თემის საბეჭდი ვერსია
დააწკაპუნეთ აქ, რათა იხილოთ თემა ორიგინალ ფორმატში
მართლმადიდებლური ფორუმი _ წმიდა წერილი _ ახალი აღთქმის წმინდა წერილის
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 4 2007, 10:37 PM
ჩემი აზრით სანამ თავად წმინდა წერილის შესწავლას დავიწყებდეთ, უნდა შევისწავლოთ მისი დაწერის ისტორიაც. მიმოვიხილოთ პერიოდი როდესაც იწერებოდა წმინდა წერილი. ძალიან საინტერტესოა ამის ცოდნა.
ახალი აღქმის წმინდა წერილის წიგნები, რომელთა საერთო რაოდენობა 27-ია, შეიქმნა I საუკუნეში. წიგნები იწერებოდა 41-42 წლებიდან საუკუნის ბოლომდე. მაგრამ ქრისტეს ეკლესიაში 27-ვე წიგნის კანონიკურად ანუ სავალდებულოდ ცნობა მხოლოდ მე-4 საუკუნისთვის გახდა შესაძლებელი. სწორედ პირველ 4 საუკუნეს ეძღვნება ახალი აღთქმის წმინდა წერილის კანონის ჩამოყალიბების პერიოდი, რომელიც თავის მხრივ 4 ქვეპერიოდად განიყოფა. I პერიოდს ეწოდება მოციქულთა ხანა, რომელიც I საუკუნეს მოიცავს, მეორე პერიოდია მოციქულებრივ მამათა პერიოდი. მოიცავს I საუკუნის ბოლო, II საუკუნის შუა წლებამდე. III პერიოდი მოიცავს II საუკუნის II ნახენახევარს და IV პერიოდი გახლავთ III, IV საუკუნეები.
I პერიოდში, მოციქულთა ხანაში თვითონ მოციუქლები ამოწმებდნენ ახალი აღთქმის წმინდა წერილის შესახებ. მაგ: მოციქული პავლე თავის ეპისტოლეებში მათ უწოდებს "საღმრთონი წიგნნი". (ტიმ II 3.15-16) ასე რომ, პავლე მოციქული მათ უწოდებს "ღმრთივსულიერ" წიგნებს (კვლავ ტიმ. II 3.11) ასევე უწოდებს წმინდა წიგნებს (რომალეთა მიმართ 1.2) პეტრე მოციქული მათ უბრალოდ წიგნებად იხსენიებს და იგი ამას გვაუწყებს თავის კათოლიკე ეპისტოლეს II წიგნის I თავში. ასევე აღსანიშნავია ის გარემოებაც, რომ მოციქულთა სიტყვას ქრისტიანული თემები იმჟამად იღებდნენ როგორც თვით ქრისტეს მიერ ნაუწყებ სიტყვას (გალატელთა მიმართ 4.14-15) ასევე ცნობილია, რომ ქრისტიანული თემები ძველ ეპისტოლეებს უმატებდნენ ახალს და დგებოდა მოციქულთა წერილების კრებულები.
მოციქული პავლე მიმართვას ქრისტიანებს, რომ ეპისტოლეები ერთმანეთს შორის გაცვალონ (კოლ. 4.16) ასევე ცნობილია, რომ იოანე მახარებელმა მე-4 სახარება დაწერა საუკუნის ბოლოს ეფესელ ქრისტიანთა თხოვნით.
II პერიოდს რაც შეეხება მოციქულებრივ მამათა თხზულებებში ხშირად გვხვდება ციტირებები ახალის აღთქმის წმინდა წერილის წიგნებიდან , ისე რომ არ არის დასახელებული არც ავტორი და არც წიგნი, რადგანაც თვითონ მოციქულებრივი მამებიც და ის ხალხიც, ვისთვისაც იწერებოდა მათი თხზულებები კარგად იცნობდნენ ახალი აღთქმის ყველა წიგნს. მოციქულებრივ მამებად სახელდებიან კლიმენტი რომაელი, ასევე წმინდა ეგნატე ღმერთშემოსილი (ანტიოქიელი) მას ჰქონდა ეპისტოლეები სხვადასხვა ეკლესიებისადმი, სადაც ის ციტირებას ახდენს ახალი აღთქმის წიგნებიდან. ასევე ათორმეტ მოციქულთა მოძღვრება -დიდაქე, რომელიც დაახლოებით I საუკუნის ბოლოს, II საუკუნის 20 - იან წლებშია დაწერილი და იგი ითვლებოდა პირველ ქრისტიანტათვის კატეხიზატორულ წიგნად. ასევე ერმის ”მოძღვარი” (მწყემსი) 135,140 წლებში დაიწერა. ასევე პოლიკარპე სმირნელის ჩვენამდე მოღწეულ ერთადერთ ეპისტოლეში - ფილიპელთა მიმართ, რომელიც დაიწერა ეგნატე ღმერთშემოსილის სიკვდილისთანავე 107,108 წლებში. ასევე იოანე ღვთისმეტყველის მოწაფე პაპიუს ჰიერაპოლელი თავის თხზულებაში ”უფლის სიტყვათა განმარტებაში” იშველიებს ახალი აღთქმის წმ. წერილის სიტყვებს. ცნობილი საეკლესიო მოღვაწის ევსევი კესარიელის უწყებით ეს თხზულება II საუკუნის I ნახევარში არის დაწერილი.
მე - 3 და მე-4 პერიოდებს მოგვიანებით დავწერ.
ასევე დავწერ წმინდა წერილის თავებად და მუხლებად დაყოფის ისტორიასაც.
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 4 2007, 10:54 PM
III პერიოდი
ეს პერიოდი მოიცავს II საუკუნის II ნახევარს, ანუ 150 წლიდან 200 წლამდე მონაკვეთს. ამ პერიოდის განსაკუთრებულად საინტერესო ძეგლი გახლავთ ”მურატორის კანონი” და ”პეტიშო”. ვენის უნივერსიტეტის პროფესორმა მურატორმა, რომელიც მოღვაწეობდა XIX საუკუნეში მილანის ბიბლიოთეკაში აღმოაჩინა წიგნთა კრებული, რომელიც შედგენილი იყო II საუკუნის II ნახევარში. ამ კანონშჳ შედის 4 სახარება, საქმე მოციქულთა, პავლეს 13 ეპისტოლე, იუდას ეპისტოლე, იოანეს I ეპისტოლე, გამოცხადება იოანესი, იოანეს და პეტრეს ეპისტოლეები, იაკობის ეპისტოლე კი საერთოდ არ არის ნახსენები. ეს წიგნები, როგორც ჩანს, II საუკუნის II ნახევარში გამოიყენებოდა დასავლეთის ეკლესიაში.
”პეტიშო” ეს არის სირიული თარგმანი ახალი აღთქმის წიგნებისა. ქართულად ტერმინი პეტიშო ნიშნავს უბრალოს, ხალხურს. ეს კრებულიც II საუკუნის II ნახევარშია შედგენილი მცირე აზიისა და სირიის ეკლსიებისთვის. მურატორის კანონს არ ემატება ეპისტოლე ებრაელთა მიმართ და იაკობის ეპისტოლე, მაგრამ მასაც აკლია II ეპისტოლე პეტრესი, II და III იოანესი, იუდას ეპისტოლე და გამოცხადება. ამ პერიოდის შესასწავლად მიდიდარ ცნობებს ვხვდებით საეკლესიო მწერლებთან - ირინეოს ლიონელთან, ტერტულიანესთან და კლიმენტი ალექსანდრიელთან.
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 4 2007, 11:20 PM
IV პერიოდი მოიცავს III, IV საუკუნეს. ამ პერიდოში მოღვაწეთაგან აღსანიშნავია კლემენტი ალექსანდრიელის მოწაფე - ორიგენე. იგი წმინდა წერილის წიგნებს ორ ნაწილად ყოფს. 1) უდაოდ მოციქულთა მიერ დაწერილებად. ამ წიგნებს განეკუთვნება 4 სახარება, საქმე მოციქულთა, პავლეს თოთხმეტივე ეპისტოლე და ამავე დროს ამატებს, რომ ებრაელტა მიმართ ეპისტოლე სხვისი დაწერილია, ოღონდ აზრი პავლესი არისო. ასევე პეტრეს I სპისტოლეს, იოანეს I ეპისტოლეს და ასევე გამოცხადება იოანე ღვთისმეტყველისა 2) საყოველტაოდ მიღებული ეპისტოლეები. სხვა დანარჩენი ეპისტოლეები, ოღონდ ისინიც ღმრთივ შთაგონებულნი. არიანო.
IV პერიოდის ცნობილი ისტორიკოსია - ევსევი კესარიელი. მან თავის საეკლესიო ისტორიაში VI წიგნის 25 თავში მოგვცა წმიდა წერილის წიგნთა შემდეგი დაყოფა. I ჯგუფი საყოველტაოდ აღიარებული - 4 სახარება, საქმენი, პავლენი, პეტრეს I ეპისტოლე და წერს "თუ გნებავთ იოანეს გამოცხადებაცთქო". II ჯგუფი - სადავო - იაკობის, იუდას, პეტრეს II და იანეს III ეპისტოლეები. III ჯგუფი - ნატყუარი - პავლე მოციქულის საქმეები, პეტრეს გამოცხადება, თუ გნებავთ იოანეს გამოცხადებაც, ერმის მოძღვარი და ბარნაბას ეპისტოლე. IV კატეგორია - ერეტიკული - სახარებები პეტრესი, თომასი, ანდრიასი.
IV საუკუნის მოღვაწეს წმ. ათანასე დიდსთავის 39-ე პასქალურ ეპისტოლეში 27 ვე წიგნის ჩამონათვალი აქცს კანონიკურ წიგნებად, ასევე ლაოდიკიის კრების (306წ) მე-60 კანონში არის ჩამონათვალი 27 ვე კანონიკური წიგნისა, რომელიც შემდგომ დაამტკიცა VI მსოფლიო საეკლესიო კრებამ.
პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Mar 4 2007, 11:26 PM
დათიკო
არაკანონიკურ წიგნებზეც საინტერესო იქნება. მაგალითად, იაკობის სახარება. რამდენად სარწმუნოა? და ზუსტად რას ნიშნავს არაკანონიკური წიგნები? მხოლოდ იმას, რომ მათი ორიგინალები ცნობილი არაა და მხოლოდ ასლები შემორჩა, თუ ცდომილებებს შეიცავს და არ უნდა ვენდოთ?
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 5 2007, 12:36 AM
მარიამი
ალბათ ცდომილებებს შეიცავს და მაგიტომ.
პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 9 2007, 08:52 PM
იაკობის სახარება, ანუ იაკობის პირველ სახარება, ეგ არაა არაკანონიკური, მოდით ჯერ უმჯობესია გავარჩიოთ არაკანონიკური აპოკრიფულიდან, ახალ აღთქმაში არ არსებობს არაკანონიკური წიგნები, რამოდენიმეა ძველ აღთქმაში, ახალ გამოცემა ახალ ქართულ ბიბლიაში ისინი * -ით არი აღნიშნული, პროტესტანტულ გამოცემებში კი საერთოდ არაა, საქმე იმაშია, რომ ესენია დამრიგებლური წიგნები, და ასევე დაკარგულია მათი დედანი, ანუ მხოლოდ თარგმანია შემორჩენილი, აპოკრიფები კი არის ნაყალბები, ანუ ავტორგაყალბებული წიგნები, რომლებიც შეიძლება შეიცავდეს რაიმე სწორ ინფორმაციასაც, მაგ: "იაკობის" პირველსახარება ( დაბეჭდილი იყო ქართულ ენაზე, 1988 წლის ( ან მოგვიანებით ზუსტად არ მახსოვს) ჟურნალ "საღვთისმეტყველო კრებულში" ), სინამდვილეში არ არის დაწერილი წმ. იაკობის მიერ, მაგრამ მან შემოინახა ის სწორი გარდამოცემა ღვთისმშობლის ჩასახვის და შობის შესახებ, რომელსაც ეკლესია იღებს.
ანუ პირველი ნაწილი "ორიგინალები ცნობილი არაა და მხოლოდ ასლები შემორჩა" არია არაკანონიკური წიგნები და ისინი მხოლოდ ძველ აღთქმაშია და მეორე ნაწილი "ცდომილებებს შეიცავს და არ უნდა ვენდოთ" აპოკრიფებია და ბიბლიაში არ არის შესული, თუ გნებავთ შემოგთავაზებთ რამოდენიმე ნაშრომს ამ საკითხთან დაკავშირებით!
დამატების სახით.
ამ საკითხთან დაკავშირებით, გირჩევთ დიდი დაკვირვებით წაიკითხოთ ლოპუხინის ის ორი შესავალი, რომელიც წმ. წერილის ბიბლიოთეკაში დავდე.
იხარეთ,
კაიროსი!
პოსტის ავტორი: ზურა თარიღი: Mar 9 2007, 10:08 PM
აქა მშვიდობა,
აქ სათქმელი უამრავია, მე ერთს ავღნიშნავდი:
შეიძლება ცდომილებას არ შეიცავდეს, მაგრამ მთავრი ისაა, რომ კითხვისას არ იგრძნობა სული წმიდას არსებობა...
მაგალითად, კარგად იცნობ რომელიმე ადამიანის, შემდეგ კითხულობ მის წერილს და უცნაური შეგრძნობა გეუფლება... თითქოს ისაა, მაგრამ ის არაა
კითხულობ მოციქულის ხელმოწერილ წერილს... ყველაფერი თითქოს რიგზეა - ყოველ აბზაცში ლაპარაკია ღვთის სიყვარულზე - მაგრამ რაღაცას ვერ ხედავ - სიტყვა არაა ნათქვამი გვერდით მყოფის სიყვარულზე...
წმიდა წერილის შექმნისას, ეკლესიამ ფაქტობრივად დააკანონა ის წიგნები, რომელთა კითხვისას არც ერთ ადგილობრივ ეკლესიას არ ეპარებოდა ეჭვი მის ღვთიურობაში.
პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 12 2007, 04:36 PM
KAIROS
რითი დასტურდება, რომ არ არის იაკობის მიერ დაწერილი? ან ვისი დაწერილია?
პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 12 2007, 09:46 PM
ეგ მამებმა დაამტკიცეს, კრება გაიმართა,
დათიკომ უკვე დაწერა:"IV საუკუნის მოღვაწეს წმ. ათანასე დიდსთავის 39-ე პასქალურ ეპისტოლეში 27 ვე წიგნის ჩამონათვალი აქცს კანონიკურ წიგნებად, ასევე ლაოდიკიის კრების (306წ) მე-60 კანონში არის ჩამონათვალი 27 ვე კანონიკური წიგნისა, რომელიც შემდგომ დაამტკიცა VI მსოფლიო საეკლესიო კრებამ."
რომელმაც ზუსტად განარჩია აპოკრიფულნი კანონიკურებისაგან, ძირითადად აპოკრიფებში ჭეშმარიტებათა გვერდით ზღაპრები ეწერა და ისეთი სწავლებები, რომლებსაც არაფერი ესაქმება ქრისტიანობასთან, ვისი დაწერილია არაა ცნობილი, ანონიმ (ჩვენსავით
) , ამ ყველაფერზე წმ. წერილის ბიბლიოთეკაში დავდე ლოპუხინის ორი შრომა, და ორივე ნახეთ, ძალიან საინტერესოა!
პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Mar 12 2007, 09:49 PM
თქვენთვის ყველასათვის, სამღვდელოებისათვისაც და ერისკაცთათვისაც იყოს ძველი აღთქმის შემდეგი საღმრთო წიგნები: ხუთი მოსესი - დაბადება, გამოსვლათა, ლევიტელთა, რიცხვთა, მეორე სჯულისა. ისო ნავეს ძისა - ერთი, მსაჯულთა - ერთი, რუთისა - ერთი, მეფეთა - ოთხი, ნეშტთა - ორი, ეზრასი - ორი, ესთერისა - ერთი, მაკაბელთა - სამი, იობისა - ერთი, ფსალმუნნი - ერთი, სოლომონისა - სამი, იგავნი, ეკლესიასტე, ქებათა-ქება, თორმეტი წინასწარმეტყველისა: ესაიასი - ერთი, იერემიასი - ერთი, ეზეკიელის - ერთი, დანიელის - ერთი. ამათ გარდა შეისწავლეთ თქვენ და ასწავლეთ თქვენს ახალგაზრდებსაც მრავალსწავლული ზირაქის სიბრძნე. ჩვენი წიგნები, ე.ი ახალი აღთქმის წიგნებია: ოთხი სახარება: მათესი, მარკოზისა, ლუკასი, და იოანესი, პავლეს თოთხმეტი ეპისტოლე, პეტრეს ორი ეპისტოლე, იოანეს - სამი, იაკობისა - ერთი, იუდასი - ერთი, კლიმენტის ეპისტოლე - ორი და ეპისკოპოსთათვის განწესებული კლიმენტის მიერ რვა წიგნში აღწერილი, რომლებიც ყველას მსჯელობის საგანი არ უნდა გახდეს მათში შესულ საიდუმლოთა გამო და მოციქულთა საქმენი. ეს კანონები განწესებულია ჩვენს მიერ თქვენთვის, ოი, ეპისკოპოსნო, ხოლო თქვენ თუ ამას დაიცავთ, ცხონდებით და მშვიდობა გექნებათ, ხოლო თუ ეურჩებით, დაიტანჯებით და მუდმივი ბრძოლა გექნებათ ერთმანეთში და ურჩების შესაფერისი სასჯელიც დაგედებათ. ერთმა ღმერთმა, სმარადისომ და ყველას დამბადებელმან მშვიდობისა მიერ გაგაძლიეროთ თქვენ ყველანი სული წმიდით და განგამტკიცოთ ყველა კეთილი საქმის მიმართ სწორად, ბრალის გარეშე, უბიწოდ და ღირსი გაგხადოთ საუკუნო ცხოვრებისა ჩვენთან ერთად მისი საყვარელი ძის, ჩვენი მაცხოვრის იესუ ქრისტეს შუამდგომლობით, რომელთანაც არის დიდება ყოველთა უზენაეს ღმერთთან, მამასთან ერთად ნუგეშინისმცემელი სული წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ!
მოციქულთა კრების 85-ე კანონი
ეკლესიაში წაკითხულ უნდა იქნეს მხოლოდ კანონიკური, საყოველთაოდ მიღებული წიგნები.
კანონის მიერ მოხსენიებულ წიგნთა გარდა, ეკლესიაში არ უნდა იკითხებოდეს არაფერი საღმრთო წერილის სახელით. კანონის მიერ მოხსენიებული წიგნებია შემდეგი: დაბადება, გამოსვლათა, ლევიტელთა, რიცხვთა, მეორე სჯულისა, ისო ნავეს ძისა, მსაჯულთა, მეფეთა ოთხი წიგნი, ნეშტთა ორი წიგნი, იობის წიგნი, ფსალმუნნი, სოლომონის სამი წიგნი, წინასწარმეტყველთა თორმეტი წიგნი: ესაია, იერემია, ეზეკიელი, დანიელი, ტობია, ივდითი, ესთერი და ეზდრას ორი წიგნი.
ახალი აღთქმის წიგნებია: ოთხი სახარება, მოციქულთა საქმის წიგნი ერთი, პავლეს თოთხმეტი ეპისტოლე, პეტრეს ორი ეპისტოლე, იოანე მოციქულის - სამი, იაკობ მოციქულის - ერთი, იუდა მოციქულის - ერთი, იოანეს გამოცხადება - ერთი წიგნი. ჩვენს ძმასა და თანამწირველს ბონიფანტეს და იმ მხარის სხვა ეპისკოპოსებსაც ეუწყოს ეს წინამდებარე კანონის დასამტკიცებლად, ვინაიდან ეს (წიგნები) მივიღოთ მამათაგან ეკლესიაში საკითხავად.
კართაგენის ადგილობრივი კრების 24-ე კანონი.
პოსტის ავტორი: LEBU თარიღი: Mar 14 2007, 05:49 PM
გაუ! 
რამდენადაც ვიცი არსებობს ე.წ. იუდას სახარებაც, რომელიც ახლახანს აღმოაჩინეს და მიმდინარეობს კვლევა.
საინტერესოა როდის დაწერა ის იუდამ (და თუ დაწერა საერთოდ)?
მან ხომ თავი ქრისტეს აღდგომამდე მოიკლა?!
და საინტერესოა რამდენად შეიძლება მას "სახარება" ვუწოდოთ?! თუ ეს იყო უბრალოდ იუდას ჩანაწერები დღიურის პონტში?!
თუ ვინმეს გაქვთ ინფორმაცია, გთხოვთ გამარკვიოთ ამაში.
მადლობა ყველას წინასწარ
პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 14 2007, 07:10 PM
LEBU
დღიურის პონტზე ვიხალისე
) ჩემი პირადი აზრია, რომ ეს მონაგონია, უბრალოდ თემაა ყველასათვის საინტერესო, თუ გადავხედავთ მსოფლიოს, ქრსტიანები უმრავლესობას შეადგენენ, ამიტომ ასე ვთქვათ რეიტინგული თემაა. ან კიდევ მორიგი ინტრიგა, თუ დაამტკიცეს, რომ იუდა, მაშინ ,როცა მას ბოროტი აზრები არ აწუხებდა ჩვენ იესოს გვახარებდა, ამ ხელნაწერის დამტკიცების მერე ათას სისულელეს მოიგონებენ მასზე დაყრდნობით, დარწმუნებული იყავი მიმდევრები გამოუჩნდებიან. სხვა თუ არაფერი კამათში ამოგხდიან სულს.
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 15 2007, 01:07 AM
LEBU
თავად მოციქულების დროს უკვე დაიწყეს ნატყუარი წიგნების შეთხზვა. სწორედ ამის გამო ტავად მოციქულები და მათი მოწაფეები ამოწმებდნენ ხოლმე ამ წიგნთა ჭეშმარიტებას. იუდას სახარება, დავინჩის კოდისა არ იყოს კომერციული თვალსაზრისით მართლაც რომ მომგებიანი წიგნია, მაგრამ ის ძალიან შორსაა რაიმე სულიერებისგან. დროს ნუ დაკარგავ მასეთი წიგნების ინტერესში, არამედ სახარების კანონიკური წიგნები იკითხე
პოსტის ავტორი: LEBU თარიღი: Mar 15 2007, 05:34 PM
ხოო...
მადლობთ ნინ & დათიკო
უბროლოდ ვინმემ რომ მკითხოს ამის შესახებ რამე პასუხი ხო უნდა გამაჩნდეს?!
როგორც, ექიმს რომ კითხოს ვინმემ ფიზიოთერაპია რა არისო და მან რო პასუხი ვერ გასცეს, ხო დაკარგავს პაციენტის ნდობას?!
ხო, რეებს ვბოდიალობ, აბა კარგათ ჩემო კარგებო
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 16 2007, 01:10 AM
როგორც იქნა მოვიცალე და ავკრიბე:
ახალი აღთქმის წმინდა წერილის თავებად დაყოფის ისტორია
ჩვენთვის ცნობილია, რომ წმინდა წერილის წიგნთა გადამწერები ნებით ან უნებურად ამახინჯებდნენ ტექსტს. ეკლესიის მამათა თხზულებებში წმინდა წერილის წიგნთა ციტირებისას არ ხდებოდა მინიშნება თუ რომელ ავტორს ეკუთვნოდა ციტატა. ეს მათთვის ისედაც ცნობილი იყო. მოგვიანებით, როდესაც საჭირო გახდა წმინდა წერილის წიგნთა ზედმიწევნითი გაწმენდა-გასუფთავება, მრავალი პრობლემა წარმოიშვა. აღსანიშნავია ის გარემოება, რომ თავდაპირველად ტექსტები თავებად, მუხლებად, სიტყვებად დაყოფილი არ ყოფილა. ამგვარი გაყოფა მხოლოდ X საუკუნეში შესრულდა. ძვ. ხელნაწერები კი მოციქულთა მიერ შექმნილ დატოვებული აღარ არსებობდა. წიგნთა რედაქტირება და ტექსტების შეჯერება უკვე III საუკუნიდანვე იწყება. III საუკუნის ალექსანდრიის ეკლესიის დიაკონმა ამონიოსმა სახარების სიმფონიის შედგენის მიზნით მათეს სახარების ტექსტი შეუპირისპირა სხვა სახარებებს. ეს საქმე სრულყო ევსევი კესარიელმა. ევსევი კესარილემა შეადგინა 10 ტაბულა, სადაც შინაარსით ერთნაირი და შეთანხმებული ეპიზოდები განათავსა 4 - ვე სახარებიდან. მან ამონიოსის პერიკოპებიც გამოიყენა. ამონიოსის დაყოფილ თავებს პერიკოპი ეწოდება, რაც ნიშნავს მცირე მონაკვეთს. ევსევი კესარიელმა I ტაბულაში მოათავსა ეს ეპიზოდები, რომლებიც 4-ვე სახარებაში გვხვდება. II, III, IV ტაბულაში განათავსა ის ეპიზოდები, რომლებიც სამ სახარებაში გვხვდება. V დან IX მდე განათავსა რომლებშიც მხოლოდ 2 სახარებაში გვხვდება და X ტაბულაში განათავსა ისინი, რაც მხოლოდ ერთ სახარებაში გვხვდება.
V საუკუნის შუა წლებში ალექსანდრიის ეკლესიის დიაკონმა - ევთალემ სამოციქულოს საკითხავები მუხლებად დაჰყო და ამგვარ დაყოფას საფუძვლად დაუდო სუნთქვითი რეჟიმი. ამბობენ რომ მან 4-ვე სახარება ამგვარად დაჰყო, მაგრამ არ შემორჩენილა. გამოცხადების ტექსტი მომდევნო საუკუნეებში დაჰყო ანდრია კაბადოკიელმა. მუხლები თავდაპირველად გამოიყოფოდა სხვადასხვა ნიშნით. დღეს არსებული სასვენი ნიშნები მოგვიანებით შემოვიდა და საბოლოო სახე XVI საუკუნეში დამკვიდრდა, წიგნის ბეჭდვის გამოგონების შემდგომ, ალდუს მინუციუსის მიერ.
ევთალემ თავის დაყოფას საფუძვლად დაუდო მთელი წლის კვირა დღეები. სულ 54 კვირიაკე და 3 სადღესასწაულო, რის გამოც სამოციქულო 57 ნაწილად გაიყო. მისი გეგმის თანახმად ახალი აღთქმის წიგნები მთელი წლის მანძილზე თავიდან ბოლომდე უნდა წაკითხულიყო, გარდა გამოცხადებისა, მაგრამ ეს გეგმა ყველა ეკლესიამ არ მიიღო. დღესასწაულთა რაოდენობის ზრდასთან ერთად გაიზარდა საკითხავების რაოდენობაც. ამჟამად ახალი აღთქმის წმინდა წერილი 368 საკითხავადაა დაყოფილი. აქედან მათე მახარებელზე მოდის 116 წაკითხავი, მარკოზი - 71, ლუკა - 114, იოანე - 67. საქმე მოციქულთა 335 საკითხავადაა დაყოფილი. ამგვარად წმინდა წერილის საკითხავებად დაყოფის ტრადიცია ადრიდანვე იღებს სათავეს დასავლეთის ეკლესიაში. ამგვარად ცხრილები V საუკუნიდან არსებობს. აღმოსავლეთის ეკლესიაში იოანე დამასკელის დროიდან, VIII საუკუნიდან.
თანამედროვე სახარების თავებად დაყოფის ისტორია XIII საუკუნიდან იწყება. კენტერბერიის მთავარეპისკოპოსმა სტეფანე ლანგტონმა წმინდა წერილი თავებად დაჰყო, რითაც ისარგებლა ესპანელმა კარდინალმა ჰუგომ, მუხლებად კი პარიზელმა გამომცემელმა რობერტ სტეფანმა დაჰყო.
დროთა განმავლობაში წმინდა წერილის ტექსტის შინაარსის ცვლილებები გამოწვეული იყო შეცდომების, ასოების აღრევის, სიტყვათა და წინადადებათა გადასმის, გამოტოვების, გამეორების გამო. ზოგჯერ ტექსტს შეგნებულადაც ასწორებდნენ. ცვლიდნენ გაუგებარ ისტორიულ, გეოგრაფიულ, დოგმატური ხასიათის ტერმინებს და ამარტივებდნენ ტექტს. ტექსტი რომ შეურყვნელად დაეცვათ საჭირო იყო მისი კრიტიკული ანალიზი. ამიტომ დაიქყო მისი გაწმენდა გვიანდელი შენამატი ფენებისგან. ახალი აღთქმის ტექსტის ქრიტიკული განხილვა ჯერ კიდევ III საუკუნეში დაიწყო იროგენემ.
III საუკუნის ბოლოს და IV საუკუნის დასაწყისში ახალი აღთქმის ტექსტის გასასწორებლად და აღსადგენად დიდი სამუშაოები ჩაატარეს ეგვიპტელმა ეპისკოპოსმა ისვიქიმ და ანტიოქიელმა ხუცესმა ლუკიანემ (მარტვილი). მაგრამ ყველა ეკლესიამ არ მიღო ეს შესწორებები. რომის პაპმა გელასიმ (+495) ეს შესწორებები მცდარად ცნო. ახალი აღთქმის ტექსტის ბეჭდური გამოცემების დაწყებისას (მე-16 ს) უკვე აღარ არსებობდა იდენტური ტექსტები. ახალი აღთქმის ტექსტის პირველი ბეჭდვა დაიწყო ტოლედოს მთავარეპისკოპოსმა კარდინალმა ქსიმენეზემ კომპლუტენში (ესპანეთი). ამ გამოცემას კომპლუტენის პოლიგლოტა ეწოდება, რადგან იგი შეიცავს ძველი და ახალი აღთქმის ტექსტებს ძველებრაულ, ძველბერძნულ ენებზე ლათინური თარგმანით. ახალი აღთქმის ტექსტს IV-VIII საუკუნეების ხელნაწერები დაუდეს საფუძვლად. მათ ტექსტი ვულგატას მიხედვით გამართეს. მალე ერაზმ როტერდამელმა გამოსცა ე.წ. ბაზელური ხელნაწერები, თუმცა კომპლუტენას ხელნაწერებს იგი ჩამორჩებოდა რაოდენობითაც და სიძველითაც.
შემდგომში რამდენადმე თავისთავადი და კრიტიკული მიმართულების იყო რობერთ სტეფანის და თეოდორე ბეზას გამოცემები. სტეფანის გამოცემა შემდგომი გამოცემების საფუძველი გახდა. იგი 15 უძველეს ხელნაწერს ეყრდნობოდა, რომელიც მისმა შვილმა გამოიკვლია, ხოლო ბეზამ ძველ ხელნაწერებთან ერთად ასურული პეშიტოთი და არაბული თარგმანებით ისარგებლა. ამით მან ფაქტობრივად სრულყო და დააზუსტა სტეფანის გამოცემა.
XVI საუკუნეში ახალი აღთქმის ბერძნული ტექსტი კომერციული გამოცემების საგნად იქცა, რამაც მრავალი არეულობა გამოიწვია. XVII საუკუნეში ძმებმა ელზევირებმა გამოსცეს კრიტიკულად შესწორებული ტექსტი, რომელიც ძირითადად ბეზას გამოცემას ემყარებოდა და დიდხანს იყო საყოველთაოდ მიღებული. XVII საუკუნის ბოლოდან ამ ტექსტმაც განიცადა მნიშვნელოვანი ცვლილება. მრავალი ტექსტი და ხელნაწერი იქნა შეჯერებული, რის საფუძველზეც გამოვიდა ბენგელის 1734 წლის, გრინბახის 1774 წლის, ლახმანის 1831 და ტიშელდორფის 1841 წლის გამოცემები. აღნიშნული გამოცემების წყაროები ბერძნულია. წყაროთაგან აღსანიშნავია II საუკუნის II ნახევრის ტექსტის ნაწყვეტები. ასევე სინას კოდექსი (IV საუკუნე). იგი მოიცავს ძველი აღთქმის დიდ ნაწილს და სრულად ახალ აღთქმას. ვატიკანის კოდექსი IV ს. სრულად ძველი აღთქმა, ახალი აღთქმიდან აკლია 4 ეპისტოლე და გამოცხადება, ალექსანდრიის კოდექსი V ს. სრულად ძველი და ახალი აღთქმა. ასევე პეშიტო II საუკუნე. კომპტური თარგმანი IV საუკუნის დასაწყისი, ლათინური თარგმანი IV საუკუნის მეორე ნახევარი, ქართული IV, V საუკუნეები. სომხური V ს. სლავური IX ს.
პოსტის ავტორი: IOANE_ თარიღი: Nov 24 2008, 11:19 PM
გაუ!
რამდენადაც ვიცი არსებობს ე.წ. იუდას სახარებაც, რომელიც ახლახანს აღმოაჩინეს და მიმდინარეობს კვლევა.
საინტერესოა როდის დაწერა ის იუდამ (და თუ დაწერა საერთოდ)?
მან ხომ თავი ქრისტეს აღდგომამდე მოიკლა?!
და საინტერესოა რამდენად შეიძლება მას "სახარება" ვუწოდოთ?! თუ ეს იყო უბრალოდ იუდას ჩანაწერები დღიურის პონტში?!
თუ ვინმეს გაქვთ ინფორმაცია, გთხოვთ გამარკვიოთ ამაში.
მადლობა ყველას წინასწარ
ეს იუდა ისკარიოტელზე არ არის საუბარი იუდა იგივე თადეოზი ანუ ლებეოსი სამი სახელით მაცხოვრის ხორციელი ძმა ანუ იოსებ დამწინდველის ორი შვილი იაკობი და თადეოზი (ლებეოს, იუდა) მაცხოვრის მოწაფეები იყვნენ აქედან გამომდინარე იუდა ისკარიოტელის სახარებით მწვალებლები მორწმუნეებზე მანიპულირებას ვერ მოახდენდნენ. ისინი ცდილობდნენ სარწმუნო ადამიანებს ამოფარებულნი დაეგესლას წმინდა ეკლესიის სწავლებები.
პოსტის ავტორი: მოყვასი თარიღი: Jan 30 2009, 05:52 PM
ახალი აღთქმის წმინდა წერილის თავებად დაყოფის ისტორია
ჩვენთვის ცნობილია, რომ წმინდა წერილის წიგნთა გადამწერები ნებით ან უნებურად ამახინჯებდნენ ტექსტს. ეკლესიის მამათა თხზულებებში წმინდა წერილის წიგნთა ციტირებისას არ ხდებოდა მინიშნება თუ რომელ ავტორს ეკუთვნოდა ციტატა. ეს მათთვის ისედაც ცნობილი იყო. მოგვიანებით, როდესაც საჭირო გახდა წმინდა წერილის წიგნთა ზედმიწევნითი გაწმენდა-გასუფთავება, მრავალი პრობლემა წარმოიშვა. აღსანიშნავია ის გარემოება, რომ თავდაპირველად ტექსტები თავებად, მუხლებად, სიტყვებად დაყოფილი არ ყოფილა. ამგვარი გაყოფა მხოლოდ X საუკუნეში შესრულდა. ძვ. ხელნაწერები კი მოციქულთა მიერ შექმნილ დატოვებული აღარ არსებობდა. წიგნთა რედაქტირება და ტექსტების შეჯერება უკვე III საუკუნიდანვე იწყება. III საუკუნის ალექსანდრიის ეკლესიის დიაკონმა ამონიოსმა სახარების სიმფონიის შედგენის მიზნით მათეს სახარების ტექსტი შეუპირისპირა სხვა სახარებებს. ეს საქმე სრულყო ევსევი კესარიელმა. ევსევი კესარილემა შეადგინა 10 ტაბულა, სადაც შინაარსით ერთნაირი და შეთანხმებული ეპიზოდები განათავსა 4 - ვე სახარებიდან. მან ამონიოსის პერიკოპებიც გამოიყენა. ამონიოსის დაყოფილ თავებს პერიკოპი ეწოდება, რაც ნიშნავს მცირე მონაკვეთს. ევსევი კესარიელმა I ტაბულაში მოათავსა ეს ეპიზოდები, რომლებიც 4-ვე სახარებაში გვხვდება. II, III, IV ტაბულაში განათავსა ის ეპიზოდები, რომლებიც სამ სახარებაში გვხვდება. V დან IX მდე განათავსა რომლებშიც მხოლოდ 2 სახარებაში გვხვდება და X ტაბულაში განათავსა ისინი, რაც მხოლოდ ერთ სახარებაში გვხვდება.
V საუკუნის შუა წლებში ალექსანდრიის ეკლესიის დიაკონმა - ევთალემ სამოციქულოს საკითხავები მუხლებად დაჰყო და ამგვარ დაყოფას საფუძვლად დაუდო სუნთქვითი რეჟიმი. ამბობენ რომ მან 4-ვე სახარება ამგვარად დაჰყო, მაგრამ არ შემორჩენილა. გამოცხადების ტექსტი მომდევნო საუკუნეებში დაჰყო ანდრია კაბადოკიელმა. მუხლები თავდაპირველად გამოიყოფოდა სხვადასხვა ნიშნით. დღეს არსებული სასვენი ნიშნები მოგვიანებით შემოვიდა და საბოლოო სახე XVI საუკუნეში დამკვიდრდა, წიგნის ბეჭდვის გამოგონების შემდგომ, ალდუს მინუციუსის მიერ.
ევთალემ თავის დაყოფას საფუძვლად დაუდო მთელი წლის კვირა დღეები. სულ 54 კვირიაკე და 3 სადღესასწაულო, რის გამოც სამოციქულო 57 ნაწილად გაიყო. მისი გეგმის თანახმად ახალი აღთქმის წიგნები მთელი წლის მანძილზე თავიდან ბოლომდე უნდა წაკითხულიყო, გარდა გამოცხადებისა, მაგრამ ეს გეგმა ყველა ეკლესიამ არ მიიღო. დღესასწაულთა რაოდენობის ზრდასთან ერთად გაიზარდა საკითხავების რაოდენობაც. ამჟამად ახალი აღთქმის წმინდა წერილი 368 საკითხავადაა დაყოფილი. აქედან მათე მახარებელზე მოდის 116 წაკითხავი, მარკოზი - 71, ლუკა - 114, იოანე - 67. საქმე მოციქულთა 335 საკითხავადაა დაყოფილი. ამგვარად წმინდა წერილის საკითხავებად დაყოფის ტრადიცია ადრიდანვე იღებს სათავეს დასავლეთის ეკლესიაში. ამგვარად ცხრილები V საუკუნიდან არსებობს. აღმოსავლეთის ეკლესიაში იოანე დამასკელის დროიდან, VIII საუკუნიდან.
თანამედროვე სახარების თავებად დაყოფის ისტორია XIII საუკუნიდან იწყება. კენტერბერიის მთავარეპისკოპოსმა სტეფანე ლანგტონმა წმინდა წერილი თავებად დაჰყო, რითაც ისარგებლა ესპანელმა კარდინალმა ჰუგომ, მუხლებად კი პარიზელმა გამომცემელმა რობერტ სტეფანმა დაჰყო.
დროთა განმავლობაში წმინდა წერილის ტექსტის შინაარსის ცვლილებები გამოწვეული იყო შეცდომების, ასოების აღრევის, სიტყვათა და წინადადებათა გადასმის, გამოტოვების, გამეორების გამო. ზოგჯერ ტექსტს შეგნებულადაც ასწორებდნენ. ცვლიდნენ გაუგებარ ისტორიულ, გეოგრაფიულ, დოგმატური ხასიათის ტერმინებს და ამარტივებდნენ ტექტს. ტექსტი რომ შეურყვნელად დაეცვათ საჭირო იყო მისი კრიტიკული ანალიზი. ამიტომ დაიქყო მისი გაწმენდა გვიანდელი შენამატი ფენებისგან. ახალი აღთქმის ტექსტის ქრიტიკული განხილვა ჯერ კიდევ III საუკუნეში დაიწყო იროგენემ.
III საუკუნის ბოლოს და IV საუკუნის დასაწყისში ახალი აღთქმის ტექსტის გასასწორებლად და აღსადგენად დიდი სამუშაოები ჩაატარეს ეგვიპტელმა ეპისკოპოსმა ისვიქიმ და ანტიოქიელმა ხუცესმა ლუკიანემ (მარტვილი). მაგრამ ყველა ეკლესიამ არ მიღო ეს შესწორებები. რომის პაპმა გელასიმ (+495) ეს შესწორებები მცდარად ცნო. ახალი აღთქმის ტექსტის ბეჭდური გამოცემების დაწყებისას (მე-16 ს) უკვე აღარ არსებობდა იდენტური ტექსტები. ახალი აღთქმის ტექსტის პირველი ბეჭდვა დაიწყო ტოლედოს მთავარეპისკოპოსმა კარდინალმა ქსიმენეზემ კომპლუტენში (ესპანეთი). ამ გამოცემას კომპლუტენის პოლიგლოტა ეწოდება, რადგან იგი შეიცავს ძველი და ახალი აღთქმის ტექსტებს ძველებრაულ, ძველბერძნულ ენებზე ლათინური თარგმანით. ახალი აღთქმის ტექსტს IV-VIII საუკუნეების ხელნაწერები დაუდეს საფუძვლად. მათ ტექსტი ვულგატას მიხედვით გამართეს. მალე ერაზმ როტერდამელმა გამოსცა ე.წ. ბაზელური ხელნაწერები, თუმცა კომპლუტენას ხელნაწერებს იგი ჩამორჩებოდა რაოდენობითაც და სიძველითაც.
შემდგომში რამდენადმე თავისთავადი და კრიტიკული მიმართულების იყო რობერთ სტეფანის და თეოდორე ბეზას გამოცემები. სტეფანის გამოცემა შემდგომი გამოცემების საფუძველი გახდა. იგი 15 უძველეს ხელნაწერს ეყრდნობოდა, რომელიც მისმა შვილმა გამოიკვლია, ხოლო ბეზამ ძველ ხელნაწერებთან ერთად ასურული პეშიტოთი და არაბული თარგმანებით ისარგებლა. ამით მან ფაქტობრივად სრულყო და დააზუსტა სტეფანის გამოცემა.
XVI საუკუნეში ახალი აღთქმის ბერძნული ტექსტი კომერციული გამოცემების საგნად იქცა, რამაც მრავალი არეულობა გამოიწვია. XVII საუკუნეში ძმებმა ელზევირებმა გამოსცეს კრიტიკულად შესწორებული ტექსტი, რომელიც ძირითადად ბეზას გამოცემას ემყარებოდა და დიდხანს იყო საყოველთაოდ მიღებული. XVII საუკუნის ბოლოდან ამ ტექსტმაც განიცადა მნიშვნელოვანი ცვლილება. მრავალი ტექსტი და ხელნაწერი იქნა შეჯერებული, რის საფუძველზეც გამოვიდა ბენგელის 1734 წლის, გრინბახის 1774 წლის, ლახმანის 1831 და ტიშელდორფის 1841 წლის გამოცემები. აღნიშნული გამოცემების წყაროები ბერძნულია. წყაროთაგან აღსანიშნავია II საუკუნის II ნახევრის ტექსტის ნაწყვეტები. ასევე სინას კოდექსი (IV საუკუნე). იგი მოიცავს ძველი აღთქმის დიდ ნაწილს და სრულად ახალ აღთქმას. ვატიკანის კოდექსი IV ს. სრულად ძველი აღთქმა, ახალი აღთქმიდან აკლია 4 ეპისტოლე და გამოცხადება, ალექსანდრიის კოდექსი V ს. სრულად ძველი და ახალი აღთქმა. ასევე პეშიტო II საუკუნე. კომპტური თარგმანი IV საუკუნის დასაწყისი, ლათინური თარგმანი IV საუკუნის მეორე ნახევარი, ქართული IV, V საუკუნეები. სომხური V ს. სლავური IX ს.
გამარჯობა დათიკო
საკმაოდ კარგად და საინტერესოდ გაქვს წარმოდგენილი ეს ყოველივე.
რაც მკითხველის მხრიდან დასაფასებელია და მჯერა ფასდება კიდეც!
აქვე მინდა გკითხო, რომელ ხელნაწერ[ებ]ს გულისხმობ: "ქართული IV, V საუკუნეები " ამაში?
შენ აგრეთვე მოიხსენიე საკმაოდ საინტერესო და მნიშვნელოვანი გამოცემები: "მრავალი ტექსტი და ხელნაწერი იქნა შეჯერებული, რის საფუძველზეც გამოვიდა ბენგელის 1734 წლის, გრინბახის 1774 წლის, ლახმანის 1831 და ტიშელდორფის 1841 წლის გამოცემები".
მაგრამ [სამწუხაროდ] არ მოგიხსენიებია "მრავალი ტექსტისა და ხელნაწერის შეჯერებულ გამოცემათა" ჩამონათვალში დღეს საყოველთაოდ აღიარებული და ცნობილი "1881 წელს გამოცემული უესტკოტისა და ჰორტის ბერძნული ტექსტი" რომელიც სანდო ბერძნული ხელნაწერების შეჯერებულ ტექსტს წარმოადგენს.
პატივისცემით
მოყვასი
პ.ს.
დათიკო, შენს გასაკრიტიკებლად არ ამიღნიშნავს "უესტკოტისა და ჰორტის ბერძნული ტექსტი"-ს არ მოხსენიება, უბრალოდ, ჩამონათვალში მისი მოხსენიება მნიშვნელოვან ფაქტორად მივიჩნიე და ამიტომ დავწერე მასზე.
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jan 31 2009, 03:37 AM
მოყვასი
სანამ სხვა რამეს გიპასუხებდე გთხოვ გადახედო ამ ავტორთა წერილებსა და აზრებს:
Did not believe in the miracles of the Bible - Westcott in 1847: "1 never read an account of a miracle but I seem instinctively to feel its improbability and discover some want of evidence in the account of it."
Did not believe in the infallibility of the scriptures. - Westcott to Hort in 1860: "1 reject the word infallibility of Holy Scripture overwhelming." Hort to Lightfoot in 1860: "If you make a decided conviction of the absolute infallibility of the N. T., I fear I could not join you, even if you were willing to forget your fears about the origin of the Gospels."
Did not believe in the supernatural creation - Hort to Westcott in 1860: "... Have you read Darwin? How I should like to talk with you about it! In spite of difficulties, I am inclined to think it unanswerable. In any case, it is a treat to read such a book. " Hort to Ellerton in 1860 "But the book which has most engaged me is Darwin. Whatever may be thought of it, it is a book that one is proud to be contemporary with. I must work out and examine the argument more in detail, but at present my feeling is strong that the theory is unanswerable."
Did not believe in the efficacy (power) of the atonement - Hort: "The fact is, I do not see how God's justice can be satisfies without every man 's suffering in his own person the full penalty for his sins."
Westcott and Hort were clearly Anti-protestant (pro-Catholic sympathizers) Hort: "I think I mentioned to you before Campbell's book on the Atonement, which is invaluable as far as it goes; but unluckily he know nothing except Protestant theology."
Believed in the necessity of purgatory - Hort to Ellerton: "But the idea of purgation, of cleansing as by fire seems to me inseparable from what the Bible teaches us of the Divine chastisements..."
Believed in the communist system - Westcott: "I suppose I am a communist by nature." Hort: "I cannot say that I see much as yet to soften my deep hatred for democracy in all its forms." Hort: "I cannot at present see any objection to a limit being placed by the State upon the amount of property which any one person may possess ... I would say that the co-operative principle is a better and a mightier than the competitive principle."
Believed in prayers for the dead - Westcott: "We agreed unanimously that we are, as things are now, forbidden to pray for the dead apart from the whole church in our public services. No restriction is placed upon private devotions (to pray for the dead)."
თუ კვლავაც შეიძლება ენდო ამ ავტორების ნამუშევარს, არ ვიცი. მე გამიჭირდებოდა.
გადახედე თუ რას წერენ ამ ავტორებზე.
http://www.touchet1611.org/WescottHort.html
http://www.graceway.com/articles/article_025.html
დანარჩენზე პასუხს მოგვიანებით მოგწერ.
მოყვასი
ხო დამავიწყდა ეს მეთქვა:
ვესკოტს და ჰორტს აქვთ შეცვლილი ბერძნული ტექსტი 5337 ადგილას.
ესენი საყოველთაოდ აღიარებული გამოცემის ავტორები კი არ არიან, არამედ საყოველთაოდ აღიარებული ოკულტისტები, სპირიტუალისტები, დამაარსებლები საიდუმლო კლუბისა - Eranus Club. სადაც ცნობილი ოკულტისტები იყვნენ გაერთიანებულნი.
მოყვასი
ოშკის ბიბლიაშია თავმოყრილი ამ პერიოდის ხელნაწერები.
ფოტოზეა ფრაგმენტი ხელნაწერიდან:
http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img210/dzvelizx1.jpg/1/
პოსტის ავტორი: მოყვასი თარიღი: Jan 31 2009, 06:28 PM
დათიკო მადლობ პასუხებზე
ოშკის ბიბლიაზე დიდი მადლობა; მეც ვიფიქრე ალბათ მას გულისხმობსთქო, მაგრამ მაინტერესებდა შენი პასუხი, რას გულისხმობდი დაწერილში რომ დავრწმუნებულიყავი.
რაც შეეხება უესტკოტს და ჰორტს, საკითხავია იმ ავტორების ვინაობა რომელელი ციტირებები აქ დაგვიდე - თანაც ინგლისურად რომელსაც ყველა არ ფლობს ისე კარგად რომ ყველაფერი სათანადოდ გაიგოს.
მეორე, უესტკოტის და ჰორტის მეცნიერული ნაშრომი, მსოფლიოში საყოველთაოდ აღიარებული ნაშრომია რომელიც არაერთ ბიბლიის თარგმანს უდევს საფუძვლად, და ეს ბიბლიები საყოველთაოდ ცნობილი თარგმანებია და საკმაოდ დიდი პოპულარობითაც სარგებლობენ. მიზეზები ალბათ, თავადაც იცი თუ რატომა. იმით რომ საფუძვლად უდევთ სანდო, მეცნიერულად დასაბუთებული ტექსტები საიდანაც თარგმნეს.
როგორც ჩანს, (გუუგალში მონახული ინფორმაციების გარდა,) ცოტა მეტია საჭირო იცოდეს კაცმა ამ ნაშრომზე რომ მიუკერძოებელი თვალსაზრისი გაავრცელოს იმ ადამიანებში რომლებსაც ზედმიწევნით აქვთ გამოკვლეული აქ გახსნილ თემაში არსებული საკითხები. და თუ გუუგალიდან არაა (არ აქვს მნიშვნელობა ამ შემთხვევაში საიდანაა) არ ნიშნავს რომ ის რა ციტატებიც მოიყვანე სარწმუნოა და ჩვენს ნდობას იმსახურებს.
მესამე. თუნდაც მართალი იყოს ის რომ მას (რელიგიურ თუ სასულიერო) საკითხებში თავისი მოსაზრებები გააჩნდა ეს არ ნიშნავს რომ ამის გამო მისი მეცნიერულად დასაბუთებული ნაშრომი ბერძნული ტექსტების შეჯერებული გამოცემა ვუარყოთ ან არ ვენდოთ. [მაგალითისთვის: ოპერაცია იმ ექიმს არ უნდა გავაკეთებინოთ ვინც სიტყვაზე (არ იქნებოდა მართლმადიდებელი, ან ათეისტი იქნებოდა, ან თუნდაც ბოლო ბოლო განსხვავებული სექსუალური ორიენტაციის) იქნებოდა? მაპატიე უხეში შედარებებისათვის.]
მე არ შევეცდები ამ თემის გაოფებას და არ მოვიყვან უესტკოტისა და ჰორტის შესახებ ობიექტურ მასალებს ამ ეტაპზე.
უბრალოდ ძალიან დაგვავალებ, თუ კონკრეტულ მასალებს მოგვაწვდი მარტო მე მაინც ( PM-ში, რომ თემა არ გაოფდეს) იმაზე რაც დაგვიწერე და განსაკუთრებით კი აი ამაზე: "ვესკოტს და ჰორტს აქვთ შეცვლილი ბერძნული ტექსტი 5337 ადგილას".
იმედია (შეცვლილი ბერძნული ტექსტი 5337 ადგილის შესახებ) უზრუნველგვყობ შეცვლილი ბერძნული ტექსტის მამხილებელი კონკრეტული ფაქტებით და არა საეჭვო პირების პირადი მოსაზრებებით გაკეთებულ განაცხადებით.
უესტკოტის ბერძნული ტექსტი ბუნებრივია არ იქნება ერთი რომელიმე ხელნაწერის ზუსტი ასლი, თუნდაც იმ ელემენტარული მიზეზის გამო რომ ის როგორც სხვა შეჯერებული ტექსტების გამოცემები აერთიანებს უამრავ ხელნაწერებს და ერთად შეჯამებულ მთლიან ტექსტს წარმოგვიდგენს.
ზოგიაერთი ასეთი შეჯერებული ტექსტების შესახებ, თავადაც გიწერია ზემოთ.
დაველოდები შენს დანარჩენ, მაგრამ, საუძვლიანად დასაბუთებულ სარწმუნო წყაროებსა და მასალებს მხოლოდ.
მადლობ
მოყვასი
პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Mar 6 2009, 02:39 PM
ამაზე ცალკე თემა რო იყოს არ შეიძლება, თუ არის უკვე?
პოსტის ავტორი: expert:) თარიღი: Mar 21 2009, 12:24 AM
ბავსშვებო სემინარიაში სწავლობთ? რაღაც გუგუშვილის სუნუ მცემს )))))))))))))
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Mar 21 2009, 11:39 AM
expert:)
სუნი კი არა მაგის კონსპექტია
პოსტის ავტორი: .:Lela:. თარიღი: Mar 24 2009, 04:59 PM
expert:)
სუნი კი არა მაგის კონსპექტია
ჩაგეთვალა მე გენიალოგია მიყვარს მაგის ახსნილი 
პოსტის ავტორი: მოყვასი თარიღი: May 8 2009, 08:09 PM
თემას დავუბრუნდები და თემის გარშემო დავსვავ შეკითხვას:
დათიკო, ეს თემა არის: "ახალი აღთქმის წმინდა წერილის, კანონის ისტორია"-ს შესახებ. ხომ არ არის სადმე "ძველი აღთქმის წმინდა წერილის კანონის ისტორიის" შესახებ გახსნილი თემა?
მადლობ.
პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: May 9 2009, 03:10 AM
მოყვასი
არა.
პოსტის ავტორი: sanfol თარიღი: Jan 11 2015, 07:07 PM
როგორც პავლე მოციქული წერს(თუ არ ვცდები) ქრისტეს იმდენი საქმეები დაუგროვდა მისი მოყოლა წიგნებს ვერ დაიტევდაო, ანუ არაა სრულად მოთხრობილი ბიბლიაში ქრისტეზე? ისეთი ისტორიები როგორიცაა ედესის მთავრის თხოვნა და მერე დღევანდელი ანჩისხატის ანუ იესო ქრისტეს ხელთუქმნელი ხატის შექმნა სარწმუნოდ უნდა მივიჩნიოთ თუ არა? დიდი მადლობა პასუხისთვის წინასწარ
პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Feb 27 2015, 10:23 PM
sanfol
პავლე წერს მაგას ? იქნებ რომელიმე სახარების ბოლოში წერია ?
ცოტა სხვანაირადაა ეს ...
სულის საცხოვნებლად რაც საჭიროა აბსოლუტურად ყველაფერია დაწერილი წმიდა წერილში. რაც შეეხება საკითხის მეცნიერულ კვლევას-იქნება ეს ისტორიული , ტექსტოლოგიური , ფილოლოგიური და.ა.შ. რა თქმა უნდა ბევრი რამე არ გადმოცემულა ქრისტეზე .
სახარების გარდა ,ახალი აღთქმის პერიოდზე მრავალი ნაწარმოებია შექმნილი , რომლებსაც სპეციალური ტერმინი-,,აპოკრიფი'' განეკუთვნა. აპოკრიფები მრავალი სახისაა , ყველზე მოხერხებულად მათი დაყოფა არის ორგვარი - შეწყნარებულნი და შეუწყნარებელნი .
შეუწყნარებელია ის აპოკრიფი ,რომელშიც დამახინჯებულადაა გადმოცემული წმიდა წერილისეული თხრობა და ამასთანავე , მისი დაწერის დრო , საერთოდ არ ეთანხმება იმ პერიოდში მიმდინარე თხრობას.ამგვარი ,,სახარებები'' ათეულობით შეიქმნა , განსაკუთრებით გნოსტიკოსთა პერიოდში . ასეთები კი არაფრით განირჩევიან თუნდაც ერიხ ემანუელ შმიტის-პილატეს სახარებიდან , ბულგაკოვის-ოსტატი და მარგარიტასგან , თომას მანის-იოსები და მისი ძმების და.ა.შ. განსხვავება მხოლოდ ისაა , რომ ერთი ძალიანაა დაშორებული ბიბლიურ პერიოდს , მეორე კი შედარებით ნაკლებად.
რაც შეეხება შენ მიერ დასახელებულს , იგი შეწყნარებულ აპოკრიფებში შედის . საბედნიეროდ გამოცემულია ქართულ ენაზე , საკმაოდ მაღალი დონით . იქ დეტალურადაა განხილული ისტორიული , ფილოლოგიური თუ სხვა სახის მსჯელობანი , ინახება საჯარო ბიბლიოთეკაშიც და შეგიძლია გაეცნო , რამდენადაც მახოვს თხელი , წითელი ყდა აქვს .
ზოგადად კი აპოკრიფებზე , მათ ქართულ თარგმანებზე და ისტორიაზე ძალიან კარგად უწერია ძვ.ქართული მწერლობის პატრიარქს- კორნელი კეკელიძეს , თავის პირველ ტომში და შეგიძლია გაეცნო .
პოსტის ავტორი: sanfol თარიღი: Feb 28 2015, 11:45 AM
A.V.M
გასაგებია მადლობა
პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 29 2016, 09:25 PM
"შეიძლება გაჩნდეს კითხვა: რატომ არ მიეცა ეკლესიას მთელი ღვთაებრივი გამოცხადება წერილის სახით? რატომ არ ჩაიწერა ყველაფერი წმინდა წერილში, რატომ არ იქნა ყველაფერი დაფიქსირებული?
როდესაც ამ კითხვას პასუხობენ, ხშირად იხსენებენ ტრადიციას, რომელიც ადრეულ ეკლესიაში მოქმედებდა და რომლის მიხედვითაც, ჯერ კიდევ მოციქულთა დროიდან მოყოლებული, სწავლებისა და საიდუმლოს აღსრულებასთან დაკავშირებული დეტალების გამხელა მხოლოდ ეკლესიის წევრისათვის შეიძლებოდა. აქედან გაჩნდა ამ ცოდნის გადაცემისა და მიმღეობის ვერბალური ტრადიცია, შემდგომში, როდესაც ქრისტიანობა ფართოდ გავრცელდა და სახელმწიფო რელიგიის სახე შეიძინა, ინფორმაციის დაფარვის საჭიროებაც გაქრა და ამის შემდეგ დაიწყო მასალის წერილობითი სახით დაფიქსირება".
უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)