თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 7 2007, 07:34 PM

ეს თემა მეტად საჭიროა, შეიძლება სხვადასხვა კითხვებში ასეთუისე საუბრობთ ამაზე, მაგრამ აუცილებელია ჩაღრმავება მოვახდინოთ ამ საკითხში, კანონისტი დაგვეხმარება, რომ წამოჭრილი კითხვები და საკითხები კვალიფიცირებულად და არგუმენტირებულად განვიხილოთ...
ამ თემასთან დაკავშირებით, ღვთისმეტყველების ბიბლიოთეკაში ძალიან საინტერესო წიგნი დავდე, მეიენდორფის " ქრისტიანული ოჯახი", სადაც ძალიან ბევრ კანონიკურ საკითხზე მიდის მსჯელობა, შესაბამისად გვსურს რომ ასეთი საკითხები ჩვენც გავარჩიოთ, ასევევ გვქონდეს საშუალება ნათლად ვიხილოთ ის "ხე" რომლის საშუალებითაც შეგვეძლება დაქორწინების აკრძალვა-ნება დართვის შესახებ წარმოდგენის შექმნა, სულ სხვა საკითხია "ნათლისღებით.მირონული" კავშირის საკითხი, მოგეხსენებათ ეს არცისე ადვილია, ასევე საინტერესო იქნება რამდენად იზიარებს ჩვენს ამათუიმ გამოცდილებას სხვა მართლმადიდებელი ეკლესიები და თუნდაც სხვა ქრისტიანული კონფესიები და საიდან იღებს სათავეს ესათუის საეკლესიო აკრძალვა ან პირიქით, ნებართვა...

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Qeti თარიღი: Jun 7 2007, 07:38 PM

ძალიან საინტერესო თემაა,

ახლა ვკითხულობ, ძალიან საინტერესო წიგნია ძალიან.

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Jun 7 2007, 07:42 PM

კაიროსს, ჩემმა კითხვამ გიბიძგა?



მაინტერესებს, ვერ გავიგე წესიერი პასუხი ჯერ და თუ ქალი და კაცი ნათლიები არიან, ოღონდ სხვადასხვა შვილების, დაქორწინების უფლება აქვთ?
ნუ პრინციპში, კანონისტის პასუხს ველი

პოსტის ავტორი: Qeti თარიღი: Jun 7 2007, 07:46 PM

ანუ სხვადასხვა ბავშვის? მეც მაინტერესებს ეს...

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Jun 7 2007, 07:50 PM

ჰო, ერთი ოჯახის სხვადასხვა ბავშვის

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 7 2007, 08:13 PM

მიჯიკა

ჰო და თან დიდი ხანი მინდოდა ეს თემა გამეხსნა, მალე ზიარებაზე კათოლიკურ სწავლების შესახებ მოკლედ დავწერ "საეკლესიო საიდუმლოებებში" და იქ ნახავთ, რომ არც არსებობს რაიმენაირი ნათესაობა მირონის ხაზით!!!

მოკლედ, საინტერესო თემებია და მივხედოთ!

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Jun 7 2007, 08:26 PM

მე როგორც ვიცი, ბერძნებთანც კი საკმაოდ სუსტია ე სმირონისეული ნათესაობის ხაზი, მაქსიმუმ მეოთხე თაობაო, ზუსტად არ ვიცი და თავს ვერ გამოვიდებ, მაგრამ ისე კათოლიკებს ნუ მივბაძავთ, ახლა ბიძაშვილებზე დაქორწინება სულაც არ მიმაჩნია ნორმალურად, სხვა რომ არაფერი, ბიოლოგიურად გაუმართლებელია. აქედან გამომდინარე, მირონის ხაზით ნათესაობა რომ არ ჰქონდეთ მაგათ, რა გასაკვირია

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 7 2007, 08:43 PM

მიბაძვას ვინ ამბობს, უბრალოდ გვინდა გამოვიკვლიოთ, როგორ, რატომ და რა დროიდან?

დიდი სამართლის მცოდნე ხალხი გვინდა აქ!

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Jun 7 2007, 08:53 PM

რა დროიდან იმათთან თუ ჩვენთან?
მე საერთოდ, ამ ნათესაური კავშირის ისტორია მაინტერესებს, როდის დაიწყო და რამ განაპირობა, რა საფუძლები და არგუმენტები ჰქონდა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jun 8 2007, 10:50 AM

KAIROS
ძალიან საინტერესო თემაა

მირონით ნათესაობაზე VI მსოფლიო კრება საუბრობს რამდენადაც ვიცი.... ნუ სახლში ისეთ ამბავი მაქვს რემონტის გამო რომ სჯულისკანონი კი არა მე სად ვარ ის არ ვიცი ასე რომ, ცოტათი თუ შემიგვიანდა პასუხი, არ მიწყინოთ

იქამდე ინტერნეტში ვნახავ

თამარი_ცქნაფო

საერთოდ, მირონით ნათესაობა გვერდით შტოზე არ გადადის, ეს არის მთავარი ამოსავალი წერტილი

ანუ, ჩემი ნათლულის და ან ძმა ნათესავად არ მერგება, ხოლო ნათლულის დედ-მამა და შვილები - კი.

ლოგიკურად, ნათლულის ძმა ან და რახან ნათესავი არ არის, შესაბამისად არც მისი ნათლია იქნება ნათესავი, ამდენად ქორწინება დასაშვები უნდა იყოს (თუმცა ცხადია დასაზუსტებელია)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 8 2007, 10:58 AM

კანონისტი

ეს საკიტხი განსაკუთრებულად მაინტერესებს, ამის გამო ერთი ნათლობა ჩაიშალა ჩემს საახლობლოში, რატომღაც არ დამიჯერეს, რომ სხვადასხვა ბავსვის ნათლიები (და-ძმის) არ ენათესავებიან ერთმანეთს.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jun 8 2007, 11:32 AM

ჯვრისწერისა და მასში მირონით (ანუ ნათლისღებით) ნათესაობას ეთმობა მათე ბლასტარის ანბანური სინტაგმის ასო B, თავი 8 "საქორწინო ხარისხებისა და აკრძალვის თაობაზე"

VI მსოფლიო კრების 53- კანონი ამბობს, რომ "რამდენადაც სული აღმატებულია ხორცზე, იმდენად სულიერი ნათესაობა აღსრულებული წმინდა და გამომსყიდველი ნათლისღებით აღმატებულია ხორციელზე". წმ. კრება აღნიშნავს, რომ გავრცელებულია ნათლისღებით დანათესავებულთა (არ მიუთითებს ხარისხებს) შორის ჯვრისწერა, ადგენს რომ კატეგორიულად აიკრძალოს მსგავსი რამ, და ასეთი ჯვარდაწერილნი გაიყარონ, წინააღმდეგ შემთხვევაში მათ დაედებათ მრუშებისათვის დადგენილი ეპიტიმია

რაც შეეხება ეპისკოპოს ნიკოდიმოს მილაშის კომენტარს ამ კანონზე, იგი აღნიშნავს, რომ თავიდან იმპერატორ იუსტინიანეს 530 წლის 1 ოქტომბრის ნოველით მიმრქმელს აეკრძალა ქორწინება მხოლოდ თავის ნათლულთან. თუმცა შემდგომ პერიოდში, მალევე გაჩნდა აკრძალვა ნათლულის შვილებთან დაკავშირებითაც.

ნიკოდიმოსი უთითებს, რომ ტრულის კრების ამ კანონის საფუძველზე, რომელმაც სულიერი ნათესაობა ხორციელზე აღმატებულად ცნო, ბიზანტიაში შემდგომ პერიოდში უფრო გამკაცრდა მოთხოვნები ჯვრისწერასთან დაკავშირებით და მიაღწია მე-7 თაობამდე (ციტატა: Χριστοδούλου Πρоχειρον νομικоν. Κωνσταντινούπολις, 1889, გვ. 198-201)

რუსეთის იმპერიაში, იმპერატორის უმაღლესად ბოძებული 1810 წლის 19 იანვრის ბრძანებულებით სამოქალაქო ურთიერთობებში აკრძალული იყო ქორწინება მხოლოდ მეორე თაობის ჩათვლით.

საგულისხმოა "თაობის" გამოთვლის წესი. გავრცელებულია, რომ ეს არის პირდაპირ შტოზე "ზეაღსვლა", რათა ორი ადამიანი მივიდეს "საერთო წინაპრამდე". რეალურად კი, კანონიკურ ურთიერთობებში, ანბანური სინტაგმის მიხედვით გამოიყენება თავებზე გადათვლა, ანუ არა საერთო წინაპრამდე მისვლა, არამედ ორ ნათესავს შორის საგვარეულო "ხე"-ში ერთმანეთამდე მისვლა

ანუ, რომ განვმარტოთ. მერამდენე თაობა (თავია) ჩემთვის ბიძაშვილი?

მე --> მამაჩემი (1) --> ბაბუაჩემი (2) --> ბიძაჩემი (3) --> ბიძაშვილი (4)

აი, სწორედ ამ წესით გამოითვლება მე-7 თაობა (და არა ასე, რომ ბაბუაჩემის (2) ბაბუის (2) ბაბუის (2) მამის (1, სულ 7) შთამომავლები ვინც არიან, ყველა ჩემი ნათესავია)



კიდევ მოვძებნი საინტერესოს და დავდებ

KAIROS

????

რას გულისხმობ? VI მსოფლიო კრება აღიარებს....

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 8 2007, 01:57 PM

აი ეს არის VI მსოფლიო კრების დადგენილება: ნომ. 53




ესენი კი არ აღიარებენ: ცალკე ვისაუბრებ ამაზე, ახლა უბრალოდ ჩამოვთვლი იმ ქვეთავებს სადაც იკრძალება ქორწინება დასავლეთში:
პრობლემები შეიძლება იყოს ან არის: ( საიდუმლოებებში დავაზუსტებ)
1)ასაკი
2)იმპოტენტობა
3)ცოლის ყოლა( კათოლიკებში მეორედ ქორწინება არ არსებობს)
4)სხვადასხვა რწმენა
5)სამღვდელო ხარისხი
6)ბერობა
7)ძალდატანითი ქორწინება
8)თუკი ვინმემ დაქორწინებისათვის მკვლელობა ჩაიდინა ( დავითის და ბერსაბე)
9)სისხლითი ნათესაობა ( კათოლიკებში 4 თაობამდე)
10)ცოლის ნათესაობა ( სიძე ან რძალი 2 თაობა)
11) ნაშვილებობა ( 2 თაობა)

ხსენებაც არ არის რაიმე "სულიერი ნათესაობისა"... მოკლედ, ჩავუღრმავდები ამ საკითხს...

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 8 2007, 02:03 PM

ქორწმინებას ეხება ეს თემა ამიტომ, როცა მოიცლით მიპასუხეთ. ეკლესიურად არის თუ არა აკრძალული ჯვრისწერა, როცა ცოლ-ქმარს შორის დიდი ასაკობრივი სხვაობაა, ან ცოლია უფროსი ან ქმარი. ცხადია სხვაობა როცა დიდია.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jun 8 2007, 03:47 PM

KAIROS

ანუ ლათინები არ აღიარებენ, ამას ამბობ ხომ?

მხევალი ნინო


კანონიკურად არ არის აკრძალული

პოსტის ავტორი: makuna7474 თარიღი: Jun 8 2007, 05:25 PM

რატომაა რომ კათოლიკეებში ბიძაშვილების ქორწინება შეიძლება და დეიდაშვილების არაა დაშვებული? თუ ვინმემ იცით მიპასუხეთ რაა, ძაან მაინტერესებს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 9 2007, 11:03 AM

წყაროებს არ ვფლობ, ამიტომ ჩემს აზრს ვიტყვი, მსმენია და მეც ასე ვფიქრობ, რომ ეკლესია თავს იკავებს ან ყოველშემთხვევაში ეპისკოპოსთან აგზავნის ძალიან და შეიძლება ითქვას არაბუნებრივად ასაკობრივ სიშორეში მყოფ წყვილებს, რათა გაირკვეს რა საფუძველი უდევს მათ ქორწინებას, ანგარება ან სხვა რაიმე მიზანი ხომ არ ამოძრავებთ... მაგ: 18 წლის გოგონას და 50 წლის კაცის ქორწინება ამორალურია და სპეციალურად განხილვას ემორჩილება, რაღათქმაუნდა პირიქით შემთხვევაშიც ასეა.



ასე გამოდის, ან შეცვალეს ან "განვითარდნენ" ( ეს სიტყვა უყვართ), დავაზუსტებ და დავწერ აქვე; ასევე დაზუსტება სჭირდება მაკუნა შენს კითხვას, ცოტა ხანი უნდა მაცალო, აქაური კანონისტი უნდა ვიპოვო

იხარეთ,

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jun 9 2007, 11:42 AM

სტელას შემოხვევაზე იტყვით რასმესაა?

პოსტის ავტორი: მაეასი თარიღი: Jun 9 2007, 03:50 PM

ეგ რა არის??

პოსტის ავტორი: makuna7474 თარიღი: Jun 9 2007, 04:21 PM

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jun 9 2007, 05:59 PM

KAIROS

მართალია, ეგ გასათვალისწინებელია...

თუმცაღა, უბრალოდ მთავარი ისაა, რომ ქორწინებისას ანგარებას არ ჰქონდეს ადგილი, ეს კი ასაკობრივი დიდი სხვაობის დროს უფრო მეტად ჰბადებს ეჭვს, თორემ კანონიკური აკრძალვა მე არსად მინახავს.....

პოსტის ავტორი: natali_natalia თარიღი: Nov 30 2007, 12:19 PM

თუ შეიძლება მეიენდორფის " ქრისტიანული ოჯახი", ამ წიგნის ლინკი რო დადოთ, ღვთისმეტყველებიდან ვერ გადმოვწერე ,ძალიან მაინტერესებს ხის ნახვა , ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია

დიდი მადლობა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Nov 30 2007, 02:05 PM

აუცილებლად, შედი ბიბლიოთეკაში და იქ დაგხვდება

იხარე,

კაიროსი!

პ.ს.

ეს თემა რაღაც ჩაჩუმდა...




http://www.keepandshare.com/doc/view.php?id=259907&da=y

პოსტის ავტორი: natali_natalia თარიღი: Nov 30 2007, 02:43 PM

გაიხარე, რამდენი ხანია ამ წიგნს ვეძებ

პოსტის ავტორი: natali_natalia თარიღი: Nov 30 2007, 03:05 PM

ერთი კითხვაც სისხლით ნათესაობა რამდენ თაობამდე გრძელდება მართმედიდებლურად

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 5 2007, 12:10 AM

არაა ერთიანი პასუხი, სადღაც წინ იყო მაგაზე კამათი, ზოგადად კანონი არ მიდის 4 თაობის იქით, ქართული მიღებული ტრადიცია კი 7 თაობას ამბობს, ორივე კი თანხმდება იმაში, რომ აქაა საუბარი როგორც პირდაპირ ისე გამავალ ხაზებზე.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 5 2007, 12:02 PM

natali_natalia

კითხვა მთლად სწორად არ არის დასმული. სისხლით ნათესაობა ცხადია, უფრო დიდ არეალზე ვრცელდება, ვიდრე ეს საეკლესიო კანონით არის დადგენილი, ვინაიდან კანონი საუბრობს არა სისხლით ნათესაობაზე ზოგადად, არამედ ახლო ნათესაობაზე, რომელთა შორის ჯვრისწერა დაუშვებელია

ათენური სინტაგმის მიხედვით, მე-5 თაობიდან ჯვრისწერა დასაშვებია. საქართველოში უფრო ფართოა ეს წრე

პოსტის ავტორი: natali_natalia თარიღი: Dec 5 2007, 03:38 PM

მაშინ უფრო კონკრეტულ კითხვას დავსვამ დედაჩემი და ჩემი შეყვარებულის დედა არიან ეთი გვარის,მოძღვარს რო ვკითხე ეპისკოპოსის კურთხევა ჯვრისწერაზე მაინც დაგვჭირდება,მე რამდენადაც შევძელი გარკვევა სისხლით ნათესავი არ არისო მითხრეს ანუ დაზუსტებით ვიცი რომ ბაბუაჩემის ბაბუამდე არ ყოფილან ნათესავები,მერე უკვე ვეგარ მოვიძიე ცნობები... ამ მონაცემებით თუ ვითვლებით ნათესავად იქნებ იცოდეთ ვინმემ...თან რაც შეიძლება ჩქარა

პოსტის ავტორი: მაკუნა თარიღი: Dec 5 2007, 03:46 PM

7 თაობა ხო?
და ეს 7 თაობა მარტო პირდაპირი ხაზით ითვლება?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 5 2007, 03:57 PM

natali_natalia

ეგ საერთოდ არ ნიშნავს ნათესაობას..... ნათესაობის ხარისხი უნდა დაადგინო (ანუ საერთო წინაპარი) და მერე შეიძლება ვიმსჯელოთ ჯვრისწერის დასაშვებობაზე....

პირადად ჩემი მოგვარეები ცხოვრობენ რაჭაში, იმერეთში, აჭარასა და კახეთში, მაგრამ ცხადია ყველანი ნათესავები არ ვართ

პოსტის ავტორი: მაკუნა თარიღი: Dec 5 2007, 04:04 PM

მსგავსი თემის გახსნას ვაპირებდი ცოტა ხნის წინ, უბრალოდ ვერ მოვიცალე.

ნუ მინდოდა ამ ინსტიტუტზე გველაპარაკა არა მხოლოდ საეკლესიო სამართლის ჭრილში, არამედ მოგვეხდინა კანონიკური სამართისა და კანონმდებობის სინთეზი. ანუ როგორ არეგულირებენ ამ საკითხს ქვეყნები და რამდენად შეესაბამება ის საეკლესიო სამართლის პრინციპებს. (ნუ რა თქმა უნდა ძირითადი აქცენტი გაკეთებული უნდა იყოს საქართველოზე - კანონმდებლობა და ქართული საეკლესიო სამართალი)
ღირს ამ საკითხზე ახალი თემის გახსნა, თუ შესაძლებელია ამ საკითხზე ამვე თემაში ვიმსჯეოთ?

პოსტის ავტორი: natali_natalia თარიღი: Dec 5 2007, 04:11 PM

ერთი სოფლიდან და ერთი გვარის საერთო წინაპარი ვერ აღმოვაჩინე, ვიცი რო ბაბუაჩემის ბაბუამდე არავინ არ ყოფილა საერთო, აი მერე ზუსტად ვერ ვიტყვი გვენათესავებიან თუ არა.....

პირდაპირი ხაზით ეს გამოდის მე-დედა- ბაბუა-ბაბუის მამა-ბაბუის ბაბუა ხო? ანუ ხუთი თუ სხვანაირად ითვლება

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Dec 6 2007, 01:32 AM

დედაჩემი და ჩემი ძმისშვილის ცოლი მეგვარეები არიან, მაგრამ ნათესავები არა. ეს მეგვარეობაზე გართულებები მგონი ჩვენთან უფრო ტრადიციული ამბავია.

პოსტის ავტორი: მაკუნა თარიღი: Dec 6 2007, 01:49 AM

კი მაგაზე მოძღვარს ვკითხე, მამა გიორგის (ზვიადაძე), ხოდა მითხრა რომ თავად დასაქორწინებლებიც კი რო მოგვარეები იყვნენ ეს მაინც არ აბრკოლებს ქორწინებას, თუ ნათესაური კავშირი არააო.თუმცა ეს ქართული ტრადიციების მიხედვით ულამაზოდ ითვლებაო.

პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Dec 6 2007, 01:58 AM

რამდენადაც ვიცი არა, "დაუსვით კითხვა მოძღვარს" განყოფილებაში მამა ანდრიამ ორჯერ გასცა პასუხი ამ კითხვას, აღმავალი და დაღმავალი ხაზითო, რარაც სქემაც იყო მოყვანილი... თუ მოვძებე დავდებ ლინკს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 6 2007, 03:32 AM

ასევე გამავალით, რადგან ეს აღმავალი და დაღმავალი პირდაპირი, ხოლო გამავალი, არის ის რაც ეხება სისხლით ნათესაობას, ეკლესია აქ 5 თაობაზე ჩერდება, ამაზე სადღაც იყო საუბარი...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Dec 6 2007, 03:56 AM

აი აქ არის პასუხი დეკ. ანდრიას პასუხი მსგავს ორ კითხვაზე
http://church.ge/index.php?s=&showtopic=968&view=findpost&p=53253
http://church.ge/index.php?s=&showtopic=2684&view=findpost&p=184184

პოსტის ავტორი: atinati თარიღი: Dec 6 2007, 06:03 PM

ღმერთო მილხინე მე ცოდვილასა ამას.

პოსტის ავტორი: natali_natalia თარიღი: Dec 7 2007, 06:57 PM

დიდი მადლობა ბავშვებო გაიხარეთ

პოსტის ავტორი: RKO თარიღი: Dec 23 2007, 07:57 PM

შერეული ქორწინებები მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს

შორის XI-XIV საუკუნეებში

1054 წლის სამწუხარო მოვლენის შემდეგ ისტორიაში ვპოულობთ მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინებების უამრავ მაგალითს. უკვე 1051 წელს საფრანგეთის მეფე ანრი I ცოლად შეირთო დიდი მთავრის იაროსლავის ქალიშვილი ანა. 1070 წელს ინგლისის მეფე ჰარალდ II ქალიშვილი გიდა ცოლად გაჰყვა კიევის დიდ მთავარ ვლადიმირ მონომახს. 1071 წელს ბიზანტიის იმპერატორ მიქაელ VI ვაჟმა კონსტანტინემ იქორწინა ნორმანების ბელად რობერტ გუისკარდის ქალიშვილზე, ხოლო რამდენიმე წლის შემდეგ იმპერატორ ნიკიფორე I ბოტანიატის ძმისშვილი ცოლად გაჰყვა უნგრეთის მეფეს. 1095 წელს კიევის დიდმა მთავარმა მსტისლავმა ცოლად შეირთო შვედეთის მეფის ინგო სტენკილსონის ქალიშვილი ქრისტინე. 1143 წელს იმპერატორმა მანუელ კომნენოსმა იქორწინა გერმანიის იმპერატორ კონრად III ცოლისდაზე ბერტა სულბაკზე. 1112 წელს უგრეტის მეფე კოლომანმა იქორწინა კიევის დიდი მთავრის ქალიშვილ ეფემიაზე. 1148 წელს კი იმპერატორ მანუელის ძმისშვილი თეოდორა ცოლად გაჰყვა ავსტრიის ჰერცოგ ჰენრიხს. 1157 წელს იერუსალიმის მეფე ბალდუინ III ცოლად შეირთო იმპერატორ მანუელ კომნენოსის ქალიშვილი თეოდორა. იმპერატორის მეორე ქალიშვილი მარია 1180 წელს ცოლად გაჰყვა რენიე დე მონფერატს, რომელიც კეისარი გახდა და მზითევში თესალონიკის სამეფო მიიღო. 1186 წელს კონრად დე მონფერატმა კონსტანტინეპოლში იქორწინა იმპერატორ ისააკ ანგელის დაზე თეოდორაზე. იმპერატორ ისააკის ქალიშვილი ირინა ჯერ სიცილიის ჰერცოგ როდრიგეს მეუღლე იყო, ხოლო ქმრის გარდაცვალების შემდეგ შვაბიის ჰერცოგ ფილიპეს გაჰყვა ცოლად. 1252 წელს სლონიმის მთავარი რომანი დაქორწინდა ავსტრიის ჰერცოგის ქალიშვილ გერტრუდაზე. 1259 წელს ეპირისა და ეტოლიის დესპოტის მიქაელ ანგელის ქალიშვილი ელენე სიცილიის მეფე მანფრედს ცოლი გახდა. ამ ჩამონათვალის გაგრძელება უსასრულოდ შეიძლება.
აღსანიშნავია მართლმადიდებელი ეკლესიის უმაღლესი იერარქების მონაწილეობა შერეული ქორწინების ღვთისმსახურებაში. 1161 წლის 25 დეკემბერს კონსტანტინეპოლის პატრიარქმა ლუკა ქრისოვერგმა ალექსანდრიის პატრიარქ სოფრომ II და ანტიოქიის პატრიარქ ათანასეს თანამსახურებით წმინდა სოფიას ტაძარში ჯვარი დაწერა იმპერატორ მანუელ I კომნენოსს და მარიას, რომელიც ანტიოქიის მეფისა და პისტევიის ჰერცოგის რაიმონდის ქალიშვილი იყო. იმავე ტაძარში 1180 წელს კონსტანტინეპოლის პატრიარქმა თეოდოსიოს I ვორადიოტისმა ჯვარი დაწერა იმპერატორ ალექსი II კომნენოსს და საფრანგეთის მეფის ლუი VII ქალიშვილს აგნესს. აგრეთვე წმინდა სოფიას ტაძარში დაწერა ჯვარი 1272 წელს კონსტანტინეპოლის პატრიარქმა იოსებ I იმპერატორ ანდრონიკე II პალეოლოგს და უნგრეთის მეფე სტეფან V ქალიშვილ ანას.
მკითხველს არ უნდა დარჩეს შთაბეჭდილება, რომ შერეული ქორწინებები მხოლოდ სამეფო ოჯახების წარმომადგენლებს შორის ხდებოდა. ჯვაროსნულმა ომებმა აღმოსავლეთში მრავალი ევროპელი რაინდი თუ უბრალო მეომარი მიიყვანა. Dდიდი ქალაქები სავსე იყო სხვადასხვა ქვეყნებიდან ჩამოსული ვაჭრებით. აქ შეხვდებოდით კატალონიელებს, ლანგედოკელებს, ბასკებს, სკანდინავებს, ანგლო-საქსონებს, ფრანგებს და სხვა. Bიზანტიელები კი ყველა დასავლელს ფრანგებს უწოდებდნენ. წარჩინებული არისტოკრატები ჯვაროსნების მიერ შექმნილი სამეფოების მეთაურები ხდებოდნენ და ცდილობდნენ ბიზანტიელ პრინცესებზე ან არისტოკრატებზე დაქორწინებულიყვნენ. ჯვაროსნების მიერ სირიის დაპყრობის შემდეგ ვხვდებით მრავალ შერეულ ქორწინებებს საშუალო და დაბალ არისტოკრატიულ წრეებში.
ამგვარი ქორწინებები იმდენად მრავალრიცხოვანი იყო, რომ მართლმადიდებლებისა და კათოლიკეების შერეული ოჯახების შვილებისაგან გარკვეული ეროვნებაც კი შეიქმნა. ამ ადამიანებს გაზმულებს ((Gasmoules) ) უწოდებდნენ. როდესაც იმპერატორი მიქაელ VIII პალეოლოგი 1264 წელს თავს დაესხა ფრანგებს, რათა არქიპელაგის რამდენიმე კუნძული წაერთმია, მისი არმიის დიდ ნაწილს სწორედ გაზმულები შეადგენდნენ. “[არმია], მოგვითხრობს ერთი მემატიანე, შედგებოდა ბერძნებისა და გაზმულებისაგან; იმ დროს სწორედ ასე უწოდებდნენ მათ, რომლებიც დაიბადნენ ისეთი ქორწინებისაგან, რომელშიც ერთი მეუღლე ფრანგი იყო, ხოლო მეორე ბერძენი” (Du Cange, Histoire de Constantinople, Paris, 1657, livre V, chap. 40).
საინტერესოა რომისა და კონსტანტინოპოლის ეკლესიების დამოკიდებულება მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინებების მიმართ. ბუნებრივია, რომ თუ სიძე ან პატარძალი ჯვრისწერამდე მიიღებდა თავისი მომავალი მეუღლის სარწმუნოებას, შერეული ქორწინების პრობლემა აღარ დადგებოდა. მაგალითად, ბერტა სულბაკმა მიიღო მართლმადიდებლობა, ვიდრე იმპერატორ მანუელ კომნენოსზე დაქორწინდებოდა. მას სახელად ირინა დაარქვეს. ზუსტად იგივე გაიმეორა გერმანიის იმპერატორ ფრედერიკ II ქალიშვილმა კონსტანციამ, რომელიც ბიზანტიის იმპერატორ იოანე დუკას გაჰყვა ცოლად 1244 წელს. წმინდა საყდარმა ეს ქორწინება დაგმო, არა იმიტომ, რომ მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინებების წინაარმდეგი იყო, არამედ ეს ფაქტი თავისი პოლიტიკური ინტერესების საწინააღმდეგოდ ჩათვალა. ერთ-ერთ ბრალდებად სწორედ ეს ქორწინება წაუყენეს ფრედერიკ II 1245 წლის ლიონის კრებაზე, როდესაც იგი ექსკომუნიკაციით დასაჯეს.
შეიძლება ითქვას, რომ წმინდა საყდარი შერეულ ქორწინებებს მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის კანონიერად თვლიდა და არსებული სქიზმა დაბრკოლებად არ მიაჩნდა. მხოლოდ ერთი დეკრეტალია ცნობილი, რომელიც კრძალავს ამგვარ ქორწინებებს, მაგრამ ეს დოკუმენტი კერძო და ლოკალურ სიტუაციას ეხება და არ შეიძლება ზოგად წესად ჩაითვალოს. 1233 წლის 24 თებერვალს პაპმა გრიგოლ IX დეკრეტალი გაუგზავნა დომინიკანელთა ორდენის პოლონეთის პროვინციალს, რომლითაც ამ რეგიონში მცხოვრებ კათოლიკე ქალებს აუკრძალა ქორწინება “სქიზმატიკოს რუტენებთან”, ანუ მართლმადიდებელ სლავებთან. დეკრეტალში მოყვანილია აკრძალვის მიზეზიც: რუთენები მეუღლეებს აიძულებდნენ თავიდან მონათლულიყვნენ და ძალით მიეღოთ მართლმადიდელი სარწმუნოება.
1309 წელს ქ. პრესბურგში კარდინალ ჯენტილის თავჯდომარეობით შემდგარმა საეკლესიო კრებამ აუკრძალა კათოლიკეებს, რომ თავისი ქალიშვილები მიეთხოვებინათ მწვალებლებისა ან სქიზმატიკოსებისათვის, განსაკუთრებით კი რუტენების, ბულგარელების ან ლიტველებისათვის. სასჯელად ექსკომუნიკაცია იყო განწესებული. აღსანიშნავია, რომ კრება მხოლოდ კათოლიკე ქალებს უკრძალავდა მართლმადიდებლებზე გათხოვებას, ხოლო კათოლიკე მამაკაცების მიერ მართლმადიდებელ ქალებზე დაქორწინების შესახებ არაფერს ამბობდა. გარდა ამისა, კრების დადგენილებები ძალაში იყო მხოლოდ კარდინალ ჯენტილეს იურისდიქციის საზღვრებში. ასე რომ, პრესბურგის კრების დადგენილებაც ლოკალური მნიშვნელობა ჰქონდა.
არ არსებოდა რომის ეკლესიის ზოგადი კანონი, რომელიც კრძალავდა ქორწინებას კათოლიკეებსა და მართლმადიდებლებს შორის. ამგვარი ქორწინებები რომის ეკლესიამ არ გააიგივა მწვალებლებთან ქორწინებასთან. არც ერთი ცნობა არ არსებობს იმის შესახებ, რომ რომელიმე კათოლიკემ წმინდა საყდარს ნებართვა (dispensatio) სთხოვა მართლმადიდებელთან ქორწინებისათვის. ითვლებოდა, რომ ამგვარი ნებართვა საჭირო არ იყო, რადგან მართლმადიდებლები მწვალებლებად კი თვლებოდნენ, არამედ მხოლოდ სქიზმატიკოსებად, რომელთაც ქორწინების იგივე საეკლესიო საიდუმლო სწამდათ.
ამ პერიოდში არანაირი დაბრკოლება არ არსებობდა მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის საეკლესიო საიდუმლოებებში თანაზიარებისათვის (communicatio in sacris). . მოვიყვანთ რამდენიმე მაგალითს: ჯვაროსნების მიერ სირიის დაპყრობის შემდეგ ისინი თავისუფლად მონაწილეობდნენ მართლმადიდებელი ეკლესიის ღვთისმსახურებაში. ქალაქი ანტიოქია მუსლიმებმა დაიკავეს და პატრიარქი იოანე IV გალავანზე მიაბეს. ჯვაროსნებმა ანტიოქია აიღეს, პატრიარქი გაათავისუფლეს და წმინდა პეტრეს ტაძარში, რომელიც მეჩეთად იყო გადაქცეული, მართლმადიდებელმა და კათოლიკე სამღვდელოებამ ერთად აღავლინა წირვა. აღსანიშნავია, რომ დამასკოსთან ახლოს სოფელ საიდანაიასთან მდებარე მონასტერში მრავალი დასავლელი პილიგრიმი მიდიოდა და თავისუფლად მონაწილეობდა ღვთისმსახურებაში. გარდა ამისა, აღნიშნულ პერიოდში რომის ეკლესიის მრავალი სასულიერო პირი აღასრულებდა ღვთისმსახურებას და ქადაგებდა მართლმადიდებლურ ტაძრებში ადგილობრივი მართლმადიდებელი ეპისკოპოსების ლოცვა-კურთხევით. Eეს მდგომარეობა XVIII საუკუნიდან იცვლება. Mმანამდე კი ითვლებოდა, რომ აღმოსავლეთის ქვეყნებში მცხოვრებ კათოლიკეებს თავისუფლად შეეძლოთ მართლმადიდებელი პატრიარქების იურისდიქციაში ყოფნა.
XII საუკუნიდან ბიზანტიაში ძლიერდება მოძრაობა, რომელიც კათოლიკეებს მწვალებლებად თვლიდა. ამგვარად ფიქრობდნენ პატრიარქები მიქაელ III ანქიალოსი და გიორგი II ქსიფილინოსი, ცნობილი კანონისტები თეოდორე ბალსამონი და იოანე ზონარა. ბალსამონი მოითხოვდა, რომ შერეული ქორწინებისას კათოლიკე მეუღლეს აუცილებლად მიეღო მართლმადიდებლობა. ნოვგოროდის ეპისკოპოს ნიფონტის მიხედვით ამ პერიოდში კათოლიკეებს მირონცხებით იღებდნენ მართლმადიდებლურ ეკლესიაში. თუმცა, ბალსამონის და ზონარას შეხედულებებმა ზოგადი ხასიათი ვერ შეიძინა. XIII საუკუნეში ერთის მხრივ იობ იასიტი კათოლიკეებისათვის განმეორებით მირონცხებას მოითხოვს, ხოლო მეორეს მხრივ, დემეტრე ქომატიანე და იოანე კიტრელი ეპისკოპოსი არ კრძალავენ საეკლესიო საიდუმლოებებში თანაზიარებას მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის. კათოლიკე მეუღლისათვის მართლმადიდებლობის მიღების აუცილებლობა ზოგად წესად მხოლოდ XIV საუკუნის მეორე ნახევარში გახდა. 1333 წელს ლიტვის პრინცესა კათოლიკე ავგუსტა, რომელიც ცოლად გაჰყვა დიდი მთავრის იოანე დანილევიჩის შვილიშვილს, თავიდან მონათლეს. Aამ პრაქტიკამ უფრო ზოგადი ხასიათი კი კონსტანტინეპოლის პატრიარქ კირილე V 1755 წლის ოროსის შემდეგ მიიღო.
GXI-XIV საუკუნეებში წმინდა საყდარი არ კრძალავდა მართლმადიდებლებისა და კათოლიკეების თანაზიარებას საეკლესიო საიდუმლოებებში. ამიტომაც არ არსებობდა დაბრკოლება მათ შორის შერეული ქორწინებებისათვის. ამგვარ

ამგვარად იმპერატორ მანუელ I კომნენოსის ძმისშვილისა და ოტო ფრაჟაპანისელის ჯვრისწერა ქალაქ ვეროლიში თვით რომის პაპმა ალექსანდრე III აღასრულა 1170 წელს. მსახურებას მართლმადიდებელი ეპისკოპოსებიც ესწრებოდნენ. 1157 წელს ანტიოქიის ლათინმა პატრიარქმა ამორიმ აღასრულა იერუსალიმის მეფე ბალდუინისა და იმპერატორ მანუელ კომნენოსის ქალიშვილის თეოდორას ჯვრისწერა.
Qქალკედონისა და ტრულის მსოფლიო კრებების კანონები კრძალავენ ქორწინებას მწვალებლებთან. Mმაგრამ ამ პერიოდში ბიზანტიის ეკლესიაში არსებული ზოგადი წესის მიხედვით კათოლიკეები მწვალებლებად არ ითვლებოდნენ. არც ერთი ბიზანტიური საეკლესიო ტექსტი არ კრძალავს კათოლიკეებთან ქორწინებას. “ლათინები” მხოლოდ სქიზმატიკოსებად ითვლებოდნენ და მათთან ქორწინება დაშვებული იყო. მართალია ალექსანდრიის პატრიარქ მარკოზ II კანონიკურ შეკითხვაზე თეოდორე ბალსამონი პასუხობს, რომ კათოლიკე ტყვეებს ეკრძალებათ საეკლესიო საიდუმლოებებში მონაწილეობა, თუ ისინი არ მიიღებენ მართლმადიდებლობას. Gგამომდინარეობს კი ამ პასუხიდან, რომ კათოლიკეებსა და მართლმადიდებლებს შორის ქორწინება აკრძალულია და ამ პრობლემას უნდა შეეფარდოს ქალკედონის კრების მე-14 კანონი? პირიქით, ბალსამონი ფიქრობს რომ კანონიკური სამართლის მიხედვით რომის ეკლესია მწვალებლურად არ ჩაითვლება და “ლათინთა” დოქტრინებს არ შეიძლება შეეფარსოს კონსტანტინოპოლის II კრების მე-15 კანონი.
XI საუკუნიდან და XIV საუკუნის მეორე ნახევრამდე მართლმადიდებელ ეკლესიაში რომის ეკლესიის მიმართ დადებითი განწყობა დომინირებდა. იტალიის ქალაქ ბარიში 1098 წელს გამართულ საეკლესიო კრებაში კათოლიკე ეპისკოპოსებთან ერთად მართლმადიდებელი ეპისკოპოსებიც მონაწილეობდნენ. ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი თავის წერილში დიაკონ ნიკოლოზის მიმართ უსაფუძვლო თავდასხმებისაგან იცავს კათოლიკეებს და ორ ეკლესიას შორის უფრო ახლო ურთიერთობებისაკენ მოუწოდებს. დირაქიუმის მიტროპოლიტმა კონსტანტინე კაბასილამ კანონიკური შეკითხვა დაუსვა მთავარეპისკოპოს დემეტრე ქომატიანეს იმის შესახებ, შეეძლოთ თუ არა მართლმადიდებელ ეპისკოპოსებს კათოლიკურ ტაძრებში შესვლა და იქ ღვთისმსახურებაში მონაწილეობა. ქომატიანე დადებითად პასუხობს და აღნიშნავს, რომ მართლმადიდებელ იერარქთა დიდი ნაწილიც ამ აზრისაა, ხოლო ბალსამონის შეხედულება კი გამონაკლისს წარმოადგენს, რადგან არც ერთ საეკლესიო კრებას არ დაუგმია კათოლიკეები და არ უწოდებია მათთვის მწვალებლები. ამდენად, მათ შეუძლიათ მართლმადიდებლურ ღვთისმსახურებაში მონაწილეობა. თავის მხრივ იოანე კიტრელი ეპისკოპოსი ეკითხება დირაქიუმის მიტროპოლიტს იმის შესახებ, რომ “ლათინები” წესს უგებენ გარდაცვლილ მართლმადიდებლებს და თავიანთ სასაფლაოებზე ასაფლავებენ მათ. შეიძლება, რომ მათლმადიდებელი ეკლესიაც ამგვარად მოიქცეს კათოლიკეების მიმართ? მიტროპოლიტი პასუხობს, რომ ამ, ისევე, როგორც სხვა მრავალ შემთხვევაში, ორი ეკლესიის წევრებს შორის არანაირი განსხვავება არ არის.
შეიძლება დავასკვნად, რომ ეკლესიოლოგიური და კანონიკური თვალსაზრისით 1054 წლის მოვლენა იყო არა სქიზმა, არამედ ევქარისტიული კავშირის ურთიერთგაწყვეტა ერთი ეკლესიის ორ საპატრიარქოს: რომსა და კონსტანტინოპოლს შორის. ასეთივე ფაქტს ჰქონდა ადგილი კონსტანტინეპოლისა და მოსკოვის საპატრიარქოებს შორის XX საუკუნის 90-იან წლებში. ლიონის (1274) და ფერარა-ფლორენციის (1438-39) საეკლესიო კრების მონაწილე კათოლიკე და მართლმადიდებელი ეპისკოპოსები ერთმანეთს ძმებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს, რომ ერთმანეთს არა სქიზმატიკოსებად, არამედ დროებით ევქარისტიული თანაზიარების გაწყვეტის მდგომარეობაში მყოფებად თვლიდნენ და ერთობის აღდგენა საშურად მიაჩნდათ.
დღეს, XXI საუკუნეში, მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინებებისათვის ყოველგვარი ეკლესიოლოგიური და კანონიკური დაბრკოლებების მოხსნა მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იქნება ერთობის აღდგენის გზაზე.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 23 2007, 11:19 PM

სტატია საკმაოდ ცალმხრივი და ტენდენციურია.

მოყვანილი მაგალითების უმეტესი ნაწილი პოლიტიკური ქორწინებებია და ამიტომ ნორმად ვერ ჩაითვლება (ჩვენი მეფეები და არისტოკრატები პოლიტიკის გამო მუსლიმებსაც უმოყვრდებოდნენ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მუსლიმებთან დაქორწინებაც დასაშვებია ქრისტიანისთვის). ამასთან რიგ შემთხვევაში ავტორი თავის თავს ეწინააღმდეგება, მაგალითად როცა წერს რომ

თუ არანაირი განსხვავება არ არის მართლმადიდებლურ და კათოლიკურ ეკლესიებს შორის და არ იყო პრობლემა შერეული ქორწინებები, მაშინ რატომ გახდა საჭირო ამ ორ (და კიდევ მრავალ) შემთხვევაში მართლმადიდებლობაზე გადასვლა?

აი კიდევ ურთიერთგამომრიცხავი წინადადებები:


ეს მეორე წინადადება ძალიან აბსტრაქტულია, გაუგებარია რა იგულისხმება დადებით განწყობაში.

კრება ადასტურებს უკვე არსებულს, ახალ რამეს კი არ იგონებს. არიანელები კრების დადგენილების მერე არ გამხდარან მწვალებლები, მათი სწავლება თავიდანვე მწვალებლობა იყო. კათოლიციზმმა კი გადაუხვია კრებების დადგენილებებს და მრწამსში ახალი სწავლება შეიტანა.
თუ კათოლიკებს მწვალებლებად არ თვლიდნენ რატომ ნათლავდნენ ხელახლა ან მირონცხებით იღებდნენ მართლმადიდებლურ ეკლესიაში?

Краковский епископ Матвей в письме от 1130 года к Бернарду, аббату Клервосскому, приглашает его заняться обращением русских в латинство и утверждает, что русские латинян перекрещивают
კრაკოვის ეპისკოპოსი, კლერვოს აბატის - ბერნარდისადმი გაგზავნილ
1130 წლით დათარიღებულ წერილში სთავაზობს მას დაკავდეს რუსების კათოლიციზმში მოქცევით და ამტკიცებს, რომ რუსები ლათინებს ხელახლა ნათლავდნენ

Известно, как любезно был принят в Константинополе в 1147 году Мануилом I Людовик VII; однако описатели его похода на Восток Odo de Dioglio упоминают о том, что греки латинян перекрещивали.
ცნობილია რომ ლუდოვიკო VII დიდი პატივით იქნა მიღებული კონსტანტინეპოლში მანუილ I-ის მიერ 1147 წელს, თუმცა ამის აღმწერები აღნიშნავენ რომ ბერძნები ლათინებს ხელახლა ნათლავდნენ.

миропомазанием при приеме латинян доказывают, что эти последние – еретики. “Благочестивые постановления, – пишет святой Марк Ефесский, – гласят: еретиками называются и подвергаются законам против еретиков также и те, которые в малом отступают от правоверия. И отчего мы помазуем миром присоединяющихся от них к нам? разумеется, оттого, что они еретики”.
ლათინთა მირონცხებით მიღება ადასტურებს რომ ეს უკანასკნელნი ერეტიკოსები არიან- წერს წმ. მარკოზ ეფესელი

(ციტატები მოყვანილია მღვდელმოწამე ილარიონ ტროიცკის წიგნიდან:"ЕДИНСТВО ЦЕРКВИ И ВСЕМИРНАЯ КОНФЕРЕНЦИЯ ХРИСТИАНСТВА")


ეს ციტატა ხომ საერთოდ ვერავითარ კრიტიკას ვერ უძლებს, ასეთი სასაცილო რამ დიდი ხანია არ წამიკითხავს.
მოსკოვსა და კონსტანტინეპოლს შორის არავითარი დოგმატური განსხვავება არ იყო!!!


სახლს სახურავიდან არ იწყებენ, არამედ საძირკვლიდან.


შერეულ ქორწინებებთან დაკავშირებით ასევე მინდა გამოვთქვა ჩემი საკუთარი აზრი. აქ მეზობელ,დახურულ თემაში იყო კამათი იმის თაობაზე რომ შერეული ქორწინებები იკონომიით შეიძლება იყოს დაშვებული. ვფიქრობ ეს კიდევ ერთი მაგალითი იქნება საიდუმლოს რიტუალამდე დაყვანის. ქრისტიანულ ოჯახს მცირე ეკლესია ეწოდება. ქრისტინული ქორწინება არის ერთობა ქრისტეში. ცოლ-ქმარს საერთო ბარძიმიც უნდა აკავშირებდეთ, სხვა შემთხვევაში იკარგება ქორწინების მისტიური მხარე. ამას ჯობია ქორწინებად იქნას მიჩნეული (და არა მრუშობად) ჯვრისწერის გარეშე, საერო კანონებით გაფორმებული ქორწინება, მსგავსი მაგალითები იყო პირველ საუკუნეებში, როცა ქრისტიან ქალებს წარმართი ქმრები ჰყავდათ (ან პირიქით).

პოსტის ავტორი: RKO თარიღი: Dec 24 2007, 12:45 PM

მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინების ღვთისმსახურება: სამოძღვრო წინადადებები


1 – 1976 წელს მარსელში ჩამოყალიბდა შერეული სამუშაო ჯგუფი, რომელმაც სამოძღვრო გამოცდილებაზე დაყრდნობით დაიწყო ქორწინების საღვთისმეტყველო საკითხების შესწავლა. სამი წლის მუშაობის შემდეგ ჯგუფი საჭიროდ თვლის ჩამოაყალიბოს კონკრეტული წინადადებები, რომლებიც ძირითადად ეხება მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინების ღვთისმსახურებას.

$ 2 – ამგვარი ქორწინებების ღვთისმსახურებასთან დაკავშირებულ სიძნელეებს მძაფრად გრძნობს მართლმადიდებლური მხარე. წარმოადგენს რა უმცირესობის ეკლესიას, მართლმადიდებლი ეკლესია საფრანგეთში სულ უფრო ხშირად აღასრულებს შერეული წყვილების ჯვრისწერას. Oორი ეკლესიის სასულიერო პირთა შორის კავშირების სიმცირის გამო ხშირად ჩნდება სამოძღვრო პრობლემები: მართლმადიდებელ და კათოლიკე სასულიერო პირთა შორის ურთიერთშეთანხმების არარსებობა, ღვთისმსახურების რიტუალი გაუგებარი რჩება მოუმზადებელი ოჯახებისათვის, არ არსებობს დადგენილი საერთო წესები. ამასთან ერთად ორ ეკლესიაში ქორწინების საიდუმლოს ღვთისმეტყველება სრულად იდენტური არ არის.

$ 3 – სამუშაო ჯგუფში შემავალი შვიდი მღვდელი უპირველეს ყოვლისა სულიერი მოძღვრები არიან, რომელთაც კარგად ესმით თავიანთი პასუხისმგებლობა საეკლესიო საიდუმლოებების ღვთისმეტყველების, კანონიკური სამართლის, ლიტურგიკის, ოჯახების დამოძღვრის და ეკუმენიზმის სფეროებში. მათ სურთ შესთავაზონ განსახილველად საკუთარ იერარქიებს თავიანთი შრომის შედეგი, როგორც საეკლესიო მსახურება, რომელიც აღსრულდა ძმური ურთიერთგაგების ატმოსფეროში, შერეული ოჯახების სასიკეთოდ და მომავალი ერთობის იმედით.

აღნიშნული კვლევა შეესაბამება ვატიკანის II კრების დეკრეტს ეკუმენიზმის შესახებ (Uნიტატის რედინტეგრატიო) და მნიშვნელოვან ტექსტს, რომელიც მიღებული იქნა 1971 წელს სახელწოდებით : შერეული ოჯახების ერთობლივი დამოძღვრა; საფრანგეთის კათოლიკე ეპისკოპოსთა კომიტეტისა და საფრანგეთის მართლმადიდებელ ეპისკოპოსთა კომიტეტის რეკომენდაციები (Dოც. ჩატჰ, 1971, პ. 716 – 72
ეკლესიები, რომლებიც პასუხისმგებლები არიან შერეულ ოჯახებზე მოწოდებული არიან ყველა დონეზე იღვაწონ ქრისტიანთა სრული ერთობის აღსადგენად.

$ 4 – სამი წლის ურთიერთთანამშრომლობის პერიოდში ქორწინების საიდუმლოსთან დაკავშირებულ მრავალ პრობლემას მოეფინა ნათელი, მაგრამ წინამდებარე დოკუმენტი ეხება მხოლოდ შერეული ქორწინების ღვთისმსახურებას.
სამუშაო ჯგუფის წევრი სასულიერო პირები აცხადებენ, რომ მათი კვლევის საფუძველი იყო ერთის მხრივ იმპერატიული სურვილი ერთგული ყოფილიყვნენ თავიანთი ეკლესიების ღვთისმეტყველების და კანონიკური სამართლის, ხოლო მეორეს მხრივ, ლტოლვა ყოფილიყვნენ გამბედავნი ყველა შესაძლებელ შემთხვევაში. Eდა ყველაფერი ეს მორწმუნეთა სულიერი კეთილდღეობისა და მომავალი ერთობის აღდგენისათვის.

$ 5 – ჩვენი კვლევის პერიოდში მრავალი საკითხი გამოიკვეთა:

ა) არსობრივი ურთიერთთანხმობა.

ერთხმად ვადასტურებთ ჩვენს ღრმა რწმენას, რომ ორ მონათლულს შორის აღსრულებულ ქორწინებას საეკლესიო საიდუმლოებრივი ბუნება აქვს. იგი არის ხატება ქრისტესა და ეკლესიას შორის ერთობისა (ეფეს. 5). ქორწინების ღვთისმსახურება წარმოაჩენს ქრისტეს მყოფობას წყვილში და ოჯახში, აგრეთვე წყვილისა და ოჯახის ინტეგრაციას ეკლესიაში.
ამიტომ, კათოლიკეებსა და მართლმადიდებლებს შორის ამჟამინდელი ურთიერთობის სტადიაზე, შესაძლებელი და სასურველია:
-განისაზღვროს შერეული ქორწინების ისეთი ღვთისმსახურება, რომელშიც ორივე ეკლესიის სასულიერო პირები შეძლებენ მონაწილეობის მიღებას და რომლის დინამიზმიც ერთობისკენ იქნება ორიენტირებული,
- ერთობლივად იქნას მოსმენილი ღვთის სიტყვა,
- ერთობლივად იქნას წარმოთქმული ლოცვები ახლადდაქორწინებულთათვის.

განსხვავებები.
- კათოლიკეებისათვის ქორწინების ღვთისმსახურების გადამწყვეტი ნაწილია მომავალი მეუღლეების მიერ თანხმობის წარმოთქმა. აქედან გამომდინარეობს სიძესა და პატარძლის პრიმორდიალური როლი ღვთისმსახურებაში. ზოგჯერ მათ “საიდუმლოს აღმსრულებლებსაც” უწოდებენ, რაც ბუნებრივია არ გამორიცხავს სასულიერო პირის როლს.
- მართლმადიდებლებისათვის ღვთისმსახურების კულმინაციას სასულიერო პირის მიერ მომავალი მეუღლეების გვირგვინის კურთხევა წარმოადგენს. სასულიერო პირის როლი აქ იგივეა, როგორც ევქარისტიის საიდუმლოს აღსრულებისას. Gგვირგვინები მომავალ ცოლ-ქმარზე სული წმინდის გარდამოსვლის სიმბოლოა. სასულიერო პირის ჟესტი (და წარმოთქმული ლოცვები) სრულად შეესაბამებიან სული წმინდის მოწვევის (ეპიკლეზა) რიტუალს ევქარისტიული მსახურებისას. მეჯვარის მიერ გვირგვინების გაცვლა გამოხატავს ხალხის მონაწილეობას. ხალხი კი, როგორც ცნობილია, თვითონ აღასრულებს ყველა საეკლესიო საიდუმლოებას ეპისკოპოსისა ან მღვდლის აუცილებელი წინამდგომელობით.

გ) ევქარისტიული თანაზიარება შეუძლებელია.

Oორ ეკლესიას შორის სრული ერთობა ჯერ არ განხორციელებულა, ამიტომაც მწუხარებით ვადასტურებთ, რომ ღვთის სიტყვის ერთობლივი მოსმენა ვერ დაგვირგვინდება ერთი ბარძიმიდან ზიარებით, როგორც მომავალი მეუღლეებისათვის, ასევე ორი ეკლესიის სასულიერო პირებისათვის. Yყველა საეკლესიო საიდუმლო ევქარისტიის საიდუმლოსთანაა დაკავშირებული და აქედან გამომდინარე ქორწინების საიდუმლოს “თანამსახურება” არ შეესაბამება რეალურ ერთობას, ამიტომაც უნდა გამოირიცხოს.
Mმიუხედავად ამისა, საჭიროა განვიცდიდეთ ერთობის აღდგენისა და ერთი ბარძიმიდან ზიარების აუცილებლობას.

$ 6 – ქორწინების ღვთისმსახურების გრძელი ისტორია, როგორც აღმოსავლეთში, ისე დასავლეთში, ნებას გვაძლევს დავასკვნად:

ა) ქორწინების მართლმადიდებელი ღვთისმეტყველების მიხედვით მღვდლის გადამწყვეტი როლი სრულიადაც არ ამცირებს სიძისა და პატარძლის თანხმობის მნიშვნელობას:

მათი თანხმობა გამოიხატება მართლმადიდებლური ღვთისმსახურების პირველ ნაწილში, რომელსაც “წინდობა” ეწოდება. სინამდვილეში ბერძნული სიტყვის “არაბონ” მნიშვნელობა უფრო მკვეთრია, ვიდრე წინდობა და ნიშნავს “ბეს”, “აღთქმის დადებას”. Aარაბონის მსახურებისას მამაკაცსა და ქალს შორის თანხმობის ურთიერთგაცვლა ხდება, რისი სიმბოლოცაა ბეჭდების ურთიერთგაცვლა. “ ეს წარმოადგენს საეკლესიო საქორწინო ხელშეკრულებას, რომელშიც წყვილის გარდა თვით ღმერთიც მონაწილეობს” (დეკანოზი იოანე მეიენდორფი).

სწორედ ამიტომ უწოდებს ტრულის მსოფლიო საეკლესიო კრების 98-ე კანონი სიძვას მამაკაცის ურთიერთობას იმ ქალთან, რომელიც სხვა მამაკაცზეა დაწინდული. ქრისტიანობის ფესვებისადმი ერთგულებით ცნობილი კვიპროსის ეკლესია “არაბონით” შექმნილი კავშირის დარღვევისათვის განქორწინების პროცედურას მოითხოვს; ელადის ეკლესია კი ამგვარი პროცედურის თავიდან ასაცილებლად “არაბონს” ყოველთვის უშუალოდ გვირგვინის კურთხევის მსახურების წინ აღასრულებს.

Uუნდა ვაღიაროთ, რომ საბერძნეთის საეკლესიო პრაქტიკაში სიძე-პატარძლის მიერ თანხმობის ურთიერთგაცვლა ექსპლიციტური არ არის (თუმცა გათვალოსწინებულია მსახურების ტიბიკონში). Eეს გარემოება საკმაოდ წარუმატებლადაა გამოსწორებული რუსულ პრაქტიკაში: XVII საუკუნეში ტიბიკონში შემოტანილ იქნა მღვდლისა და მომავალი მეუღლეების დიალოგი, მაგრამ მხოლოდ “არაბონის” მსახურების შემდეგ.

დ) კათოლიკური ღვთისმეტყველების მიხედვით სიძე-პატარძლის გადამწყვეტი როლი სრულიადაც არ აუქმებს სასულიერო პირის მნიშვნელობას და მოითხოვს მის მონაწილეობას წყვილის კურთხევისათვის. ამასთან, საჭიროა ვაღიაროთ, რომ საეკლესიო საიდუმლოს “ეპიკლეტიკური” ასპექტი არ არის გამოკვეთილი ჯვრისწერის რომაულ რიტუალში, სადაც, მეუღლეების კურთხევისათვის სული წმინდის, როგორც ასეთის, მოწვევა არ ხდება.


ეს დაკვირვებები არ გვაძლევს უფლებას სქემატურად დავუპირისპიროთ ერთმანეთს ქორწინების მართლმადიდებლური და კათოლიკური ღვთისმეტყველება. Oორივე არეგულირებს ერთიდაიგივე სიტუაციას, რომელიც მდგომარეობს ადამიანური სიყვარულის წმინდაყოფასა და კურთხევაში. Oორივე ერთნაირად მოითხოვს მეუღლეების თანხმობასა და მღვდლის ლოცვებს უფლის მიერ ოჯახის კურთხევისათვის.

$ 7 – შერეული ქორწინების ღვთისმსახურებაში ორივე ეკლესიის სასულიერო პირების გარკვეული მონაწილეობა შესაძლებლად და სასურველად მივიჩნიედ. Eეს მონაწილეობა განსაზღვრული უნდა იყოს სამი იმპერატიული პირობით:
ა) ორი ეკლესიის სასულიერო პირების მონაწილეობა არ უნდა წარმოადგენდეს თანამსახურებას.
ბ) Aარ უნდა დარჩეს შთაბეჭდილება, რომ ერთმანეთის მიყოლებით აღსრულდა ორი ღვთისმსახურება და ორი საეკლესიო საიდუმლოება ანუ ორმაგ ღვთისმსახურებას არ უნდა ჰქონდეს ადგილი. G
გ) დაცული უნდა იქნეს ორივე ეკლესიის ღვთისმსახურებისათვის დამახასიათებელი რიტმი და დინამიზმი, ამისათვის მაქსიმალურად თავიდან უნდა იქნეს აცილებული ორი რიტუალის ურთიერთშერევა, რაც გამოიწვევდა ღვთისმსახურების დაკნინებას.

$ 8 – ამ გზაზე მსვლელობისათვის საჭირო გახდა კიდევ ერთი გარემოების გათვალიწინება:

მნიშვნელოვანი ეკუმენური პროგრესი განახორციელა აღმოსავლური ეკლესიების კონგრეგაციის 1967 წლის 22 თებერვლის დეკრეტმა შერეული ქორწინებების შესახებ კათოლიკეებსა და არაკათოლიკე მონათლულ აღმოსავლელ ქრისტიანებს შორის (Aცტა Aპოსტოლიცაე შედის 1967, პ.165: Dეცრეტუმ დე Mატრიმონიის მიხტის ინტერ ცატჰოლიცოს ეტ ორიენტალეს ბაპტიზატოს ეტ ა-ცატჰოლიცოს)

დეკრეტის მიხედვით კათოლიკური ეკლესია აღიარებს მართლმადიდებელ ეკლესიაში აღსრულებული შერეული ქორწინების ნამდვილობას, იმ შემთხვევაშიც, როცა არ არსებობს კათოლიკე ეპისკოპოსის მიერ გაცემული კანონიკური ნებართვა, იმ პირობით რომ დაცული იქნება კანონიკური სამართლის ყველა სხვა მოთხოვნა. Eეს მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება მიღებული იქნა იმ მიზეზის გამოც, რათა განმტკიცდეს ქრისტიანული ძმური სიყვარული და ერთობა კათოლიკეებსა და იმ ქრისტიანებს შორის, რომელთაც კათოლიკე ეკლესია “აღმოსავლელ არაკათოლიკე მორწმუნეებს” უწოდებს.

სამაგიეროდ, თავისი კანონიკური სამართლის დღევანდელი ნორმებით, მართლმადიდებელი ეკლესია აღიარებს მხოლოდ მართლმადიდებელი მღვდლის მიერ აღსრულებულ შერეულ ქორწინებას. ჩვენ ვალდებული ვართ პატივ ვცეთ ამ პოზიციას და პროგრესი გავითვალისწინოთ მართლმადიდებელი ეკლესიაში აღსრულებული შერეული ქორწინების პერსპექტივაში.

$ 9 – მიუხედავად ამისა, არ შეიძლება გამოვრიცხოთ, რომ მომავალი მეუღლეები კათოლიკური რიტუალის მიხედვით დაქორწინდნენ. ეს საჭირო იქნება მაშინ, როდესაც კათოლიკურ მხარეს არ შეუძლია განაცხადოს თავისი თანხმობის შესახებ მართლმადიდებელ ეკლესიაში. აგრეთვე სასურველად მიგვაჩნია შერეული ქორწინების საიდუმლოს აღსრულება კათოლიკურ ეკლესიაში მაშინ, როდესაც წყვილში მხოლოდ კათოლიკე არის ეკლესიური.

$ 10 – როდესაც ქორწინება აღსრულებული იქნება მართლმადიდებლური რიტუალის მიხედვით და კათოლიკე მღვდლის აქტიური თანდასწრებით, შემდეგი პირობები უნდა იქნეს დაცული:

ა) კათოლიკე მხარეს წინასწარ უნდა ჰქონდეს მიღებული მართლმადიდებლურ რიტუალში მონაწილეობის კანონიკური ნებართვა: კათოლიკე სასულიერო პირმა უნდა განუცხადოს დამსწრე მორწმუნეებს, რომ მისი ეპისკოპოსის მიერ გაცემული ნებართვის თანახმად ეს ქორწინება აღსრულებულია მართლმადიდებლური რიტუალის მიხედვით, განხორციელებულია კათოლიკურ ეკლესიასთან თანაზიარებაში და სრულად გააჩნია მისი შედეგები.

ბ) ღვთისმსახურება შეიძლება აღსრულდეს კათოლიკურ ან მართლმადიდებლურ ტაძარში.

გ) ორი ეკლესიის სასულიერო პირები თავისი დასწრებით და მონაწილეობით ერთიდაიგივე ღვთისმსახურებაში წარმოაჩენენ თავიანთ სასოებას იმ ცოცხალი ერთობისადმი, რომელიც გააჩნია ორივე ეკლესიას და აგრეთვე საიდუმლოებრივ მადლს, რომელიც აკურთხებს მომავალ მეუღლეებს და რომლის მსახურებიც არიან ეს სასულიერო პირები. ის ფაქტი, რომ ისინი არ “თანამსახურებენ”, წარმოაჩენს იმ სამწუხარო გარემოებას, რომელიც არსებობს მართლმადიდებელთა და კათოლიკეთა შორის ურთიერთობაში თანამედროვე ეტაპზე და გამორიცხავს ყოველნაირ “ევქარისტიულ თანაზიარებას”.

$ 11 – პირველი წინადადება.

სრულიად მიღებულია ქორწინების ღვთისმსახურება მართლმადიდებლური ტიბიკონის მიხედვით, როგორც მისი სტრუქტურა, ისევე მისი ტექსტები. ცხადი უნდა იყოს, რომ მართლმადიდებელი სასულიერო პირი არის საეკლესიო საიდუმლოს ერთადერთი აღმსრულებელი. კათოლიკე სასულიერო პირის მონაწილეობა (სახარების და ეპისტოლეების კითხვა, ქადაგება და ა.შ. . . .) ინტეგრირებული უნდა იქნას ღვთისმსახურების ტიბიკონში. Eეს ყველაფერი ცერემონიის დაწყების წინ კათოლიკე სასულიერო პირმა უნდა განუმარტოს დამსწრე მორწმუნეებს.
აღნიშნული წინადადება ნათლად ადასტურებს, რომ კათოლიკური ეკლესია აღიარებს მართლმადიდებლური ტიბიკონით აღსრულებულ ჯვრისწერას: ამიტომაც აღარ არის საჭირო შერეული ქორწინების დროს ორი საიდუმლოს აღსრულება. Aამ წინადადების მიმართ არ არსებობს არც საღვთისმეტყველო, არც სამოძღვრო და არც კანონიკური შენიშვნა.
პირველი წინადადება სრულად სცემს პატივს მართლმადიდებლური ტიბიკონისათვის დამახასიათებელ დინამიზმს; ტიბიკონის ერთიანობა წარმოაჩენს საეკლესიო საიდუმლოს ერთობას. Gგარდა ამისა, იგი ნერგავს ეკუმენურ სულიერ და ჰუმანურ კულტურას ორი ეკლესიის სასულიერო პირებსა და მორწმუნეებში. გათვალისწინებულ უნდა იქნეს ქრისტიანების წინასწარი მომზადება ამგვარ მსახურებებზე დასწრებისათვის.

$ 12 – მეორე წინადადება.

კათოლიკე სასულიერო პირი აღასრულებს ქორწინების ღვთისმსახურების პირველ ნაწილს (არაბონი ანუ წინდობა) და მართლმადიდებელი სასულიერო პირი აღასრულებს ღვთისმსახურების მეორე ნაწილს (გვირგვინის კურთხევა).
ქორწინების ღვთისმსახურების პირველ ნაწილში, როგორც უკვე ვნახეთ, მომავალი მეუღლეები აცხადებენ თავიანთ თანხმობას. Mმისი მნიშვნელობის წარმოსაჩენად ჩვენი წინადადებაა, რომ კათოლიკე მღვდელი აღასრულებდეს წინდობას: კათოლიკე მორწმუნეებისათვის მნიშვნელოვანი იქნება, რომ მათი მღვდელი აღასრულებს მთავარ როლს ღვთისმსახურების იმ ნაწილში, რომელსაც პრინციპული მნიშვნელობა აქვს მათთვის, ამასთან კათოლიკე სასულიერო პირიც ახორციელებს იმ ფუნქციას, რომელიც შეესაბამება მისთვის ჩვეულ პრაქტიკას. რაც შეეხება მართლმადიდებლებს, მათ არ დააბრკოლეს ის ფაქტი, რომ მართლმადიდებელი სასულიერო პირი არ აღასრულებს ღვთისმსახურების პირველ ნაწილს. Uუფრო მეტიც, იმ შემთხვევაში, თუ არსებობს ღვთისმსახურების ენის პრობლემა, იგი მოგვარებული იქნება პირველი ნაწილის განმავლობაში.
ღვთისმსახურების მეორე ნაწილის (გვირგვინის კურთხევა) აღსრულებისას მართლმადიდებელი სასულიერო პირი შეძლებს სრულად განახორციელოს მღვდლობის საიდულმლოს არსობრივად “ეპიკლეტიკური” ფუნქცია მართლმადიდებლური ტრადიციის მიხედვით. Gგვირგვინის კურთხევა უპირველეს ყოვლისა წარმოადგენს უფლის მიერ იმ წმინდა მეუღლეების (აბრაამი და სარა, იოაკიმი და ანა) კურთხევის ანამნეზას, რომელთაც შვეს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი და ამით შესაძლებელი გახადეს ღვთის სიტყვის განხორციელება. შემდეგ იგი წარმოადგენს ეპიკლეზას (ანუ მოწოდებას), რათა უფალმა განწმინდოს და განანათლოს მის მიერ შეერთებული მეუღლეები.
წინდობა და გვირგვინის კურთხევა წარმოაჩენს ქორწინების საიდუმლოს ორ უმნიშვნელოვანეს ასპექტს, რომლებიც ყოველთვის წარმოადგენდნენ ავთენტური ქრისტიანული ტრადიციის განუყოფელ ნაწილს. აღმასრულებელთა ცვლილებით ხდება ამ ორი ასპექტის გამოკვეთა რომელიმესათვის რაიმე პრივილეგიის მინიჭების გარეშე. თავიდან არის აცილებული თანამსახურების ყოველგვარი ელემენტი.
Mმიუხედავად ამისა, ღვთისმსახურების აღნიშნულმა ფორმამ შეიძლება გამოიწვიოს შთაბეჭდილება, რომ ერთმანეთის მიყოლებით ორი სასულიერო პირი ორ საეკლესიო საიდულმლოებას აღასრულებს. აღნიშნული სიძნელის გადასალახავად საუკეთესო საშუალებაა, რომ თვითოეულმა სასულიერო პირმა აგრეთვე მიიღოს მონაწილეობა (სახარების კითხვა, კვერექსის თქმა) ღვთისმსახურების იმ ნაწილში, რომელსაც იგი არ აღასრულებს.

$ 13 – მესამე წინადადება (მეორე წინადადების გამარტივებული ვარიანტი)

მეორე წინადადების მიხედვით კათოლიკე სასულიერო პირი აღასრულებს ღვთისმსახურების პირველ ნაწილს, ხოლო მართლმადიდებელი კი მეორეს, მაგრამ შესაძლებელია საფრანგეთის კათოლიკური ეკლესიის კურთხევანის გამოყენება. კათოლიკე მღვდლის მიერ აღსრულებული პირველი ნაწილის განმავლობაში მართლმადიდებლურ ტიბიკონში წინდობის ორ ლოცვას შორის და ზუსტად ბეჭდების გაცვლის წინ (რაც თანხმობების გაცვლის სიმბოლოა) შეტანილი იქნება მღვდელსა და სიძე-პატარძალს შორის წინასწარი დიალოგი და აგრეთვე თანხმობების განცხადება საფრანგეთის კათოლიკური ეკლესიის კურთხევანიდან (რატიფიკაციის ფორმულის გარეშე).
ჩვენ არ ვთავაზობთ აღნიშნულ წინადადებას რათა მართლმადიდებლურ ტიბიკონს მივუმატოთ ერთი ელემენტი, რომელიც თითქოს კათოლიკური ღვთისმეტყველების მიხედვით მას აკლია, არამედ იმიტომ, რომ ღვთისმსახურების მიმდინარეობაში არსებობდეს კათოლიკე მორწმუნეებისათვის ჩვეული რიტუალი. Uუფრო მეტიც, ორ მონათლულს შორის ქორწინების მახასიათებლების – თავისუფალი თანხმობა, ერთობა, ქორწინების დაურღვევლობა, ურთიერთდახმარება, პროკრეაცია – განცხადება ძალზე პოზიტიურ მნიშვნელობას იძენს როგორც მართლმადიდებელი, ასევე კათოლიკე ქტისტიანებისათვის.
A
ამგვარად შესაძლებელია ერთიანი ტიბიკონის ჩამოყალიბება:
P
პირველი ნაწილი: არაბონი – წინდობა – თანხმობების გაცვლა.
Aამ ნაწილს აღასრულებს კათოლიკე მღვდელი.
M
მისალმება ტაძარში მოსულთადმი (სიტყვას წარმოთქვამს კათოლიკე ან მართლმადიდებელი მღვდელი), გალობა.
1) სიძე-პატარძლის დალოცვა
2) კვერექსი
წმინდა წერილის კითხვა (მაგ. Dდაბ. 24: ისააკი და რებეკა).
3) პირველი ლოცვა (წარმოთქვამს კათოლიკე მღვდელი: “ღმერთო მარადიულო. . .”).
4) თანხმობების გაცვლა. Mმაგალითად:
“N და N თქვენ პირობას დებთ ერთმანეთის მიმართ. თქვენი თანხმობა თავისუფალია ყოველგვარი ძალადობისაგან?. . . დიახ.
თქვენ ერთმანეთს მისცემთ ერთგულების პირობას. მთელი ცხოვრების განმავლობაში დაიცავთ ამას? . . . დიახ.
თქვენ დააარსებთ ოჯახს. Mმზად ხართ რომ იტვირთოთ მეუღლეებისა და მშობლების პასუხისმგებლობა? . . . დიახ.
ღვთისა და აქ დამსწრე ადამიანების წინაშე გაუცვალეთ ერთმანეთს თქვენი თანხმობა.
სიძე : N, გსურს იყო ჩემი ცოლი?
პატარძალი : დიახ, მე მსურს, რომ ვიყო შენი ცოლი; და შენ N, გხურს, რომ იყო ჩემი ქმარი?
სიძე : დიახ, მე მსურს, რომ ვიყო შენი ქმარი.
ერთად : რათა ერთგულად გვიყვარდეს ერთმანეთი ბედნიერებასა და გასაჭირში მთელი ჩვენი ცხოვრების განმავლობაში”.
5) ბეჭდების კურთხევა (მაგ. მართლმადიდებლური ტიბიკონის მეორე ლოცვა: უფალო ღმერთო ჩვენო ერთა შორის).
6) ბეჭდების გაცვლა მეჯვარეთა მონაწილეობით.
7) Lლოცვა მეუღლეთა ერთობისათვის.
L ლოცვებს წარმოთქვამს კათოლიკე მღვდელი, მაგრამ წმინდა წერილის წაკითხვა შეუძლია მართლმადიდებელ მღვდელს ან ერისკაცს.
M
მეორე ნაწილი: გვირგვინის კურთხევა.
ამ ნაწილს აღასრულებს მართლმადიდებელი მღვდელი.
1) კურთხევა.
2) კვერექსი.
3) ანამნეზის ლოცვა (ღმერთო ყოვლად წმინდაო. . . შემდეგ: კურთხეულ ხარ შენ უფალო. . .).
4) ეპიკლეზა: მღვდლის ლოცვა: “ღმერთო წმინდაო. . .”.
გვირგვინთა დადგმა.
5) ზიარება, რომელიც წარმოადგენს ქორწინების საიდუმლოს უმაღლეს მწრვერვალს, მაგრამ ჯერ ვერ განხორციელდება შერეული წყვილის შემთხვევაში.
ა) ეპისტოლეები (ეფეს. 5: 20-33).
ბ) სახარება (იოანე 2: 1-11).
გ) ქადაგება.
დ) მამაო ჩვენო. . .
ე) ბარძიმის ლოცვა: ღმერთო ყოვლისა შემოქმედო. . .
წმინდა წერილის კითხვა და ქადაგების წარმოთქმა შეუძლია კათოლიკე მღვდელს.
6) ახლადშექმნილი ოჯახის კურთხევა.
ა) პროცესია (ისაია მხიარული).
ბ) გვირგვინების მოხსნა.
გ) საბოლოო კურთხევა.
ყველა ლოცვას წარმოთქვამს მართლმადიდებელი მღვდელი.

$ 14 – ამ წინადადებებს შორის არჩევანისათვის გათვალისწინებულ უნდა იქნეს ადგილობრივი სიტუაცია, კათოლიკეებსა და მართლმადიდებლებს შორის არსებული რეალური ურთიერთობები, დამოკიდებულება ორი ეკლესიის სასულიერო პირებს შორის და აგრეთვე სიძე-პატარძლის ოჯახების პოზიცია აღნიშნულ საკითხზე. შერეული ქორწინების ღვთისმსახურების სხვადასხვა ტიბიკონთა შორის არჩევანის შესაძლებლობა ეხმაურება სიძე-პატარძლისა და მათი ოჯახების სხვადასხვა საჭიროებას ორი ეკლესიის კანონიკური ნორმების სრული დაცვით.

$ 15 – მართლმადიდებლებსა და კათოლიკეებს შორის შერეული ქორწინების ღვთისმსახურებასთან დაკავშირებული პრობლემების სამწლიანი კვლევის შემდეგ ჩვენს მოვალეობად ვთვლით ერთობლივად სიხარულით განვაცხადოთ, რომ ნათლად დავინახეთ ქორწინების საეკლესიო საიდუმლოების არსობრივი ერთიანობა ჩვენს ეკლესიებში. ჩვენი განყოფის მიუხედავად, რაც რთული ისტორიისა და ჩვენი ცოდვების შედეგს წარმოადგენს, ქორწინების, ისევე, როგორც ნათლობის საიდუმლო, რჩება ჩვენი ერთობის ნიშნად : ქრისტიანი მეუღლეების სიყვარული ქრისტეს მიერ ეკლესიისადმი სიყვარულის ნიშანია. იმ ეკლესიისა, რომელსაც ბიწი და ცოდვა არ ეხება, არამედ წმინდა და უბიწოა.
ჩვენი ეკლესიების შერეული ოჯახები ჩვენი სამოძღვრო ზრუნვის განსაკუთრებული ობიექტები უნდა იყვნენ, რადგან ღვთის მიერ კურთხეული მათი სიყვარული იესო ქრისტეს ეკლესიის მომავალი ერთიანობის წინახატს წარმოადგენს.


სამუშაო ჯგუფი:

მართლმადიდებელი ეკლესია
- არქიმანდრიტი სტეფანე ხარლამბიდისი, საფრანგეთის მიტროპოლიტის მთავარხუცესი – კონსტანტინოპოლის საპატრიარქო (ამჟამად ესტონეთის მართლმადიდებელი ავტონომიური ეკლესიის საჭეთმპყრობელი – მთარგმ.).
- არქიმანდრიტი კირილე არგენტი, მარსელის მართლმადიდებლური სამრევლოს წინამძღვარი.
კათოლიკური ეკლესია:
- მღვდელი პოლ ბლანი, მარსელის ეპარქიის გენერალური ვიკარიუსი, ნოტრ-დამ დე ლა გარდის ტაძრის წინამძღვარი.
- მღვდელი ანრი ბუისონი (იესოს საზოგადოება) – ოჯახებზე სამოძღვრო ზრუნვის რეგიონალური მდივანი.
- მღვდელი ფილიპ გერენი – წმინდა ფრანსუა-ქსავიერის წინამძღვარი – ლიტურგიკასა და საეკლესიო საიდუმლოებებზე რეგიონალური პასუხისმგებელი.
- მღვდელი შარლ სანტურიე, წმინდა ვიქტორის ტაძრის წინამძღვარი, ეკუმენიზმზე ეპარქიალური პასუხისმგებელი
- მღვდელი ანდრე ეკენროტი, ეკუმენიზმზე რეგიონალური პასუხისმგებელი, სამუშაო ჯგუფიდ მდივანი.

ფრანგული მართლმადიდებლური ჟურნალი “Contacts”, 1980, T. XXXII

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 24 2007, 12:50 PM

RKO


ურა ლიბერალიზმის დონეზე კარგია, მარა ღვთისმეტყველების დონეზე - სისულელე და აბსურდი

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Dec 24 2007, 12:58 PM

RKO რას ნიშნავს? რკოს თუ რაიმეს წინა ასობგერებია? (შემოკლება, რაფერც გაერო და ამფერები)

პ.ს. ბოდიშით, მხოლოდ დამაინტერესა.

პოსტის ავტორი: RKO თარიღი: Dec 24 2007, 01:58 PM

კანუდოსელი.

ჯვრისწერა ღვთისმეტყველება არ არის. ჯვრისწერა საეკლესიო კანონიკურ საკითხშია და არა ღვთისმეტყველება.

staywhite

რკო არის ხის ნაყოფი. ალბათ ეს იცით. მე რკო არ ვარ ცხადია, მაგრამ უბრალოდ დავირქვი.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 24 2007, 02:06 PM

არ ვიცოდი, ახლა გავიგე

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Dec 24 2007, 02:10 PM

მეც ახლა გავიგე რკო რა ყოფილა

მადლობა RKO პასუხისათვის ( არადა მართლა მაინტერესებდა...).

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 24 2007, 08:45 PM

RKO

staywhite




ხედავ რამხელა განათლებას გაძლევს ფორუმი? მაგარი ხარ!



RKO



წარმოგიდგენია? დაჟე გული დამწყდა. მე რკო მეგონე ქუდით.

ბოდიშო ოფისთვის, ბოლოა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 24 2007, 11:06 PM

RKO

კანონიკა არსებობს ღვთისმეტყველებისათვის და არა პირიქით

ასე რომ, აბსურდია ყველაფერი ეს

ისე, რაც დაწერე, ეგ ლიტურგიკაა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 26 2007, 05:53 AM

რამდენი ხალხი დატოვე უპასუხოდ რკოკაცო

ამდენ წვალებას აგეხსნა რას ნიშნავს ეს რკო არ სჯობდა? მე ბევჯერ მომიწია ახსნა მერე არის სადღაც "ჩვენი ნიკები" და იქ დავწერე

რაც შეეხება შენს პოსტს, საინტერესოა, მაგრამ ღვთისმეტყველურად სუსტია და არაფრის მთმქმელი, არ გეგონოს ზედმეტ კონსერვატიზმს ვქადაგებდეთ, საკმარისია გადაავლო ჩვენს თემებს და პოსტებს თვალი, მაგრამ ის რაც შენ დაწერე ჩვენი პოზიციიდანაც ძალიან შორსაა... უფრო, მართლა "ურა ლიბერაზმია" ვიდრე კანონიკა და მით უმეტეს ღვთისმეტყველება, გულს დაგწყვიტავ და გეტყვი არც ლიტურგიკაა მაინცდამაინც...




სრულიად მიუღებელია ეგ, საიდუმლოთა თანააღსრულება არ მოხდება მანამ სანამ კათოლიკენი არ დატოვებენ თავიანთ ცრუსწავლებებს ( არც კი მჯერა მე რომ მიწევს ამის დაწერა ), უბრალოდ იმდენად ულტრაეკუმენისტურია, რომ ულტრაკონსერვატორების არ იყოს, სრულიად მიუღებელია ეს დამოკიდებულება...

მოკლედ, როდესაც დიალოგს წინ ნაჩქარევი თანალოცვები და თანამსახურებები უსწრებს, ყველაფერი უშედეგოა... მე ასე ვთვლი

იხარე,

კაიროსი!

პ.ს.

ისე კი ვატყობ შენ სხვა საინტერესო მასალებიც გექნება, ნუ დაინანებ გვაჩვენე, მართალია კრიტიკას არ მოგაკლებთ, თუკი საკრიტიკო იქნება, მაგრამ ინფორმაცია ყოველთვის ძვირფასია, ასე რომ მადლობა ზემო დოკუმენტის დადებისათვისაც!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 1 2008, 03:27 PM

მეც მასე მიმაჩნია

P.S.
შეცდომაა - ვთვლი (რაღაც მოვლენას, აზრს, შეხედულებას)
სწორია - მიმაჩნია იგი

---> ვთვლი, მაგალითად, იხვის ჭუკებს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 02:58 AM

( ალბათ კანცელიარიაში )
კანონისტ, მაგ დიდ ( და მოსალოდნელი მრავალრიცხოვნების გათვალისწინებით რთულ ) საქმეს როგორც კი მორჩები, აქეთ შემოიხედე ერთი

ძალიან გავრცელებული ფორმაა ამერიკაში, გერმანიაში და სხვა ზოგიერთ ქვეყანაში ე.წ. ფორმალური ხელმოწერა სხვადასხვა მიზნებისათვის, ქვეყანაში დარჩენა, მოქალაქეობის მიღება და ა.შ.
ახლა კითხვა, გოგონა ( ან ბიჭუნა ) რომელმაც ხელი მოაწერა უცხოელთან ( იდეაში ფორმალურად, მაგრამ ფაქტი ხელმოწერაა), როდესაც დაქორწინდება, როგორი ჯვრისწერა უნდა აღესრლოს მასზე? ის ( საუკეთესო შემთხვევაში ) ქალწულია, იმ კაცთან არც ყოფილა, მაგრამ ამავე დროს მისი ცოლიცაა ( ფორმალურად, მაგრამ დე-იურე), დაედგმის თუ არა გვირგვინი? მე მაქვს ჩემი ვარაუდები, მაგრამ ჯერ კანონისტურები მაინტერესებს...

იხარე;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 11:50 AM

KAIROS

აქ, ჩემი აზრით, ამოსავალი წერტილი უნდა იყოს ქორწინების ფორმა, რომლითაც ეს ფორმალური "მეუღლეები" იმყოფებიან კავშირში ერთმანეთთან. საქმე ისაა, რომ სამოქალაქო ქორწინება არ არის საღვთო საიდუმლო. ამიტომ ამ მიზნისთვის შეუძლებელია ეკლესიამ იგი დამაბრკოლებელ გარემოებად მიიჩნიოს პირდაპირი კანონიკური წესით. თუმცა, გამომდინარე ზნეობრიობიდან ეკლესიას შეუძლია (და მოვალეცაა!) მოთხოვოს ასეთ პირს სამოქალაქო ქორწინების გაუქმება (ამავე მოსაზრებაზეა პროფ. პ. ბუმისი).

რაც შეეხება გვირგვინოსნებას, რამდენადაც პირველი ქორწინება ფორმალური იყო და თან, ამასთან, არ მომხდარა საღვთო საიდუმლოს აღსრულება, სამოქალაქო ქორწინების გაუქმების შემდეგ, ასეთ პირზე უნდა აღესრულოს პირველი ქორწინების წესი, ანუ გვირგვინის დადგმა

ეს ჩემი აზრით.......

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 12:10 PM

მარხვაში უჩინარი გახდი?

კონტშეკითხვა, კი მაგრამ ეკლესია ხომ ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას, მაგალითად, იმის საწინააღმდეგოდ რასაც ფსევდომართლმადიდებლები ავრცელებენ, თითქოსდა ჯვარდაუწერელი ქორწინება მრუშობაა, ჩვენთვის ცნობილია და აქაც ბევრჯერ დაიწერა, რომ ჩვენი მშობლები სრულუფლებიან მეუღლეებად ითვლებიან, მაშინ რაზე დაყრდნობით, არ უნდა ცნოს ის ქორწინებაა როგორც მომხდარი ეკლესიამ? ჩვენთვის ხომ ის არაა მთავარი საწოლი გაიყვეს თუ არა, არამედ ის რომ შეკრეს თუ არა კავშირი და რატომ შეკრეს ეს მეორადია და ქორწინების ცნობას არ აბრკოლებს ... თუკი ეკლესია გვირგვინს დაადგამს ( ანუ პირველი ჯვრისწერის მსახურებას ჩაატარებს), მაშინ მოტივი თუ ისაა, რომ მას ჯვარი არ დაუწერია, ნიშნავს იმას, რომ ნებისმიერ გათხოვილ ქალს, ვისაც ჯვარი არ დაუწერია, შეუძლია მეორედ გათხოვებისას პირველი ქორწინების ჯვრისწერა ჩაიტაროს, რაც აბსურდია!
,,,
აბა რას გვეტყვი
იხარე;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 12:38 PM

ეკლესია ცნობს, ცოტა ხმამაღალი ნათქვამი მგონია. უფრო ზუსტი იქნებოდა: "ეკლესია უშვებს" და უშვებს იკონომიის წესით მხოლოდ.


ესეც გადაჭარბებული ნათქვამი მგონია. თუ სრულუფლებიანი მეუღლეები არიან კანონიკური გაგებით, მაშ რაღა აზრი აქვს ჯვრისწერის საიდუმლოს, თუკი რიგით სარო-ს (ყოფ. მმაჩ-ი) შეუძლია შეცვალოს ჯვრისწერა. აქაც იკონომიაზე უნდა ვისაუბროთ მხოლოდ


სწორედაც რომ აბრკოლებს! მაგალითად, ქართული სამოქალაქო კანონმდებლობით ქორწინება არის "ქალისა და მამაკაცის კავშირი ოჯახის შექმნის მიზნით". თუკი ოჯახის შექმნა არ უდევს სამოქალაქო ქორწინებას მიზნად, ეს არის ქორწინების ბათილად ცნობის საფუძველი.

რაც შეეხება კანონიკურ სამართალს, ზოგადად, 7-ვე საიდუმლოში მონაწილეობას წინ უნდა ედოს 2 საფუძველი:
ა) სრული შეგნებითი ნებელობა საიდუმლოში მონაწილეობისა
ბ) მიზანი ამ საიდუმლოთი მისაღები იურიდიული შედეგების დადგომისა

თუკი ადამიანს რომელიმე ამ საფუძველთაგანი არ უდევს საიდუმლოში მონაწილეობის დროს, პირველი რომ მას შეეფარდება მკაცრი სასჯელი, ხოლო ამავე დროს, მმართველი მღვდელმთავრის წინაშე შეიძლება დადგეს საკითხი იმის თაობაზე, შესრულდა თუ არა საერთოდ საიდუმლო.

ძირითად კითხვას რომ დავუბრუნდეთ, ოჯახის შექმნის მიზნის გარეშე შესრულებულ ქორწინებას და ისიც სამოქალაქოს, ეკლესია ვერ მიიჩნევს ქორწინებად. ამასთან, კანონიკური ნორმა მხოლოდ მაშინ ითვალისწინებს სინანული შემცველი ლოცვებით აღსრულებულ ჯვრისწერას, თუკი მექორწილე შეკრული იყო სხვა მეუღლესთან კანონიკური წესით და მოხდა ამ გვირგვინის ახდა.

შენს მიერ მოტანილ მაგალითში ჯვრისწერა შესრულდება პირველი წესით და მოხდება გვირგვინის დადგმა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 12:47 PM

ცნობაა ეგ მაინც, გინდ იკონომიით იყოს და გინდ არა...

აპაპა, ეს შეცდომაა კანონისტ! მაგაზე ადრე კანუდასამაც მიგანიშნა, ჩვენ ვცნობთ,როგორც სრულუფლებიან მეუღლეებს, რას ქვია მაშინ არასრულუფლებიანი ? როგორც ეს მამა გიორგი გამრეკლემაც აღნიშნა ( ვიპოვი და დაგიწერ წყაროს), უბრალო არ მოხდა კავშირის კურთხევა, საერთოდ საკითხი ასეა როცა კაცი და ქალი ერთადაა ან მრუშობენ ან ცოლქმარია, რაღაცა შუაში არ არსებობს!



ე.ი. რა გამოდის, ვაწეროთ და გავაწეროთ ხელი რამდენჯერაც მოგვინდა ეკლესიისათვის მაინც სულერთია? ძალიან ხომ არ აუბრალოებ სამოქალაქო ქორწინებას კანონისტ? არ გეკამათები, უბრალოდ ჯერ კითხვებს ვსვამ...
როდესაც ეკლესია ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას ჯვრისწერის გარეშე, როგორც ასეთს, მაშინ რატომ არ უნდა ცნოს ჩემს მაგალითში მოყვანილი ქორწინება? ანუ გეუბნები, უნდა აუკრძალოს ეკლესიამ თავის მრევლს ეს საქციელი, თუ უბრალოდ მორცხვად უნდა უთხრას, რომ მორალურად მიუღებელი საქციელია? ანუ უფრო ღრმად გეკითხები

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 01:06 PM

KAIROS

არ არის შეცდომა. ზუსტად რომ ეგრეა. გინახავს ბუმისის მიერ გაკეთებული ცხრილი?

ზეპირად რაც მახსოვს, დაგიწერ (კანონიერიდან უკანონსკენ):
1. პირველი წესით ჯვრისწერა
2. მეორე და მესამე წესით ჯვრისწერა
3. სამოქალაქო ქორწინება
4. მუდმივი ურეგისტრაციო თანაცხოვრება
5. ხანგრძლივი პარტნიორი (ე.წ. ბოიფრენდ-გერლფრენდი)
6. შემთხვევითი პარტნიორი (სიძვა)


სამოქალაქო ქორწინებამ მაშინ გაიუბრალოა თავი, როდესაც N-რაოდენობით ქორწინება დაუშვა

რამდენჯერაც მოგვინდებაო, რომ ამბობ, მასე კაიროს, ჩვენი ბიჭების (სამწუხაროდ! ) ძირითად ნაწილს I წესით ჯვრისწერის უფლება არც აქვთ, უამრავჯერ სიძვით დაცემულობის გამო, მაგრამ ეკლესია ამ შემთხვევაშიც იწყნარებს

საუბარი არაა, ისევ გიმეორებ, შენს მაგალითზე, როდესაც საერო და საეკლესიო - ორივე სამართლით ქორწინება საერთოდაც ბათილია. ანუ, ქორწინება საერთოდ არ შემდგარა.


მოდი ვთქვათ ასე. სამოქალაქო ქორწინება არ არის საეკლესიო საიდუმლო. ის ეკლესიისთვის არანაირ შედეგებს არ იწვევს. ეკლესიამ მხოლოდ იკონომიის წესით შეიძლება არ ჩაუთვალოს ეს კავშირი ცოლ-ქმარს მრუშებად, თუკი მათ არ ჰქონდათ შესაძლებლობა ჯვრის დაწერისა, ამავე დროს, პატიოსნად და უმწიკვლოდ შეინახეს ერთმანეთის ერთგულება და შექმნეს მყარი ოჯახი. ეს იკონომიის წესი იმოქმედებს მანამ, სანამ მათ არ გაუჩნდებათ შესაძლებლობა ჯვრისწერისა. ასეთ შემთხვევაში თუკი არ მოხდა მათზე საეკლესიო საიდუმლოს შესრულება, უკვე მათი ქმედების შეფასებათა ვექტორი ნელ-ნელა დაიწყებს წანაცვლებას ცოდვისკენ.

ამიტომ, მოყვანილ კითხვაზე ჩემი პასუხის კონტრარგუმენტად იმის მოხმობა, რომ სამოქალაქო ქორწინებას ეკლესია ცნობს, არ მიმაჩნია მართებულად. ეკლესია არ ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას, ეკლესიას აქვს თავისი უფლის მიერ კურთხეული საიდუმლო და მხოლოდ მას ცნობს. ამიტომ, ისევ ვიმეორებ, ფორმალური ქორწინება და ისიც სამოქალაქო წესით, ვერ გახდება ეკლესიისთვის პირველი წესის ჯვრისწერაზე უარის თქმის საფუძველი.

სხვა საკითხია და უფრო მძიმე, როდესაც ჯვრისწერა ხდება ფორმალურად.....

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 01:08 PM

KAIROS
კანონისტი

მე მგონი, რომ არსებობს... კანონიკურ ნორმატიული ან თეოლოგიური ფორმულირება არ შემიძლია, მაგრამ თუ:

და ეს დიდი არაფერია მაშინ რას კარგავს წყვილი იმით თუ საერთოდ არ დაიწერს ჯვარს? თუ ლაპარაკია დონეზე "უბრალოდ", მაშინ ჯვრისწერის საიდუმლოზე უარის თქმაც რაიმე პრობლემა არ უნდა იყოს ანუ შეგვიძლია ის უგულებელვყოთ, რადგანაც იურიდიული ქორწინებაც სრულფასოვანი ყოფილა.

თუმცა აქვე ვიტყოდი, რომ სრულიად მიუღებელია ასეთი დამოკიდებულება, რომ:


ახლა რა გამოდის? თუ ეკლესია უარყოფითად აფასებს არაერთგზის იურიდიულ ქორწინებას/განქორწინებას (ხელის მოწერა და ხელის გაწერა) მაშინ გამოდის, რომ ნაწილობრვ აღიარებს კიდეც მას, მაგრამ არა სრულფასოვნად. არასრულფასოვნად იმიტომ, რომ იურიდიული ქორწინება ჯვრისწერის საიდუმლოსგან არ გვათავისუფლებს, მეტადრე დღევანდელ დღეს, როდესაც კომუნისტური დიქტატი აღარ არსებობს და საიდუმლოს აღსრულება უპრობლემოდ შეიძლება.

მე ვერ დავეთანხმები პროტოპრესვიტერ გიორგი გამრეკელს, რაღაც შუალედური უნდა ვეძიოთ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 01:31 PM

აბა რას ამბობ?
ის გამრეკელის კი არა საპატრიარქოს აზრი იყო, ნუ წერთ საოცრებებს ხალხო, კავშირისას ან ხდება მრუშობა ან არა, იქ იყო საუბარი, როდესაც არ იყო შესაძლებელი ჯვრისწერა, "უბრალოზე" კი არ უნდა გაამახვილო ყურადღება არამედ აზრზე, ანუ ჯვრისწერის საიდუმლოს თავისარიდება სხვაა და ვერ დაწერა სხვა, კავშირი კი მაინც კანონიერია!
არ არსებობს კანონიერი მრუშობა, ან იკონომიით შეწყნარებული მრუშობა, არამედ დაულოცველი კავშირი...


კანონისტ, მთელი შენი პოსტიდან ყველაზე დიდი შეცდომა ეს იყო...
მოდი მოგვიანებით დაგიწერ ამის შესახებ, ახლა არ მცალია, თუმცა შეგახსენებ, რომ ეგ აზრი ეწინააღმდეგება საპატრიარქოს აზრს... რომელიც ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას---


ამაზე რას იტყვი?

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 01:33 PM

KAIROS

OK. მოდი ასე ვთქვათ ცოლ-ქმრობა ისეთი მოვლენაა, რომ ამ კავშირს აკონტროლებს ეკლესიაც (ჯვრისწერის საიდუმლო) და სახელმწიფოც (იურიდიული ქორწინება), მაგრამ გვაქვს მთელი რიგი საკითხები, რომელიც პირდაპირ და ცალსახად კანონიკური სამართლით არ რეგულირდება, მაგრამ სახელმწიფო დანაშაულად მიიჩნევს. (მაგ. ფინანსური მაქინაცია, როდესაც საბანკო გადარიცხვებისას თანხას, რომელიც მაინც არ იანგარიშება და "გაამქრალად" ცხადდება, მძიმის იქით მე-7 თანრიგი, საკუთარ ანგარიშზე გადარიცხვა. ძალიან ძნელია მისი კვალიფიკაცია. ეს ქურდობა არ არის, რადგან ამ თანხას არავის ვაკლებთ, ის მაინც გამქრალია. არც სხვისი ქონების მითვისებაა, რადგან ის არავის ქონება არ არის, არც იმის მითვისებაა, არც რაიმეს ხელში ჩაგდებაა, რადგან იღებ ისეთ რაიმეს, რაც უნდა გაქრეს ანუ, რაც გადაყარეს, მაგრამ ასეთი ფინ. მაქინაცია კანონით ისჯება და რა ქნას ეკლესიამ ასეთ დროს, უბრალოდ მორცხვად თქვას რომ ამორალური საქციელიაო?! მე მგონი რომ "უბრალოდ" და "მორცხვად" - არა, მკაცრად უნდა აკრძალოს, ჰოდა ასეა იურიდიული ქორწინების გაუბრალოებაც, მართალია ის კანონიკურ ნორმად ვერ ჩაითვლება, არც ჯვრისწერის საიდუმლოსგან ათავისუფლებს ვინმეს, მაგრამ როგორც სახელმწიფო ქორწინების და მორალის აბსოლუტურად უგულებელყოფა საკმაო დოზით უნდა უარყოფილ იქნეს ეკლესიის მიერაც.


მოდი, მაშინ კონკრეტული კითხვა:

ჯვრისწერის საიდუმლო და იურიდიული ქორწინება აბსოლუტურად ექვივალენტურია?

და ქვეკითხვები:

ა) თუ აბსოლუტურად ექვივალენტურია მაშინ საკმარისია თუ არა იურიდიული ქორწინება იმისათვის, რომ გავთავისუფლდეთ ჯვრისწერის საიდუმლოსგან?

ბ) თუ აბსოლუტურად ექვივალენტური არ არის მაშინ რა უპირატესობა აქვს ჯვრისწერის საიდუმლოს და რა დავარქვათ იმ მდგომარეობას, რომელშიც არის წყვილი, რომელმაც მხოლოდ იურიდიულად გააფორმა თავისი ქორწინება?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 01:34 PM

KAIROS

პირიქით, ჩემო კაიროს. არაიურისტისთვის შეიძლება მთლად იოლი არ არის იმის აღქმა რასაც ვამბობ (სწორედ ამიტომაა, მუდმივად რომ ვამტკიცებ, კანონისტი მხოლოდ იურისტი უნდა გახდეს და არა თეოლოგი-თქო), მაგრამ ეს შეცდომა არ არის

მაშინ ჩემ კითხვას უპასუხო იქნებ:
თუკი სამოქალაქო ქორწინებას ეკლესია ცნობს (ცნობს! ხაზს ვუსვამ შენს სიტყვას), მაშ:
ა) რა საჭიროა ჯვრისწერა? (არ თქვა ოღონდ კურთხევისთვისო, ასე ნუ გააუბრალოებ ამხელა საღვთო საიდუმლოს )
ბ) ცოდვად რატომ ითვლება ჯვარდაუწერელი ქორწინება მაშინ, როდესაც ახლოსაა ეკლესია და არც სხვა რამ გვაბრკოლებს ჯვრის დასაწერად?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 01:34 PM

არა, და არც ერთმანეთს გამორიცხავს!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 01:36 PM

KAIROS

მაშ სხვაობაც ყოფილა...

სხვაობა კანონიკურად რომლის მხარეს იქნება, ჯვრისწერის თუ სამოქ. ქორწინების?

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 01:40 PM

KAIROS

ქვეკითხვებზე რა პასუხს გამცემ, იქ, ზემოთ ორი ქვეკითხვაც ეწერა.

ცხადია ერთმანეთს არ გამორიცხავს, მაგრამ ცალ-ცალკე შედარებისას რა ხდება, რა სხვაობაა მათ შორის ცოდვაში ჩავარდნის საშიშროების კუთხით?

P.S. როგორც შენ ამბობ აბსოლუტურად ერთი და იგივე არ არის, მაშინ სხვაობაც ყოფილა. თუ სხვაობა არსებობს მაშინ რაში გამოიხატება ეს სხვაობა და რაც მთავარია რა დავარქვათ იმ მდგომარეობაში მყოფ ადამიანს, რომელიც ამ სხვაობის ნეგატიურ მხარეს დგას?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 01:41 PM

კანონისტ, მასე შორს წავალთ, ვიმეორებ მთელი ამ კამათის არსი არის შენს შეცდომაში:

და გიორგის ამ შეცდომაში:

დავბურნდები და აქედან გავაგრძელოთ...
წყაროებიც უნდა მოვიშველიოთ თორემ ასე შორს ვერ წავალ ,ვ ატყობ დიდი კამათი იქნება იმედია სამარხვო განწყობილებით

დროებით;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 01:47 PM

ეკლესია სამოქალაქო ქორწინებას უწოდებდა ქორწინებას და აღიარებდა მას, აი აზრი ცნობილი აპოლოგეტებისა და წმინდანებისა:

ათინაგორას აპოლოგია მარკოზ ავრელიუსის მიმართ მიწერილი:
Каждый из нас считает своей женой ту женщину, на которой он женат согласно вашим законам.



წმინდა იოანე ოქროპირი სამოქალაქო ქორწინების თაობაზე საუბრისას მას უწოდებს не что иное, как объединение или средство» (Гомилия 56 на Бытие, 2).

ეგნატე ღმერთშემოსილი:
Те, которые вступают в брак, должны осведомить епископа, чтобы брак мог быть согласием о Господе, а не человеческим пожеланием» («К Поликарпу», 5, 2). - ანუ საქმე ეხება აღიარებული ქორწინების ქრისტიანულად ფერისცვალების საკითხს.

საინტერესო სტატია აქვს ამის თაობაზე ცნობილ თეოლოგს იოანე მეიენდორფს

საერთოდ ქორწინების საიდუმლოს რიტუალი ადრეულ საუკუნეებში იყო მარტივი: უკვე დაქორწინებულები მოდიოდნენ ეპისკოპოსთან, იღებდნენ კურთხევას და ეზიარებოდნენ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 01:52 PM

რატომ არის აბსურდი?

ეკლესია რა მიზეზით ეტყვის მას უარს ჯვრისწერის პირველ წესზე?

სხვა საკითხია, უზნეობის გამო თუ ეპიტიმიას შეუფარდებს. ეს ჯვრისწერაზე გავლენას არ ახდენს

კაიროს, მომისმინე. არსებობს ჯვრისწერის დამაბრკოლებელი გარემოებები, აგრეთვე არსებობს პირველი წესის (გვირგვინოსნების) და მეორე-მესამე წესის (ანუ სინანულის შემცველი) ჯვრისწერის კანონიკური საფუძვლები, სადაც არ არის მითითება, რომ სამოქალაქო ქორწინება არის ჯვრისწერის ან ეკვივალენტი, ან კიდევ მისი აღსრულება უტოლდება პირველი წესის ჯვრისწერას. ამიტომ შენს კითხვაზე პასუხი ცალსახაა:
ჯვრისწერა უნდა შესრულდეს პირველი წესით.

შენ მთავარი კითხვა დაგავიწყდა. იქ საუბარი იყო ფორმალურ ქორწინებაზე, რომელიც არის ბათილი სამართლის ორივე სისტემაში. რაღა გვაქვს აქ საკამათო?


მოდი მაგალითი შენ მოგვეცი და მაჩვენე ერთი, სად წერია, რომ ჩვენი ეკლესია ცნობს (და არა, უშვებს!) სამოქალაქო ქორწინებას, განსაკუთრებით მაშინაც, როცა ჯვრისწერის ხელშემშლელი ფაქტორი არ გვაქვს?

კანუდოსელი
მანდ არცერთგან არ არის საუბარი კანონიკურ აღიარებაზე

რა მაგ ხალხს ჯვარს აღარ დაწერდნენ? ერეტიკოსთან ნათლობის პრობლემა გაიხსენე: როცა ეკლესია რამეს ცნობს, მას აღარ იმეორებს

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 01:57 PM

მხოლოდ ტერმინების ბრახა ბრუხი არ გვინდა...

კანონიკური ცხადია ვერც იქნება - იქ წერია რომ უნდა მოხდეს კურთხევა პისკოპოსისა, შემდეგ ზიარება, მაგრამ ჯერ ერთი არ იყო არანაირი რიტუალი და მეორეც ეპისკოპოსი აღიარებდა ამ ადამიანებს ცოლ-ქმრად მათი სამოქალაქო ქორწინების საფუძველზე ì, თუმცა ცხადია რომ ქრისტიანობაში ყოველივე ითხოვს ფერისცვალებას და ახდენდა იმ ქორწინების გაქრისტიანებას.

მე უბრალოდ არ ვარ მომხრე იმისა, რომ ასე დაქორწინებულები ფაქტიურად დაუქორწინებლები არიან და მათი შვილები მრუშობის შვიილები არიან - ეს ეწინააღმდეგება ეკლესიის ტრადიციას და თეოლოგიას, თორე იმაში გეთანხმები, რომ უნდა მოხდეს ეპისკოპოსის მიერ კურთხევა - დალოცვა.

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 01:59 PM

კანუდოსელი

ჰო, აი ეს უკვე საინტერესოა...

ტერმინმა "აღიარებამ" უკანა პლანზე გადაინაცვლა და ძირითადი საქმე/სხვაობა ყოფილა ქორწინების უფალთან თანხმობის ანუ როგორც შენ უწოდებ "ფერისცვალების" საკითხს.

ახლა მაქვს ასეთი კითხვა, რაც ნაწილობრივ KAIROS-სადმული დასმული კითხვების და ქვეკითხვების გაგრძელებაა.

რა ეწოდება იმ მდგომარეობას, როდესაც წყვილის ქორწინება აღიარებულია ეკლესიის მიერ, მაგრამ არ მომხდარა უფლისმიერი ფერისცვალება?

არის თუ არა ის წყვილი უპირატეს მდგომარეობაში, რომლისთვისაც უფლისმიერი ფერისცვალება მოხდა და რა შეგვიძლია ვუწოდოთ იმათ მდგომარეობას ვისთვისაც უფლისმიერი ფერისცვალება ან არ მომხდარა ან საკითხი ღიად დგას? და არის თუ არა ეს შუალედური მდგომარეობა აუღიარებელ ურთიერთობასა და ფერისცვალების მოხდენას შორის?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 02:00 PM

კანუდოსელი

განყოფილება არის საეკლესიო სამართლის და არა ღვთისმეტყველების. შესაბამისად, მსჯელობა უნდა წავიდეს ამ მიმართულებით. გნებავთ, გადავუშვებ მეორე განყოფილებაში და იქ განვაგრძოთ

კაიროსს აქვს ნიშნები, რომ ისევ თეოლოგიაზე გადაქაჩოს, მაგრამ არ დავანებებ


მოდი, მაშინ კარგად წაიკითხე წინა პოსტები. ამას ამბობს ვინმე?

მე და კაიროსი იმაში ვერ ვთანხმდებით, ეკლესია ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას ჩვეულებრივ ქორწინებად თუ უშვებს მას, როგორც გამონაკლისს კონკრეტული ვითარებიდან გამომდინარე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 02:06 PM

ათინაგორას აპოლოგია მარკოზ ავრელიუსის მიმართ მიწერილი:
Каждый из нас считает своей женой ту женщину, на которой он женат согласно вашим законам.

კანონისტი
კანონიკური საკითხი თეოლოგიაა, ნუ მიჯნავ...


გარკვეულ წილად არის, ოღონდ მათემატიკურად ნუ გაიგებ ასეთ რაღაცეებს, გახასიათებს ხოლმე ეგეთები

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 02:06 PM

კანუდოსელი

"თითოეული ჩვენგანი თავის ცოლად მიიჩნევს იმ ქალს, რომელზეც იგი დაქორწინდა თქვენივე კანონების თანახმად"

ჰო მიიჩნევს. მერე?

ამიტომ ჯვრისწერა აღაა საჭიროო ის წერია სადმე, თუ ჯვრისწერის თანასწორიაო. ცხადია, მიიჩნევს, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ ჯვრისწერის საიდუმლოსთან მიახლოებულია თუნდაც

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 02:06 PM

კანუდოსელი

ამას არც მე არ ვეთანხმები, მაგრამ რადგანაც სამოქალაქო იურიდულ ქორწინებას აღიარების გარდა სჭირდება ეპისკოპოსის კურთხევა ეს სწორედ ერთგვარ შუალედურ მდგომარეობაზე მიუთითებს... მოდი მრუშობას ნუ დავარქმევთ, მაგრამ ურთიერთობის არც თუ მთლად მისაღები ფორმაა.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 02:07 PM

და ჩემი კითხვა:

გიორგი

ამას არავინ ეთანხმება. ეს საიდან მოიტანა ზაზამ, არც ვიცი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 02:11 PM

აჰეეეე

რა შუაშია ეს?
საიდუმლოს არ არსებობა არ ნიშნავს, რომ მათი ურთიერთობა მრუშობაა...



მორწმუნისთვის ცხადია, ურწმუნოსთვის ეს ისაა, სადაც ეკლესია იმ წყვილში მოიაზრებს "თავის შვილებს", ხედავს რა მათ სიყვარულს და ერთგულებას

კარგი არ მაქვს დიდი დრო, გავედი ახლა....თქვენ იჭუკჭუკეთ...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 02:12 PM

კანუდოსელი

რატომ ჩაიცილკე?

ვინ თქვა მრუშებაო? გადახედე რა წინა პოსტებს, სულ სხვა რამეზეა საუბარი

P.S. ასე არ იცოდი ადრე და მშვიდობაა?

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 02:18 PM

კანუდოსელი

მათემატიკურობის რა გითხრა... მაინცდამაინც საშუალო არითემეტიკულს ან გეომეტრიულს კი არ ნიშნავს, მაგრამ ფაქტია, რომ ჯვრისწერის საიდუმლო და იურიდიული ქორწინება აბსოლუტურად ექვივალენტური არ არის, ფაქტია რომ რაღაც კუთხით უპირატესობა ჯვრისწერის საიდუმლოს ენიჭება, ჰოდა აღიარებული, მაგრამ ეპისკოპოსის მიერ უკურთხებელი ქორწინება, რაღაც შუალედურია...

ახლა იმას კი არ ვიძახი, რომ ღმერთი ეგეთ ადამიანს ცოდვების 50% მოკითხავს-თქო...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 02:18 PM

ჩავიციკლე? კაი გაატარე...

აი ამას დავდებ და გავალ:

ეპინაგოგაში (რომლის ავტორობას მიაწერენ წმინდა ფოტიუსს) ვკითხულობთ: Брак является союзом мужа и жены, единением, для достижения ими полноты жизни; он совершается посредством благословения, венчания или договора (XVI, X)

აი აქ წმინდანი სრულებით არ თვლის, რომ ერთადერთი გზა ქრისტიანული ქორწინებისთვის არის კურთხევა-ქორწინება (საეკლესიო რიტუალი) არამეტ ის ამბობს: или договора - ან თანხმობაო - რაც სამოქალაქო ქორწინებაზე მიანიშნებს და რომ არ ვიფიქროთ, რომ ეს სხვებს ეხება და არა ქრისტიანებს, დასძენს: для достижения ими полноты жизни - ეს კი მხოლოდ ქრისტიანებს ძალუძთ

კარგი გავედი ახლა

მოკლედ არის შესანიშნავი სტატია იოანე მეიენდორფისა ქორწინების შესახებ და გირჩევთ...მე დრო სამწუხაროდ არ მაქვს, უნდა გავიდე

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 10 2008, 02:38 PM

სოტირისმა მაგ სტატიაზე ჯერ კიდევ როდის დაწერა



Sotiris
დეკანოზ იოანე მეიენდორფის ამ ნაშრომის ისტორიულ-ლიტურგიკული მხარე მცდარია. თუ რატომ, მოსკოვის საპატრიარქოს ჟურნალში დაბეჭდილ http://www.jmp.ru/jmp/04/11-04/10.htm ახსნილი.

http://www.jmp.ru/jmp/04/11-04/10.htm

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 02:42 PM

ლიტურგიკული მხარე ნამდვილად მცდარია, გეთანხმები, თუმცა არის ძალზედ საინტერესო ისტორიული წყაროები
ეს ზოგადად შმემან-მეიენდორფის სიახლედ ფასდება, თუმცა იგივე შმემანის ევქარისტია ძალიან კარგი მონოგრაფიაა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 02:44 PM

შემორბენით
იმისათვის, რომ ეკლესია ცნობს ( !) სამოქალაქო ჯვრისწერას, ხოლო მორწმუნეთათვის კი ჯვრისწერას აწესებს, თუკი არ არის სამოქალაქო ჯვრისწერაც მხოლოდ მაშინაა მრუშობა...
---------
Признает ли Церковь гражданский брак?
---------
Брак, совершенный посредством государственной регист¬рации, Русская Православная Церковь считает действительным (хотя и недостаточным для супругов, исповедующих православ-
ную веру) и относится к нему с уважением. Если же речь идет о связи, которая не закреплена никаким государственным актом, то эти вполне безответственные отношения Церковь идентифи¬цирует как блудное сожительство и считает греховными.
..........

გავიქეცი

თქვენ გააგრძელეთ... შემოგიერთდებით მოგვიანებით

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 02:45 PM

კანუდოსელი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 02:48 PM

სიტყვებს ნუ გამოეკიდები...
შესანიშნავი ნამდვილად არის,რადგან უამრავ საინტერესო ისტორიულფაქტს გვთავაზობს, ლიტურგიკულად არასწორია, რადგან ლიტურგიასთან პირდაპირ კავშირს მოიაზრებს, რაც არ დასტურდება ისტორიულად.

სხვათა შორის ვაპირებდი ესეც დამეწერა და ეკატერინემ დამასწრო

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 02:54 PM

ანუ არ ცნობს

მაგ ციტატის თანახმად, სამოქალაქო ქორწინება:
1. არასაკმარისია მორწმუნეთათვის
2. ეკლესიის მიერ აღიარებულია ნამდვილად, მაგრამ საუბარი არ არის ჯვრისწერის თანასწორობაზე (რაზეც პირველი შენიშვნა დავწერე)
3. ყველაზე დიდი შეფასება, რაც "გაიმეტა" რმე-მ არის "პატივისცემით მოპყრობა"

ეკლესია ვერანაირად ვერ ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას. ეს ეწინააღმდეგება ჯვრისწერის საიდუმლოს არსს, რადგან სახელმწიფო რეგისტრატორი ვერ შეკრავს ქალს და მამაკაცს ერთ სულ და ერთ ხორც. სამოქალაქო ქორწინება შეიძლება მხოლოდ დაშვებულ იქნეს

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 10 2008, 03:11 PM

აღიარეთ შუალედური მდგომარეობები!

აღიარეთ, რომ იურიდიული ქორწინება არის შუალედური მდგომარეობა ჯვრისწერის საიდუმლოსა და საერთოდ არაფერს შორის. ნუ იქნება ეს ზუსტად მათემატიკური გაგებით... დაუმატეთ წინ "ნაწილობრივ" (ანუ ნაწილობრივ შუალედური)... დაუმატეთ წინ "ერთგვარად" (ანუ ერთგვარად შუალედური) და ა.შ. მაგრამ მაინც შუალედური... და საერთოდ ნებისმიერი საკითხის გარშემო აღიარეთ შუალედური მდგომარეობების არსებობა.

რაც არ მომწონს იურისტების, კანონისტების და თეოლოგების აზროვნებაში არის ის რომ ისინი ძალიან ცალსახად უყურებენ ყველა მოვლენას, მათი საზომები როგორც წესი არის ან "ჰო" ან "არა", საუკეთესო შემთხვევაში სულ რამოდენიმე ვარიანტიანიანი შეფასების შკალა, მაგრამ ბუნება და მოვლენები გაცილებით რთულია და იქ არსებობს უამრავი შუალედური შემთხვევა და შეფასება. არსებობს შუალედური შეფასების უწყვეტობის პრინციპი, რაც უფრო მაღალი დონის აზროვნების ნაყოფია.

რეალურ ცხოვრებაში უამრავი ფაქტი ხდება, უცნობია ღვთის მიერი შეფასების ზუსტი კრიტერიუმებიც და ასეთ ფონზე შუალედური მდგომარეობის აღიარება აუცილებელია. აი, KAIROS წერს, რომ "თუკი არ არის სამოქალაქო ქორწინება მხოლოდ მაშინაა მრუშობა..." ახლა ავიღოთ ქვეყანა (ან უძველესი ეპოქა) სადაც სამოქალაქო (იურიდიული) ქორწინება არ არსებობს, მაშინ წყვილი მხოლოდ იმიტომ გახდა მრუში, რომ იურიდიული რეგისტრაცია ვერ შეძლო? ანდა ავიღოთ ოჯახი, რომელიც ილეგალურად ცხოვრობს რომელიმე ქვეყანაში და იქაური კანონმდებლობის წინაშე გამოჩენის ეშინია ამიტომ ის მრუშია და შემთხვევით ვინმემ თუ რეგისტრაცია შეძლო ის არ არის მრუში? ანდა ავიღოთ წყვილი, რომელმაც მთელი ცხოვრება ერთად იცხოვრა, არავისთან სხვასთან არ ჰქონია ურთიერთობა, მაგრამ გარკვეული ბიუროკრატიული მექანიზმების გამო არ ყოფილა რეგისტრირებული ქორწინებაში და ის და მათი შვილები მრუშებაში დაბადებულად ჩაითვლებიან და ღვთის თვალში მსიძავ-მეძავებს გაუტოლდებიან, რომელიც ფულის გულისთვის უამრავ ადამიანთან კადრულობს იგივეს? და ეს ყველაფერი იმიტომ რომ იურიდიული ქორწინება ვერ მოხერხდა და ეს ღმერთს "გამორჩა"?

ასეთი მიდგომები შეუძლებელია რომ რეალური იყოს. არ არის საჭირო ასე ხისტად გამიჯვნა. ყველაზე რეალურია რომ ასე ჩამოვყალიბდეთ:

საუკეთესო ვარიანტია თუ ჯვრისწერის საიდუმლო შედგა, მაგრამ იურიდიულ ქორწინებასაც საკმაოდ დიდი მნიშვნელობა აქვს (თუმცა არა ექვივალენტური), მას ეკლესია აღიარებს, განსაკუთრებით მაშინ თუ საღვთო საიდუმლოს შესრულების მრავალი დამაბრკოლებელი ფაქტორი არსებობს. (მაგ. კომუნისტური რეჟიმი)

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 10 2008, 03:43 PM

გიორგი
დასტურ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 10 2008, 03:45 PM

გიორგი
კანუდოსელი
დასტურ

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Mar 10 2008, 05:45 PM

მდას,
და არის განსხვავება, წყვილს შორის, რომელიც საკუთარი ნებით არ აფორმებენ ურთიერთობას იურიდიულად, თანაცხოვრობენ ღალატის გარეშე წლები და იმ წყვილს შორის, რომელნიც არ იწერენ ჯვარს ნებით და არიან სამოქალაქო ქორწინებაში.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 08:24 PM

კანონისტ მაოცებ
როგორ ახერხებ ისეთი ნათელი ციტატიდან, სრულიად საწინააღმდეგო აზრი გამოიტანო?

ანუ ეკლესია ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას,ვახ რა შუაშია კაცო, თანასწორობა? ვინ შეადარა? აქაა კავშირის კანონიერებაზე საუბარი, და არა იერარქიულ სიმაღლეებზე!
მესმის შენ, რასაც წერ, ანუ ეკლესია ავტომატურად არ წერს ჯვარს ყველას ვისაც ხელი აქვს მოწერილი, არის დამაბრკოლებელი ვითარებებიც, მაგრამ როცა ისინი არ არის მაშინ ეკლესიას
უკვე იურდიულად არსებული ( გამონაკლისები, როცა ხელისმოწერაც პრობლემაა, გამონაკლისებად რჩება,რადგან როგორც ცნობილია გამონაკლისი კანონს ამყარებს) და უკვე შექმნილი ოჯახური კავშირი აყავს ( освящен в таинстве ) ანუ შეყავს ქრისტიანულ საიდუმლოში,ქვემოთ ნახავ იმ შემთხვევებს, როცა ეკლესია მიუხედავად რეგისტრაციისა არ წერს ჯვარს,


Церковно-канонические препятствия к браку

Условия заключения брака, установленные гражданским законодательством и церковными канонами, имеют значительные различия, поэтому не всякий гражданский союз, зарегистрированный в ЗАГСе, может быть освящен в таинстве брака.
Церковью не допускается четвертый и пятый браки; запрещается вступать в брак лицам, находящимся в близких степенях родства по прямой и боковой линиям. Церковь не благословляет брак, если один из брачующихся (или оба) объявляет себя убежденным атеистом, пришедшим в храм лишь по настоянию супруга или родителей. Нельзя венчаться некрещеным.
Нельзя венчать брак, если один из новобрачных фактически состоит в браке с другим лицом.
Запрещается брак между кровными родственниками вплоть до четвертой степени родства (то есть с троюродным братом или сестрой).
Древняя благочестивая традиция запрещает браки между крестными родителями и крестниками, а также между двумя восприемниками одного ребенка. Строго говоря, канонических препятствий к этому нет, однако в настоящее время разрешение на такой брак может быть получено только у правящего архиерея.
Нельзя венчаться тем, кто дал ранее монашеские обеты или принял рукоположение в священный сан.
В наши дни Церковь не производит дознания о совершеннолетии, психическом и физическом здоровье жениха и невесты, добровольности их вступления в брак, так как эти условия обязательны для регистрации гражданского союза. Разумеется, скрыть от представителей государственных органов те или иные препятствия к браку можно. Но невозможно обмануть Бога, поэтому главным препятствием для совершения незаконного брака должна стать совесть брачующихся.
Отсутствие родительского благословения на венчание является весьма прискорбным фактом, однако в случае совершеннолетия жениха и невесты оно не может воспрепятствовать венчанию. Кроме того, часто родители-атеисты противятся именно церковному браку, и в таком случае родительское благословение может быть заменено священническим, лучше всего - благословением духовника хотя бы одного из супругов.

აქედან გამოჩნდა, რომ ეკლესია აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებას, გარდა იმ შემთხვევებისა, რაც მისი ბუნებისათვის მიუღებელია, მეტიც, თუკი ვინმეს არ სურს სახალხოდ განაცხადოს მისი კავშირის შესახებ და არ სურს (ანუ თუ არ შეუძლია ეს სხვაა, დროებითია, აქ ვსაუბრობთ როცა არ სურთ) კანონიერად სახელმწიფოს წინაშე აღიარონ მათი კავშირი, მაშინ ეკლესია მათ ჯვარის ვერ დაწერს (!)
Если люди хотят жизни в сожительстве, не хотят ее узаконить, то такие отношения Церковь освятить не имеет права, здесь не может быть совершено церковное таинство
მოვუსმინოთ
Православное учение о браке
(Доклад на шестом заседании пастырского семинара 5 февраля 1996 г.)
Протоиерей Владимир Воробьев,
ректор Православного Свято-Тихоновского
Богословского института

Современная жизнь во многом напоминает ту древнюю эпоху. Сейчас, как и тогда, требуется, чтобы брак был обязательно узаконен обществом, признан как законное состояние. Это может быть осуществлено в тех формах, в которых принято в данное время регистрировать брак. Предварительно он должен быть объявлен. Раньше устраивались помолвки. Объявляли, что такие-то двое хотят вступить в брак, и общество их воспринимало как жениха и невесту, а затем, когда они венчались, - как мужа и жену. Важно было, чтобы брак воспринимался обществом как законный.
Если люди хотят жизни в сожительстве, но не хотят ее узаконить, то такие отношения Церковь освятить не имеет права, здесь не может быть совершено церковное таинство. Отношения эти не брачные, не христианские. Это не брак, а сожительство. Брак имеет место только там, где есть любовь и готовность отдать себя друг другу до конца, навечно, где есть готовность к подвигу самоотверженной любви; только такую любовь и признает Церковь настоящей любовью, и только такая любовь является основанием для совершения церковного таинства брака. В этом случае ничто не помешает супругам узаконить свой брак.

ვგონებ უფრო ნათელია ახლა მე რასაც ვამბობ...

გიორგი ხისტად მე კი არა ეკლესია მიჯნავს მაშინ

რაც შენ დაასახელე არის გამონაკლისი შმეთხვევბი და მათით არ შეიძლება აპელირება...
არ არსებობს გაიგეთ კარგად. იკონომიური მრუშობა არსებობს ოჯახი და გაქრისტიანებული ოჯახი, ანუ ერთგვარად კავშირის მოქცევა...


ეგ კი ეგრეა, გიორგი, მაგრამ ვიმეორებ ჩვენ არ ვსაუბრობთ, ექვივალენტობაზე, არამედ კავშირის კანონიერებაზე,კანონიერების მინიჭება კი რეგისტრაციასაც ძალუძს და ამას ეკლესიაც აღიარებს ახლა და წინათაც, იხ. მამები კანუდოსელის მიერ მოყვანილი...



ამიტომა ხდება ოჯახის " ქრისტიანულად ფერისავლება" აუცილებელი და სამოქალაქო ქორწინება არასაკმარისი მორწმუნისათვის, და ამიტომაცაა სამოქალაქო კავშირი კანონიერი ეკლესიისათვისაც; ვიმეორებ აქაა საუბარი კანონიერებაზე...
და ვიმეორებ კითხვას, არის თუ არა ქორწინება "ხელისმოწერა საბუთისათვის", იყო პასუხი რომა რა იმიტომ , რომ ეკლესია არ აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებასო, ეს სიმცდარე იყო, და გამოჩნდა კიდეც რომ ეკლესია ასეთ კავშირს считает действительным ანუ აღიარებს მოქმედად, კანონიერად, იყო მეორე თითქოსდა არც სახ. სამართალი არ აღიარებსო ასეთ ქორწინებასო, ესეც სიმცდარეა, რადგან სწორედ ასეთი ქორწინებით ღებულობენ პასპორტებს და მოქალაქეობას, თორემ სახელმწიფო რომ არ აღიარებდეს, მაშინ რა ოხრობისათვის უნდოდათ ეს ქორწინება?
ახლა ისევ კითხვა, იმ კავშირს რასაც სახელმწიფო აღიარებს, რატომ უნდა აღიაროს ან არ აღიაროს ეკლესიამ?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 10 2008, 10:17 PM

პ.ს.
სტატიებთა ნაკრებს : Православное учение о браке
იპოვით ღვთისმეტყველების ბიბლიოთეკაში
იმედია წაადგება საკითხზე მწყობრ და გააზრებულ მსჯელობას

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 10:52 AM

KAIROS
იურისტი უნდა მაგას, ჩემო კაიროს, Считает действительным, არ ნიშნავს, რომ ცნობს. და მით უმეტეს, ჯვრისწერის თანასწორად! მართლა მაოცებ იცი.

ახლობელი მყავს რეგისტრატორი და უნდა მივულოცო, საეკლესიო საიდუმლოებას რომ ასრულებს

ეს ხუმრობით, არ მიწყინო

არა, გაგახსენებ კითხვას: ჩაითვლება თუ არა მათი ქორწინება პირველ ქორწინებად ეკლესიისთვის?

ჯერ ერთი გიპასუხე, რომ იმ კონკრეტულ მაგალითში, რაც შენ მომიყვანე ქორწინება ორივე სამართლის სისტემისთვის არის ბათილი. ასე რომ, აქ ორი აზრი არ შეიძლება არსებობდეს იმაზე, რომ მათი ქორწინება პირველად ითვლება თუ არა. მათი ქორწინება საერთოდ არ არის ქორწინება.

ერთ პატარა შენიშვნას მოგცემ, თუ არ მიწყენ: ეს განყოფილება არის კანონიკურ სამართალზე და მეც ვარ იურისტ-კანონისტი. ამიტომ, საღვთისმეტყველო, მორალურ და ა.შ. მიმართულებით მსჯელობა არც უნდა წავიდეს და რომც წავიდეს, მე პირადად - გამიჭირდება. კითხვა არის მარტივად: თუ სრული სისავსით ითვლება სამოქალაქო ქორწინება ჯვრისწერის თანასწორად, მაშინ სამოქალაქო წესით დაქორწინებულზე და შემდეგ - განქორწინებულზე უნდა აღსრულდეს მეორე ჯვრისწერის წესი. თუკი არ ითვლება სრული სისავსით, მაშინ არა.

რაც შეეხება იმას, უფალი ცოდვად ჩაუთვლის თუ მადლად, ღვაწლად თუ სულმოკლეობად, ამაზე მე ნამდვილად არ ვარ კომპეტენტური პასუხი გავცე.


მით უმეტეს, ანუ რომ იყოს ისეთი სამოქალაქო კანონი ჩვენში, რომელიც ზუსტი ანალოგი იქნებოდა ეკლესიისა, კიდევ შეიძლებოდა გვეფიქრა სამოქალაქო ქორწინების რაღაცნაირ ცნობაზე, მაგრამ როდესაც საკმაო სხვაობაა საეკლესიო და საერო კანონს შორის, როგორ შეიძლება სამოქალაქო ქორწინება ცნოს ეკლესიამ?

ეკლესია ზრუნავს თავის შვილებზე და თუკი ხედავს, რომ სამოქალაქო წესით ხელმოწერილი ცოლ-ქმარი ერთგულებასა და სიწმიდეს მკვიდრად იცავს, ეს მათ არ ჩაუთვალოს მრუშებად და მეტიც, ასეთი ქორწინება შეიწყნაროს


იმიტომ რომ სამოქალაქო კანონით შეიძლება დაქორწინდნენ:
ა) ბიძაშვილები
ბ) ნათლია და ნათლული
გ) სასულიერო პირი და ბერი.....

რაც არის მძიმე საეკლესიო სასჯელის საფუძველი

რმე-ს იმ ციტატაში იმაზეც არ არის საუბარი, რომ ეკლესია "მოქმედად აღიარებს" ქორწინებას, თუკი ეს კანონიკას არ ეწინააღმდეგებაო. ანუ, ნათლიამ და ნათლულმა რომ მოაწერონ ხელი, ამას ეკლესია ცნობს???

ეუF.....


კანონი მოიყვანე და არა "უჩენიე"

მეტი აქცენტით კანონიკაზე,

კანონისტი!

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Mar 11 2008, 11:05 AM

მუხლი 1120. ქორწინების დამაბრკოლებელი გარემოებანი
1. დაქორწინება არ დაიშვება:
ა. იმ პირთა შორის, რომელთაგან თუნდაც ერთი დაქორწინებულია სხვასთან; ბ. პირდაპირ აღმავალი ან დამავალი შტოს ნათესავებს შორის;
გ. ღვიძლ და აგრეთვე არაღვიძლ და-ძმას შორის;
(გ. ბიოლოგიურ და არაბიოლოგიურ და-ძმას შორის; (18.12.2007 N 5624 ამოქმედდეს 2008 წლის 1 მაისიდან))
დ. მშვილებელსა და ნაშვილებს შორის;
ე. იმ პირებს შორის,რომელთაგან თუნდაც ერთი სულით ავადმყოფობის ან ჭკუასუსტობის გამო სასამართლოს მიერ ცნობილია ქმედუუნაროდ.
2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის "ბ", "გ", "დ" ქვეპუნქტები გამოიყენება მაშინაც, როცა ნათესაური ურთიერთობა მოიშალა გაშვილების შედეგად.

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 11 2008, 11:31 AM

მე მაინც ვერ გავიგე რაზე მიმდინარეობს კამათი. არის რაიმე კონკრეტული ფორმულირება იმისი რაზეც ვერ თანხმდებით?

...ის რომ ჯვრისწერის საიდუმლო და იურიდიული ქორწინება აბსოლუტურად ექვივალენტური არ არის, ეს მე მეგონი ყველასთვის ნათელია.

...ის რომ უპირატესობა ჯვრისწერის საიდუმლოს ენიჭება ამ არაექვივალენტურობაში, ესიც არ უნდა იყოს სადავო, რადგან იურიდიულ ქორწინებას ეპისკოპოსის კურთხევა არ გააჩნია, არ არის უფალთან თანხვედრაში ანუ უფლისმიერი "ფერისცვალების" გარეშეა, კანუდოსელის სიტყვებით.

...თავის მხრივ ისიც ნათელია, რომ წყვილი, რომელიც მუდმივად ერთმანეთთან ცხოვრობდა უღალატოდ და იმყოფებოდა იურიდიულ ქორწინებაში, არ შეიძლება გაუტოლდეს მრუშობაში მყოფს და სიძვის ექვივალენტურობას, თუმცა მათი მდგომარეობა სრულყოფილადაც ვერ ჩაითვლება

... აქვე KAIROS გასაგონად ვიტყოდი, რომ იურიდიული ქორწინება ვინაიდან მაინც არ არის საღვთო მადლის მატარებელი და მას "ფერისცვალების" მოხდენა არ შეუძლია, ამიტომ ამავე ლოგიკით არასწორი იქნებოდა სიძვა-მრუშობის ექვივალენტურად ჩაგვეთვალა იმ წყვილის ცხოვრება, რომლებიც მუდმივად და უღალატოდ ერთმანეთთან ცხოვრობდნენ, ჰყავდათ შვილები და ფაქტობრივად წარმოადგენდნენ ერთ ოჯახს, რომელმაც ამა თუ იმ მიზეზის გამო ვერ შეძლო იურიდიული რეგისტრაცია.

ანუ რა? ე.ი. რაში მდგომარეობს კითხვა?

თუ კითხვა სუფთა კანონიერებას ეხება ყოველგვარი ცოდვა-მადლის შეფასების (ეს ისედაც არ ვიცით, როგორ ხდება ზუსტად, რადგან რეალურად უამრავი შუალედური მდგომარეობა არსებობს) გარეშე, მაშინ მივალთ დასკვნამდე რომ იურიდიული ქორწინების ნაწილი უნდა აღიაროს ეკლესიამ და ნაწილი - არა. არა, იმიტომ რომ სამოქალაქო კანონმდებლობა ზოგჯერ ისეთ წყვილს აძლევს რეგისტრაციის უფლებას, რაც არა მარტო მართლმადიდებლური არამედ ზოგადად ქრისტეანული მსოფლმხედველობისთვისაც მიუღებელია. მაგ: სასულიერო პირების ქორწინება, I რიგის უახლოესი ნათესავების და თვით ერთსქესიანთა ქორწინებაც კი. კანუდოსელის მიერ მოყვანილი ციტატები ეკლესიის მიერ იურიდიული ქორწინების აღიარებისა ძალიან ზოგადი ხასიათის მატარებელია, რადგან მთელი რიგი სამოქალაქო ქორწინებებისა არამც თუ მისაღებია ეკლესიისთვის, ზოგი მომაკვდინებელი ცოდვის კატეგორიაშიც კი გადის.

რჩება რა?

მგონი რჩება მხოლოდ ის, რომ როგორ უყურებს ეკლესია იურიდიულ ქორწინებაში მყოფ იმ წყვილებს, რომელთა ურთიერთობა ქრისტეანულადაც დასაშვებია. ასეთ შემთხვევაში ცხადია მათი გათანაბრება მრუშებასთან მიუღებელია (ზემოთ მიწერია) და შეიძლება ვილაპარაკოთ კონკრეტულად მათ კანონიერებაზე, მაგრამ ჩემი აზრით იურიდიული ქორწინების ზოგადად კანონიერად შერაცხვა დაუშვებელია, რადგან მასში უამრავი გამონაკლისი არსებობს, რაც ქრისტეანული მსოფლმხედველობისთვის მიუღებელია.

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 11 2008, 12:12 PM

KAIROS

საშინლად არ მომწონს ეს დამოკიდებულება.

იმედია ეს არ არის არც ჭეშმარიტება და არც მსოფლიო ეკლესიის პოზიცია დაფუძნებული უცდომელობაზე, რაც მხოლოდ მსოფლიო საეკლესიო კრებას აქვს.

"которая не закреплена никаким государственным актом"
"რომელიც არ არის გამყარებული (გამაგრებული) არანაირი სახელმწიფო აქტით"

"идентифицирует как блудное сожительство и считает греховными."
"იდენტიფიცირდება, როგორც სიძვიანი თანაცხოვრება და ითვლება ცოდვილად"

რატომ ენიჭება ამხელა მნიშვნელობა იურიდიულ ქორწინებას, მაშინ როდესაც:

1. ეკლესია უნივერსალურია, ხოლო სახელმწიფოს კანონმდებლობა წარმავალია, შეიძლება ის არ მოქმედებდეს მთელ რიგ "ობშორულ" და "ბუფერულ" ზონებში. (თეთრი ლაქები) ასევე სახელმწიფო კანონმდებლობა შეიძლება მიუწვდომელი აღმოჩნდეს წყვილისთვის მრავალი მიზეზით, რომელსაც ქრისტეანობასთან კავშირი არ აქვს. ასევე თუ გადავხედავთ წარსულს, როდესაც სახელმწიფოებრივობა ჩამოყალიბების პროცესში იყო, არც თუ შორეულ წარსულში მრავალი ადგილი არსებობდა დედამიწაზე, სადაც კანონმდებლობა ამ საკითხს არ აწესრიგებდა. (ან უბრალოდ არ არსებობდა)

2. სახელმწიფო კანონმდებლობა, როგორც წესი სავსეა უამრავი პუნქტებით, რომელიც ჯვრისწერის უფლებას ისეთ წყვილს რთავს, რაც მიუღებელია ეკლესიისათვის. თუ ასეთ შემთხვევაში ეკლესია უარყოფს იმ იურიდიულ ქორწინებებს, რაც მიუღებელია ეკლესიის ბუნებისთვის, მაშინ რა გახდა ამისთანა ეს იურიდიული ქორწინება და რა ასეთი სტატუსის მატარებელია, რომ თან მომაკვდინებელ ცოდვას კანონის ძალას ანიჭებს (ერთსქესიანთა ქორწინება) და თანაც ამავდროულად თანაცხოვრება, რომელიც ამავე კანონმდებლობის გარეშე მიმდინარეობს სიძვას უტოლდება.

P.S. უფრო მეტი უნივერსალიზაციაა საჭირო, თუ არა გამოვა რომ თუ წყვილმა ბიუროკრატიული დაბრკოლებების გამო იურიდიული რეგისტრაცია ვერ გაიარა მაგ. ჰოლანდიაში, ისინი მრუშობაში არიან, თანაც ყველაფერი იმ ფონზე რომ იგივე რეგისტრაცია შეიძლება ორ ჰომოსექსუალისტს ჰქონდეს გავლილი და არსებულმა კანონმდებლობამ ჰომოსექსუალისტებს დართოს იურიდიული ქორწინება და ჩვეულებრივ ჰეტეროსექსუალებს არა, რადგან ისინი ილეგალურად არიან აღნიშნული სახელმწიფოს ტერიტორიაზე. ამგვარად ცოდვის განსაზღვრას რა ვუწოდო არ ვიცი... რაღაც ვერ არის საქმე კარგად...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 12:25 PM

გიორგი

ეს ეხება კონკრეტულად რუსეთის ფედერაციას, სადაც მსგავსი მდგომარეობა არ არის შექმნილი

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 11 2008, 12:43 PM

კანონისტი

თუ მარტო რუსეთის ფედერაციას ეხება რატომ ხდება მისი წარმოჩინება, როგორც ეკლესიის დამოკიდებულების, თანაც თუნდაც რუსეთის ფედერაცია იყოს იმათი კანონმდებლობითაც მრავალი წყვილის ქორწინება შეიძლება რაც ეკლესიისთვის მიუღებელია (ერთსქესიანთა არა, მაგრამ სხვა შემთხვევები).

ახლა თუ სახელმწიფოს კანონმდებლობა ემთხვევა ეკლესიის ხედვას მაშინ კიდევ შეიძლება ასეთი რაღაც, მაგრამ დღევანდელ მსოფლიო პრაქტიკაში სულ სხვა რეალობა გვაქვს და ჩემი აზრით ამგვარი კანონმდებლობების საფუძველზე ცოდვის განსაზღვრა ყოვლად მიუღებელია.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 12:51 PM

გიორგი
კაიროსის მიერ მოყვანილი ციტატა არის რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის წესი, რომელიც ვრცელდება ფედერალურ ტერიტორიაზე და ამასთან, ის არის არა სამოქალაქო ქორწინების ცნობა, არამედ მისი აღიარება და დაშვება მხოლოდ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 11 2008, 01:41 PM

ძმები

სამწუხაროდ, საერთოდ ვერ გამიგეთ, რას ვწერ,
ა) არ ვწერ იმას, რომ ხელმოწერა არის საიდუმლო
ბ) არც იმას რომ ხელმოწერის გარეშე ყველაფერი მრუშობაა
გ) არც იმას რომ ჯვრისწერის თანასწორია

ეს კანონისტ და გიორგი ცხრაჯერ გავიმეორე და კანონისტი ისევ მიმეორებს, რომ არააო თანასწორიო და გიორგი, რომ არისო გამონაკლისი შემთხვევებიო...
რა ვქნა ახლა, თავიდან დავწერო? აკი წერია იქ გასაგებად
ა) ეკლესია ცნობს კანონიერ კავშირს რაც ცნა სახელმწიფომ,
ბ) ეკლესია ვერ ცნობს ზოგ ხელმოწერას, სხვადასხვა დამაბრკოლებელი მიზეზების გამო, ალბათ იჩქარა კანონისტმა,როცა დაწერა:"

სინამდვილეში მე გრძელი ციტატა მოვიყვანე, სადაც ზუსტად იმ დამაბრკოლებზეა საუბარი:
ამიტომ აწი აჯობებს ყურადღებით წავიკითხოთ მთელი პოსტი
გ) ეკლესიას არ უთანაბრებს და არც შეუძლია გაუთანაბროს კანონიერი თანაცხოვრება ჯვრისწერის საიდუმლოს, და ესეც წერია და ალბათ ისევ იჩქარე ჩემო კანონისტ როცა ეს დამიწერე: რადგან კარგად რომ წაგეკითხა, ნახავდი, რომ იმ ციტატაში აშკარად განირჩევა კანონიერი, სამოქალაქო ქორწინების კანონიერად მიჩნევა და შემდეგ მისი საიდუმლოში აყვანა,ეს აზრი უამრავჯერ გავიმეორე, და უცნაურია, რატომ ვერ იქნა გაგებული
დ) ახლა გიორგის, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრჯერ გავუსვი ხაზი, რომ არ ვგულისხმობ გამონაკლისებს მეთქი,შენ რუსეთის ეკლესიის კანონებიც კი შემოგელანძღა ( და კაიროსი რაღა სახსენებლია ), გიორგი, არაა საუბარი ამ შემთხვევებზე, როცა , არც ამაზე: , აკი აშენებული დავწერე, შავით თეთრზე და თან რამოდინემეჯერ, რომ:
"გამონაკლისები, როცა ხელისმოწერაც პრობლემაა, გამონაკლისებად რჩება" და არც რუსეთის ეკლესიას არ მოუთხვია რაღაც სასწაულები მისი მრევლისათვის. იციან ჩვენზე კარგად რა ხდება ჰოლანდიაშიც და ჰავაის კუნძულებზეც, და გამონაკლისზე და შეუძლებელის დაძალებაზე არ ყოფილა იქ საუბარი, გთხოვ, თავიდან და დაკვირვებით წაიკითხე, რა წერია იქ: დავიჯერო ახლა ასე რთულია გაგება რას კრძალავს ეს კანონი? იმას, რომ არ შეიძლება გყავდეს "ბიოფრენდი" ან "გერლფრენდი" რასაც "თანაცხოვრებას" უძახის, და არა ის რომ ცოლ-ქმარი იყოს წყვილი ფაქტიურად და ყველას წინაშე და ხელისმოწერა ვერ შეძლოს, არაა აქ საუბარი ამ "ვერ"-ზე, არამედ "люди хотят жизни в сожительстве, но не хотят ее узаконить", არამედ როცა არ (!) უნდა ამის დაკანონება! ამიტომ არიან მრუშობაში, და არა იმიტომ, რომ ხელს რომ ვერ აწერენ , გთხოვ ნუ გამოეკიდები გამონაკლისებს.
..........
კანონისტ, სრულიად მიუღებელია შენი რჩევა ღვთისმეტყველება არ მინდა საეკლესიო სამართალშიო . ეგ კონსტიტუციაში და კანცელიარიაში შეიძლება, სამართალი კი ჩვენი სფეროა უფრო ვიდრე იურისტების, ამიტომ პირიქით მოგიწოდებ, მეტი ღვთისმეტყველება და ნაკლები მშრალი კანონიზმი ( კათოლიკების სენია ხო იცი )
,.........
ახლა იქნებ შედარებით შევძლო მეტად მაინც ნათლად აგიხსნათ, ის რას ვწერ ამდენ ხანს ( ჯერჯერობით თქვენთვის უშედეგოდ, იმედია მესამე მკითხველისათვის უფრო წარმატებულად ), პირველი "ცნობას" და "აღიარებას" რატომ უპირისპირებ ერთმანეთს საოცარია, არ გინდა ახლა ტერმინოლოგიური თამაშები, ოჯახი არსებობს აღიარებული და ნაცნობია... ეს მოგიყვანეთ, როგორც თანამედროვე მამებით, ისე ძველი წმიდანებით, და ახლა რაღაც უნდა მიიღოთ, ასე არ შეიძლება
პრობლემის არსი მდგომარეობს იმაში, რომ სამწუხაროდ ეკლესიამ დაკარგა რაღაც ფუნქციები, ამიტომ ხდება გაუგებრობები, არადა არც ისე ჩახლართულადაა საქმე, ეკლესია აღასრულებს საიდუმლოს, სახელმწიფო აკანონებს, კანონი არის კანონი და საიდუმლო საიდუმლო, ერთმანეთს არ ეწინააღმდეგება ( გამონაკლისების გარეშე!) და არც გამორიცხავს ( ისევ გამონაკლისების გარეშე!)...
მაგალითად დაიბადა ბავშვი, მიეცა მას დაბადების მოწმობა, სახელმწიფოსათვის ის ბავშვი უკვე არსებობს და ის ბავშვი არსებობს ასევე ეკლესიისათვისაც, მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ არაა მონათლული, გასაგებია? მოინათლება, ანუ დაიბადება მეორედ, შეიყვანება საიდუმლოში, და ასე მივიღებთ ქრისტიან ბავშვს, ასევეა ოჯახიც, ხელი მოაწერეს ( გიორგი, გამონაკლისებზე არ ვწერ !) და სახელმწიფოს წინაშე უკვე არსებობს ოჯახი მთელი თავისი უფლებებით და მოვალეობებით, ასევეა ეკლესიის წინაშეც არსებობს ოჯახი, რომლის გაქრისტიანებაც, საიდუმლოში შეყვანება ხდება ეკლესიაში,და კანონიერი ოჯახიდან ვღებულობთ ქრისტიანულ ოჯახს!
უბრალოდ ეს ყველაფერი ადრე ერთად და ერთ ადგილზე ხდებოდა ანუ ეკლესიაში, ახლა გაყოფილია, მაგრამ არ შეიძლება არცერთი მათგანის უარყოფა, არც დამცირება, ერთი სხეულია ვთქვათ კავშირისა, მეორე სულია , ერთი კანონი, მეორე საიდუმლოა, ერთი სახელმწიფოა, მეორე ეკლესია... ჰარმონია....
................
არის თუ არა ეს გასაგები? კიდევ არის რაიმე საკამათო? თუ მოხდა სასწაული და შევთანხმდით, შემდეგ ვიფიქროთ იმ კითხვაზე, რომელიც მე დავსვი, რადგან ჯერ ეს უნდა გავიგოთ კარგად და მერე ვიმსჯელოთ იმაზე...
......
შემდეგი წარმატებული დიალოგის იმედით;

კაიროსი!

პ.ს.
კანონისტ იმ "უჩენიებში" ბევრი "ზაკონიც" არის და მთლად ნუ გაიურისტდი შენ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 01:47 PM

KAIROS

გამოჩნდი? :ლირიკული გადახვევა:

და კითხვა, რაც დამისვი თუ გახსოვს უბრალოდ? ბათილ ქორწინებაზე...

მეორეც, კანონიერებაზე არ არის საუბარი (ცხადია, მრუშება არ არის. ეს 20-ჯერ ვთქვი). საუბარია იმაზე, ეკლესიამ სახელმწიფოს მიერ შესრულებული ქორწინება შეიძლება თუ არა ჯვრისწერის თანასწორად, რადგან მეორე წესით ჯვრისწერა სრულდება მაშინ, როცა პირზე შესრულდა პირველი წესის ჯვრისწერა და მერე მოხდა გვირგვინის აყრა. ხოლო ჩვენ თუ პირველ ჯვრისწერას შევასრულებთ მეორე წესით, რადგან თურმე იქამდე სამოქალაქო წესით იყო ეს პირი ქორწინებაში, გამოდის რომ კანონიკურად ამ სამოქალაქო აქტს ვუთანაბრებთ ჯვრისწერას

ნუთუ ასე რთულად ვლაპარაკობ?

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 11 2008, 01:52 PM

KAIROS
ჩემთვის გასაგებია რასაც წერ, მე არ მიკამათია პირველი წესის ჯვრისწერის საიდუმლოზე, ეგ კანონისტთან გაარკვიე.

უბრალოდ არ მომწონს იურიდიული ქორწინებისთვის ამხელა სტატუსის მინიჭება, რადგან სავსეა უამრავი გამონაკლისებით.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 11 2008, 01:54 PM

რათქმაუნდა, ამით იმას კი არ ამბობ, რომ საიდუმლო მოხდა, არამედ იყო ისინი 30 წელი ცოლქმარი, ხალხის, სახელმწიფოს წინაშე და შენ ახლა ქალწულებად გინდა ჯვარი დაწერო
ანუ აღიარებ, რომ იყო ოჯახი ( შედარება არის ბავშვი) მაგრამ არა ქრისტიანული ოჯახი ( შედ. არა მონათლული), ანუ ქალი რომ მეოთხედ გათხოვდეს და კაცმა მეხუთედ მოიყვანოს ცოლი და ჯვარი პირველად დაიწეროს, შენ რას ფიქრობ ეკლესია 18 წლის უბიწოებივით დაადგამს გვირგვინს?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 01:57 PM

KAIROS

რა შუაშია ქორწინება? თუ ქალწულად არ გინდა ჯვარი დაწერო, მაშინ ბევრს მოუწევს პირველ წესზე უარის თქმა




ცხადია არა. მაგრამ სულ სხვა მიზეზის გამო, ჩემო კაიროს

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 11 2008, 01:58 PM

კანონისტი

ჰო, ეს მართალია...
მაშინ თუ ქალწულებაზეა ლაპარაკი პირველი წესით ჯვარს პრაქტიკულად ვერავინ ვერ დაიწერს, არა აქვს მნიშვნელობა იყო თუ არა ქორწინებაში... თუმცა დღევანდელ პრაქტიკაში მაინც წერენ ჯვარს პირველი წესით.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 11 2008, 02:02 PM

მოდი ახლა ჯერ ვთქვათ, რაც წინ დაგიწერე შევთანხმდით?

გიორგი,
ეს სტატუსი ადრე ეკლესიას ქონდა, ახლა სახელმწიფოს აქვს და ეკლესია ცნობს სახელმწიფოს ამ უფლებას, გამონაკლისები არის და არც არავინ დაობს... შენთან შევთანხმდი

შენ ფიქრობ , რომ მხოლოდ ქალწულობის გამო, კანონისტ, გიმეორებ ეკლესია სახელმწიფოს რეგისტრაციას აქცევს ყურადღებას,
თუ ადამიანი ხალხის, საზოგადოების, სახელმწიფოს წინაშე იყო ცოლი ან ქმარი ( და ვერ დაიწერა ჯვარი, ანუ პირიქით ასინეთ ) , ეკლესიისათვისააც ის დაოჯახებულია, და ჯვარს იმიტომ კი არ დაწერს პირველი წესით, რომ ქალწული არაა ( ნუ ვიტყუილებთ თავს, ვინ ამოწმებს მაგას, ხშირად მღვდელმა კი არა სიძემაც არ იცის წესიარად ) , არამედ იმიტომ, რომ ყავდა ახლა ამ ქალს 30 წელი ქმარი და ქონდა ოჯახი!
ახლა ეს სხვა საკითხია და საკამთოა და ვიკამათოთ... ე.ი. მოაწერა ვიღაცა გოგომ 3 ჯერ ხელი და კაცმა 4 ჯერ, დავუშვათ და ქალწულებია, ე.ი. მაინც არა აქვთ ოჯახი ( როცა აქვთ სახელწიფოს წინაშე მთელი ტავისი უფლებებით და მოვალეობებით ) ანუ მე აქ არაფერს ვამტკიცებ, მე აქ ვმსჯელობ---
მე ვფიქრობ ეკლესიამ უნდა დასაჯოს ეს ადამიანები უგვირგვინობით.... ან რაღაც დიდი ეპიტემიით ... არ შეიძლება ქორწინების ( არა საიდუმლოსი, არამედ ზოგადად კავშირის) მასხრად აგდება და თამაში...
ესაა სულ...
ისევ უჩინარობით;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 02:09 PM

გიორგი

მოკლედ, იმ მიზეზით, რომ არაქალწულზე პირველი წესის ჯვრისწერა არ შეიძლება, თქმა იმისა, რომ რაიმე ფორმით შეიძლება მივიჩნიოთ საეკლესიო ქორწინება საეროს თანასწორად, არის ამ საიდუმლოს სერიოზული დაკნინება


შენ გაიხარე

და არა ცნობს და აღიარებს

ჰო, აქცევს ყურადღებას, ითვალისწინებს, უშვებს.... ასეთი რბილი ფრაზები უფრო მართებულია.


რატომ? ქორწინების მიზანი, კანონმდებლობით, არის ოჯახის შექმნა და არა სქესობრივი კავშირი. ოჯახის შექმნაში კი განიმარტება, თანაცხოვრების (სქესობრივ არ ვგულისხმობ, ერთ ჭერქვეშ) სურვილი, ერთიანი მეურნეობა და ურთიერთზრუნვა


ეპიტიმიაზე გეთანხმები

უგვირგვინობის მიზეზი, ჩემი აზრით, არ არსებობს

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Mar 11 2008, 02:15 PM

KAIROS

საქმეც მაგაშია... ეკლესიამ ზუსტად იცოდა ვისთვის დაეწერა ჯვარი და ვისთვის არა და მერამდენე წესით (თვითონვე საზღვრავდა), მაგრამ სახელმწიფოს კანონმდებლობა შორს რომ დგას ეკლესიის ხედვისგან ამიტომ არ მიმაჩნია საჭიროდ მისთვის ამხელა სტატუსის მინიჭება, მითუმეტეს გამონაკლისებიც არის უხვად...

იურიდიული ქორწინების საცინად აგდების და გაუთავებელი თამაშის მომხრე არც მე ვარ, ზნეობის და მორალის ამბავია, მაგრამ გაცილებით სამართლიანი იქნება პირველი წესით ჯვრისწერა აუკრძალონ წყვილს არაქალწულების გამო, ვიდრე რომ ქალწული იყოს და 4-ჯერ ჰქონდეს იურიდიული რეგისტრაცია გატარებული.

პირველი ბილწავს ადამიანს, ხოლო მეორე კანონდარღვევაა, თანაც დარღვევა იმ კანონის, რომელიც არც თუ მთლად ემთხვევა ეკლესიის ხედვას.

ისე მისაღები არცერთი არ არის, მაგრამ დოზაა სხვადასხვა... სასჯელიც სხვადსხვა უნდა იყოს...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 02:16 PM

მართებული კანონიკური ხედვაა, ჩემი აზრით

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 11 2008, 02:53 PM

სად შემიძლია ამდენის წაკითხვა, თან მე აღარ მადარდებს ეგ პრობლემა, ცოლი უკვე მყავს, დასაოჯახაბლებმა იკითხონ

თან გიორგი ჩემი არ იყოს, იმხელა პოსტინგებს წერს სანამ ბოლოში გავალ, ის მავიწყდება საერთოდ პოსტინგი რა თემას ეხება

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 02:57 PM

კანუდოსელი
წესით offtopic-ია შენი პოსტი და უნდა წავშალო, მაგრამ იმდენად კარგი მუხტის შემომტანია, რომ იყოს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 11 2008, 06:57 PM

რა ვქნა ახლა თავიდან დავიწყო?
აქცევს ყურადღებას რასა ქვია, თუ აღიარება არაა და ცნობა? ან დაშვება რასა ქვია,ცოდვას კი არ ჩადის რაიმეს სახელმწიფო იკონომიური ტერმინებით რომ მიუდგე, სასაცილოა სახელმწიფოს დაცვა მიწევს კანონისტის წინაშე
რატომ გგონია, რომ რაც შენ აღიარე უკვე "კანონიური კავშირის" სტატუსის მიმნიჭებელ ორგანოს ცნობა ეკლესიის მიერ მისი საიდუმლოთმოქმედების დამაკნინებელი იყოს? როგორც ბავშვისათვის დაბადების მოწმობის მიცემა არ აკნინებს ნათლობის საიდუმლოს, როცა ის ეკლესიაში იბადება, ასევე ოჯახისათვის ოჯახის დაბადების მოწმობის მიცემა არ აკნინებს ქორწინების საიდუმლოს, როდესაც ქრისტიანული ოჯახი იბადება...
ახლა მცირე დაკვირვება საკითხის გაადვილებისათვის, გასულ საუკუნემდე ხომ ხელის მოწერა ეკლესიაში ხდებოდა, ანუ " ქორწინების რეგისტრაციას მხოლოდ ეკლესია ახორციელებდა" (ეს სიტყვები უნდა გეცნოს ), რომ ეთქვა ვინმეს, მამაო, რა მოხდა მერე ჯვარს არ დავიწერთ, საიდუმლოს არ შევურაცხყოფთ, აგერ რაღაც საქმეზე გვჭირდება ეგ და "გაგვიჩალიჩეო" , დაუშვებდა კი ეკლესია 3-4 ჯერ მოწერა-გაწერას? არა! ახლა რა მოხდა მერე, მოვიდა კომუნისტი ამუნია და დაავლო ამ რეგისტრაციის წიგნს და წააცუნცულა "მმაჩის" ბიუროში , აბა საიდუმლოს ვერ წაიღებდა და რისი წაღებაც შეძლო ის წაიღო, ახლა რადგან სხვა შენობაში აწერს წყვილი ხელს და არა ეკლესიაში, ამიტომ გახდა რეგისტრაცია ანუ ოფიციალურად ოჯახის კანონიერების სტატუსის მიმნიჭებელი ორგანო, ასე ასათვალიწუნებელი ეკლესიიდან? არა, ეკლესია აღიარებს იმავე წესს, რაც ადრე მას ეკუთვნოდა, დღეს სახელმწიფოს ეკუთვნის, მაგრამ წესი წესია და გამონაკლისის გარდა უნდა შესრულდეს, ამ წესთან ერთობლიობაში მოდის ჯვრისწერა; ამიტომ დავწერე რომ გაწერა-მოწერა არაა ასე ადვილად ხელწამოსკრავი და მარტო ყურის აწევის ღირსი
მოკლედ იმედია ფორუმს წაადგა ეს კამათი, იმედია ჩვენც წაგვადგება
იხარე;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 11 2008, 07:02 PM

KAIROS
ახლა რომ მნახო რამდენი საქმე მაქვს, ა ასეთ სახეს მიიღებდი -->

ასე რომ, საღამოს ან ხვალ დაგიწერ პასუხს. მთლად მასეც არ არის საქმე. ის რეგისტრაციის უფლება ეკლესიას ჯერ მიანიჭა სახელმწიფომ, მერე კი - წაართვა.

ეს შემორბენით

დიალოგი უდავოდ კარგია. გაგახაროს უფალმა და შეგეწიოს ყველა საქმეში!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 11 2008, 07:14 PM

მიხედე საქმეებს, მეც გავიქეცი ახლა, უბრალოდ უნდა ვთქვათ, რომ ის რეგისტრაცია ანიჭებს ოჯახს, როგორც უკვე არსებულის ნორმას, და ეს ოჯახი, შემდეგ შეყავს საიდუმლოში ეკლესიას... და ამ რეგისტრაციას აქვს თავისი დიდი მნიშვნელობა სახელმწიფოს, საზოგადოების და ეკლესიის წინაშეც, რადგან ეკლესიაში უკვე ცნობილი, აღიარებული წყვილი უნდა იწერდეს ჯვარს, აღიარებული მშობლებიდან, ცნობილი საზოგადოებიდან და ცნობილი და ააღიარებული სახელმწიფოსაგანაც,(ქრონოლოგი
ურად როგორც გინდათ ისე დააწყეთ, შეიძLება ხელი გვიან მოაწერონ, მაგრამ უნდა მოაწერონ,როცა შეძლებენ) ამიტომ გაუსვა ხაზი რმე-მ რომ ორივე აუცლებელიაო....
სულ ესაა , მე მოვრჩი
კაიროსი!


პ.ს.


გადი კაცო, იმუშავე გაცდენ აშკარად, გავედი მეც

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Mar 11 2008, 07:31 PM

რით ვერ დაქორწინდით, დავიტანჯე ამ სტატიების კითხვით

მე მაინც შემიბრალეთ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 12 2008, 01:31 PM

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Mar 12 2008, 01:52 PM

მოდი დავწერ ჩემს საბოლოო მოსაზრებას

ქორწინების რეგისტრაციის ისტორიას რომ გადავხედოთ, მკაფიო საკანონმდებლო რეგლამენტირება გვხვდება ძველ რომში. იქ არსებობდა ე.წ. "აგნატური" და "კოგნატური" ქორწინება და რომაული კანონებით ზუსტად იყო გათვალისწინებული მეუღლეთა უფლებები. იმ დროინდელია, აგრეთვე, საქორწინო ხელშეკრულების გაჩენაც.

ჯვრისწერა, როგორც ქორწინების რეგისტრაცია, სულაც არ ყოფილა დადგენილი ეკლესიის მიერ. ეკლესიისთვის არსებითია ჯვრის დაწერა და ოჯახის კურთხევა და არა რეგისტრაცია. თავისთავად ცხადია, რომ პირველი საუკუნის ქრისტიანებს სულაც არ სჭირდებოდათ ქორწინების სადმე დარეგისტრირება. ეკლესიამ რეგისტრაციის ფუნქცია შეიძინა მოგვიანებით, მას შემდეგ რაც ოფიციალური სტატუსი მიიღო ქრისტიანობამ აღმ. რომის იმპერიაში. ეკლესიას ეს ფუნქცია ზოგ ქვეყნებში დღემდე აქვს შენარჩუნებული, ზოგან კი კვლავ სახელმწიფოს ხელშია გადასული.

ეკლესია, რომელიც მოგვიწოდებს, რომ მივცეთ კეისარს კეისრისა, ბუნებრივია, პატივს მიაგებს დაქორწინების იმ წესს, რაც სახელმწიფომ დაადგინა. ეს პატივგება გულისხმობს იმას, რომ ეკლესიისთვის მნიშვნელოვანია დაადგინოს, ქალსა და მამაკაცს შორის სქესობრივი კავშირი წარმოადგენს თუ არა VII მცნების დარღვევას, რაც ცხადია, არ არის სამოქალაქო ქორწინების შემთხვევაში. ეკლესია, რომელიც ჯვრისწერის დროს საგანგებოდ გამოითხოვს უფლისგან წყვილის დალოცვას სარეცელის გაზიარებაზე (რაც ცხადია არ და ვერ მოხდება სახელმწიფო რეგისტრაციის დროს), წესით არც უნდა იწყნარებდეს სამოქალაქო ქორწინებას, მაგრამ ღვთის მიერ დადგენილი საერო ხელისუფლებისა და ოჯახის შექმნის მსურველი პირებისათვის პატივგემის გამო, იკონომიის წესით უშვებს სახელმწიფო რეგისტრაციას და ამგვარად რეგისტრირებულ პირებს მიიჩნევს მეუღლეებად.

ეს წესი განსაკუთრებულობას იძენს ახალ საუკუნეში, რადგან სახელმწიფო კანონმდებლობა თვით მართლმადიდებლურ ქვეყნებშიც კი საკმაოდ დაშორდა კანონიკურ ნორმებს. სახელმწიფო უპრობლემოდ დააქორწინებს პირებს, რომლებიც:
ა) თუნდაც 2-ჯერ, 3-ჯერ ან 10-ჯერ იყვნენ იქამდე რეგისტრაციაში
ბ) სასულიერო პირები არიან
გ) ნათელ-მირონობით არიან დაკავშირებულნი
დ) არიან ძალიან ახლო ნათესავები და ა.შ.

ამგვარი რეგისტრაციის წესი, ბუნებრივია, კიდევ უფრო აკნინებს სახელმწიფო რეგისტრაციის მნიშვნელობას ჯვრისწერასთან შედარებით. ასეთ დროს, ეკლესიამ მხოლოდ ისეთი სამოქალაქო ქორწინება შეიძლება შეიწყნაროს, რომელიც საეკლესიო კანონებთან არ მოდის ძირეულ წინააღმდეგობაში.

რაც შეეხება იმას, თუ რომელი წესით უნდა დაწეროს ეკლესიამ ჯვარი წყვილს. საეკლესიო კანონებით ცალსახად განისაზღვრა, რომ მეორე წესით ჯვრისწერა აღესრულება პირზე, თუ იგი მანამდე იყო ჯვარდაწერილი და შემდეგ მოხდა გვირგვინის ახდა. პირის მიერ სახელმწიფო რეგისტრაციაში ყოფნა ქორწინების საფუძველზე სხვა პირთან, ეკლესიის მიერ არ შეიძლება გახდეს პირველი წესით ჯვრისწერაზე უარის თქმის საფუძველი, რადგან მათ შორის ჯვრისწერა არ ყოფილა. თუ განვიხილავთ ზნეობრიობის კუთხით, ცხადია, უზნეობაა ადამიანის მიერ უამრავჯერ შესრულებული სამოქალაქო საქორწინო აქტი, მაგრამ ასეთივე და ბევრად უფრო უარესი უზნეობა და ცოდვაა, მაგალითად, ნათესავებს შორის სიძვით დაცემა, მაგრამ იგი არ შეიძლება გახდეს გვირგვინის დადგმაზე უარის თქმის საფუძველი იმ პირობებში, როდესაც ეკლესია იკონომიის წესით სიძვით დაცემულებს ნებას რთავს ჯვარი დაიწერონ პირველი წესით.

ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ჯვარდაწერილს მეორედ გვირგვინს აღარ ადგამენ არის ის, რომ იგი ერთგვარად ამცირებს საღვთო საიდუმლოს, რომელმაც იგი და მისი მეუღლე "ერთ სულ და ერთ ხორც" საუკუნოდ შეაერთა და მისი სულმოკლეობის თუ სხვა ადამიანური სისუსტის გამო უარს ამბობს ამ კავშირზე. საეკლესიო კანონებით, მეორე და მესამე ჯვრისწერა საღვთო საიდუმლოდ აღარ ითვლება. ამ ლოგიკით, თუკი სახელმწიფო რეგისტრაციაგავლილ და მერე განქორწინებულ პირს უარს ვეტყვით პირველი წესით ჯვრისწერაზე და აღვასრულებთ მეორე წესს, იგი საიდუმლო აღარ იქნება და გამოდის, ადამიანს უარს ვეუბნებით საიდუმლოს შესრულებაზე მაშინ, როდესაც მასზე ეს საიდუმლო არც შესრულებულა. ამის მაგალითიც არსებობს, როდესაც ჩემს ახლობელს მოძღვარმა (რამდენადაც ვიცი, ქორეპისკოპოსთან შეთანხმებით) პირველი წესით დაწერა ჯვარი, თუმცა იგი იქამდე კანონიერ სამოქალაქო ქორწინებაში იყო პირველ მეუღლესთან და შვილიც ჰყავდა მასთან, თუცმა ჯვარი არ ჰქონდა დაწერილი.

ამიტომ, ეკლესიის მიერ ჯვრისწერის მეორე წესი უნდა შესრულდეს მაშინ, როდესაც პირი პირველი წესით უკვე იყო ჯვარდაწერილი.

პოსტის ავტორი: Genesis თარიღი: Mar 12 2008, 09:43 PM

აი ამ პუნქტისთვის მქონდა ადრე ვორნი


კანონისტს ადრეც არ მოსწონდა ეგ შეხედულება...
ახლა ტკბილად მაგონდება...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 13 2008, 04:50 AM

კანონისტ,
ისევ ძველ შეცდომებს იმეორებ...
ეს რა თქმაა კაცო?

ეგ საიდუმლოს სრული არ გაგებაა ჩემო კანონისტ, ე.ი. გამოდის რომ ეკლესია იკონომიით უშვებს მრუშებას? : რეგისტრაცია აძლევს დასაბამს ოჯახის დაბადებისა, საიდუმლოს კი ეს ოჯახი აყავს ქრისტიანული ოჯახის რანგში და შეყავს ამ საიდუმლოში, ხოლო სარეცელის გაზიარების უფლება მათ რეგისტრაციის შემდეგაც აქვთ, საერთოდ ვფიქრობ ღვთისმეტყველებაში ცალკე უნდა ვისაუბროთ რაა ქორწინების საიდუმლო....
ან ეს?

ხო არა, როგორი აბსურდია კაცო, არ ფიქრობ? როგორ შეიძლება ერთნაირად დაწერო ჯვარი ახალგაზრდა ნათელ წყვილს და გარყვნილ ბებრებს 60 წელს გადაცილებულებს რომ მოყავთ მესამე ცოლი და მეოთხე ქმარი? მხოლოდ იმ მოტივით, რომ ჯვარი არ აქვთ დაწერილიო?
მოკლედ, ალბათ აქ გადის იურიზმის და ღვთისმეტყველების საზღვარი და ალბათ ვერ შევთანხმდებით...
ჯერჯერობით მაინც...
ღვთისმეტყველებაში ამოვწევ საიდუმლოებების თემას, თორემ შემეშინდა
იხარე, იხარე

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 13 2008, 03:08 PM

პოსტი მეორე....
მოდი რათა ისევ სიტყვებზე გამოკიდება არ დავიწყოთ, მე გავიმეორებ ძირითად აზრს და ასე უფრო გამოჩნდება სხვაობა, სხვაობა კი კანონისტს და ჩემს შორის არის ორ გაგებაში
ა) როდის იქმნება ოჯახი
ბ) როდის იქმნება ქრისტიანული ოჯახი

1) ოჯახი იქმნება რეგისტრაციის შემდეგ
2) დღეს ეკლესიაში ხდება ამ უკვე შექმნილი ოჯახის აყვანა ქრისტიანულ საიდუმლოში , ისევე როგორც უკვე დაბადებული ბავშვის შეყვანა ხდება მეორედ დაბადების-ნათლობის საიდუმლოში.
ანუ თუ რეგისტირაცია ოჯახს ბადებს, მაშინ ჯერ ერთი ორჯერ ხელმოწერილს ორი ოჯახი აქვს და ჯვრისწერაც უნდა იყოს შესაბამისი,
მაგრამ ეკლესია, არაა მშრალი იურიზმი და ვინც მხოლოდ ფორმალურად მოაწერა და საზოგადოების წინაშე და რეალურ ცხოვრებაში არ ყოფილა ეს ოჯახი მოქმედი, ასეთ ადამიანებს ნამდვილი ოჯახის შექმნისას, ადებს ეპიტემიასდა შემდეგ წერს პირველი ჯვრისწერის კანონით ჯვარს და მეორე თუ რეგისტრაცია ოჯახს ბადებს, და ყველა რეგისტრირებული, საზოგადოებაში ცნობილი და რეალობაში მოქმედი ოჯახი არის კანონიერი, როგორც მათი კავშირი და ეკლესია მას იცნობს როგორც ოჯახს, ამიტომ ამ ოჯახის დანგრევის შემდეგ, თუკი ერთერთი მხარე შევა მეორედ ქორწინებაში, მასზე უნდა აღესრულოს მეორე ჯვრისწერის წესი, რადგან ამ ადამიანს უკვე ქონდა ოჯახი და ამას ეკლესიაც ცნობდა, და არც შეიძლება სხვანაირად!

პოსტი შევცვალე, რადგან შემდეგ შემდეგ სხვა კამათი დაიწყებოდა... ჯერ ეს ავითვისოთ---


აბა შენ იცი-თი;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 16 2008, 10:33 PM

ერთი საინტერესო სტატია ამ საკითხთან დაკავშირებით:
Раз произносится тайносовершительная молитва - значит является. Хотя всей полнотой Таинства не обладает.

Чрезвычайно важным для понимания брака является вопрос о второбрачии. У апостола Павла есть слова, где он повелевает вдовам выходить замуж. Является ли это указание противоречием тем словам Христа, где Господь говорит, что "от начала не бысть тако"? Бог сотворил мужа и жену, и "что Бог сочетал, человек да не разлучает". В этом евангельском тексте утверждается абсолютная моногамия брака, невозможность развода, невозможность разлучения брака, и Церковь с древности всегда стояла на той точке зрения, что брак должен быть единственным. В древности второбрачие понималось как нарушение данного Богом закона об абсолютной верности мужу или жене. Потому что таинство брака понималось как соединение вечное. Если у католиков при юридическом понимании брака брак теряет свою силу при смерти одного из членов семьи, то при православном взгляде на брак это не может быть так, потому что брак соединяет людей навечно и смерть не имеет силы разрушить этот союз. Если понимать брак иначе, тогда что такое таинство, которое продолжается и в Царствии Божием? Тогда весь взгляд на таинство брака должен быть совершенно иным, таким, как у католиков, или еще каким-то, но не таким, каким он был в Православии изначала. Если же мы смотрим на брак как на вечный союз, тогда требуется и вечная верность друг другу, которая не может быть отменена и смертью. Таким образом, второбрачие в древней Церкви считалось в идеале невозможным.
Но Церковь всегда обращена к наличной реальности и не заблуждается на тот счет, что в реальной жизни идеал не всегда достижим. Церковь приходит к живым и грешным людям для того, чтобы грешных спасти и сделать их праведными. Нельзя не считаться с тем, что только немногие люди могут принять такую полноту учения Православной Церкви о браке. Подавляющее большинство людей так жить не может. Апостол Павел повелевает вдовам выходить замуж, потому что иначе происходят гораздо худшие нарушения. Гораздо хуже, если эти вдовы начнут жить блудной жизнью. Пусть лучше они снова выходят замуж, рожают и воспитывают детей и живут жизнью семейной.
В другом месте у апостола Павла есть совершенно противоположное указание. Он говорит, что можно выдавать девиц замуж, но лучше соблюдать свою деву, потому что те, кто выходит замуж, будут иметь скорби по плоти, а ему их жаль, поэтому он всем больше желает девственной жизни. Даже говорит: "Желаю вам всем быть как я"- т. е. оставаться в безбрачии. Казалось бы, это противоречивые тексты, но на самом деле нет. Здесь речь идет об идеале, который мы впоследствии стали называть монашеским, а там речь идет о предотвращении греха, о том, что в случае, когда мы сталкиваемся с невозможностью жить чистой жизнью, лучше пойти на уступки и допустить некоторый компромисс, лучше действовать с точки зрения церковной икономии, т.е. выбрать меньшее зло. Это нисколько не противоречит первохристианскому взгляду на брак, и отсутствие противоречия здесь видно из той церковной дисциплины, которая первоначально здесь употреблялась: Церковь вторые браки не благословляла так, как она благословляла первые, т. е. таинство брака здесь не совершалось церковным обрядом. Это было естественно, потому что таинство брака совершалось через участие в евхаристии, а второй брак воспринимался как грех, как некая уступка плоти, и те, кто выбирал такой путь, подвергались епитимьи, т. е. отлучению от причастия на какое-то время, и естественным образом не могли участвовать в евхаристии. Поэтому церковной полноты брака здесь быть не могло. Строго говоря, Православная Церковь никогда не считала второй брак полноценным браком, равным с первым, с тем единственным браком, который должен быть, с тем идеалом брака, который она утверждала. Тем более строго относилась Церковь к третьему браку. Однако в порядке церковной икономии и третий брак допускался как послабление, нарушение и как брак неполноценный. Но четвертый брак запрещался категорически, он считался уже несовместимым с пребыванием в Церкви.
Как же Церковь поступала в случае второго брака? Что же, этот брак Церковью уже никак не воспринимался? Нет, это не так. На тех, кто вступал во второй брак, налагалась епитимья. Они не могли приступить к чаше в течение какого-то времени, может быть, двух, трех лет, но потом, когда срок епитимьи кончался, когда они проходили определенный путь покаяния и вступали на путь подвига христианской жизни, когда страсти улеглись и уже побеждены в какой-то хотя бы степени, и они могли начать христианскую жизнь снова, Церковь их прощала и допускала к причастию, и они жили опять церковной жизнью. Церковь наличную семейную брачную жизнь снова воцерковляла и принимала, но таинства брака не совершала с той полнотой, с какой совершала первый брак. И опять-таки нам это трудно понять, потому что мы мыслим совершенно иными категориями. На нас большое влияние оказало католическое понимание брака, т. е. мы опять спросим: "А где же договор? Где же этот момент магического заключения брака?" Этого не было у первых христиан.
Прот. Владимир Воробьев. Православное Учение о браке.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 18 2008, 04:37 AM

მაშ ასე, აქ უკვე მოვედით წინააღმდეგობაში კანონისტ ბუმისის მოსაზრებასთან ( რაც კანონისტმა დავითმა გაიმეორა )

ეს ასე ცალმხრივად არაა,

თუმცა შემოდის ტერმინი "არასრულყოფილი" ქორწინება:

იდეა გასაგებია, რომ იკონომიით იქნა დაშვებული ქორწინება, მაგრამ მაინც ბუნდოვნად რჩება, როგორ შეიძლება "არასრულყოფილ" საიდუმლოზე ვისაუბროთ? არსებობს ნახევარი საიდუმლო და მთლიანი? არა! მაშინ როგორ ავხსნით ამ ტერმინს?.. საინტერესოა..
შემდეგ გავაგრძელებ;
იხარეთ;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Mar 18 2008, 01:29 PM

უკაცრავად და საერთოდაც, რატო უშვებს ეკლესია ჯვრისწერას მეორედ? ან მესამედ?
ან ეს სამი, რას ნიშნავს, მე მაპატიეთ და სადაც სამი იქაც ოთხი და რითია უკეთესი 3-ჯერ ჯვარდაწერილი ადამიანი, იმაზე ვინც მეოთხედაც მოინდომა ჯვარდაწერა?
ასე, იმდენჯერ შეიძლება ''შეგეშალოს'' და იმ ერთადერთს ვერ შეხვდე და მერე აიყარო-დაიწერო-აიყარო-დაიწერო ჯვარი. :-) მკაცრად გამომდის ეხლა, არავინ იცის ვის რა შეემთხვევა ცხოვრებაში, მარა მაინც არ მესმის მე ეს სამი ''ცდა'' საიდან მოდის და იქნებ ვინმემ ამიხსნას.

კიდევ ერთი კითხვა მაქვს, ჯვრისწერის საიდუმლო და ნათლიბის საიდუმლო თანაბარ რანგში არიან? თუ კი, მაშინ რატომ არის შესაძლებელი ჯვარდაწერილი მეუღლე ''გამოიცვალო'', თუ მასში ''არ გაგიმართლა'', ხოლო ნათლია ვერა? მომიტევეთ თუ სულელური შეკითხვაა, მარა ვინც იცის იქნებ დალაგებულად ამისხნას. მადლობა.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 18 2008, 01:52 PM

პირველი ქორწინება იმიტომაა საიდუმლო, რომ ის სიმბოლურად ქრისტეს და ეკლესიის ურთიერთობას გამოსახავს, ამავე მიზეზით არ შეიძლება საიდუმლოდ ჩაითვალოს მეორე და მესამე ქორწინება, ისინი მხოლოდ იკონომიით დაიშვება

ისე, მგონი მთლად სწორი არ არის პირველი წესით ჯვრის დაწერა, თუ ადამიანს უკვე ყავდა ცოლ-შვილი

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Mar 18 2008, 02:06 PM

იკონომიით დაიშვება, მარა საიდუმლო არ აღსრულდება ჯვრისწერის? ეგეც იკონომიაა? და თუ აღსრულდება ჯვრისწრერის საიდუმლო, თან ისე რო მას საიდუმლოება არც გააჩნია, მაშინ რა 'დომხალია' მე ვერ გავიგე


არც მე მიმაჩნია ისე ეგ სწორად, რა ეხლა ვის ვატყუებთ ამით?
მართლა ყველაფერს წმინდა სამართლის თვალით ხო ვერ შევხედავთ. ისე გამოდის, ''არანაიარი იურიდიული საფუძველი არ გვქონდა, პირველი წესით საიდუმლოს აღსრულების უარზეო''. რაა ეხლა აბა ეგ?


ერთი, ღვთისმეტყველება ზნეობის შესახებ, რას გვეტყვის? სადაა აქ ზნეობა?

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 18 2008, 02:17 PM

იკონომიაში იგულისხმება, რომ ეს კავშირი მრუშობად არ ითვლება და ეკლესია შეიწყნარებს.
მაგრამ თვითონ წესი ასეთი ჯვრისწერისა აღარ არის საზეიმო და სადღესასწაულო, არამედ გარკვეული სინანულის ელემენტებიც აქვს.
ხოდა რა ვიცი, შეიძლება საიდუმლოს აღსრულება არ იყოს სადღესასწაულო?

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Mar 18 2008, 02:34 PM

კი, ეს აზრი მომწონს, : ) მართლაც რაა სადღესასწაულო. სინანულის და მადლიერების გრძნობა უფრო უნდა გქონდეს ადამიანს მგონი, სინანულის პირველი შეცდომის გამო და მადლიერება რო, გიწყალებს უფალი და შენს ამ შექმნილ ოჯახს მრუშობად არ მიიჩნევს.

ჰოდა, ის მაგალითი კი, ოჯახშექმნილ და განაშვებ ადამიანს პირველი წესით დაწერო ჯვარი, მაინც არ მესმის.
მეორე წესიც ხომ უფლის კურთხევაა და მიტევება ცოდვათა, რომ შეძლო ყველაფრის თავიდან დაწყება. რატომ უნდა უნდოდეს ადამიანს მაინცადამაინც პირველი წესი? რა მნიშვნელობა აქვს ამას? აქაც ჩვენი ამპარტავნება ხო არაა, ხომ ვიცით რომ არ გვეკუთვნის. (გასაგებია რომ ბევრი რამეც არ გვეკუთვნის და მაინც მოწყალეა უფალი, აქ სხვა რამეს ვგულისხმობ და იმედია მიმიხვდებიან)

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 18 2008, 02:57 PM

გეთანხმები

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 18 2008, 07:19 PM

საინტერესო საკითხია მართლაც, არცაა გასაკვირი თუ აქ პატარა ფორუმზე ვერ შევთანხმდებით,
აკი ამაში ათასი წელია უკვე დასავლეთ და აღმოსავლეთ ეკლესიებიც ვერ შეთანხმებულან...

ეგ სამი არის მაქსიმუმი, იმის შემდეგ უკვე მრუშობაა, ანუ პირველი ქორწინება იდეალურია, მეორე გამონაკლისი და ეპიტემია ედება ადამიანს, ხოლო საერთოდ ბასილი დიდს თუ დავუჯერებთ, მესამეს ისიც უშვებდა სადღაც, მაგრამ მაინც მცირე მრუშობას უძახოდა... ამის იქით კი უკვე მართლაც მრუშობაა...

ახლა სხვა საკითხი, ლიტურგიკულად ჯვრისწერის საიდუმლო გამოსახავს ქრისტეს და ეკლესიის ურთიერთობას, და არა ის მერამდენეჯერ აღესრულება იგი... ანუ ჩემი აზრით, ჯვრისწერა თუკი აღესრულება, მაშინ აღესრულება საიდუმლოც, ხოლო საიდუმლო არასადღესასწაულო ჩვენთვის ნაცნობი ფენომენია, კერძოდ ზიარება , ზიარება პირველშეწირულის ლიტურგიისას, მართლაც საიდუმლო აღსრულებულია, მაგრამ უშუალოდ მისი მიღება ხდება სრულიად არასადღესასწაულო ლიტურგიისას, ქრისტე იგივეა, ადამიანია სამარხვო განწყობილებაში, თუკი აქ არასადღესასწაულო სახის მიზეზი ლიტურგიკული ციკლია, მაშინ იქ, მეორედ ან მესამედ ჯვრისწერისას არასადღესასწაულო გარემოს თავად ეს მეორედ ამ მესამე ჯვრისწერა ქმნის, მაგრამ საიდუმლო აღესრულება, იკითხევა რა ზუსტად იგივე კურთხევის ლოცვები, მხოლოდ გარეგნული საზეიმო სახეა მოკლებული, ერთგვარი ეპიტემიის სახით...

საინტერესოა ისე, დავძებნი სხვა ინფორმაციებსაც...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Mar 18 2008, 07:34 PM

თუ პირველმა არ "გაამართლა" და ერთად ყოფნა ტანჯვაა და ერთმანეთის ყვედრება, ეს უფრო დიდი ცოდვაა თუ ოდესმე მეორედ გქონდეს ოჯახის შექმნის შანსი? როცა ოჯახი სიყვარულს ექვემდებარება არ მესმის რატომ უნდა იყოს არ კურთხეული. ადამიანები განვსხვავდებით ერთმანეთისაგან ძლიერ და რა გასაკვირია თუ ვინმეს არ გაუმართლოს. შეიძლება მოითმინო ბევრი რამ, მაგრამ არის რაღაც რაც მოთმენას არ ექვემდებარება და აზრიც არ აქვს. დათმენა კი მხოლოდ ერთი მხრიდან თუ ხდება იქ ასეთი ურთიერთობა უკვე ძალადობაა. წესით კი არავის უხარია ოჯახის დანგრევა და ნებისმიერი ჭკუათმყოფელი ეცდება მის შენარჩუნებას, რამდენადაც შესაძლებელია. როცა აღარ გამოდის, ერთმანეთის ტანჯვას ჯობია გაცილება და მშვიდობა.თუმცა მე ყველას ვუსურვებ მაქსიმალურად შეეცადოს ოჯახის შენარჩუნებას, რამეთუ გული ადამიანისა მაინც საოცარი მოვლენაა და გრძნობების წაშლა ადვილი არაა და შეუძლებელიცაა. ერთმანეთთან ჩხუბს ჯობია მოცილება და შორიდან პატივისცემა, მითუფრო თუ შვილებიც არსებობენ. ეს ჩემი აზრია.

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 18 2008, 08:43 PM

საინტერესო მოსაზრება ამ თემასთან დაკავშირებით:

То, что церковный чин венчания стал единственным
способом заключения брака (в Византии с X в.), привело к искажению и его церковного смысла.
Как считает известный канонист С. В. Троицкий, «Церковное венчание Церковь рассматривала как некоторую особенную привилегию, которую она давала только достойным как награду за нравственную высоту и чистоту жизни до брака. Брачный венец был символом победы над страстью и право на него имели только те лица, которые сохранили невинность до брака»

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 18 2008, 08:56 PM

Идея нерасторжимости брака для христиан была определяющей. Как писал бл. Августин, «Несомненно, сущность этого таинства состоит в том, чтобы мужчина и женщина, связанные супружескими узами, продолжали жить нераздельно до самой смерти <...> Среди людей, хоть однажды заключавший брачный союз, он сохраняет такую силу, что супругами будут считаться те, которые уже не живут вместе, чем те, которые сожительствуют без бракосочетания». Даже прелюбодеяние не расторгает брака, так как по Августину, оно уподобляется вероотступничеству, а душа, «даже потеряв веру, не лишается Таинства веры, т.е. не перестает быть христианской».
Задавая христианам образец брачного союза, заключаемого перед лицом Церкви и самого Христа и во образ союза Церкви и Христа, Церковь исходила из принципа нерасторжимости брака.
Подтверждение этому есть в чине венчания, в многих канонических и богословских сочинениях.
Нерасторжимость выступает «одним из существенных свойств брака». «Христианский брак нерасторжим, и это исключает всякие материалистические, утилитарные его истолкования. Союз мужа и жены является самоцелью: это вечный союз между двумя личностями, союз, который не может быть расторгнут
Однако жизненная реальность знает случаи, когда брак прекращается. Поэтому у
православных канонистов можно найти и такое высказывание, казалось бы, противоречащее только что приведенным утверждениям о нерасторжимости брака: «Православная церковь никогда строго не настаивала на идее нерасторжимости брака, в сущности неосуществимой во всей ее полноте и всегда допускала, по крайней мере один повод к разводу, именно прелюбодеяние на том основании,
что он указан в самом Евангелии»
Ряд церковных правил отлучал от Церкви за развод, а последующий брак приводил к отлучению (Ап. 48, VI Всел. 87). Особенно категорично здесь 115 (102 по Кормчей) правило Карфагенского собора, запрещающее разошедшимся супругам вступать в новый брак. При этом отцы собора сочли необходимым просить гражданскую власть об издании соответствующего закона. В толковании Вальсамона на это правило говорится о том, что оно утратило силу в связи с изданием последующих законов, разрешающих развод по определенным причинам.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 18 2008, 09:49 PM

აშკარად პრობლემატურია, თორემ ავგუსტინესეული სწავლებას დაბნეულობისაკენ მიყავართ, ფაქტობრივად მას ეყრდნობა დასავლეთის ეკლესიაც, რადგან

სწორედ მრუშობა ერთერთის მხრიდან არის დადებითი მიზეზი გაყრისა აღმოსავლეთის ეკლესიაში, ახლა საკითხი ასე დგას,
დავითმა და თამარმა დაიწერა ჯვარი, საიდუმლო აღესრულა, შემდეგ დავითი დაიღუპა, თამარი გათხოვდა და დაიწერა ჯვარი ვახტანგიზე, ახლა რომელთანაა
ჩემი აზრით და ლოგიკურად როდესაც ხდება ჯვრის აყრა, ხდება კავშირის გაწყვეტაც, და ხდება ახალი კავშირის დამყარებაც, რაც იგივე საიდუმლოა, ოღონდ ნაკლებად სადღესასწაული ნაკლებად "სრული" საიდუმლოთი" იმ გაგებით, რომ "случае второбрачия под неполнотой таинства понимается ограниченность даров Святаго Духа, получаемых в Таинстве второбрачными, но это ограниченность не благодати, а способности человека вместить благодать."
....

იხარეთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 18 2008, 09:59 PM

ავგუსტინეს სწავლება მანდ უბრალოდ მაგალითად იყო მოყვანილი, თუ რამდენად სერიოზული მიდგომა იყო ადრე ჯვრისწერის საიდუმლოსადმი. გეთანხმები რომ დასავლეთის ეკლესია ეყრდნობა ამ სწავლებას.

რაც შეეხება გაყრას და მეორედ დაქორწინებას:

Согласно 134 новелле Юстиниана, виновный в разводе по другим причинам наказывался ссылкой в монастырь, имущество его делилось между детьми и монастырем, а утвердившие развод подвергались телесному наказанию и ссылкой на каторгу.

Принятие Церковью целого ряда поводов для «законного» развода, естественно, влекло за собой вопрос о второбрачии. Здесь основой являются Евангельские слова: «Кто разводится с женою своею, кроме вины любодеяния, тот подает ей повод прелюбодействовать; и кто женится на разведенной, тот прелюбодействует».
Второбрачие понимался как прелюбодеяние (близкое по тяжести к убийству), как грех, связанный с нарушением обетов, данных человеком при вступлении в первый брак.

Отрицательное отношение ко второбрачию Церковь проявляла в абсолютном запрете его для клириков: второбрачный не мог стать клириком (Ап. 17, VI Всел. 3, Неокес. 7, Васил. 12). Церковь не разрешала вступать в брак и овдовевшим священникам.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 18 2008, 10:44 PM

ეს გასაგებია, დიდი სიხარულით არც დღეს ხვდება ეკლესია მეორედ ( მესამე საერთოდ უიშვიათესია) ქორწინებას, მაგრამ ისიც ცნობილია, რომ იუსტინიანეს ცოტა მკაცრი დამოკიდებულება ქონდა, და წესად ცდილობდა ის დაეწესებინა, რამაც შემდგომში რეალობასთან დაკარგა კავშირი და შესაბამისად არც განხორციელებულან, ასე მაგალითად საიდუმლო ლოცვის ხმამაღლა წაკითხვის წესი უნდოდა და 172 ნოველით დასჯითაც კი დაემუქრა ვინც ჩუმად წაიკითხავდა საიდუმლო ლოცვებს ( იხ. ლიტ. ბიბლიოთეკაში რ. ტაფტის სტატია), საკითხი კი სულ სხვაა, არა ის როგორ არ უნდოდა ეკლესიას ეს მეორე ( მესამე) არაამედ ის როდესაც ეს დაუშვა რა ხდება? ანუ საიდუმლო აღესრულება თუ არა? სხვადასხვა წყაროებზე დაყრდნობით მე ასე ვფიქრობ...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 19 2008, 10:00 AM

მე მგონი ეს ამ თემასთან მაინდამაინც კავშირში არაა

საინტერესოა უფრო ავტორიტეტული წყაროები რას ამბობენ.

ძალიან არაერთგვაროვანი დამოკიდებულება იყო ისტორიულადაც.
Церковью был создан специальный чин для второбрачных., который совершался и в том случае, если один из брачующихся был ранее в браке.
Как показывают рукописные греческие и славянские Требники, чин этот имеет разные редакции. В одних опущены чтения Апостола и Евангелия, сугубая ектения, а также возложение венцов. В других — возложение венцов сохранено


ქრისტიანული ოჯახის არსებობა იწყება ჯვრისწერის მღვდელმოქმედებით. საიდუმლოს ტიპიკონის მთავარი ნაწილი არის გვირგვინის დადგმა მომავალ მეუღლეებზე სიტყვებით: „ჯვარს იწერს მონა ღვთისა... მხევალსა ღვთისაზე... (ჯვარს იწერს მხევალი ღვთისა... მონასა ღვთისაზე) სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა“. მას მოსდევს მათი საერთო დალოცვა, როდესაც სამჯერ წარმოითქმება: „უფალო ღმერთო ჩუენო, დასწერე ჯვარი დიდებითა და პატივითა“.

ანუ მეორე ჯვრისწერისას საიდუმლოს ტიპიკონის მთავარი ნაწილის შესრულება არ ხდება.

საინტერესოა ასევე ეს მოსაზრებებიც:








კანონისტი
დავით, სად წერია ასე? თუ ბუმისთან, მაშინ სად უწერია ბუმისს? (გვერდი მიუთითე, თუ გექნება შესაძლებლობა)
თვითონ ბუმისი რაზე დაყრდნობით წერს?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 19 2008, 12:34 PM

არა, რადგან გვირგვინის დადგმა სადღესასწაულო სახეა მსახურებისა, არაა იქ მთავარი, არამედ ლოცვები, რომლებიც იგივეა, ანუ "თუკი ეპიკლეზა იგივეა, სადიდებელი ლოცვები, სავედრებელი ლოცვები, მაშინ თეოლოგიაც შეესაბამება კეთილმსახურებას, რადგან საღვთო განგებულების მიზანი, კანონი კი არ არის, არამედ ადამიანთა ხსნა, უფალი ღებულობდა ადამიანებს, სადაც და როგორც მათ პოულობდა", ანუ ცივი იურიზმი, რომელიც მხოლოდ პირველ ქორწინებას თვლის საიდუმლოდ და დანარჩენს არა. არის დამახასიათებელი კათოლიკური მშრალი აზროვნებისათვის, რადგანაც ეკლესია მაკურთხეველია, მესაიდუმლეა, რაც არის კიდეც საღვთო მადლთან ზიარება, ამიტომ როდესაც ვამბობთ ეკლესიის ლიტურგიკულ მსახურებაზე, რომელიც განეკუთვნება შვიდიდან რომელიმეს, გულისხმობს მის საიდუმლოებით მსახურებას, ეს იქნება დაშვებული იკონომიით თუ არა, მიუხედავად იმისა, რომ პ. ბუმისის აზრი . რომ :" ქორწინების საიდუმლო საეკლესიო (შვიდი საიდუმლოს) შინაარსით განეკუთვნება მხოლოდ პირველი ქორწინების კურთხევას. მეორე და მესამე ქროწინების დროს აღარ ხდება ქორწინების კურთხევა" (გვ. 110) არის მცდარი და მიუღებელი, ვნახოთ რა ხდება მეორედ ქორწინების დროს:
იკითხება დაწინდვის ლოცვები, იკითხება ყველა საიდუმლო ლოცვა, იკითხება ბოლო მაკურთხეველი ლოცვა, ამოღებულია გვირგვინის დადგმა და "ისაია მხიარულ არს" და სხვა საზეიმო ფაქტორები, ანუ მტკიცება იმისა, რომ მეორე ან მესამე ქორწინება არ არის საიდუმლო, როგორც გავიკითხე თავად ავტორიტეტულ და ლიტურგისტ პროფესიონალებთან, ყოფილა პაპისტური პროპაგანდა, რომელიც შემოდის კონსერვატორული საბურველით...
ასე რომ საიდუმლო აღესრულება რადგან "произносится тайносовершительная молитва - значит является", და როდესაც ვამბობთ, რომ всей полнотой Таинства не обладает. ვგულისხმობთ: "Это все антропоморфизмы, способ говорить. В случае второбрачия под неполнотой таинства понимается ограниченность даров Святаго Духа, получаемых в Таинстве второбрачными, но это ограниченность не благодати, а способности человека вместить благодать."
დასკვნა ასეთია, თუკი ეკლესია აღასრულებს საიდუმლოს მსახურებას,თუნდაც არასაზეიმო სახით , მაშინ აღესრულება საიდუმლოც...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 19 2008, 02:46 PM

მე ამ საკითხთან დაკავშირებით არ მაქვს ჯერ საბოლოო აზრი ჩამოყალიბებული, ამიტომ მხოლოდ კითხვები დავსვი.

მაინტერესებს ავტორიტეტული წყაროები.

გასაგებია რომ რომ ბუმისის აზრი შეიძლება კათოლიკური ზეგავლენით იყოს, მაგრამ მაშინ სადმე საპირისპირო აზრიც უნდა არსებობდეს

Отрицательное отношение ко второбрачию Церковь проявляла в абсолютном запрете его для клириков: второбрачный не мог стать клириком (Ап. 17, VI Всел. 3, Неокес. 7, Васил. 12). Церковь не разрешала вступать в брак и овдовевшим священникам.

რატომ არის აკრძალული სამღვდელო დასისთვის მეორე ქორწინება, თუ ის ისეთივე საიდუმლოა, და არაფრით განსხვავდება?

ვლადიმირ ვორობიოვი ცნობილი სასულიერო პირია, მაგრამ კარგი იქნება სხვების აზრების მოყვანაც.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 19 2008, 03:11 PM

ვფიქრობ, მხოლოდ იმ მოტივით, რა მოტივითაც, იგი უნდა იყოს ხატი და მაგალითი ოჯახისა, მაგალითად მღვდელმა მღვდლობა უნდა დატოვოს, თუკი ცოლს გაეყარა, რამდენადაც "საპატიო" უნდა იყოს ეს ნაბიჯი, არადა ჯვრის აყრა მიღებულია...
მოკლედ, აშკარაა, რომ საიდუმლო უნდა იყოს, მთავარი ხომ ლოცვებია, LEX ORANDI LEX CREDENDI, ...
ჯერჯერობით ასე გავარკვიე ლიტურგისტებთან...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 19 2008, 03:36 PM

არ არის აშკარა



ავტორიტეტული წყარო და ლიტერატურის მითითებაა საჭირო

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 19 2008, 03:45 PM

ვიგულისხმე ჩემთვის, გამომდინარე არაკათოლიკური ქორწინების გაგებიდან, დანარჩენს მოვიპოვებ და დავდებ...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 19 2008, 03:48 PM

იმათ ვინც მეორედ ქორწინდება ეპიტიმიას ადებენ , ანუ ფაქტიურად ცოდვად ითვლება, შეიძლება საიდუმლო ცოდვა იყოს და სასჯელი ედებოდეს?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 19 2008, 04:33 PM

ეპიტემია განეკუთვნება არა თვით საიდუმლოს, არამედ გაყრის შემდეგ ხელახალ კავშირს, თორემ მასე შეიძლება დალოცვა ცოდვა იყოს?
ანუ ეპიტემია სასჯელია ფაქტის გამო, საიდუმლო განმამტკიცებელი მომავალისათვის...

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 20 2008, 10:03 AM

KAIROS


ველი ავტორიტეტულ ლიტერატურას

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 20 2008, 11:06 AM

ისე იუსტინე პოპოვიჩს თუ დაეჯერება, მართლმადიდებლობაში თითქმის ყველაფერი საიდუმლოა და ასეთი დიფერენციაცია, უფრო კათოლიკური გავლენის გამოაო...

მისი აზრით საიდუმლოა უბრალოდ კურთხევაც და დალოცვაც მღვდლისა

როგორც ყოველთვის ზედაპირულად მიდის მსჯელობა დეფინიციების გარეშე, მე საკითხს ასე დავსვავდი:
რა არის საიდუმლო?
ღვთისმეტყველებაში ამაზე პასუხი ასეთია:
საიდუმლო ეს არის ისეთი ხილული ქმედება, როდესაც გარკვეული რიტუალის ჩატარებისას, მორწმუნეს ეძლევა უხილავი მაგრამ ჭეშმარიტი მადლი ღვთისა
ამ ლოგიკით კი წმ. იუსტინე პოპოვიჩის აზრი სრულიად გასაგები ხდება, თუ რატომ არის "უბრალო" დალოცვაც საიდუმლო.

Таким образом, таинство есть видимое священное действие, которое при помощи известного обряда сообщает верующему невидимую, но действенную благодать Божию.
Помазанский

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 20 2008, 11:19 AM

ჩემი თხოვნა იქნება, მოიყვანოთ ციტატები

მე ამ თემაში არავის ვეკამათები, ეს საკითხი მეც მაინტერესებს და უბრალოდ ვითხოვე საკუთარი მოსაზრებების წმ. მამათა ციტატებით გამყარება
თუ ეს საკითხი ასე ერთმნიშვნელოვანია, ასე ძნელია წყაროს მოყვანა?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 20 2008, 11:24 AM

ეკატერინე
თუ მოვძებნე დავდებ...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 20 2008, 11:42 AM

нет числа святым таинствам в Церкви Христовой, в этой, объемлющей небо и
землю великой и святой тайне Богочеловека. В ней и каждое «Господи, помилуй» есть святое
таинство, и каждая покаянная слеза, и каждый молитвенный вздох и вопль о грехах (Иустин (Попович), архим. Православная Церковь и экуменизм. М., 1997. С. 72.)

პოსტის ავტორი: ეკატერინე თარიღი: Mar 20 2008, 12:57 PM

ეს ყველაფერი გასაგებია და ისიც გასაგებია რას გულისხმობს წმ. იუსტინე,
მაგრამ საიდუმლოთა დაყოფა შვიდ საიდუმლოდ ტრადიციულად მაინც არსებობს. ამ კონტექსტით მოიყვანე, თუ შეიძლება მაგალითები

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Mar 20 2008, 01:23 PM

ტრადციული კი არის და სხვათა აღიარება არ აკინებს მაგ ტრადიციული შვიდი საიდუმლოს საიდუმლოობას, მაგრამ იუსტინე თვლიდა, რომ ამ შვდმაც არ უნდა დააკნინოს დანარჩენიო...

რა ვიცი, მე ეგ საკითხი ასე მაქვს გადაწყვეტილი: მადლი მოქმედებს? თუ კი, ე.ი. საიდუმლოა, იუსტინე პოპოვიჩი ნებისმიერ დალოცვას აღიარებს როგორც მადლის უხილავ მოქმედებად და ე.ი. საიდუმლოა.

ეს არ მეჩვენება რაღაც რიტორიკად, ეს ძირეული დოგმატიკაა
კონკრეტულად ამ თემაზე კი მე არ მაქვს დიდი განათლება, ის შემოიფარგლება მეიენდროფით და ფლოროვსკით...და იგივე მეიენდრფს ვეთანხმები აბსოლუტურად, რომ როგორც ასეთი საიდუმლო არ რულდებოდა, თუმცა იყო დალოცვაო, რაც ზემოთ მოყვანილი ცნობილი სერბი თეოლოგის და წმინდანის აზრით სწორედ საიდუმლოა და სხვა არაფერი.

ჩვენ ხშირად ვეძებთ რაღაც რაციოანლიზაციას ამ სფეროში, არადა საკითხი ორგანულ ჭრილში უნდა გატარდეს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 21 2008, 04:31 AM

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 21 2008, 05:17 AM

როგორც იქნა მივაგნე
ანუ რა ხდება ახლა, ღვთისმეტყველების ბიბლიოთეკაში დავდებ ორ-სამ ახალ წიგნს, მათ შორის მეიენდორფს და სხვებს, ასევე შიმანსკის "ლიტურგიკა: საიდუმლოებები და ტიპიკონი"
რომელიც რუსეთის პატრიარქის ლოცვა-კურთხევითაა გამოცემული და ყველას ვურჩევ მის წაკითხვას, საიდუმლოებებზე ასე დაწვრილებით დაწერილი ნაშრომი, მართლაც იშვიათია,
გადმოქაჩვა შეიძლება აქედანაც
http://www.keepandshare.com/doc/view.php?id=467665&da=y
და იმას მოგახსენებიდით, რომ ამ საინტერესო ნაშრომშია არის დაწვრილებით დაწერილი, რითი განსხვავდება მეორედ ( ან მესამედ ) დაქორწინების საიდუმლოთმსახურება პირველი ჯვრისწერისაგან
1. არ იკითხება 127 ფსალმუნი
2. არ დაესმით კითხვა ქორწინდებიან თუ არა საკუთარი ნებით
3. არ ითქმის დასაწყისი ასამაღლებელი და დიდი კვერექსი
4. შესაბამისად არ იკითხება დანიშვნის ან გვირგვინის დადგმის ლოცვები
სხვა დანარჩენი ყველა საიდუმლო ლოცვა, რომელიც აღასრულებს საიდუმლოს აღესრულება, კერძოდ შეგვიძლია მივადევნოთ თვალი მთელ ტიპიკონს, უბრალოდ ყურადღებას გავამხვილებ გვირგვინთა დადგმის ნაცვლად რა ხდება
Затем священник трижды благословляет венчаемых супругов, простирая над их головами руки и каждый раз возглашая: "Господи Боже наш, славою и честию венчай их!"
ესაა მთავარი, ამ დროს აღესრულება საიდუმლო, აღესრულება უგვირგვინოდ და სხვა სადღესასწაულო მსახურების გარეშე, მაგრამ გვირგვინთა მაგივრად მღვდლის მაკურთხეველი ხელებია და ლოცვა იგივეა Господи Боже наш, славою и честию венчай их!"
აქ შეგიძლიათ მიადევნოთ თვალყური მთელ მსახურებას, თავისი შესავალით და ახსნა-განმარტებით:
Последование о второбрачных (чин венчания второбрачных).
На второй Брак Церковь смотрит неодобрительно и допускает его лишь по. Долгое время он вообще не получал церковного благословения. Св. Никифор Исповедник (1 828), патриарх Константинопольский, полагал двухлетнюю епитимию тем, кто вступал во второй Брак. Но такая строгая дисциплина в этом вопросе потеряла силу уже в XI веке. Впоследствии Церковь стала допускать благословение 2-го и даже 3-го Брака. Появилось "Последование о второбрачных", сперва краткое и без возложения венцов, потом более похожее на обычное венчание.
Теперь "Последование о второбрачных" (Требник, глава 12-я) отличается от обычного венчания двумя покаянными молитвами. Обручение совершается, нет вопрошений о добровольном и непринужденном вступлении в Брак, венцы возлагаются.
По чину второбрачных венчание совершается только в том случае, если и жених, и невеста вступают во второй (или третий) Брак. Если же один из них вступает в Брак впервые, совершается венчание по обычному чину.


მოკლედ ის ზემოთ მოყვანილი წესი, როცა მღვდელი გვირგვინთა მაგივრად ხელით აკურთხებს წყვილს, აღებულია დიდხანს ჯვარდაუწერლთა წესიდან, რომლის სრული ტიპიკონი შეგიძლიათ ნახოთ აქ
http://www.keepandshare.com/doc/view.php?id=467746&da=y
, აქვეა
Второбрачие
Протоиерей Владимир Воробьёв, ректор Свято-Тихоновского Богословского Института,
აქ ავტორი საინტერესოდ ხსნის, რატომ არის განსხვავებული პირველი და მეორე ჯვრისწერა, აშკარად უსვამს ხაზს იმას, რომ მეორედ ქორწინება, არის მხოლოდ იკონომია, ანუ დაშვება, რომელიც ცოდვასა და некая уступка плоти -ს შორის მერყეობს, და რადგანაც პირველი ჯვრისწერა ზიარებით იყო , მეორე არ შეიძლებოდა ასე ყოფილიყო, რადგან ეპიტემიას ექვემდებარებოდნენ ასეთი წყვილები, ასე რომ რაიმე თანაბრობაზე პირველ და მეორე ჯვრისწერის შესახებ არცაა საუბარი, მაგრამ საიდუმლო აღესრულება, ხოლო ის "არასრულყოფილი ქორწინების" ქვეშ რასაც გულისხმობს ავტორი, უკვე გასაგებია, ეს არაა რაიმე საიდუმლოებითი ნაკლებობა, როგორც ამას ქვემოთ ვნახავთ, არამედ ლიტურგიკული ნაკლებობა, და ასევე ის რაც ადრე დავწერე:В случае второбрачия под неполнотой таинства понимается ограниченность даров Святаго Духа, получаемых в Таинстве второбрачными, но это ограниченность не благодати, а способности человека вместить благодать."
ნაწყვეტი:
" Церковь вторые браки не благословляла так, как она благословляла первые, т.е. таинство брака здесь не совершалось церковным обрядом. Это было естественно, потому что таинство брака совершалось через участие в евхаристии, а второй брак воспринимался как грех, как некая уступка плоти, и те, кто выбирал такой путь, подвергались епитимьи, т.е. отлучению от причастия на какое-то время, и естественным образом не могли участвовать в евхаристии. Поэтому церковной полноты брака здесь быть не могло. Строго говоря, Православная Церковь никогда не считала второй брак полноценным браком, равным с первым, с тем единственным браком, который должен быть, с тем идеалом брака, который она утверждала. "

თუმცა ჩვენს თემას უფრორე უახლოვდება ცნობილი მეიენდორფის სტატიიდან ნაწყვეტი:
ეს ნაწყვეტი , სადაც ნახავთ მოკლე ისტორიასაც, როგორ დაუშვა ნელნელა ეკლესიამ მეორე ( და მესამე ) ქორწინება და იქამდის, მაინც როგორ ადგამდა გვირგვინებსაც კი თუმცა შემდეგში გამოჩნდება, რომ რომც არ დაადგას, ეს მხოლოდ ამ ქორწინების იკონომიური ხასიათის, მისი არადღესასწაულობის ( რომლის გამო ეპიტემიაც კი ედებათ 2 წლიანი უზიარებლობით) სახის მიღების გამოა, თორემ საიდუმლო ლოცვები აუცილებლად აღესრულება, თუმცა ესენიც სინანულნარევი ხასიათისაა თუმცა სჯობს თავად წაიკითხოთ, ეს ნაწყვეტიც და მთლიანადაც ( თუმცა 4 გვერდს არ აღემატება ეს ამონაკრები)
Из книги Протоиерея Иоанна Мейендорфа "Брак в Православии".
КОЛИЧЕСТВО БРАКОВ.
Только после отделения брачного обряда от Литургии Церковь стала проявлять большую снисходительность ко вторым и третьим бракам, оставив в силе вышеупомянутое правило относительно причастия. В «Канонических ответах» митрополита Ираклийского Никиты мы читаем: «Строго говоря, на тех, кто вступал в брак вторично, венцы не возлагались, но Великая Церковь (т.е. Константинопольская) обычно этих определений не .придерживалась; она терпимо относилась к тому, что брачные венцы возлагались на главы таких пар... Они, тем не менее, должны были воздержаться от принятия Св. Тайн в течение двух лет» 15.
В нашем современном требнике «Последование о двоебрачных» во многом отличается от обычного чина. Это не более чем краткое изложение обручения, которое не начинается обычным возглашением «Благословенно Царство...» (указывающим на связь брака и Евхаристии). Обычные молитвы заменены другими — покаянного характера:
«Господи Иисусе Христе, Слове Божий, вознесыйся на честном и животворящем Кресте и еже на ны рукописание растерзавый и насилия диаволя избавлей нас, очисти беззакония рабов Твоих: зане зноя и тяготы дневныя и плотского разжения не могуще понести, во второе брака общение сходятся: яко же законоположил еси сосудом избрания Твоего Павлом апостолом, рекий нас ради смиренных: лучше есть о Господне посягати, нежели разжизатися» .[b]

ვგონებ ახლა უფრო ახლოს მივედით ჩვენს მიზანთან, რომ მეორე ( და მესამე) ქორწინება საიდუმლოა...

იხარეთ;
კაიროსი!



პ.ს.
ეს ლოცვაა ძალიან მნიშვნელოვანი

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 28 2008, 06:49 PM

გაგიგიათ რომ მიცვალებულსა და ცოცხალს ჯვარი დაეწეროთ ტაძარში?
გარდაცვლილ გოგოს დასაფლავებამდე დაწერეს ჯვარი თავის საქმროზე..

პოსტის ავტორი: ekato თარიღი: Apr 28 2008, 07:48 PM

და ეს შემთხვევა სად მოხდა?

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 28 2008, 08:18 PM

ჩემს სოფელში..მართლმადიდებლურ ტაძარში დაიწერეს ჯვარი..
გოგო ავარიაში დაიღუპა და საქმრომ გარდაცვლილზე დაიწერა ჯვარი.. ცუდად გავხდი რაა..

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Apr 28 2008, 08:20 PM

აუუ

პოსტის ავტორი: ekato თარიღი: Apr 29 2008, 12:26 AM

მსგავსი არაფერი გამიგია
აი სიყვარულიც ამას ქვია გარდაცვლილზე რომ დაიწერ ჯვარს

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Apr 29 2008, 12:30 AM

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 29 2008, 12:38 AM

ekato
leluka
ძალიან მაინტერესებს ეკლესიის პოზიცია ამაზე..ნუ,ფაქტია,მოძღვარმა ჯვარი დაწერა და ე.ი. მსგავსი რამ დაშვებულია,მაგრამ თუ ვინმემ იცის იქნებ უფრო ზუსტად დაწეროს ამის შესახებ..

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Apr 29 2008, 12:42 AM

S a l l y

გარდაცვლილი ადამიანი საეკლესიო საიდუმლოებაში მონაწილეობას ვერ მიიღებს.

პირიქით ჯვარდაწერილ მეუღლეთაგან ერთ-ერთის სიკვდილი განქორწინების საფუძველს წარმოადგენს.

მკვდარი საეკლესიო კურთხევას ვერ მიიღებს გამრავლებაზე...

ისე რა საშინელებაა, ღმერთმა ყველას აშოროს ასეთი ამბავი...

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 29 2008, 12:48 AM

გიორგი
არადა,ფაქტია,ჯვარი დაწერა მამაომ

ნუ,წარმოდგენაც კი საშინელია..საპატარძლო კაბაში გამოწყობილი მიცვალებულის და მგლოვიარე სიძის ქორწილი...

კიდევ კარგი იქ არ ვიყავი..

პოსტის ავტორი: ekato თარიღი: Apr 29 2008, 12:50 AM

აბა როგორ დაწერა მოძღვარმა ჯვარი?
მეც ძალიან დამაინტერესა ამ ფაქტმა




ეს ამბავი ეხლა მოხდა?

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 29 2008, 12:51 AM

სადღაც ორი კვირის ამბავია..

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Apr 29 2008, 12:54 AM

S a l l y

მიცვალებულზე ჯვრისწერის საიდუმლოს შესრულება პირდაპირ ისჯება სასულიერო პირის განკვეთით. ეს დაუშვებელია.

და ვინ გააკეთა ეს?

ძლიერ სამწუხაროა, მაგრამ აბა როგორ შეიძლება ამის გაკეთება, მიცვალებული ხომ ვერ შეასრულებს საეკლესიო საიდუმლოთი დაკისრებულ მოვალეობას...

ekato

არ ვიცი... დაწერა კი? ამას კარგად სჭირდება გარკვევა.
თუ მართლა დაწერა ეს ძალიან სერიოზული დარღვევაა...

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 29 2008, 12:55 AM

რავი,გიო,საკუთარი თვალით არ მინახვს და ვერაფერს ვიტყვი..

ვიცი,დანიშნულები იყვნენ და ბიჭმა გადაწყვიტა ამის გაკეთება

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Apr 29 2008, 12:59 AM

S a l l y

ეეეჰ, ისე რა სამწუხაროა და როგორი საშინელია... რა იქნებოდა ყოფილიყვნენ ერთად ბედნიერი ცოტა ხნით მაინც, ხანდახან რა დაუნდობელი და სასტიკია წუთისოფელი, მაგრამ ყველაფერი ღვთის ნებაა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Apr 29 2008, 02:15 AM

დასაყენებელია მოძღვარი, საიდუმლო არაა აღსრულებული...

მაეასი ხარ შენ?
ასეთი განუკითხაობა არ უნდა ხდებოდეს, საშინელებაა!

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Apr 29 2008, 02:17 AM

KAIROS

მართალია...

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 29 2008, 02:22 AM

KAIROS

საერთოდ,ზოგიერთ მოძღვარს რომ ვაკვირდები,აღარ მიკვირას ხალხის ურწმუნოება და ეკლესიისადმი ეჭვის თვალით ყურება..




როგორ მოგწონთ ჩემი ნიკის მეტამორფოზა?

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Apr 29 2008, 02:28 AM

S a l l y

სამწუხაროდ მართალი ხარ. ობიექტური რეალობა ვერაა მთლად კარგი...

ძალიან ლამაზი ნიკია, მე რომ მომწონს ზუსტად ისეთი

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: Apr 29 2008, 02:35 AM

გიორგი

არც მინდა მაგ საკითხთან შეხება,მეშინია განკითვა არ გამომივიდე..

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Apr 29 2008, 02:39 AM

S a l l y

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Apr 29 2008, 02:42 AM

მთავარია შენ რომ ხარ და ისე ნიკი უფრო ადვილია და გასაგები ( მე ვისზე ვამბობ )
...
ისე მაინც უცნაურია, ვფიქრობ მღვდელმა წესი აუგო, უბრალოდ შეიძლება გამოაწყვეს ისე... როგორ შეეშლებოდა ასე...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Apr 29 2008, 10:54 AM

KAIROS

მეც ეგრე მგონია... შეიძლება ჭირისუფალმა "მოთარგმნა" მასე, რახან საპატარძლო კაბაში იყო გარდაცვლილი გამოწყობილი (გოგო გარდაიცვალა ხომ?)

ისიც მართებულად დაწერე, რომ საიდუმლო დაუმტკიცებელია მაგ დროს (თუკი მართლაც მოხდა ასეთი რამ)

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 07:13 PM

კანონისტიგამარჯობათ, მაინტერესებს როგორ ხდება ჯვრის აყრა და რა შემთხვევაში.და ზიარება შეიძლება თუ არა ადამიანის რომელიც დაშორდა მეუღლეს.გარკვეული მიზეზების გამო.და რამდენად დიდი ცოდვაა ოჯახის დანგრევა.და შეიძლება თუ არა მონანიება, ისე რომ მეუღლეს არ დაუბრუნდეს

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 26 2008, 07:55 PM

natia84
საეკლესიო კანონებით გვირგვინის ახდის (ჯვრისწერის გაუქმების) საფუძვლებია:
ა) მრუშობა
ბ) სიცოცხლისათვის საშიში მუქარა
გ) მეუღლის მიერ ბოროტი განზრახვით მიტოვება
დ) ცოლ-ქმრული ურთიერთობის ძლიერი შერყევა
ე) სამონაზვნო არჩევანი
ვ) გონებრივი დეფექტი
ზ) უგზო-უკვლოდ დაკარგვა ან გარდაცვლილად გამოცხადება (შესაბამისი პროცედურების გავლით)

ჯვრისწერის გაუქმება ხდება მმართველი მღვდელმთავრის მიერ. საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის მცხეთა-თბილისის ეპარქიაში ამ საქმეს ხელმძღვანელობს მისი მეუფება, ახალციხისა და ტაო-კლარჯეთის მიტროპოლიტი თეოდორე (ჭუაძე)

ჯვრისწერის გაუქმებისთვის საქართველოს საპატრიარქოში (II ფლიგელი, III სართული) უნდა წარდგენილ იქნეს:
ა) ჯვრისწერის მოწმობა
ბ) მეუღლის თანხმობა განქორწინებაზე
გ) მოძღვრის თანხმობა

ჯვრისწერის გაუქმებისას ზიარებაზე დაშვების საკითხსაც წყვეტს მღვდელმთავარი. ზოგადად, იმ შემთხვევაში, როცა ჯვრისწერა სათანადო წესის სრული დაცვით არის გაუქმებული და ამას საფუძვლად არ დასდებია ამ კონკრეტული პირის მიერ ჩადენილი მძიმე საეკლესიო დანაშაული, მისი დაშვება ზიარებაზე ჩვეულებრივად ხდება.

გაუქმებული ჯვრისწერის აღდგენა (თუკი არცერთი მათგანი არ არის შესული ახალ კანონიერ ქორწინებაში) წახალისებულია ეკლესიის მიერ. ასეთ დროს იკითხება საგანგებო ლოცვები შენდობისათვის.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 10:39 PM

კანონისტიდიდი მადლობა პასუხისთვის. გავიგე ჯვარს იმ შემთხვევაში აყრიან თუ მეორედ იწერ ჯვარსო სხვასთანო. ადრე ყრიდნენ ჯვარს და ეხლა რატომ გაძნელდა და რატომ ყრიან ჯვარს მარტო მეორედ ქორწინების წინ. იქნებ მეორედ არ ქორწინდება ადამიანი და მთელი ცხოვრება იაზე უნდა ქონდეს დაწერილი ჯვარი, ვისაც დაშორდა??

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 26 2008, 10:55 PM

natia84

სამწუხაროდ, ეგ არ ვიცი. ამ დროს ითვალისწინებენ ყველა გარემოებას, ოჯახურ პირობებს, დამოკიდებულებას, მოძღვრის პოზიციას.... არა მგონია, რომ ასე ცალსახა წესი მოქმედებდეს

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: May 26 2008, 10:59 PM

ღმერთო ჩემო რა საშინელებაა!

პოსტის ავტორი: S a l l y თარიღი: May 26 2008, 11:01 PM

უი,სულ დამავიწყდა მეთქვა..ეს ინფორმაცია გადავამოწმე და აღმოჩნდა რომ ხალხის გაზვიადებული იყო..არანაირი ჯვრისწერა არ ყოფილა..

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 26 2008, 11:03 PM

S a l l y

OK.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 11:04 PM

კანონისტიესე იგი მივიდე საპატრიარკოში და ეპისკოპოსს გავესაუბრო? ისე ვიცი რომ ოჯახის დანგრევა ცოდვაა, და მეორედ კორწინება მრუშობაა? ვინც გაშორდება და სხვას შეირთავს მრუშობსო, და ვინც გაშორებულს შეირთავს მრუშობსო. აბა მაშინ რატომაა დაშვებული ჯვრის აყრა და მეორედ ქორწინება. ეს დიდი ცოდვა რომაა, ხომ შეიძლება ამის გამო ადამიანი დეპრესიაში ჩავარდეს ან ჯოჯოხეთის შიში დაეწყოს, იმიტომ რომ ძალიან ცოდვილად ჩათვალოს თავი.არადა თუ სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება, ხომ ვერ იცხოვრებს იმ მეუღლესთან. დაახლოებით როგორი ცოდვაა ჯვრის აყრა და ოჯახის დანგრევა//??? როგოც მაგალითად რა?? კაცის კვლა???

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 26 2008, 11:09 PM

natia84

არავითარ შემთხვევაში. დეპრესია არ შეიძლება. თუ მართლაც და ყოვლადგაუსაძლისი მდგომარეობაა (მაგ. ნარკომანი, კრიმინალი ქმარი) და არც სიტუაციას არ უჩანს გამოსწორების პირი მაშინ ეს ნაბიჯი (განქორწინება) ყველამ უნდა გადადგას.

მიზეზს გააჩნია, თუ სიტუაცია ძალიან მძიმეა, პრაქტიკული თვალსაზრისით შეგიძლია ჩათვალო, რომ ცოდვის სიმძიმე ძალიან მცირდება.

არა, რა კაცის კვლა... განქორწინება კი არა, პირდაპირი მრუშობის დაწყებაც კი არაა კაცის კვლის ტოლფასი.

P.S. დეტალები ადგილობრივ ეპისკოპოსთან უნდა შეთანხმდეს.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 11:16 PM

გიორგიდიდი მადლობა, ცოტა დამაიმედე, თორემ შიშები მქონდა სულ რომ ჯოჯოხეთში მოვხვდებითქო და რავიცი.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 26 2008, 11:17 PM

natia84
ცოდვის სიმძიმის შეფასება მხოლოდ უფლის საქმეა.

რაც შეეხება მეორე ჯვრისწერა, ცხადია ის კარგი და მისასალმებელი არ არის, მაგრამ ეკლესია უშვებს მას, როგორც გამონაკლისს.

დანარჩენს ეპისკოპოსი აგიხსნით

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 26 2008, 11:23 PM

natia84

ასე პირდაპირ არავინ არ ხვდება ჯოჯოხეთში, ადამიანის იმქვეყნიური მისაგაბელი მხოლოდ ღვთის საქმეა.

ზოგადად გითხარი და კიდევ ერთხელ გიმეორებ, რომ როდესაც განქორწინების მიზეზი სერიოზულია მაშინ შესაბამისად ცოდვის სიმძიმე კლებულობს.

დანარჩენი ადგილობრივ ეპისკოპოსს შეუთანხმე. საშიში არაფერია.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 11:26 PM

რით შეიძლება ცოდვა გამოისყიდო?

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 26 2008, 11:32 PM

natia84

კეთილი საქმეებით.

დამშვიდდი, ნუ ნერვიულობ.

მე პირადად უდიდეს პატივს ვცემ იმ გოგოებს ვინც ასეთი ნაბიჯი გადადგა, იმიტომ რომ ამას დიდი გამბედაობა და "ფსევდოქართული" სტერეოტიპების დამსხვრევა სჭირდება. ცხადია ცუდია განქორწინება, მაგრამ თუ ნარკომანი, კრიმინალი ან ქურდი ქმარი შეხვდა გოგოს მაშინ აბა რა ქნას, თავს ხომ არ დაიღუპავს?! ეგრე შეიძლება თვითმკვლელობამდეც მივიდეს ადამიანი, ამიტომ უმჯობესია მთელი ძალების კონცენტრირება და საბოლოო გადაწყვეტილების მიღება. მთავარი მაინც მიზეზია განქორწინებისა... ნუ ახლა თუ ქმარი ერთი-ორჯერ ეჩხუბა ცოლს ეს არ უნდა გახდეს განქორწინების მიზეზი, მაგრამ სერიოზულად მძიმე სიტუაციაში ადამიანმა ამ ნაბიჯის გადადგმა უნდა შეძლოს.

ეპისკოპოსს შეუთანხმე დეტალები და იმის კურთხევით იმოქმედე.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 11:46 PM

დიდი მადლობა, მომისმენს ნეტა ეპისკოპოსი/??? ასე მგონია არ მომისმენს და მეტკვის არ შეიძლება დანგრევაო არ ვიცი.რა უნდა გკითხო, აქ დღეს დავრეგისტრირდი და ცოტა დახმარება მინდა, მაინტერესებს როგორ ვნახო სხვა მომხმარებლების პროფილები, ან როგორ მოვძებნო დარეგისტრირებული ადამიანები რომლის სახელიც ვიცი რითიცაა დარეგისტრირებული???

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 26 2008, 11:49 PM

natia84

მოგისმენს აუცილებლად, მთავრია გულახდილობა, ყველაფერი ადამიანურად უნდა გადაწყდეს...

მაღლა, მარჯვენა კუთხეში არის "წევრთა სია", შედი იმაში და შემდეგ ჩამოდი დაბლა სადაც არის "ძიებისა და ფილტრაციის პარამეტრები", იქ აუკრიფე სახელი ან სახელის დასაწყისის რამდენიმე ასო და მიეცი ძიება.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 26 2008, 11:52 PM

გიორგიდიდი მადლობა, მომისმენს ნეტა ეპისკოპოსი/??? ასე მგონია არ მომისმენს და მეტკვის არ შეიძლება დანგრევაო არ ვიცი.რა უნდა გკითხო, აქ დღეს დავრეგისტრირდი და ცოტა დახმარება მინდა, მაინტერესებს როგორ ვნახო სხვა მომხმარებლების პროფილები, ან როგორ მოვძებნო დარეგისტრირებული ადამიანები რომლის სახელიც ვიცი რითიცაა დარეგისტრირებული???


გიორგი დიდი მადლობა, მეგობრებში დამატება არის აქ?? რაგაც ვერ ვიპოვე

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 26 2008, 11:54 PM

natia84
ამავე წესით, რომ მოძებნი შენტვის საჭირო წევრს, შემდეგ მის ნიკზე დაკლიკე და პროფილს გაგიხსნის.

არაფრის, რისი მადლობა...
ნუ ხარ შეშფოთებული, ყველაფერი კარგად იქნება.

პოსტის ავტორი: natia84 თარიღი: May 27 2008, 12:00 AM

გიორგი
იმედია ყველაფერი კარგად იქნება, ყველას ვუსურვებ ბედნიერებას და სულიერ ძლიერებას

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: May 27 2008, 12:01 AM

natia84

გაიხარე ნათია

P.S. მეგრობებში დამატებაც არის, კაბინეტში შედი და იქიდან

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jun 9 2008, 03:11 AM

ამ საკითხის წამოწევა მინდა, ოდნავ სხვა ჭრილში.

კანონისტი - დავით, რამდენად შესაძლებელია, ამ გოგონამ ან ბიჭუნამ, იმ სამოქალაქო ფორმალურ ქორწინებაში მყოფმა, რომელსაც სხვა ბიჭუნა ან გოგონა უყვარს მასთან ჯვარი დაიწეროს?? განქორწინება ცხადია იქნება, მაგრამ საზღვარგარეთ ასეთი ამბები მინიმუმ 1 წელი მიმდინარეობს(ხან მეტიც), ისე არავინ განგაქორწინებს მგონი.


პ.ს. ახლა არ დამაყაროთ PM-ები, მე არაფერ შუაში ვარ მაგ ამბავთან. ზოგადი კითხვაა, კონკრეტული ადამიანისათვის და კანონიკურად დასაბუთებული პასუხი მაინტერესებს.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 9 2008, 03:16 AM

იდეალური სიტუაცია ასეთია, ეკლესია ჯვარს წერს უკვე "თავისუფალ" წყვილს, მაგრამ თუკი წინა კავშირი მხოლოდ ფიქტიურია და მხოლოდ ქაღალდებზეა დასასრულებელი, მაშინ კარგი იქნება თუ უბრალოდ კურთხევას აიღებენ და ისე დაიწერენ ჯვარს, მე ვფიქრობ ახლა 1 წელი იმ რაღაც ფორმალობას რომ უცადნონ, ზედმეტი იქნება, თუმცა განქორწინება უნდა დამოწმდეს ეპისკოპოსთან...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jun 9 2008, 03:32 AM

KAIROS
ხოდა, ეს ბიჭი არის გერმანელი სტიქაროსანი, რომელიც იმქოფება ფორმალურ ქორწინებაში ერთ გოგონასთან, როცა დათანხმდა ამ ფიქტიურ ქორწინებაზე, მაშინ არ ეგონა, რომ ვინმე გამოუჩდებოდა ცხოვრებაში, ხოდა კი გამოუჩნდა ქართველი გოგონა. საბუთები შეტანილი აქვს უკვე გაყრაზე, რომ, სხვადასხვა ბინაში ცხოვრობენ და ა.შ. მარა 1 წელი თუ არ გავიდა, სასამართლო არც მიიღებს განხილვაში გაყრის შესახებ განაცხადს. ადრეც ვერ შეიტანდა განაცხადს, რადგან იმ ფიქტიური ქორწინების გოგოსაც პრობლემები შეექმნებოდა (ვიზის გამო), რაღაც რთულადაა ეს ყველაფერი.

მოკლედ, ეხლა ამათ ოჯახის შექმნა ეჩქარებათ, მარა ეჩქარებათ კაია, კურთხევას ვერ იღებენ, სერბულ ეკლესიაშია ეს ბიჭი სტიქაროსანი და სერბმა მეუფემ თავი შეიკავა კურთხევის მიცემისგან. ქორწინებაშია და როგორო...

არადა, სერბი მოძღვრისაგან დაიმედებულები იყვნენ, მე დაგწერთ ჯვარსო და კურთხევაც გექნებათო. ამ იმედით, ამათ საქართველოს ბილეთებიც იყიდეს, გოგოს ოჯახში რომ ჩასულიყვნენ და რავი დაგეგმეს ცოტა ყველაფერი, კი იცი აქ სხვანაირად არ გამოდის, სხვადასხვა ქალაქებში ცხოვრობენ და გადასვლა დაგეგმა გოგომ, ბინას ეძებდნენ. ძალიან შემეცოდა ეხლა კურთხევის გამო, მართლა ძალიან განიცდიან ორივე.

მეც მეჯვარე უნდა ვყოფილიყავი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 9 2008, 03:55 AM

მეც ეგ პოზიცია მაქვს, არაა ასე ხელწამოსაკრავი სამოქალაქო ქორწინება...
ეპისკოპოსია მაქ გადამწყვეტი, არ ვიცი რა გითხრა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 9 2008, 04:25 AM

k@the

აქ სერბეთი და სერბი მეუფე არაფერ შუაშია, გერმანიის კანონმდებლობა კრძალავს და ეგ ეკლესია არის გერმანიის ტერიტორიაზე (სრედნოევროპსკა სრპსკა ეპარხია უ ნემაჩკოი),ამიტომ სამოქალაქო კანონმდებლობას უნდა დაემორჩილოს.
გერმანული კანონმდებლობით საქმრო არის სამოქალაქო ქორწინებაში და დაუშვებელია მისი ქორწინება თუნდაც ეკლესიურად სხვა ქალთან.

იგივე ხდება ჯვრისწერის გაუქმებაზეც: სანამ წყვილი საერო კანონმდებლობით ერთმანეთს არ დაცილდება ანუ არ გაუქმდება ქორწინება სასამართლოს განაჩენის საფუძველზე, მანამდე ვერ გააუქმებს ვერც მეუფე და ვერც მოძღვარი ჯვრისწერას. ანუ შეტრიალებულადაც იგივეა.

პ.ს. მეუფე კონსტანტინე ძალიან უსათნოესი პიროვნებაა


პ.ს. კი მარა, რაღა გერმანელი სტიქაროსანი მოიწონა იმანაც სერბების ეკლესიაში, რა სერბი ბიჭები ნაკლები არიან თუ

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jun 9 2008, 05:55 AM

staywhite
მადლობა ნან ეხლა გავიგე, მეც ავირიე მაგ კანონებში. ანუ, გერმანიაში ეგ ისედაც ვერ მოხერხდება.

ისე, რიავი მე, ქართველ ბიჭებს რაღა აქვთ დასაწუნი

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 10 2008, 03:52 AM

k@the

რატქმაუნდა, ეკლესია რომელ ქვეყანაშიც მდებარეობს, იმის კანონებს ემორჩილება საერო საკითხებში. თან სასამართლომდე რომ მივიდეს (მაგალითად "ცოლმა" გაასაჩივროს), ჯვრის დამწერი მოძღვარი პასუხისგებაში გადაიცემა (არ ვიცოდი და ასეთები არ მუშაობს, წესით უნდა ითხოვდეს წყვილებისგან "ტავისუფლობის" დოლუმენტს ნოტარიატიდან ან ქორწინების მოწმობას ერთმანეთან).

ხო, ეგ მე არ ვიცი, 18 წლისა მომინადირა სხვამ თქვენ უნდა იცოდეთ, რატომ იწუნებთ,თორემ მე არჩევანის საშუალება და დრო არავინ მომცა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jun 10 2008, 11:16 AM

k@the
წესით, სამოქალაქო ქორწინებაში მყოფს ჯვარს არ სწერენ. თუმცა, თუკი მართლა ფიქტიურია პირველი ქორწინება, მაშინ დასაშვები უნდა იყოს ჯვრისწერა ეპისკოპოსის ნებართვით, მაგრამ ამ კონკრეტულ შემთხვევაში პირიქით მომხდარა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 10 2008, 11:20 AM

კანონისტი

მიზეზები წერია, დავით , რატომ მოხდა "პირიქით". საქართველოშიც რომ მასე "გართულები" იყოს საერო ქორწინების კანონებში,ალბათ მაქაც ასე იქნებოდა... იქნებ არის კიდეც, მე არ ვიცი.

პოსტის ავტორი: natia. თარიღი: Jun 10 2008, 11:32 AM

k@the

ღმეთმა ხომ ყველაფერი იცის...იცის სიმართლე...ღმერთს ვერავინ მოატყუებს... არიან ადამიანები რომლებსაც ცოლშვილი ყავთ, მიატოვებენ და სხვა მოყავთ ცოლად და ჯვარს იწერენ, რადგან პირველთან ჯვარი არ ქონიათ დაწერილი, მაგრამ ღმერთმა ხომ იცის რომ მას ჰყავს ცოლიც და შვილებიც...რადგან ჯვარს არ იწერ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ღმერთმა არ იცის...მთავარი სიყვარულია...რმერთმა ხო იცის რომ ამ ორ ადამიანს მართლა უყვართ ერთმანეთი და უბიწოები არიან...რა ძნწელია როცა მოძღვარს ან ეპისკოპოსს შენი არ ჯერა...მაგრამ ისიც ძნელია რომ ბევრი მართლა ატყუებს მოძღვარსაც და ეპისკოპოსსაც..

თუ პირველთან ჯვარი არ გქონია დაწერილი ადვილად წერენ მეორესთან ჯვარს, მაგრამ თუ პირველთან ჯვარი გქონდა დაწერილი მაშინ ძალლიან გართულებულია...რატომ??როცა ღმერთმა იცის ყველაფერი, მარტო ჯვრისწერა ხო არ განსაზღვრავს სიყვარულს???

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 10 2008, 11:33 AM

natia.

როგორ არ ჯერავთ ამ შემთხვევაში, ის ბიჭი სტიქაროსანია იმ ეკლესიაში, უბრალოდ გერმანიაშია ასეთი წესი და უნდა დაემორჩილო, რახან ეკლესია იქ მდებარეობს და ყველა კანონით ეკუთვნის გერმანიას ფიზიკურად: ადგილი, შენობა, ნალოგები თუ ათასი სხვა.

პოსტის ავტორი: natia. თარიღი: Jun 10 2008, 11:36 AM

ჩემი აზრით ოჯახის შექმნა საჩქარო რამე არაა, მითუმეტეს თუ ეკლესიურები არიან და ამდენი წინააღმდეგობა აქვთ, ჯობია კარგად დაფიქრდნენ ყველა...სერიოზული საქმეა ოჯახის შექმნა


staywhite


ხო. მე ისე ზოგადად ვთქვი, ესეც ხდება ხოლმე და რა ძნელია ყველაფერი

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jun 10 2008, 11:39 AM

natia.

ამაზე იყო აქ მსჯელობა. მართალია ოჯახის შექმნა ოჯახის შექმნაა, მაგრამ სამოქალაქო ქორწინება ჯვრისწერისაგან განსხვავებით საღვთო საიდუმლოებას არ წარმოადგენს. შესაბამისად, ჯვრისწერის გაუქმება უფრო გართულებულია, ვიდრე სამოქალაქო წესით განქორწინება, რადგან, ბოლო-ბოლო ჯვრისწერის საკითხებს საღვთო კანონები აწესრიგებენ, სამოქალაქო ქორწინებისას კი - სახელმწიფო

პოსტის ავტორი: natia. თარიღი: Jun 10 2008, 11:58 AM

კანონისტი


მე განქორწინებაზე კი არა ჯვრის წერაზე ვამბობ...ეკლესიაში რომ მიდიხარ ჯვარი დამწერეო, არავინ გეკითხება ვინ ხარ რა ხარ? რატომ იწერ ჯვარს??იქნებ დაფიქრდე ეს სერიოზული საქმეა, კურთხევა გაქვს თუ არა მშობლებისგან ან მოძღვრისგან, ეწყობით თუ არა ერთმანეთს...შეძლებთ თუ არა ოჯახურ ცხოვრებას?..იქნებით თუ არა ერთგულნი...მოუვლით თუ არა ერთმანეთს...ეგრევე გწერენ ჯვარს...მაგრამ როცა ჯვრის აყრაა ათას მიზეზს გეკითხებიან რატომ გაშორდი??რა იყო მიზეზი?? და ასე შემდეგ....

იქნებ კარგი იყოს ჯვრის დაწერაც გაართულონ და ხელის მოწერაც, ვიდრე განქორწინება და ჯვრის აყრა...

ამდენი განქორწინება იმიტომ კი არ არის რომ განქორწინებაა ადვილი, არამედ იმიტომ ,რომ დაქორწინებაა ადვილი...

ფიქტიურ ქორწინებაზე არ ვამბობ მაგრამ, ეკლესია აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებას, როგორც ქორწინებად...საიდუმლოს შეიძლება არ წარმოადგენს მაგრამ...5 ცოლი გამოიცვალო და მეექვსეზე უცებ ჯვარი დაგწერონ ეგეც არაა მართალი მე თუ მკითხავ...უნდა გართულდეს ამ შემთხვევაში ჯვრის დაწერაც და არ მხოლოდ აყრა...


და ჩემი აზრით როცა წყვილი ორივე მორწმუნეა და ეკლესიურად ცხოვრობს ორივე, და არა მხოლოდ ერთი, მხოლოდ ამ შემთხვევაში უნდა დაწერონ ჯვარი...იმიტომ რომ როცა ერთი არაა მორწმუნე...მეორე ძალიან იჩაგრება...

პოსტის ავტორი: anamaisi თარიღი: Oct 9 2008, 11:17 AM

ჯვრისწერა ზოგიერთი ჩვენგანისთვის ალბათ ცერემონიაა და მეტი არაფერი, ზოგისთვის კი ის მოვალეობა რაც უნდა აღასრულო ღვთისა და ერის წინაშე სხვა მოვალეობებთან ერთად...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2009, 09:40 PM

მართალია
კანონისტ, რას ფიქრობ შენ ამ საკითხის შესახებ?
ხომ იცი ლათინებს აქვთ "გართულებული მირონცხება" ანუ სანამ კატეხიზაციის კურსს არ გაივლის უკვე ზრდასრული მონათლული, სულ რომ გასკდეს ნაკერავზე, მირონს არ ცხებენ...
ჯვრისწერისას მსგავსი რამე როგორ შეიძლება?
რაღაცეები უნდა შეიცვალოს:
1) დანიშვნის აუცილებლობა წინდაწინ
2) ჯვრისწერისას დეტალების გამორკვევა ( მეექვსე ქმრის და მეშვიდე ცოლის თავიდან ასაცილებლად, აბსურდამდე რომ არ დავიდეს საიდუმლო)
3) საიდუმლოს შინაარსის გარკვევა და მისი სრული შესრულება...
რომ მართლაც:

ცერემონიად არ იქცეს...

იხარე;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 27 2009, 10:07 PM

natia.

ყველაფერში გეთანხმები, მაგრამ ამაზე მინდა ჩემი აზრი დავწერო: თუ იმ ხუთტან ჯვარდაწერილი არ იყო, რატომ აუკრძალავს ეკლესია ჯვრისწერას? იქნებ

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 27 2009, 10:24 PM

natia.

ყველაფერში გეთანხმები, მაგრამ ამაზე მინდა ჩემი აზრი დავწერო: თუ იმ ხუთტან ჯვარდაწერილი არ იყო, რატომ აუკრძალავს ეკლესია ჯვრისწერას? იქნებ ესაა საბოლოო გადაწყვეტილება ამ კაცის ? სინანულის და გონზე მოსვლის უფლება ყველას აქვს. მასე კაცთა უმრავლესობა ჯვრისწერამდე უამრავ ქალს იცვლის და გამოდის რომ მხოლოდ ვაჟწულებს აქვთ ჯვრისწერის უფლება?

წინა პერიოდში სინანულს, ეკლესიურ ცხოვრებას და მსგავსებს თუ მოთხოვენ, ეს ნამდვილად არ იქნება ურიგო, მაგრამ რახან ეს ქალი მისი პირველი ქალი არაა, მაგის გამო რატომ არ უნდა ქონდეს ჩვეულებრივი უფლება ჯვრისწერის.

პ.ს. საზღვარგარეთ არაა მარტივი არც დაქორწინება და არც განქორწინება ეს უკანასკნელი კი მეტად ძვირია ამავე დროს.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2009, 10:58 PM

ნწუ
პირველი ჯვრისწერა, ნამდვილი ქორწილი
მეორე გამონაკლისი და სასჯელით
მესამე ( ბასილი დიდი ) მცირე მრუშობა, დიდი მრუშობის თავიდან ასაცილებლად.
ზემოთ უკვე მრუშობაა და მეტი არაფერი
აქაა საუბარი, არა "შემთხვევით კავშირებზე" არამედ დაოჯახების ნუმერაციაზე

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 27 2009, 11:09 PM

KAIROS

კაიროს, საყვარელო, მე ჯვრისწერას არ ვგულისხმობ 5-ში და 7-ში, და "იმ" კაცის გადაწყვეტილებაში. არამედ ნათიას ასე ეწერა, როგორც გავიგე, რომ ჯვრისგარეშე 5-ჯერ უკვე გაცილებულიო. ანუ ამ მეექვსე ქალთან გადაწყვიტა ჯვრისწერა და იმ ყოფილ 5-თან არ იყო ჯვარნაწერი

თორემ ეგ ამბავი, რაც ახლა დაწერე, 1 წლის წინ გკითხე შენ და პასუხიც გამეცი, სადღაც კითხვების თემაშიც წერია

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2009, 11:52 PM

მაგაზე ვართ მე და კანონა რომ ვომობთ
ის კაცი ხომ იყო ოჯახშექმნილი ხუთჯერ? და რა რახან ჯვარი არ დაიწერა ე.ი. ყმაწვილი ჭაბუკია ან ექვსჯერ გათხოვილი ქალი ქალწულივით უნდა იწერდეს ჯვარს?
დროა , რომ ეკლესიამ რეალური პოლიტიკა გაატაროს, არ შეიძლება მეექვსე ცოლის მოყვანისას, ჯვარი დაწერონ მხოლოდ იმიტომ რომ პირველი ხუთჯერ არ დაუწერია ჯვარია, ეგ ნიშნავს რომ ცოდვა ( ჯვრის არ დაწერა) მადლად ჩაეთვალა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 28 2009, 12:34 AM

KAIROS


გარკვეულწილად გეთანხმები, მაგრამ შეკითხვა გამიჩნდა, თუ ჯვრისწერა ქალწულებაზეა დაკავშირებული, მაშინ 70% ჯვრისწერის, ცოტა სხვა წესით უნდა მიმდინარეობდეს.

ისე, სწორია, 5-ჯერ განათხოვარი, უქორწინებელივით არ უნდა იწერდეს ჯვარს.,მოვუსმინოთ ამ საკითხში ბრძენკაცს კანონისტს.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 28 2009, 12:38 AM

მხევალი ნინო

ნინო, ხუთჯერ კი არა საკუთარ ქმარზე ვიყავი გათხოვილი ანუ ვისზეც ჯვარი დავიწერე ცოტა მოგვიანებით და მაშინ დამარიგა მამა მარკომ რა და როგორ, მანამდე 40 დღე ვმარხულობდით ორივე და თან თანაცხოვრების გარეშე. ჯვრისწერის დროს კი უკვე 2 შვილის დედა ქალწულივით ვიყავი სულიერად, იმ დონეზე კარგი "პროგრამა" გავიარე მანამდე მარკოს შეწევნით ანუ სინანული აფაქიზებს სინანული იმიტომ, რომ უჯვროდ ვცხოვრობდით მანამდე.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 28 2009, 12:43 AM

staywhite

კი, მაგრამ სინანულს ხორციელა ქალწულებამდე არ მიყევხარ, ხომ ასეა?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2009, 03:50 AM

ნუ ახლა წესით, კი, ანუ გვირგვინების დადგმა მხოლოდ მაშინ უნდა ხდებოდეს, როცა ორივე ქალწულია, მასე თუ მივუდებით ჩვენთან გვირგვინები მუზეუმში მოხვდება ანუ მაგაზე ვაკეთებთ გამონაკლისს, მაგრამ აბსურდზე დიდი აბსურდია, სამჯერ ოჯახშექმნილი, ხელმოწერილი, სახელმწიფოს და ხალხის წინაშე მეუღლებაში მყოფი, 5 შვილის მშობელი, უბიწო ქალწულივით ინანება გვირგვინის ქვეშ და მხოლოდ იმიტომ რომ წინა წინა სამ შემთხვევაში ან ვერ ან უარესი არ დაიწერა ჯვარი, ახლა ჯვარი რომ დაეწერა, მაშინ გვირგვინს არ დაადგამდნენ, " გადარჩა" და ახლა მეოთხე-მეხუთეზე იწერს ჯვარს, ეს ლაფსუსია , მაშინ ისე ვურჩიოთ ახალგაზრდებს ქორწილისას არ გინდათ უცებ ჯვრისდაწერა, მოიცადეთ ასე 5 წელი, იქნება მერე დაგჭირდეთ კიდე ჯვრისწერა და არ მოგიწევთ არც ეპისკოპოსთან სირბილი ჯვრისაყრაზე და გვირგვინებსაც კარგად მოირგებთ შარავანდედიან თავუკაზეო
ნანას შემთხვევა პირადულია და ნუ განვაზოგადებთ, თან აქ დაშვებულ მეორე ქორწინებაზეა საუბარი, და თან მოძღვრის მიერ მოხდა გაკონტროლება, და ქაშუეთში ვინ ვის აკონტროლებს, შვიდს ერთად წერენ ჯვარს

ოოოო, ამ საკითხში მე და ეგ ბრძენკაცი სხვადასხვა პოლუსებზე ვართ
გამოდი დუელში, მომეწყინა, სულ სქიზმატ-სექტანტებთან ჩხუბი და მშობლიური დაკა მომენატრა
იხარეთ;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 28 2009, 12:04 PM

KAIROS
ამ დასაწვავი სამინისტროს დებულებას მოვრჩე და გამოვალ

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 28 2009, 01:21 PM

მხევალი ნინო

მეფეების ამბავი არ ვიცი, და ისე ჯვრისწერის უფლება აქვს არაქალწულსაც. განათხოვარმა ან ნაცოლარმა რომ შეინანოს და გათხოვდეს , ქორწინებაში იცხოვროს რატომ არ უნდა დასწერონ ჯვარი?

ხორციელა ქალწულობა რა არის, 2 მმ მემბრანა? შეიძლება ეს გააჩნდეს ქალს ან კაცს არასოდეს ქონდეს ქალთან სექსუალური ურთიერთობა, მაგრამ გონებით და სულით ძალიან შორს იყვნენ ქალწულებიდან.

პ.ს. ინგლისის პრინცმა ჩარლზმა თავისი სიყვარული კამილა იმიტომ ვერ მოიყვანა თავიდანვე ცოლად, რომ კამილა ქალწული არ იყო. ამიტომაც შეირთო ქალწული დიანა და როგორ დამთავრდა ეგ ისტორია ყველამ ვიცით: კამილა დღეს ჩარლზის ცოლია და დიანა ცოცხალიც რომ ყოფილიყო, ეს ასე იქნებოდა. ანუ სიყვარული თუა იქ რად ეკითხებიან ქალწულობას არ მესმის. აგერ ყავდა ქალწული, მარა "გამაადგა რო" ?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2009, 04:25 PM

ეგ სხვა საკითხია, ეკლესიის კანონები სხვა, დაიანათი ქალწულობის მნიშვნელობის გაზომვა უხერხულიც კია..

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2009, 04:29 PM

ხო, ეგ სხვაა...

თუმცა არც ქალწულობის მნიშვნელობას გამორიცხავს

თემიდან არ გადავუხვიოთ...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 1 2009, 10:08 PM

მოდი დავუბრუნდეთ ამ საინტერესო და ჯერჯერობით ისევ დასაზუსტებელ თემას, უპირველესად უნდა ვიცოდეთ, რომ ეს არის კანონიკა, ანუ რაღაც შეიცვალა, და რაღაც შეიცვლება, არსებობს გამონაკლისები და არსებობს ისეთი რამ რაზეც გამონაკლისი არ ხდება, ჩვენს მთავარ დავალებას წარმოადგენს ამათ შორის გავავლოთ მკვეთრი ზღვარი თუ არა მიახლოებითი მაინც, რათქმაუნდა ისევ ჩვენს კანონისტს ვთხოვ დახმარებას


მაშ ასე, ამ რამოდენიმე ხნის უკან იქნა გახსნილი თემა სადაც საუბარი იყო იმაზე, რომ ერთიდაიგივე ნათლიის მონათლულები არიან ნათესავები (ჯერჯერობით ვერ ვპოულობ, იქნებ მიანიშნოთ ლინკი), და ეს ქვემოთაც გამოჩნდება, ახლა სხვა საკითხი, კერძოდ ერთიდაიმავე ბავშვის ნათლიათა შორისი ქორწინების შესახებ.


ამის შესახებ საპატრიარქოს და წმ. კვირიკეს ეკლესიის ვებ.გვერდებზეც ერთიდაიგივე წერია:

http://www.kvirike.ge/index.php?m=static&s=50

რა დამოკიდებულება შეუძლიათ გააჩნდეთ ერთმანეთში ერთი ბავშვის ნათლიებს?


ერთი ბავშვის ნათლიები ერთმანეთის სულიერი ნათესავები ხდებიან

აკრძალვა გამოდის არ ვრცელდება სხვადასხვა შვილის ნათლიებზე:

ვართ ერთი ოჯახის შვილების ნათლიები – დისა და ძმის. გთხოვთ განგვიმარტოთ, შეგვიძლია თუ არა ერთმანეთზე დაქორწინება?

თუ ერთი და იმავე ბავშვის ნათლიები არა ხართ, მაშინ უფლება გაქვთ იქორწინოთ

შემოქმედის ეპარქიის ინტერნეტ გვერდზე გავრცობილადაა მოთხრობილი ამ საკითხის შესახებ:

ნათლისღების ნათესაობისათვის

http://www.shemoqmedi.ge/CERILEBI/Cnobebi%20natesavebs%20shoris%20qorcinebis%20shesaxeb.htm


წმ. ნათლისღება არის საღმრთო შობა და სულის განახლება, და, რომელმაც ამოიყვანოს ჩვილი წმინდა ემბაზიდან (ანუ მონათლოს), იქნება ის ჩვილის სულიერი მამა და აღმომქმელი (ანუ ნათლია) ხორციელ მამაზე უფრო დიდი ნათესავი იქნება და ყოვლად წმ. სულის შუამდგომელობით ნათლია იქნება თავისი ნათლულის ხორციელი მამის ძმა და ხორციელი მამა და სულიერი მამა ითვლებიან ორ თავად, რადგან მისი ძმა არის. ხოლო ჩვილისათვის სულიერი მამა ითვლება ერთ თავად, ხოლო მისი ნათლულის ძმები ითვლებიან სამ თავად, როგორც მისი ძმისწულიები, რადგან მამა ძმა არის მათი სულიერი მამისა და ნათლიის შვილები მისი ნათლულებისთვის ითვლებიან ორ თავად.
მე ვარ მამა ჩემი შვილებისა, რომლებიც მე დავბადე ხორციელად და ზოგიც სულიერად წმ. ემბაზიდან (ანუ მოვნათლე). ჩემი სულიერი და ხორციელი შვილები ითვლებიან ორ თავად, ხოლო ჩემი ნათლიმამის (ანუ ნათლულის მამის) სხვა შვილები, რომლებიც არ მომინათლავს, ითვლებიან ხორციელად შობილი ჩემი შვილებისათვის მეოთხე თავად, როგორც ორი ძმის შვილები, რომელთაც ეწოდათ პროტა ექსადელფია (ე.ი. პირველი ბიძაშვილები) და ამათი შთამომავალნი აღირიცხებიან, როგორც სისხლით ნათესავები მერვე თავამდე, და არ შეიძლება მათი ქორწინება, ვიდრე არ დამთავრდება მერვე თავი, როგორც ამბობს მეექვსე კრების ოცდამეცამეტე კანონი - სისხლით ნათესაობაზე უფრო დიდი ნათლიაობითი ნათესაობაა. ვინაიდან რჯულისა და კანონისგან ასე გვებრძანა, მაშასადამე ვალდებულნი ვართ, რათა უმეტესად წმიდად და მკაცრად დავიცვათ ეს კანონი და მერვე თავამდე არ მოვახდინოთ შეერთება. და, როდესაც განსრულდება მერვე თავი, გახსნილი იქნება, როგორც სისხლით და შვილად აყვანის ნათესაობა, მხოლოდ ესეც აღმავალთა და შთამომავალთათვის აღირიცხება, ხოლო გვერდ განმავალთათვის დაუბრკოლებელია ქორწინება.
ჩემი ძმის შვილი მიერ მონათლულ ქალს ცოლად შეირთავს, აგრეთვე მეც შევირთავ ლოცად ჩემი ნათლიმამის დას.
ხოლო ვინც საკუთარი შვილი მონათლოს, უნდა დატოვოს თავისი ცოლი, იმიტომ, რომ სულიერი შვილი მონათვლის გამო ცოლი გახდა მისი სულიერი და. ამდენად შეუძლებელია მათი ცოლ-ქმრობა.


ყრმებისათვის, რომლებიც მოინათლნენ წმიდა ემბაზში,
სვიმეონ თესალონიკელისა

არის ვიღაც ორი კაცი, რომელთა შორისაც არ არის რაიმე ნათესაობა. თუ მათი შვილები ერთიდაიგივე კაცმა მონათლა, აღარ შეიძლება მათი ცოლ-ქმრობა, ვინაიდან ორივე ერთი და იმავე კაცის მონათლულები არიან, ე.ი. ერთი სულიერ მამის ამოყვანილები წმიდა ემბაზიდან.

ნათელღებულთათვის, რომელიც ვერ გახდება მემკვიდრე
და ვერც დაიმკვიდრებს თავისი ნათლიის სამკვიდრებელს,
თუ არ აიყვანს იგი შვილად

წმ. ნათლისღების ნათესაობა არ გულისხმობს მემკვიდრეობას, განსხვავებით სისხლით ნათესაობისა და შვილად აყვანის ნათესაობისაგან. მხოლოდ თავები ვრცელდება (აღირიცხება) შესაძლებელი ქორწინებისათვის. როგორც ზემოთ ვთქვით, მერვე თავამდე შეუძლებელია ქორწინება და ესეც მხოლოდ შთამომავალთათვის და აღმავალთათვის.

-----------------


ნუ იგივე წერია საპატრიარქოს ვებ.გვერდზე / და თან რამოდენიმეჯერ /

http://www.patriarchate.ge/?action=kitxva&start=30

34. შეიძლება,ბავშვის ნათლიები დაქორწინდნენ?
არა. არ შეიძლება


65. შეიძლება თუ არა ცოლ-ქმრის ნათლიებმა იქორწინოს?
არ შეიძლება, რადგან ცოლი და ქმარი ერთ არს.


66. მეგობრები არიან ერთი ბავშვის ნათლიები და უყვართ ერთმანეთი, ქორწილი არის დანიშნული. თუ შეიძლება გვითხრათ არსებობს თუ არა ამ სიტუაციიდან გამოსავალი?
ეს ძალიან დიდი ცოდვაა, რადგან ერთი ბავშვის ნათლიები ითვლებიან და-ძმად.--------

ყველაფერი გასაგები და ნათელი იქნებოდა ( ნუ მიახლოებით, იმ ჩახლართულ თავების დათვლას თუ არ ჩავთვლით), მაგრამ აი პრობლემა, სულ რაღაც თვენახევრის უკან ჩვენი ფორუმის მოძღვარს მამა ანდრიას დაუსვეს ეს კითხვა, თან რამდენჯერმე , ერთი როგორც ვთქვი თვენახევრის უკან / იხ. პასუხები დაზუსტებაში/, სადაც მოძღვარმა დაადასტურა მის მიერვე გაცემული პასუხი Jun 1 2007 სადაც ის წერს:

http://church.ge/index.php?showtopic=1820

კითხვა:

შეიძლება თუ არა ერთი ბავშვის ნათლიების დაქორწინება

პასუხი:
(დეკ. ანდრია)
კანონი არ კრძალავს ასეთ ქორწინებას. თუმცა უნდა ითქვას ისიც, რომ თანამედროვე მოღვაწე მამები არ ეკიდებიან ამას დადებითად
და დასტურად მოყავს რუსული საიტი:


Вопрос:

Здравствуйте. Подскажите, пожалуйста, почему нельзя людям, крестившим одного и того же младенца, затем сочетаться браком? Насколько это тяжелый грех? Нас с мужем перед венчанием никто об этом не спрашивал, а ведь и мы могли быть крестными одного малыша? Спасибо.

Оля


--------------------------------------------------------------------------------
Отвечает священник Афанасий Гумеров, насельник Сретенского монастыря:
В «Настольной книге священно-церковно-служителя» (М., 1993; репринт с издания 1913 г.) прот. С.Н.Булгакова разъясняется: «Указом 1810 г. Св.Синод, «согласуясь с правилом VI-го Вселенского собора, ограничил браки духовного родства токмо двумя степенями , сиесть, возбранил браки между восприемниками, воспринятыми и родителями сих; восприемник же и восприемница (кум и кума) неста в сродстве себе; понеже… при крещении святом едино есть лице необходимо и действительно – мужеское для крещаемых мужеска пола , и женское для крещаемых женска пола». Таким образом, указом Св.Синода 1810 г. духовное родство признано препятствием ко вступлению в брак лишь между восприемниками с одной стороны и воспринятыми и родителями последних - с другой». На этой же странице цитированного текста «Настольной книги…» в примечании читаем: «Восприемник и восприемница не считаются в духовном родстве между собою и по смыслу указа Св. Синода 1810 г. (Собран. Цер. и гражд. зак. о браке, С.Григоровского, 16 стр.); указом же Св.Синода 1837 г. вполне определенно не признается между восприемником и восприемницей духовного родства, препятствующего их браку» (т.2, с. 1184). Хотя все ясно, прибавлю несколько пояснительных слов. Богослужебные книги предусматривают при совершении таинства крещения в качестве восприемника только одно лицо (соответственно полу крещаемого). Поэтому если муж и жена присутствовали при крещении одного лица, то только один из них канонически считается восприемником. Другой восприемником не является. Кум и кума, крёстный и крёстная – понятия народные.


აშკარაა, რომ ორივე სრულიად საპირისპიროს წერს, საპატრიარქოს ვებ,გვერდზე წერია, რომ არ შეიძლება, ამ რუსულ საიტზე კი ბუნდოვნადაა პასუხი გაცემული და ეხება ადგილობრივი, რუსული ეკლესიის ტრადიციას, რომლის მიხედვით გამოდის, რომ ნათლიათ შორის ქორწინება არ იკრძალება, და დასტურად შემოაქვს ჩვენს ეკლესიაში არ არსებული ტრადიცია, თითქოსდა მამრობითი სქესის ნამდვილად ნათლიად ითვლება მხოლოდ მამრობითი სქესის ნათლია და არა მდედრობითი, და ამბობს რომ "Кум и кума, крёстный и крёстная – понятия народные. " ეს ასე ნამდვილად არაა , ჩვენთან ყოველშემთხვევაში, მაშ გვაქვს გაუგებარი და ჩვენს რეალობაში არ არსებული ტრადიცია და ჩვენი აკრძალვს, ახლა მაგალითად უყვარს ერთიდაიგივე ბავშვის ნათლიებს გიორგის და ნინოს ერთმანეთი, ჩვენებმა არ დართეს ნება ჯვრისწერაზე, ამათაც ადგნენ და წავიდნენ რუსულ ეკლესიაში და იქ დაწერეს ჯვარი, გამოდის წესი არ ირღვევა, მაგრამ აბსურდი არსებობს, ჩვენ შეიძლება ავუკრძალოთ ადამიანებს ქორწინება და ამით ორივე მძიმე სინანულში ჩავაგდოთ და რუსებმა იმავე წყვილს დიდი მნოლგოელეტო უგალობონ

სადაა სიმართლე და ნამდვილი პასუხი?

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 1 2009, 10:59 PM

პ.ს.

ვაგრძელებ ამ თემის დაზუსტებას, მაშ ასე მოსკოვის საპატრიარქოს ვებ.გვერდზე არ არის ( ან ჯერ ვერ ვიპოვე ) პირდაპირი აკრძალვა ან პირდაპირი ნებართვა ნათლიებს შორის ქორწინებისა, მაგრამ აშკარად იკრძალება ცოლისა და ქმრის მიერ ერთიდაიგივე ადამიანის მონათვლა:

В настоящее время священники не допускают мужа и жену к совместному восприемничеству одного и того же младенца

http://www.pravmir.ru/cgi-bin/artman/exec/view.cgi/2/229

და მერე მინიშნებულია, რომ ეს არაა მიღებული არც ხალხში, ნუ იქ ხალხში რაა მიღებული და რა არა, ეგ სხვა თემაა, მაგრამ ის რომ "არ უშვებენ ცოლსა და ქმარს ნათლიებად" არის საინტერესო, თუკი რუსული კანონების მიხედვით ნათლიებს დაქორწინება შეუძლიათ (იხ. ზემოთ) მაშინ ცოლ-ქმარმა რომ მონათლოს რა მოხდა? ვერ ვხედავ ლოგიკას...

და იგივეს იმეორებს ჩვენი ეკლესიაც:
გთხოვთ გვიპასუხოთ, ქრისტიანული თვალსაზრისით შესაძლებელია თუ არა ცოლ-ქმარმა მონათლოს ერთი ბავშვი?
ცოლ-ქმარი ვალდებულია ერთმანეთის ნათლულზე იზრუნონ. როგორც წმინდა წერილი გვასწავლის, ცოლ-ქმარი "ერთ სულ და ერთ ხორც არს". რადგანაც ერთი ბავშვის ნათლიებს შორის ქორწინება აკრძალულია, ცოლ-ქმარიც ვერ მონათლავს ერთ ბავშვს.

http://www.kvirike.ge/index.php?m=static&s=50

ახლახანს გავიკითხე და აღმოჩნდა, რომ Padrino და Padrina-ს შორის კათოლიკებში არ არსებობს რაიმე დაბრკოლება, ბერძენ მართლმადიდებელსაც ვკითხე და მანაც არა მგონია არ შეიძლებოდესო...
ეს გასარკვევია...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 1 2009, 11:09 PM

KAIROS

გამონაკლისები არ დაიშვება ნეტავ? არ იცოდნენ და ახლა სიყვარულის "წართმევა" განა უფრო დიდი ცოდვა არ არის? იქნება სადღაც დავადგინოთ რა ზუსტი რა და როგორ , მინდა გაიხაროს იმ გოგომ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 1 2009, 11:12 PM

ნამდვილად, სრული ქაოსია, ჩვენებნი ხელებს ასავსავებენ არაო, რუსები კაი ერთიო, და ბერძნები კი მოგცლიათო
რა ხდება სერბებში?
კანონ, შამაიხედე

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 1 2009, 11:25 PM

კაიროს,

კანონიკურად არ ვიცი და თუ ვნახე მარკო ამ დღეებში ვიკითხავ სერბების ამბავს. მაგრამ ხომ გახსოვთ ტრადიციებში ნათლიებზე რომ დავწერე, ანუ საუკუნეების მანძილზე ერთი ოჯახია ნათლია რომელიმე სხვა ოჯახის , და კაცს ნათლიმამა ქვია და მის ცოლს ნათლიდედა, მაგრამ ნამდვილად არ ვიცი ნათლობის პროცესში ორივე სახელდება ნათლიად თუ ქალი "default" იწოდება ნათლიდედად მე პატარის ნათლობაზე არც ვყოფილვარ და + ისედაც ტრადიციულ-ისტორიული ნათლიის გარეშე მოინათლა, როცა მეუფემ სკოლებიდან მოკრიფა უნათლავი ბავშვები და მასიურად მონათლა. ასე რომ , პირადი გამოცდილება მაგ მხრივ არ მაქვს . დიდები "ქართული ტრადიციით" მოინათლნენ ანუ სხვადსხვა ნათლიები ყავთ.

ვიკითხავ აბა ჩვენს ქართველ ბელგრადელ თეოლოგებშიც

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 1 2009, 11:29 PM

გაარკვიე ჰო, ჩვენს თეოლოგებს აჩვენე აქ არსებული არგუმენტები, რომ იგივე არ გამეორდეს...

პოსტის ავტორი: maja თარიღი: May 1 2009, 11:29 PM

უღრმესი მადლობა კაიროს,რამხელა გამოძიებები ჩაგიტარებია სამწუხაროდ რუსული არ ვიცი და ვერ ვიგებ რუსულ საიტებზე რაც წერია,მაგრამ ქართულ საიტებზე რაც წერია,ნეტა იმასაც ვერ ვიგებდე.ისე ვარ დაბნეული,ისიც კი ვიფიქრე,კათოლიკედ ხომ არ გადავინათლოთქო (ღმერთმა მომიტევოს,მაგრამ სხვა უფრო ჭკვიანური ვერაფერი მოვიფიქრე ) არადა მე და ჩემს მეგობარ ბიჭს ბავშვობაშიც მოგვწონდა ერთმანეთი,მაგრამ მას შემდეგ,რაც ბავშვი მოვნათლეთ და გვითხრეს,რომ ეს არ შეიძლებოდა,საერთოდ გავწყვიტეთ ურთიერთობა.შარშან როდესაც ამ საიტზე წავიკითხე,რომ ჩვენი ურთიერთობა აკრძალული არ ყოფილა,საშინლად დამწყდა გული.აქედან ცოტა ხანში 8წლის უნახავი ჩემი ნათლულის ნათლია ისევ გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში,და მეც ძალიან ტამამად გავნაგრძე მასტან ურთიერთობა და სწორედ ახლა,როცა უკვე მართლა შეყვარებული ვარ,ვიგებ,რომ ვიღაცას რაღაც შეშლია ვერაფერი გამიგია რა უნდა ვქნა...ან მას როგორ ვუთხრა,ამდენი ხანია ვუმტკიცებ,რომ ჩვენს ურთიერთობას წინ არაფერი ეღობებათქო?ძალიან ცუდათ ვარ...იმდენი მკრეხელური აზრი მიტრიალებს თავში...

უფალმა დაგლოცოთ ყველა და ღმერთს ებარებოდეთ

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 2 2009, 02:36 AM

KAIROS
ჯერჯერობით მხოლოდ ის "დავადგინე" , რომ სერბები ამ პრობლემას არ სცნობენ. დეტალურად კი როდესაც მამა მარკო დამიწერს ახსნა-განმარტებებს, მერე ვთარგმნი. ანუ უშუალოდ მოძღვრის აზრს (დეკანოზია -> პროტოერეი მგონი დეკანოზს ნიშნავს).

ისე კი რჩევა იყო მაიას მიმართ: ჯერ მოძღვარს დაელაპარაკოს და უკიდურეს შემთხვევაში მიმართოს იერარქებს.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 2 2009, 04:16 AM

აპაპა ახლა ეგეთები არ იყოს
მოკლედ დაუჯერე სთეიუათს,
ჩვენ შევეცდებით რაც შეიძლება მეტი ინფორმაცია დავძებნოთ.
ისეკი ლოცვა გააძლიერე და ვინმე მიაგზავნე ( იქნებ წერილიც დაწერო) საპატრიარქოში, რომ პირადად ესაუბროს იქაურ წარმომადგენელს.
უნდა მოინდომო;
კაიროსი!
პ.ს.

ველით როგორც კანონას ჩარევას

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 2 2009, 04:18 PM

იცით რა, ასე გამიგია (შეიძლება ვცდები) ადრე ნათლიებს სხვა დანიშნულება ჰქონდაო ანუ თავიდან, როცა ქრისტიანული რელიგია დაიშვა და და იმპერატორის კარზე მისაღები გახდა, დიდებულები ინათლებოდნენ, უფრო სწორედ შესანიღბად ინათლებოდნენ, ანუ ვითომ ღებულობდნენ ქმ რელიგიას, რადგან ,,მოდური , იყო ( ნამტანი უხეშად გამომივიდა ნათქვამი, მაგრამ სხვა ვერ მოვიფიქრე). სინამდვილეში წარმართობას არ ტოვებდნენ, ხოდა მათ მიეჩინა ხალხი, რომელიც აკონტორლებდა მონათლულებს, ანუ მართლა მოინათლნენ თუ ისევ წარმართებად რჩებოდნენ და ეს მხოლოდ ,, ნიღაბი ,, იყო. ამ ხალხს შემდგომ ნათლია ეწოდა. შეიძლება ვცდები, მაგრამ თუ ეს ასეა, მაშინ ნათესაური კავშირი და თან ასეთი რთული, ნათლიებს შორს ნათესაობა და აშ, საიდან და რატომ დაინერგა? ამ საქართველოში, ისედაც ყველა ნათესავი ვართ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 3 2009, 03:22 AM

რაღაც მსგავსი ნამდვილად არსებობდა, ოღონდ გარკვეულ წრეებში, ზოგადად კი ნათლია სულიერი წინამძღვარი იყო, სულიერი მამა და ამის გამო აღეზევა მისი ფუნქციაც და ადგილიც, მოკლედ საკითხი ღიაა, მე პირადად გადამწყვეტი პასუხი არ მაქვს მაიასათვის...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: May 3 2009, 01:01 PM

თუ მირონით ნათესაობა, მხოლოდ და მხოლოდ აღმავალი და დაღმავალი ხაზით ითვლება. რატომ არ უნდა შეიძლებოდეს ერთი ბავშვის ნათლიებს შორის ქორწინება?? ნათლია არის ნათლულის სულიერი მშობელი, ადამიანის ხორციელ მშობლებს თუ აქვთ უფლება 1 ოჯახი ქონდეთ, სულიერ მშობლებს რატომ აიგივებენ და-ძმასთან?? ერთ ემბაზში მონათლულები, ანუ ერთი ნათლიის სულიერი შვილების შესახებ, უფრო გასაგებია, რომ ისინი და-ძმის ხარისხში არიან, მაგრამ ერთ ნათლულზე პასუხისმგებელი, ორი უცხო ადამიანი, რატოა ერთმანეთის სულიერი და-ძმა? რატომ არ შეიძლება, რომ ისინი 1 ოჯახად იქმნენ და ისე იზრუნონ ნათლულის სულიერ ცხოვრებაზე??
მე ვარ ცოლ-ქმრის მონათლული, ორივე არაა ეხლა ჩემი ნათლია?
თუ ცოლ-ქმარი ერთნია, მაშინ ერთადერთი რაც ნათლულს ნათლიების დაქორწინებით "მოაკლდება" არის, 2 სხვადასხვა ნათლიის მაგივრად 1 ხორც-ერთსულ ოჯახი ნათლია ეყოლება. ან, ეს ორი სამი და ოთხი ნათლიები რა საჭიროა? რატო არაა წესი, რომ მხოლოდ 1 ადამიანი შეიძლებოდეს ბავშვის ნათლიად? და თანაც იგივე სქესისა რაც ბავშვია. მაშინ ხომ ამდენი პრობლემაც არ იქნებოდა...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 3 2009, 03:49 PM

და საერთოდ ერთზე მეტი ნათლია ეს "ნორმალურია" ეკლესიისთვის? განა ნათლობის საიდუმლოს ერთი ნათლია არ უნდა მხოლოდ? საიდან შემოვიდა ეს წესი საქართველოში? რაღაც ამ ბოლო დროს მესმის მეც რამდენიმე ნათლიის შესახებ, თორემ მეც ერთი მყავს და ჩემს შვილებსაც.

პ.ს. ქართველი გოგონას ნათლია ვარ აქ და ეს ნათლობაც აქ აღესრულა. მოკლედ, უნდოდ,ა რომ მეორე ნათლია ყოფილიყო ერთი უკრაინელი გოგო, მაგრამ მახსოვს კარგად მღვდელმა (სერბი) მხოლოდ მე დამასახელა უშუალოდ ნათლობის დროს, იმ უკრაინელს კი კურთხევა მისცა ჩემს ნათლულთან ქონოდა სწორედ ის ურთიერთობა, რაც ნათლიას აქვს ანუ დალოცა მათი ახლოუერთიერთობა ... და ვერ გავიგე ახლა, ეს მრავალნათლიობა საიდან მოდის?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 3 2009, 10:01 PM

ეგაა ზუსტად რასაც რუსები აწვებიან
მე კი საერთოდ ვფიქრობ ამდენი ჩახლართვები ზედმეტია, ეს არ შეიძლება, ის ნათესავია, მამის ბიძაშვილის ნათლიის მამიდაშვილის მეზობლის ნათლულის მეორე ნათლია და არკვიე ახლა
სადაა კაცო კანონისტა?

ალბათ დანათესავების მოდიდან...
ხედავთ რამდენი გაუგებრობა და ქაოსია?
საშველი აქვს ამ საკითხს!

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 3 2009, 10:22 PM

KAIROS

ჩემი ახლობლის სიტყვები მახსენდება : ან "ვირბინოთ" სერბებს, ბერძნებს და რუსებს შორის, ან გამოვსწორდეთ-ო

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 4 2009, 07:57 PM

ნათლობის თაობაზე დამოუკიდებელი ქართული კანონიკური ძეგლი პრაქტიკულად არ გვაქვს.

რაც გვაქვს მსოფლიო კრების კანონი, არის ის (რაც ზემოთაც გვიწერია), რომ VI მსოფლიო კრების 53-ე კანონით, სულიერი ნათესაობა აღემატება ხორციელს. თუმცა ეს დეკლარირებითი ხასიათის კანონია და კონკრეტიკას არ აკეთებს, გარდა იმისა, რომ ნათლიას უკრძალავს ნათლულის მშობელზე დაქორწინებას.

ამის გარდა, გვაქვს აგრეთვე ცნობილი კანონიკური კრებული ე.წ. "მათე ვლასტარის ანბანური სინტაგმა", სადაც ასო B-ს მე-8 თავში ვკითხულობთ, რომ :


"ამდენად ზოგიერთნი ამტკიცებენ, რომ რამდენადაც კანონით (VI მსოფ. კრ. 53-ე კან.) და კანონმდებლობით სულიერი ნათესაობა აღემატება ხორციელს, ამიტომ ამგვარად დანათესავებულებმა უნდა დაიცვან შვიდი თაობის აკრძალვის წესი, იმდენივე, ე.ი. რაც სისხლით ნათესაობის დროს; უმრავლესობა კი ასე არ ფიქრობდა, თუმცა - იმაზე, რომ აკრძალვა ვრცელდება მხოლოდ იმ პირზე, რომელიც ზემომოყვანილ კანონშია აღნიშნული.

ამდენად, შვილად აყვანის ორივე შემთხვევაში [გულისხმობს შვილებას და ნათლობას, დ.ჩ.] თაობა გამოითვლება განსხვავებულად, ვიდრე სისხლით ნათესაობოს დროს: რამდენადაც იქ (ე.ი. სისხლით ნათესაობაში) მამა ღვიძლ ძმათა მიმართ (თავისი შვილების) არის პირველი თაობა, ხოლო აქ (შვილების დროს) სულიერი მამა ძის მიმართ, რომელიც მან იშვილა, არის პირველი თაობა, (თავისი სულიერი) ძის ხორციელი მამის მიმართ - მეორე თაობა, რის გამოც ითვლება მის ძმად, ხოლო მისი სულიერი ძეების ხორციელ ძმათა მიმართ - მესამე თაობად, რამდენადაც ისინი არ აუყვანია შვილად; ხოლო სულიერი ძე იქნება მეორე თაობა თავის ხორციელ ძმათა მიმართ, ხოლო ხორციელი მამის მიმართ - პირველი, ისევე როგორც სულიერი მამა.

ამიტომაც, დასაშვებია ცოლად მოყვანა ნათლიმამის დისა."

როგორც გავარკვიე, მოქმედებს ორი წესი:

პირველი:
ნათლობით ნათესაობა გვერდით შტოზე არ გადადის.
ერთი და იმავე ბავშვის ნათლიები ნათესავებად ითვლებიან და მათ შორის ქორწინება დაუშვებელია.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 4 2009, 11:07 PM

კანონისტი

დავით, და რატომ ყავს ერთ ბავშვს ორი ნათლია? ეს სადაური წესია? წესით მხოლოდ ერთი არ უნდა იყოს?

p.s. მე ვიცი, თუ ნათლობა აღესრულება ნათლიის გარეშე, მაშინ მომნათლავი მღვდელი ითვლება ნათლიმამად. ეს მართალია?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 5 2009, 04:45 AM

რატომ კაცო?
რაზე დაყრდნობით? რა ანათესავებთ? ანუ ის გოგონა შეცდომაში იქნა შეყვანილი?
რა პასუხი გავცეთ მაიას? რომელ კანონზე დაყრდნობით?
არც რუსებისათვის, არც ბერძნებისათვის ( როგორც გავიგე ) არც სხვა აღმსარებლობის ქრისტიანებისათვის ასეთი დაბრკოლება არ არსებობს (იხ.ზევით) და ქართველები რამ გაგვაგიჟა?

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: May 5 2009, 12:37 PM

კანონისტი

შენს მოყვანილ მაგალითებში, ნათესაობის ხარისხის დათვლისას, რატომღაც იწყება 1 ჯაჭვი სულიერი ნათესაობით და შემდეგ გადადის სულ ხორციელ ნათესაობაზე და გრძელდება ასე.

მე ვერ ვნახე მაგალითი, სადაც აღმავალ-დაღმავალი ხაზით სულიერი ნათესაობის ჯაჭვი გრძელდებოდეს ხორციელი ნათესაობით, შემდეგ გადადიოდეს ისევ სულიერში და იქ იყოს აკრძალვა.

ახლა დავუშვათ ხორციელი და-ძმის ნათლულებს თუ აქვთ შეუღლების უფლება?

ნათლული -1- ნათლია და -2- ნათლიის მშობელი -3- ნათლიის შვილი, ანუ ნათლია ძმა - 4- ნათლული

ახლა ვთქვათ დის ნათლულს მოეწონა ძმის ნათლულის ხორციელი ძმა:

ნათლული -1- ნათლია და -2- ნათლიის მშობელი -3- ნათლიის შვილი, ანუ ნათლია ძმა - 4- ნათლული -5 - ნათლულის ხორციელი მშობელი - 6 - ნათლულის ძმა

აქაც 6 თაობაა. მარა ეგ ხომ ჩვეულებრივი ხორციელი ნათესაობის თვლის წესია. არა, ამ ჩვენი პატარა ერისათვის ასეთი გადაჭარბები ცოტა გადამეტებული მეჩვენება. თანაც მგონია რომ პრაქტიკაში ამხელა კვლევებს არავინ ატარებს, მაშინ როცა ჩემი უფროსი თაობის ხალხში, ხშირად ნათლიები ხალხს ნათლობის მერე აღარც ყავდათ ნანახი.

მე ხორციელი ნათესაობის შემთხვევაში, 7 თაობაც მესმის და 9-ც რადგან იქ გენეტიკა და სისხლის აღრევა ხდება და ბიოლოგიურადაც ერის დეგრადაციას იწვევს ეგ. მაგრამ სულიერ ნათესაობაზე ასეთი მკაცრი აკრძალვების ვერ გამიგია.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 5 2009, 01:37 PM

staywhite

ნათლიის რაოდენობაზე არსად არ არის საუბარი. ასე რომ, ეგ ოჯახის და მშობლების საქმეა.


კი, ეგრე ითვლება. თუმცა რის საფუძველზე და რატომ, ეგ აღარ ვიცი.

KAIROS

ერთი და იმავე ადამიანის სულიერი მშობლები არიან.

k@the

იმიტომ, რომ ნათლობით (ანუ შეძენილი) ნათესაობა გვერდით შტოზე არ გადადის. გადადის მხოლოდ აღმავალზე და დაღმავალზე.

ანუ როდესაც გენეალოგიურ ხეს დავხატავთ, მოძრაობა თაობების გამოსათვლელად ნათლობთ ნათესაობის დროს გვერდზე ვერ გადავა.

ანუ ძმიშვილი ნათესავია, მაგრამ ნათლიის ძმიშვილი - არა.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 5 2009, 02:09 PM

კანონისტი
ახლა მაია რომ წავიდეს და მაგ. ბერძნებთან დაიწეროს ჯვარი, რა იქნება მაგით ცუდი? ბერძნებიც მართლმადიდებლურად წერენ ჯვარს (საიდუმლოს შესრულებას ვგულისხმობ) და რახან იმათთან დაშვებულია, მათთან მივიდეს , ამით რა დაშავდება?

პ.ს და ისედაც რაღაც გაუგებარია: ერთი ეკლესია და სხვადასხვა კანონები

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 5 2009, 05:39 PM

staywhite
საქმე ისაა, რომ ისიც ვერ გავარკვიე, ბერძნებთან დაშვებულია თუ არა ეგ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 5 2009, 07:28 PM

ვა, მერე რა მშობლებიც ხომ დაოჯახებულები არიან
სულიერი დედ-მამა არის ხორციელი ცოლ-ქმარი რაა ამაში ცუდი?
ლოგიკურად ვერაფერს ვერ ვხედავ, უფრო ლოგიკურია ერთი ნათლიის მონათლულები, ისინი ერთი ადამიანის სულიერი შვილებია და და-ძმა გამოდის, მაგრამ ეს არაა ასე გამართული ლოგიკაში.
ნუ, შევეშვათ ლოგიკას, კანონი? არის რაიმე მსგავსი კანონი?
რა გამოცდილებაა რუსებში ვნახეთ, აი რუსებში რომ წავიდეს მაია?


ამაზე ამბობს კანუდოსა ( სად დაიკარგა ) PH პროვოსლავნი ქაოს ...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 5 2009, 07:41 PM

KAIROS
აფსუს, რას დაგვხატავდა ეს წიგნი:
http://www.amazon.com/Sexuality-Marriage-Celibacy-Byzantine-Fourteenth-Century/dp/1935317008/ref=sr_1_10?ie=UTF8&s=books&qid=1241537752&sr=1-10

და ეს:
http://www.amazon.com/Marriage-divorce-accordance-Orthodox-Church/dp/B0007K2OZ2/ref=sr_1_2?ie=UTF8&s=books&qid=1241537866&sr=1-2

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 5 2009, 07:43 PM

ჩავინიშნო

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 5 2009, 07:52 PM

KAIROS

მოდი კანონიდან გავყვეთ ლოგიკას.

გვაქვს მსოფლიო კრების კანონი, რომელიც ამბობს, რომ:
1. სულიერი ნათესაობა დადგენილია.
2. დაუშვებელია დაქორწინდე ნათლიდედაზე ან ნათლიმამაზე (ნათლულის მშობელზე)

გავყვეთ მეორედან.

რატომ იკრძალება ნათლიდედაზე დაქორწინება? (ვთქვათ, მისი დაქვრივების შემთხვევაში) განა არ არის უმჯობესი, რომ სულიერმა მამამ შეირთოს ხორციელი დედა? მაგრამ, ეს აკრძალულია.

ახლა დავუბრუნდეთ პირველს.

რას ადგენს კანონი? სულიერ ნათესაობას (ამაზე დღესვე ვნახავ მილაშის კომენტარს). რა შეიძლება იყოს იგი? და ვისზე გავრცელდება?

ფაქტია, რომ თავად ნათლულსა და ნათლიაზე, აგრეთვე ნათლიასა და ნათლულის მშობლებზეც.

აქ გავიხსენოთ, რომ ნათლია ნათლულისთვის არის პირველი თაობის ნათესავი, ხოლო იგივე ხორციელი ძმა – მეორე თაობის.

თუკი დაქორწინება არ შეგვიძლია ჩვენი ნათლულის არამხოლოდ პირველი თაობის (დედა, მამა) ნათესავზე, არამედ მეორე თაობის ნათესავზეც (და, ძმა <–– ამაზეც საუბრობს ვლასტარი), მაშინ როგორღა უნდა შეიძლებოდეს ჩვენი ნათლულის პირველი თაობის ნათესავზე? (მეორე ნათლია)

აბა, ვიმსჯელოთ.....

პოსტის ავტორი: მაკუნა თარიღი: May 5 2009, 08:03 PM

კანონისტი
ერთი შეკითხვა მაქვს.


შეიძლება თუ არა ერთი ბავშვის ნათლია იყოს ცოლ-ქმარი?
თუ შეიძლება ისინი, ცალკ-ცალკე სუბიექტებად განიხილებიან თუ ერთად?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 5 2009, 08:08 PM

მაკუნა

ამაზე არ მიდის ზუსტად მსჯელობა?

არ შეიძლება, დღეს მოქმედი წესებით. საინტერესოა, რომ ცოლ-ქმრიდან როცა ერთ-ერთი ნათლიაა, მეუღლეც ითვლება ნათლიად (ნათესაობის გამოთვლისთვის), რადგან ცოლ-ქმარი გენეალოგიურ ხეში ერთი თაობაა.

პოსტის ავტორი: მაკუნა თარიღი: May 5 2009, 08:14 PM

უკვე დაქორწინებულებზე მაქვს ლაპარაკი და არა ნათლობის შემდგომ დაქორწინებაზე. ამიტომაც ვიკითხე.
კარგი მგონი გავიგე. მადლობა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 5 2009, 08:16 PM

კანონისტი

დედა, რა რთული კონსტრუქციაა.

ამ დროს ნათესაობა აღმავალი და დაღმავალი შტოთი მიდისო და...

ნუ, ვიფიქრე და არის ამაში ლოგიკა.

მოკლედ, საქმე იმაშია, რომ მე ალბათ სულიერი ნათესობა არ მესმის ბოლომდე რა მნიშვნელოვანია, რადგან პროტესტის გრძნობა კვლავ დამრჩა. განსაკუთრებით და-ძმის ნათლიებს შორის ქორწინებაზე.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 6 2009, 04:05 AM

კი მაგრამ ნათლია არც აღმავალია და არც დაღმავალი, იგი სულიერი ნათესავია მხოლოდ იმ პიროვნებისა და არა მისი ნათლიასი, თორემ მასე რომ გაყვე ჩემო კანონ, მე და შენ უახლოესი სულიერი მამიდაშვილები აღმოვჩნდებით დედის მხრიდან
მოკლედ ორი რამ აშკარაა:
1. არ არსებობს კანონი რომელიც პირდაპირ კრძალავს ამ ქორწინებას
2. არც ლოგიკა მუშაობს მთლად კარგად.

შესაბამისად თუ კანონი არაა პირდაპირი, მაშინ რატომ ვხლართავთ?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 6 2009, 10:52 AM

KAIROS

მაშინ რატომ იკრძალება ნათლულის მშობელთან ქორწინება? ამაზე არაფერი გითქვამს.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 6 2009, 12:13 PM

ნათლულის მშობელი
აქ ორი მომენტია, რამდენად გადის გარეთ "სულიერი" ნათესაობა ? პირდაპირია თუ გამავალი სულიერი ნათესაობა? აი ნათელი მაგალითი:
1. გამავალი - ე.ი. ნათესავი არ არის მეორე ნათლიისათვის სხვა ნათლია, რადგან გამავალი ნათესავია და არა აკრძალული აღმავალი ან დაღმავალი ე.ი. ქორწინება შეიძლება
2. პირდაპირი - მაშინ ბუნებრივია, რომ იმ თუ აღმავალ ან დაღმავალ სანათესაო შტოდ მივიჩნევთ მეორე ნათლიას ე.ი. ლოგიკურად მისი შვილებიც ხორციელად და მისი შვილებიც სულიერად იმ მეორე ნათლიისათვისაც უნდა იყოს პირდაპირი ხაზის ნათესავები.

მე პირველს ვემხრობი, და თუ რატომ ამას მეორეს გარჩევისას შევეცდები დავამტკიცო:
უცილობლად ენათესავებიან ერთმანეთს:
ნათლია დავითის და ნათლია ელენესათვის ნათესავებია:
გიორგი ნათლული და მისი პირდაპირი შთამომავალობა
მამა მიხეილი ( ) დედა ნინო ( )
და უკანა ხაზი ბებია და დანარჩენი თუა ვინმე კიდე ცოცხალი.
უცილობლად არ ენათესავებიან
მულებს, რძლებს, სიძეებს და ა.შ.
არ ენათესავებიან ასევე
ნათლული გიორგის სულიერ შვილებს !
ეს საყურადღებოა, რადგან თუ მირონით ნათესაობის სისტემაში არ ფუნქციონირებს საერთოდ გამავალი ხაზი ( მხოლოდ აღმავალი და დაღმავალი) არც ხორციელში და მით უმეტეს არც სულიერში, ე.ი. სულიერი ნათესაობაზე არ მოქმედებს გამავალი ხაზები.
ე.ი. მონათლულ გიორგის მიერ სხვა მონათლული არაა ნათესავი გიორგის ნათლიისათვის , რადგან იქ სხვა ემბაზია და სხვა დაბადება სხვა ხაზი იწყება და ამ ყველაფერის გადაბმა დიდი შეცდომა იქნება და აბსურდი, რადგან მაშინ ყველა ვიღაც ვიქნებით ერთმანეთისათვის.
დასკვნის სახით:
არც ნათლიისათვის არის ნათესავი მონათლულის ნათლული და იმისი შტო
და არც მონათლულისათვის არის ნათესავი მისი მომნათვლელის ნათლია ( სხვა ვინმე მონათლული ითვლება ნათლულად, ეგ ჩავასწორე მადლობა VIP -ს )
იმიტომ რომ მირონის ხაზს აკავშირებს მხოლოდ ერთი ნათესაობა პირდაპირი და ისიც ხორციელი.

თუ ასეა და ამ ხლართებში თავადაც არ დავიკარგე, მაშინ ლოგიკურად არც ნათლიები წარმოადგენენ ერთმანეთისათვის ქორწინებისათვის დამაბრკოლებელი სანათესაო ხაზს ან საერთოდ არ არიან ნათესავები.

უფ, რა დაწერონ გასაგებად ან ასე ან ისე

კაიროსი!

პ.ს.

დამატებითი სახით ასევე გასარკვევია,
რატომაა ნათლიისათვის ნათესავი მონათლულის დის შვილიშვილი?
რადგან ცენტრი არის გიორგი და არა მისი მშობლები, შესაბამისად გიორგის დაღმავალი არის დედა-მამა, ბაბუა-ბებია, და აღმავალი შვილები და შვილიშვილები, და რა შუაშია და ან ძმა და მით უმეტეს იმათი შთამომავლები?
თუმცა ამ შემთხვევაში ეს ბოლო ნაკლებად საინტერესოა...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: May 6 2009, 12:56 PM

ანუ, პიროვნების ნათლულის ნათლული, არ არის ამ პიროვნების ნათესავი?
აი ეგ მაინტერესებდა ზუსტად, დასაშვებია თუ არა ასეთი ქორწინება?

KAIROS

ასე თუ შევხედეთ, ერთი ნათლიის ნათლულებსაც არ ეკრძალებათ მაშინ ქორწინება და ეს მგონი გარკვევით წერია არაო, თუ ვცდები?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: May 6 2009, 01:00 PM

ეგ ხო, გამომრჩა, გავაკეთოთ გამონაკლისი, ეგ შეგვიძლია გამოვაკლოთ, მაგრამ სხვა რჩება მაინც

და ესეც:

ის რომ მეორე მონათლული არიან ნათესავები, გასაგებია ასეთუისე
ერთი მამის შვილებია, მაგრამ ეს მგონი აქ უნდა გაჩერდეს, სხვა გაგრძელებების გარეშე.
იდეა ხომ ესაა

მოკლედ მე რასაც ვწერ, უბრალოდ ვარაუდებია, გარდა ერთი-ორი შემთხვევისა პირდაპირი კანონები არ გვაქვს.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: May 9 2009, 08:56 AM

რატომ არ შეიძლება ბიძაშვილების და დეიდაშვილების ქორწინება მართლმადიდებელ ქრისტეანებში, როდესაც ეს მიღებულია კათოლიკურ ეკლესიაში?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 11 2009, 12:24 PM

Amuza
იმიტომ, რომ არც კათოლიკურ ეკლესიაში არ არის მიღებული

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: May 11 2009, 12:29 PM

კანონისტი

დავით აბა უკანონოდ ქორწინდებიან? სხვა თუ არაფერი ევროპის მეფეთა ქორწინებები სწორედ მასე იყო, ერთმანეთში .

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 11 2009, 12:34 PM

staywhite
როგორც ჩანს. ცალკე წავიკითხე Codex Juris Canonici და ცალკე კათოლიკე პატრს ვკითხე.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: May 11 2009, 07:49 PM

მართალია გერმანულს http://de.wikipedia.org/wiki/Ehehindernisვნახე და რამდენად საიმედოა არ ვიცი, მაგრამ

Blutsverwandtschaft bis in den vierten Grad der Seitenlinie (vermittelt über Geschwister, Onkel, Cousins ...; bis in den zweiten Grad der Seitenlinie (Geschwister) wird wie oben bereits erläutert nicht dispensiert), can. 1091 CIC;

CIC (Corpus Iuris Canonici)

გარკვევით წერია, მეოთხე ხარისხის სისხლით ნათესაობამდე იკრძალებაო ჯვრისწერა, თუმცა იქვე აღნიშნავს, როგორ ხდება გადათვლა ნათესაობის, დედ-მამიშვილებიო, ბიძა, ბიძაშვილები ... კუზინა დეიდაშვილიცაა, მაგრამ დეიდაშვილი რომ იგულისხმებოდეს, მაშინ ბიძასთან ერთად დეიდაც იქნებოდა მითითებული და ასე არაა... ??

მარა, მაგ http://www.vatican.va/archive/ENG1104/__P3Y.HTM ინგლისური თარგმანი ვნახე ინტერნეტში:

Can. 1091 §1. In the direct line of consanguinity marriage is invalid between all ancestors and descendants, both legitimate and natural.

§2. In the collateral line marriage is invalid up to and including the fourth degree.

§3. The impediment of consanguinity is not multiplied.

§4. A marriage is never permitted if doubt exists whether the partners are related by consanguinity in any degree of the direct line or in the second degree of the collateral line.


ჰმ, აქ ბიძაშვილ-დეიდაშვილობა დაკონკრეტებული არაა. უცნაურია მართლაც

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 01:26 PM

მაშ ასე, ვიწყებთ ზუსტად იმავეს გაკეთებას, რაც ღვთისმეტყველებაში დავიწყეთ, ოღონდ აქ ჯერჯერობით ცალკე თემას არ ვხსნი.

საქმე ეხება სხვადასხვა ძირითად და პრობლემატიკურ საკითხებზე ეკლესიის კანონების შეკრებას.
პირველი სწორედ ამ თემას შეეხება, კერძოდ ქორწინების აკრძალვისა და დაშვების შესახებ, იმედია ჩვენი ძმა, კანონისტი შემისწორებს რაიმე შეცდომა თუ გამეპარა და დაურთავს ასევე შესაბამის კანონებს, რომელიც მე ვერ მოვიძიე.

ქორწინების აკრძალავა ხდება სხვადასხვა შემთხვევებში, ახლა გამოვყოფთ ორს:

1. სისხლისმიერი ნათესაობა

2. მირონისმიერი ნათესაობა

დავიწყოთ დაკონკრეტება,

1. სისხლისმიერი ნათესაობა კრძალავს ქორწინებას როგორც პირდაპირი ისე გამავალი ხაზით, ასევე აღმავალი და დაღმავალი პირობებით ვიდრე მე-7 თაობამდე, მაგრამ ამ თაობათა გამოთვლა ხდება სრულიად სხვაგვარად (ზუსტად იხილეთ ქვემოთ): ანუ თაობები ითვლება არა მამა-შვილი-შვილიშვილი=3 თაობას ,არამედ თითო თაობად იგულისხმება თითოეული თავი ამ თაობაში, შესაბამისად ჩვენებურად გაგებული მეოთხე თაობა უტოლდება 7 თაობას, ანუ ეკლესიის კანონების მიხედვით მეოთხე განაყოფის შემდეგ დაქორწინება ერთმანეთში შეიძლება, თუმცა გასათვალისწინებელია ასევე ადგილობრივი ტრადიცია, რომელიც ემხრობა შვიდ თაობად გაგებულ თავიშეკავებას, თუმცა ვიმეორებთ, არ არსებობს ასეთი აკრძალვა.
თუკი მეოთხე თაობაში გადაკვეთა არ ხდება, არაა აკრძალვა ერთი გვარის მქონეთა შორის ქორწინებაში.


2. მირონისმიერი ნათესაობა ნიშნავს, რომ ერთმანეთს უნათესავდებიან და შესაბამისად ქორწინება არ შეიძლება:

I. ნათლია და ნათლული,

II. ნათლია და მეორე ნათლია

III. ნათლიის სხვადასხვა ნათლულები.

ამათ და ამათ თაობათ შორის (აღმავალი და დაღმავალი ხაზით) ქორწინება იკრძალება 9 თაობაში (გამოთვლის იგივე წესით, უთანასწორდება ჩვენს მე-6 თაობას), მაგრამ მხოლოდ პირდაპირი ხაზით და არა გამავალით, ანუ ნათესავია მშობელი და შვილი, მაგრამ არა მშობლის/შვილის/ნათლია ნათლულის და ა.შ. ძმა ან დეიდაშვილი და ა.შ.

-------------

ახლა კანონები:

აქ ბოლოში ნახავთ თაობათა გამოთვლის წესს:




გაგრძელება იქნება;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 2 2009, 02:09 PM

აქ არის საკმაოდ კარგად ჩამოყალიბებული ქორწინება რა შემთხვევაშია დაუშვებელი

ПРЕПЯТСТВИЯ К ЗАКЛЮЧЕНИЮ БРАКА


1. Виды препятствий:
Препятствия могут быть абсолютными, исключающими для определенного лица вступление в брак с кем бы то ни было, и условными, делающими невозможным брак между определенными лицами из-за их родственных отношений. Причем, кроме кровного родства, препятствия могут заключаться также в отношениях свойства или родства духовного.

2. Абсолютные препятствия к браку. Абсолютными препятствиями к браку, одновременно расторгающими его, считаются следующие.

Первое. Лицо, состоящее в браке, не может вступить в новый брак, ибо христианский брак - безусловно моногамный, то есть единобрачный.

Второе. Брак священных лиц, заключенный после посвящения в сан, признается незаконным.

Третье. Согласно 16-му правилу Халкидонского Собора, 44-му правилу Трулльского Собора, 5-му правилу Константинопольского Двукратного Собора, 18-му и 19-му правилам святого Василия Великого, монахам и монахиням запрещается вступать в брак после принесения ими обетов.

Четвертое. В соответствии с церковным законом, вдовство после третьего брака считается абсолютным препятствием к новому браку. Согласно «Томосу единения» (920 г.), изданному Патриаршим Синодом при Патриархе Константинопольском Николае (901-907 гг.; 912-925 гг.), «никто не должен дерзать вступлением в четвертый брак». А если таковой брак будет заключен, то он должен считаться несуществующим.

Пятое. Препятствием к вступлению в брак является виновность в расторжении предыдущего брака. Виновный в прелюбодеянии, из-за которого расторгнут первый брак, не может вступать в новый брак.

Шестое. Препятствием к браку является также физическая и духовная неспособность к нему (идиотизм, душевная болезнь, лишающая человека возможности свободно проявлять свою волю). Гражданские законы большинства государств, христианских и нехристианских, объявляют браки с душевнобольными и безумными недействительными. Безумными в этом случае признаются люди, не имеющие здравого рассудка с младенчества441.
Что же касается физической неспособности к браку, то в «Синтагму» Матфея Властаря внесена 98-я новелла императора Льва Мудрого, воспрещающая евнухам вступление в брак.

Седьмое. Для вступления в брак существуют определенные возрастные границы. Возраст, раньше которого не разрешается вступать в брак, - брачное совершеннолетие - не всегда совпадает с гражданским совершеннолетием. В «Эклоге» Льва Исаврянина и Константина Копронима для вступающих в брак определен возраст: 15 лет для мужчин и 13 - для женщин

Восьмое. Препятствием к браку является и отсутствие согласия на него со стороны родителей жениха или невесты.
В настоящее время, ввиду радикально изменившегося правопорядка, когда совершеннолетние дети в полной мере юридически освобождены от зависимости родителей, в том числе и при вступлении в гражданский брак, вероятно, и священник, чтобы венчать лиц, состоящих в гражданском браке, не имеет необходимости осведомляться о согласии родителей на такой брак, и не должен видеть непреодолимого препятствия к браковенчанию в отсутствии такового согласия. Но благодатное значение родительского благословения, разумеется, сохраняет свою силу, и на его отсутствие нельзя смотреть как на ничего не значащее обстоятельство.

Девятое. Российское брачное законодательство синодальной эпохи знало также и юридические препятствия к браку. Лицам, состоявшим на государственной службе, запрещалось вступать в брак без разрешения начальства. Запрещалось вступать в брак военнослужащим нижних чинов до увольнения в запас.



3. Условные препятствия к браку. Помимо абсолютных препятствий к браку, существуют так называемые условные препятствия, запрещающие брак между определенными лицами в силу родственных или духовных их связей.

Первое. Отсутствие близкого кровного родства между женихом и невестой - необходимое условие при вступлении в брак. Это относится не только к лицам, рожденным в законном браке, но и к внебрачным детям. При нарушении этого условия происходит преступное кровосмешение.
Близость кровного родства измеряется степенями, а степени устанавливаются по числу рождений: между отцом и сыном, между матерью и сыном - одна степень кровного родства, между дедом и внуком - две степени, между дядей и племянником - три. Ряд степеней, следующих одна за другой, составляют родственную линию. Родственные линии бывают прямыми и боковыми. Прямая линия считается вос­ходящей, когда идет от данного лица к его предкам, и нисходящей, когда идет от предков к потомкам. Родственники, происходящие от общих родоначальников, связаны боковыми линиями родства (например, племянник и дядя; двоюродные и троюродные братья).
Для определения степени кровного родства следует установить число рождений, связывающих двух лиц: троюродных братьев и сестер связывает родство в шестой степени, троюродного дядю с племянницей - родство в седьмой степени. Кровное родство братьев и сестер и, соответственно, их потомков между собою при происхождении от общей матери, но разных отцов (единоутробные братья и сестры) или общего отца, но разных матерей (единокровные) исчисляется точно так же, как и родство между братьями и сестрами, имеющими одних и тех же мать и отца. Следовательно, единоутробные брат и сестра состоят во второй степени кровного родства, а их дети между собою - в четвертой степени родства, как если бы их родители были полными братом и сестрой.
В христианской Церкви браки между лицами, связанными кровным родством по прямой линии либо близким боковым родством, строго запрещаются. Апостольское правило 19-е гласит: «Имевший в супружестве двух сестер или племянницу не может быть в клире». Значит, брак между лицами, находящимися в третьей степени бокового родства, рассматривался в Древней Церкви как недозволительный. Отцы Трулльского Собора постановили расторгать браки между двоюродным братом и сестрой (прав. 54-е). В «Эклоге» императоров Льва Исаврянина и Константина Копронима содержится также запрещение браков между троюродным братом и сестрой, то есть находящимися в шестой степени бокового родства. Константинопольский Собор 1168 года, состоявшийся при Патриархе Луке Хрисоверге, повелел, безусловно, расторгать браки между лицами, состоявшими в седьмой степени бокового кровного родства.

Второе. Помимо отношений кровного родства, препятствием к браку служат отношения свойства. Они возникают из сближения двух родов через брак их членов. Свойство приравнивается к кровному родству, ибо муж и жена - одна плоть. Свойственниками являются: тесть и зять, свекровь и невестка, отчим и падчерица, шурин и зять. Для определения степени свойства складываются обе родственные линии, а между мужем и женой связывающей их степени не существует. Таким образом, теща и зять состоят в первой степени свойства, невестка и деверь - во второй, племянник мужа и племянница жены - в шестой степени свойства; двоюродный брат жены и тетка мужа - в седьмой степени. Такое свойство называется двухродным. Но церковное право знает и трехродное свойство, то есть когда через два брака соединяются три рода. Например, между конкретным лицом мужского пола и женою его шурина - вторая степень трехродного свойства; между этим лицом и второй женой его тестя (не матерью его жены) - первая степень трехродного свойства.
Трулльский Собор запретил браки не только между лицами, состоящими в четвертой степени родства, но и в четвертой степени бокового свойства: «Аще кто совокупляется в общение брака со своею двоюродною сестрою, или аще отец и сын с материю и дщерью, или с двема девами сестрами отец и сын, или с двумя братиями матерь и дщерь, или два брата с двема сестрами: да подвергаются правилу седмилетней епитимии, явно по разлучении их от беззаконнаго супружества» (прав. 54-е).

Третье. Препятствием к браку является также и наличие духовного родства. Духовное родство возникает вследствие восприятия новокрещенного от купели Крещения. После того, как установилась практика иметь восприемника и восприемницу при Крещении, император Юстиниан запретил брак между восприемником и воспринятой, мотивировав это тем, что «ничто не может в такой мере возбуждать отеческой любви и установить столь правомерного препятствия к браку, как это». Отцы Трулльского Собора в 53-м правиле запретили браки между восприемниками и родителями воспринятых. В «Василиках» запрещение браков между лицами, состоящими в духовном родстве, распространено и на третью степень: воспринявший кого-либо от святого Крещения не должен жениться на этой особе, потому что она ему дочь, ни на ее матери или дочери. Не может также жениться на перечисленных лицах и сын восприемника. «Определением» Константинопольского Синода, имевшим место при Патриархе Николае III Грамматике (1084-1111 гг.), наличие духовного родства до седьмой степени включительно, подобно кровному родству, признано было препятствием к браку. Но степени эти определены только по нисходящей линии от восприемника и воспринятого, а по восходящей линии лишь в первой степени - мать воспринятого и восприемника.

Четвертое. Препятствие к браку возникает из отношений так называемого гражданского родства - усыновления. В Риме и Византии, входя в семью через усыновление, усыновленный не мог вступать в брак с близкими родственниками усыновителей. Но этот запрет был действителен только до гражданской эмансипации усыновленного или удочеренной.

Пятое. Взаимное согласие вступающих в брак является непременным условием законности и действительности брака. В чинопоследование Таинства Брака внесены вопросы о том, вступают ли жених и невеста в брак свободно и непринужденно. Поэтому браки, заключенные по принуждению, признаются недействительными, от кого бы такое принуждение ни исходило, хотя бы и от родителей.

Шестое. Важное условие для признания действительности брака - единство религии.

Седьмое. Российское брачное право не знало препятствий к браку, вытекающих из принадлежности желающих вступить в брак к разным сословиям.



4. Возможность признания законности ранее незаконного брака. Как писал епископ Далматинский Никодим (Милаш), незаконный брак «может быть впоследствии признан законным, если при его заключении были такие препятствия, которые можно устранить без нарушения основы брака. Это бывает: 1) когда брак заключен раньше установленного законом возраста, а между тем супруги уже достигли этого возраста; 2) когда во время заключения брака один из супругов был неспособен к исполнению супружеских обязанностей, а затем излечился от недуга; 3) когда при заключении брака один из супругов в умственном отношении был болен, а затем выздоровел и в полном сознании изъявил согласие на брак; 4) когда при заключении брака было употреблено над известным лицом насилие, угроза или обман, но после этого лицо заявило о своем добровольном согласии на брак; 5) когда старшие не дали своего согласия на брак, а потом согласились; б) когда венчание было совершено без оглашения, но впоследствии получено дозволение; 7) когда брак был заключен между крещеным и некрещеным лицом, которое потом приняло крещение»446. Право на признание законности таких браков принадлежит той церковной власти, к компетенции которой относится решение брачных дел.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 04:39 PM

მადლობა ესეც იყოს და შევაჯამებ მერე ქართულად, თუ რაიმე ექნება დასამატებელი ჩემს ზემო პოსტს დავამატებ:

В. А. Цыпин
Церковное право


http://www.krotov.info/libr_min/23_ts/tsyp/in_4.htm

და რაღაც მონახაზი გვექნება ფორუმზე.

იხარე;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 2 2009, 04:46 PM

[16:07:12] VA.GU says: xota davigruze da magitom shemovixede shensken
[16:07:37] mnateus says: ratom xar dagruzuli?
[16:07:45] VA.GU says: rato da jvrisceraze
[16:08:07] VA.GU says: nu ici shen, yvela katolike acydeba magas
[16:08:15] VA.GU says: saqartveloshi
[16:08:17] mnateus says: ?
[16:08:21] mnateus says: omg
[16:08:26] mnateus says: gadanatvla mogtxoves?
[16:08:55] VA.GU says: itxoven mara shansi araa
[16:09:01] mnateus says: ar gabedo....
[16:09:16] mnateus says: amazrzenia ubralod


მრწამსის მუხლს არღვევთ ბატონებო.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 04:48 PM

რა შუაშია ახლა აქ?
ოფფები წაშალეთ გთხოვთ,
მნათე რა მოგდის?
ჩვენთან ასეთი ტრადიციაა, არ უნდა წავიდეს სხვაგან,
ამაზრენი არა ის...

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 2 2009, 04:53 PM

KAIROS

მე რაც დავწერე ისიც ციპინია, უბრალოდ ცოტა შევამოკლე, ძალიან ვრცლად იყო:
http://www.klikovo.ru/db/book/msg/4210

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 04:57 PM

ხო მივხვდი უბრალოდ ლინკი მივაწერე
მადლობა.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 2 2009, 04:58 PM

თქვენთან მრწამსის დარღვევის ტრადიციაა? შეიძლება იყოს ტრადიცია ორჯერ ნათლობისა?

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 2 2009, 04:59 PM

k@the

კათოლიკებთან მეოთხე ხარისხამდე სისხლით ნათესაობის შემთხვევაში აკრძალულია, მაგრამ არსებობს ე.წ. დისპენსაციები, ანუ იკონომია ჩვენი გაგებით, კანონის შემსუბუქება. აქედან გამომდინარე, იერარქიისადმი მიმართვის შემთხვევაში შეიძლება მიიღონ ქორწინებაზე ნებართვა მეოთხე ხარისხის ნათესაობის დროს. აბსოლუტურად აკრძალული მხოლოდ მეორე ხარისხია.

ანუ ბიძაშვილებს შეუძლიათ დაქორწინება, მხოლოდ ნებართვაა საჭირო.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 05:02 PM

კარგი ახლა შეეშვი ამ დემაგოგიას.
კათოლიკებიც შესანიშნავად ნათლავდნენ ადრე მართლმადიდებლობიდან წასულებს, მნათე არ შეიძლება ასე, ჯერ ისწავლე და მერე გადახტი.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 2 2009, 05:03 PM

და მერე ეგ ნორმალური იყო? ასეთი იდიოტური დამოკიდებულება ჩვენგან წამოვა თუ თქვენგან, ნორმალურია?

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 2 2009, 06:34 PM

ანუ ქორწინდება მართლმადიდებელზე და გადანათვლას თხოვენ?




კათოლიკებს რას უყურებთ, თქვენ ის აკეთეთ რაც სწორია, სამაგიერო კი არ უნდა უხადოთ მათ ვინც შეცდომას უშევებენ... ეკლესიის ტრადიცია იყო რომ ერეტიკოსების(თუ რაღაცა "წყალწაღებული" არ იყო, თუნდაც გნოსტიკოსი ან საბელიანისტი) გადანათვლა არ ხდებოდა... მემგონი კონსტანტონოპოლის კრების ერთ-ერთი კანონი იყო... მანამდე მახსოვს ამაზე ტერტულიანე საუბრობდა მგონი...

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 2 2009, 06:59 PM

ტრადიციებს მაინც ნუ გვასწავლი, რა...

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 2 2009, 07:06 PM

IV საუკუნემდე ეგეთი ტრადიცია იყო და მერე შეცვლიდით ალბათ ეჭვი არ მეპარება...

უხეში ხარ...

აჰა თქუენ კონსტანტინოპოლის კრების განჩინება:

Canon VII.

Those who from heresy turn to orthodoxy, and to the portion of those who are being saved, we receive according to the following method and custom: Arians, and Macedonians, and Sabbatians, and Novatians, who call themselves Cathari or Aristori, and Quarto-decimans or Tetradites, and Apollinarians, we receive, upon their giving a written renunciation [of their errors] and anathematize every heresy which is not in accordance with the Holy, Catholic, and Apostolic Church of God. Thereupon, they are first sealed or anointed with the holy oil upon the forehead, eyes, nostrils, mouth, and ears; and when we seal them, we say, “The Seal of the gift of the Holy Ghost.” But Eunomians, who are baptized with only one immersion, and Montanists, who are here called Phrygians, and Sabellians, who teach the identity of Father and Son, and do sundry other mischievous things, and [the partisans of] all other heresies—for there are many such here, particularly among those who come from the country of the Galatians:—all these, when they desire to turn to orthodoxy, we receive as heathen. On the first day we make them Christians; on the second, catechumens; on the third, we exorcise them by breathing thrice in their face and ears; and thus we instruct them and oblige them to spend some time in the Church, and to hear the Scriptures; and then we baptize them.

ანუ არიანელებს და სხვა სახის ერეტიკოსებს იღებდნენ ეკლესიაში გადანათვლის გარეშე... ხოლო საბელიანისტებს და მათნაირებს კი როგორც წარმართებს და ამიტომ თავიდან ნათლავდნენ...

ეხლა კათოლიკებს თუ წარმართებად თვლით მაშინ სხვა საქმეა...

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Dec 2 2009, 07:25 PM

Otherguy

არ უნდა გაგიკვირდეს უხეში მოპყრობა. შენი დამოკიდებულება აღიზიანებს ხალხს და იმიტომაც იღებ ასეთ პასუხებს.

კი ბატონი აღნიშNულ კანონში ის წერია რასაც ამბობ, ამას არავინ უარყოფს. ეს საკითხი ჯერ კიდევ II-III საუკუნეებიდან იყო განხილვის საგანი ეკლესიაში. რომში მაგალითად არ ნათლავდნენ ახლიდან ზოგიერთი ერესიდან მოსულ პიროვნებას, რასაც მკაცრად კიცხავდა კვიპრიანე კართაგენელი. თუმცა კრებამ მიიღო მაინც უფრო სწორი პოზიცია.

მოციქულთა 47-ე კანონის განმარტებისას მილაში ამბობს, რომ კათოლიკე, რომელიც მართლმადიდებელ ეკლესიაში, ასე ვთქვათ, გადავა, ის არ უნდა მოინათლოს ხელმეორედ. შესაძLოა ამ აზრს დავეთანხმოთ, მაგრამ ამ საკითხს რომ დღეს კრება სჭირდება ეს უდავოა.

მე პირადად იმ პოზიციას ვეპყრობი, რაც კრების აქტშია გამოხატული.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 2 2009, 08:18 PM

Otherguy

IV საუკუნემდე ეგეთი ტრადიცია ვერ იქნებოდა უბრალოდ იმიტომ, რომ არ იყო არანაირი საერთო ტრადიცია. სხვადასხვა ადგილას სხვადასხვაგვარად იქცეოდნენ


კონსტანტინეპოლის კრების დროს ვერ ილაპრაკებდნენ კათოლიკებზე.
ხოლო რაც შეეხება სქიზმის შემდგომ პერიოდს, გადანათვლის ტრადიცია ბევრად უფრო ხანგრძლივია, ვიდრე სხვა სახით მიღების. ასე რომ თუ გინდა შეგიძლია თეოლოგიაზე ისაუბრო ამ საკითხთან მიმართებაში, მაგრამ არა ტრადიციებზე.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 08:32 PM

თემა ეხება ქორწინებას და მისი აკრძალვის და დაშვების კანონებს.

დაბნეულო, შენ ჩუ , რაც შეეხება თავიდან მონათვლას, ჩვენ გვქონდა მაგაზე ცალკე თემა, სადაც შევეხეთ, რომ ისტორიის განმავლობაში ყველა ეკლესიას ქონდა თავისი ტრადიცია, ხშირად პოზიცია იყო საერთო, რომ მაგალითად მოენათლათ ყველა საბელიანისტებს, ხანდახან ეს პოზიცია ეკლესიიდან ეკლესიაში იცვლებოდა, მაგალითად იგივე სომხები, ჩვენთან ითხოვდნენ თავიდან ნათლობას გადმოსვლისას, სხვებთან არა, ან პირიქით, მეტიც ზოგჯერ ეს კანონიკური მიდგომა ეკლესიაში იცვლებოდა დროში.
ასე რომ თემის ირგვლივ , გთხოვთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Dec 2 2009, 09:09 PM

ოჰ კარგი ერთი... სულ იმას ამბობთ ნიკეა-კონსტანტინოპოლის კრედოში რაღაც შეცვალეს და მიამატეს კათოლიკებმაო, და ეხლა იმის ლაპარაკი რომ მწვალებელთა მიღება ეკლესიაში ნათლობის გარეშე არ უნდა ხდებოდეს რა წესია?

მერე რა რომ გაყოფილები არ იყვნენ კათოლიციზმი და მართლმადიდებლობა? იქ იყო ნათლად დაწერილი თუ ვინ უნდა მონათლულიყვნენ თავიდან...

არიანელები არ ინათლებლოდნენ თავიდან და კათოლიკები უნდა მოინათლონ?

კათოლიკები წარმართები არიან? წარმართებს იღებდნენ ეგრე ეკლესიაში და იმ მწვალებლებს ვინც ძალიან იყვნენ ჩამორჩენილები ეკლესიას - საბელიანისტებს, გნოსტიკოსებს და ასეთებს...

მარტო კონსტანტინოპოლის კრება რატომ, ავიღოთ წმინდა დიონისე:

"Those baptized in the name of three persons...though baptized by heretics..shall not be rebaptized. But those converted from other heresies shall be perfected by the baptism of the Holy Church." (St. Dionysius, Letters and Treatises,p.54).

პ.ს. მეტს აღარ გავაოფებ, ბოდიშს ვიხდი...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 09:33 PM

კაცო, შენ გაჩერდი, არ ხარ მართლმადიდებელი და ნუ ასწავლი ეკლესიებს რა უნდა გააკეთონ, არ წყდება მასე მონათვლა არ მონათვლის საკითხი, როგორც დაგიწერე ეს სხვადასხვა პერიოდში იცვლებოდა, და კონკრეტული ეკლესიის კონკრეტული მიდგომით წყდება.
შეეშვი ჩვენი კანონების განკითხვას და ასევე შეეშვი საერთოდ მართლმადიდებლობის განხილვას.
შევახსენებ საზოგადოებას, აქ ვსაუბრობთ ქორწინებაზე და ვთხოვ ადმინისტრაციას ეს თემისგარეშე პოსტები სხვაგან გადაიტანოს.

ვფიქრობ, შენ ცოტა მკაცრად უნდა მოგექცნენ, ზედმეტი მოგდის შეეშვი ჩვენი ეკლესიის კანონების განკითხვას, ასე და შენ თუ არ მოგწონს, ვწუხვართ, მაგრამ არ შეიცვლება, დანარჩენი არკვიე აპოლოგეტიკაში!!!!

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Dec 2 2009, 09:34 PM

Otherguy

არ იყო ნათლად დაწერილი. როგორც პირველ, ასევე მეორე ჯგუფში მოხვედრილები საკმაოდ სერიოზულ ერეტიკულ სწავლებას შეიცავენ.

მაგ კრებების გარდა არსებობს ადგილობრივი კრებების კანონები, რომლებიც კონკრეტულად კათოლიკებს ეხებათ და მათ მონათვლას.
ვფიქრობ მაგ კრებებზე დამსწრე სასულიერო პირებმა შენზე კარგად იცოდნენ სჯულის კანონი

საერთოდაც შენ ტრადიციებზე გქონდა პრეტენზია, ხოდა ტრადიციით, უკვე საკმაოდ ძველ ევხოლოგიონებში ჩნდება ნათლობისას სპეციალური შეკითხვები იმათთვის, ვინც კათოლიკურადაა მონათლული და მართლმადიდებლურად ინათლება.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 09:44 PM

ქორწინების აკრძალვისა და დაშვების შესახებ, იმედია ჩვენი ძმა, კანონისტი შემისწორებს რაიმე შეცდომა თუ გამეპარა და დაურთავს ასევე შესაბამის კანონებს, რომელიც მე ვერ მოვიძიე.

ქორწინების აკრძალავა ხდება სხვადასხვა შემთხვევებში, ახლა გამოვყოფთ ორს:

1. სისხლისმიერი ნათესაობა

2. მირონისმიერი ნათესაობა

დავიწყოთ დაკონკრეტება,

1. სისხლისმიერი ნათესაობა კრძალავს ქორწინებას როგორც პირდაპირი ისე გამავალი ხაზით, ასევე აღმავალი და დაღმავალი პირობებით ვიდრე მე-7 თაობამდე, მაგრამ ამ თაობათა გამოთვლა ხდება სრულიად სხვაგვარად (ზუსტად იხილეთ ქვემოთ): ანუ თაობები ითვლება არა მამა-შვილი-შვილიშვილი=3 თაობას ,არამედ თითო თაობად იგულისხმება თითოეული თავი ამ თაობაში, შესაბამისად ჩვენებურად გაგებული მეოთხე თაობა უტოლდება 7 თაობას, ანუ ეკლესიის კანონების მიხედვით მეოთხე განაყოფის შემდეგ დაქორწინება ერთმანეთში შეიძლება, თუმცა გასათვალისწინებელია ასევე ადგილობრივი ტრადიცია, რომელიც ემხრობა შვიდ თაობად გაგებულ თავიშეკავებას, თუმცა ვიმეორებთ, არ არსებობს ასეთი აკრძალვა.
თუკი მეოთხე თაობაში გადაკვეთა არ ხდება, არაა აკრძალვა ერთი გვარის მქონეთა შორის ქორწინებაში.


2. მირონისმიერი ნათესაობა ნიშნავს, რომ ერთმანეთს უნათესავდებიან და შესაბამისად ქორწინება არ შეიძლება:

I. ნათლია და ნათლული,

II. ნათლია და მეორე ნათლია

III. ნათლიის სხვადასხვა ნათლულები.

ამათ და ამათ თაობათ შორის (აღმავალი (1 თაობა) და დაღმავალი ხაზით 6/9 თაობა) ქორწინება იკრძალება 9 თაობაში (გამოთვლის იგივე წესით, უთანასწორდება ჩვენს მე-6 თაობას), მაგრამ მხოლოდ პირდაპირი ხაზით და არა გამავალით, ანუ ნათესავია მშობელი და შვილი, მაგრამ არა მშობლის/შვილის/ნათლია ნათლულის და ა.შ. ძმა ან დეიდაშვილი და ა.შ.

დაზუსტებით:


ანუ ნათესავია ნათლია-მონათლული , ნათლია/მეორე ნათლია, ნათლია/მისი მონათლულები და არა ამათი დეიდაშვილ, ბიძაშვილ და სხვა გამავალი ნათესავები.

-------------

ახლა კანონები:

ციტატა
ცნობილი კანონიკური კრებული ე.წ. "მათე ვლასტარის ანბანური სინტაგმა", სადაც ასო B-ს მე-8 თავში ვკითხულობთ, რომ :


"ამდენად ზოგიერთნი ამტკიცებენ, რომ რამდენადაც კანონით (VI მსოფ. კრ. 53-ე კან.) და კანონმდებლობით სულიერი ნათესაობა აღემატება ხორციელს, ამიტომ ამგვარად დანათესავებულებმა უნდა დაიცვან შვიდი თაობის აკრძალვის წესი, იმდენივე, ე.ი. რაც სისხლით ნათესაობის დროს; უმრავლესობა კი ასე არ ფიქრობდა, თუმცა - იმაზე, რომ აკრძალვა ვრცელდება მხოლოდ იმ პირზე, რომელიც ზემომოყვანილ კანონშია აღნიშნული.
----
(კანონისტის კომენტარი)

ამდენად, შვილად აყვანის ორივე შემთხვევაში [გულისხმობს შვილებას და ნათლობას, დ.ჩ.] თაობა გამოითვლება განსხვავებულად, ვიდრე სისხლით ნათესაობოს დროს: რამდენადაც იქ (ე.ი. სისხლით ნათესაობაში) მამა ღვიძლ ძმათა მიმართ (თავისი შვილების) არის პირველი თაობა, ხოლო აქ (შვილების დროს) სულიერი მამა ძის მიმართ, რომელიც მან იშვილა, არის პირველი თაობა, (თავისი სულიერი) ძის ხორციელი მამის მიმართ - მეორე თაობა, რის გამოც ითვლება მის ძმად, ხოლო მისი სულიერი ძეების ხორციელ ძმათა მიმართ - მესამე თაობად, რამდენადაც ისინი არ აუყვანია შვილად; ხოლო სულიერი ძე იქნება მეორე თაობა თავის ხორციელ ძმათა მიმართ, ხოლო ხორციელი მამის მიმართ - პირველი, ისევე როგორც სულიერი მამა.

ამიტომაც, დასაშვებია ცოლად მოყვანა ნათლიმამის დისა."

მოქმედებს ორი წესი:

პირველი:
ნათლობით ნათესაობა გვერდით შტოზე არ გადადის.
ერთი და იმავე ბავშვის ნათლიები ნათესავებად ითვლებიან და მათ შორის ქორწინება დაუშვებელია.


ციტატა
ყრმებისათვის, რომლებიც მოინათლნენ წმიდა ემბაზში,
სვიმეონ თესალონიკელისა

არის ვიღაც ორი კაცი, რომელთა შორისაც არ არის რაიმე ნათესაობა. თუ მათი შვილები ერთიდაიგივე კაცმა მონათლა, აღარ შეიძლება მათი ცოლ-ქმრობა, ვინაიდან ორივე ერთი და იმავე კაცის მონათლულები არიან, ე.ი. ერთი სულიერ მამის ამოყვანილები წმიდა ემბაზიდან.

აქ ბოლოში ნახავთ თაობათა გამოთვლის წესს:

ციტატა
ჯვრისწერისა და მასში მირონით (ანუ ნათლისღებით) ნათესაობას ეთმობა მათე ბლასტარის ანბანური სინტაგმის ასო B, თავი 8 "საქორწინო ხარისხებისა და აკრძალვის თაობაზე"

VI მსოფლიო კრების 53- კანონი ამბობს, რომ "რამდენადაც სული აღმატებულია ხორცზე, იმდენად სულიერი ნათესაობა აღსრულებული წმინდა და გამომსყიდველი ნათლისღებით აღმატებულია ხორციელზე". წმ. კრება აღნიშნავს, რომ გავრცელებულია ნათლისღებით დანათესავებულთა (არ მიუთითებს ხარისხებს) შორის ჯვრისწერა, ადგენს რომ კატეგორიულად აიკრძალოს მსგავსი რამ, და ასეთი ჯვარდაწერილნი გაიყარონ, წინააღმდეგ შემთხვევაში მათ დაედებათ მრუშებისათვის დადგენილი ეპიტიმია

რაც შეეხება ეპისკოპოს ნიკოდიმოს მილაშის კომენტარს ამ კანონზე, იგი აღნიშნავს, რომ თავიდან იმპერატორ იუსტინიანეს 530 წლის 1 ოქტომბრის ნოველით მიმრქმელს აეკრძალა ქორწინება მხოლოდ თავის ნათლულთან. თუმცა შემდგომ პერიოდში, მალევე გაჩნდა აკრძალვა ნათლულის შვილებთან დაკავშირებითაც.

ნიკოდიმოსი უთითებს, რომ ტრულის კრების ამ კანონის საფუძველზე, რომელმაც სულიერი ნათესაობა ხორციელზე აღმატებულად ცნო, ბიზანტიაში შემდგომ პერიოდში უფრო გამკაცრდა მოთხოვნები ჯვრისწერასთან დაკავშირებით და მიაღწია მე-7 თაობამდე (ციტატა: Χριστοδούλου Πρоχειρον νομικоν. Κωνσταντινούπολις, 1889, გვ. 198-201)

რუსეთის იმპერიაში, იმპერატორის უმაღლესად ბოძებული 1810 წლის 19 იანვრის ბრძანებულებით სამოქალაქო ურთიერთობებში აკრძალული იყო ქორწინება მხოლოდ მეორე თაობის ჩათვლით.

საგულისხმოა "თაობის" გამოთვლის წესი. გავრცელებულია, რომ ეს არის პირდაპირ შტოზე "ზეაღსვლა", რათა ორი ადამიანი მივიდეს "საერთო წინაპრამდე". რეალურად კი, კანონიკურ ურთიერთობებში, ანბანური სინტაგმის მიხედვით გამოიყენება თავებზე გადათვლა, ანუ არა საერთო წინაპრამდე მისვლა, არამედ ორ ნათესავს შორის საგვარეულო "ხე"-ში ერთმანეთამდე მისვლა

ანუ, რომ განვმარტოთ. მერამდენე თაობა (თავია) ჩემთვის ბიძაშვილი?

მე --> მამაჩემი (1) --> ბაბუაჩემი (2) --> ბიძაჩემი (3) --> ბიძაშვილი (4)

აი, სწორედ ამ წესით გამოითვლება მე-7 თაობა (და არა ასე, რომ ბაბუაჩემის (2) ბაბუის (2) ბაბუის (2) მამის (1, სულ 7) შთამომავლები ვინც არიან, ყველა ჩემი ნათესავია)

აღმოჩნდა, რომ ციპინი არაფერს ახალ არ წერს ნათლობითი ნათესავობის შესახებ, რაც ჩვენ დავწერეთ, იგი უფრო განავრცობს სხვა მხრივ დაბრკოლებებზე,სადაც გამოყოფს საეკლესიო ქორწინების 9 ძირითად და 7 პირობით
დაბრკოლებას

შემოკლებით დავწერ მათაც:

ძირითადი და საყოველთაო დაბრკოლებებია ანუ ქორწინება აკრძალულია და არ შეიძლება:

1. უკვე ქორწინებაში მყოფი პირი ვერ შევა ახალ ქორწინებაში, რადგან ქრისტიანული ქორწინება მონოგამიურია ანუ ერთქორწინებადია (ანუ ერთი ცოლი და ერთი ქმარი).

2. აკრძალულია და უკანონოა უკვე ნაკურთხ სამღვდელო პირთა ქორწინება

3. შესაბამისად აკრძალულია უკვე აღკვეცილ ბერთა ან მონაზონთა ქორწინება.

4. აკრძალულია მეოთხედ ქორწინება (ანუ მესამე ქორწინების შემდეგ ქვრივობა დაურღეველია)

5. აკრძალულია იმათი ხელმეორედ ქორწინებაც, რომლებიც იყვნენ პირველი ქორწინების დარღვევის მიზეზნი მაგალითად მრუშობის გამო.

6. აკრძალულია ქორწინება ფიზიკურ (ევნუხობა, სქესობრივი კავშირის დამყარების შეუძლებობა) და ფსიქიურად (იდიოტიზმი, საკუთარი ნების თავისუფლად გამოხატვის შეუძლებლობა) უძლურ/ავადმყოფთა, უმრავლეს ქვეყანათა საერო კანონებითაც იკრძალებს ფსიქიურად ავადმყოფთან ქორწინება.

7. აკრძალულია ქორწინება 15 წლამდე მამაკაცის და 13 წლამდე ქალის ქორწინება.

8. აკრძალულია მშობელთა თანხმობის გარეშე ქორწინება, თუმცა დღეს ეს აბსოლუტურ დაბრკოლებად არ ითვლება და ეპისკოპოსის კურთხევას ითხოვს.

9. ზოგიერთი ქვეყნის კანონმდებლობის აკრძალვას იმავე ქვეყნებში იზიარებს ეკლესია, ანუ იკრძალება სამხედრო სავალდებულო სამსახურში ყოფნის დროს ქორწინება და ვინც სახელმწიფო სამსახურში იყო საკუთარი უფროსობის უფლების გარეშე ეკრძალება ქორწინება (საქართველოს სახელმწიფოს შემთხვევაში არ მაქვს ინფორმაცია მსგავსი აკრძალვების არსებობისა და რამდენად იზიარებს მათ ეკლესია.

პირობითი დაბრკოლებებია ქორწინების აკრძალვაზე, როდესაც გარკვეულ პირთა შორის არსებობს სისხლისმიერი ან მირონისმიერი ნათესაობა და ეს მხოლოდ გარკვეულ თაობებზე ვრცელდება.

1. აკრძალულია ქორწინება ახლო სისხლით ნათესავზე ანუ იგივე სისხლიაღრევა , მნიშვნელობა არა აქვს სისხლით ნათესავი კანონიერი შვილია თუ უკანონო, იგი მაინც სისხლით ნათესავია , ასეა შვიდი თაობის განმავლობაში, თაობათა გამოთვლის წესზე ზემოთ ვისაუბრეთ.

2. აკრძალულია ქორწინება შემავალი ხაზითაც, ანუ ქორწინებით დანათესავებულთა შორის ოთხი თაობის განმავლობაში

3. აკრძალულია ქორწინება მირონით დანათესაობის შემთხვევაში, დაწვრილებით იხილეთ ზემოთ.

4. აკრძალული ქორწინების ყველა მოთხოვნები ვრცელდება ასევე სამოქალაქო კანონით ნაშვილებზეც.

5. აუცილებელია ორმხრივი თანხმობა ქორწინებაში შესვლისას, ძალადობით ქორწინება არ შეიძლება.

6. აუცილებელია ერთი რელიგიის აღმსარებლობა (ქრისტიანი და ქრისტიანი, სხვადასხვა ეკლესიაში საბერძნეთის, რუსეთის უცხოეთში მყოფი ეკლესიები უშვებენ ქორწინებას მართლმადიდებელს და არა მართლმადიდებელს შორის (კათოლიკე და ა.შ.) , პირობით, რომ შვილები მართლმადიდებლები იქნებიან, ხოლო მართლმადიდებლურ ქვეყნებში ზოგან ეს აკრძალულია და აუცილებელ პირობად ითვლება არამართლმადიდებლის მოქცევა მართლმადიდებლობაზე იმ ეკლესიაში მიღებული კანონ-ტრადიციის მიხედვით).

7. შეიძლება ზოგი აკრძალვა შემდეგ ნებადართულ იქნას;
როცა ევნუხი იყო და განიკურნება, როცა აკრძალულ ასაკში დაქორწინდნენ და უკვე გაიზარდნენ, როცა ფსიქიურად ავამყოფი განიკურნება, როდესაც ქორწინების დროს ძალადობით აბ მოტყუებით მოხდა შეუღლება, ხოლო შემდეგ უკვე თავისუფალი ნებით საკუთარ თანხმობას განაცხადებენ, როდესაც არ იყო მშობელთა კურთხევა და შემდეგ იქნა გაცემული (ანუ შეურიგდნენ), როდესაც დაქორწინებისას ერთერთი მოუნათლავი იყო და შემდეგ მოინათლა.
ამ ყველაფერს საეკლესიო იერარქია გადაწყვეტს და ამტკიცებს.

იხარეთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Dec 2 2009, 09:53 PM

საშინელება ეგ ფაქტობრივად ეკლესია სამ ქოწინებაში შესვლას უშვებს, ეგ კანონი არის მცდარი და უნდა შეიცვალოს, ამასთან არ მესმის პრეციალური კურთხევა რას ნიშნავს, ასეთი სპეციალური კურთხევებით თავის დროზე ბიძაშვილებსაც აქორწილებდნენ, მაგ მხრივაც შესასწორებელია ბევრი რამ, მღვდელს ან თუნდაც მთავარეპისკოპოსს არ უნდა ჰქონდეს უფლება წესების ავლის გზით თავად მიიღოს გადაწყვეტილება მას ისევე როგორ მრევლს მოეთხოვება კანონისა და წესების მორჩილება!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 2 2009, 09:59 PM

კარგი ახლა
პირველი კურთხეულია,
მეორე გამონაკლისი,
მესამე უკიდურესი გამონაკლისი, მას მცირე მრუშებასაც უწოდებენ, ამ შემთხვვევაში დიდი მრუშობიდან თავის არიდების მიზნით, წესით მხოლოდ ეპისკოპოსის გადაწყვეტილებით ხდება.
ეპისკოპოსი ეკლესიის მმართველია და შეუძლია კანონში ლავირება, ოღონდ იქ სადაც ლავირებადია, ანუ პირველ სამ თაობას და ნათლია-ნათლულს და სხვა ძირითად და აბსოლუტურ აკრძალვებს ვერ შეცვლის, ხოლო პირობითის გადაწყვეტის უფლება აქვს ეკლესიიდან მინიჭებული.
ისე კი საბლე, ცოტა არ იყოს ზედმეტად თავდაჯერებულად და მოთხოვნებით წერ, საკითხზე რომელიც არ იცი , არ გეწყინოს მაგრამ ასე "უნდა შეიცვალოს" , "საშინელებაა" და ა.შ. ამოიღე ტერმინოლოგიიდან, როცა საეკლესიო სამართალზე და სხვა ისეთ საკითხებზე ვსაუბრობთ, რომელთაც ნაკლებად იცნობ.
იხარე;
კაიროსი!
პ.ს.
მარიამ მგონი პოსტი 282 გამოდგება იმ მიზნისათვის (შემოკლებებით ალბათ).

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Dec 2 2009, 10:11 PM

შეიძლება საკითხს ნაკლებად ვიცნობ, მაგრამ მე ვუდგები ამას მორალური თვალთახედვიდან რადგან ჩემთვის ეკლესიური მორალი ცოტა უფრო მეტი ვიდრე სამი ქორწინებაზე თანხმობის მიცემა და ამით სამი მრუშობის ფაქტობრივად წახალისება.

იზრუნეთ იმაზე რომ მრევლი ნაკლებ ცოდვაში აღმოჩნდეს და არა იმისთვის, რომ გაამარტივოთ მათთვის ეკლესური ყოფა, მე რადიკალიზმს არ ვითოვ მაგრამ კანონები რომ მკაცრი უნდა იყოს ეს ფაქტია, არ უნდა შეექმნას არავის ილუზია იმაზე რომ ვინნც განქორწინებას აწერს ხელს ამით კარგს აკეთებს. პატრიარქების ნანხმობით თავის დროზე ბიძაშვილებს აქორწინებდნენ, რომელი სამართალი ამართლებდა ამას?! არცერთი ხომ კიდევ კაი რომ და ძმასაც არ მისცეს ქორწინების კურთხევა! არ მეთანხმები რომ საშინელებაა ბიძაშვილების ქორწინებაზე კურთხევის გაცემა. რათქმაუნდა არის, მე თავს ვერ დავაქნებ ყველაფერზე, არ ვეთანხმები და მორჩა გინდა ჯიუტი მიწოდეთ და გინდა ერეტიკოსი.

მივიჩნევ რომ არ უნდა ჰქონდეს ეპისკოპოსს ამის უფლენა ეხლა არ დავწერ რატომ იმიტომ რომ მაგ მხრივ ბევრი ცუდი რამ მსმენია. მოკლედ არ ღირს საერთოდ ეკლესიურად განქორწინებაზე თანხმობის მიცემა, ამით ის უფრო საერო სამართალს ემსგავსება, მორალი უკანა პლანზე გადადის.

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Dec 3 2009, 01:08 AM

კაიროს ეს ვერ გავიგე:

5. აკრძალულია იმათი ხელმეორედ ქორწინებაც, რომლებიც იყვნენ პირველი ქორწინების დარღვევის მიზეზნი მაგალითად მრუშობის გამო.

ანუ, მე და ჩემმა ქმარმა ჯვარი ავიყარეთ, ერთერთმა ვიმრუშეთ (!!!!) მაგრამ მერე შევრიგდით და თავიდან გადავწყვიტეთ შეუღლება, - ეს აღარ შეგვეძლება?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 3 2009, 03:04 PM

ლიგუშკი, ეკლესია ყოველთვის უწყობს ხელს შერიგებას, აქაა საუბარი სხვა მეორე ქორწინებაზე სხვასთან, ერთიდაიგივე წყვილი ორჯერ ჯვარს არ იწერს, თუ ჯვარი აიყარეთ, მორჩა კინო, მანამ უნდა იფიქრონ.
საბლე, გამონაკლისებს ნუ განვაზგოადებთ, როგორც მეორე ისე მესამე და განსაკუთრებით მესამე, ყოვლად დიდი გამონაკლისია, პოლიტიკური ზეწოლის გამო დაშვებულ შეცდომებს შეცდომებად ვთვლით და მას ჩვენს საეკლესიო კანონიკაში ვერ იპოვი.
იხარე;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Dec 4 2009, 03:46 AM

მაინც ვერ გავიგე, თან ამბობ სხვა მეორე ქორწინებაზეა აქ საუბარი , თან კიდე, ერთხელ თუ აიყარე ჯვარი გასული ხარ გაღმა, მარილზე, ვეღარ დაიწერ ხელმეორედ ჯვარსო

ჰა რომელია ახლა აქედან სწორი?

კაი ახლა რამდენს დაუწერია მეორედ ჯვარი სხვასთან, პირველთან გაშორების შემდეგ ზუსტადაც მრუშობის გამო, (საყვარელი ჰყავდა, დაშორდა ცოლს/ქმარს და საყვარელს გაყვა/მოიყვანა)

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 4 2009, 04:06 AM

გავიმეორებ

ანუ სხვაზე შეიძლება ჯვრის დაწერა, იმავეზე მეორედ აღარ, ანუ როგორც დავწერე



ახლა ის თუ რამდენად იცავენ ამ წესს, ეგ სხვა მომენტია...

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Dec 4 2009, 04:21 AM

ეგ კი არ ვიცოდი
გავითვალისწინებ მომავლისთვის
თუ გაშორებააა ისე გავშორდები ქმარს არა ოფიციალურად, რა იცი რა ხდება

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Dec 4 2009, 04:51 AM

რა უცნაური აზრები გაწუხებს ღმერთო ჩემო

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 11 2009, 05:16 AM

უნდა დავამატო, ჩემგან გასაოცრად, რომ ბერძენ მართლმადიდებლებში მსგავსი აკრძალვა არ არსებობს!!!

ისინი მხოლოდ კრძალვან ნათლიასა და მონათლულს მშობელს შორის დაქორწინებას და მორჩა

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Dec 12 2009, 06:11 PM

ე.ი. ბერძნები მიდი-მოვდივარ და რამეო? არც ბიძაშვილიო და არც პაპიდაშვილიშვილიო?-მდაააა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 15 2009, 03:42 AM

არა, ამუზ.
საუბარია ნათლობით ნათესავობაზე, და არა სისხლისმიერზე,
უბრალოდ მათთან მირონის ნათესავობა არის მხოლოდ პირდაპირი, იკრძალება ნათლიისა და მონათლულის ოჯახს შორის ქორწინება და ეს აკრძალვა არ გადადის თაობებში.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 24 2009, 12:07 PM

Amuza
საერთოდ, ნათესაობის ფორმებსა და ხარისხებს ეკლესიაში ეკლესიისვე სამართალი განსაზღვრავს, რომელიც ერთია ჩვენთვისაც, ბერძნებისთვისაც და სხვა მართლმადიდებლებისთვისაც.

რაც შეეხება დამატებით აკრძალვებს, ბუნებრივია ხალხური ტრადიციით ეს შეგვიძლია დავუშვათ, მაგრამ ამასთან უნდა გვახსოვდეს ეს ეკლესიის მიერ არ არის დადგენილი და ამ "კანონის" დამრღვევლი ეკლესიისადმი გულგრილობაში არ უნდა დავადანაშაულოთ.

ამგვარი ხალხური აკრძალვაა, მაგალითად, მოგვარეებს შორის ქორწინების დაუშვებლობა, მეზობელთან დაქორწინების მიუღებლობა და ა.შ.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2010, 12:19 PM

მოკლედ რუსეთის ეკლესიის კანონების მიხედვით:
მირონისმიერი ნათესაობა საკმაოდ დალაგებულია და ნათელი

- Cвязаны духовный отец и крестник, мать и крестница. Т.е. восприемник и воспринятый одного пола. Они не могут заключать брак.
- Не действительным духовным родством является отношение крестного отца и крестницы – оно не является непреодолимым препятствием.
- Также брак невозможен между крестным отцом и матерью его крестного сына. И также крестной матерью с отцом ее крестницы.
Духовного родства между восприемником и восприемницей – не существует (Постановление Синода).

ამის შესახებ წერს
Протоиерей В.Г. Певцов
Лекции по церковному праву



в) Духовное родство происходит через восприятие от св. крещения. Канонами вселенской Церкви (Тр. 53) запрещены браки между восприемниками и родителями воспринятых (разумеется, вдовствующими). Но впоследствии Византийские церковные правила, на основании того, что духовное родство выше телесного, распространили первое, подобно свойству, на потомков как восприемника, так и воспринятого до 7-й степени включительно (дети того и другого считались в 3-й степени родства между собой, внуки - в 4-й степени и т. д.). Сверх того, наличие родства признавалось и между теми, которые были крещены одним и тем же восприемником (2-я степень). Сообразно с этим, полагалось запрещать соответствующие браки, что было внесено в Кормчую книгу (гл. 50). Относительно браков между двумя восприемниками одного и того же лица (т. е. между крестным отцом и матерью) церковные каноны не имели нужды упоминать, равно как и о браках восприемников с крестниками: такие браки были немыслимы потому, что по обычаю древней Церкви, восприемник при крещении был один, и при том одного пола с крещаемым. Когда же вошло в обычай иметь при крещении одного лица двух восприемников разного пола, то оба восприемника стали считаться состоящими в духовном родстве как с воспринятым, так и между собой; в силу этого и правила о запрещении браков в духовном родстве стали применяться к обоим восприемникам. Но позднейшее законодательство Русской Церкви, с XVIII столетия, постепенно ограничивало вышеозначенные правила, как постановления частной греческой Церкви.

По действующему праву русской Церкви, запрещенное для браков духовное родство простирается не далее той степени, которая установлена канонами древней вселенской Церкви, т. е. - только на родство восприемников с их крестниками и плотскими родителями последних. Но так как, согласно неоднократным разъяснениям Св. Синода, при двух и более восприемниках одного и того же лица, в духовное родство с родителями крещаемого вступает только один из них (одного пола с крещаемым), и так как между самими этими восприемниками духовного родства не возникает (см. об этом в ст. о восприемниках), то на этом основании: не запрещается вступать в брак 1) восприемнику с восприемницей одного и того же лица (Ук. Синод. 31 Янв. 1838 г.); 2) Св. Синод давал разрешение на брак второго восприемника (не одного пола с крещаемым) с одним из вдовствующих родителей воспринятого им лица (Сепаратный указ Св. Синода 16 Апреля 1874 г.). Впрочем, и брак между двумя восприемниками следует заключать только с разрешения и благословения епархиального архиерея, ввиду того, что он может смущать немощную совесть брачующихся и быть предметом нареканий там, где в указанных случаях признается и почитается духовное родство.

მსგავსივეა ბერძნების და ყველა ბერძნული ეკლესიების პოზიცია, ჩვენ რა გვინდა?

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 27 2010, 03:59 PM

KAIROS

სწორად გავიგე ვითომ?? ასეთი რამე როგორაა დაშვებული??
ნათლიმამას შეუძლია ნათლული გოგონა ცოლად მოიყვანოს?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 27 2010, 06:32 PM

KAIROS

ბერძნული პიდალიონი კრძალავს.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Jan 27 2010, 09:40 PM

k@the

ქეთი, საქმე ისაა, რომ ამჟამად რუსეთში ნამდვილ ნათლიად თვლიან მხოლოდ ერთ ნათლიას, რომელიც იმავე სქესისაა, რომლისაც ნათლული (ზოგადად ძველი საეკლესიო ტრადიციითაც მიღებული იყო ერთი ნათლია),
შესაბამისად დანარჩენი ნათლიები არ ითვლებიან ბავშვის სულიერ ნათესავებად.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2010, 11:08 PM

ახლა ერთის მხრივ მთლიანად სხვისი კოპირებაც არ გამოვა, მაგრამ რაღაც ხომ უნდა გავითვალისწინოთ სხვებისა? ხომ ნამდვილი აბსურდია ცხრა ან ექვსი თაობა ნათესაობა? ეგ საკითხი უნდა გადაწყდეს, აიღონ რაღაც ბერძნებიდან, რაღაც რუსებიდან და დაადგინონ ნათლად.