საზვერეები-მითი თუ რეალობა? პარამეტრები

[marine]

"წმინდა მამები ამბობენ, რომ ჩვენ უნდა გავიაროთ ბოროტი სულების საგუშაგოები, ანუ ეგრეთ წოდებული "ჰაერის მცველთა საზვერეები". იქ, ყოველ საზვერეზე, მოგვიწევს ანგარიშის ჩაბარება გარკვეულ ცოდვებზე.

და თუ აღმოჩნდება, რომ სიცოცხლის განმავლობაში მოვინანიეთ და ვაღიარეთ ყველა ცოდვა, გამოვისყიდეთ მათთვის შესაბამისი სათნოებებით, მაშინ ყველა საზვერის ერთმანეთის მიყოლებით გავლით, მივაღწევთ თვით ღვთის საყდრამდე.

იქ თაყვანს ვცემთ ქრისტე უფალს და მოვისმენთ მის განაჩენს ჩვენ - ცოდვილებზე, ანუ ღვთის გადაწყვეტილებას იმაზე, თუ სამუდამოდ სად იცხოვრებს ჩვენი სული.

არსებობს მრავალრიცხოვანი გარდამოცემა იმის შესახებ, თუ როგორ ხდება საზვერეების გავლა და ყველა ამბობს, რომ ეს საქმე ძალზე ძნელია. დიდი შიში იპყრობს მიცვალებულის სულს,რადგან დემონები სასტიკად ესხმიან თავს და ანგელოზთა ხელიდან მის გამოტაცებას ლამობენ. სული კანკალებს, ეკვრის ანგელოზებს, ეშინია, რომ დემონებმა ანგელოზებს არ გამოგლიჯონ და ჯოჯოხეთში ჩააგდონ.

მაგრამ იმ საშინელ ჟამს ადამიანს ეხმარებიან არა ანგელოზები, არამედ მის მიერვე სიცოცხლის გამავლობაში აღსრულებული კეთილი საქმეები. თუ ანგელოზებს შეუძლიათ "გამოსასყიდის" მიცემა, რომელიც მოწმობს გარდაცვლილის კეთილ საქმეებზე, მაშინ ისინი ამარცხებენ მოწინააღმდეგე ძალებს და სულს მიუძღვებიან მის წინაშე აღმართულ ყველა დაბრკოლების გადალახვისას. მაგრამ თუ სული დამნაშავეა მოუნანიებელ სასიკვდინე ცოდვაში, მათ მოუწევთ დემონების კლანჭებში მისი დატოვება, რომელთაც იგი საშინელი ხმაურით ჩაჰყავთ ჯოჯოხეთში, თან ზეიმობენ, რადგან მათ გაიმარჯვეს, დაღუპეს ღვთის ქმნილება და ამით დაამწუხრეს ყოვლისშემძლე ღმერთი".

/ბერდიდი ეფრემი არიზონელი/

[marine]

"არ მინდა სატანჯველზე, საზვერეებზე მეფიქრა. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი ცოდვა მქონდა, არ მინდოდა მათზე ფიქრი, გვერდზე გადავდე ისინი. მხოლოდ და მხოლოდ ღვთის სიყვარულზე ვფიქრობდი და მიხაროდა. ღმერთს ვევედრებოდი: "ღმერთო ჩემო, შენი სიყვარულისთვის, და, მეც იმ ვარსკვლავზე ვიყო. ხოლო თუ ჩემი ცოდვების გამო სატანჯველში უნდა წავიდე, შენმა სიყვარულმა, დაე, იქ განმაწესოს, სადაც სურს. მთავარია, რომ შენთან ერთად ვიყო". ამდენი წლები ქრისტეს სიყვარულით ვცხოვრობდი წმინდა მთის უდაბნოში. ვეუბნებოდი საკუთარ თავს: "თუ ზეცაში წახვალ და ღმერთი გეტყვის: "მოყუასო, ვითარ შემოხუედ აქ, რამეთუ არა გმოსიეს სამოსელი საქორწინე? (მთ. 22,12), რა გინდა აქ?" მე ვუპასუხებ: "რასაც შენს სიყვარულს სურს, დაე, იქ განმაწესოს. შენს სიყვარულს ვბარდები. თუ გინდა, რომ სატანჯველში გამიშვა, გამიშვი; მთავარია, რომ შენი სიყვარული არ დავკარგო!"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"როდესაც სული ჩვენი სხეულს გაეყრება, მადლისა ამის ნათელი გააცისკროვნებს დემონებს, საზვერეებში მოგვაგერიებინებს დემონებს, ქრისტეს საშინელ სამსჯავროზე დაგვიფარავს და მით, როგორც საქორწინე სამოსელით შევალთ ქრისტეს ზეციურ ნადიმზე, რათა საუკუნოდ დავტკბეთ განუწყვეტელი სიხარულითა და დაუსრულებელი სამოთხისეული ნეტარებით, რისი ღირსიც გაგვხადოს უფალმა თავისი გამოუთქმელი მოწყალებით"

/მთავარეპისკოპოსი სერაფიმე სობოლევი/