 შიშები (ფობიები), მეცნიერ-რელიგიური ახსნის მცდელობა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| qetevano |
 Mar 14 2013, 09:55 PM
პოსტი
#261
|
 ბრრრრრ  ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,683 რეგისტრ.: 27-September 12 მდებარ.: ევრივეა წევრი № 12,646  |
მე მაქვს გველის შიში. რამდენიმე წლის წინ სახლში მარტო ვიყავი, უკვე გავდიოდი თან გარეთ და მაშინ ვნახე, მაგიდის ქვეშ იყო. აი მაშინ უნდა გენახეთ... მთელი მეზობლების ბრიგადა გამოვიძახე, თან იმ გველს ვყარაულობდი სხვაგან არ შემზვრალიყო თორე მერე რაღა იპოვიდა იმას. იმ მომენტში არ მეშინოდა მაგრამ რომ მოკლეს მერე დამეწყო, იმდენი ვიტირე
 ეხლა მეცინება მაგრამ მაგდაგვარ რამის დანბახვაზე სულ ის მახსენდება და იგივე გრძნობა მეუფლება.-------------------- ბეტმენი ხელს არ აწერს!
|
   |
 
|
| ნუცი55 |
Jan 6 2015, 01:29 PM
პოსტი
#262
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 1 რეგისტრ.: 6-January 15 წევრი № 13,968 |
კლაუსტროფობია საშინელაბაა დამეთანხმებიან ის ადამიანები ვისაც გამოცდილი აქვთ ან დღემდე აწუხებთ. საშინელებაა. მაგრამ არსებობს ჩემში ერთი მეტად უფრო საშინელება ჩემთვის, მარტო მგზავრობის შიში მაქვს. თუ უცხო ქალაქში ვარ და ჩემს გვერდით ვერ ვხედავ ჩემს ახლობელს ვინმეს, ესევე მეწყება გულის აჩქარება, გაბუჟება, ჰაერის უკმარისობა. ეს ყველაფერი მე თვითონ მომყავს ოღონდ ამას ვგრძნობ. როცა მარტო ვრჩები ფიქრებს მივყავარ? ეხლა რომ ცუდათ გავხდე გბერდით არავინ მყავს. იმას არ ვფიქრობ იმ მომენტში ჯანმრთელი ადამიანი რატომ უნდა გავხსე ცუდათ. მაგრამ ასეთი ფიქრებით მერე ცუდათ ვხდები. ზოგისთვის სასაცილოც შეიძლება იყოს მაგრამ ჩემთვის ეს საშინელებაა.
 იქნებ ვინმემ რამე მითხრათ არ ვიცი ;( მაგრამ ძალიან გამიხარდება თუ ერთი სიტყვით მაინც მირჩევთ რამეს. ;( არ მინდა ამ ასაკში ასეთი რაგაცეები მჭირდეს. თავს ხელში ვიყვან მაგრამ რამოდენიმე წუთის მერე ისევ ისე მემართება, და მერე ისტერიკული ტირილი მეწყება. რატომ მემართება ასე რა დავაშავე. მთელი ცხოვრება ასე ვერ ვიცხოვრებ და ა.შ. ;(კლაუსტროფობია საშინელაბაა დამეთანხმებიან ის ადამიანები ვისაც გამოცდილი აქვთ ან დღემდე აწუხებთ. საშინელებაა. მაგრამ არსებობს ჩემში ერთი მეტად უფრო საშინელება ჩემთვის, მარტო მგზავრობის შიში მაქვს. თუ უცხო ქალაქში ვარ და ჩემს გვერდით ვერ ვხედავ ჩემს ახლობელს ვინმეს, ესევე მეწყება გულის აჩქარება, გაბუჟება, ჰაერის უკმარისობა. ეს ყველაფერი მე თვითონ მომყავს ოღონდ ამას ვგრძნობ. როცა მარტო ვრჩები ფიქრებს მივყავარ? ეხლა რომ ცუდათ გავხდე გბერდით არავინ მყავს. იმას არ ვფიქრობ იმ მომენტში ჯანმრთელი ადამიანი რატომ უნდა გავხსე ცუდათ. მაგრამ ასეთი ფიქრებით მერე ცუდათ ვხდები. ზოგისთვის სასაცილოც შეიძლება იყოს მაგრამ ჩემთვის ეს საშინელებაა. იქნებ ვინმემ რამე მითხრათ არ ვიცი ;( მაგრამ ძალიან გამიხარდება თუ ერთი სიტყვით მაინც მირჩევთ რამეს. ;( არ მინდა ამ ასაკში ასეთი რაგაცეები მჭირდეს. თავს ხელში ვიყვან მაგრამ რამოდენიმე წუთის მერე ისევ ისე მემართება, და მერე ისტერიკული ტირილი მეწყება. რატომ მემართება ასე რა დავაშავე. მთელი ცხოვრება ასე ვერ ვიცხოვრებ და ა.შ. ;( |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 10th November 2024 - 10:04 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge