აღსარება და ზიარება პარამეტრები

[marine]

"არ გადანაშაულებ, რომ ბევრი და მძიმე ცოდვა ჩაიდინე - არა, რადგან ადამიანი ხარ და ხორცი გმოსავს. გადანაშაულებ, რომ აღსარებას არ ამბობ. აი, ამაში გდებ ბრალს. დაეცი? მიდი მოძღვართან. ისევ დაეცი? ისევ მიდი მოძღვართან. ყოველთვის მოძღვართან"

/ღირსი ეფრემ კატუნაკელი/

[marine]

"ზიარება, შეიძლება ითქვას, საგზალია სულიერი ბრძოლის გზაზე"

/მღვდელი დანიელ სისოევი/

[marine]

"რაც უფრო ადრე მოვიშორებთ ცოდვებს აღსარებითა და სინანულით, მით უფრო მალე გავთავისუფლდებით ცოდვებისაგან"

[marine]

"თუ მძიმე ცოდვაში ჩავცვივდებით და ამ ცოდვას აღსარების დროს ვაღიარებთ, ის შემდეგ არც უნდა გავიხსენოთ. მსუბუქი ცოდვები გამუდმებით უნდა გვახსოვდეს, რათა თავიდანვე ამოიძირკვოს პატივმოყვარეობა და ამპარტავნება"

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

"ნებისმიერი საკვების ათვისებას შესაბამისი უნარი ესაჭიროება. ასე, მაგალითად, ადმიანს შეუძლია მოსტნეულის, ცილოვანი და ზოგიერთი სხვა სახის საკვების მონელება, მაგრამ მინერალებისადმი მას ასეთი უნარი არ გააჩნია. ძლიერი შიმშილის შემთხვევაში, ადამიანს შეუძლია, მცირე ზომის თიხის ნაჭერი შეჭამოს, მაგრამ, მიუხედავად იმისა, რომ თუნდაც ცოტა ხნით მასში შიმშილის გრძნობა განელდება, ეს მას შიმშილით სიკვდილისგან ვერ გადაარჩენს, რადგან ამ ნივთიერებას ადამიანის ორგანიზმი ვერ შეითვისებს. ანალოგიურად, ქრისტეს სისხლის და ხორცის სულიერად შეთვისებას ვერ შევძლებდით, თუ ის, რასაც ზიარებაში ვიღებთ, სულიწმიდის მიერ არ გარდაისახებოდა"

/დეკ. ოლეგ დავიდენკოვი/

[marine]

"ზიარების შემდეგ წმინდა ნიკოდიმოსზე [მთაწმინდელი] არამიწიერი სიმშვიდე გარდამოვიდა. გულზე ხელები დაიკრიფა და შეწუხებულ მონაზვნებს უთხრა: "მე ჩემში ქრისტე მივიღე მშვიდად როგორ არ უნდა ვიყო!"

[marine]

"გაგიზიარებ ღვთისმოყვარე ადამიანისგან მოსმენილს: "არცთუ წესიერად ვცხოვრობდი, - თქვა მან, - მაგრამ ღმერთმა შემიწყალა და სინანულის სული მიბოძა. ეს მოხდა მარხვაში. ყველანაირად ვცდილობდი, მიმეღო გამოსასწორებლად მტკიცე გადაწყვეტილება; აღსარების წინ განსაკუთრებულად ხანგრძლივად ვილოცე ღვთისმშობლის ხატთან, გამოვითხოვე მისგან იმგვარი გადაწყვეტილება: აღსარებისას ყოველივე გულახდილად ვაღიარე. მოძღვარმა არაფერი მითხრა, მაგრამ შენდობის ლოცვისას გულში თითქოს ტკბილი ნაპერწკალი ჩაიძირა. ისეთი შეგრძნება დამეუფლა, თითქოს რაღაც გემრიელი შევჭამე. ის ნაპერწკალი გულში დარჩა, თითქოს ვიღაცის ხელს ვგრძნობდი გულზე. იმ დროიდან მოყოლებული სულ ვლოცულობდი და გულისყური იმ ადგილისკენ მქონდა, სადაც იმ ხელს ვგრძნობდი და ვცდილობდი, რომ ამ შეგრძნებას არ დავეტოვებინე და ღმერთიც მეწეოდა. იესუს ლოცვის შესახებ არ მსმენოდა. და, როდესაც შევიტყვე, მივხვდი, რომ ჩემში არსებული იყო ის, რასაც ამ ლოცვით მოიპოვებენ". ეს მონათხრობი იმიტომ გიამბე, რომ ჩასწვდე, თუ რა არის ლოცვითი ღვაწლით მოსახვეჭი და რის მიხედვით უნდა მივხვდეთ, რომ მოვიპოვეთ ის".

/ღირსი ნიკოდიმოს მთაწმინდელი/

[marine]

"ბევრისგან გაიგონებ: ნეტავი მეხილა სახე ქრისტესი, მისი გარეგნობა, ჩაცმულობა... აი, შენ ხედავ მას, როცა ეხები წმინდა საიდუმლოს და ჭამ მას. შენ გსურს მისი სამოსელის დანახვა, ის კი გაძლევს საშუალებას შეხებისა და მისი საზრდელად მიღებისა"

[marine]

"ვის შეუძლია აღწეროს ღვთიური ზიარებისგან მიღებული სიხარული?"

[marine]

"როდესაც შიშით და ძრწოლით ვემზადებით ქრისტეს საიდუმლოებებთან საზიარებლად, მაშინ მეტად გვმართებს სიფხიზლე და გონების დაცვა მკაცრი ყურადღებით, მაშინ ეს საღვთო ცეცხლი, ანუ უფალ იესო ქრისტეს სისხლი და ხორცი მოსპობს ჩვენს ცოდვებს, დიდსა თუ პატარა ვნებათაღელვებს, მაშინ გონება რჩება თავისუფალი და წყნარი მზაკვარი აზრებისაგან. თუკი ამის შემდეგ გულის კართან დგომით დაიცავ შენს გონებას მაშინ, როდესაც ისევ მოინდომებ შენს წმინდა საიდუმლოებებთან ზიარებას, საღვთო ხორცი უფრო და უფრო განანათლებს გონებას და გაბრწყინდება"

/ისიხი, იერუსალიმელი პრესვიტერი/

[marine]

"საღვთო ზიარების შემდეგ სულიერი ცხოვრება კიდევ უფრო ძლიერდება"

[marine]

"ზიარების შემდეგ, ტაძრიდან სიმშვიდით აღსავსე გამოდიხარ და ქრისტე, როგორც ნათელი ისე ბრწყინავს შენი გულიდან და ეს ნათელი შენს გარემოცვაში ყველაფერს ეფინება. ამ დროს შენს გულში ქრისტეს ატარებ და ღმერშემოსილი ხდები"

[marine]

"თუმცა იესუს ლოცვას ყოველთვის უნდა ვამბობდეთ, მისდამი განსაკუთრებული გულმოდგინება მაშინ გვმართებს, როცა ქრისტეს წმინდა საიდუმლოებასთან საზიარებლად ვემზადებით"

[marine]

"წმინდა მამები გვიკრძალავენ ყველა წვრილმანის ჩამოთვლას ცოდვების აღიარების დროს. ცოდვები ზოგადად უნდა ვაღიაროთ, რათა მათი დაწვრილებითი განხილვით ცდუნებაში არ ჩავაგდოთ საკუთარი თავი და სულიერი მოძღვარი"

[marine]

"აღსარება - ეკლესიის მოთხოვნაა, რათა დაეხმაროს ადამიანს სულიერი ჭრილობების გაცხადებაში, რომლებსაც ის მალავს მოჩვენებითი სიჯანსაღით"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მორჩილი ბერთან აღსარებაზე დადიოდა. მისგან დაბრუნებული მორჩილი სულ სხვაგვარად გამოიყურებოდა.

მისი გადაწმენდილი თვალებით, ნათელი სახით და ბედნიერი გამომეტყველებით, ყველა გაკვირვებული რჩებოდა. მორჩილს დახმარებას სთხოვენ ის კი ამბობს: "მაკურთხეთ!" რაღაცას შეახსენებენ, ის კი თავს მდაბლად უკრავს და ეუბნება: "მომიტევეთ!"

მისი შემხედვარე ბერები გახარებულები იყვნენ. გავიდა ხანი და მორჩილს ცვლიებებები შენიშნეს: შუბლის ქვემოდან პირქუში გამოხედვა, სახე მოღუშული, შეჭმუხნული.

დახმარებას სთხოვენ, ის კი პასუხობს: "არ მცალია!" შენიშვნას მისცემენ ის კი ზურგს აქცევს სიტყვებით: "თქვენი საქმე არ არის!" - "რა მოხდა?" - ეკითხებიან ბერები, - რაიმე შეგემთხვა? გვითხარი და დაგეხმარებით..." - "არაფერი მომხდარა..." - ბუტბუტებს მორჩილი. ერთმა გამოცდილმა ბერმა კი შენიშნა: "მამებო, თავს ნუ იტკიებთ! განა არ იცით, ვინც აღსარებაზე არ დადის, მას ავსული დაატარებსო!"

[marine]

"ევქარისტია იყო, არის და მარად იქნება მაჯისცემა ქრისტიანული ცხოვრებისა"

/მამა ზურაბ მჭედლიშვილი/

[marine]

"ევქარისტია მთელი ეკლესიის დღესასწაულია, ან, უფრო ზუსტად, თვითონაა მთელი ეკლესია, როგორც ზეიმი, როგორც ქრისტეს სიახლოვის სიხარული, როგორც წინასწარი შეგრძნება საღვთო სასუფეველში მარადიული ნეტარებისა. ყოველთვის, როცა ეკლესია აღასრულებს ევქარისტიას, ის ზეცად - თავის ჭეშმარიტ სამშობლობში ბრუნდება. იგი ადის იქ, სადაც ამაღლდა ქრისტე, რათა ჩვენ ვსვათ და ვჭამოთ მის ტაბლასთან მის სასუფეველში".

[marine]

"ზიარებაზე რომ მიდიხარ, სუფთად უნდა მიხვიდე, დაბანილი. მარტო სულიერად კი არა, ხორციელადაც სუფთა უნდა იყო"

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

"გაბრიელ ბერმა [აღმსარებელმა და სალოსმა] თქვა: "რაც გინდა დიდი ცოდვილი მოვიდეს პირველად აღსარებაზე, მღვდელს არა აქვს უფლება, არ აზიაროს და არ მიიღოს ახალმოქცეული, მხოლოდ ამის შემდეგ უნდა დასაჯოს". და გამაგებინა, რომ ახალმოქცეულს ზიარებაზე არ მიიღებს მხოლოდ წმინდანი, რომელმაც იცის, თუ რამდენი უნდა იცოცხლოს მონანულმა და თან ისიც იცის, რომ არ დაბრკოლდება და ეკლესიიდან არ წავა"

/მონაზონი პარასკევა/