წმინდანის შესაძლებლობები პარამეტრები

[guest1]

ამ პოსტის პირველ ნაწილს (წმინდანთა შესაძლებლობაზე) ფორუმ.ჯე-ზეც დავდებ, რადგანაც იქაც იქნა ბევრი არასწორი აზრი გამოთქმული წმინდანთა შესაძლებლობებზე.

მოკლედ, ასეთუ ისე, მომიხდა თვალი გადამევლო კაიროსის მიერ გაკეთებულ კრიტიკას, რომელიც მამა გიორგის აზრებს აცხადებს ერესად. მე იმდენ ამპარტავნებასა და უგუნურებას არ გამოვიჩენ, რომ ეგ წმინდა კაცი დავიცვა - მაგ ადამიანი თვით უფლისაგან არის დაცული. მე უბრალოდ მინდა მივუთითე წმინდანების შესაძლებლობებს და იმას, რომ კაიროსის მიერ ჩამოთვლილი "ერესები" სავსებით არ არის ერესები. მიყვეთ ნელ-ნელა და ვნახოთ თეორიულად მაინც რა შესაძლებლობები უნდა ქონდეს წმინდანებს.

1) უფლის შესაძლებლობები რომ უსასრულოა, დამეთანხმებით ალბათ. ვინმე არ უარყოფს ხომ ამას?

2) სულიწმიდა რომ იგივე ღმერთია, ამაშიც არ გვეპარება ეჭვი.

3) არც იმაში არ გვეპარება ეჭვი, რომ უფალმა, განხორციელებულმა სიტყვამ, დაპირდა მოწაფეებს სულიწმიდის გამოგზავნას, რომელიც მოწაფეებში ისაუბრებდა და აღასრულებდა დიდ სასწაულებს (უფრო მეტსაც, ვიდრე თვით უფალმა აღასრულა დედამიწაზე - ასეთი იყო მისი დაპირება).

4) ისიც ხომ შეპირდა უფალმა მოწაფეებს, რომ ეს სულიწმიდა ბოლო ჟამამდე იქნებოდა ეკლესიაში.

ახლა ამ 4 წინამძღვიდან გავეკოთოთ დასკვნები: A) სულიწმიდას შეუძლია ადამიანის სხეულში "დასახლდეს" და იქიდან აკეთოს სასწაულები. B ) დღესაც უნდა აღასრულებდეს სულიწმიდა სასწაულებს ადამიანთა საშუალებით, იმ ჭურჭლებით, რომელთაც სულიწმიდის ჭურჭელი ეწოდებათ ხოლმე. C) ასე აღსრულებული სასწაულები შეუზღუდავია და ნებისმიერ სასწაულს შეიძლება წარმოადგენდეს.

ის სასწაულები, რომლებიც ნახსენებია მოციქულთა საქმეებში: A) ავი სულების განდევნა; B ) მკვდრეთით აღდგინება; C) წინასწაწარმეტყველება; D) ტელეპორტაცია (მოციქული ფილიპესი, რომელიც ღაზადან იაფოში აღმოჩნდება წამებში); E) წმინდა პავლე მოციქულის სასწაულებრივი გადარჩენა, როცა იგი სასიკვდილოთ ჩაქოლეს - რაც აშკარად მოითხოვს სხეულის განსაკუთრებულ თვისებებს, თვითაღდგინების სასწაულ ძალას; F) კიდევ მრავალი სასწაული, რომელიც არ არის დეტალურად აღწერილი, მაგრამ ნახსენებია მოციქულთა კრებებზე. ყველა ასეთი სასწაულის აღსრულებისას, მოციქულები თავის თავს არ აბრალედნენ სასწაულების აღსრულებას, არამედ უფალს აქებდნენ ამისათვის. რა თქმა უნდა, უფლის მიერ იყო შესრულებული ეს სასწაულები და, რა თქმა უნდა, უფლის მიერ ნებისმიერი სასწაულის აღსრულება შესაძლებელია.

ასე და ამგვარად, ვისაც ეჭვი შეაქვს იმაში, რომ წმინდანს შეუძლია სულიწმიდის საშუალებით ნებისმიერი სასწაული აღასრულოს (ადამიანის სხეულებში შესვლა სულით და მათ "დაქოქვა" ღმრთისადმი, წმინდანის მიერ სხეულის კონტროლი, სახის ცვლილება, ტელეპორტაცია, რამოდენიმე ადგილას ერთდორულად ყოფნა, ნებისმიერ საგნის მატერიალიზაცია, ან ნებისმიერ საგნად გარდაქცევა და ა.შ.), იგი ღვთისმგმობია. ადამიანმა შეიძლება შეიტანოს ეჭვი მოცემული პიროვნების სიწმიდეში (იმაში, რომ მოცემულ ადამიანში მოქმედებს სულიწმიდა), მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ითქვას, რომ წმინდანს არ შეუძლია ესადაეს გააკეთოს. წმინდანში მოქმედებს სულიწმიდა და მას ყველაფერი შეუძლია.

ან, რა უნდა დავიჯერო, ის რომ წმინდანს არ შეუძლია ავად არ გახდეს, მაშინ როცა სხვისი მკვდრის აღდგინება შეუძლია? ან მაშინ როცა ჩაქოლვის შემდეგ საღ-სალამთი გაივლის? როგორ დავიჯერო წმინდა გიორგის ან სხვა დიდმოწამეებიც ცხოვრება არ გაქვთ წაკითხული? ამდენი წამების შემდეგ ისევ რომ საღ-სალამათები იყვნენ, სანამ უფლის ნებით არ აღსრულდებოდნენ? ამას ეძახით თქვენ ერესს? ეს ერესია კი არ არის, მართლმადიდებლური სწავლებაა!

ან რა უნდა დამაჯეროთ, ეშმაკ სულს (თან რამოდენიმეს ერთად) შეუძლია შევიდეს ადამიანში ადამიანის დასაღუპად და წმინდანის სულს არ შეუძლია ადამიანის გადასარჩენად ადამიანის სულში შევიდეს? რა გინდათ თქვათ, რომ ბოროტ სულს უფრო მეტი ძალაა აქვს, ვიდრე წმინდანის სულს? ამას ეძახით ერესს? ეს ერესი არ არის.

კიდევ ერთი ქვე-არგუმენტი იმისა, რომ წმინდანს ყველაფერი ეს შეუძლია. სხვა რელიგიებში შესაძლებელია ყველაფერი ეს. ჩვენი მოძღვრები იმას კი არ უარყოფენ, რომ სხვა რელიგიებში სასწაული არ სრულდება, არამედ იმას, რომ მათ მიერ აღსრულებული სასწაულები ბოროტისაგან მოდის (მე პირადად ამ აზრს, მარტო ბორიტის მიერ აღსრულებულ სასწაულებს, არ ვიზიარებ). მოდი შევხედოთ რადარა სახის სასწუალები აღსრულებულა ინდუიზმში და ბუდიზმში:

* anūrmi-mattvam: Being undisturbed by hunger, thirst, and other bodily disturbances
* dūra-śravaṇa: Hearing things far away
* dūra-darśanam: Seeing things far away
* manaḥ-javah: Moving the body wherever thought goes (teleportation)
* kāma-rūpam: Assuming any form desired
* para-kāya praveśanam: Entering the bodies of others
* sva-chanda mṛtyuh: Dying when one desires
* devānām saha krīḍā anudarśanam: Witnessing and participating in the pastimes of the Apsaras
* yathā sańkalpa saḿsiddhiḥ: Perfect accomplishment of one's determination
* ājñā apratihatā gatiḥ: Orders or Commands being unimpeded[8]

აგერ კიდევ რას ამბობს კონსტანტინოპოლის პატრიარქი კალისტო (მე-14 საუკუნისა) ფილოკალიაში:

“Thus, light springs forth for them, as from the sun’s disc, and enables them spiritually to reason, judge, see, foresee and the like. In general, through Him all showing and revelation of unknown mysteries shines forth for them; and they become filled with supernatural and Divine power in the Holy Spirit. This supernatural power renders their flesh lighter or rather finer and makes them soar on high like a meteor. By this power of light in the Holy Spirit some of the holy fathers, while still in their bodies, traversed wide rivers and deep seas dry-footed, as though immaterial and incorporeal. They covered in a moment great distances, requiring many days of travel and performed many other marvellous deeds in heaven, on earth, in the sun, on the seas, in deserts, in cities, in every place and country, in beasts, in reptiles and generally in every creature and every element–and they were glorified. When they stood at prayer, their holy and precious bodies were lifted off the ground as though on wings; after death they remained uncorrupted and performed signs and miracles…”

"ამრიგად ნათელი გამოსჭვივის მათგან, ისე როგორც მზის დისკოდან და ეს ნათელი საშუალებას აძლევს მათ სულიერად იაზროვნონ, განსაჯონ, წინასწარგანჭვრიტონ და ა.შ. ზოგადად მისით (ანუ ღმერთით, უფლით) მათ ეძლევათ ყოველგვარი საიდუმლოს ხედვა და ისინი ივსებიან ზებუნებრივი და ღვთაებრივი ძალით, რომელიც სულიწმიდაშია. ეს ზებუნებრივი ძალა მათ ხორცს გადააქცევს უფრო მსუბუქად, ან უფრო ნატიფად, და მათ შეუძლიათ მეტეორივით გადაადგილება. ამ ნათლის ძალით, რომელიც სულიწმიდისაა, წმიდა მამებს შეუძლიათ გადალახონ მდინარეები და ზღვები ფეხით, როცა სხეულში იმყოფებიან, ისე თითქოს არამატერიალური და უსხეულონი ყოფილიყვნენ. მათ შეუძლიათ თვალის დახამხამებაში გადალახონ დიდი მანძილები, რომლის გავლასაც მრავალი დღე სჭირდება. მათ შეუძლიათ მრავალი სასწაულის მოხდენა ცაში და მიწაზე, მზეზე და ზღვაზე, უდაბნოში, ქალაქში, ნებისმიერ ადგილას და ნებისმიერ ქვეყანაში, მცეხში, ქვეწარმავალში და ნებისმიერ ქმნილებაში - და ისინი განდიდებულნი არიან. როცა ისინი ლოცულობენ, მათი სხეული ცაში იწევა, თითქოს ფრთები ქონოდეთ; სიკვდილის შემდეგ მათი სხეული უხრწნელი რჩება და მრავალ სასწაულს ახდენს ..."

ეს მართლმადიდებლური სწავლებაა! ზუსტად იგივეს ამბობს მამა გიორგიც. პატრიარქს უწერია, არამარტო ადამიანის, არამედ ცხოველთა სხეულებშიც და ციურ სხეულებშიც შეუძლია წმინდანს იმოქმედოს - რა თქმა უნდა, ამას სულიწმიდით ახდენს, სულიწმინდა ახდენს ამ ყველაფერს წმინდანში. ამას ამბობს მამა გიორგიც, რომ წმინდანს სტიქიაზე ზემოქმედება შეუძლია. ეს ძალა გადმოცემულია დიდი წმინდანის სერაფიმ საროველის ცხოვრებაშიც, ჩემი ორი თვალით მაქვს წაკითხული.

მოკლედ, რაც შეეხება წმინდანის ძალას, ყველაფერი შეუძლია წმინდანს და არაფერია იქ შეუძლებელი. უბრალოდ, ადამიანი ვინც ასეთ რამეებს დასცინის, მოიკოჭლებს განათლებაში. წმინდანთა ცხოვრებიდან შეიძლება ბევრი მაგალითის მოვყანაც ასეთი შესაძლებლობების შეუზღუდავობაზე. შორს რომ არ წავიდეთ, მე-20 საუკუნის უდიდესი წმინდანი მამა გაბრიელი აღასრულებდა ყველანაირ სასწაულს. მასზე წიგნებში გადმოცემულია ეს ყველაფერი აშკარად და თვალნათლივ.

[marine]

"მამა ანდრონიკეს (ლუკაში, +1974) წესად ჰქონდა წირვის აღსრულების წინა საღამოს ტაძარში დარჩენა და დილამდე ლოცვა.

ერთ საღამოს თბილისის წმინდა ალექსანდრე ნეველის ტაძრის დარაჯმა სიბნელეში დაინახა, რომ განათებული ტაძარი სავსე იყო მლოცველებით. საათს დახედა. ღამის ორი საათი იყო. მოსინჯა გასაღები და შეშინდა: - ეტყობა, როცა მეძინა, მაშინ შემეპარნენ ტაძარშიო. მაგრამ როგორ უნდა შესულიყვნენ და საერთოდ ვინ იყვნენ ეს მლოცველნი - ვერ ხვდებოდა.

ძლივს გააღო კარები. შევიდა ტაძარში და შედგა განცვიფრებული - ხატის წინ მარტოდმარტო დამხობილიყო მამა ანდრონიკე და ლოცულობდა. მაგრამ ვინ იყვნენ ის მლოცველნი? ალბათ ზეციური სამყაროს მკვიდრნი ბრძანდებოდნენ, რომელნიც თანამსახურებდნენ "მიწის ანგელოზთან" ერთად."

[marine]

"მირონმდინარე წმინდანებმა მირონის დენის ნიჭი თავიანთი სიწმინდის გამო მიიღეს. რამეთუ ეს ნიჭი ნებისმიერს არ მიეცემა, თუნდაც ის წმინდანი იყოს. ის მიეცემა მხოლოდ ქალწულებს, დამთმენებს და წმინდანებს და ხორცით შეურყვნელებს".


/მამა იოსები, ყუთლუმუშის სკიტიდან (+1992)/

[marine]

ღირსი აკაკი კავსოკალიველის მღვიმე

"კავსოკალივის სკიტში, კალივიდან ოდნავ ქვემოთ მდებარეობს მღვიმე, სადაც ღირსი აკაკი ცხოვრობდა. დღეს იქ მოსალოცად პილიგრიმები დადიან. მათ ამ მღვიმეში ანახებენ ღირსი მამის ხის საწოლს.

მრავალი ავადმყოფი, რომლებიც სხვადასხვა სნეულებით იტანჯებიან, მათ შორის თირკმელების დაავადებით და რადიკულიტით, მოდიან მღვიმეში, მცირე ხნით წამოწვებიან საწოლზე და იკურნებიან.

ერთი ასეთი ამბავი შეემთხვა ერთ ერისკაცს, მამა ესაიას ძმას. ერთხელ ის თავის ძმასთან მოვიდა წმინდა სვიმეონ ღვთისმეტყველის კალივაში. ზოგიერთი ნივთის გადმოსატანად ნავსადგურიდან კალივამდე რამდენჯერმე ბარგმოკიდებული ავიდა. წელი გაუკავდა. მაშინვე ღირსი აკაკის კალივაში წავიდა, ტახტზე მცირე ხნით წამოწვა. მალე ჯანმრთელი წამოდგა და ადიდებდა ღმერთს და მადლობდა წმინდანს."

[marine]

"მისი [წმინდა გერასიმეს] გარდაცვალების შემდეგ სასწაულები არ შეწყვეტილა. ყველაზე საკვირველი იყო განკურნება დემონური ძალით შეპყრობილი ქალისა, რომელიც წირვაზე მოიყვანეს. ქალი ღამით ეკლესიიდან გავიდა და ჭაში ჩავარდა. იღუმენმა და მონაზვნებმა დაუწყეს ძებნა. ამ დროს წმინდა გერასიმეს ხმა მოესმათ - იჩქარეთ, ქალი საფრთხეშიაო.

ჭასთან დაინახეს წყლის თავზე დაკიდებული ქალი. ამოიყვანეს და შენიშნეს, რომ გამოჯანმრთელებულიყო. მან უამბო ხალხს, როგორ უბიძგა დემონმა ჭაში ჩასავარდნად, მაგრამ წმინდანმა დაიჭირა. ამან და სხვა სასწაულებმა მიახვედრეს მონაზვნები, რომ უნდა ამოესვენებინათ წმინდა გერასიმეს ნეშტი.

1581 წლის 20 ოქტომბერს, ორი საუკუნისა და ორი თვის შემდეგ, გახსნეს საფლავი. მონაზვნებისა და მთელი საქრისტიანოს გასახარად იხილეს წმინდანის უხრწნელი სხეული. განიკურნა მრავალი სნეული. ეკლესიაში დღემდე არ წყდება მომლოცველთა ნაკადი მის წმინდა სხეულთან მისაახლებლად.

მეც გახლდით ერთი სასწაულის მომსწრე, - მიამბობს ესმა, - ეკლესიაში მოსალოცად მისულმა მრევლმა მოვინდომეთ წმინდანის მღვიმის ნახვა. დარბაზიდან მიწისქვეშ ჩასულები ხვრელითღა მოვხვდებოდით მღვიმეში. ამ ვიწრო გასასვლელში ურწმუნო ნამდვილად ვერ გავა. რამდენიმე უკან გამობრუნდა. მე 64 კილო ვარ და გავძვერი, მაგრამ რწმენით გავიდა ერთი თითქმის 100-კილოიანი ადამიანი. რწმენას ნამდვილად დიდი ძალა აქვს. ამაში კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი."

[marine]

"რწმენით მოუწოდეთ და ევედრეთ ღმრთისმშობელს და წმინდანებს. მათ ესმით ჩვენი ლოცვები და ჩვენს ფიქრსაც კი იგებენ. არ გაგიკვირდეთ ეს. მთელი ზეცა და წმინდანები სულიწმინდით ცხოვრობენ, ხოლო სულიწმინდისათვის არაფერია დაფარული მთელ ქვეყნიერებაზე. ადრე არ მესმოდა, როგორ შეუძლიათ ზეცაში მცხოვრებ წმინდანებს ჩვენი ცხოვრების დანახვა, მაგრამ როცა ღმრთისმშობელმა ცოდვებში მამხილა, მაშინ გავიგე, რომ ისინი სულიწმინდაში გვხედავენ და მთელ ჩვენს ცხოვრებას იცნობენ".

/წმ. სილოვანე ათონელი/

[marine]

"მაშინ 23 წლისა ვიყავი, - ჰყვება ერთი ხელოსანი, - ადრე დავქორწინდი, დავწვრილშვილდი, მაგრამ როცა ჩემი ოჯახი შიმშილობდა, მე ვლოთობდი. ერთხელ შინ გალეშილი მივედი... ვხედავ, ვიღაც ახალგაზრდა მღვდელი ზის და ჩემს შვილს ალერსით რაღაცას უყვება. ბავშვიც ყურადღებით უსმენს. გავბრაზდი, გალანძღვა დავაპირე. წავედი მისკენ, მან ამ დროს ისე ალერსიანად, სერიოზულად შემომხედა, რომ შევჩერდი. შემრცხვა. თვალები დავხარე, ის კი თითქოს სულში მიყურებდა.

საუბარი დაიწყო: შინ სამოთხე გაქვს. იქ, სადაც ბავშვები არიან - თბილა და კარგია. ეს სამოთხე არაფერზე არ უნდა გავცვალოთო. არ მადანაშაულებდა, სულ მამართლებდა, თუმცა არ ვიყავი გასამართლებელი. წავიდა და მდუმარედ დამტოვა. არ ვტიროდი, თუმცა სული ცრემლით მქონდა სავსე. ცოლი მიცქერდა... მას მერე ადამიანად ვიქეცი". ეს მამა კი წმინდა იოანე კრონშტადტელი გახლდათ."

[marine]

"მამა ლევი ერთხელ საქმეების გამო პეტერბურგში იმყოფებოდა. აქ ერთი სულიერი შვილი, გოგონა, ხიბლისგან იხსნა. ერთხელ მამა ლევმა ქალიშვილს კატეგორიულად მოსთხოვა, სასწრაფოდ გადასულიყო ახალ ბინაში, რომელსაც სთავაზობდნენ. ქალს მართალია არ უნდოდა გადასვლა, მაგრამ მოძღვარს უარი ვეღარ შეჰკადრა და დათანხმდა. იმავე ღამეს მის ძველ ბინაში შეიპარა ყოფილი მსახური - მისი გაძარცვა და მოკვლა უნდოდა. ქალიშვილი მადლობდა ღმერთსა და მამა ლევს, რომელმაც თავისი დაფარულმცოდნეობით უცილობელ სიკვდილს გადაარჩინა."

[marine]

დაფარულმცოდნეობის მადლი

"მამა ანტონი აღმსარებლებს ხშირად დაფარულ ცოდვებს ახსენებდა. ერთმა ქალბატონმა ვეღარ გაუძლო მის გამჭოლ მზერას და უთხრა: - მეშინია, როცა მიცქერით, რადგან ჩემს ცოდვებს ხედავთო. მოძღვარმა უპასუხა: - ტყუილად ფიქრობთ ასე. რაზეც ვლოცულობ და რასაც ღმერთი განმიმხელს, ის ვიცი და თუ არ მეტყვის უფალი, მაშინ რა მეცოდინებაო.

ერთხელ ერთმა გოგონამ დამშვიდობებისას ხუმრობით ლოცვა სთხოვა, - იქნებ ღმერთი გათხოვებაში დამეხმაროსო. "თქვენ ხომ გათხოვება არ გინდათ", - უთხრა მოძღვარმა. "მინდა", - დაიჟინა გოგონამ. გამოხდა ხანი. ეს ქალიშვილი კიდევ ეწვია მამა ანტონს. მან შეხვედრისთანავე უთხრა: - რატომ მომატყუეთ? მინდოდა, ამაზე მომეწერა კიდეცო. გოგონას აღარც ახსოვდა თავისი ხუმრობა. მოძღვარმა შეახსენა თხოვნა, დამშვიდობებისას რომ უთხრა: "თქვენი სიტყვისაებრ სამჯერ შევუდექი ლოცვას, მაგრამ სამჯერვე მომესმა ხმად - "მას ეს არ უნდა!" რატომ მომატყუეთ?"

[marine]

"- ალბათ, დამეთანხმებით, რომ მამადავითი თბილისელების უსაყვარლესი ადგილია, ბევრი აქ წირვა-ლოცვაზე დასასწრებად ამოდის, ბევრიც დავითის მადლის წყაროს მისაღებად და წასაღებად, რადგან გამიგონია, ამ წყალს საკვირველმოქმედებისა და კურნების ძალა აქვს. რას გვეტყვით ამ წყაროსთან დაკავშირებით?

- წყარო აქ ორ ადგილას გადმოედინება: ტაძრის უკან და იქ, სადაც დავითის ქვაბული მდებარეობს, ივერიის ღვთისმშობლის ტაძრის მახლობლად. ეს ტაძარი პირველად IXს-ში აუგიათ, შემდეგ XVIს-ში, მესამედ XIX ს-ში, ბოლოს კი XX ს-ში ამ ადგილას აუგიათ სამრეკლო, რომლის ქვედა ნაწილში ფერისცვალების პატარა ტაძარია. ვარაუდობენ, რომ ამ ტაძრის მახლობელ კელიაში ცხოვრობდა თავიდან წმინდა დავითი, სწორედ აქ გამოუთხოვია მას ღვთისგან წყალი, რომელიც მიეცა.

წყაროს სასწაულმოქმედებისა და კურნების ძალა აქვს და ყველა ავადმყოფს შველის, ვინც კი რწმენით შესვამს მას, განსაკუთრებით უშვილოებს სწყალობს. ამ წყაროს მაშინ აკითხავენ, როცა ექიმები ყოველგვარ იმედს გადაუწურავენ პაციენტებს.

ამას წინათ ერთი მიყვებოდა, თუ როგორ გაუჩნდა შვილი მრავალი წლის უშვილო ოჯახს მას შემდეგ, რაც ამ წყლის მიღება დაიწყო. როგორც მოგახსენებდით, იმ ადგილას, სადაც მამა დავითის პირველი სამყოფელი იყო, ქვაბული წყლით არის ავსებული, გამდინარე წყალში ჩვენც ხშირად ავდივართ განსაბანად და მსურველებსაც ვაძლევთ ამის საშუალებას, რათა კურნება მიიღონ.

ამ წყალს ვინც კი შესვამს, ყველა ხვდება, რომ არ არის უბრალო წყალი, გემოზეც შეატყობთ, რომ მისი შემადგენლობა განსხვავებულია. მიღების წინ შეიძლება წარმოითქვას წმინდა დავით გარეჯელის ტროპარი, ან "მამაო, ჩვენო", ან უბრალოდ ითქვას: "უფალო, შეგვიწყალენ". ორივე წყარო, მართალია, სხვადასხვა ადგილას გადმოდინდება, მაგრამ ერთი და იგივეა."

/მამა სამოელი (ზედგენიძე)/

[marine]

"ღვთის დიდი რწმენისა და მოშურნეობის გამო მეუფე [ზინობი (მაჟუგა)] ღირსი გახდა დიდი წყალობისა - მისი კელია თვით ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა მოიხილა. ჰქონდა მადლი წინასწარმცნობელობისა. გასული საუკუნის 50-იან წლებში საქართველოს ალექსანდრიის ეკლესიის წარმომადგენელი ეწვია. ლიტურგიის შემდეგ თბილისის ერთ-ერთ ტაძარში ურთიერთმისალმება მოხდა. შეკრებაზე იყო მეუფე ზინობიც, მაშინ - არქიმანდრიტი. უეცრად ალექსანდრიის ეკლესიის წარმომადგენელთან მივიდა და სთხოვა, გაიწიეთ და ადგილი დამითმეთო.

ყველას გაუკვირდა მისი საქციელი, აღშფოთდნენ კიდეც, მაგრამ გარემოებათა გამო ალექსანდრიელი დამორჩილდა. მცირე ხნის შემდეგ უეცრად კანკელის ზედა მხრიდან ხატი ჩამოვარდა და მამა ზინობის თავში დაეცა. დარტყმა ისეთი ძლიერი იყო, რომ დაზარალებულს ბარტყული გადახადა. სტუმართა აღშფოთება გაკვირვებით შეიცვალა. ყველა მიხვდა, რომ არქიმანდრიტის წყალობით დიდ უსიამოვნებას გადაურჩნენ. მეუფე ზინობი კი ბრძანებდა: ღვთის განგებამ და მფარველმა ანგელოზმა ჩემი საშუალებით დაიფარეს სიცოცხლე ალექსანდრიის ეკლესიის თავისაო."

[marine]

"წმინდანები მხოლოდ წმინდანების მიერ შეიცნობიან, რადგან ისინი ერთმანეთის მსგავსი ცხოვრების წესით ცხოვრობენ, საერთო გამოცდილება გააჩნიათ, გამოხატვის საერთო მეთოდებს ფლობენ"

/არქიმანდრიტი ეროთეოსი (ვლახოსი)/

[marine]

"ბევრს ჰგონია, თითქოს წმინდანები შორს არიან ჩვენგან, მაგრამ ისინი შორს არიან იმ ადამიანებისგან, ვინც თვითონ განეშორა მათ; ხოლო მათთან, ვინც ქრისტეს მცნებებს იმარხავს და სული წმიდის მადლი მიიღო, ძალიან ახლოს არიან".

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

"სხვაც ბევრი შემთხვევა ვიცით, როცა, როგორც კი მოვუხმობთ, წმინდანები მყისვე მოდიან ჩვენს შესაწევნად. აქედან ჩანს, რომ ჩვენი ლოცვები მთელ ზეცას ესმის"

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

"წმინდანები იყვნენ როგორც ღვთისმოყვარენი, ასევე - ყველა ადამიანზე მეტად კაცთმოყვარენი!"

[marine]

"როდესაც შენ, ადამიანო, განსაკუთრებით გიყვარს წმინდანი და პატივს მიაგებ მას, მაშინ წმინდანსაც ყოველთვის ახსოვხარ და უხილავად ისე არის შენთან, რომ შენ ვერც ხვდები ამას. ის გაცილებით ახლოს არის შენთან, როდესაც იდღესასწაულება მისი ხსენება და შენ გამოხატავ უთბეს მოშურნეობას მის მიმართ".