თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: ზვარე თარიღი: Mar 19 2008, 03:50 AM

სოხუმის რაიონში არის პატარა სოფელი კომანი. წმ. მოწამე ვასილისკოს წამების ადგილი, აქვე სიცოცხლის უკანასკნელი წლები გაატარა წმ. იოანე ოქროპირმა. აქვე აღესრულნენ ახალმოწამენი იპოდიაკონი გიორგი და მღვდელმონაზონი ანდრია.

გთხოვთ, თუ გაქვთ ამ ადგილის ფოტომასალა, ან რაიმესაინტერესო ინფორმაციები ან ისტორიები გამოეხმაურეთ ამ თემას.

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Mar 19 2008, 10:05 AM

ციტატა(ზვარე @ Mar 19 2008, 01:50 AM)

პოსტის ავტორი: ზვარე თარიღი: Mar 19 2008, 11:52 PM

პოსტის ავტორი: expert:) თარიღი: Apr 4 2009, 02:28 PM

კომანი. . . ჩემი უსაყვარლესი ადგილი. . . როცა დავიბრუნებთ მე იქ დედათა მონასტერს დავაარსებ !

პოსტის ავტორი: მატასი თარიღი: Apr 4 2009, 02:34 PM

ზვარე
იქნებ შენც მოგვიყვე რა ხდებოდა იქ, ნამყოფი იქნები ალბათ...კარგად გახსოვს?

იმედია დავბრუნდებით ოდესმე ...

პოსტის ავტორი: lch თარიღი: Apr 5 2009, 05:01 PM

პოსტის ავტორი: kamanski თარიღი: May 9 2009, 01:37 AM

ციტატა(ზვარე @ Mar 19 2008, 03:50 AM)

პოსტის ავტორი: iohanan თარიღი: May 24 2014, 03:09 PM

(1-2 წლის წინ გავიგე მამა ანდრიას შესახებ ,რაღაცები წავიკიხე მის შესახებ ,რაღაცნაირად ძალიან ახლოს მოვიდა ჩემთან...ძალიან მიყვრას და ასე რომ ცოტ-ცოტაც დავწერ კი არა და დავაკოპირებ მის შესახებ )
1966 წლის 3 აპრილს ელგუჯა ყურაშვილის ოჯახში ვაჟიშვილი დაიბადა. სახელად დაარქვეს პაატა - საქართველოს დიდი მხედართმთავრის გიორგი სააკაძის ვაჟიშვილის პაატას საპატივცემულოდ.
პაატა იყო კეთილი. უყვარდა ცხოველები, განსაკუთრებით ძაღლები. რვა კლასის დამთავრების შემდეგ სწავლა გააგრძელა ტექნიკურ სასწავლებელში, და თან მუშაობა დაიწყო რადიო ქარხანაში . ქარხანა სახლიდან შორს იყო. იმისათვის, რომ სავალი გზა შეემოკლებინა, მან მდინარეზე ბაგირი გაჭიმა. თითქმის მთელი ხელფასი ოჯახში მოჰქონდა.
ბერი სიმონი:
მორჩილი გაბრიელი, რომელიც მოღვაწეობდა მამა ანდრიასთან ერთად სოხუმსა და კომანში. ამჟამად ბერია და მოღვაწეობს ზედაზნის მონასტერში.

მამა ანდრიამ მოგვიყვა, თუ როგორ შეიგრძნო პირველად საღმრთო წერილის სულიერი ძალა. წმიდა წერილმა ისე გაიტაცა, რომ მას მთელი კვირის განმავლობაში თავაუღებლივ კითხულობდა. ხოლო ღვთის სიტყვამ ისეთი ძალით იმოქმედა მასზე, რომ სულ მალე უარი თქვა ამსოფლის მოჩვენებით, ეფემერულ სიამოვნებაზე და თავი მთლიანად ღმერთს მიუძღვნა. ასე დაიწყო მამა ანდრიამ ასკეტური ცხოვრება.

იღუმენია, დედა თეოდორა:
ბოდბის დედათა მონასტერი

ამ არაჩვეულებრივ ადამიანს მე პირველად შევხვდი სხალთის მონასტერში. ამ დროს მამა ანდრია ჯერ კიდევ არ იყო მორჩილი, მისი სახელი იყო პაატა. ჩემი ყურადღება მიიქცია იმ ფაქტმა, რომ ის იშვიათად საუბრობდა, და თუ რამეს იტყოდა, ისიც ძალიან ცოტას. მე დავინტერესდი და ვკითხე მამა ეფრემს, თუ ვინ იყო ეს ახალგაზრდა, რომლიც ყოველთვის დუმილს ამჯობინებდა. მამა ეფრემმა შეაქო პაატა და დასძინა, რომ ის დიდი მლოცველი იყო. მას შეეძლო ხანგრძლივად ელოცა ეკლესიაში წირვის დაწყებამდე. მე მახსენდება, როგორ გაემგზავრნენ ერთხელ მეუფე დანიელი და მამა ეფრემი სოხუმში. პაატამ განმარტოებით გაატარა აღდგომის მარხვა და დღესასწაულსაც მარტო შეხვდა.

მორჩილი ნანა:1992 წლის 3 აპრილს, მისი დაბადების დღეს ბერად აღკვეცეს. მას უწოდეს ანდრია (მოციქულ წმიდა ანდრია პირველწოდებულის საპატივცემულოდ, რომელმაც სახარება პირველად აჭარაში იქადაგა). იმავე წლის აგვისტოში იგი მღვდელ-მონაზვნად აკურთხეს და მონასტრის წინამძღვრად დანიშნეს. მისი ცხოვრების ამ პერიოდის შესახებ მონაზონი ქრისტინე იხსენებს, ერთხელ, ვთხოვე მამა ანდრიას ჩემთვის მოეთხრო, თუ როგორ დაიწყო მან ეკლესიური ცხოვრება. პირველად, მამა ანდრია მესაუბრა მამამისის შესახებ. მამა ძალიან უყვარდა. მათ ოჯახში რვა ბავშვი იზრდებოდა. მამამისს ძალიან ჰყვარებია ხატები. მას იმდენი ხატი შეუგროვებია, რომ მთავრობა იძულებული გახდა ხატებისათვის ორი ოთახი გამოეყო. მამა ანდრიამ მითხრა, რომ როდესაც დააპირა სხალთაში წასვლა, ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატი აირჩია წასაღებად.

მამა ანდრიას მიწის ნაკვეთი ჰქონდა, რომელსაც თვითონ ამუშავებდა. ამ ნაკვეთზე მოწეული მოსავალი მასაც ჰყოფნიდა და სხვებსაც. ის პურს და სეფისკვერს თვითონ აცხობდა. მამა ანდრია ფსალმუნებს ყოველდღე თავიდან ბოლომდე კითხულობდა. დღეში 200 მეტანიას აკეთებდა. შემდეგ ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელს დაუჯდომელს უკითხავდა და ჯანმრთელობის პარაკლისს წმიდა ანდრია პირველწოდებული ხატთან იხდიდა.

დიდთოვლობის გამო მამა ანდრია ხუთი თვის განმავლობაში სხალთის მონასტერში ჩაიკეტა. მან ეს თვეები ლოცვაში გაატარა. მოგვიანებით ის დასძენს: „რომ იცოდნენ თუ რას ნიშნავს, რა დიდი ბედნიერებაა მონასტერში განმარტოება, მიატოვებდნენ ყველაფერს, ყოველივე ამქვეყნიურს განერიდებოდნენ და ღვთისკენ მიმავალ გზას დაადგებოდნენ“.

პოსტის ავტორი: iohanan თარიღი: May 24 2014, 03:20 PM

„ჩუმი გალობა, სავსე ნათელით“, თბილისი, 2003 წ. მამა ანდრიას ნათარგმინია,თუ იციტ არის გაყიდვაში?

პოსტის ავტორი: iohanan თარიღი: May 26 2014, 03:54 PM

შეკითხვა: მამა ანდრია, სოფელი კომანი ყველაზე ახლოს ცხელი წერტილია ამ ომში. თქვენ რას ფიქრობთ?

მამა ანდრია: მე არავითარ შიშს არ გვრძნობ. შიშის უქონლობა ღვთისგანაა. მე ახლა არ მეშინია, რადგან ღვთის წყალობაა ჩემზე. ეკლესიაში ვარ. რა შეიძლება კიდევ ითქვას? სროლები აღარ ისმის. შეწყდა. თუმცა აქა-იქ კიდევ ისმის. ეს ღვთის წყალობაა და მე არ მეშინია.

შეკითხვა: ხალხი დადის ეკლესიაში? ყველა ჯარისკაცი ამ სოფლის მაცხოვრებელია. მათ გარდა, აქ კიდევ არიან ახალგაზრდები საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან. დადიან ისინი ეკლესიაში?

მამა ანდრია: დიახ, ჯარისკაცები დადიან. ისინი ვინც ახლოს არიან ეკლესიურ ცხოვრებასთან.

შეკითხვა: პოულობენ ისინი ეკლესიაში ნუგეშს?

მამა ანდრია: ღვთის შეწევნით ვაკეთებ, რაც ჩემს ძალებს აღემატება. ვესაუბრები მათ ღმერთზე. ვცდილობ ავუხსნა მათ, რამდენადაც შემწევს ამის უნარი... დიახ, ჯარისკაცები დადიან, მაგრამ მათ შორის არ არის მოსახლეობა. ერთი ან ორი კაცი თუ იქნება...

შეკითხვა: ქალები და ბავშვები თუ არიან? ბევრნი არიან?

მამა ანდრია: დადიან მხოლოდ ისინი, ვინც ეს ეკლესია აღადგინა. ასევე ერთი ან ორი სხვაც თუ იქნება...

შეკითხვა: მამა ანდრია, როგორია თქვენი შეხედულება, რას იტყოდით ქართულ-აფხაზურ კონფლიქტზე? როგორ ფიქრობთ, რა გზით შეიძლება მისი გადაჭრა?

მამა ანდრია: ჩემი, როგორც მღვდლის თვალსაზრისი შემდეგია. ამ კონფლიქტის მიზეზი ჩვენი ღმერთთან დაშორებაა. ასევე, ჩვენი რუსეთთან ურთიერთობის შედეგია, მაგრამ კაცთაგან შეუძლებელი, ღმერთისთვის შესაძლებელია. თუ იქნება უზენაესის ნება, ყველაფერი შესაძლებელია. ნაწინასწარმეტყველებია, რომ უკანასკნელ ჟამს ქართული ეკლესია გაბრწყინდება, ნამდვილად, უკანასკნელი ჟამია. შეიძლება ითქვას, რომ ბოლო ჟამი მოახლოვდა, რადგან ამის ნიშნები ნელ-ნელა იკვეთება. ჩვენ ასევე წმიდა მამებისგან და ჩვენი წინაპრებისგან ვიცით, რომ მთელი ჩვენი ცხოვრება და მსახურება ღვთისადმი არ დამთავრდება არც აფხაზეთით და არც ამ სოფლით. და იმისთვის, რომ ამ ყველაფერმა უკვალოდ არ ჩაიაროს, საჭიროა ქვეყანაზე მშვიდობა. ჩვენ ვიმედოვნებთ, რომ ღვთის ნებით მშვიდობა დამყარდება.

შეკითხვა: მაინც რა შეიძლება გაკეთდეს?

მამა ანდრია: მე ვფიქრობ, ჩვენ გვჭირდება ამ პრობლემის გადაჭრა. დღეს, რაც აფხაზეთში ხდება, ჩვენი განსაცდელია, რომელიც უფალმა ისევ ჩვენს სამკურნალოდ დაუშვა. ჩვენი სულის საცხოვნებლად მოგვეცა. ყველაფერი კარგად დამთავრდება. მაგრამ ეს მალე არ მოხდება. მე მხოლოდ ღმერთზე ვსასოებ და მის წმიდა ნებაზე, ჭეშმარიტად, ღმრთის წმიდა ნებას ვარ მინდობილი.