ადამიანი - კითხვა ღვთიური ბუნების შესახებ პარამეტრები

[marine]

"რათა ადამიანს გავუგოთ, უწინარეს ყოვლისა, მისი გულის შეცნობაა საჭირო, ოღონდ ეს არც ისე იოლია, მოციქული პავლე წერს: "გონებანი წურთილნი ჰქონედ განრჩევად კეთილისა და ბოროტისა"

/სქიმიღუმენი საბა (ოსტაპენკო)/

[marine]

"ადამიანი ღმერთთან ურთიერთობისთვისაა შექმნილი. ეს არის მისი მთავარი მიზანი"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"ასევე უნდა იცოდე, რომ ადამიანი ყოველთვის ერთი განწყობით ვერ იქნება - ის ამინდის მსგავსია, რომელიც მუდმივად ცვალებადია. კარგია თაბორზე ყოფნა, მაგრამ ზოგჯერ გოლგოთაზე ყოფნაც გვიწევს."

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"სახე ადამიანის სულის სარკეა"

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"საკუთარ თავზე გულისყურის მიპყრობა აშორებს ადამიანს სოფელსაც და ღმერთსაც, იგი, ასე ვთქვათ, წყდება სამყაროს საერთო ღერძს და იქცევა ბურბუშელად, რომელიც სიცარიელის გარშემოა დახვეული"

/მამა ალექსანდრე (ელჩანინოვი)/

[marine]

"ნამდვილი მართლმადიდებელი ქრისტიანები, როგორც წმინდა მამები გვასწავლიან, არიან ის ადამიანები, რომელთაც უყვართ ღმერთი და ისმენენ მის სიტყვას. ისმენენ არა იმისათვის, რომ ეს ჭეშმარიტება დამაჯერებელია მათთვის, არამედ იმისათვის, რომ უყვართ ჭეშმარიტება და უყვართ ღმერთი. სწორედ ასეთ ადამიანებს უწოდებს უფალი ნეტარს"

/მიტროპოლიტი ილარიონი (ქიტიაშვილი)/

[marine]

"სკავოროდა იყო ასეთი ეპისკოპოსი, რომელმაც თქვა: ვინცო საკუთარ თავს დაძლევს შინაგანად, დაინახავს, მასში ყველაფერი არ არის ისე, როგორც უნდა იყოს და სიმდაბლეს მოიპოვებს, ის ადამიანი აუცილებლად გაიმარჯვებსო"

/მიტროპოლიტი ილარიონი (ქიტიაშვილი)/

[marine]

"ადამიანები მთელ სამყაროს ხედავენ, მხოლოდ საკუთარი თავი დანახვა არ შეუძლიათ. ღმერთი კი არ ანადგურებს ადამიანებს, დღეს ადამიანები საკუთარი არასწორი ცხოვრების წესით ინადგურებენ თავს"

/მიტროპოლიტი ილარიონი (ქიტიაშვილი)/

[marine]

"ვნახე ადამიანი და შენი ღმერთი ვიხილე"

/ანდაზა/

[marine]

"ადამიანი უფალს რაც უფრო უახლოვდება, მით უფრო მეტად ცოდვილად ხედავს საკუთარ თავს"

/ღირსი იოანე ბალაამელი/

[marine]

"ყოველი ადამიანი - განუმეორებელი პიროვნებაა კაცობრიობის ისტორიაში. ამიტომ თითოეულ ადამიანს უფალი თავისებურად, მისი განსაკუთრებულობის მიხედვით წარმართავს"

/მღვდელმონაზონი კონსტანტინე (კოვალჩუკი)/

[marine]

"მართლაც, თუ ადამიანი მარადისობისთვის არ ემზადება, ქრისტეს თვისებებს არ იძენს, მაშინ ის მიწიერი ცხოვრების მიღმა ღმერთთან მარადიული თანაზიარობისათვის სახარულევანი ნიჭის მიღებას ვერ შეძლებს. უნდა გვესმოდეს და გავითავისოთ, რომ ღმერთმს ჩვენთვის უმეტესის მოცემა ნებავს, ვიდრე ჩვენ დავიტევთ. მაგრამ ამისთვის არ ვემზადებით"

/მღვდელმონაზონი კონსტანტინე (კოვალჩუკი)/

[marine]

"თუ ადამიანის სული, ღვთის მადლით, მიუახლოვდება უფალს და მოისურვებს მასთან ერთობას, მაშინ უფალი მასთან იწყებს წმინდა "თამაშს".

უფალი ხანდახან ტკბილად და ნაზად ესაუბრება მას. ამ დროს ადამიანის წმინდა სული, ღვთიური სიყვარულისგან ფრთებს შეისხამს და აფირნდება ზეცაში და ყოველივე ამსოფლიურს დაივიწყებს.

ხან კი, უფალი მიიმალება და ფენომენალური მარტოობით შეშინებული ადამიანის სული დამწუხრებული იწყებს მის ძიებას და წმინდა სატანჯველის დათმენას.

მერე კვლავ დაინახავს ადამიანის სული უფალს. უფალი ამით მისდამი სიყვარულს ზრდის მასში და უფრო მეტად განწმენდს მას, რათა უფრო ახლოს მივიდეს მასთან, ეზიაროს მას და გზა გაუკვლიოს დიდი სიხარულისა და კურთხევის გზაზე, დიდებიდან დიდებამდე.

ეს მდგომარეობა ადამიანის ცხოვრების ბოლომდე გრძელდება და ადამიანის სულის მზაობის ანალოგიურად ყოველი სული თავის უფალთან ამ სიყვარულებრივი ზიარების სიხარულში მონაწილეობს"

[marine]

"ადამიანი, რომელიც ღირსეულია ღვთის წინაშე, სულიწმინდით აღივსება. მას საღვთო მადლი აქვს. ღმერთი ქრისტეს საიდუმლოს მიერ მას სიხარულს, მშვიდობას, სიმშვიდეს, სიყვარულს ანიჭებს"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ადამიანი საიდუმლოა. საუკუნოვან მემკვიდრეობას ვატარებთ საკუთარ თავში - მთელ იმ სიკეთეებს, რომლებიც გამოცდილებით გაიარეს წინასწარმეტყველებმა, მოწამეებმა, მოციქულებმა, ყველა წმინდანმა, უმთავრესად კი უფალმა ჩვენმა იესო ქრისტემ; მაგრამ ასევე ბოროტებასაც, რაც ადამის დროიდან დღევანდელ დღემდე არსებობს ქვეყანაზე. ეს ყველაფერი ჩვენშია, ინსტიქტებიც და ყველაფერი, და ითხოვენ დაკმაყოფილებას. თუ ჩვენ მათ არ დავაკმაყოფილებთ, ოდესღაც შურს იძიებენ, იმ შემთხვევის გარდა, თუ ამას სხვაგან - უზენაესისკენ, ღვთისკენ მივმართავთ"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ღვთის ხატად შექმნილ ადამიანს მრავალი პასუხისმგებლობა აკისრია. მწერალი კონსტანტინე გამსახურდია წერდა: "ყოველი ადამიანი პასუხისმგებლობის გრძნობის სიდიდითაა ღირსდებული", ე.ი. რაც უფრო მაღალი პასუხისმგებლობის გრძნობა აქვს ადამიანს, მით უფრო ღირსეული პიროვნებაა ის"

/ციცინო სუქნიძე, ბიოლოგიის დოქტორი, ნეირო-ფიზიოლოგი/

[marine]

"ადამიანებს, რომლებიც სხვის ტკივილს ვერ გაიზიარებენ, კიდევ უფრო ნაკლებად შეუძლიათ, შეიგრძნონ სხვისი ბედნიერების სიხარული"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ვინც სიტყვით თაყვანს სცემს ღვთის ხატად და მსგავსად შექმნილ ადამიანს, ის თაყვანს ღმერთს სცემს. და პირიქით, ვინც შეურაცხყოფს და ლანძღავს მას, შეურაცხყოფს და ლანძღავს პირველსახეს, ე.ი. თავად ღმერთს, ვისი ხატი და მსგავსებაც გახდა ადამიანი"

[marine]

"ალბათ, ურიგო არ იქნება, თუ გავიხსენებთ, ერთ-ერთი მღვდელმსახურის შენიშვნას, რომელმაც განაცხადა, რომ განღმრთობამდე ჯერ უნდა გავაადამიანდეთ"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"პროფესია ადამიანს ადამიანად ვერ აქცევს. ერთ პორტის მუშას ვიცნობდი, რომელმაც მიცვალებული აღადგინა. ერთხელ, როდესაც ივირონის მონასტრის სკიტში დიკეოსი ვიყავი, ჩემთან ერთი მორმოცდათხუთმეტი წლის კაცი მოვიდა. რამდენადაც გვიან საღამოს მოუხდა მოსვლა, მან კარზე არ დააკაკუნა, რომ მამები არ შეეწუხებინა და ქუჩაში დაიძინა. როდესაც სკიტის ძმებმა ეს შეიტყვეს, იგი შინ შემოიყვანეს და ამის შემდეგ მე მაცნობეს. "რატომ ზარი არ დარეკე, კარს გაგიღებდით და სასტუმროში ოთახს მოგცემდით". ვუთხარი მას. მან კი მომიგო: "აბა, რას ამბობ, მამაო, ძმების შეწუხებას როგორ გავბედავდი?"

როდესაც მის სახეზე ნათელი შევნიშნე, მივხვდი, რომ უაღრესად სულიერად ცხოვრობდა. შემდეგ ეს ადამიანი მიამბობდა, რომ ძალიან ადრეულ ასაკში დაკარგა მშობლები და ამიტომ, როდესაც დაქორწინდა, უაღრესად უყვარდა თავისი სიმამრი. სამსახურის დამთავრების შემდეგ იგი ჯერ სიმამრთან და სიდედრთან შეივლიდა ხოლმე და შინ მერე ბრუნდებოდა. თუმცა ძალიან ბრაზობდა კიდეც, რადგანაც მისი სიმამრი დიდი ბილწსიტყვა კაცი იყო. მან ბვევრჯერ სთხოვა სიმამრს, რომ ბილწსიტყვაობა დაევიწყებინა, მაგრამ ის ყურს არ უგდებდა. ერთხელ სიმამრი მძიმედ გახდა ავად, საავადმყოფოში გადაიყვანეს და რამოდენიმე დღეში გარდაიცვალა კიდეც. მისი გარდაცვალებისას მტვირთავი სიმამრთან არ იყო, რადგანაც სწორედ ამ დროს გემი იტვირთებოდა და ის იქ მუშაობდა. როდესაც საავადმყოფოში მივიდა და მომხდარი შეიტყო, იგი მორგში მივიდა და უდიდესი გულისტკივილით ილოცა: ღმერთო ჩემო, აღადგინე იგი, რომ მოინანიოს და მერე ისევ წაიყვანე". მაშინათვე მიცვალებულმა თვალები გაახილა და ხელები აამოძრავა. მორგის თანამშრომლებმა მომხდარი რომ იხილეს, შეშინებულები გაიქცნენ. მტვირთავმა სიმამრი სახლში წაიყვანა და ისიც სრულიად გამოჯანმრთელდა. ამის შემდეგ ამ კაცმა ხუთი წელი სინანულში იცხოვრა. მტვირთავი კი მიამბობდა: "ძვირაფსო მამაო, ძალიან მადლობელი ვარ ღვთისა ამ წყალობისათვის, გან ვინ ვარ, რომ ასე ღმერთმა ასეთი წყალობა გარდამომივლინა?!" ამ ადამიანში დიდი უბრალოება იყო, ამასთან, ისეთ სიმდაბლეს ფლობდა, რომ აზრდაც არ მოსვლია, მიცვალებული აღვადგინეო. ის პირდაპირ მტვრად და ნაცრად იქცეოდა, ღვთისადმი მადლიერების განცდით, ყოველივე იმის გამო, რაც მისთვის მოიმოქმედა ღმერთმა"

/ღირსი პაისი ათონელი/