თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 6 2011, 01:12 PM

ნუ ჩემთვის სალვადრო დალი ნამდვილი სასწაულია...ზოგი უბრაო ვერ აღიქვამს მის შემოქმედებას,ან უბრალოდ არ უნდა აღიქვას,რადგან სხვისი აზრის გავლენის ქვეშაა... გთავაზობთ ნახატს სადაც ჩემი თავი მყავს შეცნობილი http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 6 2011, 08:46 PM

ასეთი ძალიან ბევრია

ფაქტიურად დაწყებული რენესანსიდან დამთავრებული მე19 საუკუნით და ზოგიერთი მეოცე საუკუნის მხატვარი

აი ქართულებიდან განსაკურებით: ფიროსმანი, კაკაბაძე, მაღალაშვილი, ახვლედიანი, ქიქოძე, ფარჯიანი, გაბაშვილი, მერაბ აბრამიშვილი, ალექსანდრე ბერიძე და ავთო ვარაზი.
მგონი არავინ გამომრჩენია

ხომ არ ჯობდა ყოფილიყო რომელიმე მხატვრის რომელიმე კონკრეტული ნამუშევარი, რომელიც სხვებთან შედარებით აღგვაფრთოვანებს, ასეთს კი შევარჩევდი ასე 7ულს ან 10ულს

ა? რას იტყვი?

პოსტის ავტორი: Terenti_Graneli თარიღი: Feb 6 2011, 10:47 PM

დალი.ვერმეერი.და ლეონარდო

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 7 2011, 03:45 AM

საერთოდ, გურჯიევი ყოფდა ხელოვნებას ორ ნაწილად: სუბიექტურად და ობიექტურად... ობიექტური არის ისეთი შედევრები რომლებიც ადრე შეიქმნენ და არ იყო შემქნელის პირადი აზრის ჩაქსოვა შიგნით... ტაჯ მაჰალი, პირამიდები, შუასაუკუნეების ფერწერა და ასე შემდეგ... სუბიექტურებში შედიან პიკასო და სხვები, ვინც თავიანთი ცხოვრების მახინჯ/სამწუხარო დეტალებს "აფურთხებდნენ" ტილოზე...

ანეკდოტს გეტყვით:

კაცი ეჩხუბება მაჭანკალს, რადგან მახინჯი ქალი შემოაპარა ყველანაირად... მაჭანკალი პასუხობს: "შენ ეტყობა პიკასოს ნახატები არ გინახავს"-ო...

კაი გვეყო ფილოსოფია, ისე კი კარგად ვიცნობ შუასაუკუნეების ფერწერასაც და უფრო თანამედროვეებსაც... (აბაა, ყველა სფეროში ვერკვევი ასე თუ ისე )

აი ეს მომწონს:

http://www.radikal.ru

მახსოვს გოიას ეს სურათი გავარჩიე "Word Scholar's Cup"-ის მომზადების დროს... ასევე პიკასოს გერნიკაც, მაგრამ დიდად არ მომეწონა...


toka@

სხვისი დამცირება რა საჭიროა? "არ უნდა აღიქვას, ან სხვისი გავლენის ქვეშაა" - არ შეიძლება ასეთი სიამაყე და ეგოიზმი ჩემო კარგო... ვაღიარებ რომ დალის ზოგიერთი ნახატი საინტერესოა და ფიგურების ფორმები საოცარია, მაგრამ მთლიანობაში ეს არაა ობიექტური ხელოვნება, რომელზეც ზემოთ ვისაუბრე... ასეთი ნახატების უმრავლესობა პათოლოგიურია, თუმცა კარგი, არ გავაგრძელებ ამაზე...

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 7 2011, 11:15 AM

მოდი მაშინ ასე ვიტყვი,მოწონთ დალი,მაგრამ არ ამბობენ რადგან არ უნდათ სხვას"გაუტეხონ" და იმას ემხრობია..მგონი აგრააა ეგიოზმი ნუ პიკასო არც მე მიყვარს,დალი და მოდილიანი ჩემი კერპები არიან ასე ვთქვათ....



p.s. ქევანა თორნიკე სამხარაძე გამოგრჩა

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 7 2011, 05:05 PM

მართლმადიდებლურ ფორუმზე ამ სიტყვას ცენზურა არ აქვს?

აქ რას გულისხმობ? მე თუ მომწონს და ვიცი რომ ჩემს ირგვლივ ბევრს მოწონს რატომ არ უნდა მომწონდეს? რას ნიშნავს სხვას არ გავუტეხო? ანუ ამბობ, რომ ვისაც დალი არ მოსწონს, ალბათ რაღაც სჭირს ან სხვის გამო ამბობს ამასო... ესე არ შეიძლება...

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 7 2011, 06:49 PM

ეგ შენი გურჯიევი ცდება


ესეც არასწორი აზრია. ამ შემთხვევაში თოკა მართალია, ბევრ ჩვენთაგანს არ ესმის მხატვრობის "ენა" და ვერ კითხულობს, ამიტომ არ მოსწონს
მაგრამ გავა დრო, ისწავლის და წაიკითხავს, შემდეგ კი გაკვირვებით შენიშნავს, ეს აქამდე რატომ არ მომწონდაო

მე მაგალითად ადრე დალი მომწონდა და პიკასო არა, გავიდა დრო და აზრი შემეცვალა, პიკასოში ვხედავ ჩემთვის უფრო ფასეულს, სამაგიეროდ დალი იმდენად აღარ მომწონს, ეგ კიარა ვხვდები ადრეც რატომ მომწონდა

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 7 2011, 08:38 PM

ეგ შენი აზრია რომ გურჯიევი ცდება, დააყოლე ხოლმე...

ესეგი შენ გინდა თქვა, რომ ტაჯ მაჰალი შეიძლება ვინმეს არ მოეწონოს? ან შუასაუკუნეების ულამაზესი ფერწერა? აი პიკასო, დალი და მათნაირები კი ბევრს არ მოსწონს...

აჰა შეხედე ჩინურს, ეს არის ვანგ ჩუანგის ვილა:

http://www.radikal.ruhttp://www.radikal.ruhttp://www.radikal.ruhttp://www.radikal.ru

ესენი არაა ძენ-ის ოსტატის დახატული, ესენი არის ჩვეულებრივი მხატვრის - ვანგ იუანგქის რომელიც ცხოვრბოდა XVII-XVIII საუკუნეებში... მთლიანი სურათი არ დევს ისე, ერთი სურათია რეალურად, უბრალოდ გრძელია ძალიან და დაანაწევრეს... მე ვთვლი რომ საინტერესო სურათია და მშვიდ ატმოსფეროს ქმნის... თორემ არ ვამბობ რომ ჩემი საყვარელი სურათია...



პ.ს. ანეკდოტი მოგეწონა პიკასოზე?

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 7 2011, 10:14 PM

მე ორ კატეგორიად დავყავი ხალხოოოოოოოო,,ვერ აღიქვამენ და აღიქვამენ და არ ამბობენ... p.s. კარგი ანეგდოტი იყო გამეღიმა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 8 2011, 08:44 PM

თავისუფლად შეიძლება შეგხვდეს ეგეთი მე შემხვედრია.
შენ გეეჭვება?

ჩემი აზრიცაა და საერთოდაც ასეა, გურჯიევი ცდება, მხოლოდ იმიტომ, რომ არასწორად ჰყოფს ხელოვნების ნაწარმს. ხელოვნების აბსოლუტურად ყველა ნაწარმში არის რაღაც დოზით სუბიექტურიც და ობიექტურიც. იმიტომ რომ ყველა მხატვარი (თუ ხელოვანი საერთოდ, გინდა არიქტექტორი იყოს, გინდა მუსიკოსი და გინდა ოქრომჭედელი), უნდა ეს თუ არ უნდა, ეპოქის შვილია და ამას თავის შემოქმედებაშიც გვანახებს, ამასთან ის ინდივიდია და მის ნახატებში ჩვენ ვხედავთ მის დამოკიდებულებას სამყაროს მიმართ.

და რატომ მოგყავს გურჯიევი ავტორიტეტულ წყაროდ? ვინაა ვუაბშე? ვის დაკარგვია? ეზოთერიკოსები ხშირად მიქარავენ, ყველას კი არ უნდა უსმინო არც მე ვუსმენ ყველას

პ.ს. პიკასოზე უარესი ქალები მე ვიცი შუასაუკუნეების გერმანულ მხატვრობაში კრანახი აიღე ისე კაი ანეგდოტია, მაგრამ ცოტა მარილი აკლია


აზიური ხელოვნება საერთოდ სხვა სამყაროა.

იცით რა არის ბავშვებო? თუ გინდათ ხელოვნებას ჩაწვდეთ რაღაცნაურად მაინც, ძალიან ნუ შემოისაზღვრავთ თავს ჩარჩოებით და ამასთან ძალიან ნუ გაიშლებით სივრცეში.. პარადოქსია, მაგრამ ასეა...

toka@
ვსაუბრობ

ისე, მოვნახავ ეხლა პიკასოს ზოგიერთ გამორჩეულ ნახატებს...

რემბრანდტს არ დავდებ, ისედაც შეგიძლიათ მიხვდეთ რომელი უფრო უფრო უფროოო მომწონს : D

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 8 2011, 08:55 PM

დაინახეთ პიკასოც
აბა ეს მშვენიერი არ არის?
http://www.radikal.ru

ან ეს.. რამხელა სწრაფვაა თავისუფლებისკენ, ნამდვილი თავისუფლებისკენ..
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 8 2011, 11:15 PM

მეორე კარგია მაგრამ პირველი რავიცი,ჩემი აზრით ერთდროულად რთულიცაა და მარტივიც..აბა ახლა დალიც ნახეთ http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 9 2011, 01:14 AM

ქევანა

ეგ კი, მომეწონა

აი ეგ კი სწრაფვა რომ იყოს ისეთი დიდი როგორიც შენ წარმოგიდგენია არამგონია მათ ხელის ჩასაკიდად ეცალოთ

პოსტის ავტორი: subterranean თარიღი: Feb 9 2011, 03:57 PM

ლეონარდო და ვინჩიზე მეტად არავინ აღამფრთოვანებს

პოსტის ავტორი: nat_uly თარიღი: Feb 10 2011, 01:29 AM

http://img684.imageshack.us/i/rembranti.jpg/
რემბრანტი აღმაფრთოვანებს და მაოცებს
განსაკუთრებით ეს ნახატი.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 10 2011, 02:24 AM

ჩემი აზრით, ფერწერული ტილო პირველ რიგში უნდა იყოს ფერწერული(!) და არა ფილოსოფიური.
უნდა გიქმნიდეს "შთაბეჭდილებას" და განწყობას.
ფრაზა: "მხატვარს რა აქვს ამაში ჩაქსოვილი" ნერვებს მიშლის
არ უნდა იღლებოდეს ტვინი ფიქრით, თუ რა შეიძლება ეფიქრა ავტორს.
ის მხოლოდ მისი კი არ არის, რომ მაყურებელი ვერ იგებდეს შინაარსს.
........
ვან გოგი გენიოსია!



მზის ფერები შენში იღვრება და გათბობს კი არა, პირდაპირ - გწვავს.
ქევანას ვეთანხმები, ყოველი მხატვრის შემოქმედების შესწავლასთან და გაცნობასთან ერთად რაღაც დონეზე იწყებ მის დაფასებას და მოწონებას.
ხვდები, რომ აქვს რაღაც ინდივიდუალური სულის გამოძახილი, რაც მხოლოდ მისია და სხვა ვერ შექმნის.
მაგ. შაგალი თავიდან ისეთ უარყოფით ემოციას იწვევდა ჩემში, მაგრამ მერე ჰაეროვანი გახდა.
აბა დააკვირდით მისი ნახატის გმირების, ისინი დაფრინავენ.
თითქოს სხვა განზომილების (ზღაპრული) ადამიანები არიან

აქ რაც დავდე, ჩემი საყვარელი ნახატები არაა, უბრალოდ მაგალითისთვის მოვიყვანე.
ბარემ ჩამოვთვლი საყვარელ მხატვრებს: ვან გოგი, ფოროსმანი, ველასკესი, რემბრანტი, გოია, სეზანი და სხვანი მრავალნი (ჯოტო, ვერმეერი, გოგენი...)
საერთოდ იმპრესიონისტები და მათი გამგრძელებელი პოსტიმპრესიონისტები.
ასე მგონი, ამის შემდეგ დაიწყო დეპრესიულ-ექსრპესიული ხანა თავის "გადაგვარებებით"
პ. ს. ამ თემაში შემიძლია გაუჩერებლად ვილაპარაკო

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 10 2011, 05:00 AM

ქევანა

პიკასოს არც ეგ პირველი სურათი მომწონს და არც მეორე...

toka@

დალი საინტერესოა კი... მაგრამ ვეთანხმები tamuna m-ს...

nat_uly

თვალები აქვს საინტერესო მაგას, ისე სახე არ მომწონს...



აჰა ხალხო, ეს ნახეთ:

http://www.radikal.ru

ივან სლავიანსკისია როგორც ფეისბუქზე ეწერა...

ძალიან მომწონს ამგვარი ფოტოები და ნახეთ რა ლამაზი გამომეტყველება აქვს სახის ამ პატარა გოგოს...

პოსტის ავტორი: nat_uly თარიღი: Feb 10 2011, 03:02 PM

Otherguy
მთლიანობაში კარგია, მაგრამ თვალები ხომ ისედაც ყველაზე მთავარია ))

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 10 2011, 04:28 PM

ikanosi
გაგლლახავ მე შენ

tamuna m
არ გეთანხმები თამუნ, შენ ეხლა მხატვარს აკნინებ, როცა ამბობ:

უნდა იღლებოდეს, დიახაც... მხატვრობაც ენაა, ოღონდ სხვანარი...
და ის რომ შეიძლება მაყურებელმა სხვა დაინახოს, მხატვარი კი ამდროს სხვას გულისხმობდეს, ეს სხვა რაღაცის ბრალია
და თუ მხატვამა ორი ხაზი გაავლო და აზრი არ ჩადო, ის ჩემთვის მკვდარია... გინახავს ცოცხალი მკვდრები, თამუნ?

Otherguy
შენ ახლა არ მოგწონს, თორემ გავა დრო, შეიძლება მოგეწონოს
როგორც მივხვდი ფიგურატიული, რეალისტური, რომელიც წაუნატურალიზმებს, ეგეთი ნახატები მოგწონს, ფერებით სავსე
მაშინ პინო დაენი შენთვისაა ზედგამოჭრილი

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 10 2011, 08:26 PM

ქევანა

ვერ გამიგე.
მაყურებლისთვის ადვილი გასაგები უნდა იყოს.
მხატვარმა ისე უნდა მოიტანოს შენამდე ნამუშევარი, რომ ერთი შეხედვითაც შთაბეჭდილებას ახდენდეს.
ტილო მხოლოდ სააზროვნო არ უნდა იყოს, თორემ ყველა ავტორი ფიქრობს წერის დროს.
წინა პოსტში ვთქვი კიდეც, რომ პირველრიგში (და არა - მხოლოდ) უნდა იყოს მხატვრული და მერე თუ გინდა იყოს ფილოსოფიურიც.

მასე ხელოვნებათმცოდნეები ისეთ რამეს აღმოაჩენენ და მიაწერენ ნახატს, რომ ავტორს არც უფიქრია
ესეც საინტერესოა, რომ ყველა ადამიანში განსხვავებული ემოცია გამოიწვიო.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 11 2011, 11:14 AM

tamuna m

მაყურებელსაც გააჩნია თამუნ ეხლა აგიხსნი რას ვგულისხმობ.
აი, სოფელში მიწაზე გაზრდილ გლეხს როგორ უნდა მოსთხოვო გაიგოს ფერთა ეს შეხამება ამა და ამ აზრსა თუ ემოციას გამოხატავსო

მე ვფიქრობ, რომ მაყურებელსაც სჭირდება აღზრდა
და ჰო, ამაში გეთანხმები, მხატვარსაც სჭირდება მიაგნოს იმ გამომსახველობით ხერხს/მეთოდს, რომელიც ყველასთვის გასაგებია. არ უნდა ჩაახუჭუჭოს. რომ მოხდეს კავშირი პიროვნებასა (მხატვარს) და გარემოს (მაყურებლებს) შორის.

აი, მაგალითად წრე ძალიან ბევრ ხალხთან მარადიული სიცოცხლის სიმბოლოა და ეს კოლექტიური ცნობიერების დონეზეა. თუ შენ ამ წრეში განზრახ სხვა სიმბოლოს ჩადებ, მაშინ ცხადია ვერავინ ვერაფერს გაიგებს და სულ სხვა შინაარსს მიიღებს "სიტყვა". ამიტომ შენი წრე უნდა იყოს ის წრე, რაც კოლექტიურ ცნობიერებაშია, რაც ზოგადად არის განმარტებული, სხვაგვარად შენ ვერასდროს გაგიგებენ, ან გაგიგებენ გვიან...

ხოდა, იმაში ვთანმხდებით მგონია, რომ მხატვრები ეს ცალკე კასტა არაა, და მათ სჭირდებათ მაყურებელი, საზოგადოება. ამიტომ მხატვარმა უნდა გაითვალისწინოს როცა ხატავს, ვისთვის ხატავს.
მაგრამ ეს ხომ ცალმხრივი არაა? დაუშვათ მოიტანა მხატვარმა შენამდე ნამუშევარი, შენ შეძლებ წაიკითხო?

რაც შეეხება ამას

მიფიქრია ამაზე. მგონია რომ როგორც ცხოვრება არის მრავალფეროვანი, როგორც ადამიანი არის მრავალკუთხოვანი, ასე ნახატიც. ჩვენ ზუსტად არ ვიცით (გულსა და გონებაში არ ვიხედებით) რას გულისხმობს მხატვარი (მაგალითად ეხლა როგორ გავიგოთ რას ფიქრობდა და ამბობდა რემბრანდტი?), ხოდა ყველა ადამიანი სხვადასხვა კუთხეს უყურებს, სხვადასხვანაირად იგებს შინაარსს და შედეგიც სახეზეა.
აი, ცილის მოლეკულა არის 4, მაგრამ მისი სხვადასხვა თანამიმდევრობა მილიონობით ტიპის სიცოცხელს ქმნის.
ესაა სასწაული...

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 11 2011, 02:22 PM

ქევანა
ყველაფერში შეიძლება დაგეთანხმო ამის გარდა:

გლეხსაც აქვს სილამაზის აღქმის უნარი.
ემოცია ხომ მხოლოდ ნასწავლიდან და აღზრდიდან არ მოდის.
შეიძლება იმან უფრო გაიგოს ფერწერული პეიზაჟის სიღრმე
ან თუნდაც "კარტოფილის მჭამელების" მძიმე განწყობა.
თან გლეხთან ახლო დგას ეს ყველაფერი.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 11 2011, 04:10 PM

tamuna m
ნუდამეთანხმები რა

მხოლოდ აი... სილამაზის აღქმა ინდივიდუალურია, გლეხმა შეიძლება თქვას: ლამაზია... მაგრამ ვერ გითხრას კონკრეტულად რაში დაინახა სილამაზე, ან როგორ დაინახა, ეს იმიტომ რომ ცოდნა არ აქვს შესაბამისი ... ვერ გეტყვის რომ ლამაზია იმიტომ რომ წითელის გვერდით ბაცი ვარდისფერი ტონია დადებული, და კიდევ იმიტომ რომ შუქ-ჩრდილები აქვს.

კიდევ აი რა.. გლეხმა შეიძლება ვერ გაიგოს მალევიჩის კვადრატი რა სიმბოლოებს იტევს, შეხედოს და არ მოეწონოს, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს იმას, რომ მალევიჩის ნახატია ცუდი? ხოდა ასე... მგონი მე სათქმელი ამოვწურე


ეხ, მაგისტრის ხარისხი რატო არ მაძლევს ლექტორობის უფლებას მგონი ვიცი რატომაც

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 11 2011, 04:16 PM

tamuna m
ქევანა
ნეტაი თქვენ რა

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Feb 11 2011, 06:23 PM

რისი თქმა უნდოდა დალის ამ ნახატით როგორ ფიქრობ? რას ხედავ ამ ნახატზე?

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 11 2011, 11:19 PM

საერთოდ დალი არაფერს ამბობდა,ძნელია გაიგო სიურეალიზმში მხატვრის ხედვა...ჩემი აზრით სიურეალისზმში მთავარია მნახველი რას განიცდის...მე მანდ ხატაში ნაყოფიერებას ვხედავ და ამავე დროს თავისუფლებასა და ამ თავისუფლების შეზღუდვა...ამ უკანასკნელამდე მივედი იმით,რომ დავაკვირდეთ ნახატს ნახევარი და მთავარი ფიგურები უწონობაში არიან,რაც მათ სრულ თავისუფლებას აძლევს და განადგურება ამ თავისუფლების,რაზეც სპილოც მეტყველებს,ეს დიდი ცხოველიც კი დატვირთულია,როგორც ვხედავთ,არც ისაა თავისუფალი....

რა თქმა უნდა,ეს ჩემი აზრია
p.s. თავისუფლება იმდენჯერ დავწერე ჩემი მასწავლებელი ყურს ამიწევდა ტავტოლოგიისათვის ბოდიში მაას

თუ აზრი ვერ გაიგეთ რა მინდოდა დიდი ბოდიში რადგან ძნელია ჩემთვის გადმოვცე ის რასაც განვიცი

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 12 2011, 11:24 AM

toka@
ბროწეული არ გამოგრჩეს კიდე

ბერძნულ მითში ეგ ცოლქმრული ერთგულების სიმბოლო იყო : )

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Feb 12 2011, 01:56 PM

მე პიტერ ბრეიგელის ეს გრავიურა მომწონს ძალიან

"დიდი თევზი ჭამს პატარა თევზს"

ამ ულმობელ სამყაროში დიდი ყოველთვის ყლაპავს პატარას თავისდაუნებურად... ბრეიგელი ძალიან მძაფრად აღიქვამდა რეალობას. მის ნახატებში კარგად ჩანს ეს.

თქვენ რას ფიქრობთ ამ ნახატზე? რას ხედავთ? ეთანხმებით ბრეიგელს?

http://pix.ge/

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 12 2011, 05:53 PM

ჩემი აზრით,ბრეიგელის ამ ნახატში მთელი ჰარმონია დაარღვია ადამიანმა...მიმაჩნია რომ მხატვარს ამით იმის თქმა კი არ უნდოდა თუ როგორ ჩაგრავს დიდი თევზი პატარას,არამედ იმის თუ როგორ უშლის ხელს ადამიანი ზღვის ეგრეთწოდებულ ჰარმონიას...აქ ყველაზე დიდი ულმობელი ადამიანია და მიმაჩნია რომ ავტორმა ზუსტად გადმოცა თავისი აზრები ადამიანის შესახებ

P.s. თუ აზრი ვერ გამიგეთ ბოდიში

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Feb 12 2011, 07:20 PM

toka@

საინტერესო მოსაზრებაა

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Feb 13 2011, 12:21 AM

შევეცადე

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 13 2011, 01:40 AM

საინტერესო აზრია, ალბათ ამიტომაა ღმერთიც რომ არ ერევა იმაში თუ რაც დედამიწაზე ხდება...


ქევანა

ბერძნული მითი იცოდა მერე ჩვენმა დალიკომ?

პოსტის ავტორი: nikolozzi თარიღი: Feb 14 2011, 12:23 AM

მსოფლიოს მუზეუმების და ნახატების დათვალიერება ინტერნეტით www.googleartproject.com

პოსტის ავტორი: tatilinta თარიღი: Jun 26 2011, 12:37 AM

სალვადორ დალი..კაცი მისტიკა.. Шишкин Иван კაცი ბუნებისმეტყველი ტყიური სული ..,აივაზოვსკი,კაცი ოკეანე...გუსტავ მორე..ბოტიჩელი კაცი რომანტიკა ..და ვინჩჰი კაცი ენიგმა ...

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Jun 26 2011, 08:03 PM

პოსტის ავტორი: tatilinta თარიღი: Jun 26 2011, 11:03 PM

toka@

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Jun 27 2011, 06:12 PM

მოვინიშნავ აუცილებლად

პოსტის ავტორი: tatilinta თარიღი: Jun 27 2011, 06:43 PM

ცჰემი საყყვარელიიიი http://www.youtube.com/watch?v=T_c0s4ODBH0&feature=related შიშკინი http://www.youtube.com/watch?v=bIVu42EU2kw დალი http://www.youtube.com/watch?v=QHH28cRXu0U&feature=related ბოტცელი http://www.youtube.com/watch?v=lRph7o8Keo მორე http://www.youtube.com/watch?v=gojnciLNn4Y&playnext=1&list=PL231F1A9999A7B60F

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Jun 27 2011, 07:10 PM

მოხიბლული ვარ...მეც მიყვარს ესენი

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jun 29 2011, 04:01 PM

კარგია რომ მხატვრობა გაინტერესებთ

პოსტის ავტორი: toka@ თარიღი: Jun 29 2011, 11:01 PM

რეიმონდ ჯორჯეს ივ ტანგი (Yves Tanguy; 5 იანვარი, 1900 - 15 იანვარი, 1955) იყო სიურეალისტი მხატვარი.

დაიბადა პარიზში, საფრანგეთში. მისი ორივე მშობელი ბრეტონული წარმომავლობის იყვნენ.

1918 წელს ივ ტანგი შეუერთდა სავაჭრო ფლოტს მანამ, სანამ მას გაიწვევდნენ ჯარში, სადაც იგი მხარდაჭერას უცხადებდა ჟაკ პრევერს. მისი საჯარო მოღვაწეობის ბოლოს, 1922 წელს ივი დაბრუნდა პარიზში, სადაც იგი მუშაობდა შემთხვევით შემხვედრ სამუშაოებზე. სრულიად შემთხვევით ის გადაეყარა ჯორჯო დე კირიკოს ნამუშევარს და ისე იყო შთაბეჭდილებული, რომ მან გადაწყვიტა გამხდარიყო მხატვარი, მიუხედავად მისი არასათანადო განათლებისა.

ტანგის ჰქონდა ჩვეულება, სრულიად ყოფილიყო ჩაფლული მხატვრობის ტალღაში, რომელზედაც ის მოქმედებდა.

მისი მეგობრის, ჟაკ პრევერის მეშვეობით, დაახლოებით 1924 წელს იგი მოხვდა ანდრე ბრეტონის გარშემო მყოფი სიურეალისტი მხატვრების ჯგუფში. ტანგიმ მალევე შეძლო განევითარებინა საკუთარი უნიკალური მხატვრობის სტილი, რამაც მას 1927 წელს მისცა საშუალება პირველი გამოფენა ჩაეტარებინა პარიზში. ბრეტონმა კონტრაქტი დაუდო ტანგის, რათა მას 12 ნაწილი გაეკეთებინა წელიწადში, მაგრამ მისი შემოსავლების მიხედვით ტანგი უფრო ნაკლებს აკეთებდა და მან მხოლოდ 8ხელოვნების ნიმუში შექმნა ბრეტონისთვის.

1930-იანი წლების განმავლობაში, ტანგი ეწეოდა ბოჰემურ ცხოვრებას, რამაც მისი პირველი ქორწინება შეიწირა. 1928 წლიდან ტანგი მეთვალყურეობს მხატვარ კეი სეიჯს, რის შედეგადაც ტანგი მეორედ ქორწინდება.

მეორე მსოფლიო ომის დაწყების შემდეგ სეიჯი მიმეგზავრება მშობლიურ ქალაქ ნიუ-იორკში და ტანგი, რომელიც ბრძოლისთვის გამოუდეგარი აღმოჩნდა, მასთან ერთად მიდის. მათ გადააკეთეს სოფლის ერთ-ერთი სახლი მხატვრების სახლად ვუდბერში, კონეკტიკუტის შტატში. 1948 წელს ტანგი გახდა აშშ-ის მოქალაქე.

1955 წელს ტაგიმ გადაიტანა ფატალური დარტყმა ვუდბერში. მის სხეულს გაუკეთეს კრემაცია და შენახული იყო სეიჯის სიკვდილამდე, 1963 წლამდე. მისი ფერფლი გაფანტა მისმა მეგობარმა პიერ მატისმა დოუარნენნეზის სანაპიროზე, მის საყვარელ ბრეტონეთში, ტანგის ორივე მეუღლის ფერფლთან ერთად.

ტანგის სურათები ფლობენ უნიკალურ, ადვილად ამოსაცნობ სტილს, არწარდგენილი სიურეალიზმისა. დიდად შეზღუდული ფერების პალიტრაში მხოლოდ ხანდახან ფეთქდება კონტრასტული ფერადი მხარეები.



http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: georgios თარიღი: Aug 14 2011, 11:50 AM

ბოტიჩელი.

ქრისტეს დატირება
http://pix.ge/

მადონა დელ მანიფიკატ
http://pix.ge/

ხარება
http://pix.ge/

"გაზაფხულის" დეტალი
http://pix.ge/

ვენერა
http://pix.ge/

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Sep 7 2012, 01:08 PM

ალტერნატიული თემა
AVM

პოსტეთ აქ საყვარელ მხატვრებზე დასავლეთ ევროპულ მხატვრობიდან : )

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Sep 7 2012, 02:22 PM

უილიამ ბუგერო ( 1825 - 1905)

აი იგიც


მლოცველი გოგონა








მენელსაცხებლე დედები






შეხედეთ ყველაფერი როგორი პროპორციულია, ფოტოებს ჰგავს... ძალიან ლამაზია

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Jun 28 2013, 12:39 PM

აკაკი
ბუგეროს გოგოს არ გავს ეს გოგო?
http://radikal.ru/fp/c0cd46a4f76540c381b4add1d8c62499

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jun 28 2013, 01:01 PM

qetevano
ჰგავს, კი, კიდევ უფრო მაღალი თუ მსხვილი ტუჩები რომ ჰქონდეს მთლად დაემსგავსებოდა.

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Jun 28 2013, 01:23 PM

თავის თავი აქვს ბუგეროს სტილში დახატული, თუ ვიპოვე დავდებ. კარგია ძალიან.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jun 29 2013, 05:31 PM

qetevano
მალადეც, საინტერესოა.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jun 29 2013, 05:34 PM

qetevano
გელოდებით...

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Jul 1 2013, 08:20 PM

ვერ ვპოულობ, წაშალა ალბათ. ვქექავ კიდე მის ალბომებს აბა და....

ვერ ვპოულობ, წაშალა ალბათ. ვქექავ კიდე მის ალბომებს აბა და....

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Jul 25 2013, 01:33 AM

http://radikal.ru/fp/9d78baee630342eda22b4634f98f602d
საათობით შემიძლია ვუყურო რემბრანდტის აი ამ ნამუშევარს

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jul 25 2013, 09:14 AM

qetevano
რამოდენიე წუთი მეც მშვიდად ვუყურე

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 25 2013, 06:50 PM

რა ვქნა , არ შემიძლია რემბრანტზე ას ,,გადარევა.''
აღორძინება და ბაროკო კი ბატონო...

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Jul 25 2013, 09:53 PM

რა ბაროკო რა გურამ, რემბრანდტის ცხოვრებას რომ გაეცნო, მაგის ფიქრებს და აზრებს, მერე უბრალოდ რომ დაჯდე და მაგის ნამუშევრების თვალებს დააკვირდე, ვერაფერს ვეღარ იტყვი რა. ჯადოქარია ჩემთვის რემბრანდტი და გაჩერდი ახლა

პოსტის ავტორი: qarizma2 თარიღი: Jul 26 2013, 12:46 AM

არ მიყვარს კუბიზმი, საშინლად ვერ ვუგებ აბსტრაქციონიზმს და მისთანებს ადრე ფოვიზმი მხიბლავდა რაღაცნაირად (დღეს უკვე ნაღდად არ ვიცი რატომ ).
გემოვნება არ მაქვს ისეთი იმპრესიონიზმი რო მომეწონოს...
საჭიროზე მეტად არასოდეს ვაწვრილმანებ საქმეს; ანუ არც პუანტილიზმი და პრერაფაელიტების შემოქმედება.
რა თქმა უნდა მოდერნიზმზე საუბარი არც არის

ჩემს სიმპატიებს იმსახურებენ ბაროკო და სიურეალიზმი. ჯერჯერობით საყვარელი მხატვრები არიან რემბრანდტი და სალვადორ დალი (Avida Dollars-ს ვეთანხმები კი არადა, სხვას ვერ იტყვი რომც გინდოდეს მემგონი )
მეტი არ გამეგება მხატვრობაში.

მაინტერესებს რატომ შეიძლება გადაიხადოს ადამიანმა რაიმე ნახატში (გინდა რემბრანდტი იყოს, გინდა პიკასო, გნებავთ ჩემი 6 წლის ასაკში დახატული ცხენი) სადღაც 1000 დოლარზე მეტი.
კიდე ცნობისმოყვარეობა მკლავს რატო არ არის ისეთივე ფასეული კუბიზმის აბსტრაქციონიზმის და ა.შ ნამუშევრების ე.წ ,,კაპიროვკები''

პ.ს ვინმე თუ გამცემს ამ კითხვაზე დამაკმაყოფილებელ პასუხს მადლობელი დაგრჩებით. რატომ იხდის ადამიანი ამ ნამუშევარში 140 მილიონ დოლარს????????????????????????????????????????
http://radikal.ru/fp/258bbb640e0f4291a69bc49e023d7b9f




ჩემი აზრით მე ამაზე ლამაზად ჯღაბნა შემიძლია


პ.პ.ს ბუგერომ ,,გაასწორა''

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 26 2013, 01:19 AM

qetevano

შენ მხატვარი ხარ და სხვანაირად აღიქვავ.
რემბრანტის ცხოვრებას მეტ–ნაკლებად ვარ გაცნობილი , მაგის ნამუშევრებსაც და.ა.შ. მაგრამ რა ვქნა ახლა , რუბენსის უფრო მომწონს , ვიდრე რემბრანტი.
(დავინჩი , მიქელანჯელო , რაფაელი , ტინტორენტო და.ა.შ. ხომ საერთოდ)
პირადი ცხოვრებით შეიძლება რუბენსზე ბევრად იდეალისტური , საინტერესო , მრავალფეროვანი და.ა.შ. იყო , მაგრამ მე ბაროკო , ბევრად უფრო მომწონს ვიდრე რემბრანტი. (რენესანსი ხომ საერთოდ)
და არა მარტო ეს– იმპრესიონიზმი , პოსტიმპრესიონიზმი , სიურეალიზმი , სოსოიასი არ იყოს–კუბიზმი, აბსტრაქციონიზმი და ეს სისულელეები ხომ საერთოდ რა...


ასე , კაი ხანია არ მომწონებია შენგან არაფერი...
რატომ და ჭკუასუსტი უნდა იყო და ფული სად დახარჯო არ იცოდე.

რასელისტი ვიყო , თუ ამაში 140 ლარი გადავიხადო...

პოსტის ავტორი: G_saxva თარიღი: Jul 26 2013, 10:04 AM

ეს მაგარი იყო, ახალი ფრაზე :" მე ვიყო რასელისტი ".
პ.ს მე მაგალითად ყველაზე მეტად ლეონარდო მომწონს (დიკაბრიო არა და ვინჩი) ძალიან მაგარი ხედვა აქვს თან წარმოუდგენლად დიდი მოაზროვნე იყო. მისი ნახატები კი იმდენად სიმეტრიული და ამოუცნობია წარმოუდგენელია არ მოგხიბლოს. რენნესასნსი და სურეალიზმი მომწონს ეს უკანასკნელი განსაკუთრებით

პოსტის ავტორი: qarizma2 თარიღი: Jul 26 2013, 12:58 PM

დამაკმაყოფილებელი პასუხი არ მიმიღია ჯერ

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 26 2013, 11:09 PM

სიურეალიზმი მაინდამაიც არა...
და რატომ იცი?
ძირითადად არარეალური კომპოზიციებია რა , და რენესანსში რეალური...
ფანტასტიკა , ოცნება, ილუზიები , იდეალიზმი და.ა.შ არ მიყვარს...

პრაქტიკულობა და პრაგმატულობა...
ვსო...
: d

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Jul 27 2013, 12:03 AM

qarizma2

ეხლა მოუცლელად ვარ და მერე ჩამოგიყალიბებ კარგად რატომ იყიდება ეგ ნახატები ძვირად და ა.შ.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Jul 27 2013, 12:13 AM

qetevano
მხატვრისგან საინტერესო იქნება მაგის მოსმენა...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 11 2020, 09:33 PM

"იშვიათია მხატვარი, რომელსაც ამდენი ტაძარი დაეხატოს [ნათელა იანქოშვილი], მათი რიცხვი ხომ სამ ათეულს აღწევს: "უფლისციხე", "მოწამეთა", "დავით გარეჯი", "სხალთა", "ქურმუხა", "შემოქმედი", "უჯარმა", "ჯვარი პატიოსანი", "ნეკრესი", "იყალთო"... შენაქოს, ალავერდის, იოანე ნათლისმცემლის ეკლესიები... სად არ დაუდგამს ფეხი, რომელ მათგანთან არ შეჩერებულა ჩვეული მოკრძალებით, რომელ მათგანს არ მოფერებია მხატვრის შთაგონებული ფუნჯი..."

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 11 2022, 03:36 PM

"ნიკო [ფიროსმანი] იყო მაღალ-მაღალი, ჭაღარაშერთული, ახოვანი, ჯანსაღი და წარმოსადეგი ვაჟკაცი. ეხურა ქუდი-ჟოკე, ეცვა შავი პიჯაკი, შავი შარვალი და ასეთივე პალტო. თავის სიღარიბეში სუფთა კაცი იყო, ბოლო დროს ცოტათი მოეშო. ხმა ჰქონდა ბოხი, ძალიან მშვიდი და უწყინარი კაცი იყო. მეც გულმხურვალედ ვუყვარდი, როგორც იქაური სიძე, ცოლი ქიზიყელი ქალი მყავს. მაინცა და მაინც არ იყო ნაკითხი, მაგრამ არც უცოდინარი კაცი იყო. ქართული მწერლობა ცოტად იცოდა. ძალიან უყვარდა ვაჟა-ფშაველა. სხვათა შორის, თითონაც ლექსებს სწერდა. კაი პოეტი იყო და მე და ჩემს მეუღლესაც გვინახავს მისი ლექსების რვეული. სად არის იგი, არ ვიცით".

/ნიკოლოზ სოზაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 4 2022, 07:17 PM

"ჟან ბატისტ კოროს პეიზაჟებში ტალახიანი ორღობეებიც ძალიან ლამაზია იმიტომ, რომ მხატვარს სიყვარულით დაუხატავს"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 27 2023, 09:08 PM

"მე–15 საუკუნის ბოლოს ნიურნბერგთან ახლოს ერთ პატარა სოფელში ცხოვრობდა ოჯახი 18 შვილით. მამა ძალიან ბევრს შრომობდა, რათა ოჯახი ერჩინა.

ამ აშკარად უიმედო მდგომარეობაში ორი ბავშვი ოცნებობდა, გამხდარიყო ხელოვანი, თუმცა იცოდნენ რომ მამა ვერასოდეს შეძლებდა დახმარებოდა მათ.

ბევრი მსჯელობის შემდეგ მათ გადაწყვიტეს მონეტა აეგდოთ. წაგებულს ახლოსმდებარე მაღაროში უნდა ემუშავა და შემოსავლით ძმისთვის აკადემიის ფული უნდა გადაეხადა. როცა ის სწავლას დაასრულებდა, შემდეგ უკვე ის დააფინანსებდა პირველი ძმის სასწავლო თანხას. ერთ დილასაც მათ მონეტა ააგდეს.

ალბრეხტ დიურერმა მოიგო და ნიურნბერგში წავიდა. მისი ძმა ალბერტი მაღაროში მუშაობას შეუდგა და ძმას ეხმარებოდა.

ალბრეხტის ტილოები, გრავიურები და ზეთით შესრულებული ნახატები გაცილებით უკეთესი იყო ვიდრე პროფესორებისა და სწავლის დასასრულს იგი უკვე მნიშვნელოვან საფასურს იღებდა საკუთარი ნამუშევრებით.

როცა ახალგაზრდა ხელოვანი ოთხი წლის შემდეგ მშობლიურ სოფელში დაბრუნდა, ოჯახმა ზეიმი გამართა. ზეიმის დასასრულს ალბრეხტი წამოდგა რომ მისი ძმისთვის,ალბერტისთვის, მადლობა გადაეხადა ასეთი მსხვერპლისთვის, რომელიც მას მიზნის მიღწევაში დაეხმარა.

„ალბერტ, ძმაო,ახლა შენი ჯერია. შეგიძლია წახვიდე ნიურნბერგში და შენი ცხოვრების ოცნება აისრულო და მე ვიზრუნებ შენზე ამისთვის“. ყველას თავი სუფრის ბოლოსკენ შეტრიალდა დიდი მოლოდინით, სადაც ალბერტი იჯდა. მის მკრთალ სახეს ცრემლები სდიოდა, დახრილ თავს აქნევდა და იძახდა „არა... არა... არა...“

ბოლოს ის წამოდგა და ხელებით ლოყებს იწმენდდა. მარჯვენა ლოყის სრესით მან ნელა წარმოთქვა: „არა, ძმაო, უკვე ძალიან გვიანია, შეხედე, რა უქნა ამ ოთხმა წელმა ჩემს ხელებს!

ყველა თითზე დამტვრეული მაქვს ძვლები თითოჯერ მაინც,მარჯვენა ხელი კი ისე დამიზიანდა რომ ჭიქის დაჭერაც აღარ შემიძლია, შევეშვი კალამს და ფუნჯს. არა ძმაო, ჩემთვის უკვე ძალიან გვიანია.“

მას შემდეგ ხუთას წელზე მეტი გავიდა.

დღეს ალბრეხტ დიურერის ცნობილი ნახატები მთელი მსოფლიოს მუზეუმებშია გამოფენილი.

თუმცა ალბათ ყველაზე ცნობილი მათ შორის ალბერტის დამაშვრალი ხელებია, რომელიც ალბრეხტ დიურერმა გამოსახა, რათა გამოეხატა მოწიწება იმ ყველაფრისათვის, რაც მისმა ძმამ მას შესწირა.

მან ამ ნახატს, რომელზეც ერთმანეთზე მიდებული ხელის მტევნებია გამოსახული ცისკენ აშვერილი თხელი თითებით, უბრალოდ „ხელები“ უწოდა. თუმცა მთელი მსოფლიო გასაოცრად სწრაფად ჩაწვდა ამ დიდებული ნახატის სათქმელს და მას „მლოცველი ხელები“ უწოდა.

ვინც ამ ნახატს შეხედავს მიხვდება,რომ ამ ცხოვრებაში მარტოს არაფრის ქმნა შეგვიძლია“

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 7 2023, 06:42 PM

"ზოგჯერ წლობით დაგვყვება გულში რაღაც ფიქრი, უეცრად სულ პატარა, უმნიშვნელო დეტალი მისცემს ბიძგს, წარმოსახვით აგავსებს. იპოვი ფერსაც, რომელსაც ეძებდი, იპოვი კომპოზიციასაც, და ჰკიდებ ფუნჯს ხელს... ხანდახან სულ სხვა საგანი ან მოვლენა აღვიძებს შენში სწორედ იმ შთაგონებას, რომელიც აუცილებელია მუშაობის დასაწყებად. ეს ძალზე რთული პროცესია და მის ახსნას მე ვერ შევეცდები"

/ლადო გუდიაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 21 2024, 04:07 PM

"ლეონარდო და ვინჩს დაავალეს მილანის მონასტრის კედლების მოხატვა. მონასტრის იღუმენმა გენიალურ მხატვარს უჩივლა ჰერცოგ მოროსთან - ნაცვლად იმისა, გულმოდგინედ მუშაობდეს, სამუშაო დროის დიდ ნაწილს ფიქრებსა და ფუჭ ოცნებებში ატარებსო. მხატვარი იძულებული გახდა, მოროსთვის აეხსნა, რომ ხელოვანი მარტო მაშინ კი არ შრომობს, როცა წერს ან ხატავს, არამედ შრომობს მაშინაც (და, შესაძლოა, შრომობს უფრო მეტს) , როცა ფიქრობს იმაზე, რაც უნდა დაწეროს ან დახატოს"

/აკაკი მინდიაშვილი/