ღვთისმეტყველება ზნეობის შესახებ, ძიებანი, წყაროები... პარამეტრები

[KAIROS]

ამ საგანს ჩვენთან "ზნეობრივ ღვთისმეტყველებას " უწოდებენ, რუსულის (ნრანსტვენოე ბოგოსლოვიე) და ლათინურის გავლენით ( თეოლოჯია მორალე), ქართულად კი სწორედ ჩემი აზრით უფრო ეს ჟღერს "ღვთისმეტყველება ზნეობის შესახებ" ვიდრე "ზნეობრივი ღვთისმეტყველება" , ტერმინოლოგიაზე აქ არ შევჩერდებით, არამედ შევეცდებით ვისაუბროთ ამ საგანზე და შესაბამისად განვიხილოთ იგი თქვენი დახმარებით და საჭირო ლიტერატურის მოშველიებით!



... რატომაა ცოდვა ცოდვა, რამდენადაც ბანალური არ უნდა იყოს პასუხი, ასეთია იმიტომ რომ ცოდვა ხორციელი "ავნებს ხორცსა, მერე სულსა" ან პირიქით, ან საერთოდ მხოლოდ "ავნებს სულსა" არის საკმარისი არგუმენტი იმისათვოს, რომ ცოდვას ადამიანის მკვლელი დავარქვათ , მისი სულის წარწყმედელი, რადგან სულის ნეტარება და ტანჯვა, სწორედ მის მდგომარეობაზეა დამოკიდებული, ღმერთთან ყოფნა ნიშნავს მისი მცნებებით ცხოვრებას, მასთან არ ყოფნა კი მისი მცნებების გარდასვლას, შესაბამისად ყველაფერი ის რაც მცნებების დარღვევისაკენ გვიბიძგებს არის ცოდვა და ეს ცოდვა ღმერთს გვაშორებს, ეს დაშორება კი სულის დაბნელებას ანუ ტანჯვას იწვევს, ანუ მოდი დავაკსვნათ ზემდეტი სიამოვნება არის ცოდვის ერთერთი სახეობა ( როგორც ამპარტავნება, მკვლელობა, ქურდობა), და როგორც ყველა სხვა ცოდვა ადამიანის სულს ავნებს, ნელნელა წამლავს მას, ნელნელა აუხეშებს და აშორებს როგორც ღმერთს ისე იმ უმაღლესს იდეალებს, რასაც ზნეობა ქვია...

იხარეთ თქვენ და ღმერთმა დალოცოს სრულიად საქართველო!

კაიროსი!

[XAFRAN]

და როგორც ყველა სხვა ცოდვა ადამიანის სულს ავნებს, ნელნელა წამლავს მას, ნელნელა აუხეშებს და აშორებს როგორც ღმერთს ისე იმ უმაღლესს იდეალებს, რასაც ზნეობა ქვია.

სიმართლე გითხრა ამას ვერ დავეთანხმები.

თუნდაც ზომაზე მეტ სიამოვნებას ვერ შეუძლია ავნოს ადამიანის სულიერ სიმაღლეს ან ზნეობას, რადგან ეს ორი სრულებით სხვადასხვა რამაა. მე ასე ვფიქრობ>>>>
თუმცა ვინც მინდობილია უფალს, იგი უფლის თხოვნას უნდა ასრულებდეს, რადგან უფალმა უკეთ იცის რა არის ჩვენთვის უკეთესი. ამისტომ დღეს უფლის მოწოდების გამო იკავებენ თავს რაღაც რაღაცეებისგან და არა იმის გამო რო ესმით რა ზიანი მოაქვს თავისთავად ზომაზე მეტ ამქვეყნიურ სიამოვნებებს. ( თორე ცოდვათ რომ ითვლება ზომაზე მეტი სიამოვნება "რატომღაც" ეგ ყველამ იცის)

[KAIROS]

ჩემო კარგებო,

დღეს საქართველოს მძიმე დღე ქონდა, მეც, აქაც დავჭამეთ ერთმანეთი, ამიტომ ცოტა ხანი მაცალეთ, გონს მოვეგები და ამ თემას აუცილებლად ჩავუღრმავდებით!

ღმერთმა იხსნას საქართველო!

კაიროსი!

ზომაზე მეტ სიამოვნებას

მაინც უნდა გიპასუხო, არ შემიძლია დღეს, მაგრამ ვერ მოვითმინე, ცოტა უშინაარსოდ თუ გამომივიდა და დაუწყობლად მიშას დააბრალეთ

ჰმ, საინტერესოა, რატომ ვერ გავიგეთ, რაა ეს უზომოობა, საერთოდ უზომო ,რომ ყოველთვის მავნეა, ეს საერთო მიღებული ჭეშმარიტებაა,
სიამოვნება, როგორც დაგიწერე, თავად არაა ცოდვა, შესაბამისად იგი არ ვნებს სულს, მაგრამ როცა უზომოობაზე გვაქვს საუბარი, უნდა გავითვალისწინოთ, ის რომ გადამეტებულ სიამოვნებისას, უკვე ვცდებით ზომიერებას და ცოდვილ ტკბობაში გადავდივართ, კერძოდ მაგალითად ბუნებრივ სიამოვნებას გვანიჭებს ხაჭაპურის ჭამა ( ნამ, ნამ), მაგრამ გადამეტებული ტკბობა კი გემოთმოყვარეობა და მუცელღმერთობაა, გადამეტებულ ღვინის სიამოვნებას მემთვრალეობა ქვია, სექსუალურს მემრუშეობა, ძილს მცონარება და ა.შ. გადამეტებული იქამდის არსიამოვნებაც ანუ გლოვაც არ შეიძლება, გადამეტებული ყველაფერი მავნეა, იქამდის ლოცვაც და მარხვაც კი, როცა ისინი ბუნებრივი კალაპოტიდან ამოვარდნილი არიან!

[k@the]

კერძოდ მაგალითად ბუნებრივ სიამოვნებას გვანიჭებს ხაჭაპურის ჭამა ( ნამ, ნამ), მაგრამ გადამეტებული ტკბობა კი გემოთმოყვარეობა და მუცელღმერთობაა, გადამეტებულ ღვინის სიამოვნებას მემთვრალეობა ქვია, სექსუალურს მემრუშეობა, ძილს მცონარება და ა.შ. გადამეტებული იქამდის არსიამოვნებაც ანუ გლოვაც არ შეიძლება, გადამეტებული ყველაფერი მავნეა, იქამდის ლოცვაც და მარხვაც კი, როცა ისინი ბუნებრივი კალაპოტიდან ამოვარდნილი არიან!

ვერ მოვითმინე მეც, კითხვა რომ არ დამესვა.

სადაა ეს ზღვარი? აი მაგალითი ისევ ხაჭაპურის.
ზიან სუფრასთან და მიირთმევენ ხაჭაპურს: A, B, G, D პიროვნებები.

A-მ მიირთვა დიდი სიამოვნებით ერთი ნაჭერი (ნამ, ნამ ©KAIROS) და მეტი არ სურდა უბრალოდ.
B-მ მიირთვა ერთი ნაჭერი, თვალი დარჩა მეორე ნაჭერზე, მაგრამ იფიქრა ცოდვაში არ ჩავრდეო და თავი შეიკავა.
G-მ არ იფიქრა ბევრი ცოდვაზე, ადგა და 7 ნაჭერი ხაჭაპური გემრიელად შესანსლა. დანაყრდა და შეირგო.
D-მ არ იფიქრა ცოდვაზე, ადგა და მანაც 7 ნაჭერი ხაჭაპური შესანსლა. მაგრამ მან ფიზიკურად სუსტმა, ვერ აიტანა ნაჭამი და არ(!) შეერგო.

მაინტერესებს, რომელი მათგანი ჩავარდა ცოდვაში?

პ.ს. პასუხის მიხედვით, მგონი კიდევ მექნება მერე კითხვა.

[Iona]

რატომ ითვლება ხორციელი სიამოვნებნი ცოდვათ, და რატო ვართ მოწოდებულნი გავითავისუფლოთ თავი "მავნე დამოკიდებულობებისაგან

რამდენადაც ჩემთვისაა ცნობილი სიამოვნება და ტკბობა იმდანად არის ცოდვა რამდენადაც ის ხელს უწყობს ვნებების აღძვრას.
გვინდა თუ არ გვინდა, ნებისმიერი სიამოვნება ასე თუი ისე ,რაღაც დოზით მაინც მაინც ვნებებს აღაგზნებს. რამეთუ დაცემულია ჩვენი ბუნება
და ახალს არ ვიტყვი რომ ადამიანს არ შეუძლია რომ სრულიად უცოდველად შეინახოს თავი
შეკითხვაზე თუ ვინ ცხონდება? მაცხოვარი პასუხობს კაცთაგან ეს შეუძლებელიაო!!!

წმინდანებიც კი ამბობოდნენ რომ ისინი უკანასკნელი ცოდვილები იყვნენ, და რა თქმა უნდა ისინი არ თვალთმაქცობდნენ და თავსა და სხვებს არ ატყუებდნენ. !!!
უბრალოდ ისინი ჩვეულებრივ ადამიანებზე მეტად გრძნობდნენ ადამიანდის დაცემულ ბუნებას.


ამიტომაც არის რომ ქრისტიანს აცხოვნებს რწმენა და არა საქმე.!!!
14. და ვითარცა-იგი მოსე აღამაღლა გუელი უდაბნოს, ეგრეთ ჯერ-არს ამაღლებაჲ ძისა კაცისაჲ. 15. რაჲთა ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა წარწყმდეს, არამედ აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ. 16. რამეთუ ესრეთ შეიყუარა ღმერთმან სოფელი ესე, ვითარმედ ძეცა თჳსი მხოლოდ-შობილი მოსცა მას, რაჲთა ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა წარწყმდეს, არამედ აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ

(ვისაც არ ახსოვს შევახსენებ, რომ ძველ აღთქმაში როდესაც ებრაელები იყვნენ უდაბნოში მათ დაატყდათ თავს განსაცდელი კეძოდ კი გველები კბენდნენ მათ, ---- მოსემ კი სპილენძის გველი აღამაღლა და ვინც რწმენით შეხედავდა მას ისინი გველის ნაკბენებისგან იკურნებოდნენ.
სპილენძის გველი კი არის სიმბოლო ეშმაკის ძალაუფლების შებოჭილობისა, და მართლაც მას შემდეგ რაც ქრისტემ სიკვდილითა სიკვდილი დათრგუნა და ჩვენ განვცხოველდით, ეშმაკმა დაკარგა თავისი ხელმწიფება ჩვენზე, ის უკვე თავის ნებაზე ვეღარ გვატარებს თუ ჩვენ თვითონ არ დავემორჩილეთ მის საცდურებს.)


XAFRAN გავეცი შენ კითხვას პასუხი?

პ.ს
აქვე დავუმატებ რომ ვინმეს შეიძლება გაუჩნდეს შეკითხვა აბა სიამოვნება თუ ცოდვაა ქრისტე რომ ღვინოს სვამდაო? - საქმე იმაშია რომ ქრისტეს არ ქონდა ცოდვით დაცემული ბუნება, ის იყო როგორც ადამი სანამ ვაშლს შეჭამდა (ვაშლი იყო თუ რა ხილიც იყო) ასე რომ მასში ვერანაირი ვნებები ვერ გაიღვიძებდნენ ღვინის სმით.

[XAFRAN]

საერთოდ უზომო ,რომ ყოველთვის მავნეა, ეს საერთო მიღებული ჭეშმარიტებაა.

აი ამაში ვერ შევთანხმდით

რატოა უზომოება - მავნე მე არ მესმის. ამაზე არ მაკმაყოფილებს ის პასუხი რო ცოდვაა და მაგიტოა მავნე; იმიტო არ მაკმაყოფილებს ეს პასუხი რო ვერ ვხედავ უზომოებას რა ზიანი მოაქვს და უზომოება რატოა ცოდვა.
არც ის პასუხი მაკმაყოფილებს,--- რო უფალმა ასე დაგვიდგინა და უნდა დავემორჩილოთო; არ მაკმაყოფილებს ასეთი პასუხიც რადგან შესრულება იმისა რაც არ გესმის---არ მომწონს.
შეიზლება ეს ჩიხია და ვერ გამოვერკვევი ესეთი აზრებით ---- თუ ასეა ესეც ვთქვათ

[KAIROS]

სადაა ეს ზღვარი? აი მაგალითი ისევ ხაჭაპურის.
ზიან სუფრასთან და მიირთმევენ ხაჭაპურს: A, B, G, D პიროვნებები.

A-მ მიირთვა დიდი სიამოვნებით ერთი ნაჭერი (ნამ, ნამ ©KAIROS) და მეტი არ სურდა უბრალოდ.
B-მ მიირთვა ერთი ნაჭერი, თვალი დარჩა მეორე ნაჭერზე, მაგრამ იფიქრა ცოდვაში არ ჩავრდეო და თავი შეიკავა.
C-მ არ იფიქრა ბევრი ცოდვაზე, ადგა და 7 ნაჭერი ხაჭაპური გემრიელად შესანსლა. დანაყრდა და შეირგო.
D-მ არ იფიქრა ცოდვაზე, ადგა და მანაც 7 ნაჭერი ხაჭაპური შესანსლა. მაგრამ მან ფიზიკურად სუსტმა, ვერ აიტანა ნაჭამი და არ(!) შეერგო.

მაინტერესებს, რომელი მათგანი ჩავარდა ცოდვაში?

აჰაჰა

მაგარია

მასე მათემატიკურად არ ითვლება ცოდვები, მაგრამ შევეცდები

1. აქ არაა საუბარი რა რაოდენობით მიღებული რაღაც ( აქ ხაჭაპური); არამედ იმაზე, როგორი გავლენა მოახდინა სულზე, თუ აქ საკვები მიღებულია, როგორც საკვები და სიამოვნებაც ბუნებრივია, ზომიერია და არ გადამეტებული, მაშინ არაფერია პრობლემა, მაგრამ თუ ტკბობაში გადაიზარდა, რაც ერთი ნაჭერით იშვიათად ხდება, თუმცა შესაძლებელია, ასე რომ ნაჭრებამდე ვერ დავალთ


2. ვსაუბრობთ ცოდვაზე, რომელიც იბადება სულში და შერგება მონელება ან არ შერგება არ მონელება არაფერ შუაშია, თუმცა ისიც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ზედმეტს ნორმალური ადამიანის სხეულიც ვერ იღებს, მაგრამ ეს სხვა თემაა, მაგრამ რადგან ადამიანი ერთობაა სულისა და სხეული, მაშინ სულში დაბადებული ცოდვის ფესვები ხშირად სხეულში უნდა ვეძებოთ, მარხვის იდეაც ამაშია, სხეულის დამორჩილებაც ამას გულისხმობს.

ე.ი. სიზედმეტეს რაოდენობა კი არა სულის ამტანიანობა ე.ი. ცოდვაში არ ჩავარდნის პოტენციალი განსაზღვრავს ანუ ჩვენ ვერ ვიტყვით დალიე 3 ჭიქა, რადგან ერთი შეიძლება სულ გაითიშოს, მეორეს კი 3 დოქიც არაფერს აკლებდეს, ამიტომ ჩვენ ვამბობთ არ დალიო ( არ ჭამო, არ გაერთო, არ იძინო ... და ა.შ.) ზედმეტი, ამ ზედმეტში კი სწორედ ის ზღვარი იგულისხმება, რომლის იქით უკვე ცოდვაა.

ახლა XAFRAN , რატომაა უზომოება ცოდვა, უზომოობა ცოდვა იმდენად რამდენადაც თავადაა ცოდვის ხელშემწყობი, რადგან სწოროდ უზომოდ ქცევის ( ჭამის, სმის, გართობის...) შემდეგ სულში იკარგება მთავარი კონცენტრაცია - ღვთისნიერ აზროვნება, შემოდის მიწიერი და ვნებიერი ტკბობა, რაც ცოდვაა და ახლა ამაზეც თუ მკითხავ რატომაა ცოდვაო, მაშინ მართლა ანი-ბანიდან უნდა დავიწყოთ

დავით, თემა საინტერესოა, მაშინ გთხოვ ასე გავაკეთოთ, შევქმნი ცალკე თემას და ეს კამათი იქ გადმოიტანე...

ღმერთმა იხსნას საქართველო!

კაიროსი!

[დათიკო]

Iona

ამიტომაც არის რომ ქრისტიანს აცხოვნებს რწმენა და არა საქმე.!!!

"ვითარცა ჴორცნი თჳნიერ სულისა მკუდარ არიან, ეგრეთვე სარწმუნოებაჲ თჳნიერ საქმეთასა მკუდარ არს". (იაკ. 2.26)

[KAIROS]

ამ თემაში ჩავუღრმავდებით ზნეობის, მორალის შესახებ ღვთისმეტყველებას, ესაა უზარმაზარი სამყარო, სადაც მამათა აზრი, უნდა გამტკიცდეს შესაბამისი წყაროების მოყვანით, და საკუთარი აზრები საკუთარ აზრებად უნდა იწოდოს, ისევე როგორც დასკვნები, დაგვჭირდება ლიტერატურა და ყველას ვთხოვ დაიწყოთ მოგროვება ყველანაირი ინფორმაციისა ამ თემაზე, 4 წელი ვსწავლობდი ამ საგანს და 2 წელი ვასწავლიდი, მაგრამ იმდენად დაბალია ჩვენთან ამ საგნის ცოდნაც და იმდენად ღარიბია პროფესიონალური ძიებანი ( ბატონი ლომოური მუშაობს ამ თემაზე), რომ ყველაფრის თავიდან დაწყება მოგვიწევს

[KAIROS]

შეეშალა აპატიე

მოკლედ გავხსენი ახალი თემა და იქ გადმოიტანეთ, და სხვა საკითხებზეც ვისაუბროთ

კაიროსი!

[XAFRAN]

რადგან სწოროდ უზომოდ ქცევის ( ჭამის, სმის, გართობის...) შემდეგ სულში იკარგება მთავარი კონცენტრაცია - ღვთისნიერ აზროვნება, შემოდის მიწიერი და ვნებიერი ტკბობა.

რატო აშორებს მიწიერი და ვნებიერი ტკბობა, ღვთისნიერიულ აზროვნებას. ანუ დავიწყოთ ანა ბანადან თუ არ შეწუხდებით.( არ მიიღება პასუხები : იმიტო აშორებს რო ცოდვაა; ან იმიტო აშორებს რო უფალმა დაგვიდგინა ასე)

[k@the]

ე.ი. სიზედმეტეს რაოდენობა კი არა სულის ამტანიანობა ე.ი. ცოდვაში არ ჩავარდნის პოტენციალი განსაზღვრავს ანუ ჩვენ ვერ ვიტყვით დალიე 3 ჭიქა, რადგან ერთი შეიძლება სულ გაითიშოს, მეორეს კი 3 დოქიც არაფერს აკლებდეს, ამიტომ ჩვენ ვამბობთ არ დალიო ( არ ჭამო, არ გაერთო, არ იძინო ... და ა.შ.) ზედმეტი, ამ ზედმეტში კი სწორედ ის ზღვარი იგულისხმება, რომლის იქით უკვე ცოდვაა.

KAIROS
ზედმეტი, მაშ რა გაგებით ზედმეტი? მე უნდა გადავწყვიტო ზედმეტი მომივიდა თუ არა?
ვთქვათ ვიყავი სუფრაზე და ვიგემე იქ ის ხაჭაპური (ეტყობა მომენტრა, სულ ხაჭაპურს რო ვწერ).
როგორ გავიგო ეხლა მე, შევცოდე თუ არა? როცა ფიზიკურად არ შემერგება, აქ უკვე ცხადიც ხდება, რომ ზედმეტი მომივიდა. აი როდის არ შემერგება სულიერად? მაგას როგორ იგრძნობ ადამიანი?
მე შეიძლება სულ სინდისის ქენჯნას განვიცდიდე, ყოველი 'პური ჩემი არსობისას' - ს გადამეტების გამო. მაშინ ყოველ მისვლაზე მოძღვართან ეგ უნდა მოვინანიო? ნამდვილად კი საჭიროა მაგაზე გამუდმებით სინდისის ქენჯნა?
ან იქნებ სულაც არ მაწუხებდეს ის ფაქტი, რომ შოკოლადმოყვარეობა მჭირს . ვერ ვაცნობიერებ მე იმ ფაქტს რომ ეგ ცოდვაა. შესაბამისად ძალით ვერ გამოიწვევ ადამიანი სინანულის გრძნობას. თუ არ მაქ სინანული, არც ვიტყვი მაგას აღსარებაში. მაშ რა გამოდის ეხლა? ეჰ, არა რთულია ეს ყველაფერი...

მართლა, მაინტერესებს, როგორ ახსნი, რა არის არასრულფასოვნების კომპლექსი?

[KAIROS]

აშკარაა ბევრი კითხვა დაიბადა,

1.

რატო აშორებს მიწიერი და ვნებიერი ტკბობა, ღვთისნიერიულ აზროვნებას

2.

რა გაგებით ზედმეტი? მე უნდა გადავწყვიტო ზედმეტი მომივიდა თუ არა?

3.

როდის არ შემერგება სულიერად? მაგას როგორ იგრძნობ ადამიანი?

4.

ან იქნებ სულაც არ მაწუხებდეს ის ფაქტი, რომ შოკოლადმოყვარეობა მჭირს . ვერ ვაცნობიერებ მე იმ ფაქტს რომ ეგ ცოდვაა. შესაბამისად ძალით ვერ გამოიწვევ ადამიანი სინანულის გრძნობას. თუ არ მაქ სინანული, არც ვიტყვი მაგას აღსარებაში. მაშ რა გამოდის ეხლა?

5.

რა არის არასრულფასოვნების კომპლექსი?

6, 7, 8, სხვა კითხვებიც მომივიდა პმ-ით, ამიტომ გთავაზობთ ნელნელა მივყვეთ ამ საკითხს, ანუ მე დავდებ სხვადასხვა წიგნებიდან ნაწყვეტებს, აუდიო ლექციებს და ა.შ. და თან შევეცდები კითხვებსაც ვუპასუხო, ამასთან ერთად ჩვენი განათლებული ფორუმელების დახმარების იმედი მაქვს

დავიწყოთ სისტემატურად
1. ადამიანი და მისი მდგომარეობა დაცემამდე
2, დაცემა და მისი შედეგები
3. ბუნებისეული ზნეობრივი კანონი
4. ძველაღთქმისეული კანონი და ზნეობა, ათი მცნების კანონი
5. მაცხოვრის განკაცება და მისი მაგალითი ზნეობრივ ასპექტში
6. ცხრა ნეტარების განხილვა
7. ახალაღთქმისეული ანუ სახარებისეული ზნეობა
8. ქრისტიანის დამოკიდებულება შიგა და გარე სამყაროსთან
9. ეკლესიის სწავლება ადამიანის ცხონების გზის შესახებ
10. სხვადასხვა ცოდვები და მათთან ბრძოლა

[guest]

მეც მაქვს კითხვები,მაგრამ ალბათ ჯობია ამ პუნქტების განხილვის მერე დავწერო, იქნებ განხილვისას ისედაც გაეცეს პასუხი ჩემს კითხვებს.

მოუთმენლად ველი გაგრძელებას

[KAIROS]

ლიტერატურა

.................

ამ საგანზე მუშაობისას გამოვიყენებთ შიმანსკის, მიტროპოლიტ ფილარეტის და ოლესცინკის წიგნებს, ამასთანავე მამა ვადიმ კორჟევსკის აუდიო ლექციებს MP 3 ფორმატში.

.................
დაინტერესებულ პირებს შეუძლიათ ინტერნეტში ან ბიბლიოთეკებში მოძებნონ ეს ლიტერატურა

Прот. Н. Фаворов Очерки Нравственного учения (1868 г. 3-е издание).

Чтение о христианской нравственности -1880.

Проф. С. Зарин Аскетизм по православному Христианскому учению I т. СПб. 1907 (в 2-х частях).

Еп. Стефан К вопросу о системе православного христианского нравоучения. 1910 г.;

его же Православное христианское нравственное учение Иннокентия, архиеп. Херсонского. 1907 г.;

Проф. прот. Стеллецкий Опыт нравственного православного Богословия. Харьков, 1914;

Прот. Янышев Православное христианское учение о нравственности. 1886 г.;

Чтение о христианской нравственности. 1906 г.;

проф. М.А. Олесницкий Из системы христианского нравоучения. Киев, 1896;

его же Нравственное Богословие. Учебное пособие для духовных семинарий. 5-е изд. 1915 г.

Покровский А. Нравственное Богословие.

Архиеп.(патриарх) Сергий (Страгородский) Православное учение о спасении. (4-е изд. 1910 г.)

Прот. С. Остроумов Жить - любви служить (очерк православного нравоучения). Изд. 2-е. СПб., 1911.

Еп. Петр Указание пути ко спасению (опыт аскетики). 3-е изд. 1905 Г.

свящ. М. Менстров Уроки по христианскому православному нравоучению. Изд. 2-е испр. СПб., 1914 г. Составлено применительно к программе, выработанной законоучительным съездом в 1909 г.

еп. Феофан Затворник (Говоров) Начертание христианского нравоучения (2-е изд. 1896 г.)

его же Путь ко спасению (краткий очерк аскетики), 8-е изд. 1899 г.

его же Что есть духовная жизнь и как на нее настроиться?

его же Толкования на послания ап. Павла, письма и др.

Из переводных работ еп. Феофана: "Добротолюбие" в 5-ти томах; "Невидимая брань" старца Никодима Святогорца и др.

Из сборников: труд еп. Феофана "О трезвении и молитве"; "Возстани, спяй".

[guest]

კაიროს,

პაწპაწა რომ თქვენც დაწეროთ კაი იქნება, თორემ ამხელა მასალას ... რა ვიცი აბა მთლად გულხელდაკრეფილები არ ვიქნებით, მარა ცოტა შიგადაშიგ თქვენი ჩარევები კაი იქნებოდა.

პ.ს. თუ შეიძლება მითხარით მამა ილარიონ ალფეევზე თუ გაგიგიათ რამე და შეცდომაში ხომ არ ვარ, რომ ვკითხულობ მის სტატიებს.

[Iona]

Iona
ციტატა
ამიტომაც არის რომ ქრისტიანს აცხოვნებს რწმენა და არა საქმე.!!!

"ვითარცა ჴორცნი თჳნიერ სულისა მკუდარ არიან, ეგრეთვე სარწმუნოებაჲ თჳნიერ საქმეთასა მკუდარ არს". (იაკ. 2.26)

დავით
მე იმას კი არ ვამბობ რომ შეგიძლია ირწმუნო და ფეხი ფეხზე შემოიდო ...
რწმენა თუ გაქ რათქმა უნდა საქმეებიც გექნება მაგრამ, საქმეები მაინც იმდენი ვერ გექნება რომ მარტო მაგით გახვიდე ფონს.
წმ.ეფრემ ასურის აღსარება... http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/agsareba.htm
მაცდურ ნებას შევყავარ ცოდვაში; ხოლო როცა ვცოდავ, ვაბრალებ სატანას, მაგრამ ვაი, რომ იგი არ მაიძულებს, მე თვითონ ვარ მიზეზი ჩემი ცოდვებისა, ვცოდავ ჩემივე ნებით.მადლი შენი მოსული ჩემს გულთან, იხილავს რა მასში ბილწ გულისთქმათა სიმყრალეს უმალვე განეშორება, რადგან ვერ ჰპოვებს თავის შესასვლელს და შესაძლებლობას დასახლდეს ჩემში თავისი ნებისაებრ.

გლახაკი ვარ, გველისაგან განძარცული; უძლური გახრწნილებით შეკრული; არ გამაჩნია ძალა ცოდვით დათრგუნულს, დავკარგე შენგან მომადლებული ნიჭი და ამიტომ არ გამაჩნია სრულყოფილი კეთილგონიერება. დავკარგე შენთან ურთიერთობა, ამიტომ არ ვიცი, საით მივდივარ. არაფერი მაქვს, თუ რამე გამაჩნია, ისიც მხოლოდ შენის დიდი მოწყალებით მოცემული, უკიდურესად გლახაკი ვარ, თუ კი გავმდიდრდები, ეს იქნება მხოლოდ შენგან ბოძებული და ახლაც შენია ის და ადრეც შენი იყო.

ვითხოვ მხოლოდ მადლს – ვაღიარებ, რომ მხოლოდ შენს მიერ გადავრჩები! – თუ გადავრჩი!

ისე ეს ფორუმი იმითაა კარგი რომ წმინდა წერილთან გაახლოვებს ძალაუნებურად... აი დავით შენ ეს ციტატა რომ არ მოგეყვანა მე იაკობ მოციქულის წერილებს ვინ იცის როდის წავიკითხავდი?!!!
ისე კი ის ციტატა შეგეძლო სრულიად დაგედო....
20. გნებავსა ცნობად, ჵ კაცო ამაოო, რამეთუ სარწმუნოებაჲ თჳნიერ საქმეთასა მკუდარ არს? 21. აბრაჰამ, მამაჲ ჩუენი, არა საქმეთაგან განმართლდაა, რამეთუ შეწირა ისაკი, ძე თჳსი, საკურთხეველსა ზედა? 22. ჰხედავა, რამეთუ სარწმუნოებაჲ შეეწია საქმეთა მისთა და საქმეთაგან სარწმუნოებაჲ იგი სრულ იქმნა? 23. და აღესრულა წერილი იგი, რომელი იტყჳს: ჰრწმენა აბრაჰამს ღმერთი, და შეერაცხა მას სიმართლედ, და მეგობარ ღმრთისა იწოდა. 24. ჰხედავთა, რამეთუ საქმეთაგან განმართლდების კაცი და არა სარწმუნოებისაგან ხოლო? 25. ეგრეთვე რააბცა, მეძავი, არა საქმეთაგან განმართლდაა, რამეთუ შეიწყნარნა მსტოვარნი იგი და სხჳთ გზით წარავლინნა? 26. რამეთუ ვითარცა ჴორცნი თჳნიერ სულისა მკუდარ არიან, ეგრეთვე სარწმუნოებაჲ თჳნიერ საქმეთასა მკუდარ არს.

[KAIROS]

პაწპაწა რომ თქვენც დაწეროთ კაი იქნება

აუცილებლად, ჯერ ლიტერატურას შეგიგროვებთ, დაგიდებთ, რომ თქვენც იკითხოთ და მომყვეთ, რაღაც დაამატოთ და ასე ერთად წინ წავალთ

მალე შემოგთავაზებთ პირველი თავის მოკლე ჩანაწერს

პ.ს. თუ შეიძლება მითხარით მამა ილარიონ ალფეევზე თუ გაგიგიათ რამე და შეცდომაში ხომ არ ვარ, რომ ვკითხულობ მის სტატიებს.

ეს არის ერთერთი ყველაზე დიდი მოღვაწე ეპისკოპოსი , მის რამოდენიმე შრომას მალე დავდებ ბიბლიოთეკაში


Иларион, епископ Венский и Австрийский (Алфеев Григорий Валерьевич)



Дата рождения:
24 июля 1966 г.

Дата хиротонии:
14 января 2002 г.
Дата пострига:
19 июня 1987 г.



Страна:
Австрия

Биография:
Иларион, еп. Венский и Австрийский, глава Представительства РПЦ при европейских международных организациях (Алфеев Григорий Валерьевич)

Родился 24 июля 1966 г. в Москве.

В 1984 г. окончил московскую среднюю специальную музыкальную школу им. Гнесиных по классу скрипки и композиции. В 1984–1986 гг. служил в рядах Советской Армии. После демобилизации поступил послушником в Виленский Свято-Духов монастырь.

19 июня 1987 г. пострижен в монашество, 21 июня рукоположен во иеродиакона, 19 августа — во иеромонаха. С 1988 г. служил настоятелем храмов в г. Тельшяй и с. Колайняй Виленской и Литовской епархии. В 1989 г. заочно окончил Московскую Духовную семинарию.

В 1990 г. назначен настоятелем Благовещенского кафедрального собора г. Каунаса. В 1991 г. окончил МДА со степенью кандидата богословия. В 1993 г. окончил аспирантуру МДА. В 1991–1993 гг. преподавал гомилетику, Священное Писание Нового Завета, догматическое богословие и греческий язык в МДАиС. В 1992–1993 гг. преподавал Новый Завет в Православном Свято-Тихоновском богословском институте и патрологию в Российском православном университете св. ап. Иоанна Богослова.

В 1993 г. был направлен на стажировку в Оксфордский университет. В 1995 г. защитил диссертацию и получил степень доктора философии. С 1995 г. работал в ОВЦС, с августа 1997 г. в должности секретаря по межхристианским связям.

В 1995–1997 гг. преподавал патрологию в Смоленской и Калужской ДС. С января 1996 г. состоял в клире храма св. вмц. Екатерины на Всполье в г. Москве (подворье Православной Церкви в Америке). В 1999 г. Свято-Сергиевским православным богословским институтом в Париже удостоен степени доктора богословия.

14 января 2002 г. в Москве в храме Христа Спасителя хиротонисан во епископа Керченского, викария Сурожской епархии. 17 июля 2002 г. назначен епископом Подольским, викарием Московской епархии, главой Представительства Московского Патриархата при европейских международных организациях. Определением Священного Синода от 7 мая 2003 г. назначен епископом Венским и Австрийским с поручением временного управления Будапештской и Венгерской епархией.


Место работы:
Представительство Русской Православной Церкви при европейских международных организациях
(Глава представительства)
Епархия:
Венская и Австрийская епархия
(Правящий архиерей)
Епархия:
Будапештская и Венгерская епархия
(Правящий архиерей)

Награды:
Награжден медалями св. блгв. кн. Константина Острожского Польской Православной Церкви, «За мужество и самопожертвование» Литовской Республики.

[guest]

დიდი მადლობა, კაიროს

მე ვკიტხულობ მამა ილარიონის სტატიებს, ოჯახზე აქვს კარგად დაწერილი და ასევე მომეწონა "მოქცევის წესები" ოჯახში, როდესაც ყველა წევრი ეკლესიური არ არის.

გაიხარე, ძალიან გამიხარდა მამა ილარიონზე ეს ამბავი.

[კანუდოსელი]

კაიროს მაგარი თემა გახსენი...ყოჩაღ...

მე ამ დროს მახსენდება ნეტარი ავგუსტინეს აღსარებანი...მგონია, რომ ამაზე სრულყოფილი ბაზისი ზნეობრივი ღვთისმეტყველების შესახებ არც ერთ მამას არ დაუწერია....მეტს ვერც დავწერ, უბრალოდ იხილეთ მისი აღსარებანი - ეს არის შედევრი