ლექსით დახატული სურათი..., სურათები ლექსების თანხლებით... პარამეტრები

[უჩა]

ზღვა ბობოქრობს... ზღვის ტალღები...
გამალებით ქვიშალ ლოკავს...

ნაპირზე კი ტირიფები...
დათოვლილი დევებს მოჰგავს...

ამ ატეხილ ქარ თოვაში...
მოკუნტული ვდგფავარ ობლად...

არვინა მყავს ხმის გამცემი...
და ვარ ჩემთვის ასე ოხრად...

ზღვა ბობოქრობს... კვლავ ტალღები...
გამალებით ქვიშას ლოკავს...

მე კი მარტოდ გაყინული...
ვზივარ ზღვასთან ფიქრთან ობლად...

ჩემი დაწერილია აბა როგორია?

[leluka]

Like a candle burning bright
love is flowing in your eyes;
a flame to light our way
that burns brighter every day
Now I have you
Nobody loves me like you do...
Like a leaf upon the wind
I could find no place to land
I dreamed the hours away
and wondered every day
do dreams come true?
Nobody loves me
like you do.

What if I never met you?
Where would I be right now?
Funny how life just falls in place somehow.
You touched my heart in places
that I never even knew ...
Nobody loves me like you do.
I was words without a tune,
I was a song still unsung;
A poem with no rhyme,
a dancer out of time.
But now there's you.
Nobody loves me like you do.

What if I'd never met you?
Where would I be right now?
Funny how life just falls in place somehow.
You touched my heart in places
that I never even knew.
Nobody loves me,
nobody loves me,
nobody loves me
like you do...
nobody loves me like you do.

[T.L.]

სადღაც აქვეა სიკვდილი,
როგორ ახლოა მიწა,
არყოფნის გემებს მივკივი
არარაობის ზღვიდან;
ალბათ ხარობდა დედაი,
როცა პატარას მზრდიდა

[T.L.]

მზე ამოვიდა ჩუმად, ჩუმად ჩავიდა მზე,
ჩუმად, ჩუმად და ჩუმად
თოვლი აცვივა გზებს...
ფიქრი თევზივით ცურავს,
სიჩუმე ნაპირს ხრავს,
ქარი არის და სულაც,
სულაც არ იღებს ხმას.
ნაკადულები სდუმან... და შორს, ძალიან შორს,
ჩუმად, ჩუმად და ჩუმად
ვიღაც გვირგვინებს ქსოვს.
დღე იკარგება წყნარად, -
დუმს, ყველაფერი დუმს
და გული ყვირის, მაგრამ
ვინ რას გაუგებს გულს?!

[T.L.]

ზოგჯერ ორ ნაპირს აერთებს ხიდი,
ზოგჯერ ორ გულთან უჩუმრად მიდის
ხიდი ხიდია ბოლოს და ბოლოს
ყველა ხიდს ქვეყნად აქვს ორი ბოლი......
თუ ფეხი შედგი-გადი ბოლომე,
თუ გიყვარს-უნდა ეყმო ბოლომდე.
და თუ გძულს-უნდა გძულდეს ბოლომდე!
ჭეშმარიტება იწამე ერთი:
შუა ხიდზე დგომა ღალატია
კაცის და ღმერთის!

[guest]

მარი

ჯერჯერობით ფავორიტია შენი ხიდის სურათი ლექსითურთ, ძალიან საინტერესო ნამუშევარია. თუ შენ გადაიღე პროფესიონალებში ითვლები. არ მახსოვს აქ იყო თუ თქვენს მიერში.

[T.L.]

staywhite არაა ჩემი


ოხ ღმერთ ნეტავ რატომ მოველი, ყოველდღე ბრძოლას და ამხედრებას?
რად მინდა ვიყო ავის პყრობელი და თან არასდროს გკადრო ვედრება?
რად ვერ დასცრება ვერც ერთი წუთით ჩემი მშფოტვარე გიჟი ცხოვრება?
რით ვერ ვისწავლე რომ სიყვარული მხოლოდ ბრძოლაში არ იბადება...

[T.L.]

სადღაც აქვეა სიკვდილი,
როგორ ახლოა მიწა,
არყოფნის გემებს მივკივი
არარაობის ზღვიდან;
ალბათ ხარობდა დედაი,
როცა პატარას მზრდიდა

[T.L.]

ნეტავი, სულის პეპელა
ჩემს კარზედ ჩამოივლიდეს,
ღვთის საიდუმლოს მეტყოდეს,
მერე სულ ჩემთან ივლიდეს.
თავის ჭრელ ფრთებზე
შემსვამდეს,
ქვეყანას შემოივლიდეს...
მერე თუ მოვწყინდებოდი,
ცის კიდეს გადაივლიდეს.

[T.L.]

წვიმა მე მგავ,
მე — იმას,
დარდით ღლილებ —
ვტირივართ.
(ეთერ თათარაიძე)

[T.L.]

ზღვაო, ჩურჩულით მითხარი,
რომ შენც მელოდი ძალიან,
ღრუბელს რქას აჰკრავს მზის ხარი
და წვიმა _ პატარძალია.
ზღვაო, დამახრჩვე ალერსით
და მომეხვიე ტალღებით.
სხივი მჭირს კლდეზე ნალესი,
მზე დადის წითელ წაღებით.
ზღვაო, ეგ შენი სინაზე
ათას უფლისწულს ეყოფა.
გეხვევი მტრების ჯინაზე
ჩემს უღალატო მეგობარს.
ვკეკლუცობ მე შენს სარკეში
და თავს გაწონებ ოცნებით
და ტალღებს, ჩემზე დაგეშილს
მეც ვეგებები კოცნებით.
ზღვაო, ნუმც განმეშორები,
შენი მზე ნატვრისთვალია.
ყოველთვის მემახსოვრები _
ზღვაო, მიყვარხარ ძალიან.

[T.L.]

მარტო ვარ, მარტო დავდივარ,
მარტოდ ვაწუხებ საწუთროს,
ხან დარდი ამეწეწება,
ხან ვეძებ სულის სამყუდროს.
როცა ვარ შაწუხებული
ვხედავ, უფალი არ მკუთვნობს,
დავდივარ დაფიქრებული,
ჟამს ჟამიანს და ჟამს უდროს,

[T.L.]

მა,სად ხარ?
უშენო წამები მაციებს,
ხელ-ფეხიც ძველებურად გამეყინა,
ვითვლი კვლავ შენამდე დღეებს და მანძილებს,_
ღმერთო, რამდენია(?!)


თითებს ცხელი სუნთქვით აქ არვინ არ მითბობს,
სევდასაც კოცნებით არავინ არ მიშლის,
ისეთს ხომ არაფერს არ ვითხოვ?_
მამასთან გ ა მ ი შ ვ ი თ ! . . .


შენ მაინც გამიშვი სიზმრის ლაბირინთო,
იქ სადაც მამის გულს საათი დარაჯობს,
მსურს,მა,შენს ხელებში თმები ამილინთო
და აღარ დაგშორდე არასდროს...

პ.ს. მა,შენს მონატრებას ვერსად დავემალე....

[უჩა]

ე ჰ . . .

* * *
ერთი უმწეო წვიმის წვეთი ვარ,
ჩემს დანახვაზე გაშლიან ქოლგებს,
მე თბილ სახესთან შეხებას ვნატრობ,
მაგრამ ვეხები ხეებს და ფოთლებს...

მე უუფლებო ნაკადული ვარ,
რადგან ვეკუთვნი სულ სხვა მდინარეს,
მაინც ვპოულობ ჩემს თავში ძალას,
ვიყო ანკარა, პირმოცინარე...

მე მირჩევნია წვიმად მოვიდე,
ღრუბელს გავურბი და გზას ვიკვალავ,
თავშესაფარს თუ მოძებნი ჩემგან,
გთხოვ, ხელებს მაინც ნუ დამიმალავ...

[T.L.]

ყველამ გამწირა, _
მეგობრისა ვინც იყო მსგავსი:
მიწაზე ყოფნას
ზოგმა ყოფნა არჩია ცაში.
ზოგი მათგანი
ქვეყნის დამქცევს ჩაუჯდა ნავში:
ტყე აიჩეხა, _
ტყის ადგილას ერთი ხე დავრჩი.

[leluka]

მა,სად ხარ?
უშენო წამები მაციებს,
ხელ-ფეხიც ძველებურად გამეყინა,
ვითვლი კვლავ შენამდე დღეებს და მანძილებს,_
ღმერთო, რამდენია(?!)


თითებს ცხელი სუნთქვით აქ არვინ არ მითბობს,
სევდასაც კოცნებით არავინ არ მიშლის,
ისეთს ხომ არაფერს არ ვითხოვ?_
მამასთან გ ა მ ი შ ვ ი თ ! . . .


შენ მაინც გამიშვი სიზმრის ლაბირინთო,
იქ სადაც მამის გულს საათი დარაჯობს,
მსურს,მა,შენს ხელებში თმები ამილინთო
და აღარ დაგშორდე არასდროს...

[T.L.]

მზემ მთხოვა სული, ვერ მივე,
ვერც — ზღვას, შემომდგარს პირამდი,

[T.L.]

მე წავალ დილით,
ალიონის კარს გავიხურავ
მზეს მივაფიცხებ დანამულ თითებს

[T.L.]

იწყევლებიან მკვდარი წამები
და არწმუნებენ შეშლილ წამებას;
მოხვალ – არვის არ ენანები,
მიხვალ – არავინ არ გენანება,

[Floyd]

კედელზე რა ნაცნობი გათხრებია ნაწარმოები :