წმინდა დიონისე არეოპაგელი, ნათელი ბნელში პარამეტრები

[agmsarebeli]

ვისაუბროთ ამ პიროვნებაზე და მის შრომებზე.

[მნათე]

ფსევდო დიონისე არეოპაგელზე?

[დათიკო]

მნათე

ფსევდო დიონისე არეოპაგელზე?

რატომ ფსევდოზე.
თავად დიონისეზე ნაკლებია სასაუბრო?

[KAIROS]

ფსევდო დიონისე არეოპაგელზე?

არანაირად დიონისე, დიონისეა !

[sopo...]

წმინდა დიონისე არეოპაგელზე ბევრი არ ვიცი, ვიცი რომ უფლის ჯვარცმის დროს მომხდარი მოვლენებით თავზარდაცემილს უთქვამს "ეხლა ან სამყაროს შემოქმედი უფალი იტანჯება, ან სამყარო ასრულებს არსებობას"..

ნაშრომები იერარქიებზე და რაღაც სიმბოლოებზე აქვს თუ არ ვცდები.. და წერილები..
ეს სიტყვები მომწონს..

"Что удивительного, если Христос говорит истину! Вот ученики Его изгоняются из общества людьми неправедными, которые через это сами стремятся к заслуженной ими участи, т. е. , будучи беззаконными, отде ляются и удаляются от святых. Явления поистине суть видимые обра зы вещей невидимых, ибо в веках грядущих не Бог будет причиной праведного удаления от Себя людей нечестивых, но сами удалившиеся от Бога.
С другой стороны, мы видим, что иные и здесь уже живут с Богом, потому что, любя истину, они удаляются от обольщения вещей материальных; будучи свободны от всякого зла и воодушевляясь бо жественной любовью ко всему благому, они любят тишину; обитая между людьми ангелоподобно, с совершенным спокойствием души, с благодарением к Богу, с добротой сердца и с другими добрыми качествами, они еще в настоящей жизни являют святость жизни будущей."

და წერილი რომელიც დემოფილეს გაუგზავნა საინტერესოა, სადაც მოთხრობილია გამოცხადების შესახებ.. ის რომ ცდომილებაში მყოფი ადამიანი მკაცრად არ უნდა განვსაჯოთ ის უფლისთვის მაინც საყვარელი და გულისტკივილია

"Поэтому мы не можем одобрить твоего чрезмерно горвения, хотя бы ты тысячекратно ссылался на Финееса и Илию. Ибо неприятно было Иисусу слышать об этом от учеников, которые тогда еще не были причастны кроткого и благого Духа.
И божественный наш Наставник с кротостью учит противящихся учению Господа (2 Тим. 1, 24). Невежд и надо учить, а не наказывать, также как и слепых мы не мучим, а ведем за руку. А ты напал на такого человека, который начинал только смотреть на свет, ударил его, и, когда он с великой скром ностью приступал к тебе, ты нагло оттолкнул его - того (сколь ужасное дело!), которого Христос по благости Своей ищет на горах, где он блуж дает, зовет, когда он бежит от Него и, лишь только найдет, берет на плечи Свои. "

და გამოცხადებაც

"Будучи некогда на Крите, я принят был святым Карпом - мужем, по сравнению с которым едва ли найдешь другого, по великой чистоте ума более способного к боговидению. Он и не приступал к соверше нию святых таин прежде, нежели получит во время предуготовитель ных молитв какое-либо священное и благоволительное видение. Он рассказывал, что некогда один из неверных его опечалил. Причиной печали было то, что он отвлек некоего от Церкви к безбожию, тогда как еще празднуемы были им дни веселий. Надлежало об обоих усерд но молить Бога Спасителя, чтобы Он одного обратил Своей силой, а другого победил Своей благостью; надлежало ему непрестанно - че рез всю жизнь - увещевать их, доколе таким образом не приведет их к познанию Бога так, чтобы и сомнения их разрешились, и они принужде ны были в своих безрассудных поступках истинно раскаяться.

Но не знаю, каким образом (чего прежде не случалось) возродились в нем тогда сильное негодование и досада, и он, находясь в таком худом состоянии, лег и уснул, ибо был вечер. В полночь, когда он обычно сам собою пробуждался для пения священных гимнов, встает после многих снов, которые непрестанно прерывались и были беспокойны.

Начав разглагольство с Богом, он сетовал, как неприлично святым, и в негодо вании говорил, что нет тут правды, когда живут люди нечестивые и извращающие правые пути Господни. Говоря это, он просил Бога од ним ударом молнии жизнь обоих прекратить без милости. «Произнеся это,- рассказывал он,- вдруг, казалось, увидел я дом, в котором я находился, сначала потрясшимся, потом своды его разделившимися на две половины и ярко горящий перед собою костер, который, поскольку место представлялось уже открытым, спускался ко мне с неба; само небо видел отверстым и на высоте неба - Иисуса, которому предстоя ли в человеческом виде бесчисленные ангелы.

Это я видел на небе и удивлялся». «Опустив же взор вниз, увидел я, - продолжал Карп, - самый помост расторгшимся над обширной и мрачной пропастью, и тех мужей, на которых я произносил проклятие, стоящих предо мною у зева пропасти в жалком виде, трепещущих от слабости стоп своих, но не низвергающихся в нее. Из глубины пропасти выходили змеи и то око ло колеблющихся ног их, извиваясь, опутывались, налегали на них и влекли к себе, то зубами и хвостами дразнили, льстили и всяким обра зом ухищрялись низринуть их в пропасть. Между змеями были и люди, которые также устремлялись на этих мужей, теснили, нападали на них и поражали; казалось, они близки уже были к падению, мало-помалу скло няясь частью против воли, частью добровольно на убеждения и вместе принуждения злого».

Едва будучи в силах взглянуть на небо, он увидел на нем опять то же, что видел и прежде: Иисус, милосердым оком взиравший на происходящее, восстав с высо чайшего престола и снисшед к ним, простирал руку благости; ангелы, вместе с Ним подавая им помощь, одного с той, другого с другой сторо ны охраняли, и Иисус говорил Карпу: «Уже простертой рукой твоей поражай Меня, ибо я готов и снова пострадать для спасения человеков, и сие Мне приятно, только чтобы прочие люди не согрешали. Но смот ри, полезно ли тебе на пребывание в этой бездне и с этими змеями променять сожительство с Богом и благими и человеколюбивыми анге лами?» Вот то, что я от него слышал, и верю, что это истинно."

[guest]

sopo...
მადლობთ

პ.ს. თორემ თავიდან ავტორმა მხოლოდ თემის სათაური შემოგვთავაზა, წესით, თემას რომ ხსნი, მხოლოდ სათაური არ კმარა, თავად უნდა დაწერო რაღაც მინიმუმი და მერე გაურკვევლობა აღარ იქნება, თუნდაც მნათეს შემტხვევაში და ელემენტარული კითხვა, თუ ვისზეა საუბარი უპატივცემულობაში აღარ ჩაითვლება

მე კიდევ მაინტერესებს ეს "ნათელი ბნელში" განსაზღვრება რატომ აქვს დიონისე არეოპაგელს, საიდან მოიტანა ავტორმა? იქნებ აგვიხსნას ვინც არ ვიცით და ვკითხულობთ.

[agmsarebeli]

ნათელი ბნელში- ეს ფრაზა ამეკვიატა მისი ერთ-ერთი ნაშრომის გაცნობისას _,,საიდუმლო ღვთისმეტყველებისათვის. უბრალოდ მნათეს დიონისეს ხსენებამ ბერძნული მითოლოგიის ღვინის ღმერთი გაახსენა. მე გარკვევით მიწერია ვისზეც უნდა იყოს საუბარი.

[sopo...]

კიდევ ღვთისმშობლის ნახვით გამოწვეული გასაგიჟებელი შთაბეჭდილება

"Еще при жизни Матери Божией Дионисий Ареопагит, специально приезжавший в Иерусалим из Афин, чтобы увидеть Богоматерь, писал своему учителю апостолу Павлу: "Свидетельствуюсь Богом, что, кроме Самого Бога, нет ничего во вселенной, в такой мере исполненного Божественной силы и благодати. Никто из людей не может постигнуть своим умом то, что я видел.

Исповедую пред Богом: когда я Иоанном, сияющим среди апостолов, как солнце на небе, был приведен пред лицо Пресвятой Девы, я пережил невыразимое чувство. Предо мною заблистало какое-то Божественное сияние. Оно озарило мой дух. Я чувствовал благоухание неописуемых ароматов и был полон такого восторга, что ни тело мое немощное, ни дух не могли перенести этих знамений и начатков вечного блаженства и Небесной славы. От Ее благодати изнемогло мое сердце, изнемог мой дух.
Если бы у меня не были в памяти твои наставления, я бы счел Ее истинным Богом. Нельзя себе и представить большего блаженства, чем то, которое я тогда ощутил". სასწაულია.. როდისმე ღირსი თუ გავხდებით..

უბრალოდ მნათეს დიონისეს ხსენებამ ბერძნული მითოლოგიის ღვინის ღმერთი გაახსენა. მე გარკვევით მიწერია ვისზეც უნდა იყოს საუბარი.

შენ არ იდარდო.. მიხვდა.. უბრალოდ გაიხუმრა..
ბახუსები და რაღაც-რაღაცეები სულ ახსოვს.. (ვხუმრობ....)

[guest]

agmsarebeli

ნათელი ბნელში- ეს ფრაზა ამეკვიატა მისი ერთ-ერთი ნაშრომის გაცნობისას _,,საიდუმლო ღვთისმეტყველებისათვის.

აჰა, მადლობთ პასუხისთვის მე მეგონა, რაღაც "ტიტულია" მისი. აი, ხომ ხედავ, უკომენტაროდ რომ დაიწყე თემა, მაგან გამოიწვია გაურკვევლობები თუ რამეს დაწერთ კიდევ, მე ვკითხულობ, სხვისი არ ვიცი.

sopo...

[agmsarebeli]

უბრალოდ ვიფიქრე რომ გაიგებდნენ და საჭიროდ არ ჩავთვალე. ვიღებ შენიშვნას

[agmsarebeli]

უბრალოდ ვიფიქრე რომ გაიგებდნენ და საჭიროდ არ ჩავთვალე. ვიღებ შენიშვნას

[თამარ]

უბრალოდ ვიფიქრე რომ გაიგებდნენ და საჭიროდ არ ჩავთვალე. ვიღებ შენიშვნას

დამაინტერესა თქვენმა თემამ . საერთოდ არ ვარ კომპეტენტური ამ საკითხებში, მაგრამ ვფიქრობ, თქვენ არასწორად გაუგეთ მნათეს - არაფერი საერთო ფსევდო- დიონისე არეოპაგელსა და ბერძნული მითოლოგიის დიონისეს შორის არაა. ფსევდო-დიონისე არეოპაგელის შესახებ არსებობს ცნობილი ქართველი მეცნიერის, ძველ-ქართული ფილოსოფიის მკვლევარის, შალვა ნუცუბიძისა და ბელგიელი (თუ ავსტრიელი) მეცნიერის, ჰონიგმანის თეორია, ე.წ. ნუცუბიძე-ჰონიგმანის თეორია, რომლის თანახმადაც ფსევდო-დიონისე არეოპაგელი არის იგივე პეტრე იბერი, (ამ თეორიის თანახმად, დიონისე არეოპაგელის სახელით ცნობილი ნაშრომების ავტორი) რომელიც ასევე იყო ქართული სამეფო შტოს წარმომადგენელი, რაც ნიშნავს, რომ ევროპული ქრისტიანული მსოფლმხედველობის ფუძემდებელი ამ თეორიის თანახმად არის ქართველი მოღვაწე! მოკლე ცნობები ამ საკითხზე არსებობს ინტერნეტში, ვიკი-პედიაშიც კი.

[სარდიონ]

"წმინდა დიონისე არეოპაგელი, ნათელი ბნელში"

მე ესე ვიცი, წმინდა დიონისეს შესახებ რომ იყო დიონისე და არა ფსევდო დიონისე ,შედარება: იყო მაკარი და არა ფსეუდომაკარი და რაც მთავარია ნათელი ბნელში კი არა:
" მზიანი ღამე"
ანუ სიბნელე, რომელიც ღვთის განცხადებით წარმოიქმნება.
( ისეთი ძლიერია სინათლე რომ აბრმავებს და სიბნელედ აღიქმება.)

[თამარ]

მე, მართალი გითხრათ, ბევრი არაფერი ვიცი, გარდა ზემოთთქმულისა, ხოლო „მზიანი ღამე“, გამახსენდა, რომ „ვეფხისტყაოსანშიც“ არის ნახსენები. დიდი საიდუმლოებებია აქაც დამალული... მაგარი გამოთქმაა!
თუ მეტს მეტყვით დიონისე არეოპაგელის შესახებ, გამიხარდება! ხოლო პეტრე იბერის შესახებ თუ მოგეპოვებათ ცნობები? მოკლედ, მე ის მაინტერესებს, შეიძლებოდა თუ არა, დიონისე არეოპაგელი და პეტრე იბერი ერთი და იგივე პიროვნება ყოფილიყო? „ფსევდო-დიონისე“ კი მხოლოდ მკვლევართა მოგონილი პირობითი სახელია, მეტი არაფერი!

[მნათე]

ჰმ... ტარასელი პავლეს მიერ ნათელღებული, თუ ნეოპლატონუირი სკოლის თვალსაჩინო წარმომადგენელი? პეტრე იბერი?

ეს ისტორიული კვლევის საგანია....

[თამარ]

ჰმ... ტარასელი პავლეს მიერ ნათელღებული, თუ ნეოპლატონუირი სკოლის თვალსაჩინო წარმომადგენელი? პეტრე იბერი?

ეს ისტორიული კვლევის საგანია....

ჰოდა ზუსტად ესაა ჩემთვის საინტერესო. ძალიან ლაკონური პასუხია, ბატონო მნათე, იქნებ, უკეთესად დამაკვალიანოთ? თქვენს გამოთქმაზე ”ფსევდო-დიონისეს შესახებო” გეტყობათ, რომ მეტი იცით ... ეჰ, ნამეტანი ცნობისმოყვარე გახლავართ, ალბათ უკეთესი იქნება, ბიბლიოთეკებში დავიწყო სიარული, თუ იქ რამე შემორჩა.

[guest1]

იყო წმინდა დიონისე, რომელიც პავლეს მოწაფე იყო. ფსევდო-დიონისე სხვაა. დიონისეული კორპუსის ავტორი თავის თავს უწოდებს დიონისე არიოპაგელს. ადრე ეგონათ, რომ დიონისე არიოპაგელი იყო ის ათენელი დიონისე, რომელიც წმინდანმა პავლემ ქრისტიანად მონათლა (სადღაც მე-2 საუკუნე). შემდეგში აღმოჩნდა, რომ დიონისე არიოპაგელი იცნობდა სხვათა ნაწერებს, რომელნიც მოგვიანებით მოღვაწეობდნენ და ტექსტის მსგავსი ანალიზის საფუძველზე მისი მოღვაწეობის პერიოდად ითვლება მე-6 საუკუნის დასაწყისი. ამიტომაც იწოდება ფსევდო-დიონისედ. მისი ტექსტებიდან შემორჩენილია
1) წერილები (ასე ქვია ამ მცირე ტექსტებს)
2) ღვთიური სახელები
3) მისტიკური თეოლოგია
4) celestial (ალბათ ითარგმნება როგორც "ციური") იერარქია
5) ეკლესიის იერარქია
ქვემო ლინკებზე არის 2 მშვენიერი წიგნი ინგლისურად სადაც მის ნაშრომებთან ერთად კომენტარებიც აქვს დართული ერთ-ერთს:
Pseudo-Dionysius: a commentary on the texts and an introduction
Pseudo-Dionysius: the complete works

ფსევდო-დიონისე არეოპაგელის შესახებ არსებობს ცნობილი ქართველი მეცნიერის, ძველ-ქართული ფილოსოფიის მკვლევარის, შალვა ნუცუბიძისა და ბელგიელი (თუ ავსტრიელი) მეცნიერის, ჰონიგმანის თეორია, ე.წ. ნუცუბიძე-ჰონიგმანის თეორია, რომლის თანახმადაც ფსევდო-დიონისე არეოპაგელი არის იგივე პეტრე იბერი, (ამ თეორიის თანახმად, დიონისე არეოპაგელის სახელით ცნობილი ნაშრომების ავტორი) რომელიც ასევე იყო ქართული სამეფო შტოს წარმომადგენელი, რაც ნიშნავს, რომ ევროპული ქრისტიანული მსოფლმხედველობის ფუძემდებელი ამ თეორიის თანახმად არის ქართველი მოღვაწე!

ერთ-ერთი თეორიაა, მაგრამ არა ყველაზე გავრცელებული. ფსევდო-დიონისეს პიროვენების შესახებ ბევრი მოსაზრება არსებობს და ბევრ პიროვნებას ასახელებენ ამ სახელის ქვეშ.

[guest1]

როგორც ჩანს, ამ ავტორმა დიდი წვლილი შეიტანა ქრისტიანულ თეოლოგიაში. რამოდენიმე წყაროში მითითებულია, რომ ე.წ. უარყოფითი თეოლოგია, რომელსაც სხვანაირად via negativa თეოლოგიას ან აპოფატური თეოლოგიას უწოდებენ. ასეთი თეოლოგია საერთოა ბევრი რელიგიისათვის (დაოიზმი, სუფიზმი, ბუდიზმი, ვედანტა). ვიკიკედიის ლინკზე საკმარისად გასაგებად არის გადმოცემული ამ თეოლოგიის არსი. მე მხოლოდ რამოდენიმე ციტატას დავდებ (ინგლისურიდან ქართულად თარგმნილს). თვითონ ინგლისური თარგმანი ბერძნულიდან ეკუთვნის Colm Luibhéid-ს.

თავი პირველი.
რა არის ღვთიური სიბნელე?

სამება! უმაღლესი ვიდრე ნებისმიერი არსება,
ნებისმიერი ღვთაება და ნებისმიერი სიკეთე!

ქრისტიანის გზამკვლევი ცათა სიბრძნისკენ!

გაგვიძეხი წინ არცოდნის და სინათლის მიღმა,
უშორესისაკენ, დაფარული წერილების უმაღლესი მწვერვალისაკენ, სადაც უფლის სიტყვა სიმარტივეში ძევს,
უფლის სიტყვა აბსოლიტური და უცვლელი, დაფარული სიჩუმის მოკაშკაშე სიბნელეში.

უღრმესი ჩრდილიდან ისინი აფრქვევენ თვალისმომჭრელ სინათლეს მასზე, რაც გაცხადებულია.
აბსოლიტურად შეუცნობელიდან და დაუნახავიდან ისინი მთლიანად ავსებენ ჩვენს ცარიელ გონებას საგანძურით, რომელიც ყოველგვარ სილამაზეს სცილდება.


P.S. ვინ დაწერა ეს: ლაო ძიმ? ბუდამ? რუმიმ? არა, ფსევდო-დიონისემ.

[guest1]

გადავწყვიტე, რომ დრო და დრო ვთარგმნო დიონისეს "დაფარული ღვთისმეტყველება". თუ არ დამეზარა, ქე ხო გადავთარგმნი მთლიანად, და თუ დამეზარა, ნაწილიც კაი იქნება მათთვის, ვისაც აინტერესებს ეს და ვინც ბერძნულში ან სხვა ენაში ან ვერ კითხულობს ან არ მოიპოვება ეს თხზულება. ფრჩხილებში ვსვამ შენიშვნების რიგით რიცხვებს ზუსტად ისე, როგორც მოცემულია ინგლისურ თარგმანში. შენიშვნების განმარტება ცალკე შეიძლება შემდეგ გავაკეთო, მაგრამ ახლა არა. ჩემს შენიშვნებს დავურთავ ჩემს ხელთ არსებული ინფორმაციაზე დაყრდნობით. იმედია ერთი ადამიანისთვის მაინც საინტერესო იქნება ეს ყველაფერი. მადლობებს არ ვითხოვ და არ ვარ დაინტერესებული ამით. თუ სამადლობელია ეს ყველაფერი, გულში მოიხადეთ მადლობა და ვისაც გინდათ იმას მოუხადეთ

თავი პირველი.
რა არის ღვთიური სიბნელე?

სამება! უმაღლესი ვიდრე ნებისმიერი არსება,
ნებისმიერი ღვთაება და ნებისმიერი სიკეთე!

ქრისტიანის გზამკვლევი ცათა სიბრძნისკენ!

გაგვიძეხი წინ არცოდნის და სინათლის მიღმა,
უშორესისაკენ, დაფარული წერილების უმაღლესი მწვერვალისაკენ, სადაც უფლის სიტყვა სიმარტივეში ძევს,
უფლის სიტყვა აბსოლიტური და უცვლელი, დაფარული სიჩუმის მოკაშკაშე სიბნელეში.

უღრმესი ჩრდილიდან ისინი აფრქვევენ თვალისმომჭრელ სინათლეს მასზე, რაც გაცხადებულია.
აბსოლიტურად შეუცნობელიდან და დაუნახავიდან ისინი მთლიანად ავსებენ ჩვენს ცარიელ გონებას საგანძურით, რომელიც ყოველგვარ სილამაზეს სცილდება.



1. ამას ვლოცულობ; და შენ, ტიმოთე, მეგობარო, როცა ეძებ ნიშანს დაფარულისას (2), მოიტოვე ყველაფერი შენს უკან, ყველაფერი რაც შეიგრძნობა და გაიგება, ყველაფერი რაც შეგრძნობადია და გაგებადია, ყველაფერი რაც არის და რაც არ არის; გადადე მთელი შენი გაგება, რათა ამაღლდე და შეურთდე მას, რაც ყოველგვარი არსების და ცოდნის მიღმა იმყოფება. მიატოვე საკუთარი თავიც და ყველაფერი განუყოფლად და აბსოლიტურად; მოიცილე ყველაფერი და განთავისუფლდი ყველაფრისაგან და ამის შემდეგ ამაღლდები ღვთიური ჩრდილის სხივისაკენ, რაც ყველაფერ არსებულზე მაღლაა (3).

2. მაგრამ გესმოდეს, რომ ამ ცოდნას არ იღებს არაინფორმირებულნი (4), ანუ ისინი, ვინც მატერიუალურ გამოვლინებებში არიან გაჭედილნი, ისინი ვისაც გონიათ რომ პიროვნული არსებების გარდა არაფერი არსებობს და ვინც ფიქრობს, რომ საკუთარი ინტელექტუალური რესურსებით შეუძლიათ შეიძინონ პირდაპირი ცოდნა იმისა, ვინც ჩრდილი აქცია საკუთარ სამალად (5). და რადგანაც ინიციაცია ღვთიურში მიუწვდომელია ასეთი ხალხისათვის, რაღა უნდა ითქვას უფრო მეტად არაინფორმირებულებზე, რომელნიც აღწერენ ტრანსცენდენტულს ყველაზე დაბალი რიგის არსებების ტერმინებით და რომელნიც ამტკიცებენ, რომ ეს ტრანსცენდენტული არ აღემატება იმ უღმერთო და მრავალფეროვან ფორმას, რომელიც თვითონვე შექმნეს? რაც სინამდვილეში შეიძლება ვისაუბროთ ყველაფრის მიზეზზე არის ეს: რადგან ის არის მიზეზი ყველა არების, ამიტომ მას უნდა მივაწეროთ ყველა თვისება, რაც არსებებს მიეწერებათ და ეს თვისებები უნდა მივაწეროთ მტკიცებით ფორმაში. ხოლო, უფრო შესაბამისი იქნება, რომ მის შესახებ უნდა ვუარყოთ ყველა მტკიცება, რადგან ის ყველა არსებულზე მაღლა დგას. მაგრამ, ამდაგვარი უარყოფით მოცემული აღწერა არ ნიშნავს მტკიცების უარყოფას, არამედ იმას, რომ ყველაფრის მიზეზი ამის მიღმა დგას, თვისების არქონის მიღმა დგას, უარყოფის მიღმა დგას და ყოველგვარი მტკიცების მიღმა დგას(6).

მოკლედ რომ ვთქვათ, ამ ნაწარმოების კითხვა რომ დავიწყე, ასე მგონია ან ბუდისტის დაწერილია, ან სუფის, ან ადვაიტა ვედანტისტის, ან ლაოძის. როგორც ჩანს, ვინც ჭეშმარიტება დაინახა, ყველა ერთიდაიმავეს ამბობს, უბრალოდ მათი ენაა განსხვავებული. ზოგ ენაში ალაჰზეა საუბარი, ზოგგან-უფალზე, ზოგგან-გამოღვიძებულ ბუნებაზე (ბუდადჰატუ), ზოგან დაოზე, ზოგან ბრაჰმანზე და ა.შ. აბსოლიტურად იგივეს ამბობს რუმი, იგივეს ამბობს ბუდა და ყველა ბუდისტი ბერი ვინც ბრძენად ითვლება და დიდი მოწიწებით მოიხსენება ბუდიზმში, იგივეს ამბობს ლაოძი, იგივეს ამბობს რამანა მაჰარში (რომელსაც ინდოელები მე-20 საუკუნის ღმერთის გამოვლინებად თვლიდნენ), იგივეს ამბობს პაპაჯი (ასევე ძალიან ცნობილი მასწავლებელი) და ა.შ. ამ ნაწერსა და ქრისიტანობის დოგმატურ გაგებას შორის უზარმაზარი ნაპრალი აშკარად ჩანს. მინიმალური საერთო აქვს ფსევდოდიონისეს თეოლოგიას ქრისტიანულ (ნებისმიერი მიმართულების) დოგმატიკასთან: მარტო ის, რომ ქრისტიანებს მიმართავს და ტერმინ "სამება"-ს ხმარობს. არათუ ნაპრალია, არამედ ავტორი პირდაპირ აღნიშნავს მეორე პარაგრაფში მათზე, ვინც ღმერთს რაიმე თვისებები მიაწერა. საუბარია მაგალითად იმაზე, რომ ვისაც გონია ღმერთი პიროვნებაა, იგი ამ ტრანსცენდენტული არსის უღვთო დაკნინებას აკეთებს. შემდეგ აშკარად ამბობს, რომ საერთოდ ამ საწყისის გადმოცემა სიტყვებით შეუძლებელია და ყველანაირ სიტყვაზე მაღლა დგას. არამარტო, არამედ ამ უკანაკნელის თქმაც შეუძლებელია მასზე. ავტორი უბრალოდ ამბობს როგორ შეიძლება უფრო სწორად ავღწეროთ ეს რამ. როგორც ვთქვი, ზუსტად ასევე ხდება დაოს, ბუდა-ბუნების, ალაჰის (სუფებში) აღწერა. ასევე ხდება ბრაჰმანის აღწერაც. მაგალითად, ვედანტაში ბრაჰმანზე ამბობენ "ნეტი, ნეტი", რაც ითარგმნება როგორც "არ ის, არც ეს". კიდევ უამრავი შედარებების გაკეთება შეიძლება სხვა რელიგიებთან და ბევრი ციტატის მოყვანა სხვა რელიგიებიდან. რუმის ლექსებში, მაგალითად, ეს ყველაფერი ასევე აშკარად ჩანს.

პირველ პარაგრაფში ფსევდოდიონისე ამბობს, რომ ამ სხივთან მისვლისათვის საჭიროა საკუთარი თავის სრული დავიწყება. ამის ანალოგი ქრისტიანულ ლიტერატურაში სხვადასხვაგან მინახია. ქრისტე ამბობს, იმისათვის რომ გავცოცხლდეთ, საკუთარ თავს უნდა მოვუკვდეთ და თუ საკუთარი თავის წინაშე ვიცხოვრებთ, მაშინ მკვდრები ვართ. მეისტერ ეკჰარტი საუბრობს ტოტალურ სიკვდილზე. ასევეა ბუდიზმშიც. ბუდა საუბრობს "მე"-ს სიკვდილზე, მის ტოტალურ მოცილებაზე და ამის გზას გვათავაზობს. იგივეა სუფიზმშიც. აი მაგალითად, რუმის აქვს ასეთი ძალიან მოკლე ლექსი:
Our death is our wedding with eternity.
What is the secret? "God is One."
The sunlight splits when entering the windows of the house.
This multiplicity exists in the cluster of grapes;
It is not in the juice made from the grapes.
For he who is living in the Light of God,
The death of the carnal soul is a blessing.
Regarding him, say neither bad nor good,
For he is gone beyond the good and the bad.
Fix your eyes on God and do not talk about what is invisible,
So that he may place another look in your eyes.
It is in the vision of the physical eyes
That no invisible or secret thing exists.
But when the eye is turned toward the Light of God
What thing could remain hidden under such a Light?
Although all lights emanate from the Divine Light
Don't call all these lights "the Light of God";
It is the eternal light which is the Light of God,
The ephemeral light is an attribute of the body and the flesh.
...Oh God who gives the grace of vision!
The bird of vision is flying towards You with the wings of desire.
მთლიანად ლექსს ახლა არ გადავთარგმნი. ალაგ-ალაგ მივუთიტებ. პირველ სტრიქონში ამბობს რუმი "ჩვენი სიკვდილი მარადიულობასთან ქორწინებაა", მე-7 სტრიქონში ამბობს "ხორციელი სულის სიკვდილი ნეტარებაა"; ხორციელი სული (მაგარი ფრაზაა ძაან, რუმის შემოევლოს ჩემი თავი ) არის ის სული, რომელიც ბევრს სამოთხეში უნდა გაუშვას საკაიფოდ. ამ სულის სიკვდილია ნეტარებაო და ჩვენ ასეთი სულების შენარჩუნებისათვის ვიბრძვით. შემდეგ სტრიქონში (მე-8) ამბობს, რომ ღმერთზე ნურც ცუდს იტყვით და ნურც კარგს, რადგანაც იგი ყველაფერი ამის მიღმააო (ანუ, რაზეც ფსევდოდიონისე წინა პარაგრაფში საუბრობს). იგივეა ვედანტაშიც. ასეთი საინტერესო ისტორიაა რამანა მაჰარიშიზე. რამანასთან ერთი ადამიანი მივიდა და უთხრა, "არაფერი არ მინდა მოქშას გარდაო". "მოქშა" მოკლედ რომ ვთქვათ იგივე აბსოლიტური თავისუფლებაა, საკუთარი თავის სიკვდილი. ხოდა, რამანა ეუბნება: "თუ არაფერი არ გინდა, მაშინ უკვე თავისუფალი ხარო". ბევრს აღარ გავახურებ ჩემი "პერეხვატებით".

[agmsarebeli]

ძველი ქართული თარგმანის დადება აუცილებელი. თუ შეძლებ იქნებ განათავსო.
წმინდა ეფრემ მცირე ხომ ამაოდ არ დამაშვრალა, როცა თარგმნიდა ამ კორპუსს

დიონისე არეოპაგელი იყო პავლე მოციქულის მოღვაწე. პეტრე იბერი V საუკუნის ქართველი მოღვაწე. ავტორი თხზულებებისა: ,,სამრთოთა სახელთათვის", ,,ზეცათა მღვდელმთავრობისათვის'', საეკლესიო მღვდელმთავრობისათვის", საიდუმლოდ ღვთისმეტყველებისათვის" და ,, ეპისტოლენი ათნი" ნამდვილი ავტორია წმინდა დიონისე- პავლეს მოწაფე და არეოპაგის წევრი. გასულ საუკუნეებში მეცნიერებმა ,,დაასკვნეს", რომ ასეთი რამე ვერ დაიწერებოდა I საუკუნეში და ამიტომ ავტორს უწოდეს არა დიონისე, არამედ ,,ფსევდო'' დიონისე. ზოგიერთი მეცნიერი უფრო შორს წავიდა და მის ავტორად გამოიყვანა პეტრე იბერი. პეტრე და დიონისე- ორი განსხვავებულ, ნამდვილად არსებული პიროვნებაა. ავტორი ამ თხზულებებისა არის დიონისე, რასაც ეკლესიის ტრადიცია და მეცნიერთა საღად მოაზროვნე ნაწილი ამტკიცებს.