მაქსიმილიანე თებესელი (მოწამე) პარამეტრები

[sanfol]

ქართულ ქსეულურ გვერდებზე არ იძებნება ამ მოწამეზე ინფორმაცია და რუსულ ვიკიპედიაში წერია, რომ ის არის როგორც მართლმადიდებლური ასევე კათოლიკური ეკლესიის წმინდანიც.

მაქსიმილიანე დაიბადა 274 წელს და როდესაც გახდა 21 წლის მას მოსთხოვეს, ჯარში მსახური, მაგრამ ქრისტიანული იდეოლოგიით შთაგონებულმა მაქსიმ უარი განაცხადა იმ მიზეზით, რომ მტერიც უნდა გვიყვარდეს და მათი მოკვლა არ შეიძლება, ამის შემდეგ ის სიკვდილით დასაჯეს დღევანდელ თებესაში.

ახლა კითხვა რაში მდგომარეობს: IV საუკუნეში I მსოფლიოს საეკლესიო კრებაზე დაშვებულად ცნეს ჯარში მსახური და მეტიც საგმირო და საპატიოდ შერაცხეს ვინც სამხედრო იყო. რატომ უარყო მაქსიმილიანემ მაშინ ეს პატივი? თანაც როცა თითქმის ყველა დიდი მეფე არის წმინდანი მეტიც დავით აღმაშენებელი ამბობდა მახვილი მესიისა ვარო, ვახტანგ გორგასალმა სიკვდილის წინ თქვა ეძიებდით სიკვდილსა ქრისტესათვისო, ბასილი II-ემ საერთოდ 15 ათას ტყვე ბულგარელს თვალები დასთხარა და როგორ რა ლოგიკაში ჯდება?
ავიღოთ 2 წმინდანი ვახტანგი და მაქსიმილიანე: ერთი კვდება ქრისტესთვის ომში, მეორეც კვდება ქრისტესთვის არაომში არამედ მისი უარყოფით, 2 ივე წმინდანი რანაერადაა? თან ეს ეხება სიკვდილის წინა მომენტში ნათქვამ სიტყვებს სხვა რო იყოს როგორც ბასილზე გასაგებია შეიძლება მოესწრო მონანიება, მაგრამ სიკვდილის წინ 2 რადიკალურად განსხვავებული ქმედება როგორ შეიძლება იყოს წმინდანობა ორივე შემთხვევაში?

[A.V.M]

sanfol
1-წმიდანობა არ განისაზღვრება არც ჯარში სამსახურით , არც მეფობით , არც სანთლის დანთებით და არც საგმირო საქმეების გაკეთებით . უპირველესი არის მოტივაცია ადამიანისა თუ რას და რატომ აკეთებს . დავით აღმაშენებელს , ვახტანგ გორგასალს და სხვებს არ უშლიდათ ხელს მეომრობა იმაში , რომ წმიდანები გამხდარიყვნენ . იმიტომ რომ პიროვნულად იყვნენ ასეთები .
მაგრამ მაქსიმილიანეს , მისი პიროვნული და ინდივიდუალური თვისებებიდან გამომდინარე , არ შეეძლო რომ ემსახურა ჯარში და ამასთანავე გამხდარიყო წმიდანი . ასეთი პიროვნება იყო და მაგიტომ .
2- ეკლესიას აბსოლუტურად ყველა ჩვენთვის საჭირო კითხვაზე აქვს პასუხი . ვერ მოძებნი შენ ვერასოდეს რამე ისეთს , რაც საეკლესიო სწავლებას ჩიხში შეიყვან .(იმედი მაქვს ეს არც გსურს).
3-უკეთ რომ გაიგო რას გეუბნები , შენივე პოსტიდან დავაციტირებ :

ავიღოთ 2 წმინდანი ვახტანგი და მაქსიმილიანე: ერთი კვდება ქრისტესთვის ომში, მეორეც კვდება ქრისტესთვის არაომში არამედ მისი უარყოფით, 2 ივე წმინდანი რანაერადაა?

რანაერად და იმნაერად რომ ორივეს ის მოტივაცია ჰქონდა თავის საქმიანობაში , რომ ქრისტესთან ყოფილიყო . ვახტანგსჯარისკაცობა არ უშლიდა ამაში ხელს , აიმიტომ რომ ასეთი , ინდივიდალური მახასიათებლების პიროვნება იყო . მაქსიმიანეს კი უშლიდა , იმიტომ რომ ამგვარი პიროვნება იყო . შენივე ლოგიკას გავყვები და კითხვას დაგისმევ : ექვთიმე თაყაიშვილს , ილია ჭავჭავაძეს და სხვებს , ჰყავდათ მეუღლეები , მაგრამ გახდნენ წმიდანები . ამ დროს კი არსებობენ წმიდანები , რომლებმაც დატოვეს საკუთარი ცოლ-შვილი, რათა ემოღვაწათ სულისთვის . შენივე ლოგიკას რომ გავყვეთ , 2 ივე წმიდანი რანაერადაა ? ერთმა ქრისტესთვის დატოვა ოჯახი და წმიდანი გახდა , მეორემ კი ქრისტესთვის არ დატოვა ოჯახი და მაინც წმინდა გახდა ? თუ ოჯახის თავობა უფრო მეტად პრიორიტეტულია , ვიდრე ქვეყნის თავობა ? (მეფობა , ჯარის სარდლობა და.ა.შ>)
4- არ გინდა ახალი ტემების გახსნა ყველაფერზე . მეეჭვება ისეთ ,,შეუსწავლელ'' მოვლენას მიაგნო ეკლესიის ისტორიაში , რისთვისაც შენს წინამორბედებს ვერ მიუგნიათ ფორუმზე და არაერთგზის , თემა არ გაუხსნიათ .

[sanfol]

A.V.M
მოდი უკანასკნელიდან გიპასუხებ, მაქსიმილიანეზე ნამდვილად არაა თემა გახსნილი და მე ჩემ სინდისთან სუფთა ვარ, რადგან ჯერ გადავხედე განყოფილების სტრუქტურას, აქ წმინდანებზე ხსნიან თემებს და მერე მათ ცხოვრებაზე საუბრობენ ამიტომ ხელს არ გვიშლის მაქსიმილიანე თებესელიც მოვიხსენიოთ.

პირველ რიგში მე მაინტერესებს მე რა შემიძლია გავაკეთო, რომ ქრისტესთან ვიყო უფრო ახლოს? ქრისტესთვის სიკვდილი გულისხმობს იმას რომ მე მსურს სიკვდილი? ანუ მე, რომ სიკვდილი ვეძიო ღმერთთან უფრო ახლოს ყოფნის გამო და არაფრად ჩავაგდო სხეული დავარღვევ უფლისადმი ბოძებულ სიცოცხლეს ამ ქვეყანაზე? ქრისტე ხომ ამბობს: ვისაც სურს მე მომდიოს, განუდგეს თავის თავს, აიღოს თავისი ჯვარი, და გამომყვეს მე.
სადაა სად უნდა გავყვეთ? ან როგორ უნდა გავწიროთ მისთვის თავი?
რადგან ვისაც სურს სულის ხსნა, დაჰკარგავს მას: და ვინც ჩემი გულისთვის დაჰკარგავს სულს, ის ჰპოვებს მას.

აი აქ ვირევი უკვე, თუ კი მაქსიმილიანე მთელი ცხოვრება იღვაწოდა იმისათვის, რომ ჯარში არ წასულიყო რომ ღმერთის მცნება არ დაერღვია გიყვარდეს მტერი შენიო, ვახტანგ გორგასალი კი როცა ამბობდა ეძიებდეთ ქრისტესთვის სიკვდილსო, მას რომ ეს მცნება ეთქვა ამისთვის თავადაც დასჭირდებოდა მთელი ცხოვრება ძიება სიკვდილისა წინააღმდეგ შემთხვევაში ხომ არ გააკეთებდა იმას რასაც აკეთებდა მრავალჯერ საფრთხეში თავის ჩაგდება და + ხალხის ხოცვა რასაც მაქსიმილიანე და ქრისტე ეწინააღმდეგებოდა, ანუ რა გამოდის რომ ვახტანგს მტრები უყვარდა და მაინც ხოცავდა, მაქსიმილიანეს უყვარდა და არ ხოცავდა და 2ივე გამართლებული გამოვიდა? ცოლებზე არგუმენტი არ გამოდგება, რადგან ამ 2მა ადამიანმა ისეთი რაღაცა თქვა სიკვდილის წინ რომ ფაქტობრივად ამით დაასრულეს სიცოცხლე და უნდა მივიჩნიოთ რომ 2ივე მართალია?

1.2. წინა თემაშიც ვიკითხე და მგონი ამას უნდა გულისხმობდე ანუ 1ს თავისი სიმართლე შეერაცხა სიმართლედ და სხვას სხვა? ანუ როგორც სწორად მიიჩნევ ის შეგერაცხება შენ სიმართლედ? ამას გულისხმობ? თუ მიიჩნევ რომ ომში წასვლით არაფერი დააკლდება შენ სულიერ სამყაროს უნდა წახვიდე და თუ ფიქრობ რომ დაგანგრევს არა?

რას ვიტყვით, განა აბრაამმა, ჩვენმა წინაპარმა, ხორციელად შეიძინა რამე? თუ აბრაამი საქმეთაგან გამართლდა, დიახაც აქვს სასიქადულო, მაგრამ არა ღვთის წინაშე. ვინაიდან რას ამბობს წერილი? „ერწმუნა აბრაამი ღმერთს, და შეერაცხა მას სიმართლედ". ხოლო მოქმედს საზღაური მადლით კი არ მიეგება, არამედ ვალით. იმას კი, ვინც არ არის მოქმედი, მაგრამ სწამს იგი, ვინც ამართლებს უღმერთოს, სიმართლედ მისი რწმენა შეერაცხება. (რომაელთა 4:1-5)

[sanfol]

A.V.M
ეს არის გავეცი ჩემ თავს ჩემ კითხვაზევე პასუხი? ვისაც როგორ სწამს ის შეერაცხება სიმართლედ?

[A.V.M]

მოდი უკანასკნელიდან გიპასუხებ, მაქსიმილიანეზე ნამდვილად არაა თემა გახსნილი და მე ჩემ სინდისთან სუფთა ვარ,

მანდედან უნდა დაგეწყო . მაქსიმილიანეზე არ იყო დაა რც იქნებოდა თემა . რატომ ? იმიტომ რომ თეოლოგიური ნაშრომები მაგას არ დაუწერია , გამორჩეული მოწამე ეგ არ ყოფილა , ეროვნულობასთან დაკავშირებული , ჩვენთვის არაფერი მნიშნელოვანი ფაქტორი არ იყო და რატომ უნდა გახსნილიყო ? მხოლოდ იმიტომ რომ ჯარში არ წავიდა ? ამ საკითხს ამოვწურავთ და თემაშიც არაფერი დაიწერება და იქნება ასე უპატრონო და უსახელო თემა...

პირველ რიგში მე მაინტერესებს მე რა შემიძლია გავაკეთო, რომ ქრისტესთან ვიყო უფრო ახლოს? ქრისტესთვის სიკვდილი გულისხმობს იმას რომ მე მსურს სიკვდილი? ანუ მე, რომ სიკვდილი ვეძიო ღმერთთან უფრო ახლოს ყოფნის გამო და არაფრად ჩავაგდო სხეული დავარღვევ უფლისადმი ბოძებულ სიცოცხლეს ამ ქვეყანაზე?

ქრისტიანი ზოგადად არ ეძებს ქრისტესთის სიკვდილს . ჩვენ თვითმკვლელები არ ვართ . ქრისტიანი მოკვდა მაშინ , როდესაც მოინათლა ამით დასრულდა ყველაფერი . იგი უბრალოდ მზად უნდა იყოს რომ ქრისტეს გამო ნებისმიერ დროს გაწიროს თავი , მაგრამ სიკვდილს არ უნდა ეძებდეს .

აი აქ ვირევი უკვე, თუ კი მაქსიმილიანე მთელი ცხოვრება იღვაწოდა იმისათვის, რომ ჯარში არ წასულიყო რომ ღმერთის მცნება არ დაერღვია გიყვარდეს მტერი შენიო,

ამ ფაზიდან კიდევ ერთხლე ადასტურებ რომ საქმე ერთ კონკრეტულ შემთხვევას ეხება და მისი განზოგადება არ შეიძლება . დააკვირდი მაგ ციტატას , სადმე წერია რომ ქვეყნის მტერი გიყვარდესო ? ჯარისკაცები ომში პირადი მტრობის გამო მიდიან თუ სამშობლოს მტრის წინააღმდეგ საბრძოლველად ? როგორც არ უნდა ფურცლო ბიბლია ვერ მომიყვან მაგალითს , რომლის მიხედვითაც ღმერთი ვინმესგან ითხოვდეს , რომ ქვეყნის მტერი უყვარდეს . პირიქით , ძველ აღთქმას რომ თავი დანებო , იოანე ნათლისმცემელი არ ეუბნებოდა ჯარისკაცებს , რომ სამსახურს თავი დაანებეთო , ქრისტე ამბობდა ჯარისკაცზე , რომ მისი მსგავსი სარწმუნოება ისრაელშიც ვერ იპოვა , პავლე მოციქული კურნავდა და ყველანაირად ეხმარებოდა ჯარისკაცებს და.ა.შ. ჯარში სამსახური არ აუკრძალია არცერთ საეკლესიო კრებას , და.ა.შ . ეს კი იმას ნიშნავს რომ საეკლესიო სწავლება არ კრძალავს ამ საქმიანობას . ეს კი კიდევ ერთხელ მიუთითებს ,რომ მაქსიმილიანეს შემთხვევა კონკრეტული გამოვლენაა და ვერ განაზოგადებ საეკლესიო სწავლებაზე . ეს მხოლოდ მაშნ შეიძლება , როდესაც მინიმუმ ახალაღთქმისეული სწავლება ეთანხმება მას და ჯარში ,,არმსახურება'' სწორედ რომ ეწინააღმდეგება სახარებას და არა თანხვედრაში მოდის .
თუ ჯარში მსახურებაზე უარის თქმა , სარწმუნოების გამო სწორი სწავლებაა ეკლესიისა , მაშნ ცდება ნათლისმცემელი , ქრისტე და პავლე .

ხალხის ხოცვა რასაც მაქსიმილიანე და ქრისტე ეწინააღმდეგებოდა, ანუ რა გამოდის რომ ვახტანგს მტრები უყვარდა და მაინც ხოცავდა, მაქსიმილიანეს უყვარდა და არ ხოცავდა და 2ივე გამართლებული გამოვიდა?

კიდევ ერთხელ აკეთებ შენებურ და მცდარ ინტერპრეტაციას . გეკითხები , სად ამბობს ქრისტე რომ ქვეყნის მტერი გიყვარდესო ? ხოლო პირადი მტერი არ გიყვარდესო ეს თქვა სადმე გორგასალმა ? შეგიძლია ერთი ან მეორე დებულების დამამტკიცებელი ციტატა მომიყვანო ?

ცოლებზე არგუმენტი არ გამოდგება, რადგან ამ 2მა ადამიანმა ისეთი რაღაცა თქვა სიკვდილის წინ რომ ფაქტობრივად ამით დაასრულეს სიცოცხლე და უნდა მივიჩნიოთ რომ 2ივე მართალია?

შენ რომ არ გამოგადგება ეს მარტივია . იმ უფრო მარტივი მიზეზის გამო რომ ქვეყნისა და პირადი მტრის შესახებ სწავლება ვერ განასხვავე ერთმანეთისგან , რამაც მცდარ აზრზზე დაყენება გამოიწვია შენი . ამ მცდარ აზრზს კი ზემოთმოყვანილი მაგალითი ეწინააღმდეგება . არ მიკვირს , რომ არ გამოგადგა ...

აბრაამზე კიდევ , სხვაგან დაგელაპარაკები , აქ მაგის ადგილი არაა...

[sanfol]

A.V.M
ძვ.აღთქმაში იმდენ ხალხს ხოცავდნენ კი გამოდგება ეგ არგუმენტად თუ ქრისტეს იდეოლოგიას შევუსაბამებთ, მაგრამ ასე რომ არაა? რაც იყო დასაცველი დაიცვეს უკვე და მოიტანეს ჩვენამდე ახალი აღთქმა ანუ აღსრულდა ჭეშმარიტება ხო გაცხადდა და დასაცველიც აღარაფერია, ჭეშმარიტებას რად უნდა დაცვა? პირდაპირ არ ამბობს ქრისტე სამშობლოზე არაფერს, გიყვარდეს მტერი შენიო ის სამშობლოს მტერი შენი მტერი არაა აბა ვინ არის? ესეიგი სამშობლოს მტერი უნდა მოკლა და შენ პირადად სახლი რო გადაგიწვას პირადი ზიანი რო მოგაყენოს ის არა? მაინდამაინც პირადულზე უნდა გადმოვიდეს რო არ მოკლა? მერე რა მოხდება საინტერესოა ოჯახს რო მოადგნენ ან სადღაც ხო უნდა გაიმართოს ბრძოლა არა? იმ ქალაქიდან და იმ სოფლიდან რო იყოს ჯარისკაცი სადაც იბრძვის ის ხო სამშობლოს იცავს და მათ შორის თავის ახლობლებს და ოჯახსაც აბა სამშობლო რაღაც მოპირკეთებული შენობები და ბუნება ხო არაა არა? კერპთაყვანისმცემლები ხო არ ვართ ლამაზ ქვეყანას შევწიროთ თავი? ის პირველ რიგში ხალხია და ხალხის დასაცავად ხოცავ ხალხს> ცოტა იაღოველისავით გამომდის მაგრამ ახლა თუ არ გავარკვიე ეს საკითხი მერე გამიჭირდება ცხოვრება.

ასევე გვაქვს პეტრეს მაგალითი: მახვილის ამღები მახვილითვე წარსწყმდებაო, ახლა თუ მეტყვი ქრისტეზე მეტი გვყავს ვინმე დასაცავიო მაშინ აღარ ვიცი უკვე. სად ქრისტე და სად ომი აბა დაუკვირდით ცოტა, მაშინ პირველი ის უნდა ყოფილიყო ვინც ომში ჩაერთვებოდა და გაანთავისუფლებდა იუდეას რომის ბატონობისაგან. ან ომი არ იყო მომხდარი რო მოციქულების დროს? რამდენი იბრძოდა 70 წელს რომაელების წინააღმდეგ?

მაქსიმილიანეს რაც შეეხება რატომ თქვა მე ქრისტიანი ვარ ვერ ვიბრძოლებო და ვერ წავალო? ქრისტეს ჯარისკაცი ვარ უკვე სხვა ჯარს არ ვცნობო დაახლოებით ამ კონტექსტში იყო, ზუსტ ციტატას დავდებ:

Максимилиан: …Мне непозволительно воевать, потому что я христианин (…) Я не могу воевать, не могу худа делать. Я христианин (…) Я не могу быть солдатом в этом мире, я воин моего Бога.

Проконсул (к Максимилиану): Будь же солдатом и возьми знак.

Максимилиан: Я не возьму его, этого знака вашей временной власти, и если мне дадут его, я разломаю его, потому что он не имеет никакой цены. Я — христианин, и мне непозволительно носить на шее свинцовый знак, после того как я уже ношу спасительный знак моего Господа Иисуса Христа, Сына Бога Живого. Ты не ведаешь Его, пострадавшего ради нашего спасения, так как Бог отдал Его на страдание за наши грехи. Мы служим Ему, следуем за Ним, Царем жизни, подателем благодати.

Проконсул: …Так как ты упорно отказываешься нести военную службу, то в пример прочим и получишь заслуженный тобою приговор. (Читает с дощечки) Максимилиан за упрямый отказ от солдатской присяги присуждается к смерти посредством меча.

Максимилиан: Благодарение Господу моему!

კიდევ ერთხელ აკეთებ შენებურ და მცდარ ინტერპრეტაციას . გეკითხები , სად ამბობს ქრისტე რომ ქვეყნის მტერი გიყვარდესო ? ხოლო პირადი მტერი არ გიყვარდესო ეს თქვა სადმე გორგასალმა ? შეგიძლია ერთი ან მეორე დებულების დამამტკიცებელი ციტატა მომიყვანო ?

ისეთ რაღაცას ამბობ ახლა, ადამიანები კი არ გაუერთიანებია ქრისტეს არამედ თანამემამულეები ასეა? ძვ.აღთქმაში როგორც იყო მოყვასი მხოლოდ თავისი ახლობელი და თანამემამულე რო ეგონათ ეს ასე აღარაა თუ ვცდები შემისწორე. და თუ ადამიანები იყოფიან 2 კატეგორიად მოყვასად და მტრად, ვინმე შეიძლება იმ ქვეყნის მტრიდან ამათზე უკეთესი ან უარესი აღმოჩნდეს? არა ხო და მაშინ რაღა არის უნდა გიყვარდეს თუ გმტრობს და თუ მოყვასია მაინც და მაშინ რაღაზე კლავ თუ გიყვარს და იმასაც უყვარხარ?

ქრისტიანი ზოგადად არ ეძებს ქრისტესთის სიკვდილს . ჩვენ თვითმკვლელები არ ვართ . ქრისტიანი მოკვდა მაშინ , როდესაც მოინათლა ამით დასრულდა ყველაფერი . იგი უბრალოდ მზად უნდა იყოს რომ ქრისტეს გამო ნებისმიერ დროს გაწიროს თავი , მაგრამ სიკვდილს არ უნდა ეძებდეს .

ვახტანგ გორგასლის დანაბარები როგორ გავიგოთ მაშინ?

[A.V.M]

რაც იყო დასაცველი დაიცვეს უკვე და მოიტანეს ჩვენამდე ახალი აღთქმა ანუ აღსრულდა ჭეშმარიტება ხო გაცხადდა და დასაცველიც აღარაფერია, ჭეშმარიტებას რად უნდა დაცვა?

ვერ გავიგე . ჭეშმარიტება და სიმართლეა დასაცავი ზუსტად , თორემ სიცრუე რატომ უნდა დაიცვა მართალმა კაცმა ვერ ვხვდები .

პირდაპირ არ ამბობს ქრისტე სამშობლოზე არაფერს,

სახელმწიფოზე საუბრობს არაერთგან და იმაზე თუ როგორი დამოკიდებულება უნდა ჰქონდეს ქრისტიანს სახელწმიფოსადმი . მაგ : მისი ცნობილი ფრაზა : ,,მიეცით ღმერთს ღმრთისა და კეისარს კეისრისა'' სხვა არაფერია თუ არა , სახელმწიფოებრივი საქმიანობისკენ დავალდებუება , რომელსაც ძალიან კარგად ასრულებდნენ ქრისტიანები . მაგ : შეგიძლია წაიკითხო ,,ეპისტოლე დიოგნეტესადმი'' , რომელიც ჩვენს ბიბლიოთეკაშია..

სამშობლოს მტერი შენი მტერი არაა აბა ვინ არის? ესეიგი სამშობლოს მტერი უნდა მოკლა და შენ პირადად სახლი რო გადაგიწვას პირადი ზიანი რო მოგაყენოს ის არა? მაინდამაინც პირადულზე უნდა გადმოვიდეს რო არ მოკლა? მერე რა მოხდება საინტერესოა ოჯახს რო მოადგნენ ან სადღაც ხო უნდა გაიმართოს ბრძოლა არა? იმ ქალაქიდან და იმ სოფლიდან რო იყოს ჯარისკაცი სადაც იბრძვის ის ხო სამშობლოს იცავს და მათ შორის თავის ახლობლებს და ოჯახსაც აბა სამშობლო რაღაც მოპირკეთებული შენობები და ბუნება ხო არაა არა? კერპთაყვანისმცემლები ხო არ ვართ ლამაზ ქვეყანას შევწიროთ თავი? ის პირველ რიგში ხალხია და ხალხის დასაცავად ხოცავ ხალხს>

კიდევ ერთი არასწორი ინტერპრეტაცია იესოს სიტყვებისა .
პირველი - ზედმეტად აზოგადებ სიყვარულის ცნებას და დაახლოებით ამგვანებ იმას , რა დამოკიდებულებაც დღესაა თავისუფლების ცნებისადმი . ისევე როგორც თავისუფლება არ ნიშნავს აღვირახსნილობას , ასევევე ვინმესადმი სიყვარული ( გინდა მტერი იყოს ის , გინდა მოყვარე , გინდა მღვდელი და გინდა პატრიარქი) , არ ნიშნავს მისადმი მონური დამოკიდებულების ქონას . როცა საჭიროა უნდა დასაჯო კიდეც .
მაგ : რჩეული ერი იყო ებრაელები , ღმერთს ძალიან უყვარდა ისინი , მაგრამ როცა იმსახურებდნენ სასტიკად სჯიდა ხოლმე , როგორც ძველ , ისევე ახალ აღთქმაში .
ღმერთს რომ თავი დავანებოთ , ჩვენს თავზე ვისაუბროთ : ყველა ჩვენგან ძალიან გვიყვარს ჩვენი სხეული , როგორც ცალკეული ნაწილები (ხელი , ფეხი და.ა.შ.) , ისევე ერთიანი მთლიანობა . დავუშვათ რომ ფეხზე გვაქვს განგრენა . რას ვიზამთ , არ მოვიჭრით მას ? თუ უფლებას მივცემთ რომ მთელი სხეული მოაკვდინოს ? რა თქმა უნდა რთულია , ძნელია ამის შესრულება , მაგრამ საჭირო კი არა , აუცილებელია . და ფეხს რომ მოვიკვეთთ , ვინმეს შეეძლება გვითხრას რომ ჩვენი კიდური არ გვიყვარდა ? ანალოგიურად . თუ პიროვნება თავს ესხმის სამშობლოს , ოჯახს , ნათესავს , ახლობელს და.ა.შ. ჩვენი მოვალეობაა მისი დაცვა . რა თქმა უნდა ჩვენ მტერიც გვიყვარს , მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მოყვარე გვძულს და თუ მოყვარე არ გვძულს მაშინ ნება ვიბოძოთ და დავიცვათ იგი , რამდენადაც შეგვიძლია . ჩვენ თუ მტრის სიყვარულს გავიგებთ ისე , რომ მას არ უნდა შევეწინააღმდეგოთ , მაშინ გამოდის რომ მოყვარე გვძულს , რადგან შეუძლებელია შენი ოჯახი გიყვარდეს და უფლება მისცე სხვას რომ ის შეურაცხყვოს , გაანადგუროს და.ა.შ.

ცოტა იაღოველისავით გამომდის

ცოტა არა . ერთი-ერთში ეთანხმებოდა შენ მიერ გამოთქმული აზრები მათსას...

ასევე გვაქვს პეტრეს მაგალითი: მახვილის ამღები მახვილითვე წარსწყმდებაო, ახლა თუ მეტყვი ქრისტეზე მეტი გვყავს ვინმე დასაცავიო მაშინ აღარ ვიცი უკვე.

1- ქრისტეს არავის დაცვა არ სჭირდებოდა , რადგან თავად იყო ყველასა და ყველაფერზე აღმატებული . რაზეც მეტყველებს ის , რომ მან უმალვე გაამთელა პეტრეს მიერ მალქოზისთვის მოკვეთილი ყური . პეტრეს რომ კიდური მოეჭრა მისთვის გაუმთელებდა , თავსაც გაუმთელებდა და ყველა ნაწილს სხეულისას , რადგან ქრისტეს შეეძლო მკვდრის აღდგინება .
მაგ : ვინმე თუ ჩემი ოჯახის რომელიმე წევრს დაეხსმება თავს და ამ ჩემი ოჯახის წევრს ისეთი ძალა ექნება , რომ სხვა ადამიანებზე სხეულის ასოების გამთელება შეეძლებათ ერთი შეხებით , მაშნ მე რა თქმა უნდა არ დავიცავ მათ . მარტივი ლოგიკაა , ადამიანი სხვას თუ უმთელებს ორგანოს , ის თავის თავსაც გაუმთელებს და ჩემი დაცვა რაში ჭირდება .
მეორე ფაქტორი - ქრისტე აუცილებლად უნდა მომკვდარიყო . ის რომ არ მომკვდარიყო კაცობრიობა ვერ განთავისუფლდებოდა ცოდვისგან და განწირული იქნებოდა საუკუნო სასჯელისთვის . ანალოგიურად , თუ ჩემი სამშობლოს განადგურება , გამოიწვევდა იმას რომ სამყაროს ყველა მცხოვრებს მიეცემოდა საშუალება სულის ცხონებისა , არც სამშობლოს გამნადურებელს შევეწინაააღმდეგებოდი რა თქმა უნდა .

ან ომი არ იყო მომხდარი რო მოციქულების დროს? რამდენი იბრძოდა 70 წელს რომაელების წინააღმდეგ?

ხოოო .. აქ უკვე გვაჩვენებ იმას , რომ აუცილებლად უნდა დაიწყო ეკლესიის ისტორიის შესწავლა , სანამ გარკვეულ დასკვნებს გააკეთებ ხოლმე .
არ დავიზარებ და მოლედ შევეცდები სიტუაცია აგიხსნა . ქრისტიანებს , თითქმის საერთოდ არ მიუღიათ მონაწილეობა მაგ პერიოდში რომაელთა წინააღმდეგ ბრძოლაში და მიზეზი რა იყო იცი ? ებრაელთა საშინლად ფანატიკური ხასიათი . მათ კატეგორიულად მიმართეს ქრისტიანებს , რომ არ ებრძოლათ , რადგან მიაჩნდათ ისინი დამღუპველ გზაზე მდგომ ხალხად და თუ ქრისტიანები მათთან ერთად იბრძოლებდნენ , ეგონათ რომ ღმერთი არ შეეწეოდათ , რადგან მხოლოდ ისინი იყვნენ ჭეშმარიტ გზაზე მდგომნი . მოკლედ რომ გითხრა , ებრაელებმა არ მისცეს ქრისტიანებს უფლება , რომ იერუსალიმი დაეცვათ რომაელებისგან .

ისეთ რაღაცას ამბობ ახლა, ადამიანები კი არ გაუერთიანებია ქრისტეს არამედ თანამემამულეები ასეა? ძვ.აღთქმაში როგორც იყო მოყვასი მხოლოდ თავისი ახლობელი და თანამემამულე რო ეგონათ ეს ასე აღარაა თუ ვცდები შემისწორე. და თუ ადამიანები იყოფიან 2 კატეგორიად მოყვასად და მტრად, ვინმე შეიძლება იმ ქვეყნის მტრიდან ამათზე უკეთესი ან უარესი აღმოჩნდეს? არა ხო და მაშინ რაღა არის უნდა გიყვარდეს თუ გმტრობს და თუ მოყვასია მაინც და მაშინ რაღაზე კლავ თუ გიყვარს და იმასაც უყვარხარ?

მტრის სიყვარულზე უკვე გელაპარაკე ზემოთ და კიდევ გავაგრძელო ?

ვახტანგ გორგასლის დანაბარები როგორ გავიგოთ მაშინ?

მაშნ მე უნდა დავწერო საკანდიდატო ნაშრომი ,, ტერმინ - ქრისტესადმი სიკვდილის სიმბოლურ-თეოლოგიური ანალიზი'' . იმდენნაირად შეიძლება ეგ წინადადება განიმარტოს .
მაგრამ ,,ყველაზე უარეს შემთხვევას'' გეტყვი .
დავუშვათ რომ ვახტანგ გორგასალის ეგ გამოთქმა და მაქსიმილიანე თებესელის არჩევანი , 2 უკიდურესობაა . რამეს შეცვლის ეს შენთვის ? თუ ფიქრობ რომ წმიდანობა ნიშნავს უცოდველობას ?

[sanfol]

A.V.M

მაგ : ვინმე თუ ჩემი ოჯახის რომელიმე წევრს დაეხსმება თავს და ამ ჩემი ოჯახის წევრს ისეთი ძალა ექნება , რომ სხვა ადამიანებზე სხეულის ასოების გამთელება შეეძლებათ ერთი შეხებით , მაშნ მე რა თქმა უნდა არ დავიცავ მათ . მარტივი ლოგიკაა , ადამიანი სხვას თუ უმთელებს ორგანოს , ის თავის თავსაც გაუმთელებს და ჩემი დაცვა რაში ჭირდება .

აი მივედით მთელი თემის საერთო აზრამდე, თუ ადამიანს შესაძლებლობები გააჩნია და ღმერთი ეხმარება მას სიტყვითაც მარტივად შეუძლია მტრის მოგერიება ხომ ასეა?, თუ ვერ მოიგერიებს მაშინ მას საკმარისი რწმენა არ გააჩნია და არ ენდობა ღმერთს დაიცავს თუ არა ის მას? და მოუწევს მახვილით/რევოლვერით თავის დაცვა? იგივე რეალურ ცხოვრებაში, რომ გადმოვიტანოთ ხალხს რწმენა არ გააჩნია და არ მიდის ეკლესიაში კვირას და არგუმენტი ასეთი აქვთ: რომ მივატოვო სამუშაო შენ მაჭმევ საჭმელს? შენ დამიფარავ ვალებს და ა.შ. ანუ მათ არ ჯერათ რომ ღმერთი ადამიანებს ეხმარება და ამიტომაც თუ რწმენა არ გააჩნია მას მოუწევს ძალის გამოყენებით თავის თავზე დაყრდნობით რაიმის მიღწევა?

მტრის სიყვარულზე უკვე გელაპარაკე ზემოთ და კიდევ გავაგრძელო ?

კი თუ შეიძლება საინტერესოა და მეც რაღაცას ვსწავლობ, ამ წუთას ვკითხულობდი მათეს სახარების განმარტებას 6,9
მზერა ზეცისკენ წარმართე და არა მიწისკენ. შენ არ ამბობ: მამაო ჩემო, არამედ მამაო ჩვენო, რადგანაც ყოველი კაცი, ვითარცა ძე ერთი მამისა, ძმად უნდა მიიჩნიო.

აქ საუბარია, რომ ყველანი ერთნი ვართ ღმერთისთვის და ა.შ. მაგრამ მაშინ რა განაპირობებს რომ მართლმადიდებლები უფრო მეტად გვყავს ძმებად ვიდრე სხვანი? სხვები ხომ ვერასდროს მოხვდებიან სამოთხეში და რასაც არ აღიარებენ ვერც მიიღებენ ხომ ასეა თუ ვცდები? იმიტომ, რომ მაგ ლოგიკით ანტიქრისტეც ჩვენი ძმა ყოფილა, ანუ მე თვითონ გავეცი პასუხი ყველა ადამიანი ძმა და მეგობარი და სიყვარულის ღირსი ვერ იქნება?

დავუშვათ რომ ვახტანგ გორგასალის ეგ გამოთქმა და მაქსიმილიანე თებესელის არჩევანი , 2 უკიდურესობაა . რამეს შეცვლის ეს შენთვის ? თუ ფიქრობ რომ წმიდანობა ნიშნავს უცოდველობას ?

წმინდანობა უცოდველობას არ ნიშნავს, მაგრამ როცა სიკვდილის წინ ისეთ რაღაცას აკეთებ და მაინც წმინდანად გრაცხავენ გამოდის რომ 2ივე ჭეშმარიტებაა სხვანაერად რომ ვთქვათ, ხალხი ჯერ ცოდვას ჩადიოდა და მერე ხდებოდა წმინდანი და არა პირიქით ჯერ წმინდანად ცხოვრობდნენ და ბოლოს ცოდვის გამო მაინც პატიობდნენ, ანუ მივედით წმინდანობის განსაზღვრაზე მათ სიკვდილის შემდეგ მოიპოვეს წმინდანობა თუ სიცოცხლეშივე? ეჭვი მაქვს რომ სიცოცხლეშივე და მაშინ უკანასკნელი სიტყვებიც ჭეშმარიტი უნდა იყოს მაგრამ რო მარ ჯდება ერთად? ერთი ამბობს მე ღმერთის ჯარისკაცი ვარ და ომში ვერ წავალო და მეორე პირდაპირ ომში კვდება.

ხოოო .. აქ უკვე გვაჩვენებ იმას , რომ აუცილებლად უნდა დაიწყო ეკლესიის ისტორიის შესწავლა , სანამ გარკვეულ დასკვნებს გააკეთებ ხოლმე .
არ დავიზარებ და მოლედ შევეცდები სიტუაცია აგიხსნა . ქრისტიანებს , თითქმის საერთოდ არ მიუღიათ მონაწილეობა მაგ პერიოდში რომაელთა წინააღმდეგ ბრძოლაში და მიზეზი რა იყო იცი ? ებრაელთა საშინლად ფანატიკური ხასიათი . მათ კატეგორიულად მიმართეს ქრისტიანებს , რომ არ ებრძოლათ , რადგან მიაჩნდათ ისინი დამღუპველ გზაზე მდგომ ხალხად და თუ ქრისტიანები მათთან ერთად იბრძოლებდნენ , ეგონათ რომ ღმერთი არ შეეწეოდათ , რადგან მხოლოდ ისინი იყვნენ ჭეშმარიტ გზაზე მდგომნი . მოკლედ რომ გითხრა , ებრაელებმა არ მისცეს ქრისტიანებს უფლება , რომ იერუსალიმი დაეცვათ რომაელებისგან .

მარტივად გკითხავ რატომ ეკრძალება მღვდელს ომში მონაწილეობა და სისხლიანი ხელებით მსხვერპლის შეწირვა?

მაგ : რჩეული ერი იყო ებრაელები , ღმერთს ძალიან უყვარდა ისინი , მაგრამ როცა იმსახურებდნენ სასტიკად სჯიდა ხოლმე , როგორც ძველ , ისევე ახალ აღთქმაში .
ღმერთს რომ თავი დავანებოთ , ჩვენს თავზე ვისაუბროთ : ყველა ჩვენგან ძალიან გვიყვარს ჩვენი სხეული , როგორც ცალკეული ნაწილები (ხელი , ფეხი და.ა.შ.) , ისევე ერთიანი მთლიანობა . დავუშვათ რომ ფეხზე გვაქვს განგრენა . რას ვიზამთ , არ მოვიჭრით მას ? თუ უფლებას მივცემთ რომ მთელი სხეული მოაკვდინოს ? რა თქმა უნდა რთულია , ძნელია ამის შესრულება , მაგრამ საჭირო კი არა , აუცილებელია . და ფეხს რომ მოვიკვეთთ , ვინმეს შეეძლება გვითხრას რომ ჩვენი კიდური არ გვიყვარდა ? ანალოგიურად . თუ პიროვნება თავს ესხმის სამშობლოს , ოჯახს , ნათესავს , ახლობელს და.ა.შ. ჩვენი მოვალეობაა მისი დაცვა . რა თქმა უნდა ჩვენ მტერიც გვიყვარს , მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მოყვარე გვძულს და თუ მოყვარე არ გვძულს მაშინ ნება ვიბოძოთ და დავიცვათ იგი , რამდენადაც შეგვიძლია . ჩვენ თუ მტრის სიყვარულს გავიგებთ ისე , რომ მას არ უნდა შევეწინააღმდეგოთ , მაშინ გამოდის რომ მოყვარე გვძულს , რადგან შეუძლებელია შენი ოჯახი გიყვარდეს და უფლება მისცე სხვას რომ ის შეურაცხყვოს , გაანადგუროს და.ა.შ.

მე გამიგია ისეთი რამეც, რომ როცა საკუთარ ნივთს გპარავენ და პირად ზიანს გაყენებენ არ უნდა ჩაუშვა პოლიციაშიო და როცა ხედავ სხვას პარავენ უნდა დაურეკოო, ანუ ამ ლოგიკით როცა შენ გკლავენ მარტო მაშინ არ უნდა იმოქმედო? დანარჩენ შემთხვევაში უფლება გაქვს დაიცვა ნებისმიერი ვინმე? მივდივართ საკუთარი თავის უარყოფამდე, შენც ხომ სიცოცხლე ხარ და მისი გაფრთხილება გმართებს?

სახელმწიფოზე საუბრობს არაერთგან და იმაზე თუ როგორი დამოკიდებულება უნდა ჰქონდეს ქრისტიანს სახელწმიფოსადმი . მაგ : მისი ცნობილი ფრაზა : ,,მიეცით ღმერთს ღმრთისა და კეისარს კეისრისა'' სხვა არაფერია თუ არა , სახელმწიფოებრივი საქმიანობისკენ დავალდებუება , რომელსაც ძალიან კარგად ასრულებდნენ ქრისტიანები . მაგ : შეგიძლია წაიკითხო ,,ეპისტოლე დიოგნეტესადმი'' , რომელიც ჩვენს ბიბლიოთეკაშია..

ეს მე გადასახადებზე მეგონა, ამ შემთხვევაში შენ სიცოცხლეზეა საუბარი შენი სხეული ქვეყანას ეკუთვნის?

ვერ გავიგე . ჭეშმარიტება და სიმართლეა დასაცავი ზუსტად , თორემ სიცრუე რატომ უნდა დაიცვა მართალმა კაცმა ვერ ვხვდები .

ეგ არგუმენტი არ გამოდგება როცა ქრისტიანი ქრისტიანს ებრძვის, შეიძლება ჭეშმარიტება მე სხვანაერად მესმის და იმათ საზღვრების დადგენა გონიათ ჭეშმარიტება მე ვსაუბრობ ღმერთისაგან მოცემულ სიმართლეზე. ანუ ჩვენ ვალდებულები ვართ მთავრობებს დავემორჩილოთ და გამსახურდიას დროს ვინც იბრძოდაა ისინი არ იყვნენ? რატომ აუჯანყდნენ რუსეთს ერთხელ რომ მონობაში დაიბადები რაღატო უჯანყდები შენ ბატონს მანდ ისიც წერია მონებო თქვენს ბატონს დაემორჩილეთო და მე არ მეგულება ადამიანი მონობა სიამოვნებდეს და თავისუფლებისთვის არ იღწვოდეს და არ ჯანყდებოდეს არღვევს ის ამით ჭეშმარიტებას? რამდენჯერ დაგვიპყრო რუსეთმა 2-ჯერ მოაწყვეს უკვე აჯანყება ახლაც რომ დაგვიპყრონ შემდგომი თაობები ვინ დაიბადება ისინი უნდა შეეგუონ მაგ ყველაფერს?

ცოტა არა . ერთი-ერთში ეთანხმებოდა შენ მიერ გამოთქმული აზრები მათსას...

ეს ეტაპი ახლა თუ არ გავიარე მერე გამიჭირდება ცხოვრება რა ვქნა ასეთი აზრები მიჩნდება და სინდისი არ მასვენებს რომ შეიძლება შევცდე რაიმეში, თან მას შემდეგ რაც მაქისმილიანე თებესელი აღმოვაჩინე, მანამდე კიდე მჯეროდა რომ თუ ომში ვიმონაწილევებდი და მოვკვდებოდი ღმერთი თავისთვის გაწირვაში ჩამითვლიდა და ვახტანგის დანაბარებსაც ავასრულებდი და ჩემითაც ვაპირებდი წასვლას, მაგრამ მაქსიმილიანემ სინდისი შემიწუხა

[A.V.M]

აი მივედით მთელი თემის საერთო აზრამდე, თუ ადამიანს შესაძლებლობები გააჩნია და ღმერთი ეხმარება მას სიტყვითაც მარტივად შეუძლია მტრის მოგერიება ხომ ასეა?, თუ ვერ მოიგერიებს მაშინ მას საკმარისი რწმენა არ გააჩნია და არ ენდობა ღმერთს დაიცავს თუ არა ის მას? და მოუწევს მახვილით/რევოლვერით თავის დაცვა

რატომ უყურებ საკითხს ასე მარტივად ? ცოტა სიღრმისეულად რომ შეხედო ხოლმე რატომ არ გინდა ? მტრის მოგერიებასთან დაკავშირებით შესაძლებელია საერთოდ არ იყოს შუაში მისი რწმენა . შესაძლებელია ურწმუნომ მრავალი მტერი მოიგერიოს და მაგალითად სერაფიმ საროველმა ვერ გაუწია წინაღმდეგობა თავდამსხმელებს და მთელი ცხოვრება ფიზიკური ნაკლით დაასრულა ამის გამო. ზედმეტად ბანალურია , რომ თუ ღმერთი მწამს ყველანაირ მტერს დავამარცხებ და თუ ღმერთი არ მწამს რამდენად ძლიერიც არ უნდა ვიყო ყველა მომერევა .

როცა თავის თუ რაიმე ღირებულების დაცვაა საჭირო , არ აქვს მნშვნელობა რევოლვერი იქნება , ხმალი თუ ზარბაზანი , ყველაფერი უნდა გამოიყენო თავდამსხმელის ძალის პროპორციულად .

ხალხს რწმენა არ გააჩნია და არ მიდის ეკლესიაში კვირას და არგუმენტი ასეთი აქვთ: რომ მივატოვო სამუშაო შენ მაჭმევ საჭმელს? შენ დამიფარავ ვალებს და ა.შ. ანუ მათ არ ჯერათ რომ ღმერთი ადამიანებს ეხმარება და ამიტომაც თუ რწმენა არ გააჩნია მას მოუწევს ძალის გამოყენებით თავის თავზე დაყრდნობით რაიმის მიღწევა?

ეგეც ბანალურია . მაგ : სპეციალურად მათთვის , ვინც დაკავებულნი არიან კვირა დღეს და დღესასწაულებშ , სრულდება სხვადასხვა ტაძრებში წირვა , რომელიც დილის 7 საათზე იწყება . სრულდება სხვადასხვა ტაძრებში ღამისთევები და.ა.შ. ასე რომ ძალიან ნაკლებია იმ ხალხის რაოდენობა , ვისთვისაც კვირას მუშაობა შეუძლებელია . ან თუნდაც მართლა შეუძლებელი იყოს , რა , 7-ივე დღე დაკავებულია 7 დან 8-მდე ? არაერთი ტაძარია , რომელშიც ყოველდღიურადაა მსახურება . და შეუძლია სხვა დღეს ,როდესაც ისვენებენ , მაშინ დაესწრონ მსახურებას . უბრალოდ , ვინც არ ესწრება სისტემატიურად წირვას , იშვიათად რომ მუშაობის გამო , ან დაღლილობის გამო და.ა.შ. ვერ ესწრებოდეს . თუ გინდა მოვიტანოთ კონკრეტული მაგალითები და ვნახოთ .

ღვთის რწმენა არაა მთავარი განმაპირობებელი ამქვეყნიური წარმატებისა . წარმატებისთვის აუცილებელია შრომა ,სწავლა , ნაცნობობა , პირადი მონტაქტები და.ა.შ. ღმერთის რწმენა აუცილებელია იმქვეყნიური ცხოვრებისათვის და არაა აუცილებელი ამქვეყნიურისთვის . მიწაზე წარმატებას ბევრი ათეისტი , ურწმუნო , მწვალებელი , ღვთისმგმობელი ... აღწევს .

რა განაპირობებს რომ მართლმადიდებლები უფრო მეტად გვყავს ძმებად ვიდრე სხვანი?

ვერ გავიგე .
მე მყავს ათეისტი , მუსულმანი , კათოლიკე , მონოფიზიტი და.ა.შ. მეგობრები . ანალოგიურად სხვებსაც . რაც სეეხება აოდენობას , ნებისმიერი ადამიანი , რომელიც X რელიგიის მიმდევარია და ცხოვრობს იმ ქვეყანაში , რომლის მოსახლეობიც აბსოლუტური უმრავლესობა ამ რწმენის მიმდევარია , აუცილებლად ეყოლება ყველა სხვა რელიგიის მიმდევარზე მეტი მეგობარი , რომელიც მისსავე რელიგიას აღიარებს .

სხვები ხომ ვერასდროს მოხვდებიან სამოთხეში და რასაც არ აღიარებენ ვერც მიიღებენ ხომ ასეა თუ ვცდები?

მაგას შენ და მე ვერასდროს გავიგებთ თუ ვინ მოხვდება სამოთხეში და ვინ არა . სხვა რელიგიის აღმსარებელს რომ თავი დავანებოთ, ვერასდროს ვიტყვით რომ აი კონკრეტული ეს პიროვნება , რომელიც მართლმადიდებელია , სამოთხეში მოხვდება აუცილებლად . ან რატომ უნდა ვიცოდეთ , რა სარგებელი უნდა მოგვცეს ამას . ჩვენ ჩვენს თავზე , სინდისზე უნდა ვიფიქროთ და არა იმ იდიოტურ თუ არაფრისმომცემ აზრებზე , რომ მოხვდება თუ არა ესა თუ ის პიროვნება სამოთხეში ან ჯოჯოხეთში .

იმიტომ, რომ მაგ ლოგიკით ანტიქრისტეც ჩვენი ძმა ყოფილა, ანუ მე თვითონ გავეცი პასუხი ყველა ადამიანი ძმა და მეგობარი და სიყვარულის ღირსი ვერ იქნება?

ესეც ვერ გავიგე . შენ ბევრი ნაცნობი გყავს ხომ ? ყველა ძმაკაცი ხომ შანსი არაა რომ იყოს . ვიღაცას მეტად უახლოვდები , ვიღაცას ნაკლებად . ზოგადად კი ყველა პიროვნება ჩვენი ძმაა იმ გაგებით , რომ ერთი ოჯახიდან ვართ და ეს ოჯახია ადამიანთა ოჯახი . ყველა ადამიანი ღვთის ხატად და მსგავსად ვართ შექმნილნი და ამიტომ ვართ ძმები და.აშ. სიყვარულით კი ყველა ადამიანი უნდა გვიყვარდეს აუცილებლად თუ გვსურს ქრისტიანები ვიყოთ .

უკანასკნელი სიტყვებიც ჭეშმარიტი უნდა იყოს

არანაერად . ადამიანის ცხონება-არცხონებას განაპირობებს მისი საქმეები . ყველა ცოდვილია აბსოლუტურად , თუმცა ეს ცოდვები უნდა გადაწონოს კეთილმა საქმეებმა . ანალოგიურად , სიკვდილის შემდეგ გარდაცვლილისთვის გაღებული მოწყალება , ლოცვა , მოხსენიება და.ა.შ. ეკლესიის სწავლებით გარკვეული დოზით შეეწევა .
მაგ : ადამიანმა სიკვდილის წინ ჩააბარა აღსარება და გარდაიცვალა . მეორე დღეს მღვდელი უგებს მას წესს . იმ ლოცვებში ისევ თხოვს უფალს ღმერთი , რომ გარდაცვლილ ცოდვათა შენდობა მიენიჭოს . რატომ ? თუ სიკვდილის წინ უკვე ჩაიბარა მან აღსარება , რაღა საჭიროა მაშინ მაინც თხოვნა ღმერთისათვის რომ ცოდვები მიუტევეო ? ადამანები ყოველწუთიერად ვცოდავთ, მთავარია ეს ცოდვა არ იყოს დამღუპველი .

ერთი ამბობს მე ღმერთის ჯარისკაცი ვარ და ომში ვერ წავალო და მეორე პირდაპირ ომში კვდება.

კიდევ იმავე აზრზზე ტრიალებ . ტყუილად თუ მალაპარაკებ ამდენს მითხარი მაშინ და ნუ მაკარგვინებ დროს . გითხარი , რომ ეკლესიის სწავლება ( სახარება , სეკლესიის ისტორია , საეკლესიო ტრადიცია) არ უარყოფს არსად ჯარშ მსახურებას . ეს არის ზოგადი სწავლება, მაგრამ ამის გარეთ , შესაძლებელია ადამიანმა ესა თუ ის გადაწყვეტილეა მიიღოს საკუთარი სინდისისამებს , და საკუთარი მდგომარეობის შესაბამისად გადაწყვიტოს რა არის საკუთარი სულისთვის კარგი და ცუდი .
ეკლესია უცვალებელია დომატებში . ვახტანგ გორგასალიც და მაქსიმილიანეც უცვალაბელნი არიან დოგმატურ სწავლებაში , მაგრამ ამის გარეთ არსებობს სხვა ფაქტორიც . აი ჯარში იმსახუებს თუ არა ადამიანი , პირადი გადაწყვეტილებით მიიღება . კიდევ გიმეორებ - ეკლესიის სწავლებითჯარში სამსახური არ იკრძალება , ის გამოც , უმეტესობა მორწმუნეებისა სხვადასხვა ფორმით მსახურობს ჯარში , მაგრამ ამავდროულად ეკლესია აძლევს თავისუფლებას ადამიანს , რომლის მიხედვითაც თავად უნდა გადაწყვიტოს , საკუთარი სულისთვის რა ჯობია და რა არა .

რატომ ეკრძალება მღვდელს ომში მონაწილეობა

რაზე დაყრდნობით მეუბნები ამას ?
(თუ შეიძლება მხოლდო წყარო დამისახელე , წყაროს გარეთ ნებისმიერ აზრზზე , კომენტარს არ გავაკეთებ) .

სისხლიანი ხელებით მსხვერპლის შეწირვა?

მღვდელს კიდევ სხვა უამრავი ფაქტორის გათვალისწინებითაც ეკრძალება მსხვერპლშეწირვა . მაგ : თუ მან საჭმელი ჭამა წირვის წინ , ეკრძალება მსხვერპშეწირვა . რა ვქნათ ახლა ? საჭმლის ჭამაც ავუკრძალოთ მღვდელს შენი ლოგიკით ?

მე გამიგია ისეთი რამეც, რომ როცა საკუთარ ნივთს გპარავენ და პირად ზიანს გაყენებენ არ უნდა ჩაუშვა პოლიციაშიო და როცა ხედავ სხვას პარავენ უნდა დაურეკოო, ანუ ამ ლოგიკით როცა შენ გკლავენ მარტო მაშინ არ უნდა იმოქმედო? დანარჩენ შემთხვევაში უფლება გაქვს დაიცვა ნებისმიერი ვინმე? მივდივართ საკუთარი თავის უარყოფამდე, შენც ხომ სიცოცხლე ხარ და მისი გაფრთხილება გმართებს?

ჩემს ნაწერს ალბათ არ კითხულობ და ისე მიწერ პასუხს . ვინ გეუბნება რომ პოლიციაში არ დარეკო როცა ზიანს გაყენებენო ? ან ვინ გეუბნება სიცოცხლეს არ გაუფრთხილდეო ? მაშნ თვითმკვლელობა ცოვა არ იქნებოდა და.ა.შ.

ეს მე გადასახადებზე მეგონა, ამ შემთხვევაში შენ სიცოცხლეზეა საუბარი შენი სხეული ქვეყანას ეკუთვნის?

გადასახადეზე რომ ყოფლიყო , ქრისტე იტყოდა კეისარს გადასახადები გადაუხადეთო და მოკლედ მორჩებოდა საუბარი . კეისარისთვის სამსახური ნიშნავს სახელმწიფოსათვის სასარგებლო საქმის გაკეთებას . ანალოგიურადაა პრეზიდენტის , მეფის და ზოგადად მთავრისათვის . ეს სწავლება კარგადაა გატარებული ეპისტოლეებში . ხომ გიყვარს ციტირებების ამოღება ხოლმე , ხოდა გადახედე და ამოაციტირე სამოციქულოდან ხელმწიფისათვის სამსახურის შესახებდ ა გაიხსენე , რომ ეს ის დრო იყო , როდესაც ნერონი ცოცხლად წვავდა ქრისტიანებს .

[sanfol]

A.V.M

რატომ უყურებ საკითხს ასე მარტივად ? ცოტა სიღრმისეულად რომ შეხედო ხოლმე რატომ არ გინდა ? მტრის მოგერიებასთან დაკავშირებით შესაძლებელია საერთოდ არ იყოს შუაში მისი რწმენა . შესაძლებელია ურწმუნომ მრავალი მტერი მოიგერიოს და მაგალითად სერაფიმ საროველმა ვერ გაუწია წინაღმდეგობა თავდამსხმელებს და მთელი ცხოვრება ფიზიკური ნაკლით დაასრულა ამის გამო. ზედმეტად ბანალურია , რომ თუ ღმერთი მწამს ყველანაირ მტერს დავამარცხებ და თუ ღმერთი არ მწამს რამდენად ძლიერიც არ უნდა ვიყო ყველა მომერევა .

როცა თავის თუ რაიმე ღირებულების დაცვაა საჭირო , არ აქვს მნშვნელობა რევოლვერი იქნება , ხმალი თუ ზარბაზანი , ყველაფერი უნდა გამოიყენო თავდამსხმელის ძალის პროპორციულად .

სერაფიმ საროველს საშუალება რომ ჰქონოდა სცემდა თავდამსხმელებს? ანუ სხვა ნებისმიერ საკითხში მასე იქნება ეგეც? თუ ვთქვათ სიყვარულში არ გაუმართლა ადამიანს ეს მისი ბრალი იქნება და არა მისი ღმერთისადმი რწმენის და თვითონ ღმერთის?

ეგეც ბანალურია . მაგ : სპეციალურად მათთვის , ვინც დაკავებულნი არიან კვირა დღეს და დღესასწაულებშ , სრულდება სხვადასხვა ტაძრებში წირვა , რომელიც დილის 7 საათზე იწყება . სრულდება სხვადასხვა ტაძრებში ღამისთევები და.ა.შ. ასე რომ ძალიან ნაკლებია იმ ხალხის რაოდენობა , ვისთვისაც კვირას მუშაობა შეუძლებელია . ან თუნდაც მართლა შეუძლებელი იყოს , რა , 7-ივე დღე დაკავებულია 7 დან 8-მდე ? არაერთი ტაძარია , რომელშიც ყოველდღიურადაა მსახურება . და შეუძლია სხვა დღეს ,როდესაც ისვენებენ , მაშინ დაესწრონ მსახურებას . უბრალოდ , ვინც არ ესწრება სისტემატიურად წირვას , იშვიათად რომ მუშაობის გამო , ან დაღლილობის გამო და.ა.შ. ვერ ესწრებოდეს . თუ გინდა მოვიტანოთ კონკრეტული მაგალითები და ვნახოთ .

აქამდე მეგონა რომ კვირა ძვ.აღთქმის შაბათს ენაცვლებოდა და მეოთხე მცნების პირდაპირი შესრულება იყო ვცდებოდი? ანუ არაა აუცილებელი მაინდამაინც კვირა? და თან არ დაგვავიწყდეს შაბათს სახარების წაკითხვასაც უნდა დაესწროს ადამიანი ანუ მე-6 დღეს თუ მეშლება?

ღვთის რწმენა არაა მთავარი განმაპირობებელი ამქვეყნიური წარმატებისა . წარმატებისთვის აუცილებელია შრომა ,სწავლა , ნაცნობობა , პირადი მონტაქტები და.ა.შ. ღმერთის რწმენა აუცილებელია იმქვეყნიური ცხოვრებისათვის და არაა აუცილებელი ამქვეყნიურისთვის . მიწაზე წარმატებას ბევრი ათეისტი , ურწმუნო , მწვალებელი , ღვთისმგმობელი ... აღწევს .

რავიცი ისეთ რაღაცეებს ვკითხულობ ხოლმე ბავშვი უფასოდ პურებს არიგებდაო და მშობელი რო გაუბრაზდა მერე ბავშვმა უთხრა ნუთუ არ გჯერა რომ ღმერთი უფრო მეტად დაგვეხმარებაო და გავსებული დახვდა ხორბლით სახლიო და რავიც იკიდე ძვ.აღთქმაში მეათედი შესწირეო და ღმერთი გამოსცადე როგორ გადაგიხდის ორმაგადო, ესენი სისულელეა?

მაგას შენ და მე ვერასდროს გავიგებთ თუ ვინ მოხვდება სამოთხეში და ვინ არა . სხვა რელიგიის აღმსარებელს რომ თავი დავანებოთ, ვერასდროს ვიტყვით რომ აი კონკრეტული ეს პიროვნება , რომელიც მართლმადიდებელია , სამოთხეში მოხვდება აუცილებლად . ან რატომ უნდა ვიცოდეთ , რა სარგებელი უნდა მოგვცეს ამას . ჩვენ ჩვენს თავზე , სინდისზე უნდა ვიფიქროთ და არა იმ იდიოტურ თუ არაფრისმომცემ აზრებზე , რომ მოხვდება თუ არა ესა თუ ის პიროვნება სამოთხეში ან ჯოჯოხეთში

ისეთი რაღაცაა, ძალაუნებურად გიწევს კონკრეტულ შემთხვევებში მაგალითად წმინდანი სამოთხეშია ნამდვილად, თვითმკვლელი ჯოჯოხეთში და მართლმადიდებლური სარწმუნოებით მხოლოდ აქ გადის გზა სასუფევლისაკენ და ქრისტე ამბობს მე ვარ გზა ჭეშმარიტებისა და ვერავინ მივა მამაჩემამდე ვიდრე მე არ მნახავსო და ეს ყველაფერი გვაფიქრებინებს რომ გარკვეულ შემთხვევებში და ზოგადად მართლმადიდებლებზე რომ მხოლოდ ისინი მოხვდებიან და ყველაზე არ მაქვს საუბარი რა თქმა უნდა

ესეც ვერ გავიგე . შენ ბევრი ნაცნობი გყავს ხომ ? ყველა ძმაკაცი ხომ შანსი არაა რომ იყოს . ვიღაცას მეტად უახლოვდები , ვიღაცას ნაკლებად . ზოგადად კი ყველა პიროვნება ჩვენი ძმაა იმ გაგებით , რომ ერთი ოჯახიდან ვართ და ეს ოჯახია ადამიანთა ოჯახი . ყველა ადამიანი ღვთის ხატად და მსგავსად ვართ შექმნილნი და ამიტომ ვართ ძმები და.აშ. სიყვარულით კი ყველა ადამიანი უნდა გვიყვარდეს აუცილებლად თუ გვსურს ქრისტიანები ვიყოთ .

გაოცებული ვარ, შეიძლება ანტიქრისტეც გვიყვარდეს?

ვერ გავიგე .
მე მყავს ათეისტი , მუსულმანი , კათოლიკე , მონოფიზიტი და.ა.შ. მეგობრები . ანალოგიურად სხვებსაც . რაც სეეხება აოდენობას , ნებისმიერი ადამიანი , რომელიც X რელიგიის მიმდევარია და ცხოვრობს იმ ქვეყანაში , რომლის მოსახლეობიც აბსოლუტური უმრავლესობა ამ რწმენის მიმდევარია , აუცილებლად ეყოლება ყველა სხვა რელიგიის მიმდევარზე მეტი მეგობარი , რომელიც მისსავე რელიგიას აღიარებს .

დავით აღმაშენებელი ამბობდა ღმერთი დაგვეხმარება ამ ეშმაკის მოციქულების დამარცხებაშიო სხვა ვითარებაში რომ შეხვედროდა შეიძლება მეგობრებიც გამხდარიყვნენ რატომ ამბობს მასეთ რაღაცას? 300 ათასი თუ რამდენი კაცი იყო მოწინააღმდეგეთა რიგებში და დავიჯერო ყველა საკუთარი გულისთქმების დასაკმაყოფილებლად იბრძოდა? სამშობლოს არ იცავდა არავინ?

[A.V.M]

ჩვენ ვალდებულები ვართ მთავრობებს დავემორჩილოთ

კი უნდა დავემორჩილოთ .
ახლა მე გკითხავ , მორჩილებასა და მონობას შორის განსხვავება რა არის შეგიძლია მითხრა ?

მანდ ისიც წერია მონებო თქვენს ბატონს დაემორჩილეთო და მე არ მეგულება ადამიანი მონობა სიამოვნებდეს და თავისუფლებისთვის არ იღწვოდეს

თავისუფლების მოპოვება აჯანყების გარეშეც შეიძლებოდა , თუ ბატონი მორწმუნე იყო .ბბლიური მონობა ბატონყმური არ იყო , ის პატრონყმური იყო . სურდა ელიაზარს რომ აბრაამისგან განთავისუფლებულიყო ?

sanfol
დამაცადე ბოლომდე გიპასუხო და მერედაწერე . მეჩქარება

რამდენჯერ დაგვიპყრო რუსეთმა 2-ჯერ მოაწყვეს უკვე აჯანყება ახლაც რომ დაგვიპყრონ შემდგომი თაობები ვინ დაიბადება ისინი უნდა შეეგუონ მაგ ყველაფერს?

კიდევ ვერ გაიგე .
მე გეუბნები სახელმწიფოებრივ სამსახურზე და მთავარს , ხელწმიფეს , მეფეს , დედოფალს და.ა.შ. იმ დოზით უნდა დავემორჩილოთ , რა დოზითაც სახელმწიფოსთვისაა ეს სასარგებლო .
რუსეთი დამპყრობელია , საფრთხეს უქმნის ჩემი ქვეყნის სახელმწიფოებრიობას , რაც იმას ნიშნავს რომ მისი ინტერესების ყველა იმ გამატარებელს , რომელიც ჩემს ქვეყანას საფრთხეს უქმნის უნდა ვეწინააღმდეგებოდე . სიტყვით , აგიტაციით , ხმლით , ლოცვით და.ა.შ.

მაქისმილიანე თებესელი აღმოვაჩინე, მანამდე კიდე მჯეროდა რომ თუ ომში ვიმონაწილევებდი და მოვკვდებოდი ღმერთი თავისთვის გაწირვაში ჩამითვლიდა და ვახტანგის დანაბარებსაც ავასრულებდი და ჩემითაც ვაპირებდი წასვლას, მაგრამ მაქსიმილიანემ სინდისი შემიწუხა

ხო . ძალიან რომ შეგაწუხებს ხოლმე სინდისი , იოანე ნათლისმცემელი ნახე რას ეუბნება ჯარისკაცებს , მერე ქრისტე რას ამბობს ასისთავზე , მერე სამოციქულოში რა წერია ჯარისკაც კორნელეოსზე და.ა.შ. მერე ეკლესიის ასიათასობით წმიდანს გადახედე , ვინცჯარში საკუთარ სამშობლოს შეწირა თავი და ამის შემდეგ თუ მაქსიმილიანე თებესელის (და თუნდაც რამდენიმე სხვა წმიდანის გამო) გამო , უარს იტყვი ჯარში სამსახურზე და ამის გასამართლებლა დ ეკლესიის სწავლებას მოიტან, მაშინ ახლავე მიტხარი ეს და ამდენ დროს ნუ მაკარგვინებ .

[sanfol]

რაზე დაყრდნობით მეუბნები ამას ?
(თუ შეიძლება მხოლდო წყარო დამისახელე , წყაროს გარეთ ნებისმიერ აზრზზე , კომენტარს არ გავაკეთებ) .

ზუსტად ვერ გავიხსენებ, მაგრამ ერთ-ერთი ათონელ მამას შეემთხვა მსგავსი რამ, ეშმაკმა ნათლის მოჩვენებითად ნათლით უთხრა შენ აქ ხარ და შენ სამშობლოს კიდევ უჭირს რატომ არ წახავალ იქ ეპისკოპოსადო, არათუ ომში ეპისკოპოსადო(თუ რომელიღაცა ხარისხი მღვდლობის) და არ იკრძალება ესეიგი მღდლის წასვლა ომში? ჯერ გავარკვიოთ რას ვგულისხმობთ მე ვგულისხმობ ომში წასვლას და ხალხის ხოცვას თორე ისე 2008-შიც იყვნენ ოღონდ მიცვალებულთა დასასაფლავებლად.

მღვდელს კიდევ სხვა უამრავი ფაქტორის გათვალისწინებითაც ეკრძალება მსხვერპლშეწირვა . მაგ : თუ მან საჭმელი ჭამა წირვის წინ , ეკრძალება მსხვერპშეწირვა . რა ვქნათ ახლა ? საჭმლის ჭამაც ავუკრძალოთ მღვდელს შენი ლოგიკით ?

ერთ-ერთი ძველი წესით(იმედია ხვდები რომელით, თავებს ნუ მომთხოვ ამდენი არ ვიცი) ომში კაცის კვლის შემთხვევაში 2 წლით სჯიდნენ უზიარებლობით, ეს საიდანაა აღარ მახსოვს ნამდვილად, ეგ საჭმლის მიღება არაა არგუმენტი არავინ გაკურთხებს ჯერ წადი მშვიდობით ჭამე საჭმელიო და მერე უკან დაბრუნებულს დაგსჯიდეს ამისთვის მკაცრად.

ჩემს ნაწერს ალბათ არ კითხულობ და ისე მიწერ პასუხს . ვინ გეუბნება რომ პოლიციაში არ დარეკო როცა ზიანს გაყენებენო ? ან ვინ გეუბნება სიცოცხლეს არ გაუფრთხილდეო ? მაშნ თვითმკვლელობა ცოვა არ იქნებოდა და.ა.შ.

ანუ ზოგადად ხო ესეა ერთ ლოყაში გაგარტყამენ მეორე მიუშვირო, ქურთუკს წაგართმევენ მოსასხამიც გაატანო, 100 მეტრზე გაყოლას გთხოვენ 200 ზე გაყვე.

გადასახადეზე რომ ყოფლიყო , ქრისტე იტყოდა კეისარს გადასახადები გადაუხადეთო და მოკლედ მორჩებოდა საუბარი . კეისარისთვის სამსახური ნიშნავს სახელმწიფოსათვის სასარგებლო საქმის გაკეთებას . ანალოგიურადაა პრეზიდენტის , მეფის და ზოგადად მთავრისათვის . ეს სწავლება კარგადაა გატარებული ეპისტოლეებში . ხომ გიყვარს ციტირებების ამოღება ხოლმე , ხოდა გადახედე და ამოაციტირე სამოციქულოდან ხელმწიფისათვის სამსახურის შესახებდ ა გაიხსენე , რომ ეს ის დრო იყო , როდესაც ნერონი ცოცხლად წვავდა ქრისტიანებს .

კი ვიცი წაკითხული მაქვს ყოველი ხელმწიფება ღმერთისაგან დადგენილიაო, მაგრამ მომკალი და არ მჯერა რომ ღმერთმა ნერონი მაგდენ ხანს იმიტომ გააჩერა რომ სული ამოეხადა ქრისტიანებისთვის ან საერთოდ რატო აირჩია მასეთი ადამიანი მმართველად

[sanfol]

ხო . ძალიან რომ შეგაწუხებს ხოლმე სინდისი , იოანე ნათლისმცემელი ნახე რას ეუბნება ჯარისკაცებს , მერე ქრისტე რას ამბობს ასისთავზე , მერე სამოციქულოში რა წერია ჯარისკაც კორნელეოსზე და.ა.შ. მერე ეკლესიის ასიათასობით წმიდანს გადახედე , ვინცჯარში საკუთარ სამშობლოს შეწირა თავი და ამის შემდეგ თუ მაქსიმილიანე თებესელის (და თუნდაც რამდენიმე სხვა წმიდანის გამო) გამო , უარს იტყვი ჯარში სამსახურზე და ამის გასამართლებლა დ ეკლესიის სწავლებას მოიტან, მაშინ ახლავე მიტხარი ეს და ამდენ დროს ნუ მაკარგვინებ .

შენ ისეთ რაღაცას წერ თუ გულით არ გინდა კაცის მოკვლა ცოდვაში არ ჩაგეთვლებაო, არადა მე ბავშვობიდან მსიამოვნებდა ჯარისკაცებით თამში და კომპიუტერულ თამაშებში "ხალხის ხოცვა", არ ვიცი ეს მომცემს თუ არა იმის საშუალებას რომ ვიყო მეც ჯარისკაცი, როგორც წესი ხოლმე ადამიანი უნდა ეწინააღმდეგებოდეს თავის სურვილებს და დაცემულ ბუნებას, მე შეიძლება ისეთი განმარტებები წავიკითხო ვთქვათ საჭმელზე მისი მჲღება არ არის ცოდვაო და მე არასწორად გავიგო და სიამოვნებით ვჭამო ეს ხომ უკვე ცოდვა იქნება თუ სიამოვნება არაა ცოდვა?

კი უნდა დავემორჩილოთ .
ახლა მე გკითხავ , მორჩილებასა და მონობას შორის განსხვავება რა არის შეგიძლია მითხრა ?

მაგალითად ღმერთი დაემორჩილა ამქვეყნიურ კანონებს შიმშილს და წყურვილს და როცა თვითონ ან ვინმე სხვა წყალზე სიარულს იწყებდა ალბათ ამაღლებულ სულიერ მდგომარეობაში იმყოფებოდნენ და ადამიანიდან ღმერთისაკენ უფრო ახლოს იყვნენ. მონობა რავიცი აბა ალბათ რაც არ შეგიძლია იმას რომ დაგავალებს ვინმე, ისე შეიძლება დაახლოებით 3 ტონას გაუძლოს ხერხემალმა მარა მოდი და დაავალე ვინმეს მაგდენის დატვირთვა ეს მისთვის მიუღებელი და მონობის ტოლფასი იქნება?

[A.V.M]

sanfol

სერაფიმ საროველს საშუალება რომ ჰქონოდა სცემდა თავდამსხმელებს?

ნაჯახიან კაცს აქვს თუ არა საშუალება , რომ თავდამსხმელებს შეებრძოლოს ?

თუ ვთქვათ სიყვარულში არ გაუმართლა ადამიანს ეს მისი ბრალი იქნება და არა მისი ღმერთისადმი რწმენის და თვითონ ღმერთის?

რამდენად შეცვალე თემა აკვირდები მაინც ? ბრალი ღმერთთან არაფერ შუაშია ეს ერთი და მეორე ის რომ ღმერთს ადამიანისთვის კარგი უნდა და შეუძლებელია მანდ რამე ,,ცუდი'' გაუკეთოს ადამიანს . თუ ადამიანს მოსდის რამე სიავე მოდის ან მისი დაუდევრობის მიზნით , ანაც თუ ღმერთისგანაა იგი , მხოლოდ პედაგოგიური პრინციპით და მხოლოდ იმიტომ რომ მომავალში კარგი იყოს .

აქამდე მეგონა რომ კვირა ძვ.აღთქმის შაბათს ენაცვლებოდა და მეოთხე მცნების პირდაპირი შესრულება იყო ვცდებოდი? ანუ არაა აუცილებელი მაინდამაინც კვირა? და თან არ დაგვავიწყდეს შაბათს სახარების წაკითხვასაც უნდა დაესწროს ადამიანი ანუ მე-6 დღეს თუ მეშლება?

ძველი აღთქმა ამ შემთხვევაში არაფერ შუაშია . რაც შეეხება კვირას . კვირის აღმატებულობა სხვა დღეებთან შედარებით გამომდინარეობს იმით რომ ამ დღეს მოხდა აღდგომა და საეკლესიო ტრადიციით კვირა დღე აღდგომის სწორ დღედ იქნა მიჩნეული . ესაა სხვაობა , მეტი არაფერი . თორემ , რა მადლმოსილიცაა ძღვენი ბარძიმში კვირა დღეს , ის მადლი აქვს ოთხშაბათსაც და.ა.შ.

რაც შეეხება ,,შაბათს სახარების წაკითხვას'' , ეს რას ნიშნავს ? ამ სად წერია ?

რავიცი ისეთ რაღაცეებს ვკითხულობ ხოლმე ბავშვი უფასოდ პურებს არიგებდაო და მშობელი რო გაუბრაზდა მერე ბავშვმა უთხრა ნუთუ არ გჯერა რომ ღმერთი უფრო მეტად დაგვეხმარებაო და გავსებული დახვდა ხორბლით სახლიო და რავიც იკიდე ძვ.აღთქმაში მეათედი შესწირეო და ღმერთი გამოსცადე როგორ გადაგიხდის ორმაგადო, ესენი სისულელეა?

რა არის სისულელე ? ვერ გავიგე რას მეუბნები . ეკლესიის სწავლება შოთა რუსთაველმაც ძალიან კარგად გამოხატა : ,, რასაცა გასცემ შენია რაც არა დაკარგულია . '' რამეს რომ გასცემ , ის ჯერ შენს სულს არგებს და გვჯერა რომ ამისთვის , უფალი სამაგიეროდ წყალობასაც მოგვცემს . რაც შეეხება მეათედის შეწირვას , ძველი აღთქმა საერთოდ სხვა სპეციფიკაა და ისედაც ,,გადახვეული თემა'' არ მინდა კიდევ უფრო გავამრუდო .

გაოცებული ვარ, შეიძლება ანტიქრისტეც გვიყვარდეს?

ანტიქრისტე ხორცშესხმული სატანა იქნება . მოდი , სანამ უსხეულო და დაცემული ძალების სიყვარულს დაიწყებ , ჯერ ყველა ადამიანი შეიყვარე სრულფასოვნად ვინც დედამიწაზე ცხოვრობს , და დანარჩენზე მერე ვილაპარაკოთ .

დავით აღმაშენებელი ამბობდა ღმერთი დაგვეხმარება ამ ეშმაკის მოციქულების დამარცხებაშიო სხვა ვითარებაში რომ შეხვედროდა შეიძლება მეგობრებიც გამხდარიყვნენ რატომ ამბობს მასეთ რაღაცას?

ამ დროს , აღმაშენებლის მტერი იყო ის ხალხი , რომლებიც მის სახელმწიფოებრივი სუვერენიტეტის დანგრევას ცდილობდნენ , ჭეშმარიტი რწმენის ჩამორთმევას , მისი კულტურულ-რელიგიური ძეგლების განადგურებას , ქალების შეურაცხყოფას , ბიჭების ტყვედ წაყვანას , მამაკაცების ამოწყვეტას და.ა.შ. ამის გამკეთებელი ნებისმიერი ეროვნების ადამიანი არის ეშმაკის მოციქული და აკეთებს უკეთურ საქმეს . რაც შეეხება სხვა ადგილზე მყოფებს რომ შეხვედროდა . ამ დროს რატომ უნდა ეფიქრა რომ ეშმაკის მოციქულები ხართო ? ადამიანი ფასდება საკუთარი ქმედების იხედვით და ვიღაცა მუსტაფა რომაა თეირანში ის რატომაა ეშმაკის მოციქული . მაგრამ ეს მუსტაფა რომ ჩემი ქეყნის საზღვარს მოადგება ყველა იმ ზემოდჩამოთვლილი საქმეების აღსასრლებლად , აუცილებლად დაიმსახურებს ამ ეპითეტს .

300 ათასი თუ რამდენი კაცი იყო მოწინააღმდეგეთა რიგებში და დავიჯერო ყველა საკუთარი გულისთქმების დასაკმაყოფილებლად იბრძოდა? სამშობლოს არ იცავდა არავინ?

გინდა მილიონი ყოფილიყო . სამშობლოს იცავ შენი სამშობლოს ტერიტორიების მისადგომებთან და არა მისგან მოშორებით , ათიათასობით კილომეტრით . სამშობლოს ის ხალხი იცავდა , რომლებმაც ეს 300 000 კაცი დაამარცხეს .

შენ ისეთ რაღაცას წერ თუ გულით არ გინდა კაცის მოკვლა ცოდვაში არ ჩაგეთვლებაო, არადა მე ბავშვობიდან მსიამოვნებდა ჯარისკაცებით თამში და კომპიუტერულ თამაშებში "ხალხის ხოცვა", არ ვიცი ეს მომცემს თუ არა იმის საშუალებას რომ ვიყო მეც ჯარისკაცი, როგორც წესი ხოლმე ადამიანი უნდა ეწინააღმდეგებოდეს თავის სურვილებს და დაცემულ ბუნებას, მე შეიძლება ისეთი განმარტებები წავიკითხო ვთქვათ საჭმელზე მისი მჲღება არ არის ცოდვაო და მე არასწორად გავიგო და სიამოვნებით ვჭამო ეს ხომ უკვე ცოდვა იქნება თუ სიამოვნება არაა ცოდვა?

კიდევ სხვაგან მიფრინავ . რა შუაშია ადმიანის მოკვლით სიამოვნების მიღება ამასთან ? თუ ვინმე ადამიანთა ხოცვით სიამოვნებას იღებს , იგი საშინლად ცოდავს . სამშობლოს , ოჯახის , ახლობლების და.ა.შ. დაცვა მოვალეობაა . საერთოდ არაფერ შუაშია ამასთან რელიგია . გინდა ქრისტიანი იყავი და გინდა ბუდისტი . შენს ქვეყანას და ოჯახს ვიღაცისგან რომ საფრთხე ემუქრება ნება უნდა იბოძო და შეეცადო ამ საფრთხისგან მის გადარჩენას .

მოკლედ გეტყვი მორჩილება-მონობაზე . მთავრისადმი მორჩილება ( არ აქვე მნიშვნელობა ეს სასულიერო იერარქი იქნება , ოჯხის თავი , ქვეყნის მეთაური და.ა.შ.) , ყოველთვის სარგებლო და აუცილებელია . მიუღებელია მონობა , ადამიანისთვის თავისუფლების წართმევა , დაჩაგვრა , და.ა.შ. ეს ყველაფერი კი ძალიან შორსაა მორჩილებისგან .
იეარქიულობა ეს ის ჯაჭვია , როდესაც ოჯახში ყველა ვიღაცას ეორჩილება , ოჯახიდან ,,ზემდგომ ინსტანციას'' და.ა.შ. ღმერთამდე . და თუკი ერთმა ჯაჭვმა მაინც დაარღვია ეს ჰარმონია და წაართვა ვინმეს თავისუფლება , შეურაცხყო მისი ღირებულებები , დაჩაგრა , სიყვარულის გრძნობა არ ჰქონდა მსდამი და.ა.შ. ეს უკვე მონობისკენ მიმართული მდგომარეობაა და მონობისკენ არავის მოუწოდებს ეკლესია .

[sanfol]

კი ვხვდები, მაგრამ ანუ ნებისმიერი რაიმე გარეშე ფაქტორი: სიყვარული, მათხოვრის დახმარება, ადამიანის მოვკლა, მეგობრებთან საუბარი ხომ პირდაპირ ზემოქმედებს შენსა და ღმერთს შორის კავშირზე ან შენი სული უკეთესი გახდება ან პირიქით უარესი, ამიტომაც აქვს ხოლმე ადამიანს ამაღლებული განწყობა როცა ეხმარება ვიღაცას? და თუ ვთქვად ადამიანი ვერ ახერხებს იმდენს რომ გაუმართლოს სიყვარულში არ დაეხმარება ღმერთი? ღმერთის ეშმაკსაც სწამს მაგრამ აქ მნიშვნელოვანია სიყვარული ადამიანის, რაიმე საქმის, ზოგადად მასში წარმატება რატო უნდა იყოს ცუდი და თუ ადამიანი ვერ მოახერხებს თავისით ღმერთს ხომ შეუძლია ხელი შეუწყოს თუ ეგ მკრეხელურია? რომ სხვას თავი შეაყვარო და ღმერთი დაიხმარო მაგ საქმეში, მაგრამ თუ სთხოვ და არ დაგეხმარება როგორ უნდა მიხვდე რომ დროზევე გაანებო თავი მასეთ ადამიანს და გადაიყვარო? (როგორც შენი მეორე ნახევარი თორე ისე ყველა უნდა გიყვარდეს ოღონდ განსხვავებულად)

ძველი აღთქმა ამ შემთხვევაში არაფერ შუაშია . რაც შეეხება კვირას . კვირის აღმატებულობა სხვა დღეებთან შედარებით გამომდინარეობს იმით რომ ამ დღეს მოხდა აღდგომა და საეკლესიო ტრადიციით კვირა დღე აღდგომის სწორ დღედ იქნა მიჩნეული . ესაა სხვაობა , მეტი არაფერი . თორემ , რა მადლმოსილიცაა ძღვენი ბარძიმში კვირა დღეს , ის მადლი აქვს ოთხშაბათსაც და.ა.შ.

რაც შეეხება ,,შაბათს სახარების წაკითხვას'' , ეს რას ნიშნავს ? ამ სად წერია ?

გადმოცემით ვიცი და შაბათი მე-7 დღე ანუ შეიცვალა კვირით, რადგან ქრისტე აღსდგა და პასექის ნაცვლად მისი ხორცის და სისხლის შეწირვა ხდებაო ეს სიმართლეა? ყოველ კვირას შეგვიძლია მივულოცოთ ანუ ერთმანეთს და ყოველ წირვას ქრისტეს აღდგომა?

რა არის სისულელე ? ვერ გავიგე რას მეუბნები . ეკლესიის სწავლება შოთა რუსთაველმაც ძალიან კარგად გამოხატა : ,, რასაცა გასცემ შენია რაც არა დაკარგულია . '' რამეს რომ გასცემ , ის ჯერ შენს სულს არგებს და გვჯერა რომ ამისთვის , უფალი სამაგიეროდ წყალობასაც მოგვცემს . რაც შეეხება მეათედის შეწირვას , ძველი აღთქმა საერთოდ სხვა სპეციფიკაა და ისედაც ,,გადახვეული თემა'' არ მინდა კიდევ უფრო გავამრუდო .

ქრისტე ამბობს არ გამოსცადო უფალი ღმერთი შენიო, ძვ.აღთქმაში კიდე მეათედი გაეცი და გამოსცადე რამდენად აგავსებს უფალიო, ანუ კარგია თუ არა ღმერთის გამოცდა?

ანტიქრისტე ხორცშესხმული სატანა იქნება . მოდი , სანამ უსხეულო და დაცემული ძალების სიყვარულს დაიწყებ , ჯერ ყველა ადამიანი შეიყვარე სრულფასოვნად ვინც დედამიწაზე ცხოვრობს , და დანარჩენზე მერე ვილაპარაკოთ .

ხო მაგრამ ხორციელად ის ხომ ადამიანი იქნება, რაღაცა ფიტული ხო არა არა? სული არ ექნება ადამიანის მსგავსი? თუ პირდაპირ სატანა იქნება მასში?

ამ დროს , აღმაშენებლის მტერი იყო ის ხალხი , რომლებიც მის სახელმწიფოებრივი სუვერენიტეტის დანგრევას ცდილობდნენ , ჭეშმარიტი რწმენის ჩამორთმევას , მისი კულტურულ-რელიგიური ძეგლების განადგურებას , ქალების შეურაცხყოფას , ბიჭების ტყვედ წაყვანას , მამაკაცების ამოწყვეტას და.ა.შ. ამის გამკეთებელი ნებისმიერი ეროვნების ადამიანი არის ეშმაკის მოციქული და აკეთებს უკეთურ საქმეს . რაც შეეხება სხვა ადგილზე მყოფებს რომ შეხვედროდა . ამ დროს რატომ უნდა ეფიქრა რომ ეშმაკის მოციქულები ხართო ? ადამიანი ფასდება საკუთარი ქმედების იხედვით და ვიღაცა მუსტაფა რომაა თეირანში ის რატომაა ეშმაკის მოციქული . მაგრამ ეს მუსტაფა რომ ჩემი ქეყნის საზღვარს მოადგება ყველა იმ ზემოდჩამოთვლილი საქმეების აღსასრლებლად , აუცილებლად დაიმსახურებს ამ ეპითეტს .

ხოდა მე იმას ვიძახი, რომ იმდენ ხალხში ერთი არ იყო ვინც უბრალოდ თავის ქვეყანას და მთავრობას ემორჩილებოდა? დახოცო გაანადგურო ცოტა ისეთი თემაა, არავინ გეტყვის წინასწარ რას გიპირებთო სულ რომ საჩუქრებით მოდიოდნენ ხო არ მიიღებ მაინც და აღუდგები ყველა ვარიანტში წინ და იყო მაგის მაგალითებიც არც რწმენას გინგრევს არავინ და არც არავინ შენი მსგავსი ხალხი როცა გიტევს (ბიზანტაი, რუსეთი).

გინდა მილიონი ყოფილიყო . სამშობლოს იცავ შენი სამშობლოს ტერიტორიების მისადგომებთან და არა მისგან მოშორებით , ათიათასობით კილომეტრით . სამშობლოს ის ხალხი იცავდა , რომლებმაც ეს 300 000 კაცი დაამარცხეს .

საქართველოს შანსი რომ მიეცეს არ შემოიერთებს ახალ ტერიტორიებს?

კიდევ სხვაგან მიფრინავ . რა შუაშია ადმიანის მოკვლით სიამოვნების მიღება ამასთან ? თუ ვინმე ადამიანთა ხოცვით სიამოვნებას იღებს , იგი საშინლად ცოდავს . სამშობლოს , ოჯახის , ახლობლების და.ა.შ. დაცვა მოვალეობაა . საერთოდ არაფერ შუაშია ამასთან რელიგია . გინდა ქრისტიანი იყავი და გინდა ბუდისტი . შენს ქვეყანას და ოჯახს ვიღაცისგან რომ საფრთხე ემუქრება ნება უნდა იბოძო და შეეცადო ამ საფრთხისგან მის გადარჩენას .

ვისაც ცოლი ან შვილი ჩემზე მეტად უყვარს არ არის ჩემი ღირსი - ქრისტე.

მე უბრალოდ იმის თქმა მინდა რომ წარმოვიდგინოთ რომ დაგეთანხმე და მერე თან ამას დაუმატე დაიცავი სამშობლოც და ოჯახიც და უბრალოდ დაცვა კი არა სიამოვნების მიღება მაგ დაცვაშიც და ხალხის ხოცვაშიც, მერე გამართლებული ვიქნები მაინც? საერთოდ სიამოვნება ცოდვაა თუ არა ჯერ ამაზე შევთანხმდეთ

მოკლედ გეტყვი მორჩილება-მონობაზე . მთავრისადმი მორჩილება ( არ აქვე მნიშვნელობა ეს სასულიერო იერარქი იქნება , ოჯხის თავი , ქვეყნის მეთაური და.ა.შ.) , ყოველთვის სარგებლო და აუცილებელია . მიუღებელია მონობა , ადამიანისთვის თავისუფლების წართმევა , დაჩაგვრა , და.ა.შ. ეს ყველაფერი კი ძალიან შორსაა მორჩილებისგან .
იეარქიულობა ეს ის ჯაჭვია , როდესაც ოჯახში ყველა ვიღაცას ეორჩილება , ოჯახიდან ,,ზემდგომ ინსტანციას'' და.ა.შ. ღმერთამდე . და თუკი ერთმა ჯაჭვმა მაინც დაარღვია ეს ჰარმონია და წაართვა ვინმეს თავისუფლება , შეურაცხყო მისი ღირებულებები , დაჩაგრა , სიყვარულის გრძნობა არ ჰქონდა მსდამი და.ა.შ. ეს უკვე მონობისკენ მიმართული მდგომარეობაა და მონობისკენ არავის მოუწოდებს ეკლესია .

გასაგებია ეს მადლობა

ნაჯახიან კაცს აქვს თუ არა საშუალება , რომ თავდამსხმელებს შეებრძოლოს ?

ვერ მივხვდი, სერაფიმს ნაჯახი ქონდა და არ დაიცვა თავი?

[A.V.M]

რატო უნდა იყოს ცუდი და თუ ადამიანი ვერ მოახერხებს თავისით ღმერთს ხომ შეუძლია ხელი შეუწყოს თუ ეგ მკრეხელურია? რომ სხვას თავი შეაყვარო და ღმერთი დაიხმარო მაგ საქმეში

მეორე მხრიდან შეხედე ახლა . ვთქვათ ბიჭს ძალიან უყვარს ვიღაც გოგო , აი იმ გოგოს კი ეს ბიჭი საერთოდ არ აინტერესებს და.ა.შ. ამათი ერთად ყოფნი შემთხვევაში , გოგოს მდგომარეობ იქნება თუ არა ცუდი ?

როგორ უნდა მიხვდე რომ დროზევე გაანებო თავი მასეთ ადამიანს და გადაიყვარო?

მეგობარო , აქ რელიგიური ფორუმი გვაქვს და არა ასათიანის პროფილი . ადამიანს გონება იმიტომ აქვს რომ დაფიქრდეს და რა უნდა გააკეთოს მიხვდეს . რობორტი კი არაა , რომ რაღაც პროგრამულად მომართული დადიოდეს . ამ დროს ეს გააკეთოს , ამ დროს თავი დაანებოს , ამ დროს გადაიყვაროს და.ა.შ.
თემას ნუ ცვლი , ქალ-ვაჟის სიყვარულზე სალაპარაკოდ არ მცალია და ამ საკითხს ხსენებულ თემას თუ უფრო განავრცობ , არ გიპასუხებ .

გადმოცემით ვიცი და შაბათი მე-7 დღე ანუ შეიცვალა კვირით, რადგან ქრისტე აღსდგა და პასექის ნაცვლად მისი ხორცის და სისხლის შეწირვა ხდებაო ეს სიმართლეა?

სისხლისა და ხორცის შეწირვა ხდება მაIშნ, როდესაც სასულიერო პირი არასრულებს ლიტურგიას . არ აქვს მნიშვნელობა ეს კვირა იქნება თუ ხუთშაბათი .

ყოველ კვირას შეგვიძლია მივულოცოთ ანუ ერთმანეთს და ყოველ წირვას ქრისტეს აღდგომა?

ყოველი კვირა დღე შეგვიძლია მივულოცოთ ერთმანეთს .

ქრისტე ამბობს არ გამოსცადო უფალი ღმერთი შენიო, ძვ.აღთქმაში კიდე მეათედი გაეცი და გამოსცადე რამდენად აგავსებს უფალიო, ანუ კარგია თუ არა ღმერთის გამოცდა?

ძვე აღთქმაზე ცალკე თემაშI ვისაუბროთ . აქ ახალ აღთქმაზე და მის სწავლებაზე ვსაუბრობთ . ზოგადად კი ,,ღმერთის გამოცდა'' არ შეიძლება და აქ მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს .
აქაც გაგიმეორებ , რომ ხსენებულ საკითხზეც არ გაგცემ პასუხს წინამდებარე თემაში .

ხოდა მე იმას ვიძახი, რომ იმდენ ხალხში ერთი არ იყო ვინც უბრალოდ თავის ქვეყანას და მთავრობას ემორჩილებოდა?

გიმეორებ . ვიღაც რომ გიბრზანებს მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ ხოცვას , რომლებიც საკუთარ საზღვრებშI არიან და არაფერს გერჩიან და შენ ამას აღასრულებ , შენ მორცილი არ ხარ , არამედ მონა .

სულ რომ საჩუქრებით მოდიოდნენ ხო არ მიიღებ მაინც და აღუდგები ყველა ვარიანტში წინ და იყო მაგის მაგალითებიც არც რწმენას გინგრევს არავინ და არც არავინ შენი მსგავსი ხალხი როცა გიტევს (ბიზანტაი, რუსეთი).

არ აქვს მნიშვნელობა რა ეროვნებისა და რწმენის დამპყრობელი წაგართმევს ქვეყანას და მის დამოუკიდებლობას . იქნება ეს ,,ერთმორწმუნე რუსეთი'' თუ ,, ურჯულო ირანი.'' ყველანაირ მტერს უნდა შეეცადო წინ აღუდგე .

სიამოვნების მიღება მაგ დაცვაშიც და ხალხის ხოცვაშიც

ხალხის ხოცვაში არ შეიძლება სიამოვნების მიღება . პირიქით . შეუძლებელია ქრისტიანს ვინმეს მოკვლა სიამოვნებდეს .

საერთოდ სიამოვნება ცოდვაა თუ არა ჯერ ამაზე შევთანხმდეთ

გააჩნია რა სახის სიამოვნებას გულისხმობ .
მაგ : მე შეიძლება ტაძარში მსახურება მსიამოვნებდეს , გაჭირვებულის დახმარება , სოციალური მსახურება და.ა.შ. ეს ცოდვა ვერ იქნება . მაგრამ თუ ადამიანების ხოცვა , მრუშობა , ქურდობა და.ა.შ. მსიამოვნებს რა თქმა უნდა ცოდვაა .

[sanfol]

მეორე მხრიდან შეხედე ახლა . ვთქვათ ბიჭს ძალიან უყვარს ვიღაც გოგო , აი იმ გოგოს კი ეს ბიჭი საერთოდ არ აინტერესებს და.ა.შ. ამათი ერთად ყოფნი შემთხვევაში , გოგოს მდგომარეობ იქნება თუ არა ცუდი ?

კი იქნება

სისხლისა და ხორცის შეწირვა ხდება მაIშნ, როდესაც სასულიერო პირი არასრულებს ლიტურგიას . არ აქვს მნიშვნელობა ეს კვირა იქნება თუ ხუთშაბათი

ყოველი კვირა დღე შეგვიძლია მივულოცოთ ერთმანეთს .

გასაგებია მადლობა

გიმეორებ . ვიღაც რომ გიბრზანებს მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ ხოცვას , რომლებიც საკუთარ საზღვრებშI არიან და არაფერს გერჩიან და შენ ამას აღასრულებ , შენ მორცილი არ ხარ , არამედ მონა .

მშვიდობიანი მოსახლეობა ისეთი თემაა, იქნებ არღვევენ ღმერთისაგან ბოძებულ კანონებს? და უწესოდ იქცევიან როგორც სოდომში და გომორში ან რავიცი კიდევ, ხომ გამოვა რომ შენ ფაქტობრივად ღმერთის ნებას აღასრულებ? სერაპიონ ზარზმელი გაიხსენე ხილვა ნახა და ხელი არ/ვერ შეუშალა ისე დაიქცა მთელი სოფელი, მშვიდობიანები არ იყვნენ აბა რა იყვნენ არ უნდოდათ ქრისტიანობა და ღმერთმა დასაჯა ამისთვის.

არ აქვს მნიშვნელობა რა ეროვნებისა და რწმენის დამპყრობელი წაგართმევს ქვეყანას და მის დამოუკიდებლობას . იქნება ეს ,,ერთმორწმუნე რუსეთი'' თუ ,, ურჯულო ირანი.'' ყველანაირ მტერს უნდა შეეცადო წინ აღუდგე .

ყველანაერ მტერს უნდა აღუდგე თუ ჭკუა გეყოფა, ბევრი რამე ასაწონ დასაწონია, ახლა უკრაინაშიც მიდიან ქართველები და თავისი სამშობლოს მტერს წირავენ თავს, მაგრამ აბა დაფიქრდი რატომ ხდება ეს მოვლენები? იქნებ ღარიბი მოსახლეობის გაწყვეტა სურთ მასონებს? და შენც ამ პროვოკაციაზე უნდა წამოეგო სულ რომ შენ ქვეყანაში გიტევდნენ? ჟანა დარკმა სიტყვით მოიგო ბრძოლა იმიტომ რომ ის მათი ბრძოლა არ ყოფილა, უფრო სწორად იყო ეშმაკი ებრძოდა ადამიანებს რომ დაეხოცათ ერთმანეთი, მაგრამ ღმერთჲს სიყვარულმა სძლია ორივე მხრიდან ეშმაკს და უკან გაბრუნდნენ იმ დღეს ინგლისის ჯარები.

ხალხის ხოცვაში არ შეიძლება სიამოვნების მიღება . პირიქით . შეუძლებელია ქრისტიანს ვინმეს მოკვლა სიამოვნებდეს .

გააჩნია რა სახის სიამოვნებას გულისხმობ .
მაგ : მე შეიძლება ტაძარში მსახურება მსიამოვნებდეს , გაჭირვებულის დახმარება , სოციალური მსახურება და.ა.შ. ეს ცოდვა ვერ იქნება . მაგრამ თუ ადამიანების ხოცვა , მრუშობა , ქურდობა და.ა.შ. მსიამოვნებს რა თქმა უნდა ცოდვაა .

ანუ შეიძლება კეთილი სიამოვნებაც არსებობდეს, აგსაგებია მადლობა

[A.V.M]

sanfol

კი იქნება

მგონი პასუხობ თავადვე . ერთის გაბედნიერებამ არ უ7ნდა გამოიწვიოს მეორის გაუბედურება . ა ის ბიჭი როგორ იქნება ბედნიერი , რომლის ცოლიც უბედურია ?

[A.V.M]

მშვიდობიანი მოსახლეობა ისეთი თემაა, იქნებ არღვევენ ღმერთისაგან ბოძებულ კანონებს? და უწესოდ იქცევიან როგორც სოდომში და გომორში ან რავიცი კიდევ, ხომ გამოვა რომ შენ ფაქტობრივად ღმერთის ნებას აღასრულებ? სერაპიონ ზარზმელი გაიხსენე ხილვა ნახა და ხელი არ/ვერ შეუშალა ისე დაიქცა მთელი სოფელი, მშვიდობიანები არ იყვნენ აბა რა იყვნენ არ უნდოდათ ქრისტიანობა და ღმერთმა დასაჯა ამისთვის.

დასასჯელი დაისჯება , მაგრამ ქრისტიანისთვის არავის მიუცია უფლება რომ რელიგიურიად ან ცხოვრების წესით განსხვავებული ადამიანები დახოცოს.

[sanfol]

A.V.M

რატომ ეკრძალება მღვდელს ომში მონაწილეობა
რაზე დაყრდნობით მეუბნები ამას ?
(თუ შეიძლება მხოლდო წყარო დამისახელე , წყაროს გარეთ ნებისმიერ აზრზზე , კომენტარს არ გავაკეთებ) .

მოციქულთა 83-ე კანონი ვნახე ამ წუთას, მანდ წერია აკრძალვაზე