მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

ხუცესი და ახალგაზრდა ბერი

„ერთი ამბავი მოგვითხრობს ახალგაზრდა ბერზე, რომელიც საცხოვრებლად გადავიდა ერთ ხუცესთან, რათა მასთან ყოფილიყო მორჩილებაში. მან საკმაოდ დიდი ხანი იცხოვრა ხუცესთან, რომელიც იყო ბრძენი და მშვიდი. ახალგაზრდა ცდილობდა, ყველაფერი ესწავლა მისგან.

ერთხელ ხუცესი გაქრა. ამაოდ ცდილობდა ახალგაზრდა მოსწავლე მის მოძებნას, ლოდინმაც არ გამოიღო შედეგი.

ხუცესი გაქრა მოულოდნელად, თან არაფერი ჰქონდა წაღებული. წავიდა სრულიად უკვალოდ. მოწაფე ნერვიულობდა, ეგებ მოძღვარს რამე დაემართაო. იქნებ ის სადმე კლდიდან გადაიჩეხა, ან ზღვაში დაიხრჩოო. ბევრმა ეძება ხუცესი, მაგრამ ვერ იპოვეს ვერც ცოცხალი, ვერც მკვდარი. მოწაფემ დაიწყო მარტო ცხოვრება ხუცესის სახლში.

გავიდა ორი წელი და მოულოდნელად ხუცესი გამოჩნდა თავისი კელიის ეზოში. გაოგნებულმა მოწაფემ ჰკითხა: - ხუცესო, ცოცხალი ხარ?! ხუცესმა უპასუხა: -„ჩვენ ორი წელია, ერთაც ვცხოვრობთ, მაგრამ შენ ფიქრობ, რომ ცხოვრობ მარტო“.

[marine]

„ჩემი გამოცდილებით, თუ ადამიანმა 3-4 წელი მონასტრის მორჩილებაში გაატარა, ეს იმის ნიშანია, რომ იგი უკვე მოწოდებულია ღვთისგან ბერობისათვის.“

/არქიმანდრიტი ბენიამინი (ბელქანია)/

[marine]

“ვის აქვს უფლება, დას არ დაუთმოს, როცა უფალი ამდენ ცოდვას გვპატიობს.”

[marine]

„მართალია, ბერობა ურთულესი გზაა, მაგრამ მშობლებმა არ უნდა შეუშალონ ხელი შვილებს, ვისაც ამ გზაზე დადგომა უნდა - თუ ახალგაზრდას გაუჩნდება ამის სურვილი, ადრე თუ გვიან მაინც წავა მონასტერში.“

/არქიმანდრიტი ბენიამინი (ბელქანია)/

[marine]

მორჩილი იოანე (ქემაშვილი):

„- რამ მიგიყვანათ მონასტერში?

- მონასტერში ადამიანი ღვთის სიყვარულით მიდის. წმინდა მამები ამბობენ, ადამიანებმა რომ იცოდნენ, მონაზვნობა რამხელა წყალობაა ღვთისა, ყველა მონაზონი გახდებოდაო. მონასტერში ადამიანის ყოფნის მიზანი პირველ რიგში სულის ცხონება უნდა იყოს. ფსალმუნშიც ხომ ასე ბრძანებს დავით წინასწარმეტყველი: "მიუტევე უფალსა ზრუნვაი შენი და მან გამოგზარდოს შენ". ასევე მთავარია პირადი ნების მოკვეთა, მორჩილება და ძმობის სიყვარული, ადამიანს მონასტერში სიყვარულისა და მორჩილების მადლი გააჩერებს.

ბავშვობიდან ყოველთვის მქონდა ღვთის სიყვარული. ჩემზე ასევე ძალიან იმოქმედა ოჯახურმა გარემოებამ. როდესაც მონასტერში გადავწყვიტე წასვლა, დედამ მითხრა, - თუ ბოლომდე გაქვს გადაწყვეტილი მონასტრული ცხოვრება, მაშინ ერისკენ აღარ მოიხედოო და ჯვარი გადამსახა. დღემდე მომყვება მშობლის დალოცვა. უფალმაც დაუფასა ეს ღვაწლი და დღეს დედაჩემი მონაზონი მარიამია.“

[marine]

„აღეძრა მონაზვნური ცხოვრების წრფელი სურვილი“

[marine]

„მონასტერში 10-15 სტუმარი ყოველთვისაა. შეიძლება ორი წელი იყოს მორჩილად, მაგრამ მაინც სტუმარი ერქვას. იმიტომ, რომ ეს ადამიანი არის დროებითი მონასტრისთვის. როცა გადაწყვეტს მონასტერში წასვლას და სურს საკუთარი თავი მორჩილებაში გამოსცადოს, ის ითვლება მონასტრის წევრად. ზოგჯერ ვფიქრობ კიდეც, რომ ეს ნავსაყუდელია მათთვის, ვისაც ერში უჭირს და მონასტერში ნუგეშს იღებს. ეტყობა, დღევანელი მონასტერი ასეთი უნდა იყოს. ალბათ უფრო მეტი მუშაობაა საჭირო, რომ საქართველოში მომრავლდეს მონასტრები, ბერ-მონაზვნები. უფალი ბრძანებს, ვინც ჩემი სახელით შეიკრიბოს, მე მასთან ვარო. რამხელას ნიშნავს, რომ მონასტრის წევრები ერთად ლოცულობენ მონასტერში, ერთად გალობენ. ეს წაადგება ერსაც, ბერსაც, სულიერებასაც.“

[marine]

„მონასტერი ოჯახია, სადაც სიხარულიც ბევრია და მწუხარებაც“

[marine]

მორჩილი ოთარი (მხეიძე):

„- მადლობა ღმერთს, რომ უფალმა მონასტერში მომიყვანა. დაახლოებით ოცი წლის წინ ბიძაჩემმა, რომელიც სასულიერო პირია, წმინდა ნინოს გზაზე წამიყვანა. მაშინ 12-13 წლის ვიყავი. ძალიან გამაკვირვა იმ ცხოვრებამ, მთაში მოვხვდით და ტაძრის ეზოში გვიწევდა ღამისთევა. ეს ბავშვური შეხედულება ხშირად მახსენებდა თავს და მონასტერში წასვლის სურვილი მიძლიერდებოდა. დედასაც სურდა სასულიერო პირი ვყოფილიყავი, მაგრამ ერში.

როცა პირველად მოვედი წმინდა სტეფანე ხირსელის მონასტერში, მწუხრის ლოცვა იყო, ძალიან თბილად მიმიღეს, მატრაპეზეს, დამაბინავეს. ჩემი მონასტრული ცხოვრება ძალიან მონდომებით დაიწყო. ერული ცხოვრებისგან განსხვავებით, აქ სიმშვიდე ვიგრძენი. აღარ მინდოდა ერში დაბრუნება. შემიყვარდა ლოცვაზე დგომა, აღსარების ჩაბარება. ვგრძნობდი დიდ სითბოს მონასტრის ძმებისგან, რომლებიც ძალიან მეხმარებოდნენ. ვმადლობ უფალს, რომ ჩემი ოცდარვა წლის ცხოვრების შემდეგ დარჩენილი სიცოცხლის წლები მონასტერში უნდა ვიცხოვრო.“

[marine]

"განმარტოვებული ყოფნა სულიერ განძს აგროვებს, მასთან განშორება კი - სადღაც გაფანტავს მას."

/წმიდა ტიხონ ზადონელი/

[marine]

"ღვთის შეწევნითა და კურთხევით, ჩვენ ისეთ ცხოვრებას ვიწყებთ, რაზეც მამები ამბობენ - ანგელოზთა სადარი და მტრისა განმაცოფებელი გზა ეკლიანი და ვიწრო უსისხლო მოწამეობის - მორჩილების. "მე გამოგირჩიეთ და არა თქვენ, - ამბობს უფალი, - რომელიც შემომიდგეს, ბნელსა არა ვიდოდეს"... განსაცდელი მრავალია, ბრძოლა - ძნელი. მხედართმთავარი უძლეველი გვყავს - ქრისტე. მას უერთგულე. ჯილდო ერთია, ბრწყინვალე, მათთვის, ვინც დაითმენს"

[marine]

„მონასტერი ცოცხალი ორგანიზმია, ერთობაა მრავალი სულისა ერთ სხეულში“

[marine]

"არა მხოლოდ გარეგნულად, არამედ - შინაგანად და საქმითაც მონაზონი ანუ განმარტოვებული იყავი."

[marine]

„ერთხელ, როცა [მამა თეოფილე მმარხველი] ავად გახდა და სალონიკის საავადმყოფოში მოათავსეს, ექთნებმა მისი დაბანა მოისურვეს. უარი უთხრა: "ბოლოს თავი 37 წლის წინ დავიბანე და ახლა ჩემი მამის კურთხევა უნდა დავარღვიო და ვიბანაოო? არა, თანახმა არ ვარო!"

[marine]

„მონაზონი ორჯერ არის მონათლული. პირველი ნათლისღებისას წინაპართა ცოდვებს მოშორდა, მეორეთი კი ჭვრეტის სიმაღლეზე ავიდა“

[marine]

„დაყუდებულობის თემას დიდსქემოსან მარიამის [ძაკუ ივანეს ასული ძიძავა] გახსენების გამო შევეხე. მაშინ ასაკის სიმცირის მიზეზით, რა თქმა უნდა, არაფერი გამეგებოდა, მაგრამ ის კი კარგად მახსოვს, დედას რომ პირველად ვკითხე, ძაკუ ცირა ოთახიდან რატომ არ გამოდის-მეთქი, არც ის დამავიწყდება, რა სერიოზულად დამიწყო ბალღს ახსნა, რომ ის უფლის წინაშე დადებული პირობის გამო აივანზე ვერ გამოვიდოდა.“

[marine]

„მონაზვნისთვის მთავარი საქმე სულიერი, დაფარული ღვაწლია, საკუთარ ცოდვებზე ტირილია“

[marine]

"ბერმონაზვნური ცხოვრება მსხმოიარე ხეა, რომლის ფესვი სიყვარულია, ხოლო საზრდო - მონანიების ცრემლები."

/ბერი იერონიმე/

[marine]

"მონაზონი როცა ლოცულობს, ყოვლადმოწყალე ღმერთის გარდა, არაფერზე უნდა იფიქროსო"

[marine]

„კეთილკრძალული მონაზვნები“