მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"ვინც უქორწინებელად ცხოვრობს სოფელში და მხოლოდ მისი საქმეებით არის შეკრული, იმ კაცს ჰგავს, რომელსაც მხოლოდ ხელები აქვს შეკრული და ამიტომ მონაზვნობის გზაზე წასასვლელად არ დაბრკოლდება, ხოლო დაქორწინებული ხელ-ფეხშეკრულს მიემსგავსება."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ნებისმიერი მევახშე, გინდ ბერი იყოს და გინდ ერისკაცი, თუ არ შეინანებს თავის საქციელს და მსწრაფლ არ მოექცევა ამ ბოროტებისგან, უეჭველად წარწყმდება, რადგან ღმერთი არ შეიწყნარებს არც მათ ლოცვას, არც მათ მარხვას და არც შენაწირს; ხოლო მათ მიერ გაცემული მოწყალება ღმრთის სამსჯავროზე სიბილწედ და სისაძაგლედ ჩაითვლება"

/ღირსი ნიფონტი, კვიპროსელი ეპისკოპოსი/

[marine]

"იცოდეთ, რომ ყოველი, ვინც ამ კეთილ, ძნელ, მძიმე და მსუბუქ ღვაწლს შედგომია, ცეცხლში შესვლას აპირებს, რადგან თავის თავში უნივთო ცეცხლის მიღებას მოელის. თითოეულმა საკუთარი თავი გამოსცადოს და საჭმელი მწარე ბალახთან - მდოგვთან ერთად მიიღოს და თავისი ცრემლით გაზავებული სასმელი სვას, რათა მისი ბრძოლა საკუთარი თავის დასასჯელად არ შემობრუნდეს."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„დედები, როგორც გოლგოთის გზას, ისე მიუყვებიან ბილიკს წყვდიადში კელიიდან სამლოცველომდე“

[marine]

"სოფლის დატოვების დასაწყისში აუცილებლად დიდი გარჯით, ჭირითა და სიმწარით აღვასრულებდით სათნოებებს, შემდეგ კი წარმატებას გაუჭირვებლად, ან მცირედი მწუხარებითა და შრომით ვაღწევდეთ. ხოლო როდესაც ჩვენი მოკვდავი ბუნება გულმოდგინების მიერ დაითრგუნება და აილაგმება, მერე დიდი ხალისითა და სიხარულით, სურვილითა და საღმრთო მხურვალებით აღვასრულებთ მათ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"მან [ღირსი მოსე] მოახერხა მშვიდობიანად აერიდებინა თავი ადამიანთაგან განდიდებას. ამიტომაც ბევრი, ვინც ოპტინის იღუმენს ახლოს არ იცნობდა, მას მიიჩნევდა, მართალია, კარგ მოღვაწედ, მაგრამ ჩვეულებრივ ადამიანად; მხოლოდ ღრმად განსულიერებული პირები გრძნობდნენ ღირსი მოსეს სათნოებათა კეთილსურნელებას და მას დიდ-სულგანბრძნობილ ბერად თვლიდნენ"

[marine]

"ქვეყნიერ მეფეს რომ დაეძახა ჩვენთვის და მისთვის მსახურება ებრძანებინა, არ ვალოდინებდით მას, არც რამეს მოვიმიზეზებდით, არამედ ყველაფერს დავტოვებდით და იქით გავიქცეოდით. ამიტომ უნდა ვუსმინოთ საკუთარ თავს და მეუფეთა მეუფის, უფალთა უფლის და ღმერთთა ღმერთის მოხმობას, რომელიც ზეციური ხარისხისთვის გვეძახის. ნუ შეურაცხყოფთ მას და ნუ განვეშორებით ჩვენი უქმობისა და სიზარმაცის გამო, რათა მისი დიდებული საყდრის წინაშე შეცხვენილები და უპასუხონი არ აღმოვჩნდეთ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ბერი, რომელსაც იესოს ლოცვის გამოცდილება აქვს, თავის მოწაფეს ამ დიდ სიკეთეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში აზიარებს, როდესაც დარწმუნდება, რომ მან უკვე დაძლია საკუთარი სურვილები და უხეში ვნებებისგან თავისუფლდება".

[marine]

"რამდენადაც დიდ ქებას იმსახურებს იგი, ვინც თავიდანვე სიხარულითა და გულმოდგინებით აღასრულებს მცნებებს, ასევე საცოდავია ის, ვინც მონაზვნობაში დიდი დრო გაატარა და ჯერაც დიდი გარჯა ჭირდება ღვაწლის აღსასრულებლად, თუ მოღვაწეობს - საერთოდ."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ღირსი მამის [ისიდორე პელუსიოტელი] ღვთივსულიერი სიტყვა და სწავლება მაშინაც მიდიოდა ყველასთან და დღესაც მოდის ჩვენამდე. მოსაგრეებს მოსაგრეობით აძლევდა მაგალითს, უგრძნობ მონაზვნებს, რომელთაც თავიანთი უმთავრესი მოვალეობა ჰქონდათ დავიწყებული, გრძნობას უღვივებდა. მისი მკაცრი მოღვაწეობა ყველა გულგრილ მონაზონს საბრძოლველად განაწყობდა"

[marine]

"ნურც მათ შეიძულებთ, ვისაც რაიმე იძულების თუ გაჭირვების გამო დაუტოვებია სოფელი, რადგან მინახავს ბევრი ლტოლვილი, უნებურად რომ შეხვდა მეფეს და მივიდა მასთან, შემდეგ კი თავისი ნებით წაჰყვა, მის სასახლეში მივიდა და მის სუფრასთან დაჯდა."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ვაი ვერცხლისმოყვარე ბერებს! ვერ იხილავენ ისინი პირს ღმრთისა!"

/ღირსი ნიფონტი/

[marine]

"შევიტყვე, რომ ერში უსაქმურად იმყოფებიან ადამიანები, რომელთაც მითხრეს: ჩვენ, ვისაც მეუღლეობის ტვირთი გვადევს და სამეფო სამსახურში ვიმყოფებით, როგორ შევძლებთ მონაზვნური ცხოვრების დაწყებას? ხოლო მე ვუპასუხე მათ: როგორ შეძლებთ და კეთილი საქმე ისე აკეთეთ: ნურავის დააბეზღებთ, ნურაფერს მოიპარავთ, ნურავის მოატყუებთ, თავს ნურავის გადაამეტებთ, ნურვის შეიძულებთ, ეკლესიაში ლოცვას ნუ დააკლებთ, გლახაკთ სწყალობდეთ, ნურვის დააბრკოლებთ, სხვის კუთვნილს ნუ მიიტაცებთ, ნუ შეეხებით სხვის სხეულს და თქვენი მეუღლეები იკმარეთ. თუ ყოველივე ამას აღასრულებთ, ცათა სასუფევლისგან შორს აღარ იქნებით".

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„უმაღლესი მონოზვნური საქმიანობა - „გონიერი ლოცვა“

[marine]

"ცოდვათა სიმრავლეს და სიმძიმეს ნურავინ მოიმიზეზებს და მონაზვნობის უღირსად ნუ მიიჩნევს თავს იგი, ვინც გემოთმოყვარების გამო ვითომდა თავს იმდაბლეს (ფს. 140,4) და ცოდვებს იმიზეზებს; რადგან სადაც დიდია წყლული, იქ მკურნალობაც დიდია საჭირო, რათა განიწმინდოს შხამი, რადგან სამკურნალოდ ჯანმრთელი კი არა - ავადმყოფი მიდის."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„უდაბნოს წინამძღვრის [მაჭუტაძე ონოფრე] ერთ-ერთი მთავარი საზრუნავი ცალკეულ მონასტრებს შორის კეთილი დამოკიდებულებისა და ძმური სიყვარულის შენარჩუნება იყო. ამ მიზნით მან აკრძალა მშობლიურ მონასტერზე განაწყენებული ბერის მიღება სხვა მონასტრის მიერ“

[marine]

"ახალგაზრდები ნუ შეისმენენ მტრების ჩაგონებას, რომლებიც ეტყვიან: ასე ნუ შემუსრავ და განლევ შენს ხორცს, რათა უძლურებასა და სნეულებაში არ აღმოჩნდე; რადგან ისეთი, ვისაც სხეულის სრული მოკვდინება სურს, მრავალ და საამო საკვებს თავს სრულიად არიდებს. ხოლო ეშმაკი, რომელიც ამგვარ აზრებს უნერგავს, განიზრახავს, რომ დასაწყისშივე ღვაწლი იყოს უძლური და შემდეგ მისი დასასრულიც დასაწყისის მსგავსი იქნება."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

“სათნოებას ეჟვანი როდი აბია, რომ შემოჰკრა და შეიტყო მასზე. სათნოების ეჟვანი შემწყანრებლობა, სულგრძელება და მოთმინებაა. ყოველივე ეს მონაზვნისა და ყოველი ქრისტიანის სამკაულია”

/იოსებ ათონელი/

[marine]

"სოფლისაგან განშორება არის ნებით მოძულება და უარყოფა ბუნებისა – ბუნებაზე აღმატებულ სიკეთეთა მოხვეჭის სურვილი."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

"ერთხელ, მომლოცველებმა მას [მამა ტიხონი] სურათი გადაუღო - ისეთი, როგორიც იყო - თავზე ჯვალოს სკუფიითა და პერანგით, რომელიც მან გაყინულ ბერს მხრებზე მოახურა. დღეს, როდესაც უყურებენ მამა ტიხონის ამ ფოტოსურათს, ჰგონიათ, რომ იგი სამეუფო მანტიას ატარებდა. ეს კი ერთი ძველი, ჭრელი პერანგი იყო".