ცამეტი ასურელი მამის სახ. მშენებარე ტაძარი პარამეტრები

[marine]

დიდ დიღომში, ჰიპერმარკეტ "გუდვილის" მოპირდაპირე მხარეს, არის ცამეტი ასურელი მამის სახელობის მშენებარე, გუმბათიანი ტაძარი, რომელიც რამდენიმე თვეში ქვის პერანგით შეიმოსება და დასრულებულ სახეს მიიღებს

(სამწუხაროდ არ მაქვს ფოტოაპარატი, რომ სურათი დავდო.)

ახლა ავხსნი რატომ გავხსენი ეს თემა.

კვირას, წირვის დასასრულს, ჩემმა მოძღვარმა, მამა დავითმა (შაქარაშვილი) გვითხრა მრევლს, რომ ხუთშაბათს პარაკლისს გადაიხდიდა მშენებარე ტაძარში, რადგან წმიდა შიო მღვიმელიც ცამეტი ასურელი მამიდან ერთერთია. მოძღვარმა დასძინა, რომ ტაძარში მართალია მტვერია, მაგრამ დიდი მადლიც არისო

გუშინ, პარაკლისზე, საკმაოდ ბევრი ადამიანი მოვგროვდით. მომიახლოვდა უცნობი ქალი და მითხრა, რომ ვორონცოვზე, წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ტაძრის მრევლი-ვარო. ხილვა მქონდა, რომ შევედი მშენებარე ტაძარში, სადაც მოძღვარი პარაკლისს იხდიდა და მითხრა, რომ ტაძარი ცამეტი ასურელი მამის სახელობისაა და აქ დიდი მადლიაო.

ამ ქალმა არ იცოდა ამ ტაძრის შესახებ და ვერც თავის ეკლესიაში უთხრეს სად იყო, ამიტომ საპატრიარქოში მისულა, სადაც მოასწავლეს დიდ დიღომში. მისდა გასაოცრად მოვიდა და მართლაც ცამეტი ასურელი მამის სახელობის მშენებარე ტაძარში პარაკლისს იხდიდა მოძღვარი

მინდა, ყველას გითხრათ, რომ მართალია ტაძარი მშენებარეა, მაგრამ დიდი მადლი აქვს უკვე რამდენიმე ხატი, სანთლები და შანდლებიც არის, ასე რომ შეძლებთ სანთელი დაანთოთ და ილოცოთ.

[A.V.M]

ნუ მთლად ამ თემისა არაა , მარა არც არაფერი უკლია ....

შესავალი




ადამიანის მიზანი დედამიწაზე სხვა არაფერია თუ არა განღმრთობა . ამ მიზნის შესახებ საინტერესო რამეს წერს არქიმანდრიტი ეპიფანე თეოდოროპულოსი : ,, მონაზვნობა უმოკლესი გზაა განღმრთობისაკენ . ‘’ (1)
რომ არა ასურელი მამები , სავარაუდოდ ეს უმოკლესი გზა კიდევ რამდენიმე საუკუნის განმავლობაში ვერ დამკვიდრდდებოდა საქართველოში . ამ და სხვა მიზეზის გამო , განუზომელია ქართლში მოსული ასურელი ბერების ღვაწლი და დამსახურება . 
უამრავი რამ თქმულა თუ დაწერილა ათცამეტი მამის შესახებ . წინამდებარე მცირე ნამუშევარი კი სხვა არაფერია თუ არა ამ ცნობების შეჯერება და ურთიერთშეპირისპირება . 
მოცემულ თემაში წარმოდგენილია კ . კეკელიძის , ივ . ჯავახიშვილის , რ. სირაძის და სხვათა ნააზრევი ათცამეტი ასურელი მამის შესახებ . მართალია ზოგიერთ ასპექტსი ისინი არ ეთანხმებიან ერთმანეთს , თუმცა ვფიქრობთ , რომ ეს უფრო საინტერესოს გახდის ჩვენ მსჯელობას . 




1-ღვთიური სიბრძნის მართლმადიდებლური ენციკლოპედია . გვ. 69




სარჩევი




1-სარჩევი
2-შესავალი
3-მამების წარმომავლობის შესახებ
4-სირიელ მოძღვართა თავდაპირველი მოღვაწეობის ადგილი
5-მამების აღმსარებლობის შესახებ
6-ასურელ მოღვაწეთა ქართლში მოსვლის შესახებ
7-იოანე ზედაზნელის , დავით გარეჯელის , შიო მღვიმელის , აბიბოს ნეკრესელის ცხოვრება და მოღვაწეობა
8-დასკვნა
9-გამოყენებული ლიტერატურა








მამების წარმომავლობის შესახებ




მკვლევარებს შორის აზრთა სხვადასხვაობაა მამათა წარმომავლობის შესახებ . კ . კეკელიძე ამ საკითხში ეთანხმება დ . ბაქრაძეს და მიიჩნევს , რომ ისინი არა სირიელები , არამედ ქართველები იყვნენ . თუმცა ივ . ჯავახიშვილი და გ.ფერაძე ამ მოსაზრებას უსაფუძვლოდ მიიჩნევენ . ამის დასტურად კი შესაძლებელია რამდენიმე მტკიცებულების მოყვანა :
I-,,ასურელი მამების ცხოვრებათა მიხედვით , ცნობა ქართლში შემოსვლისთანავე ქართულად ალაპარაკების შესახებ ეხება მხოლოდ მათ წინამძღოლს – იოანე ზედაზნელს და არა ყველა მამას.’’(1)
II-,,იოანე ზედაზნელის მიერ თავისი მოწაფეების საქადაგებლად გაგზავნამდე ისინი გარკვეულ დროს დაჰყოფენ მოძღვართან ერთად ზედაზნის მთაზე . სავარაუდოა , რომ ამ ხნის მანძილზე მამები სულიერ ამაღლებასთან ერთად ეცნობიან ადგილობრივ მოსახლეობას , მათ ზნე-ჩვეულებებს , სწავლობენ ქართულ ენას , ანუ წინასწარ ემზადებიან მომავალი მოღვაწეობისთვის .’’(2)
III-,,ასურელ მამათა სამეტყველო ენასთან დაკავსირებით მათი ,,ცხოვრებებიდან’’ კიდევ ორი შემთხვევაა საყურადღებო : I.დავით გარეჯელი სომხურად პასუხობს გარეჯის მიდამოებში მონადირე დიდებულს – ბუბაქარს (19 , 227 )……..
,, ანტონ მარტმყოფელი ასევე სანადიროდ წამოსულ ,, მახლობელი დაბის მთავრის ‘’ შეკითხვას მისი ვინაობის შესახებ საერთოდ ვერ იგებს და ხელით ცდილობს რაიმეს მიხვედრებას . ‘’ (3)
გარდა ამ ცნობებისა ჩვენ შიო მღვიმელის ცხოვრებიდან ვიგებთ , რომ იგი ანტიოქიაში დაბადებულა , დავით გარეჯელი კი ასურეთში გაზრდილა , ისევე როგორც ნეტარი იოანე . 
თუნდაც ამ მწირ ცნობებზე დაყრდნობით ვფიქრობთ , რომ ასურელი მამების ქართველობის შესახებ მსჯელობა არამართებულია .




1-საქართველოს ისტორია . ასურელი მამები . დავით მერკვილაძე . გვ 20
2-იქვე
3-იქვე












ათცამეტი მოღვაწის წარმომავლობის გაგების შემდეგ ვფიქრობთ , საინტერესო იქნება ვისაუბროთ მათი თავდაპირველი მოღვაწეობის ადგილის შესახებ . ვნახოთ თუ რას ფიქრობს ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი – ვახტანგ გოილაძე : ,,ამრიგად , რადგან ძველი წყაროები ასურელ მამათა თავდაპირველი მოღვაწეობის ადგილად შუამდინარეთსა დამ ის ქალაქ ანტიოქიას ასახელებენ , მეორე მხრივ , ის მონასტერი , რომელშიც ანტონი მოღვაწეობდა , ქალაქ ედესაში(იგივე ანტიოქია ) მდებარეობდა , ასურელ მამათა თავდაპირველი მოღვაწეობის ადგილად სწორედ ეს ქალაქი უნდა მივიჩნიოთ . (1) 




1-გაზ.საქართველოს რესპუბლიკა . N 279 . 2002 წელი . ვახტანგ გოილაძე 




მამების აღმსარებლობის შესახებ




მოცემულ საკითხზე საუბრისას შეუძლებელია გვერდი ავუაროთ და ყურადღება არ გავამახვილოთ ასურელ მამათა აღმსარებლობის შესახებ . ეს ის საკითხია , რომელმაც სერიოზული ვნებათაღელვა გამოიწვია ბევრ ცნობილ მეცნიერთა შორის . ისინი ზოგს მონოფიზიტებად მიაჩნდნენ , ზოგს დიოფიზიტებად . აგრეთვე იყო აზრი მათი ნესტორიანიზმის მიმდევრობის შესახებ .
საუბარს დავიწყებთ კორნელი კეკელიძით , რომელიც მიიჩნევს, რომ მამები იყვნენ მონოფიზიტები და იმის გამო თუ რა დევნაში იმყოფებოდნენ VI საუკუნეში ანტიქალქედონიტები , თავი შეაფარეს საქართველოს . 
ამ მოსაზრების საპირისპიროდ არაერთი ციტატის თუ ამონარიდის მოყვანა შეიძლება სხვადასხვა წყაროდან . ჩვენ ორ მათგანს შემოგთავაზებთ .
,,საგულისხმო არგუმენტებით გამაგრებულ ამ შეხედულებას ( მამათა მონოფიზიტობა გ.ლ.) ერი თვალსაჩინო ნაკლი აქვს : თავად კ. კეკელიძეც აღნისნავს და უამისოდაც კარგად არის ცნობილი , რაოდენ დიდი ავტორიტეტი მოიპოვეს სირიელმა მამება VI საუკუნის საქართველოში და იმთავითვე რაოდენ დიდი იყო მათი გავლენა ეკლესიაზე , საქართველოში ქრისტიანული კულტურის განვითარებაზე . ამავე დროს , ცნობილია , რომ VII ს. დამდეგსქართული ეკლესია ოფიციალურად საბოლოოდ გაემიჯნა მონოფიზიტობას . ასეთ ვითარებაში გაუგებარი გამოდის , რა როლი შეასრულეს სირიელმა მოღვაწეებმა VI საუკუნის მანძილზე , მონოფიზიტ-დიოფიზიტთა გააფთრებული ბრძოლების დროს .’’(1)
,,ამიტომ უფრო დამაჯერებლად ჩანს ტრადიციულ თვალსაზრისს თანხვედრილი ი.ჯავახიშვილის მოსაზრება , რომლის თანახმადაც ასურელი მამები სწორედ დიოფიზიტები უნდა ყოფილიყვნენ და სწორედ ქალკედონელთა (დიოფიზიტთა) პოზიციების განსამტკიცებლად უნდა გამგზავრებულიყვნენ მძაფრი რელიგიური წინააღმდეგობების ასპარეზად ქცეულ საქართველოში . ამ შემთხვევაში მათი მოღვაწეობის სავსებით ლოგიკურ შედეგად წარმოისახა VIII ს. დამდეგს ქართული ეკლესიის დიოფიზიტობაზე გადასვლა .’’(2)




1-ქართული მწერლობა . ლექსიკონი-ცნობარი . გვ.31
2-იქვე








კ.კეკელიძე უმთავრეს არგუმენტად მამათა მონოფიზიტობის შესახებ მიიჩნევდა იმას , რომ იმ პერიოდში , როდესაც ისინი ქართლში მოვიდნენ , სომხური და ქართული ეკლესია მონოფიზიტურ მრწამსზე იდგა . ამ მოსაზრების საპირისპიროდ ჩვენ გვაქვს რამდენიმე წყარო , ერთ-ერთი მათგანია 574წ. იოანე გაბელენელის მიმართვა კავკასიის ეკლესიის მმართველებისთვის მონოფიზიტურ აღმსარებლობაზე გადასვლის შესახებ , რომელიც არ იქნა მიღებული . თავად წერილი კი ასე ჟღერდა : ,,მოდი , შეუერთდი ჩვენს სარწმუნოებას ქრისტე ღმერთის ერთ ერთი ბუნების და სამწმინდაობის გალობაში ,,რომელი ჩვენთვის ჯვარს ეცუ.’’(1).
საუბრის ბოლოს ჩვენ შეგვიძლია გავეცნოთ იმ პუნქტებსაც , რის მიხედვითაც დასტურდება , რომ VI საუკუნეში ქართლის ეკლესია გახლდათ დიოფიზიტური და არა მონოფიზიტური : ,, I-დვინის 506 წლის საეკლესიო კრებაზე ამიერკავკასიის ეკლესიათა მიერ მონოფიზიტობის აღიარების ნაცვლად ზენონის ,,ჰენოტიკონის’’ მიღება ; II – პ.კესარიელის მიერ ქართველთა სარწმუნოებრივი შეფასება (523-550 წწ.) ; III- ქართლის ეკლესიის მესვეურთა მოქმედება 574 წელს სომხეთის ეკლესიის თხოვნაზე – შეექმნათ სარწმუნოებრივი ერთობა მონოფიზიტურ საფუძველზე . ‘’(2)
ამრიგად შეგვიძლია დანამდვილებით განვაცხადოთ , რომ ასურელი მამების ქართლში მოღვაწეობა მიმართული იყო დიოფიზიტური სარწმუნოების გამტკიცებისა მხრივ და არა მონოფიზიტურის გავრცელებით . 




1-საქართველოს ისტორია . ასურელი მამები . დავით მერკვილაძე . გვ.18
2-იქვე
ასურელ მოღვაწეთა ქართლში მოსვლის შესახებ




არაერთი მოსაზრება გამოოთქვა მოღვაწეების ქართლში მოსვლის დროის შესახებ . თქვენის ნებართვით მოკლედ ვისაუბრებთ ამის შესახებ .
როგორც ,,მოქცევაი ქართლისაი’’ , ,,ქართლის ცხოვრება ‘’ და ,, შიო მღვიმელის ცხოვრება ‘’ გვატყობინებს , მამები ჩვენს ქვეყანაში მოსულან VI საუკუნეში . ამ დროს მეფე იყო ფარსმანი , ხოლო კათალიკოსი-ევლავიოზი . არსებობს მოსაზრება , რომ ფარსმანი , ბოლოსწინა მეფე გახლდათ , ქართლში მეფობის გაუქმებამდე . ამ მოსაზრებებზე დაყრდნობით მეცნიერმა – სერგის კაკაბაძემ ქართლის ბოლო მეფის –მეფობა 505-515 წლებში ივარაუდა.
,,ამისდა მიხედვით სხვა ფარსმანის მეფობის დროს იოანე ზედაზნელის ქართლს მოსვლა საფიქრებელია სწორედ VI საუკუნის დასაწყისში , დაახლოებით 501 წლის ახლოს .’’(1) 
აღსანიშნავია ვახტანგ გოილაძის მოსაზრებაც , იგი-,, ფარსმან VI –ის მეფობას ათავსებს რა 525-535 წლებში , იმის გათვალისწინებით , რომ ევლავიოზ კათალიკოსი ,, მოქცევაი ქართლისაის’’ მიხედვით ბაკურის დროს გარდაიცვალა , ასკვნის , რომ ასურელი მამები ქართლში ფარსმანის გამეფების ახლო ხანაში , VI საუკუნის 20-იანი წლების დასაწყისში მოვიდნენ . ‘’(2)
არ შეიძლება არ გავიხსენოთ ევსტათი მცხეთელის წამება , რომელშიც წერია , რომ -,,წელსა მეათესა ხუასრო მეფისასა . ‘’(3) ე.ი. 541 წლისათვის უკვე უმეფობა იყო ქართლში . ამაზე დაყრდნობით ვახტანგ გოილაძემ დაასახელა ზუსტი თარიღი მამების ქართლში მოსვლისა და ესაა 537 წელი . (ვახტანგ გოილაძეს ეთანხმება დავიტ მერკვილაძეც.) 




1-საქართველოს ისტორია . ასურელი მამები . დავით მერკვილაძე . გვ.18
2-იქვე
3-ჩვენი საუნჯე . ტ.I გვ.








მამათა ცხოვრება და მოღვაწეობა












იოანე ზედაზნელი
საუბრის მსვლელობისას არაფერი გვითქვამს მოღაწეთა რაოდენობის შესახებ . ახლა კი მოკლედ გაგაცნობთ რას ვფიქრობთ და ვის ვარაუდს ემყარება ჩვენი მოსაზრება . 
ამ საკითხში ვეთანხმებით რევაზ სირაძეს , რომელიც წერს : ,, ცნობილია , რომ თვით რიცხვი ( 13 ) მამათა რაოდენობისა ტრადიციამ დაამკვიდრა . ცნობილია , რომ ესეც სიმბოლურია (ქრისტე და მისი 12 მოწაფის მიხედვით , თუმცა მამანი 17 მაინც იყვნენ ) ისიც აშკარაა რომ მათ ერთი საერთო მიზანი ჰქონდათ .‘’(1)
ჩვენ 17 მამაზე საუბრისგან თავს შევიკავებთ და მხოლოდ ოთხი მათგანით შემოვიფარგლებით . დავიწყებთ იოანე ზედაზნელით.
სხვადასხვა ცნობებზე დაყრდნობით იგი შუამდინარეთიდან, კონკრეტულად კი ანტიოქიიდან ყოფილა . მას დაუტევებია თავისი სახლი და უდაბნოსი მოსაგრეობდა , თუმცა უფალს არ სდომებია რომ მისი მოღვაწეობა დაფარული ყოფილიყო . ,,და ვითარცა განცხადნა სადა-იგი იყოფებოდა , მიჰგურიდეს მას ცხედრითა სნეულებსა და ეშმაკეულებსა , და ყოველნი განიკურნებოდეს ძალითა ღმრთისაითა და ლოცვითა მამისა ჩვენისა იოანესითა . ‘’(1)
მას მოწაფეებიც შემოუკრებია გარშემო . გარკვეული დროის გასვლის შემდეგ კი უცნობებია მათთვის , რომ აპირებდა სამოღვაწეო ადგილის შეცვლას . მორჩილთა პასუხი კი ამ ამბავზე შემდეგნაერი იყო : ,, ცხოველ არს უფალი , არა განგიტეოთ შენ მარტოი , არამედ ჩვენცა წარმოვიდეთ , რაითა არა მოგუაკლდეს წყაროისა მისგან , რომელსა ვსუამთ შენ მიერ.’’ (2)
წამოსულა წმ. მამა მოწაფეებთან ერთად და როდესაც მცხეთაში მოსულა გადაუწყვეტია , რომ ამ ქალაქის მახლობლად დასახლებულიყო . ხოლო მოწაფეები კი სხვადასხვა ადგილებში გაუშვია სამოღვაწეოდ . 
რაც შეეხება თავად წმ.მამის მოღვაწეობას . იგი დიდ ღვაწლში ყოფილა და ძლიერად ლოცულობდა თუ მარხულობდა . ამასთანავე უუნდა აღვნიშნოთ , რომ ის ადგილი სადაც მოღვაწეობდა ყოფილა-,,ფრიად ურწყული’’ და მამა იოანეს ლოცვით უფალს აღმოუცენებია წყარო , რომელიც დღემდე არსებობს . 




1- გვ.157
2-იქვე




ერთხელ ამ წყაროსთან მისულ ბერს დათვი შეხვედრია და შეშინებია . ეს რომ გაუგია ნეტარ მამს უბრძანებია ცხოველისთვის , რომ იმ დღის შემდეგ აღარავისთვის ევნო და დათვიც დამორჩილებულა მის სიტყვას.




დავით გარეჯელი
წმ.მამა დავით გარეჯელი სამოღვაწეოდ უდაბნოში წასულა . მას და მოწაფე-ლუკიანეს მოუძებნიათ ადგილი კლდის პარეხი , ,, რომელსა ქუეშე დაივანეს და რაჟამს დასცხის ანუ იყვნის წვიმაი , პარეხსა მას ქუეშე განისუენიან . ‘’ (1) 
სასწაულებრივი ყოფილა მამათა კვება . მათ ირმები აძლევდნენ საზრდოს , რომლებიც მოდიოდნენ და როგორც ცხვრები ისე მორჩილად იწველიდნენ . სასწაულის კიდევ ერთი გამოხატულება გახლდათ ის , რომ ისინი ოთხსაბათსა და პარასკევს არ ეკარებოდნენ ბერებს . 
ერთხელ ერთ მძვინნვარე ქვეწარმავალს , გადაუყლაპია ირმის ნუკრი . შეშინებული ირმები მოღვაწეებთან მისულან . მამა დავითმა სულიწმინდის მადლით შეიტყო მომხდარის შესახებ , მივიდა მტაცებელთან და დაემუქრა , რომ თუ არ გაეცლებოდა იქაურობას თაგვთა საჭმელად გახდიდა მას . სასწაულებრივად ამეტყველდა თურმე ვეშაპი და უთხრა წმიდანს , რომ მეხიტ-ტეხისა ეშინოდა და ამის გამო ვერ გამოდიოდა სამალავისაგან . მამა დავითი კი დაპირებია მას , რომ უვნებლად მიიყვანდა წყლამდე და თევზიც გაჰყოლია მას . შუა გზაში ვესაპს მეხი დაეცა და მოკვდა . ამაზე ძალიან დამწუხრებულა ბერი . თუმცა ანგელოზს უთქვამს მისთვის , რომ ზღვაში ვეშაპი ბევრ თევზს გაანადგურებდა და ნავებს დაღუპავდა . 
კიდევ ერთ საინტერესო ფაქტს გვიმალავს ბერის ცხოვრება . თურმე ერთ ბარბაროზს გადაუწყვეტია მისი მოკვლა და არათუ გადაუწყვეტია , არამედ ხმალიც მოუწნევია მისთვის , თუმცა ეს ხმალი , როგორც შეშა ისე დამსხვრეულამოღვაწის კისერზე . ამის მხილველი მოძალადე სინანულში ჩავარდნილა და ევედრებოდა მოძღვარს რომ ცოდვათა მოტევებისათვის და მისი კოჭლი ძის განკურნებისათვის . მამა დავითსაც დაუმშვიდებია ბარბაროსი და მართლაც , როდესაც იგი სახლში მისულა უნახავს , რომ ძე განკურნებულა და ბუნებრივია ძალიან გახარებია . 




1- გვ.165




შიო მღვიმელი
ნეტარი შიო მღვიმელი , როგორც მისი ცხოვრება გვაუწყებს ქალაქ მცხეთის ძალიან საშიშ ხევში დასახლებულა . ეს არ უკმარია და მძიმე მოღვაწეობას ეწეოდა იქ . საზრდელს კი მტრედი აძლევდა მას . ერთხელ ეს უნახავს ვინმე წარჩინებულ ევაგრეს. აყოლია მტრედს , რომელსაც იგი მოღვაწესთან მიუყვანია . იმდენად მოხიბლულა ამით მთავარი , რომ დამოწაფებია მოღვაწეს . როგორც ჩანს , ევაგრეს მსგავსად ბევრს მონდომებია ნეტარი შიოს ღვაწლის თააზიარობა და ძმობა მალეც გამრავლებულა . ამან კი წარმოშვა საჭიროება იმისა , რომ ყოლოდათ სახედრები , რატა მცირედ მაინც შეემსუბუქებინათ ის ყოფა , რომელშიც მოღვაწენი იმყოფებოდნენ . იმ ადგილებში უამრავი მხეცი ბინადრობდა , რომელიც საფრთხეს უქმნიდა მოშინაურებულ ცხოველებს . რაოდენ საოცარიც არ უნდა იყოს , მამა შიოს ბრძანებით სახედრებს დარაჯად მგელი ყავდათ მიჩენილი , რომელიც ყურადღებას აქცევდა მათ . ერთხელ ერთი სახედარი ციცაბო კლდიდან გადაჩეხილა . მისი დაკარგვა კი ბერებს მგლისთვის დაუბრალებიათ და მიუჩნევიათ , რომ მას შეუწამია იგი . თუმცა თავად ამ მტაცებელს წაუყვანია ისინი და უნახებია ის ადგილი , სადაც მომკვდარა კარაული და ბერებიც მიმხვდარან თავიანთ შეცდომას . 
ერთხელ წმ.იოანე ზედაზნელს შეუკრებია მოწაფეები , რომ საკუთარი თვალით ენახა თუ რომელმა მათგანმა , რა სულიერ მდგომარეობას მიაღწია . ამ დროს , მამა შიოს აუღია მგზნებარე ნაკვერჩხალი , დაუდია ხელის გულზე და საკმეველი უკმევია იქაურობისთვის . საოცარ კეთილსურნელებას დაუფარავს მიდამო . გაოცებული ძმებისთვის კი ნეტარ იოანეს ასე მიუმართავს : ,,ამან ცეცხლმან იცნა სამნი ყრმანი ბაბილონს , რაჟამს იგი სახმილსა შინა შესთხივნეს ქალდეველთა .’’(1)
ამ ფაქტიდან რამდენიმე ხნის შემდეგ , ნეტარი შიო დამკვიდრებულა მღვიმეში საკუთარი სულის საცხოვნებლად და სხვათა საოხად.




1- გვ.161




აბიბოს ნეკრესელი




ბოლო მამა ათორმეტ მოღვაწეთაგან , რომლის შესახებაც ახლა ვისაუბრებთ , გახლავთ აბიბოს ნეკრესელი . მისი მოღვაწეობის დროს , სპარსელები- ,,მრავალთა დაუმტკიცებელთა სარწმუნოებასა და ნაკლულევანთა გონებათა შეაცთუნებდეს.’’(1) საღვთო შურით აღვსილმა ნეტარმა აბიბოსმა წყალი დაასხა მაზდეანთა მთავარ ღვთაებას-ცეცხლს და ჩააქრო იგი , რის გამოც საპყრობილეში ჩასვეს . 
ნეტარმა მამამ წინასწარ განწვრიტა თავისი აღსასრული და აიღო უფლება რომ წმ.მამა შიო ენახა . მართლაც შეხვდნენ ერთმანეთს ბერები , მოიკითხეს ერთმანეთი და გაუზიარეს აზრები . აღმოჩნდა , რომ წმ. შიოს უკვე სცოდნოდა წმ.სვიმონ მესვეტის ქმედება (აბიბოს ნეკრესელი) , რომელსაც ჩაუქრია ცეცხლთაყვანისმცემელთა ღვთაება . ამ საუბრით უფრო მეტად გამტკიცდა წმ.აბიბოსი და უშიშრად გამოემართა სამსჯავროსკენ , რომელიც იმართებოდა სოფელ რეკში , სადაც მრავალი ადამიანი იყო შეკრებილი . 
მარზპანმა ამგვარი შეკითხვა დასვა-,,მე გკითხავ , რაისათვის მოჰკალ ღმერთი ღმერთი ჩუენი და შენ გნებავს , რაითამცა შენისა ღმრთისა წარგვიყვანე ?’’(1) წმ.მამამ კი მშვიდად მიუგო , რომ მას არ მოუკლავს ღმერთი , არამედ ერთ-ერთი ოთხ სტიქიათაგანი გააქრო , უფრო ძლიერი სტიქიის მოქმედებით და დასძინა რომ -,, აწ მიკვირს თქუენი ესე , ესევითარი სიცოფეი , ვითარ არა სირცხვილ გიჩნს მისი სახელის დებად ღმერთად , რომელსა ესოდენი სული აქუს .’’(2) 
პასუხით განრისხებულმა მარზპანმა ბრძანა მოღვაწის ქვებით ჩაქოლვა , ხოლო მის განსვენებულ ცხედარს კი დარაჯობდნენ , რადგან ადამიანთა ნაცვლად ცხოველთა საკუთრება გამხდარიყო იგი . თუმცა არც ფრინველი და არც სხვა რაიმე არსება არ მიეკარა მოძღვრის ნეშტს , ხოლო მორწმუნეებმა კი პატივით დაკრძალეს აბიბოს ნეკრესელის წმ. ნაწილები . 




1- გვ.169
2- იქვე




დასკვნა




ათცამეტი ასურელ მამის ღვაწლი რომ განუზომელია ეს ჩვენი შეხსენების გარეშეც ცნობილია . თუმცა , წინამდებარე გამოცემიდან გვინდოდა გვეჩვენებინა , რომ იოანე ზედაზნელი და მისი მოწაფეები იყვნენ ასურეთიდან , აღმსარებლობით იყვნენ დიოფიზიტები და არა მონოფიზიტები (ნესტორიანიზმზზე არც შევჩერდებით) , ქართლში მოსულან VI საუკუნის 20-იანი წლების დასაწყისში და მათი რიცხვი დაახლოებით შეადგენდა ჩვიდმეტ ბერს . 
ამ ნააზრევის არგუმენტირებისათვის კი გამოვიყენეთ ისეთი პიროვნებების მოსაზრებები , როგორებიც გახლდნენ : ივ . ჯავახიშვილი , გრ . ფერაძე , კ.კეკელიძე , რ . სირაძე და სხვები .
რამდენად კარგად გამოგვივიდა ეს საქმე , ამის შეფასება თქვენთვის მოგვინდია . 




გამოყენებული ლიტერატურა




I- საქართველოს ისტორია . ასურელი მამები . დავით მერკვილაძე




II- საქართველოს რესპუბლიკა . 279 . 2002 წელი .




II- ქრისტიანული კულტურა და ქართული მწერლობა. რ.სირაძე 1992წ. 
III- ქართული მწერლობა , ლექსიკონი-ცნობარი




V- ღვთიური სიბრძნის მართლმადიდებლური ენციკლოპედია. თბ.2007 შემდგენელი-
გივი კალანდაძე

VI- ჩვენი საუნჯე ; ტომი-I



VII- ძვ. ქართული ლიტერატურეს ისტორია ; ტომი-I ; კ.კეკელიძე


http://seminarieli.wordpress.com/2012/12/0...%9B%E1%83%90-3/