თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 29 2010, 04:26 PM

გთხოვთ, დაწეროთ ყველამ თქვენი აზრი ამ თემის შესახებ ძალიან მაინტერესებს და ჭეშმარიტება ახსნას ვერ მივაგენი.
ბიბლიაში ვერსად ვერ ვნახე რომ ომში კაცის კვლა ცოდვა არ არის.ჩემი აზრით ცოდვაა და არ აქვს მნიშვნელობა რატომ მოკლავ ადამიანს.უფლის მიერ მინიჭებული სიცოცხლის წართმევის უფლება არ გვაქვს..მითუმეტეს თუ ჩვენთვის არაფერი დაუშავებია და მაინც ვკლავთ.იეღოველებსაც ასე წამთ.
გთხოვთ, მჭირდება ბიბლიური არგუმენტაცია ამ ცოდვის გასამართლებლად.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 04:28 PM

თავიდან კითხულობთ ცოდვაა თუ არაო?
მაშ თუ ცოდვაა გავამართლოთ?

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 29 2010, 04:29 PM

ჩემი აზრით ცოდვაა და მე სხვისი აზრიც მაინტერესებს რატომ არ არის ცოდვა

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 04:33 PM

მე არ მგონია იყოს...რადგან მოყვასის დასაცავად მიდიხარ ომში..პირადი ინტერესების გამო მოკვლა კი არის

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: May 29 2010, 04:35 PM

lutecia

ეს თემა ძალიან ფაქიზია, მითუმეტეს ჩვენს რეალობაში და ვფიქრობ არ უნდა იყოს გამართლებული ამაზე მსჯელობა. მე მახსოვს რაც მოყვა ასეთ საუბარს და აქედან გამომდინარე ვამბობ ამას.

არა მგონია ამ ცოტა ხსნის წინ დაღუპული ბიჭების სურათებს უყურებდეს ადამიანი და იმაზე ფიქრობდეს, რაზეც ამ თემაშია საუბარი.

ქრისტიანული სწავლებით აღნიშნული ქმედება (სამშობლოს, ოჯახის დაცვა) არათუ ცოდვა, არამედ მოწონებული და დიდად შექებულიცაა.

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 29 2010, 04:38 PM

კაცის კვლა კაცის კვლაა ჩემი აზრით....მაგრამ იმ შემთხვევაში თუ ეს ცოდვა სამშობლოსა და მოყვასის სიყვარულის გამო დაეშვება ადამიანზე,იმდენად არ მოეთხოვება როგორც ანგარებისთვის კაცისმკვლელს...

სრულად ვიზიარებ შენს აზრს

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 04:40 PM

მაგრამ ერთი შემთხვევა მახსენდება....აი პეტრეს რომ ეუბნება უფალი ვინც მახვილით მოვა მახვილითვე მოკვდებაო....

მაგრამ ძველ აღთქმაში უფლის ბრძანებით არ ავარჯიშებდა მოსე მეომრებს? ან უფალმა არ ჩააგდებინა ხელში აღთქმული მიწა?

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 29 2010, 04:41 PM

ადრე წავიკითხე კატეხიზმო გამოიცემოდა არქიმანდრიტ ნესტორის(ყუბანეიშვილის)რედაქ
ტორობით....იქ ეწერა კაცის კვლა არაა ცოდვა თუ ამას ბრძოლაში აკეთებ და დამნაშავეს სჯიო(სასამართლოს გადაწყვეტილება იგულისხმებოდა)ეგრე მახსოვს...შენდობას ვითხოვ თუკი ვცდები

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 29 2010, 04:52 PM

მე ვაფასებ სამშობლოსთვის დაღუპულ მამულიშვილთა ღვაწლს...უბრალოდ მე ამის ბიბლიური არგუმენტაციას ვეძებ და თუ ვინმე მომაწვდის მას გამეხარდება.
ყველა ქრისტიანი ბიბლიით უნდა ხელმძვანელობდეს,იგი ღვთის სიტყვაა და ამიტომ მაინტერესებს.პირველი სახელმძღვანელო ბიბლიაა.

და კიდევ : მე ყველას აზრს პატივს ვცემ და არ მგონია ეს თემა დაპირისპირების საგანი გახდეს შეგნებულ ადამიანთა შორის.
უფლმა დაგლოცოთ ყველა......

კი მაგრამ ომები სხვა ქვეყნების დასაპყრობად და ხელში ჩასაგდებადაც ხდება..და არა მხოლოდ მამულის დასაცავად.ამაში არ არის განსხვავება?

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 29 2010, 04:58 PM

თავდაცვითი ომი არ უნდა იყოს დანაშაული...ჰააა რას იტყვით ქრისტეს მეომრებო???

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 05:06 PM

აბა წარმოიდგინეთ...შემოდის მტერი, აწიოკებს ჩვენს ოჯახებს და ჩვენ მშვიდად დავჯდეთ და ვუყუროთ?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: May 29 2010, 05:08 PM

ikanosi

არსებითად განსხვავდება ერთმანეთისგან თავდაცვითი და თავდასხმითი ბრძოლები.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 05:11 PM

afxazi
პეტრე თავს არ იცავდა? უფლის დაცვას ცდილობდა(ჩემი აზრით)..

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: May 29 2010, 05:13 PM

ikanosi

პეტრეს შემთხვევა მე მგონი ამ ჭრილში არ უნდა განვიხილოთ. ცოტა ხნის შემდეგ უფალი პილატეს ეტყვის, რომ ჩემი მოძღვრება რომ ამქვეყნიური იყოს ჩემი მომხრეები მახვილით იბრძოლებდნენო, მაგრამ რადგან არ არის ამიტომაც არ იბრძვიანო.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 29 2010, 05:14 PM

რა თქმა უნდა არაა ცოდვა.
საკუთარი სიცოცხლის ფასად იცავ იმას, რაც შენთვის ძვირფასია : ოჯახს, სამშობლოს, ეკლესიას.
მაცხოვარი გვეუბნება, რომ არ არსებობს იმაზე მეტი სიყვარული, თუ ვინმე თავს დასდებს თავისი მეგობრისათვის.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: May 29 2010, 05:15 PM

მეომრებმაც ჰკითხეს: ჩვენ კი რა ვქნათო? და უთხრა მათ: ნურავის შეურაცხყოფთ, ნურც ცილს დასწამებთ და დასჯერდით საფასურს თქვენსას. (ლუკა 3,14)

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 05:16 PM

afxazi
ანუ საბოლოო პასუხი რა არის? რა არის ეკლესიის პოზიცია ამ საკითხთან დაკავშირებით?

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 29 2010, 05:17 PM

გაიხარეთ მე მაგ აზრზე ვარ, რომ გააჩნია ომის დროს თვას იცავ თუ თავს ესხმი...
თავი რომ არ დაგვეცვა მაშინ აღარც ქრისტიანობა იარსებებდა ისე დევნიდნენ ქრიატიანებს

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: May 29 2010, 05:19 PM

ikanosi

ბასილი დიდი მაგალითად იწონებს სამშობლოს დასაცავად სამხედრო სამსახურში ყოფნას. არცერთი დიდი მამა არ უარყოფს სამხედრო სამსახურში ყოფნას.

ერთი სიტყვით საკუთარი ქვეყნისთვის და ოჯახისთვის თავის გაწირვა ეკლესიისგან მოწონებულია.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: May 29 2010, 05:20 PM

დაიწყება ომი და გავიქეცი ომში

მაგრამ მეშინია სიკვდილის უფრო სწორად საკუთარი ცოდვების

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 29 2010, 05:25 PM

lutecia
დავითი მეფსალმუნე წაკიგითხავს ალბათ.

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 29 2010, 09:41 PM

ხოდა უნდა მოვინანიოთ ჩვენ ჩვენი ცოდვები სიცოცხლეშივე, თორემ მერე გვიან იქნება,სიკვდილის ყველას გვეშინია და ეს დასაძრახი არ არის

საბოლოოდ მაინც ვერ გავიგე ამ საკითხთან დაკავშირებით ჭეშმარიტება(((((((





კი წამიკითხავს

პოსტის ავტორი: (Νικόλαος) თარიღი: May 29 2010, 09:48 PM

და ბიბლიაში როდის არ წერია რომ ომში მოკვლა ცოდვა არ არის? დავითმა ცოდვა ჩაიდინა გოლიათი რომ მოკლა? ან მოსემ?
მახვილს ვინც აიღებს მახვილითვე განიგმირებაში იგულისხმება ის ვინც მახვილს აიღებს მოსაკლავად და არა ის ვინც ღმერთის და მოყვასის სიყვარულით დაახვედრებს მახვილს.

და ამას მგონი თქმაც არ უნდა რომ ეს ცოდვა არაა. მაშინ ვუყუროთ ჩვენი ქვეყნის აოხრებას და სარწმუნოების შეურაცხყოფას?! ძაან ისეთი კითხვაა პატარა ბავშვს რომ უჩნდება.

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 29 2010, 11:14 PM

ეგ კი ვიცი მაგრამ მე უფრო ბიბლიური არგუმენტაცია მაინტერესებდა თორემ ზოგადად მეც მაგ აზრზე ვარ

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: May 29 2010, 11:25 PM

lutecia

არა კაც კლა - და მორჩა.
ისე ზოგი ასე ხსნის არა კაცი უნდა მოკლაო არაკაც კლაო

ერთმა ბერმა მითხრა მაგასთან დაკავშირებით ბრძოლაში მტრის მოკვლა აღსარებაში მაინც უნდა თქვაო.
ზოგადად მამულის და საქრისტიანოს დაცვა საპატიო და აუცილებელი საქმეა. თორნიკე ერისთავის მაგალითი რომ გავიხსენოთ სკმარისია - ბერმა აიღო იარაღი ხელში.

ძალიან ფაქიზი თემაა ერთი სიტყვით.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 29 2010, 11:44 PM

ბადრი

მეც ეგრე ვიცი. და ზიარების უფლებასაც, სავარაუდოდ, რაღაც მცირე პერიოდი არ მოგცემენ.
კაცის სისხლია მაინც.

ასევე ხდება, თუ, სრულიად შემთხვევით შემოგაკვდა კაცი.
აღსარებაში უნდა თქვა და ეპიტიმია აღასრულო.
ადრე რამდენიმე წელი იყო განკანონება.
ეხლა იკონომიის მიხედვით, დაახლოებით ერთ წელში შეძლებ ზიარებას.

თუმცა, ეს სხვა თემაა..

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 30 2010, 12:34 PM

კიდევ კარგი კაცად არ დავიბადე..
მე ვერავის მოვკლავდი

პოსტის ავტორი: (Νικόλαος) თარიღი: May 30 2010, 01:03 PM

ბიბლიური არგუმენტაციაც დავწერე ზევით

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: May 30 2010, 01:09 PM

მაია წყნეთელი,თამრო ვაშლოვანელი,თინა წავკისელი????

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: May 30 2010, 01:13 PM

ჟანა დ'არკი

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: May 30 2010, 02:36 PM

lutecia
ჰოდა დავითის ომების ამბავიც მოგეხსენება..მოგეხსენებოდეს იქნებოდეს იქნება.

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 30 2010, 11:58 PM

მომეხსენება კაცო ეგ




თამრო ვაშლოვანელი ვინღა იყო?))))))

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 31 2010, 10:20 AM

ბადრი

ომში წასვლა და ბრძოლაში მონაწილეობის მიღება მოსაწონი იმითაა, რომ შენს შიშს ძლევ და შენი სოცოხლის და უსაფრთოლების ფასად იცავ სხვას. ანუ ეგაა მოყვასის სიყვარულის განხორციელება, მაგრამ ამავდროულად კაცს ჰკლავ, ეს ცხადია რბილად რომ ვტქვათ არასიამოვნო ფაქტია და ამისგან უნდა გათავისუფლდეს ჩვენი სული.ადამინაის მოკლვა, ყველა შემთხვევაში სიმძიმეა მკვლელისთვის. ყველა მეომარი განიცდის ამას.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: May 31 2010, 10:45 AM

ჰმ, ჟანას შეეშვით


თუ სამშობლოს დასჭირდა, ალბათ კი არ ვიცი ზუსტად...

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: May 31 2010, 03:47 PM

არააააა ვერაფრის გულისთვის ვერ წავართმევ ადამიანს სიცოცხლეს.აბა მის ადგილას წარმოიდგინე თავი ვისაც კლავ,სიცოცხლეზე ძვირფასი არაფერია

პოსტის ავტორი: gabrieli. თარიღი: Jun 1 2010, 01:15 AM

მოკვლა იმ შემთხვევაში არ არის ცოდვა როდესაც სამშობლოს და ჩვენ ოჯახს ვიცავთ.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jun 1 2010, 01:46 AM

მერე რას მოდის ვა

პოსტის ავტორი: gabrieli. თარიღი: Jun 1 2010, 12:33 PM

ეგ არაა ნორმალური მდგომარეობა, მაშინ ეხლა დავით და თამარ მეფე წმინდანები კი არა თქვენთვის რო დაეჯერებინათ რად შერაცხავდნენ.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jun 1 2010, 12:38 PM

რუსეთის ყოფილი პატრიარქის ინტერვიუდან

Дело не в словах 60-летней давности - магической силы они не имеют. Декларация 1927 г., еще раз повторю, сиюминутного реального плода не принесла. Но курс, намеченный еще Патриархом Тихоном и развитый митрополитом Сергием, все же помог сохранить Церковь и дожить до сегодняшнего дня. Этот курс был - брать на свою совесть меньший грех, дабы избежать греха большего. Так солдат на войне убивает (и это грех), но отдать на погубление врагу своих ближних, с точки зрения Церкви, было бы грехом несравненно большим . Личное совершенство иногда приходится принести в жертву ради блага других. Патриарх, или митрополит, подставляющий под заведомый разгром свою паству, согрешил бы перед Богом, людьми, Россией больше, чем если бы компромиссом он заслонил Церковь. А заслонять приходилось разными путями, в том числе и провозглашением лояльности.

ეს არის ცოდვა და არ უნდა ამას ლაი ლაი...უბრალოდ სხვა გზა არაა ამაშია საქმე...

სხვათა შორის ის რომ ეს ცოდვაა, ისიც მოწმობს, რომ ეპიტემიაა დაწესებული მეომრის ომიდან დაბრუნებისას - მისი ზიარება არ შეიძლება

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: Jun 1 2010, 12:41 PM

თამროს დედა მალე მოუკვდა. მამაც რომ გამოესალმა ამ წუთისოფელს, ბატონმა თამრო ვიღაც გადამთიელს მიჰყიდა, მაგრამ თამრომ თვითონვე დაიხსნა თავი. მამის ოჯახში რომ ბრუნდებოდა, გამოიარა ერთ ტყეში, სადაც დათვი დახვდა წინ და დაეჭიდა, მაგრამ უშიშარმა გმირმა ქალმა მოკლა დათვი და დაიხსნა თავი მეორე განსაცდელისაგან. თამრო ცხოვრობდა სოფელ ვაშლოვანში. ყოფილა სასტიკი და გაუტეხელი, მეხი დედაკაცი, რის გამოც მისი სახელი განთქმულა საქართველოში. სოფელში უიმისოდ არა კეთდებოდა რა. ერთხელ ვაშლოვანს თათრები დასცემიან, აუკლიათ სოფელი, დაუნგრევიათ ეკლესიები და მცხოვრებნი ტყვედ წაუყვანიათ. თამრო გამოსდგომია თათრებს, დასწევია თავისი რაზმით და საკვირველი გმირობა გამოუჩენია. მტერი დაუმარცხებია და გაუთავისუფლებია ქართველი ტყვეები. ეს ამბავი ერეკლე მეფეს რომ შეუტყვია, ძლიერ დიდის მადლობით უთქვამს თამროსათვის:

- ოჰ, შვილო! შენ გენაცვალოს ჩემი მოხუცი თავი, რომ შენის მაგალითით კაცებიც გამხნევდნენო.

მეფეს მიუცია მისთვის და მისი ამხანაგებისატვის ტყვია-წამალი და ერთ ზარბაზანსაც დაჰპირებია.

თამროს თავის რაზმში ბევრი მეომარი ქალიც ჰყოლია. თამროს და მის რაზმს ბევრჯერ გადაურჩენია ვაშლოვანის მცხოვრებნი ლეკებისა და თათრების თარეშისაგან.

ერთ ავ აზნაურს მისი დიდება და ქება შეშურებია და ქვეყნის ღალატი დაუბრალებია. მეფეს პირზე დაუყენებია მაბეზღარი თამროსათვის. თამროს დაუმტკიცებია თავისი ერთგულება სამშობლო ქვეყნისა და მტრობა და ღალატი თვით იმ მაბეზღარი აზნაურისა. მაშინ მეფეს უთქვამს თამროსათვის:

- წადი შვილო თამრო, ეცადე შენი მაგალითით მამაკაცებიც გაუერთგულო სამშობლოსო.

ამ დროს მეფესთან ყოფილან თავადები და რადგან მოსწონებიათ თამროს ახოვანება, უთხოვიათ, აი იმ ფალავანს დაეჭიდეო, თამროს უარი არ უთქვამს, დასჭიდებია და დაუმარცხებია ეს ფალავანი.

ფალავნობამ თამროს ბევრი მტერი გაუჩინა. ამიტომ დამალულა და არავის ეჩვენებოდა. იგი იცავდა გლეხების ოჯახებს ბოროტმოქმედი ბატონებისაგან, რის გამოც ბატონები გადაემტერენ. ერთ დღეს დაუჭერიათ და მდინარე მტკვარში გადაუგდიათ. თამროს ბევრი უწვალია და ერთ ბურჯზე ასულა, მაგრამ იქიდან სისუსტის გამო ვეღარ ჩამოსულა და მშიერ-მწყურვალს სული განუტევებია. მისი გვამი დიდი პატივით დაუსაფლავებიათ თრიალეთის ეკლესიაში.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jun 1 2010, 12:45 PM

სხვათა შორის ის ინტერვიუ ეხებოდა საბჭოთა პერიოდის იერარქების ლოიალობას რეჟიმის მიმართ რასსაც ასე პასუხობს პატრიარქი ალექსი:
Это - больно. Но не может многомиллионная Церковь в тоталитарном государстве уйти в катакомбы. Мы грешили. Но виновны мы не перед народом. Ради него, ради возможности не уходить окончательно из реальной жизни сотен миллионов людей иерархи Церкви брали грех на душу - грех молчания, грех неправды. И за него перед Богом мы каялись всегда.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 1 2010, 02:04 PM

კანუდოსელი

რუსები ყურდხშულები უ სმენდნე ნეტავ?

პოსტის ავტორი: gabrieli. თარიღი: Jun 1 2010, 02:06 PM

ჩვენ როგორები უსმენთ ხოლმე?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jun 1 2010, 02:13 PM

ერთ დროს ამ თემაზე ცხარე კამათები იყო გაჩაღებული, ამტომ მე მოკლე ჩართვებით ვიფარგლები ხოლმე ამ თემებში

აი ის ძველი თემაც: http://church.ge/index.php?showtopic=2075&st=20

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 1 2010, 02:21 PM

კანუდოსელი


არა კანუდოს, შეგეშალა. წმინდა გიორგის თემაში სხვა რამეზე იყო საუბარი. კიდევ იყო სხვა თემა, იქნებ ვიპოვო...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jun 1 2010, 02:23 PM

ახლა გადავხედე და ზუსტად იგივეზე ვსაუბრობდი...რომ წმინდა გიორგის გამოჩენა არის აპოპკრიფი და ეს არაა გასაკვირითქო, რადგან ქრისტიანული მორალი კვლას თუნდაც ომში უყურებს როგორც ცოდვას, თუნდაც ისეთს, რომ სხვა გზა არ გქონდეს...

აი აქ ნახე: http://church.ge/index.php?showtopic=2075&st=20

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 1 2010, 02:36 PM

კანუდოსელი

კანუდოს, მოდი აქ ნუ ვიბრძოლებთ წმინდა გიორგის გამოცხადებაზე. მახსოვს იმ თემაში რა დღრეშიც ჩავარდით. მე მგონი ერთი იუზერის ფასადაც კი დაგვიჯდა ლენუსზე ვამბბობ

მოკლედ გეტყვი, შეწევნე მკვლელობის გამო არ იყო, ანუ წმინდა გიორგი შეწევნით მკლელობას კი არ იწონებდა, არამედ, ეწეოდა მტერზე გამარჯვებაში.

მეც პირადად ვიზიარებ იმ აზრს, რომ ომშიც კი ადამიანის მოკვლ, ცოდვაა. არ შეიძლება მოკლა და იუს სიმძიმედ არ დაგაწვეს სულზე, რუსთვისაც არ უნდა იყოს მკვლელობა, მაგრამ ამავე დროს, ომში წასვლა მოყვასის სიყვარული განხორციელებაა, რადგან ომი უსაშინლესი, უსაშიშესი რამეა და ამ შიშის გადალახვა, საკუტარი ტავის შეწირვა სამშობლოსთვის, ოჯახისთვის, სახლისთვის ნამდვიალდმოყვასის სიყვარულია.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jun 1 2010, 04:02 PM

ამას არც ვუარყოფ, ვიცი რომ ცოდვაა : )

სხვა გზა რომ არ რჩება ამაზეც ვწუხვარ... ეგ სხვა გზა რომ არ იყოს, მაშინ უცოდველები ვიქნებოდით რაღაც კუთხით : ) არ ვიცი რატომ ხდება, როცა მტრის მოკვლა გიწევს.. მაშინ თავი უნდა შეაკლა, ... დაახლოებით ვხვდები რასაც განიცდიდა თორნიკე ერისთავი : )

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: Jun 1 2010, 05:19 PM

kinoteli,

დიდი მადლობა თამრო ვაშლოვანელზე ინფორმაციის მოწოდებისთვის,ნამდვილად არ ვიცოდი

მეც ასე ვიცი, იესო ამბობდა: "თუ ლოყაში სილა გაგაწნეს მეორე ლოყაც მიუშვირეო", "დალოცეთ თქვენი მაწყევარები,რადგან ამით ნაკვერჩხლებს აგროვებთ მათ თავებზე".ეს ბოლო ფრაზა არ ვიცი ვის ეკუთვნის მაგრამ ახალ აღთქმაში წერია ზუსტად ვიცი და სამშობლოს დაცვაზე მასში არაფერია ნათქვამი

მაგრამ არ შეიძლება არ დავაფასოთ სამშობლოსათვის დაღუპული გმირები და ისინი მკვლელებად შევრაცხოთ,ყველა ადამიანი ცოდვილია...

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jun 1 2010, 05:49 PM

lutecia

როცა სამშობლოს და ოჯახს ემუქრბა საშიშროება, ეს შენთვის ლოყაში გარტყმა არაა. შენ ვალდებულებები გაქვს სამშობლოს და ახლობლების წინაშე და ის უნდა შეასრულო. პირადად შენ, რომ გაგარტყავს მეგობარი, იას მეორე მიუშვირე, თუ შეძლებ.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jun 1 2010, 06:06 PM

lutecia

კეთილო, აბა წარმოიდგინე, თუნდაც საქართველოში, ყველა ქრისტიანი, ოდითგანვე, პაციფისტი რომ ყოფილიყო,
ვიარსებებდით საერთოდ, როგორც ერი? იარსებებდა ქართული მართლმორწმუნე ეკლესია?
ან თუნდაც 1 ქართველი, ამ დედამიწის ზურგზე? ხომ აბსურდია ამის წარმოდგენა.
ლომებივით ვაჟკაცები გვყავდა, ძალგულოვნებით გამორჩეული და ქრისტეს სწავლებით განმტკიცებული
და მაინც სასწაულად გვიჭირდა თავის გატანა და არსებობის შენარჩუნება.
ახლა წარმოიდგინე, მახვილი რომ არავის აეღო ხელში, რა და ვინ გადაურჩებოდა ჯალალს, აბასს, მურვანს, ლენგს..

თუთაშხია გამახსენდა : კაცსაც ვერ მოკლავ, სიყვარული თუ არ გაქვსო.
ყველაზე ძვირფასს დებ მოყვასისთვის, რაც გაგაჩნია - სიცოცხლეს. ამაზე მეტი სიყვარული, უბრალოდ წარმოუდგენელია.

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: Jun 1 2010, 06:16 PM

ლოყას პირდაპირი მნიშვნელობით ვერ მივუშვერ,მაგრამ ვერც საპასუხოდ გავაწნავ

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: Jun 1 2010, 08:21 PM

ალბათ წაიკითხავდით მოძღვრის პასუხია კითხვაზე
http://www.factnews.ge/index.php?lang_id=GEO&id=12&info_id=10090&act=ns

მამა ნიკოლოზ, ომში კაცის კვლა ღვთისგან გამართლებულია?

- არ უნდა ვიფიქროთ, რომ ეს ცოდვა არაა. დიდი სჯულის კანონით მეომრების მიმართ ეკლესიური სასჯელები შემსუბუქებულია, მაგრამ ადამიანს გააზრებული უნდა ჰქონდეს, რომ ამ საქციელს სამშობლოს დასაცავად სჩადის და მხოლიდ ასეთ დროს ეპატიება ომში კაცის კვლა, ანუ იმ სიმძიმით არ ედება ბრალი, როგორც ეს განზრახ მკვლელობის დროს ხდება, მგრამ მაინც ცოდვათ ეთვლება.

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: Jun 1 2010, 09:07 PM

kinoteli
გაიხარე

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jun 1 2010, 11:30 PM

პაციფიზმის უკუგდება იმ მოტივით,რომ ყველა რომ პაციფისტი ყოფილიყოო...-არ გამოდგება. პაციფიზმი თავის ადგილს იკავებს და სრულიად დამსახურებულად - არის ხალხი, ვისაც მოეთხოვება იყოს პაციფისტი - ბერები. თუნდაც ეს მაგალითი მოწმობს იმას, რომ ადამიანს პაციფიზმი არ უნდა დაუძრახო. და ისიც ცხადია რომ ყველა ვერ იქნება პაციფისტი.

თან გავრცელებული შეცდომაა, რომ გიყვარდეს მტერი შენი, მხოლოს შენს პირად მტერს ეხებაო.

ახალი აღთქმა უკვე ნიშნავს რომ მესია დაიბადა, ანუ ის ძველი საშიშროება არღარ გვაქვს, ამის გამო იესო ქრისტე აძლევს კაცობრიობას ახალ მცნებას: "გიყვარდეთ მტრები", კრიტიკას ვერ უძლებს ის გარემოება, როდესაც ამბობენ, რომ პირად მტერზე უნდა თქვა ეგ და არა ზოგადადო...მაგრამ ჯერ ერტი იქ არ წერია არაფერი კონკრეტიკაზე, არამედ წერია "მტერი" და მორჩა და მეორეც, ძველ აღთქმაში: თვალი თვალისა წილ და კბილი კბილისა წილ არის ის ადგილი, რომლის განვრცობასაც გვთავაზობს იესო ქრისტე ახალი მცნებით: "გიყვარდეთ მტრები", ამიტომ მისი ამ მცნების გასაგებად, საინტერესოა ჯერ გავიგოთ ის ადგილი ძველი აღთქმიდან, რომელზეც იესო მიუთითებს. ჩვენ პროტსტანტები არ ვართ, რომ ზედაპრუად განვიხილოთ საკითხი, ამიტომ მოდი ვნახოთ რა იყო მოტივი იმ ცოდვისა და რა იგულისხმებოდა იქ.

მოკლედ აი რა წერია ძველ აღთქმაში:
Третья Книга Моисеева. Левит Синодальный перевод
Глава 24

11. хулил сын Израильтянки имя [Господне] и злословил. И привели его к Моисею [имя же матери его Саломиф, дочь Давриина, из племени Данова];

და ამის შემდეგ მოსე აძლევს ხალხს მცნებას "კბილი კბილისა წილ".

გავარჩიოთ: ვინ მოიყვანეს? მოიყვანეს მტერი უფალის, ანუ ის ადამიანი, რომელიც მკრეხელობდა ღმერთის სახელის წინააღმდეგ. ე.ი. ძველი კანონი: კბილი კბილისა წილ ხალხს მიეცა არა მარტო პირადი მტრის წინააღმდეგ, არამედ ღმერთის მტრებზეც. მაშინ, როდესაც იესო ამბობს: ახალ მცნებას გაძლევთ, და პარალელი მოყავს მაგ ძველ კანონთან, და ახალს წარმოგვიდგენს მის სრულყოფილ სახედ, ცხადია, რომ პარალელი გულისხმობს იგივე სიტუაციის მიხედვით მცნების სრულყოფილებას, წინააღმდეგ შემთხვევაში წარმოუდგენელია იესოს სიტყვები: გსმენიათ: კბილი კბილისა წილ ამ კონტექსტში,მაგრამ ახალი მცნება რადგან იგივე სიტუაციის მიხედვით უნდა გავიგოთ, ე.ი. მცნება გიყვარდეთ მტრები მარტო პირად მტერს არ გულისხმობს.

ამის მერე გასაგებია იესოს დამოკიდებულებაც პეტრე მოციქულის მიმართ, როდესაც ის უკრძალავს იარაღის გამოყენებას მოციქულს იმ ადამიანის წინააღმდეგ, რომელიც ნამდვილად მტერია თავად ქრისტესი - ეს კი თავის მხრივ იმ "მოტივს", რომ მტრის მოკვლა არაა ცოდვა,არამედ შესაქები საქმე - აბსურდია იესო ქრისტეს სიტყვების კონტექსტში.

უბრალდ სწორი აქცენტებია საჭირო - ომში მოკვლა ცოდვაა, მაგრამ არმოკვლა, ვაი რომ უფრო დიდი ცოდვა

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jun 2 2010, 12:11 AM

ეს, თავის თავად იგულისხმებოდა და სადაო არ არის.




ეს კი ჯერ არავისგან მსმენია.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jun 2 2010, 12:11 AM

.

პოსტის ავტორი: lutecia თარიღი: Jun 2 2010, 01:02 AM

მოსეს კანონებს ნუ მოვიყვანთ მაინცდამაინც მაგალითად.
მოსეს ბევრი კანონი შეცვალა იესო ქრისტემ

პოსტის ავტორი: shavlegi თარიღი: Jun 3 2010, 04:21 PM

მე პირადად არა მგონია ცოდვა იყოს. ძველად რა არ იცავდენ ჩვენი წინაპრები სამშობლოს?! როდესაც შენი მოყვასი მოდის და შენი სიწმინდის შეურაცყობას ცდილობს, სამშობლოს წართმევას... ის მოყვასი ჯობს სამსჯავროზე გააგზავნო სანამ დიდი ცოდვა არ ჩუდენია. შენი ოჯახი შენთვის თუ სიწმინდეა, რატომ უნდა მიაყენებინო შეურაცყოფა?! და თუ მას მოკლავ არა მარტო იმ შენს სიწმინდეს დაიცავ, არამედ საბოლოოდ შეაჩერებ მას და დაიცავ დიდი ცოდვის ჩადენისაგან. თუ მოდის ამოღებული ხმლით მას ვერაფრით შეაჩერებ,ვერც სიტყვით, არამედ ძალის გამოყენებით-მისი სიკვდილით.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jun 3 2010, 04:28 PM

ამას უკვე ფსევდო სიყვარული ქვია...

არაა საჭირო აპოლოგია...უბრალოდ სხვა გზა არ არის და ეგაა...ცოდვაა, ოღონდ რომ მოაკვლევინო შენი შვილი, დედა, მამა, ცოლი დ.ა.შ. - მგონი უსაშველო ცოდვაა, ამიტომ შენიუზლურებით სჩადიხარ ამას და იცავ შენს უახლოესს და არა იმიტომ, რომ იმან არ ჩაიდინოს ცოდვა.

არ დაგიმალავ და სულ ფეხზე მკიდია იმ რუსის სულიერება, რომელიც არცთუ დიდი ხნის წინ ასაწიოკებლად მოდიოდა - სულ არ მაინტერესებს მისი ბოლო. ცხადია როგორც ქრისტიანს უნდა მაინტერესებდეს, მაგრამ არაა მასე რეალობაში და აჯობებს რეალობა თქვა, ვიდრე შარავანდედი დაიდგა თავზე (ეს თქვენ არ გეხებათ...ზოგადად ვამბობ)

უფრო მეტიც, ამას წინათ ისე გამოვედი წყობიდან, ერთი ადამიანი შეიძლება ლუკმადაც არ მყოფნოდა, რომელ ლოყის მიშვერაზეა საუბარი...უბრალოდ აჯობებს სიმართლე თქვა, ვიდრე იცრუო და ჭეშმარიტება, რომელიც არ შეგხებია - შენად გამოაცხადო

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: Jun 19 2010, 07:49 PM

რისთვის ომობ გააჩნია და რა ადამიანი ხარ.. თუ კეთილი ხარ მოგეტევება.. ჩემმა დიდი ბაბუა იბრძოდა მე 2 მსოფლიო ომში მაგრამ უკეთილშობილესი ადამიანი იყო.. როცა გარდაიცვალა მთელი გასვენების განმალობაში მის კუბოსთან თეთრი მტრედი იყო.. რომ გავასვენეთ მერე გაფრინდა.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Jun 19 2010, 08:47 PM

ზოგადად IV საუკუნემდელი ეკლესიის მამები უარყოფდნენ ჯარში წასვლას... მაგრამ ამის მიზეზი რელიგიის გარდა სხვაც იყო... რომი მათ დევნიდა და რომი დაეცვათ? სძულდათ ლამის რომი და მისთვის კაცი მოეკლათ?

მაგრამ მაინც, თითქმის ყველა ეკლესიის მამა, წმინდანებიც კი - ჯარში წასვლას არაქრისტიანულ საქციელად თვლიდნენ... და მათთვის ასევე სრულიად უცხო იყო პატროტიზმი...

პოსტის ავტორი: ნოე თარიღი: Jun 19 2010, 09:24 PM

ჩემი აზრით ცოდვა არ არის, როდესაც იცავ შენს ქვეყანას, სარწმუნოებას და ოჯახს. თორემ ეგრე ჩვენი ყველა წმინდანი მფე შეჩვენებული ყოფილა

პოსტის ავტორი: +ვახტანგი+ თარიღი: Jun 19 2010, 09:45 PM

"რასაც ვაკეთებთ, უპირველესად საკუთარ თავს ვუკეთებთ. ამიტომ აუცილებელია ისე წარვმმართოთ ცხოვრება, ქცევა, რომ გული მოლბეს. ქრისტეანებს ზოგჯერ გვიხდება დაცვა სამშობლოსა და სიწმიდეების. ეს არ არის პიროვნული ბრძოლა, არამედ თავდადება მათ გადასარჩენად, ვინც არის ზურგს უკან, ოჯახში, ქვეყანაში. სხვაა პიროვნული მტრობა. ამას არ აქვს გამართლება და მკაცრად ისჯება სჯულით.
მთიულური ჩვეულებები არასდროს იყო მისაბაძი და გასამართლებელი, რადგან არა ჭეშმარიტი რწმენის, არამედ კერთპთაყვანისცემიდან მომდინარეობდა. ვერა და ვერ მოხერხდა მთაში ქრისტეანობის დანერგვა და სისხლის აღება დღესაც გრძელდება, უფრო სვანეთში. არ დაგაბნიოს მათმა სიტყვამ, ვისაც ერის გამოჩენილი ადამიანები ეწოდება. ყველაფერი შეადარე ღმრთის სიტყვას. ერში მამაკაცის მრუშობაც ღირსებად ითვლება, მაგრამ ქრისტეანები ამას სასიკვდინე ცოდვას ვუწოდებთ.
თავის ჩაღუნვა მაშინ არ არის სიმდაბლე, როცა სიმხდალის გამოვლინებაა. ჩვენ კი უნდა ვეცადოთ ვისწავლოთ სიმდაბლე. რათქმაუნდა, ყველას არ აქვს ერთნაირი რწმენა და, შესაბამისად ერთნაირი ძალა, მაგრამ რამდენადაც შეგვიძლია, უნდა ვეცადოთ. ერთი სიტყვით, არ ვიყენებთ ძალას იქ, სადაც სხვას არაფერი ერგება, ან სადაც ზიანი მეტია, ვიდრე სარგებელი. ჩვენი მთავარი ღირსება არის ღმრთის ხატება, რომელიც იბილწება ცოდვით. ამაზე უნდა ვიფიქროთ უპირველესად." (დეკ.ანდრია კემულარია)

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jun 19 2010, 10:09 PM

Otherguy

ესეთი მარგალიტი ჯერ არ წამიკითხავს ამ თემაში
გამსახურდიას აქვს ნათქვამი - ეროვნება არ აქვს ცხოველს.

მე ვფიქრობ, თუ საკუთარი ერის პატრიოტი და მოყვარული არ ხარ,
ვერასდროს გახდები ჭეშმარიტი კოსმოპოლიტი (ამ სიტყვის საუკეთესო გაგებით)

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Jun 20 2010, 12:14 PM

terra

მე IV საუკუნემდელ მამებზე ვამბობდი... ანუ სანამ რომის იმპერია ქრისტიანული გახდებოდა...

მას შემდეგ რაც ქრისტიანობა იმპერიის ოფიციალური რელიგია გახდა, არაქრისტიანების(ან მწვალებლების მიმართ) მიმართ ძალადობა(თუნდაც მოკვლა) პრობლემა აღარასდროს ყოფილა... არც ეგ და არც თავდაცვითი ომი...

IV საუკუნემდელ მამებს არ ჰქონდათ სამშობლო, ამიტომაც თითქმის ყველა - უარყოფდა პატრიოტიზმს და ამბობდა რომ ქრისტიანმა მახვილი არ უნდა აიღოს ხელშიო...

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jun 20 2010, 02:17 PM

Otherguy

გასაგებია.
უბრალოდ, მეორე აბზაცს ქრონოლოგიური დატვირთვა აღარ ჰქონდა და რაღაც ზოგადი სახით იყო მოცემული :

პოსტის ავტორი: tinatin-i თარიღი: Oct 7 2010, 09:26 PM

დღეს რელიგიის გაკვეთილზე ვისაუბრეთ ამაზე... არ არის ცოდვა როცა საკუთარ სამშობლოს იცავ... მაგალითად დავით მეფე =] დავით აღმაშენებლი.. და ბევრი სხვა მეფე , რომლებიც წმინდანები არიან.. ცოდვა რომ ყოფილიყო არც ერთი დავით მეფე წმინდანად არ შეირაცხებოდა ...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 23 2021, 10:09 PM

"ომს რა შეაჩერებს?!
ერთმანეთისკენ სიყვარულით გაწვდილი ხელები!.."

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 13 2021, 10:08 PM

"ომმა უნდა მოიწიოს იმ ქრისტიანებზე, რომელნიც თელავენ ქრისტეს სჯულს, თუნდაც მათ ომის სურვილი არ ჰქონდეთ, მსგავსად იმისა, თუ როგორ ისჯება ბავშვი, რომელმაც დააშავა".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 13 2021, 10:21 PM

"ერი, რომლისათვისაც ომს მოაქვს მონობა, იმსახურებს ამას თავისი უღირსი ცხოვრებით მშვიდობიან დროს".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 13 2021, 10:34 PM

"უფლის ძალისა და დახმარების გარეშე ადამიანები ომში უიარაღონი არიან"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 15 2021, 04:02 PM

"ქრისტე არ ამტკიცებდა, რომ არ იქნება ომი, ის მხოლოდ ასწავლიდა, თუ რა უნდა გაკეთდეს, რომ არ დავუშვათ ის".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 15 2021, 04:15 PM

"თუკი ადამიანი არ ომობს საკუთარი თავის წინააღმდეგ, მაშინ ის ომობს ღმერთისა და ხალხის წინააღმდეგ".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 15 2021, 04:28 PM

"ცოდვა არის ომის გამომწვევი, და როგორადაც უნდა გამოხატოს ცოდვილმა ხალხმა თვისი მშვიდობისმოყვარეობა, ომმა უნდა დაამარცხოს ის".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 15 2021, 04:42 PM

"ომის დასასრულს წყვეტს არა არმიის რაოდენობა, არამედ ღმერთი".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 15 2021, 04:55 PM

"უფლის წმინდა გამოცხადება ნათლად გვასწავლის, რომ იარაღი თავისთავად ომში არ შველის. რაღა შველის მაშინ? შველის აბსოლუტურად მხოლოდ ღმერთის ძალა".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 16 2021, 07:22 PM

"არ არსებობს და არც არასოდეს ყოფილა შემთხვევითი ტყვია. ყოველი ტყვია ხვდება იქ, სადაც უნდა მოხვდეს. ომში არ არსებობს ბრმა შემთხვევები"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2021, 11:42 AM

"ომში ჯარისკაცი სუფთა უნდა იყოს ცოდვისაგან და სულით უნდა იყოს მართალი ღმრთის წინაშე, შიშით უნდა იდგეს, როგორც სანთელი"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2021, 11:55 AM

"მხოლოდ ერთი ჯარისკაციც კი თუ განახორციელებს ძარცვას,გაქურდავს მკვდრებს, იმრუშებს, შეურაცყოფს სიწმინდეებს ან ჩაიდენს რაიმე ცოდვას რჯულის კანონის წინააღმდეგ, ამით ის შეუქმნის წინააღმდეგობას მთელ არმიას სამხედრო წარმატების მიღწევაში".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2021, 09:30 PM

"უღირსი მხედართმთავარი არ იმარჯვებს. უღირსი ჯარისკაცი იღუპება დიდების გარეშე. ჩემია ომი, ამბობს უფალი".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 17 2021, 09:43 PM

"ბიბლიის გარდა, არ არსებობს ქვეყანაზე წიგნი, სადაც შეიძლება იყოს აღწერილი ამდენი ომი თავისი გამომწვევი მიზეზების ახსნით. ამ წიგნში თავმოყრილია კაცობრიობის უზარმაზარი გამოცდილების შედეგები: ომზე, გამარჯვებებზე და დამარცხებებზე, - ეს ყველაფერი ნაჩვენებია რაღაც გარკვეული გაშუქებით".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 14 2022, 06:26 PM

"ნაკლებად მშიშარა ადამიანი ნაკლებად ბოროტი იქნება. ის შეეცდება, მტერი წყობიდან გამოიყვანოს, მაგალითად, ხელი ან ფეხი დაუზიანოს, მაგრამ მის მოკვლას არ ეცდება"

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 15 2022, 01:33 PM

"საგმირო საქმეებს ისინი კი არ აღასრულებენ, ვინც ტანად დიდია, არამედ ისინი, ვისაც სიმამაცე და ფართო გული აქვს და თავის გაწირვა გადაუწყვეტია. მას, ვისაც სიმამაცე არ აკლია, ომშიც კეთილია და სხვებს არ კლავს, ვინაიდან სიმამაცეში ბარბაროსობა არ არის. ასეთი ადამიანები მტრის მიმართულებით კი არა, მის გარშემო ისვრიან და აიძულებენ, დანებდეს. კეთილი ადამიანი ამჯობინებს, თავად იყოს მოკლული, ვიდრე - კლავდეს. ამგვარად განწყობილი ადამიანი საღვთო ძალას ღებულობს. ბოროტი ადამიანები კი მხდალნი და სულმოკლენი არიან, შიშს უტიფრობით ნიღბავენ, სხვებისაც ეშინიათ და - საკუთარი თავისაც, ამიტომ შიშის გამო განუწყვეტლივ ისვრიან"

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 16 2022, 03:00 PM

"ომში ჭურვი ან ნაღმი სწორედ იმას პოულობს, ვინც გამოძვრომას ცდილობს. ამგვარ ადამიანს თითქოსდა სურს, საფრთხეს გაექცეს, მაგრამ მით უფრო მალე მოიტეხს კისერს"

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 16 2022, 10:29 PM

"სიმამაცე, გაბედულება - ერთია, გაბოროტება, კრიმინალი კი - სრულებით სხვაა. მტრის ტყვედ აყვანა იმ მიზნით, რომ ყელი გამოჭრა, - სიმამაცე არაა. ნამდვილი ვაჯკაცობა ის იქნება, მტერი დაიჭირო, თოფი გაუტეხო, თავად კი გაათავისუფლო".

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 17 2022, 06:26 PM

"დაე, მან, ვინც ომში თავისი იდეალებისათვის, რწმენისა და მამულისათვის იბრძვის, პირჯვარი გადაიწეროს, ნუ შეშინდება, მას ხომ მწედ თავად უფალი ჰყავს! თუ ადამიანი პირჯვარს გადაიწერს და თავის სიცოცხლეს ღვთის ხელს მიანდობს, მაშინ ღმერთი თავად გადაწყვეტს, უნდა იცოცხლოს ამ ადამიანმა თუ - უნდა მოკვდეს".

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 18 2022, 05:54 PM

"ლოცვის ძალა ომში სასწაულებს იქმს: მეტი ადამიანი რჩება ცოცხალი, მსხვერპლი კი მცირეა"

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 15 2022, 09:20 PM

"ვაჟკაცისთვის ხმლით ხელში სიკვდილი სჯობს ლაჩარ სიცოცხლეს"

/ვასილ ბარნოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 18 2022, 05:44 PM

"ომი მარად უნდობლობაა, გადაქელვა, განადგურება"

/ვასილ ბარნოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 18 2022, 07:39 PM

"როს გმირულად გავირჯებით, ღმერთიც გვიშველის"

/ვასილ ბარნოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 22 2022, 01:54 PM

"როცა მტერს ჰკლავენ ომში ერისა და მამულისათვის, ეს მკვლელობა არ არის რჯულის საწინააღმდეგო"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 28 2022, 03:16 PM

"ერთი გმირი ათასებს აძლევს ძალას, ათასებს ამხედრებს სიბნელის წინააღმდეგ"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 8 2022, 04:50 PM

"უკრაინაში უდანაშაულო ხალხის, ბავშვების ტირილი, სისხლი იღაღადებს ღვთის წინაშე, პასუხს კი ყველა აგებს, ვისაც ამ ომში წვლილი მიუძღვის, საეროა თუ სასულიერო, ვინც არ გმობს რუსულ აგრესიას, ვინც "არაა მონაწილე" და გულგრილად უყურებს სხვის ტანჯვას, მონაწილეა, ხოლო ვინც აქებს, მათზე საერთოდ რა უნდა ვთქვათ?!"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 22 2022, 08:00 PM

"ომი დიდი ცოდვაა" - ნათქვამია უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდა სინოდის განცხადებაში"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 16 2022, 08:28 PM

"ძალა არ ჰქვია იმას, რაც ბრძოლაში არ გამოცდილა"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 17 2022, 09:16 PM

"ომი რაღაცას ამართლებს, ჩემო საპყარ, მაგრამ, მაინც რო მკვლელი ვარ?"

/გოდერძი ჩოხელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 17 2022, 10:11 PM

"ბრძოლის ველზე როა კაცი გასული, მანამ ცოცხალია, ხომ იცი არ მოკვდება"

/გოდერძი ჩოხელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 21 2022, 08:02 PM

"ომი სიკეთეა თუ ბოროტება? ის ბოროტებაა ომის წამომწყებისთვის, მაგრამ თუკი ომის დროს მისი მოწინააღმდეგე ბოროტდება, სიძულვილი ეძალება, მაშინ ეს ომი მისთვისაც ბოროტებად იქცევა, - ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით. თუკი ადამიანს ესმის, რომ ომი მას და მის ერს ცოდვებისთვის მოეწია და მოინანიებს, როგორც ეს დიდი სამამულო ომის დროს მოხდა, მაშინ ეს ომი მისთვის გამომსყივდელობით ხასიათს იძენს"

/მღვდელი დანიელ სისოევი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 17 2022, 07:25 PM

"ომი სულს წმენდს, ცას ანგელოზებით ავსებს.

ომს გააჩერებს მხოლოდ საყოველთაო სინანული"

/დედა ალიპია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2022, 06:36 PM

"საგმირო საქმეებს ისინი კი არ აღასრულებენ, ვინც ტანად დიდია, არამედ ისინი, ვისაც სიმამაცე და ფართო გული აქვს და თავის გაწირვა გადაუწყეტია. მას, ვისაც სიმამაცე არ აკლია, ომშიც კეთილია და სხვებს არ კლავს, ვინაიდან სიმამაცეში ბარბაროსობა არ არის. ასეთი ადამიანები მტრის მიმართულებით კი არა, მის გარშემო ისვრიან და აიძულებენ, დანებდეს. კეთილი ადამიანი ამჯობინებს, თავად იყოს მოკლული, ვიდრე კლავდეს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2023, 09:33 PM

"ომები მიმდინარეობს ან ორივე მხარის ცოდვების გამო, ან ერთ-ერთი მათგანის; ომები მოქმედებენ ბიბლიური, მიზეზობრივი კანონების მიხედვით და მთავრდებიან ისე, რასაც მათ მიუსჯის მარადიული, შეუცდომელი მართლმსაჯულება"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 22 2023, 06:02 PM

"ომში ღვთის სამართლიანობა და ღვთის ზრუნვა ადამიანებზე განსაკუთრებული ძალით ჩანს. ომი ვერ იტანს უპატიოსნებას - სინდისგარეცხილ ადამიანს ტყვია მყისვე მიაგნებს. ერთხელ ჩვენს ორ ასეულს უნდა შეეცვალა მოწინავე ბატალიონი, რომელიც დასასვენებლად მიდიოდა. შეცვლის დროს კომუნისტები შეტევაზე გადმოვიდნენ და ომი გაჩაღდა. ერთმა ჯარისკაცმა მიმავალი ბატალიონიდან წინა დღეს საზიზღარი უპატიოსნო საქციელი ჩაიდინა, ძალა იხმარა საბრალო ორსულ ქალზე. და რა: იმ ომში ერთადერთი ის მოკლეს. განა ეს საშინელება არ არის? შემდეგ ყველა ამბობდა: "ასე უნდოდა იმ პირუტყვს - დამსახურებულად მიიღო!"

/ღირსი პაისი ათონელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 3 2023, 02:23 PM

"რა თქმა უნდა, ომში ბრძოლის დროს შესაძლოა, ადამიანმა შესცოდოს და ძლიერადაც, მაგრამ ეს ხდება მაშინ, როცა იგი მონაწილეობს ომში პირადი სიძულვილის და შურისძიების გამო, ან პატივმოყვარეობისა და ამპარტავნული ზრახვით. პირიქით - რაც ნაკლებია ზრუნვა საკუთარ თავზე და მეტია მზადყოფნა სხვებისთვის თავდადებისა - მით უფრო ახლოსაა ასეთი ქრისტიანი მეომარი მოწამებრივ გვირგვინთან"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 17 2023, 01:07 PM

"ჯარისკაცმა მიმართა ოფიცერს:

- სერ, ჩემი მეგობარი არ დაბრუნდა ფრონტის ხაზიდან.გთხოვთ, დამრთოთ ნება გამოვიყვანო იქინდა!

- გიკრძალავ, - მოუჭრა ოფიცერმა, - მე ვერ გავრისკავ შენს სიცოცხლეს იმ ჯარისკაცის გამო, ვინც, შესაძლოა, უკვე აღარ იყოს ცოცხალი!

ჯარისკაცმა ყური არ ათხოვა ბრძანებას, მაინც შევიდა მოწინავე ხაზზე და ერთი საათის შემდეგ მძიმედ დაჭრილი დაბრუნდა, ზუგრზე მეგობრის ცხედარი ჰქონდა მოკიდებული. ოფიცერი გაუწყრა:

- ხომ გეუბნებოდი, ცოცხალი აღარ იქნება-მეთქი. ახლა შენც უნდა მომაკლდე სათვალავში. მითხარი, ჰქონდა აზრი სიცოცხლის გარისკვას გვამის გამოსატანად?

სულთმობრძავმა ჯარისკაცმა უპასუხა:

- ჰქონდა, სერ! როდესაც მასთან მივფოფხდი, ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო. რომ დამინახა, გამიღიმა და მითხრა, - ვიცოდი, რომ მოხვიდოდი, ჯეკ!"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 16 2023, 07:11 PM

"ომი კი, მოგეხსენებათ, ეშმაკის ზეიმთა ზეიმს წარმოადგენს, რადგან ომში სამყაროში არსებული ყველა ბოროტება იყრის თავს"

/აკაკი მინდიაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 8 2024, 06:41 PM

"ეშმაკს სიხარულს ჰგვრის ომი და ხალხთაშორისი ბრძოლები"

/ღირსი პაისი ათონელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 27 2024, 02:02 PM

"ომის დროს ერთი მშიშარა ჯარისკაცი დაზვერვაზე გაუშვეს. ყველამ იცოდა, რა მშიშარაც იყო და სიცილი დააყარეს, როცა გაიგეს თუ რა დავალებაზე უშვებდა მას მეთაური. მხოლოდ ერთი ჯარისკაცი არ იცინოდა, პირიქით, გასამხნევებლად მიუახლოვდა, მაგრამ მან უთხრა:

- არაფერი მიშველის, დავიღუპები, მტერი სულ ახლოსაა!

- ნუ გეშინია, - დაამშვიდა მეგობარმა, - უფალი უფრო ახლოსაა.

ამ სიტყვებმა ეკლესიის ზარივით დარეკა ჯარისკაცის მხდალ გულში. და ეს ზარის ხმა ომის ბოლომდე არ შემწყდარა მასში. და აი, გაუბედავი და მშიშარა ჯარისკაცი ომიდან მამაცობისათვის მიღებული ორდენით დაბრუნდა. ასე შეცვალა იგი გულში ჩამწვდომმა სიტყებმა: "ნუ გეშინია, უფალი უფრო ახლოსაა".

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/