ღმერთი და მშვენიერება, ღმერთი იგივე მშვენიერებაა პარამეტრები

[KAIROS]

თქვენი სიტყვების მიხედვით ბარსონოფი ოპტელი უვიცი და უგრძნობი ფანატიკოსი გამოდის.

ან იმდენად ბუნდოვნად წერთ, რომ თქვენს ციტატებს კიდევ განმარტება სჭირდება, რომ სწორად იქნას გაგებული.

ეკატერინე,
კიდევ ერთხელ გთხოვ დაანებე ამ თქვენობით, ვითომ ოფიციალურ და სინამდვილეში კი ცინიზმით სავსე პოსტების წერას თავი, არაა ლამაზი...
უკარგავ ყოველგვარ დიალოგს აზრს და შეურაცხყოფას შეურაცხყოფაზე მაყენებ, გსიამოვნებს? რატომ არ არბილენ ენას? რატომ ამდენი ცინიზმი? რა გჭირს?

სამწუხაროდ ჩემს პოსტებს, მხოლოდ შენთვის სჭირდება განმარტება, რადგან შიგნით მხოლოდ იმას ხედავ რაც გინდა, ნამდვილად არ მაქვს სურვილი შენს წინაშე თავი ვიმართლო და არც ვარ ვალდებული, ბარსანოფ ოპტინელის პოზიცია არანაირად არ ეწინააღმდეგება ჩემს ციტატას, სადაც ხელოვნების დამცირებაზეა საუბარი, და არა ვიმეორებ მეათეჯერ უკვე,

როცა ხელოვნების საფეხურებზე ადის, ისე რომ არ ამცირებს წინარეს,

ჯერ ერთი ძალიანაც თავისუფლად შეგვიძლია გავიგოთ ბარსანოფ ოპტინელის აზრი პირად აზრად, და მაგალითად წმ. ილია მართლის აზრი მე პირადად მისაღებად აღმომაჩდნეს ვიდრე ბარსანოფის, ვიმეორებ ერში მცხოვრებთათვის მისაღებას, ჩემთვის ეს უკანასკნელია ამოსავალი, გააჩნია ვის ვწერთ ამას, ვისზე ვსაუბრობთ, მე პირადად ვთვლი, რომ წმ. ილია მართლის დამოკიდებულება ხელოვნებისადმი არის ერის კაცისათვის უფრო ზოგადად შესაბამისი, ვიდრე ბარსანოფ ოპტინელისა, თუმცა იმ ციტატაში ვიმეორებ არც კი მიგულისხმია ეს წმ. მამა...

მე ვფიქრობ, რომ ბარსანოფი ოპტელი წინააღმდეგი არ იქნებოდა, თუ რომელიმე ჩვენგანს, იმპერსიონისტული მხატვრობა ღვთის შემოქმედებითი ნიჭისა და მისი აბსოლუტურობის რწმენაში გააძლიერებდა.. აქ ხელოვნების კერპად გადაქცევის, მისი, როგორც თვითკმარი ღირებულების წარმოდგენის შესახებ უნდა სა

გამიგო მნათუშკიმ, მე სწორედ ამ გაკერპებას ან სრულიად უკუგდებას ვეწინააღმდეგები
ახლა რაც შეეხება მშვინვიერებას, ცალკე აღებული, რათქმაუნდა არ შეიძლება მისი როგორც რაიმე ცუდის წარმოდგენა, მაგრამ მე ხომ სხვა რამ დავწერე :

" ხელოსნობას, მიწიერებას, მშვინვიერებას "

მთავარი, ხომ კონტექსტია? ახლა ნამდვილად ვიცი, რომ შენ ეს კონტექსტი გაიგე, მაგრამ ახლა რაღაც ინერციით აგრძელებ კამათს... ამიტომ კიდევ ერთხელ გთხოვ შევწყვიტოთ, ეს ღვარძლით გაჟღენთილი პოსტები.... გთხოვ, მართლა დავიღალე...
და დავუბრუნდეთ ისევ თემას, ვიმოერებ კითხვას :

იგულისხმება თუ არა ხელოვნებაში : სიტყვის ხელოვნება?...

იხარე;
კაიროსი!

[KAIROS]

ჩემს მიმართ დაწერილი პოსტია

ისე ეს იყო შენი ყველაზე დიდი შეცდომა, რამაც შენი ძალიან ცუდი რეაქცია გამოიწვია, ჩემი პოსტი არ იყო დაწერილი შენს მიმართ, იყო ზოგადი პოსტი, რომელიც ბევრჯერ გავიმეორე, საერთოდ, როცა ვინმეს ვწერ, მაშინ პირდაპირ ვწერ ხოლმე...
და საერთოდ ხომ შემოგთავაზე, რომ შევწყვიტოთ კამათი მეთქი და შენ კიდევ აგრძელებ?

არ გპასუხობ ზემო პოსტზე, ჩემი სათქმელი ვთქვი და ველი რომ საუბარს გავაგრძელებთ ამ კითხვიდან:

და დავუბრუნდეთ ისევ თემას, ვიმოერებ კითხვას :
ციტატა
იგულისხმება თუ არა ხელოვნებაში : სიტყვის ხელოვნება?...

იხარე;
კაიროსი!

[afxazi]

ყველას ვინც ამ თემაში და ზოგადად ღვთისმეტყველების განყოფილებაში პოსტავს, მოვუწოდებ თავი შეიკავოს ირონიული პოსტებისაგან, ისეთი შენიშვნებისაგან რაც იწვევს კომფლიქტს და დაპირისპირებას.

ყველა მსგავსი შინაარსის პოსტი წაიშლება, როგორი საინტერესოც არ უნდა იყოს იგი.

კარგად გავიაზროთ ღვთისმეტყველების რაობა და ვეცადოთ მშვიდათ, არგუმენტირებულად და არა ირონიულად ვესაუბროთ ერთმანეთს. და რაც მთავარია ნუ გვეგონება, რომ ჩვენი პირადი აზრი ეს აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა, რაც ხშირ შემთხვევაში ხდება მიზეზი დაპირისპირების.

ეს არის თხოვნა ყველასადმი.

[athos]

სამწუხაროდ მოდერატორმა ჩემი თხოვნა არ გაითვალისწინა და არ წაშალა ჩემი პოსტების ნარჩენები. რადგან ჩემი სახელი ამ თემაში ისევ ფიგურირებს, მიწევს ჩემი პოზიციის კიდევ ერთხელ დაფიქსირება.



პირველ რიგში მინდა ვთქვა, რომ ხელოვნების საწინააღმდეგოდ მე ამ თემაში არაფერი დამიწერია.

კამათი ძირითადად გამოიწვია ორმა ფრაზამ:

საერო ხელოვნება უფრო მშვინვიერია, შეიძლება ითქვას მისი უმაღლესი გამოხატვის ფორმაა



არც არის საჭირო დაპირისპირება,
ორივეს თავისი ადგილი აქვს
რა თქმა უნდა სულიერი უფრო ღრმაა, მაგრამ სანამ ადამიანი სულიერი განვითარების სიმაღლეებს მიაღწევს, საერო ხელოვნებაც შეიძლება დაეხმაროს

ჩემი ეს მოსაზრებები დამყარებული იყო ძველი თუ თანამედროვე მოძღვრებისა თუ წმ.მამების გამონათქვამებზე.

ანდრეი კურაევი

мне нравится суждение Честертона по этому поводу. Понимаете, вот если Адам вошел бы в современный город, то, вероятней всего, мы сочли бы его дикарем. Адам не имел нужды в культуре. Культура - это нечто вторичное, это то, что после грехопадения, когда Каин начал строить города, Тувал-Каин - кузнечные мехи изобретать и т. д. А там, где грех еще не умножился, там не нужно всей этой искусственной усложненности. Если ты понимаешь язык животных, то тебе не нужны сложные гарпуны, сети, удочки и т. д. Так что очень даже может быть, что как раз отсутствие культуры - это признак духовного человеческого совершенства. Культура - нечто вторичное, ненужное на высотах духа. Не случайно сказано в Апокалипсисе, что в небесном Иерусалиме храма не будет, там даже Рублевская Троица не нужна будет. Если будет возможность видеть Бога лицом к лицу, там не нужны будут иконы. Если будет возможность понимать от сердца к сердцу - не нужен будет Интернет. Так что усложнение культуры и средств коммуникации не всегда означает, что это и есть совершенствование человека.
Культура - это нечто вторичное, это то, что после грехопадения


Михаил Дунаев, профессор Московской духовной академии, историк литературы, автор 7-томного труда "Православие и русская литература"
В человеке тело, душа и дух. Перекос в любую сторону ничего хорошего не даст.
Распространенное заблуждение, что искусство – это удовлетворение духовных потребностей. Питание для духа мы получаем в Таинствах Церкви, больше ниоткуда. Но этические и эстетические переживания тоже человеку необходимы

(აქ შავით თეთრზე წერია რომ ხელოვნება მშვინვიერ სფეროს მიეკუთვნება, და რაც ყველაზე საინტერესოა ეს ციტატა თვითონ ჩემმა ოპონენტმა მოიყვანა)



არქიეპისკოპოსი იოანე შახოვსკოი:

„თეატრი დაბრკოლებაა ქრისტიანის სულის სიღრმიერი მისწრაფებისთვის, მაგრამ დამნაშავისა და გულქვა ეგოისტისთვის - ამქვეყნიური სულის მქონე ადამიანებისთვის თეატრი შეიძლება სულიერი კეთილშობილებისკენ მიმავალ საფეხურადაც იქცეს. რაც უფრო ზნეობრივი და სუფთა იქნება თეატრი, მით უფრო დიდ სარგებლობას მოუტანს იგი საზოგადოებას. ამიტომ ამქვეყნიური ე.წ. კულტურული ფასეულობების მიმართ მსჯელობა არ შეიძლება იყოს აბსოლუტური.

თუ ქრისტეს მოწაფეებისათვის სანახაობებზე სიარული სულიერ უკანდახევას წარმოადგენს, ხორციელი ადამიანებისთვის იგი შეიძლება სულიერი ამაღლებისა და აღდგენის საწინდრად იქცეს...

გართობა ბოროტებაა სრულყოფილი სიკეთისკენ შეგნებულად მსწრაფი ადამიანებისთვის, ხოლო ბოროტებისკენ მიქცეული და მასში ჩაძირული ადამიანებისთვის იგი ცხოვრების ისრის გადაყვანაა უფრო სუფთა და მშვიდ ატმოსფეროში, მათთვის ეს ხსნა და წყალობაა.

თეატრი არაევანგელური და არაეკლესიურია, მაგრამ ჩვენი დროის აპოკალიფსური ადამიანებისთვის იგი ბუნებრივ ატმოსფეროს წარმოადგენს, სადაც მათ შეუძლიათ ჭეშმარიტების ნამცეცებით იკვებონ და ბინდ-ბუნდის სინათლით განათლდნენ, რომელიც ძალიან არ ჭრის მათ სიბნელეს მიჩვეულ თვალებს“.



ბარსონოფი ოპტელის მოსაზრებები განსაკუთრებით საინტერესოა, რადგან მას ძალიან კარგი საერო განათლება ქონდა მიღებული და ძალიან უყვარდა ხელოვნება.

Когда я был в миру, любил оперу. Хорошая, серьезная музыка доставляла мне удовольствие, и я всегда имел абонемент — кресло в партере. Впоследствии, когда я узнал другие, духовные, утешения, опера перестала меня интересовать. Когда в сердце закроется клапан для мирских наслаждений, тогда открывается другой клапан — для восприятия духовных. Но как стяжать это? Прежде всего миром и любовью к ближним…

В этом изречении преподобного хотелось бы обратить внимание на некоторые существенные моменты:

а) в свое время (будучи в миру) «хорошая серьезная музыка доставляла удовольствие» будущему старцу;

б) серьезную музыку он считает утешением, но не духовным, а душевным;

в) мирские наслаждения и духовные ощущения несовместимы, существует определенный порядок их восприятия: от душевного к духовному;

г) способность к духовному восприятию не является обыкновенной, естественной заданностью для «ветхого человека», ее необходимо стяжать путем мира и любви к ближнему.

Подобный ход мысли встречается в поучениях старца неоднократно. Например, в одной из бесед он описывает следующий случай:

«Иду как-то с концерта. Встречается мне знакомый и спрашивает:

– Откуда вы идете, и отчего вы такой радостный и торжественный?

– В концерте был. Что за чудная музыка! В какой восторг приводит она душу!

– Нет, есть иные высшие восторги, выше всяких восторгов от музыки. Сходили бы вот к такому-то, он вас введет в иную область, в область восторгов от молитвы.

И он не солгал… Вот и вы сейчас пойдете ко всенощной, помолитесь там, постарайтесь помолиться хорошенько, постарайтесь войти и углубиться в себя. Ведь в каждом из вас есть мир неизреченной красоты, в котором таится много чистых восторгов, неизглаголанных радостей. Войдите в себя — и они откроются вам»

Итак, область высших восторгов, неизглаголанных радостей — за пределами музыки и прочих мирских утешений. Это область молитвы и Богообщения.



იგი რასაც აქ წერს, საკუთარი გამოცდილებით წერს, მან გაიარა ეს ყველაფერი,

Когда в сердце закроется клапан для мирских наслаждений, тогда открывается другой клапан — для восприятия духовных - ამ ფრაზასაც საკუთარი გამოცდილებით წერს და „Итак, область высших восторгов, неизглаголанных радостей — за пределами музыки и прочих мирских утешений. Это область молитвы и Богообщения“ - ამ ფრაზასაც.

მე მგონი საიმისოდ რომ ბარსონოფი ოპტელის აზრებსა და გამოცდილებას მანიქეველური უწოდო, სულ ცოტა თავადაც უნდა გქონდეს იგივე გამოცდილება მიღებული და ცხოვრების ისეთივე გზა გავლილი.



რაც შეეხება თავად ბარსონოფი ოპტელს, იგი წმინდანადაა შერაცხილი, მას ღვთისაგან მინიჭებული ქონდა განსაკუთრებული ნიჭები ადამიანის სულის დანახვისა და მოძღვრობისა:

Дар пророчества, явленный схиархимандритом Варсонофием, соединился у него с даром глубочайшего разумения Священного Писания и Предания Православной Церкви. Слава о нем шла по всей России и, как в спасительную гавань стремились люди в благословенный Оптинский скит к преподобному Варсонофию «за исцелением не только телес, но и истерзанных, истомленных грехом душ, стремились за ответом на вопрос: как жить, чтобы спастись? Он видел человеческую душу; и по молитвам ему открывалось в человеке самое сокровенное, а это давало возможность воздвигать падших, направлять с ложного пути на истинный, исцелять болезни душевные и телесные, изгонять бесов».



რაც შეეხება ადამიანის სულიერი განვითარების სიმაღლეებში, ან ჩემს ფრაზაში,

რაც უფრო წინ მიდიხარ და ღმერთს უახლოვდები, უფრო იკარგება ხელოვნების აუცილებლობა

ვისაც ვგულისხმობდი, დავწერე კიდეც (საბედნიეროდ შემოინახა ჩემი ციტატა)

მაგრამ მეუდაბნოე მამებზე ან სერაფიმე საროველზე, რომლებიც ღმერთს ხედავდნენ ეჭვი მეპარება საერო ხელოვნებას რამე ზემოქმედება მოეხდინა ემოციური.

არსად არ დამიწერია რომ სულიერების ამ დონის მიღწევა სავალდებულოა ერში მცხოვრები ადამიანებისთვის.



ამ ჩემი პოსტების საპასუხოდ მივიღე აბსოლუტურად არაკორექტული და შეურაცხმყოფელი პასუხები, რომელთაგან ერთში მანიქეველურ აზრებში მადანაშაულებდნენ (და ჩემთან ერთად ამ წმ. მამებსაც ) ხოლო მეორეგან ფანატიზმსა და ობსკურანტიზმში ( კაიროსთან დიდი თხოვნა მექნება, თუ კიდევ იმის მტკიცებას დაიწყებს რომ ის პოსტი ჩემთვის არ დაუწერია, მაშინ მისი პოსტის დასაწყისში მითითებული ჩემი ციტატები იმათი ციტატებით შეცვალოს, ვისაც უპასუხა და ასევე ჩემდამი მომართვაც იმ ადამიანებისადმი მიმართვით. და კიდევ, იქნებ მიგვითითოს სად დაინახა ამ თემაში ულტრაკონსერვატორები? კარგს იზავს თუ დაგვიციტატებს ამ თემაში ნაპოვნ ულტრაკონსერვატულ აზრებს. არარსებული მოწინააღმდეგის მისამართით მუშტებს არ იქნევენ).



ჩემს მიერ ზემოთ გამოთქმული ორი ფრაზის საპასუხოდ, ჯერ არაფერი არგუმენტირებული არ დაწერილა. მხოლოდ კერძო მოსაზრებები იყო ხელოვნების სიკარგეზე, რაზეც ისედაც არავინ არ დავობდა, იყო თავად ხელოვნების აბსოლუტამდე აყვანის მცდელობა და შეურაცხმყოფელი პოსტები, ფანატიკოსის და ხელოვნებათმოძულის იარლიყის მოწებებით.



ჩემდა სამწუხაროდ აღმოჩნდა, რომ სადღეისოდ წმ. მამების აზრები ხელოვნებასთან დაკავშირებით არაკომპეტენტურად ითვლება .


ხელოვნების სიყვარული არ ნიშნავს მის გაფეტიშებას.

[KAIROS]

( კაიროსთან დიდი თხოვნა მექნება, თუ კიდევ იმის მტკიცებას დაიწყებს რომ ის პოსტი ჩემთვის არ დაუწერია, მაშინ მისი პოსტის დასაწყისში მითითებული ჩემი ციტატები იმათი ციტატებით შეცვალოს, ვისაც უპასუხა და ასევე ჩემდამი მომართვაც იმ ადამიანებისადმი მიმართვით. და კიდევ, იქნებ მიგვითითოს სად დაინახა ამ თემაში ულტრაკონსერვატორები? კარგს იზავს თუ დაგვიციტატებს ამ თემაში ნაპოვნ ულტრაკონსერვატულ აზრებს. არარსებული მოწინააღმდეგის მისამართით მუშტებს არ იქნევენ

კამათს თავიდან არ დავიწყებ... ვტოვებ უკომენტაროდ...

[afxazi]

კიდევ ერთხელ სიტუაციის გამწვავების შემთხვევაში თემა დაიხურება გაფრთხილებებითურთ.

[XAFRAN]

რატომაა დაყუდებული ბერების მისია ამქვეყნიურ მშვენიერებას მოსცილდნენ.

ნუთუ ამ სამყაროს ფერთა ან ფორმათა მშვენიერი მოყვანილობანი მათ უფალს დააშორებთ.

მადლობელი დაგრჩებით პასუხისათვის

[კანუდოსელი]

რატომაა დაყუდებული ბერების მისია ამქვეყნიურ მშვენიერებას მოსცილდნენ.

ნუთუ ამ სამყაროს ფერთა ან ფორმათა მშვენიერი მოყვანილობანი მათ უფალს დააშორებთ.

მადლობელი დაგრჩებით პასუხისათვის

გამუდმებული ლოცვისთვის

თქვენ გამუდმებულად ლოცულობთ? ბერი ხართ?

[XAFRAN]

გამუდმებული ლოცვისთვის

თქვენ გამუდმებულად ლოცულობთ? ბერი ხართ?

ეს რა პროვოკატორული შეკითხვაა.

არა რათქმა უნდა!

[კანუდოსელი]

ეს რა პროვოკატორული შეკითხვაა.

არა რათქმა უნდა!

ჩემი პასუხი კითხვის სახით დაგისვით...იმის მისანიშნებლად, რომ ბერები კი არ გაურბიან სილამაზეს და მას ნეგატიურად კი არ თვლიან, ისინი უარს ამბობენ რათა გამუდმებულ ლოცვაში ხელისშემშლელი ფაქტორები მინიმალურამდე დაიყვანონ

[XAFRAN]

ჩემი პასუხი კითხვის სახით დაგისვით...იმის მისანიშნებლად, რომ ბერები კი არ გაურბიან სილამაზეს და მას ნეგატიურად კი არ თვლიან, ისინი უარს ამბობენ რათა გამუდმებულ ლოცვაში ხელისშემშლელი ფაქტორები მინიმალურამდე დაიყვანონ

გმადლობთ რომ არ დაიზარეთ და გამარკვიეთ