დავით გარეჯის მონასტერი პარამეტრები

[qetusia91]

SaD-GhosT
გილოცავ. დარწმუნებული ვარ სხვა შთაბეჭდილებით ვერც წამოხვიდოდი

[mia_teona]

ხალხო ვინმეს არ გექნებატ სიღნაღის სურატები თუ გაქვტ გამომეხმაურედ სასკოლოდ მჭირდება თეონა 12 წლის

[mia_teona]

[color=#CC66CC]შენ საიდან იცი თუმცა ეს არ არის გასაკვირი ჩვენი მთავრობისგან

[sopka]

მე მაქვს იმედი მისი დაბრუნების და დაბრუნების მთავრობის დახმარებით კი არა ღმერთის ნებით

[tamuna m]

ესეც საზღვარი და აზერბაიჯანელი "მცველები"

[ქავთარაძე]

ეხ მაგარია გარეჯა

[kikiko]

ზოსიმე
მოგესალმები
მგონი რევოლუცია საჩირო არ იქნება და ეგ მტკივნეული საკითხი ისე მოგვარდება როგორც საპატრიარქოს და მრევლის სურვილი იქნება

"ჩვენთან არს ღმერთი"

[tamuna m]

ხარისხზე ბოდიში

[tamuna m]

[gugua]

ბრწყინვალე სურათებია! მაგრამ უნებართვოდ მათი გადაწერა არ მინდა, ამიტომ

მივმართავ ყველას, ვისაც კი თავისი საკუთარი სურათები აქვს გადაღებული დავით გარეჯში!

გთხოვთ, გამომიგზავნოთ თქვენს მიერ გადაღებული ფოტოები დავით გარეჯში (სასურველია თქვენი სახელი და გვარის მითითებით), ფოტოები მჭირდება www.fereidani.ge საიტში ჩასასმელად.

E-mail: gugua56@gmail.com

წინასწარ გიხდით მადლობას!
ღმერთს ებარებოდეთ!

[iveria.]

უდაბნო გარეჯი მრავალმთის ერთ–ერთი ყველაზე დიდი მონასტერია. იგი წმ. დავითის ლავრის უშუალო სიახლოვეს შეუქმნიათ, სამხრეთ ფერდზე უდაბნოს ქედის სწორედ იმ მონაკვეთისა, რომლის ჩრდილოეთი კალთის ძირშიც თავად ღირსი მამის მიერ დაარსებული ლავრა მდებარეობს. მონასტრის დაფუძნების ზუსტი პერიოდი არ არის დღეისათვის აქ შემორჩენილ სალოცავთა შორის უძველესი მის აღმოსავლეთ კიდეში, უდაბნოს ქედის თხემზე აგებული აღდგომის ეკლესიაა. იგი მე–8–9 საუკუნეებში უნდა იყოს აგებული.

[marine]

"1917-1918 წლებში უდაბნო და ბერთუბანი გაძარცვეს და დაარბიეს. საბჭოთა ხელისუფლების დროს ისედაც გაპარტახებულ მონასტერში გაჩნდა უამრავი წარწერა, ამოკაწრული "ჭრილობა" და ყველაფერი ეს - უმეტესად ფრესკებზე. სიძველეთა "მოყვარულებმა" გაზიდეს უამრავი ფრესკული ფრაგმენტი.
უპატრონო სავანეს ცხვარ-მეცხვარე შეესია".

[marine]

"გარეჯი არის საქართველო და ჩვენი სიწმიდეები არ უნდა იყოს ხელყოფილი... თუ არის კეთილმეზობლობა, მეგობრობა, ეს უნდა იყოს დამყარებული სამართლიანობაზე".

/მარნეულისა და ჰუჯაბის ეპისკოპოსი, მეუფე გიორგი/

[marine]

"დავით გარეჯი, ყველა მიწიერი თუ სულიერი კანონით, საქართველოს განუყოფელი ნაწილია და ეს გადახედვას არ ექვემდებარება".

/მეუფე ეფრემი (გამრეკელიძე)/

"დავით-გარეჯი იყო, არის და იქნება საქართველო. მისი დამთმობი თავად დაითმობა ქართველი ერის მიერ!"

/მეუფე ზენონი (იარაჯული)/

[marine]

"დავითგარეჯი ჩვენია"

"დავითგარეჯი - საქართველოს იერუსალიმი"

[marine]

"გარეჯის სამონასტრო კომპლექსი 25 კილომეტრზეა განთავსებული და 19 მცირე მონასტერ-კომპლექსს მოიცავს. მთავარი მონასტრის ტერიტორიაზე 5 ათასი კელიაა, რაც იმაზე მიგვანიშნებს, რომ, როცა საქართველოში სამონასტრო ცხოვრება ყვაოდა, იქ ათასობით ბერი მოღვაწეობდა"

"კლდის ერთ-ერთ გამოქვაუბლში აღმოჩენილია ბაგა, რომელიც ძროხისთვისაც და ცხვრისთვისაც ძალიან მაღალია. მეცნიერთა ვარაუდით, იგი მოშინაურებული ირმების ბაგა უნდა ყოფილიყო"

[marine]

"გარეჯის უდაბნოში უამრავი ქვეწარმავალი ბინადრობს. ბევრი მათი შიშით ერიდება წმინდა ადგილის მონახულებას, თუმცა არ ყოფილა შემთხვევა, გარეჯის მიდამოში მათ ვინმე დაეგესლოთ. ეს სასწაულიც მამა დავითთან არის დაკავშირებული. გადმოცემის მიხედვით, გველს კაცი დაუგესლავს. მამა დავითს მოუკლავს გველი და უთქვამს, გველი ამ ადგილებში აღარავის უკბენსო".

[marine]

"ათონზე და იერუსალიმში რომ დადიხარ, გარეჯში წადი მამებთან, რაღაც ჩაუტანე და გვერდში დგომა აგრძნობინე. რადგან დღეს დავით გარეჯში პრობლემები გაგვიჩნდა, ღმერთმა მიგვახვედრა: მოდი, დავით გარეჯს მიხედე, აღდგომას იქ შეხვდი, თუ რადგან ცეცხლი არ გადმოდის, არ გინდა? აღდგომის მონასტერში, რომელსაც გვედავებიან, რამდენიმე კაცის გარდა, ვინმე დასწრებია წირვას? რა თქმა უნდა, არა, რადგან იქ ტელევიზიები არ არიან, არც ცნობილი სახეები. ღმერთმა კიდევ გვამხილა, დაგვანახა ჩვენი უმეცრება".

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/

[marine]

"გარეჯს ახლა კი არ გვართმევენ, უკვე დაკარგული გვქონდა"

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/

[marine]

"ვიდრე მონასტრის დღევანდელ წინამძღვარს გავესაუბრებოდეთ, ვიმოგზაუროთ დროში და მოვუსმინოთ ამ უდაბნოში რამდენიმე საუკუნის წინათ მოღვაწე მღვდელმონაზონ კალისტრატეს, რომელმაც მრავალი საინტერესო ცნობა შემოგვინახა დავითგარეჯის მონასტრის შესახებ.

"წმინდა და საკვირველთ-მოქმედი დავით, როგორც მყუდროების მოყვარე, განშორდა სოფლის შფოთს და ამბოხებას - დაისადგურა ამა ალაგზედ, სადაც იღვწოდა და აღვიძებდა მოწაფეთა მისთა სარწმუნოების გავრცელებისათვის, რომლისა გამო აღშენდა თორმეტი მონასტერი, რისთვისაც იწოდებოდა ადგილი ესე "მრავალ მთის უდაბნოდ".

კაცი უცნობი და უვალი ამ ადგილებში, მომავალი ჩრდილოეთიდან სამხრეთისკენ, ამ უდაბნოში თვალუწვდენელი მინდვრებით სიარულის შემდგომ დაინახავს მთის თავზე ოთხ კუთხიან მაღალ საყარაულო კოშკს, კლდეზე ქვითკირით აშენებულს.

მიუახლოვდება რა ამა მთის ძირს, მოულოდნელად შეხვდება გზის პირას მარჯვნივ აღმართულ, კლდეში გამოკვეთილ ერთს სენაკს და სხვა ასავალ ჩაჭრილ კიბეებს და მოკვეთილ ღარებს, ქვემოთ ამისა ნახავს ორ ჭას, ამავე კლდისგან მოკვეთილს, რომლის ამოკვეთილი ღარების ქვემოთ არიან დარგული ნუშის და ატმის ხეები, თავის დროზე მსხმოიარენი.

კაცი მოსული ამ მთის ძირში უეცრად ნახავს დიდ კარს დაკეტილს, აღმოსავლეთისკენ მხედველს, მცირე კედელს და სახლის კუთხეს, ქვითკირით ნაშენსა, და გაოცდება ამგვარ შემთხვევათათვის ამისთანა უდაბურ ალაგზედ.

აქ, შესავალი კარის თავზედ, მიიქცევენ მნახველის ყურადღებას გამოხატულებანი და ამგვარი წარწერილობა ხუცურის ასო-მთავრულით: "განმიხვენით მე ბჭენი სიმართლისა, შევიდე მას შინა და აუარო უფალსა ესე არს ბჭე უფლისა და მართალნი შევლენ მას შინა ქორონიკონს ტპგ" (383).

ამ ქვაზე არის ამოჭრილი სამი ირემი ნუკრიანი, მაგალითი იმისი, რომ უფალმან იცის პირუტყვთაცა - ნადირთაგან გამოზრდა მოშიშთა მისთა, როგორც იზრდებოდა წმინდა დავით და მოწაფე მისი ლუკიანე; როდესაც აქაურმა ცხელმა ჰაერმა გაახმო ის ბალახიც, რომელთაც ეს მამები ხმარობდნენ საჭმელად, მათ მოითმინეს შიმშილი და წყურვილი; მაშინ ღმერთმა მოუვლინა ირმები, ყოველ საღამოს მოვიდოდნენ, როგორც შინაური საქონელი, მივიდოდა ლუკიანე და მოსწველდა მათ; რძეს მიართმევდა წმინდა დავითს, დასახავდა იგი ჯვარს და შედგებოდა ყველად.

აქვე არის ამოჭრილი ერთი არწივი და მის კლანჭებ ქვეშ სძევს თევზი ორაგული, ნიშნად იმისა, რომ როდესაც ამ უდაბნოს მოღვაწე მამებს ერთ ბზობა დღეს არ ჰქონდათ არც თევზი და არც მხალი, მათ მოახსენეს წინამძღვარს, თუ რითი ინუგეშონ ხორცის უძლურებისათვის; მაშინ უბრძანა მამამ ორ ძმას, რომ გავიდნენ ველზე და მოძებნონ მწვანილი მინდვრისა - ერთი წავიდა ჩიჩხიტურის მხრით და მეორე - დოდოს უდაბნოსკენ. მწვანილის ძებნაში ერთი მათგანის წინ დაეშვა არწივი და დააგდო თევზი, ცოცხალი ორაგული. მაშინ ბერმა სიხარულით ხმა უყო ძმასა თვისსა: "თევზი, თევზი!" წინამძღვარს მიართვეს, რომელმაც ბრძანა: "იოანე მახარებელმა გამოგვიგზავნაო". ამ დროიდან უნდა იყოს ხალხში ხმარებული ის, რომ უქონლობის დროს იტყვიან ხოლმე: "იოანე მახარებელი გამოგვიგზავნის".

ამავე ქვაზე არის ამოჭრილი სახე ორი ყორანისა, რომელთაც მიმფრინავთ ნისკარტით მიაქვსთ ვაშლები. ეს არის სახსოვარი იმისა, რომ ამ ლავრაში იდგა მსხმოიარე ვაშლის ხე, მისი ნაყოფისაგან ტრაპეზობდნენ მონასტრის ძმები.

ერთხელაც ყველა ძმა მიხვდა, რომ ვაშლები ჩუმად იკრიფებოდა ხიდან, მაგრამ ვერა გაიგეს-რა. ბოლოს წინამძღვარმა ინება დარაჯის დაყენება, რომელმაც დაინახა, რომ ორი ყორანი მოვიდნენ, მოსწყვიტეს ვაშლები და შეიტანეს ერთ კლდეში; ცნობისმოყვარე კაცმა ისურვა ნახვა იმ ადგილისა, სადაც ყორნებმა შეიტანეს ვაშლები; აღმოჩნდა, რომ იმ კლდეში ყოფილა მოღვაწე დაყუდებული, რომელიც ყორნებისგან საზრდოობდა. სულიერის სიტკბოებით ეამბორნენ ერთმანეთს და დაიწყეს ბაასი ზეციურ ცხოვრებაზედ. შემდგომ ამ ალაგზედაც გამრავლდნენ მოღვაწეები, გამოკვეთეს ეკლესია და სენაკები, წითელ უდაბნოდ წოდებული, რომელიც სამხრეთისკენ, ბერთუბნისა და დავითის უდაბნოს შორის ორ ვერსზედ მდებარეობს. დღესაც არის ძველი, ჩამოქცეული ეკლესია და სენაკები.

ზემოთ ნახსენები კარის ქვაზედ კიდევ არის ამოჭრილი ორი ლომი, ჯაჭვით დაბმულნი. ეს მოგვაგონებს იმას, რომ ღვთისადმი მინდობილთა დათრგუნონ ლომი და ვეშაპი, როგორც დაიმორჩილა წმინდა დავითმა დიდი და საზარელი იგი ვეშაპი, რომელიც იყო ამ უდაბნოს დიდს ქვემო ხევში და რომელმაც შეუჭამა ირემს ნუკრი; ამიტომ წმინდა დავითმა გამოიყვანა ამ ხევიდან ეს საშინელი გველი, რომლის მნახველი ლუკიანე შიშით თავზარდაცემული დაეცა მიწაზედ; მაშინ დავითმა უბრძანა: "მამაო ლუკიანე! რად შეშინდი ერთის ჭიისაგან, რომელიც განგებულებითა ღვთისათა დაიწვა ცეცხლითა".