ერესები,სექტები,სქიზმები, განწვალება ანუ გამოყოფა ეკლესიის ისტორიაში პარამეტრები

[KAIROS]

ახალი აღთქმის ეკლესიის დაარსებამდეც კი, თავად მაცხოვრის ქადაგებისას, შეიმჩნეოდა გაყოფის, აზრთა და სწავლებათა სხვადასხვაობის, ცალცალკე დაჯგუფების და ერთმანეთში დაპირისპირების პირველი ნიშნები, თავად ქრისტიანობაც იუდეველების მიერ აღქმული იქნა როგორც ერთგვარი სექტა, მაშინ როცა თავად ძველაღთქმისეული ეკლესია სავსე იყო სექტებად ჩამოყალიბებული პოლიტიკური გავლენის ჯგუფებით, სადუკევლები, ფარისევლები, მწიგნობრები და მეუდაბნოე სექტები... თავად იოანე ნათლისმცემლის მიმდევართა ერთი ნაწილი მაცხოვარს არ ღებულის და ცალკე სექტად ყალიბდებიან...


სანამ ისტორიას დავიწყებდეთ მანამ ჩვენი მეგობარი საიტებიდან შემოგთავაზებთ ( მხევალი ნინოს თხოვნით) მოკლე განმარტებებს რაა სექსტა, რაა ერესი და ა.შ.

ЕРЕСЬ


Ересь (от греч. αιρεσις - выбор) - значит вообще какое-либо отдельное учение. Так, христианское учение при появлении своем иногда называлось ересью (Деян. 28, 22). Но впоследствии название "ересь" усвоилось именно произвольному и ложному учению о христианстве, отделявшемуся и отличавшемуся от учения Церкви [1].

Еретиком Церковь называет не всякого заблуждающегося, но лишь того, кто сознательно противится церковному учению [2]. Основатели ересей именуются ересиархами.

Ереси зародились почти одновременно с христианством и, при всей своей пагубности и губительности, оказали своего рода положительное влияние на формирование точного церковного догматического учения. Наибольшее развитие ереси получили со II по IV век в целом ряде учений: евионитство, манихейство, гностицизм, арианство, несторианство и пр. Современные еретические учения, как правило, не содержат ничего кардинально нового, и являются вариантами ересей древних.

Православная Церковь, на основании заповеди Иисуса Христа (Мф. 18, 15-17) признает еретика равным язычнику и считает необходимым, в целях охранения верующих, отлучение еретиков от общения с Церковью.


Святые отцы о ереси

Свт. Игнатий (Брянчанинов)

...тяжелый грех - ересь. Она - возмущение и восстание твари против Творца, восстание и возмущение ничтожнейшего, ограниченнейшего существа - человека против всесовершенного Бога. Она, - страшно сказать, - суд человека над Богом и осуждение человеком Бога. Она - грех ума, грех духа. Она - хула на Бога, вражда на Бога. Она - плод гордыни, этой причины падения падших ангелов. И последствия падения ею очень схожи с последствиями падения отверженных духов; она омрачает разум, ожесточает сердце, на самое тело разливает яд свой, вводит в душу вечную смерть. Она не способна к смирению. [1] Она соделывает человека вполне чуждым Бога. Она - смертный грех. Как плод гордыни, ересь держит в железных цепях своего пленника, и редкий пленник исторгается из цепей ее...

...человечество совращалось в ересь целыми народами, а обращение от ереси к Православию видим в весьма немногих частных лицах, и то редко, весьма редко. Страшный яд - ересь! Неудобопостижимый яд - ересь!..

Сущность этого греха [ереси] - богохульство.

Будучи собственно грехом ума, ересь не только омрачает ум, но и сообщает особенное ожесточение сердцу, убивает его вечною смертию...

Ересь есть прикровенное отвержение христианства. Когда человеки начали оставлять идолопоклонство, по его очевидной нелепости, и приходить к познанию и исповеданию Искупителя; когда все усилия диавола поддержать между человеками идолопоклонство остались тщетными; тогда он изобрел ереси, и посредством ереси, сохраняя для держащихся ее человеков имя и некоторую наружность христиан, не только отнял у них христианство, но и заменил его богохульством...

Ересь можно уподобить пище, имеющей по наружности прекрасный вид, но отравленной ядом: такая пиша - тот же яд, от которого уже трудно остеречься как потому, что яд замаскирован, так и потому, что прекрасный вид и благоухание пищи возбуждают в человеке естественное его желание насытиться и насладиться пищею. Ересь всегда сопутствуется лицемерством и притворством; она многоглаголива, велеречива, обилует ученостию человеческою и потому удобно привлекает к себе людей и уловляет их в погибель: несравненно более людей уловлены в вечную смерть посредством ереси, нежели посредством прямого отвержения Христа...

Словопрение - самое слабое оружие против еретиков, оружие более вредное, нежели полезное. Оно делается таким сообразно свойству душевного недуга - ереси. Гордая ересь не терпит обличений, не терпит побеждения. От обличений она ожесточается; от побеждений приходит в неистовство. Это доказали бесчисленные опыты. Побеждается ересь кротким увещанием; еще удобнее - молчаливым приветствием, смирением, любовию, терпением и долготерпением, молитвою прилежною, исполненною соболезнованием о ближнем и милосердием к нему. Ересь не может быть побеждена человеком, потому что она изобретение, начинание демонское. Победителем ее может быть един Бог, призванный к борьбе с нею и к поражению ее смирением человека пред Богом и любовию этого человека к ближнему.

Желающий успешно сражаться против ереси должен быть вполне чужд тщеславия и вражды к ближнему, чтоб не выразить их какою насмешкою, каким колким или жестким словом, каким-либо словом блестящим, могущим отозваться в гордой душе еретика и возмутить в ней страсть ее. Помазуй струп и язву ближнего, как бы цельным елеем, единственно словами любви и смирения, да призрит милосердый Господь на любовь твою и на смирение твое, да возвестятся они сердцу ближнего твоего и да даруется тебе великий Божий дар - спасение ближнего твоего. Гордость, дерзость, упорство, восторженность еретика имеют только вид энергии, в сущности они - немощь, нуждающаяся в благоразумном соболезновании. Эта немощь только умножается и свирепеет, когда против нее действуют безрассудною ревностию, выражающеюся жестким обличением...

Понятие о ереси и расколе


Литература
Свт. Игнатий (Брянчанинов). Понятие о ереси и расколе.
http://www.pravbeseda.ru/library/index.php?page=book&id=496




--------------------------------------------------------------------------------

[1] Свт. Игнатий (Брянчанинов). Понятие о ереси и расколе

[2] "Упорство в ереси есть свойство еретика" Свт. Игнатий (Брянчанинов). Понятие о ереси и расколе



секта




Понятие секта в русском языке используется в двух значениях, исторически связанных, но существенно различных. Тем не менее эти значения не всегда четко различаются, и отрицательная коннотация, присущая одному из значений ("тоталитарная секта"), переносится на секты в целом. Следует помнить, что это слово, как правило, обозначает не само учение, а организацию, его представляющую.

В большинстве случаев религиозные организации не приветствуют употребления по отношению к ним термина "секта", предпочитая называться религией, церковью, конфессией или деноминацией. Само слово «секта» – не нейтральное, оно заключает в себе глубокий исторически обусловленный подтекст и в русском языке часто носит уничижительный оттенок. Косвенным подтверждением этому являются производные от этого термина слова "сектант", "сектантство" и "сектантский", которые вызывает негативные ассоциации и обычно используется полемически или уничижительно.


[править] Происхождение понятия
Уже в латыни слово secta имело следующие значения:

путь, правило, образ действия, мыслей или жизни;
учение, направление, школа;
ересь, ложное учение;
шайка;
Этимологически слово секта происходит от лат. secta от sequī — "следовать за кем-то, повиноваться"; при этом довольно рано это слово стало ассоциироваться со словом лат. sector и другими производными от seco — "резать, разделять, отсекать".

Слово «секта» изначально было нейтральным термином для описания отдельных политических, философских и религиозных групп, и употреблялось в полемическом контексте еще в дохристианскую эпоху.

Уже в раннехристианскую эпоху оно стало обозначать ложное учение, отколовшееся от основной общины, используясь для перевода др.-греч. αἱρέϭις (которое тоже сначала значило просто "учение, школа, направление", а затем сузилось до понятия "ложное учение, ересь"). Эти два слова вплоть до Нового времени употреблялись на латинском Западе как синонимы.

После Реформации установилось разграничение значений терминов: слово – “секта” стало обозначать организацию или группу людей, а “ересь” – неортодоксальное учение, содержащееся сектой или деноминацией, причем это правило словоупотребления было обращено и в прошлое христианства (таким образом, можно, например, сказать, что секта севериан исповедовала монофизитскую ересь). Такое различение названных понятий было воспринято отечественной богословской наукой в синодальный период истории Русской Православной Церкви. В греческом же богословии до сегодня в обоих значениях употребляется только слово αἱρέϭις.


ქვემოთ ვდებ სურათს სადაც ტიპიური "განშტოებაა", აქ ნაჩვენებია დიდი სექტებისა და მიმდინარეობების თანდათანობითი გამოყოფა ეკლესიიდან...



ახლა კი მცირედ-მცირედ და ნაბიჯ-ნაბიჯ მივყვეთ ისტორიას ( უნდა მაპატიოთ ნელი ტემპი, იმ ნახატი ფილმისა არ იყოს "მარტო ვარ და რა ვიცი )

მაცხოვრის აღდგომა-ამაღლების და სულთმოფენობისას ეკლესიის დაარსებას მაშინვე მოყვა ცილობა ჭეშმარიტებაში, ეკლესიაში სხვადასხვა საკითხებმა დაზუსტება მოითხოვა, რასაც ბუნებრივად მოყვა რაღაც დაჯგუფებების გასვლა ეკლესიის ერთიანობიდან, ჯერ კიდევ 46-50 წლებში თავად თავნი მოციქულთანი პეტრე და პავლე წინადაცვეთის საკითხის და წარმართა ეკლესიაში ადგილის განსაზღვრისათვის მოციქულთა კრებას იწვევენ, მანამ და შემდეგაც პავლე ანათემას გადაცემს ყველას, ვინც იმაზე მეტს იტყვის რაც მან იქადაგა და რაც სახარებამ ასწავლა, თუმცა ეკლესიის არსებობიდანვე იწყება ცრუ სწავლებათა სწრაფი გავრცელება.. ზოგი პეტრესი , ზოგი პავლესი....

II ს.ნე გნოსტიკურ-წარმართულმა მიმდინარეობამ ქრისტიანული სახე მიიღო და წარმოიშვა ე.წ. "ქრისტიანული გნოსტიციზმი", რომელსაც მკვეთრად დაუპირისპირდნენ სხვადასხვა პერიოდის მამები, განსაკუთრებით გამოვყოფდი წმ. ირინეოს ლიონელს....

III ს.ნე მარკიონი და დოკეტიზმი ახალ დიდ საშიშროებას უქმნიან ახლად დაარსებულ ეკლესიებს რომში და მის გარეთ... დევნის პერიოდშივე ვრცელდება ე.წ. წმიდათა სექტა, რომელიც უარყოფს სინანულით ეკლესიაში დაბრუნებულებს ( ვინც გადგა რწმენიდან წამებისას და შემდეგ შეინანა) .. ამავე პერიოდში უდიდესი მოაზროვნე ორიგენე, წერს ტრაქტატებს, რომელთაგანც ზოგიერთი სწავლება რამოდენიმეჯერ იქნა დაგმობილი მსოფლიო საეკლესიო კრებების მიერ... შემდგომ მანიქევლები, არიანელები, ნესტორიანელები, მონოფიზიტები, ხატმებრძოლები, კათოლიკები, პროტესტანტები, სექტები, შიგა მართლმადიდებლური სქიზმები, მეძველსტილეები, ჭეშმარიტი მართლმადიდებლების ათობით სხვადასხვა სინოდები და ა.შ.

მოდით ვისაუბროთ მათზე, როგორია ისტორია, რას ასწავლიდნენ ან რას ასწავლიან და როგორი დამოკიდებულება ქონდა ეკლესიას გუშინ და როგორი უნდა გვქონდეს დღეს!

დამატების სახით ვიტყოდი არანაკლებ მნიშვნელოვანია, ზუსტად ვიცოდეთ რაში მდგომარეობს ამათუიმ სწავლების ნამდვილი არსი, სად ცდებიან და სად არა, რაა ცილისწამება და რაა რეალობა, ასევე როგორი მეთოდებით უნდა დავუპირისპირდეთ მათ... ბევრი საინტერესო რამაა სათქმელი!

იხარეთ,

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

გისმენთ კაიროს!!!

[KAIROS]

ისევ მოგესალმებით:

მაპატიოს მან, ვისაც რუსული დიდად არ ესმის, მაგრამ ჩემი ბიბლიოთეკიდან ბევრი მასალა არის რუსულად და შეიძლება პირდაპირ დავდო, ყოველშემთხვევაში საჭიროება თუკი მოითხოვს აცუილებლად ჩავუღრმავდები საკითხს.

დავიწყებ იუდეველთა სექტით:

Из "Библиологического словаря"
священника Александра Меня
(Мень закончил работу над текстом к 1985 г.; словарь оп. в трех томах фондом Меня (СПб., 2002))


ТЕРАПЕВТЫ, ветвь ессейского движения (см. ст.: Ессеи; Кумранские тексты). Название общины Т. (греч. Qerapљuta„) есть неточный перевод на греч. язык арам. слова «хасайя» (благочестивые, евр. хасидъм). Единств. описание общины Т. сохранилось в трактате *Филона Александрийского «О жизни созерцательной» (рус. пер.: К., 1909). По его словам, община обитала в нижнем Египте у Мареотидского озера. Члены общины отличались строгим аскетизмом. *Евсевий Кесарийский ошибочно отождествлял Т. с христианами. В 19 в. мн. историки считали, что сведения о Т., приведенные Филоном Александрийским, не более чем лит. вымысел. Открытия в *Кумране косвенно подтвердили историч. достоверность сообщений Филона Александрийского. Как полагают исследователи, Т. представляли собой группу *ессеев, к-рая переселилась в Египет, спасаясь от гонений в нач. 1 в. до н.э. Возможно, что нек-рые обычаи общины Т. послужили прототипом для обычаев христ. монашества в Египте.

l *Е л и з а р о в а М.М., Община терапевтов (Из истории ессейского обществ.-религ. движения 1 в. н.э.), М., 1972 (там же указана проч. лит-ра).


იუდეისტი ქრისტიანები ( პირველი საკუნის მეორე ნახევარი)

ბუნებრივია და არაა გასაკვირი, რომ ქრისტიანობის უნივერსალურობას და წარმართათვის ეკლესიის კარების სრულიად გახსნას, ძალიან ძნელად შეეგუა, თუნდაც ქრისტიანი, მაგრამ მაინც იუდეველი საზოგადოება... ამიტომაც პირველი კამათები ეკლესიაში, სწორედ ამ საკითხებთან დაკავშირებით წარმოიშვა, მიაჩნდათ, რომ წარმართი ჯერ ძველი აღთქმის ეკლესიის წევრი უნდა გახდეს და შემდგომ ახალისა, ამიტომ წინადაცვეთის გარეშე პურის გატეხვასაც კი ერიდებოდნენ ( ცნობილი ისტორია პეტრესა და პავლეს შეკამათებისა), არსებობდა ე.წ. ანგელოზიანები, რომლებსაც მიაჩნდათ, რომ ღმერთმა რჯული მოსეს ანგელოზის მეშვეობით გადასცა და მისი შესრულების გარეშე ცხონება შეუძლებელი იყო!

ადოციონისტთა სექტას კი თავად წმ. ირინეოს ლეონელი ( 140- 200 ა.წ.) დაუპირისპირდა, ეს სექტა ასწავლიდა, რომ იესო იყო უბრალო ადამიანი , რომელიც განღმრთობას მიაღწია, ამ სექტის მეორე ფრთას კი მიაჩნდა, რომ იგი ანგელოზი იყო, რომელიც ღმერთმა "იშვილა" ანუ შვილად აირჩია.

ეს მიმდინარეობები კი პავლეს მიერ არის ნახსენები ეპისტოლეში, რადგან მართლაც არსებობდა მიმდინარეობები, რომლებიც საკუთარ თავს, პეტრისტებს და იაკობისტებს (მცირე, იერუსალიმელი) უწოდებდნენ და პავლეს, მისი უნივერსალური ქრისტიანობის წინააღმდეგ ილაშქრებდნენ.

ამ მიმდინარეობებს შეადგენდნენ ებიონიტები, ელკასატები, ნაზარეველები და ნიკოლაიტები.

მართალია, მოციქულთა კრებამ,51 წელს, ყველაფერი გაარკვია და ნათლობა დაადგინა ერთადერთ გზად ეკლესიაში შესასვლელად, ხოლო მოსეს რჯულის შესრულებისაგან წარმართები ( და იუდეველი ) ქრისტიანები გაათავისუფლა, მაგრამ ეს მიმდინარეობები მაინც რჩებოდნენ და ასე იქნებოდა დიდ ხანს, რომ 62 წელს მოწამეობრივი აღსასრული მოციქულ იაკობ მცირესი, იერუსალიმის ეპისკოპოსისა ( აქ ასე არ გავიგოთ, თითქოს წმ. მოციქული სექტანტების მხარეს იკავებდა, არამედ უბრალოდ მოციქული იყო იერუსალიმის ეპისკოპოსი, და ბუნებრივია, რომ იუდაიზმთან უფრო ახლოს იდგა და უფრო შემწყნარებელიც იყო, ამიტომაც სარგებლობდნენ მისი სახელით სექტანტები), საბოლოო დარტმა ამ პირველმა იუდეისტურ-ქრისტიანულმა სექტებმა განიცადა იმპერატორ ტიტუსის მიერ იერუსალიმის აღებამ ( 70 წელი) და იუდეველთა დიასპორაში წასვლამ ( 135 წ.) , მაგრამ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ ეს სექტები კიდევ ორი საუკუნე არსებობდნენ, ამაზე მეტყველებს ელვირასა და ლაოდიკიის კრებების (IV ს.) გადაწყვეტილებები, რომლებიც უმკაცრესად კრძალვდნენ იუდაისტური წესების გამოყენებას ქრისტიანულ ეკლესიაში.

ამ სექტიდან ლიტერატურის სახით შემორჩენილები გვაქვს ე.წ. ფსევდოკლიმენტინები, ანუ ნაწერები რომლებიც მიეწერება კლიმენტი რომაელს ( და მისი არაა), ასევე აპოკრიფები: ებრაელთა სახარება და ე.წ. კერიგმატა პეტრუ ანუ პეტრეს ქადაგებები.

აბა დროებით,

იხარეთ,

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

კაიროს, რატომ პასიურობ???? კარგი თემაა ნუ მიივიწყე

[KAIROS]

კაიროს, რატომ პასიურობ???? კარგი თემაა ნუ მიივიწყე

გამაცდინეს აუცილებლად გავაგრძელებ!

[ირგე]

KAIROS
სატანისტებზე თუ ფლობ რაიმე ინფორმაციას?

[KAIROS]

[quote][quote]KAIROS
სატანისტებზე თუ ფლობ რაიმე ინფორმაციას?[/quote[/quote]

საეკლესიო სამართალში გავხსენით თემა "ჯადოქრობა..." იქ ვსაუბრობდით მაგ თემაზე, სატანიზმი შესწავლილი არ მაქვს, მაგრამ ინფორმაცია მაქვს, თუმცა ვფიქრობ დაინტერესების შემთხვევაში იმ თემაში უნდა გავრჩიოთ...

[ირგე]

KAIROS

საეკლესიო სამართალში გავხსენით თემა "ჯადოქრობა..." იქ ვსაუბრობდით მაგ თემაზე, სატანიზმი შესწავლილი არ მაქვს, მაგრამ ინფორმაცია მაქვს, თუმცა ვფიქრობ დაინტერესების შემთხვევაში იმ თემაში უნდა გავრჩიოთ...

მე რამდენადაც ვიცი სატანიზმი რელიგიაა და ჯადოქრობასთან საერთო არაფერი აქვს.
ჩამოყარე ერთი-ერი ინფო და თუ მართლა კუდიანები არიან გადავიდეთ "ჯადოქრობა . . ."-ში

[KAIROS]

დავიწყებ იუდეველთა სექტით:

ახლა უკვე უშუალოდ ქრისტიანული სამყაროს სექტებზე ვისაუბროთ, ჯერჯერობით ისევ მსოფლიო კრებებამდე, ანუ დევნილი ეკლესიის ეპოქაში ვრჩებით...

დღეს კი ზოგადად შევეხები რამოდენიმე გნოსტიკურ სექტას, რომლებიც ძალიან გამოირჩევა სხვა სექტებიდან თავიანთი უცნაური და რადიკალურად განსხვავებული სწავლებებით და პრაქტიკით!

1) ადამისტები (II საუკუნე)

ეს უცნაური და ცოტა არ იყოს ღიმილის მომგვრელი სექტა, ძალიან გულუბრყვილო სურვილს დაეყრდნო, კერძოდ მიეღწიათ ადამის დაცემამდე არსებულ "შიშველ უმანკოებას", II საუკუნის შემდეგ, გვიან შუასაკუნეებშიც გაიღვიძა ამ აზრმა, განსაკუთრებით ჩეხურ სექტებში ( პირადად ვნახე, იქ არც კათოლიციზმია და არც კლასიკური პროტესტანტიზმი, ჩეხური მიმდინარეობა ჰუსიზმია), სწორედ ჰუსიზმის ( იან ჰუსის მიმდინარეობა, რომელიც კათოლიკებმა დაწვეს ინკვიზიციის ცეცხლით) მიმდევარ იან ჰუშკას XV ს.ში მოუნდა ადამისტების სექტის აღდგენა...თუმც ისევ ადამისტეს დავუბრუნდეთ, ამ უცნაურ სექტაზე სხვადასხვა მამამ დაწერა, კერძოს

ეპიფანე ვარაუდობდა, რომ ეს ნუდისტური სექტა იქნა ნაშობი ბასილიდეს გნოსტიკური სექტიდან, ხოლო კლიმენტი ალექსანდრიელი თვლიდა, ეს იყო კარპოკრატესთან დაკავშირებული ჯგუფი, სხვანი მას სუპლიციო სევეროს უკავშირებდნენ
ნეტარი ავგუსტინე საბოლოოდ აჯამებს, რომ ისინი იყვნენ ქორწინების მოწინააღმდეგენი, მათი აზრით, ადამი სამოთხეს არ დაკარგავდა ცოლი რომ არ ყოლოდაო ცნობილია რომ ეს სექტა, ძალიან უცნაურ შეკრებებს აწყობდა, კერძოდ სრულიად შიშველები იკრიბებოდნენ, ცხოვრობდნენ ტყეებში და ასე უნდოდათ მიებაძათ ადამისათვის...


2) მეორე უცნაური სექტა, რომელიც ასევე მეორე საუკუნეში არსებობდა და რომელმაც ასევე პოვა გამოძახილი გვიან შუასაუკუნეებში იყო სექტა, რომელიც ატარებდა არც მეტი და არც ნაკლები : კაენის და იუდა გამყიდველის მიმდევართა სახელს!!!

სხვანაირად ამ სექტას კაენისტები ანუ ქუინტილიანისტები (იუდაისტები) ეწოდებოდა, მათი ფუძემდებლიდან გამომდინარე, როგორც ყველა ან უმრავლესი გნოსტიკური სექტები, ეს სექტაც თვლიდა, რომ ძველი აღთქმის ღმერთი იყო ბოროტი, ხოლო გველი პირიქით მხნელი ( ანუ ყველაფერი პირიქით ძველ აღთქმაში!),

შესაბამისად ყველა, ვინც ძველი აღთქმის ღმერთს ეწინააღმდეგებიდა, დადებით პერსონაჟებად აღიქმებოდნენ, ასეთები იყვნენ ესავი, ქამი, სოდომ-გომორის მცხოვრებნი, თავად კაინი, დედა სოფიას ( ევა) დაკარგული ეონი, რომელიც "ცოდნას" გნოსის ( აქედან გნოსტიციზმი) შეიცავდა...

ასევე იყო იუდა ისკარიუტელიც,რომელიც შეიცავდა რაც ცოდნას და მას ძველი აღთქმის ბოროტი დემიურგის გამოგზავნილი ეგონა იესო და ამიტომ გაყიდა, როგორც ამას "იუდას " აპოკრიფულ-გნოსტიკური სახარება წერს...

თუმცა კაინიზმის მეორე მიმდინარეობა საერთოდ თვლიდა, რომ ძველი აღთქმის ბოროტ დემიურგს, საერთოდ უნდოდა ხელი შეეშალა იესოს გამომსყიდველ მსხვერპლეშეწირვას და იუდამ პირიქით ამ მისიის აღსრულებაში დაეხმარა მას მისივე გაცემით, ასე რომ მოღალატიდან ამ სექტად გმირი გამოიყვანა...

დასასრულ დავამატებდი, ზემოთ ვახსენე ბასილიდე და კარპოკრატე, ეს გნოსტიკური სექტების ფუძემდებლები თვლიდნენ, რომ ცხონება შესაძლებელი იყო მხოლოდ ყველა სახის გამოცდილების გავლით; მათ შორის სექსუალურისაც... ( დასკვნებს თქვენს მდიდარ ფანტაზიას მივანდობ )

შესაბამისად ჩადიოდნენ ყველაფერს, რაც პირიქით იკრძალებოდა ძველ აღთქმის მოსეს რჯულში, რადგან მოსე საერთოდ ძველი აღთქმის ბოროტი ღმერთის მონად მიაჩნდათ, ასე დაარსა აფრიკაში კაინიტი ქუინტილიუსი, რომლის სექტა ანტიმოსეიანური პრაქტიკით იყო ცნობილი...

აბა დროებით,

იხარეთ,

კაიროსი!

მე რამდენადაც ვიცი სატანიზმი რელიგიაა და ჯადოქრობასთან საერთო არაფერი აქვს.
ჩამოყარე ერთი-ერი ინფო და თუ მართლა კუდიანები არიან გადავიდეთ "ჯადოქრობა . . ."-ში

კი ბატონო, იდეაში რელიგია, მაგრამ ძირითადში რადგანაც ყველა რჯულის მჩხიბავი და ჯადოქარი მაინც ბოროტს ემსახურება, ამიტომაც აქ მათ ვერ განვიხილავ, იქ ვიმსჯელოთ...

[KAIROS]

ისევ მოგესალმებით, დღესაც ერესების მიმოხილვას გავაგრძელებ, დღესაც განსაკუთრებულ სექტებზე ვისაუბრებთ და დღესაც გვექნება საუბარი I მსოფლიო კრებამდე ანუ არიოზის სექტამდე არსებულ მწვალებლობებზე.

ერთერთი ძლიერი და ძალიან გავლენიანი ვიდრე არიოზამდე იყო ორი სექტა:მონტანისტებისა და მანიქეველებისა, დღეს მონტანისტებზე ვისაუბროთ.


მონტანი და მონტანისტები ( II ს.ნე)

მონტანი, ძალიან საინტერესო პიროვნება იყო, ფაქტობრივად შეუძლებელია აქ ორი სიტყვით აგიღწეროთ ადამიანი, რომლის სწავლებებმა საუკუნეები გაძლო და რომელიც ძალიან ქარიზმატული პიროვნება იყო, ნამდვილი ლიდერი და წინამძღოლი, ისე რომ ეს ფრიგიელი ადამიანი II - III სს.ში
დიდად აფიქრებდა ეკლესიას.

ცხოვრება

მონტანი, როგორც ვარაუდობენ, დაბადებულია არდაბაუში, ფრიგია ( მცირე აზია) II ს.ის პირველ ნახევარში, წმ. იერონიმეს გადმოცემით, ქიბელეს ქურუმი იყო ვიდრე მოქცევამდე, ქიბელე ქალღმერთის კულტი და მისი მსახურება განსაკუთრებით სასტიკი იყო, მაგ: ქურუმების ავტოკასტრაცია და ა.შ. ნეტარი იერონიმე მიანიშნებდა, რომ ექსტაზის პრაქტიკა რასაც მონტანი ხშირად იყენებდა, იყო ტიპიური დამახასიათებელი ქიბელეს ქურუმებისა, თუმცა ბევრი ამ მოსაზრებას არ ეთანხმება...

ქადაგება მონტანიმ დაიწყო თავის მშობლიურ მხარეში 156 წელს (ან157 წ.), თან დაყავდა ორი "წინასწარმეტყველი" მასიმილა და პრისკილა (პრისკა), რომლებიც შეკრებებისას ექსტაზში ვარდებოდნენ ( პირველად პეპუზაში და ტიმიონში-ფრიგია), ამ ექსტაზის დროს გარდა "წინასწარმეტყველებებისა", რა ხდებოდა არ ვიცით, ნეტარი ავგუსტინე მიანიშნებდა სასტიკ და სისხლიან რიტუალებზე, ამბობენ რომ 1 წლის ჩვილის სისხლს ურევდნენ, ჩვილს მცირე-მცირე ჭრილობებს აყენებდნენ, ხშირად ბავშვი ასე იღუპებოდაო...
თუმცა თანამედროვე ისტორიკოსები ამ ცნობას არ ადასტურებენ ბევრი წყარო ( მათ შორის ის საიდანაც მე ვსარგებლობ ამ მცირე ჩანაწერების გაკეთებისას) უსაფუძვლო ბრალდებად თვლის ამ მონაყოლს.

ეკლესია უცებ და ერთიანად არ დაპირისპირებია ამ მოძრაობას, ზოგიერთი მამა იზიარებდა კიდეც ზოგ სიმცდარეს ამ სექტიდან (მაგ, წმ. ირინეოს ლიონელი იზიარებდა ცრუსწავლებას "ათასწლეულთა" შესახებ) , ანათემა მხოლოდ 202/3 წლებში გამოუცხადდა ამ სექტას, არადა თვითონ მონტანი გარდაიცვალა 179 წელს, როგორც ამბობენ თავი ჩამოიხრჩო. ალბათ დაგვიანებული ანათემის გამოც, მონტანიზმიმმა დიდი გავრცელება პოვა, მცირე აზიაში, ტრაქიაში, აფრიკაში ( კართაგენი), გალიაში ( საფრანგეთი-ლიონი), და რომშიც კი, მიუხედავად სეპტიომიუს სევერის ( 173-211) დევნისა, კართაგენში კი მონტანისტებმა ყველაზე ცნობილი მოქცევა განახორციელა: მონტანისტი გახდა, უცნობილესი მწერალი და თეოლოგი: ტერტულიანე, მას თავის ნაშრომებში აღწერილი აქვს, როგორ გადავიდა მონატინიზმზე.
მოძრაობა ნელნელა დაიშალა IV ს.დან , როდესაც კონსტანტინე დიდმა მილანის ედიქტი გამოსცა, სადაც ოფიციალურ და ძირითად ქრისტიანულ მოძრაობას მიენიჭა პრივილეგიები, საბოლოო დარტყმა მონტანისტურ სექტას იმპერატორმა იუსტინიანემ მიაყენა, როდესაც პირდაპირ გამოუცხადა ბრძოლა წარმართობას და ქრისტიანულ სექტებსაც ( VI ს.ნე), მისი მართველობის პერიოდში (527-565 წწ.) იპოვეს და დაწვეს მონტანის და მისი ორი წინასწარმეტყველი ქალის გვამები და დაწვეს, თუმცა მაინც იმდენი შემორჩა მიმდევრები, რომ VIII ს.ში ბიზანტიის იმპერატორი ლეონ III იძულებული გახდა მონტანისტების დევნა განეახლებინა 722 წელს.

დოქტრინა

მონტანიზმის სწავლება არაა ჩამოყალიბებული ერთიანი სახით, არსებობს სხვადასხვა მიმდინარეობები და სწავლებები,ალბათ ამიტომაა, რომ ზოგადად ამ მიმდინარეობას სექტად კი არა სქიზმად თვლიან.

სქიზმის დამახასიათებელი თვისებებაა, ისიც რომ მონტანისტების წარმოდგენით, მათი წინასწარმეტყველები ეპისკოპოსებზე მაღლა უნდა ყოფილიყვნენ, ისინი იყვნენ ასევე "მეთოთხმეტენი" ანუ აღდგომას დღესასწაულობენენ ნისანის 14.ში ( ებრაული თვე, მარტსა და აპრილს შორის, რომელიც დაწყება მარტის მთვარეზე იყო დამოკიდებული), და არ იყო აუცილებელი ეს დღე რომ კვირა ყოფილიყო.

თუმცა მთავარი დამახასიათებელი იყო "ათასწლეულის" და "პარუსიას" სწავლებები, რაც გულისხმობდა, ქრისტეს სწრაფ დაბრუნებას დედამიწაზე,


და ამისათვის რომ მომზადებულიყვნენ მონტანისტები, ამიტომაც ძალიან მკაცრი მორალური მოთხოვნილებები ქონდათ,მათთან იკრძალებოდა მეორედ დაქორწინება, ხშირად კი თავად ქორწინებაც კი, ქონება როგორც წესი საერთო იყო,

მარხვები გრძელი და მძიმე იყო, უძლიერესი სასჯელები ედობოდათ სასიკვდინე ცოდვების ჩამდენებს და დევნებისას განდგომილთათვის,მონტანი საკუთარ თავს უთანასწორებდა "ნუგეშინისმცემელს", რომელიც იოანეს სახარებაში წერია ( ინ.14;16), ახალ იერუსალიმად კი პეპუციას თვლიდნენ, რომ იქცეოდა ( პრისკილას "წინასწარმეტყველების" მიხედვით),მიუხედავად იმისა, რომ პარუსიას თარიღები ( ანუ მეორედ მოსვლის) სულ უფრო და უფრო გადაიდებოდა, მაგრამ პოპულარობა მაინც დიდი იყო და საკმაოდ დიდ ხანს გაგრძელდა...

[მხევალი ნინო]

მერე?


კაიროს მოდი იმით დაიწყე, რა არის ერესი, სქიზმა და აშ.

[KAIROS]

კაიროს მოდი იმით დაიწყე, რა არის ერესი, სქიზმა და აშ.

ეგ თავში დავწერე, ისე კი იქვე დავამატებ, დავაზუსტებ...

წერით კი ნელნელა ვწერ, მარტო ვარ და მაპატიოთ უნდა

[დათიკო]

ვფიქრობ ეს ბმული საინტერესო იქნება მათთვის ვინც სექტებით და მათი ისტორიებით არის დაინტერესებული.
http://iriney.ru/about/index.htm

[KAIROS]

ზემოთ, ჩვენი ნინოს თხოვნით რაღაცეები დავამატე, ახლა კი ვაგრძელებ, დღეს დავიწყებთ საუბარს იმ სექტაზე, რომელიც ერთერთი ყველაზე გავლენიანი სექტა იყო, აქ უკვე საქმე გვაქვს ნამდვილ სექტასთან ( მონტანისტებისაგან განსხვავებით), მანი და მანიქეველობა.

მანი ( 216 - 277) და მანიქეველობა

ცხოვრება

მანი, ტრადიციის თანახმად დაიბადა 25 აპრილს 216 წელს მარდინუს სოფელში ( ახლო სელეუჩიასთან ( ქთეზიფონი) მდინარე ტიგროსის სანაპიროებზე, ბაბილონიაში.
მანი, რომლის სახელი "წარჩინებულს" ნიშნავს, შესაძლოა უფრო შემდეგდრიონდელი ეპითეტი და ზედმეტსახელი იყო, ვიდრე ნამდვილი,, მისი ნამდვილი სახელი არ ვიცით, თუმცა ზოგიერთი წყარო მას "შურაიქ"-ს უწოდებს.

მისი ოჯახი სპარსული წარჩინებული გვარისა იყო, მამა მისი ფატაქ ბარბაქი დაიბადა ექტაბანაში, დედის სახელზე რამოდენიმე ვარიანტია, თუმცა მნიშვნელოვანი არ არის ( მარიამი, მეს, უტაჩიმი ან კაროსსა)

მანის დაბადების შემდეგ მცირე ხანში, მისი მშობლები გაშორდნენ, მამამ მანი თან წაიყვანა, და ერთერთ სექტას ( ელკასაიტები ან ენკრატიტები) შეეკედლა


12 წლის ასაკში მანის გამოცხადება ქოდა, ეჩვენა "ანგელოზი" სახელით ელ-თავან , რომელიც მანის ტყუპისცალი იყო სახითაც და სახელითაც ( "თავან" -ტყუპს ნიშნავს)


ელ-თავანმა მას გაუმხილა მისი დანიშნულება დედამიწაზე, თუმცა დაავალა რომ კიდევ 12 წელი დაეცადა, მართლაც 12 წლის შემდეგ ელ-თავანი მანსს ისევ გამოეცხადა,და ასე 24 წლის ასაკში მანი საქადაგებლად გამოვდა, ეს დღე დაემთხვა სპარსელ იმპერატორ შაფურ I ტახტზე ასვლის დღეს და ეს დღე 20 მარტი 242 წელი წმინდა დღედ იქცა მანიქეველებისათვის, ამ დღეს მანმა თავი "ჭეშმარიტი ღმერთის მოციქულად " გამოაცხადა


მალევე მოუვიდა კონფლიქტი მაგებტან, ანუ ზოროასტრიზმის მოგვებთან ( ზოროასტრიზმი ამ დროს სპარსეთი სახელმწიფო რელიგია იყო) და ის გადაასახლეს, ამ ფაქტმა პირიქით ხელი შეუწყო მანიქეველობის გავრცელებას, როდესაც მანი მოგზაურობდა თურქმენისტანში, ინდოეთში და ჩინეთში, სადაც უამრავი მიმდევარი გაიჩინა, ჩინეთში ძალიან დიდ წარმატებებს მიაღწია და დაოსტებისაგან შერჩა სახელი " მონი ხიაო"

დიდი ხნის შემდეგ დაბრუნდა სპარსეთში, სადაც ქადაგებდა დედოფალ ნადჰირას და პრინც, მეფის ძმა პეროზის მფარველობის ქვეშ მყოფი, თუმცა მოგვების მანქანებით მაინც დაიჭირეს, და იმპერატორის გარდაცვალების შემდეგ 274 წელს გაანთავისუფლეს.

ტახტზე ავიდა შაფურის შვილი ორმუზდ I, რომელიც მანს ემხრობოდა, მაგრამ მან მხოლოდ 1 წელი იმეფა, შთამომავალმა ბაჰრამ I, ისევ მაგების შთაგონებით, ისევ დააპატიმრა მანი და აწამებინა მთელი 30 დღის განმავლობაში, წამებისას გარდაიცვალა, ზოგი ფიქრობს რომ ჯვარცმული მოკლეს, ზოგი ფიქრობს რომ საკუთარმა ჯაჭვებმა დაახრჩოო...

მის გვამს თავი მოჭრეს და ქალაქის ახლოს კარიბჭეზე გადმოკიდეს, სხეული დაანაწილეს ( სხვა ცნობით ძაღლებს მიუგდეს), ეს უნდა მომხდარიყო 3 მარტს, 277 წელს.

სწავლება


ეს ძალიან ჩახლართული და რთული სწავლება არის ერთგვარი ნაზავი ქრისტიანობის, ბუდიზმის, მაზდეიზმის და გნოსტიციზმისა. დაყრდნობილი იყო სამყაროს დუალისტურ ხედვაზე,ძირითადად განიცდიდა გნოსტიკ ვალენტინიანეს ზეგავლენას.

ასე რომ მისი მსოფლმხედველობა ეყრდნობოდა ორი საწყისის: კეთილისა და ბოროტი ბრძოლად,მანის მიხედვით კეთილ სამყარო-საწყისს მეთაურობს ღმერთი სიდიდისა ( მეგათეოს). რომელიც ოთხი პერსონის მიხედვით მოქმედებს, დროის, სინათლის, ძალისა და შემართების. მის ირგვლივ კი არსებობდა ხუთი ეონი, სიბრძნისა, გონებისა, აზროვნებისა, მსჯელობისა და ნებელობისა. მისი მეუფება ყველგან ვრცელდებოდა გარდა ბოროტებისა სამეფოსი.


ბოროტების სამეფო, იმართება უკუნის პრინციც მიერ, მისი ეონებია ცეხლოვანი ენები, ცხელი ჰაერი და ა.შ. იგი მოქმედებდა სატანას ფორმის ქვეშ, ეს არის მოსტრი, ნახევრად თევზი,ნახევრად ფრინველი, ოთხი თათით და ლომის თავით.

თავდაპირველი კატასტროფის გამო, ბოროტების სამეფომ შეიჭრა სიკეთის სამეფოში, სადაც ეონები დააშინა, ამიტომაც დიდმა მამამ შექმნა მისი პირველი ემანაცია, დედა ცხოვრებისა, რომელმაც თავის მხრივ შექმნა პირველი კაცი ( პროტოანთროპოს)
მანი შემდეგ საუბრობს ამ პირველკაცზე და მის ხუთ ეონზე ( წმინდა ჰაერი, გამაგრილებელი ქარი, მნათობელი შუქი, სიცოცხლის მომნიჭებელი წყალი და გამათბობელი ცეცხლი), და ამბობს, რომ მაინც იქნა დამარცხებული უკუნის პრინცისაგან, ამიტომ ამ პირველკაცის თხოვნით დიდმა მამამ, შექმნა მეორე ემანაცია "ცხოვრების სული"

ამასაც ქონდა თავისი ხუთი პერსონალობა, შარავანდედი ბრწყინვალებისა, მეფე პატივისა, მეფე შუქისა,მეფე სიდიადისა და მეფე ამტანობისა, რომლებმაც ამოიყვანეს უკუნის საპყრობილედან პირველკაცი.


ამიტომ დიდმა მამამ შექმნა მესამე ემანაცია, ანუ მახარობელი, რომელმაც დიდი მამის ნება გაუნდო 12 ქალწულს: აღმატებულებას, სიბრძნეს, გამაჯვებას და ა.შ. ეს მახარობელი მზეზე ცხოვრობდა ხოლო ის ქალწულები ირგვლივ უვლიდნენ ( ზოდიაქოს ნათელი სიმბოლიკა)...

ამ მაცნე-მახარებელისა და უკუნის პრინცის შვილების ბრძოლიდან დაიბანდნენ ორი ბავშვი ადამი და ევა, რომლებმაც საკუთარ თავში შეინახეს ნათლის თესლი, ამიტომაც ზეციურმა ძალებმა გამოაგზავნეს ზეციური იესო ( მანი უარყოფდა მის კაცობრივ ბუნებას-რაც ამ დროში ამ მხარის მონოფიზიტობის სიმძლავრეზე მეტყველებს), რომელიც კოსმიური ნათლის პერსონიფიცირება იყო, და მან გააღვიძა ადამი და აჩვენა სინათლის სამეფო, აჭამა რა ცხოვრების ხის ნაყოფები, ამიტომ დაიწყო ტირილი ადამმა, რადგან ხორცში იყო ( რაც ბოროტისაგანაა), ამიტომაც მანის აზრით ადამიანმა უნდა დათრგუნოს მისი ხორციელი მოთხოვნილებები, რათა დაბრუნდეს ნათლის სამეფოში...

თუ გაიგეთ რამე ამ ჩახლართული სწავლებიდან, შემდეგ გაგრძლებას შემოგთავაზებთ...

იხარეთ,

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

KAIROS

სანამ ისტორიას დავიწყებდეთ მანამ ჩვენი მეგობარი საიტებიდან შემოგთავაზებთ ( მხევალი ნინოს თხოვნით) მოკლე განმარტებებს რაა სექსტა, რაა ერესი და ა.შ.

ოი, ეს ამ თემის პირველივე პოსტში ეწერა, ჩემი სირცხვილი .

[KAIROS]

ოი, ეს ამ თემის პირველივე პოსტში ეწერა, ჩემი სირცხვილი .

აჰაჰაჰ

არა ნინიკო შემდეგ ჩავამატე , შენ ხომ შემდეგ მთხოვე აჰაჰა

მალე გავაგრძელებ!

იხარე,

კაიროსი!

[Lenus]

ერესენში იმდენად ვერ ვერკვევი, მაგრამ ძალიან მაინტერესებს, "ძირითადი რელიგიების" დაპირისპირებები - კათოლიკები, პროტესტანტები, მართლმადიდებლები, ასევე მუსულმანები და იუდეველების პოზიციებთან ქრისტიანობის შედარება.

ხომ არაა უკვე ასეთი თემა გახსნილი?

[KAIROS]

დიდი გაგრძელება დავწერე მანიქეველების სექტის შესახებ, სამწუხაროდ სულ წამეშალა
მოკლედ შევაჯამებ:
მანიქევლობის შესახებ უნდა ითქვას დასასრულ, რომ ყავდათ "ბერები", რომლებიც წმიდანებად იწოდებოდნენ და ძალიან გავდნენ დღევანდელი ბუდისტ ბერებს და მრევლი, რომელიც მათ ინახავდა, და ოცნებობდნენ მომავალ ცხოვრებაში "წმიდა ბერებად" დაბადებას...
გავრცელებულები იყვნენ ბევრ ქვეყანაში, ზოგიერთ ადგილას ვიდრე XV ს.მდე შემორჩა ( ან უფრო გვიან)
დიდი გავლენა მოახდინა ყველა შემდეგდროინდელ დუალისტურ სექტებზე, პავლიკიანელები, კათარები და სხვები.
............................
შემდგომში მცირედ მიმოვიხილავთ ყველა პირველი საუკუნეების სექტებს და გადავალთ იმ სექტებზე, რომლებიც დაგმო მსოფლიო კრებებმა.

იხარეთ,

კაიროსი!

[ქევანა]

მ ა პ ა ტ ი ე თ, თუ დროის ხაზს გადავახტი... კაიროსი ხომ ქრონოლოგიურად მოყვება, ასე არაა?

მაინტერესებს რა უნდა ვუწოდოთ კათოლიკურ რელიგიაში არსებულ ორდენებს, სექტა? მწვალებლობა? თუ ჩვეულებრივ, კათოლოციზმის აუცილებელი ნაწილია?
ნუ, თუ ვერ გაიგებთ, რა მაინტერესებს, მაგალითით ავხსნი ანუ, რომ არსებობდა სასულიერო ორდენები, ფრანცისკანელები, გინდა ეს ცნობილი ტამპლიერები და სხვა, რად აღიქმება: სექტად? ერესად? თუ კათოლიკურში ჩვეულებრივი მოვლენაა? არ გაგიკვირდეთ ზუსტად და დანამდვილებით არ ვიცი.

პ.ს. აუ, დაპოსტვის როგორ მეშინიააა

[მარიტა]

მეც მაინტერესებს ტამპლიერები რამდენჯერმე გაისმა ამ ორდენის შესახებ