თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 12:21 PM

ამერიკის ეკლესიის მოქმედი იერარქი, მთავარეპისკოპოსი ლაზარე პუჰალო-აქვეყნებს შრომას შემდეგი სათაურით; "მითი საზვერეების შესახებ" სადაც დეტალურადაა განხილული საზვერეთა გნოსტიკური წარმომავლობა (!) მისი მაღალ-ყოვლადუსამღვდელოესობა განიხილავს ე.წ "ბასილი ახალის ცხოვრებას" სინამდვილეში კი მეუფეს ცნობით, ამ ადამიანს არაფერი აქვს საერთო, ბიზანტიური სვინაქსარით ცნობილ წმიდანთან (ბასილი ახალი).

ბასილი ახალის ცხოვრება ეხება ვინმე თეოდორას, რომლის გარდაცვალების შემდეგ, ბასილის მოსწავლე გრიგოლი (გნოსტიკოსი გრიგოლ თრაკიელი) უკავშირდება გაურკვეველი მდგომარეობით, რომელსაც თავად "გონისმიერს" უწოდებს-ეს სრულიად უცხო რამაა ქრისტიანობისთვის, რომლის მიხედვითაც ადამიანი გარდაცვლილი არ არის, სხეულის გარეთ იმყოფება და გარკვეულ ფორმას მაინც ინარცუნებს.

მოკლედ მეტად საინტერესო ცნობაა, თავად მთავარეპისკოპოსი-სწავლებას მწვალებლურს ეძახის (!)

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Nov 30 2006, 12:57 PM

ამ კაცს სახეზე რომ შევხედე, უკვე მიხვდვი, რომ მისი აზრები არ უნდა დამეჯერებინა, თუმცა საკითხი მაინც უნდა შეისწავლოს და პასუხი გაეცეს. ალბათ თეოლოგები იტყვიან თავის სიტყვას.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 01:16 PM

მტავარეპისკოპოსი ლაზარე პუაჰალო,ამერიკისა და კანადის ავტოკეფალური ეკლესიის იერარქია, დიიდნეის (კანადა) ნიუ ოსტოგის მონასტრის წინამძღვარი.

მტავარეპისკოპოსი კითხულობს ლექციებს კვანტური ფიზიკის ფილოსოფიასა და მართლმადიდებლურ ღვტისმეტყველებაში. არის 30 ზე მეტი წიგნისა და სტატიის ავტორი.

სამწუხაროდ ფორმატი ისეთია ვერ ვაკოპირებ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 30 2006, 01:36 PM

მარიამი

და იმასაც თუ გავითვალისწინებთ, რომ ეს სტატია გამოქვეყნებული იყო ლადარია-კობახიძის ტანდემის მიერ ჟურნ. "არჩევან"-ში, ადვილი მისახვედრია სადამდე შეიძლება მივიდეთ...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 01:57 PM

სადაც არ უნდა გამოქვეყნდეს, თუნდაც ნაგავში იყოს ჩავარდნილი, უარგუმენტოდ მისი უარყოფა არ ღირს. ხოლო მღვდელმთავართა სახეზე წაკითხული ღვთისმეტყველება, შეფასების რა კრიტერიუმებით უნდა განვსაზღვრო არ ვიცი. . .

ახირება არავის აქვს საზვერეების წინააღმდეგ, უბრალოდ მწყემსმა (სხვათაშორის ჩვენმა მწყემსმაც - ერთ ბარძიმში მოვიაზრებით) გამოხატა გულისტკივილი და აღშფოთევა უაღრესად გნოესტიკური სწავლების წინააღმდეგ.

ამ თემის გახსნის მიზანი, ჩემი მხრიდან ლიგიკური სვლით ჭეშმარიტებამდე მისვლაა, სინკრეტიზმი ანგრევს ეკლესიას და არა მისი მხილება.

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Nov 30 2006, 03:14 PM

მე დავიბენი...
ღირსი თეოდორა კონსტანტინეოპოლელი. ხსენების დღე 12 იანვარი




www.orthodoxy.ge

ღირსი ბასილი ახალი (+დაახ. 944)
ღირსი ბასილი ახალი ახალგაზრდობაშივე განმარტოვდა უდაბნოში. ერთხელ გზად მიმავალმა ბიზანტიის იმპერატორის კარისკაცებმა შეამჩნიეს იგი კონკებში გახვეული, საეჭვო კაცად მიიჩნიეს, შეიპყრეს და სატახტო ქალაქში წაიყვანეს. ღირსი მამა პატრიცმა სამსონმა დაკითხა. ბასილიმ დამალა თავისი ვინაობა და თქვა, რომ მწირი იყო. სამსონმა წმიდანის დასჯა ბრძანა. ბასილი ხარის გამხმარი ძარღვების სცემეს, ხეზე თავდაღმა დაჰკიდეს, მაგრამ კრინტი ვერ დააძვრევინეს. ღირსი მამის დუმილის მიზეზი ის იყო, რომ არ სურდა მთელი თავისი ცხოვრების მანძილზე ნაღვაწი კეთილი საქმეები სახალხოდ გამოეფინა. სამსონმა წმიდა ბასილი გრძნეულად ჩათვალა და მშიერ ლომს მიუგდო შესაჭმელად. ნადრიი მორჩილად გაუწვა წმიდანს ფეხებთან. შემდეგ ღირსი ბასილი ზღვაში გადააგდეს. ყოვლადმოწყალე უფალმა კვლავ დაიცვა თავისი თავისი რჩეული: ორმა დელფინმა იგი კონსტანტინეპოლის მეშვიდე ზღუდესთან - ევდომთან გამოიყვანა. წმიდა მამას ბორკილები გაეხსნა და სრულად თავისუფალი შევიდა დედაქალაქში. ქალაქის შესასვლელში დასასენებლად ჩამომჯდარ ბასილისთან ცხელებით შეპყრობილი კაცი, სახელად იოანე მივიდა. წმიდა მამის ლოცვით ავადმყოფი განიკურნა. იოანემ თავისთან მიიპატიჟა ღირსი მამა. მისი კეთილი საქმეები, ქველმოქმედება, განდეგილობა, სნეულთა კურნების ნიჭი დაფარული არ დარჩენილა. მასთან უამრავი ხალხი მიდიოდა რჩევისათვის და კურნებისათვის. წმიდა ბასილი ამხელდა ცოდვილებს და სინანულისაკენ მოუწოდებდა, მრავალს უწინასწარმეტყველებდა მომავალს. მიმსვლელთა შორის იყო ვინმე გრიგოლი, რომელიც დაემოწაფა მას და აღწერა წმიდანის ცხოვრება.

როდესაც წმიდა ბასილის მსახური, თეოდორა გარდაიცვალა, გრიგოლმა სთხოვა ღირს მამას, გაეცხადებინა მისთვის შესვენებულის სიკვდილის შემდეგი ცხოვრება. წმიდა ბასილის ლოცვით გრიგოლს ძილში გამოეცხადა თეოდორა და მოუთხრო, თუ როგორ გაიარა მისმა სულმა სიკვდილის შემდგომ საზვერეები და როგორ შეეწეოდა წმიდა ბასილის ლოცვა (ღირსი თეოდორას ხსენება - 30 დეკემბერს).

ღირსი ბასილი გარდაიცვალა დაახ. 944 წელს, 110 წლის ასაკში. ეკლესია მას ახალს უწოდებს სხვა თანამოსახელე წმიდანთაგან გამოსარჩევად.

„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი I, თბილისი, 2001 წ.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Nov 30 2006, 03:17 PM

იოანა:

მოსაკლავი ხარ ლევან!...

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 03:24 PM

მე მგონია რომ ეს მართლაც არასწორი სწავლებააა...
იგი არ ეფუძნება არანაირ ბიბლიურ საფუძველს... კი არა და ეწინააღმდეგება კიდეც მაცხოვრის სწავლებას...

მარიამი

სახის გამომეტყველებით ადამიანის ვინაობის ამოცნობის მცდელობამ შესაძლოა დიდი სეცდომა დაგვაშვებინოს... (ზოგადად ვამბობ)

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 03:25 PM

საქმეც მაგაშია

ყოველივე ეს, გნოსტიციზმის ნათითხნია, რათა საკუთარი ჭეშმარიტება რეალიებზე დააფუძნოს (!) წმ. თეოდორა კონსტანტინეპოლს-ლაზარეს აზრით და არგუმენტებით-არაფერი აქვს საერთო საყოველთაოდ ცნობილ ტექსტთან. . .

მთავარეპისკოპოსი სტატიას იწყებს განმარტებით, კეთილისა და ბოროტის შესახებ; რომ ჩვენ მართლმადიდებლებს ბოროტება არ გვესმის "ონტოლოგიური" შინაარსის მქონედ, ბოროტება სინამდვილეში არ არსებობს (!) იგი სიკეთის არ არსებობაა (იოანე დამასკელი, "მართლ. სარწ.ზედმიწ. გარდამოც." თავი 18).

გნოსტიკოსთა მტკიცებით კი მატერია ბოროტი ღმერთის დემიურგის შექმნილია (ძველი აღთქმისეული ღმერთის-ერთმნიშვნელოვანი მკრეხელობა) , სწორედ ამავე ღმერთმა გამომაწყვდია სული მატერიულ 'ციხეში'. მატერია აღქმულია როგორც ბოროტება და ბორკილი (!) ხოლო მისგან განშორება (თუმცა იგი მტკივნეულია)თავისუფლებას მიმნიჭებელი. მათივე კონცეფციაა საზვერეები, რომელთა ჭიშკართან ეშმაკნი დგანან-დუალისტური წარმოდგენა რომელიც ეშმაკს ღვთის თანასწორად (საპირისპირო პულუსად) წარმოადგენს (!)

იგი ასევე საუბრობს ე.წ ცოდვათა გამოსყიდვაზე (ეს მთლიანად პაპისტური მიდგომაა, ჩვენ ჩვენით არა მხოლოდ არ ძალგვიძს რისიმე "გამოსყიდვა" არამედ განკურნებაც კი)

აქვე უნდა აღინიშნოს ერთი საინტერესო რამ, რატომ ვუხდით ეშმაკს როდესაც შევცოდეთ ღმერთს ??? ან რას ნიშნავს გადასახადი? ჩვენ ხომ ვიცით რომ იმქვეყნიერება არაფრით ჩამოგავს აქაურობას? და თუ ვუხდით რას ვუხდით? მადლს? და მადლი ხომ იმანენტურია და თავად სულიწმიდაა მასში?

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Nov 30 2006, 03:50 PM

glaxa

იცი შენ რას გეტყვი, შენ რომ გკიტხოს კაცმა ბევრი რამაა არასწორი სწავლება მათ შორის ხატთა თაყვანისცემაც.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 03:53 PM

გლახას უკიდურესობების გამო არ შეიძლება მტავარეპისკოპოსის აზრის ერთმნიშვნელოვანი უკუგდება

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 03:57 PM

ალექსანდრე

ალო ნუ ბრაზდები ეხლა კაცო ნუ გაქვს სუსტი გული

მნათე


როგორც ჩანს ბატონ ალოსთვის ჩემს აზრებს დიდი მნიშვნელობა აქვს

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Nov 30 2006, 04:03 PM

მნათე

იცი ლევან საზვერეების შესახებ სწავლება არ არის დოგმატური და იგი შეიძლება სხვადასხვა დროს სხვადასხვანაირად იყოს აღწერილი, მაგრამ ფაქტია რომ სული გარდაცვალებიდან მთელი 40 დღის განმავლობაში გადის ამ ცინააგმდეგობებს და სწორედ ამისტვისაა საჭირო ეკლესიისა და ნათესავების განსაკუთრებული ლოცვები მიცვალებულებისათვის, ასევე ეკლესია გვეუბნება რომ აუცილებელია ამ დღეებში გარდაცვალებულისათვის ფსალმუნთა შეუწყვეტელი კითხვა.
მაგრამ ვიმეორებ რომ ეს არაა დოგმატური საკითხი, თუმცაღა არც ისაა სწორი რომ ამ სწავლებას მწვალებლური უწოდო

glaxa


ეს არის მართლმადიდებლური ფორუმი და ყველას აზრს აქვს ჩემთვის მნიშვნელობა თუ ეს აზრები არ ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ სწავლებას და ტრადიციებს

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 04:08 PM

ალექსანდრე

მე ხომ არ ვუწოდე?

აბა რა ესეც უნდა იყოს..
სიმართლეს რაღადებს ბაგენი შენნი დიდო ალექსანდრევ ;

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Nov 30 2006, 04:10 PM

glaxa

ნუ მეპათხალიმები ეხლა

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 04:13 PM

ალექსანდრე

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 04:20 PM

აქამდე მეგონა რომ ტრანსცენდენტიზმი მარადიულობას გულისხმობდა სანდრო ჩვენთან რომ ორმოცი დღე გავა იქ რა ხდება?? იქ ხომ არაა დრო?

საქმე ეხება საზვერეებში მომხდარ ამბებს, მაგალითად მადლის აწონვას (!) თითქოს ჩვენი საქმე გვაცხოვნებს და არა ღმერთის მოწყალება (!) თიტქოს ჩვენ ჩვენი გადახდილი მადლით ვცხონდებით (!) ასე რომ იყოს დარწმუნებული იყავით ვერც ერთი მნათობი წმინდანი ვერ ხონდებოდა თითქოს გადასახადს ვიხდით. . . თან ამ გადასახადს ვუხდით ვის? კაცობრიობის მტერს? და რაში სჭირდება მას ეს? მადლი ხომ დამღუპველია?

წმიდა მამები იმასაც გვასწავლიან, რომ ეშმაკს არ შეუძლია სულში ჩაწვდომა და ფიქრების გაგება! მას მხოლოდ შეუძლია შთააგონოს! ხოლო სანამ ჩვენს გარეგნულ ქცევაზე არ აისახება მივემხრეთ თუ არა მას მანამ არ იცის არაფერი (!) თუ განსაცხადებელი იყო წმინდა გარდამოცემა ან სახარება გვეტყოდა, და არა გნოსტიციზმის ბობოქარში დაწერილი "ბასილი "ახლის" ცხოვრება" რომელიც შემქმნელმა თავის ფანტაზიებისთვის გამოიყენა (!) წმიდა ბასილი ახალს არავიტარი კავშირი არ აქვს, ვინმე ბასილთან! ეს ბიზანტის ეკლესიამ უარყო, ხოლო რუსეთში შემთხვევით და გაუცნობიერებლად იქნა მიღბული. ისიც გასათვალისწინებელია რომ ლათინური გავლენა რუსეთში ძლიერი იყო. . .

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Nov 30 2006, 04:29 PM

ბოროტება არ არსებობს(!) - ნიშნავს თუ არა ეს იმას რომ ეშმაკი არ არსებობს?

საზვერეებს კი მართლმადიდებელ წმინდა მამაებთან ხშირად ვხვდებით, ამდენად გამიჭირდება იმის დაჯერება, რომ ეს სწავლება მწვალებლურია. დოგმატური რომ არ არის, ეგ კი, ბატონო.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 04:39 PM

რას ამბობ ეშმაკი სიკეთის არ მქონეა

იოანე დამასკელი http://orthodoxy.wanex.net/gvtismetkveleba/damaskeli/18.htm


"ამ ანგელოზურ ძალთაგან დედამიწისეული წესის თავმდგმური, ვისაც ღვთისგან დედამიწის დაცვა ჰქონდა მინდობილი, არათუ ბუნებით უკეთური შეიქმნა, არამედ იყო რა კეთილი, შექმნილი სიკეთისთვის და შემოქმედისგან უკეთურების არანაირი ნაკვალევის არმქონე თავის თავში, ვერ გახდა დამტევი იმ ნათელმოსილებისა და პატივისა, რაც მიენიჭა შემოქმედისგან, არამედ თვითუფლებრივი არჩევანით მიიქცა იგი ბუნებისეულისგან არაბუნებისეულისკენ, თავი აიმაღლა მისი შემქმნელი ღვთის წინააღმდეგ, განიზრახა რა მისდამი დაპირისპირება, და იგი, პირველი განდგომილი სიკეთისგან, ბოროტებაში ჩავარდა, რადგან ბოროტება სხვა არაფერია, თუ არა სიკეთის ნაკლებობა, ისევე როგორც სიბნელე ნაკლებობაა სინათლისა. სიკეთე გონისეული სინათლეა. მსგავსადვე, ბოროტება გონისეული სიბნელეა. ღვთისგან სწორედ სინათლე შეიქმნა და შეიქმნა, როგორც კეთილი, რადგან „ნახა ღმერთმა ყოველივე, რაც ქმნა, და აჰა - კარგი ძალიან“ (შეს. 1,31), მაგრამ თვითუფლებრივი ნებით სიბნელე გახდა იგი, რომელთან ერთად გამოცალკევდა აგრეთვე (რადგან თან გაჰყვა მას) და მასთან თანადაეცა მისდამი დაქვემდებარებულ ანგელოზთა უსასრულო სიმრავლე. "



საინტერესო რამ!




... იყო ერთი ქალაქი, ამ ქალაქში უნივერსიტეტი, და ამ უნივერსიტეტში კი, ერთი პროფესორი.
ერთ დღესაც, ჩვეულებისამებს პროფესორმა დარბაზის კარები შეაღო და მშვიდი ნაბიჯით
კათედრისაკენ გაეშურა. გადაჭედილ დარბაზში სიჩუმე ჩამოვარდა. სახუმარო საქმე
ნამდვილად არ არის მის ლექციაზე დასწრება, ამიტომ ყოველ წუთსა და სიტყვას ფასი აქვს.
ნახევრად გახუნებული მუქი ხელჩანთა მადიდაზე დადო და აუდიტორიას მიუბრუნდა.

- სანამ კონკრეტულად განსახილველ საკითხზე გადავიდოდეთ, მსურს
ცოტა გავისაუბროთ - დოინჯგაკეთებულმა აუდიტორიაში სიარული დაიწყო.
- ვის გწამთ ღმერთის არსებობის?
მიუხედავად იმისა, რომ ყველასათვის ასე თუ ისე ცნობილი იყო განსახილველი
თეოლოგიური საკითხები... ასეთი პირდაპირი ფორმით დასმულმა შეკითხვამ
მაინც დაბნეულობა გამოიწვია.
პროფესორმა გაკვირვებული გამომეტყველებით თვალი შეავლო სტუდენტებს.
- მ ე - უპასუხა ერთმა ოდნავ გასაგონი ხმით.
- ძალიან კარგი - ამჯერად უკვე მომღიმარემ გააგრძელა - მაშინ მიპასუხე,
ყველაფერი რაც არსებობს ღმერთის შექმნილია?
- დიახ.
- ღმერთმა შექმნა ყველაფერი? - გაიმეორა იგივე კითხვა უკვე გაცილებით
კონკრეტულად და შედარებით მაღალი ტონით.
- დიახ ბატონო.
- თუ ღმერთმა შექმნა ყველაფერი გამოდის, რომ მანვე შექმნა ბოროტება,
რადგან ასეთი რამ არსებობს. ხოლო თუ გავითვალისწინებთ არსებულ პრინციპს,
რომ ჩვენი საქმენი განგვსაზღვრავენ პირადად ჩვენ, გამოდის - ღმერთი ბოროტიცაა.
ასეთი პასუხის გამგონე სტუდენტი დადუმდა. პროფესორი აშკარად კმაყოფილი იყო
მიღწეული შედეგით, ამაყად დარბაზს გადახედა, თითქოს თვალებით ანიშნა:
''ალბათ მიხვდით რისი თქმაც მსურდა'' და განსახილველ საკითხზე გადასასვლელად მოემზადა.

- შეიძლება ბატონო შეკითხვა თქვენც დაგისვათ? - გაისმა აუდიტორიაში
- რა თქმა უნდა.
- ბატონო პროფესორო სიცივე არსებობს?
- რა შეკითხვაა? რა თქმა უნდა არსებობს. შენ რა არასდროს შეგცივნია?
სტუდენტებს გაეცინათ და ირონიულად შეხედეს კითხვის დამსმელს.
- სინამდვილეში კი ბატონო, სიცივე არ არსებობს. ფიზიკის კანონების თანახმად,
რასაც ჩვენ სიცივედ ვთვლით, სხვა არაფერია თუ არა სითბოს არ არსებობა.
ადამიანის ან საგნის შესწავლა შესაძლებელია იმის მიხედვით გააჩნია
თუ არა მას ან გადასცემს თუ არა ის ენერგიას.
''აბსოლიტური ნოლი'' - 273 გრადუსი ცელსიუსი წარმოადგენს სითბოს სრულ არ არსებობას.
სიცივე არ არსებობს. ჩვენ შევქმენით ეს სიტყვა, რათა აღვწეროღ ის,
რასაც სითბოს არ არსებობისას ვგრძნობთ და მას მოყვება.
ამჯერად დარბაზში სიჩუმე იდგა.
- ბატონო პროფესორო სიბნელე არსებობს?
- რა თქმა უნდა არსებობს - სერიოზულად მიუგო პროფესორმა.
- თქვენ ისევ ცდებით. სიბნელეც არ არსებობს. სინამდვილეში სიბნელე წარმოადგენს
სინათლის არ არსებობას. ჩვენ უნარი შეგვწევს სინათლის შესწავლის, მაგრამ არა - სიბნელის.
ჩვენ შეგვიძლია დავშალოთ დღის შუქი მრავალ სხვადასხვა ფრად და შევისწავლოთ ყოველი
ფერის განსხვავებული ტალღათა სიგრძე. თქვენ ვერ შესძლებთ სიბნელის გაზომვას.
უბრალო სინათლის სხივს ყოველთვის შესწევს უნარი
შეიჭრას სიბნელის სამყაროში და გაანათოს იგი.
როგორ შესძლებთ იმის გაგებას, თუ რამდენად ბნელია რომელიმე სივრცე?
თქვენ გაზომავთ რა რაოდენობის სინათლეა იქ წარმოდგენილი. განა ასე არ არის?!
სიბნელე ეს მცნებაა, რომელსაც ადამიანი იყენებს იმის აღსაწერად,
თუ რა ხდება სინათლის არ არსებობისას.

სტუდენტმა პაუზა გააკეთა. სურდა ბოლომდე დასულიყო ადრესატამდე ნათქვამი,
რაც ალბათ შესაბამის რეაქვიას გამოიწვევდა, თუმცა დარბაზში კვლავ სიჩუმეა გაბატონებული.

- და ბოლოს... ბოროტება თუ არსებობს?
ამჯერად პროფესორმა უკვე გაუბედავად უპასუხა:
- არსებობს, რაც უკვე ავღნიშნე. ჩვენ ვხედავთ მას ყოველ დღე.
სისასტიკე ადამიანთა შორის, უამრავი დანაშაული და ძალადობის ფაქტები მთელ მსოფლიოში...
ეს მაგალითები სხვა არაფერია, თუ არა ბოროტების გამოვლინება.
- ბოროტება არ არსებობს პროფესორო, ყოველ შემთხვევაში ის არ არსებობს როგორც ასეთი,
პირადად მისთვის. ბოროტება ეს უბრალოდ ღმერთის არ არსებობაა. ის გავს სიცივესა და
სიბნელეს - სიტყვა, ადამიანის მიერ შექმნილი, რომ აღწეროს ღმერთის არ არსებობა.
ღმერთს არ შეუქმნია ბოროტება. ბოროტება ეს არაა რწმენა ან სიყვარული
რომლებიც არსებობენ სითბოსა და სინათლის მსგავსად.
ბოროტება ესაა ადამიანის გულში ღვთაებრივი სიყვარულის არ არსებობის შედეგი,
რომელიც დგემა როდესაც არ არის სითბო... ან სიბნელის მსგავსად
რომელიც დგება სინათლის არ არსებობით.

დარბაზში კვლამ სიჩუმე სუფევდა. ცოტა ხანში სტუდენტი დაჯდა,
ხოლო პროფესორმა დუმილით კათედრას მიაშორა.

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Nov 30 2006, 04:55 PM

ვიცი, რომ არსებობს, ნანახი მყავს



პირველად რომ დადე, მაშინ წავიკითხე

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 05:02 PM

მაშინ უცნაურია შენი კითხვები თუ ვაღიარებთ რომ ბოროტება ქმნილია, მაშინ ყოვლისშემქმნელს ბოროტების შემოქმედს უწოდებ

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 05:05 PM

თაგვმა ხომ იცით რა გამოთხარა ბოლოს?
ახლავე დაყარეთ ნიჩბები!!!!!!!!!!!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 05:07 PM

კონტექსტი?

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Nov 30 2006, 05:20 PM

ლევ პუჰალო რუსულ ემიგრანტულ ეკლესიაში იყო დიაკონად, როდესაც საზვერეების შესახებ სწავლებაზე ერთი აურზაური ატეხა, ძირითადად მამა სერაფიმე როუზის წინააღმდეგ. ზედმეტია იმის თქმა, რომ საზვერეების შესახებ სწავლება მტკიცედ არის ფესვგადგმული მართლმადიდებლურ ტრადიციაში და წმ. მამათა შრომებში (იხ. მაგალითად მაკარი დიდის ჰომილიები, იოანე კლემაქსის კლემაქსი, მრავალი ტექსტი ბერძნული ფილოკალიიდან და ა.შ. ეგნატე ბრიანჩანინოვს საერთოდ 20 გვერდი მოჰყავს ასეთი ციტატებით), ლევ პუჰალო კი აბსურდამდე მიდის.

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Nov 30 2006, 05:22 PM

ასე რა !

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 05:24 PM

საქმე ისაა რომ ამ მამებს იშველიებს ხსენებულ ნაშრომში. . . და სწორედ ასე ამბობს:

ასევე საფუძვლიანი და არგუმენტირებულია, საზვერეების შესახებ სწავლების გნოსტიკური წარმომავლობა. . .

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Nov 30 2006, 05:25 PM

მნათე
სად დევს ეს ნაშრომი ?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 05:27 PM

ლილიანა

ნოდარ ლადარიას ჟურნალში. მაგრამ ეს არაა საკმარისი უარსაყოფად, პირიქით, როდესაც ჩვენს საზოგადოებაში ეს სწავლება ლამის დოგმატადაა ქცეული ვფიქრობ კარგია ასეთი ნაშრომის წაკითხვა. გასაგები მიზეზის გამო ლინკი არ მომაქვს

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Nov 30 2006, 05:35 PM

დადე ლინკი ან გამომიგზავნე თუ კაცი ხარ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 05:39 PM

ჰა არ მინდოდა დადება მაგრამ

http://religion.ge/pictures/magazines/3-4.pdf

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Nov 30 2006, 05:57 PM

არა, რა თქმა უნდა. უბრალოდ, იმ ლოგიკით, რომ ბოროტება სიკეთის ნაკლებობაა, ვიღაცა შეიძლება იმ დასკვნამდე მივიდეს, რომ ეშმაკი მხოლოდ ღვთის "ნაკლებობაა" და რომ ეშმაკი თავისთავად არ არსებობს. ეს კი ღვთის უარყოფის ტოლფასია. სწორედ ამიტომ მინდოდა გეთქვა, რომ ეშმაკი არსებობს.

ღმერთმა შექმნა ანგელოზნი, რომელთაც გააჩნდათ თავისუფალი ნება და სწორედ ამ თავისუფალი ნებით განეშორა ანგელოზთა ნაწილი ღვთის მიერ შექმნილ ნათელს და ამ თავისუფალი ნებით წარმოიქმნა სიბნელე.
მე ასე გავიგე წმინდა იოანე დამასკელის სწავლება "ანგელოზთა შესახებ"

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 05:59 PM

მართალი ხარ მაგრამ, თავად სიბნელის გაზომვა შეიძლება მასში სინათლის არსებობით

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 06:35 PM

რაზეა ეს თემა და რაზე საუბრობთ ცოტა ვერ გავიგე თუ იმაზე არსებობს თუ არა საზვერეები.რათქმაუნდა არსებობს ამას რათ უნდა კითხვა საზვერეების შესახებ მრავალ წმინდა მამასთან ვხვდებით.http://orthodoxy.wanex.net/skhva/sazvereebi.htm აქ წერია საზვერეების შესახებ.

http://orthodoxy.wanex.net/sastsaulebi/sazvereebis_khilva.htm

http://orthodoxy.wanex.net/skhva/sazvereebi.htm

აქ წერია საზვერეებზე თანმიმდევრულობის მიხედვით

http://orthodoxy.wanex.net/mitsvalebulta.htm
საერთოდ აქ წერია მიცვალებულების შესახებ

რაც შეეხება გარდაცვალების შემდეგ მე3 დღიდან მე9 დღემდე სამოთხეში როა და მერე მე9 დან მე 40 დრემდე ჯოჯოხეთში ამაზე დაწვრილებით შეგიძლიათ წაიკითხოთ შესაბამის ლიტერატურაში ან კითხეთ ნებისმიერ მოძღვარს

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 06:44 PM

არავისთანაც არ ვხვდებით თეოფანე დაყუდებულს დაგმობილი აქვს ასეთი რამ რომც ვხვდებოდეთ ეს არ ნიშნავს რომ ასეა

წმ. თეოდორე დაყუდებული "წარმოიდგინეთ ამ ამბის ყველა ასპექტი, და გულწრფელად დასვით კითხვა-შეიძლება თუ არა სინამდვილეში ადამიანმა იფიქროს , რომ ეს ყველაფერი რეალობაა?"
(ადამიანის სულები და ანგელოზები არ არიან სხეულები, არამედ სულები ეპისკოპოს ეგნატე ბრიჩიანოვის "ჰომილია სიკვდილის შესახებ" წინააღმდეგ"

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 06:50 PM

მნათე აბა ამ საკითხზე შენ მოძღვარს კითხე რას გეტყვის

სიქადულო ჩვენო მართლმადიდებლობაზე ყველაფერი წერია წაიკითხეთ ჩემს წინა პოსტზე დადებულ მისამართებზე საზვერეების შესახებ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 06:51 PM

ჩემო კარგო მიუხედავად უდიდესი პატივისცემისა და მორჩილებისა, ადამიანს ვერ მიაკუთვნებ შეუმცდარობას. იცი ერთი და იმავე არზე ორმა მოძღვარმა განსხვავებული რამ მითხრა თან დიამეტრალურად ამიტომ ასეთ შემთხვევაში ღვტისმეტყველება საუკეთესო რამაა. . .



კარგი რა ჩემი დადებული ლინკი წაიკითხე. . . საზვერეების შესახებ სწავლება სინკრეტიზმად გამოაცხადეს. . . ასეთი ხილვები შეიძლება ეშმაკისგან იყოს შთაგონებული. . .

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Nov 30 2006, 06:52 PM

მეც ასე ვიცი.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 07:00 PM

გარწმუნებ მნათე საზვერეებზე და და ადამიანი რომ კვდება სული ორმოცი დრის განმავლობასი როგორ დაყავთ ანგელოზებს.ამაზე 10 მოძღვარსაც რომ შეეკითხო ერთიდა იგივეს გეტყვის.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 07:26 PM

წმ.ისააკ ასური წერს: " რასაც კი ინტელქეტი ხედვას, ესმის ან აღიქვავს სულიერ სფეროში დაბრუნების შემდეგ. მას, უბრალოდ ახსოვს რომ ნახა ეს ყველაფერი, მაგრამ რაც ნახა, არ იცის როგორ გამოხატოს ნათლად. ეს არის იმ ცრუ "გამოცხადებების" ბრალი, რომელიც შეთხზეს მწვალებლების ფუძემდებლებმა დამონური ფანტაზიის ზეგავლენით. ისინი აღწერენ ღVტიურ სამყოფელს ზეცაში, ღვთიური დასების ურიცხვ სიმრავლეს და მათ სხვადასხვაგავარ საქმიანობას. მაგრამ ეს ყველაფერ ინტელექტის აჩრდილია, რომელიც დავდაჯერებულობითაა გაბრუებული და დემონების მოქმედებებით ჭკუიდანაა გადაყვანილი (ეპისტოლე აბბა სიმონისადმი)

წმ. მარკოზ ეფესელი: " ჩვენ ვპასუხობთ რომ ზეცა არ არის ფიზიკური ადგილი სადაც ანგელოზები ცხოვრობენ, ისე როგორც ჩვენ, არამედ გონისმიერი ადგილია, რომელიც სცდება აღქმის სფეროს, თუკი ამას საერთოდ უნდა ეწოდოს ადგილი; მაგრამ უფრო ზუსტად მას უნდა ეწოდოს :ღმერთის ადგილი"

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 07:32 PM

აქ არსად არ არის ნათქვამი საზვერეები არ არსებობსო

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 07:36 PM

მოკლედ ეს ერთი კონცეფციაა. . . მე დავდე ლინკი სადაც შეგიძლიათ ნაშრომს გაეცნოთ, რამეში დარწმუნებული რომ ვყოფილიყავი თემას არ გავხსნიდი "კითხვისნიშნით"

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 07:37 PM

ოღონდ კი მიწყივ ყოვლადწმიდასთან ვიყოთ მისდამი გულმოდგინე ლოცვებში, ოღონდ კი მუდამ მის დედობრივ საფარველს ვესწრაფოდეთ მტკიცე რწმენით და არცერთი ჩვენი ლოცვა, არცერთი წვეთი ცრემლისა, არცერთი ჩვენი ლოცვითი სულთქმა უკვალოდ არ გაქრება. იგი არა მარტო მიწიერი ცხოვრებისას გამოგვიხსნის ყოველგვარი ბოროტებისაგან, არამედ ჩვენთან იქნება ამა სოფლიდან ჩვენი გასვლის ჟამსაც, რათა ჩვენზეც აღსრულდეს ბოგოლუბსკის ღვთისმშობლის აკათისტოს სიტყვები: ჟამსა სიკვდილისა ჩვენისასა შენ თვით გამოგვიჩნდი, ყოვლადწმიდაო (კონდაკი 13). იგი სიკვდილის შემდეგ ყველა ეშმაკს განსდევნის ჩვენგან, ჰაერისმცველთაგან დაგვიცავს საზვერეების გავლისას, თავისი ძის საყდართან წარგვადგენს, როგორც საყვარელ შვილებს და შეჰვედრებს მას, რათა თავისი ზეციური სამოთხის სავანეში დაამკვიდროს ჩვენი სულები
ნაწყვეტი არქიეპისკოპოს სერაფიმ სობოლევის ქადაგებიდან

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 07:40 PM

აი ეს ჰაერისმცველობა, მთლიანად გნოსტიკურიაო მთავარეპისკოპოსი ამბობს. . . აღსანიშნავია ისიც რომ ყველა მამა, ვინც ამ თეორიას ემხრობა რუსია, ეს ბუნებრივიცაა რადგან ბიზანტიის ეკლესია არ ცნობს ბერ ბასილის "ახლად"

პოსტის ავტორი: იოანა თარიღი: Nov 30 2006, 07:43 PM

და ვინ არის ის წმინდა ბასილი, რომელსაც ბიზანტიის ეკლესია ცნობს და როგორია მისი ცხოვრება?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 07:50 PM

ზუსტად არც კი ვიცი, მაგრამ სვინაქსარში მოხსენიებულია "ბასილი ახალი" ხოლო ხსენებულ ისტორიას ბიზანტიის ეკლესია არ ცნობს კავშირის მქონედ წმ. ბასილი ახალთან. რუსეთის ეკლესიამ შემთხვევით დაუკავშირა ბასილი ახალს "ვინმე ბასილი" და "თეოდორა" ხსენებულ ისტორიაში იმდენი რამაა მართლაც მიუღებელი (რომელსაც პუჰალო დეტალურად განიხილავს) რომ შეუძლებელია მართლმადიდებლობასთან რამე ქონდეს საერთო.

მიუხედავად ამისა ზოგიერთი მამა საზვერეების მაგალითად ამ ისტორიას ყველბა, ხოლო ტეოფანე დაყუდებულის კრიტიკა კი დავდე წეღან.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 07:52 PM

ხომ გახსოვთ მაკარი დიდის ცხოვრებიდან, სიცოცხლეში რომ ვერ აცდუნეს დემონებმა, საზვერეთსაცავშიღა მისძახოდნენ, რომ ქედმაღლობაში ჩაეგდოთ: „სცხონდი, მაკარი“, „სცხონდი, მაკარი“ - აქებდნენ და ადიდებდნენ მაკარის და „დიდს“ ეძახდნენ, ნუ დაგავიწყდებათ, მაკარი არ აძლევდა პასუხს და როცა უკვე შეიყვანეს, საზვერეების შემდეგ სასუფეველში ანგელოზებმა, მხნედ გადაისახა მაშინ ჯვარი და გადასძახა ეშმაკებს: ახლა კი გძლიეთ ქრისტეს მადლითო და დაიხშო სასუფევლის კარები ბოროტი სულებისათვის. ჩვენც შევუდგეთ სარწმუნოებით ქრისტეს, რათა მძლე ვექმნეთ ცოდვასა და სიკვდილს, ამინ!
მამა არჩილ მინდიაშვილის ქადაგებიდან
გთხოვთ ყურადღებით წაიკითხოთ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:00 PM

არ ვიცი მამა არჩილი რას გულისხმობდა, მაგრამ ვერ გამიგია-სულს აღარ ძალუძს სიკვდილის მერე ცდოვა, სული არაა ადამიანი, არც სხეული მხოლოდ ორივე ერთად. პიჯვარი რითი გადაისახა? სულს რომ ფორმა არ აქვს? და ვინ ნახა მაკარი როგორ შედიოდა სასუფეველში?

მხოლოდ კითხვებს ვსვავ. . .

აქ არაფერია ნათქვამი მაკარის იმქვეყნიურ ყოფაზე, საინტერესოა ვინ ადევნებდა თვალს საზვერეში მოგზაურობას. . .

ღირსი მაკარი დიდი, მეგვიპტელი (+390-391)
მაკარი დიდი მეგვიპტელი - დაიბადა ქვემო ეგვიპტის სოფელ პტინაფორში. მშობლების თხოვნით დაქორწინდა, მაგრამ მალე დაქვრივდა. მეუღლის დასაფლავების შემდეგ წმიდანმა გაიფიქრა: „მომხდარი ყურად იღე, მაკარი, და მხოლოდ საკუთარ სულზე იზრუნეე, რადგან შენც მოგელის მიწიერი ცხოვრებიდან გასვლა!“ ღმერთმა თავის რჩეულს ხანგრძლივი სიცოცხლე მიმადლა, მაგრამ ამ დღიდან მოყოლებული სიკვდილის ხსოვნა განუყრელად თან ახლდა მას და ლოცვისა და სინანულის ღვაწლისათვის აღაფრთოვანებდა. მან მოუხშირა ტაძარში სიარულს, უფრო და უფრო უღრმავდებოდა წმიდა წერილს, მაგრამ ხანში შესულ დედ-მამას არ შორდებოდა და მშობლების პატივისცემის მცნებას აღასრულებდა. დედ-მამის სიკვდილის შემდეგ ღირსმა მაკარიმ („მაკარი“ - ბერძნულად ნეტარს ნიშნავს) მთელი ქონება მოწყალებად გასცა მათი სულის საოხად, შემდეგ კი მხურვალე ლოცვებით შესთხოვა უფალს, ღირსეული წინამძღვარი გამოეჩინა მისთვის ცხოვრების გზაზე. ღმერთმა, მართლაც, მიანიშნა ჭაბუკს ასეთ ადამიანზე - ეს იყო სოფლის მახლობლად, უდაბნოში მცხოვრები გამოცდილი ბერი, რომელმაც სიყვარულით მიიღო იგი, მღვიძარებაში, მარხვასა და ლოცვაში განსწავლა და ხელობაც მისცა - კალათების წვნა ასწავლა. შემდეგ მეუდაბნოემ იქვე კელია ააგო და შიგ დააკვიდრა საყვარელი მოწაფე.

ერთხელ პტინაფორში ადგილობრივი ეპისკოპოსი ჩავიდა და ღირსი მამის კეთილკრძალული ცხოვრების შესახებ რომ შეიტყო, საკუთარი ნების წინააღმდეგ, სოფლის ეკლესიის ღვთისმსახურთა დასში ჩარიცხა იგი. მარტოობისა და მდუმარებისკენ მიდრეკილ მაკარის ძლიერ გაუჭირდა ერში მსახურება და ფარულად განერიდა იქაურობას. ადამიანთა მოდგმის მტერმა დაუცხრომელი ბრძოლა დაუწყო მოსაგრეს, ცდილობდა შეეშინებინა იგი, კელიას ურყევდა, ცოდვილ ფიქრებს ახვევდა თავს. ნეტარი მამა ლოცვისა და ჯვრის ძალით იგერიებდა მზაკვარის თავდასხმებს. ბოროტმა ადამიანებმა წმიდანს ერთი ქალწულის ცდუნება დასწამეს, ღირსი მამა საოცარი მორჩილებით იტანდა განსაცდელს და კალათების გაყიდვით მიღებული ფულით უდრტვინველად არჩენდა ქალს. ღირსი მამის უცოდველობა მაშინ გამჟღავნდა, როცა მიდგომილის მშობიარობის ჟამმა მოაწია. მშობიარე იტანჯებოდა, ბავშვი კი არ იბადებოდა. მაშინ მან აღიარა, რომ ცილი დასწმა წმიდანს და თავისი ნამდვილი მაცდუნებელიც დაასახელა. მის მშობლებს თავზარი დაეცათ, ისინი ნეტარ მამასთან შენდობის სათხოვნელად აპირებდნენ წასვლას, მაგრამ ღირსი მაკარი ღამით განერიდა ამ ადგილებს და ნიტრიის მთაზე, ფარანის უდაბნოში გადასახლდა. აქ მან სამი წელი იცხოვრა, შემდეგ კი ეგვიპტური ბერ-მონაზვნობის მამას, ანტონი დიდს მიაშურა. წმიდანმა სიყვარულით მიიღო მოშურნე ბერი. იგი მალე მოძღვრის საყვარელი მოსწავლე და მიმდევარი გახდა. დიდი ხანი იცხოვრა მაკარიმ მისი ხელმძღვანელობით, შემდეგ კი, მისივე რჩევით, სკიტის უდაბნოში დაემკვიდრა (ეგვიპტის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ნაწილში). ოცდაათი წლის ასაკს მიახლოებული მოღვაწე უკვე ისეთი გამოცდილი და ახოვანი მოსაგრე იყო და ისე ბრწყინავდა თავისი ღვაწლით, რომ „მცხოვანი ჭაბუკი“ შეარქვეს.

დემონების მრავალი თავდასხმა გამოსცადა ღირსმა მაკარიმ საკუთარ თავზე: ერთხელ, როცა უდაბნოდან პალმის რტოები მოჰქონდა კალათების საწნავად, ეშმაკი აღუდგა წინ. ბოროტს უნდოდა ნამგალი ჩაერტყა მისთვის, მაგრამ ვერ შესძლო და ესღა უთხრა: „მაკარი, საშინლად ვიტანჯები იმის გამო, რომ ვერ გერევი. იარაღი, რომლითაც მიგერიებ, შენი თავმდაბლობაა“. როცა წმიდანს 40 წელი შეუსრულდა, მღვდლად აკურთხეს და სკიტის უდაბნოში მცხოვრები ბერების წინამღძვრად დაადგინეს. ამ ხანებში ღირსი მაკარი ხშირად ხვდებოდა ანტონი დიდს და სულიერ დამოძღვრას ღებულობდა მისგან.

ღირსმა მაკარიმ მრავალი კურნება აღასრულა. ყოველი მხრიდან მოისწრაფოდნენ მისკენ რჩევა-დარიგების თუ ლოცვა-კურთხევის მთხოვნელნი. ეს ყველაფერი არღვევდა წმიდანი მყუდროებას, ამიტომ მან თავისი კელიის ქვეშ ღრმა გამოქვაბული ამოთხარა და იქ განმარტოვდა ლოცვისა და ღვთის განგებულებაზე ფიქრისთვის. ღირსმა მაკარიმ ისეთი კადნიერება მოიპოვა უფლის წინაშე, რომ მისი ლოცვებით უამრავი სასწაული აღესრულებოდა. ერთხელ წმიდა მამას კელიაში ქურდი დაუხვდა. წმიდანი მშვიდად მიეხმარა მას სახედარზე ტვირთის დაკვრაში და არც დაიმჩნია, რომ ამ ნივთების პატრონი თვითონ იყო. მძარცველის წასვლის შემდეგ კი გაიფიქრა: „ამქვეყნად ჩვენ არაფერი მოგვიტანია, ბუნებრივია, რომ ვერც ვერაფერს გავიტანთ აქედან. კურთხეულ არს უფალი უკუნისამდე!“

ერთხელ, ლოცვის დროს, ნეტარ მამას ჩაესმა: „მაკარი, შენ ჯერ კიდევ არ მიგიღწევია ისეთი სრულყოფილებისათვის, რომელსაც ქალაქში მცხოვრებმა ორმა ქალმა მიაღწია“. თავმდაბალმა მოსაგრემ აიღო კვერთხი, წავიდა ქალაქში, იპოვა სახლი, სადაც ქალები ცხოვრობდნენ და კარებზე დააკაკუნა. კეთილმსახურმა დიასახლისებმა სიხარულით მიიღეს იგი. ღირსმა მამამ უთხრა: „შორეული უდაბნოდან თქვენს გამო მოვედი. მინდა შევიტყო თქვენი კეთილი საქმეების შესახებ, მომითხრეთ ყველაფერი, ნურაფერს დამიმალავთ“. გაოცებულმა ქალებმა უპასუხეს: „ჩვენ ქმრებთან ერთად ვცხოვრობთ და არანაირი სათნოება არ გაგვაჩნია“, მაგრამ წმიდანმა დაიჟინა და მასპინძლებმაც დაიწყეს: „ჩვენ ღვიძლი ძმების მეუღლეები ვართ. ერთად ცხოვრების მანძილზე არც ერთი ავი და საწყენი სიტყვა არ გვითქვამს ერთმანეთისთვის, არც არასოდეს გვიჩხუბია. ქმრებს ვთხოვეთ, მონასტერში გავეშვით, მაგრამ არ დაგვთანხმდნენ. მას აქეთ აღთქმა დავდეთ, სიკვდილამდე ერთი ამაო სიტყვაც არ წარმოგვეთქვა“. წმიდა მოსაგრემ ადიდა ღმერთი და თქვა: „ჭეშმარიტად, უფალი არ დაეძებს ქალწულებს თუ გათხოვილ ქალებს, ბერს თუ ერისკაცს, ის ადამიანის თავისუფალ ნებას აფასებს და საცხოვნეებლ გზაზე დამდგართ სულიწმიდის მადლით წინამძღვრობს“.

არიანელი იმპერატორის ვალენტის (364-378) ზეობისას მწვალებელი ეპისკოპოსი ლუკა დევნიდა მაკარი დიდსა და ღირს მაკარი ალექსანდრიელს. ორივე ბერი შეიპყრეს, ხომალდზე დასვეს და წარმართებით დასახლებულ ერთ უდაბურ კუნძულზე გადაასახლეს. აქ წმიდანების ლოცვით ქურუქმის ასული განიკურნა, რის შემდეგ თავად ქურუმი და კუნძულის მცხოვრებლებიც მონათლნენ. როცა მომხდარის შესახებ შეიტყო, არიანელი ეპისკოპოსი სირცხვილმა შეიპყრო და ბერები თავიანთ უბდანოებში დააბრუნა.

ღირსი მამის სიმშვიდე და თავმდაბლობა გარდაქმნიდა ადამიანთა სულებს. „ავი სიტყვა, - ამბობდა ამბა მაკარი, - კეთილებსაც აბოროტებს, კეთილი სიტყვა კი ბოროტებსაც სიკეთისკენ მოაქცევს“. ბერების შეკითხვაზე, როგორ უნდა ვილოცოთო, ღირსი მამა პასუხობდა: „ლოცვაში მრავალსიტყვაობა არ არის საჭირო, საკმარისია ვითხოვოთ: „იყავნ ნება შენი, უფალო!“ თუ მტერი გვესხმის თავს, უნდა წარმოვთქვათ: „უფალო, შეგვიწყალენ!“ ღმერთმა უწყის, თუ რა არის ჩვენთვის უმჯობესი და მოგვხედავს წყალობის თვალით!“ როცა ძმებამ ჰკითხეს: „როგორ უნდა გავხდეთ ბერები?“ ღირსმა მამამ უპასუხა: „მომიტევეთ, მე ცუდი მონაზონი ვარ, მაგრამ მინახავს უდაბნოს სიღრმეში მოღვაწე მარტომყოფები და როცა მათთვის ამგვარივე შეკითხვა დამისვამს, უპასუხნიათ: „თუ ადამიანმა უარი არ განაცხადა ყველაფერ ამქვეყნიურზე, ის ვერასოდეს გახდება ბერი“. მე ვუთხარი: „უძლური ვარ და არ შემიძლია ვიყო ისეთი, როგორც თქვენ ხართ“. „მაშინ კელიაში დაჯექი და მწუხარებას მიეციო შენი ცოდვების გამო!“

ერთ ბერს ღირსმა მაკარიმ ურჩია: „გაიქეცი ადამიანებისგან და ცხონდები!“ მან ჰკითხა: „რას ნიშნავს ადამიანებისგან გაქცევა?“ ღირსმა მამამ უპასუხა: „იჯექი კელიაში და იფიქრე საკუთარ ცოდვებზე“. წმიდა მაკარი ამბობდა: „თუ ცხონება გსურს, მიემსგავსე მიცვალებულს, რომელიც არ მრისხანებს, როცა შეურაცხყოფენ და არც ამაყდება, როცა აქებენ“. მასვე უთქვამს: „თუ ლანძღვას ქებად მიიჩნევ, სიღარიბეს - სიმდიდრედ, უკმარისობას - სიუხვედ, არ წარწყმდები, რადგან შეუძლებელია, რომ მართლმორწმუნე და კეთილმსახური მოღვაწე ბილწ ვნებებსა და დემონურ ხიბლებში ჩავარდეს“.

ღირსი მაკარის ლოცვას ბევრი განუმტკიცებია განსაცდელში, ბევრისათვის აურიდებია უბედურება და საცდური.

ღირსმა მამამ 97 წელი იცხოვრა. სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე მან გამოცხადებით იხილა ღირსი მამები - ანტონი და პახუმი, რომელთაც ახარეს, რომ მალე ცათა სასუფევლის ნეტარებას დაიმკვიდრებდა. მაკარიმ უკანასკნელად დამოძღვრა თავისი მოწაფეები, ყველას გამოეთხოვა და სიტყვებით, „ხელთა შენთა, უფალო, შეგვედრებ სულსა ჩემსა“, მიიძინა საუკუნო ძილით.

ამბა მაკარიმ თავისი უხვი სულიერი გამოცდილება საღვთისმეტყველო შრომებში გაგვიზიარა. ღირსი მაკარის ლოცვები საყოველთაოდ გამოყენებულ დილა-საღამოს ლოცვით კანონებშიცაა ჩართული.

„წმიდანთა ცხოვრება“, ტ. I, თბილისი, 2001 წ.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 08:01 PM

საზვერე (საბაჟო) - ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ, როდესაც მისი სული იწყებს ზეცაში ასვლას მფარველი ანგელოზის წინამძღოლობით, მაშინ ბნელი სულები წარუდგენენ მას აღსარების საიდუმლოში მოუნანიებელ ცოდვებს. ყოველ ცოდვას თავისი დემონი ჰყავს მიჩნეული და შესაბამისი საზვერე, სადაც მოიკითხება ეს ჩადენილი ცოდვები: პირველი საზვერე - მოიკითხება ამაო მეტყველებით, მეორე - შეხედვით, მესამე - სმენით, მეოთხე - ყნოსვით, მეხუთე - ხელით ჩადენილი ყველა უკანონო და ბილწი საქმე, ხოლო შემდეგში მოიკითხება: მრისხანება, შური, სიძულვილი, სიამაყე, სიძვა და სხვა მომაკვდინებელი ცოდვები. საზვერეებზე დემონების გარდა იმყოფებიან ანგელოზებიც, რომლებიც წარმოადგენენ ადამიანების მიერ ჩადენილ კეთილ საქმეებს - თუ სიკეთემ გადასწონა ბოროტება, მაშინ ანგელოზები მიიღებენ გარდაცვლილის სულს და შეიყვანენ ცათა სასუფეველში, არადა სული გადაეცემა სატანჯველად დემონებს.
არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:04 PM

ყველა რუსი მამაა. . . და როგორც ვხედავ ყველა "ბასილი ახალს" ეყრდნობა. . .

საინტერესოა როგორ უნდა ვცხონდე ჩემი სიკეთით. . ასე ვერასდროს ცხონდები. . . ვერც მონანიებული ცოდვებით, რადგან ჩვენ არ ვართ გულწრფელად მონანულნი. . .

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 08:05 PM

ღირსი ბასილი ახალი (+დაახ. 944)
ღირსი ბასილი ახალი ახალგაზრდობაშივე განმარტოვდა უდაბნოში. ერთხელ გზად მიმავალმა ბიზანტიის იმპერატორის კარისკაცებმა შეამჩნიეს იგი კონკებში გახვეული, საეჭვო კაცად მიიჩნიეს, შეიპყრეს და სატახტო ქალაქში წაიყვანეს. ღირსი მამა პატრიცმა სამსონმა დაკითხა. ბასილიმ დამალა თავისი ვინაობა და თქვა, რომ მწირი იყო. სამსონმა წმიდანის დასჯა ბრძანა. ბასილი ხარის გამხმარი ძარღვების სცემეს, ხეზე თავდაღმა დაჰკიდეს, მაგრამ კრინტი ვერ დააძვრევინეს. ღირსი მამის დუმილის მიზეზი ის იყო, რომ არ სურდა მთელი თავისი ცხოვრების მანძილზე ნაღვაწი კეთილი საქმეები სახალხოდ გამოეფინა. სამსონმა წმიდა ბასილი გრძნეულად ჩათვალა და მშიერ ლომს მიუგდო შესაჭმელად. ნადრიი მორჩილად გაუწვა წმიდანს ფეხებთან. შემდეგ ღირსი ბასილი ზღვაში გადააგდეს. ყოვლადმოწყალე უფალმა კვლავ დაიცვა თავისი თავისი რჩეული: ორმა დელფინმა იგი კონსტანტინეპოლის მეშვიდე ზღუდესთან - ევდომთან გამოიყვანა. წმიდა მამას ბორკილები გაეხსნა და სრულად თავისუფალი შევიდა დედაქალაქში. ქალაქის შესასვლელში დასასენებლად ჩამომჯდარ ბასილისთან ცხელებით შეპყრობილი კაცი, სახელად იოანე მივიდა. წმიდა მამის ლოცვით ავადმყოფი განიკურნა. იოანემ თავისთან მიიპატიჟა ღირსი მამა. მისი კეთილი საქმეები, ქველმოქმედება, განდეგილობა, სნეულთა კურნების ნიჭი დაფარული არ დარჩენილა. მასთან უამრავი ხალხი მიდიოდა რჩევისათვის და კურნებისათვის. წმიდა ბასილი ამხელდა ცოდვილებს და სინანულისაკენ მოუწოდებდა, მრავალს უწინასწარმეტყველებდა მომავალს. მიმსვლელთა შორის იყო ვინმე გრიგოლი, რომელიც დაემოწაფა მას და აღწერა წმიდანის ცხოვრება.

როდესაც წმიდა ბასილის მსახური, თეოდორა გარდაიცვალა, გრიგოლმა სთხოვა ღირს მამას, გაეცხადებინა მისთვის შესვენებულის სიკვდილის შემდეგი ცხოვრება. წმიდა ბასილის ლოცვით გრიგოლს ძილში გამოეცხადა თეოდორა და მოუთხრო, თუ როგორ გაიარა მისმა სულმა სიკვდილის შემდგომ საზვერეები და როგორ შეეწეოდა წმიდა ბასილის ლოცვა (ღირსი თეოდორას ხსენება - 30 დეკემბერს).

ღირსი ბასილი გარდაიცვალა დაახ. 944 წელს, 110 წლის ასაკში. ეკლესია მას ახალს უწოდებს სხვა თანამოსახელე წმიდანთაგან გამოსარჩევად.

„

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:07 PM

solomony

ეს ისტორია უკვე დადეს.

ასე დაგედო ბარემ
http://orthodoxy.wanex.net/search.php?lang=ON&q=%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%96%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%94%E1%83%91%E1%83%98

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Nov 30 2006, 08:12 PM

მოდი მაკარი დიდით დავიწყოთ (Духовные беседы):

1) Беседа 22.

Когда душа человеческая выйдет из тела, тогда совершается при сем великое некое таинство. Ибо если повинна она во грехах, то приходят толпы демонов, и недобрые ангелы и темные силы поемлют душу ту и берут в собственную свою область. И никто не должен удивляться сему; потому что, если душа в сей жизни, находясь в веке сем, им подчинялась и повиновалась и была их рабою, то тем паче удерживается ими и в их остается власти, когда отходит из мира. А что касается до части благой; то должен ты представлять себе, что дело бывает так. При святых рабах Божиих еще ныне пребывают Ангелы, и святые духи их окружают и охраняют. И когда отходят от тела, тогда лики Ангелов приемлют души их в собственную свою область, в чистый век, и таким образом, приводят их ко Господу.

2) Беседа 22.

Как сборщики податей, сидя в тесных проходах, останавливают и истязывают проходящих: так и демоны наблюдают и задерживают души; и если души не совершенно очистились, то, при исшествии своем из тела, не получают дозволения войти в небесные обители и предстать Владыке своему, но уносятся вниз воздушными демонами. Но пребывающие во плоти, при трудах и при великом усилии, могут еще приобрести благодать свыше от Господа; и они, вместе с достигшими упокоения за добродетельное житие, отойдут ко Господу, как сам Он дал обетование: идеже есмь Аз, ту и слуга Мой будет (Иоан. 12, 26), и бесконечные веки будут царствовать со Отцем, и Сыном, и Святым Духом, ныне и всегда, и во веки веков! Аминь.

აბა აქ თუ საზვერეებზე არ არის ლაპარაკი, სხვაზე რა არის? ერთი ცხადია, საზვერეები საბაჟო პუნქტის სახით კი არ უნდა წარმოვიდგინოთ სადაც ფულს თუ სხვა რამეს უხდიან დემონებს, ეს მხატვრული სახეა, მაგრამ თვითონ საზვერეების პრინციპი მართლმადიდებლური გადმოცემის ორგანული ნაწილია. პუჰალო მწარედ ცდება და სხვებსაც აცდენს, თან კიდევ მილიონ უაზრო სწავლებას ურთავს, მაგალითად სულს სიკვდილის შემდეგ "ძინავსო", ნუ ამაზე იეღოველები ხელს ჩამოართმევდნენ ალბათ და ა.შ.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:15 PM

აუფ ეს რუსული მოაშორეთ თორემ მოვაშორებ

ანუ პუჰალოს მაგალითები გნოსტიკურ წარმომავლობაზე ტყუილია? მოდით განვიხილოთ დეტალურად მე ძალიან დამაფიქრა და არ მინდა შევცდე. . . რა კუთხით უნდა აღვიქვათ საზვერე? საბაჟო? აბა რა?

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 08:33 PM

ბოლოს ერთს ვიტყვი მაპატიეთ მაგრამ ამერიკის ერთერთი იერარქის მამა ლაზარეს შეხედულებებზე უფრო მაღლა ვაყენებ იმ დიდი რუსი წმინდა მამების შეხედულებებს რომლებიც უკვე წმინდანებად არიან შერაცხულნი.მითუმეტეს ჩვენი ეკლესიაც ასე ფიქრობს.დაბოლოს მნათე შენს მიერ დამოწმებულ წმინდა მამების (იოანე დამასკელის )და აშ.გამონათქვამებში სულ სხვა რამეზეა საუბარი და არა იმაზე საზვერეები არ არსებობსო.
ერთიც ლადარიასი და ბასილ კობახიძის მოსაზრებებს რაც შეეხება რომ თქვან 2+2 ოთხიაო მაინც არ დაუჯერებ,რადგანაც მათ ბევრი სისულელე აქვთ ნათქვამი მაგ.მამა ბასილი ამბობს რომ ქალსაც უნდა ქონდეს უფლება გახდეს მღვდელი და აშ.ვინც არ იცით მათი აზრები წაიკითხეთ მათი სტატიები.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:37 PM

სოლომონ მე ისინი მოვიყვანე იოანეს კითხვაზე ვარკვევ შინაარს-საზვერეებზე არაფერს ვამოწმებდი მაგით



არც არავის დაუკნინებია, მაგრამ არგუმენტებს სიმყარე არ აკლია ერთის მხრივ სოტირისიც მართალია...

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 08:38 PM

solomony

და რის საფუძველზე დაარწმუნებ?
მნათე

ამ ბავშვს პროგრესი ეტყობა აზროვნებაში :0
ვაიმე ლა ვუკო ლაააა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:40 PM

ვაიმე შენ ნუ იწონებ ჩემს აზრებს ეგ აქ შავი პიარია

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Nov 30 2006, 08:42 PM

მნათე კარგია თუ მასე ფიქრობ განვიხილოთ მაგრამ მოვერიდოთ სიმკვეთრეს.

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Nov 30 2006, 08:43 PM

მნათე
"ვუნდაღ კინდი" ხალ პილდაპილ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 08:46 PM

ხო მართალი ხარ თავიდანვე წინააღდეგობრივი და აშკარად ტენდენციური საუბარი დავიწყე მე არ შემიძლია წმიდა მამების აზრები დავიწუონო, თუმცაღა ალოგიკიზმს ვერც პუჰალოში ვხედავ. . . .



უთეგენათალე

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Nov 30 2006, 09:27 PM

მე გითხარი ზედმეტად მატერიალისტურად არ უნდა აღიქვა (აი წითელ ხიდთან რომ საბაჟოა მაგალითად ), მაგრამ თვითონ იდეა დემონებისა, რომლებიც სულებს ხვდებიან, ეს უნდა მიიღო. ჰოდა ერთგან თეოფანე დაყუდებული რომ ახსენე, ვერ გავიგე რა კონტექსტში ახსენე, იმიტომ რომ ასეთ რამეს ამბობს: მიუხედავად იმისა რა უაზროდაც არ უნდა ეჩვენოთ ჩვენს "ბრძენკაცებს" საზვერეების იდეა, მაინც ვერ დააღწევენ თავს მათს გავლას. გაიგე? ჰოდა კიდევ იმ ოც გვერდ ციტატებში წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვს რუსების ციტატები კი არ მოჰყავს, მსოფლიო ეკლესიის წმიდანების.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 09:32 PM

მაიცა ჯო, ახლა ეგრე როგორა? ეშმაკები ხვდებიან როგორ ხარო და ეგაა? აშკარად განვითარებულია გადასახადების სისტემა, როდესაც საკუტარი კეთილი საქმეებით უნდა გადააჭარბო ბოროტ საქმეებს. რატომღაც ვივიწყებთ "უკეთუ უსჯულოებისაებრ მომაგო მე უფელო.."-ს. მართლაც როდესაც შევცოდეთ ღმერთს რატომ უნდა გავუზიაროთ ეშმაკებს? ან რატომ უშვებს უფალი იმქვეყნიური საწამებლის არსებობას? რა აზრი აქვს? ან სად არის ეს საზვერე? სამოთხეა თუ ჯოჯოხეთი?

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Nov 30 2006, 10:26 PM

ეჰ, მნათე, გატყობ პუჰალომ მოგწამლა სერიოზულად ამ ყველაფერს მე ვერ აგიხსნი აქ, მაგრამ ხომ გეუბნები მამები ასწავლიან საზვერეების შესახებ (ისწავლე ეს დალოცვილი რუსული და წაიკითხე) და ლაზარე პუჰალომ საერთოდ გაუტია, სულებს სიკვდილის შემდეგ "ძინავთო" და ა.შ.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Nov 30 2006, 10:32 PM

მეგობრებო, ხომ არ სჯობს დისკუსია უფრო მეტი არგუმენტების მოშველიებით გაგრძელდეს?
თორემ მეჩვენება რომ რაღაც არსაითკენ მიდის ეს დიალოგი.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Nov 30 2006, 10:38 PM

მართალი ხარ სერიოზულად დამაეჭვა, მაგრამ მოწამვლას ვერ დავარქმევ სანამ არგუმენტებს არ მოიყვან




მილიარდი შეკითხვა დავსვი, იქნებ მათთვის პასუხის გაცემით დაგვეწყო?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 1 2006, 12:11 AM

ჭეშმარიტებას ღაღადებთ სერ

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 1 2006, 06:37 PM

მოდი ჯერ იმით დავიწყოთ რას ამბობს მიტროპოლიტი მაკარი თავის დოგმატური ღმრთისმეტყველების სახელმძღვანელოში:

Должно, однако, заметить, что, как вообще в изображении предметов мира духовного для нас, облеченных плотию, неизбежны черты, более или менее чувственные, человекообразные, - так, в частности, неизбежно допущены они в подробном учении о мытарствах, которые проходит человеческая душа по разлучении с телом. А потому надобно твердо помнить наставление, какое сделал Ангел преподобному Макарию Александрийскому, едва только начинал речь о мытарствах: "Земные вещи принимай здесь за самое слабое изображение небесных". Надобно представлять мытарства не в смысле грубом, чувственном, а сколько для нас возможно в смысле духовном, и не привязываться к частностям, которые у разных писателей и в разных сказаниях самой Церкви, при единстве основной мысли о мытарствах, представляются различными.

მოკლედ მოგახსენებ შინაარსს: მაკარი ამბობს, რომ სულიერი სამყაროს განხილვისას, ჩვენ, როგორც ხორციელნი, გარდაუვალია რომ არ ვიყენებდეთ მეტ-ნაკლებად უხეშ, ადამიანურ ანალოგიებს და მახასიათებლებს. ასევეა საზვერეთა შესახებ სწავლების განხილვისას. ამიტომ მტკიცედ უნდა გვახსოვდეს ის სიტყვები, რომლებიც მაკარი დიდს უთხრა ანგელოზმა, მიწიერი საგნები აქ აღიქვი როგორც ყველაზე სუსტი გამოხატულება ზეციერი საგნებისაო. ამიტომ საზვერეები უხეშად კი არ უნდა აღვიქვათ, არამედ რამდენადაც შესაძლებელია ეს ჩვენთვის, სულიერი თვალსაზრისით და არ უნდა გამოვეკიდოთ მცირე დეტალებში არსებულ განსხვავებებს რასაც ვხვდებით სხვადასხვა მამებთან და თვით ეკლესიის გადმოცემებში, არამედ მივიღოთ საზვერეების შესახებ ძირითადი იდეა.

დანარჩენს თანდათან დავწერ, დრო რომ მექნება. ამდენ ფრონტზე ბრძოლა არ შემიძლია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 1 2006, 06:40 PM

კაი რაა მე არ ვიბრძვი ქრისტე გვაერთიანებს ასე რომ

მთავარია ერთიანობა, მეორეხარისხოვანია მრავალფეროვნება, ყველაფერში სიყვარული

ახლა ისმის კითხვა, კარგი მივიღეთ რქიანი ურჩხულების ცნება, საზვერეთა "გვირაბისებრი" ფორმა, მაგრამ რა ვუყოთ საგადასახადო სისტემას???? ძალიამ მაინტერესებს ვინ ნახა მაკარი დიდი საზვერეების გავლისას. . .

პოსტის ავტორი: დეკ. ანდრია თარიღი: Dec 1 2006, 06:44 PM

სწავლება საზვერეებზე არ არის ეკლესიის კანონიკური სწავლება. ის არ გამომდინარეობს წმიდა წერილიდან და არის ცდისეული, მიღებულია ცალკეული ადამიანების გამოცხადებით. ეს სწავლება ვერ იქნება სხვა სწავლებების საფუძველი ან არგუმენტი კამათებში. ზოგი ენდობა მას, ზოგი კი – არა. აღსანიშნავია, რომ საზვერეების უარისმყოფელებს შორის ვერ ვხვდებით წმიდანეს (შესაძლოა ჩემი მწირი განსწავლულობის გამო არ ვიცოდე ასეთები). იყო ნახსენები წმიდა თეოფანე დაყუდებული. მაგრამ მისი ნაშრომი "Душа и ангел – не тело, а дух" არ ეხება საზვერეებს, არამედ ანგელოზთა სხეულებრიობას. მასში საერთოდ არ იხსენიება სიტყვა "мытарство". სხვაგან კი წმიდა მღვდელმთავარი თეოფანე წერს:
"Мытарства - это образ частного Суда по смерти, на коем вся жизнь умершего пересматривается со всеми грехами и добрыми делами.
Грехи признаются заглажденными противоположными добрыми делами или соответственным покаянием. Мытарства проходят все умершие, в жизни неоправдавшиеся грешники.
Совершенные только христиане не задерживаются на мытарствах, а прямо светлой полосой восходят на небеса".
იხ. "Наставления в духовной жизни".
როგორც აქედან ჩანს, ეს წმიდანიც აღიარებდა საზვერეების არსებობას.

ზოგი რამ, რაც ნეტარ თეოდორას გამოცხადებაშია მოთხრობილი, თუ პირდაპირ გავიგებთ, მართლაც ბადებს ეჭვს. მაგრამ ის, რაც წერია საზვერეებზე, არის მცდელობა ადამიანისათვის გასაგები სახით სიკვდილისშემდგომი მდგომარეობის აღწერისა. შეიძლება გაუგებრად მოგვეჩვენოს, რას აძლევს ანგელოზი ეშმაკებს. ყოველი ცოდვა და ვნება არის ბოროტის დასაყრდენი ჩვენს სულში, საკვრელი; არის ის, რაც შევიწყნარეთ ბოროტისაგან, რაც არ არის ბუნებრივი ადამიანისათვის, არამედ შემოტანილია ეშმაკის მიერ და საბოლოოდ არის დამატყვევებელი ადამიანის სულისა. ანგელოზი ეშმაკებს აძლევს იმას, რაც ათავისუფლებს ადამიანს ბოროტის ტყვეობისაგან, რაც არ არის ეშმაკის, მაგრამ რაც წვავს მას და არ აძლევს ადამიანზე ბატონობის უფლებას. აქ ნაჩვენებია მოძღვრის და მისი სახით ეკლესიის ლოცვითი შეწევნის სახე. ვერ ვიტყვი მართლა ოცია საზვერე, თუ მეტი ან ნაკლები. ეს არც არის არსებითი. ცოდვების კატეგორიებად დაყოფა პირობითია. ყველა ცოდვა ერთი ცოდვის – ღმთისადმი ურჩობაშის გამოხატულებაა.

ჩვენ ვლოცულობთ მიცვალებულთათვის იმის იმედით, რომ უფალი შეისმენს, მიუტევებს ცოდვებს და მათი მდგომარეობა უმჯობესისაკენ შეიცვლება. და არა მხოლოდ მეორედ მოსვლის ჟამს, არამედ აწვე. ცვლილება კი დროში მდგომარეობის ცვალებადობას გულისხმობს. რა არის დრო – ამაზე ჯერ ვერავის გაუცია პასუხი და ვერც ვერავინ გასცემს. ეს ღმრთის საიდუმლოა. რა მოუვა დროს მეორედ მოსვლის შემდეგ, მხოლოდ ღმერთმა უწყის. ჩვენთვის საწვდომი კატეგორიებით ვერ აღიწერება მერმინდელი ყოფა. ქვეყნის აღსასრულამდე კი დრო აგრძელებს თავის მსვლელობას. დროის პრობლემა უფრო ფილოსოფიურია, ვიდრე საღმრთისმეტყველო და კაცობრივი ცნობისმოყვარეობის ამაო ბრძნობას უფრო გამოხატავს, ვიდრე ღმერთთან მიახლოვების სურვილს.

როცა ვიღებთ რაღაც ინფორმაციას, ძალიან მნიშვნელოვანია დავუკვირდეთ იმას, თუ ვისგან მოდის. ეს საჭიროა იმისათვის, რომ ინფორმაციის მიზანი დავინახოთ, და არა მხოლოდ მისი არსი. რისთვის წერენ ლადარია–კობახიძე? იმისთვის, რომ ჩვენ გადავრჩეთ? ლადარიაზე ვერაფერს ვიტყვი, რადგან გამოჩენისთანავე ოპოზიციონერად მოგვევლინა. კობახიძეს აზროვნება კი მღვდელობამდეც იგივე იყო და მისი ვექტორი არ შეცვლილა. დღეს მაინც ხომ ნათლად ვხედავთ ვინ არის! ძალიან ბევრს ვხმაურობთ მათ მიერ შემოგდებულ თემებზე და ყურადღების მიღმა გვრჩება გადარჩენისთვის უფრო მნიშვნელოვანი საკითხები.

ეკლესიის ცხოვრებაში არის მრავალი მხარე, რომელსაც არ აქვს ბიბლიური საფუძველი. არ წერია ბიბლიაში ხატთა თაყვანისცემაზე, ტაძრების შენებაზე და მათ არქიტექტურაზე (არადა ეს უკვე კანონიკის საკითხებია); არ არის ბიბლიაში ჩამოყალიბებული სწავლება საეკლესიო საიდუმლოებებზე და ვინ მოთვლის კიდევ რამდენი რამ. მაგრამ ეს ყველაფერი ჩამოყალიბდა თანდათან მიწიერი ეკლესიის ცხოვრების მანძილზე. მცდელობა ყველაფრის მხოლოდ ბიბლიით ახსნისა, როცა ეს არ ეხება დოგმატურ საკითხებს – პროტესტანტული აზროვნების თვისებაა. ეკლესიაში არსებობს ზეპირი გადმოცემაც (დღეს უკვე მეტ–ნაკლებად ჩაწერილი), არსებობს ტრადიცია, მამათა მემკვიდრეობა. საზვერეებზე საუბარში შეიძლება მხოლოდ მამათა აზრით ვიხელმძღვანელოთ, მაგრამ ბიბლიით ვერა. აკი ბრძანებს წმინა იოანე ღმრთისმეტყველი, რომ ყველაფერი ვერ დაიწერებოდა.

დაბოლოს მთავარი, რისი თქმაც მინდოდა. რა არის ჩვენთვის ავტორიტეტი ეკლესიაში? რას უფრო ვენდობით ჩვენ? ჩვენი გონებით განჭვრეტილ წმიდა წერილის სიღრმეებს თუ წმიდა მამათა შეხედულებებს?
დღეს მრავალს ეწოდება ღმრთისმეტყველი. მაგრამ ჩვენ გვეშლება ერთმანეთში მამათა მემკვიდრეობის ანალიზი და ჭეშმარიტი ღმრთისმეტყველება. ღმრთისმეტყელებას ვერ ისწავლი აკადემიებსა და უნივერსიტეტებში. იგი ცდისეულია და მხოლოდ მოსაგრე ცხოვრების ადამიანებს ძალუძს მისი წვდომა სულიწმიდის შეწევნით. როცა ჩვენთვის გაუგებარ ან საეჭვო საგანს ეხება საქმე, დავეკითხოთ საეკლესიო ავტორიტეტებს – წმიდა მამებს. ისინი სწორედ ამისთვის აღიარა ეკლესიამ წმიდანებად. საუბედუროდ მწვლებელთა მსგავსად ჩვენ საკუთარი გონების აზროვნების უნარს უფრო ვეყრდნობით და მამებიც უმეტესად საკუთარი შეხედულების გასამართლებლად მოგვყავს, და არა ჭეშმარიტების დასანახად. თუ ეკლესიის არაერთი წმიდანი ცხოვრობდა საზვერეებზე მსგავსი შეხედულებით, იქნებ ღირდეს უფრო მათ ვუსმინოთ, ვიდრე ახლადგამოჩენილ ახალმესტილე ღმრთისმეტყველს (რა წოდებაც არ უნდა ჰქონდეს მას). თუ მხოლოდ კრიტიკული აზროვნებით ვიხელმძღვანელეთ, არ ვენდეთ წმიდანთა ავტორიტეტს, მათ გამოცხადებისეულ ცოდნაში დაეჭვებას შეუდექით, ადვილი წარმოსადგენია რა ვიქნებით. მოდერნისტებს კი გავახარებთ, მაგრამ გვეშველება?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 1 2006, 07:16 PM

უღრმესი მადლობა თქვენს უპატიოსნესობას თხოვნის გათვალისწინებისა და ყურადღებისთვის, დამლოცეთ.

საუბარს შესანიშნავი მიმართულება მიეცით, მაგრამ თავს ვერ მივცემ უფლებას არ დაგისვათ რამდენიმე შეკითხვა ამასთან დაკავშირებით, მითუმეტეს თუ სრულიად ვერ დავკმაყოფილდი ეს კითხვა/კითხვები მართლაც ეშმაკის დასაყრდენად იქცევა ჩემთვის.

დავიწყოთ აქედან, რა შუაშია ეშმაკი ან საერთოდ, რატომ უხდის ანგელოზი "რამეს" ეშმაკს? რატომ ვაძლევთ ეშმაკს როცა შევცოდეთ ღმერთს? ან კარგი საქმეების აწონა რას ნიშნავს, კარგი მივიჩნიეთ რომ სასწორი ალეგორიულია, მაგრამ იმას ვერ ვიტყვით რომ კეთილი საქმეების გადახდაც ალექგორიულია, და თუ კეთილ საქმეებს ვიხდით ბოროტისა წილ, მაშინ როგრ ვცხონდებით? უკეთუ უსჯულოებისაებრ მოგვეგება? ჩვენ ხომ ვერ გვაცხოვნებს ჩვენი საქმეები როგორც გადასახადი, რადგან ისინი მეტისმეტად მცირენი არიან?




მაგრამ ჩვენ ვიცით, რომ სახარების დამამტკიცებელმა კრებამ შეუმცდარობით დაამტკიცა ყველა ის რაც თქვენ ჩამოთვალეთ, პროტესტანტული ალოგიკიზმი აჭარბებს გნოსტიკოსებისას. პროტესტანტებმა ყველაფერი აიღეს ეკლესიისგან, სახარება, სამებისა და დიოფიზიტიზმის დოგმატი და ა.შ და დატოვეს ეკლესია მეტად ალოგიკურია, ნაწილი მიიღო ნაწილი არა, ხოლო გნოსტიკოსები გავიდნენ რა ეკლესიიდან შექმნეს საკუთარი სახარება. . . იკანასკნელი უფრო ლოგიკურად ჟღერს

თუ უარვყოფთ ხატთაყვანისცემას, მაშასადამე უარვყოფთ კრების შეუმცდარობას და თუ კრების შეუმცდარობას უარვყოფთ მაშინ სახარების ჭეშმარიტ წარმომავლობას ეჭქვეშ ვაყენებთ. . . ეს ეხება კანონს მაგრამ საზვერეები როგორც თქვენ აღნიშნეთ არსად არავის დაუკანონებია.





შეიძლება მეტისმეტად ვკადნიერდები, მაგრამ აქაც ჩემი დაცემულობისა და ავადმყოფობისგან გამომდინარე, მიჩნდება კითხვა: სწავლება საზვერეების შესახებ ოფიციალურად ცხადდება X საუკუნის I ნახევარში, ჩემთვის ცოტა უცნაურია რატომ არ ინება ასეთი რამის უფრო ადრე განცხადება უფალმა მაგრამ ეს კიდევ სხვაა, ის ხანა როდესაც "ბასილი ახალის ცხოვრება" იწერება გნოსტიკური ბობოქარის პერიოდია, და ცოტა უცნაური და მეტად მანიშნებელია ხსენებულ ტექსტში თუნდაც ალეგორიულად გნოსტიკური თეზების პოვნა ყველა წმინდანი რომელიც საზვერეებზე საუბრობს (სხვათაშორის ყველა რუსი) ეყდნობა კონკრეტულ სსწავლებას რომლის წარმომავლობა მეტად საეჭვოა. . . ჩვენ ვიცით რომ წმინდანის აზრი მხოლოდ დოქსას ხარისხს ატარებს, ანუ მიღებული კია ეკლესიაში მაგრამ ვერ სარგებლობს აბსოლუტური ჭეშმარიტების ტიტულით, ჩვენ მხოლოდ უნდა ვენდოთ მას. . . ამ ფონზე მე როგორც ექსორიაქმნილ დაცემულ ადამიანს მეპარება ეჭვი საზვერეების შესახებ სწავლების ჭეშმარიტ და ღვტიურ წარმომავლობაზე.


ვერ მოვიტყუები ასე ვფიქრობ თუ ვცდები მიმკურნალეთ.

პოსტის ავტორი: დეკ. ანდრია თარიღი: Dec 8 2006, 06:50 PM

საზვერეები არის გადატანითი სახე იმისა, რაც ელოდება ადამიანს ხორცთან გაყრის შემდეგ (ზოგჯერ კი თვით განსვლის ჟამს). რაციონალური აზროვნებისათვის მართლაც მრავალი რამ შეიძლება იყოს გაუგებარი. მაგრამ აქ არის ალეგორია, და არა მოთხრობა.

რატომ არის შედარებული ეშმაკი მეზვერეს, ალბათ გასაგებია. აქ ლაპარაკია არა სამართლიან ხარკის ამკრეფზე, არამედ უსამართლო და ბოროტ სულზე, რომელიც ცდილობს როგორმე დაისაკუთროს სხვისი (ამ შემთხვევაში ადამიანის სული, რომელიც ღმერთს ეკუთვნის). მას არ სჭირდება ქრთამი, რადგან სული უფრო ძვირფასია. ოქროს ფულის მიცემა ვერ ეტევა ჩვენთვის ცნობილ აღებ–მიცემობის ურთიერთობებში. ამ "ფულით" ვერც მოქრთამავ და ვერც გადაუხდი. ეს ოქრო არის ლოცვითი შეწევნა, რომელიც ათავისუფლებს სულს. ამ ლოცვის ძალა მადლმოსილებაშია. ის, კი არ ეწირება ეშმაკს იმისთვის, რომ მან დააგროვოს და სხვაგან გამოიყენოს, როგორც ჩვენ ვშვრებით ფულთან მიმართებაში, არამედ მიცემა არსი სახე ღმრთის მადლის შეხებისას ბოროტის ძალის განქარვებისა. უფრო მარტივად ვერ ავხსნი. მაგრამ არის კიდევ სხვა განმარტება. ადამიანს, რომელსაც უცდია უკომპრომისო ბრძოლა ვნებებთან და ცოდვებთან, საკუთარი უძლურებით გათანგულს, მიუმართავს მორწმუნეთათვის ლოცვითი შეწევნის მისაღებად, მიუღია ეს შეწევნა და უგრძვნია, როგორ აკლდება ძალა ცოდვას, ეს განმარტება საკუთარ გულში მოეპოვება. მაგრამ ამას მხოლოდ პირადი სულიერი ცხოვრების მაგალითზე თუ შეიმეცნებ.

ხოლო კითხვაზე, რატომ ვაძლევთ ბოროტს, როცა შევცოდეთ ღმერთს, თვით უფალი პასუხობს: " რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისა?" (მთ. 16.26) პირდაპირი გაგებით ჩვენ ვერც ღმერთს მივცემთ ვერაფერს, შეგვიძლია მხოლოდ ვითხოვოთ და ჩვენი ვედრება განვამტკიცოთ საქმით.

მაცხოვარი ბრძანებს, რომ მეორედ მოსვლის ჟამს მოკითხავს ადამიანებს საქმეებისამებრ (მთ. 25.31-46). ეს სიტყვები რომ სწორად გავიგოთ, გავიხსენოთ, რას ბრძანებს წმიდა მოციქული იაკობი: "რაჲ სარგებელ არს, ძმანო ჩემნო, უკუეთუ ვინმე თქუას: სარწმუნოებაჲ მაქუს, და საქმენი არა ჰქონდინ? ნუ ძალ-უც-მეა სარწმუნოებასა ხოლო ცხოვნებად მისა? რამეთუ უკუეთუ ძმაჲ გინა დაჲ შიშუელ იყვნენ და ნაკლულევან მდღევრისა საზრდელისა და ჰრქუას ვინმე თქუენგანმან: წარვედით მშჳდობით, განძეღით და განტეფით, და არა სცეთ მათ საჴმარი ჴორცთაჲ, რაჲ სარგებელ არს? ეგრეთცა სარწმუნოებაჲ: უკუეთუ არა აქუნდენ საქმენი, მკუდარ არს იგი ხოლო." (იაკ. 2,14-17). საქმე მოწმობს სარწმუნობას და ფასობს იმდენად, რამდენადაც არის სარწმუნოებრივი. ღმრთის მორჩილებისათვის ქმნილი საქმეების სიმრავლე არის სარწმუნოებრივი სიმხურვალის გამოვლინება. ამიტომ როცა საუბარია საქმეების აწონვაზე, იგულისხმება ის მდუღარება რწმენისა, რომელიც საქმეებით გამოჩნდა და არა საკუთრივ საქმეები სარწმუნოებრივი მოტივაციის გარეშე.

მხოფლიო კრებები მსჯელობდნენ სარწმუნოებრივი სწავლების სფეროში ფუძემდებლურ აღმსარებლობით საკითხებზე. ამ მსჯელობას მეტწილად პროვოცირებდა დროდადრო არმოცენებული მწვალებლობები. მრავალ ასეთ საკითხს ნაკლებად მოეპოვება ბიბლიური საფუძველი (დამეთანხმებით, ქერუბიმები წამების კარავში არ გვყოფნის ხატთა თაყვანისცემის არგუმენტად). მაგრამ მამები ეყრდნობოდნენ გარდმოცემასაც და ასკეტურ გამოცდილებასაც. საზვერეებზე არ უმსჯელიათ კრებებზე, რადგან ამის საჭიროება არც იყო. წმიდა მოციქულ პავლეს თქმით, ცისქვეშეთში მკვიდრობენ ისინი, ვინც ცდილობენ ჩვენს დაღუპვას (ეფ. 6.12). ზეცად აღსვლისას ისინი უწევენ ადამიანებს წინააღმდეგობას. ეს იცოდნენ ძველმა მამებმაც და ამაზე არავის უდავია. ამის ცოდნა საკმარისი იყო იმისათვის, რომ ადამიანებს ცოდნოდათ, თუ რასთან მოუწევდათ შეხება გარდაცვალების ჟამს. საზვერეების რაოდენობაზე კი არ საუბრობდნენ.

სწავლება საზვერეებზე არ არის ახალი, ან რუსული. წმიდა მღვდელმთავარს ეგანატეს (ბრიანჩანინოვს) წიგნის "О смерти" თავში – "Воздушные мытарства" მოჰყავს მრავალი მოწმობა იმისა, რომ სწავლება საზვერეებზე ჰქონდათ ძველ მამებს და არ არის მეათე საუკუნის ქმნილება.

ის, რომ ბასილი ახლის ცხოვრება გნოსტიციზმის აღზევების პერიოდში იწერება, არ არის არგუმენტი მისი გნოსტიკური წარმომავლობის დასამტკიცებლად. ამაზე შეგვიძლია წავიკითხოთ ბერძენ მიტროპოლიტ იეროთეოს (ვლაჰოსთანაც) წიგნში - http://www.wco.ru/biblio/books/vlahos1/main.htm]

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 8 2006, 07:18 PM

მამაო დამლოცეთ

მაინტერესებს: სახარების ტექსტი ეშმაკისადმი რამის მიცემასთან დაკავშირებით რა შუაშია?
ეგ ტექსტი იმაზე მიანიშნებს, რომ სული იმდენად ძვირფასია, რომ რაში უნდა გავცვალოთ და თუ გავცვლით, განა ისეთს რას მოვიგებთ? აი ამ აზრით არის ეგ ნათქვამი. თან იოანე ოქროპირი და მრავალი სხვა ეშმაკს მანდ არ ახსენებს არანაირი თვალსაზრისით. ეგ მეორედ მოსვლლის კონტექსტშია ნახსენები, რაზეც მოწმობს შემდგომი სტრიქონი:

ибо приидет Сын Человеческий во славе Отца Своего с Ангелами Своими и тогда воздаст каждому по делам его.


ეს მეჩვენება, რომ მთლად ლოგიკური მსჯელობა არაა.
წმინდა წერილში არის მაგალითი არაერთი, როდესაც მიმდინარეობდა ლოცვა ხელითქმნილის პირდაპირ ღმერთის მიმართ. ასევე ვართ ჩვენ, ვლოცულობთ უფლის ხატის პირდაპირ ღმერთის მიმართ. ჩვენ ხატებს თაყვანს არ ვცემთ, არამედ უფრო სწორი იქნებოდა ვთქვათ: პატივს მივაგებთ. თაყვანისცემას კი ღმერთს აღვუსრულებთ. პროტესტანტებმა არასწორად გაიგეს სამწუხაროდ ბიბლია. ხელით ქმნილთა მიმართ პატივის მიგება მრავლადაა ბიბლიაში.

თუ ვცდები,შემისწორეთ
პატივისცემით

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 8 2006, 07:23 PM

დამლოცეთ თქვენო უპატიოსნესობავ. ურრმესი მადლობა პასუხისთვის.

ყოველივე ამის სემდეგ ჩნდება კითხვა, რისთვის უშვებს უფალი ამ დახვეული კიბის არსებობას? ნუთუ მას არ ძალუძს ეშმაკის გარეშე ადამიანის განკითხვა?

პატივისცემით.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 8 2006, 07:30 PM

კიდევ ერთი რამ მამაო:

ონტოლოგიურად ეშმაკი უფრო არარსებულია ვიდრე არსებული, ის არ არის შექმნილი, ის შედეგია თავისუფალი ნების არასწორად წარმართვისა. ამიტომ იბადება კითხვა: განკითხვა რა არის? ადგილი სადაც მსჯავრს გვდებს ეშმაკი, პროკურორი მამა ღმერთია და ადვოკატი იესო? მაგრამ ეს პროტესტანტული სწავლებაა. მე იმას ვამბობ, რომ ეშმაკის რაიმე სახით "გამოყენება" ადამიანის ცხონებისთვის ეკლესიის სწავლების ფარგლებში არ ჯდება.

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 8 2006, 07:36 PM

მნათე, ჯერ ვიდრე საზვერეებზე გადავიდოდეთ, ერთი რამე მაინტერესებს: სულის სხეულთან გაყრის შემდეგ რომ ადამიანის სულს კერძო მსჯავრი ელოდება, ეს თუ გჯერა, და რომ ეს სამსჯავრო განსხვავებულია უფლის მეორედ მოსვლისას საზოგადო მსჯავრისგან? თუ ამაში ეჭვი გეპარება, მაშინ შევეცდები როგორც წმ. წერილიდან, ასევე წმ. მამების ნაშრომებიდან ციტატებით დაგისაბუთო. საზვერეების შესახებ სწავლების მიღება-არმიღება მნიშვნელოვანწილად სწორედ კერძო მსჯავრის შესახებ სწავლების მიღება-არმიღებასთანაა დაკავშირებული. საზვერეები არის ხატოვანი მცდელობა აღწერისა, თუ რა ელოდება სულს სიკვდილის შემდეგ და როგორ მიმდინარეობს კერძო მსჯავრი.

ისე კი საზვერეებისთვის მეათე საუკუნის გნოსტიკური სწავლების ძახილს მოეშვი, თორემ კირილე ალექსანდრიელი არც მეათე საუკუნეში ცხოვრობდა და არც გნოსტიკოსი იყო, რამდენადაც ჩვენ ვიცით

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 8 2006, 07:49 PM

ეს ოდნავ გაუგებარია ჩემთვის მამა ანდრია:

გამოდის რომ ზეცა არის მდგომარეობა სამყაროში? რადგან იქ ასასვლელად ჩვენ უნდა გადავლახოთ ჰაერში არსებული წინააღმდეგობები? ზეცა ხომ სულის მდგომარეობაა (სასუფეველი ცათაი თქვენს შორის არს) და არა ცის ზემოთ არსებული "ადგილი".

ესეც არ მეჩვენება პირდაპირ დაკავშირებული საზვერეებთან, ვინაიდან ის წარმოგვიდგენს სასუფეველს როგორც ადგილს, პარალელია ჯოჯოხეთის შუა საუკუნეების წარმოდგენასთან როგორც დედამიწის შუაგულში განლაგებულ გარკვეულ ადგილოთან.

გაუგებარში ვგულისხმობ პაველ მოციქულის სიტყვების დაკავშირებას საზვერეებთან




ტკბილო, აბა ერთი მოიყვანე ციტატა...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 8 2006, 07:53 PM

რათქმაუნდა (!) თავად ვიხსენიებ მიცვალებულთა სულებს წირვისას, თუ მათ დახმარება არ სჭირდებათ მაშინ ეკლესია ცდომილებაში ყოფილა მე მჯერა, რომ სულს სიკვდილის შემდეგ ელის პირადი მსჯავრი, რომელიც დროებით ადგილს მიუჩენს შენს მიერ ყბადაღებულ "ორ ოთახში"

მაგრამ არ მესმის რა საჭიროა "ოთახში დაბინავებისთვის" საწამებელი მთელი სისტემა და ა.შ რა საჭიროა ეშმაკის ბრალისდება, ან საერთოდ რა შუაშია ეშმაკი, გარდავიცვალე-ლოგიკურად წავალ იქ სადაცა ჯერ არს (მაგრამ არა სამუდამოდ)

კირილეზე რას ამბობდი?

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 9 2006, 05:32 AM

http://rapidshare.com/files/6675316/Kirile.pdf.html

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 9 2006, 06:26 AM

ძალიან კარგი. მაშინ ერთი ლაზარე პუჰალოს აზრებიც წაგეკითხა, რას ფიქრობს ამ საკითხების შესახებ (ინგლისურიდან ან რუსულიდან რომ გითარგმნო, არ მცალია მაგდენი).



საწამებელი სისტემა კი არა, სამსჯავროა



მნათე, მაშინ მითხარი რა საჭიროა სულის იმ "ოთახში" გაგზავნა, სადაც იგი დაცემული ანგელოზებით იქნება გარშემორტყმული? ღმერთი ისე ვერ დასჯიდა ადამიანს? მაგრამ როგორც მიტროპოლიტი მაკარი ამბობს, თუ ამ ცხოვრებაში ხშირად მიუშვებს ეშმაკს უფალი ჩვენივე სარგებლისათვის (1 კორინთ. 5,5: მიცემად ეგევითარი იგი ეშმაკსა სატანჯველად ჴორცითა, რაჲთა სული ცხონდეს დღესა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა), რა გასაკვირია რომ თავისი მართლმსაჯულების აღსრულებისასაც გამოიყენოს ბოროტი სულები. სიმართლე ითქვას ამ ცხოვრებაში ჩვენი უმსგავსო ქმედებით სავსებით ვიმსახურებთ ამას.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 9 2006, 12:10 PM

ხო ვიცი ეგ ნამეტანი მოუვიდა აქ მოყვანილ ნაშრომშიცაა ბლომად ეგეთი აზრები






მაგრამ ეშმაკი როგორღა ხედავს ჩვენს სულს? მას ხომ ჩვენი აზრების გაგებაც არ შეუძლია? თან ეშმაკნი ხომ განსჯამდე ტანჯავენ ადამიანს ? ? ? როგროც აღმოჩნდა ეს ტანჯვა გარდაუვალია, რაც არ უნდა კარგად იცხოვრო (თეოდორა ხომ წმინდანი იყო) უსამართლოდ არ გეჩვენება?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 12 2006, 08:50 PM

კანუდოსელი

სად წერია იქნებ ადგილები მიმითითო განსაკუთრებით ახალი აღთქმიდან..
და კიდევ ხელთქმნლ ხატებისა, ადამიანების გამოსახულების ან უფლისადმი მიმართ ბიბლიურ ადგილებს თუ მოიყვან მადლობას გეტყვი


საინტერესო აზრია...





ამავე დროს არ არის ბიბლიური....



ეს - საზვერეები-არის მითოლოგია და საერთოდ ქრისტიანობასთან არანაირი კავშირი არა აქვს..
მეტიც: ცრუსწავლებაა!!!!

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Dec 13 2006, 03:14 AM

კითხვები და კიდევ კითხვები.მამა ანდრიას მიერ გაცემულმა პასუხმა სრულიად გასცა პასუხი იმ ძირითად კითხვებს რომლებიც წამოჭრილი იყო ამ თემაში,მაგრამ გაჩნდა ახალი კითხვები ახალ საკითხებთან დაკავშირებით.ასე რომ გავაგრძელოთ გარწმუნებთ კითხვები არასდროს დაგველევა.რაც შეეხება იმას რომ ვინმე არ ეთანხმება ამ პასუხებს და იგი მაინც თავის აზრზე დგას და გააჩნია განსხვავებული შეხედულება ეს მისი საქმეა.
მნათე როგორც გატყობ გინდა ყველაფერ შენთვის გაუგებარზე უცებ მიიღო პასუხები,მაგრამ ეს ასე ვერ მოხდება რადგან ეს პროცესი მთელი ცხოვრება გრძელდება გავა ერთი წელი და უფრო მეტს გაიგებ და დაშეიმეცნებ ვიდრე ერთი წლით ადრე იცოდი,მეტ გაუგებარ საკითხს მოეფინება ნათელი და აშ ორი წელი სამი და ასე მთელი ცხოვრება.მე რომ ჩემს ცხოვრებას გადავხედავ ერთი წლის უკან ვხედავ რამდენი რამე არ ვიცოდი.და ალბათ ასე იქნება ერთი წლის შემდეგაც მომავალში.აქ მთავარია ვიცხოვროთ ქრისტიანულად და ვესწრაფოდ მეტად გავიგოთ და აღვასრულოთ უფლის მცნებანი.ვიზრუნოთ სულის სრულყოფისთვის.უფლიც ხომ ასე მოგვიწოდებს იყავით სრულ ვითარცა მამაი ჩემი ზეცათაი არს.ანუ ვისწრაფოთ.ხოლო სხვა ყველაფერს დანარჩენს უფალი მოგვცემს რაც ჩვენთვის საჭირო იქნება.მაგალითად მრავალ პატერიკში მრავალ წმინდა ბერზეა მოთხრობილი(მაგ ლავსაიკონში)რომ მათ საერთოდ არ ქონიათ სახარება წაკითხული და ისე გავიდნენ და ეწეოდნენ უდაბნოში მოსაგრე და განმარტოებულ ცხოვრებას და უფლისა მიერ სულიწმიდის მადლით სულ ზეპირად იცოდნენ სახარება რომ ერთხელაც არ წაუკითხავთ.მაგ მარიამ ეგვიპტელი და აშ.თუ დაგაინტერესებს ლავსაიკონშიც წერია მათზე.
სიკონკრეტისთვის კი ვიტყვი რომ თქვი ბოროტ ძალებს ჩვენი აზრების გაგებაც კი არ შეუძლიათო.აზრების გაგებაც შეუძლიათ და ბევრი სხვა რამაც ისინი ხომ დღედაღამ იმის მცდელობაში არიან როგორმე დაგვაბრკოლონ და უფლის გზას აგვაცდინონ და წუთი და წამიც არ იქნება რომ ამის მცდელობაში არ იყვნენ,მაგრამ უფალი გვიცავს მათგან და თუ არა ჩვენი პირადი ნებით ბოროტებისკენ გადასვლა უფალი დაგვიცავს სიცოცხლის ბოლომდე,როგორც 90 ფსალმუნის ბოლიში წერია.ასპიტსა და ვასილისკოსა ზედა ხვიდოდე ...და აშ.
რაც შეეხება სხვა კითხვებს ამ თემასთან დაკავშირებით მათზე საუბარი შორს წაგვიყვანს

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Dec 13 2006, 03:21 AM

glaxa

შენ გაგაფრტხილეს ერთხელ რომ შენი პროტესტანტული აზრები სხვაგან გადმოაფრქვიეო. და კარგად დაიმახსოვრე რომ ეს არის მართლმადიდებლური ფორუმი.

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 13 2006, 10:46 AM

ალექსანდრე

შენ შემოგევლე შენს სიბრძნეს წინ რომ ვერაფერი უდგება დროჟამმა დაამტკიცა...

ჩემს აზრებს სადაც მინდა იქ გადმოვაფრქვევ და
ასე რომ დამშვიდდი ყველაფერი კარგად არის
აქ პროტესტანტიზმი არაფერ შუაშია...
მაშინ თუ ჩემი ასეთი სეხედულება პროტესტანტულია, ამ ფორუმზე სხვა "პროტესტანტებიც" ყოფილან
და ერთი კითხვა : ამ ფორუმზე წილში ზიხარ?
მგონი ძალიან რთულად არ ვთქვი და გამიგებ

ხომ იცი როგორ პატვივსა გცემ

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Dec 13 2006, 11:31 AM

glaxa

აბა ცოტა გარკვევით ჩამოაყალიბე რისი თქმა გინდა

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 13 2006, 11:39 AM

ალექსანდრე

მეტი გარკვევით როგორღა გითხრა?

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Dec 13 2006, 11:50 AM

გლახა ტრადიციულად ინარჩუნებს სიმშვიდეს
ენა ტკბილად მოუბარია ჩვენი გლახაია

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 13 2006, 11:53 AM

ლილიანა
აი ტოლერანტობისა და მიმტევებლობის განსახიერება..იცოცხლე და გაიხარე..კარგო ქალო ლილიანა..ფორუმის თვალო..
გ ა ი ხ ა რ ე

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 13 2006, 01:37 PM

ალექსანდრე

ასე არ შეიძლება.
გთხოვთ აუხსნათ ბატონ გლახას, თუ რატომ ცდება და არა პირდაპირ იარლიყები მიაკეროთ.
glaxa

ხატთა თაყვენისმემის შესახებ ძალიან დიდი და ვრცელი ნაშრომები არსებობს, რომელთა გაცნობაც არ იქნებოდა შენთვის ურიგო.
თუმცა, ეს თემა არ ეხება ხატმებრძოლეობას, არამედ საზვერეებზეა.

სხვათა მისამართით ვაცხადებ: გთხოვთ მოერიდოთ ოფტოპიკებს და თემის შესახებ ისაუბროთ. თუ ვგამოთქმული აზრის მიმართ არ გაქვს არგუმენტირებული პასუხი, აჯობებს საერთოდ არ გასცეთ ნაჩქარებად პასუხი, კარგად მოამზადოთ, შისწავლოთ საკითხი და ისე უპასუხოთ. მესმის რომ შეიძლება 100% დარწმუნებული იყოთ რომ ადამიანი ცდება, მაგრამ მხოლოდ ასეთი პასუხები: ” ტყულია!”, ”მორჩი უაზრო ლაპარაკს!” და მისთანები არ შეიძლება. თუ7 რატომ ცდება ესა თუ ის ადამიანი, აი ეს გვაინტერესებვს ჩვენს და არა ის, რომ ის ცდება. იმედია მიმიხვდით რაზეც ვსაუბრობ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 13 2006, 04:37 PM

ვუერთდები "ქებათა ქებას ლილიანასი"

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 13 2006, 04:44 PM

KAIROS

ამას ვის ვხედავ პუჰალოზე რას იტყვი?

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Dec 13 2006, 06:11 PM

ბოდიშს ვიხდი, ცოტა გავცხარდი

პოსტის ავტორი: t.l. თარიღი: Dec 13 2006, 06:15 PM

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 14 2006, 10:43 AM

ალექსანდრე

ხომ გითხარი ბევრი წიწაკა არ ჭამო მეთქი!!! ხომ იცი რომ კარგი მინდა შენთვის ...

დათიკო

საზვერეების "ამბავში" მე კი არა მაგრამ ზოგიერთები კი ნამდვილად ცდებიან...
ჩემო დათიკო როგორც ვხვდები შენც საზვერეების არსებობის გჯერა...
არ ველოდი...

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 14 2006, 04:49 PM

glaxa

ასეთი რეპლიკებისგან თავს თუ შევიკავებთ კარგი იქნება.

შენ რა იცი მე რისი მჯერა?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 14 2006, 08:54 PM

დათიკო
ურაააააა..არა გჯერა....
არა დათიკო მე მართლა არ ვიცი..უბრალოდ ეგრე გავიგე...

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 14 2006, 09:13 PM

glaxa

ნუთუ სადმე დავწერე ჩემი დამოკიდებულება ამ საკითხთან დაკავშირებით?

პოსტის ავტორი: t.l. თარიღი: Dec 14 2006, 09:16 PM

იქნებ ეხლა გაგვიმხილო?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 14 2006, 09:23 PM

დათიკო

დათიკო აი ახლა გეკითხები: შენი აზრით არსებობს თუ არა საზვერეები?

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 14 2006, 09:27 PM

ნამეტანი მატერილისტურად ახდენთ თქვენ არა მარტო საზვერეთა არამედ ბევრი სხვა რამის სწავლების ახსნას. ზოგს ეს ოთახების სახით აქვს წარმოდგენილი ზოგს კი გვირაბების. არადა სულიერ დონეზე სრულიად განსხვავდება ეს ჩვენი წარმოდგენებისგან.
საზვერეებზე ხატოვანი ნაამბობის შესახებ მიტრ. მაკარი ნაშრომში „მართლმადიდებლური დოგმატური ღვთისმეტყველება“ შენიშნავს: „მტკიცედ უნდა გვახსოვდეს დარიგება, რაც უთხრა ანგელოზმა ღირს მაკარი ალექსანდრიელს, როცა მან საზვერეებზე დაიწყო საუბარი: „აქ მიწიერი სახეები ზეციურის ყველაზე მკრთალ ასახვად ჩათვალე“. გვმართებს საზვერეების გავლას შეძლებისდაგვარად მივანიჭოთ ის სულიერი დატვირთვა, რაც მეტ-ნაკლებად გრძნობადი, ანთროპომორფული მახასიათებლებით არის დაფარული“.

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 14 2006, 09:29 PM

დათიკო
გმადლობ გაზიარებისათვის ...გასაგებია თქვენი აზრი ბატონო დათიკო

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 14 2006, 11:02 PM

ოთახები თუ თქვენ "ნამეტანი მატერიალისტურად" გესმით, მაშინ თვითონ გჭირთ ის, სხვას რაც დააბრალეთ ახლა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 14 2006, 11:06 PM

როგორ შეურაცხყვეს შენი უკვდავი მაგალითი, გვერდზე თემიდან

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 14 2006, 11:09 PM

ჩემი არა, მამა ლაზარესი, რომელიც ბ-ნმა ედიშერ ჭელიძემაც არ უარყო

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 20 2006, 12:44 PM

მოიცა, მოიცა, ე.ი. ოთახები არ არის მატერიალური გაგება სულიერისა? მაშ მართლა ოთახები და დარბაზებია ( კიბეები, ფანჯრები, რავი იქნებ ლიფტიც... )?

იდეაში ვეთანხმები დათიკოს ს

ასევე ვთვლი
1)საზვერებიის შესახებ სწავლება დოგმატი არ არის
2) თუმცა არაფერია შიგ მიუღებელი
3) და თუკი ეკლესია ღებულობს სწავლებას საზვერეთა შესახებ, მაშინ მხოლოდ მისი სულიერი გაგებით, ანუ შეიძლება ვთქვათ, რომ აქაც სიმბოლიკის ენითაა გამოხატული სულიერი მდგომარეობები ( ანუ როგორც ჯოჯოხეთი - "ცეცხლის ტბა" და ანგელოზი "ფრთებიანი"... და ა.შ.)




მაპატიე დაგვიანებისათვის,გვერდზე თოფიქში დავკავდით, ჩვილებს ჯოჯოხეთში არ ვუშვებდით

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 20 2006, 01:16 PM

KAIROS

ზუსტად მასეა
ასევე ანგელოზთა იერარქიის საკითხი და კიდევ ბევრი რამ.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 01:25 PM

იქნებ დრო გამონახოთ და პუჰალოს თვალი გადაავლოთ?


http://religion.ge/pictures/magazines/3-4.pdf

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 20 2006, 03:30 PM

საინტერესოა, მხოლოდ გრიგოლ თრაკიელის წყარო არსებობს საზვერეთა შესახებ?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 03:33 PM

როგორც აღნიშნავს, ამას ეყრდნობა სხვა დანარჩენი. . . მე სიმონმა მითხრა წაიკითხეო

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 20 2006, 07:34 PM

და წეჟოლაია კარტინა..ისევ ზღაპრები გვიზიდავს როგორც ჩანს...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 20 2006, 07:37 PM

ძალიან მეცნიერულადაა ყველაფერი გადმოცემული დ შესაბამისად ძალიან დიდი შრომა დაჭირდება იმას, ვინმემ რომ ამ კაცის მოსაზრება უარყოს...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 07:38 PM

ხოდა ამდენი ხანია მაგას ვყივი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 20 2006, 07:48 PM

კი, მაგრამ, არის რაღაც, რასაც ვერ ვღებულობ, ჯერ ერთი ის რომ იქ დაიბეჭდა, სადაც დიდი სიყვარულით არ ხარობენ ჩვენი ეკლესიის მიმართ, მეორეც შეიძლება მართლაც რაღაც გნოსტიკურის გავლენა იყოს ამ სწავლებაში, მაგრამ ასე ხელაღებით მთლიანად უარყოფა და ირონიული წერა, რა ვიცი, მგონი მარტო პუჰალო, უნდა იყო ტვინით რომ გაბედო...



ჯერჯერობით, მგონი ამ აზრის გატარება იქნება წინ გადაგმული ნაბიჯი, მერე იკვლიონ და ნახონ თუ სწორია პუჰალო, მაშინ დაუჯერონ, მაგრამ ჯერ ეს ვიცოდეთ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 07:48 PM

გეთანხმები, მეც ამას ვამბობ, ერთი ხელის მოსმით ნაგავში მიბრძანება მხოლოდ იმიტომ რომ ლადარიამ გამოაქვეყნა არ ღირს....

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 20 2006, 09:19 PM

ცხადია არა. ერთ-ერთ წინა პოსტინგში ლინკი რომ დავდე, იქ კირილე ალექსანდრიელი წერს საზვერეების შესახებ. ნუ სხვა მამებიც ცხადია, ათანასე, ეფრემ ასური და ა.შ. თუ მიტროპოლიტ მაკარის დოგმატიკა გაქვთ წაკითხული, ეგ როგორ ვერ ნახეთ?

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 20 2006, 09:42 PM

Sotiris

მეც ეგრე მგონია რომ მხოლოდ ეს წყარო არ იქნებოდა.
ტავად პუჰალო ამბობს რომ ამ წყაროს გამოყენებით გავრცელდა შემდგომ ეს სწავლება, რაშიც მე ეჭვი მეპარება.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 09:43 PM

მაგრამ პუჰალო არც თუ უვიცი ჩანს

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Dec 21 2006, 06:05 PM

მე მჯერა საზვერეების არსებობის.
რატომ, ამას ვერ დავასაბუთებ.

ის წიგნიც წაკითხული მაქვს, სადაც თეოდორა გრიგოლს ძილში უყვება გარდაცვალების მომენტის, საზვერების გავლის და "იქაური ამბების" შესახებ.

სიმართლე გითხრათ , შინაგანად ძალიან მისაღები აღმოჩნდა ჩემთვის ეს.
მეტად დამაფიქრა საკუთარ საქციელზე.

ეჭვიც კი არ გამჩენია აქამდე სზვერეების არარსებობის შესახებ. რატომ, მაგაზე საუბარი რატომღაც არ მინდა.

უბრალოდ ამ წიგნმა ნამდვილად რაღაც კარგი მომიტანა. მეტად დავფიქრდი.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Dec 22 2006, 06:13 PM

არც ის წმინდა მამები არიან უვიცები და პუჰალოზე მეტი სულიერი და გონიერი სიბრძნეც მასზე მეტი ჰქონდათ.

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 22 2006, 06:22 PM

საზვერეები-მითი თუ რეალობა?

მითი!!!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 22 2006, 07:10 PM

მთავარეპისკოპოსს ამას ეტყოდი პირისპირ?

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Dec 23 2006, 09:50 PM

”ხმითა გალობისათა და სურვილითა სულისათა გევედრებით, ღმრთივსანატრელო მამაო, მამისაგან ზეცათასა გვითხოვე, რათა ხელი წყალობისა აღგვიპყრას და ხელთაგან ჰაერისმცველთასა გვიხსნას.” (ანტონ მარტყოფელის პარაკლისი)


”ხოლო საშინელსა ჟამსა სულისა ჩუენისა განსლვისასა შემწე გუეყავნ რათა დაუბრკოლებელად განვლოთ საზვერენი ჰაერისმცველთანი, ლოცვათა შენთა მიერ გვიხსენ ჩუენ საუკუნოჲსაგან განკითხვისა, ეგრეთ გვფარვიდეს წყალობა ღმრთისა დაუსრულებელთა საუკუნეთა უკუნისამდე. ამინ.” (ბარძიმი შეუსმელის დაუჯდომელი)

”ჰოჲ უნეტარესო მამაო შიო, ლოცვითა შენითა გჳჴსნენ ჩუენ ყოვლისა ბოროტისაგან და სატანისა მახეთაგან, ჰაერისმცველთაგან და საზუერეთა, ცეცხლისაგან გეჰენიისა. ბოროტთა სულთაგან შეპყრობილთა მკურნალო, გჳჴსნენ ხილულთა და უხილავთა მტერთაგან... ” (შიო მღვიმელის დაუჯდომელი)

”მომეახლენით და ხელი მოეცით უბადრუკსა სულსა ჩემსა, ნუმცა ჰსძლევს სასწორი ცოდვათა ჩემთა განუცდელსა მას ზღვისა ღვთისა მოწყალებასა. იხსენით სიკვდილისაგან შეძრწუნებული სული ჩემი, მიხსენით ჰაერის მცველთა ხელისაგან, ცეცხლისა უნივთოისა მაგის ღვთისა მიახლებისა შემწირველობისა თქვენისათა...” (ლოცვა ბოროტთა გულის-სიტყვათათვის,
ორშაბათსა დილას შემდგომად ძილისა)

მნათე, აბა ამ ლოცვებში რა ჰაერისმცველებზე და საზვერეებზეა საუბარი?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 24 2006, 02:01 PM

ეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეჰ

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Dec 24 2006, 04:21 PM

გლახა მე მგონი ბერდები
რაღაც უიმედოთ ოხრავ ბოლო პერიოდია

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Dec 24 2006, 07:08 PM

ლილიანა

მართალია

პოსტის ავტორი: lado s თარიღი: Dec 25 2006, 12:16 AM

მათთვის, ვისაც უყვარს წმიდა მამები და მათ აზრებს საკუთარ ეჭვებზე მაღლა აყენებს
წმ. შიო მღვიმელის ცხოვრება
(ერთ-ერთი უძველესი ტექსტი, სავარაუდოდ დაწერილია VII ს. )

ხოლო მოძღურისა მისისა იოანესთვის ვიტყოდით. ხოლო ნეტარი მამაი ჩუენი იოანე დაბერდა ქუაბსა მას შინა და აღასრულა სრბაი თვისი მრავლითა ღუაწლითა და იწყო მოკლებად და მოუწოდა მოწაფეთა რომელთამე და თათს (თადეოზს), რომელი იყოფებოდა ქუეშე მთასა მას და ელია დიაკონსა და ჰრქუა: “შვილნო, ჟამი აღსასრულისა ჩემისა მოწევნულ არს და მივალ უფლისა ჩემისა და ფრიად მეშინის ჰაერის მცველთაგან, რამეთუ საზარელ არიან, დააყენებენ სულსა, რათა არა აღვიდენ სასუფეველად და ამას თქუენცა მოელოდეთ, შვილნო ჩემნო საყვარელნო, და აწვე განაკრძალენით თავნი თქუენნი და ჩემთვის ილოცევდით და ვინმცა გვიხსნნა ხელთაგან მათთა, გარნა ღმერთმან, რომელმან მოავლინა ძე თვისი, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და მან განმათავისუფლნა სიკუდილისაგან და ყოვლისა საეშმაკოისა ვნებისა, გარნა იგინი ოდენ, რომელნი მხურვალითა გულითა შეუდგენ და სიწმიდით ჰმსახურებდენ მას. და ამისთვის გევედრები, რათა სიწმიდით და სიმართლით ვიქცეოდით”.
(ასურელ მამათა ცხოვრებათა არქეტიპები, გვ. 34, თბ. 1928)

წმ. ათანასე დიდი (IV ს.)
წმ. ანტონი დიდის ცხოვრება
აღდგა ოდესმე (წმ. ანტონი) და ილოცვიდა ცხრა ჟამს და აგრძნა თავისა თვისისაი, რამეთუ აღიტაცა გონებითა, და საკვირველ ესე იყო: მდგომარე ხედვიდა თავსა თვისსა, ვითარცა გუამსა გარეშე იპოვა, და ვითარცა ზე ჰაერთა წინა-ვინმე-უძღოდეს მას. და მერმე იხილნა მწარენი და ფიცხელნი ჰაერთა ზედამდგომარენი, და უნდა დაბრკოლებაი მისი, რაითამცა გარე არა წარხდა მათ, ხოლო რომელნი-იგი წინა-უძღოდეს მას, შეჰრისხნეს მათ. ესენი სიტყუასა მოჰხდიდეს მათ, ნუმცა უკუე თანამდებ რაიმე იყოს მათა. უნდა მათ სიტყვისა ყოფაი შობითგან მისით. აყენებდეს ანტონის წინამძღუარნი იგი და ეტყოდეს მათ, რამეთუ შობითგანნი იგი (ცოდვები) უფალმან ახოცნა, ხოლო ვინაითგან მონაზონ იქმნა და აღუთქუა ღმერთსა, ჯერ-არს სიტყვის-ყოფაი. მაშინ შეასმენდეს და ვერარაი ამხილეს... და მოიხსენა (ანტონიმ), რამეთუ ესე არს, რომელი თქუა მოციქულმან, ვითარმედ მთავრისა მისთვის ხელმწიფებისა ჰაერთაისა, რამეთუ: ამას ზედა აქუს მტერისა მის ხელმწიფებაი ბრძოლად და განცდად და დაბრკოლებად თანა-წარმავალთა. ამისთვისცა უფროისღა ამცნებდა: აღიღეთ თქუენ საჭურველი ღმრთისაი, რაითა შემძლებელ იქმნნეთ წინა-აღდგომად დღესა მას ბოროტსა, რაითა არა აქუნდეს სიტყუად ჩუენდა ბოროტი მტერსა და ჰრცხუენეს.
(მამათა ცხორებანი, გვ. 40, თბ. 1975)

ლეონტიოს ნიკოპოლელი (VI-VII სს.)
წმ. სვიმეონ სალოსის ცხოვრება (VI ს.)
წმ. სვიმეონის ლოცვა გარდაცვლილი დედის სულისთვის
უფალო, რომელმან შეიწირე შესაწირავი აბრაჰამისი და მსხუერპლი იგი იეფთაესი და შესაწირავი აბელისი არა უგულებელს-ჰყავ და სამოელის მიერ ანა წინაწარმეტყველად გამოაჩინე, შენვე, უფალო, ჩემ მიერ, მონისა შენისა, შეივედრე სული დედისა ჩემისა კურთხეულისაი... აწ გევედრები, მეუფეო, მოუვლინე მას ანგელოზი მშვიდობისაი, რომელმან დაიცვეს სული მისი სულთაგან არაწმიდათა და მხეცთა მათგან, რომელნი არიან ჰაერთა ზე, რომელთა არა აქუს წყალობაი და ისწრაფიან, რაითა შთანთქნენ ყოველნი, რომელნი თანა-წარჰვიდოდიან...

წმ. სვიმეონ სალოსის ანდერძი
...და უწყოდე (იოანე), რამეთუ შენცა ადრე წარჰყავ ღმერთსა ამიერ სოფლით. არამედ რავდენ შეუძლო, მოსწრაფე იყავ სულისა თვისისა ცხორებასა, რაითა შეუძლო განრინებად ყოველთაგან საფრხეთა მტერისათა, რომელნი არიან ჰაერთა ზე. ხოლო უფალი მეწამების, რამეთუ დიდსა ზრუნვასა შინა ვარ, ვიდრემდის განვვლე იგინი და განვაგდო ჩემგან ურვაი მათი, რამეთუ ესე არს დღე იგი ჭირისაი, რომელსა მოციქული იტყვის...
(მამათა ცხორებანი, გვ. 310, თბ. 1975)

წმიდა ისაია განდეგილი (VI ს.) _ “სათნოთმოყვარების” ერთ-ერთი ავტორი გვასწავლის, რომ “ქრისტიანებს ყოველდღიურად თვალწინ უნდა ედგათ სიკვდილი და იმაზე უნდა ზრუნავდნენ, თუ როგორ გავლენ სხეულიდან და როგორ გაივლიან წყვდიადის ძალთა შორის, რომელნიც ჰაერში დაგვხვდებიან” (სიტყვა 5,22); “როცა სული სხეულიდან გავა, მას ანგელოზები მიაცილებენ, ხოლო მის დასაბრკოლებლად ბნელი ძალები გამოდიან, რომლებსაც ამ სულის შეპყრობა და წამება სურთ, რათა სათავისო რამ ჰპოვონ მასში” (სიტყვა 17).
წმიდა ისიხი იერუსალიმელი ხუცესი (VI ს.) გვასწავლის აგრეთვე, რომ “მოატანს ჩვენი სიკვდილის ჟამიც, მოვა იგი და ვერსად წავუვალთ. და ნეტავ მაშინ ამასოფლისა და ჰაერის მთავარმა, რომელიც უნდა შემოგვეყაროს, ჩვენი მხოლოდ უმნიშვნელო ცოდვები ჰპოვოს და ვერ შეძლოს ჩვენი მხილება” (სიტყვა 17).
წმიდა გრიგოლი დიოლოღოსი (604 წ.) სახარებაზე თავის საუბრებში წერს: “ღრმად უნდა დავუფიქრდეთ, თუ რა საზარელი იქნება სიკვდილის ჟამი, როგორ შეძრწუნდება სული, როგორ გაიხსენებს ყველა ბოროტებას და ძრწოლა ექნება მსაჯულისა. მაშინ ბოროტი სულები მიცვალებულებს წარმოუდგენენ ყველა ცოდვას, რომელზეც თავად უბიძგებდნენ, რათა შემდეგ ეწამებინათ თავიანთი თანამონაწილე ადამიანის სული. მაგრამ მხოლოდ ცოდვილ სულებზე რატომ ვსაუბრობ, როდესაც ბოროტი სულები რჩეულ გარდაცვლილებსაც ეცხადებიან და მათშიც ეძიებენ სათავისოს, თუკი რამ ჩაუდენიათ? ადამიანთა შორის მხოლოდ ერთი იყო, ვინც უწინარეს თავის ტანჯვისა უშიშრად სთქვა: “არღარა მრავალსა ვიტყოდი თქუენ თანა, რამეთუ მოვალს მთავარი იგი ამის სოფლისაი და ჩემ თანა ჰპოვოს არარაი” (იოან. 14,30) (სიტყვა სახარებაზე, 39. ლუკა 19,42-47; ეპისკოპოსი ეგნატე, ტ. 2. გვ. 278).
წმიდა ეფრემ ასური (373 წ.) სიკვდილსა და საზვერეებში სამსჯავროს ამგვარად აღწერს: “როდესაც საზარელი მხედრობა მოდის, როცა ღვთაებრივი სულისამომხდელები უბრძანებენ სულს სხეულიდან გასვლას და როცა ძალით მიგვიტაცებენ და მიგვიყვანენ გარდუვალ სამსჯავროდ, მაშინ მათი მხილველი საბრალო ადამიანი... ერთიანად ძრწის, თითქოს მიწა იძრაო... და ღვთაებრივ სულისაღმწოდებლებს აჰყავთ სული ჰაერში, სადაც საძაგელ ძალთა ქვეყნისმპყრობელი მთავრობა და ხელისუფლება დგას. ესენი არიან _ ჩვენი ბოროტი შემასმენლები, საზარელი მსჯავრმდებელნი, მეზვერეები, ცოდვების აღმრიცხველნი; ისინი გზაზე ხვდებიან ადამიანებს და აღურიცხავენ ახალგაზრდობასა თუ ხანდაზმულობაში ნებით თუ უნებლიეთ ჩადენილ ცოდვებს, რომელნიც სიტყვით, საქმით ან ფიქრით აღასრულეს. დიდი შიში და ძრწოლა შეუდგება იქ უბადრუკ სულს. აუწერელ ტანჯვას განიცდის იგი იქ, გარშემორტყმული აურაცხელი მტრებით, რომლებიც ცილს დასწამებენ, რათა ზეცად აღსვლასა და სასუფევლის დამკვიდრებაში დააბრკოლონ ადამიანის სული, მაგრამ წმიდა ანგელოზები აღიპყრობენ და განარიდებენ მათ” (წმიდა ეფრემ ასური, თხზ. კრებ. მოსკოვი, 1882 წ., ტ.3, გვ. 383-385).
ძველ მამებს შორის საჰაერო საზვერეებზე ყველაზე საფუძვლიანად გადმოგვცემს წმიდა კირილე ალექსანდრიელი ( 444 წ.) თავის მოძღვრებაში _ “სიტყვა სულისა განსვლაზე”, რომელიც ყოველთვის ერთვოდა იმ სლავურ ფსალმუნებს, რომლებიც ღვთისმსახურებისას გამოიყენებოდა. სხვა დანარჩენთან ერთად, წმიდა კირილე ამ “სიტყვაში” ამბობს: “როგორი შიში და ძრწოლა მოგელის სიკვდილის დღეს, სულო ჩემო, ოდეს იხილავ საზარელთა და საკვირველთა, სასტიკთა და უწყალოთა, ურიცხვთა მათ დემონთა, რომელნიც წარმოდგებიან, ვითარცა ბნელი ეთიოპელნი. და რამეთუ ხილვაცა ოდენ მათი ყოველ სატანჯველზე უფრო საშინელია. შფოთავს და ძრწის სული და მწუხარებით მილტოლვილი ღვთის ანგელოზებთან ცდილობს დამალვას, ხოლო ანგელოზთა მიერ პყრობილი განვალს შორის საჰაერო საზვერეთა, რომელნიც აბრკოლებენ მას: რადგან ყოველი საზვერე მის ცოდვას წარმოაჩენს... რადგან სულის ყოველი ვნება და ყოველი ცოდვა მეზვერეთა და მტანჯველთა მისთა აღრაცხული აქვთ”.
წმიდა კირილემდე და მის შემდგომაც მრავალი წმიდა მამა საუბრობს ან იხსენიებს საზვერეებს. ზემოხსენებულ საეკლესიო დოგმატიკის ისტორიკოსს მრავალი მათგანის ციტატა მოჰყავს და დაასკვნის: “საზვერეებზე სწავლების ასეთი გამუდმებული და ყოველმხრივი გავრცელება ეკლესიაში (განსაკუთრებით კი მეოთხე საუკუნის მოძღვრებს შორის) უცილობლად მოწმობს, რომ მათ იგი წინა საუკუნეების მამათაგან გადმოეცათ და მოციქულთა გადმოცემაზეა დაფუძნებული” (მიტროპოლიტი მაკარი მოსკოველი, “მართლმადიდებლური დოგმატური ღვთისმეტყველება”, ტ. 2, გვ. 535).

ეპისკოპოსი ეგნატე არ იცნობდა იმ მრავალრიცხოვან ადრეულ, დასავლურ მართლმადიდებლურ წყაროებს, რომლებშიც მრავლად მოიპოვება საზვერეების აღწერა და რომლებიც არ იყო თარგმნილი ბერძნულ ან რუსულ ენებზე. როგორც ჩანს, სახელწოდება “საზვერეები” აღმოსავლური წყაროებით შემოიფარგლება, მაგრამ დასავლეთის წყაროებში აღწერილი “რეალობა” მას შეესატყვისება.
მაგალითად, წმიდა კოლუმბამ, რომელმაც შოტლანდიაში იონას კუნძულის მონასტერი დააარსა ( 597 წ.), თავის სიცოცხლის მანძილზე მრავალგზის იხილა ჰაერში დემონთა ბრძოლა მიცვალებულთა სულებისათვის. ამის შესახებ წმიდა ადამნანი მოგვითხრობს (704 წ.) მის მიერ აღწერილ წმინდანის ცხოვრებაში, რომელთაგან ერთ-ერთი შემთხვევა გადმოგვცემს შემდეგს:
ერთხელ წმიდა კოლუმბამ მოუხმო თავის მონაზვნებს და უთხრა: “შევეწიოთ ლოცვით აბბატ კომგელის მონაზვნებს, რომლებიც ახლა ტბაში იხრჩობიან, რადგან ამ წუთას ისინი ჰაერში ბოროტ ძალებს ებრძვიან, რომლებსაც მათთან ერთად დასახრჩობად განწირული უცხოელის სულის შეპყრობა სურთ”. ლოცვის შემდეგ წმიდა კოლუმბამ თქვა: “მადლობდით ქრისტეს, რადგან აწ წმიდა ანგელოზები შეეწიენ ამ წმიდა სულებს და ის უცხოელი დემონებისგან გამოიხსნეს ”.
წმიდა ბონიფაცი, ანგლო-საქსონელი “გერმანელთა მოციქული” (VIII ს.) ერთ-ერთ თავის წერილში გადმოგვცემს ამბავს, რომელიც თავად მოისმინა უინლოკში იმ ბერისგან, რომელიც მოკვდა და რამდენიმე საათის შემდეგ კვლავ მობრუნდა ამქვეყნად. სხეულიდან გასვლის შემდეგ ეს ბერი “ისეთმა ბრწყინვალე ანგელოზებმა წაიყვანეს, რომ მათი მზერაც კი არ შეეძლო..”. “ზემოთ, ჰაერში ამიყვანესო”... თქვა მან და შემდეგ მოჰყვა, რომ სხეულს გარეთ მისი ყოფნის დროს იმდენად ბევრმა სულმა დატოვა თავისი სხეული და იქ მოგროვდა, სადაც თვითონ იყო, რომ ბერს მოეჩვენა, თითქოს ისინი დედამიწის მთელ მოსახლეობას აღემატებოდნენ. მან თქვა აგრეთვე, რომ იქ ბოროტი სულების ხროვა იყო და ზეციურ ანგელოზთა დიდებული დასი და, რომ ბოროტ სულებსა და წმიდა ანგელოზებს შორის გაცხარებული დავა იყო სხეულიდან გასული სულებისთვის, რომლებსაც დემონები ბრალს სდებდნენ და ამძიმებდნენ მათ ცოდვებს, ხოლო ანგელოზები უმსუბუქებდნენ სულებს ცოდვების ტვირთს და ასახელებდნენ მათი ცოდვების შემამსუბუქებელ გარემოებებს.
ბერს ესმოდა, როგორ კიოდა მის წინააღმდეგ ყოველი ცოდვა, ბავშვობიდან მის მიერ აღსრულებული, რომელიც მას აღსარებაში არ ეთქვა, ან დაავიწყდა, ან ცოდვად არ შერაცხა. ყოველი ცოდვა თავის ხმით ყვიროდა და ადანაშაულებდა მას^ ყველაფერი, რაც კი მთელი ცხოვრების მანძილზე ჩაუდენია და აღსარებაში არ უთქვამს ან რაც მას ცოდვად არ მიაჩნდა _ ახლა ეს ყველაფერი საზარელი სიტყვებით მის წინააღმდეგ ყვიროდა. ბოროტი სულებიც ამგვარადვე აღურიცხავდნენ, უსაბუთებდნენ ცოდვებს, ბრალს სდებდნენ და მისგან ჩადენილი ცუდი საქმეების დროსა და ადგილსაც უსახელებდნენ... და აი, კაცთა მოდგმის ამ ოდინდელმა მტრებმა თავი მოუყარეს და ჩამოუთვალეს ბერს ყველა მისი ცოდვა, ბრალი დასდეს და მასზე თავიანთი უცილობელი ძალაუფლება გამოაცხადეს. “მეორე მხრივ კი, _ თქვა ბერმა _ პატარა, უბადრუკი სათნოებანი, რომელნიც უმნიშვნელო და არასაკმარისი მქონდა, _ ჩემს სასარგებლოდ მეტყველებდნენ... და ეს ანგელოზები თავიანთი უსაზღვრო სიყვარულით მიცავდნენ და მეწეოდნენ; ხოლო სათნოებანი, ძალიან გაზრდილნი, გაცილებით დიდად და მშვენივრად მეჩვენებოდნენ, ვინემ ოდესმე შემეძლო აღმესრულებინა ჩემი საკუთარი ძალით.
(წიგნიდან: მღვდელმონაზოვი სერაფიმე როუზი, სული გარდაცვალების შემდეგ, თბ. 2006)

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Dec 25 2006, 12:22 AM

საინტერესოა...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 25 2006, 12:25 AM

ძალიან საინტერესოა ლაზარე რაღას ყვირის აბა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 26 2006, 01:31 PM

ლადოს სალამი!

ვაჰ, აბა ერთ კარგ მოაზროვნესაც გაუმარჯოს!
ნამდვილად არ ვნანობ აქ რომ შემოვედი, მოკლედ, არის ხალხი, არის და ცოტა მოთმინებითაც თუ ავიტანთ ერთმანეთს,დამიჯერეთ, წავადგებით საკუთარ თავსაც და საერთო საქმესაც...

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 26 2006, 02:44 PM

lado s
კეთილი იყოს შენი ნიკი ამ ფორუმზე

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 26 2006, 10:09 PM

ეეე, შენ გგონია ეგენი არა აქვს წაკითხული საფრთხობელას პუგალოს? სწორედ სერაფიმე როუზის წინააღმდეგ წერდა.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 26 2006, 10:25 PM

Sotiris

არ გეკადრება მთავარეპისკოპოსის ასე მოხსენიება.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 2 2007, 04:15 AM

და როუზი რა წმიდანია?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 2 2007, 04:30 AM

სოტირის, არ გვინდა ეს გადარეული სქიზმატი როუზი

პოსტის ავტორი: lado s თარიღი: Jan 3 2007, 06:19 PM

საღამო მშვიდობისა, ძმაო, კანუდოსელო. გისურვებ სიყვარულში და რწმენაში გაძლიერებას და კიდევ მთელი გულით გისურვებ, ამ ფორუმის წევრთაგან სასუფეველში ყველაზე მეტად შენ განდიდებულიყავი.
პირველ რიგში შენ, კაიოროსს (თუ ესეც შენ არა ხარ) და გლახას მინდა ძმური სიყვარულით გითხრათ, რომ ამ ფორუმს ბევრი ჭეშმარიტების მაძიებელი ადამიანი კითხულობს და სასულიერო პირების, (თუნდაც მათ აზრებს არ ვიზიარებდეთ), უპატივცემულო, ცინიკური, აგდებული მოხსენიება მორწმუნეთა მიერ ამ ხალხს (მაძიებლებს) კარგს არაფერს ეტყვის ჩვენს სარწმუნოებასა და ეკლესიაზე. ხომ ცნობილია, რომ ადამიანზე უპირატესად ზნეობა, სულის სიმშვიდე და სიყვარული ახდენს გავლენას, ამის შემდეგ კი ცოდნა, მჭევრმეტყველება და ყველაფერი დანარჩენი. აბა ჩვენ თვითონ თუ არაფერი გვაქვს და ჩვენი სულიერი ლამპრები თუ დაშრეტილია, სხვას რაღა უნდა მივცეთ, როგორ გავუნათოთ ბნელი. არავის ესწავლება, რომ სიყვარულის გარეშე ყველაფერი მკვდარი და უსარგებლოა.
ახლა რაც შეეხება შენს მიერ მღვდელმონაზონ სერაფიმე როუზის აგდებულ მოხსენიებას. დავიწყებ იმით, რომ მამა სერაფიმეს წიგნების გამავრცელებლები, მთარგმნელები, ლოცვა-კურთხევის მიმცემელნი ჩვენს ეკლესიაში არიან მეუფეები: დანიელ დათუაშვილი, დიმიტრი შიოლაშვილი, ნიკოლოზ ფაჩუაშვილი, დავით მახარაძე... ეს რაც ჩემი თვალით მინახავს. რუსეთში – პატრიარქი ალექსი და სხვა მღვდელმთავრები, ამერიკაში – მამა სერაფიმეს მიერ დაარსებული მონასტერი, რომელიც ამჟამად სერბეთის ეკლესიის იურისდიქციაში შედის. მისი წიგნები თარგმნილია მსოფლიოს მრავალ ენაზე და გამოცემულია სხვადასხვა ადგილობრივი ეკლესიების მიერ, მინახავს ათონის მონასრტების ბიბლიოთეკებში. ამას დავუმატოთ ისიც, რომ მისი მოძღვარი – მღვდელმთავარი იოანე სან-ფრანცისკელი რუსეთის ემიგრანტულმა ეკლესიამ დიდი ხანია წმინდანად შერაცხა და სულ მალე, როგორც კი ეს ეკლერსია შეუერთდება რუსეთის ეკლესიას (დარჩენილია ფორმალური პროცესები), წმიდა იოანე შევა მსოფლიო მართლმადიდებელი ეკლესიის დიპტიხში, ანუ, ასე რომ ვთქვათ, ჩვენთვისაც წმინდანი იქნება.
უნდა ვთქვათ იმაზეც, რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია. შენ არ ხარ პირველი, ვინც მამა სერაფიმეს მიმართ საჯაროდ გამოხატავს უპატივცემულობას. ამ მამამ იქ, შორეულ ამერიკაში, თავისით, წინაპართა დახმარების გარეშე (ჩვენგან განსხვავებით) იპოვა ჭეშმარიტება და მთელი თავისი ცხოვრება, ნიჭი, ინტელექტი, ჯანმრთელობა მის გავრცელებას შეალია. და ისე კარგად გამოუვიდა ეს საქმე, რომ მისმა ნაწერებმა ათასობით ადამიას აუხილა თვალი, უამრავს – ინდური თუ ჩინური ფილოსოფიით გატაცებულს, ეკუმენიზმის ფსევდოსულიერებით მოხიბლულს, სხვადასხვა ცრუსწავლებებში გზადაბნეულს, ფანატიკურ სიძულვილში ჩაფლულ ფარისეველს დაანახა, რომ ის, რაც მათ ჭეშმარიტება ჰგონიათ, სხვა რამაა, ხიბლია, და რომ ჭეშმარიტება მართლმადიდებლობაში, მისი ღმერთშემოსილი მამების სწავლებაში უნდა ვეძიოთ (რა თქმა უნდა, წმიდა წერილი პირველ ადგილზეა, მაგრამ მისი სწორი განმარტებაა საქმე, თორემ ბიბლიას არც იოგები, მუსლიმები, პროტესტანტები და ა.შ. უარყოფენ). მე თვითონ მრავალ ადამიანს ვიცნობ, რომლებმაც ეკლესიური ცხოვრება მამა სერაფიმეს წიგნების წაკითხვის შემდეგ დაიწყეს, მათი ზემოქმედების შედეგად. ზემოთქმული იმას არ ნიშნავს, რომ ამ ადამიანს შეცდომები არ ჰქონდა. არ გვესწავლება, რომ უცდომელი მხოლოდ უფალია. რაც შეეხება მის მიმართ გამოხატულ შეურაცხყოფას. მე მგონია აქ სახეზეა ნათლად გამოხატული ადამიანური სისუსტე. მამა სერაფიმე იყო ერთ-ერთი პირველი თანამედროვე მოღვაწეთა შორის, ვინც ნათლად განჭვრიტა და გასაგებ ენაზე ამხილა თანამედროვეობის მანკიერებები, განსაკუთრებით: პროტესტანტული სულის შემოტევა მართლმადიდებლობაზე ეკუმენიზმის დროშით, ასევე აღმოსავლური ფსევდოსულიერების აგრესია, ვითომ მართლმადიდებლური ფანატიკური მოშურნეობა, ე.წ. უცხო პლანეტელების საცთური, გარდაცვალებაზე არასწორი სწავლება და უამრავი, მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობის ძირგამომთხრელი სწავლება თუ მოძრაობა. ამის გამო, ვისაც მიზნად დაუსახავს თავის გარშემო დათესოს ის ყალბი წარმოდგენები, რომელსაც მამა სერაფიმე და სხვა ჭეშმარიტების მქადაგებლები ებრძოდნენ და ებრძვიან, იძულებულია ჯერ ამ მოძღვრების ავტორიტეტს მოსცხოს ჩირქი, ის დაამციროს და შემდეგ თავისი ავტორიტეტები წამოსწიოს. ეგ არის და ეგ. საქმე არც ისე რთულადაა, დანახვა უნდა ძმებო ყველაფერს. სარწმუნოებას და იდეებს რომ თავი დავანებოთ, დავიჯერო ვერ ხვდებით, ძმებო იმას, თუ რა ტკივილს აყენებთ იმ თქვენს სულიერ ძმებს, ვისთვისაც თქვენს მიერ გალანძღული მოძღვრები ავტორიტეტები და საყვარელი ადამიანები არიან? რასაც არ ეთანხმებით ამ მოძღვართა ნაწერებში, დაწერეთ, დამშვიდებით ვიმსჯელოთ, სიყვარულით გავარჩიოთ... ნეტა თქვენ როგორ ხასიათზე დგებით, როცა ვინმე თქვენს ავტორიტეტებს – მიტროპოლიტ ანტონ სუროჟელს, ოსიპოვს და სხვა რეფორმატორთა წინამძღვრებს ლანძღავს? ჰოდა რასაც ჩვენს თავს არ ვუსურვებდით, არც სხვას უნდა გავუკეთოთ, ეს ხომ ახალი აღთქმის მცნებაა, არც სერაფიმ როუზის და არც ბერი პაისის, არც წმ. იუსტინე პოპოვიჩის ან თქვენი საყვარელი არქიმანდრიტი რაფაელის.
რაც შეეხება თქვენს მიერ წამოჭრილი არაერთი ფრიად საეჭვო სწავლების დანერგვის მცდელობას, შევეცდები, უფლის შეწევნით, დრო გამოვნახო და მამათა სწავლებებით ვუპასუხო.
გთხოვთ შენდობას და ლოცვებში მოხსენიებას.

.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 3 2007, 06:46 PM

ძმაო ლადო!

პირველ რიგში, ვგონებ, მე ვიყავი ერთერთი პირველი ვინც მიესალმა შენს ფორუმში მოსვლას და ნაწერიც მოგიწონე!

ვერ მომიწონებია ვერაფრით ეს პასუხი, უფრო ემოციურია, ვიდრე მეცნიერული და ქრისტიანული, ჯერ ერთი მე სულაც არ ვარ კანუდოსელი, სულ სხვა მანერა მაქვს წერისა, თუმცა ხშირად ჩვენი აზრები ერთმანეთს ემთხვევა, არა მგონია ეს რამე დანაშაული იყოს, ასე რომ კაიროსი-კაიროსია

ახლა მეორე, ვიცი, რომ როცა მე ვწერ, გლახაც წერს და ცოტა ხანში კანუდოსელიც დაგიწერს, მერე შემოვა მოდერი და იმედია ახლა მაინც შეიკავებს თავს საშლელის ფუნქციებიდან ( !!! ), ამიტომ ყველას ვთხოვ ზომის და ზრდილობის ფარგლებში, ცინიზმის გარეშე ( მიხვდება ვისაც ვწერ ) ვუპასუხოთ ამ ადამიანს, ვგონებ მიიღოს სიმართლე თუ კარგად ვეტყვით!

ახლა შემდეგ, როცა რამეს დაგვიწერ ან დამიწერ ( ისე მე რატომ გამრიე? , რა როუზი მართლა წმიდანი ხომ არაა??? , მოკლედ რახან გამრიე, მაშინ მისმინე კიდეც ) მაშინ დაწერამდე სჯობია, თვალი გადაავლო წყაროებს და დოკუმენტებს, ემოციებზე აწყობილ პასუხში სულ წააგებ, შენ ბევრი წერე იმაზე ვინ გაავრცელა როუზის წიგნები, იმაზე რა ბედი ეწია მის ეკლესიას, მაგრამ სულ გამოგრჩა რომ ეს "მამა" იყო სქიზმატი!!! არათუ "ჭეშმარიტება" არ უპოვია, არამედ სქიზმაში დარჩა ბოლომდის! ეს ისტორიაა, და არა ჩვენი კერძო აზრი!




სწორედ იმ სულიერი ძმებს მოვუწოდებთ ყურადღებისაკენ, რომ "წმიდა მამის" ნაწერი არ ეგონოთ როუზის აზრები, რომლებიც დაიჯერე, ვინც გწერთ ათასჯერ გვაქვს წაკითხული, კარგი აზრები უამრავია შიგ, მაგრამ ამ ნაწერების "კანონიზაცია" მოხდა, გაფეტიშება, გეგონება კლიმენტი ალექსანდრიელი იყოს ან გრიგოლ ღვთისმეტყველი, ამის წინააღმდეგ ვარ მე პირადად!




თავიდანვე რომ "საეჭვოს" უძახი ჩემო ძამია ჩვენს თოფიქებს, მაშინ 99% ვერ მიგვიხვდები, თავიდანვე უარყოფითად განეწყვე, აბა გონება განრისხებულს ადგილი სიმართლის მისაღებად აღარ დაგრჩება, შენ შეეცადე მშვიდად, წინასწარი ცუდი ან თუნდაც ზედმეტად კარგი განწყობილების გარეშე დოკუმენტალურად და დასაბუთებულად ეძებო თანამედროვე და ძველი მამების ნაწერებში და მიხვდები, რომ ჩემი და ამ ფორუმისეული მეგობრების ნააზრევი ხშირად ჭეშმარიტების ძიებაა და მეტი არაფერი!

დამშვიდდი, დაწყნარდი და ასე მშვიდად ვიკამათოთ, თორემ ხომ იცი მოდერი არ გავაბრაზოთ, თორემ ისე მიაშლის ამ სიმწრით ნაწერებს, მარჯვენა წარბიც არ შეუქანდება

იხარე და მრავალ შობას!

პატივისცემით

კაიროსი! ( და მხოლოდ კაიროსი )

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 3 2007, 06:52 PM

lado s
ჩემო ლადო გაგიმარჯოს!

ერთხელ ერთ ადამიანს ასე ეგონა და დიდი შეცდომა მოუვიდა..და სინამდვილეში თვითონ იყო ორი სახელით შემოსული (ეს ისე )
მე კანუდოსელის ნაცვლად ვერ გაგცემ პასუხს..იმიტომ რომ თავის ნათქვამზე თვითონ უკეთ გააკეტებს კომენტარს...
თუმცა მივესალმები მის დამოკიდებულებას..კრიტიკა ჯანსაღი საჭიროა...



მეტს არ გავაგრძელებ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 3 2007, 07:56 PM

ლადო, ჯერ მოკლედ გეტყვი, ბევრო დრო ახლა არ მაქვს: როუზი ისეთივე სქიზმატია როგორც ორჯერ ორი ოთხი, თუ გაგება არ გინდა, ეს მეორე საკითხია...
მოგვიანებით უფრო კარგად დავწერ, ვრცლად

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Jan 3 2007, 08:07 PM

კანუდოსელი
გრძლად ანუ 5 ფურცელი?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 3 2007, 08:12 PM

არაა, კაცს თუ არ უნდა გაგება, გინდა 100 დაუწერე

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Jan 3 2007, 08:14 PM

კანუდოსელი
200 ან სულაც 2007

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 3 2007, 08:19 PM

მასობრივი გრაფომანიაა

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jan 4 2007, 12:56 AM

KAIROS
კანუდოსელი
lado s
glaxa
ქავთარაძე
მნათე
Sotiris
ჩემო ძვირფასებო
რომ იცოდეთ რა დიდი სიამოვნებით ვკითხულობ თქვენ სპოსტებს
ძალიან მიხარია რომ ქართული ვირტუალური სამყაროს ციფრულ ფურცლებზე ძალიან საღი, ზომიერი, სათნოებით აღსავსე და სიყვარულით განმსჭვალული პოსტები იწერება. მინდა გაცნობოთ და საჯაროდ განგიცხადოთ, რომ არცერთო პოსტის წაშლას ამ განყოფილებაში არ ვაპირებ (ნუ ბუნებრივია თუ ეს უცენზურო სიტყვა არ იქნება (ეს გამორიცხულია) ანდა სრულია უაზრო იფტოპიკი) თუ რატომ არ წავშლი ეს ნათელია. იმიტომ რომ არავინ იცის ვინ სად ცდება. გავათვეები და წლები, ჩვენ გადავიკითხავთ ამ პოსტებს და შეიძლება სრულიად სხვაგვარად შევხედოთ ყველაფერს და თუ ოდესმე სხვისგან გაბნსხვავებული აზრი გვქონდა შესაძლებელია მომავალში რადიკალურად სხვა ადმიანები გავხდეთ და სრულიად სხვა თვალით შევხედოთ ამ ფორუმსაც და საერთოდ ცხოვრებასაც.

ძალიან გამიხარდება თუ თემას დავუბრუნდებით და საზვერეების შესახებ გავნაგრძობთ საუბარს

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 4 2007, 01:29 AM

მე მამა სერაფიმე როუზზე არაფერი ვიცი და შევეცდები გავეცნო მის ნაშრომებს და ცხოვრებას,ისე კი მამა პაისი რომ მეოცე საუკუნის უდიდესი მამა იყო ამას დიდი ლაპარაკი არ უნდა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 4 2007, 01:36 AM

ა კაცი

ექსე მოდერ მე ველი კამათის დასრულებას როუზის შესახებ...

მაშ ასე დავუბრუნეთ თემას, ისე მართალი გითხრათ, დიდი გადამწყვეტი მნიშვნელობის არა მგონია საზვერე წარმოადგენდეს, თუმცაღა კვლევას წინ არაფერი უდგას...

პოსტის ავტორი: guri777 თარიღი: Jan 4 2007, 01:49 AM

მამა სერაფიმე როუზი მართლაც რო ბრწყინვალედ უწერია საზვერეების შესახებ და რო გაეცნოთ ძალიან კარგი იქნება

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 4 2007, 01:52 AM

ვინმე მართლმადიდებელი მოძებნე თუ ძმა ხარ...როუზი იყო სქიზმატი, სქიზმატური ეკლესიის წევრი, რომელსაც არ ცნობდა არცერთი ავტოკეფალური ეკლესია (სერბეთის გარდა), რომელიც თავის მხრივ არ ცნობდა საქართველოს ავტოკეფალიასაც..., რომელსაც ქონდა უამრავ სქიზმატთან ევქარისტიული კავშირი-ბოსტონის დაჯგუფება მაგალითად, ასევე მათეანელებთან...მოკლედ იქ ძალიან ბნელოდა ყოველთვის...არ გვინდა სქიზმატები

პოსტის ავტორი: guri777 თარიღი: Jan 4 2007, 01:58 AM

ეგ მე ზუსტად არ ვიცი და მაგას შევამოწმწბ ვინ იყო,მე ზალიან მომეწონა მაგის დაწერილი წიგნი საზვერეების შესაზხებ და კარგასდ უწერია და თან გამოყენებული აქვს წმ.ეგნატე ბიანჩანინოვის წერილები და მოკლედ მე მომეწონა და არ გაინტერესებ ერტი შენც გადახედე და თუ რამე არ მოგეწონა მერე დაწერე

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jan 4 2007, 02:12 AM

მე ძალიან მომეწონა ეს პოსტი
http://church.ge/index.php?s=&showtopic=465&view=findpost&p=30078

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 4 2007, 02:53 AM

პუჰალოს არგუმენტირებულად ვინმე გასცემს პასუხს? წმიდა მამათა აზრები გასაგებია, მაგრამ ღვთისმეტყველურად ხომ უნდა იყოს გამართული, საერთოდ რა სწავლებაა?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 4 2007, 02:55 AM

მეც მომეწონა, მაგრამ აქვს თავისი ნაკლები, ჯერ ერთი რომ პოსტი არ არის, არამედ უბრალო ჩამონათვალია მამათა სადაც ეხებიან სულის სიკვდილის შემდგომ მდგომარეობას, ასევე ნაკლია ისიც რომ იქ მოყვანილია ყველა მამა ვინც წერს რა მოსდის სულს, მაგრამ ძალიან ცოტა თუ წერს ნათლად "საზვერეთ" შესახებ ან იმის შესახებ რასა პუჰალო უარყოფს, ვფიქრობ კარგი იქნება, ვინმემ ( მე სამწუხაროდ ეს დღეები არ მცალია) და შეუპირისპიროს პუჰალო და ეს ციტატები ერთმანეთს, ძალიან საინტერესო გამოვა ...



ეს პატარა მაოცებს, ზუსტად მიაგნო პრობლემის არსს და დაწერა ის რასაც ვფიქრობდი, ვახ ყოჩაღ რა!

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 4 2007, 04:30 AM

მე ერთს ვიტყვი საზვერეების გადმოცემა არაფერს შეიცავს სულის საზიანოს და მე ეს მეხმარება რომ მახსოვდეს რომ გინდაც მცირედ შეცოდებისთვის მაგალითად უქმ მეტყველებისთვის არის საზვერე და მე ამისთვის მომეკითხება უფლის წინაშე.და მე წმიდა მამათა ეს გადმოცემები ნათქვამები მიმაჩნია არგუმენტად რომლის საფუძველზეც მჯერა ამ სწავლების ნამდვილობა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 4 2007, 04:47 AM

მაგისათვის საკმარისია სულის უკდავება და იმქვეყნიური სამართალი გწამდეს, აქ კონკრეტული ფორმის განკითხვაზეა კამათი...

პოსტის ავტორი: lado s თარიღი: Jan 4 2007, 02:46 PM

ჩემი პასუხი მამა სერაფიმეს შესახებ და მისი ცხოვრება იხ. თემაში „სერაფიმე როუზი“ (გავუზიაროთ ერთმანეთს...). კარგია, მომეწონა სიმშვიდისკენ და ურთიერთგაგებისკენ მოწოდება, გმადლობთ. თქვენგან კი (კანუდოსელი და ...) ის მიკვირს, რომ მწვალებლებს დიდი სიყვარულითა და თანაგრძნობით მოიხსენიებთ, გულმოდგინედ იცავთ, მათი წარწყმედა თუ ვინმემ ახსენა, მის თავში ჩახედვის სურვილი გიჩნდებათ და მათი მამხილებელ მამა სერაფიმესთვის სალანძღავ სიტყვებს არ იშურებთ. ასევე ვერ მალავთ თქვენს აგდებულ დამოკიდებულებას არქიმანდრიტ რაფაელის მიმართ, რომლის ნაწერებს ქართველ წმინდანთა შესახებ (ძველებზეც და ახლებზეც) არაერთ ადგილობრივ ეკლესიაში ბეჭდავენ და ავრცელებენ, რაც უდავოდ ჩვენი ეკლესიის წარმოჩენას წაადგება მსოფლიოს წინაშე. თუ ვინმეს აზრებს არ ვეთანხმებით, მით უმეტეს სასულიერო პირის, მშვიდად უნდა ვისაუბროთ ამაზე, სიძულვილის გარეშე, და რაც მთავარია, ეკლესიის სწავლებაზე დაყრდნობით და არა საკუთარი აზრების თავზე მოხვევით. ეკლესიის სწავლება კი წმიდა წერილში და მამათა ერთობლივ აზრში უნდა ვეძიოთ და არა საიდანმე ამოგლეჯილ ფრაზაში ან თანამედრო ეკუმენისტი პროფესორის თუ პატროლოგის (თუნდაც სასულიერო პირის) ნააზრევში. ისე მამა სერაფიმემ მართლა იპოვა ჭეშმარიტება – მართლმადიდებლობა, მართლმადიდებლური სულისკვეთება და მსოფლმხედველობა, რაც, სამწუხაროდ, ბევრმა კანონიკურმა იერარქმა და „მოაზროვნემ“, ასევე მათ აზრებს ადევნებულმა ერისკაცებმა ვერ იპოვეს.

მნათე
„პუჰალოს არგუმენტირებულად ვინმე გასცემს პასუხს? წმიდა მამათა აზრები გასაგებია, მაგრამ ღვთისმეტყველურად ხომ უნდა იყოს გამართული, საერთოდ რა სწავლებაა?“

ჩემო პატარა ძმობილო, ამ მიდგომით ბევრ რამეზე უნდა გავცეთ პასუხი, მაგ. რა საჭიროა წმიდანების მოხმობა, როცა უფალი ყველაფერს ხედავს და ყველაფერი ძალუძს, ანდა რა საჭიროა ლოცვა, როდესაც ღმერთმა ისედაც იცის ჩვენი გასაჭირი და ისედაც ყველაფერი საუკეთესო სურს ჩვენთვის და ა.შ. ხომ იცი მწვალებლობის სათავე ამპარტავნებაში და ზედმეტ ცნობისმოყვარეობაში რომააა. ისე რა ძნელია მაგ ცნობისწადილის დაძლევა, ძალიან ძნელია...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 4 2007, 03:04 PM

ჯერ ერთი ჩემი სიყვარული სად დაინახეთ? მეორეც რას ვიცავ და რას არა ესეც საკითხავია, მესამეც ჯერ არავის არ გამოუცხადებია პროტესტანტობა მართლმადიდებლობად, ამიტომ პრობლემას ვერ ვხედავ, ხოლო როუზის მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრად გამოცხადება არის პრობლემა და ამიტომ ვსაუბრობ კიდეც მასზე, თან მიდგომა რომ ის მართლმადიდებელი იყო არის სიცრუე რადგან: 1. ის იყო სქიზმატური ეკლესიის წევრი 2. ძალიან ხშირად მოუწოდებდა იერარქიის დაუმორჩილებლობისკენ და 3. მისი შემოქმედების ნაყოფი დღესაც ჩანს (საკმარისია ახსენო როუზი, რომ მიდის იერარქთა განკითხვა-ერთი მაგალითი ფარული განკითხვისა თქვენი პოსტია)

მე თქვენი არ მესმის, როდესაც არაკანონიკური ეკლესიის ადამიანს ლამის წმინდანად მოიხსენიებთ და რეფორმატორად - იმ იერარქებს, რომელთანაც თავად ხართ ევქარისტიაში-თითქმის განდგომილებად. სადაა ლოგიკა?

პოსტის ავტორი: glaxa თარიღი: Jan 4 2007, 03:09 PM

lado s

არ მომწონს ასეთი გზავნილები....

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 4 2007, 03:15 PM

მე ამას არ ვგულისხმობდი, მაღალ-ყოვლადუსამღვდელოესი პირდაპირ ამბობ,ს რომ ეს სწავლება ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ გააზრებას და არის გნოსტიკური, წმიდა მამების აზრიც მოვისმინეთ [უამრავგან არაცალსახა], მაგრამ ღვთისმეტყველურად შეგვიძლია კი პასუხი გავცეთ? ანუ დავუმტკიცოთ რომ ეს სწავლება არ შეუცავს სულისთვის მავნე თეზებს.

მაშინ, როდესაც სერაფიმე როუზის სწავლების და ცხოვრების გასამართლებლად, მეუფეებს ვიშველიებთ და ვამბობთ რომ მათი კურთხევითაა-ამიტომ მისაღებია, ელემენტარულად პატივი უნდა ვცეთ მთავარეპისკოპოსს და არგუმენტირებულად დავუმტკიცოთ საზვერეების შესახებ სწავლების, ღვთისმეტყველური გამართლება მაშასადამე მისი ნაშრომისა და ეჭვების აზრსმოკლებულობა.

წმიდა მამების აზრებს პატივს ვცემ, მაგრამ ჩემის ურწმუნოების გამო მიჩნდება ცნობისმოყვარეობა, მართლაც და რა სწავლებაა? [ამ ყოველივეს ამაგრებს წმიდა ადამიანის ნაშრომთა არადოგმატური შემეცნება] მართლმადიდებლურ ეკლესიას არასოდეს უჭირდა მისთვის მისაღები ცნებებისა თუ მცნებების სწორი თეოსოფიური გააზრება, იქნებ წმიდა ეს კუთხე გენახებინათ?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 4 2007, 04:45 PM

იცით რა? იმდენად არ მსიამოვნებს თემა საზვერეებზე, რომ ნეტავ მართლა მითი იყო, მართლა ძალიან მეშინია და ერთადერთი თემაა რელიგიაში, რომელსაც საერთოდ არასოდეს არ ვკიტხულობ. არ მსიამოვნებს

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Jan 4 2007, 04:54 PM

მხევალი ნინო
არაა კარგი უნდა იცხოვრო ისე რომ ღმერთის გარა არავისი გეშინოდეს , მაგრამ ეს ძნელია

პოსტის ავტორი: lado s თარიღი: Jan 4 2007, 06:46 PM

მნათე

„წმიდა მამების აზრებს პატივს ვცემ, მაგრამ ჩემის ურწმუნოების გამო მიჩნდება ცნობისმოყვარეობა, მართლაც და რა სწავლებაა? [ამ ყოველივეს ამაგრებს წმიდა ადამიანის ნაშრომთა არადოგმატური შემეცნება] მართლმადიდებლურ ეკლესიას არასოდეს უჭირდა მისთვის მისაღები ცნებებისა თუ მცნებების სწორი თეოსოფიური გააზრება, იქნებ წმიდა ეს კუთხე გენახებინათ?“

მგონი რაღაც განაწყენებული ტონითაა დაწერილი. გთხოვ შენდობას და შენთან ერთად ყველას, ვისაც რამე ვაწყენინა. უბრალოდ სიმართლე ზოგჯერ მწარეა და ვერ ახერხებს ცოდვილი კაცი ისე გამოთქმას, რომ ყველა კმაყოფილი დარჩეს. რაც შეეხება შენს პოსტს, მთლად კარგად ვერ გავიგე რა იგულისხმე ან თეოსოფია რა შუაშია (მაგ ტერმინს ოკულტისტები ხმარობენ მგონი). სწავლება საზვერეებზე მე მგონი არ არის დოგმატური მნიშნელობის და შეიძლება არც არასოდეს გამხდარა წმიდა მამათა მსჯელობის საგანი და ძალიან მეეჭვება ამ ფორუმზე იყოს ვინმე ისეთი, ვინც ამ საკითხზე მართლმადიდებლურ საღვთისმეტყველო პასუხს გასცემდა. და ღირს კი ამისთანა საკითხზე დროის ხარჯვა და ტვინის ჭყლეტვა? მეუფე პუჰალოს (სახელი დამავიწყდა) რომ რაღაც ვუმტკიცოთ, ცოცხალია კი? და განა უფრო სერიოზულ საეჭვო სწავლებებს სხვები არ ავრცელებენ, ამაზე რომ არ მოვცდეთ? მოკლედ აქ წამოჭრილ საკითხებთან (მამათა სწავლებებიდან როგორ ვისარგებლოთ სწორად, ცნობისმოყვარეობის დაძლევით) კავშირშია დიდი მართლმადიდებელი მამის, სერაფიმ როუზის ერთი წერილი, რომელსაც ვდებ თემაში “სერაფიმე როუზი“ (გავუზიაროთ ერთმანეთ...) და ვისაც მისი არ ეშინია, შეუძლია აუღელვებლად გაეცნოს.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 4 2007, 07:16 PM

მომიტევე, არც მიფიქრია ცუდი განწყობა



ღვთისმეტყველება, ღვთაებრივი სიბრძნე.



არა მხოლოდ ცოცხალია მეუფე ლაზერე, არამედ მოქმედი იერარქია და ასწავლის სერიოზულ მეცნიერებებს.

იხარე ქრისტეს მიერ და კიდევ ერთხელ მომიტევე თუ უხეად გამომივიდა

პოსტის ავტორი: tati87 თარიღი: Jan 10 2007, 05:59 PM

http://www.orthodox.ge/biblioteka/book3.htm
მგონი არ არის დადებული! თუ მეშლება და ვინმემ დადო უკვე ბოდიშს ვიხდი წინასწარ!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 10 2007, 06:02 PM

tati87

ვაიმე მთავარი საკბილო დადე ახლა შენ

პოსტის ავტორი: tati87 თარიღი: Jan 10 2007, 06:07 PM

ხოდა დაიკაპიწე ახლა მკლავები და ჰე შენია ბურთი და მოედანი


ძალიან საინტერესოა და კარგია თუ ყველა წაიკითხავს!!!

პოსტის ავტორი: mr_morrison თარიღი: Feb 14 2007, 12:14 AM

ისე მაინც ერთი რაღაც მეც მაფიქრებს. ზოგიერთ სხეულგარეშე გამოცდილებაში რომელიც სამღვდელოების მიერ ჭეშმარიტად არის ცნობილი, სული არ გადის საზვერეებს. ისე კი მგონი სული როგორც ვიცი სხეულიდან გასვლისას ჰაერის მცველებს გვერდს ვერ აუვლის, რათქმა უნდა თუ უფლის ნება არ არის.

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 14 2007, 06:20 PM

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 14 2007, 06:58 PM

გლახა

ეს ვინ თქვა?????????????????????????????? მე ტანახმა ვარ, რომ მითი იყოს!

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 14 2007, 07:31 PM

გლახა

შენ უკვე იყავი და ნახე რო არ არსებობს? თუ რაზე დაყრდნობით საუბრობ ასე დაბეჯითებით?

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 14 2007, 07:46 PM

ალექსანდრე

ვეყრდნობი მაგიდას ამჯერად..

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 14 2007, 07:51 PM

გლახა

კარგად დაეყრდენი

პოსტის ავტორი: irina თარიღი: Feb 15 2007, 04:42 PM

გლახას მინდა ვურჩიო- ნუ გლახაობ. დარწმუნებული ვარ საზვერეები ნამდვილად არსებობს და ყველა ჩვენთაგანი უნდა მოემზადოს მის გასავლელად, ამიტომ სანამ ვცხოვრობთ ამ ცოდვით სავსე მიწაზე შევეცადოთ ვიყოთ ღვთისმოსავნი, კეთილნი და არ მივცეთ ბოროტებას უფლება სიკეთეს სძლიოს, მაშინ საზვერეების გავლის დროს კეთილი ანგელოზო გაგვიწევს მეგზურობას სამოთხისაკენ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 15 2007, 04:48 PM

irina

ძალიან რთული თემაა, სირთულე საზვერებიის არსებობის დაჯერებაში კი არა მის არსებობაშია

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 15 2007, 06:05 PM

irina

ნამდვილად არ ვგლახაობ. საღვთო წერილს გადაავლეთ თვალი და მიხვდებით, რომ ასეთი რამ მხოლოდ მონაგონია.
ქრისტეს არასოდეს უსწავლებია საზვერეების შესახებ.
თუმცა ზოგიერთმა მოძღვრებმა და პასტორებმა რაღატომღაც ქრისტეს სწავლება არ იკმარეს და რაღაც "ზღაპრები" მოიგონწეს....

ეს მწარე სიმართლეა.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 15 2007, 06:15 PM

გლახა

თუ ასე პირდაპირ მიყვები, სახარებიდან გამომდინარე ქრისტეს ბევრი რამე არ უსწავლებია, მაგრამ არსებობს, თუნდაც 7 საიდუმლო, წირვა და აშ. თუმცა რა ტქმა უნდა მე ჩვენს მცოდნეებს დავუთმობ ასპარეზს მათ ილაპარაკონ. ისე მე იმდენად არ მსიამოვნებს თემა საზვერეებზე, რომ მზად ვარ მისი არარსებობა დავიჯერო. მაგრამ სამწუხაროდ არსებობს.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 15 2007, 06:31 PM

გლახა

ეს შენი აზრია და თავზე ნუ გვახვევ, ვისაც გვჯერა გაგვატარეთ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 15 2007, 09:11 PM

მეტად რთული საკითხია... ან პუჰალოს ვუპასუხოთ ან გავჩერდეთ

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 12:08 PM

მხევალი ნინო

საიდუმლო? რას ამბობ აბა? გადახედე ოჯახზე ქრისტეს სწავლებას, ზიარებაზე , ნათლობაზე და ა.შ...
იცი არის საკითხები რაც ღვთის სიტყვას არ ეწინააღმდეგება და მაგისი დანერგვა ეკლესიასი არ უნდა იყოს დასაგმობი, მაგრამ ისეთი სწავლება როგორიც საზვერეებია უნდა აღმოიფხვრას ...რადგან არის ერესი

ალექსანდრე
თქვენ ბატონო ალო ისე ხართ მონდომებული, რომ მეტი არ შეიძლება...
დაიჯერე რომ არსებობს საზვერეები და ელოდე როდის გახვალ მაგ საზვერეებს....

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 16 2007, 01:29 PM

გლახა


გამაოცა ტიპ,მა გამაოცა, რატომაა ერესი საზვერეები, რაღა საზზვერეებია ერესი, რა იპოვე ამაში ასეთი განსაკუთრებული? საზვერეების აღწერა ბევრ წმინდა მამას აქვს, მე პირადა ისე არ მიყვარს ეს თემ, რომ მირცევნია არ იყოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში მაინტერესებს სენი დამოკიდებულება რატომ ტვლი, რომ ერესია?

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Feb 16 2007, 03:41 PM

იქიდან გამომდინარე რომ სულის გასვლის და წესის ასაგებ კანონებში არის საუბარი საზვერეებზე (რომელსააც ჩვენი ეკლესია აღირებს.. და იყენებს) მე მჯერა და ვედობი აბსოლუტურად ჩვენს ეკლესიასა და უმაღლეს იერარქიას....

პოსტის ავტორი: lado s თარიღი: Feb 16 2007, 04:17 PM

ვიდრე მეუფე ლაზარე პუჰალოს წერილზე ვიტყოდე რამეს, აუცილებელია აღინიშნოს, რომ დღეს (თუმცა არა მარტო დღეს, უბრალოდ მასშტაბები გაიზარდა) ნებისმიერ იერარქიულ კიბეზე მდგომი ადამიანისგან შეიძლება მოვისმინოთ საკმაოდ უცნაური, მამათა სწავლებებთან შეუსაბამო აზრები. ეს ვინმეს განკითხვა არ არის, ეს უტყუარი ფაქტებია, თუმცა ფორუმზე ამის შესახებ დაწვრილებით წერა, პიროვნებების დასახელებით, არ მიმაჩნია საჭიროდ. ამიტომ ის არგუმენტი, რომ მეუფე ლაზარეს აუცილებელია პასუხი გავცეთ, რადგან ის მეუფეა, რაღაც ძალიან მიამიტურად მეჩვენება. არადა სხვები, თუნდაც ამ ფორუმზე, უფრო სერიოზულ ცრუსწავლებებს ქადაგებენ! რადგან ამ თემამ ასეთი ინტერესი გამოიწვია, ვიდრე სხვა საკითხებს შევეხებოდე, გავბედავ და გამოვთქვამ ჩემს მოსაზრებას ამ საკითხზეც, თუმცა არა იმათთვის, ვინც ამსოფლიურ სიბრძნეს ეკლესიის სწავლებაზე მაღლა აყენებს და წმინდანების ავტორიტეტს არაფრად აგდებს.
რაც შეეხება სწავლებას საზვერეებზე. მეუფე ლაზარე თავის წერილში ძირითადად შემდეგი აზრების დამტკიცებას ცდილობს: 1) საზვერეების შესახებ არაფერი წერია წმ. მამათა ნაშრომებში; 2) სწავლება საზვერეებზე გვხვდება გნოსტიციზმში და ამიტომ არაა სარწმუნო; 3) ბასილი ახლის ცხოვრებაში გვხვდება არასწორი, მწვალებლური სწავლებები და იგი რუსმა მთარგმნელებმა შეასწორეს, ხოლო საბერძნეთის ეკლესიამ უარყო ეს ცხოვრება და არ აღიარებს მის ავტორიტეტულობას; 4) საზვერეები არ არსებობს, რადგან მათ არსებობას არანაირი დანიშნულება არ აქვს.
პირველ ვარაუდზე პასუხი უკვე გაცემულია, იხ. ამ თემაში ზემოთ. თუ ვინმე მამათა ამ გამონათქვამებში საზვერეებზე სწავლებას ვერ ამჩნევს, ასეთთან საუბარი მართლა ძნელია. იმის თაობაზე კი, იცის მეუფე ლაზარემ ეს სწავლებები თუ არა, მე ვერაფერს ვიტყვი, ვისაც აინტერესებს შეუძლია მას ჰკითხოს. მეორე ვარაუდის შესახებ – გნოსტიციზმე, უნდა ითქვას, რომ ეს მიმდინარეობები (არსებობდა მრავალი გნოსტიკური განშტოება) ძირითადად ეფუძნება იუდაისტურ, ზოროასტრულ, ელინისტურ (ფილოსოფიურ) და ქრისტიანულ სწავლებებს. ამიტომაც არასწორია იმის მტკიცება, რომ თუკი საზვერეები გნოსტიციზმში გვხვდება, ესე იგი ქრისტიანობისთვის მიუღებელია. ასეთი ლოგიკით ზოგიერთები იმის დამტკიცებასაც ცდილობენ, რომ ბიბლიაში შუამდინარული ლეგენდებია შეტანილი. მაგათაც ვუმტკიცოთ? ბასილი ახლის ცხოვრების კრიტიკას რაც შეეხება, ამაში მეუფე ლაზარე შესაძლოა მართალია, მაგრამ თუკი იქ შეტანილია არასწორი შეხედულებები, ნუ მივიღებთ იმ შეხედულებებს, მაგრამ ამას ნუ გავხდით მამათა სწავლებასთან დაპირისპირების მიზეზად. მაგალითად, მეუფე ამბობს, რომ წმ. თეოდორას ხილვაში არასწორი აქცენტი კეთდება კეთილ საქმეებზე, და დასძენს, რომ ადამიანი არ ცხონდება კეთილი საქმეების რაოდენობით. ცხადია, მთავარია ხარისხი და არა რაოდენობა, ანუ ეს სიკეთე რწმენითა და სიმდაბლით კეთდებოდა თუ სხვა, ამქვეყნიური, წარმავალი მოტივებით. თუ წარმავალით, ვერ განწმენდდა ადამიანის სულს და ამქვეყნადვე დარჩებოდა. მაგრამ კონკრეტულად რა წერია ბასილი ახლის ბერძნულ ცხოვრებაში მე არ ვიცი და თუ ბერძნებმა მართლა დაიწუნეს, ამ საკითხში მეუფე ლაზარე მართალი ყოფილა. ბოლოს მეუფის ბოლო მოსაზრებაზე. ის მსჯელობს იმის შესახებ, რომ საზვერეებს ადამიანისთვის არანაირი სარგებლობა არ მოაქვს და დასძენს: „წმ. მარკოზ ეფესელის სიტყვებით რომ ვთქვათ, „რასაც დანიშნულება არა აქვს, ამაოდ არსებობს. და რადგანაც ღმერთს არაფერი შეუქმნია ამაოდ, მაშასადამე, საზვერეები არ არსებობს“. საინტერესო ისაა, რომ წმიდა მარკოზის ეს სიტყვები ბრჭყალებშია ჩასმული, რაც იმას ნიშნავს, რომ სიტყვა-სიტყვით უნდა იყოს მოტანილი, არადა ორგინალში წმიდა მამას საზვერეების ნაცვლად „განსაწმენდელი“ უწერია. იმან, ვისაც წმინდანის ეს სიტყვა წაკითხული არა აქვს, შეიძლება იფიქროს, რომ წმიდა მარკოზი საზვერეებს უარყოფს. მოკლედ, საკმაოდ დამაბნეველი ფრაზაა. მაგრამ აქ კიდევ ის საკითხი დგას, რომ ნუთუ ჩვენ შეგვიძლია ჩვენი ცოდვილი გონებით დანამდვილებით დავასკვნათ, რა არის ღვთის განგებულებისთვის საჭირო და რა არა? თუკი მამებს საზვერეებზე თეოლოგიური სწავლებები არ დაუტოვებიათ და მხოლოდ მათი არსებობის აღნიშვნა ჩათვალეს საკმარისად, ჩვენ არ ვიკმაროთ? მაშინ დავასახელოთ ამდენი საუკუნის განმავლობაში ერთი წმინდანი მაინც, ვინც ამ სწავლებაში ეჭვი შეიტანა. ისე ეჭვები მეტ-ნაკლებად ყველას გვაწუხებს, მაგრამ ხშირად მათ უკან ის უჩინარი არსება იმალება, რომელსაც სძულს წმიდა მამები და მათ სწავლება, რომელმაც ეჭვებით არაერთი სახელოვანი, განსწავლული და მოაზროვნე მამა მწვალებლობის უფსკრულში ჩააგდო. უფალმა დაგვიფაროს მისი ხრიკებისაგან. დასასრულს დიდი ასკეტის, ღმერთშემოსილი მაკარი დიდის (მეოთხე საუკუნე) სიტყვით დავასრულებ, დაე გამგებმა გულისხმაყოს: „როდესაც კაცის სული სხეულიდან გამოდის, მაშინ დიდი საიდუმლო აღესრულება. თუკი იგი ცოდვასაა დამონებული, მაშინ მასთან მიიჭრებიან დემონები, დაცემული ანგელოზები, ბნელი ძალები და მიიტაცებენ სულს თავის სამფლობელოში. ეს უცნაურად არ უნდა მივიჩნიოთ და არ უნდა გაგვაკვირვოს. თუკი ადამიანი ვიდრე ამქვეყნად ცხოვრობდა, მათ ემონებოდა და მათ მონად იქცა, მით უმეტეს, როცა ტოვებს ამ ქვეყანას, მათ ტყვეობაში ექცევა. ასევე, პირიქით, უმჯობესი მდგომარეობის მიმართებით უნდა გულისხმავყოთ: უფლის წმიდა მონებთან ახლაც (იგულისხმება სიცოცხლეში) ანგელოზები დგანან, მათ წმიდა სულები იფარავენ და გარს ევლებიან. ხოლო როცა სხეულიდან გავლენ, ანგელოზები მიიქვამენ მათ სულებს, თავის სამყოფელში წაიყვანენ, სიწმიდის ქვეყანაში, და უფალთან წარადგენენ“ (სიტყვა 22).

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 16 2007, 05:08 PM

ვეთანხმები ლადოს და გლახას!საზვერეები მართლაც არ არსებობს!უბრალოდ დაფიქრდით:შეიძლება არამატერიალური მატერიალურში მოხვდეს?რატომღაც არა მგონია.........

ბოდიში,ვისც გჯერათ,მითხარით:თქვენი აზრით,რამდენი საზვერეა ზუსტად?მართლა მაინტერესებს....................

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 06:26 PM

არა მჯერაააა ...არა მჯერააა....
მაშ ისინი გაგვატარეთ ვისაც გვჯერა...
მიბრძანდით ბატონო

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 06:34 PM

ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ როდესაც ეკლესია აღიარებს საზვერეებს ჩვენ არამგონია ეკლესიაზე მეტი ვიცოდეთ.

მე პირადად არ ვამბობ რომ საზვერეები მატერიალური გაგებით უნდა გავიგოთ, არც მე მგონია რომ რაღაც ოთახები და მსგავსი რარაცეები არსებობდეს როგორც ამას აღწერენ, უბრალოდ ესაა მატერიალური წარმოდგენა, გამოხატვა. მაგრამ მე საზვერეები მგონია ის რომ როდესაც ადამიანი გარდაიცვლება მის სულს ეშმაკები აბრკოლებენ, თავს ესხმიან სასუფევლისაკენ მიმავალ გზაზე. მაშინ მიპასუხეთ რატომ უკიტხავს მოძღვარი მომაკვდავს სულის ამოსვლის კანონს? რაღა საჭიროა გარდაცვლილი ადამიანისათვის ლოცვა? რაღა საჭიროა 40 მდე ფსალმუნთა კითხვა მიცვალებულთა სულისათვის? ჩვენ გვწამს რომ ახლობელთა და განსაკუთრებით ეკლესიის ლოცვა შეეწევა სულს ეშმაკთა თავდასხმისაგან თავის დასახსნელად

საზვერე არ უნდა გაიგო მატერიალური თვალსაზრისით. და კიდევ ის როპმ სწავლება საზვერეების შესახებ არაა დოგმატური სწავლება და იგი სხვადასხვა დროს შეიძლება სხვადასხვანაირად იქნეს აღწერილი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 06:37 PM

ალექსანდრე

არა აქ შენზე არ არის საუბარი ჩემო სანდრუშა, მაგას ვინ გაკადრებს მაგალითად შენა

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 06:38 PM

ცინიზმს შეეშვი ჯობია და ნუ გჭირდება იმის შეხსენება რომ მართლმადიდებლურ ფორუმზე ხარ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 16 2007, 06:45 PM

გლახა

ჩემო ძვირფასო გლახა, არა მხოლოდ ჩვენ, ასი წლის შემდეგ შენც მიბრძანდები და მაინც და მაინც ნუ გაიოცებ საზვერეებზე, რომ ტავს ამოჰყოფ. გამიგია საზვერეები ერთადერთი ღვთისმშობელმა არ გაიარაო, ნუ მაცხოვარს თავისთავად არ გაუვლია.

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 06:48 PM

მხევალი ნინო

ხო..ისე მეც ძალიან ბევრი რამე გამიგია....
ზოგი ფიქრობს, რომ საქართველო ჯერ კიდევ ქრისტემდე იყო მართლმადიდებელი .

ალექსანდრე

ვიცი რომ მართლმადიდებლურ ფორუმზე ვარ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 16 2007, 06:49 PM

გლახა

იცი რა სერგი, ეს უკვე მართლა არასერიოზულია!!!!

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 06:50 PM

მხევალი ნინო

კაი გაანებე თავი

საზვერეები არსებობს მაგრამ ჩვენ მატერიალისტურად გვესმის, ესაა არასწორი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 06:52 PM

მხევალი ნინო

მართლა სჯერათ ზოგიერტებს...და არა მარტო საქართველოში, არამედ სასომხეთშიც

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 06:53 PM

გლახა

რა ზღაპრებს ყვები სერგი არა გრცხვენია?

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 06:54 PM

ალექსანდრე

რატომ უნდა მრცხვენოდეს? მე ხომ უსირცხვილო ვარ
მაიცა ქალბატონი ნინო მართლა გამიბრაზდა?

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 06:56 PM

გლახა

ხო აი ასე აბრაზებ ხალხს

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 16 2007, 06:58 PM

ხალხო ამ პატიოსან თემას ნუ ავაყროლებთ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 16 2007, 06:58 PM

ფანატიკოსებზე ვერაფერს ვიტყვი, არის ერთი მეტაფიზიკოსი მგონი ასე ეწოდება გველუკაშვილი, რომელიც ამბობს, რომ საქრთვლოში რაღაცნაირი სიგნალი ისმის, იმასაც ამბობს ქრისტე საქარტველოში მგონი უკვე სამჯერ მოვიდაო. რაღაც ქართულ ანბანზეც მთლად ბუნებრივად ვერ ჰყვება, რა ვქნათ ეხლა ჩვენ ავყვეთ ამ პიროვნებას?


ჩვენ უბრალოდ გაფრთხილებთ, რომ საზვერეები არსებობს და ასი წლის შემდეგ იქ, რომ გამოიჭიმები ძალიან არ გაიოცო თორემ ის, რომ შენ საზვრეების არ გწამს, ამით არაფერი იცვლება ხომ იცი, შენ რწმენაზე არ არის დამოკიდებული მისი არსებობა.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 07:00 PM

მერე რად ააყროლე ამ პოსტით?

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 16 2007, 07:04 PM

მხევალი ნინო

და ვინ გითხრა გააფრთხილე ვინმე იმის სესახებ რაშიც არა ხარ დარწმუნებული არსებობს თუ არაო...
მაგას ჯობია ხალხს სახარება უქადაგოთ და იმაზე გააფრთხილოთ, რომ ტაძარში წირვისას მობილურებზე "ბაზარი" არ არის ლამაზი,
რომ ქრისტიანობა ცხოვრების წესია და არა მოდა
რომ მტერიც უნდა გიყვარდეს,
რომ სხვას არ უნდა გაუკეთო ის, რაც შენ არ გინდა რომ გაგიკეთონ..და ა.შ

ანუ მე შემოგთავაზებდით, რომ ჯერ რეალურ პრობლემებზე გააფრთხილეთ ხალხი, და არა საზვერეებზე, რომელიც დედაბრული ზღაპრების სერიიდან არის...

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 16 2007, 07:08 PM

გლახა
მოდი ეხლა დამშვიდდი რა გლახაია

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 16 2007, 07:11 PM

გლახა

შენ უკვე განიკითხავ, ეგ ვინ იცის მოდის გამო დადიან თუ სხვა მიზანი აქვთ. თანაც რა იცი რამდენ სიკეთეს აკეთებენ... არ შეიძლება ასე ლაპარაკი, შენ იყავი საუკეთესო და შენს ირგვლივ მილიონები ცხონდებიანო ხომ გაგიგია, მაშ მოგვეცი მაგალითი გლახა


გლახა




ჩვენ საზვერეების შიშით და ერთმანეთისთვის სტრაშილკების მოყოლით არ ვცხოვრობთ, ვიცით, რომ არსებობს და ვიცით, რომ მის გადალახვაში აღსარების საიდუმლო და რაც მტავრია სინანული დაგვეხმარება. ნუ გეშინია კოცონის ირგვლივ არავინ ჯდება საზვერეებზე ზღაპრების მოსასმენად.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 16 2007, 07:13 PM

მოეშვით დემაგოგიას!
მხოლოდ ფაქტები!!! ბაზარში არ ხართ!
ძალიან გთხოვთ, ფაქტებისა და მტკიცებულებების გარეშე ნუ დაობთ. ეს არსად არ მიგიყვანთ.
გავიგეთ რომ ერთს სწამს საზვერეების და მეორეს არა. ახლა თუ რამის დამტკიცება გსურთ ერთმანეთისთვის, მოუხმეთ ციტატებს, ფრაზებს, გამონათქვამებს, შრომებს, ავტორიტეტებს და ა.შ.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 16 2007, 10:52 PM

საზვერეები
მონაზონ სერგიას (კლიმენკო) მოგონებებიდან
http://orthodoxy.wanex.net/sastsaulebi/sazvereebis_khilva.htm

პოსტის ავტორი: lado s თარიღი: Feb 16 2007, 11:21 PM

ძვირფასო 'mendes masieli', სად წაიკითხე ჩემს ნაწერში, რომ საზვერეები არ არსებობს? მე პირიქით, საზვერეების არსებობას ვამტკიცებ და მალე კიდევ მოვიტან წმინდა მამების სწავლებებს, თუმცა შენ შეიძლება მამების არც გჯერა.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Feb 17 2007, 12:16 AM

კარგ მთქმელს კარგი გამგონი უნდაო ნათქვამია

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 17 2007, 03:16 PM

ბოდიში.... სათვალეებს ვატარებ და ალბათ,კარგად ვერ წავიკითხე....

მართლა მაინტერსებს,რამდენი საზვერეან მართლა მაინტერსებს..ზოგი ამბობს 20-იაო,ზოგიც 25-ს ამბობს.მაინტერესებს,მართლა...............

კიდევ ერთხელ ბოდიშს გიხდი......

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 17 2007, 03:29 PM

მაგარი კაცი ხარ!!!უბრალოდ მთლიანად საქართველოში არ არსებობს დიალოგის კულტურა.აქ იგებს არა ჯანსაღი აზრი,არამედ აზრი,რომელსაც უმრავლესობა ემხრობა......


შენ დათო კახაბერს ხო იცნობ?

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 18 2007, 02:30 AM

mendes masieli

http://orthodoxy.wanex.net/skhva/sazvereebi.htm

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 18 2007, 02:36 AM

მოკლედ პუჰალო სერიოზული უპირატესობით იმარჯვებს

გლახას ევანგელიზაციაზე ვეთანხმები

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 18 2007, 03:18 AM

აქ კიდე ამ საკითხზე დავობთ ამტკიცებთ იმას რასაც დამტკიცება არ სჭირდება და ნებისმიერ მოძღვარს რომ ვკითხოთ მივიღებთ სწორ პასუხს,ხოლო თუ ახალი ველოსაპეტის გამოგონება გვინდა მაშინ სხვა საქეა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 18 2007, 03:20 AM

ლოლ, ნეტარი ავგუსტინე ფილიოკვეს ემხრობოდა რა ვქნათ ახლა, გავიქეცით ვატიკანში?

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 18 2007, 03:21 AM

მ დამავიწყდა ბოლოში

მე ამ საკითხზე კამათს აღარ ვაპირებ რაც დავწერე ადრე სისიც საკმარისია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 18 2007, 03:25 AM

თვითკმაყოფილებისთვის

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 19 2007, 05:46 PM

დიდიო მდლობაააააააააა!

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 19 2007, 07:42 PM

ერთი კითხვა მაქვს,არსებობს 20 საზვერე(საბოლოოდ დავადგინე,დათიკოს მადლობა!)მაგალითად ერთ-ერთი მორწმუნის სულმა გაიარა 19 მათგანი და მე-20-Aში ჩავარდა>>>.რაღა აზრი ჰქონდა სხვა საზვერების გავლას,ბარემ პირდაპირ პირველში ჩავარდნილიყო??????????????????????მაინტერესებს თქვენი აზრი..................

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 19 2007, 07:52 PM

ლოოოლ რა დაადგინე, პელაგია რიაზანელი საერთოდ 25-ეს ახსენებს

რას ვფიქრობ და...


ამაზე რა უნდა იფიქრო?

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 19 2007, 11:27 PM

რა აზრი აქვს და ის რომ იგი ნაკლებათ დაიტანჯება ჯოჯოხეთში ვიდრე სხვები (გააჩნია საზვერეს რომელ ცოდვას მიეკუთვნება)
და ამასთან ის ადამიანი ხომ დროებით იმყოფება ჯოჯოხეთში ვიდრე უფლის მოსვლამდე.უფალი რომ მოვა და მთელი კაცობრიობა განისჯება და ვინც მოხვდება ჯოჯოხეთში ეს იქნება უკვე საუკუნო და აღარაფერი უშველის,ხოლო ეხლა კი შესაძლებელია მისი ახლობლებისა და ეკლესიის ლოცვით ჯოჯოხეთში მყოფი ცხონდეს.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 20 2007, 10:11 AM

mendes masieli

იცი რა ჩემო ძვირფასო მენდეს ამ სიტყვებს, როგორც წესი ის ადმიანი ამბობს ვისაც არგუმენტი აქვს ნაკლები. აქ აზრთა შეჯიბრი არ მიდის და არც სასწორზე ვზივართ, რომ სიმიმემ გადაწონოს და ამით მოხდეს გამარჯვება. აქამდე რაც კი წამიკითხავს არსად არ ეწერა საზვერეები არ არსებობსო, სხვათა შორის ლოცვებშიც კი აქრის მათ შესახებ მოხსენებული. მე არც პრინციპი მაქვს და არც არავის ვეჯინები, რომ რაიმე არსებობს თქო. თუ არსებობს რა ვქნათ მოგვიწევ გავლა, უ არადა ღვთის სამსჯავროს მაინც ვერავინ აცდება. ამიტომ არ გვინდოდეს რა ცინიზმი. მე აქ არ სემოვდივარ ვინმესთან გასაჯიბრად. თუ სხვის პოსტებს წაიკითხვა, განსაკუთრებით კანუდოსელის, სოტირისი, ქაიროსის, კანონისტის, მნათესი და კიდევ ბევრი სხვისას, რასაც ამბობენ ასაბუთებენ . ხოდა დაგვისაბუთე, თუ არ არსებობს, მოგისმენ, თუ არ არსებობს არც მაგისთვის მოვიკლავ ტირილით ტავს.

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 20 2007, 10:40 AM

მნათე

ლამზირა ახტაჯანოვამ თქვა 65 არისო....

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 20 2007, 10:42 AM

გლახა


პელაგია რიაზანელი და სხვა რა მოსატანია, როცა გლახუნა გყავს გვერდით ის ამბობს არ არისო, ტოჩკა

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 20 2007, 02:09 PM

გლახა

მხოლოდ ეგ არის შენი არგუმენტი?

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 21 2007, 12:50 PM

და რატომ არ უნდა იფიქრო?ესე იგი არსებობს ცოდნა,რომელიც ყველამ არ უნდა იცოდეს?ქრისტე ყველასთვის არ მოვიდა?


ღვთის სამსჯავრო რომ არსებობს,ამას არ უარვყოფ,ღმერთმა დამიფაროს!მმე ვამბობ,რომ ეს ყველაფერი ხალხური გადმოცემებისგან და დამახინჯებული სწავლებისგან გამომდინარეობს...



მაინტერესებს,საზვერეები,რომე
ლ ლოცვებშია მოხსენიებული?????????????????

მეც არავის ვეჯიბრები და არც რამე ინტერესი მაქვს,გარდა იმისა,რომ კარგად ვიცოდე ქრისტიანობა..............

პოსტის ავტორი: zuti თარიღი: Feb 21 2007, 01:36 PM

მასიელს და გლახას ვეთანხმები, ჩემი აზრით საზვერეები არ არსებობს და არც შეიძლება არსებობდეს რადგან არანაირ ლოგიკაში არ ჯდება,მართალია ღვთის ნება ლოგიკას არ ექვემდებარება მაგრამ მაინც... და ვფიქრობ რომ საზვერეები მხოლოდ ადამიანების დასაშინებლად არის მოგონილი...

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 21 2007, 02:12 PM

ძლივს არ გამომიჩნდა მომხრეები???????!!!!!

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 21 2007, 02:16 PM

mendes masieli

ოპოზიცია იქმნება ფორუმზე..
მაგრამ ეს ოპოზიცია მტავრობაში რომ არის ასეთი არ უნდა იყოს

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 21 2007, 02:19 PM

გეთანხმები.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 21 2007, 02:27 PM

mendes masieli
გლახა
zuti

ძალიან კარგია რომ განსხვავებული აზრი არსებობს.

მემსმის თქვენი არ გწამთ საზვერეების.
ამ თემაში დაიდო საკმაოდ ბევრი მამის ციტატა იმის შესახებ რომ ისინი არ უარყოფენ საზვერეებს.
ამის შესახებ რას იტყვით?
ისინი ტყუიან, ელანდებათ, იგონებენ, თუ საიდან მოაქვთ ეს ინფორმაცია? ნუთუ ყოველი მათგანი იმ ერთ სიზმარს ემყარება (რაზეც გვქონდა უკვე საუბარი)?

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 21 2007, 02:56 PM

დათიკო

არ უარყოფენ არ ნიშნავს, რომ აღიარებენ..
და რახან არ უარყოფენ არ ნიშნავს რომ მართლა არსებობს..
უბრალოდ არ უნდა გამოგვრჩეს ის, რომ ადამიანი შეუცდომელი უბრალოდ ვერასოდეს ვერ იქნება...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 21 2007, 03:00 PM

იცით რა აქ ბჭობას და უმცირესობა -უმრავლესობით საკითხის გადაწყვეტას ხომ არ აჯობებს ეს საკიტხი ან მამა ანდრიას ან მამა დოსითეოზს ვკითხოთ, ან ორივეს. შესალებელია ამაზე ცალსახა პასუხი არც არსებობსდეს. ამიტომ ძალიან ნუ დაიჟინებთ ხოლმე რაღაცეებს.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 21 2007, 03:05 PM

გლახა

სწორედ მაგ მნიშვნელობითდავწერე. ალბათ უკეთესი იქნებოდა დამეწერა - აღიარებენ.

რახან აღიარებენ - ესე იგი მათსწამთ მისი არსებობის.

ნუ, ეს ცხადია და უთუოდ გეთანხმები

ჩემი კითხვა ისევ ძალაშია:

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 21 2007, 03:06 PM

მხევალი ნინო
კომენტარს არ ვაკეთებ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 21 2007, 03:11 PM

გლახა

გამხადეთ ტქვენი კომენტარის ღირსი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 21 2007, 03:17 PM

მხევალი ნინო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 21 2007, 03:28 PM

გლახა


ეჰ გლახა, უარი ასე ადვილად კი არა ვალერიანტან ერთად უნდა შემომაპარო, ისე ქრისტიანი კაცი დაფიქრდი კატეგორიულ უარს, რომ მეუბნები კომენტარზე ამ მარხვაში, გაგეღო მოწყალება რა ვქნა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 21 2007, 03:40 PM

თემის ავტორი ვერ შენიშნეთ?

ისე კი ნეიტრალიტეტი ჯობია... უკიდურესობები ცივილიზაციას არ ახასიათებს

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 21 2007, 04:07 PM

მნათე

არ შეგშვენის ქვეშიდან გამოძრომა მნათიკო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 21 2007, 04:32 PM

მე მგონი განსაკუთრებულად დასაბუთებულ არგუმენტებს არც ერთი არ ვდებთ,ა ამიტომ შემოგთავაზეთ გვეკითხა მამა დოსითეოზისტვის და მამა ანდრიასთვის

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 21 2007, 04:44 PM

მხევალი ნინო

რა თქმა უნდა, მათი აზრი საინტერესო იქნება ამ თემის შესახებ.
მე ასევე ღვთისმეტყველთა შრომებიც მაინტერესებს ამის შესახებ.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 21 2007, 06:26 PM

უკაცრავად, როგორც გინდათ ისე ნუ გესმით თან საკმაოდ უკონტექსტოდ....

მე რეპლიკით, ჩემთვის ასეთი ცნების მიუღებლობა გამოვხატე და არა ის, რომ რაღაცა არ უნდა იოცდეს ყველამ


პ.ს როდესაც ვსაუბრობთ 'უნდაზე'-აუცილებელია მივამატოთ არსებული, თორე ასე ძალიან ბევრი რამის საჭიროებაა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 21 2007, 07:43 PM

ეხლა დავინახე, რომ მამა ანდრია ყოფილა ფორუმზე, ნეტავ გვეკითხა დაგვისაბუთებდა მაინც

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 21 2007, 10:34 PM

http://church.ge/index.php?showtopic=465&st=60
მამა ანდრიას ამ საკითხზე აქ აქვს გამოთქმული თავის აზრი ორ დიდ პოსტში და სრულიად გასაგებად.ერთიდა იგივეს 9-ჯერ ხომ არ ვკითხავთ

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 21 2007, 10:46 PM

მხევალი ნინო

წაიკითხე ბიბლია და დადებ...

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 21 2007, 10:48 PM

მგონი ჯოჯოხეთი უფრო შემაშინებელია.ისე კი მგონია რომ საზვერეების სწავლება არ შეიცავს ისეთ რამეს რაც ქრისტიანს დააბრკოლებს ან მის სულს ავნებს.არამედ უფრო გამოაფხიზლებს და ცოდვის ჩადენაზე დააფიქრებს რომ ყველაფერზე პასუხს აგებს უფლის წინაშე.
იქნებ დაწეროთ რას შეიცავს ეს სწავლება სულისთვის საზიანოს??

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 22 2007, 10:39 AM

ისე არ აღმოჩნდეს ერთმანეთში შევთანხმდეთ საზვერეები არ არსებობსო და მერე ყველამ იქ ამოვყოთ თავი მესმის, როცა ეზიარები, ამბობ აღასრებას და რაც მტავარია სინანულით ცხოვრობ, ღვთის მოწყალების იმედი გაქვს არანაირი საზვერე საშიში არ არის, მაგრამ საზვერებიის არსებობა-არარსებობას ურთიერთშეთანხმებით კი ნუ გადავწყვიტავთ, მცოდნეებისთვის გვეკითხა და დასაბუთებული პასუხი მოგვესმინა.

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 23 2007, 12:46 PM

დათიკო კარგი იქნება ასევე ზ.ეკალაძესაც თუ შეეკითხები........................

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 23 2007, 01:16 PM

გლახა

ნუ ეხლა გლახა მე, რომ ბიბლიას წავიკითხავ და მერე ჩემი საოცრად ნათელი და ამაღლებული გონებით მის გნმარტებას შევუდგები დარწმუნებული ვარ ის განმარტება საჩვენებელი იქნება ყველა ქრისტიანისთვის) მირჩევნია უფრო გამოცდილ, ნასწავლ, განათლებულ ხალხს შევეკითხო და წმინდა მამების მოსაზრება წავიკითხო. თუ არადა მოვა დრო და გავიგებ

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 23 2007, 01:47 PM

mendes masieli

კი, როგორც კი ვნახავ დავეკითხები.

პოსტის ავტორი: marikella თარიღი: Feb 23 2007, 03:31 PM

მხევალი ნინო

მე ვათანხმები მხევალს

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 01:38 PM

შევეკითხოთ ბატონო.............ოღონდ,გააჩნია განათლების კრიტერიუმად რას მივიჩნევთ.............





განათლებითა და კანონებში განსწავლულობით,მაგ ადამიანებამდე ბევრი გვიკლია და როცა ამ დონეს მივაღწევთ,მერე გავკილოთ ეს ადამიანები...................სხვათაშორის ეს სტატია მე ერთ-ერთ ბერძნულ საელკლესიო ჟურნალში ვნახე,რომელსაც ათენის საღვთისმეტყველო კათედრა უშვებს.....................




ერთი გამაგებინეთ სად წერია,რომ სულის ცხონების საკითხი მაინცდამაინც 40 დღეში წყდება?
რატო ვამატერიალურებთ არამატერიალურს?დრო ხომ მატერიალური ცნებაა?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 01:40 PM

ზუსტად! მომწონს შენი აზროვნება... დღეს ასე რომ გვაკლია

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 26 2007, 01:51 PM

mendes masieli

მე ვიცი, რომ ცოდნა ადამიანს არ აცხონებს, ეს ერთი.

მეორეც, როდესაც ადამიანი განათლებულია (ტრაგედიაცა ამაშია) და შეგნებულად უპირისპირდება ეკლესიას, მასზე, რბილად რომ ვთქვა, საუბრის სურვილიც მიქრება

და მესამე, მე არავის არ ვკილავ ან დავცინი. გამოვთქვი ჩემი აზრი, რომლის უფლებაც მაქვს....

მნათე

მართალი გითხრა, ხანდახან უცნაურად ცუდად მაკვირვებ ხოლმე

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 01:52 PM

ეგ უვიცობის გამართლება იყო, თუ მეჩვენება?



მეც

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 26 2007, 01:53 PM

მნათე

ეს არგუმენტია??

უვიცობის გამართლება კი არ არის, ის არის, რომ ჯერ რწმენა და ეკლესიის ერთგულება და მერე ცოდნა. თუ ორივე გაქვს, იცოცხლე კაია, მაგრამ თუ ერთ-ერთი უნდა აირჩიო, სჯობს რწმენა აირჩიო....

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 01:55 PM

ორივე საყრდენია გენაცვალე ცოდნის გარეშე, კარგს და ცუდს ვერ განარჩევ ვერც მწვალებლობას

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 26 2007, 02:10 PM

ერთი და იგივე ადგილს ვტკეპნით

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 02:27 PM

ერთი რამე მაინტერესებდა,სულ შენზე.....კანონისტი პროსტა ნიკია,თუ შენი პროფესიის აღმნიშვნელი?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 02:30 PM

mendes masieli

რატომ ამდენი ბლინკ სმაილი?

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 02:33 PM

მართალია,სჯობს რწმენა აირჩიო,მაგრამ როდერსაც რაღაცაზე აცხადებ პრეტენზიას(შეიძლება გამუქებულია,ბოდიში)ცოდნა აუცილებელია!
და განსაკუთრებით მაშინ,როცა სხვებს აკრიტიკებ......................




სასიამოვნოდ გაკვირვებული დავღჩი...შენით!




არა,ნინო,დამერწმუნე ასეთი დიალოგების გარეშე წინ ვერ წავალთ!!!!!!!!!!!!!!!!!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 02:35 PM

გაიხარე

ფუნდამენტალიზმი არც მე მიყვარს

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 02:42 PM

გაიხარე!!!!ჩემნაირო.

მე მართლა მაინტერესებს ეს საკითხები....მინდა,შეძლებისდაგვარად ვიცოდე ყველაფერი ის,რაც მწამს.....თუ ვინმე შექმნის ჰუპალოს საწინააღმდეგო სტატიას ძან კარგი იქნება........................

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 02:43 PM

პრობლემაც ამაშია, არავინ ცდილობს არგუმენტირებულად უპასუხოს მის მეუფებას.... მხოლოდ მის სახეზე კომენტარებითა და ზოგადი ლანძღვით იფარგლებიან ასეთი ტენდენცია, არა მხოლოდ ხსენებულთან მიმართებაშია

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 02:45 PM

შენ მართლა მაკვრვებ... მგონი,კარგი იქნება,ლაივშიც შევხვდეთ და ვისაუბროთ..........

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 02:47 PM

არც ეგაა პრობლემა ყოვლადუწმინდესის არ იტოს, ზილოტები არსებობდნენ ყველგან და ყოველთვის... მთავარია მათი გავლენის ქვეშ არ მოექცე

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 02:57 PM

არ შევხვდეთ?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 26 2007, 03:23 PM

mendes masieli

ჩემი ცოდნის შესახებ შეგიძლია მნათეს ჰკითხო. და საერთოდაც, სასაცილოა ჩემზე ვინმემ თქვას, რომ ან ფუნდამენტალისტი ვარ, ან მომხრე არ ვარ ეკლესიაში განათლებულობის. უბრალოდ ჟურნ. "ზღვარი"-ს და ამჟამად "არჩევანი"-ს რედაქტორ-გამომცემლები ცოტა სხვა პრინციპით ხელმძღვანელობენ პუბლიკაციების გამოცემა-შერჩევისას...


პროფესიის აღმნიშვნელია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 03:36 PM

შევხვდეთ ბატონო რა პრობლემაა აგერ დავითიც ავიყოლოთ

კანონისტი, სინოდმა 4 წევრში გამოირჩია, სახელმწიფოსთან საბაასოდ ისე რა უცნაურია, როცა თავად ხარ სახელმწიფო [კანცელარიის იურიდიული განყოფილების ხელმძღვანელი] და ესაუბრები სახელმწიფოს

ერთი სიტყვით დიდი თავგასიებული ვინმეა... მაგრამ ხანდახან, როგორც ყველა ესეც უბერამს

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 26 2007, 03:40 PM

მნათე

შენ პირს შაქარი მაგრამ ხელმძღვანელი არ ვარ...


აქ ყველაზე სასიამოვნო ისაა, რომ მე უწმიდესმა, მადლობა უფალს, ჩამთვალა როგორც ჩანს სანდო პირად თავად სახელმწიფო აპარატიდან, ჰოდა თუკი პრეზიდენტმაც იგივედ ჩამთვალა ეკლესიასთან მიმართებაში, მაშინ ჩემი დიდი ხნის ნატვრა ასრულდება...

უფალო, იყავნ ნებისაებრ შენისა

შეხვედრაზე პრობლემა არაა. დღეს 7-თვის ფერისცვალების დედათა მონასტერში მივდივარ და მობრძანდით

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 03:40 PM

Bოდიში,ვიცი რომ,დღეს ამ ოფიციალური ტიტულის მატარებელი საქართველოში ორი ადამიანია:დეკ.ბასილ კობახიძე და იღ,დოსითეოს ბოგვერაძე(ამჯამად ჟენევაშია,მაგისთრატურაში).თქვენზე არ მსმენია.......................

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 03:42 PM

ხა ხაააა არადა მენდესმა მე მიტხრა



იმედია უწმინდესი, ბოლოს ამას არ ინანებს

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 03:42 PM

ბოდიში,დღეს არ მცალია..........და თქვენტან არც მითხოვია შეხვედრა...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 03:42 PM

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 26 2007, 04:26 PM

mendes masieli

მე მნათეს ვუთხარი, სხვათაშორის....


ისე, ჩემი სახელი და გვარი თუ გაგიგია, რომ გსმენოდა...

აბა მე კანონისტის ფსევდონიმით არ ვწერ ნაშრომებს....

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 04:28 PM

ვაჰჰაჰაჰაჰაჰა ეგ დავით ივერიელზე ვუთხარი, საერთო მეგობარია და

თენდე ალა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 26 2007, 04:51 PM

მდა, აქ ხელჩართული ომია.

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 26 2007, 05:14 PM

რატომღაც ბასილ კობახიძე და ლადარია "ეშმაკის მოციქულები" ჰგონიათ...
მე არ ვამბობ ისინი კარგები არიან თუ ცუდები, მაგრამ არავის მოსწონს როცა სიმართლეს ეუბნებიან მათთვიოს "სათაყვანებულ-გაღმერთებილი" ადამიანების შესახებ... (ანუ ბევრ სიმართლეს ამბობენ ეს ადამიანები)

ლადარია და კობახიძე კი არა, ღმერთმა , იონასათვის (და არა იოანა) რომ რამე გაეგებინებინა, ვირი აალაპარაკა...

ისე აქ ნახსენებ ჟურნალ ზღვარში, საკმაოდ საინტერესო ინფორმაციები წერია და არც თუ ტყუილი...
მაგრამ სიმართლე ძნელი ასატანია...
სიმართლე არსად არ უყვართ...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 05:17 PM

სიმართლის დოზას ეიცავს, მაგრამ პათოსი მთლიანად მტრული და უსიყვარულოა.....

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Feb 26 2007, 05:17 PM

ვახ სმაილები დაურთხე ხოლმე თორე მძიმეა ასეთი მოწოდებების კითხვა სმენა ჩემო სერგი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 26 2007, 05:21 PM

მნათე

უმიზეზოდ არაფერი არ ხდება ...
გაიზრდები და მერე უკეთ მიხვდები, რომ ყველაფერი მიზეზ შედეგობრივია....

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 05:25 PM

სერგი კარგი რა, ვისაც უნდა, რასაც უნდა , იმას იტყვის, ეგ სიმართლეს არ ნიშნავს..........

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 26 2007, 05:31 PM

მნათე

მართალი ხარ ..მერე ეგ შენც გეხება... და სხვებსაც
ხომ იცი ჩემი საყვარელი ფრაზაა:

მთავარია გჯეროდეს

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 26 2007, 05:35 PM

საზვერეები...ბევრი მცდარი "სიზმარ-ჩვენებებია" საზვერეებზე, სიფრთხილე გვმართებს, ზოგმა "წმინდანმა წინასწარმეტყველმა" 25 დაასახელა, ზოგმა 20, ზოგმა საერთოდ არაფერი თქვა ამაზე, რას გაიგებ...მე მჯერა სამოთხის და ჯოჯოხეთის არსებობის, და საზვერეებში რას გულისხმობდნენ დიდი წმინდანები ეს უნდა გავიგოთ, შეიძლება ის პირდაპირი მნიშვნელობით არც უნდა იყოს გაგებული...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 05:35 PM

ხოდა მაგ, თვითდაჯერებულობამ გაგრიყა, ქრისტოცენტრული დამოკიდებულების ყველაზე უასკეზო ადგილას

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Feb 26 2007, 05:37 PM

ძალიან აქტიურია მოკლედ ეს თემა და ის ვერ დავტოვე რომ არ დამეპოსტა....

მოკლედ ტქვენი მსჯელობიდან გამომდინარე..ამდენი კამათის შემდეგ ვასკვნი, რომ არსებობს რაცხეები რაც ადამინისთვის არაა საჭირო ორმ იცოდეს...

ხალხო!
რა აზრი და მნიშვნელობა აქვს საზვერეების არსებობა -არ არსებობსა.. ყველა მოვკვდებიტ და ყველა გავიგებთ რა არის და რა არა... მთავარი საზვერეების გავლა ხომ არაა? საზვერეების გამო ხომ არ ვიღწვით..? მთავარი ქრისტეა... და მატავარი ისაა, რომ ქრისტეს მცნეის გამო უნდა ვიმოღვაწეოტ და არა საზვერეებისთვინა...

ასე ვფიქრობ...

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 26 2007, 05:38 PM

მნათე

ნუ ეს შენი განაცხადიც თვით დაჯერებულობაა...იტყვი არაო , მაგრამ...გაიზრდები და მიხვდები
შენ ნაირი "ბრძენუკა" რომ არ ყავდეს ამ ფორუმს რა ესველებოდა
არ გინდა ლადარია და კობახიძე გაგაცნო?

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 26 2007, 05:38 PM

გეთანხმები, ჯვარზე გაკრული ავაზაკი 40 დღე კი არა იმ დღესვე ცხონდა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 05:40 PM

ნამეტანი თვითდაჯერებული ხარ რა საფუძველით, ვერ მივხვდი

პოსტის ავტორი: გუჯა თარიღი: Feb 26 2007, 05:44 PM

გლახა
მნათე

სერიოზული თემაა გახსნილი, ნუ გავაოპტოპიკებთ, თემაზე ვისაუბროთ სჯობს, თან არგუმენტებით.

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 07:23 PM

ვიცი.უბრალოდ არავინაა სხვა კანონისტი ამ ქვეყსნაში და მაინტერესებს,თქვენ სად მიიღეთ განათლება?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 08:04 PM

ვხოხაააავ

უნივერსიტეტში ვეჟოო, ხოდა მალე შეიძლება სემინარიაშიც მიიწვიონ მასწავლებლად იერემეიას გოდებით კი ვტირი, სემინარიაზე მაგრამ რა ვუყოთ

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 26 2007, 08:12 PM

mendes masieli
მნათე
თქვენ რა არის, ოფტოპიკი არ გაგიგიათ რა არის, თუ ერთმანეთის ახლოს გაცნობა მაინცდამაინც ამ თემაში გადაწყვიტეთ ?! საკმარისია!

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 26 2007, 09:00 PM

ისე კი მგონია რომ საზვერეების სწავლება არ შეიცავს ისეთ რამეს რაც ქრისტიანს დააბრკოლებს ან მის სულს ავნებს.არამედ უფრო გამოაფხიზლებს და ცოდვის ჩადენაზე დააფიქრებს რომ ყველაფერზე პასუხს აგებს უფლის წინაშე.
იქნებ დაწეროთ რას შეიცავს ეს სწავლება სულისთვის საზიანოს??


ეს კითხვა მე უკვე დავსვი მაგრამ პასუხგაუცემელი დარჩა რახან ეს თემა ისე აქტიურია იქნებ გამცეთ პასუხი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 26 2007, 09:04 PM

მოძღვრება განსაწმედელზე, რომელიც ეკლესიაში შემოვიდა დაახლოებით 600 წელს ახ. წ. და სრული აღიარება მიიღო თითქმის ათასი წლის შემდეგ (ტრიდენის კრებაზე), მთელი ისტორიის მანძილზე იყო დასავლეთის ეკლესიის გამდიდრების ლეგალური წყარო და კლერიკალების მიერ ყოველგვარი საძაგელი საქმეების გამამართლებელი საშუალება. ჯერ კიდევ მილიონობით ~მართლმორწმუნემ~ უნდა გადაიხადოს ეკლესიის მიერ დადგენილი გადასახადი ლოცვისათვის გარდაცვლილთა სულებზე, იმათის სულების დაწყნარებისათვის, რომლებიც განსაწმედელში იმყოფებიან, განსაწმედელში ყოფნის პერიოდის შემცირებისათვის და კიდევ სხვა შუამდგომლობებისათვის მიცვალებულებთან დაკვშირებით. ღარიბ ადამიანებს, რომლებსაც არ შეუძლიათ მკვდართა სულების მოსახსენებელი წირვის საფასურის გადახდა, არც უნდა ჰქონდეთ არანაირი იმედი იმისა, რომ ისინი თავიანთ მკვდრებს განსაწმედელის ტანჯვას შეუმსუბუქებენ ანდა მათ იქ ყოფნის პერიოდს შეუმოკლებენ. როგორი დამახინჯებული წარმოდგენაა ქრისტეზე! ის ყოველთვის ღარიბთა მხარეზე იყო.

ეს ციტატა ვნახე ერტ ერთ წიგნში....

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 26 2007, 09:08 PM

აუ,არა რააა

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 26 2007, 09:18 PM

გლახაშენს მიერ წიგნიდან მოყვანილი ციტატა ცოტა ვერ გავიგე და თუ სწორად გამოვიტანე აზრი ამ ტექსტიდან აქ საუბარია ინდულგენციებზე.

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 26 2007, 09:21 PM

ჩემი პოსტი სად არის?

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Feb 26 2007, 09:21 PM

solomony

არა, მე მგონო განსაწმედელზეა, ანუ იგივე საზვერეებზე თუ არ ვცდები...
და ალბათ ინდულგენციასთანაა დაკავსირებული...აქ დასავლეტის ეკლესიაზეა ლაპარაკი..კატოლიკეებზე...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Feb 26 2007, 09:22 PM

თავი დაინდე გარწმუნებ, ეგ რომ გაკვეთილზე შემოვა დაგჭირდება გვერდში დგომა

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 26 2007, 09:26 PM

სადაა ჩემი პოსტი?

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Feb 26 2007, 09:36 PM

ადრე რადიოში მოუსმინე ედშერ ჭელიძის გადაცემას და ბევრი განსხვავება ყოფილა კათოლიკურ ეკლესიის შეხედულებასა და მართლმადიდებელ ეკლესიას შორის მიცვალებულთა ცხონებისა და საზვერეებთან დაკავშირებულ საკითხებში


ეგეთი რა დაწერე?

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 26 2007, 09:37 PM

solomony
ის რომ დავითის პოსტი ყველამ გაატარა...

პოსტის ავტორი: mendes masieli თარიღი: Feb 27 2007, 12:57 AM

დაუბრუნე ამ კაცს თავისი ფოსტი!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Feb 27 2007, 01:07 AM

ქავთარაძე
მაგ პოსტს ჩემს გარდა არავინ წაშლიდა. შესაძლებელია ის შემთხვევით მივაყოლე მნათეს და მენდეს მასიელის ოფტოპიკურ პოსტებს, რის გამოც ბოდიშს გიხდი.