თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: izo თარიღი: Aug 5 2007, 09:59 PM

მინდა ვისაუბროთ მეტად არასასიამოვნო თემაზე, მაგრამ რატომღაც მაწუხებს ეს საკითხი. მაინტერესებს, რატომ კვდებიან ადამიანები, ვგულისხმობ ადრეულ ასაკში, სხვადასხვა გაუთვალისწინებელი მიზეზების გამო, მაგალითად, კიბოთო და ა.შ. როგორ ფიქრობთ, ასეთ სიკვდილს ადამიანს ღმერთი უზღვევს? რატომღაც მგონია, რომ ადამიანი შემთხვებვით არ კვდება და ეს ღვთის განგებაა. ვცდები თუ მართალი ვარ?

პოსტის ავტორი: Kostalobja თარიღი: Aug 7 2007, 06:38 PM

არ ვიცი... მაგრამ ღმერთის ნების გარეშე მგონი არაფერი არ ხდება...

პოსტის ავტორი: mr_morrison თარიღი: Aug 13 2007, 07:16 PM

ალბათ ღმერთის ნებაა(თუ მკველობას არ ჩავთვლით).რაც შეეხება დაავადებებს რომლებითაც ადამიანები კვდებიან, ეგ მათივე სასარგებლოდ არის გამიზნული, რათა ცოდვათაგან განიწმინდონ და ისე წარდგნენ უფალთან.ერთი სიტყვით უფლის ნების გარეშე ერთი ღერი თმა არ ჩამოგვვარდება და რა თქმა ჩვენი ამქვეყნის დატოვებაც მისი ნება იქნება

პოსტის ავტორი: izo თარიღი: Aug 13 2007, 09:04 PM

შეიძლება, რომ მშობლების ცოდვის გამო დაისაჯოს შვილი?

პოსტის ავტორი: iraklidze თარიღი: Aug 13 2007, 10:02 PM

რაღაც ეგ საკმაოდ უსამართლოდ მიმაჩნია. რა დააშავა შვილმა თუ მშობელი უვარგისი იყო. მშობლის უვარგისობის გამო ის უნდა დაისაჯოს და არა სხვა ადამიანი, თუნდაც შვილი.

ადამიანი კი იმიტომ კვდება რომ ავადდება, რა აუცილებელია ამაში ვინმეს ან რამეს მიზეზი იყოს. დაავადების მიზეზი დაავადების გამომწვევია, და არა რამის ნება. წესით ასეც უნდა იყოს, იმიტომ რომ , ჩემი აზრით ღმერთი არ ერევა ადამიანის ცხოვრებაში, შესაბამისად არც მას აავადებს.

ადამიანი ჩდება ადამინის და ბუნების გამო და ისევ ბუნების ან თვითნ ადამიანის სისუსტის გამო კვდება. (ფიზიკურ სისუსტეს ვგულისხმობ)

(ეს ჩემი ცოტა სხვებისგან განსხვავებული აზრი იყო )

პოსტის ავტორი: _Matasi_ თარიღი: Aug 13 2007, 10:18 PM

iraklidze
ღვთის ნების და ღვთის დაშვების გარეშე არაფერი ხდება ჩემო კარგო...
სრულიად არაფერი...

პოსტის ავტორი: მამფალი თარიღი: Aug 13 2007, 10:19 PM

აბა მე რა ვიცი.

პოსტის ავტორი: shota1 თარიღი: Aug 13 2007, 10:29 PM

მგონი მანდ ერთი მიზეზი არ უნდა იყოს...

თუმცა ზოგადად მგონია რომ ადამიანი მაშინ კვდება როცა ის თავად იხილავს რა არჩევანი გააკეთა, ბოროტება აირჩია თუ სიკეთე...

ღმერთმა წინასწარ იცის ჩვენ სად მოვხვდებით, რაც ნიშნავს რომ ეს უკვე გადაწყვეტილია, პრობლემა იმაშია რომ ჩვენ თვითონ არ ვიცით ჩვენი მომავალი...

შესაბამისად პირდაპირ სამოთხეში ან ჯოჯოხეთში მოხვედრა ადამიანის თვალიდან სამართლიანად ვერ აღიქმებოდა და საკუთარი გამოცდილების გარეშე ვერც იმის მიზეზებს აღიქვავდა რატომ უნდა იყოს ჯოჯოხეთში ან სამოთხეში...

ჩვენი ცხოვრება კი მარტივი დასაბუთებაა ჩვენი ვარგისიანობის ან უვარგისობის (განსაკუთრებით ჩვენთვის), შესაბამისად თუ ადამიანის ხოვრება ახალგაზრდობაშივე საკმარისი აღმოჩნდა ამის დასასაბუთებლად, მაშინ სიცოცხილს გაგრძელბა აქ დანიშნულებას კარგავს და ის კვდება...

ხოლო ვარგისია თუ არა ადამიანი სამოთხისათვის დამოკიდებულია იმაზე აქვს თუ არა მას ღმრთაებრივი სიყვარულის, ანუ სიკვდილამდე თავგანწირვის უნარი...

დაასაბუთე რომ გაქვს ეს უნარი და იმ დღესვე სამოთხეში აღმოჩნდები (ნუ ათიდან ცხრა შემთხვევაში, ისე შესაძლოა საქადაგებლად დაგტოვონ აქ )

პოსტის ავტორი: izo თარიღი: Aug 13 2007, 10:40 PM

ღვთის ნების გარეშე არაფერი ხდება, მართალია. მაგრამ იქნებ იმ მშობლებს სჯის სწორედ შვილის სიკვდილით? ამაზე მეტი სასჯელი რაღა უნდა იყოს?

პოსტის ავტორი: iraklidze თარიღი: Aug 14 2007, 01:31 AM

izo
ეგ ბავშვისტვის მეტი სასჯეილა, ვიდრე მშობლისთვის. ბავშვს კი არაფერი დაუშავებია, და საერთოდ რა გამოდის, რომ ეს ბავშვი მშობლის დასჯის იარაღია ?! ასე რომ ეგ დასჯის მეთოდში არა მგონია რეალური იყოს. ასე რომ ადამიანი მე მგონი მხოლოდ მისი მიზეზით კვდება, და არა სხივისი ცოდვების გამო.

პოსტის ავტორი: XAFRAN თარიღი: Aug 15 2007, 01:12 AM

რომ არა ვკვდებოდეთ დედამიწაზე ყველა ცოდვილი იქნებოდა უსაზღვროდ!!!!!!!!!!

პოსტის ავტორი: shota1 თარიღი: Aug 15 2007, 09:30 PM

უფალი არავის არ სჯის წარსულისათვის, სასჯელი მომავლისთვისაა სასარგებლო...

შვილის სიკვდილი სასარგებლოა შვილისთვისაც და მშობლისთვისაც და ეს გადაწყვეტილება ორივე პიროვნებასთან მიმართებაში ცალცალკე დანახვადია... ერთი ადამიანი რომ მეორეს მაგივრად დასჯილიყო (მიუხედავად შვლობისა) მაშინ უფალი არასამართლიანი იქნებოდა, შესაბამისად დასკვნა რომ შვილი კვდება მხოლოდ მშობლის მიზეზით - არალოგიკურია...

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Oct 24 2007, 08:25 PM

ერთ ამბავს გეტყვით ალბათ დაგაინტერესებთ,მეც მგონი კარიბჭეში წავიკითხე რომელი ბერის ნათქვამია სამწუხაროდ არ მახსოვს უბრალოდ მან ქალს დარიგა და რჩევა უთხრა აი ასეთი,

ერთი ქალი თითქმის ყოველდღე ადიოდა საფლავზე დათავს იკლავდა ტირილით ბერმა ეს რო შენიშნა დაინტერესა მივიდა გამოკითხა რა სჭირდა, ქალმა კი დაიწყო ღმერთი არ მწყალობს ამდენი უბედურება რატო მომივლინაო ქმარი ომში დამეღუპა სულმთლად ახალგაზრდა შემდეგ კი პატარა გოგონაც გარდამეცვალა და რა ვქნა აბა ეს არის ცხოვრებაო, ასერატომ ხდება და რატო უშვებს ასეთ რამეს უფალიო, ბერმა კი უთხრა შენი ქმარი სამშობლოს გულისთვის დაიღუპა და სამუდამოდ დაიკვიდრა სასუფეველი გოგონა კი იმიტო წაიყვანა რო რო გაიზრდებოდა გზას არ აცდენოდა და არ არეოდა ცხოვრება ამიტომ ისიც მამასთან წაიყვანა, შენ კი ასე რო განიცდი და ტირიხარ წადი და ილოცე მათთვის და შენთვის რო შენც მათთან მოხვდე და ერთად განაგრძოტ ცხოვრებაო, ასე დამშვიდა მოხუცი ბერმა მის მერე კი მართლა იშვიათად ადიოდა ის ქალი საფლავზე სანთლის დასანთებათ, ცოტა ცუდათ მიწერია შემინდეთ, მაგრამ მგონი გაიგებთრისი თქმაც მინდა ეს ყველაფერი უფლის ნება და ალბათ მიტომ მიდია ამ ქვეყიდან ახალგაზრდები ჩვენ კი უნდა ვილოცოთ მათთვის და ჩვენთვისაც რო რაღაც დროის შემდეგ ისევ ერთად ვიყოთ იმ ქვეყნად და მარადიული ცხოვრება განვაგრძოთ, ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Oct 25 2007, 09:05 PM

"1. და ვითარცა წარვიდოდა იესუ, იხილა კაცი, ბრმაჲ შობითგან. 2. ჰკითხვიდეს მოწაფენი მისნი და ეტყოდეს: რაბი, ვინ ცოდა: ამან ანუ მშობელთა ამისთა, რამეთუ ბრმაჲ იშვა? 3. ჰრქუა მათ იესუ: არცა ამან ცოდა, არცა მშობელთა ამისთა, არამედ რაჲთა გამოცხადნეს საქმე ღმრთისაჲ მაგას ზედა." (ოანე 9 თავი)

განმარტება:

Ученики, приметив внимание Его к слепому, спрашивают: "кто согрешил: он или родители его, что родился слепым?" Вопрос сей кажется странным. Ибо как он мог согрешить прежде рождения своего? Апостолы, вероятно, не разделяли языческого суеверия о том, будто душа прежде соединения с телом живет в ином мире и за грех, как бы в наказание, нисходит в тело. Будучи рыболовами, они ничего такого не могли слышать, ибо подобные мысли принадлежали мудрецам. Итак, вопрос кажется неразумным, но не для внимательного. Ибо знай. Апостолы слышали, как Христос сказал расслабленному: вот, ты выздоровел, не греши же, чтобы не случилось с тобою чего хуже (Ин. 5, 14). Теперь видят слепого и недоумевают, и как бы так говорят: положим, что тот расслаблен был за грехи, но что Ты скажешь об этом? Он ли согрешил? Но этого нельзя сказать; потому что он слеп от рождения. Или родители его? Нельзя и этого сказать, потому что сына за отца не наказывают. Итак, апостолы в настоящем случае не столько спрашивают, сколько недоумевают. Господь в разрешение недоумения их говорит: "не согрешил ни он (ибо как бы согрешил прежде рождения), ни родители его". Впрочем, Он говорит это, не освобождая их от грехов. Ибо не просто сказал, что не согрешили родители его, но прибавил, что "родился слеп". Хотя родители его и согрешили, но не за то с ним это убожество. Слагать грехи отцов на детей, ни в чем не виноватых, несправедливо. Это внушает и Бог чрез Иезекииля: да не будет у вас больше поговорки этой: "отцы ели кислый виноград, а у детей на зубах оскомина" (Иез. 18, 1, 2). А чрез Моисея постановил законом: да не умрет отец за сына (Втор. 24, 16). Но как же, скажешь, написано: отдаяй грехи родителей на чада до третьего и четвертого рода (Исх. 34, 7)? На это можно сказать, во-первых, то, что это приговор не всеобщий, сказанный не обо всех, а только о тех, которые вышли из Египта. Потом смотри и на смысл приговора. В нем не говорится, что дети наказываются за грехи, совершенные отцами, но что наказания за грех отцов переходят и на детей, когда дети совершали такие же грехи. Чтобы вышедшие из Египта не подумали, что они не будут наказаны тем же, чем отцы их, хотя бы согрешили и хуже их, говорит им: нет, не так; грехи отцов, то есть наказания, перейдут и на вас, потому что вы не сделались лучшими, но совершили грехи такие же, и даже худшие. Если видим, что нередко и дети умирают в наказание родителям, то знаем, что Бог берет их из здешней жизни по человеколюбию, чтобы в жизни не делались хуже родителей и не прожили на зло своей душе или даже многих других. Но бездна судеб Божиих сокрыла эти случаи в самой себе. А мы простремся далее.
Иисус отвечал: не согрешил ни он, ни родители его, но это для того, чтобы на нем явились дела Божии. Вот опять другое затруднение. Иной спросит: как Он сказал это? Ибо это значило бы, что человек, лишенный света, был обижен для того, чтобы на нем явились дела Божии? Разве они не могли явиться иначе? - Какую же, скажи ты, человек, он терпит обиду? Ту, скажешь, что света лишен. И какой вред от того, что лишен чувственного света? Напротив, он более облагодетельствован. Ибо вместе со зрением телесным он прозрел и очами душевными. Слепота послужила ему на добро, так как чрез исцеление от нее он познал истинное Солнце Правды. Итак, слепец этот не обижен, а облагодетельствован. - Потом всякий, занимающийся словом Божиим, должен знать, что частицы "для того, чтобы" нередко употребляются в Писании для обозначения не причины, а самого события. Например, у Давида сказано: "так что (яко да) Ты праведен в приговоре Твоем" (Пс. 50, 6). Давид не для того согрешил, чтобы Бог оправдался. Но вследствие греха Давидова довелось Богу оправдаться. Ибо когда Бог наделил Давида столькими дарами, каких он не был достоин, а он преступил заповедь Божию, совершил убийство и прелюбодеяние и царскую власть употребил на оскорбление Бога, то, какое отсюда вытекало следствие, как не то, что Бог, судящий и обличающий Давида, оправдался и явился победителем осужденного царя, потому что он преступил закон Того, от Кого получил царство, нарушил по тому самому, что был царем? Будучи честным человеком, он не мог бы так легко совершить два столь великих преступления. Итак, видишь, в предложении "так что Ты праведен" (славянское: яко да оправдишися) частица означает не причину, а следствие. Таких оборотов речи много найдешь и у апостола. Например, в послании к римлянам: "что можно знать о Боге, то явно для язычников, так что они безответны" (славянское: во еже быти им безответным) (Рим. 1, 19. 20). Бог дал язычникам знание не для того, чтобы они, согрешая, были безответны, но для того, чтобы они не грешили. А как они грешили, то вследствие сего знание сделало их безответными. И опять: закон пришел после, "да умножится прегрешение" (Рим. 5, 20). Хотя закон дан не для того, чтобы грех умножился, а для того, чтобы уменьшился; но как принявшие закон не хотели уменьшить греха, то закон и послужил им к умножению греха. Ибо грех их стал важнее и тяжелее оттого, что они имели закон, и, однако же, грешили. - Так и здесь, выражением "для того, чтобы явились дела Божии" указывается не причина, а следствие. Ибо чрез исцеление слепого прославился Бог. - Нередко иной строитель дома одно сделает, а другое оставляет неоконченным для того, чтобы неверящему, что он устроил первую часть, мог чрез устройство недоконченного доказать, что он же есть художник и прежде устроенного. Так и Бог наш Иисус, врачуя поврежденные члены и приводя их в естественное (нормальное) состояние, показывает, что Творец и прочих членов есть Он же. - "Чтобы явилась слава Божия", говорит это о Самом Себе, а не об Отце. Ибо слава Отца была явна, а нужно было явиться славе Иисуса и тому, что Сотворивший человека в начале есть Он. А в том, без сомнения, немало славы, когда откроется, что Тот, Кто ныне явился Человеком, в начале как Бог сотворил человека. - Что Он говорит о Самом Себе...
[ნეტარი თეოფილაქტე]

პოსტის ავტორი: southruislip თარიღი: Nov 11 2007, 10:36 PM

«Но мы еще являемся очень эгоистическими существами, и это также является серьезным фактором, который служит этой путанице. Люди месяцами оплакивают умерших их родственников. Они, собственно этим плачем, причитанием заставляют этих мертвых духов находиться рядом и не уходить, и мешают таким образом дойти им до того момента, где они могут увидеть и понять, куда же стоит направлять свои стопы далее, т.е. они препятствуют росту и дальнейшей жизни этих умерших. И сами мертвые души, становятся очень привязаны эмоционально к этому месту и не хотят уходить. Поэтому имеет место невежество и отсутствие каких-либо знаний о реальном и истинном пути человечества после смерти.

Может быть я вам скажу , какой должен быть протокол к этим умершим и что нужно делать. Не столько жизнь после смерти, а следующее рождение и, вообще, весь циклический процесс является чудесным. В жизни мы сделаны из нескольких элементов: атмы ("души"), серии чакр и Кундалини. В момент смерти мы теряем два из пяти элементов, из которых состоит наше тело, а все остальное остается. Это душа, которая остается. Когда душа выходит из тела, она входит в то уровень вибраций, который она достигла за период своей эволюции, другими словами, то, что она достигла на земле. Вы попадаете, соответственно, либо в левый канал (подсознание), либо в правый канал (сверхсознание), но не в суперсознние, поскольку вы не получили самореализации.

Тот уровень, который вы достигли на земле, давайте назовем его вибрационный, хотя это не совсем правильно, и вы достигаете этого уровня и видите, что совершили, что вам следует сделать и затем следует ступень – родиться снова. Это в общем плане нормально, есть стимул родиться вновь как можно скорее. И тогда вы можете понять проблему, которая создается, когда ваши родственники оплакивают и причитают вокруг вас, задерживают ваш путь и тем самым чинят вам эмоциональное препятствие. Эмоциональная привязанность является очень сильным, грандиозным препятствием на пути вашей эволюции.

Таким образом, достигнув этого уровня, душа путем сознания, не путем своего мозга, а используя сугубо свое сознание, поскольку материального мозга у нее нет, движется навстречу своей будущей инкарнации (рождению). И душа по разным факторам как бы выбирает свое будущее окружение, рождение. Относительно точное решение делает душа сама и, конечно, это легче сделать той душе, которая прошла определенный эволюционный путь и ясно видит, а не той, которая находится в состояние смущения, заблуждения, путаницы. Помните, в этот момент душа состоит из трех элементов: Кундалини, атмы и серии чакр. Элементы, которые имеются в виду, это: Огонь, Воздух, Эфир. У нее есть свое собственное сознание, у нее нет возможности думать с помощью мозга, она использует сознание на вибрационном уровне.

В период выбора пути помогают ангелы. Ангелы не вмешиваются, но немножечко подталкивают. Так, иногда вы чувствуете, что вас кто-то защищает, когда вы, предположим, поднимаете головы и видите, что на вас летит машина и, в то же время вы остаетесь живы по совершенно непонятным причинам, т.е. это делается очень нежно и осторожно. Это именно так: ангел поднимает вашу голову, и вы успеваете спастись. Но в отличие от будхов, которые постоянно вторгаются, ангелы никогда не ведут себя подобным образом и стараются минимально проявлять свое присутствие.

Очень часто мы слышим от людей, которые занимаются спиритизмом, что они слышат голос своего ангела-хранителя и прочее. Знайте, это, как правило, будхи. Все эти проявления так называемых ангелов - есть будхи, т.е. мертвые души, которые возбуждают, стараются влезть во все. Это, как правило, эгоистические будхи, которые стремятся проявить себя, получить какую-либо физическую оболочку, которая делает их важными в собственных глазах. Надо сказать, что Франция является весьма популярным объектом их атак. Все эти истории о детях, лордах – драмы негативности.

Итак, достигнув этого уровня вибраций и приняв решение о последующем рождении, следует этап воплощения. И, когда в полном сознании делается выбор, то сама душа разделяется на две части. Часть души направляется одним курсом, другая – другим. Та часть, где Кундалини и часть, состоящая из элементов, направляется в сторону будущего отца, где атма – в сторону матери.

В высшей степени замечательно: тоже, что в биологии человека называется клеточным делением, приходилось видеть и в божественном смысле (возможно, с душой) с момента воспроизведения (зачатие -…). Две части души имеют как бы свое определенное место в муже и жене, т.е. отце и матери. Они ждут подходящую ситуацию (момент) для слияния и затем сливаются согласно концепции, о которой было рассказано. Каждая половина содержит при этом и атму, и Кундалини, и чакры. Так формируется новая жизнь".

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Nov 11 2007, 10:40 PM

imitom, rom daibados..... (buddha)

პოსტის ავტორი: vakuna1 თარიღი: Nov 11 2007, 10:58 PM

იმიტომ კვდება რო ქელეხში ვიგულაოთ.ქეიფის მიზეზი რო მოგვცეს

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: Nov 11 2007, 11:57 PM

ალბად არსებობს ისეთი რაღაცეები რაზეც პასუხი ჩვენ არ გვაქვს ამ ცხოვრებაში. ეს საკითხი ჩვენთვის არ არის ცნობილი. ჩვენ არ შეგვიძლია ვთქვათ ის რომ უფლის ნებით იღუპება ადამიანი და ეს მისგანაა. მაგრამ გვაქვს იმედი, რომელიც უფლისგან არის.

პოსტის ავტორი: tatia333 თარიღი: Jan 4 2008, 09:03 PM

ადამიანი როდის გავა ამ ქვეყნიდან ღვთის ნებაა. ეს არავინ იცის, ადამიანი,რატომ გადის ამ ქვეყნიდან ადრეულ ასაკში,თუმცა,უფალი ხომ ცდილობს ისეთ დროს გაიყვანოს ადამიანი ამ ცხოვრებიდან, როცა მეტი შანსი აქვს ცხონების. კიბოთი სიკვდილს რაც შეეხება,მე როგორც ვიცი, თუ ავადმყოფობისას ღმერთს არ დაგმობ ცოდვებისგან იწმინდება ადამიანი(მოწამეობადაც კი ეთვლება)

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 4 2008, 09:17 PM

სიკვიდლი არ არსებობს

პოსტის ავტორი: levan gelovani თარიღი: Jan 4 2008, 11:18 PM

მე ასეთი რამ გამიგია ერთი მამის ქადაგებიდან (ზუსტად აღარ მახსოვს რომელი): როდესაც ადამიანი სიკვდილის წინ ლოგინად ჩავარდება ეს ღვთის სასჯელი კი არა მისი წყალობაა, რადგან როდესაც ადამიანი სულ საწოლში წევს და მძიმე სენით არის დაავადებული, თითქმის ყოველთვის სიკვდილზე ფიქრობს, ფიქრობს რა იქნება სიკვდილის შემდეგ, ფიქრობ სამოთხესა და ჯოჯოხეთზე, რა თქმა უნდა არ უნდა ჯოჯოხეთში მოხვედრა და ეშინია თავისი ცოდვების, სულ მასზე ფიქრობს და ცდილობს რომ მოინანიოს, და ინანიებს კიდეც წრფელი გულით. ახალ ცოდვებსაც ნაკლებად ჩადის, რადგან ერთ ოთახს ვერ სცილდება და განა რა ცოდვები შეიძლება ჩაიდინოს იმ ერთ პატარა ოთახში სადაც იშვიათად თუ მოაკითხავს ვინმე. (თუმცა ეშმაკი ყველგანაა და არც იმ პატარა ოთახში გაუჭირდება ადამიანის შეცდენას)

პოსტის ავტორი: taaata თარიღი: Jan 19 2008, 05:25 PM

სიკვდილი...რაღაც არ მიყვარს ეს სიტყვა მგონი,ერთადერთია ქართული ენა, სადაც ეგ მდგოარეობა გამოიხატება სხვა, შესანიშნავი სიტყვით: ,,გარდაცვალება"..ანუ ადამიანი არსებობის ერთი ფორმიდან გადადის სხვა ფორმაში...

ერთხელ ქელეხში ერთმა კაცმა გარდაცვლილის დღეგრძელობისას სადღეგრძელოში ასე თქვა( მაშინ პატარა ვიყავი, მაგრამ კარგად დამამახსოვრდა): ,,ამ კაცის იმ ქვეყნად დაბადების დგეს გაუმარჯოსო" და მართლა სხვანაირად შევხედე ცხოვრებას... ალბათ სიკვდილიც სიცოცხლისთავისებური ფორმაა..

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Jan 19 2008, 10:28 PM

თ.დ.

მეც მაგდაგვარი რამ გამახსენდა,როდესაც იზოს პოსტი წავიკითხე. ერთ ქალს 7 წლის შვილი უკვდებოდა,ბევრს ევედრა ღვთისმშობელს მისი გადარჩენისთვის.ბავშვი გადარჩა,მაგრამ როცა წამოიზარდა ძალინ ცუდ გზას დაადგა.ამის შემდეგ მიხვდა დედამისი თუ რა წყალობა გაიღო მაშინ მისთვის უფალმა.
ნაადრევი სიკვდილით უფალმა შეიძლება ბევრი ცუდი რამ აგაცდინოს.
ყველაფერი მისი ნებაა..

პოსტის ავტორი: Michaeli თარიღი: Jan 28 2008, 01:55 AM

ამ ქვეყნად ჩვენ გარდავიცვლებით ! მაგრამ იქ სად მოვხვდებით ეგ არ ვიცით !
და საშინელებ არის ის რომ, სიკვდილი ნიშნავს როდესაც სული ხვდება ჯოჯოხეთში !

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Jan 28 2008, 03:29 PM

კითხვა იყო დასმული,გადადის თუ არა მშობლების ცოდვა შვილებზე,ან წინაპრების ცოდვა შთამომავლებზე. ერთ-ერთ წიგნში ამოვიკითხე მაგდაგვარი დასმული კითხვები და მღვდლის პასუხები. აი ისინიც:

მყავს კაცთმოყვარე,პატიოსანი ახლობლები,რომელთა ბებიაც და ბაბუაც,ასევე მშობლებიც ძალიან წესიერი და სიკეთის მქნელი ხალხი იყო.ისინი მშვიდად მიიცვალნენ,მაგრამ ჩემს ახლობლებს განსაცდელი განსაცდელზე მოსდით,თანაც საკმაოდ მძიმე... ისინი მიზეზს ეძებენ.მე კი გამახსენდა,რომ მათ წინაპრებს უფლის არ სწამდათ და ყოველ წუთს გმობდნენ... ეს ცოდვა ხომ არ ამძიმებთ მათ?


უფალი ისეთი გულმოწყალეა,რომ წინაპრის ცოდვას მათ შთამომავალს არ მოჰკითხავს,თუ თვითონაც არ იმეორებს ამ ცოდვებს.ყოველი ჩვენგანი თავის ცოდვებზე აგებს პასუხს.მაგრამ ისეთი დიდი ცოდვა,რომელიც ღვთის გმობაა და რომელიც თქვენი ახლობლების თვალწინ ხდებოდა,ბუნებრივია,მათ ამძიმებთ.ეს დიდი ტვირთია,რომლის სიმძიმე ცხოვრებასაც უძნელებს.ამიტომაც ისინი უნდა მოვიდნენ ეკლესიაში.


ჩვენი წინაპარი მღვდელი იყო,რომელსაც ცოდვა ჰქონდა ჩადენილი... შესაძლოა ამის გამოა,რომ ჩვენს სანათესავოში უცნაური,არასასიამოვნო ამბები ხდება... როგორ მოვიქცეთ,რით გამოვისყიდოთ ეს ცოდვა?

რამდენიმე ხნის წინ "კვირის პალიტრის" ერთ-ერთ მკითხველს უკვე განვუმარტეთ,რომ წინაპრების ცოდვის გამო შთამომავალი პასუხისმგებელი არ არის: მაგრამ იქვე უნდა დავაზუსტეთ ისიც,რომ შთამომავალზე წინაპრის ცოდვა მაინც აისახება... რადგანაც თქვენც გრძნობთ მის ზემოქმედებას,შეგიძლიათ წინაპრის ცოდვა აღსარებაში,თქვენს ცოდვებტან ერტად მოინანიოთ.გარდა ამისა,წარმოთქვით დილა-საღამოს ლოცვები და მოიხსენიეთ თქვენი ოჯახის წევრები და ნათესავები,სთხოვეთ უფალს მატი კეთილდღეობა... და რაც მთავარია,იცხოვრეთ ქრისტიანულად,რომ თქვენც და თქვენი შთამომავლობაც უფლის წყალობით იყოთ გარემოცული.


ამბობენ,რომ ცოდვა შთამომავალზე გადადის,რამდენად შეესაბამება ეს აზრი ქრისტიანულ კანონიკას და თუ ასეა,როგორ მოინანიოს შთამომავალმა წინაპრის ცოდვა?

წინაპრის მიერ ჩადენილ ცოდვაზე შთამომავალი პასუხს არ აგებს.მაგრამ ეს ცოდვა ერთგვარად მაინც აისახება მის სულზე.ცნობილი ხალხური გამოთქმა "ბაბუის ნაჭამმა ტყემალმა შვილიშვილს მოსჭრა კბილიო" სწორედ ამას ნიშნავს,რომ წინაპრის ცოდვა აზარალებს და აბრკოლებს ადამიანს.უფალმა არ გაწირა თავისი საყვარელი ქმნილება,ადამიანი და ცოდვათა გამოსასყიდად იესო ქრისტე მოუვლინა. იესომ ჯვარცმით გამოისყიდა ჩვენი ცოდვენი და მოგვცა სინანულის საშუალება,რათა სასუფეველში პირნათელი წარვდგეთ მის წინაშე... ამდენად,თუ ადამის ცოდვისაგან ვთავისუფლდებით,მით უფრო შეიძლება დავძლიოთ ჩვენში საკუთარი წინაპრის ცოდვების მიმართ მიდრეკილება ლოცვით და ქრისტიანული ცხოვრების წესით.

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Jan 28 2008, 07:09 PM

ერთ-ერთი მღვდლის სიტყვებით: არსებობს სამნაირი გარდაცვალება. პირველი,როდესაც მოიხადე ვალი შენი ქვეყნის,შენი ხალხის წინაშე(ანუ ჩვეულებრივ,მოხუცებულობის ასაკში გარდაიცვალე),და ეს ძალიან კარგია,მეორე - თვითმლკვლელობა,უპატიებელი ცოდვა, და მესამე,როდესაც უფალი ახალგაზრდას ნაადრევად გაგიყვანს ამ ქვეყნიდან(რაიმეს ასარიდებლად).

პოსტის ავტორი: llaasshhaa თარიღი: Jan 28 2008, 07:45 PM

თან ძან მაინტერესებს სულიერი ხედვა , ტან მეშინია მეშინია იმის რო ღმერთი არ დავკარგო სამუდამოდ და ვცდილობ სუფტა შევხვდე

პოსტის ავტორი: madziebeli თარიღი: Feb 3 2008, 07:05 PM

მე ვფიქრობ წყევლა გადადის თაობებზე რადგან სიტყვას ძალა აქვს...ასევე კურთხევაც რათქმაუნდა

პოსტის ავტორი: სოფი თარიღი: Feb 3 2008, 11:23 PM

madziebeli

მოიცა,ცოდვაო და წყევლა რა შუაშია? ანუ ადამიანი რო დაიწყევლება,ანუ დიდი ცოდვას ჩაიდენს,ის გადადის თაობებზეო მაგას ამბობ?
თუ სხვამ დაწყევლა,თვითონ რა შუაშია?თავად ხომ არ სჩადის ცოდვას?

პოსტის ავტორი: Michaeli თარიღი: Feb 7 2008, 07:52 AM

შიში სიკვდილისა ჩემი აზრით სასოწარკვეტილებაა!!
თუ არა ?!!
თქვენი აზრიც მაინტერესებს!

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Feb 8 2008, 01:17 AM

სიკვდილი რა არის?ერთხელ მოკვდები და მორჩა.
ჩვენ უსასრულობის მნიშვნელობა არ ვიცით თორემ ვიცხოვრებდით წმინდა ცხოვრებთ და სიკვდილიც არ შეგვაშინებდა.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 9 2008, 06:23 PM

m16

რა საყვარელი ხარ შე საძაგელო ბავშვო

გაილახები, ასე თუ გაააგრძელებ

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 9 2008, 06:55 PM

მე მგონი მთლად მასე არ არის , მიხეილ ,

მგონი სადღაც თემა იყო აქ, ამის თაობაზე, რომ სიკვდილის ყველას ეშინია და ასეც უნდა იყოს, იმიტომ რომ, რომ არ გეშინოდეს - ეს უკვე ხიბლია, ანუ ის, რომ შენ წმინდა ხარ და თიტქმის უცოდველი და სასუფეველი "გარანტირებული" გაქვს, იმ თემაში ეწერა, წმინდანებიც კი ევედრებოდნენ უფალს ჯერ ნუ მოვკვდებითო , ასევე მოყვანილი იყო ვიღაც კათოლიკე სასულიერო პირის ნათქვამი: მე ჩემი მისია შევასრულე ამ ქვეყნად და ახლა უდარდელად შემიძლია მოვკვდეო... საცხა იყო, რომელ თემაში არ ვიცი, თუ მე წავიკითხე რამე სტატია არ მახსოვს, დაღლილი ვარ მაგარი , 48 საათი არ მიძინია რომ ვიცოდე , რომ მხოლოდ გავქრები,ანუ აღარანაირად არ ვიარსებებ, მაშინ არ შემეშინდება თუ თავგანწირვაზე მიდგა საქმე, არ ვარ მაგ მხრივ "მშიშარა", მაგრამ ზემოთ დაწერილის "გაგებით" მაინც შემეშინდება, თუმცა, ვიმეორებ, როცა აუცილებელი ხდება რაღაც მიზეზების გამო, იქნება ეს ომი, შვილების გამო, ახლობლების გამო ან რა ვიცი ათასი რამეა რაც არაბუნებრივ სიკვდილს იწვევს,მაშინ რას გააწყობ კაცი... ბუნებრივი თუ მეღირსა, რაღაც ოდნავი სახით გამოსწორების იმედი მაინც არსებობს, თუმცა ოდნავი და ჩვენი გაგებით მთლიანიც კი ვინ იცის არაა ის, რაც გვგონია


პ.ს. არც ზედმეტი იმედია კარგი ჩემი აზრით და უიმედობა ხომ უარესი. ერთ წმინდა მამას აქვს ასეთი გამოთქმა( ზუსტად არ მახსოვს რომელია, ვნახავ მერე ) : სანამ ჩვენ ცოდვით დავეცემით, მანამდე დემონი შეგვაგონებს, რომ უფალი კაცთმოყვარეა...

ასე რომ, ეს სიყვარული "ბოროტად" არ უნდა გამოვიყენოთ.

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Feb 9 2008, 10:13 PM

kato_Bato

დამცინი არა?

ისე სიკვდილის საერთოდ არ მეშინია,ამისთვის ბევრი მიზეზი მაქვს.
ერთი ის რომ მაინტერესებს რა მოხდება სიკვდილის მერე.
მერე ის რომ არა მგონია ჯოჯოხეთში მოვხვდე.

პოსტის ავტორი: ugirsi თარიღი: Feb 27 2008, 08:24 PM

sikvdili es chveulebrivi movlenaaa,gardacvaleba gvtis nebaaa

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: Mar 26 2008, 08:40 PM

მეც გამახსენდა ეგ ამბავი.ვიცოდი

მე მასე ვთვლი რომ ნაადრევი სიკვდილით რაღაც საფრთხეს გვარიდებს უფალი

პოსტის ავტორი: naniko-naniko თარიღი: Apr 4 2008, 01:17 PM

ზოგჯერ შვილები მშობლების ცოდვების გამო ისჯებიან

ხო გაგიგიათ ბაბუიის ნაჭამმა ტყემალმა შვილიშვილს მოკვეთა კბილიო

პოსტის ავტორი: milana თარიღი: Apr 11 2008, 08:02 PM

ერთი რაღაც მაინტერსებს ფილმი როა "ქვეყნის აღსასრული"შეიძლება როო დაუჯეროს ადამიანმაა?ხლა ვუყურე და ცუდად ვარ რაა

http://www.files.ge/file/214298/Qveynis-agsasruli-By-HOP-GE-avi.html აი ლინკიც და დახეთ ნანახი თუ არ გაქვთ

პოსტის ავტორი: marimari თარიღი: Apr 11 2008, 08:24 PM

ადამიანმა ყოველ დღე ისე უნდა გაატაროს როგორც მისი უკანასკნელი დღე, და უნდა შეეცადოს სიკეთე აკეთოს ამით ის სამარადისო სასუფეველს დაიმკვიდრებს ცათა სასუფელში

პოსტის ავტორი: კავკასიელი თარიღი: May 1 2008, 11:01 PM

მე ვფიქრობ განწმენდილ სულს სიკვდილის კი არ ეშინია არამედ პირიქით, იგი უფრო და უფრო მეტად გრძნობს ღმერთთან სიახლოვეს და სიხარული ეუფლება, ხოლო ცოდვილი სული კი ამ ყველაფერს მოკლებული შიში იპყრობს და იტანჯება.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: May 1 2008, 11:04 PM

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: May 1 2008, 11:05 PM

ხო მაგრამ ვინ იცის წინასწარ რომ განწმენდილი აქ სული ყველას აქვს შიში მაინც

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 1 2008, 11:08 PM

მე სიკდილის არ მეშინია........................
უფალის წინაშე წარდგომის მეშინია
ცოდვები მაქვს ბევრი და იმიტომ....................

პოსტის ავტორი: - თეკლა - თარიღი: May 1 2008, 11:08 PM

ეს შენ უნდა იღწვოდე იმისთვის, რომ სული განიწმინდო და ისე წახვიდე ამ ქვეყნიდან - მერე შიშიც აღარ შეგიპყრობს

პოსტის ავტორი: makiki თარიღი: May 1 2008, 11:14 PM

ეხ,რამდენჯერ მიცდია მასე ცხოვრება,მაგარმ ეგ ემოცია ცოტა ხანით თუ გამყვება ხოლმე,რომ ჩავერთვები ამ ქვეყნიურ ცხოვრებაში სულ მავიწყდება ,ისე მარადისობის აღქმა ძალიან მიჭირს,რომ ვფიქრობ რა უნდა იყოს სიტყვა "სულ"?ანუ რომ არ დამთავრდება არასდროს,არა ამის აღქმას ჩემი გონება ვერ ახერხებს


აუ მეც საშინლად მეშინია

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: May 1 2008, 11:16 PM

ვერც კი წარმოვიდგენ ხოლმე.გაფიქრებაც კი მზარავს როგორ, რანაირად სად "შევძვრები" მერე ..... ეჰ

პოსტის ავტორი: კავკასიელი თარიღი: May 1 2008, 11:19 PM

მორწმუნე ადამიანს შიში ექნება და ეს შიში არის უფლის გარეშე დარჩენის ეს ყოველთვი უნდა გვქონდეს, მაგრან არა შფოთი და ტანჯვა

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 1 2008, 11:36 PM

leluka

რთულია მართლა,იმის წარმოდგენა,რომ შენ წინ "დაგიდებენ" ყველა შენ ცოდვას და ვერაფერს იზავ....
სინანული კი უკვე გვიანი იქნება.........

პოსტის ავტორი: ugirsi თარიღი: May 10 2008, 05:49 PM

ადამიანი არ კვდება, ის გარდაიცვლება ამ ქვეყნიური ცხოვრებიდან იმ ქვეყნიურ მარადიულში. ძველ აღთქმაში ხალხი 689 და მასზე მეტი წელი ცოცხლობდა. რატო?იმიტო რო ნაკლები იყო ცოდვა.

პოსტის ავტორი: zedela თარიღი: Jul 2 2008, 07:17 AM

სანამ ეკლესიაში სიარულს დავიწყებდი მთელი 1 წელი მქონდა საშინელი შიშები...ყოველ ღამე მაგაზე ვფიქრობდი..სიკვდილზე..რა არის?ბრახ და უცებ აღარ ხარ აქ და შენ თვითონაც არ იცი სად ხარ...და ყოველ ღამე ტირილით ვიძინებდი...

მართალია ასეთი ღამეები ეხლა აღარ მაქვს
მაგრამ მაინც მეშინია სიკვდილის...არა უფრო მოუნანიებელი ცოდვების
ერთხელ სადღაცას უნდა წავსულიყავით მე და კანონისტი და მეშინიათქო...ხოდა ასე დამაშვიდა...ჩვენც ავდგეთ და რო ვეზიარებით იმ დღეს წავიდეთო
უცებ როგორი შეგრძნება მქონდა იცით...ეგონება სიკვდილისთვის ვემზადებოდი

პოსტის ავტორი: veriko7 თარიღი: Jul 2 2008, 09:10 AM

სიკვდილის მას მერე არ მეშინია, რაც ეკლესიაში სიარული დავიწყე... ადრე მახსოვს უფალს ვევედრებოდი, ღმერთო, ისე არ მომკლა აღსარების ჩაბარება რომ ვერ მოვასწრო-თქო...

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 2 2008, 09:19 AM

როგორც გამიგონია , იმიტომ რომ რომ უფალმა დაიცვა უფრო დიდი ცოდვისა და განსაცდელისგან.

პოსტის ავტორი: ლეონტი თარიღი: Jul 2 2008, 09:32 AM

ადამიანი ცოდვით დაცემის შემდეგ სამოთხიდან გამოძევებულ იქმნა და შეიმოსა უხეში ტყავი.ანუ ეს ცხოვრება , ეს სამყარო არის არანორმალური, რადგან ისიც დაეცა ადამიანთან ერთად და ელოდება თავის ბოლოს.
ხოლო ადამიანი ამ სამყაროს ებღაუჭება და სვამს კითხვას ზოგი ადრე რატო კვდებაო.
ზოგიც გვიან კვდება მაგრამ სიცოცხლეშიც და მერეც მკვდარია, ზოგი პირიქით.

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Jul 2 2008, 07:15 PM

რაც არ უნდა იღვაწო,შიში უფლისა ადამიანს ყოველთვის თანსდევს

პოსტის ავტორი: კავკასიელი თარიღი: Jul 2 2008, 11:50 PM

არც დაბადება უკითხავთ ჩვენთვის და არც ამ ქვეყნიდან გასვლას გვკითხავენ.

პოსტის ავტორი: makiki თარიღი: Jul 3 2008, 07:18 PM

ეხ ვერო შენ ეგ შიში უკვე მოგიშორებია და მერე მაინც მეშინია რა ვქნა????


წესით ყოველ წუთს უნდა გვახსოვდეს სიკვდილი და ყოველი ჩვენი ქმედება სიკვდილისთვის მზადება უნდა იყოს ,მაგრამ არამგონია ასე იქცეოდეს ბევრი.მე მაგალითად შეიძლება რამდენიმე წუთით მახსოვდეს და გარეთ რომ გავალ სულ მავიწყდება ყველაფერი ,რისთვის ვარ ამ ქვეყნად მოვლენილი

პოსტის ავტორი: IZAKUNA თარიღი: Jul 5 2008, 09:50 PM

ჩემი აზრით იმიტო კვდებიან რო წინ უფრო რთული ცხოვრება ექნებათ,შეიძლება დიდი განსაცდელი ელით და ამიტომაც მიყავს უფალს მათი ლამაზი სული ზეცაში მასთან

პოსტის ავტორი: ანა_ანა თარიღი: Jul 5 2008, 10:21 PM

ჩემი მეგობარი უმძიმეს დღეშია ფილტვებზე აქვს პრობლემები

მამამისი იყო ნარკომანი და ყველაფერი მოშლილი აქვს, არც ერთი ორგანო არ ფუნქციონირებს ნორმალურად.. უკვე ნატრობს 20 წლის გოგო როდის გარდაიცვლება..

მგონი ჩემი კომენტარი ზედმეტი იქნება

პოსტის ავტორი: tolia თარიღი: Jul 7 2008, 10:25 PM

ღმერთის გარეშეარაფერი ხდება. ჩემი აზრით ახალგაზრდები იმიტომ კვდებიან რომ უფალმა ისინი დიდ განსაცდელს ააშორა. რავიცი მე ასე ვფიქრობ

პოსტის ავტორი: წახწახა თარიღი: Jul 17 2008, 11:39 PM

რავი ჩემი აზრით ცოდვებს არიდებს იმიტომ რომ რა უფრო უარესია 1 თვე საწოლად ჩავარდე და მაქსიმუმ რამდენიმე თვის შემდეგ მოკვდე თუ სამუდამოდ გოგირდში და ცეცხლის ზღვაში იბუგო თან ეს ყველაფერი არ მთავრდება.

პოსტის ავტორი: tatiusi თარიღი: Aug 4 2008, 01:42 AM

ჩემმა საღვთოსჯულის მასწავლებელმა მითხრა რომ როცა ადამიანი ძალიან ადრეულ ასაკში კვდება ეს იმიტომ ხდებაა რომ ამ ადამიანს ცუდი მომავალი ელის და თუ იგი არ მოკვდება რაღაც საშინელება მოუვა (ანუ უფალი თავიდან აცილებს ადამიანებს დიდ უსიამოვნებებს)...

ვფიქრობ რომ ადამიანი როცა იბადება უფალმა უკვე იცის როდის მოკვდება იგი (ანუ ეს წინასწარ დაწერილია)...

პოსტის ავტორი: G_I_O_R_G_I_ თარიღი: Aug 4 2008, 02:27 AM

რათქმაუნდა უფალმა წინასწარ იცის ადამიანის ცხოვრება მაგრამ (გამონაკლისს თუ გამოვრიცხავთ ) ადამიანზეც არის დამოკიდებული მისი ცხოვრების ხანგრძლივობა მაგ თუ ის ნარკომანი,ლოთი სიგარეტის მწეველი და საერთოდ ცხოვრების არაჟანსაღი წესით მაცხოვრებელი იქნება ადრე მოკვდება და პირიქით მეორე შემთხვევაში და უფალიც ხომ პირდება ადამიანს 10 მცნებაში დღეგრძელობას და ჯანნმრთელობას მათ ვისაც მშობლები ეყვარება.
"პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო ქვეყანასა ზედა"

პოსტის ავტორი: tatiusi თარიღი: Aug 4 2008, 11:58 PM

G_I_O_R_G_I_
ხოო მართალი ხაარ!!!!!

პოსტის ავტორი: მამა_არჩილი თარიღი: Aug 29 2008, 09:46 AM

გარდაცვალება არის საწყისი მარადიული ცხოვრების, ღმერთან.
უფლისთვის ჩვენ ყველანი ცოცხლები ვართ, აქეთაც და იქეთაც. დაბლაც და მაღლაც ზეცაშიც. ეს ჩვენ ვთვლით მათ მკვდრებად ჩვენივე ურწმუნოების გამო. ისინი ვინც გარდაიცვანენ ყველანი ცოცხლები არიან, და მოლოდინში არიან საბოლოო განაჩენის. არ შეიძლება ვთქვათ რომ ადამიანი უდროოდ გარდაიცვალა. ეს ნიშნავს იმას რომ ღმერთს შეეშალა. ამ დროს კი ღმერთს არაფერი არ ეშლება. ესეიგი თუ ადამიანი გარდაიცვლება და ისიც ახალგაზრდა ეს შეცდომა კი არ არის, ასე უფალმა დაუშვა. და ჩვენ ამას ჩვენი გონებით ვერასდროს ვერ ჩავწვდებით ეს ღვთის საიდუმლოა.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Aug 29 2008, 12:53 PM

რა საზიზღრობა იქნებოდა ამ ჭაობში კიდევ ერთი ასი წელი რომ მქონდეს გასატარებელი

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Sep 9 2008, 04:27 PM

სიკვდილი რომ არ იყოს არც სიყვარული იქნებოდა დაარც არაფერი, ალბათ მხოლოდ ქაოსი, სიკვდილი უფალმა ტყვილად კი არ მოავლინა..
სიკვდილი გვაიძულებს რომ გვიყვარდეს პატივი ვცეთ და გვეშინოდეს..

პოსტის ავტორი: HANIBALA თარიღი: Nov 12 2008, 01:51 PM

უფლის ნებიტ ხდება ყველაფერი აბსოლუტურად,მხოლოდ მან უწყის რატომ და რისთვის ცაიყვანა ესა თუ ის ადამიანი ამ ქვეყნიდან,არც მკვლელობააა შემთვევითი ესეიგი ეგრე იყო საჭირო,აბა სად გაგიგიათ უფალს ადამიანის სიცოცხლე უნდოდეს და ვინმე მიწიერმა ხელი შეუშალოს ეს ხომ აფსურდია,ამიტომ მივიღოთ ისე როგორც არის და მე მომწონს ისე როგორც არის

პოსტის ავტორი: caqcaq თარიღი: Jun 15 2009, 01:16 PM

თუ ადამიანი ადრეულ ასაკში იმიტომ კვდება რომ ღმერთმა რაგაც უფრო საშინელებას აარიდოს ისე არ შეიძლება რომ არ მოკვდეს და იმ საშინელ რაგაცას აარიდოს რაც ელის?

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: Jun 15 2009, 02:21 PM

სწორია,

ისე რთული სამსჯელოა, რატომ კვვდება ადამიანი, ადამიანის გაუნათლებელი და მდაბიო ადამიანური გონება, უფლის არსს, და მის საიდუმლოებებს ვერასდროს ჩასწვდება,

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 20 2009, 03:31 PM

სიკვდილი არ არსებობს იმ ფორმით, რა ფორმითაც წაროუდგენიათ : )

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Oct 20 2009, 11:48 PM

სიკვდილი..
რაც არ უნდა ვილაპარაკოთ მასზე, ვიკითხოთ, წარმოვიდგინოთ, ხან ვინატროთ კიდეც, ვერასოდეს გავიაზრებთ.. ვერ წარმოვიდგენთ, მივხვდებით. მარტო მაშინ როცა ადამიანი დგება მის პირისპირ , მაშინ გაისიგრძეგანებს.. ის და სიკვდილი.. მოდის ძლიერი უმართავი ემოცია, ალბათ შიში, მომავლის გაურკვევლობა, თითქოს სხეულის სიცივეს უკვე გრძნობ, მიწას.. თუ სამყაროს შენ გარეშე.. ან შენ მის გარეშე..მერე ვეღარ გააგრძელებ ფიქრს იმიტომ რომ ხვდები ჭკვიდან იწევი ..

მერე ბრუნდები სიცოცხლეში და ყველა წუთს ეფერები ყველა წამს.. იცი ათვლა დაწყებულია.. გესმის საათის ხმა , ხვდები რომ ყველა ნაბიჯი არის კიდევ ერთი ნაბიჯი სიკვდილისკენ, გინდა გაჩერდე ან უკან გაიქცე, ან იყვირო, მაგრამ დროის ესკალატორი უმაწყალოდ მიგაქანებს სიკვდილის ხახაში..
დაახლოებით ეს ემოცია შეიძლება იყოს, ან უფრო მძაფრი ან პირიქით სიმშვიდე..
ყოველ შემთხვევაში ყველაზე დიდი განსაცდელი ადამიანის სიცოცხლეში სიკვდილია,.. მისი უფალსაც ეშინოდა ..

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 21 2009, 02:00 PM

ხო... უფალი ხომ განკაცდა

ადამიანის გონებას ეშინია სიკვდილის...

აი სენეკას კი მიაჩნდა, რომ მთავარი განსაცდელი სიკვდილი კიარა სიკვდილისადმი შიშია, თუ ამას დავძლევთ, ყველაფერი კარგად იქნებასავით : )

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Oct 26 2009, 09:27 PM

ამ და სხვა მარგალიტების საფუძველზე უკვე დანამდვილებით შეიძლება ითქვას, რომ რელიგიის სწავლა ქართული სკოლებიდან ამოსაღებია

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 26 2009, 10:53 PM

იმიტომ რომ სხვასაც უნდა ცხოვრება

პოსტის ავტორი: იაკობ თარიღი: Oct 26 2009, 10:53 PM

ადამიანი არ კვდება, როგორც დედის მუცლიდან მოვდივართ ამ ქვეყნად, ისევე გადავდივართ სხვა ქვეყანაში თვითონ გარდაცვალებაში სამწუხარო არაფერია, მაგრამ ძნელია მონატრება, ამ ქვეყნად დარჩენილთათვის.

რავიცი მე ასე მგონია და

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Oct 26 2009, 10:53 PM

მე ასე მგონია, მაგრამ არ ვიცი სწორს ვამბობ თუ არა... ანუ, რადგანაც ღმერთმა ადამიანს მისცა თავისუფალი ნება და მის ნებაში თვითონაც კი არ ერევა, იქმნება სიტუაციები, როცა ადამიანის ნება ღვთის ნებას ეწინააღმდეგება და ეს ძაააააააააალიან ხშირია. მაშ რა უნდა ქნას უფალმა ასეთ შემთხვევებში - ჩაერიოს ადამიანის ნებაში და ბოროტი არ ჩაადენინოს თუ არ ჩაერიოს? -რა თქმა უნდა, უფალი არ ერევა, რადგანაც იგი პატივს სცემს ადამიანის თავისუფალ ნებას, რომელიც თვითონვე მიანიჭა მას. ანუ რა ხდება - უფალი აკეთებს დაშვებას... დაშვებას, რომ ადამიანმა ბოროტება გააკეთოს... ება სხვა არის და დაშვება სხვა არის... ნება არის უფალს რაც სურს, მაგრამ დაშვება არის უფალს რაც არ სურს, მაგრამ ადამიანის ნების თავისუფლების გამო უშვებს, ნებას რთავს....

აქედან გამომდინარე, როდესაც ადამიანს კლავენ, უფალი უშვებს, რომ იმ ადამიანმა ეს ბოროტება ჩაიდინოს, მაგრამ მგონია, რომ აუცილებლად შეიწყალებს მოკლულის სულს, თუ იგი კეთილშობილი ადამიანი იყო... თუ მოკლული ავაზაკი, ბოროტმოქმედი იყო, მაშინ არამგონია მას სამოთხის ბჭენი გაუღოს უფალმა, და ალბათ იმიტომ დაუშვა მისი ამგვარი სიკვდილი, რომ უფრო მეტი ცოდვის ჩადენა აღარ მოესწრო ამ ავაზაკს და მეტად არ დატანჯულიყო (როგორც სამოთხეშია მრავალი სავანე, განსხვავებული ბედნიერებით, ნეტარებით... ისევე ჯოჯოხეთშია სხვადასხვა ადგილები, სადაც განსხვავებულია ადამიანის ტანჯვა... ასე თქვეს მღვდლებმა ერთხელ თსუ-ს სტუდენტებთან შეხვედრაზე...)... და თვით ამ კაცის მკვლელსაც ალბათ რამენაირი გზით შეუმსუბუქებს ჯოჯოხეთის ტანჯვას უფალი.... ალბათ... მგონია, რომ უფალი ყველა ადამიანზე ზრუნავს და თუ მისი ცხონება შეუძლებელია, ცოტათი მაინც უმსუბუქებს ტანჯვას... და ალბათ არიან გამონაკლისები, რომლებიც წარმოუდგენელი სიბილწის, ეშმაკის მსახურების გამო არნახულ ტანჯვაშია....

რაც შეეხება დაავადებას, როგორც მამა თეოდორე გიგნაძის ქადაგებიდან ვიცი, უმნიშვნელო სიცხის აწევაც კი ცოდვის შედეგია, არათუ სერიოზული დაავადებებიო... და ის ტკივილები და სხვა გამოვლინებები რაც აქვს დაავადებას, ცოდვების განმწმენდელიაო....

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 27 2009, 01:44 AM

პოსტის ავტორი: შაკო თარიღი: Oct 27 2009, 02:34 AM

ეს ხომ მარადიულობისკენ ნაბიჯია რომელიც ცვლის ამ ქვეყნიურს იმ ქვეყნიურით და გვაახლოებს უფალთან და მის მადლთან ....

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 27 2009, 04:44 AM

სიკვდილი არ არსებობს, ესაა ენერგეტიკული სხეულის მიერ მატერიალური სხეულის დატოვების პროცესი.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 27 2009, 04:53 AM

უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით ცოდვით დაზიანებული ბუნების შედეგი..

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Oct 27 2009, 11:18 AM

ანუ განსხვავება რა არის...

თუ ვიტყვით რომ ცოდვის შედეგია, ესე იგი კონკრეტული ცოდვების გამო გვემართება დაავადება... იმ ცოდვების გამო, რომლებიც ბოლო პერიოდში ჩავიდინეთ... რათა განვიწმინდოთ მათგან... და თუ ვიტყვით ცოდვით დაზიანებული ბუნების შედეგი, ესე იგი რომელიმე კონკრეტულ ცოდვებზე არაა საუბარი და იმიტომ ვხდებით ხოლმე ავად პერიოდულად, რომ ჩვენი დაცემული ბუნება განიწმინდოს?

ანუ სინამდვილეში ცოდვების მიტევების გარდა ბუნების გაკეთილშობილებაც ხდება?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 27 2009, 11:27 AM

სიცხე ცოდვებისგან წმენდს და არც ცოდვების შედეგია და არც რაიმე საშიში. სულიერი მხარისთვის ეს დახმარებაა ღმერთისგან, ფიზიკურისთვის კი თავდაცვითი რეაქცია... და ამ დროს არც სიცხის დამწევი საშუალებაა საჭირო (თუ რა თქმა უნდა მაღალი სიცხე არაა) და არც წარსულ ცოდვებზე ფიქრი... უბრალოდ დაწექი, დაისვენე და კარგ მუსიკას მოუსმინე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 27 2009, 12:27 PM

ეგ არავის უთქვამს
სიცხე (რომელიც დაავადება კი არა განკურნება უფროა რომ იცოდე ), ტკივილი , ავადმყოფობა და სიკვდილი სოფლად (და ასეც ადამიანში) შემოვიდა ცოდვის გამო და დაზიანდა მისი ბუნება.
ანუ როცა ადამიანი ცუდად ხდება ან რაიმე მსგავსი განსაცდელი შეემთხვევა ეს რათქმაუნდა უფრორე შედეგია რომ ღმერთმა მასზე დაუშვა ეს, და ალბათ ცოდვათა გამო, მაგრამ ესეც რომ არ იყოს იგი მაინც მოკვდებოდა, რადგან მისი ბუნებაა დაზიანებული, როგორც ყოვლადწმიდა დედა ღვთისა ბოლოს მაინც გარდაიცვალა, მიუხედავად იმისა, რომ უცოდველი იყო საქმით და სიტყვით (და არა ბუნებით)...
ზოგადად კი ცოდვებისაგან სიცხეც წმენდს და უსიცხოობაც, ანუ როგორც ღიმილის ბიჭებში იტყოდნენ" გააჩნია რა შემთხვევაში!"

პოსტის ავტორი: Bloody Elf თარიღი: Apr 16 2010, 09:24 PM

ბიბლიაში ნახეთ პასუხი..


რომაელები 5:12

1 კორინთელები 15: 26

დაწერეთ რა ეწერა მაინტერესებს თქვენთან როგორ წერია მე რუსული მაქ.

პოსტის ავტორი: Molen თარიღი: Apr 17 2010, 09:53 AM

Bloody Elf

და უკანასკნელი მტერი განქარდება, - სიკდვილი.

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 23 2010, 03:45 PM

ღმერთმა გიშველოს სიკვდილო სიცოცხლე ფასობს შენითა..

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 23 2010, 03:47 PM

რაის სიკვდილი კაცო! სიკვდილი არ არსებობს! ელვასავითაა, რომლის შემდეგაც განათდება ხოლმე

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 23 2010, 03:57 PM

Atman
ხომ მაგრამ სხეული რომ მიწაშია..

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 23 2010, 03:59 PM

elusia

იყოს მერე, მე სხეული ვარ თუ სული? ისე დამარხვას დაწვა მირჩევნია

მაგარი ბინძური წესია დამარხვა. მატლებმა უნდა შეჭამოს მერე სხეული და უნდა დალპეს. მე კი აღარ ვინერვიულებ მაგაზე მაგრამ... ეგრე თუ გაგრძელდა სასაფლაოდ გადაიქცევა მთელი მსოფლიო (თუ მოასწრო)

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Apr 23 2010, 04:03 PM

Atman
არ გიხარია მატლებს "საჭმელს" რომ აძლევ?

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 23 2010, 04:04 PM

Atman
და წარმოიდგინე მატლების შეჭმული სხეულები ისევ აღდგებაო
დამწვარიც.... თუ აღდგომა ყველას არ ეხება?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 23 2010, 04:09 PM

elusia

რა სისულელეა! რა სხეულები აღდგება კაცო. რამდენი სხეული გამომიცვლია ამდენ დაბადებაში და რომელი ერთი აღდგება?

მაგ აღდგომაში რა იგულისხმება არ ვიცი, შეიძლება "ასტრალური" სხეული, ან რომელიმე ძველი. ან სულაც ის სულიერი სხეული რომლითაც სულიერ სამყაროში ვიყავით სანამ აქ ჩამოვარდებოდით... რა ვიცი რა ვიცი...

ქევანა

არაესთეტურია!

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 23 2010, 08:13 PM

Atman
შენ ჩამოვარდნილს არ გავხარ .. შენ ისევ ცაში ხარ ..მე ასე მგონია..

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 23 2010, 08:15 PM

elusia

პროპელერი დავკარგე და ვეღარ დავფრინავ. აი ფრთები ამომივა და...

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 23 2010, 10:24 PM

ისე ის კაცი სად არის სულ ჭვარტლებს იძახოდა, ხომ არ გაიგუდა ნეტა..

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Apr 23 2010, 10:44 PM

http://www.radikal.ruhttp://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 23 2010, 10:55 PM

elusia
უკაცრავად მაგრამ თქვენ მდედრი ხართ თუ მამარი?

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Apr 24 2010, 12:59 AM

: ))
არადა რომ კითხო ცხოველები მიყვარსო. : ))

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Apr 24 2010, 04:11 AM

ატმან!

შეეშვი ქრისტიანული სწავლებების გმობას

კაი, რა დავიღალე, მართლა, გაქვს რა აპოლოგეტიკა აშენებულო, რატომ ავრცელებ ამ არაქრისტიანულ სწავლებებს?

ვიცით, რომ რეინკარნაციის გჯერა, რომ აღმოსავლური რელიგიები გიტაცებს, გასაგებია. მაგრამ სანამ უნდა წერო ეს ცრუსწავლებები (ქრისტიანული სწავლებიდან გამომდინარე) ყველგან?

მოგიწოდებ, გთხოვ (და ცოტა მოდერატორებსაც გადავძახი) შეეშვი ცრუსწავლებათა წერას ყველგან, მერემადენე თემაში წერ უკვე ასე?

ვთხოვ ადმინისტრაციას, ატმანა ჩვენი ძმაა, კაი და გულიანი, გემრიელი და გემოვნებიანი კაცი, მაგრამ მისი პოსტები არაა დასანდობი, სადაც აოფებს, ავრცელებს სხვა რელიგიათა სწავლებებს, ასწავლის მწვალებლობებს და იცავს მათ, აპოლოგეტიკის განყოფილების იქით, უცილობლად და თვალის დაუხუჭავად წაიშალოს, კმარა ხო

არ აფეთქდე ახლა, ასეა საჭირო;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 24 2010, 06:11 AM

კაიროსი აბობოქრდა! მოდერებო უშველეთ!

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 24 2010, 09:29 AM

ikanosi

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 19 2010, 10:37 AM

რა ხდება ამ ფორუმზე მიძინებაა.. ,, არ მომკვდარა მხოლოდ ძინავს'' ადექით ხალხო გაკეთდა ევროკავშირი..მოგვიყვანეს უკავე ყველანი სტანდარტულ დონეზე ჰოდა მალე მიგვიღებენ მსოფლიო საერთო სახლში.. ინკუბატორის ქათმებივით ,, თუ არადა აგერ არის ბუა რუსეთი,, ეგ შეგვაშინებს და გინდა თუ არა გავიქცევით ევროსკეN,..

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 19 2010, 10:40 AM

სიკვდილი ყველას გვაშინებს..
სხვას თუ კვლენ, ცქერა გვწადიან..
კაცნი ვერ სცნობენ ხანდახან
როგორ დიდ ცოდვას სჩადიან..

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 19 2010, 01:41 PM

,,ვიტიროთ! არა!ვაჟკაცსა
არ შვენის ცრემლით გლოვანი
,,სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა
სიკვდილი სახელოვანი''.

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: May 19 2010, 01:45 PM

კაი ბიჭები არ კვდებიან ბრატცი, აი თუ არ გჯერათ ირაკლი ლომაია ნახეთ, მოკვდა და გაცოცხლდა მერე, იმიტო რო კაი ბიჭია, იგორას და ასლანას ბრატი ყოფილა და სხვა რა უდნა ვთქვა მე ძმაუ, ხელები ამიწევია

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 19 2010, 01:59 PM

კაი პლანის დამთესავი არის ჩემი მეგობარი..ვინ დაწერა ეს ..?

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: May 19 2010, 02:05 PM

elusia

მეგობარი არა დაიკო, ნათესავიო

ჩვენმა კოტიკამ დათესა... კი არა და... დაწერა!

პოსტის ავტორი: რეზი თარიღი: May 28 2010, 06:46 PM

აუ ერთი კარგი წიგნი მქონდა მაგრამ სად მაქვს არ ვიცი. სადაც ერთი ბრძენი მოგვითხრობს ანგელოზის შესახებ რომელიც დედამიწაზე ვიღაც კაცთან ერთად არის და ერთ დღეს ვიღაცას სახლს გადაუწვავს რომელმაც პატივი სცა და შეიფარა, მეორე დღეს კაცს მოკლავს მესამე კიდევ სხვა "ცოდვას". ერთი სიტყვით იმას აკეთებს რაც ადამიანებს ცოდვად მიგვაჩნია მაგრამ, როდესაც ეს კაცი ჰკითხვას რატომ აკეთებ ამასო ანგელოზმა უპასუხა ეს ყველაფერი ღმერთის ნება იყო, იმ კაცს რომელსაც სახლი გადავუწვი უფრო კარგ და ლამაზ სახლს აიშენებს და გაბედნიერდება თავის ოჯახშიო, ის კაცი კი რომელიც მე მოვკალი ისიც ღმერთის ნება იყო, რადგან მას უნდოდა რომ იგი გვერდში ჰყოლოდა.

და მოდი აბა დაუფიქრდი ამასაც, ჩვენ რომ ვტირივართ როდესაც ახლობელი ადამიანი კვდება იქნებ ის სულაც არ არის სატირალი და ის უფრო კარგ ახალ სამყაროში გადადის და შორდება ამ ტანჯვას? იქნებ ჩვენ აქ მცხოვრები უფრო უბედურები ვართ და არა მკვდრები?

თუ ღმერთი არსებობს ყოველივე მისი ნებაა ეშმაკიც კი ვერ ჩაიდენს ბოროტებას თუ ღმერთი არ მიიჩნევს ამას რომ საჭიროა.

მაგრამ თუ ღმერთი არსებობს?!

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: May 28 2010, 07:07 PM

არა, ცოდვა არ გადადის, გადადიდის ცოდვისადმი მიდრეკილებები

პოსტის ავტორი: kri100 თარიღი: May 29 2010, 01:30 AM

და არამარტო მშობლების წინაპრების ცოდვების გამოც. ისე დიდი უსამართლობა კი არის. და უსამარტლობაა

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 01:44 AM

kri100
არ ისჯება

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 29 2010, 10:27 AM

http://forum.ge/?showtopic=34120695&f=&st=0&#entry19855804
ეს არ არის სიკვდილი?!
ჩავუსტვინე ....

პოსტის ავტორი: nanuca თარიღი: May 29 2010, 10:50 AM

პოსტის ავტორი: kent5 თარიღი: Sep 6 2010, 05:45 PM

დედამიწაზე რაც ხდება, მათ შორის სიბერე უფლის ნებაა. არსებობენ მეცნიერთა არც თუ პატარა ჯგუფები სხვადასხვა ქვეყნებში რომლებიც ამტკიცებენ, რომ სიბერე სწორი ნაწლავიდან იწყება. არისმეორე მოსაზრება ე.წ. მეცნიერების უფრო ზუსტად ტიბეტელი მკურნალების, ეს უკანასკნელნი ამტკიცებენ, რომ სიბერე არასწორი სუნთქვის ბრალიაო, მათი აზრით ადამიანმა სწორი სუნთქვა , რომ ისწავლოს დაახლოვებით 300-წელიწადს იცოცხლებს. მაგრამ ეს მათი მითებია. ქვეყანაზე უფლის გარეშე არაფერი არ ხდება. დიდება უფალს, უფალი იყოს ყველა მართმადიდებელის შემწე ა მ ი ნ.

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: Sep 6 2010, 11:05 PM

რავიცი აბა კვდება და..
მთავარია ადამიანი არ მოექცეს თავის სხეულს უპატივცემულოდ.. თავი არ მოიკლლას და ასე შემდეგ..

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Sep 7 2010, 09:17 AM

რა სხვაობაა 60-სა და 300-ს შორის უსასრულობასთან შენარებით ორივე ნოლია.


სიბერე პირველ-ცოდვამ შემოიტანა ადამიანში, მას სხვაგვარად ხრწნადობას ეძახიან წმინდა მამები... მისგან განთავისუფლება შეუძლებელია თუ არ მოხდა შინაგანი ბუნების ცვლილება... ეს ქრისტემ ჯვარზე აღასრულა... მან დაიბრუნა სხეულის ის თვისებები როგორიც ქონდათ ადამსა და ევას სხეულებს ცოდვამდე...

როგორც ერთ ერთი შედარებით თანამედროვე წმინდანი ეგნატე ბრიანჩინოვი ამბობს ქრისტეს სხეულს ქონდა აბსოლიტურად განსხვავებული თვისებები აღდგომის შემდეგ, და თუ სახარებას ცოტა დაკვირვებით წავიკითხავთ იქ ეს ცანს... როგორ ვერ ცნობდნენ მათ მოციქულები, როგორ შედიოდა დახშულ კარში და ა.შ.

პოსტის ავტორი: aamirani თარიღი: Jan 15 2012, 11:08 PM

მამათა სწავლებები სიკვდილის შესახებ

http://martlmadidebloba.ge/gardacvaleba1.html

პოსტის ავტორი: nikoloza1997 თარიღი: Aug 6 2012, 06:55 PM

http://www.youtube.com/watch?v=Jopylr2Jd20 ამ ფილმშია კარგად ახსნილი ეს ფენომენი

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Aug 6 2012, 07:02 PM

nikoloza1997
ეგრე გააგრძელე შენ...
ჯიგარი ხარ...
(ჯერ-ჯერობით)

პოსტის ავტორი: nikoloza1997 თარიღი: Aug 6 2012, 07:35 PM

მადლობა A.V.M

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Oct 27 2012, 03:24 AM

,,შენ სიკვდილის რა ღირსი ხარ ,
სასიკვდილო მე ვარ მხოლოდ.”



აკაკი წერეთლის პოემა – ,,გამზრდელი” უამრავი ასპექტითაა საინტერესო , თუმცა , ჩემი აზრით , ამ ნაწარმოებში მთავარი მოვლენა ხდება მაშინ , როდესაც საფარ-ბეგთან საუბრის შემდეგ , ჭკუითა და გამოცდილებით განთქმული ჰაჯი-უსუბი იკლავს თავს . განსაკუთრებით საინტერესოა მისი ბოლო ფრაზა:

,,შენ სიკვდილის რა ღირსი ხარ ” ეს წინადადება ცოტა უცნაურად ჟღერს . წუთისოფელში ადრე თუ გვიან ხომ ყველასთვის დადგება მომენტი , როდესაც გარკვეული ეტაპიუნდა დამთავრდეს . თუმცა , ეს მხოლოდ ერთი მხარეა და საქმე გვაქვს უბრალო , ფიზიკურ მოვლენასთან , როელიც ყოველთვის ხდებოდა , მიმდინარეობს და მოხდება . მაგრა მოსზრება შეგვეცვლება , როდესაც გავიგებთ თუნდაც წმ. ამბროსი მედიოლანელის აზრზს , რომელიც ამბობს :

,,ბრიყვს სიკვდილის ეშინია , როგორც უდიდესი ბოროტებისა , ხოლო ბრძენნი ეძიებენ მას- როგორც სრომის შემდგომად განსვენებას და უწმინდურებათა დასასრულს . აგრეთვე საკმაოდ საინტერესოა ჰაჯი-უსუბის მეორე ფრაზა : ,,სასიკვდილო მე ვარ მხოლოდ .” რის გამო უნდა იყოს სიკვდილის ღირსი ჰაჯი-უსუბი , რომელსაც დიდი წვლილი მიუძღვის მომავალი თაობის ღირსეულად აღზრდაში.

,,სადაც კია გვარიშვილი ,

ყველა მისიგაზრდილია.” ვკითხულობთ პოემაში . მერე რა თუ ერთმა მისმა მოსწავლემ უკეთური საქმე ჩაიდინა . ჩემი აზრით , ამის პასუხიც სახარებაში უნდა ვეძიოთ : ,,მე ვარ მწყემსი კეთილი , მწყემსმან კეთილმან თავი თვისი დასდვის ცხოვართათვის.” ამ საქმის მიმდევარს უამრავი ცხვარი ჰყავს . თუმცა , ძალიან განიცდის ერთის დაკარგვასაც და უზომოდ ბედნიერიაა ერთი გზააბნეული თიკანის პოვნით . თუ ამ გადასახედიდან შევხედავთ სიტუაციას , ნათელი გახდება რის გამო გამოუტანა საფარბეგის გამზრდელმა საკუთარ თავს სიკვდილის განაჩენი .

არსებობს სწავლება , რომ ადამიანი სასიკვდილო სარეცელთან ტანჯვისას საკუთარ ცოდვებს ინანიებს , ხოლო ვინც უტანჯველად გადის ამსოფლიდან , დიდ ნაბიჯი აქვს გადადგმული საცხოვნებლად . ტყვიით გარდაცვლილი ადამიანი ყოველგვარი ,,გართულების გარეშე” კვდება და არც იტოვებს ცოდვის მონანიების საშუალებას . საფარს კი ამ სცენის შემხედვარს , სიცოცხლის ბოლომდე სინდისის ქენჯნა შეაწუხებდა და აღარ გაიმეორებდა მსგავს შეცდომას .

და მაინც , რის გამო არ იყო სიკვდილის ღირსი საფარ-ბეგი ? ამ კითხვაზე პასუხს გაგვცემს არქიმანდრიტი რაფაელი : ,,ქრისტეს აღდგომით სიკვდილი მარაისობაში დაბადებაა . გქონდესსიკვდილის უნარი ამქვეყნიურისათვის – ეს ხელოვნებაა .’ საკუთარი ქმედებით დამძიმებული საფარ-ბეგი კი არ იყო ამ ხელოვნების შეცნობის ღირსი .
http://seminarieli.wordpress.com