IPB

სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )

საეკლესიო ბიბლიოთეკა

9 გვერდი V < 1 2 3 4 5 > »   
Reply to this topicStart new topic
> ვისაუბროთ პროტესტანტებზე, რამდენიმე კითხვა მაქვს
Dulos
პოსტი Apr 19 2007, 12:19 PM
პოსტი #41


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 215
რეგისტრ.: 28-February 07
წევრი № 1,219



ვისაც სურვილი გაქვთ გაიგოთ თუ რას ასწავლიან ბაბტისტები, ეს ლინკი ნახეთ. არ ვეკუთვნი ბაბტისტურ ეკლესიას, მაგრამ ეს მეტისმეტია.

საკმაოდ საწერი მექნებოდა ამ სტატიისთვის რომ მეპასუხა (მე ჩემი საქმეც მეყოფა, საპასუხო კითხვები დამიგროვდა).

http://rus-baptist.narod.ru/verouc.html


ციტატა
რაც შეეხება ბაპტისტების სწავლებას, მართლმადიდებლებს ის არ დასიზმრებიათ. ზუსტად იმას წერენ, რაც მათგან მოისმინეს და მათ წიგნებში წაიკითხეს. და თუ სხვამ სხვა წიგნი დაწერა (197-ე ფრთის სახელმძღვანელო), ეს ბევრს არაფერს ნიშნავს.
შენთვის ადვილი იყო მართლმადიდებლობის პირადად შესწავლა, იმიტომ რომ მართლმადიდებლობა ერთია. მე რას მირჩევ? ჩამოვუარო 100000 სექტას სათითაოდ მათი სწავლების პირადად გასაცნობად? გმადლობთ, ამდენი დრო არ მაქვს. მირჩევნია იმ სანდო ადამიანებს დავუჯერო, ვინც უკვე გაეცნო მათ სწავლებას.



http://eeukr.narod.ru/lib/id54.htm

ეს კიდევ ერთი ლინკი. ამის მაგვარი ლინკები კიდევ შემიძლია არაერთი დავდო.

ჩვენს წინაპრებს უთქვამთ, გაგონილს ნანახი სჯობიაო. ნახეთ და თავად დარწუნდით.

User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
მარიამი
პოსტი Apr 19 2007, 12:22 PM
პოსტი #42


+ + +
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 12,615
რეგისტრ.: 23-July 06
მდებარ.: თბილისი
წევრი № 6



QUOTE
ნახეთ და თავად დარწუნდით.

ჩვენ მაგას ვნახავთ, შენ კი წინა კითხვაზე თუ გვიპასუხებ, კარგი იქნება wink.gif

QUOTE
როგორ დგინდება პროტესტანტულ მიმდინარეობებში განსხვავებული სწავლებების ჭეშმარიტება/მცდარობა?


--------------------
ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
lado s
პოსტი Apr 19 2007, 06:54 PM
პოსტი #43


Newbie
*

ჯგუფი: Members
პოსტები: 74
რეგისტრ.: 24-December 06
წევრი № 738



ბატონო პროტესტანტებო, მე პროტესტანტიზმის ექსპერტი არა ვარ, რაც ვნახე ის დავდე, და რასაც თქვენგან ვისმენ იმისგან დიდად განსხვავებული მანდ არაფერი წერია, თუ რამე არასწორია, შეგიძლიაათ მშვიდად აღნიშნოთ; ისე ეს ავტორი ამერიკელია, ბაპტისტების სამშობლოდან (ან მეორე სამშობლოდან) და წესით კარგად უნდა სცოდნოდა მათი სწავლებები. შეიძლება ქართველი ბაპტისტები ასწავლიან სხვანაირად, ისე ადრე აქაური პასტორები შარვალ-კოსტუმში დადიოდნენ, ეხლა ანაფორა აცვიათ და გულზე ჯვარი ჩამოიკიდეს. რა ვიცი, შეიძლება სხვა რამეებიც გადააკეთეს მართლმადიდებელი ქართველების სასიამოვნოდ...

მოკლედ ცოტა ხანში ყოფილი პროტესტანტის ნაწერებს დავდებ, ალბათ ის უფრო ზუსტად იტყვის სათქმელს, მანამდე ლუთერანები გავიცნოთ, წმინდა მღვდელმთავარ ეგნატეს შეფასებებით, ვინც არ ეთანხმებით, ნუ გაბრაზდებით, მშვიდად იმსჯელეთ, ეს ასიოდე წლისწინაა დაწერილი და შეიძლება ეხლა ლუთერანებმა რაღაცეები შეცვალეს...

(ბატონო დულოს, ადრე რომ დაგპირდით, ხატების თემაში დავწერე ზოგიერთი ჩემი მოსაზრება, შეგიძლიათ გაეცნოთ და მშვიდად ვისაუბროთ).





Святитель Игнатий (Брянчанинов)
Лютеранизм [1] [b]
На вопрос - ответ Настоятеля Сергиевой пустыни отца архимандрита Игнатия (Брянчанинова)
1 марта 1844 года
Вопрос. Что есть лютеранизм?
Ответ. Лютеранизм есть учение Лютера и его последователей по отношению к христианскому вероисповеданию.
Вопрос. С которого времени начался лютеранизм? Ответ. Лютер начал обнаруживать свои мнения с 1517 года по Р.X.
Вопрос. Нужно ли было установление лютеранизма для спасения человеков?
Ответ. Самое время его установления доказывает, что он не нужен. Если Христово учение достаточно было для спасения человеков в продолжение 15 столетий, то к чему лютеранизм? Если же признать лютеранизм учением нужным, то сим самым по необходимости должно признать, что первоначальное учение Христовой Церкви было недостаточным для спасения, что явная нелепость, богохульство.
Вопрос. Но Римская Церковь, к которой принадлежал Лютер, находилась в заблуждении; почему спасение в недрах ее было весьма сомнительным. Что же сделал худого Лютер, отвергнув заблуждения Рима?
Ответ. Точно, в Церковь Римскую вкрались многие заблуждения. Хорошо бы сделал Лютер, если б он, отвергщи заблуждения латинян, заменил сии заблуждения истинным учением Святой Христовой Церкви; но он заменил их своими заблуждениями; некоторым заблуждениям Рима, весьма важным, вполне последовал, а некоторые усилил.
Вопрос. Чему, например, он последовал, и что усилил?
Ответ. Последовал учению о слиянии Святой Троицы, как выражается Константинопольский Патриарх Иеремия, удержав в Символе веры учение латинян, принятое Римом в IX веке по Р.X. о исхождении Святого Духа от Отца и Сына; между тем как сие лжеучение было главною причиною отторжения Запада от истинной Христовой Церкви, сохранившейся и сохраняющейся во всей чистоте своей на Востоке. Последовал Лютер заблуждению латинян по отношению к совершению таинства Святого Крещения, которое по сознанию самих латинян совершалось на Западе до XII столетия при троекратном погружении, а не обливании. В Евангелии от Матфея, глава 28, ст. 19, где Господь заповедует ученикам Своим научить все народы, крестя их, употреблено в греческом тексте слово βαπτίζοντες, что по-русски значит погружая.
Сие слово употреблено и в прочих местах Нового Завета на греческом тексте, где говорится о крещении.
Усилил Лютер заблуждение латинян относительно Божественного Таинства Евхаристии. Латиняне в XII столетии заменили первоначальную свою Литургию новою, в которой отменили призывание Святого Духа и молитву о пресуществлении хлеба и вина в Тело и Кровь Христову. По сей причине латиняне лишились сего великого Таинства, как отвергшие существеннейшую часть Литургии. Лютер отверг вовсе Литургию, говорит: "Хлеб пресуществляется во рту у причащающегося верою!"
Заменил Лютер заблуждения латинян своими: он, с запальчивостью отвергая беззаконную власть пап, отверг и законную, отверг самый сан епископский, самую хиротонию, несмотря на то, что установление того и другого принадлежит самим Апостолам, без всякого сомнения по завещанию Самого Господа.
Равным образом, отвергши индульгенции, он отверг и Таинство Исповеди, хотя все Священное Писание свидетельствует, что невозможно получить отпущение грехов без исповедания их.
Лютер вовсе отверг добрые дела, уверяя, что для спасения достаточна одна вера, хотя б дела ей не соответствовали. Поелику же святой апостол Иаков в соборном Послании своем с особенною ясностью излагает, что для спасения необходима вера, свидетельствуемая делами, то Лютер отверг соборное Послание апостола Иакова.
Лютер в одном из писем своих говорит: "Душа совершенно не участвует в тех сладострастных делах, которым предается тело; она ими нисколько не оскверняется". Лютер спросил однажды свою супругу, если можно назвать супружеством союз расстриженного монаха с расстриженною монахинею, почитает ли она себя святою? Когда Катарина отвечала, что она, будучи грешницею, не может почитать себя святою, Лютер воскликнул: "Вот! каково проклятое влияние папизма! Мы все верою - святы!"
Вопрос. Нет ли еще других заблуждений в учении Лютера?
Ответ. Довольно; но большая часть их принадлежит не Лютеру собственно; они суть повторения ересей древних и новых, бывших прежде Лютера. Например, он отвергает почитание святых икон, святых мощей, призывание святых угодников Божиих и Самой Божией Матери; отвергает все Таинства, кроме Крещения и Причащения, кои им искажены; отвергает все вообще предания, ложно толкует Священное Писание, предоставляя каждому толковать его по собственному разумению и произволению, хотя святой апостол Петр ясно говорит, что "никакого пророчества в Писании нельзя разрешить самому собою, ибо никогда пророчество не было произносимо по произволу человеческому [по воле человеческой. - Ред.], но изрекали оное святые Божии человеки, будучи движимы Духом Святым" (2Пет.1:20,21).
Все сии заблуждения, будучи все вместе взяты, не только противны единой истинной Святой Церкви, но и содержат в себе многие тяжкие хуления на Духа Святого.
Вопрос. Можно ли спастись тому, кто содержит учение Лютера?
Ответ. Кроме того, что сие уже ясно из всего вышесказанного, прочитаем в ответ начальные слова Символа, сочиненного святым Афанасием Великим: "Кто хочет спастись, тот должен прежде всего содержать кафолическую веру, коей если кто не соблюдет в целости и непорочности, тот несомненно погибнет навсегда".
Вопрос. Что побудило Лютера предаться столь сильным заблуждениям, и что служило поводом к столь сильному распространению его учения?
Ответ. Лютер был увлечен, с одной стороны, резкими злоупотреблениями папской власти, а с другой - неукротимым своим нравом. Противодействие папе обратилось в непримиримую ненависть, - опровержение латинских догматов в бестолковое и необузданное ругательство. Сочинения Лютера нестерпимы не только для благочестивого, но даже для благопристойного читателя. Они дышат самым грубым развратом и исступленным богохульством. Если учение его имело многих последователей, то причины сего в одних были личные, в других политические, в толпе - невежество.
Если ныне многие образованные люди последуют учению Лютера, то это потому, что они никогда не рассматривали христианской веры, не читали сочинений основателя своей Церкви, или по непреклонному упрямству. Впрочем, лютеранизм доставляет большие удобства человеку, желающему как можно меньше обращаться к Богу и как можно меньше ограничивать себя в плотских своих пожеланиях.
Вопрос. Может ли ученое рассматривание доказать неосновательность лютеранизма и привести к познанию истинной Церкви?
Ответ. Вполне может. Установление Церкви христианской Богочеловеком и распространение ее Апостолами на земле, будучи событием, объясняется фактами. Тот, кто будет беспристрастно рассматривать сии факты, увидит, что все они доказывают непорочность Восточной Церкви, сохранившей и догматы и обряды Церкви Первенствующей во всей целости. Он увидит постепенное заблуждение и отступление Запада; увидит причину сего отступления: с одной стороны, гордость пап, с другой - преобладание варваров и их невежества на Западе, которые с половины девятого столетия воссели на престол Первосвятительский Рима. Он увидит семена реформации в исполинской, уродливой власти пап, в злоупотреблениях его, в грубом невежестве тогдашней Европы; увидит нелепость протестантских верований и между ними лютеранизма, вынужденного жестокостями, рожденного столкновением страстей, образовавшегося под сенью политики и невежества; непрестанно изменяющегося, как имеющего основанием зыбкое знание человеческое, наконец, по большей части преобразовавшегося в неологизм.
Некто Зернинкампф, ученый германец, образовавшийся в университетах Лейпцигском и Гетингенском, лютеранин, пожелал узнать истинную Христову Церковь. Большую часть жизни он посвятил на изыскания по сему предмету в лучших библиотеках Германии и Англии; уже в преклонных летах прибыл в Киев, где принял Святое Миропомазание. Он оставил после себя драгоценное собрание фактов, доказывающих, что Церковь Восточная есть единая Христова Церковь.
Примечание
1. ОР РГБ. Ф. 425 (П.П. Яковлев). К. I. Ед. хр. 2.
Полное собрание творений святителя Игнатия Брянчанинова. Том IV - М.: "Паломник", 2002 по Р.Х., сс. 443-447





User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
გლახა
პოსტი Apr 19 2007, 07:01 PM
პოსტი #44


--------
***

ჯგუფი: Members
პოსტები: 4,345
რეგისტრ.: 24-July 06
წევრი № 12



lado s
ციტატა
ბატონო პროტესტანტებო, მე პროტესტანტიზმის ექსპერტი არა ვარ, რაც ვნახე ის დავდე, და რასაც თქვენგან ვისმენ იმისგან დიდად განსხვავებული მანდ არაფერი წერია, თუ რამე არასწორია, შეგიძლიაათ მშვიდად აღნიშნოთ; ისე ეს ავტორი ამერიკელია, ბაპტისტების სამშობლოდან (ან მეორე სამშობლოდან) და წესით კარგად უნდა სცოდნოდა მათი სწავლებები. შეიძლება ქართველი ბაპტისტები ასწავლიან სხვანაირად, ისე ადრე აქაური პასტორები შარვალ-კოსტუმში დადიოდნენ, ეხლა ანაფორა აცვიათ და გულზე ჯვარი ჩამოიკიდეს. რა ვიცი, შეიძლება სხვა რამეებიც გადააკეთეს მართლმადიდებელი ქართველების სასიამოვნოდ...

მოკლედ ცოტა ხანში ყოფილი პროტესტანტის ნაწერებს დავდებ, ალბათ ის უფრო ზუსტად იტყვის სათქმელს, მანამდე ლუთერანები გავიცნოთ, წმინდა მღვდელმთავარ ეგნატეს შეფასებებით, ვინც არ ეთანხმებით, ნუ გაბრაზდებით, მშვიდად იმსჯელეთ, ეს ასიოდე წლისწინაა დაწერილი და შეიძლება ეხლა ლუთერანებმა რაღაცეები შეცვალეს...


ჩემო კარგო ჯერ ერთი, საქართველოში რაც პროტესტანტია ოდესღაც ყველა მართლმადიდებელი იყო smile.gif
პროტესტანტები ანაფორით დიდი ხანია დადიან...
გინდა მოგამარაგო ყოფილი პროტესტანტების ნაწერებით? რუსულ ქართულ, გერმანულ ინგლისურ ენაზე? მარტო მითხარი smile.gif
ან პირიქით ყოფილი მართლმადიდებლების ნაწერებით?

User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
მხევალი ნინო
პოსტი Apr 19 2007, 07:06 PM
პოსტი #45


ზღაპრის ბოლო კეთილია..
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 25,889
რეგისტრ.: 19-December 06
წევრი № 715



გლახა
ციტატა
პროტესტანტები ანაფორით დიდი ხანია დადიან...



სად დადიან ანაფორით? ანუ რომელ ქვეყანაში? ადრე რატომ არ დადიოდნენ ან ეხლა რატომ დადიან? რა შეიცვალა, ანუ რადგან არ დადიოდნენ რარაც სწავლების გამო არ დადიოდნენ თვლიდნენ, რომ არ იყო საჭირო ან ა.შ, ეხლა რატომ ცათვალეს, რომ საჭიროა?

გლახა, ხედავ რა დრო დადგა, პირველად გეხვეწები სენ მაინც მიპასუხე, თორემ სხვები არ მპასუხობენ. wink.gif


--------------------
ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....

დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი

-Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? ©
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
ლეონტი
პოსტი Apr 19 2007, 07:54 PM
პოსტი #46


ილოცე!!!
***

ჯგუფი: Members
პოსტები: 1,990
რეგისტრ.: 7-November 06
მდებარ.: ოთახი
წევრი № 416



გლახა, აბა ყოფილი პროტესტანტი ვარო ...რო სთქუი.


--------------------
tamarapaint.com აგრეთვე putkari.ge
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Dulos
პოსტი Apr 19 2007, 09:12 PM
პოსტი #47


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 215
რეგისტრ.: 28-February 07
წევრი № 1,219



ციტატა
რას ერჩით ამ პროტესტანტებს?
ერთი პატარა ხიბლში მყოფი საბრალო სექტაა?
თავის უბედურება არ ეყოფათ რომ მომდგარხართ და ლანძღავთ?
რა ,ის არ ეყოფათ სამუდამო წყევლა რომ მიიღეს სახარების თვითნებური განმარტებისთვის?
და დემონთა მიერ შეზავებულ შხამს რომ სვამენ და თაფლი ჰგონიათ, რა ცოდოები არ არიან?


გლახა

ვფიქრობ აქამდე უნდა მიხვედრილიყავი, რომ ბატონ ლეონტის პოსტზე კომენტარი არ უნდა გააკეთო??? მსგავს კომენტარებს აკეთებს რათა გააბრაზოს მკითხველი. აბა ჯოჯოხეთში ხარ და წყევლის ქვეშო კაცი რომ გეტყვის, წესით უნდა გაბრაზდე. რას იზამ. ღმერთს მადლობა და რომ ბატონ ლეონტიზე არ არის დამოკიდებული ჩვენი მომავალი, თორემ ხომ გამოგვიწერდა . . .

გაბრაზებულია რაღაცაზე ან ვიღაცაზე და ცდილობს ჯავრი პროტესტანტებზე იყაროს. ამან იქმდეც კი მიიყვანა, რომ სახარებას და ღმერთის მცნებებს ცვლის.

ლოცვებში და მარხვებში მოვიხსენიოთ, რომ ღმერთმა ის სიმშვიდე მისცეს, რომელიც ქრისტიანს უნდა გააჩნდეს.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Dulos
პოსტი Apr 19 2007, 09:34 PM
პოსტი #48


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 215
რეგისტრ.: 28-February 07
წევრი № 1,219



ნინო

მაპატიეთ დაგვიანებისათვის. ხომ გახსოვთ თევზმა რა თქვა? სათქმელი კი ბევრი მაქვს, მაგრამ პირი წყლით მაქვსო სავსე. მე სამსახურით ვარ მოუცლელი. პასუხის გაცემის კი დიდი სურვილი მაქვს.

ციტატა
2. რაც შეეხება პროტესტანტულ ეკლესიაში ქალი ეპისკოპოსი, ეს ახალი არ არის. არ ვიცი რომელი განშტოების იყო, მაგრამ ნამდვილად მყავს ნანახი. საბავშვო ფილმიც კი არის ფილმის მტავარი პირის დედა ეპისკოპოსია და მშვენივრად ქადაგებს ხოლმე.


ცოტა გამიჭირდება დაგისახელოთ რომელ პროტესტანტულ ეკლესიაში არის მიღებული ქალი ეპისკოპოსი.

ეკლესიის იერარქიის რამდენიმე ფორმა არსებობს: ეპისკოპალური, პრესვეტერიანული და კონგრეგაციონალური.

თუ რას ასწავლიან სახარებისეული მორწმუნეები ეკლესიის მმართველობის შესახებ, ვისაც სურვილი გაუჩნდება შეუძლია გაეცნოს:

Епископальная форма обычно расценивается как самая старая форма управления церковью. Термин происходит непосредственно от греческого слова епископпс, обозначая того, кто присматривает за кем-то. Чаще всего на русский этот термин переводится как «епископ». Твердые сторонники этой формы правления полагают, что Христос, будучи Главой Церкви, передал управление Своей Церковью на земле исполнителям, известным в качестве епископов, которые рассматриваются как преемники апостолов. Далее, Христос поставил епископов для того, чтобы внести «отдельность, независимость и сохранить навеки порядок», что означает, что они наделены верховной властью в вопросах управления Церковью и они сами выбирают своих собственных преемников.
В истории Церкви существует множество свидетельств постепенного возвышения положения епископов над другими лидерами Церкви. Во II веке Игнатий Антиохийский (сам будучи епископом) объяснял успех апостолов следующим образом: «Ибо Иисус Христос — та жизнь, от которой мы не можем оторваться, — является разумом Отца, также и епископы предназначены во всем мире отражать разум Иисуса Христа». В другом письме Игнатий писал и о значимости других служителей Церкви, включая пресвитеров и дьяконов, отмечая, что «Церковь не может существовать без них»; однако он подчеркивал, что только епископ «обладает ролью Отца».
Отец Церкви Киприан, живший в третьем веке, еще больше превозносил значение епископа и епископальной формы правления, утверждая, что «епископ поставлен в церкви и церковь поставлена в епископе, и где нет епископа, там нет и церкви». Крайняя степень епископальной системы воплощена в организации Римско-католической церкви, которая относится, по крайней мере, к V столетию. Согласно католическим традициям, римский папа («превознесенный отец») является единственным признанным преемником апостола Петра, который расценивается католической Церковью как камень, на котором Христос создал Церковь (Мтф. 16:17-19) и который стал первым римским епископом.
В католицизме существует много епископов, но все они находятся под властью римского папы, который, согласно своей роли, является «наместником Христа» и правит как верховный, или монархический, епископ римской Церкви. Другие церкви, которые твердо придерживаются епископальной системы правления, разделяют менее привилегированный подход и имеют несколько (часто многих) лидеров, которые наделены равными полномочиями, и присмотр за церквями является их задачей как епископов. К ним можно отнести англиканскую церковь (или епископальную церковь в Америке), объединенную методистскую церковь и несколько пятидесятнических направлений, включая Церковь Божью (Кливленд, штат Теннеси) и пятидесятническую церковь святости. Часто в рамках различных объединений сильно отличаются определенные детали в управлении церковью, однако всех их объединяет всесторонняя форма епископального правления.
Пресвитерианская форма управления Церковью унаследовала свое название от наименования библейского служения и функции пресбутерос («пресвитер», или «старейшина»). Эта система управления в меньшей степени относится к централизованной форме правления, чем епископальная модель, и опирается в основном на представительное руководство. Христос считается конечным Главой Церкви, а избранные (обычно путем выборов), которые являются Его представителями в церкви, осуществляют руководство в повседневных делах христианской жизни (поклонение, доктрина, управление и т.д.).
Опять-таки необходимо отметить, что конкретное осуществление пресвитерианской системы может варьироваться от деноминации к деноминации, но обычно структура правления состоит, по крайней мере, из четырех уровней. Во-первых, поместная церковь, управляемая «сессией», состоящей из «правящих старейшин» (или дьяконов) и «преподающих старейшин» (служителей). Второй уровень власти - пресвитериат, состоящий из представительского управления и преподающих старших, относящихся к данному региону. Уровнем выше располагается синод, и наконец, высшими полномочиями власти наделена генеральная ассамблея. Опять-таки, эти уровни управляются представительскими лидерами, как духовенством, так и мирянами, и избираются людьми для того, чтобы обеспечивать духовное и практическое руководство. Несмотря на то, что в данной форме правления отсутствует централизованная власть, которая четко просматривается в епископальной системе, церкви, входящие в пресвитерианскую систему, объединяют общение и общепринятая традиционная доктрина и ее применение. К таким церквям можно отнести пресвитерианские и реформаторские церкви, а также некоторые пятидесятнические направления, включая в значительной степени Ассамблеи Божьи (на них мы остановимся подробнее несколько позже).
Третья форма управления Церковью — конгрегационалистская система. Как это видно из названия, основная власть находится в руках верующих поместной церкви. Из трех основных форм управления Церковью в конгрегационалистской системе основные полномочия сосредоточиваются в руках мирян, благодаря чему ее лучше всего можно охарактеризовать как чистую демократию. Поместное собрание является автономным в процессе принятия решения, над которым не стоит ни один человек или посредник, кроме Христа, истинного Главы Церкви. Но это не означает, что конгрегационалистские церкви действуют в полной изоляции или безразличии к вероисповеданиям и обычаям дочерних церквей. Конгрегационалистские церкви одинаковых богословских убеждений обычно принимают участие в общении и единстве и часто искренне пробуют сотрудничать в крупномасштабных вопросах, например, миссии или образовании (как, например, это можно показать на примере Южной баптистской конвенции). В то же самое время, несмотря на то, что такие церкви разделяют подходы единства и связей в своих стремлениях и служениях внутри деноминации, их собрание добровольно, не наделено мандатом и не так сильно структурно, как в пресвитерианской или, особенно, епископальной системе. В церкви, которые придерживаются такого подхода к организации работы, входит большинство баптистских ассоциаций, Конгрегационалистские церкви и многие другие в рамках широкого спектра независимых церквей или духовных движений.
Сторонники любой из трех основных форм управления Церковью полагают, что в Новом Завете говорится именно об их системе управления. Например, просто читая новозаветные послания, можно сразу заметить, что и титулы епископос («епископ», «смотритель», «руководитель») и пресбутерос («пресвитер», «старший») часто используются по отношению к лидерам первоапостольской Церкви. В Первом Послании к Тимофею (3:1-7) Павел дает указания относительно епископства (епископос) и повторяет некоторые из этих же указаний в Послании к Титу (1:5-9). Однако в Послании к Титу Павел, очевидно, использовал термины епископос (ст. 7) и пресбутерос (ст. 5) как взаимозаменяемые слова. В других местах эти два понятия рассматриваются отдельно (ссылка на Деян.15:4, 22; Фил.1:1). Следовательно, в зависимости от акцента того или иного отрывка, можно толковать структуру первоапостольской Церкви либо с позиции епископальной, либо пресвитерианской форм.
Существует одно место Писания, которое часто используется обеими сторонами для того, чтобы проиллюстрировать свою систему управления — это 15-ая глава Деяний, в которой речь идет об Иерусалимском Соборе. Иаков, брат Иисуса, скорее всего, руководил этим собором. Этот факт, наряду с другими ссылками на Иакова как на «апостола» и «столпа церкви» (Гал.1:19; 2:9), убедил некоторых людей, что Иаков в то время был наделен властью епископа. С другой стороны, сторонники пресвитерианской системы указывают на то, что Иаков скорее был посредником этой власти, а другие, по всей видимости, действовали в качестве представительских лидеров от различ¬ных церквей. В пользу конгрегациональной системы приводятся ссылки из Нового Завета, в которых говорится о том, что в первоапостольской Церкви лидеры и делегаты выбирались из членов собрания (например, Деян.6:2-4; 11:22; 14:23) и что поместное собрание наделялось ответственностью поддержания истинной доктрины и соблюдения порядка (например, Мф.18:15-17; 1Кор.5:4-5; 1Фес.5:21-22; 1Ин.4:1).
Очевидно, в Новом Завете не приводится полного образца системы управления Церковью. Фактически, многообразие стало ответом на нужды и привело к установлению принципов в осуществлении полномочий и обеспечении примеров, которые, возможно, могут служить поддержкой любой из трех исторических форм управления Церковью. Сегодня, по существу, большинство церквей придерживаются одной из этих трех форм со своими отклонениями и вариантами, которые предназначены для того, чтобы приспособиться к уникальному пониманию каждой направленности и стиля служения. И несмотря на то, что ни одна система не является всецело правильной или неправильной, каждую из них можно рассмотреть как с положительной, так и с отрицательной стороны.
Какую бы форму духовного управления ни выбрал человек, существует несколько библейских принципов, которые выделяются из всего этого многообразия и которым должна соответствовать любая управляющая структура. Христос должен признаваться и удостаиваться высшего главенства в Церкви. Если христиане теряют из виду эту абсолютную истину, то ни одна форма правления не сможет преуспеть. В.Д. Дэвис правильно отметил, что «окончательным критерием Нового Завета для любой формы установления порядка в Церкви ... является тот, который не узурпирует царские права Избавителя в рамках Его Церкви». Другой основной принцип заключается в признании основного единства Церкви. Конечно, существует большое многообразие среди вероисповеданий и способов действия различных деноминации (даже в пределах отдельно взятой деноминации). Культурные и традиционные ценности также изменяются в широких пределах. Однако, несмотря на все различия, Тело Христово по-прежнему остается «единым в своем разнообразии», и необходимо проявлять большую заботу для того, чтобы поддерживать гармонию и единство намерений среди Божьего народа.


ტიმოთეს მიმართ წერილში პავლე მოციქული მითითებებს აძლევს მას თუ როგორი უნდა იყოს ეკლესიის ხელმძღვანელი. იქიდან გამომდინარე ვასკვNიტ, რომ მამაკაცი უნდა იყოს ხელმძღვანელი. თუმცა ქალებს აქვთ არაერთი მნიშვნელობა მსახურება, რომლებსაც არაჩვეულებრივად ართმევენ ტავს უფლის მადლით. მაგალიტად მახარებლობა, საკვირაო სკოლის მასწავლობლობა, წინასწარმეტყველება და ა.შ. რაც შეეხება ეკლესიის ხელმძრვანელობას, ამ მსახურებაზე მხოლოდ მამაკაცები შეიძლება იყვნენ ხელდასხმულნი.


პ.ს.
ეს არ ნიშნავს, რომ სახარებისეული ეკლესიები ქალის მნიშვნელობას ამცირებენ. ღმერთმა ქალიც და კაციც თანაბარუფლებიანნი შექმნა. მათშ შორის განსხვავება როლშია, რომელს რა ფუნქცია განუსაზღვრა შემოქმედმა.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Dulos
პოსტი Apr 19 2007, 10:11 PM
პოსტი #49


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 215
რეგისტრ.: 28-February 07
წევრი № 1,219



ციტატა
3 შენ რომელ განშტოებას მიკუთვნები, როგორც აღნიშნეთ (თუ გლახამ აღნიშნა არ მახსოვს) საქარველოში უფრო თბილი პროტესტანტები ცხოვრობენო) ეტყობა საქართველოში მცხოვრებ პროტესტანტები ჩვენი ტრადიციების ზეგავლენის ქვეშ არიან და ცოტა განსხვავდებიან უცხოელი პროტესტანტებისგან, კპლასიკური სახით როგორი წესით ცხოვრობს პორტესტანტი.


მე მივეკუთვნები სახარების რწმენის ეკლესიას. (შობის დღესასწაულზე ჩვენმა ეკლესაიმ ფილარმონიის საკონცერტო დარბაზში საშობაო ღონისძიება ჩაატარა. შეიძლება თქვენგან ვინმე ესწრებოდა).

ჩვენ გვწამს (სახელწოდებიდანაც ჩანს), რომ ბიბლია უნდა იყოს უპირველესი ატორიტეტი ყველა ქრისტიანისათვის, ვისაც ღვთისათვის მოსაწონი ცხოვრებით სურს ცხოვრება.

не прибавляйте к тому, что я заповедую вам, и не убавляйте от того; соблюдайте заповеди Господа, Бога вашего, которые я вам [сегодня] заповедую.(Втор.4:2)

ასე ლაპარაკობდა და ასწავლიდა მოსე ისრაელიანებს უდაბნოში. და დღესაც არავის სიტყვა არ არის ისეთი ავტორიტეტის მქონე, როგორც ღმერთის სიტყვა. უფალი დღესაც მოქმედებს, დღესაც ელაპარაკება ტავის მორწმუეებს და ყოველ სიტყვას ბიბლიის სინათლეზე ვამოწმებთ, რათა შეცდომა ავიცილოთ თავიდან.

ვკითხულობთ, ვლოცულობთ და ვცდილობთ ჩავწვდეთ ყველა იმ მცებას, უფლის ყველა საიდუმლოებას, რომლებსაც უფალი გვამცნობს შესასრულებლად, რათა ჩვენი ცხოვრება იყოს სათნო და მოსაწონი მისთვის.
იესო ქრისტემ ორი მცნება დაგვიტოვა ქრისტიანებს, ყველა ადამიანს ვინც გადაწყვეტს მას გაჰყვეს: გვიყვარდეს ღმერთი მთელი გულით და შეძლებით და გვიყვარდეს მოყვასი ვითარცა თავი ჩვენი. უპირველესი და უმაღლესი ღმერთი და მისი სიტყვა უნდა იყოს ქრისტიანის ცხოვრებაში, შემდეგ ყველაფერი დანარჩენი. თუ რამე შეიყვარე ღმერთზე მეტად და გულში მასზე მეტი ადგილი დაუთმე, მაშინ იგივე დაგემართება რაც იუდეველებს დაემართათ. კერძოდ კი, რჯულის სიტყვები შეიყვარეს რჯულის მომცემზე მეტად და როდესაც თავად სიტყვა, ხორცშესხმული ღმერთი მივიდა მათთან, ვერ იცნეს იგი. რატომ ვერ იცნეს? იმოტომ რომ შეიყვარეს წეს-ჩვეულებები, ტრადიციები, წმიდა წერილისსაკუტარი განმარტებები იმაზე მეტად, ვის მსახურებადაც და თაყვანსაცემად ჰქონდათ მიცემული რჯული.

ყველას აქვს რაღაც ტრადიცია. ტრაიციები და წეს-ჩვეულებები თავის მხრივ ცუდი არაა. მაგრამ როდესაც ვთვლით, რომ ტრადიცია ღმერთის სიტყვას ეწინააღმდეგება, უპირატესობას ეჭვგარეშე სიტყვას ვაძლევთ.

ჩვენთვის საკმაოდ ცნობილია ფრაზა: "ღმერთს შვილიშვილები არ ჰყავს, მხოლოდ შვილები". ანუ თითოეულმა ადამიანმა უნდა შეიცნოს და მიიღოს უფალი ღმერთი, ქრისტიანობა მემკვიდრეობით და ანდერძით არა გადაეცემა. ქრისტიანი გეწოდოს და არ იცოდი ამ სიტყვის მნიშველობა და არ იცოდე რა მოგეთხოვება თუ ეს სახელი გინდა გერქვას, გინდ გრქმია და გინდა არა, ერთი შედეგი აქვს. არ იცნობდე იესოს, არ ეძებდე ყოველ შენს გზაზე მისი ნების შეცნობას, არამედ აკეტებდე იმას, რაც შენ გინდა, ცხოვრობდე ისე, როგორც გსიამოვნებს, შეგიძლია რელიგიაც შეიცვალო, ამით ვიმეორებ არაფერი შეიცვლება.

როგორი წესით უნდა ცხოვრობს მორწმუნე?
ჩვენ ვასწავლით, რომ უმთავრესია შენს შემოქმედთან გქონდეს პირადი ურთიერთობა, პირადი კავშირი. შეუძლებელია გერქვას ქრისტიანი და შენს ცხოვრებაში არ ეძებდე ღმერთს, არ ეძებდე ღმერთთან ურთიერთობას, არ ეძებდე მის ნებას შენი ცხოვრების ყველა სფეროში, ყველა გზაზე. ეს არის უმთავრესი, რის გარეშეც ჯანსაღი ქრისტიანობა შეუძლებელია. ეს არის უპირველესი.
არ ვლოცულობთ, იმისათვის, რომ უნდა ვილოცოთ. არამედ იმისათვის, რომ ღმერთის სახეს ვეძებთ.
არ ვკითხულობთ იმისათვის, რომ ბევრი ვიცოდეთ, არამედ იმისათვის, რომ ღმერთის სახეს ვეძებთ.
არ ვისმენთ ქადაგებას, იმისათვის, რომ ვალდებულები ვართ, არამედ იმისათვის, რომ ღმერთის სახეს ვეძებთ.
ყველაფერს რასაც ვაკეთებთ, ვაკეთებთ იმისათვის, რომ ღმერთის სახეს ვეძებთ და გვინდა შევიცნოტ უფრო მეტად, როგორია იგი.

ჩვენთვის ქრისტიანობა არაა რელიგია, არამედ ცხოვრების წესი. შენ ცხოვრება უნდა აჩვენებდეს და თავად ქადაგებდეს რომ შენ ქრისტეს ეკუთვნი, რომ შენში მისი სიტყვები ცხოვრობს. სიტყვამ ხორცი შეისხა და დამკვიდრდა კაცთა შორის. ისევე უნდა შეისხას მისმა სიტყვამ ხორცი, უნდა გაცოცხლდეს მორწმუნის ცხოვრებაში. ადამიანის მიდრეკილებაა რელიგიურობა. იუდეველები ვახსენე. ბევრს ლოცულობდნენ, მარხულობდნენ, კითხულობდნენ, ასწავლიდნენ და ა.შ. ბევრი რამ კიდევ რასაც რელიგიურად აკეთებდნენ. მათი ცხოვრება უფალმა ასე შეაფასა: ბაგეებით ახლოს არიან, გულებიტ შორს. უფალი იესო და შემდეგ მისი მოციქულები ყოველტვის შინაგან ბუნებაზე, შინაგან კაცზე აკეთებდნენ აქცენტს. არე გარეგნულად არა ზედაპირულად, არამედ შინაგანად და მთელი გულით. ამით ხელმძრვანელობს "კლასიკური პროტესტანტი". ჯვრის ტარება იყო ნახსენები. არ არსებობს ქრისტიანობა ჯვრის ტარების გარეშე. ლუკას სახარებაში ვკითხულობთ ჯვრის ტარების შესახებ (9:23-25):

23 Ко всем же сказал: если кто хочет идти за Мною, отвергнись себя, и возьми крест свой, и следуй за Мною. 24 Ибо кто хочет душу свою сберечь, тот потеряет ее; а кто потеряет душу свою ради Меня, тот сбережет ее. 25 Ибо что пользы человеку приобрести весь мир, а себя самого погубить или повредить себе?

ჯვარი აიღო და გაჰყვე მას. ამიშ შემდეგ შეგიძლია ჯვარიც ჩამოიკიდო. თუ არა და სხვა რამ გამონახე სამკაულად ან "საბლატაოდ"

ვინც ყველაზე მეტად გიყვარს, ყველაზე მეტად იმაზე ლაპარაკობ. მეთანხმებით დარწმუნებული ვარ! ხოდა თი ადამიანი ლაპარაკობს ღმერთზე, ვინც ყველაზე მეტად უყვარს, ეს თუ გინდა პროპაგანდად ჩათვალე, გინდ პროზელიტიზმის მცდელობად! ის ლაპარაკობს იმაზე ვინც უყვარს.

თუ არ მოგაბეზრეთ თავი, გავაგრძელებ . . .


უკუნისამდე იცოცხლეთ!!!


პატივისცემით


დულოსი
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
likka
პოსტი Apr 19 2007, 10:18 PM
პოსტი #50


გენა
***

ჯგუფი: Members
პოსტები: 5,044
რეგისტრ.: 5-April 07
მდებარ.: Strawberry fields...
წევრი № 1,578



ციტატა
ცოტა გამიჭირდება დაგისახელოთ რომელ პროტესტანტულ ეკლესიაში არის მიღებული ქალი ეპისკოპოსი.


შვედეთის პროტესტანტულ ეკლესიას უკვე კაი ხანია ჰყავს ქალი ეპისკოპოსები, ქალ მღვდლებზე აღარაფერს ვამბობ...


--------------------
ეჰ...
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
ლეონტი
პოსტი Apr 19 2007, 10:36 PM
პოსტი #51


ილოცე!!!
***

ჯგუფი: Members
პოსტები: 1,990
რეგისტრ.: 7-November 06
მდებარ.: ოთახი
წევრი № 416



ПРОГУЛКА ПРОТЕСТАНТА ПО ПРАВОСЛАВНОМУ ХРАМУ.

http://seyat.tversu.ru/protestwalk.htm


--------------------
tamarapaint.com აგრეთვე putkari.ge
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
G_I_O_R_G_I_
პოსტი Apr 20 2007, 02:10 AM
პოსტი #52


Advanced Member
***

ჯგუფი: Members
პოსტები: 1,857
რეგისტრ.: 31-July 06
წევრი № 27



რამდენიმე კითხვას დავსვავ.
1)მაინტერესებს სადამდე მიდის თქვენი ნდობის ზღვარი რომ ისინი სახარების მიხედვით მოქმედებდნენ და მათ ყველაფერში ეთანხმებით 12 მოციქული,70 მოციქული,და თუ წმინდა მამებიც ვინ?
მაგ.ზოგიერთი ფანატური მიმდინარეობა მოციქულებსაც კი არ ენდობა და თვლიან რომ მათ უკეთ იციან და იცავენ უფლის გზებს ვიდრე იცოდნენ და იცავდნენ მოციქულები.მაგ.როგორც აქ ითქვა მარმონები უფრო ენდობიან მათი დამაარსებლის აზრებს რომელმაც ყოველივე მისი შეხედულებები გამოცხადებით უთხრა უფალმა და მის აზრებს მოციქულებზე და ხანდახან წმინდა წერილზეც მაღლა აყენებენო როგორც აქ იქნა ნათქვამი.
2)არის თუ არა პროტესტანტიზმში ისეთი ავტორიტეტები რომლებიც გინდაც რამდენიმე საუკუნის წინ იყვნენ და რომლის აზრებსაც და შეხედულებებს წმინდა წერილის განმარტების შესახებ იზიარებენ და ეყრდნობიან პროტესტანტები და იზიარებთ თქვენც?
ანალოგიურად რომ ვთქვათ როგორც მართლმადიდებლები წმინდა მამებს.
3)როგორც აქ ითქვა გარკვეული პერიოდის შემდეგ მოციქულების ან ცოტა მერე კაცობრიობამ გადაუხვია უფლის გზებიდან დაამახინჯა ზოგირამე წმინდა წერილისა,მოიგონა ბევრი ზედმეტობები და აშ.მაინტერესებს ვინ იყვნენ ისინი ვინც არ დაამახინჯა და სწორი ხედვა შეინარჩუნა ანუ ისეთივე შეხედულებები ჰქონდა ან მიახლოვებული მაინც ამ შეხედულებებთან როგორიც დღევანდელ პროტესტანტიზმშია?(კონკრეტული ადამიანები,ან ქვეყანა)
როგორც ცნობილია მე11საუკუნემდე ყველა მართლმადიდებელი იყო განხეთქილების შედეგად გაჩნდნენ კათოლიკები ხოლო შემდგომ რამდენიმე საუკუნის შემდეგ კათოლიკური ეკლესიის განხეთქილებით გაჩნდნენ პროტესტანტები.თუ ამდენი საკუნეების მანძილზე მოციქულების შემდეგ კაცობრიობას არასწორი გაგება და სეხედულებები და ზედმეტობები ჰქონდა და სწორი და ჭეშმარიტის გაგება ბოლო საუკუნეებში შეძლო კაცობრიობის გარკვეულმა ნაწილმა ანუ პროტესტანტებმა.
(ჯერჯერობით ამ კითხვებით შემოვიფარლები და თხოვნა იქნება ამ თემაში ვისაუბროთ და არა ვიკამათოთ და მითუმეტეს ისეთი რამე ვაკადროთ ერთმანეთს რაც არ უნდა ვაკადროთ)
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
kato_Bato
პოსტი Apr 20 2007, 01:12 PM
პოსტი #53


Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь..
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 15,479
რეგისტრ.: 4-November 06
მდებარ.: Not shureLand....
წევრი № 389



მოკლედ, ერთმანეთს თუ არ გავუფრთხილდებით ამაოა ჩევენი რელიგია, როგორი მართალიც უნდა იყოს იგი ჭეშმარიტი ღმერთის თვალში.

რა გჭირთ?????


--------------------
მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.

- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს....

- როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა.

- ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები...
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
მხევალი ნინო
პოსტი Apr 20 2007, 03:23 PM
პოსტი #54


ზღაპრის ბოლო კეთილია..
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 25,889
რეგისტრ.: 19-December 06
წევრი № 715



Dulos



დულოს, ცოტა ემიდან გადავუხვევ, შენ რუსული განათლება გაქვს თუ სახარებასაც რუსული ტექსტით რატომ დებ?


--------------------
ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....

დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი

-Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? ©
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Dulos
პოსტი Apr 20 2007, 03:30 PM
პოსტი #55


Member
**

ჯგუფი: Members
პოსტები: 215
რეგისტრ.: 28-February 07
წევრი № 1,219




ნაწილობრივ კი. უმაღლესი განათლება რუსულ-ინგლისური მაქვს
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
მხევალი ნინო
პოსტი Apr 20 2007, 03:31 PM
პოსტი #56


ზღაპრის ბოლო კეთილია..
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 25,889
რეგისტრ.: 19-December 06
წევრი № 715



პროტესტანტებს ჰყავთ ბერები? თუ არა ჰყავთ რატომ?


--------------------
ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....

დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი

-Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? ©
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
KAIROS
პოსტი Apr 26 2007, 01:38 PM
პოსტი #57


იხარეთ!
***

ჯგუფი: საფინანსო
პოსტები: 9,492
რეგისტრ.: 9-November 06
მდებარ.: Aurea mediocritas
წევრი № 438



თუ არსებობს ზუსტი გენეალოგიური ხე პროტესტანტებს შორის?


--------------------
...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
მხევალი ნინო
პოსტი Apr 27 2007, 11:34 AM
პოსტი #58


ზღაპრის ბოლო კეთილია..
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 25,889
რეგისტრ.: 19-December 06
წევრი № 715



ამ ბოლო დროს პროტესტანტებზე ყველა ვსაუბრობთ ტავად პროტესტანტების გარდაsmile.gif)


--------------------
ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....

დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი

-Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? ©
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
matebichi
პოსტი Apr 27 2007, 02:43 PM
პოსტი #59


Newbie
*

ჯგუფი: Members
პოსტები: 75
რეგისტრ.: 26-March 07
წევრი № 1,499



QUOTE(მხევალი ნინო @ Apr 27 2007, 11:34 AM) *

ამ ბოლო დროს პროტესტანტებზე ყველა ვსაუბრობთ ტავად პროტესტანტების გარდაsmile.gif)

რა მაინტერესებს იცით რაში გჭირდებათ საერთოდ რომ საუბრობთ?
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
მხევალი ნინო
პოსტი Apr 27 2007, 02:48 PM
პოსტი #60


ზღაპრის ბოლო კეთილია..
***

ჯგუფი: Senators
პოსტები: 25,889
რეგისტრ.: 19-December 06
წევრი № 715



matebichi
ციტატა
რა მაინტერესებს იცით რაში გჭირდებათ საერთოდ რომ საუბრობთ?




აქ ძალიან საინტერესო კაათები იმართება ხატთთაყვანისცემაზე, საეკლესიო საიდუმლოებებზე, ბიბლიის განმარტებებზე და აშ. ამასთან, მე მაინტერესებს პროტესტანტების წარმოშობის საფუძველი, მათი წს-ჩვეულებები, მაგრამ ამ ბოლო დროს დულოსი არ გვპასუხობს, ან არ ცალია ან ეს თემა დაივიწყა.


--------------------
ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....

დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი

-Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? ©
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post

9 გვერდი V < 1 2 3 4 5 > » 
Reply to this topicStart new topic
ამ თემას კითხულობს 3 მომხმარებელი (მათ შორის 3 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:

 



მსუბუქი ვერსია ახლა არის: 1st November 2024 - 03:26 AM

მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი

ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი