სამხედრო, რელიგიური და საერო თვალსაზრისით |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
სამხედრო, რელიგიური და საერო თვალსაზრისით |
მნათე |
Feb 19 2008, 03:28 AM
პოსტი
#41
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
ციტატა 1. ომი ყოველთვის ტრაგედიაა 2. კაცის კვლა ყოველთვის ცოდვაა 3. არის შემთხვევები, როცა ხდება არჩევანი ცუდსა და უარესს შორის 4. ყველა შემთხვევაში მომკვლელი ( მკვლელი თუ ცუდად ჟღერს) საჭიროებს სინანულს და განწმედას ამ ოთხის გარშემო კონსესუსზე თანახმა ვარ...! -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
ალექსანდრე |
Feb 19 2008, 03:29 AM
პოსტი
#42
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
KAIROS
ციტატა 4. ყველა შემთხვევაში მომკვლელი ( მკვლელი თუ ცუდად ჟღერს) საჭიროებს სინანულს და განწმედას კაიროს მაინტერესებს რამდენად სწორად მახსოვს, ეკლესია 3 წელი ზიარებისაგან ტავის შეკავებას მაინც ურჩევდა ხო? -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
guest |
Feb 19 2008, 03:30 AM
პოსტი
#43
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
|
მნათე |
Feb 19 2008, 03:32 AM
პოსტი
#44
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
ციტატა ხოდა, ასეთი სტილით გავაგრძელოთ ზედმეტი შეხლა-შემოხლა არ ყოფილა და უფრო საინტერესოს ხდის თემას. მადლობა ყველას. ხოო, რაცხა დიალოგში ავითვისეთ გონია -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
ალექსანდრე |
Feb 19 2008, 03:33 AM
პოსტი
#45
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
ციტატა უბრალოდ რამდენიმე არსობრივ საკითხს შეგახსენებთ:1. ომი ყოველთვის ტრაგედიაა2. კაცის კვლა ყოველთვის ცოდვაა3. არის შემთხვევები, როცა ხდება არჩევანი ცუდსა და უარესს შორის4. ყველა შემთხვევაში მომკვლელი ( მკვლელი თუ ცუდად ჟღერს) საჭიროებს სინანულს და განწმედას ამას არც არავინ უარყოფს, ყოველშემთხვევაში მე, მაგრამ ჯარის დალოცვა რომ მართლა ხდებოდა და თვით წმიდანებიც რომ მონაწილეობდნენ ბრძოლის ველზე ეს ხომ ფაქტია. -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
guest |
Feb 19 2008, 03:38 AM
პოსტი
#46
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
მნათე, ნუ ცელქობ როის იყო სხვანაირად რო ?
მე აი, ჩემი ლუბაპიტნაია ვარვარობის ეფექტის გამო მიჩნდება ეს კითხვა: ე.ი. 3 წელი უზიარებლობა ბრძოლის ველიდან დაბრუნებულებს. ამაზე არ მაქვს პრეტენზია,სასჯელებში მორჩილი ვარ, მაგრამ : აი, რა მოუვიდათ იმათ, ვინც არ გადარჩა (დავუშვათ, ჩვეულებრივ ისინი საბრძოლველად წასვლამდე მონანიებულ-ნაზიარები იყვნენ) ? ან რამდენი დაღუპული მებრძოლია დღეს წმინდანი (ძირითადად მხედართმთავრები და მეფეები, ვინც მე ვიცი). ანუ მკვლელის სტატუსით მოკვდნენ , რის გამოც წარწმყდებიან ? |
ალექსანდრე |
Feb 19 2008, 03:43 AM
პოსტი
#47
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
მნათე, ნუ ცელქობ როის იყო სხვანაირად რო ? მე აი, ჩემი ლუბაპიტნაია ვარვარობის ეფექტის გამო მიჩნდება ეს კითხვა: ე.ი. 3 წელი უზიარებლობა ბრძოლის ველიდან დაბრუნებულებს. ამაზე არ მაქვს პრეტენზია,სასჯელებში მორჩილი ვარ, მაგრამ : აი, რა მოუვიდათ იმათ, ვინც არ გადარჩა (დავუშვათ, ჩვეულებრივ ისინი საბრძოლველად წასვლამდე მონანიებულ-ნაზიარები იყვნენ) ? ან რამდენი დაღუპული მებრძოლია დღეს წმინდანი (ძირითადად მხედართმთავრები და მეფეები, ვინც მე ვიცი). ანუ მკვლელის სტატუსით მოკვდნენ , რის გამოც წარწმყდებიან ? სამშობლოსა და მოყვასის დასაცავად ბრძოლის ველზე დაცემულებს ეკლესია გმირებსაც უწოდებს. 9 ძმა ხერხეულიზეც დედასტან და დასთან ერთად დაეცა ბრძოლის ველზე, მაგრამ ეკლსია მათ წმიდანების დასში იხსენიებს. -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
KAIROS |
Feb 19 2008, 03:46 AM
პოსტი
#48
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ციტატა ჯარის დალოცვა რომ მართლა ხდებოდა და თვით წმიდანებიც რომ მონაწილეობდნენ ბრძოლის ველზე ეს ხომ ფაქტია. წმიდანთა მონაწილეობა ნიშნავს, იმას რომ ისინიც ადამიანები იყვნენ და მათთაც უხდებოდათ არჩევანი ცუდსა და უარესს შორის; მეტიც ეკლესიაც "უცნაურად" იქცეოდა და იქცევა, ჯერ მშვიდობას ქადაგებს, მერე თუ გამოუსავალი მდგომარეობაა, უარესს არიდებს ერს და სამწყსოს, ჯარს ლოცავს და მერე იგივე ჯარს, ეპიტემიას ადებს! რატომ? იმიტომ, რომ ჯერ ერი გადაარჩინა ჯარის დალოცვით, ახლა ჯარსაც კურნავს სულიერი ჭრილობებისაგან,სხვაა ტარდებოდა თუ არა ეს ეპიტემია პრაქტიკაში, ხანდახან შეუძლებელიც კი იყო , რადგან სად იყო სამი წელი მშვიდობა? მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ ეკლესიის დამოკიდებულება გვაინტერესებს და არა რომელიმე ისტორიული პერიოდი... ციტატა რამდენად სწორად მახსოვს, ეკლესია 3 წელი ზიარებისაგან ტავის შეკავებას მაინც ურჩევდა ხო? აი ეს კანონიც: ციტატა ბასილი დიდი: Правило 13. Убиение на брани отцы наши не вменяли за убийство, извиняя, как мнится мне, поборников целомудрия и благочестия. Но может быть добро было бы советовати, чтобы они, как имеющие нечистые руки, три года удержалися от приобщения токмо святых таин. ზოგადად საინტერესოა ეს პოსტი კანუდოსელისა http://church.ge/index.php?s=&showtopic=20...ndpost&p=225478 და მთლიანად იქაური მსჯელობა ( მე ადრეულად შევწყვიტე წერა,მოწინააღმდეგე მხრიდან ეთიკის ნორმების დარღვევის გამო), და იქ ბევრ კითხვაზეა პასუხი გაცემული, ასე რომ მე ის კი არ მითქვამს ეს თემაა ზედმეტი მეთქი, არამედ უკვე დაწერილიც გავითვალისწინოთ და ასე გაგრძელდება საქმე მეთქი ციტატა ვინც არ გადარჩა (დავუშვათ, ჩვეულებრივ ისინი საბრძოლველად წასვლამდე მონანიებულ-ნაზიარები იყვნენ) ? ან რამდენი დაღუპული მებრძოლია დღეს წმინდანი (ძირითადად მხედართმთავრები და მეფეები, ვინც მე ვიცი). ანუ მკვლელის სტატუსით მოკვდნენ , რის გამოც წარწმყდებიან ? ვინც ვერ გადარჩა, უფალთან დარჩა და სამშობლოს დაცვა და მოყვასის დაცვა მიმტევებლად დაუდგება... ანუ დამცველების სტატუსი უფროა მათში ვიდრე მკვლელებისა, რადგან 3 წლიანი ეპიტიმია აქვთ მხოლოდ, ხოლო მკვლელებს 20 წლიანი ან მეტი... ე.ი. ეკლესია განარჩევს მათ მკვლელებისაგან, ვინც მხოლოდ იმიტომ ბრძოლობდა იქ, რომ უარესს და ცუდს შორის გააკეთა არჩევანი და სხვის, სამშობლოს, ეკლესიის დაცვის გამო იბრძოლა და დაეცა, ამის გამო არ წარწყმდება; თუ არა მალევე პირიქით! მაგრამ თუ გადარჩა, მისი სულიდან ადამიანის სისხლის ნაკვლევის ჩამორეცხვისათვის ეკლესია სინანულისა და ეპიტემიის მორჩილებისაკენ მოუწოდებს...ისევდაისევ მისი ცხონებისათვის... ციტატა რაცხა დიალოგში ავითვისეთ გონია იშვიათია და კარგია იხარეთ; კაიროსი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
guest |
Feb 19 2008, 03:55 AM
პოსტი
#49
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
რათქმაუნდა, კაიროს, არც მე მიფიქრია, რომ თქვი ზედმეტობის შესახებ, ეგ თემა შესავალში მივუთითე უკვე, მაგრამ ნუ დაგეზარებათ და შეძლებისდაგვარად აქაც დაწერეთ, რამეთუ ბევრი ახალი ფორუმელია, ვინაც არ იცის და მთლიან ზემოთხსენებულ თემას ვერ წაიკითხავს
შენი პასუხი კი გავიგე და მადლობა , რომ არ დააყოვნე. |
besik |
Feb 19 2008, 05:16 AM
პოსტი
#50
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 196 რეგისტრ.: 27-January 08 წევრი № 3,769 |
პირველ რიგში მოგესალმებით ყველას ერაყში მყოფი ქართველი ჯარისკაცების სახელით.მოხარული ვარ რომ გაიხსნა ისეთი კარგი და მეტად სერიოზული თემა ჯარის შესახებ.ეს ყველასთვის საინტერესო უნდა იყოს,თუ მხედველობაში მივიგებთ იმას,რომ ჯარის სიძლიერით განისაძღვრება ჩვენი ქვეყნის ძლიერება.ყველას მოგეხსენებათ თუ რაოდენ მეტად სასტიკი მტრებისგან ვართ მოცულნი.მათი მიზანია ქვეყნის დაშლა და საერთოდ გაქრობა მსოფლიო რუკიდან.იმ ქვეყნის,რომელმაც ათასობით ცლების განმავლობაში გამანადგურებელ ქარტეხილებს გაუძლო და დგემდის ბრძოლით,სისხლით მოიტანა სახელმწიფოებრიობა და შეგვინარჩუნა მართლმადიდებელი სარწმუნოება.ეს ყველაფერი უდიდესი ბრძოლებით, მოვიპოვეთ.როგორ ფიქრობთ საქართველოს რომ ძლიერი ჯარი არ ყოლოდა,მათი სისხლი რომ ბრძოლაში არ დანთხეულიყო,რონლითაც მოცულია მთელი ქვეყანა,საქართველო დგემდე იარსებებდა?გავიხსენოთ ის ნათლით მოსილი ქართველები,რომლებიც ჩვენი ქვეყნისათვის იბრძოდნენ,დავითი და კონსტანტინე,გობრონი,ვახტანგ გორგასალი,დავით აღმაშენებელი,შალვა ახალციხელი,ვინ მოსთვლის კიდევ რამდენი ქვეყნისა და სარწმუნოებისთვის მებრძოლი ქრისტეს მხედრები.მათ რომ არ ებრძოლათ ,თავი აერიდებინათ კაცის არაკვლის მიზეზით ქვეყნის დაცვას,ჩვენ დგეს ვიარსებებდით?მართლმადიდებლური საქართველო იარსებებდა?ან საერთოდ ქართველი ერი იარსებებდა?
აი,ამიტომ იყო ჯარი ქვეყნის მამოძრავებელი ძალა,ამიტომ იღვწოდნენ ის სასიქადულო ქართველები,რათა ძლიერი ჯარი გვყოლოდა.ჯარის სიძლიერე კი იმაში გამოიხატებოდა,რომ მათში სამშობლო და სარწმუნოება გადაჯაჭვული იყო ერთმანეთთან.სამშობლოს დამცველი ქრისტეს მხედრად მოიაზრებოდა.''ქრისტე და საქართველო''-ეს იყო მათი საფიცარი და წარბშეუხრელად ეწირებოდნენ მას. აი,ასეთი მებრძოლი სულის მატარებელი იყო ქართული მხედრობა და ყველაფერი მიდის დღეს იქით,რომ ისევ აგორძინდეს იგი თანამედროვე ქართულ ჯარსი.ამას ყველა ადამიანის,ვისაც თავი ქართველად მიაჩნია,ყველამ უნდა მიიღოს მონაწილეობა.მე რასაც ვხედავ ჩემს გვერდით,ნამდვილი ქართველი ქრისტეს მხედრები არიან.მათ სისხლში აქვთ გამჯდარი რწმენა უფლისა,იციან,რომ მათი აქ ყოფნა აფრთხობს გარეშე თუ შინაურ მტრებს.ყველას უმორჩილესად გთხოვთ,მოეპყარით ჯარს პატივისცემით,მას უდიდესი მისია აკისრია,ისინი ქვეყნის დასაცავად შეწირული ზვარაკები არიან,თუკი ქვეყანა ამას მოითხოვს.ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ. -------------------- გულგრილობა ჩვენი ეპოქის ყველაზე დიდი მტერია.გავუთბოთ ერთმანეთს გულები.
უფლის მოყვარული სულმაღალი ადამიანი მტერსაც კი დაიმოყვრებს სიკეტით და მოწყალე გულით.სულ და გულგაციებული კი მოყვარესაც მტრად მოიკიდებს როგორც არუნდა თვლიდეს თავის თავს უფლის მოყვარულათ. skype=besobesiki1 |
გიორგი |
Feb 19 2008, 11:05 AM
პოსტი
#51
|
მეცნიერი & ხელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,905 რეგისტრ.: 18-November 06 წევრი № 491 |
KAIROS
ციტატა 1. ომი ყოველთვის ტრაგედიაა 2. კაცის კვლა ყოველთვის ცოდვაა 3. არის შემთხვევები, როცა ხდება არჩევანი ცუდსა და უარესს შორის 4. ყველა შემთხვევაში მომკვლელი ( მკვლელი თუ ცუდად ჟღერს) საჭიროებს სინანულს და განწმედას პრინციპში ამ ოთხ პუნქტს მეც ვეთანხმები, განსაკუთრებით მე-3-ს. ყველა პოსტი წავიკითხე, ყველაფერს არა, მაგრამ ძირითად აზრს მეტ-ნაკლებად ვეთანხმები და მაქვს ერთი ძალიან კონკრეტული, მაგრამ მნიშვნელოვანი კითხვა. აქ იყო საუბარი, რომ თამარ მეფე თვითონ მიუძღოდა ჯარს, რომ ეკლესია ჯარს აზიარებდა და შემდეგ ეპიტიმიას ადებდა (ყოველ შემთხვევაში იდეალურ ვარიანტში ასე უნდა ყოფილიყო), რომ წმინდანები თვითონ იბრძოდნენ ბრძოლის ველზე, მაგრამ ეს ხდებოდა არჩევანის გამო ცუდსა და უარესს შორის და ა.შ. მრავალი ამგვარი მიმართულების მოსაზრება. ძალიან კარგი, ეს პუნქტებიც ამავე აზრს გადმოსცემს. ახლა, თვითონ შეკითხვა: ადამიანის დაცემული ბუნებისა თუ მიწიერი ცხოვრების ცოდვიანობის გამო დგება თუ არა სიტუაციები, როდესაც ომში არ წასვლა ან სამხედრო სამსახურზე უარის თქმა უფრო დიდი ცოდვაა ვიდრე ომში წასვლა? აი, მაგალითად მნათეს და აგრეთვე ზოგიერთი ქრისტეანის აზრით გარეშე მტრის თავდასხმის შემთხვევაში ადამიანი უნდა მოიქცეს ისე, როგორც პეტრეს უბრძანა უფალმა ანუ გაჩერდეს და უყუროს საკუთარი ახლობლების სიკვდილს და ქვეყნის დაქცევას... არის თუ არა ეს უკანასკნელი უფრო დიდი ცოდვა ვიდრე პირველი? სხვა სიტყვებით, რომ ვთქვათ დავუშვათ და დგას ზემოთ ხსენებული სიტუაცია, თურქ-ირანელ-მონღოლთა (სულ ერთია ვისი) შემოსევაა საქართველოზე, ამ დროს მე ვარ ქრისტეანი და არ მინდა ცოდვაში ჩავარდნა, არ მინდა არც 3-წლიანი უზიარებლობა, არც ეპიტიმიის არანაირი ფორმა, იქნება თუ არა უფრო ქრისტეანული, რომ ამ დროს უარი ვთქვათ ბრძოლაში მონაწილეობაზე და უარი ვუთხრათ მეფეს ჯარში გამოცხადებაზე თუ ამის ყველანაირი შესაძლებლობა გვაქვს? ვართ თუ არა ვალდებული დავემორჩილოთ ხელისუფლებას და დავიცვათ საკუთარი ქვეყანა? ანუ მოკლედ - რომელი უფრო უარესია? P.S. საერო და საეკლესიო კანონმდებლობებითაც უმიზეზოდ ბრძოლაზე უარის თქმა და მეფის არ დამორჩილება ქვეყნისთვის ძნელბედობის ჟამს პრაქტიკულად ღალატის ტოლფასია და შესაბამისად სასჯელიც გაცილებით მეტია ვიდრე იმ ჯარისკაცის ეპიტიმია, რომელმაც იომა... თქვენი კომენტარები საინტერესო იქნება. -------------------- My Favourites:
Dinamo Tbilisi & Real Madrid, as Football Clubs. Georgia & Italy, as National Teams. Katie Melua, as a Musician. Stephen Hawking, as a Scientist. 'Contact' (1997), as a Film. 'Don Quixote', as a Novel. Miguel de Cervantes, as a Writer. Ayrton Senna, as F1 Racing Driver. |
გიორგი |
Feb 19 2008, 11:35 AM
პოსტი
#52
|
მეცნიერი & ხელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,905 რეგისტრ.: 18-November 06 წევრი № 491 |
მნათე
ციტატა ეს არის ნორმა, რომელიც უნდა დაუკავშირდეს მღვდლის შინაგან ქრისტიანულ სულიერ მდგომარეობას და არა სიმხდალეს. 1. მე არ მჯერა ისეთი ხალხის არსებობის (უიშვიათესი გამონაკლისები შეიძლება დავუშვათ), რომელიც საკუთარ თვალწინ ოჯახის ამოწყვეტას ან თუნდაც ქვეყნის განადგურებას ვინმეს აპატიებს იმის გამო, რომ მას მკვლელი და ქვეყნის გამაუბედურებლებიც უყვარს. 2. დილემურ საკითხში ჩემი აზრით ჯობია არჩევანი გაკეთდეს ბრძოლის სასარგებლოდ, რადგან უმოქმედობით ჩვენ ფაქტობრივად ვწირავთ სასიკვდილოდ საკუთარ ახლობლებს და ქვეყანას ვიმეტებთ გასანადგურებლად. მოყვასის სიყვარული... კი, ბატონო მოყვასის სიყვარული, მაგრამ არჩევანი რატომ უნდა გაკეთდეს მტრის სიყვარულის სასარგებლოდ და არა თანამემამულეების და ერთმორწმუნეების სიყვარულის სასარგებლოდ, რაც მათ დაცვაში გამოიხატება? სხვა საკითხია რატომ უშვებს უფალი ამას, სხვა საკითხია რატომ არის მიწიერი ცხოვრება ასე ცოდვიანი, მაგრამ ჩემი აზრით ბრძოლაზე თავის არიდება ქვეყნისთვის მძიმე მდგომარეობის დროს და საკუთარი ხალხის სიკვდილის და მათი მონაპოვარის ნგრევის ყურება უფრო დიდი ცოდვაა, ვიდრე ბრძოლაში წასვლა. კარგით ჩაითვალოს ბრძოლაც ცოდვად (ამაზე მაინცდამაინც დიდი პრეტენზია არც მაქვს), მაგრამ ჩემი აზრით ქვეყნის გაჭირვებაში მიტოვება კიდევ უფრო დიდი ცოდვაა, ამიტომ სტატუს-ქვო ისევ აღდგება, იმავე ქრისტეანული მსოფლმხედველობიდან გამომდინარე + არსებული სიტუაციის გათვალისწინებით ჯობია ბრძოლა და არა მახვილის ჩაგება, ეს უკანასკნელი უარესს მოიტანს. -------------------- My Favourites:
Dinamo Tbilisi & Real Madrid, as Football Clubs. Georgia & Italy, as National Teams. Katie Melua, as a Musician. Stephen Hawking, as a Scientist. 'Contact' (1997), as a Film. 'Don Quixote', as a Novel. Miguel de Cervantes, as a Writer. Ayrton Senna, as F1 Racing Driver. |
guest |
Feb 19 2008, 11:51 AM
პოსტი
#53
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
besik,
სამშობლოში მშვიდობიან დაბრუნებას გისურვებ სხვა ქართველი ჯარისკაცების ერთად. უფალი შეგეწიოთ. |
კანონისტი |
Feb 19 2008, 12:33 PM
პოსტი
#54
|
დავით ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 |
KAIROS
ბევრმა რუსული არ იცის კარგად (ერთი ადგილი ვერ შეამჩნიეს შეიძლება) და ჯობს ქართულად დაუდო ეგ კანონი: ბრძოლათა შინა ქმნილნი მკლველობანი მამათა ჩუენთა არა შეჰრაცხნეს კაცისკლვათა თანა, რამეთუ ვითარ ჩემდა საგონებელ არს, შენდობაჲ მისცეს, ვითარცა სიწმიდისა და კეთილად მსახურებისათჳს მოღუაწეთა. ხოლო კეთილ არს რეცა თანაგანმზრახობით განკრძალულყოფაჲ მათი, ვითარცა არა წმიდათაჲ ჴელითა, რაჲთა სამ წელ განეყენნენ ზიარებასა ხოლო. შემიძლია ჯარისკაცები დავამშვიდო, რომ ეკლესიის დიდი მნათობი ბასილი დიდი ჯარში სამსახურს სიწმიდისა და კეთილმსახურების მოღვაწეობად მიიჩნევს....... -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
გიორგი |
Feb 19 2008, 12:38 PM
პოსტი
#55
|
მეცნიერი & ხელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,905 რეგისტრ.: 18-November 06 წევრი № 491 |
კანონისტი
ციტატა შემიძლია ჯარისკაცები დავამშვიდო, რომ ეკლესიის დიდი მნათობი ბასილი დიდი ჯარში სამსახურს სიწმიდისა და კეთილმსახურების მოღვაწეობად მიიჩნევს....... ასეა თუ ისე, ყოველ შემთხვევაში მახვილის ჩაგებას ჯობია. იდეალურია თუ მშვიდობაა, მაგრამ თუ ომი დაიწყო მასზე თავის არიდება უფრო დიდ ცოდვებთანაა დაკავშირებული. -------------------- My Favourites:
Dinamo Tbilisi & Real Madrid, as Football Clubs. Georgia & Italy, as National Teams. Katie Melua, as a Musician. Stephen Hawking, as a Scientist. 'Contact' (1997), as a Film. 'Don Quixote', as a Novel. Miguel de Cervantes, as a Writer. Ayrton Senna, as F1 Racing Driver. |
კანონისტი |
Feb 19 2008, 12:42 PM
პოსტი
#56
|
დავით ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 |
მნათე
ხო, კარგია ლოცვის იმედად ყოფნა, თუ ე.წ. წინასწარმეტყველებები გიმაგრებს ზურგს ხომ მთლად მისწრებაა. ამაზე უნებურად შორეული 1453 წელი მახსენდება..... 1453 წელი იდგა, 29 მაისი თენდებოდა, ოსმალთა მხედრობა მეჰმედ II მეთაურობით გადამწყვეტ შეტევას იწყებდა ქალაქზე. "ქალაქზე", ანუ "სტინ პოლი" - სწორედ ეს სახელი დაერქმევა სულ მალე ამ ქალაქს, მანამდე კი.... მანამდე ბრძოლაა საჭირო გულდამშვიდებული ბერძნები წმინდა სიბრძნის ტაძრის გუმბათქვეშ შეკრებილან, იციან, რომ ძველი წინასწარმეტყველებით კონსტანტინოპოლს ვერავინ დაიპყრობს (!), როგორც შემდგომ გაირკვევა, ქალაქის ყველა კარიც არ აქვთ ჩარაზული.... (?) ......3 დღე მისცა საძარცვად ქალაქი ოსმალო ასკერებს მომავალმა სულთანმა დიადი იმპერიისა, ქრისტიანთა სისხლი ღვარად მიედინებოდა ქალაქში ბავშვების განწირული ჭყივილით და ქალების კივილით ცა იწვოდა იმ სოფიის ტაძარში, სადაც საუკუნეების მანძილზე იდიდებოდა ცისა და ქვეყნის შემოქმედი ყოვლადწმინდა სამება, იმ ამბიონიდან, სადაც ქრისტე მაცხოვარს იოანე ოქროპირი, გრიგოლი ღვთისმეტყველი და სხვა მრავალი დიდი მამა აქებდა, გამყინავად გაისმა სამადლობელი ნამაზი და ას-სალაათი ალლაჰისა და მისი მოციქულის მიმართ..... არ ჯობდა, ქალაქის დაცვაზე ეფიქრათ ბერძნებს??? -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
გიორგი |
Feb 19 2008, 12:48 PM
პოსტი
#57
|
მეცნიერი & ხელოვანი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,905 რეგისტრ.: 18-November 06 წევრი № 491 |
კანონისტი
ციტატა არ ჯობდა, ქალაქის დაცვაზე ეფიქრათ ბერძნებს??? როცა გარეშე მტერი ქვეყანას, ერს და შესაძლოა მის ტაძრებს და მორწმუნეებს განადგურებას უქადის, ასეთ დროს უმოქმედობა დანაშაულია. არ შეიძლება ამას უყურო... კარგი, მტერიც მოყვასია, მაგრამ მაშინ თანამემამულე და ერთმორწმუნე ვინღა არის? არადა არჩევანი გასაკეთებელია: ან ბრძოლა ან მტრის ნება, რომელიც ხშირად კატასტროფულია. -------------------- My Favourites:
Dinamo Tbilisi & Real Madrid, as Football Clubs. Georgia & Italy, as National Teams. Katie Melua, as a Musician. Stephen Hawking, as a Scientist. 'Contact' (1997), as a Film. 'Don Quixote', as a Novel. Miguel de Cervantes, as a Writer. Ayrton Senna, as F1 Racing Driver. |
guest |
Feb 19 2008, 12:59 PM
პოსტი
#58
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
დავით
შენ ბოლო პოსტში მოყვანილ ისტორიამ შემძრა ცრემლებს ვერ ვიკავებ ამ თურქებმა ხომ საერთოდ წამეიმხეს რა ქვეყანა თავზე. შედეგები კი დღესაც სავალალოა . ქალ-ბავშვი წიოდეს და გულხელდაკრეფილი უყურებდეს კაცი - საშინელებაა, თორემ ის არც არავის უმტკიცებია, რომ სიცოცხლის წართმევა ცოდვა არ არის. ბოლო-ბოლო მშობლის ინსტიქტი აქვს ადამიანს და ის აგაწევინებს ხელს. |
KAIROS |
Feb 19 2008, 10:51 PM
პოსტი
#59
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ციტატა ადამიანის დაცემული ბუნებისა თუ მიწიერი ცხოვრების ცოდვიანობის გამო დგება თუ არა სიტუაციები, როდესაც ომში არ წასვლა ან სამხედრო სამსახურზე უარის თქმა უფრო დიდი ცოდვაა ვიდრე ომში წასვლა? გიორგი, სწორედ ესაა ნამდვილად მე-3 პუნქტი ანუ ვფიქრობ ის ოთხი პუნქტი საკითხის ქრისტიანულად გააზრების საშუალებას გვაძლევს იხარეთ; კაიროსი! პ.ს. მოულოდნელად მალევე მივედით კონსესუსამდე, დანარჩენი უფრო დეტალებია, სადაც აზრთა სხვადასხვა საკითხის ცოდნას უფრო გააღრმავებს და კარგიცაა... -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
მნათე |
Feb 20 2008, 02:06 AM
პოსტი
#60
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
კონსესუსზე თანახმა ვარ და დიდწილად ვეთანხმები კანონისტისა და გიორგის გააზრებებს, მაგრამ ბუნდოვანი ნიუანსები რჩება და ამას მეც ვამჩნევ და თქვენც... ალბათ მრევლს მოუწევს ერთ დროს, საკუთარი ცხოვრების გადახედვა და ბევრი რამის შეჯერება... მომავალში ბუნდოვანება აღარ დააკმაყოფილებთ
მაგრამ ეკლესია ხომ დროში არსებობს? ვინ იცის, რა გველის წინ... ჩვენ ხომ ჯერ კიდევ გვზრდის ნუგეშისცემის სული მე ეპოქას ვერ გავუსწრებ, თუმცა გული სხვას მეუბნება -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 27th September 2024 - 03:50 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი