გამარკვიეთ..., ზოგადი შეკითხვები და ძიებანი ბიბლიაში პარამეტრები

[დათიკო]

ეგრი2

ცუდი რედაქციის შემქმნელ მთარგმნელებს იდეაში სწორედ კანონიკურ ტექსტთან დაშორება ჰქონდათ.
"გაურკვეველი ადგილების" მიჩქმალვის მიზნით ხდებოდა ეგ ყველაფერი.

მოდი ეხლავე გავარკვიოთ რომ მე არ ვლაპარაკობ დაბალი დონის სექტების მიერ თარგმნილ ბილიებზე.
მე ვგულისხმობ კომპეტენტური მეცნიერების, ლინგვისტებისა და ისეთი ეკლესიების მიერ თარგმნილ სახარებებს, როგორებიცაა მართლმადიებელი ეკლესია, კათოლიკური ეკლესია, ზოგიერთი პროტესტანტული ეკლესიები და ა.შ.
სექტანტებს როგორც უნდათ ისე ატრიალებენ... ეს ცხადია...
აი, მაგალითისთვის სტოკოლმში დაბეჭდილი ბილიის რედაქცია ავიღოთ, ანდა უფრო ადრე (80 ან წლებში) ახალი ქართულით გამოცემული სახარება და ა.შ.

[ეგრი2]

დათიკო

მოდი ეხლავე გავარკვიოთ რომ მე არ ვლაპარაკობ დაბალი დონის სექტების მიერ თარგმნილ ბილიებზე.
მე ვგულისხმობ კომპეტენტური მეცნიერების, ლინგვისტებისა და ისეთი ეკლესიების მიერ თარგმნილ სახარებებს, როგორებიცაა მართლმადიებელი ეკლესია, კათოლიკური ეკლესია, ზოგიერთი პროტესტანტული ეკლესიები და ა.შ.

მე ორივეს ვგულისხმობ.
მაგალითად რუსული სინოდიალური თარგმანი და ილია II-ს კურთხევით გამოცემული თარგმანი მომყავს.
პირველი ინტერნეტში დევს და განსხვავებები ადვილი აღმოსაჩენია.
მეორე არ მინახავს, მაგრამ ფორუმ.გე-ზე ჩლიქებიან და მცოხნელ კურდღელზე კამათისას, სწორედ მისეულ ტექსტს იყენებდნენ ოპონენტები.

ისე ეგ გაურკვეველი საკითხი ისე მაგრა გაგირკვევიათ ჩურჩ.გე-ზე ცრემლები მომადგა.

სექტანტებს როგორც უნდათ ისე ატრიალებენ... ეს ცხადია...
აი, მაგალითისთვის სტოკოლმში დაბეჭდილი ბილიის რედაქცია ავიღოთ, ანდა უფრო ადრე (80 ან წლებში) ახალი ქართულით გამოცემული სახარება და ა.შ.

ისე ეგენი ვისი სექტა არიან?

[დათიკო]

ეგრი2

ისე ეგ გაურკვეველი საკითხი ისე მაგრა გაგირკვევიათ ჩურჩ.გე-ზე ცრემლები მომადგა.

რა ენა გაქ რა

ისე ეგენი ვისი სექტა არიან?

უწმინდესის ლოცვა კურთხევითაა გამოცემული. აი, ცრემლეი რომ მოგერია, მაგაზე ვლაპარაკობ
უბრალოდ, მეცნიერთა ჯგუფია. სექტა ნამდვილად არ არის.

[egri3]

დათიკო

უწმინდესის ლოცვა კურთხევითაა გამოცემული. აი, ცრემლეი რომ მოგერია, მაგაზე ვლაპარაკობ biggrin.gif
უბრალოდ, მეცნიერთა ჯგუფია. სექტა ნამდვილად არ არის.

ახლა რაღაცას ვიტყვი და გეწყინებათ.

ჯობია გავიდე ამ თემიდან.

[ნაინა]

პირველ რიგში მადლობა კაიროსს ამ თემის გახსნისათვის, მართლაც საჭიროა ერთი ასეთ თემა.
ეხლა კი ჩემი შეკითხვა, აქამდე შეიძლება კიდეც იყო მსგავსი კითხვა დასმული, მაგრამ მე არ მინახავს.
დაბადების მეოთხე თავში არის:
16.გადაიხვეწა კაენი უფლის პირისაგან და დაესახლა ნოდის ქვეყანაში, ედემის აღმოსავლეთით.
17.შეიცნო კაენმა თავისი დედაკაცი. დაორსულდა ქალი და შვა ენოქი. გააშენა კაენმა ქალაქი და უწოდა ამ ქალაქს შვილის სახელი ენოქი.

ეხლა კითხვა რაში მდგომარეობს.
როგორც დაბადების მეორე თავიდან ვიცით ღმერთმა შეჰქმნა მხოლოდ ორი ადამიანი: ადამი და ევა, ედემიდან გაძევების შემდეგ, თავიდან მათ გაუჩნდათ ორი შვილი, კაენი და აბელი. კაენმა მოჰკლა თავის ძმა აბელი, რის შემდეგაც უფლის ბრძანებით გადასახლდა ნოდის ქვეყანაში და როგორღა იპოვა მან ქალი, რომელიც ცოლად შეირთო?

კიდევ მაქვს რამოდენიმე კითხვა, რომლებსაც მოგვიანებით დავწერ.

[KAIROS]

როგორღა იპოვა მან ქალი, რომელიც ცოლად შეირთო?

ქალის პრობლემა საერთოდ ხშირად იბადება , არის მსგავსი სხვა კითხვაც, ვინ იყო ის ქალი ვინც შეირთო? რაიმე სხვა პლანეტიდან ჩამოფრენილი რომ არ იყო ვიცით , შესაბამისად აუცილებლად უნდა ყოფილიყო ადამისა და ევასაგან, ანუ ჩვენეული გაგებით, ორივე კითხვას აქვს ერთი პასუხი, დიდი საპოვნი არ ყოფილა არც კაენის და არც შეთის ( მესამე ვაჟი) ცოლები, ისინი მათთან ერთად გაიზარდნენ და იყვნენ მათი "დები", ეს ნუ შეგვაშინებს, რადგან და-ძმა, ბიძაშვილი და ა.შ. გარდა დედ-მამის ინსტიტუტისა, არ არსებოდა ასეთი გაგება, იყო მშობლები და იყო ორი განსხვავებული სქესი, მხოლოდ შემდეგ, როცა გამრავლება მოხდა, დაიწყო სრულიად ბუნებრივი აკრძალვები ჯერ პირველ თაობაში, მერე მეორე , მესამე და ა.შ.
ველით სხვა კითხვებსაც
იხარე;
კაიროსი!

[ნაინა]

KAIROS
დიდი მადლობა კაიროს, გაიხარე.

კიდევ რა მაინტერესებს.

როგორც ვიცით იესო ქრისტე 33 წლის ასაკში ჯვარს აცვეს და აღსდგა მესამე დღეს, ღვთისმშობელი მარიამის მიძინება მოხდა ქრისტეს აღდგომიდან მეთხუთმეტე წელს.
მაქვს წაკითხული რომ ღვთისმშობელი 60 წლის ასაკში გარდაიცვალა,
თუ ქრისტეს ასაკს და აღდგომის შემდეგ ღვთისმშობლის სიცოცხლის პერიოდს მივუმატებთ, ანუ 33+15=48
ანუ ამით გამოდის რომ ღვთისმშობელმა 12 წლის ასაკში გააჩინა იესო, რამდენადაა შესაძლებელი რომ ეს ასე იყოს?
შეიძლება კითხვა ცუდად დავსვი, მაგრამ იმედია მიმიხვდებით რას ვგულისხმობ.
მაინტერესებს თქვენი აზრი.

[KAIROS]

33+15=48
ანუ ამით გამოდის რომ ღვთისმშობელმა 12 წლის ასაკში გააჩინა იესო, რამდენადაა შესაძლებელი რომ ეს ასე იყოს?

ნინი, ასეთი ზუსტი მათემატიკა არ გამოდგება ბიბლიურ პერსონაჟებთან დამოკიდებულებაში, რადგან ის თარიღები და ქრონოლოგია ძალიან მიახლოებითია, ანუ პირველი რაც უნდა ვიცოდეთ, ისაა, რომ თითქმის ყველა თარიღი, თუკი არ არის თავად წმ. წერილში პირდაპირ მინიშნებული არის მიახლოებითი და ტრადიციით მიღებული და მეორეც, 12 წელი მართლაც ძალიან ადრეა, მაგრამ 14/15 წელი კი იმ პერიოდში და იმ კონკრეტულ გეოგრაფიულ მონაკვეთში არ იყო ადრე გათხოვებისათვის...
თუ რაიმე შემხვდა აუცილებლად დავდებ, ჯერჯერობით ეს იყოს
იხარე;
კაიროსი!

[egri3]

nini_1

როგორც ვიცით იესო ქრისტე 33 წლის ასაკში ჯვარს აცვეს და აღსდგა მესამე დღეს, ღვთისმშობელი მარიამის მიძინება მოხდა ქრისტეს აღდგომიდან მეთხუთმეტე წელს.

იესო გდეტა 40 წლის ასაკში ეცვა ჯვარს.

მაქვს წაკითხული რომ ღვთისმშობელი 60 წლის ასაკში გარდაიცვალა,

ეს სად წაიკითხე?

თუ ქრისტეს ასაკს და აღდგომის შემდეგ ღვთისმშობლის სიცოცხლის პერიოდს მივუმატებთ

მარიამმა რომ 15 წელი იცხოვრა სად სწერია?

[დათიკო]

მომიწია რამდენიმე ოფტოპიკის წაშლა.
გთხოვთ არგუმენტირებულად პოსტოთ.

[ნაინა]

ისევ მაქვს შეკითხვა.
კაიროს ისევ შენი აზრი მაინტერესებს, მაგრამ არც სხვის მოსაზრებებზე ვიტყვი უარს.
ეხლა რაც შეეხება შეკითხვას:
მათეს სახარების მეხუთე თავში წერია:
32. ხოლო მე გეუბნებით თქვენ: ვინც გაუშვებს თავის ცოლს, სიძვის მიზეზის გარეშე, ამრუშებს მას, და ვინც გაშვებულს შეირთავს, მრუშობს.

პირველი ნაწილი გასაგებია, მე მაინტერესებს რატომ შეიძლება ჩაითვალოს მრუშობად ქალის მეორედ გათხოვება, ანუ თუ ქალი რიგი იზეზების გამო გაცილებულია ქმართან (იმ შემთხვევაში თუ ქალი უდანაშაულოა) მეორედ გათხოვების შემთხვევაში მომავალ ქმარს მრუშობისაკენ უბიძგებს?

ისტორიაში ცნობილია მსგავსი ფაქტები, მოვიყვან ერთ-ერთს, (შეიძლება ეს შემთხვევა სულაც არ იყო აქ მოსაყვანი და მაპატიეთ თუ შევცდი )
როგორც ვიცით თამარ მეფის პირველ ქმრად ითვლება გიორგი რუსი, ხოლო მეორე ქორწინებით თამარმა ჯვარი დაიწერა დავით სოსლანზე.
ანუ ამით დავით სოსლანმა შესცოდა?
მგონი კარგად ვერ ჩამოგიყალიბეთ რაც მინდოდა მეკითხა, მაგრამ იმედია მაინც მიმიხვდებით.

[KAIROS]

მეორედ გათხოვების შემთხვევაში მომავალ ქმარს მრუშობისაკენ უბიძგებს

რათქმაუნდა არა

საკმაოდ საინტერესო მუხლია ეგ, იმდენად საინტერესო, რომ კათოლიკეთა და მართლმადიდებელთა განმარტებები რადიკალურად განსხვავდება ერთმანეთისაგან,
რადგან კათოლიკენი მთლიანად გამორიცხავენ მეორედ ქორწინების შესაძლებლობას და ყველა ვინც გაყრილია ( და მეორედ დაქორწინებული) საიდუმლოებებისაგან აყენებს,
მსგავსი ზედმეტი სიმკაცრე ჩვენთან არ არის, არსებობს ჯვრის აყრის და მეორედ ჯვრისწერის მსახურებაც ( უგვირგვინოდ...); მოკლედ საინტერესო თემას შეეხე...

32. ხოლო მე გეუბნებით თქვენ: ვინც გაუშვებს თავის ცოლს, სიძვის მიზეზის გარეშე, ამრუშებს მას, და ვინც გაშვებულს შეირთავს, მრუშობს.

32. ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველმან რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი თჳნიერ სიტყჳსა სიძვისა, მან ამრუშა იგი; და რომელმან განტევებული შეირთოს, მანცა იმრუშა

А Я говорю вам: кто разводится с женою своею, кроме вины любодеяния, тот подает ей повод прелюбодействовать; и кто женится на разведенной, тот прелюбодействует.

ყველაზე ადვილი განმარტება თეოფილაქტე ბულგარელს აქვს:

Господь не нарушает Моисеева закона, но исправляет его, запрещая мужу по неразумным причинам ненавидеть свою жену. Если он отпустит ее по основательной причине, то есть как прелюбодействовавшую, то не подлежит осуждению, если же помимо прелюбодеяния, то подлежит суду: ибо принуждает ее прелюбодействовать. Но и тот, кто возьмет ее к себе, прелюбодей - ибо, если бы не взял ее, она, может быть, возвратилась бы и покорилась мужу. Христианину должно быть миротворцем и по отношению к другим, а тем более по отношению к своей жене.
ანუ ყურადღება გამახვილებულია მოტივაციაზე, რომ მხოლოდამხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში შეიძლება ოჯახის დაშლა, თორემ მრუშობის ცოდვას რისკავს ორივე, ანუ აქ მარტივადაა ახსნილი... მაგრამ აი ქვემოთ მოვიყვან სხვადასხვა განმარტებათა სერიას და ვნახავთ, რომ საკმაოდ რთული საკითხია...



32. А Я говорю вам: кто разводится с женою своею, кроме вины прелюбодеяния, тот подает ей повод прелюбодействовать; и кто женится на разведенной, тот прелюбодействует.

При объяснении этого, одного из труднейших стихов, — не то, чтобы он труден был сам по себе, а потому, что им затрагиваются весьма сложные практические житейские отношения, — мы должны прежде всего рассмотреть значение отдельных терминов и затем общий смысл речи Спасителя. Мы изложим этот предмет с наивозможной краткостью, а интересующихся подробностями отсылаем к весьма ценной в научном отношении брошюре проф. Н. П. Глубоковского под заглавием: “Развод по прелюбодеянию и его последствия по учению Христа Спасителя,” Спб. 1895. Первое трудное слово, которое встречается при рассмотрении настоящего стиха есть παρεκτος. В русском переведено “кроме,” в славянском “разве,” Вульгата: excepta (fornicationis) causa. Παρεκτος везде переводится одинаково словом “кроме,” за исключением перевода Лютера, недовольно ясного; новейшие немецкие переводчики вместо es sei denn um Ehebruch, как у Лютера (в скобках), переводят лучше и точнее аusser dem Grunde der Hurerei.

Παρεκτος, говорит проф. Н. Η. Глубоковский, “не было исконным в греческом языке” и возникновение его относится к периоду времени между 322 и 150 гг. до Р. X. Во всяком случае, оно не встречается ни у классиков, ни у LXX, где в равном значении употребляется πάρεχ и πάρεξ. Достоверно, однако, что παρεκτός, по словам того же профессора, указывало (вместе с другими выражениями) “на исключение для того, что находится вне данного порядка и не подпадает его законам.” Дальнейшее λόγος необходимо. Если бы его не было, то выражение “разводится, исключая прелюбодеяния” было бы непонятно. Λόγος здесь значит “причина” (causa, Grund). Смысл: если кто разводится, за исключением того случая, когда его вынуждает к этому основательная причина — прелюбодеяние жены, или вообще одной из сторон и проч. Следующее слово — πορνεία. Евфимий Зигабен: Христос “повелевает не разводиться с женою по другой причине, кроме прелюбодеяния (таков должен быть и русск. перевод 32 ст. на основании вышесказанного), т.е. без (δίχα) распутства (πορνεία), а распутство (πορνείαν) здесь Он называет прелюбодеянием (μοιχείαν).” По словам проф. Глубоковского, термин πορνεία “не специализировался настолько, чтобы о содержании его не могло быть споров.”

В этом пункте далеко не безынтересно, что Христос употребляет πορνεία, хотя — фактически — речь идет о μοιχεία. Если нет πορνεία, то отпускающий жену “попирает самую брачную основу, разлучает то, что Бог сочетал законом природы и освятил в христианстве нарочитым таинством.” После этих разъяснений смысл и дальнейших слов Спасителя представится нам более ясным. Тот, кто разводится с женою (или жена с мужем) по какой-нибудь другой причине, кроме вины прелюбодеяния, тот заставляет (дает повод), вследствие недостатка удовлетворения плотской страсти, разведенной (оставленной) сторон прелюбодействовать. Таким образом, одно зло, произвольное разлучение с женою (или с мужем) без всякой основательной причины (вины прелюбодеяния), влечет за собою другое, заставляет невинно покинутую (или покинутого) впадать в грех, прелюбодействовать, и этот грех, как можно судить по тону речи Христа, ложится всею тяжестью не на отпущенную (или отпущенного), а на того, кто отпускает без вины, и вина его делается, таким образом, сугубою. Это видно из употребленного здесь глагола ποιεί.

Кроме того, тот, кто вступает с разведенной без вины женщиной в новую связь, также допускает грех, но этот грех опять должен быть вменен и тому человеку, который разводится с своей женой без вины с ее стороны. Таким образом беспричинный развод бывает соединением многих зол, многих грехов, которые ложатся всею своею тяжестью на лицо, допустившее произвольный и неосновательный развод.

Такова сущность учения Христа, изложенного в 32 стихе. О женщинах Он может быть не говорил потому, что их не было в числе лиц, Его слушавших. Но “если бы кто стал утверждать, что Господь допустил, как причину оставления супруга, только любодеяние, которое совершается при недозволенном конкубинате, то можешь сказать, что Господь сказал об обоих верных, не позволяя им оставлять друг друга, за исключением вины прелюбодеяния” (Августин). Такое воззрение Спасителя на брак вполне возможно оправдать и разумными соображениями.

“Отношение между полами,” говорит Толюк, “вводит нас в глубочайшую тайну жизни; без двойственности не бывает живого единства; без противоположности между положительным и отрицательным нет рождения. Закон полярности проходит в царстве звезд и планет, как и через другие силы, элементы, материи и царства Мира; только, естественно, в каждом царстве он выражается различно.” Значит, союз между мужчиной и женщиной есть выражение естественной, свойственной мировому, установленному Богом порядку, “полярности,” а нарушение его противоречит всем естественным законам. Спаситель нигде не выступал против брачной жизни и, как известно, освятил брак Своим присутствием.

Но нарушение брачных связей Он осуждал не один раз. Далее, “рождение дитяти, говорит тот же ученый, нет надобности считать за обособленный акт; в нем необходимо предполагается воспитание, как продолжение первоначального акта получения жизни через телесное рождение.” И это также не может служить оправданием произвольных и беспричинных разводов, за исключением тех случаев, когда разрушается самое таинство брака вследствие вины прелюбодеяния. Но за всем этим, конечно, возникает множество дальнейших юридических вопросов. Мы вполне согласны, что “каноническая традиция допускала развод по прелюбодеянию и даже дозволяла новый брак для невинного, хотя бы он отошел и по причинам менее уважительным;” что “отпущение жены мыслимо и в христианской церкви по причине, пунктуально отмеченной Искупителем” (Глубоковский).

Но как поступать, если прелюбодеяние, будучи единственным проступком, когда развод дозволителен, будет выставляться, как средство для получения развода с нелюбимой женой или нелюбимым мужем? Другими словами, если, ради получения развода, будет совершаться намеренное прелюбодеяние, как это и бывает на практике, когда даже “берут на себя вину,” не будучи в ней повинны? Одно ли прелюбодеяние может считаться уважительною причиною для развода, или тут могут быть и другие причины, например impotentia, болезни, несходство характеров, преступления и прочее? Эти юридические вопросы разрешаются тем, что Спаситель смотрит вообще на нарушение брачной связи, как на грех. Каждый может, затем, в своей совести решить, допускает ли он грех, разводясь с своею женой или жена с мужем, и поступать по велениям своей совести, имея постоянно в виду заповедь. Тут уже мы, очевидно, опять выходим из сферы чистого нравственного учения, и вступаем в практически юридическую область, разработку которой и частное применение заповеди Новый Завет всегда предоставляет самим людям. Он доставляет только свет, при котором должны разрешаться практические нравственные отношения. На практике едва ли не всегда выступает отдельный случай, который разрешается через такое или иное применение к нему учения и принципа. На этом мы и закончим настоящее рассуждение, заметив только, что выступление из области чистого нравственного учения и нарушение его всегда и неизменно свидетельствуют только об “ином законе,” который противоборствует в человеке закону ума его и делает его пленником закона греховного, находящегося в членах его (Рим. 7:23). Все многочисленные злоупотребления, бывающие в брачной жизни, свидетельствуют только о продолжающейся жизни “ветхого человека” и ни о чем ином.

ლოპუხინი...



Мф. 5,32. А Я говорю вам: кто разводится с женою своею, кроме вины прелюбодеяния, тот подает ей повод прелюбодействовать; и кто женится на разведенной, тот прелюбодействует.

№50 по согласованию (Нагорная проповедь). Фразы предыдущая - следующая.

Ср. Мф. 19, 8 Он говорит им: Моисей по жестокосердию вашему позволил вам разводиться с женами вашими, а сначала не было так;
Мк. 10, 11 Он сказал им: кто разведется с женою своею и женится на другой, тот прелюбодействует от нее;

На языке коноб "прелюбодействует" звучит как "причиняет вред ее глазам". Имеются в виду, конечно, глаза первой жены - в синодальном переводе это не очень ясно (в Мк переведено как "прелюбодействует от нее"). Кто развелся и вновь женился, тот прелюбодействует именно по отношению к первой жене, хотя текст допускает и толкование "прелюбодействует со второй женщиной". Но смысл-то ясен. В индейцев цельталь вообще немыслимо сказать "прелюбодействует со второй женой", там прелюбодеяние всегда - грех по отношению к жене первой. У Марка нет второй половины этой фразы. Современные нравы сочувствуют брошенной жене, но если она вновь выйдет замуж - что ж тут плохого? И против кого грешит ("прелюбодействует") тот, кто женился на брошенной женщине? В церковных канонах остается запрет делать священникам того, кто женился на разведенной. Все это было бы кошмарно сурово, если бы не то, что Иисус бесконечно утяжеляет оценку греха не для осуждения, а для спасения и прощения... Как же стыдно пользоваться Его милосердием и как бессовестно - не воспользоваться. Как скверно быть христианином с точки зрения ответственности перед ближними - и как скверно не быть христианином с точки зрения ответственности перед собой.

Иисус ужесточает Моисеев закон, называя второй брак - прелюбодеянием (Мф. 5,32; то же в Мф. 19,9, Мк. 10, 11 (читается зимой в среду 31 недели). Католики из этого сделали далеко идущий вывод, православные - не стали. А ведь сказано ровнехонько перед тем, как сказать про "подставь щеку". Но почему-то с щекой выкручиваются вовсю, лишь бы не подставлять, а с разводам - нет, прямо сладострастное удовольствие какое-то получают от запрещения второго брака. Слава Богу, меня миновала чаша развода и второго брака, и я имею право сказать: страшный грех, но не страшнее воровства или кощунства. И очень на них похожий. Прелюбодейством в Ветхом Завете Бог называет веру в чужого божка - веру, порождаемую завистью к благополучию соседа. В общем, что ни согреши - все прелюбодейство, и, как сказали ученики в ответ на эти слова в Мф. 19,10 - это ж так же ж невозможно же спастись! Спастись нельзя, а быть спасенным - можно. Потому что Господь не добавил, что прелюбодействующий идет в ту же геенну огненную, куда идут разные другие грешники. Любопытная особенность человека: прелюбодейство не так страшно, как гордыня. Почему Иисус смог выручить взятую в прелюбодеянии. Он ведь ее не простил, Он лишь отогнал тех, кто хотел ее убить. Так и со вторым браком, и со всяким прелюбодеянием: простить - не прощает, но защищать - защищает, безрассудно, просто по милосердию и надежде. И это оставляет надежду разведенным, заблудившимся, сблудившим: можно начать заново, родиться заново - идти и больше не грешить. Даже, возможно, во втором браке или в чем-нибудь совсем нехристианском... Лишь бы не грешить!

http://www.krotov.info/yakov/4_evang/1_mt/05_32.htm

ამით ეს თემა არ ამოიწურა, თუ ისურვებთ გავარჩიოთ კიდევ,

დროებით,

კაიროსი!

[ნაინა]

KAIROS

ამით ეს თემა არ ამოიწურა, თუ ისურვებთ გავარჩიოთ კიდევ,

ეს ყველაფერი კი წავიკითხე, მეტ-ნაკლებად გასაგებია, მაგრამ დიდი სიამოვნებით მოვისმენდი სხვა განმარტებებსაც.
ეს საკითხი მგონი კარგ გარჩევას იმსახურებს, დანარჩენებიც თუ შემოგვიერთდებიან უკეთესი იქნება.
მადლობა კაიროს.

[Misha Songulashvili]

ეგრი2

ნამდვილად არ გახლავთ ჩლიქოსანი, მაგამ რომ არც იცოხნება?

ის ფაქტი რომ ბოცვერი არ იცოხნება სიახლე არ გახლავთ ჩვენთვის, მაგრამ იმ დროის ხალხი ბოცვრის მიერ ტუჩების ცმაცუნს მიიჩნევდა ცოხვნად. ეს ცნობილი ამბავია და თუ დაინტერესდებით შეგიძლიათ უფრო მეტი განმარტებები მოიძიოთ ბიბლიის ენციკლოპედიაში.

[ქევანა]

KAIROS

ორივე კითხვას აქვს ერთი პასუხი, დიდი საპოვნი არ ყოფილა არც კაენის და არც შეთის ( მესამე ვაჟი) ცოლები, ისინი მათთან ერთად გაიზარდნენ და იყვნენ მათი "დები", ეს ნუ შეგვაშინებს,

კი მაგრამ, რატომ ცოლების სახელები არ ვიცით? ძველი აღთქმა არ იხსენიებს, რომ ქალებიც ყავდა ადამ და ევას. რატომ? ეს თავისთავად იგულისხმება?

[KAIROS]

ატომ ცოლების სახელები არ ვიცით? ძველი აღთქმა არ იხსენიებს,

საერთოდ ენაა ასეთი ძველი აღთქმისა ( და არა მარტო), თუ სახელით იხსენებს ვინმეს ან საერთოდ თუ ამბობს რომელიმე ქალის შესახებ, მაშინ ამ ქალს რაიმე განსაკუთრებული ადგილი უნდა ეჭიროს ბიბლიურ ისტორიაში, წარმოიდგინეთ ეს ტრადიცია ( რათქმაუნდა თავისი ხასიათით პატრიარქალური) მეორდება მახარებელ მათესთანაც, სადაც თავის ცნობილი გენეალოგიაში ახსენებს მხოლოდ 4 ქალს, მათგან 3-ს სახელით, ერთს უსახელოდ, თავისთავად ისინი , რომ ახსენა ესეც ამ ქალთა განსაკუთრებულ მნიშვნელობაზე მიანიშნებს:
1. "3. ხოლო იუდა შვა ფარეზ და ზარა თამარისგან "
2. "5. სალმონ შვა ბოოს რექაბისგან; "
3. "ბოოს შვა იობედ რუთისგან"
4. "დავით მეფემან შვა სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან; "
თამარი, რექაბი, რუთი საღვთო მოშურნეობის, მესიის მოლოდინის და გმირი ქალების სახეა ბიბლიაში, მათ შესახებ წაიკითხე, მაგრამ ნახე მეოთხე უსახელოა, არადა ძველი აღთქმიდან ვიცით, რომ სახელი ერქვა - ბერშაბეჰ ( ბერსაბე), მაგრამ მისი საქციელის გამო ( აცდუნა მეფე დავითი), მესიის გენეალოგიაში მის სახელს არ იხსენებს, ასე რომ აქედან ცხადია, ბიბლიური მწერალი არ არის ისტორიკოსი, ამ სიტყვის ზედმიწევნითი გაგებით, იგი თეოლოგიცაა, და ან ყველა სახელის უკან მნიშვნელოვანი ისტორიაა, ან სახელიც არ არის...
იხარე;
კაიროსი!

[IOANE_]

ანუ იმ ტრადიციის შესახებ მაინტეერსებს, ყანაში ერთ დღეში რის მოგროვებასაც შეძლებდა, მხოლოდ ის რომ უნდა აეგროვებინა. გასაგებია, რომ უპოვართა დახმარებით იყო განპირობებული ეს წესი, მაგრამ, ამას გარდა, სხვა რამ დატვირთვაც ხომ არ აქვს?

[IOANE_]

ანუ ტრადიციის მიხედვით ყველა ებრაელი ვალდებული იყო როდესაც გაივლიდა მოყვასის ყანასთან, თუ შიოდა უნდა დანაყრებულიყონ და თუ არა უნდა ეჭამა ცოტა მაინც და უნდა ედიდებინა უფალი, ანუ ამით მეპატრონე აღიარებდა რომ ყოველივე მისი არსებული უფლისაა და ის მზადაა თავის მოყვასს უწილადოს იმდენი რამდენიც მის სასიცოცხლო საჭიროებისათვის იყო საჭირო, მაგრამ თავის მხრივ თუ მომკრეფი თუნდაც ერთ მუჭს მაინც (მეტზე აღარცაა საუბარი) წაიღებდა ჩანთით ეს უკვე მომაკვდინებელ ცოდვად ითვლებოდა.

[guest]

უკაცრავად ოფისთვის, მაგრამ თხოვნა მაქვს ერთი : როცა რაიმეს დააციტატებთ, გთხოვთ მიუთითოთ ვინ არის ციტატის ავტორი, რომ უფრო ადვილი გახდის თემის ათვისება და გაგება, ვინ რას წერს. მადლობთ

[IOANE_]

ანუ იმ ტრადიციის შესახებ მაინტეერსებს, ყანაში ერთ დღეში რის მოგროვებასაც შეძლებდა, მხოლოდ ის რომ უნდა აეგროვებინა. გასაგებია, რომ უპოვართა დახმარებით იყო განპირობებული ეს წესი, მაგრამ, ამას გარდა, სხვა რამ დატვირთვაც ხომ არ აქვს?