წმინდა მამათა გამონათქვამები თავმდაბლობაზე პარამეტრები

[marine]

"დიდმა ეპიფანემ კი სიმდაბლით თავისი მოძღვრის საზომს მიაღწია, მრავალ სასწაულს აღასრულებდა, სნეულს კურნავდა, მკვდარს აღადგენდა, სულთა უკეთურთა კაცთაგან განასხამდა, მაგრამ ამ ყველაფერს მაინც არ გაუამპარტავნებია. ერთხელ ხანძთაში მოსულ ნეძველ მონაზვნებს მამა გრიგოლმა ჰკითხა: - სიმდაბლე თუ არის თქვენს მონასტერშიო. შენი ლოცვით არისო, - უპასუხეს. ამ დროს წირვის ზარები დარეკეს. მამა გრიგოლმა ბრძანა, მწირველი ეპიფანე იყოსო. დაიწყო წირვა და როცა "წმიდაო ღმერთოს" გალობა დაიწყეს, საკურთხეველში შევიდა მამა გრიგოლი, კვერთხი ეპიფანეს თავში ჩაარტყა: - დადუმდი და შესამოსელი გაიხადეო. ყველა გაოცებული მიაჩერდა. ეპიფანემ შესამოსელი გაიხადა და თავდადრეკილი დადგა მოძღვრის წინაშე. ცოტა ხნის შემდეგ უბრძანა, შეიმოსე და წირვა გააგრძელეო. მანაც სიხარულით გააგრძელა წირვა. "ნახეთ, ძმანო, სრული სიმდაბლე ეპიფანესი; მას არაფერი დაუშავებია, მისი ღმრთისმოშიშების, სიწმინდისა და სიმდაბლისათვის სულიწმინდის მადლი ყოველთვის დადგრომილია მასზე. ეს თქვენთვის ვქმენი, რადგან თქვით, ჩვენს საძმოში სრული სიმდაბლეაო".

[marine]

"თავმდაბლობა, პირველ რიგში, დიდი სიყვარულის, სიბრძნის მაჩვენებელია".

/დეკ. დავით შაქარაშვილი/

[marine]

"ცხოვრება მაშინაა მშვიდი და უშფოთველი, როცა გააცნობიერებ, რომ არავინ ხარ..."

/მღვდელი დავით ოქრუაშვილი/

[marine]

"როდესაც ვინმე ბერის [ღირსი სვიმეონ მესვეტე უფროსი] ლოცვებით განიკურნებოდა, ნეტარი მამა ეტყოდა:

- უფალს მადლი შესწირე შენი გამოჯანმრთელებისთვის და არ გაბედო იმის თქმა, რომ სვიმეონმა განგკურნა, თორემ უარეს დღეში ჩავარდები!"

"ნათელი და სიმდაბლით აღსავსე მზერა"

[marine]

"პახუმი სხვებისგან გამორჩევას არც თვითონ ცდილობდა, თავს დიდად ცოდვილად მიიჩნევდა და წინამძღოლობას ისე უყურებდა, როგორც სხვათა სამსახურის მოვალეობას."

[marine]

...თავმდაბალი ხშირად თავად აღიმაღლებს თავს საკუთარ სინდისში..."

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"იყავით ყურადღებით ყოველი საქმის კეთებისას და ნუ დაუშვებთ გულში ფარისევლურ ფიქრს საკუთარ ღირსებებზე."

"განსაჯეთ თავმდაბლობით და არა თავდაჯერებულობით".

/ღირის მაკარი ოპტელი/

[marine]

"მოიგონეთ, როგორ "დარჩა მარტო იაკობი და ერკინებოდა მას ვიღაც კაცი გათენებამდე" (დაბ. 32,24). არა ხალხმრავალ ბრბოში, არა მდუღარ საქმიანობის წყალვარდნილში გვეცხადება ჩვენ უფალი - არა, იგი გარდამოვალს ჩვენ თანა და გვპოულობს სიმარტოვესა და სიმყუდროვეში. შესაძლოა, თქვენ მარტოსული, მარტომყოფელი ხართ, ეგებ, ავადმყოფი? ეგებ, თქვენც მოყვასისგან გაუცხოვებულად, ყველასაგან მიტოვებულად გრძნობთ თავს? ან იქნებ თქვენ ის ძვირფასი, ახლობელი ადამიანი დაკარგეთ, რომელიც თქვენი დასაყრდენი, თქვენი ნუგეში იყო ცხოვრებაში?

მაგრამ თქვენ მარტო არ ხართ! ქრისტე მოგინახულებთ სულითა თვისითა, იხილავთ მას თვალითა სარწმუნოებისა თქვენისათა, და აღგავსებთ იგი ძალითა თვისითა! მაგრამ ეს ნიჭი რომ მიიღოთ, საჭიროა განიმსჭვალოთ თავმდაბლობით, საჭიროა მოიქცეთ და გახდეთ, ვითარცა ყრმები, მხოლოდ მაშინ შეიძლება მიიღოთ სულიწმინდის ნიჭები".

[marine]

"გასაოცარ თავმდაბლობას ვხედავთ უფალში, როდესაც იგი პირისპირ აღმოჩნდა თავის მტრებთან! ქვეყნიერების დასაბამიდან არასდროს არავისში გამჟღავნებულა ასეთი თავმდაბლობა! სიფიცხით წარმოთქმულ სიტყვას, მუქარას, უხეშ განკითხვას იგი ლოცვით, სიყვარულით უპასუხებდა. სიყვარული ანაცვალა თავის მკლელთა ადამიანურ გაბოროტებას".

[marine]

"შევეცადოთ, რაც შეიძლება მეტი ნაკლი ვიპოვოთ საკუთარ თავში".

/მამა მათე ვაშაყმაძე/

[marine]

"ადამიანმა თვითონ არ უნდა დაადოს თავის ნიჭს ფასი."

/მამა ირაკლი კუთხაშვილი/

[marine]

"დიდი სიმაღლეა, გამუდმებით გახსოვდეს ღმერთი, მაგრამ იგი მყის ხიფათად იქცევა, თუ მისკენ სავალი კიბე სიმდაბლის ურყევ კლდეს არ დაეყრდნო."

[marine]

"ერთხელ ქსენოფონტეს მონასტრის ბერს, მამა ალოპის დიდი განსაცდელი შეემთხვა. მამა ალოპი განსაკუთრებული მოშურნეობით გამოირჩეოდა. უყვარდა განმარტოება და იესოს ლოცვის წართქმა. მაგრამ უეცრად უცნაური ამბები დაიწყო: მამა ალოპის ლოცვის დაწყებისთანავე კანკალი აუვარდებოდა. უცნაური და აუხსნელი ის იყო, რომ როცა მისი სხეული იწყებდა კანკალს, იგივე ემართებოდათ მის გვერდით მყოფთაც. ლოცვისას კლიროსზე მდგარ მამებსა და ტაძარში მყოფ მონაზვნებსაც აუტყდებოდათ ხოლმე კანკალი. აუტანელი იყო მისი მდგომარეობა. მამები ეხვეწებოდნენ, ლოცვა შეწყვიტეო. მაგრამ მას მოუკლებელი ლოცვის ნიჭი მოეპოვებინა და გული თავისით განაგრძობდა ლოცვის წარმოთქმას.

მამებს ღირსი დანიელი გაახსენდათ და მამა ალოპი იკონომოსთან ერთად მამა დანიელს ეწვია. მამა დანიელმა ჰკითხა: - კარგად გაიხსენე, პირველად როდის იგრძენი კანკალიო. "ღამით ვენახთან ეკვდერში ვლოცულობდი. უეცრად კარის ურდული ამოძრავდა. მივხვდი, ეშმაკის ხრიკები იყო და ლოცვა განვაგრძე. მერე კაკუნი გაძლიერდა, იმდენად, რომ მთელი ეკვდერი და ჩემი სხეული უცნაური სახით ირხეოდა". მართლაც რომ უჩვეულო შემთხვევა იყო. წუთის შემდეგ, სულიერი განჭვრეტის მერე, ჰკითხა, - რა იგრძენი პირველად რომ გაიგე კარებზე კაკუნიო. "ვთქვი, დაე აკაკუნონ, ლოცვაში ხელს ვერ შემიშლიან. განა იგივე არ შეემთხვა ანტონი დიდს? მეც მის მსგავსად ვიღვწი. თუნდაც ეს სხეული სიცოცხლის ბოლომდე მითრთოდეს, ლოცვას მაინც არ შევწყვეტო". მამა დანიელმა უთხრა: - წადი და სინანულით წარმოთქვი აღსარება. იგრძენი, რომ ცოდვილი ხარ და ღვთის შეწევნა გჭირდება. სხეული კი თუ კვლავ აგითრთოლდება, მაშინ მხოლოდ მაცხოვარს შეეძლება შენი შველაო.

ამის შემდეგ მამა ალოპიმ თავმდაბლად დაიწყო ლოცვა და შვება იპოვა."

[marine]

"თავმდაბლობა სულიწმინდის ნიჭია, რაც ბევრ გვაკლია"

[marine]

"მიტევება და თავმდაბლობა უმთავრესია ადამიანის სწორად ცხოვრებაში".

[marine]

"მუდამ ჩრდილში დგომის სურვილით"

[marine]

"რაც უფრო მეტად პასუხისმგებლიანია ადამიანი, მით მეტად თავმდაბალია".

/დეკ. შიო პაიჭაძე/

[marine]

"მორჩილების გარეშე თავმდაბლობის შეძენა თითქმის შეუძლებელია"

[marine]

"თამდაბლობა ყველაზე დიდი ნიჭია, ყველაზე დიდი სიმდიდრეა".

/დეკ. დავით შაქარაშვილი/

[marine]

"სადაც არ არის სიმდაბლე, იქ არ არის სიკეთე არც ერთ სათნოებაში და არც მცნებების აღსრულებაში".

/პროფესორი ალექსი ოსიპოვი/