მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ბერმონაზონი - მლოცველია მთელი ქვეყნიერებისათვის. უფალი იესო ქრისტე, ძე ღვთისა აძლევს ბერს სულიწმინდის სიყვარულს და ამ სიყვარულისაგან ბერის გული ყოველთვის ნაღვლობს ხალხზე იმიტომ, რომ ყველა როდი გადარჩება. თვითონ უფალი ისე იყო დასევდიანებული ხალხზე, რომ თავი გასწირა, ჯვარს ეცვა; ღვთისმშობელიც ისეთივე მწუხარებას ატარებდა გულით... იგივე სულიწმინდა მისცა უფალმა მოციქულებს და წმინდა მამებს, ეკლესიის მწყემსებსაც... ამაში მდგომარეობს სამყაროს მიმართ ჩვენი სამსახური. ამიტომ არც ეკლესიის მწყემსებმა, არც მონაზვნებმა არ უნდა მოკიდონ ხელი საერო საქმეს, არამედ უნდა მიბაძონ ღვთისმშობელს, რომელიც ტაძარში, „წმინდათა წმინდაში“ დღე და ღამე სწავლობდა უფლის კანონებს და იმყოფებოდა ხალხისათვის ლოცვაში“.

/წმ. სილუანი/

[marine]

„წმინდა იოსებ ისიქასტი ხშირად იმეორებდა, რომ ყველა მორწმუნის და განსაკუთრებით კი, მონაზვნის ცხოვრების მიზანი არის სულიწმინდის მადლის მოხვეჭა, შეძენა“.

[marine]

„დიდი სიმძიმე და ღვაწლია მონაზვნურ ცხოვრებაში. და მოსულს უდიდესი სიფრთხილე და ბუნების მუდმივი იძულება მართებს, რომ მხნეობამ სიცოცხლის ბოლომდე არ მიატოვოს, ყურადღება არ მოადუნოს. რადგან სხვაგვარად მყის ეცემა და იღუპება. რადგან სისხლისმსმელი და ვერაგი ეშმაკები ფხიზლობენ და შესაფერის დროს ელიან. ასე რომ, დაე ღმერთმა განგვანათლოს და დაგვიფაროს“.

/იოსებ ათონელი/

[marine]

„გული ამევსო ღრმა მშვიდობით, რომელსაც მონასტრის თითოეული საგანი აფრქვევდა.“

[marine]

ბერი იოსები [ვატოპედელი] ამბობდა: „არავინ არ ხდება მონაზონი შემთხვევით. თითოეული ჩვენგანი უფლის „მომდევდი მე“-ს გამოჰყვა“. ხაზს უსვამდა, რომ სახარების სიტყვები: „ვერვის ხელ-ეწიფების მოსლვად ჩემდა, უკუეთუ არა მამამან, მომავლინებელმან ჩემმან, მოიყვანოს იგი ჩემდა“ მონაზვნურ მოწოდებას ეხებაო“.

[marine]

„მონასტერში ხარ თუ ერში, ამას მნიშვნელობა არა აქვს, თუ სულში სიმშვიდე ვერ მოიპოვე, ვერსად იპოვი სამოთხეს, სამოთხე გულშია, მონასტერი კედელები არ არის, მონასტერი გულშია, ეს ყველაფერი ღმერთთან არის“

/იღუმენია ეკატერინე (სადათერაშვილი)/

[marine]

„ამქვეყნიურ საზრუნავებს დიდი ბერი [იოსებ ისიქასტი] „მონაზვნის დაღუპვად“ თვლიდა; „ჭლექს“ უწოდებდა, ანუ ტუბერკულოზის დაავადებას ადარებდა, რაც იმხანად დიდ უბედურებას წარმოადგენდა. ამიტომ საძმო ადამიანებთან შეხვედრის განრიგსაც მკაცრად იცავდა, რათა შესძლებოდათ ლოცვითა და მდუმარებით დაკავებულიყვნენ“.

[marine]

„ბერს ყველაფერი - გონება, გრძნობა, წესები - სხვაგვარი აქვს, ვიდრე ერში მცხოვრებთ. მდუმარება ნეტარებაა, ლოცვა - სულიერი ჭვრეტა; ღვთის სიტყვა - საზრდო მისი სულისათვის; უტკბესია საუბარი ღმერთთან; ტაძარი ერთადერთი თავშესაფარია; სავანის ზღუდე საზღვარია, რომლის იქითაც მისთვის აღარაფერი არსებობს. მისი სამყარო მარადიულობაა, იქ არის მისი საუნჯე, იქვეა მისი გულიც. მიწაზე მცხოვრებლებთან ერთადერთი კავშირი აქვს - თბილი ლოცვა მათზე, აი, რა არის მონაზვნური ცხოვრება“.

[marine]

„დორვა = მხარზე გადასაკიდებელი მონაზვნური ჩანთა“

[marine]

„ბერის [იოსებ ვატოპედელი] დედა, მამა არგირის ასული, ჩუმი და მშრომელი ქალი იყო, არასდროს დაარღვევდა მარხვას, არ გამოტოვებდა ლოცვას, არ დაივიწყებდა მოწყალების გაცემას. ამიტომაც ღმერთმა იგი ღირსი გახადა ცხოვრების ბოლოს მონაზვნად აღკვეცილიყო. 1963 წელს თავად ბერი იოსები გახდა მისი მიმრქმელი ალამანის წმინდა გიორგის მონასტერში. აღკვეციდან რამდენიმე თვეში ღირსეულად მიიცვალა“.

[marine]

„რას წარმოადგენს მონაზონი: ღმერთისადმი მიძღვნილ ადამიანს, რომელსაც სურს ქრისტეს ცხოვრებას მიჰბაძოს“.

[marine]

„ამბა მაკარი გვიამბობს: მონასტერში, სადაც ორასი - სამასი მამა მოღვაწეობდა, მხოლოდ ერთი მონაზონი იყო, რომელიც ეშმაკის დათესილ გულისსიტყვებს იწყნარებდა. წმინდანმა მას ურჩია, რომ გულისსიტყვებს შესწინააღმდეგებოდა და როდსაც მონაზონმა ეს რჩევა შეასრულა, ეშმაკი დაიკარგა, თან დაიფიცა, რომ იქ ფეხს აღარ დაადგამდა“.

[marine]

„შინაგანი მოღვაწეობა, რომლის საფუძველიც სინანულია, სულიერი მეცადინეობა, სენაკში მრავალსაათიანი ლოცვა და საერთო ღმრთისმსახურებები - ის მნიშვნელოვანი ფაქტორებია, რომლებიც ადამიანს ხელს უწყობს, გაიგოს და შეიგრძნოს მონაზვნური ცხოვრება, რომლის ჭეშმარიტი არსიც არის ჯვარცმა და აღდგომა. ამგვარი მოღვაწეობით საგრძნობი ხდება სულიწმინდის საოცარი მოქმედება, რომელიც მოღვაწეებს თავისი მადლით ანუგეშებს“.

[marine]

„მონაზვნის ცხოვრება მუდმივად არის ჯვარცმასთან დაკავშირებული“

[marine]

„ბერი იოსები [ვატოპედელი] დამწყებ მონაზვნებს არც ათონს გარეთ უშვებდა და არც სხვა მონასტრებისა და კელიების დღესასწაულებზე. ერთხელ ამ თემასთან დაკავშირებით ასეთი რამ გვითხრა: „პატერიკში წერია: როდესაც წმინდა დიონისე აღმსარებელმა გაიგო, რომ წმინდა პახომი თავის მონასტერში უცხო მონაზვნებს არ უშვებდა და მხოლოდ ტაძარში შესვლის უფლებას აძლევდა, გადაწყვიტა შეხვედრის დროს ღირსი მამა ემხილებინა არაქრისტიანული ქცევისთვის. წმინდა პახომიმ კი ასე აუხსნა თავისი საქციელი: „ღმერთმა დაგაჯეროს, რომ ამას ბოროტი განზრახვით არ ვაკეთებ. მონასტერში ახალგაზრდებიც მყავს, რომლებიც უცხო მონაზვნებთან ურთიერთობით ზარალდებიან, ეკითხებიან სტუმრებს, როგორ მოღვაწეობენ; აკვირდებიან რა აცვიათ და ა.შ. ხოლო რადგან ჯერ გარჩევის უნარი არ აქვთ, სულიერი საფრთხე ემუქრებათ“.

[marine]

„ბერმონაზვნური ცხოვრება მსხმოიარე ხეა, რომლის ფესვი სიყვარულია, ხოლო საზრდო - მონანიების ცრემლები“.

/ბერი იერონიმე/

[marine]

„კათიზმა - პატარა მონაზვნური საცხოვრებელი, რომელიც მონასტრის სიახლოვეს მდებარეობს და მონასტრის ხარჯზე არსებობს. მასში განმარტოებული მონაზვნები მონასტრის ცხოვრებაში სრულყოფილ ან ნაწილობრივ მონაწილეობას მაინც იღებენ“.

[marine]

„ღირსი ეფრემ ასური ამბობს, რომ არა მარტო წინამძღვრებს უნდა გავუგონოთ, არამედ ძმებსაც. როდესაც მას რომელიმე თანამოღვაწე ეტყოდა რაღაც გაეკეთებინა, თავის თავს ეუბნებოდა: „ბატონი გიბრძანებს“. ამგვარად, ეგოიზმის იმ ურჩხულს, რომელიც გაპროტესტებას ცდილობდა, მომენტალურად აჭრიდა თავს. თუ სხვა ვინმე კიდევ რამეს ეტყოდა, თავისთვის ამბობდა: „აი, შენი ბატონი ძმა გიბრძანებს“. თუ უმცროსი ძმა იყო, ამბობდა, ბატონის შვილიო და ა.შ.“.

[marine]

„ყველა ბერი ასეთი უნდა იყოს, სულიერი ძმაც უნდა უყვარდეს და სტუმარიც“.

/მამა დანიელი (გიორგობიანი)/

[marine]

„შეუძლებელია მონაზვნობა მორჩილების გარეშე, როგორც სიცოცხლე სუნთქვის გარეშე; მორჩილება - ეს მონაზვნის სუნთქვაა. მორჩილების გარეშე მონაზონი ოდნავ თუ განსხვავდება ერისკაცისაგან“.

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/