შევიდე სახლსა შენსა... პარამეტრები

[Irine]

ტაძარში შესვლისას

უპირველეს ყოვლისა, ტაძარში ყოფნისას უკიდურესი მოკრძალება გვმართებს. ეკლესიაში შესვლისას ნუ წარმოიდგენთ, რომ ეს უფალს „სჭირდება“. პირიქით, ეს თქვენთვისაა საჭირო. თქვენთვისაა დიდი ბედნიერება, რომ ღმერთმა ჩაგაგონათ, მისთვის მიგემართათ და მის საბრძანებელში შესვლის შესაძლებლობა მოგანიჭათ.

სახლი ღმრთისა არის „სახლ სალოცველ“ და ამიტომ მასში შესვლისას ნუ დაივიწყებთ, რომ იქ ღმერთთან სასაუბროდ, მასთან დასაკავშირებლად შედიხართ - იმისთვის, რომ მისგან ცოდვათა მიტევება, სულის ცხონება და ამისთვის აუცილებელი - სულიწმიდის მადლი გამოითხოვოთ. ეკლესიაში შესვლისას უნდა გამოვისახოთ პირჯვარი და ვთქვათ: „შევიდე სახლსა შენსა, თაყვანი ვსცე ტაძარსა წმიდასა შენსა შიშითა შენითა“.

ტაძრის შუა ნაწილში დგას ანალოღია, რომელზეც დასვენებულია აღდგომის, ტაძრის, ან რომელიმე დღესასწაულის ხატი. ეკლესიაში შესვლისას პირველად ვემთხვევით მას. შემდეგ კი, თუ მოძრაობით ხელს არ შევუშლით მლოცველებს, მივდივართ სხვა ხატებთან.

ხატებთან სანთლის დანთებით, პირჯვრის გამოსახვითა და მათ წინაშე მეტანიის შესრულებით, გამოვხატავთ პატივისცემასა და სიყვარულს სიწმინდეთა მიმართ.

ტაძარში დანთებული სანთელი, ეს პირველ რიგში ღმერთისთვის შეწირული მსხვერპლია. მსხვერპლი არის ის, რასაც ადამიანი თავისი პირადი ქონებიდან გაიღებს და სამაგიეროდ არანაირ მატერიალურ ანაზღაურებას არ ელის. მსხვერპლი - ეს არის საჩუქარი, რომელსაც სიყვარულის ნიშნად ვუძღვნით მას, ვის მიმართაც ამ გრძნობას განვიცდით. მსხვერპლს უფალი მაშინ შეიწირავს ჩვენგან, როდესაც მას სუფთა გულით მივუძღვნით. მნიშვნელობა არა აქვს, რა მატერიალური ფასეულობისაა ეს მსხვერპლი. მამას ხომ დაბადების დღეზე შვილის მიერ ნაჩუქარი, მისი ხელით შესრულებული ნახატი იმდენადვე გაახარებს (თუ უფრო მეტად არა), როგორც მის მიერვე დედის მიცემული ფულით ნაყიდი ძვირფასი ნივთი.

ზოგიერთი იმასაც ცდილობს, რომ უფალთან „კომერციული ურთიერთობა“ დაამყაროს. მაგ: „ღმერთო, ეს თხოვნა შემისრულე და ეკლესიაში ყველაზე დიდ სანთელს დაგინთებ“. ღმერთს დიდი და პატარა სანთლები კი არ უნდა შენგან, არამედ მოყვარული გულის დანახვა სურს.

პირჯვრის გადაწერისას ჩვენ ვაჩვენებთ, რომ ვართ ქრისტიანები და გვაქვს ღვთის დახმარების სასოება. გარდა ამისა, პირჯვრის გადაწერა გვიცავს ყველა უბედურებისაგან.

მეტანია ბერძნული სიტყვაა და სინანულს ნიშნავს. მას აღვასრულებთ ღმრთის წინაშე ჩვენი ცოდვებისა და უღირსების შეცნობის ნიშნად და სინანულსა და მორჩილებას გამოვხატავთ. მცირე მეტანიის აღსრულებისას პირჯვარს ვიწერთ და ქედს ვიხრით, ხოლო დიდი მეტანია სრულდება მუხლმოდრეკით, როდესაც თავითა და ხელებით მიწას ვეხებით.

ლოცვა შეგიძლიათ, როგორც ძველქართულად - ასევე თანამედროვე ქართულით. როდესაც კანონიკური ლოცვანის ტექსტებს შეეჩვევით, თანდათან თვითონვე გამოიყენებთ საეკლესიო ქართულ სიტყვებს და გამოთქმებს, რადგან იგრძნობთ, რომ საეკლესიო ენა თავისი ხატოვნებით, აზრის გამოხატვის სიზუსტითა და მხატვრული გამომსახველობით გაცილებით მოსახერხებელია უფალთან სასაუბროდ, ვიდრე ჩვენი სალაპარაკო, გამარტივებული და დამახინჯებული ენა.

ტაძარში ღვთისმსახურების დაწყებამდე უნდა მივიდეთ, რათა მოსახსენებლის შეგზავნა, სანთლების დანთება და ხატების წინაშე ლოცვა მოვასწროთ, შედეგ გავჩერდებით რომელიმე ადგილას - მამაკაცები მარჯვნივ, ქალები - მარცხნივ - პირით საკურთხევლისაკენ და მსახურების განმავლობაში ჩვენს ადგილს არ მივატოვებთ.

თუ უძლურებაში ხართ, ანდა - ხანშიშესული, შეგიძლიათ მსახურებისას იჯდეთ (ამისთვის ტაძრის დასავლეთ მხარეს არის სკამები) და მხოლოდ განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი ლოცვებისას წამოდგეთ.

ღმრთისმსახურებისას ეცადეთ ყურადღებით ისმინოთ კითხვა და გალობა, რადგან საეკლესიო ტექსტების შინაარსი ღრმააზროვანია, მათში ღმრთისადმი დიდი სინანულია გამოხატული, მოთხრობილია წმიდანებზე და ღმრთის მიერ ქმნილებისადმი გარდამოვლენილი დიდი წყალობის შესახებ. შეეცადეთ, მსახურება იმდენად სმენით კი არა, უმეტესად - გახსნილი გულით მიიღოთ, ტაძრის კეთილისმყოფელი ატმოსფერო შეიწყნარეთ. ქვეყნიურ პრობლემებს განერიდეთ და ისაუბრეთ ღმერთთან.

მხოლოდ ჩვენზე, ჩვენი რწმენის სიღრმეზეა დამოკიდებული - გულის სიმშვიდესა და მადლმოსილ შემწეობას მივიღებთ, თუ მწუხარენი და უნუგეშონი დავრჩებით.

ღმერთთან თვალთმაქცობა შეუძლებელია, მას ვერ მოვატყუებთ; „ნეტარ იყვნენ წმიდანი გულითა, რამეთუ მათ ღმერთი იხილონ“ (მათე 5,8). მხოლოდ წმიდა გულიდან ამომავალ სიტყვებს ისმენს უფალი და სულიწმინდის მადლით აღავსებს მას.

ჩვენ საკმარისი ძალა გვაქვს საიმისოდ, რომ გულის განწმენდა მოვინდომოთ, რომ საკუთარი თავი ვაიძულოთ, უზაკველად მივმართოთ უფალს, რომელმაც იმისთვის, რომ მარადიული სიკვდილისაგან გამოვესყიდეთ, საკუთარი თავი სატანჯველად გაცოფებულ ბრბოს ნებით გადასცა. რომელმაც უდიდესი დამცირება და საშინელი სიკვდილი დაითმინა, რათა ჩვენთვის მარადიული სიცოცხლე მოენიჭებინა.

და ამიტომ ჩვენი ვალია, საკუთარი თავი ვაიძულოთ და კეთილი საქმეები აღვასრულოთ, ლოცვის ღვაწლი ვიტვირთოთ, შემბილწველ ვნებათაგან განვიწმინდოთ გულები, შეწევნისა და მფარველობისათვის დედა ეკლესიას მივმართოთ, ყველა იმ მადლმოსილი საშუალებით განვიმტკიცოთ სულები, რომელთაც ტაძარში უხვად ვიპოვით.

იმისთვის, რომ ტაძარი თქვენს მეორე და უმთავრეს სახლად იქცეს, იმისათვის, რომ იგრძნოთ, რომ იგი „თქვენია“, იმისთვის, რომ შეძლებისდაგვარად სრულად მიიღოთ მადლი სულისა წმიდისა, უნდა აიროთ ტაძარში და უნდა იმყოფებოდეთ მასში, საკუთარ სულს ღმერთთან კავშირი უნდა ასწავლოთ და მაშინ ზეციური მამა და მასწავლებელი, როდესაც თქვენს გულმოდგინებას დაინახავს, განგსწავლით, რომ ხელი მაგრამ ჩასჭიდოთ და ცხონების გზაზე დაგაყენებთ.

მოამზადა თინათინ გოგიჩაიშვილმა
„ანბანი მართლმადიდებლობისა“, თბილისი, 2002 წ.

[marine]

"ეკლესია არის უკვდავი"

[marine]

"იცით რა არის ეკლესიური ცხოვრება?

უპირველეს ყოვლისა, იგი საკუთარ თავთან გამკლავების ხელოვნებაა!"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

„დედამიწაზე უამრავი ადამიანი ცხოვრობს, უფალმა კი შენ გამოგარჩია, ათას საცდურს გამოგარიდა და ეკლესიამდე მოგიყვანა.

ეს შესაძლებლობა ხელიდან არ უნდა გაუშვა.

ეკლესია გვაფრთხილებს, რათა სულიერი სვლა დავიწყოთ, ერთგულების, ერთსულოვნებისა და თავდადების გრძნობა განვავითაროთ - ლოცვით, მარხვით, მორჩილებით... ამ ყველაფერმა კი უფალთან მიგვიყვანოს“.

/დეკ. პეტრე გიორგაძე/

[marine]

"ეკლესიას უწოდებენ კათოლიკეს, რაც ნიშნავს საყოველთაოს. ასე იმიტომ ეწოდება, რომ მას ეკუთვნიან ყოველი ადგილის, დროისა და ხალხის მორწმუნეები".

/დეკ. გიორგი ყიფშიძე/

[marine]

ტაძარში "ღმერთთან სასაუბროდ, მასთან დასაკავშირებლად შევდივართ".

[marine]

"ამქვეყნიურ ეკლესიას მებრძოლი ეკლესია ეწოდება, ზეციურს კი - მოზეიმე".

/ილია II/

"წმინდა ამბროსი მიუთითებს:

"ვინც ტაძარში წირვა-ლოცვის დროს საუბრობს, შემდეგ მას მწუხარებები ეძლევა ღვთისგანო".


"ტაძარი - ეს არის ღვთისმეტყველება".

[marine]

"წმინდა გრიგოლ მცირე ერთ თავის ნაშრომში წერს:

"საკურთხევლიდან, როგორც სამოთხიდან გამოედინება ოთხი მდინარე და ეს არის ოთხი სახარება".

[marine]

"სულიერი განადგურება შეუძლებელია ქრისტიანების, რადგანაც ჩვენ გვაქვს განცდა დაუსრულებელი სიცოცხლის ანუ მარადიულობის.

უამრავი მხედართმთავარი, იმპერატორი, ქალაქმთავარი დაეცა და განადგურდა ეკლესიის წინააღმდეგ ბრძოლის დროს, მაგრამ ეკლესია გადარჩა და თავის არსებობას აგრძელებს.

ნუ შეგეშინდებათ ქრისტიანებო, თუ ეკლესიის წიაღში რაიმე უსამართლობას ან უზნეობას იხილავთ, ეს იმიტომ ჩანს ასე ნათლად, რომ თეთრ წმინდა მიტკალზე წითელი ლაქა რომ დავაწვეთოთ, ის ნათლად შესამჩნევი ხდება, ვიდრე სიწმინდე და სითეთრე მიტკლისა.

ასევეა ეკლესიაშიც, ვინც უზნეოდ ცხოვრობს , როგორც მუწუკი, ისე ამჩნევია ჩვენს ეკლესიას, მაგრამ მუწუკის დასასრული მისი განკურნებაა ან სხეულიდან მოცილება.

არ განიკითხოთ, ეკლესიის ბრალი ეს არ არის, რადგანაც ეკლესია წმინდაა თავისი ბუნებით".

/დეკ. შიო პაიჭაძე/

[marine]

"ეკლესიის არსს მხოლოდ ის მიხვდება და იგრძნობს, ვინც ეკლესიურად ცხოვრობს.

გარეშე მაყურებელი კი მხოლოდ მის ზედაპირულ მხარეს ხედავს;

სული, ძალა და დიდება ეკლესიისა მისთვის უხილავი და შეუცნობელი რჩება, რადგან თვითონაც უსულოდ ცხოვრობს".

/ილია II/

[marine]

"მართლმადიდებელი ეკლესიაა ის უდიდესი ბასტიონი, რომელსაც ბოროტი სული ვერ გადალახავს და ვერ სძლევს".

/დეკ. დავით ისაკაძე/

[marine]

"გიყვარდეს ღვთის სახლი, მაგრამ საკუთარ თავშიც ააშენე ღვთის ტაძარი. ლოცვის სახლიდან მოიტანე ლოცვის სული და მისით, შენს სახლშიც განაბწყინვე შენი პატარა საიდუმლო ტაძარი".

წმინდა მამები ამბობენ: "შეიძლება ადამიანმა სახლი შეიტანო ტაძარში ან კიდევ პირიქითაც მოხდეს და ტაძარი შეაბრძანო სახლშიო".

[marine]

"უფალი ცხოვრობს ეკლესიაში"

[vaso92]

marine
უფალი ყველა მორწმუნე ადამიანის გულში ცხოვრობს.

[marine]

"ქრისტიანი რომ დადის, დადის ტაძარი"

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"...სადაც განუწყვეტლივ, დღისითა და ღამით, თვალი და გულია ღვთისა, სადაც ღმერთი, მზეზე უთვალავჯერ ნათელი თვალებით უმზერს მლოცველთ და არამლოცველთ. გულმოდგინეთ - სიმშვიდითა და ცოდვების მიტევებით აჯილდოებს, უზრუნველთ - თავისი მადლის წართმევით სჯის..."

[marine]

"ეკლესია სიყვარულის ადგილია"

/დეკ. ელიზბარ სოფრომაძე/

[marine]

"ღმერთს რწმენით ყველაფერი საუკეთესო უნდა მიართვათ. მხოლოდ თაფლის სანთლები აანთეთ და თუ არაა ტაძარში, სანთლის ფული ისე შესწირეთ და თქვენი სანთლები დაანთეთ, ფული კი აუცილებლად შესწირეთ ეკლესიას, რადგან ამით არსებობს იგი".

/წმ. გაბრიელ ბერი/

[marine]

“ერთხელ ვკითხეთ [წმ. გაბრიელს]: - აი, რუსები როგორი მოწესრიებულები არიან ტაძარში-თქო. - სამაგიეროდ ჩვენ დიდი სიყვარული გვაქვსო, - გვიპასუხა“

[marine]

"умный человек приходит в Церковь, чтобы изменить себя, а глупый - чтобы изменить Церковь."

[marine]

"ტაძარში ღვთისმოშიშებით უნდა იდგე, რათა ცოდვების შემცირების ნაცვლად არ გაიმრავლო ისინი"

/წმ. იოსებ ათონელი/