ფსიქიკური აშლილობა პარამეტრები

[marine]

"ფსიქიკურ აშლილობათა შემთხვევაში სნეულთათვის მეტად მნიშვნელოვანია მდგომარეობის გაუმჯობესების თვალსაზრისით მათი მხრიდან სხვადასხვა ეკლესიურ, ღვთაებრივ საიდუმლოებებში მონაწილეობის მიღება. ასეთი გადახრების დროს არც თუ იშვიათად მოძღვარი ურჩევს მათ ხშირ აღსარებასა და ზიარებას. აკვიატებული აზრები, შიშები, ბოდვითი იდეები ხშირად ყველაფერთან ერთად დემონური ზემოქმედების გამოხატულების შედეგიცაა, გამოვლენაა ერთგვარი სულიერი ბრძოლისა. ამიტომაც ურმავლეს შემთხვევაში ჭირს მარტოოდენ ფსიქიატრიული, ფსიქოლოგიური ჩარევით, მედიკამენტებით ამ დაპირისპირების მოგება, ბოროტს ვერ დაამარცხებ მხოლოდ სამკურნალო კურსით, ამისთვის აუცილებელია ღვთაებრივი მადლიც, ის მადლი რომელიც მოგვეცემა საეკლესიო საიდუმლოებების შესრულების ჟამს"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"ამაყი ყველასთან გამუდმებულ კონფლიქტშია და მისი გაცვეთილი, დაშლილი ფსიქიური აპარატი ამას ვეღარ უძლებს. აქ ან სიკვდილია, ან როგორც ალტერნატივა სიკვდილისა - სიგიჟე. ამ დროს ბნელი, დემონური ძალების აქტივიზირება ხდება, ისინი ადამიანს სიგიჟესა და ქაოსის იმ სამყაროს შექმნაში ეხმარებიან, რომელშიც შემდგომ ის იძირება. მასში მოხვედრილ ადამიანს აღარ შეუძლია იქიდან გამოსვლა. ამ შემთხვევაში ყველაზე სახასიათო სიმპტომია - უსიყვარულობა. თუ შეშლილი ტირის, ესე იგი თავის თავს დასტირის; თუ ლაპარაკობს, მხოლოდ თავის თავზე ლაპარაკობს. ეშმაკი ცივია, შეშლილობით შეპყრობილი ადამიანიც ცივი და უხალისოა. შეშლილობისგან ადამიანს ხსნა მხოლოდ თავმდაბლობას შეუძლია, მაგრამ საქმეც იმაშია, რომ მას თავის დამდაბლება უკვე აღარ ძალუძს. შეშლილნი თავიანთ ჰალუცინაციებში და აკვიატებულ იდეებშიც კი თავს დიდ ადამიანებად წარმოიდგენდნენ - ამაშიც იგივე ამპარტავნების კომპლექსი მჟღავნდება. თავმდაბლობის გაერშე მადლის მოქმედება შეუძლებელია, მადლის გარეშე შეუძლებელია სიყვარული; სიყვარულის გარეშე სამყარო ავადმყოფი და უბედური ხდება. ჩვენ ამ სნეულების აშკარა სახეობებზე ვსაუბრობთ, მაგრამ რამდენი "წაშლილი" ფორმა არსებობს ამ სნეულებისა, თავად ჩვენ რაოდენ ხშირად ვხდებით დროებით გიჟები - სწორედ მაშინ, როცა სიყვარულს ვკარგავთ!"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/