თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 20 2006, 12:45 PM

ძალიან მინდა ვიმსჯელოთ ამ საკითხთან დაკავშირებით

ყველას შეუმჩნევია ალბათ, რომ მწუხრის დაწყების წინ, ისეთ ტაძრებში სადაც დიაკონი მსახურებს, იგი გამოდის აღსავლის კარიდან და პირით მრევლისკენ შემობრუნებული ხმამაღლა ამბობს: "აღსდეგინ!" ანუ, "ადექით!" რამდენად შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ ძველად, მართლმადიდებლებიც ისხდნენ ღვთისმსახურების დროს (გარკვეულ მომენტებში)? მით უმეტეს ვიცით, რომ ბერძნული ეკლესიები დღეს ძირითადად მერხებითაა სავსე

ამასთან ერთად, გვაქვს ე.წ. "დაუჯდომელი" ლოცვებიც, რაც თავისთავად გულისხმობს, რომ რაღაც ლოცვები დამჯდარიც შეიძლება იქნეს წაკითხული

პირადად ჩემი აზრი ასეთია, რომ დამჯდარი შეიძლება იკითხებოდეს მხოლოდ ფსალმუნი, ისიც ბერ-მონაზონთა მიერ, რომლებიც უამრავ ლოცვით კანონს აღასრულებენ დღის განმავლობაში. რაც შეეხება "აღსდეგინ"-ს, იგი, სავარაუდოდ, მიმართულია საკურთხეველში მსხდომი სასულიერო პირებისადმი, რომლებსაც აქვთ ხელმწიფება ისხდნენ ღვთისმსახურებისას მის გარკვეულ პერიოდებში

გასათვალისწინებელია ერთი საგულისხმო მომენტიც წმ. ექვთიმე მთაწმინდლის ცხოვრებიდან, რომ მისი იღუმენობის პერიოდში ივერონის ბერთაგან ვერავინ იკადრებდა არათუ დაჯდომას, არამედ კედელზე მიყრდნობასაც კიო...

თქვენ რას ფიქრობთ?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 20 2006, 12:49 PM

კანონისტი

ჩვენს ტაძარში ძირითადად ასაკიანი ადამიანები სხედან, ვისაც ხანგრძლივად დგომა არ შეუძლიათ წირვა-ლოცვაზე. როცა იკითხება "მამაო ჩვენო" და "მრწამსი" მაშინ დგებიან ხოლმე..

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 20 2006, 01:03 PM

ეს "მხოლოდ" ზედმეტია... ასე ვერ შემოსაზღვრავ, რა ახლა იგივე ბერძნები და სხვა ეკლესიები, რაიმე დოგმატს არღვევენ? მივეჩვიოთ, რომ ყველა ეკლესიას აქვს თავისი ტრადიცია ( სასულიერო პირთა ჩაცმულობის, წვერის სტილის ან საერთოდ არ ტარების, აღსარებბის ჩაბარების, გალობის და რა ვიცი ყველაფრის, მათ შორის ჯდომისას) და ტრადიცია, ნიშნავს იმას, რომ სანამ ის ტრადიციაში რჩება და არ არღვევს რაიმე დოგმატს, მანამ ტრადიციაა და ტრადიციათა ( ისევე როგორც კულტურათა) შედარება ეს შეიძლება ან ეს არა, ეს კარგია ან ეს ცუდიაო, ვფიქრობ, შეცდომაა და უკიდურესობა ( სამწუხაროდ ჩვენი "მშობლიური" სენი )



ეს მოდის წინააღმდეგობაში:



მაშინ რა გამოდის? ბერი იდგა, მღვდელი იჯდა? კარგი, ახლა ყველაფერს ჩარჩოებში ნუ სვამ მეთქი, გთხოვე, მგონი ადრეც

ალბათ ბევრს სმენია, რომ უამრავ მონასტერში, არ იყო სკამები, მაგრამ არც ფეხზე იდგნენ მთლიანად, იყო ე.წ. მისაყრდნობლები, ოდნავ შეგეძლო ჩამომჯდარიყავი, ანუ სკამის ინსტიტუტი ეკლესიაში არსებობდა, და ამაში არანაერ შეცდომას ვერ ვხედავ, მიუხედავად იმისა, რომ მიმაჩნია, ადამიანი გულით, უფრო ფეხზე დამდგარი ლოცულობს, თუმცა მაინც პირობითია ეს ყველაფერი...

...გახსოვს ის ბერი , ხეზე რომ ადიოდა და ჩამოდიოდა, ჰოდა, გამოიარა ერთმა მამამ და კითხა, რას აკეთებო, მან მიუგო, რომ ღმერთს ადიდებდა, მაშინ იმ მამამ აუხსნა, როგორ უნდა ედიდებინა ღმერთი, მეტანიები, ლოცვები და ა. შ. როცა ბერი განშორდა ( ტბა უნდა გადაეცურა და ნავით იყო), უცებ შუა ტბაში უცნაური ხმა მოესმა დაინახა, რომ ის ბერი... წყალზე მოდიოდა და უძახოდა:" მამაო, დამავიწყდა, როგორ უნდა ვადიდო ღმერთიო"... მოძღვარმა კი უპასუხა: " შვილო, შენ იმხელა რწმენა, გქონია, რაც მე გასწავლე აღარ გჭირდებაო "
ასე, რომ მთავარია გული და სწავლების ჭეშმარიტება.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 20 2006, 01:17 PM

მართალი ხარ, მე პირადად როცა ტაძარში ვზივარ, გონება მეფანტება და აღარც მესმის რა იკითხება და რა იგალობება, ფეხზე დგომისას კი გულით და გონებით უფალთან ვარ..

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 20 2006, 01:43 PM

KAIROS
რაღაც შენი პოსტის ტონი ცოტა გაურკვეველია ჩემთვის... ასე მგონია მეჩხუბები. მე არც ის მითქვამს დოგმატს არღვევს ვინმე-მეთქი, არც ის ესაა ცუდი და ის კარგი ან პირიქით.

ისე ტრადიციაც არის და ტრადიციაც. ახლა ვინმემ ახალი მართლმადიდებლური ლიტურგია რომ დაწეროს (და დოგმატური ნაწილი - წყლის და ღვინის შერევის, სახარების სიტყვების წარმოთქმის და ა.შ. რომც დატოვოს), მე მაინც ვერ მივესალმები ამას, მიუხედავად იმისა, რომ დოგმატი არ ირღვევა. უბრალოდ, მე დაზუსტება მინდა, რამდენად გავრცელებული იყო ღვთისმსახურებისას ჯდომა მართლმადიდებლურ ეკლესიებში

ეს იყო ჩემი კითხვა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 20 2006, 04:12 PM

რა ვიცი, მე მეჩვენება, რომ როცა დგეხარ უფრო კარგად გესმის, ყურადღებით, თუმცა ისიც არის, რომ თუ დაიღალე უნდა დაჯდე, რადგან აჯობებს ლოცვაზე იფიქრო, ვიდრე ფეხებზე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 20 2006, 04:17 PM

ასე მგონია, რომ კათოლიკურ ეკლესიებში ხალხი პირიქით ჯდომით იღლება..

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Dec 20 2006, 05:48 PM

მართალი ხარ და ეს ერთ ერთ წმინდას აქვს ნათქვამი თუ დაიღალე დამჯდარმა იფიქრრე უფალზეო

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 20 2006, 05:51 PM

"ერთი მორწმუნე ხშირად დადიოდა ეკლესიაში. იჯდა ხოლმე დაცარიელებულ ტაძარში და საათობით შესცქეროდა მაცხოვრის ხატს. ჰკითხეს, რატომ ატარებდა ასე დღეებს. მან უპასუხა: "მე ვუცქერ უფალს, ის მიყურებს მე და გვიხარია რომ ერთად ვართ."

ილია II

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 20 2006, 06:35 PM

ჰო, ეგ ამბავი აღწერილი აქვს ანტონი სუროჟელს თავის წიგნში ლოცვის შესახებ. ეგ მოხდა ერთ ერთ კათოლიკურ სამრევლოში (თუ არ ვცდები საფრანგეთში)

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 20 2006, 07:11 PM

რა მჭირს კაცო საჩხუბარი, ეგ შეკამათების ენაა არ გამიბრაზდე შენს გახარებას უბრალოდ მე ასე მომეჩვენა, რომ ცოტა შემოგელანძღა ბერძნები, არ მითხრა ახლა არაო

აბა ეს რა შედარებაა? გითხარი, ტრადიციას აქვს თავისი საზღვრები, და ის მარტო დოგმატზე არ გადის, არამედ საერთო საეკლესიო გამოცდილებაზე, ასე რომ ახალ წირვას არც არავინ წერს და დაჯდომით კი თუ უნდათ დაჯდნენ, ბოლობოლო სერობა უფალმა, ნახევრადწამოწილილმა (ებრაული ჯდომის წესი) ჩაატარა

უბრალოდ, ისე სჩანდა, რომ შენ დასკვნა გააკეთე და მერე ჩვენც გვკითხე სხვათაშორის კარგი, ნუ ბრაზდებითქო

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Dec 20 2006, 09:13 PM

როცა შეუძლოთ ხარ და გ დაჯდომილი კითხულობ ფსალმუნებს კურთხევა უნდა აიღო მოძღვრისგან ?

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Dec 20 2006, 09:14 PM

ეგ საკითხი განხილული აქვს მამა თეიმურაზ ჩაჩიბაიას თავის წიგნში. წიგნის სათაური აღარ მახსოვს, ის კი მახსოვს, რომ წიგნი მოწონებულია გასავრცელებლად საპატრიარქოს კომიტეტის მიერ მეუფე დიმიტრის თავმჯდომარეობით. სხვადასხვა წყაროზე დაყრდნობით მამა თეიმურაზი აჩვენებს, რომ ჯდომა ლოცვისას ნამდვილად შეიძლება. რამდენადაც ჩვენთან აღარაა შემორჩენილი წესი იმისა, თუ რისი მოსმენაა სასურველი მდგომარე, ხოლო რის დროს შეიძლება დაჯდომა (ცხადია დაჯდომა აუცილებელი არ არის, მხოლოდ შესაძლებლობაზეა საუბარი), წიგნს ბოლოში ერთვის ათონის მონასტრებში დაცული წესის აღწერა. ციტატა ეფთვიმი მთაწმიდელის ცხოვრებიდან პირიქით იმას გვეუბნება, რომ ძმებს ლოცვისას დასხდომა შეეძლოთ, ოღონდ როდესაც წესი იყო მაშინ: "და სკამები საშოვალ დადგიან და ოდეს ჯერ-არნ ეგრეთ-ვე ორკეცად და სამკეცად დასხდიან." ასევე დიდი მწუხრის დასაწყისში სათქმელი "აღდეგინ" უთუოდ ყველას ეხება, რადგან კონდაკში მანამდე ნათქვამია, რომ როდესაც მღვდელი და დიაკონი ეკლესიაში შედიან, "ძმანი ყოველნი არიან მჯდომარე" (ახლა თან არ მაქვს კონდაკი, ამიტომ ციტატა ზეპირად მომყავს, სიტყვები შეიძლება სხვაა, მაგრამ აზრი ეგ არის).

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 09:17 PM

"ჯობია იჯდე და ღმერთზე იფიქრო, ვიდრე იდგე და ფეხებზე"

პოსტის ავტორი: t.l. თარიღი: Dec 20 2006, 09:18 PM

ვაიმე მიშველეეეთ

პოსტის ავტორი: tati87 თარიღი: Dec 20 2006, 09:35 PM

რა ჯობია იჯდე და წრფელი გულით უსმენდე ლოცვას თუ ფეხზე იდგე და სხვაგან ქროდეს შენი გონება???
და საერთოდ რა მნიშვნელობა აქვს იდგები თუ იჯდები???
ვისაც დგომა არ შეუძლია, იმან რა ქნას??? მარტო მოხუცებზე არ ვამბობ!!! ერთხელ ტაძარში, შუა წირვის დროს ახალგაზრდა გოგო ცუდად გახდა ფეხზე დგომისგან!!! გადამეტებული არაფერი არ ვარგა!!!
მომიტევეთ თუ რამე ცუდად გამომივიდა. მაინცდამაინც კომპეტენტური არ ვარ მაგ საკითხში. მე მხოლოდ ჩემ აზრს გამოვთქვამ!!!

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Dec 20 2006, 10:49 PM

როცა ბუნებრივარ არ გეძლევა დაუჯდომლად ლოცვის უნარი დგახარ და მთელ წირვას დაღლილ ფეხებთან ბრძოლაში ატარებ და წირვის ბოლოს შესაძლოა გახარებული ხარ იმით რო გაიმარჯვე დაღლილობაზე ( თავთან ბრძოლაშია ჭეშმარიტება მაგრამ ყოველთვის? ) მე ვიცნობ ადამიანს რომელიც შეწუხებულია იმის გამო რო იღლება წირვაზე და დარჩენილი ნახევარი თვითგვემაშია ( ანუ არ ჯდება )
საერთოდ ყოველთვის მაინტერესებდა რამდენად სწორია გზა რომელიც უფრო თვითგვემას გავს როცა თვითგვემის გზით ცდილობ გამოიმუშაო ესათუის ჩვევა ? მაპატიეთ შესაძლოა ცალსახად ვაზროვნებ რამდენადაც ადამიანის ფსიქიკა მრავალნაირია და ზოგ სწორედ ამ გზით ახერხებს რწმენის მიტაწებას თუმცაღა ახერხებს კი ?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 20 2006, 10:52 PM

ჩვენი ეკლესიის ტრადიციას დაცვა სჭირდება პირველი ქრისტეანები არა მგონია ასეთ კომფორტულ მერხებზე მსხდარიყვნენ ასე რომ, პრობლემა საკუთარ თავში ვეძიოთ და არა ტრადიციაში

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Dec 20 2006, 11:36 PM

მე მაინც ბერების და წმინდა მამების გამოცდილებას დავუგდებდი ყურს. მართლია ეს მხოლოდ ტრადიციაა, მაგრამ ამ ტრადიციას თავისი მიზეზი აქვს.
მათ იცოდნენ თუ რატომ უნდა მდგარიყავი ასე მკაცრად და მუხლმოუხრელად.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Dec 20 2006, 11:53 PM

დაჯდომაზე რა ვთქვა მაგრამ მიხარია ხალხი რომ მიეჩვია ფეხზე დგომას მოგეხსენებათ ყველაზე დიდხანს გრძელდება ლოცვა სამების ეკლესიაში და სანამ ზიარება დაიწყება ნახევარი საათი არაფერი არ ხდება და ხალხი მაინც ფეხმოუცვლელად დგას წინა ადგილებზე რათა კარგად მოუსმინონ ქადაგებას დააშ.მე სადაც დავდივარ იმ ეკლესიაშიც ლოცვა დაახლოებით 3 საათი გრძელდება და ხალხი ჩვეუებრივად დგას და არ იღლებიან.მეც თავიდან რომ დავიწყე სიარული მიჭირდა მთელი წირვა ერთ ადგილზე დგომა ფეხებიც მიბუჟდებოდა და წელიც მტკიოდა,მაგრამ არ დაუთმე თავს და ეხლა საერთოდ არ ვიღლები.მთავარია სულმა არ დაუთმოს ხორცს და გამოვიჩინოთ ნებისყოფა და უფალი ყველაფერში შეგვეწევა

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Dec 21 2006, 12:06 AM

მეც მაგალითათ მიცდია რამოდენიმეჯერ რომ დავჯდომირიყავი და წირვის დროს რახაცნაირათ შინაგანი ხმა ჩამძახოდა რომ ასე უფრო გულით არ მოუსმენო როდესაც დასვენებული ხარ მაგრამ მთლიანობაში მე გონება უფრო გამეფანტა მაგ დროს და ნამუსი მაწუხებდა რომ ახალგაზრდა ბიჩი ვიჯექი როდესაც ხნიერი ქალებიც კი პეხზე დგანან .

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 21 2006, 12:44 AM

ნასვამი ხარ შოთიკო?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 21 2006, 12:45 AM

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Dec 21 2006, 01:08 AM

KAIROS
არა მე ეგრეთი ლაპრაკი მაგვს საერთოდ..

პოსტის ავტორი: van111 თარიღი: Dec 21 2006, 06:20 PM

ისე ეს მართლა ძალიან საინტერესო საკითხია, ეს ყოველთვის ყველას აწუხებს, იცით ერთმა მოძღვარმა ქადაგებაში თქვა, რომ შეეცადე წირვა-ლოცვის დროს ტაძარში იყო, გარეთ არ გახვიდე, მაგრამ თუ ძალიან შეწუხდი, ან წყალი მოგინდა, ან ჰაეზე გამოსვლა, გამოდი! ოღონდ რომ გამოხვალ გარეთ, და ნაცნობი ან მეგობრები შეგხვდა ნუ გაუბამ საუბარს და ჭორაობასო, არამედ 2 წუთით გარეთ დადექი, ეკლესიის კედელთან დადექი და ილოცე, იფიქრე უფალზეო, შემდეგ ისევ შემოდი და გულისყურით მოუსმინე ლოცვას, ჩემი აზრით არც დაჯდომა არ უნდა იყოს პრობლემა, ცოტა ხანს ჩამოჯდე, დაისვენო, მაგრამ მთელი გულისყურით ისევ უფალთან უნდა იყო, და არა ისე, რომ ჩამოჯდე და ჩაგეძინოს!!! რაც სამწუხაროდ ბევრს გვახასიათებს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Dec 21 2006, 06:25 PM

ვან111
კეთილი იყოს შენი მობრძანება, 1 პოსტი და ისიც გაწონასწორებული და გონიერი

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 21 2006, 06:27 PM

ზოგი დგას, ზოგი ზის, სტიქაროსნები დავდივართ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Dec 21 2006, 07:00 PM

რაჟდიონნი პოლზაც ლეტაც ნე სმოჟეტ
პ.ს.
არ გადაგითარგმნი, ისწავლე რუსული

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 21 2006, 07:03 PM

ხოხვისთვის შენ გაჩნდი

რა იყო, ხანდახან დავფრინავთ კიდეც

პოსტის ავტორი: admin თარიღი: Dec 21 2006, 07:26 PM

და ხშირად?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Dec 21 2006, 07:29 PM

დავდივართ თქვა

არა ეს 40 ბუმბულიანი ფრთები არ ამართლებს, 60-იანს შევიძენ ახლა

პოსტის ავტორი: van111 თარიღი: Dec 21 2006, 07:31 PM

KAIROS
მადლობა, გაიხარე, ისე მართლა პირველად შემოვედი აქ, სულ შემთხვევით, მარტო orthodoxy.ge - ზე შევდიოდი და აქ რომ მოვხვდი ძალიან მომეწონა, ძალიან კარგი და საინტერესო ცნობებია... ჯერ კარგად ვერ გავაერკვიე ყველაფერში, დავბოდიალობ აქეთ-იქით. მადლობა თქვენ და მადლობა უფალს

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 21 2006, 07:35 PM

van111
გაგახაროს ღმერთმა! ვუერთდები KAIROS-ის შეფასებას

შეგიძლია თავი ჩვენი ოჯახის წევრად იგრძნო...

პოსტის ავტორი: kaxa-beri თარიღი: Dec 21 2006, 07:42 PM

კანონისტი
კაი თემაა ძმაო, ეხლა სახში მივალ და შემოგიერთდებით ოგონდ ისე რომ არავინ არ განვსაჯოთ

პოსტის ავტორი: van111 თარიღი: Dec 21 2006, 08:44 PM

კანონისტი
გაიხარე ძმაო, დიდი მადლობა, შეგეწიოს უფალი

პოსტის ავტორი: kaxa-beri თარიღი: Dec 21 2006, 11:49 PM

რატომ არავინაა ამ თემაში ??
მემგონი ძალიან საჭირო (ვიმეორებ საჭირო) თემაა !
ჩემთვის ძალიან საინტერესო იქნებოდა გამოცდილი ადამიანების აზრი და ჩემს აზრსაც სიამოვნებით გაუზიარებდი სხვებს .....

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Dec 21 2006, 11:59 PM

აი ენთუზიაზმი
თვალი გაადაავლეთ წინა გვერდებს და მე მგონი წააწყდებით გამოცდილებაზე დაფუძნებულ გამოცდილი და კომპეტენტური ხალხის ნააზრევს ენციკლოპედიური ენით არავინ საუბრობს თვით მნათეც
( ) ამ სმაილს რატო არ ახურავს საახალწლო ქუდი მოუხდებოდა

პოსტის ავტორი: admin თარიღი: Dec 22 2006, 12:02 AM

გავითვალისწინებ

პოსტის ავტორი: kaxa-beri თარიღი: Dec 22 2006, 12:20 AM

კი ეხლა გადავალე და ძალიან მომეწონა, ყველას ერთნაირად გვჭირს

magram mnaTem damaswro erTi didebuli gamonaTqvami, mgoni beri paisis - umjobesia ijde da gmertze ifiqro, vidre idge da fezebze fiqrobde, didebulia, yovelma axladmoqceulma unda gaiTavisos es fraza

სწორედ შენიშნავ ლილიანა, ესე ახლადმოქცეულებს ემართებათ (ყველა ასე ვიყავით რაღაც დოზით ) ის ვინც ახალია ცდილობს რომ ყველას (არა მარტო ღმერთს ) დაანახოს რომ ყველაზე ღირსეულია და აშ. და ამიტომაც მოსდით რომ თვითგვემაში გადასდით...

მოგზაურას ვახლავართ, რას გვეტყვი ახალს თემასთან მიმართებაში ??

აშკარად ძილქუში ეცათ ამ ხალხს

პოსტის ავტორი: mogzaura თარიღი: Dec 22 2006, 12:21 AM

არც ისე დიდიხანია რაც ტაძარში დავდივარ 5წელია,დგესაც ძალიან მიჯირს დგომა ბოლომმდეხანდახან ვჯდები რადგან როცა ვიგლები დამჯდარი უფრო კარგად ვაზროვნებ,ისე კი ჯობია ფეხზე იდგე ალბათ შევძლებ ამასაც

პოსტის ავტორი: kaxa-beri თარიღი: Dec 22 2006, 12:27 AM

მე თუ მკითხავ გაძლება ჩვენს განწყობაზეა, როგორ და რამდენად ვართ განწყობილები ლოცვისთვის, პირადად ჩემს პრაქტიკაში ისიც ყოფილა რომ ვერ გამიგია ვერაფერი დაღლის მაგვარი, ....

პოსტის ავტორი: ზურაბი თარიღი: Dec 22 2006, 10:15 PM

დგომა არ არის დოგმა!

პოსტის ავტორი: tinka თარიღი: Dec 23 2006, 03:50 PM

ჩვენთან ტაძარში მოხუცები და პატარა ბავშვიანი ქალები სხედან და ზოგიერთი ლოცვის დროს წამოდგებიან ხოლმე, მე პირადად თავიდან ძალიან მიჭირდა დგომა, ფეხები მიბუჟდებოდა და ა.შ. ახლა მივეჩვიე, მაგრამ ზოგჯერ მაინც ვიღლები ხოლმე და ერთი-ორი წუთით მეც ჩამოვჯდები

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 8 2007, 04:47 PM

გააჩნია რა დროს, ხანდახან პირიქითაც არის ხოლმე, დამჯდარი უფრო ვიკრებ გულისყურს. თუმცა კათოლიკეების საერთოდ არ მესმით, როგორ სეუძლიათ გამუდმებით ჯდომა. ან გული როგორ აძლევთ ამის საშუალებას.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 8 2007, 06:09 PM

მხევალი ნინო

სულ არც ეგენი სხედან

პოსტის ავტორი: tati87 თარიღი: Jan 9 2007, 04:19 AM

სრულიად ვეთანხმები!!! მთავარია სულით იყო ახლოს უფალთან და მთელი გულისყურით უსმენდე ტაძარში მყოფი ლოცვას.

პოსტის ავტორი: BO-BO თარიღი: Jan 10 2007, 05:28 PM

მაგ საკითხს ბოლომდე ვერ გავიგებთ,ძალიან რთული კითხვა,მსჯელობა უნდა ბევრი.!!!!!

shen kanonisti ro gkvia saxeli stikarosani xar?????tu shidzleba ro tkva

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 10 2007, 05:33 PM

BO-BO

კი, ვაკის სამების ტაძარში

პოსტის ავტორი: BO-BO თარიღი: Jan 10 2007, 05:36 PM

კანონისტი სჰენ სტიკაროსანი ხარ??????

mec stikarosani var!!!!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 10 2007, 05:44 PM

კანონისტი ვისი მრევლია? მამა დანიელის?

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 10 2007, 06:43 PM

BO-BO
მხევალი ნინო

კანონისტი ვაკელია (ვეიქი )
მამა დანიელის მრევლი 2000 წლიდან
მნათე 2003 წლიდან
მედავითნე 2004 წლიდან

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 11 2007, 10:18 AM

მნათე

ხო, დადიხართ და გოგოებს აბავთ)))) არ გეწყინოს ასე ერთხელ ერთმა მოძღვარმა გაიხუმრა, როცა ჰკითხეს სტიქაროსნების დანისნულება. დღეს ასეც იყენებენო. , რა გინდა მთალდ მტყუანი არ არის. თემიდან გადახვევად, რომ არ ჩამეთვლოს დავამატებ, რომ რაც უფრო სუსტა ვარ სულიერად (სხვადასხვა მიზეზების გამო), მით უფრო ხშირად ვიზვარ და ხშირად ვიხედები საათზე.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 11 2007, 06:13 PM

მხევალი ნინო

მართალია

ისე გოგოებმა იქნებ გამცენ პასუხი, რატომ ითვლება "თქვენთან" პრესტიჟულად ბიჭი რომ სტიქაროსანია? ბიჭისთვის მეორე ბიჭთან საძმაკაცოდ ამხელა მნიშვნელობა არ აქვს ამ ამბავს...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 11 2007, 07:20 PM

კანონისტი

ხო ეგ მართლაც საოცარია. მე პირადად გეტყვი რატომაც მიყვარს, ბოლოს ყველა ახლობელი სტიქაროსანი დიდი სეფისკვერით მიმასპინძლდება ხოლმე. ეს ჩემთვის ნეტარებაა. (ძალინ გტხოვთ სტიქაროსნება ეს გაითვალისწინეთ, თქვენტან თუ მოვხვდი)

ისე მართლა სასაცილოა მოარშიყე სტიქაროსნების დანახვა, ტანაც როგორც წესი ყველა ერთ პოზაში დგას ხოლმე, სტიქარს მკლავის ქვემოთ ხომ არა აქვს ნაკერი, ხოდა როგორც წესი ხელები იქ აქვთ ხოლმე შეწყობილი და ეარშიყებიან გოგოებს რა ჰქნან)))

არ გეწყინოთ ეს ისე მართლა სიყვარულით, საოცარია მხოლოდ ერთი სტიქაროსანი გამომეხმაურა, მნათე საეჭვოდ ჩუმადაა.
მე გმონი თემიდან გადავუხვიე მაპატიეთ, მაგრამ არ შეიძლებოდა ამის არ აღვნიშვნა.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 11 2007, 10:41 PM

ამაზრზენ საქციელს ნუ მწამებთ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 12 2007, 07:45 PM

კანონისტი

იყო დრო, როცა მამა დანიელი ჩემი ეკლესიის მედავითნე, შემდეგ დიაკონი და მღდელიც კი იყო, მერე თქვენტან გადმოიყვანეს, მააააშ, მე ეგ დრო მახსოვს, , მაშინ მართლაც უფრო ნაკლებად ვიჯექი ტაძარში და თითქოს უფრო მონდომებულიც ვიყავი

პოსტის ავტორი: მარინე თარიღი: Jan 12 2007, 07:47 PM

რამდენი ოფტოფიკიაააააააააააააააააა�
�...
და კიდევ ერთიც მიემატა

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Jan 12 2007, 11:11 PM

ერთმა დიდმა რუსმა მამა თქვა: "ღვთისმსახურებისას სჯობს იჯდე და უფალზე იფიქრო, ვიდრე იდგე და საკუთარ ფეხებზე იფიქრო..."

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jan 12 2007, 11:23 PM

დავით ივერიელი

კარგად უთქვამს

პოსტის ავტორი: ana-xatia თარიღი: Jan 13 2007, 12:58 AM

"ჯობია იჯდე და ღმერთზე ფიქრობდე, ვიდრე იდგე და .... ფეხებზე (ფიქრობდე)"

უი, დაუწერიათ უკვე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 13 2007, 08:15 PM

ე.ი. გამოდის, რომ მე სოულოლეიქ-ელი ვარ?

პ.ს.
პაჩტი სოლთლეიქ სითი

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Jan 14 2007, 11:51 AM

მხევალი ნინო

რატომ გამუდმებით? ლოცვისას ფეხზე დგებიან და ისე ლოცულობენ

დავით ივერიელი


ვეთანხმები დავით მაგ მამის ნათქვამს სრულიად...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 15 2007, 12:43 AM

სწორია, ისევე როგორც მართლმადიდებლები ბერძნები, ბულგარელები, რუმინელები და ა.შ. ანუ, არის პერიოდი როცა ჯდებიან,მაგრამ წირვის უმნიშვნელოვანეს მომენტებში ფეხზე დგებიან, ერთხელ ერთერთ სკანდინავიურ ქვეყანაში დავესწარი სერბების წირვასაც, იქ მღვდელი პატარა ზარის დაწკრიალებით ატყობინებდა ხალხს ადგომის და დაჯდომის დროს...

თუმცა თქვენი მონა-მორჩილი მაინც ფეხზე დგება ხოლმე

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 15 2007, 02:32 AM

დაჯდომა ადგომაზე ერთს ვიტყვი.ჯერ ისედაც ვერ ვეტევით ხალხი ეკლსიაში თუ ცოტა დაგაგვიანდა გარეთ მოგიწევს დგომა და ახლა წარმოვიდგინოთ სკამები რომ დაიდგას ეკლესიაში მაშინ ხომ საერთოდ ვერ დაეტევა ხალხი.მეგონა სამების ეკლესია რომ აშენდა ეს პრობლემა ხალხის დატევისა გადაიჭრებოდა მაგრამ მაინც აღდგომასა და სხვა დიდ დღესასწაულებზე ვერ ეტევა ხალხი ტაძარში რაც თავისთავად სასიხარულო ფაქტია

პოსტის ავტორი: argani თარიღი: Jan 15 2007, 08:59 AM

ქრიესტესმიერნო მოგესალმებით და კეთილი იყოს ჩემი ფეხი აქ.
ფეხის ხსენებაზე :-) დგომა-ჯდომას არსებითი მნიშვნელობა არ უნდა ქონდეს ჩემი აზრით: დაფეხვილი თუ მჯდომარე იღებს მადლს და ურთიერთობს უფალთან, ზეზე დგომით დაღლილიც ეზირება ღმერთის ძალას სკამზე. ვეთახნმები გამოთქმულ აზრს რომ ეს დოგმის დონეზე არ უნდა ავიყვანოთ. თორემ ამაშინ მუხლმოყრით ლოცვა, ისე როგორც მრავალი წმინდა მამას და ღვთისმოსავი ბერს ურჩევნია, იქნებოდა ერთადერთი გამართლებული პოზა

მე ასე ვუდგები ამ საკითხს,. კვირას ეკლესიაში წასვლა მოძღვრის მიერ სიბრძნის და ღვთის სიტყვის განმარტებისთვისაა. ამ კლასში მინდა ბეჟით მოწაფესავით მერხთან მჯდარმა ვუსმინონ რათა ყურადღება სხვა რამეზე არ მქონდეს გადატანილი.

ისე კი საუკეთესო გამოსავალი იქნებოდა ორივე მიდგომის მომხრეთათვის რომ იყო გამოყოფილი ფართი ღვთის სახლში

ოდენ დღესასწაულებზე დასწრებით არ განისაზღვრება წარმატება, არც პირჯვრის გადაწერის სიხშირით, გინა შეწირულობათა სიუხვით. მწამს, ეს ისედაც კარგად მოგეხსენება, ძმაო.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 15 2007, 07:16 PM

ამას ჩვენ ვერ განსაზღვრავთ ხალხი როგორი სულისკვეთებით მოდის ეკლესიაში

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 16 2007, 03:44 PM

solomony

ნამდვილად

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 17 2007, 05:47 PM

ეკლესიაში წასვლა სულ სხვა რამისთვისაა და არა მოძღვრის განმარტებების მოსმენა, ჩვენ პროტესტანტები არ ვართ.

პოსტის ავტორი: argani თარიღი: Jan 18 2007, 12:37 AM

მხოლოდ ამით ნუ განვასხვავებთ სხვადასვა შეხედულების ქრისტიანებს.
მოძღვარი ბევრს იმით მიგვიძღვის წინ რომ გვარიგებს, გვმოძღვრავს, განგვიმარტავს - საკვირაო წირვის დროსაც და ისედაც, როცა მივმართავთ ამისთვის.

ეკლესიაში ჯდომას რაც შეეხება, ღვთიური გალობის და მსახურებით უფლის მადლის მისაღებად ჯდომაც და დგომაც თანაბრად ეგების, ხოლო სალოცაად, პირადად, მუხლმოყრა უფრო მირჩევნია.

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Mar 2 2007, 10:32 AM

ჯდომა და დგომაზე მნიშვნელოვანი ლოცვის ხარისხია.

პოსტის ავტორი: natia83 თარიღი: Mar 12 2007, 09:35 PM

მთავარია სულით და გულით ლოცვაზე იყო და არა აქვს მნიშვნელობა დგეხარ თუ ზიხარ

დაგლოცოთ ღმერთმა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 15 2007, 06:03 PM

უფალმა შეიძლება უფრო მეტად დამჯდარი ადამიანის ლოცვა ისმინოს, რადგან ის ცუდად გრძნობს თავს და მაინც თავს ძალას ატანს რომ ტაძარში იყოს, ლოცვას მოუსმინოს.. არავინ იცის იმ მომენტში მას როგორ უჭირს ფიზიკურად..

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 15 2007, 07:24 PM

marine

საერთოდ არ მაინტერესებს ვინ დგას და ვინ ზის ან რა მიზეზით. მე მხოლოდ ჩემსას ვიტყვი, ადრეც ვთქვი და ვიმეორებ, ფაქტია, რომ მაშინ ვზივარ, როცა სულიერად ვარ სუსტად. ანუ როცა მეზარება წირვაზე ყოფნა, მალე მინდა დასრულდეს, ლოცვა მეზარება და აშ. მე ეს ჩემს ტავზე ვთქვი, სხვა რატომ ჯდება მათი საქმეა.


თუმცა გეთანხმებით, მეც ცოცხალი ადამიანი ვარ, ჩემი ფეხებიც იღლება და დაჯდომის სურვილიც მაქვს.

პოსტის ავტორი: salome_tur თარიღი: Mar 15 2007, 09:06 PM

თუ იმაზე ვიფიქრებთ რომ, ჩვენ ღვთის წინაშე ვდგავართ, მაშინ დაჯდომის სურვილი გაგვიქრება,

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 16 2007, 03:36 PM

მხევალი ნინო

გეთანხმები ნინი..

მე პირადად როცა ვჯდები, გონება მეფანტება..

ჩვენთან ტაძარში ძირითადად ასაკიანები სხედან, ზოგს სახსრები აწუხებს, ზოგს კიდევ რა არა.. გატანჯული სახეები აქვთ, მაგრამ მაინც ბოლომდე ესწერებიან ხოლმე.. ამიტომ ვთქვი რომ უფალმა შეიძლება მათი ტაძარში მოსვლა და ლოცვა უფრო შეიწიროს, ვიდრე ჩემი..

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 16 2007, 06:40 PM

marine

მე კი ჩემო მმარინოჩკა, ზუსტად იმიტომ ვჯდები, რომ გონება მაქს გაფანტული და ლოცვის მოსმენის სურვილი არ მაქვს. თუ განწყობაზე ვარ, ხანდახან დამჯდარმა შეიძლება მეტდ გულისყურით მოვუსმინო. ასეთ შემთხვევაში იმიტომ ვზივარ, რომ მართლა დავიღალე

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 19 2007, 03:41 PM

მხევალი ნინო


საერთოდ გონების გაფანტვა ყველა ადამიანს სჭირს და მათ შორის მოძღვრებსაც..

შეუძლებელია რამდენიმე საათი იდგე წირვა-ლოცვაზე და ფიქრი სხვაგან არ გაგექცეს..

მთავარი არსი მაინც ისაა, რომ უფალმა ისურვა ჩვენი ტაძარში შესვლა და მსახურებაზე დასწრება..

ხშირად მქონია მომენტი, რომ დასასრულს გამოვსულვარ და უფლისთვის მადლობა მითქვამს, რაკი ინება ჩემი ტაძარში ყოფნა..

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Mar 19 2007, 03:45 PM

დაჯდომის სურვილი არ მიქრება, უბრალოდ მაგას სირცხვილის გრძნობა ემატება და ბრძოლა მიათკეცდება

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Mar 21 2007, 11:51 PM

ადრე უფრო ხშირი იყო შემთხვევები როცა წირვაზე "ძალით" ვმდგარვარ, იმიტომ რომ საშინელი დაღლილობა მიგრძვნია. ახლა ასე აღარ ხდება, მაგრამ თუ რაიმე მიზეზის გამო წირვის დროს დაჯდომა მომინდა, ვცდილობ თავი ავარიდო იმაზე ფიქრს, რომ ფეხზე დგომა მიჭირს


ისე კი ვფიქრობ უფლისთვის მთავარია შენ იყო წირვაზე არა მარტო ფიზიკურად, არამედ მთელი შენი გონებით და არამგონია ასეთ დროს დიდი ყურადღება ექცეოდეს შენ დგახარ თუ ზიხარ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Mar 21 2007, 11:54 PM

წირვაზე, აუცილებელია ჩვენი გული ვწიროთ უფალს... ლოცვაში უნდა ვითანამონაწილეოთ...

ასეთ შემთხვევაში დაღლილობა, გაუცნობიერებლობის შედეგია და არა 'ადამიანი ვარ'-ის, ვიმუშაოთ პირველზე, - მეორე მოვა

პოსტის ავტორი: გლახა თარიღი: Mar 22 2007, 11:17 AM

მნათე

შენ ალბათ სხეულის გარეთ ცხოვრობ...

პოსტის ავტორი: makuna7474 თარიღი: Mar 22 2007, 12:53 PM

საერთოდ ადამიანი მაშინ იღლება როცა არაფერს არ აკეთებს ან მოსაწყენ რამეს აკეთებს,( როგორც ფიზიკურად ასევე გონებრივად.) ვგულისხმობ იმას რომ დაჯდომა მაშინ უნდება ადამიანს თუ ის მარტო იმისათვისაა მისული წირვაზე რომ უბრალოდ იქ უნდა იყოს და ა.შ.
თუ მთელი გულითა და გონებით უფლის მიერ მიმართვაში, ანუ ლოცვაში ვიქნებით ჩართული ძალიან ნაკლები შანსია, რომ დაჯდომა მოგვინდეს. როცა სრულიად ჩართული ხარ უფლის მიმართ ლოცვაში ვერც კი ხვდები ფეხზე დგახარ თუ ზიხარ. რა თქმა უნდა მეც ხშირად მინდა ხოლმე დაჯდომა ლოცვაზე, მაგრამ რომ დავფიქრდები ვხვდები რომ ყურადღება გამეფანტა და იმიტომ მომინდა დაჯდომა...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Mar 22 2007, 01:23 PM

არა, სულის სხეულზე ბატონობის შესაძლებლობას ვაცნობიერებ

პოსტის ავტორი: miss_kartveli თარიღი: Mar 22 2007, 02:50 PM

ღვთისმსახურებისას ცოტახნით დაჯდომა მგონი ცოდვა არ უნდა იყოს.კი მთელი წირვა ფეხზე დგომა მიწევს, მაგრამ ადამიანის სხეული მაინც სუსტია და ადვილად იღლება რამდენიმე საათი ფეხზე დგომით

პოსტის ავტორი: ekusia თარიღი: Mar 22 2007, 03:00 PM

დაღლილი რომ დამჯდარი ლოცულობდეს, არ უნდა იყოს მგონი ცოდვა, მაგრამ დაუღლელად, უფალს ველაპარაკებოდე და ვიჯდე, უზრდელობაა და მეტი არაფერი.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 23 2007, 04:15 PM

მე მყავს მეგობარი, რომელიც ახლა 18 დღით წაიყვანეს სამხედრო პოლიგონზე.

ეკლესიურად ცხოვრობს და ამიტომ იქ მარხვას აგრძელებს, არადა სამარხვო არაფერია და ამიტომ მარტო ჩაიზე და პურზეა, ლოცვით კი მხოლოდ დაწოლილი ახერხებს ლოცვას..

შეწუხებულმა მომწერა ხომ არაუშავს დაწოლილი რომ ვლოცულობო..

ჩემი აზრით მის ლოცვას და მარხვას უფრო მეტად შეიწირავს უფალი..

ეს მაგალითი უბრალოდ იმიტომ მოვიტანე, რომ არსი იმაში არაა დავჯდებით თუ დავდგებით ლოცვისას, მთავარია უფალთან გულწრფელი ლოცვა მივიტანოთ..

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Mar 26 2007, 10:17 AM

მნათე

მნათუშკა, ერთი რამე გამოგრჩაა, შენ ხომ წირვაზე მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი არ გაცვია, ხოდა რა დაგღლის))))))))))

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Mar 26 2007, 10:43 AM

მხევალი ნინო
მერე რაად გინდათ ეს "შპილკები" ისედაც ლამაზები არ ხართ?

marine
ვამაყობ შენი მეგობრით. უფალმა გააძლიეროს, იშვიათია მისნაირი პიროვნებები

წესით უნდა აძლევდნენ უფლებას რომ დაწოლისწინ ილოცოს.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 30 2007, 01:08 PM

მადლობა, გიო, თბილი სიტყვებისთვის. მეც მახარებს მისი ასეთი მოშურნეობა..

რომ ჩავიდა და მისი საკბილო იქ არაფერი იყო, მომწერა: ეშმაკი მცდის მაგრამ არაფერი გამოუვაო

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Mar 30 2007, 01:17 PM

მარინე ჩემი აზრით შეიწირავს მასეთ ლოცვას, ეს ჩემი აზრია
იცით ჩემი აზრი კიდევ რა არის ? ის რომ ჩვენ არ ვიცით ჩვენ თითოეულ ქცევას თითოეულ ლოცვასა თუ ნებისმიერ რამეს რაც შეეხება ჩვენ რომ გვგონია მართალი, შეიძლება ეს ღმერთისთვის არ იყოს მართალი ანუ რას ვგულისხმობ, ნებისმიერ ადამიანს მართლმადიდებლობა ესმის სხვადასხვანაირად,როგორც ადამიანი ერთ რამეს სხვადასვანაირად აღიქვამს
ასევეა მართლმადიდებლობაშიც,ჩემს გარშემო ნუ მე ახალი შემდგარი ვარ ეკლესიის გზაზე, ასეთი სხვადასხვა მიდგომა აქვთ ეხლა მე როგორ გავარკვიო მე ვარ მართალი რაც ვეცნობი მამათა ცხოვრებებს ან თითოეულ დოკუმენთაციას და გამომაქვს ჩემი აზრი თუ ის დაბეჭდილი წიგნიდან კითხულობს, იმედია გამიგებთ რასაც ვგულისხმობ , ასე რომ მე რაც მინდა ვთქვა აქედან ის არის რომ მთავარია გულით ! ვაკეთოთ ყველაფერი და სამართლიანად და ამას ღმერთი შეიწირავს

უფალმდა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ როგორც თქვენ ასევე მე იმიტომ რომ ძალიან მიჭირს პირველი ნაბიჯები

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 30 2007, 01:24 PM

leluka

ლელუკა, მთავარია გულით გავაკეთოთ ყველაფერი, გულით გვინდოდეს ლოცვა და ა.შ.

უფალი მხოლოდ ჩვენს გულში იხედება და იქ ეძიებს სიყვარულს ჩვენსას, ჩვენს წადილს ვიყოთ ჭეშმარიტი ქრისტიანები..

გულის საკურთხელვეში აღვლენილ ლოცვას უფრო მეტი ძალა აქვს, უფრო მეტი მადლი სდევს თან..

შეიძლება იჯდე ღვთისმსახურებისას, მაგრამ შენი გული ამ დროს წმიდა საკურთხეველი იყოს უფლისა..

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Mar 30 2007, 01:26 PM

მეც მაგას არ ვამბობ ყველა კიდე სხვას უყურებს და ვაი და ვიშშია

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 30 2007, 01:35 PM

leluka



ასეც ხდება ხოლმე, რომ ცუდად ხარ და ზიხარ, ამ დროს, გარკვეული ლოცვისას, ვიღაცა ძალით აგაყენებს..

მე მაინც ვთვლი რომ იმ ასაკიანი ადამიანების ლოცვას უფრო იწირავს უფალი, რომლებიც ათასნაირი სნეულებით არიან გატანჯულნი და წირვა-ლოცვას მაინც ესწრებიან თუნდაც დამჯდარნი..

დედაჩემიც ხშირ შემთხვევაში ძალიან ცუდად გრძნობს თავს, მაგრამ დამჯდარი ბოლომდე ესწრება მსახურებას..

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Mar 30 2007, 02:18 PM

კაი რაა ბევრი ადამიანია რომელსაც არ ეკითხება და მოგაფრინდება, ეკლესიაში ხარ და იფიქრე იმაზე რაც გინდა და არა იმაზე ვინ ააყენო ვის რა მზერით შეხედო და ვინ გააკრიტიკო მასეთებზე უბრალოდ მეცინება ადრე კი მართლა მაბნევდა და მწყინდა მეთქი რაღაცას ვაშავებ თქო

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 30 2007, 02:21 PM

leluka

სამწუხაროდ მასეთი რამე ყველა ტაძარში ხდება..

ყველა ტაძარს ჰყავს "ზედმეტად აქტიური მრევლი.."

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Mar 30 2007, 02:29 PM

ხოდა ძირს "აქტიური მრევლი"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 30 2007, 02:42 PM

leluka

მათი არსებობა გარდაუვალია

ზოგი ტაძრის კოლორიტადაც კია ხოლმე ქცეული

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Mar 30 2007, 02:57 PM

ვხუმრობ

პოსტის ავტორი: ხათუნა თარიღი: Apr 1 2007, 05:05 AM

მე მიჭირს დიდხანს ერთ ადგილას დგომა, თვალში მიბნელდება და შეიზლება წავიქცე კიდეც, მამაომ მომცა უფლება დამჯდარმა ვიკითხო ლოცვები.
(''ოღონდ არ ჩამოგეძინოსო'' თან მეხუმრა )

სამებაში კიბეზე რომ ჩამოვმჯდარვარ მეც იმდენჯერ შემინიშნავს აგრესიული მზერა ''აქტიური მრევლის'' რომ წამოვმხტარვარ, მაგრამ მერე უკვე ვეღარც ლოცვა შემირგია და ვეღარც გალობა.
ალბათ ასეთი მომენტებიც ალბათ უფლის გამოცდაა და ჩვენი სემოწმება, აბა რამდენად გადავლახავთ ასეთ პრობლემას.
ერთხელ ერთმა ქალმა ისეთი დამიყვირა აქ არ დაჯდეო რომ ეს რომ ეკლესიის გარეთ მომხდარიყო ალბათ არ დამთავრდებოდა კარგად. კიდევ კარგი მოვახერხე თავის შეკავება და ავერიდე.

პოსტის ავტორი: shakuna_ თარიღი: Apr 1 2007, 05:24 AM

მთავარია ლოცვა გულიდან მოდიოდეს .............

პოსტის ავტორი: manana_keti თარიღი: Apr 5 2007, 01:44 PM

გამარჯობათ მე ახლა დავრეგისტრირდი, ქეთი ( 16 წლის მედავითნე)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Apr 5 2007, 01:58 PM

manana_keti
[quote]გამარჯობათ მე ახლა დავრეგისტრირდი, ქეთი ( 16 წლის მედავითნე)

გაგიმარჯოს ქეთი, კეთილი იყოს შენი ფეხი ჩვენს ფორუმზე, ჩვენ სასაუბრო თემაში ახალი წევრების გასაცნობად ცალკე თემა გვავქს. იქ დაპოსტე.

აქ ღვთისმსახურების დროს ფეხზე დგომის და დაჯდომის ავკარგიანობაზე ვსაუბრობთ

პოსტის ავტორი: du_du_na თარიღი: May 5 2007, 02:43 AM

ჩვენ ვხვდებით ისეთ შემთხვევებს , როდესაც ადამიანები და კონკრეტულად წ.მამები არა თუ იდგნენ ფეხზე და არ ჯდებოდნენ მხოლოდ მსახურებისას, არამედ რაგაც გარკვეული ცლების განმავლობაშიც კი იდგნენ ...
მაგრამ ჩემის აზრით დაჟდომა არ უნდა იყოს ცოდვასთან დკავშირებული რაიმე პრობლემა, რადგანაც წირვა იმისთვის კი არაა რო დავიტანჯოთ და ბოროტ გულისთქმებში ჩავვარდეთ, არამედ ის უნდა იყოს მომცემი ჩვენი დამძიმებული სულის შვების... სიონის საკურთხეველში წლების განმავლობაში იდგა საერო პირთა მოსასვენებელი_სკამის ფორმის ,,, ბიზანტიურად მას სტასიდა ეწოდება...

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: May 5 2007, 07:32 AM

მე მგონი დაჯდომა-დადგომა იმდენად არაფერია, რამდენადაც მრევლის "ავტოპილოტური" აზროვნება.

შეეშვი რა სხვას, უნდა იჯდეს და უნდა იდგეს. რა ადვილი შესასრულებელია არა? მაგრამ ყველა მრევლს სხვადასხვა ავტოპილოტური აზროვნება ახასიათებს.

ღვთის წყალობით ძალიან ხშირად ვმოგზაურობ და სხვადასხვა კულტურის ხალხთან მიწევს შეხვედრა.

ახლაც მახსოვს ბაქოში როგორ აღვშფოთდი როცა თათრები შემოდიოდნენ ეკლესიაში და ხატებს ემთხვეოდნენდა ლოცულობდნენ. მღვდლებთანაც ვისაუბრე და "რა ვქნათო" მერე ამიხსნეს - ეკლესიიდან ხო ვერ გაყრი?

რუსებთან აბა კაი დედის შვილი ხარ და ანალოღიასთან მიმავალ ნოხს თუ ხალიჩას დააბიჯე ფეხი, შეიძლება ცოცხლი გესროლოს დამლაგებელმა ქალმა... უკვე ვხვდები, მას უთხრეს, ზედ ზედმეტად ნუ გაატარებო, და ისიც ზედმეტად და გადაჭარბებით, "ავტოპილოტით" იცავს წესს...

მეორე მაგალითი: სანთლები სანამ ჩაიწვება რუსებში ქალი დგას ვინც მოვალეა "არ ჩაწვას" სანთელი ბოლომდე რადგან მერე "ამოღება" ჭირს და ასე შემდეგ, და უნდა ნახოთ როგორი გულმოდგინებით ასრულებს ქალი, ვერ ისვენებს, სანამ ახალ სანთელს ჩააქრობს, იქამდე მიდის საქმე რომ ნახევარ სანთლებს უკვე "ვედრაში" უძახებენ. ჩვევაა, ჩვევა.

მოსკოვში ჯერ მესანთლემ დამკითხა, მერე სხვა მრევლმა ქალმა დამკითხა, ვინ ხარ, ქრისტიანი ხარ, ჯვარი მაჩვენე და ასე. ეს იქ წესადაა და რას იზამ.

ვაი შენი ტყავის ბრალი თუ კმევაზე არ გამოეცალე დიაკვანს!!

მოსულან და უთქვამთ რომ ტაზარში მამაკაცს ხელები წინ, ქამართან ჯვრის ფორმით უნდა ეჭიროს და რა ვიცი კიდევ რამდენი.

კონსტანტინოპოლში გიჟივით მიყურებდნენ ფეხზე ვიდექი და არაფრით არ დავჯექი. მერე ზოგი ამყვა თუ შემეჯიბრა არ ვიცი, იდგნენ და იდგნენ. )))

როგორც ჩვენს ეკლესიაში გეტყვიან, ადექიო, იქ ისევე გეტყვიან დაჯექიო! და საერთოდ, თუ გაქვს საშუალება იდექი, თუ არ გაქვს, ვინ დაგაძალებს, სხვაზე შენიშვნის მიცემა კი ერთზეც და მეორეზეც უარესია ჩემი აზრით.