ჯვარი, ქრისტიანული რელიგიის სიმბოლო პარამეტრები

[peritoniti]

ჯვარი - უდიდესი როლი აკისრია ქრისტიანულ რელიგიაში. მის გარეშე წარმოუდგენელია ეს რელიგია. იგი სიმბოლოა რელიგიისა. ადამიანი ყოველ ლოცვაში, უფლის ხსენებაზე, ლხინში თუ ჭირში პირჯვარს გამოისახავს ხოლმე. მოკლედ აღარ მოვყვები აქ მის ავტორიტეტზე და მნიშვნელობაზე. ასეთი სერიოზული რამეა და მე ერთი თემა ვერ ვიპოვე აქ მის შესახებ. ხშირად მსმენია შეკითხვა და პასუხი ვერ გამიცია, მეც ჩამრცენია გონებაში და იქნებ აქ ვისაუბროთ ამის შესახებ. იცით რა მაინტერესებს? იქნებ მიპასუხოთ იმ ხალხმა ვინც კომპექტენტურია ამ საკითხში. თვითონ ქრისტე თუ იყენებდა პირჯვარის გადაწერა? თუ იწერდა პირჯვარს ან მის მოწაფეებს და მის მიმდევრებს თუ გადასახავდახოლმე ჯვარს? მე არ გამიგია ასეთი რამე. და რატო სცემს ქრისტიანობა თაყვანს ჯვარს - იარაღს რომელზეც აწამეს ქრისტე? ან ვის რა უფლება ქონდა რო ჯვრის დიზაინი შეეცვალა, მაგალითად როგორც ეს წმინდა ნინომ ქნა, ან სხვა უამრავი დიზაინის ჯვარ არსებობს დღეს, მაგალითად ე.წ. ბოლნისის ჯვარი. მე ვერ მივცემდი თავს იმის უფლება რო სახეცვლილი ჯვარი გამეკეთებია და სახალხოდ გამომეტანა.

[ikanosi]

რატომ ვიწერთ პირჯვარს?

პირჯვრის გადასახვით ჩვენ აშკარად ვაღიარებთ რწმენას ჯვარცმული უფლისადმი, ვადიდებთ მას ჩვენი სხეულით (1 კორ. 6, 20) მოციქულთა დროსაც რომ არსებობდა წეს-ჩვეულება ლოცვის დროს ხელების გამოყენებისა, რწმენის გამოხატვის საშუალებად, მოწმობს პავლე მოციქული: „მსურს რომ ყველგარ ილოცონ, და აღაპყრან სუფთა ხელები რისხვისა და ეჭვის გარეშე“ (1 ტიმ. 2, 8) ფსალმუნშიც წერია: „ხელთა აღპყრობა – შესაწირავად მწუხრის ჟამისა“ (ფს. 140, 2).

ჩვენი შესაწირავი – ქრისტეა, რომელიც ჯვარს ეცვა ჩვენთვის (1 კორ. 5, 7; ებრ. 9, 28), ე.ი. როდესაც აღვაპყრობთ ხელებს ჯვრის გამოსახვისას, გამოვხატავთ რწმენას ჩვენთვის ჯვარცმული ქრისტეს მიმართ. ძველი ქრისტიანები ლოცვის დროს მარჯვენა ხელით გადაისახავენ ხოლმე ჯვარს. ამაზე მოწმობს წმ. იუსტინე წამებული (165 წ.) „ქრისტიანები უნდა ლოცულობდნენ სახით აღმოსავლეთისაკენ, ხოლო ჯვარი უნდა გადასახონ მარჯვენა ხელით, და არა მარცხენათი, რათა უკეთ აღავლინონ ლოცვა ღმრთისადმი“.

ტერტულიანე, რომელიც გარდაიცვალა 220 წელს, წერს: „მოციქულთა სწავლების თანახმად, ყოველი კეთილი საქმის დაწყებისას და დამთავრებისას, ყოველი გასვლისა და შემოსვლის დროს, ჩაცმისას, ბანაობისას, მაგიდასთან, კანდელთან, საწოლთან, სავარძელთან მისვლისას, მოკლედ, ყოველთვის ჩვენ უნდა ვიცავდეთ თავს ჯვრის გადასახვით. ამით ისინი შთააგონებენ თავის მოწაფეებს, ხოლო მათი მეშვეობით – ყველა მორწმუნეს, რათა სარწმუნოების აღიარების ნიშნად, ჯვირს გადასახვით დაესვათ ბეჭედი სახეზე და მკერდზე“.


მარჯვენა ხელის სამი თითის (ცერა, საჩვენებელი და შუათითი) ერთად დაწყობით ჩვენ ვაღიარებთ წმიდა სამებას, ხოლო დარჩენილი ორი თითის ხელისგულზე დადებით – იესო ქრისტეს ორბუნებოვნებას – კაცობრივს და ღვთიურს. პირჯვრის გადაწერისას ხელს მივიტანთ პირველად შუბლზე, მეორედ მუცელზე, მესამედ მარჯვენა მხარზე, მეოთხედ კი - მარცხენაზე, ამით გამოისახება ჯვარი, რომელზეც ეცვა ჩვენთვის უფალი იესო ქრისტე. ყურადღება უნდა მივაქციოთ, რომ პირჯვრის გადაწერისას ჯვრის ქვედა ბოლო ზედაზე მოკლე არ გამოვიდეს, რომ ამობრუნებული ჯვარი არ გამოვისახოთ



პირჯვრის წერით, ჩვენ ასოებივით ვიწერთ სხეულზე ჩვენს სარწმუნოებას. ასეთი წეს-ჩვეულება უძველესი დროიდან ჩამოყალიბდა ქრისტეს ეკლესიაში, რაზეც მოწმობს კირილე იერუსალიმელი (IV ს.): „დიაღ არ გვრცხვენია ჯვრის გადასახვისა შუბლზე და ყველაფერზე“.

და რაც მთავარია, ჯვრის გადასახვისას, სიტყვებით: „სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა“, ჩვენ ვაკურთხევთ ყოველს ჩვენს კეთილ საქმეს და ვიცავთ თავს ბოროტისაგან.

ამიტომაც ცდილობს ეშმაკი, სხვადასხვა სექტების მეშვეობით დაგვაეჭვოს ჯვრის გადასახვის მართებულობაში და ამით გაგვაგდებინოს ხელიდან ის მძალვრი იარაღი, რომელიც არ აძლევს მას საშუალებას ჩვენი მოჯადოებისა და შეპყრობისა.

[lingvo]

უწმიდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II
ჯვრის თაყვანისცემისათვის

დღეს ეკლესიაში იგალობება საგალობელი: ჯვარსა შენსა თაყჟანსა ვსცემთ მეუფეო და წმიდასა აღდგომასა შენსა ვუგალობთ და ვადიდებთ. ჯვარი და აღდგომა! ერთი შეხედვით მათ შორის რა კავშირი უნდა არსებობდეს. ჯვარი, ვიდრე მასზე უფალი ჩვენი იესო ქრისტე გაეკვრებოდა, ყველაზე სამარცხვინო იარაღი იყო წამებისა და სიკვდილისა. ჯვარზე სიკვდილი იმდენად სამარცხვინოდ ითვლებოდა, რომ თუ ადამიანს რომის მოქალაქის წოდება ჰქონდა, რაც არ უნდა დიდი დამნაშავე ყოფილიყო, მისი ჯვარზე გაკვრა არ შეიძლებოდა, ამიტომაც იყო, რომ პეტრე მოციქული რომში ჯვარზე გააკრეს, ხოლო პავლე მოციქულს, რომელსაც რომის მოქალაქის წოდება ჰქონდა, თავი მოჰკვეთეს.

ჯვარი და აღდგომა მართლაც ორი უკიდურესობაა, ერთი დამცირებას, ტანჯვას, სიკვდილს გულისხმობს, მეორე დიდებით აღდგომასა და სიკვდილითა სიკვდილის დათრგუნვას, უფალმა იესო ქრისტემ ჯვარი და აღდგომა ერთმანეთთან დააკავშირა და შეაერთა, ქრისტეს აღდგომის შემდეგ ჯვარი იმგვარ უძლეველ იარაღად იქცა, რომელსაც ვერავითარი ბოროტი ძალა ვერ დაამარცხებს. ამიტომაცაა, რომ ყოველი მღვდელმოქმედება, ყოველი საიდუმლო და ყოველი ლოცვა, რომელიც ეკლესიაში სრულდება, ჯვრის გამოსახვით იწყება და მთავრდება. მაგრამ არის ჯვარი ქრისტესი და არის ჯვარი ადამიანისა, არის ჯვარი ხილული და არის ჯვარი უხილავი. საინტერესოა, რა კავშირშია ჩვენი ჯვარი ქრისტეს ჯვართან.

ყოველ ადამიანს, მიუხედავად იმისა, მორწმუნეა თუ არა იგი, თავისი ჯვარი აქვს, რომელსაც ღმერთი აძლევს. მაგრამ ჯვარი, რომელიც არაა დაკავშირებული ქრისტეს ჯვართან, ადამიანს ვერ აცხოვნებს. მართალია, ამ ჯვრის ზიდვისას, რომელიც თანდათან მძიმდება და აუტანელი ხდება, ადამიანი ფრიად იტანჯება, წვალობს, განიცდის, მაგრამ ამ დროს იგი უგვირგვინო მოწამეა, რადგან ამ ტანჯვა-წამებისათვის ღვთისგან გვირგვინს ვერ მიიღებს. ამიტომ ჩვენი ჯვარი აუცილებლად ქრისტეს ჯვარს უნდა დავუკავშიროთ. აი, რას ბრძანებს ამის შესახებ უფალი ჩვენი: რომელსა უნებს შემდგომად ჩემსა მოსლვაჲ, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე (მარკოზი 8,34). როგორც ვხედავთ, უფალი კი არ გვაიძულებს, რომ აუცილებლად შევუდგეთ მას, არამედ თავისუფალი არჩევანის უფლებას გვაძლევს, როცა ამბობს: რომელსაც ნებავს, ე.ი. სასუფეველი ან ჯოჯოხეთი ჩვენ თვითონ უნდა ავირჩიოთ და ჩვენს ცხონებაში მონაწილეობა ჩვენ თვითონ უნდა მივიღოთ.

შემდეგ: მოწოდება უფლის: უარყავ თავი შენი, იმ ცოდვების უარყოფას ნიშნავს, რომელიც ადამიანის სულს ზღუდავს და მასში ღვთის ხატს ამცირებს. ვინც ცოდვებს არ შეებრძოლება და არ უარყოფს, ის ვერც იმ ჯვარს აიღებს, რომელიც ქრისტეს ჯვართან იქნება დაკავშირებული.

მაშასადამე, ადამიანის სული რომ გადარჩეს, ამისთვის პირველ რიგში საჭიროა მას თვითონ ჰქონდეს სურვილი ამისა ანუ ღვთის შედგომისა, მეორე პირობას საკუთარი თავის უარყოფა ანუ ცოდვების დაძლევა წარმოადგენს, რაც საკუთარ თავში ეგოისტური მისწრაფებების ჩახშობასა და მადლის მოპოვებას გულისხმობს. ერთი დიდი მამა ამბობდა, რომ ადამიანი, რომელიც ქრისტეს თუნდ სულ მცირე მადლს მოიპოვებს, თვითონაც ცხონდება და მის გარშემო მყოფ მრავალ ადამიანსაც აცხოვნებსო. მადლმოსილი კი ისაა, ვისაც შეუძლია დამნაშავეს აპატიოს, დაჩაგრული შეიბრალოს, წაქცეულს ასადგომად ხელი გაუწოდოს. მხოლოდ ამ შემთხვევაში ხდება ადამიანის გული ტაძარი სულისა წმიდისა. უნდა გვახსოვდეს, რომ ვინც მადლს ვერ მოიპოვვბს, მას ვერავითარი ლოცვა და მარხვა ვერ უშველის და მის გულში უფალი, რომელიც სიყვარულია, ვერ დამკვიდრდება,

მესამე პირობას სულის გადარჩენისა ჯვრის აღება წარმოადგენს, ოღონდ ეს ჯვარი საკუთარი უნდა იყოს. მიაქციეთ ყურადღება, რას გვეუბნება უფალი, აღიღენ ჯუარი თჳსი, ე.ი. შენი და არა სხვისი. შეგახსენებთ, რომ ჯვარში ის განსაცდელი იგულისხმება, რომელიც ადამიანს ცხოვრების გზაზე ხვდება. ძალიან ხშირად ჩვენ გვეჩვენება, რომ სხვისი ცხოვრების გზა ნაკლებად ეკლიანია და სხვისი განსაცდელი შედარებით მსუბუქი, მაგრამ უნდა ვიცოდეთ, რომ ღმერთი ყოველ ჩვენგანს იმ ჯვარს აძლევს, რომლის ზიდვაც ჩვენს ძალას არ აღემატება.

თუ ჩვენი ერის წარსულს გადავხედავთ, დავინახავთ, რომ იმ დღიდან, რაც საქართველოში კვართი უფლისა იქნა მოტანილი და რაც ჩვენმა ხალხმა მოციქულთა ქადაგება მოისმინა და ქრისტეს გზას შეუდგა, უფალმა მას ჯვარი მისცა, რომელსაც დღესაც ეზიდება. თითქოს ეს ჯვარი განსაკუთრებით მძიმე იყო, მაგრამ იგი ერთადერთია, რომელმაც საქართველო გადაარჩინა, კვლავაც გადაარჩენს და აღდგომამდე და ამაღლებამდე მიიყვანს,

ზოგიერთს ეგონა, რომ საქართველოს გზა გოლგოთით დამთავრდებოდა, მაგრამ შეცდა. ღვთის მადლით, გოლგოთის გზის დასრულების შემდეგ მას აღდგომა და სულიერი ამაღლება ელოდება.

ჯვრის თაყვანისცემის დღეს განსაკუთრებით უნდა ვსთხოვოთ ჯფალს, რომ ჯვრის ზიდვაში შეგვეწიოს, რათა შუა გზაში არ დავრჩეთ, იგი ბოლომდე მივიტანოთ და აღდგომისა და ამაღლების ღირსნი გავხდეთ.

დღეს წაკითხულ სამოციქულოში, სახელდობრ ებრაელთა მიმართ ეპისტოლეს მე-4 თავში პავლე მოციქული ყოველ ქრისტიანს მოუწოდებს: მოუჴდეთ უკუე განცხადებულად საყდარსა მას მადლისათა, რათა მოვიღოთ წყალობაჲ და ვპოვოთ მადლი ჟამსა შეწყნარებისასა. რა შესანიშნავი სიტყვებია. მოუჴდეთ უკუე განცხადებულად საყდარსა მას მადლისათა, მაშასადამე, რწმენას გულში ფარულად კი არ უნდა ატარებდე, არამედ განცხადებულად, რათა ყველამ დაინახოს, რომ ქრისტიანი ხარ და მხოლოდ ამ შემთხვევაში მიიღებ მადლსა ღვთისასა.

მადლი უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი გფარავდეთ თქვენ და სრულიად საქართველოს, ამინ!

16 სექტემბერი, 1985 წ.

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II
„ეპისტოლენი, სიტყვანი, ქადაგებანი“, ტომი II, თბილისი, 1997 წ.

http://www.orthodoxy.ge/patriarqi/qadagebebi/skhva/jvari.htm


რატომ ვცემთ თაყვანს ჯვარს?

http://www.orthodoxy.ge/apologetika/sadzie...sadziebeli7.htm

[A.V.M]

ან ვის რა უფლება ქონდა რო ჯვრის დიზაინი შეეცვალა, მაგალითად როგორც ეს წმინდა ნინომ ქნა

რატომ იგდებ თავს ცოდვაში და რატომ სწამებ ცილს წმ.ნიოს?
არ არსებობს არც ერთი დოკუმენტი იმის დასტურად,რომ წმ.ნინომ ჯვარს დიზაინი შეუცვალა.ამიტომ ჯერ დაფიქრდი მეგობარო,გაიგე და შემდეგ წამოაყენე ბრალდება.
რაც შეეხება წმ.ნინოს ჯვრის დახრილ ფრთებს,ეს თავად მას კი არ გაუკეთებია ასე,არამედ შემდგომში დაემართა ჯვარს.(იგი იყო გატაცებული,დაკარგული,შემდეგ ისევ იპოვეს და.ა.შ.)

და ჯვრისა და სარწმუნოების ურთიერთდამოკიდებულება არ გამოჩენლა მხოლოდ ახალ აღთქმაში.
იგი ძველ აღთქმაშიც ჩანს,ოღონდ უფრო მკაფიო გამოხატულება მიიღო ახალი აღთქმის წიგნებში.(როგორც სამების შესახებ სწავლებამ)

[terra]

ან ვის რა უფლება ქონდა რო ჯვრის დიზაინი შეეცვალა, მაგალითად როგორც ეს წმინდა ნინომ ქნა

წმინდა ნინო - დიზაინერი?!

საღოლ შენ.

[peritoniti]

და რატო იმაზე არაფერი გითქვამთ - ჯვარი ძველ აღთქმაშიც ყოფილა მოხსენიებულ, მას თურმე ქრისტეს მოსვლამდეც ჰქონდა პატივისცემა და აღიარება და თვითონ ქრისტე თუ სცემდა თაყვანს ჯვარს? პირჯვარს იწერდა? თავის მოწაფეებს ჯვარს გადასახავდახოლმე?

[ikanosi]

peritoniti
პოსტები(თავისი ლინკებითურტ) თუ წაიკითხე მაინც რაც ზემოთ ეწერა?

[peritoniti]

ikanosi
კი. როგორც ჩანს მე არ აღმოვჩნდი ისეთი განათლებული რომ ყველაფერი ეს გამეგოდა. მოდი აბა შენ ამიხსენი ცოტა გლეხური და ბავშვური ენით, მოკლედ და კონკრეტულად. მითუმეტეს მე ისეთ შეკითხვას ვსვამ რომ ერთი - კი ან არა დააკმაყოფილებდა ჩემ შეკითხვას. იწერდა ქრისტე პირჯვარს?

[A.V.M]

. მოდი აბა შენ ამიხსენი ცოტა გლეხური და ბავშვური ენით, მოკლედ და კონკრეტულად.

ჯვრის გლეხური და ბავშვური ახსნა ასეთია:ქართველი გლეხის ქალი მჭადს როდესაც აცხობდა ზედ ჯვარს აკეთებდა.ხოლო ბავშვები თამაშისას ხის ფარზე ჯვარს ამოკაწრავდნენ ხოლმე.
აი აქ იწყება და აქ მთავრდება ჯვრის გლეხური ახსნა.
ხოდა თუ რამეს ვერ იგებ ჩემო მეგობარო ჯვრის შესახებ მაშინ საფუძვლიანად ვისაუბროთ,არგუმენტირებულად და არა მდაბიო ენით.
დავიწყებ ორი კითხვით.(ამაზე პასუხები დამეხმარეება შენთან საუბრის გაგრძელებაში)
1-რატომ დასწამე ცილი წმ.ნინოს რომ მან ჯვარს დიზაინი შეუცვალა?

2-გწამს თუ არა ის,რომ იესო გააკრეს ჯვარზე.(და არა ძელზე ან.ა.შ.)

3-რამდენად მნიშვნელოვანი და სარწმუნოა შენთვის სახარების გარდა ახალი აღთქმის სხვა კანონიკური წიგნები(აპოკრიფებს და არაკანონიკურებს არ ვგულისხმობ),როგორებიცაა ,,საქმე მოციქულთა,ეპისტოლეები და.ა.შ)

[peritoniti]

დავიწყებ ორი კითხვით.(ამაზე პასუხები დამეხმარეება შენთან საუბრის გაგრძელებაში)
1-რატომ დასწამე ცილი წმ.ნინოს რომ მან ჯვარს დიზაინი შეუცვალა?

2-გწამს თუ არა ის,რომ იესო გააკრეს ჯვარზე.(და არა ძელზე ან.ა.შ.)

3-რამდენად მნიშვნელოვანი და სარწმუნოა შენთვის სახარების გარდა ახალი აღთქმის სხვა კანონიკური წიგნები(აპოკრიფებს და არაკანონიკურებს არ ვგულისხმობ),როგორებიცაა ,,საქმე მოციქულთა,ეპისტოლეები და.ა.შ)

1. იმიტომ რომ მე როგორც ვიცი, წმინდა ნინოს ჯვარი არის ტოტებ დახრილი, განსხვავდება ჩვეულებრივი ჯვარისაგან (მაპატიე ახლა თუ ტერმინებს სწორად ვერ ვამბობ, იმედია ამაზე არ გამომეკიდები). მე რომ ვყოფილიყავი მის ადგილას, ვერ გავბედავდი სახეცვლილი ჯვარით დამეწყო ქადაგება და ასეთი ჯვარი მეტარებინა.კი, ვიცი რომ ეს ჯვარი მას უფალმა მისცა. დაეძინა და გაღვიძებისას ხელში ეჭირა. იგივე რო მე დამმართნოდა, კი ამას უფლის ნიშნად მეც მივირებდი, მეც ვიქადაგებდი. იმ ჯვარსაც საპატიოდ შევინახავდი, მაგრამ ასეთი სახეცვლილი ჯვარის ტარებას და მის პოპულარიზაციას (მაპატიეთ კიდევ ერთხელ თუ ტერმინი სწორად ვერ შევარჩიე) არ, და ვერ გავბედავდი. წმინდა ნინოს რო თავი დავანებოთ, კარგი ნინოს შეიძლება ქონდა უფლება, მაგრამ აი მერე ხო გაჩნდა კიდე ბოლნისის ჯვარი, ანუ ტოლმხრებიანი? მე ვერ მივცემდი თავს უფლებას ასეთი რამე გაეკეთებია!
2. კი, ეს მწამს. ყოველშემთხვევაში არაფერი მაქ ამასთან საწინააღმდეგო.
3. რაც შეეხება ამ მესამე შეკითხვას მე კარგად ვერ მივხდი შენ აქ რას გულისხმობ. არვცი იმ ტერმინების მნიშვნელობა რაც შენ შეკითხვაში ახსენე. ალბათ მაინც ასე ითქმის რომ ნაკლებმნიშვნელოვანია, რადგან მათი გაცნობისას მე გამიჩნდა რაღაც შეკითხვები რაზეც პასუხები არავინ მომაწვდინა.

[A.V.M]

შენი ბოლო პოსტი სამწუხაროდ სრულად არ გაიხსნა ჩემთან.ამიტომ რაც დაწერე იმაზე გეტყვი,რომ წმ.ნინოს დახრილფრთებიანი ჯვრით არ დაუწყია ქადაგება.მის ჯვარს შემდგომში მოუვიდა ასე.
მე სიტყვებზე კი არ გეკიდები,უბრალოდ ცილისწამები წინააღმდეგი ვარ.მით უმეტეს წმინდანის...

[toka@]

A.V.M
კი როდესაც მტერმა ჯვარი საქართველოდან გაიტანა ჯვარმა მხრები მოხარა

[peritoniti]

A.V.M
კი როდესაც მტერმა ჯვარი საქართველოდან გაიტანა ჯვარმა მხრები მოხარა

კი ბატონო. ეს გასაგებია. მე როგორც წამიკითხავს და მასწავლეს თავიდანვე ასეთი ჯვარი იყოო. თუკი ეგრეა არაფერი მაქ საწინააღმდეგო. ეს გასაგებია. დიდი მადლობა!

[toka@]

peritoniti
თავიდანვე ეგრე არ ყოფილა არაფრის

[A.V.M]

აი მერე ხო გაჩნდა კიდე ბოლნისის ჯვარი, ანუ ტოლმხრებიანი? მე ვერ მივცემდი თავს უფლებას ასეთი რამე გაეკეთებია!

მზის სიმბოლიკაზე თუ გსმენია რამე?

. კი, ეს მწამს. ყოველშემთხვევაში არაფერ მაქ ამასთან საწინააღმდეგო.

რატომ შეგეკითხე ეხლა ეს.შენ წერდი ზემოთ:

მე არ გამიგია ასეთი რამე. და რატო სცემს ქრისტიანობა თაყვანს ჯვარს - იარაღს რომელზეც აწამეს ქრისტე?

ეს არის პროტესტანტული დამოკიდებულება ჯვრისადმი.და ამას ამბობენ რასელისტები.ნახე აბა:,,იარაღი რომელზეც იესო გააკრეს,სულაც არ არის თაყვანსაცემი.მას ზიზღით უნდა ვუყურებდეთ."(საგუშაგო კოშკი.1-11)
ისინი ასევე ამბობენ,რომ ჯვარზე არ გააკრეს იესო არამედ ძელზეო.ხოდა მაინტერესებდა რამდენად იყო შენში რასელიზმის მოტივები.

რაც შეეხება ამ მესამე შეკითხვას მე კარგად ვერ მივხდი შენ აქ რას გულისხმობ. არვცი იმ ტერმინების მნიშვნელობა რაც შენ შეკითხვაში ახსენე. ალბათ მაინც ასე ითქმის რომ ნაკლებმნიშვნელოვანია, რადგან მათი გაცნობისას მე გამიცნდა რაგაც შეკითხვები რაზეც პასუხები არავინ მომწვდინა

უფრო დავკონკრეტდები.იესოს შესახებ უამრავი სწავლებაა.ჩვენმა რწმენამ ისინი კანონიკურად და არაკანონიკურად დაყო.
მაგალითად ახალი აღთქმა არის კანონიკური.იქ გარდა 4 სახარებისა აგრეთვე არის საქმეები,ეპისტოლეები და აპოკალიფსი.
ხოდა მაინტერესებს ამ წიგნებს თუ ენდობი შენ?

კი ბატონო. ეს გასაგებია. მე როგორც წამიკითხავს და მასწავლეს თავიდანვე ასეთი ჯვარი იყოო. თუკი ეგრეა არაფერი მაქ საწინააღმდეგო. ეს გასაგებია. დიდი მადლობა!

აგაშენა ღმერთმა მეგობარო.
მგონი ერთი საკითხი უკვე ბუნდოვანი აღარაა.სხვებზეც ვისაუბროთ ნელ-ნელა.

[peritoniti]

A.V.M
აბა გისმენ, გავაგრძელოთ, სანტერესოა შენთან საუბარი. მზის სიმბოლოზე რას იტყვი? სახარებები კი წამიკითხავს, ეპისტოლეები და აპოკალიფსის შესახებ ალბათ მეცდინება მარა თუ ამ ტერმინების ქვეშ იმალება ეს არ ვიცი. რას გულისხმობენ იქნებ მითხრა ესეც. ჩავთვალოთ რომ არ ვიცი.

[A.V.M]

აბა გისმენ, გავაგრძელოთ, სანტერესოა შენთან საუბარი

სიამოვნებით.სასიამოვნოდ ვითარდება სიტუაცია.
რაც შეეხება მზის სიმბოლიკას.ალბათ იცი,მაგრამ მე მაინც ვიტყვი.
მოგეხსენება რომ ჩვენი დიდი წინაპარი ქართლოსი ბიბლიური ერთი ღმერთის თაყვანისმცემელი იყო.თუმცა შემდგომში ეს წარმართობამ შეცვალა.კონკრეტულად კი ქართველები თაყანს სცემდნენ მზეს,მთვარე და ვარსკვლავებს.ალბათ გსმენია ეს ლექსიც:
,,მზე დედაა ჩემი,მთვარე მამაჩემი,წვრილ-წვრილ ვარსკვლავები,და და ძმაა ჩემი."
მოგვიანებით როდესაც უკვე ჩვენთან დაიწყო ქრისტიანობის გავრცელება,ბარის მოსახლეობამ მეტ-ნაკლებად მიიღო იგი.მაგრამ მთის მოსახლეობა უარზე იდგა.ამის გამო ქართველი იერარქები შეეცადნენ,რომ წარმართობა დაეკავშირებინათ მართლმადიდებლობასთან და ისე მოექციათ ისინი.რის გამოც ქრისტიანთა უმაღლესი კრძალვის ობიექტს დაუკავშირეს მათი უზენაესი ღვთაება მზე.და მივიღეთ ბორჟღალი.(გნებავს ბოლნური ჯვარი)
ალბათ იცი ფაშისტების სიმბოლო ხომ?ეგეც მზიდან მოდის.და გარკვეულ კავშირშია ბორჟღალთან.
თავად წმინდა მამებიც ხშირად ადარებდნენ ღმერთს მზე.(თუნდაც სამების ახსნა)
ეხლა უშუალოდ ბოლნურ ჯვარზე გეტყვი.ნებისმიერი ჯვარი რომ დაატრიალო სწრაფად წრეწირზე,მიიღებ ისეთ გამოსახულებას როგორიცაა ბოლნურ ჯვარზე.
შემდგომში ეს გამოსახულება ჩასვეს რგოლში.რგოლი კი არის როგორც მზის სიმბოლო.აგრეთვე ქრისტიანულად მარადიულობის სიმბოლო.(წრის სიმბოლიკაზეც ვისაუბროთ მერე თუ გინდა)ალბათ იცი,რომ მართლმადიდებლები დანიშვნის დროს წყვილებს ბეჭდებს აძლევენ(ე.წ.კალიცო)რაც არის მარადიულობის სიმბოლო,და სურთ რომ წყვილის სიყვარულიც ასევე მარადიული იყოს.
ასე რომ მანდ ჯვარი კი არ შეცვალეს,არამედ სხვა კუთხით დაგვანახეს.

[peritoniti]

A.V.M

ასე რომ მანდ ჯვარი კი არ შეცვალეს,არამედ სხვა კუთხით დაგვანახეს

კარგი, დიდი მადლობა. მოდი ჩავთვალოთ რომ ჯვრის დიზაინის თემა ამოვწურეთ. ახლა იქნებ ის ამიხსნა, თვითონ ქრისტე თუ იწერდა პირჯვარს, და თუ საუბრობდა ჯვრის შესახებ?

[A.V.M]

მოდი ჩავთვალოთ რომ ჯვრის დიზაინის თემა ამოვწურეთ

ერთ რამეზე შევთანხმდეთ.რაიმე კონკრეტულის შესახებ რომ დავიწყებთ საუბარს მივიყვანოთ იგი ბოლომდე და არ გამოვიენოთ:,,ვთქვათ",,ჩავთვალოთ",,ალბათ"და.ა.შ
თუ რაიმე გაუგებარი იქნება მაშინვე ვთქვათ,რომ შემდეგ არაფერი იყოს უცხო.

ახლა იქნებ ის ამიხსნა, თვითონ ქრისტე თუ იწერდა პირჯვარს, და თუ საუბრობდა ჯვრის შესახებ?

ცოტა შორიდან მოვუვლი შენის ნებართვით რომ რაიმე გაურკვევლობა არ იყოს.
ადამიანი სამოთხიდან გამოიდევნა ქალის მიერ ხის ნაყოფის მიღების შემდეგ ხომ?და უნდა მოვლენილიყო მხსნელი.რომელიც იშვებოდა მდედრობითი სქესიდან და ისევე ხის ნაყოფით მისცემდა საშუალებას ადამიანს სამოთხეში,რომ დაბრუნებულიყო.
ჯვრის შესახებ მინიშნებები გვაქვვს ძველ აღთქმაშიც.(მაგ:10 მცნება.რომლითაც ჯვარი გამოისახება,აგრეთვე ებრაელები ამალეკს მხოლოდ მაშინ ამარცხებდნენ,როდესაც მოსე ხელებს ჯვრის სახით აღაპყრობდა და.ა.შ.)თუმცა იმდენად იდუმალი იყო ძველი აღთქმის კაცისთვის ჯვრის მიერ ადამიანის ხსნა,რომ პირდაპირ არსად წერდა ამას.
რაც შეეხება ქრისტეს და ჯვარს.უფალი ჯვრის შესახებ საუბრობდა ხოლმე მოწაფეებთანაც:,,მაშინ ჰრქუა მათ იესო:რომელსა ჰნებავს შემოდგომად ჩემდა,უარყავნ თავი თვისი,აღიღენ ჯვარი თვისი და სემომიდეგინ მე."(მთ.16-24)
აგრეთვე სხვაგან:,,წარვედით და მოიმოწაფეთ ყოველნი და თაყვანის სცემდით მათ:სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისათა."მაგრამ აქ იბადება კითხვა,თუ რატომ არ წერდა თავად უფალი თავის მოწაფეებს ჯვარს,ამაზე კი პასუხი ძალიან მარტივია:იმიტომ რომ მის გოლგოთამდე ასვლამდე ჯვარს არ ქონდა ის გამომხსნელი და წარმართთა საცოფებელი ძალა,რომელიც ჯვარცმის სემდეგ მიიღო.
მე გითხე როგორი დამოკიდებულება გაქვს ახალი აღთქმის კანონიკურ წიგნებთან მეთქი.და ეხლა ვიტყვი თუ რატომ.
უფალმა დაავალა მოწაფეებს,რომ მოენათლათ ხალხი,მაგრამ არ უთქვამს ზუსტი ,,ტიბიკონი",ნათლობის შესახებ ზუსტ სწავლებას უკვე მოციქულები გვაძლევენ.
უფალმა დაუტოვა ხალხს ზიარება,მაგრამ არა ის თუ როგორ უნდა ჩატარებულიყო წირვა.წირვის მსვლელობაზე კი პირველ ცნობებს გვაწვდის უკვე იაკობ მოციქული,ხორციელი ძმა უფლისა.შემდგომში სხვა მოციქულები.
აგრეთვე ჯვრის სესახებ.გამომდინარე იქიდან,რომ მას შემდეგ,რაც ჯვარმა მიიღო ის ძალა რაც ეხლა აქვს,იესო მიწაზე აღარ იმყოფებოდა ხორციელად,ასე რომ ვერც მოციქულებს გადასწერდა ხილულად პირჯვარს.მაგრამ ღმერთმა სულიწმინდის მეშვეობით დააწერინა მოციქულებს სწავლება ჯვრის შესახებ,რომელიც მრავლადაა ახალი აღთქმის კანონიკურ წიგნებში.

[peritoniti]

ძალიან კარგი და საინტერესო. გასაგებია ქრისტეს დამოკიდებულებაც ჯვართან. ჯვარი, ტვირთი რომელიც ქრისტემ აიღო თავის თავზე, როგორც ამას მორწმუნენი ამბობენ, ხომ შეიძლება ასეთივე ლოგიკა დავინახოთ იუდაშიც? ისიც ერთგვარი ტვირთი იყო რომელიც ქრისტემ იტვირთვა. თვითონ აირჩია ის მოწაფეც. და რომ არა უდა ალბათ არც ჯვარცმა მოხდებოდა. ამიტომ ასეთი ლოგიკით რაღაც პატივს იუდასაც ხომ უნდა მივაგებდეთ? რატომ მკაცრად უკუაგდო და უარყო რელიგიამ იგი?