მასმედია და ეკლესია, ანუ რას წერენ ჩვენზე პარამეტრები

[KAIROS]

არ გინდათ დაინახოთ თუ რა ხდება?!

ნონა,
მოკლედ კამათს აფიცხებ
რაღაც ეს დამახასიათებელ შტრიხად გექცა აქ, რთულ ტერმინილოგიასთან ერთად ეგ უკანასაკნელი ჩემთვის პრობლემა არაა, სხვებმაც რომ მიეჩვიონ კარგი იქნება, აი პირველი კი ნამდვილად ვერ მომიწონებია, არ შეგიძლია საკითხი ისე განიხილოთ ეს საყვედურის ტონი და დაძაბულობის გამომწვევი სტილი რომ არ გამოიყენო?
მოკლედ თუკი სადმე ღრმა ანალიზს შევხედავ ლადარიას რომელიმე სტატიაში, რომელმაც შეიძლება მძიმე შეცდომაში შეიყვანოს საზოგადოება დავწერ, ასევე თქვენც, სულ ესაა.
აბა ახლა კრუასანებზე და კორნეტოებზე და მათ ინგრედიენტებზე და მიღების რაოდენობაზე წერას პირადად არ ვაპირებ, არც თემაა სერიოზული და დამოკიდებულებაც ზედაპირულია.
იკითხეთ რაც საკითხავად ღირს;
კაიროსი!

[ნაინა]

რა გჭირთ ხალხო? უთვალეთ სხვებს ყველა ლუკმა, არავისი განსახილველი არაა ვინ როგორ იცავს მარხვას, მაგას პირადად მოძღვართან შეათანხმებს.
აქ ერთმა დაწერა იქნებ ადამიანს ლობიო უყვარსო და მართალიცაა, იქნებ ბოლოკი მიყვარს და როცა მივირთმევ ჩემი ,,პრაზდნიკიც'' მაშინაა, ესე იგი მარხვაში არ უნდა ვჭამო რომ გემოთმოყვარეობაში არ ჩამეთვალოს?
ყველამ საკუთარ მენიუს მიხედოს უკეთესია.

ეხლა რაც შეეხება ლადარიას, ეგ ადმიანი გუშინ არ გამოჩენილა, საკმაოდ დიდი ხანია წერს, ძალიან დიდი კამათები იყო მაგასთან, მაგრამ როცა ადამიანს გაგების სურვილი არა აქვს, თეთრზეც კი ვერ დაუმტკიცებ რომ ნამდვილად თეთრია. თუ რაიმე არგუმენტებით შეგიძლიათ შეეკამათოთ, კი ბატონო, მაგრამ ტყუილად წყლის ნაყვა გამოვა მაინც.

[Believer]

რას უწუნებთ ლადარიას წერილებს ან ინტერვიუებს? ერთ-ერთ ინტერვიუს მე გამოვაქვეყნებ, დავსერჩე და...

გაზეთი “24 საათი”, 6 მარტი, 2006.

ნოდარ ლადარია


დეკანოზი ბასილი: ვინ კვებავს ფუნდამენტალისტურ განწყობებს საქართველოში?

საქართველო არასოდეს ყოფილა ასე ახლოს სახელმწიფოდ ჩამოყალიბებასთან. ამავე დროს, არასოდეს ასე აშკარად არ გამჟღავნებულა ის, რის წინააღმდეგ ჩვენში მხოლოდ თითო-ოროლა ინტელექტუალს თუ ამოუღია ხმა და ისიც უშედეგოდ. იმას ვგულისხმობ, რომ ჩვენი საზოგადოებრივი ცხოვრება ცივილური მექანიზმებით არ იმართება. სულ ცოტა ხნის წინათ ვხედავდით, როგორ ითხოვდნენ პატიმრები და მათი ნათესავები ციხეებში კრიმინალური ავტორიტეტების შეყვანას წესრიგის დასამყარებლად. ახლა თვალს ვადევნებთ აქციებს სალარო აპარატების წინააღმდეგ. ამ ორი მოვლენის ბუნება იდენტურია: ჯანყი ცივილიზაციის წინააღმდეგ.
ვითარება თითქოს ნათელია, მაგრამ მას ერთი მნიშვნელოვანი დეტალი ახლავს: საზოგადოებრივ ცხოვრებას ჩამოშორდა ფორმალური საფარველი და აშკარად გამოჩნდა ატავისტური ურთიერთობები, რომლებიც ყოველთვის მართავდა მას. ნათესაობა, “ძმაკაცობა”, “სასტავის” წევრობა იმდენად ღრმა კრიზისშია, რომ მხოლოდ ბრმები ვერ ხედავენ: მრავალი ოდესღაც ცნობადი ადამიანის სახით ტელეეკრანებიდან და საგაზეთო ფურცლებიდან გუშინდელი დღე გვესაუბრება.
სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე დღევანდელი პუბლიკაციის ადგილი დეკანოზ ბასილ კობახიძესთან ინტერვიუსათვის დამეთმო, მით უმეტეს, რომ იგი ახლახან ჩამოვიდა ბრაზილიიდან, სადაც ქალაქ პორტუ-ალეგრიში მსოფლიო ეკლესიათა საბჭოს გენერალურ ასამბლეაზე იმყოფებოდა. ვფიქრობ, სამართლიანი იქნება, თუ ამ ინტერვიუს წინ წავუმძღვარებ სახარების ერთ ადგილს:
“არავინ შთაასხას ღვინოი ახალი თხიერთა ძუელთა, რაითა არა განხეთქნეს ღვინომან ახალმან თხიერნი იგი” (ლუკა, 5; 37).
მართლაც, ვერ უძლებს ჩვენი ყოფითი ჩვეულებებისა და ტანში გამჯდარი შეხედულებების ჭურჭელი ცხოვრების ახალ ღვინოს. მაგრამ ახალი ჭურჭელი სადღა ვიშოვოთ?

- მამაო, მსოფლიო ეკლესიათა საბჭოს (მეს) ამჟამინდელი გენერალური ასამბლეა რაიმე თემატიკისადმი იყო მიძღვნილი, რაიმე დევიზი ჰქონდა მას?
- პორტუ-ალეგრის გენერალური ასამბლეა, რომელიც წელს 14-23 თებერვალს გაიმართა, რიგით მეცხრეა. პირველი კი 1948 წელს ჩათარდა. ყოველ ასამბლეას მართლაც გარკვეული თემა აქვს. ამჟამინდელის თემა ასე ჟღერს: “უფალო, წყალობითა შენითა, გარდაქმენ ჩვენი სამყარო”. ამ ლოცვით ფრაზაში ჩადებულია არა მარტო რელიგიური, არამედ სოციალური, პოლიტიკური, ეკონომიკური, გენდერული და სხვა მნიშვნელოვანი შინაარსი. ამაში ჩანს, რომ რელიგიას მიმდინარე მსოფლიო პროცესებში მნიშვნელოვანი ადგილი აქვს. აქ არა მარტო წმინდა თეოლოგიურ მომენტებს ვგულისხმობ, არამედ რელიგიის, კერძოდ, ქრისტიანობის გავლენას საზოგადოებრივ და პოლიტიკურ ცხოვრებაზე. მაგალითად, ახლახან მნიშვნელოვანი განცხადება გააკეთა ევროსაბჭოს ადამიანის უფლებათა კომისარმა ალვარო ხილ-რობლესმა, რომ ევროსაბჭო აპირებს რელიგიური ექსპერტების საკონსულტაციო საბჭოს შექმნას. ეს მოწმობს იმას, რომ ევროსაბჭო აფასებს რელიგიური ფაქტორის მნიშვნელობას...
- მაშინ როცა საქართველოში მსგავსი რამ არ არსებობს. არც აღმასრულებელ და არც საკანონმდებლო ხელისუფლებას არ უფიქრია რელიგიის ექსპერტებისგან კონსულტაციის მიღებაზე...
- სრული სიმართლეა. თუნდაც უკრაინისაგან განსხვავებით, სადაც როგორც აღმასრულებელ ხელისუფლებაში, ასევე პრეზიდენტის ადმინისტრაციაში არის შესაბამისი საკონსულტაციო სამსახური. ამ თვალსაზრისით, რელიგიური ფაქტორის მნიშვნელობა მთელი სისავსით წარმოჩნდება მეს-ის გენერალურ ასამბლეებზე. თუნდაც იმით, რომ სხვადასხვა რეგიონს სხვადასხვა სიძნელეები ახასიათებს. მაგალითად, წინა ასამბლეა, სადაც ასევე გახლდით, ჩატარდა 1998 წელს ზიმბაბვეში და იქ ძირითადი ყურადღება გამახვილდა აფრიკის პრობლემებზე: განიხილებოდა, მაგალითად მედიცინის მდგომარეობა, რადგან იქ შიდსი მძვინვარებს, ან ბავშვთა კვების პრობლემა. აქვე დაისვა გენოციდების პრობლემა, რომელიც ძალიან მწვავეა აფრიკისთვის (გავიხსენოთ თუნდაც რუანდასა და ბურუნდის შორის კონფლიქტი).
ლათინურ ამერიკასაც თავისი სიძნელეები აქვს. ბრაზილიაში, არგენტინაში, ურუგვაიში და სხვა ქვეყნებში განსაკუთრებით თვალსაჩინოა საზოგადოების დაყოფა მდიდრებად და ღარიბებად, საშუალო სოციალური ფენის გაქრობა, ასევე მწვავეა დიქტატურების დანატოვარი მემკვიდრეობა და სხვა. ამას ეძღვნებოდა გენერალური ასამბლეა, რომელსაც ესწრებოდა 7000-ზე მეტი წარგზავნილი მთელი მსოფლიოდან. საპატიო სტუმრის სტატუსით სარგებლობდა სამხრეთაფრიკული აპარტეიდის წინააღმდეგ მებრძოლი ანგლიკანი მთავარეპისკოპოსი დესმონდ ტუტუ, ასევე ბრაზილიის პირველი დემოკრატიულად არჩეული პრეზიდენტი ლუის იგნასიო ლულა და სილვა, რომლის წარმოთქმული სიტყვა დამყარებული იყო პლურალიზმის, პოლიკონფესიურობისა და პოლიეთნიკურობის ლიბერალურ ღირებულებებზე. საინტერესოა, რომ მანამდე გამოსული ბრაზილიელი გუბერნატორების სიტყვები ძალიან ჰგავდა ზოგიერთი ქართველი პოლიტიკოსის გამოსვლას: ისინი ბოროტად იყენებდნენ რელიგიურ ფაქტორს, ლამის ქადაგებას იწყებდნენ ტრიბუნიდან.
- აქ უკვე გამოიკვეთა საქართველოსთან სიახლოვის ორი მომენტი: საზოგადოების ეკონომიკური გახლეჩა და ის, რომ პრეზიდენტი გაცილებით უფრო იდეოლოგიურად გამართულია საშუალო რანგის პოლიტიკოსებთან შედარებით. რა გამოწვევა შეიძლება დადგეს ქრისტიანობის წინაშე ამგვარ ვითარებაში?
- მე მაინც დავასრულებდი სათქმელს: რელიგიური საკითხების შემსწავლელი ცენტრის დირექტორს, ლადო გოგიაშვილსა და მე საშუალება მოგვეცა, გავსაუბრებოდით ბრაზილიის პრეზიდენტს. ეს მისი ინიციატივა იყო, რადგან გაიგო, რომ საქართველოდანაც არის ვიღაც ჩამოსული. ბატონმა და სილვამ, რომელიც ჩვენს შესახვედრად ჩამოვიდა ტრიბუნიდან, გვითხრა, რომ თვალს ადევნებდა ვარდების რევოლუციას, თქვა, რომ მასა და მიხეილ სააკაშვილს ერთნაირი დაბრკოლებები ხვდება სახელმწიფო აღმშენებლობის გზაზე და მოკითხვაც დაგვაბარა ჩვენს პრეზიდენტთან. ვიყენებ შესაძლებლობას და თქვენი გაზეთის საშუალებით გადავცემ მას ამ მოკითხვას.
მე კი ვიტყოდი, რომ, საქართველოსაგან განსხვავებით, ბრაზილიაში არ შეიმჩნევა ეთნიკური დაპირისპირება საზოგადოებაში: იქ არავინ ამტკიცებს, რომ “ჭეშმარიტი მამულიშვილის” ბებია აუცილებლად თეთრკანიანი უნდა იყოს და არაყი “უშბა” უყვარდეს. ძირითადი პრობლემები მაინც სოციალურ-ეკონომიკური ხასიათისაა და ამიტომ წლევანდელი გენერალური ასამბლეის ერთ-ერთი მთავარი მიმართულება იყო გასული საუკუნის ერთი გერმანელი იეზუიტი თეოლოგის, ოსკარ ფონ ნელ-ბროინინგის იდეა, რომ ჩვენ, ქრისტიანებს უნდა გვრცხვენოდეს, რადგან მშრომელთა ჩაგვრის პრობლემის დაყენება კარლ მარქსმა დაგვასწრო. ამ პრობლემატიკის განხილვაში მონაწილეობა მიიღეს აღმოსავლურმა ეკლესიებმაც: წელს ასამბლეის მოდერატორი იყო კილიკიელი სომეხი პატრიარქი არამ I (კეშიშიანი), ასევე ყველა მართლმადიდებელი ეკლესიაც იყო წარმოდგენილი, მათ შორის სერბეთისა და ბულგარეთისაც. აკლდა მხოლოდ საქართველოს ოფიციალური დელეგაცია.
მართალია, ათიოდე წლის წინათ ფუნდამენტალისტურად განწყობილი დაჯგუფებების გავლენით საქართველოს სამოციქულო ეკლესია გამოვიდა მეს-ის რიგებიდან, მაგრამ რაღაც კავშირებს მაინც ინარჩუნებს: კათოლიკოს-პატრიარქის პირადი წერილის საფუძველზე უკვე რამდენიმე წელიწადია, რაც მეს-ში მუშაობს თეოლოგი თამარ გრძელიძე, გარდა ამისა, გასულ ზაფხულს, შვეიცარიაში მეს-ის დაფინანსებით ეკუმენური ღვთისმეტყველების ინსტიტუტში სტაჟირება გაიარა დეკანოზმა დავით შარაშენიძემ. საზოგადოებისთვის ცნობილი არაა, რომ ოქონის ტრიპტიქონის შვეიცარიიდან საქართველოში დაბრუნებაც მეს-ის დაფინანსებით მოხდა.
- ნუთუ უნდა ვიფიქროთ, რომ ერთგვარი ორმაგი სტანდარტი მოქმედებს?
- ამას დანამდვილებით ვერ ვიტყვი. ფაქტი ისაა, რომ მეს-ის ცენტრალურ კომიტეტში დღემდე გვინარჩუნდება ერთი ადგილი. ჩვენ კი ასამბლეაზე გახლდით კერძო სტუმრების სტატუსით, ხოლო ევანგელისტურ-ბაპტისტური ეკლესიის მთავარეპისკოპოსი, მალხაზ სონღულაშვილი დამკვირვებლის სტატუსით სარგებლობდა. იქვე გახლდათ უკვე ნახსენები თამარ გრძელიძე როგორც მეს-ის თანამშრომელი. რა თქმა უნდა, არაფორმალურ და კონფესიათა შეხვედრებზე ჩვენ გამოვდიოდით სიტყვით და ვამბობდით ფუნდამენტალისტური განწყობების ერთგვარ გამარჯვებაზე, რომელსაც ადგილი აქვს დღევანდელ საქართველოში.
- ახლა კი წარმოვიდგონოთ, რომ საქართველო დაუბრუნდა მეს-ის წევრობას. რა შესაძლებლობები გაიხსნება ამით?
- უპირველეს ყოვლისა, ეს მოგვცემს ინფორმაციას მსოფლიო ქრისტიანობაში მიმდინარე პროცესების შესახებ. დანარჩენის ასახსნელად კი მაგალითს უნდა მივმართო: რუსეთის დელეგაცია ძალიან აქტიურად იყენებს მეს-ის წევრობას თავის სასარგებლოდ. მოსკოვის საპატრიარქოს დავალებული აქვს გარკვეული იდეოლოგიის გატარება...
- ვინ ავალებს?..
- ის, ვისი მსახურიც იყო მოსკოვის საპატრიარქო მთელი ისტორიის განმავლობაში — რუსეთის იმეპრია... იდეოლოგიის არსი კი ლიბერალურ დემოკრატიასთან დაპირისპირებაა. ასამბლეაზეც განსაკუთრებით როყიოდ ლაპარაკობდნენ მოსკოვის საპატრიარქოს წარმომადგენლები. აცხადებდნენ, მაგალითად, რომ ადამიანის უფლებათა კონცეფცია არაა ერთადერთი მოდელი, რომ არსებობს “მართლმადიდებლური” და “ისლამური” მოდელებიც. თუმცა არგუმენტაცია საკმაოდ უსუსური იყო: თითქოს ადამიანის ღირსების და მის უფლებათა აღიარება კარს უღებდეს ცოდვას, გარყვნილებას და ა. შ. აპრილში რუსეთში დაგეგმილია “რუსი ხალხის მსოფლიო კრების” მოწვევა, სადაც განზრახული აქვთ საბოლოო იდეოლოგიური შეტევა ლიბერალური დემოკრატიის წინააღმდეგ. რუსეთის სახელმწიფო იდეოლოგიის ჩამოყალიბება სწორედ საპატრიარქოს ევალება.
ამგვარ მძიმე კონტექსტში საქართველოს ეკლესიას ექნებოდა საშუალება, მსოფლიო ქრისტიანული საზოგადოებრიობის ყურამდე მიეტანა აფხაზეთისა და ცხინვალის პრობლემები, ერთგვარად ემხილებინა რუსული ექსპანსიონიზმი. მსგავსად იმისა, როგორც კვიპროსისა და სერბიის დელეგაციებმა დასვეს ანალოგიური პრობლემები კვიპროსსა და კოსოვოში. პირადად მე აფხაზეთისა და ცხინვალის გარდა ვეცადე, დამესვა ჩეჩნეთის პრობლემაც, მაგრამ მოსკოვის დელეგაცია ამიყვირდა, რომ ამის უფლება არა მაქვს.
სარგებლობის მეორე მომენტი არის საერთაშორისო გამოცდილების მიღება: მაგალითად, ბრაზილიაში მძაფრად დგას ბავშვთა დამნაშავეობისა და ნარკომანიის პრობლემა. ამ სიდუხჭირემ გამოიწვია რადიკალური მემარცხენე დისკურსის გაძლიერება, რასაც ძალიან მხარს უჭერდა რუსეთი. ეს საფრთხე საქართველოშიც იგრძნობა, ჩვენ კი უნდა ვიცოდეთ მისი მოგვარების გზები.
- უკრაინის დამოუკიდებელი ეკლესიის საკითხი ხომ არ დასმულა?
- რუსეთის დელეგაცია ყველანაირად ცდილობდა ჩვენთვის სახელის გაფუჭებას. მათ ეშინოდათ, რომ ეს საკითხი არ დასმულიყო. აინტერესებდათ ჩემი სამკერდე ჯვარი, მაგრამ როდესაც კითხულობდნენ მასზე ნაჩუქრობის წარწერას კიევის პატრიარქ ფილარეტისგან, მწვანდებოდნენ და აღარ მესალმებოდნენ. ვენისა და ავსტრიის რუსმა ეპისკოპოსმა, ილარიონმა (ალფეევმა) ყველას მაგიერ განცხადებაც კი გააკეთა, რომ კიევის საპატრიარქოს შემოსვლას მეს-ში არასოდეს დაეთანხმებოდნენ მართლმადიდებელი ეკლესიები. რუსები სულ მუდამ აცხადებენ, რომ ყველაზე მრავალრიცხოვანნი არიან და ამიტომ უნდა გაუწიონ ანგარიში მათ ნება-სურვილს. რუსების გამოსვლები გამოირჩევიან უხეშობით. მაგალითად, მოსკოვის საპატრიარქოს საგარეო საქმეთა განყოფილების უფროსის მოადგილემ, დეკანოზმა ვსევოლოდ ჩაპლინმა შეურაცხყოფა მიაყენა ასამბლეის ახალგაზრდა დელეგატებს, რის შემდეგ ოთხიათასიანი სხდომის თავმჯდომარემ გააწყვეტინა და უთხრა, რომ არ დაუშვებს სიტყვის გაგრძელებას, სანამ გამომსვლელი ბოდიშს არ მოიხდის.
- ძალიან მაგონებს ნიკიტა ხრუშჩოვის ცნობილ გამოსვლას გაეროში...
- ეს ანალოგია სრულიად გამართლებულია იმითაც, რომ რუსი დელეგატები ღვთისმსახურები კი არა, დღემდე სპეცსამსახურების ოფიცრები არიან, რასაც არ მალავენ და სასულიერო შესამოსელსაც სამსახურებრივი ვალდებულების გამო ატარებენ. მაგრამ ჩვენს მხარეზე არიან ბერძნულენოვანი ეკლესიები, რუმინეთის ეკლესია და გარკვეული დროიდან ბულგარეთიც. უნდა ითქვას, რომ ამ სფეროში ბევრს აკეთებს ქ-ნი თამარ გრძელიძეც. ამრიგად, არსებობს იმედი, რომ შემდეგ გენერალურ ასამბლეაზე საქართველო ოფიციალური დელეგაციით წარდგება.
- ახლა კი უფრო მნიშვნელოვანი შეკითხვა: რა ადამიანური რესურსები, მომზადების რა დონე არსებობს ამისთვის? მახსოვს, ადრე ჩვენი იერარქები არ გამოირჩეოდნენ დიდი საერთაშორისო კულტურით და მხოლოდ პრობლემებს უქმნიდნენ თარჯიმანს, რომელმაც, მაგალითად, ინდოეთის დედაქალაქ დელიში არ იცოდა, როგორ ეთარგმნა მთავარეპისკოპოს ამბროსი ქათამაძის შეთხზული და მერე ტრიბუნიდან წაკითხული უაზრო ლექსები.
- მართალია, რომ ჩვენი ეკლესია გამოირჩევა ინტელექტუალური სიმწირითა და უმწეობით. ძალიან ხშირად საქართველოს დელეგაციებს თავი ეჭრებოდა სხვადასხვა საერთაშორისო ფორუმებზე და მათი წევრები მონაწილეობის მაგიერ მაღაზიებში დარბოდნენ. ამის შესახებ მერე კათოლიკოს-პატრიარქს მოსდიოდა წერილები. მაგრამ ჩემი იდეა შემდეგია: თუ ჩვენ მსოფლიო თანამეგობრობაში პოლიტიკურ და საზოგადოებრივ ინტეგრაციას ვესწარფვით, არ შეიძლება, ეკლესიის პოზიცია ამის დიამეტრულად საწინააღმდეგო იყოს. მართლმადიდებლობა არ არის რუსული იმპერიული იდეოლოგია: არ უნდა ვიფიქროთ, რომ ოჯახის, სიყვარულის, ადამიანის უფლებების, საზოგადოებრივი იდეალების შესახებ მართლმადიდებლური წარმოდგენები აუცილებლად ემთხვევა რუსი “დერჟავნიკების” შეხედულებებს ალექსეი ხომიაკოვიდან ალექსანდრე დუგინამდე. მაგრამ ჩვენ ვხედავთ, რომ სწორედ ეს ავადმყოფური იდეები იკიდებს ფეხს საქართველოში და “ეროვნულ” შეფერილობასაც იღებს, მაგალითად, ბაგრატიონთა საკრალიზაციისა და თავადაზნაურთა კლასის წინაშე პიეტეტის, ფსევდოპატრიოტიზმისა და გარეგნული ღვთისმოსაობის სახით.
- მაგრამ ბოლო წლების განმავლობაში გამოიკვეთა “ცხელი წერტილი” თბილისის სასულიერო აკადემიის სახით, სადაც სტუდენტთა შორის იგრძნობა ერთგვარი განახლებისკენ სწრაფვა...
- სამწუხაროდ, სასწავლო პროცესი ჩვენს სასულიერო სასწავლებლებში ძალიან მდოვრეა. პედაგოგიური რესურსები ძალიან მწირია. მაგრამ თვით სიწრფელე, ახლის ძიება, ჭეშმარიტების წყურვილი, რითაც გამოირჩევა ახალგაზრდობა, განაპირობებს იმას, რომ იქ რაღაც სულიერი მოძრაობა შეინიშნება. მაგრამ ამას მეთოდურად ახშობენ როგორც ადმინისტრაცია, ასევე ფუნამენტალისტური დაჯგუფებები. ხშირად სტუდენტებს ფიზიკურადაც უსწორდებიან: არაერთხელ მოხდა მათი გალახვა, და ორჯერ დანით დაჭრაც კი. ამაზე არანაირი რეაქცია არ ჰქონდა საპატრიარქოს. რამდენიმე კვირის წინ ფუნდამენტალისტებმა აკადემიაში ობსტრუქცია მოუწყვეს კარდინალ ვალტერ კასპერს, თვალსაჩინო კათოლიკე ღვთისმეტყველსა და საერთაშორისო მოღვაწეს, რაც ჩვენს საზოგადოებას თითქოს არც აინტერესებს, თუმცა შეუძლია გაცხარებით იმსჯელოს ქანდაკების გადატანა-გადმოტანის გარშემო...
მაგრამ დავსვათ შეკითხვა: ვინ კვებავს ფუნდამენტალისტურ განწყობებს საქართველოში და ვისი ეშინია კათოლიკოს პატრიარქს? — მე არა ვარ პარანოიდალური იდეებით შეპყრობილი, მაგრამ პასუხი ერთადერთია: ეს არის რუსეთი. მართალია რუსულ სულიერ დიქტატს აქ ნოყიერი ნიადაგი დახვდა, რადგან არავინ იყო დაინტერესებული ადამიანის აღზრდით. ჩვენში სასულიერო განათლებაზე მიახლოებითი და მითოლოგიური წარმოდგენები ჰქონდათ. ამიტომაც, სანამ ქრისტიანობის შესასწავლად ჩვენი სტუდენტებისთვის ერთადერთი წყარო იქნება რუსული ენა და რუსულენოვანი ლიტერატურა, საქართველოს საპატრიარქოს სახით რუსულ ექსპანსიონიზმს მნიშვნელოვანი იდეოლოგიური დასაყრდენი ეყოლება ჩვენში.
- თავიდან ვამბობდი, რომ საქართველოში ახლა პოლიტიკური პროცესი გააქტიურდა. ხელისუფლებას ავტორიტარიზმში ადანაშაულებენ. არც უმაგისობაა, მაგრამ, ხშირ შემთხვევაში, სიტყვა “ავტორიტარიზმი” პაროლია, სიმბოლოა, რომლითაც პერსპექტივას მოკლებული სუბიექტები საკუთარ აგონიას აღნიშნავენ. საერო ცხოვრების განახლება, რაგინდ ძნელი არ უნდა იყოს, გარდაუვალია. მაგრამ რა გავლენას მოახდენს ეს განახლება ეკლესიაში მიმდინარე პროცესებზე?
- ეს ძალიან საინტერესო შეკითხვაა. უდავოა, რომ გავლენას მოახდენს. მაგრამ როგორი იქნება ეს გავლენა? აშკარაა, რომ ყველა, ვინც კი რაღაც კულტურის მატარებელი იყო, ან გააგდეს საქართველოს ეკლესიიდან, ან სულიერად დათრგუნეს. თაობები მოდიან ეკლესიაში, მაგრამ იმგვარად იცხრილებიან, რომ ყველაზე გონიერები და გულწრფელები იმ 23 სტუდენტის ბედს იზიარებენ, რომლებიც საპატრიარქომ გარიცხა და ახლა კმაყოფილია. თუ ასე გაგრძელდა, მოხდება გარკვეული შოკი, კონფლიქტი, რომლის ერთ მხარეს ინტელექტუალური საზოგადოების უმრავლესობა აღმოჩნდება, მეორე მხარეს კი ხელმოცარული ფილოლოგებით გარშემორტყმული საპატრიარქო. კონფლიქტის შემდეგ კი დაიწყება დექრისტიანიზაცია. ამას ვხედავთ ჩვენ დღევანდელ საბერძნეთში, ლატვიის მართლმადიდებელ ეკლესიაში და სხვაგანაც. ამისაგან კი ვერ გვიხსნის ვერც XIX საუკუნის რუსული ღვთისმეტყველება და ვერც იერარქთა ბიზანტიური ძალაუფლება.

[KAIROS]

განვიხილავთ:

ახლა ესეც იყოს:

ვინ დაიცავს მართლმადიდებლობას?

მარტი 26, 2010 ნინო ბექიშვილი

"რომ განსაკუთრებით სახიფათონია

ღვთისმოსავები და პატრიოტები

და მორალისტის ერთადერთი თავშესაფარიც - უზნეობაა,

რომ ხალხმა მარტო პირჯვრისწერა ისწავლა ქრისტესგან,

სხვა ყველაფერი, რაც ძნელია, მას შეატოვა"....

ბესიკ ხარანაული "მკვდრების სიმღერა"


ერთ დროს ზვიადისტი ელიზბარ ჯაველიძე, ერთ დროს კომუნისტი რეზო ამაშუკელი, ერთ დროს კრიტიკოსი თამაზ წივწივაძე, ერთ დროს სოციალისტი და ომბუდსმენი ნანა დევდარიანი, წამებულის იმიჯმორგებული ჟურნალისტი ირმა ინაშვილი და მართლმადიდებელ მშობლეთა კავშირი საქართველოში ახალი სახალხო მართლმადიდებლური მოძრაობის გასაშლელად ერთიანდებიან.

მოძრაობას შეუერთდნენ ცნობილი მსახიობები და მწერლები და, ცხადია, უბრალო მოქალაქეებიც. ერთი თვის მანძილზე მათ რიგებში უკვე 5000 კაცი გაწევრიანდა. მოძრაობის დამფუძნებლები პოლიტიკოსებსაც სთავაზობენ თანამშრომლობას. მთავარია, პოლიტიკოსი მართლმადიდებლობის და ქართული ტრადიციების დასაცავად და ლიბერალიზმთან საბრძოლველად იყოს მზად. ცხადია, თავკაციც ჰყავთ - მალხაზ გულაშვილი. რედაქტორი და გამომცემელი, რომლის ლუსტრაციისთვის მედვედევთან მისი ვიზიტების განხილვა სულაც არ არის საჭირო, "ჯორჯიან თიამსის" რამდენიმე ნომერიც საკმარისია.

პრეზენტაცია, როგორც ეგების, "ქორთიარდ მარიოტში" გამართეს და დაგვპირდნენ, - ახალი მოძრაობის დაბადებას კიდევ უფრო ფართოდ ერთ თვეში აღვნიშნავთო.

გამოცდილი ამბავია, საქართველოში თუ პოლიტიკაში მოსვლა გინდა, მართლმადიდებლობის გადარჩენისთვის მებრძოლის მანტია უნდა მოირგო. აი, ორი წლის წინ გიორგი თარგამაძემ სცადა და მშვენივრად გამოუვიდა. დღეს საპარლამენტო უმცირესობად იწოდება და წინ კიდევ დიდი გეგმები აქვს.

მალხაზ გულაშვილმა თქვა, - ვინც არ დაგვემორჩილება, ილია ჭავჭავაძეზე და ილია მეორეზე რაიმეს ცუდს იტყვის, დავსჯითო. დასასჯელთა სია, სავარაუდოდ, გაიზრდება. გულაშვილს სადამსჯელო ზომებზე ჯერ არ უსაუბრია, მაგრამ ცალ მხარეს გვერდს მართლმადიდებელი მშობელები უმშვენებდნენ, რომელთაც დასჯის უკვე აპრობირებული მეთოდები აქვთ (გაიხსენეთ ჰელოუინის დარბევა მღვდლებისა და მრევლის მიერ), მეორე მხარეს კი - სოსო ჯაჭვლიანი, კაცი, რომელმაც დასჯის ძველქართული წესები რამდენიმე წლის წინ მხატვრულად გაცოცხლა საკუთარ ფილმში "სვანი". (იმედი მაქვს, ეს ყველაფერი მისი მრუდე ფანტაზიის ნაყოფია, თორემ რა გამოდის, კაციჭამიები ვყოფილვართ).

ერთი შეხედვით, ახალი მოძრაობის მთავარი მოქმედი პირებიც და მათი იდეოლოგიაც ღიმილისმომგვრელია. თუმცა, მხოლოდ ერთი შეხედვით ჩანს ასე.

ცხადია, ეს მოძრაობა ხელმოცარულთა და გაბოროტებულთა კიდევ ერთი მცდელობაა, გადაღლილ, სოციალურად შეჭირვებულ და გაუნათლებელ მოსახლეობას ყველაზე სუსტ და მგრძნობიარე წერტილში დაარტყას და ამით სარგებელი ნახოს.

საპატრიარქოდან ჯერჯერობით არაფერი უთქვამთ მართლმადიდებლობის ახალად გამოჩეკილი დამცველების შესახებ. როგორც ჩანს, ეკლესია ისევ არ აპირებს მართლმადიდებლობის სახელით ჩვეულებრივი ფაშიზმის ქადაგების გაპროტესტებას.

[KAIROS]

ილია მეორე: “საქართველოს მთავრობა რომ ყურს გვიგდებდეს, ქვეყნის საქმე უკეთესად იქნებოდა”
________
საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმინდესისა და უნეტარესი ილია მეორეს განცხადებით, “საქართველოს მთავრობა რომ მას ყურს უგდებდეს, ქვეყნის საქმე უკეთესად იქნებოდა”. ასე უპასუხა უწმინდესმა დღეს ესპანეთის სამეფოს დეპუტატთა კონგრესის თავმჯდომარის ხოსე ბონო მარტინესის კითხვას იმის შესახებ, “რამდენად უგდებს ყურს საქართველოს ხელისუფლება პატრიარქს”.

არაოფიციალური შეხვედრა პატრიარქსა და მარტინესს შორის საპატრიარქოში გაიმართა. მას საქართველოს ეკონომიკური განვითარების მინისტრი ზურაბ პოლოლიკაშვილი და პარლამენტის ვიცე-სპიკერი რუსუდან კერვალიშვილიც ესწრებოდნენ.

“მოხარული ვარ, რომ ესპანეთის კონგრესის თავმჯდომარე საქართველოში იყო. ეს არის იმ ისტორიული ურთიერთობის გაგრძელება, რომელიც საქართველოსა და ესპანეთს შორის წლების განმავლობაში არსებობდა. ამასთან, ბედნიერი ვარ, რომ ბატონი მარტინესისგან ესპანეთში მიწვევა მივიღე. ჩვენ იმედი გვაქვს, რომ ის მძიმე საკითხები, რაც საქართველოს წინაშე დგას, – ვგულისხმობ კონფლიქტურ რეგიონებს, ესპანეთის დახმარებით დადებითად გადაწყდება”, – ბრძანა უწმინდესმა.

შეგახსენებთ, რომ ესპანეთის სამეფოს დეპუტატთა კონგრესის თავმჯდომარე საქართველოს არაოფიციალურ ვიზიტად დღეს ეწვია. ვიზიტის ფარგლებში მარტინესი საქართველოს პრეზიდენტს მიხეილ სააკაშვილს, პრემიერ-მინისტრ ნიკა გილაურს და საგარეო საქმეთა მინისტრ გრიგოლ ვაშაძეს შეხვდება.

[newbie]

იქნებ ბოლოკი მიყვარს და როცა მივირთმევ ჩემი ,,პრაზდნიკიც'' მაშინაა,

[ნონა]

KAIROS

ამ სტატიამ არცთუ მშვიდად ჩაუარა სეკულარული საზოგადოების მაშენებელ ლიბერალეთა ყურებს

მე სიამოვნებით მოვისმენდი საკუთრივ შენს მოსაზრებას ამ კონკრეტული სტატიის სათაურში გამოტანილ ნაწილთან დაკავშირებით...

არავისი განსახილველი არაა ვინ როგორ იცავს მარხვას, მაგას პირადად მოძღვართან შეათანხმებს.

ამაზე არავინ დაობს ნაინ
საქმე უფრო ზოგად დამოკიდებულებას ეხება...

კონკრეტულად კი შესრულების ფასადურობას...

რაც შეეხება მოძღვართან ურთიერთობის გარკვევას ეგ უკლებლივ ყველა ცოდვას თუ მის წინააღმდეგ ბრძოლას ეხება ჩემი აზრით

ახლა დაძებნა თითქოს მეზარება, მაგრამ მამა შმემანს თავის "დიდი მარხვის" შესავალ ნაწილში ამის შესახებ არაჩვეულებრივად უწერია

მოკლედ კამათს აფიცხებ
რაღაც ეს დამახასიათებელ შტრიხად გექცა აქ, რთულ ტერმინილოგიასთან ერთად

ნენა რაღა ვქნა
თავი მყავს მისატყეპი რაა

[KAIROS]

მე სიამოვნებით მოვისმენდი საკუთრივ შენს მოსაზრებას ამ კონკრეტული სტატიის სათაურში გამოტანილ ნაწილთან დაკავშირებით...

ვადევნებდი თვალს იქ გამართულ მარამზს.
საქმე იმაშია, რომ მაგ "ლიბერალებს" სურთ საპატრიარქოს სრული იზოლაცია, და მოტივით, რომ არ უნდა ჩაერიოს სახელწმიფო საქმეებში, უნდათ საერთოდ მოაშორონ სახელმწიფოს ეკლესია, სინამდვილეში კი საქართველო ტრადიციულად მართლმადიდებლური ქვეყანაა (როგორც იტალია კათოლიკური, ინგლისი ანგლიკანური და ა.შ.) და ეკლესიის ხმა უცილობლად უნდა ისმინებოდეს და ყურადიღებოდეს ნებისმიერი ხელისუფლების მიერ, ეს არ ნიშნავს, პირდაპირ გადამღერებას საპატრიარქოს პოზიციისა, არამედ მის პატივისცემას და გათვალისწინებას.
ჩვენი ქვეყნის ხელისუფლება (სულ მეშლება, მგონი არ შემთხვევით და ხელის ფულებას ვწერ ) , იშვიათად ითვალისწინებს მას, და ეს იყო პატრიარქის მინიშნებაც.
ანუ მოკლედ რომ ვთქვა ფბ.ელი პროვოკატორები "პრიჩინას" ეძებენ და ყოველთვის იპოვიან (რატომ ყურებიანი ქუდი არ გახურიაო) და აქ არაფერია გასაკვირი, ჩვენ უნდა გვქონდეს მთავარია სიფხიზლე.
იხარეთ;
კაიროსი!

[ბექა]

Believer
მეცნობი ძალიან! საინტერესოა ეხლა რომელი ხარ

[Believer]

KAIROS

ეკლესიის ხმა უცილობლად უნდა ისმინებოდეს და ყურადიღებოდეს ნებისმიერი ხელისუფლების მიერ, ეს არ ნიშნავს, პირდაპირ გადამღერებას საპატრიარქოს პოზიციისა, არამედ მის პატივისცემას და გათვალისწინებას.

ერთი რამ მინდა გკითხო: მონარქიის აღდგენის მომხრე ხარ?

[KAIROS]

ერთი რამ მინდა გკითხო: მონარქიის აღდგენის მომხრე ხარ?

სრულიად არაფერ შუაშია
იტალიაში მონარქია არ არის, ინგლისში თუ არის, ისიც ნომინალურია.
ეგ შენ რომ ამბობ, მონარქია კი არა თეოკრატიაა, მაშინ ეგ უნდა მკითხო
მაინც გიპასუხებ, კონსტიტუციურის შეიძლება, თუმცა ჯერ არა, ორი უბრალო მიზეზის გამო, პირველი ხალხი არაა მზად და მეორეც არც მონარქი

საინტერესოა ეხლა რომელი ხარ

აბაა

[Believer]

KAIROS

პირველი ხალხი არაა მზად და მეორეც არც მონარქი

ჰოდა, საქ. მართლმადიდებლური ეკლესია ამ ბოლო დროს ხშირად ქადაგებს მონარქიის აღდგენაზე. სახელმწიფო მთავრობა და საქართველოს პოლიტიკა დემოკრატიული განვითარებით მიდის ევროპისკენ/დასავლეთისკენ.
მონარქიის აღდგენა და საქართველოს მონარქიულ სახელმწიფოდ ჩამოყალიბება არანაირ აუცილებლობას არ წარმოადგენს, მონარქიზმის აღდგენით დავკარგავთ დასავლეთის მხარდაჭერასაც, აუცილებლად შეეცვლებათ წარმოდგენა ჩვენზე, როგორც ცვალებად და არამყარ ერზე ჩამოუყალიბდებათ წარმოდგენა.
ანუ, განსხვავდება საქართველოს ხელისუფლების და საქართველოს მართლმ. ეკლესიის პოლიტიკური კურსი.

ჩვენ უნდა დავსვათ კითხვა: რა საკითხებზე უნდა უსმენდეს მთავრობა ეკლესიას?

პატრიარქმა ხეები დარგეთო, და დარგეს ხეები, დღესაც! კონკრეტული გადაცემები დახურეთო, დახურეს ათეული. პატიმრები შეიწყალეთო, და პრეზიდენტმა შეიწყალა პატიმრები...

მე ვფიქრობ რომ მთავრობა არ აიგნორებს ეკლესიას

[ნონა]

ანუ მოკლედ რომ ვთქვა ფბ.ელი პროვოკატორები "პრიჩინას" ეძებენ და ყოველთვის იპოვიან (რატომ ყურებიანი ქუდი არ გახურიაო) და აქ არაფერია გასაკვირი, ჩვენ უნდა გვქონდეს მთავარია სიფხიზლე.

ჰაჰააა
განსაკუთრებით აროშვილის ყურის მოჭრა დამამახსოვრდა დასაგდებად
არა რაა, ენამახვილობას აშკარად ვუფასებ

დავკარგავთ დასავლეთის მხარდაჭერასაც, აუცილებლად შეეცვლებათ წარმოდგენა ჩვენზე, როგორც ცვალებად და არამყარ ერზე ჩამოუყალიბდებათ წარმოდგენა.

და როგორ ფიქრობთ პოზიტიური დასავლური წარმოდგენა საქარტველოზე მაინც რა შინაარსისაა?

[KAIROS]

მონარქიზმის აღდგენით დავკარგავთ დასავლეთ

ეგ აბსრუდია
დასავლეთია სწორედ ყველაზე პირველი კონტინენტებს შორისმთელ მსოფლიოში მონარქიზმის მიხედვით, მითუმეტეს რომ არავის უნდა აბსოლუტური არამედ კონსტიტუციური, ანუ ბელგია, შვედეთი, დანია, ესპანეთი და ა.შ და ა.შ. შენ კაცო ნუ გადმოამღერებ ხოლმე ფბ-ელი პროვოკატორების იდეებს (თუ იმათგანი არ ხარ რათქმაუნდა )...

[Believer]

KAIROS

ეგ აბსრუდია

შეიძლება, ვცდები კიდეც, მე ჩემი აზრი დავწერე.

დასავლეთია სწორედ ყველაზე პირველი კონტინენტებს შორისმთელ მსოფლიოში მონარქიზმის მიხედვით, მითუმეტეს რომ არავის უნდა აბსოლუტური არამედ კონსტიტუციური, ანუ ბელგია, შვედეთი, დანია, ესპანეთი და ა.შ

მთავარია, საქართველოს კონსტიტუციური მონარქიის პოლიტიკური კურსიც ევროპასთან ინტეგრაცია და ნატოს ალიანსში გაწევრიანება იყოს.

[KAIROS]

ნეტა რა ხდება?

***

ილია მეორეს ჩეხეთში სოსო თოფურიძე და როლანდ ახალია მეთვალყურეობენ
ხელისუფლება ილია მეორეს ბაქოში მიმდინარე რელიგიურ ლიდერთა მსოფლიო სამიტზე არ უშვებს.

როგორც “ჯეოტოპნიუსს” ინფორმირებულმა წყარომ აცნობა, 13 აპრილს ქობულეთში მიმავალი პატრიარქი, მოულოდნელად ჩეხეთში დასასვენებლად აღმოჩნდა. წყაროს ინფორმაციით, პატრიარქს ხელისუფლებამ საშუალება არ მისცა, ბაქოში მიმდინარე რელიგიურ ლიდერთა მსოფლიო სამიტში მონაწილეობა მიეღო.

“ჩეხეთში, პატრიარქს საეკლესიო პირების გარდა, ხელისუფლების წარმომადგენლები, სამეგრელო–ზემო სვანეთის სამხარეო პროკურორი, როლანდ ახალია და “კუდის” დეპარტამენტის თვმჯდომარის მოადგილე, სოსო თოფურიძე “საეჭვოდ” გააყოლეს”, – განუცხადა “ჯეოტოპნიუსს” ინფორმირებულმა წყარომ.

“ჯეოტოპნიუსი” ინფორმაციის გადამოწმებას, “კუდის” დეპარტამენტის თვმჯდომარის მოადგილესთან, სოსო თოფურიძესთან შეეცადა, თუმცა მისი მობილური ტელეფონია გასულია მომსახურების ზონიდან. რაც შეეხება სამეგრელო–ზემო სვანეთის სამხარეო პროკურორს როლანდ ახალიას, სამეგრელოს–ზემოსვანეთის პროკურატურაში ადასტურებენ, რომ ახალია ჩეხეთში იმყოფება.

შეგახსენებთ, რომ საქართველოს კათოლიკოს– პატრიარქი, უწმინდესი და უნეტარესი ილია II ბაქოში მიმდინარე რელიგიურ ლიდერთა მსოფლიო სამიტში მონაწილეობას ვერ იღებს, სააგენტო “ტრენდი” ინფორმაციით, საქართველოს საპატრიარქოში აცხადებენ, რომ მისი უწმინდესობა, რომელიც ჩეხეთში რეაბილიტაციის კურსს გადის, ექიმების რეკომენდაციით, იძულებული გახდა, საავადმყოფოში რამდენიმე დღით დარჩენილიყო. “იმის მიუხედავად, რომ პატრიარქი აღნიშნულ სამიტში მონაწილეობას მნიშვნელოვნად მიიჩნევს, მან ექიმების დაჟინებულ თხოვნაზე უარის თქმა ვერ შეძლო”, – აცხადებენ საპატრიარქოში

***

http://gtn.ge/?p=7829

[მხევალი ნინო]

KAIROS

იმის მიუხედავად, რომ პატრიარქი აღნიშნულ სამიტში მონაწილეობას მნიშვნელოვნად მიიჩნევს, მან ექიმების დაჟინებულ თხოვნაზე უარის თქმა ვერ შეძლო”, – აცხადებენ საპატრიარქოში

ვაიმე ! ნუ მაშინებთ

[KAIROS]

ცოტა ხანი გადავუხვევ თემას, ნახეთ რა წერია მთავარ მართლმადიდებლური ინტერნეტწყაროების საძიებო რუსულ ვერსიაში საქართველოს ეკლესიაზე:

http://www.hristianstvo.ru/orthodoxy/churches/georgia/

Грузинский Патриархат – одна из Автокефальных Поместных Православных Церквей.
История Православия в Грузии начинается в 335 г., когда проповедь св. Нины заставляет принять христианство грузинского царя Мириана III. В 487 (467) г., с согласия Византии, царь Вахтанг I провозгласил Грузинскую Церковь автокефальной. После добровольного вступления Грузии в состав России (1783), Грузинская Церковь в 1811 г. стала Экзархатом Российской Церкви. После февральской революции 1917 г. на Соборе Грузинской Православной Церкви в составе архиереев, клириков и мирян в нарушение канонических норм была восстановлена автокефалия Грузинской Церкви и избран Католикос-Патриарх. Автокефалия Грузии была признана Русской Православной Церковью только 31 октября 1943 г.

ვინმემ არ უნდა აგებინოს პასუხი ამ ფალსიფიკატორებს?

[A.v.B]

აბა ესენი არიან რა.... და ვინმე ფიქრობს რომ ესეა ??

[ლურჯი ბუ]

აბა ესენი არიან რა.... და ვინმე ფიქრობს რომ ესეა ??

კი, რუსი მოსახლეობის დიდი ნაწილი და ახალგაზრდობის 99% დაახლოებით. უარესებს ასწავლიან იქ
იმასაც ასწავლიან რომ ვენ სტალინამდე კაცმა არ იცის რა ვიყავით და არც ვარსებობდით მანამდე...