მართლმადიდებლური კატეხიზმო, კათოლიციზმის საწინააღმდეგო პარამეტრები

[Fee]

ერთმანეთისთვის წინააღმდეგობის გაწევა, ვინ მართალია და ვინ არასწორი__ ეს არის ქრისტიანობა?
შენ თუ მართალი ხარ (თუ ასე გგონია) აკეთე შენი საქმე ისე, რომ იმან დაინახოს და მიხვდეს, მართალია ეს კაცი, მართალია მისი სარწმუნოება და იქნებადა წამოგყვეს კიდევაც. არ არის ლამაზი კათოლიკების კრიტიკა მაშინ როცა ამ ფორუმზე არცერთი კათოლიკი არ არის და პასუხს ვერ დაგიბრუნებთ. (თუ არის? )

[აკაკი]

Fee
არა რატომ, ჩვენთვისაც საჭიროა, რომ ვიცოდეთ თU რა ცდომილებაშI არიან, და უფრო გავმყარდეთ ჩვენს რწმენაში. ხოლო თუკი შემთხვევა იქნება და მოვხვდებით კათოლიკესთან, ჯანსაღი საუბრისათვის გვექნება საფუძველი და იმით ვიხელმზღვანელებთ

[Believer]

"მათ (ლათინებმა) წარმოადგინეს პასაჟები არა მხოლოდ დასავლელი წმიდა მამებისა, არამედ უფრო მეტი აღმოსავლელი მამებისა... რაზეც ჩვენ არ გვქონდა არანაირი პასუხი მზად, რათა დაგვედასტურებინა რომ ეს იყო ცდომილება ლათინებისაგან წამოსული. მათ წარმოადგინეს ჩვენი საკუთარი წმიდა ეპიფანეს ამონარიდები, რამდენიმე ადგილისა სადაც ნათლად და გარკვევით წერია, სულიწმინდა გამოვალს მამისაგან და ძისაგან: რაზეც ჩვენ ვთქვით რომ ცდომილებაში იყვნენ. მათ წაიკითხეს ტექსტი, ბასილი დიდის მიერ მიწერილი ეუნომიუსისადმი: ჩვენი განსჯით ის იყო ტექსტში ჩამატებული. მათ მოიყვანეს სიტყვები აღმოსავლეთის წმიდანებისა: ჩვენი მთლიანი პასუხი იყო "ცდომილებაა" და სხვა მეტი არაფერი. ჩვენ ვიმსჯელეთ და ვიფიქრეთ სხვებთან ერთად რამდენიმე დღის განმავლობაში, რათა მოგვეფიქრებინა თუ რა პასუხი უნდა გაგვეცა ამ ყველაფერზე, მაგრამ ვერაფერი ვიპოვეთ ჩვენი პოზიციის დასაცავი... ჩვენ არ გვქონდა არანაირი წიგნები რომ დაგვედასტურებინა ლათინთან ცდომილება, არც ერთ წმიდანას არ დაუწერია არაფერი ამის თაობაზე. ჩვენ გამოვიძიეთ და დავასკვენით რომ ამ საკითხში სალაპარაკო არაფერი გვაქვს და გადავწყვიტეთ გავჩუმებულიყავით."

იოანე ბესარიონი, (მარკოზ ეფესელის თანამოაზრე და კოლეგა)

[lingvo]

პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი

დოგმატური ღვთისმეტყველება

ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის დოგმატები

წყარო: http://www.orthodoxy.ge/gvtismetkveleba/pomazanski/13.htm

რომის ეკლესიის მიერ ღვთისმშობლის უბიწოდ ჩასახვისა და ხორციელად ამაღლების დოგმატთა აღიარების შესახებ

უბიწოდ ჩასახვის დოგმატი აღიარა პაპმა პიუს IX 1854 წელს გამოცემულ ბულაში. დოგმატის განმარტებით, ყოვლადწმიდა ქალწული მარიამი ჩასახვისთანავე განიწმინდა პირველმშობელთა ცოდვისაგან. დოგმატი პირდაპირი შედეგია პირველქმნილ ცოდვაზე რომის სწავლებისა, რომლის მიხედვით, პირველმშობელთა ცოდვის შედეგად კაცობრიობას წაერთვა მადლმოსილების ზებუნებრივი ნიჭი. მაგრამ აქვე ჩნდებოდა საღვთისმეტყველო ხასიათის კითხვა: თუ მთელმა კაცობრიობამ დაკარგა მადლმოსილება, მაშინ როგორღა გავიგოთ მთავარანგელოზ-მახარებლის სიტყვები მარიამისადმი: „გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენთანა, კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის... ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა“ (ლკ. 1,28,30). მაშინ იძულებულნი გახდნენ, განემარტათ, რომ ყოვლადწმიდა ქალწული მარიამი „მადლმოსილების დაკარგვის“ საერთო კანონიდან გამონაკლისს წარმოადგენდა და ადამის ცოდვის დანაშაული მასზე არ გავრცელებულა; და რადგანაც იგი დაბადებიდანვე უბიწოდ ცხოვრობდა, მაშასაღამე, მან, როგორც გამონაკლისმა, ზებუნებრივი ნიჭი, სიწმიდის მადლი დაბადებამდე, უფრო ზუსტად ჩასახვისთანავე მიიღო. ასე დაასკვნეს ლათინმა ღვთისმეტყველებმა და ამ გამონაკლისს ღვთისმშობლის „პრივილეგია“ დაარქვეს. აღსანიშნავია, რომ ამ დოგმატის აღიარებას დასავლეთში წინ უძღოდა საღვთისძეტყველო ბრძოლის ხანგრძლივი პერიოდი, რომელიც დაიწყო XII საუკუნიდან (სწავლების გაჩენიდან) და გაგრძელღა XVII საუკუნემდე, როცა იეზუიტებმა ის რომაულ-კათოლიკურ სამყაროში გაავრცელეს.

„საიუბილეო“, 1950 წელს, რომის პაპმა პიუს XII-მ საზეიმოდ გამოაცხადა მეორე დოგმატი - ღვთისმშობლის ხორციელად ზეცად ამაღლების ძესახებ. დოგმატური თვალსაზრისით იგი რომაულ ღვთისმეტყველებამი მიღებულ უბიწოდ ჩასახვის დოგმატს ეფუძნება და პირველქმნილ ცოდვაზე რომაული სწავლებიდან გამომდინარე ლოგიკურ დასკვნას წარმოადგენს. ამ დოგმატის მიხედვით, ღვთისმშობელს, როგორც პირველქმნილი ცოდვის საერთო კანონიდან გამონაკლისს, ჩასახვისთანავე მიეცა ზებუნებრივი ნიჭები, რომლებიც ცოდვით დაცემამდე ჰქონდათ პირველმშობლებს: სიმართლე და უკვდავება. ასე რომ, ღვთისმშობელი არ უნდა დაქვემდებარებოდა სხეულით სიკვდილის კანონს. და, თუ იგი მაინც აღსრულდა, რომაელ ღვთისმეტყველთა მსჯელობით, მხოლოდ იმიტომ, რომ მან თავისი ძის მსგავსად, სიკვდილი კეთილნებობით მიიღო. მაგრამ სიკვდილმა მასზე ვერ იბატონა.

ორივე დოგმატის გამოცხადება „დოგმატთა განვითარების“ რომაული თეორიის შესაბამისად მოხდა. მართლმადიდებელი ეკლესია არ იღებს პირველქმნილ ცოდვაზე ლათინთა მსჯელობის სისტემას: იგი აღიარებს პიროვნულად სრულად უბიწო და სრულად წმიდა ღვთისმშობელს, - რომელიც უფალმა იესო ქრისტემ თავისი შობით ღირს-ქმნა, ყოფილიყო ქერუბიმებზე უპატიოსნესი და უზაესთაეს სერაბიმებზე აღმატებული. ამასთან, მართლმადიდებელი ეკლესია უსაფუძვლოდ მიიჩნევდა და მიიჩნევს რომაული კათოლიციზმის განმარტებებით დადგენილი უბიწოდ ჩასახვის დოგმატის მიღებას. მაგრამ პატივს მიაგებს ღვთისმშობლის ჩასახვას, ისე როგორც პატიოსანი წინასწარმეტყველისა და ნათლისმცემელისა - იოანესი. ერთი მხრივ, ვხედავთ, რომ ღმერთს ცოდვით დაცემის შემდგომაც არ წაურთმევია კაცობრიობისათვის მადლმოსილი ნიჭები, როგორც ამას 50-ე და 70-ე ფსალმუნები გადმოგვცემენ: „სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან... სულითა მთავრობისაჲთა დამამტკიცე მე“ (ფს. 50,13,14); „შენდამი განვმტკიცენ საშოჲთგან, დედის მუცლით ჩემითგან შენ ხარ ძე ჩემი მფარველი, შენდამი არს გალობაჲ ჩემი მარადის“ (ფს. 70,6). მეორე მხრივ, წმიდა წერილის სწავლების თანახმად, ადამში მთელმა კაცობრიობამ იგემა აკრძალული ნაყოფი: მისი სახით „ყოველთა შესცოდეს“ (რომ. 5,12). მხოლოდ ღმერთკაც ქრისტეთი იწყება ახალი კაცობრიობა, მან გაათავისუფლა ადამიანი ადამის ცოდვისაგან. ამიტომ ეწოდა მას „პირმშო მრავალთა შორის ძმათა“ (რომ. 8,29), ანუ კაცთა მოდგმაში პირველი, ახალი ადამი. „ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი დაიბადა, როგორც ყველა, ადამის ცოდვის თანაზიარად და კაცთა მოდგმასთან ერთად გაინაწილა გამოსყიდვის აუცილებლობა“4. მთავარანგელოზის ხარებამდე ქალწულ მარიამის უბიწო, წმიდა ცხოვრება და პირადი უცოდველობა იყო ნაყოფი მისი სულიერი შრომისა და მასზე უხვად გარდამოსული მადლისა: „ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა“ (ლკ. 1,30) - ეუბნება მას მთავარანგელოზი მოკითხვისას („ჰპოვე“ - ანუ მიაღწიე, მოიპოვე, დაიმსახურე). ყოვლადწმიდა ქალწული მარიამი კაცობრიობის საუკეთესო ნაწილმა განამზადა, როგორც ღირსეული ჭურჭელი ღმერთი-სიტყვის დედამიწაზე მოსასვლელად. სულიწმიდის გარდამოსვლამ („სული წმიდაჲ მოვიღეს შენ ზედა“ - ლკ. 1,35) სრულად განწმინდა ქალწულ მარიამის წიაღი ღმერთ-სიტყვის მისაღებად.

უნდა ვაღიაროთ, რომ თავად წინასწარი „პრივილეგიის“ პრინციპი როგორღაც არ ეთანადება ქრისტიანული აზროვნების წესს, რადგან „არა არს თუალთღებაჲ ღმრთისა თანა“ (რომ. 2,11).

რაც შეეხება ღვთისმშობლის დასაფლავების შემდგომ მისი სხეულებრივად ამაღლების შესახებ გადმოცემას, მისდამი რწმენა არსებობს მართლმადიღებელ ეკლესიაში და გამოხატულია ღვთისმშობლის მიძინების სადღესასწაულო მსახურებაში. აგრეთვე, აღმოსავლეთის პატრიარქთა 1672 წლის იერუსალიმის კრების აღსარებაში. ღირსი იოანე დამასკელი მიძინების შესახებ მე-2 სიტყვაში მოგვითხრობს, რომ როდესაც იმპერატორმა დედოფალმა პულხერიამ (V ს.) ააგო ტაძარი კონსტანტინოპოლში, სთხოვა იერუსალიმის პატრიარქს, ქალკედონის კრების მონაწილე იუბენალს, მისთვის ებოძებინა ყოვლადწმიდა ქალწულ მარიამის ნაწილები ტაძარში დასაბრძანებლად. მაგრამ იუბენალმა უპასუხა, რომ ძველი გადმოცემით ღვთისმშობელი მარიამის სხეული აყვანილ იქნა ზეცად და თან დაურთო ცნობილი ამბავი, თუ როგორ სასწაულებრივად შეიკრიბნენ მოციქულები ღვთისმშობლის დაკრძალვაზე; როგორ გაიხსნა საფლავი თომა მოციქულის მოსვლის შემდგომ და მასში სხეული არ აღმოჩნდა; და როგორ დაადგინეს მოციქულებმა, რომ მისი სხეული ზეცად ამაღლდა. საეკლესიო წერილობითი მოწმობანი მოცემულ საკითხზე, შედარებით გვიანი დროით თარიღდება (არა უადრეს VI ს.) და მართლმადიდებელი ეკლესია მათდამი მთელი თავისი პატივისცემის მიუხედავად დოგმატური ხასიათის წყაროდ არ მიიჩნევს. ეკლესიამ მიიღო გადმოცემა ღვთისმშობლის ხორციელი ამაღლების შესახებ, მაგრამ არ მიაკუთვნა და არც აკუთვნებს ამ კეთილწესიერ გადმოცემას ქრისტიანული სარწმუნოების ძირითად ჭეშმარიტებებს - დოგმატებს.

ყოვლადწმიდა ქალწულის გულის კულტი რომის ეკლესიაში

იესოს გულის თაყვანისცემასთან ერთად რომის ეკლესიამ დაადგინა და საყოველთაოდ გაავრცელა ყოვლადწმიდა ქალწულის „უბიწოდ ჩასახული გულის“ კულტი. მასზე ძირითადად იმავეს თქმა შეიძლება, რაც უკვე იესოს გულის თაყვანისცემასთან დაკავშირებით აღინიშნა.

[Believer]

აკაკი

არა რატომ, ჩვენთვისაც საჭიროა, რომ ვიცოდეთ თU რა ცდომილებაშI არიან,

შენი მიზანი ეს არ ყოფილა. შენი მიზანი არის კათოლიკეების ლანძღვა, შენ რომ გაინტერესებდეს რა ცდომილებაში არიან, მაშინ დაწერდი და გამოიძიებდი იმ წერილის ავტორს, მაგრამ ეს არ გაინტერესებს, შენთვის მთავარია რომ კათოლიკეებს არაქრისტიანებადაც მოიხსენიებენ იმ წერილში, და ბედნიერი ხარ

[აკაკი]

Believer
შენ გინდა თქვა, რომ არ გვაქვს მტკიცებულება, რომ სულიწმინდა მამისაგან გამოდის?

ქრისტე, რომ ამბოს რა არის ნეტავ?

"რაჟამს მოვიდეს ნუგეშინის-მცემელი იგი, რომელი მე მოვავლინო თქუენდა მამისა ჩემისა მიერ, სული ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი მამისაგან გამოვალს, მან წამოს ჩემთვის“ (ინ• 15, 26)

Believer
არა რატომ ფიქრობ ასე, როგორ გამოვიძიო ვინ არის ავტორი როცა არ წერია ამის შესახებ, მაგრამ ერთI რამ ნათელია რაც წერია მართალია

„არსად წმიდა წერილში არ მოიპოვება მინიშნება, თითქოს სული წმიდა მხოლოდ მამისაგან გამოვალს, სამაგიეროდ სახარების მრავალ ადგილას გვხვდება მტკიცება, რომ იგი მამისაგან და ძისაგან გამოვალს“.

მაგრამ ამ კატეხიზმოს ავტორს არსად არ მოჰყავს სახარების ის ადგილები, რომლებიც დაადასტურებენ მისი მსჯელობის უტყუარობას.

==
მამა ღმერთს, როგორც წმიდა სამების წევრს ახასიათებს ის, რომ იგი არც იბადება და არც გამოვალს, თვითონ კი შობს ძეს და გამოავლენს სული წმიდას.

ძე ღმერთს ის ახასიათებს, რომ იგი იშვება მამისაგან.

სული წმიდას - რომ იგი მამისაგან გამოვალს.

„სული წმიდაზე ითქმის, რომ იგი ძისაგან კი არ იღებს მყოფობას, არამედ, რომ იგი მამისაგან გამოვალს და ძესაც ესატყვისება, რადგან მასთან თანაარსია“[/i] - ამბობს წმ. თეოდორიტე.
==

[Believer]

აკაკი

მამა ღმერთს, როგორც წმიდა სამების წევრს ახასიათებს ის, რომ იგი არც იბადება და არც გამოვალს, თვითონ კი შობს ძეს და გამოავლენს სული წმიდას.

რას გამოვლენა? მოვლინება?

[აკაკი]

Believer
კითხვა ვერ გავიგე

[Believer]

თქვენ არ დადეთ სტატიის ადრესატები, და მე დავდებ ჩვენი პატრიარქის ქადაგებებს, რაც ბევრად მიესადაგება დღევანდელ ვითარებას


"სოფელ ვალეში კათოლიკური ეკლესიაც მოილოცა ქართული ეკლესიის საჭეთმპყრობელმა. მან თავის სიტყვაში განსაკუთრებით გაუსვა ხაზი სრული ურთიერთობის მნიშვნელობას მართლმადიდებელ და კათოლიკე მორწმუნეებს შორის: "ჩვენ ყველანი ერთნი ვართ. გვწამს ერთი მამა, ძე და სული წმიდა. თქვენში არ უნდა იყოს განყოფა. როცა ლოცვა აქ არის, აქ უნდა იყოთ, როცა იქ, მართლმორწმუნე ეკლესიაში, იქ უნდა იყოთ და ილოცოთ...ალბათ იცით, რომ საქართველოში კათოლიკე მღვდლები კარგა ხანია აღარ არიან. მათი მომზადება რესპუბლიკის ფარგლებს გარეთ ხდება და რიგ სიძნელეებთან არის დაკავშირებული. მე შემიძლია გამოგიგზავნოთ ისეთი მღვდელი, რომელიც თანაბარი სიყვარულით ილოცებს თქვენთან ერთად, როგორც მართლმადიდებლურ, ასევე კათოლიკურ ტაძარში....თქვენს მხარეში ხშირად კამათობენ, რომ მე კათოლიკე ვარ, შენ მართლმადიდებელი და ამიტომ სხვანი ვართო. ნუ დაგავიწყდებათ, რომ ჩვენ ერთნი ვართ და გვწამს სამება-მამა, ძე და სულიწმინდა. და თუ მაინც მოხდა რომსა და ბიზანტიას შორის განხეთქილება 11 საუკუნეში, ეს უფრო პოლიტიკურ ხასიათს ატარებდა და არა დოგმატურ-ღვთისმეტყველურს, თანაც ამ განხეთქილების მიუხედავად არ მომხდარა განხეთქილება რომსა და საქართველოს შორის.. თქვენს მხარეში ხშირად კამათობენ, რომ მე კათოლიკე ვარ, შენ მართლმადიდებელი და ამიტომ სხვანი ვართო. ნუ დაგავიწყდებათ, რომ ჩვენ ერთნი ვართ და გვწამს სამება-მამა, ძე და სულიწმინდა. და თუ მაინც მოხდა რომსა და ბიზანტიას შორის განხეთქილება 11 საუკუნეში, ეს უფრო პოლიტიკურ ხასიათს ატარებდა და არა დოგმატურ-ღვთისმეტყველურს, თანაც ამ განხეთქილების მიუხედავად არ მომხდარა განხეთქილება რომსა და საქართველოს შორის...საქართველო არის ისეთი ქვეყანა, სადაც მეგობრულად ცხოვრობენ ქართველი მართლმადიდებლები, კათოლიკეები, სომეხი გრიგორიანელები. სამივე სარწმუნოების აღმსარებლებს სწამთ ერთი მამა ღმერთი, ძე და სული წმიდა."
("ჯვარი ვაზისა," 1988, #4, გვ.22-42) (ილია მეორე საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქი)

[აკაკი]

Believer
გასაგებია, მაგრამ ეხლა აქ არაფერ შუაშია პატრიარქის ეს ციტატები

[Believer]

16-23 ოქტომბერს, 2009 წლისა, კვიპროსში ჩატარდა მორიგი შეხვედრა მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის დიალოგის გზაზე. შეხვედრას ეწრებოდა ქართული დელეგაციაც, ისევე როგორც ყველა საპატრიარქოს წარმომადგენელი, ბულგარეთის გამოკლებით (ბმულში მითითებულია სახელდობრ ყველა. ბმული ეკუთვნის ანტიოქიის საპატრიარქოს, ალეპოს არქიდიოსეზს).
http://www.alepporthodox.org/templates/en/paphos.html

[terra]

აკაკი
შენი მიზანი არის კათოლიკეების ლანძღვა

გითხარი ერთხელ უკვე, სულ ლანძღვა და დისკრიმინაცია ნუ გელანდება მეთქი!!

სად ნახე აქ ლანძღვა? ან რას ეძახი საერთოდ ლანძღვას?

[Believer]

მაქსიმე აღმსარებელი:

"დედოფალმა ქალაქებისამ (კონსტანტინეპოლი) სინოდალური წერილით დაარტყა მოქმედ წმიდა პაპს, არა მთლიანი ტექსტით, არამედ მხოლოდ ორი საკითხით. პირველია წმიდა სამების თეოლოგიაზე და მასზე დაყრდნობით აცხადებს "სულიწმინდა აგრეთვე გამოვალს ძისაგან" ვითარცა რომაელთა პოზიცია. რომის ეკლესიამ კი წარმოადგინა ცნობები ლათინი წმიდა მამებისა და ასევე წმიდა კირილე ალექსანდრიელის განმარტებებისა... ამ ტექსტით მათ (რომაელებმა) წარმოაჩინეს რომ ძე არ არის საწყისი სულიწმინდისა -- მათ იციან რომ მხოლოდ მამაა საწყისი ძისა და სულიწმინდისა, ერთი როგორც შობილი, და მეორე როგორც გამოვლინებული -- მაგრამ მათ აგრეთვე გამოაცხადეს, რომ გამოდინება ძისაგან (სულიწმინდისა) არის ერთობა სამებისა. ისინი (რომაელები) მცდარად არიან მხილებულნი ცდომილებაში...."
შემდეგ აგრძელებს წმიდა მაქსმიმე:

"თქვენი მოთხოვნის შესაბამისად მე ვთხოვე რომაელებს რომ ეთარგმნათ ის რაც თავისებურია მათთვის ("ასევე ძისაგანაც") რათა გაიფანტოს ის გაურკვევლობა და სიბნელე ამ საკითხის გარშემო. სრული სიმართლეა, რაღა თქმა უნდა, რომ მათ არ შეუძლიათ გაამრავლონ თავისი იდეები იმ ენაზე და იმ სიტყვებზე რომელიც მათთვის უცხოა, მათ მხოლოდ საკუთარ დედაენაზე შეუძლიათ ეს გააკეთონ, როგორც ჩვენ არ შეგვიძლია იგივე."


წმიდა მამა გიორგი მთაწმინდელი:

"ჰოი მეუფეო, ვინაითაგან ბერძენთა შორის მრავალი წვალება შემოვიდა. პირველ და მრავალგზის მიდრკეს ამისთვისცა მსგავსად თქუენსა ღმრთისმსახურთა მეფეთა წმიდანი კრებანი შემოკრიბნეს, და წვრილად განგებულებისათვის ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა და ხორციელად გამოჩინებისათვის მისისა და საუფლოთა მათვის ხორცთა გამოძიებაჲ იქმნა და დააწესეს რათა მოვიღებდეთ ცომსა, სახედ ხორცთა ქრისტესთა, ხოლო პურის ცომსა - სახედ სულისა გონიერისა, მარილსა - სახედ გონებისა, წინააღმდგომათ წვალებასა უსუჯულოჲსა აპოლინარისსა, რომელ იგი ხორცთა მათ ქირსტესთა საუფლოთა უსულოდ და უგონებოთ იტყოდა უგნური იგი და უსულოჲ. ხოლო ღვინოჲსა თანა წყლასა ურთავთ სახედ სისხლისა და წყლისა, რომელი გარდამოხდა გვერდსა მხსნელისასა, ვითარცა იტყვის იოვანე ოქროპირი, ესე არს განმარტებაჲ და მიზეზი ამათ საქმეთაჲ. ხოლო ჰრომთა ვინაითგან ერთგზის იცნეს ღმერთი, არღარაოდეს მიდრეკილ არიან და არცა ოდეს წუალებაჲ შემოსრულ არს მათ შორის. და ვითარცა - იგი მაშინ თავმან მოციქულთამან პეტრე შეწირა უსისხლოჲ იგი მსხვერპლი და, უმეტესადღა, ვითარცა თვით თავადმან უფალმან მისცა მოწეფეთა ღამესა მას სერობისასა, ეგრეთ აღსრულებენ იგინი. და არარაჲ არს ამას შინა განყოფილებაჲ, ოდენ სარწმუნოებაი მართალი იყოს."
გიორგი მცირეს ბიოგრაფია გიორგი მთაწმინდელისა, ქართული მწერლობა, ტომი II, გამომცემლობა ნაკადული, 1987 წელი.

[afxazi]

Believer

თუ ეს მიზანმიმართულია არაა, მაშინ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ უმეცრების შედეგია. გთხოვ ნუ გლეჯ კონტექსტიდან ციტატებს და სრულიად სხვა შინაარსით წარმოადგენ.

[აკაკი]

Believer
შენ წმ წერილს არ ენდობი თუ რა არის კაცო ზეივით ხომ მოვიყვანე ციტატა

[terra]

Believer

წყარო დადე, საიდან აკოპირებ.
სხვას რომ სთხოვ დაბეჯითებით, თავად ნუ გავიწყდება.

გელოდებით.

[Believer]

აკაკი
afxazi



სტატიის ავტორის ვინაობა დადეთ.

terra

წყარო დადე, საიდან აკოპირებ.
სხვას რომ სთხოვ დაბეჯითებით, თავად ნუ გავიწყდება.

გელოდებით.

ყველა წერილზე დევს წყარო, კითხვა არ იცი?

[terra]

terra
ყველა წერილზე დევს წყარო, კითხვა არ იცი?

თავს ნუ იბავშვებ, ადრეც გითხარი.

ლინკი ვიგულისხმე და მშვენივრად მიხვდი რაც ვიგულისხმე.

[newbie]

სირცხვილია უბრალოდ ბარემ გავხდეთ რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მრევლი და ეგაა რა


რამეს რომ აკოპირებთ, ყურადღება მიაქციეთ საიდან აკოპირებთ და რას, რაც აქ ტყუილები სწერია.....

რა შუაში რუსეთი
მარტო ერთი დოგმატიც რომ ავიღოთ სულიწმინდის გამომავლობის შესახებ რომელზეც სახარებაში გარკვევით წერია ნათლად ჩანს ცდომილება, დანარჩენი ლირიკაა

beleiver

ერთი არგუმენტი მაინც დაგედო შენი სიტყვების განსამტკიცებლად, რაღაც ამოგლეჯილი პასაჟები, რომლებიც აბსოლუტურად არაფერზე მეტყველებს, ერთი აქ რაღაც იკითხება თუმცა რამე ორიგინალური მოგეფიქრებინა ყველა ამას იხვევს თითზე

წმიდა მამა გიორგი მთაწმინდელი:

"ჰოი მეუფეო, ვინაითაგან ბერძენთა შორის მრავალი წვალება შემოვიდა. პირველ და მრავალგზის მიდრკეს ამისთვისცა მსგავსად თქუენსა ღმრთისმსახურთა მეფეთა წმიდანი კრებანი შემოკრიბნეს, და წვრილად განგებულებისათვის ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა და ხორციელად გამოჩინებისათვის მისისა და საუფლოთა მათვის ხორცთა გამოძიებაჲ იქმნა და დააწესეს რათა მოვიღებდეთ ცომსა, სახედ ხორცთა ქრისტესთა, ხოლო პურის ცომსა - სახედ სულისა გონიერისა, მარილსა - სახედ გონებისა, წინააღმდგომათ წვალებასა უსუჯულოჲსა აპოლინარისსა, რომელ იგი ხორცთა მათ ქირსტესთა საუფლოთა უსულოდ და უგონებოთ იტყოდა უგნური იგი და უსულოჲ. ხოლო ღვინოჲსა თანა წყლასა ურთავთ სახედ სისხლისა და წყლისა, რომელი გარდამოხდა გვერდსა მხსნელისასა, ვითარცა იტყვის იოვანე ოქროპირი, ესე არს განმარტებაჲ და მიზეზი ამათ საქმეთაჲ. ხოლო ჰრომთა ვინაითგან ერთგზის იცნეს ღმერთი, არღარაოდეს მიდრეკილ არიან და არცა ოდეს წუალებაჲ შემოსრულ არს მათ შორის. და ვითარცა - იგი მაშინ თავმან მოციქულთამან პეტრე შეწირა უსისხლოჲ იგი მსხვერპლი და, უმეტესადღა, ვითარცა თვით თავადმან უფალმან მისცა მოწეფეთა ღამესა მას სერობისასა, ეგრეთ აღსრულებენ იგინი. და არარაჲ არს ამას შინა განყოფილებაჲ, ოდენ სარწმუნოებაი მართალი იყოს."
გიორგი მცირეს ბიოგრაფია გიორგი მთაწმინდელისა, ქართული მწერლობა, ტომი II, გამომცემლობა ნაკადული, 1987 წელი.

ვრცელი თემაა, დაახლოებით ასე ვიცი
წმ გიორგი მეთერთმეტე საუკუნეში გარდაიცვალა, კათოლიციზმი ოფიციალურად მისი სიკვდილის მერე დაიგმო, ხოლო მის სიცოცხლეში მიდიოდა მოლაპარაკებები ამ განხეთქილების თავიდან ასაცილებლად, ამ სიტყვაში რომლითაც იმპერატორს მიმათავს ი ს პასუხობს კითხვას რომელიც დაუსვა იმპერატორმა, ევქარისიის ამ წესით აღსრულებას რატომ მისდევენ კათოლიკეები , ის ამბობს საიდან იღებს სათავეს ეს წესი " ხოლო ჰრომთა ვინაითგან ერთგზის იცნეს ღმერთი, არღარაოდეს მიდრეკილ არიან და არცა ოდეს წუალებაჲ შემოსრულ არს მათ შორის. და ვითარცა - იგი მაშინ თავმან მოციქულთამან პეტრე შეწირა უსისხლოჲ იგი მსხვერპლი და, უმეტესადღა, ვითარცა თვით თავადმან უფალმან მისცა მოწეფეთა ღამესა მას სერობისასა, ეგრეთ აღსრულებენ იგინი. და არარაჲ არს ამას შინა განყოფილებაჲ, ოდენ სარწმუნოებაი მართალი იყოს." და რომც ეთანხმებოდეს ზიარების საკითხი არ არის დოგმატური , ბოლოს ამბობს რომ ამას შინა არ არის განყოფილება, ანუ შეუთანხმებლობა არ არის ამ საკითხში ზიარების წესში, 'ოდენ სარწმუნოება მართალ იყოს' თუ მართალი იქნება მრწამსი, არანაირად არ ნიშნავს წმ გიორგის შემწყნარებლობას კათოლიციზმისადმი ეს სიტყვა, რასაც მისი ცხოვრებაც მოწმობს .

"ამავე დროს, სწორედ წმიდა გიორგი ათონელმა მოგვცა ნიკეა-კონსტანტინეპოლის მრწამსის საბოლოოდ ჩამოყალიბებული ქართული რედაქცია, რომელიც დღესაც არის აღსარებული საქართველოს ეკლესიაში და იგი ნამდვილად არის ფილიოკვედაურთველი. ხოლო თავის ერთ-ერთ ანდერძში მას დიდებულად აქვს აღნიშნული, რომ ყოვლადწმიდა სამება „გურწმენა და აღვიარებთ და გუჱუწყა ჭეშმარიტებაჲ მისი მართლმადიდებლობით ხარებისაებრ“. როგორც ცნობილია, „მართლმადიდებლობით ხარებისაებრ“სამების რწმენა აღნიშნავს რწმენას იმისა, რომ სულიწმიდა გამოვალს მამისაგან."

[death]

ეს XIX ს. რუსული აპოლოგიის გადმომღერებაა, რომლიც სავსეა უზუსტობებით და სისუელეებით. ახლა დრო არ მაქვს, რომ ჩამოვყვე და დეტალურად განვიხილო, რომ მოვიცლი დავწერ. ისე მე იუზერ afxazi-ისგან გამიკვირდა ერთგვარი ლოიალობა ამ პრიმიტიული კრიტიკისადმი

ახლა კათოლიციზმში, რომ არის სარწმუნოებრივი გადახვევები ამას მეც ვაღიარებ, როგორც მართლმადიდებელი, მაგრამ საკითხის მსგავს დაბალ დონეზე განხილვა, აშკარად თვალში უხეშად მოსახვედრია