო და არ შეეწინააღმდეგო...

GIORGI LELUASHVILI

ანუ ამბობ რომ პავლე იყო მეძავიც, ქურდიც და მკვლელიც ნათლობის მერე? თუ რატომ ამბობს პირველი ვარ ცოდვილთა შორისო??? ამიხსენი რითი ჯობდნენ პავლეს მეძავები, მკვლელები და ქურდები...

თავმდაბლობის გამო ამბობს, ან თავისი წარსულის გამო... ნათლობის მერე კიდევ გეუბნები - ქრისტიანს ცოდვილი აღარ ჰქვია...

უი, ეს შენ ხარ ფორუმ ჯიზე 24 საათი მართლმადიდებლებს რომ ლანძღავ, ბოდის ლომ ვალსებობთ

ვისზეც გინდა იმაზე ამოვიღებ ხმას, არ მჯერა მე იმის რომ მოუნათლავი ჩვილი ბავშვები ჯოჯოხეთში მიდიან გინდა ავგუუსტინემ მითხრას თუ გინდ სხვამ
მერე პავლებზე რასაც წერ ამას გონიერი ადამიანი არ დაწერს...მძიმედაა საქმე

[George Leluashvili]

Otherguy

ანუ ამბობ რომ პავლე იყო მეძავიც, ქურდიც და მკვლელიც ნათლობის მერე?

კაცო ნათლობის შემდეგ არ მაქვს ლაპარაკი, ვააჰ!
ნათლობამდე, ნათლობამდე.რაც ვიცით დანამდვილებით:ხომ სასტიკად დევნიდა ქრისტიანებს?ეს ცოტაა?
რავიცი კიდე რამდენი ცოდვა ჩაუდენია ამის გარდა, მარა ეს ხომ ფაქტია?

თავმდაბლობის გამო ამბობს, ან თავისი წარსულის გამო... ნათლობის მერე კიდევ გეუბნები - ქრისტიანს ცოდვილი აღარ ჰქვია...

მგონი შენ თვითონაც ვერ გაგია რას ამბობ.
"მე ვარ პირველი ცოდვილთა შორის"-იხსენებს წასულ ცოდვებს ნათლობის შემდეგ!

[Otherguy]

GIORGI LELUASHVILI

ჰოდა ერთი და იგივე რამეს ვამბობთ მაშინ... "ცოდვილი ვარ" ეხება წარსულს და არა აწმყოს...

sandro40

ვინც სალანძღავია იმას ვლანძღავ... დღევანდელი მართლმადიდებლობა რაც საქართველოშია იმის აჩრდილიც კი არაა რაც ძველად იყო... რჯულის კანონი ასე ხშირად კი არა ერთხელ რომ დაირღვეოდა წმინდანები უკვე ჯანყდებოდნენ...

[George Leluashvili]

Otherguy

ჰოდა ერთი და იგივე რამეს ვამბობთ მაშინ... "ცოდვილი ვარ" ეხება წარსულს და არა აწმყოს...

ერთ რამეს მაშინ ვიტყვით, თუ დავუშვებთ იმას, რომ თქმა"ცოდვილი ვარ" შეიძლება ნათლობის შემდეგაც.

[Otherguy]

Otherguy

ერთ რამეს მაშინ ვიტყვით, თუ დავუშვებთ იმას, რომ თქმა"ცოდვილი ვარ" შეიძლება ნათლობის შემდეგაც.

თქმა ეგრე ბევრი რამის შეიძლება, მაგრამ როგორ ჯობია იმაშია საქმე...

ხალხს როცა ეუბნები რომ უცოდველობა შეუძლებელია და დაცემული ბუნება აქვთ, ცოდვის ჩადენისას ნაკლებად ინერვიულებენ, ეს უარესია... ქრისტიანს კი უცოდველობა მოეთხოვება ნათლობის მერე, რაც არ უნდა ილაპარაკოს რომ ცოდვილია...

[George Leluashvili]

Otherguy

ქრისტიანს კი უცოდველობა მოეთხოვება ნათლობის მერე, რაც არ უნდა ილაპარაკოს რომ ცოდვილია...

თუ ერთი უკიდურესობა ისაა, რომ თუ ეტყვი ადამიანს, რომ უცოდველობა შეუძლებელია და დაცემული ბუნება აქვს(რაც აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა), შესაძლოა ცოდვის ჩადენისას ნაკლებად ინერვიულოს, მაშინ მეორე უკიდურესობაა ის, რომ თუ ეტყვი შენ ვსო, ეხლა რომ შესცოდო ქრისტიანი აღარ იქნებიო (და მართლა რომ შესცოდოს მიუხედავად დიდი მცდელობისა), მაშინ შეიძლება საერთოდ სასოწარკვეთილებაში ჩააგდო.

ხალხს როცა ეუბნები რომ უცოდველობა შეუძლებელია და დაცემული ბუნება აქვთ, ცოდვის ჩადენისას ნაკლებად ინერვიულებენ

ეს მათი პრობლემაა, თუკი ამ ნათქვამს სწორად ვერ გაიგებენ.
ამის მსგავსად მრავალი მუხლი შეიძლება ბიბლიაში მოიძებნოს ისეთი, რომ ადამიანმა იგი თვითონ, სათავისოდ მოირგოს. ამიტომ ჰყავდა ბიბლიას განმმარტებლები, ღვთივსულიერი ხალხი, რომლებიც სულიწმინდის შთაგონებით განმარტავდნენ ბიბლიას.
ჩვენ მათი მოსმენა გვმართებს და არა საკუთარი ინტერპრეტაციებით ცხოვრება.

[Otherguy]

GIORGI LELUASHVILI

მათი მოსმენაო და მათში მარტო ავგუსტინეს გულისხმობ, ესაა შენი პრობლემა...

დაცემული ბუნება აქვს არა ის, ეგ სადღა წერია? და ქრისტიანს ცოდვილი რომ აღარ ეწოდება ეგ ფაქტია ბიბლიაში...

[George Leluashvili]

Otherguy

მათი მოსმენაო და მათში მარტო ავგუსტინეს გულისხმობ, ესაა შენი პრობლემა...

რათქმაუნდა არამარტო ავგუსტინეს!
ერთი წმინდა მამა მანახეთ, რომელიც არ ამბობს, რომ ადამიანი თავისი ბუნებით დაცემულია და რომ უცოდველობა შეუძლებელია.

დაცემული ბუნება აქვს არა ის, ეგ სადღა წერია?

ეხლა დაცემული ბუნება აქვთ!
ვინაიდან "ადამში ყველამ შესცოდა"

და ქრისტიანს ცოდვილი რომ აღარ ეწოდება ეგ ფაქტია ბიბლიაში...

მე კი სრულიად საპირისპიროს ვხედავ"მე ვარ პირველი ცოდვილთა შორის"

[Otherguy]

Otherguy

რათქმაუნდა არამარტო ავგუსტინეს!
ერთი წმინდა მამა მანახეთ, რომელიც არ ამბობს, რომ ადამიანი თავისი ბუნებით დაცემულია და რომ უცოდველობა შეუძლებელია.
ეხლა დაცემული ბუნება აქვთ!
ვინაიდან "ადამში ყველამ შესცოდა"
მე კი სრულიად საპირისპიროს ვხედავ"მე ვარ პირველი ცოდვილთა შორის"

1 იოანეს ეპისტოლეს მესამე თავი:

6. არცერთ მათგანს, ვინც მკვიდრობს მასში, არ შეუცოდავს: არცერთ შემცოდეს არ უხილავს და არ შეუცვნია იგი.


ანუ იოანეს არ ჰქონია ღმერთი შეცნობილი? ტერმინოლოგიაზე მედავები და მე გეუბნები რომ პავლე მოციქული აღარ იყო ცოდვილი ჰოდა თუ რამე ამგვარ რამეს ამბობდა, ან თავმდაბლობდა ან წარსულზე საუბრობდა...

კართაგენის კრებაზე კი სულ სხვა აზროვნება სუფევდა... მათთვის ადამიანი უცოდველი ვერ გახდებოდა ვერასოდეს და მუდამ ცოდვილად იწოდებოდა - რაც არის ბიბლიის საწინააღმდეგო აზროვნება...

[sandro40]

Otherguy

ვინც სალანძღავია იმას ვლანძღავ... დღევანდელი მართლმადიდებლობა რაც საქართველოშია იმის აჩრდილიც კი არაა რაც ძველად იყო... რჯულის კანონი ასე ხშირად კი არა ერთხელ რომ დაირღვეოდა წმინდანები უკვე ჯანყდებოდნენ.

.რა იცი შენ ძველად რა იყო და რა არა და საერთოდ რა იცი მართლმადიდებლობის შესახებ :
რაღაცას რომ წერ ბიბლიის სწავლებას ეწინააღმდეგებაო, კითხვა, მხოლოდ ასოების მოხაზულობის ამოცნობა არაა, წაკითხულიდან შინაარსის გამოტანაც უნდა შეგეძლოს,
ქრისტიანობა მხოლოდ ბიბლიაზე არაა დაფუძნებული, არამედ ეკლესიის გადმოცემებზე

"как написано: нет праведного ни одного; нет разумевающего; никто не ищет Бога; все совратились с пути, до одного негодны; нет делающего добро, нет ни одного... потому что все согрешили и лишены славы Божией" (Рим 3:10-12,23).

აბა ეს რაა

"знаю твои дела; ты ни холоден, ни горяч; о, если бы ты был холоден, или горяч! Но, как ты тепл, а не горяч и не холоден, то извергну тебя из уст Моих. Ибо ты говоришь: `я богат, разбогател и ни в чем не имею нужды`; а не знаешь, что ты несчастен, и жалок, и нищ, и слеп, и наг. Советую тебе купить у Меня золото, огнем очищенное, чтобы тебе обогатиться, и белую одежду, чтобы одеться и чтобы не видна была срамота наготы твоей, и глазною мазью помажь глаза твои, чтобы видеть. Кого Я люблю, тех обличаю и наказываю. Итак будь ревностен и покайся. Се, стою у двери и стучу: если кто услышит голос Мой и отворит дверь, войду к нему, и буду вечерять с ним, и он со Мною" (Откр 3:15-20).



Потому что все согрешили и лишены славы Божией" (Римлянам 3:23).

[sandro40]

Знаю, что не живёт во мне, то есть в плоти моей, доброе; потому что желание добра есть во мне, но чтобы сделать оное, того не нахожу» (Рим. 7:18).
მოციქული პავლე აღწერს:
ვინაიდან არ მესმის რას ვაკეთებ: იმიტომ, რომ იმას კი არ ვაკეთებ, რაც მსურს, არამედ იმას, რაც მძულს... კეთილს კი არ ვაკეთებ, რომელიც მსურს, არამედ ბოროტს, რომელიც არ მსურს... ჩემს ასოებში სხვა რჯულსა ვხედავ, რომელიც ეურჩება ჩემი გონების რჯულს, და იმ ცოდვილი რჯულის ტყვედ მაქცევს, რომელიც არის ჩემს ასოებში (რომ. 7; 15, 19, 23).

[Otherguy]

sandro40

Потому что все согрешили и лишены славы Божией" (Римлянам 3:23). --- აქ წარსული რომ წერია ხედავ თუ რუსულის მასწავლებელი გჭირდება?

ან ეგრე თუ წერია, წმინდა მარიამი ცოდვილი იყო? გამახსენე აბა დოგმატი წმინდა მარიამზე, მე მახსოვს რომ მართლმადიდებლურად - სულიწმინდა იცავდა მას ცოდვის ჩადენისგან... ან გამახსენე ენოქზე რომ წერია "დადიოდა ენოქი უფლის გზით და აიყვანა იგი თავისთან"...

ეგ შენ ხარ 1-2 მონაკვეთით რომ მსჯელობ, თორემ ბიბლია ცალსახაა რომ ქრისტიანს ცოდვილი აღარ ჰქვია... იესო რომ ამბობს: "მართლებისთვის კი არ მოვედი, არამედ ცოდვილთათვის"-ო... ან სხვაგან: "ამბობენ რომ მოვიდა ძე კაცისა, ჭამს და სვამს და ცოდვილებთან მეგობრობს"-ო, განა აქედან არ ჩანს რომ ისრაელში ეს გამოთქმა ყველას კი არ ეხებოდა, არამედ მხოლოდ მათ ვინც სცოდავდა?

ნიკოდემუსი რომ ეუბნება იესოს: "ყველა მცნებას ბავშვობიდან ვიცავდი"-ო, შენ და ავგუსტინე ალბათ ეტყოდით: "უხ შე მატყუარა, ბილწო პელაგიანისტო, ეხლავე აღიარე რომ ცოდვილი ხარ თორემ დაგწყევლი"-ო... თუმცა წერია: "იესოს უყვარდა იგი"-ო...

[George Leluashvili]

Otherguy

1 იოანეს ეპისტოლეს მესამე თავი:6. არცერთ მათგანს, ვინც მკვიდრობს მასში, არ შეუცოდავს: არცერთ შემცოდეს არ უხილავს და არ შეუცვნია იგი.

და შენ გგონია, რომ ვინც ქრისტე შეიცნო, თუნდაც მოციქულებმა, არ შეუცოდავთ ამის შემდეგ საერთოდ?

ტერმინოლოგიაზე მედავები და მე გეუბნები რომ პავლე მოციქული აღარ იყო ცოდვილი ჰოდა თუ რამე ამგვარ რამეს ამბობდა, ან თავმდაბლობდა ან წარსულზე საუბრობდა...

არასწორია იმის თქმა, რომ თავმდაბლობდა, რადგან ნეტარი ავგუსტინე ასეთ აზრს შეაჩვენებს, ხოლო თუ წარსულზე საუბრობს, მაინც ხომ ამბობს ცოდვილი ვარო?
ამას გაეცი პასუხი:"ვინაიდან არ მესმის რას ვაკეთებ: იმიტომ, რომ იმას კი არ ვაკეთებ, რაც მსურს, არამედ იმას, რაც მძულს... კეთილს კი არ ვაკეთებ, რომელიც მსურს, არამედ ბოროტს, რომელიც არ მსურს... ჩემს ასოებში სხვა რჯულსა ვხედავ, რომელიც ეურჩება ჩემი გონების რჯულს, და იმ ცოდვილი რჯულის ტყვედ მაქცევს, რომელიც არის ჩემს ასოებში (რომ. 7; 15, 19, 23)."

ან ეგრე თუ წერია, წმინდა მარიამი ცოდვილი იყო? გამახსენე აბა დოგმატი წმინდა მარიამზე, მე მახსოვს რომ მართლმადიდებლურად - სულიწმინდა იცავდა მას ცოდვის ჩადენისგან... ან გამახსენე ენოქზე რომ წერია

მერე ყველა ღვთისმშობელი მარიამი იყო?
მარიამი ღვთის დედაა და სამების შემდეგ ყველაზე მაღლა ის დგას.

ან გამახსენე ენოქზე რომ წერია "დადიოდა ენოქი უფლის გზით და აიყვანა იგი თავისთან"...

ეს რაღა შუაშია?

ნიკოდემუსი რომ ეუბნება იესოს: "ყველა მცნებას ბავშვობიდან ვიცავდი"-ო, შენ და ავგუსტინე ალბათ ეტყოდით: "უხ შე მატყუარა, ბილწო პელაგიანისტო, ეხლავე აღიარე რომ ცოდვილი ხარ თორემ დაგწყევლი"-ო... თუმცა წერია: "იესოს უყვარდა იგი"-ო...

რატომ განმარტავ ამას შენებურად?
აქ ნიკოდემუსი იმას ხომ არ ამბობს უცოდველი ვარო?
შეიძლება იცავდე მცნებებს, მაგრამ ცოდვა (თუნდაც უნებლიეთ) მაინც შეგემთხვას.

აი რას ამბობს ნეტარი ავგუსტინე:
" მიდით და დაიმკვიდრეთ ცათა სასუფეველი, - ეუბნება უფალი მოწყალეთ, - არა იმიტომ, რომ თქვენ არ შესცოდეთ, არამედ იმისათვის, რომ მოწყალებით განიწმინდეთ ცოდვებისაგან."

[lasha_k]

Otherguy

თუ ადამიანს შეუძლია რომ აღარ შესცოდოს მაშინ იესოს მესიანობას მთლიანად აზრი ეკარგება

[Otherguy]

GIORGI LELUASHVILI

კარგად წაიკითხე ნეტარი ავგუსტინეს განმარტება 1 იოანეს ეპისტოლის ბოლო თავებზე, თავისი პირით აღიარებს რომ მოციქული იოანე უცოდველია...

lasha_k

პირიქით, იესო მოვიდა იმიტომ რომ ცოდვილები გამოესწორებინა და არა მართლები, თავად ამბობს ამას... მესიობას აზრი ეკარგება თუ მისი მსხვერპლის გაღების მერეც ვამბობთ რომ "არ შეგვიძლია ცოდვისგან თავის არიდება..."

[lasha_k]

Otherguy

პირიქით, იესო მოვიდა იმიტომ რომ ცოდვილები გამოესწორებინა და არა მართლები, თავად ამბობს ამას... მესიობას აზრი ეკარგება თუ მისი მსხვერპლის გაღების მერეც ვამბობთ რომ "არ შეგვიძლია ცოდვისგან თავის არიდება..."

ესეიგი მართლებისთვის არ მოსულა? მარტო ვინც ტყუოდა მხოლოდ იმათვის მოვიდა?

[dzvelmartlmadidebeli]

Otherguy

ქრისტიანს კი ცოდვილი ნამდვილად აღარ ეწოდება, არამედ "მართალი" და მოეთხოვება და შეუძლია უცოდველობა (ანუ ძველი ცოდვილი ცხოვრების მიტოვება და ცოდვების აღარ ჩადენა)...

მართალია, ნებისმიერი ქრისტეანი მოწოდებულია სწორედ სიწმინდისკენ და სრულყოფილებისკენ, რადგან მაცხოვარმა სწორედ ამისკენ მოუწოდა თავის მოწაფეებს: "იყავით სრულქმნილნი, როგორც სრულქმნილია თქვენი ზეციერი მამა" (მათე 5:48). მაგრამ, ეს მოწოდება როდი ნიშნავს, რომ ქრისტეანი შეუძლებელია სცოდავდეს... ამ ჭეშმარიტებას ღაღადებს, თვით მაცხოვარი, რომელმაც იცოდა რა ადამიანის დაცემული ბუნების უძლურება და ცოდვებისკენ მისი მიდრეკილება, ასწავლა როგორ ელოცათ ზეციერი მამის მიმართ: "მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა.... მოგვიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარც ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა..."


კართაგენის ადგილობრივი კრება ბრძანებს: "არა მარტო თავმდაბალი, არამედ ჭეშმარიტიც არის წმინდანთა ხმა: "თუ ვამბობთ, რომ არა გვაქვს ცოდვა, საკუთარ თავს ვატყუებთ" (1 იოანე 1:8).

ასევე განვსაზღვრავთ წმიდა იოანე მოციქულის ნათქვამის შესახებ: "თუ ვამბობთ, რომ არა გვაქვს ცოდვა, საკუთარ თავს ვატყუებთ და ჭეშმარიტება არ არის ჩვენში" (1 იოანე 1:8). ვისაც ჰგონია, რომ თავმდაბლობის გამო არ უნდა ვთქვათ, ცოდვა არა გვაქვსო, და არა იმიტომ, რომ ეს ჭეშმარიტებაა, შეჩვენებულ იყოს. ამას მოწმობს მოციქული და ამბობს ასე: "თუ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, სარწმუნო არის და მართალი, რომ მოგვეტევება ცოდვები და განვიწმინდებით ყოველგვარი უსამართლობისგან" (1 იოანე 1:9).

სრულიად ცხადია, ეს ნათქვამია არა მხოლოდ თავმდაბლობით, არამედ ჭეშმარიტებით. მოციქულს შეეძლო ეთქვა: თუ ვამბობთ, რომ ცოდვა არა გვაქვს, საკუთარ თავს ავიმაღლებთ და თავმდაბლობა არ არის ჩვენში, მაგრამ როდესაც თქვა, საკუთარ თავს ვატყუებთ და ჭეშმარიტება ჩვენში არ არისო, ამით ცხადად გამოაჩინა, რომ ვინც ამბობს თავის თავზე, რომ არა აქვს ცოდვა, ჭეშმარიტს არ ამბობს, არამედ ტყუის" (დიდი სჯულისკანონი. კართაგენის კრების 114-ე განწესება. საქ. ეკლესიის კალენდარი. 1987 წ. გვ. 287-288).

იმავე კრების 115-ე კანონში ვკითხულობთ: "საუფლო ლოცვაში ("მამაო ჩვენო"-ში) წმინდანები თავის თავზე ამბობენ: "მოგვიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი" (მათე 6:12).

ასევე ჯეროვნად მიგვაჩნია: ვინც ამბობს, თითქოს საუფლო ლოცვაში წმინდანები სიტყვებს: "მოგვიტევე ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი" ამბობდნენ არა თავის თავზე, ვინაიდან მათთვის არ არისო საჭირო ეს ვედრება, არამედ მათ სამწყსოში მყოფი სხვა ცოდვილების შესახებ, ამიტომაც არ ამბობსო თითოეული წმინდანთაგანი - მომიტევე მე თანანადებნი ჩემნი, არამედ ამბობს: "მოგვიტევენ თანანადებნი ჩვენნი", ვინაიდან ამ ლოცვის დროს მართალი სხვებზე უფრო ფიქრობსო, ვიდრე საკუთარ თავზე, ვინც ამას ამბობს, შეჩვენებულ იყოს.


წმიდა და მართალი იყო იაკობ მოციქული, როდესაც ამბობდა, რომ "ჩვენ ყველანი ბევრს ვცოდავთ" (იაკ. 3:2). რისთვის დაუმატა მან "ყველანი", თუ არა იმისთვის, რომ ამ სიტყვის აზრი შეხამებული იყოს ფსალმუნის სიტყვასთან: "ნუ შეხვალ სასამართლოზე შენ მონასთან ერთად, რამეთუ არ გამართლდება შენ წინაშე ყოველი ცოცხალი" (ფსალმ. 142:2).


ყოვლად ბრძენი სოლომონის ლოცვაში ნათქვამია: "არ არის ადამიანი, რომელსაც არ შეუცოდავს" (III მეფ. 8:36). მართალი იობის წიგნში ნათქვამია: "ხელსა შინა ყოვლისა კაცისასა დანიშნავს, რათა ცნას ყოველმან კაცმან თავისი უძლურება" (იობი 37:7). ასევე წმიდა და მართალი დანიელი ლოცვაში ამბობს: "შევცოდეთ, უსჯულონი გავხდით" (დანიელ 9:5) და სხვა რამდენს აღიარებს იგი თავმდაბლობით და ჭეშმარიტებით, რათა არავის ეგონოს, როგორც ზოგიერთები ფიქრობენ, რომ არა თავისი, არამედ უფრო თავისი ერის ცოდვებისთვის ამბობს ამას. ამის შემდგომ მან დასძინა: "ვლოცულობდი და ვაღიარებდი ჩემს ცოდვებს და ჩემი სამწყსოს ცოდვებს ჩემი უფალი ღმერთის წინაშე" (დანიელი 9:2). არ უთქვამს, "ცოდვათა ჩვენთა", არამედ თქვა მისი სამწყსოს და თავისი ცოდვები, ვინაიდან წინასწარ ხედავდა წინასწარმეტყველი, რომ აღმოჩნდებოდნენ ამ აზრის ბოროტად გამგებნი" (იქვე).

და კვლავაც, 116-ე განწესებაში კართაგენის კრების მამები ბრძანებენ: "ასევე ის, ვისაც სურს, წმინდანთა მიერ წარმოთქმული სამეუფო ლოცვის სიტყვები: "მოგვიტევე ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი" ისე გაიგოს, რომ წმინდანები თითქოს თავმდაბლობით და არა ჭეშმარიტად ამბობენ ამას, შეჩვენებულ იყოს, რადგანაც ვინ ჩათვლის მლოცველად იმას, ვინც ადამიანებს კი არა, ღმერთს ატყუებს და ბაგეებით კი ამბობს, რომ სურს, რათა მიეტეოს მას ცოდვა, ხოლო გულით ამბობს, რომ სხვას, თანამდებთ (მოვალეებს) მიეტეოს, თითქოს თვითონ მას ცოდვა არ ჩაუდენია" (იქვე).

ამრიგად, კრების მამათა სწავლება და განჩინებები ააშკარავებენ იმ ფაქტს, რომ ის, რაც მოეთხოვება ქრისტეანს (სიწმინდე, სიმართლე, უცოდველობა), "ღმრთის მადლის გარეშე არ მიიღწევა" (კართ. კრებ. 113-ე კანონი). ხოლო ამგვარი მდგომარეობის მისაღწევად უდიდესი ღვაწლია საჭირო და არ ვიცით, დედამიწაზე მცხოვრებთა შორის, ჩვენი უფლის, იესუ ქრისტეს გარდა, ვინმემ თუ მიაღწია უცოდველობის ისეთ მწვერვალს, თქვენ რომ გულისხმობთ, რადგან თუკი მოციქულები და წმიდა მამები აღიარებდნენ, რომ "ბევრს სცოდავდნენ", ჩვენისთანა უძლურ ადამიანებზე რაღა უნდა ითქვას?


ჩვენ ვტოვებთ ძველ ცხოვრებას როცა ვინათლებით და "შევუდგებით ქრისტეს" და ღვთის მადლით, ვცდილობთ არ ჩავიდინოთ ცოდვა, მაგრამ ცხოვრებაში ეს ასე არ ხდება. შესაძლებელია მხოლოდ მეტ-ნაკლებობით უცოდველობა, ანუ, ერთს მეტად გააჩნდეს სიწმინდე ღმრთის წინაშე, სხვას კი ნაკლებად, მაგრამ სრულიად უცოდველი არავინ ყოფილა კაცთაგან... უფალმა სწორედ იმიტომაც დაგვიწესა სინანულის საიდუმლო, რომ იცოდა რა ჩვენი უძლურება, სინანულით სულის განბანვის შესაძლებლობა მოგვცა... მოგვცა საუფლო ლოცვა, სადაც გვაღიარებინა, რომ ყოველ წუთს, ყოველ წამს ჩავდივართ ცოდვას და გვასწავლა, გველოცა როგორც საკუთარი თავის, ასევე მოყვასის სულთა შესაწევნად...

ამდენად, თქვენი განცხადება, რომ ადამიანს მოეთხოვება უცოდველობა, რადგან მას ეს შეუძლია, მართებულად არ მიმაჩნია... გამოდის, რომ ყოფილან ადამიანები, რომლებსაც უკვე აღარ სჭირდებოდათ სინანული, საუფლო ლოცვა და მათ თვით მოციქულთა და წმიდა მამათა სიწმიდის ზღვარიც კი გადაულახავთ... თუ მეტყვით ვინ იყო დედამიწაზე ამდაგვარი დიდად დამავალებთ...

ისიც იცით რომ ნათლობის(სამგზის შთაფვლა) საკითხში გეთანხმებით, მაგრამ ჯვრისწერა ისეთივე საკითხია როგორც ზიარება... განა არ იცით, რომ კათოლიკები უფუარი პურით აზიარებენ, რადგან იესომ პასექისას უფუარი პური ჭამა - ანუ კათოლიკური ზიარება არის მოციქულთა გაგებით სწორი... მაგრამ მართლმადიდებლებმა შეცვალეს იმიტომ, რომ ქრისტეს ორი ბუნება გამოეხატათ საფუარიანი პურით... ამიტომ როცა ამბობთ, რომ "ჯვარს ვინც არ დასწერს ორი თითით - წყეულიმც იყოს" - ეს არის ზედმეტი და არ ითვალისწინებს ისტორიულ ფაქტებს, ცვლილებებს, რომელიც შეეხო ზიარებას და პირჯვრის გადაწერას, და რომელიც პირველ საუკუნეში მხოლოდ ცერა თითით ხდებოდა...

დიახ, ვიცით, რომ კათოლიკეები უფუარი პურით აზიარებენ, მაგრამ მართლმადიდებელი წმინდანები სწორედ ამ სიახლისთვის ამხელდნენ ლათინთა ეკლესიას (მაგ. უწმიდესი პატრიარქი ფოტი, ასევე მიქაელ კირულარიოსი). "პლატინა, დასავლეთის ეკლესიის ისტორიკოსი და პაპების ცხოვრების აღმწერელი, წერს, რომ უფუველი ცომის გამოყენება შემოიღო პაპმა ალექსანდრე I-მა, რომელიც II საუკუნის დასაწყისში ცხოვრობდა. თუმცა შეუძლებელია იმის დადგენა, ზუსტად როდის შემოიღეს უფუველი ცომი დასავლეთის ეკლესიაში, ერთი რამ უეჭველია: ეს მოხდა მოგვიანებით. და რაკი მოგვიანებით შემოიღეს, თავიდან სხვაგვარად იყო, მაშასადამე, უფუველი ცომის გამოყენება აშკარად სიახლეა" (ციტ. ილია მინიატისის ანტილათინური თხზულებიდან: "ლოდი საცთურისა". წიგნი II, თ. 3-ე. "სიტყვა მართლისა სარწმუნოებისა. წიგნი II. თბილისი 1991 წ. გვ. 374-377).


"რაც შეგვეხება ჩვენ, აღმოსავლეთის ეკლესიას, ჩვენი მოწინააღმდეგე ლათინები არასოდეს გვსაყვედურობდნენ აფუებული პურის, როგორც რაღაცა სიახლის გამოყენებას, არც ის ჩანს, რომ იგი ოდესმე, მოციქულთა შემდგომ დროში შემოეღოთ. მაშასადამე, ესაა უძველესი ჩვეულება. და თუ ეს ჩვეულება წმინდაა, როგორც თვით დასავლეთის ეკლესიის ღვთისმეტყველები აღიარებენ, მაშასადამე ჩვენი ჩვეულება აფუებული პურის გამოყენებისა ბევრად უფრო სწორია და სამართლიანი, ვიდრე ლათინური ეკლესიისა, მეორეც, არც პაპ ალექსანდრეს და რაც ვინმე სხვას არ უნდა შემოეღო ეს სიახლე, ანუ აფუვებული პურის უფუვებლით შეცვლა, მითუმეტეს, რომ ამის არავითარი აუცილებლობა არ არსებობდა.

ამიტომაც, სამართლიანად შეგვიძლია ეპიფანესთან ერთად ვთქვათ სოლომონის სიტყვები: "ისმინე, შვილო, სწავლაი მამისა შენისა, და ნუ განეშორები სჯულსა დედისა შენისასა" (იგავთა 1:8), და პაპ ცელესტინუსთან ერტად გავიმეოროთ: "შეწყვიტოს სიახლემ სიძველეთა ხელყოფა!" (Епископ Илия Минятий. "Камень преткновения". Книга вторая. Глава третья: О третьем предмете несогласия, или об опресноках. ციტ. http://akaka.al.ru/sfilo/014.shtml) (შენიშვნა: სამწუხაროდ, "სიტყვა მართლისა სარწმუნოებისა"-ს ზემოთხსენებულ თარგმანის მესამე თავში, ბოლოდან მეორე აბზაცში, დაშვებულია შეცდომა (აფუვებულის ნაცვლად წერია "უფუვებელი"), ამიტომაც, ეს ადგილი დავიმოწმეთ რუსული თარგმანიდან).

ამიტომ როცა ამბობთ, რომ "ჯვარს ვინც არ დასწერს ორი თითით - წყეულიმც იყოს" - ეს არის ზედმეტი და არ ითვალისწინებს ისტორიულ ფაქტებს, ცვლილებებს, რომელიც შეეხო ზიარებას და პირჯვრის გადაწერას, და რომელიც პირველ საუკუნეში მხოლოდ ცერა თითით ხდებოდა...

მოგვიტევეთ, მაგრამ, ვერ ვხვდებით რა მიმართებით არის შედარებული ზიარების დროს აფუვებული პურის გამოყენება, პირჯვრისწერასთან.

დავიწყებთ იქიდან, რომ არ გვაქვს არავითარი წერილობითი მოწმობა იმისა თუ როგორ ხდებოდა პირველ საუკუნეებში პირჯვრისწერა... პირველად მოწმობები წყობის შესახებ გვხვდება IV საუკუნის მამებთან. მაგალითად, წმ. კირილე იერუსალიმელი პირჯვრისწერის ჩვეულებაში "თითებს" ახსენებს ("ნუ შეგვრცხვება აღიარება ჯვარცმულისა და შუბლზე აშკარად ვქმნათ თითებით ბეჭედი ჯვარი…")

ნიკოდიმოს მთაწმინდელი, "პიდალიონის" (ბერძნ. "დიდი სჯულისკანონი") განმარტებაში (წმ. ბასილი დიდის 91 განწესებასთან დაკავშირებით, სადაც წმ. ბასილი დიდი ბრძანებს: "სასწაული ჯუარისა სახელისა მიმართ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა მორწმუნეთა ზედა დაბეჭდუაი ვინ გუასწავა ჩვენ წერით?" (დიდი რჯულისკანონი, "მეცნიერება", თბილისი, 1975 წ., გვ. 506), ბრძანებს, რომ წმ. ბასილი დიდი აქ გულისხმობს ორი თითით პირჯვრისწერას. ანუ, ნიკოდიმოს მთაწმინდელი ორი თითით პირჯვრისწერის ჩვეულებას წმ. ბასილი დიდის დროებას განაკუთვნებდა. (პიდალიონის ეს ადგილი შეგიძლიათ იხილოთ აქ: http://www.oldorthodox.ge/ktxv_sagvtismety...elebtan_23.html ). წმ. იოანე მოსხის (VII ს.) "ლიმონარში" ("სამოთხე") დამოწმებულია მაგალითი, როგორ გადაწერა შხამგარეული წყლით სავსე კათხას ეპისკოპოსმა ჯვარი ორი თითით.


მეტიც, XII საუკუნეში ბერძნები, სომხებთან და სირიელ მონოფიზიტებთან პოლემიკისას, პირჯვრისწერის ორთითიანი წყობის სიძველის და მართებულობის დასამტკიცებლად იმოწმებდნენ არა მარტო ძველ წყაროებს, არამედ თვით ბიბლიასაც კი.

პროფ. კაპტერევთან ვკითხულობთ: "ბიზანტიელი იმპერატორები არაერთხელ ცდილან სომხების შემორიგებას მართლმადიდებლობასთან, რის გამოც მათ არაერთხელ უცდიათ მათთან საეკლესიო ურთიერთობა. ამ მიზნით იმპერატორმა მანუილ კომნინოსმა 1170 წელს სომხებს მიუგზავნა ერთ-ერთი კონსტანტინეპოლელი მეცნიერი, სახელად თეორიანე, რათა საღვთისმეტყველო საუბრები ჩაეტარებინა მათთან. თეორიანემ აღწერა სომხებთან თავისი გასაუბრება. მეორე გასაუბრების შესახებ, სხვათა შორის, თეორიანე გვამცნობს ასეთ საინტერესო დეტალებს: "როდესაც ეს (წინამსწრობი სიტყვა) ითქვა, ადგა ერთი სირიელი მღვდელი და თეორიანეს ჰკითხა: რატომ იწერთ თქვენ (ე. ი. კონსტანტინეპოლელი ბერძნები) პირჯვარს ორი თითით და განა აქ გაყოფილნი არ არიან (ერთმანეთში) თითები, როგორც დამოუკიდებელნი ერთიმეორისგან? შედეგად, თქვენი აზრით, ქრისტეშიც ორი ბუნება გაყოფილია. თეორიანემ უპასუხა: ქრისტეს ორი ბუნების განსაცალკევებლად კი არ ვაკეთებთ ამას, არამედ, მას შემდეგ, რაც დაგვიხსნა ეშმაკის მონობისაგან, დამოძღვრილ ვიქმენით აღვმსდგარიყავით მის წინააღმდეგ და გვებრძოლა, რამეთუ ხელებით ვიქმთ სიკეთეს, წყალობას და სხვა სათნოებებს, და ეს არის ღვაწლი; აი, თითებით კი, აღვიბეჭდავთ რა შუბლს ქრისტეს ბეჭდით, წინ აღვუდგებით ეშმაკს, ვძლევთ მას და დავითთან ერთად ვადიდებთ უფალს: "კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან ასწავა ხელთა ჩემთა ღუაწლი და თითთა ჩემთა - ბრძოლაი" (ფსალმ. 143:1). "თითსაო" კი არ უბრძანებია დავითს (ანუ როგორც თქვენ აკეთებთ - სომხები), არამედ თითებსაო" (Н. Ф. Каптерев. Патриарх Никон и царь Алексей Михайлович. Глава V Церковно-обрядовые реформы Никона).

ამრიგად, როდესაც პირჯვრისსაწერი თითების წყობის სიძველეზე ვლაპარაკობთ, არ გვაქვს საფუძველი ვამტკიცოთ, რომ პირველივე საუკუნიდან პირჯვარს იწერდნენ ერთი თითით და ისიც ცერათი. ამისი მოწმობა არავის მოუცია.


არ ვაპირებ ამ საკითხის მეტად განვრცობას, რადგან საკმაოდ ვრცლად ვიმსჯელეთ ამის შესახებ თემაში "პირჯვრისწერის მიმართულება" (შეგიძლიათ იხილოთ ჩვენს საიტზეც: http://www.oldorthodox.ge/ktxv_sagvtismety...melebtan_1.html ).

მე ყურადღებას მივაპყრობ თქვენს გამონათქვამს, რომლის მიხედვითაც, თურმე ანათემატიზმა "ჯვარს ვინც არ დასწერს ორი თითით - წყეულიმც იყოს" - არის ზედმეტი და არ ითვალისწინებს ისტორიულ ფაქტებს, ცვლილებებს, რომელიც შეეხო ზიარებას და პირჯვრის გადაწერას, და რომელიც პირველ საუკუნეში მხოლოდ ცერა თითით ხდებოდა..."

ეს ანათემატიზმა გამოთქმული იყო მონოფიზიტთა წინააღმდეგ, რომლებიც პირჯვარს იწერდნენ ერთი თითით, ხოლო მართლმადიდებლები, თავიანთი დიოფიზიტური აღმსარებლობის გამოსახატავად, პირჯვარს ორი თითით ისახავდნენ. მაშ, რომელ "ისტორიულ ფაქტს არ ითვალისწინებს" ეს ანათემატიზმა და რა კავშირშია ის ევქარისტიის საიდუმლოსთან? ან რატომ უნდა ყოფილიყო გათვალისწინებული ანტიმონოფიზიტურ ფორმულაში "ცვლილება, რომელიც შეეხო ზიარებას"? (შეეხო კი?...).

და ბოლოს, თქვენი კრიტიკა, ამ შემთხვევაში, მიმართულია ეკლესიის უძველესი პრაქტიკის და მისი აღმსარებლობის დამცველი ანათემის წინააღმდეგ. თქვენ მიიჩნევთ, რომ ეკლესია შეცდა, როდესაც ეს ანათემა გამოთქვა. სამწუხაროდ, თქვენ არ გვაჩვენებთ ამ "შეცდომის" საფუძვლიანობას, რასაც, იმედია, თქვენს მომავალ პოსტებში ვიხილავთ (უმჯობესი კია არ შეუდგეთ ამის გადმოცემას, რადგან, ჩემი თქვენდამი პატივისცემა მავალდებულებს გაგაფრთხილოთ და გირჩიოთ ასეთი ნაბიჯი არ გადადგათ. დიდი საფრთხის შემცველია ეკლესიის მრავალსაუკუნოვანი დადგენილების კრიტიკა, რომელსაც უდიდესი, აღმსარებლობითი საფუძველი ჰქონდა).

იმედი მაქვს, მიუხედავად ჩემი კრიტიკისა, ამ ვირტუალურ სივრცეში მეგობრებად დავრჩებით.

პატივისცემით: ძველმართლმადიდებელი.


Otherguy

დიდი მადლობა პასუხისთვის,

და ამ ციტატებზე რას მეტყვით მაშინ:

1 იოანეს ეპისტოლეს მესამე თავი:

6. არცერთ მათგანს, ვინც მკვიდრობს მასში, არ შეუცოდავს: არცერთ შემცოდეს არ უხილავს და არ შეუცვნია იგი.

წაიკითხეთ ეს და ბოლო ორი თავიც სრულად, წერია "ღვთისგან შობილი არავინ სცოდავს, ვინც სცოდავს ეშმაკისგან არის"-ო...

ისე აქაც და დავწერ და პელაგიანიზმის თემაშიც, წაიკითხეთ ნეტარი ავგუსტინეს განმარტება 1 იოანეს ეპისტოლის ბოლო თავებზე, ნახავთ რომ თავისი პირით აღიარებს მოციქულის უცოდველობას...

და გინდაც უცოდველობა მიუღწეველი იყოს, ქრისტიანს ცოდვილი აღარ ეწოდება, არამედ მართალი...

დანარჩენზე მერე...

კეთილი, ვიმსჯელოთ ამ თემაზე. მაგრამ, მართლაც აჯობებს ეს საკითხი და ჩემი წინა პოსტი "პელაგიანიზმის" თემაში გადავიტანო.