რაც კი ღვთისმშობლის შესახებ თქმულა... პარამეტრები

[marine]

"ყურგანის ოლქის ბელოოზერსკის რაიონის სოფელ ჩიმეევოს ეკლესიაში ყაზანის ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი იყო, მისგან უამრავი სასწაული აღესრულებოდა, როგორც ადრე, ასევე ჩვენს დროშიც.

აი, ერთი მაგალითი: 1922 წელს 13 წლის ბიჭი ჩამოიყვანეს, დაბადებიდან ყრუ, ლოცვა აღასრულეს, ზეთი სცხეს და ბიჭს მაშინვე დაუბრუნდა სმენა. ასეთი შემთხვევა იქ უამრავი იყო: ალკოჰოლიკები სმას თავს ანებებდნენ, ნაკრომანები ნორმალური ადამიანები ხდებოდნენ, მძიმე ავადმყოფები კიბოსგან ან რაიმე სხვა დაავადებისგან იკურნებოდნენ; ისეთი შემთხვევებიც იყო, როდესაც მელოტებს, მას შემდეგ, რაც ხატს მიეახლებოდნენ, ხშირი თმები ამოსდიოდათ.

მოდიოდა და მოდიოდა ხალხი ამ სასწაულთმოქმედ ხატთან ქვეყნის ყველა მხრიდან და უცხოეთიდანაც კი. და აი, 1943 წელს, თავმჯდომარემ გადაწყვიტა, თავი გამოეჩინა ხელმძღვანელობის წინაშე, წაიყოლა თანაშემწე და ამ ხატის გასანადგურებლად ეკლესიას მიაშურა.

ტაძარში შესულმა ვერ შეძლო ხატის ადგილიდან დაძვრა. გაბრაზებული სახლში წავიდა ნაჯახისა და ძალაყინის მოსატანად, მაგრამ ტაძრიდან გამოსულს ყელიდან სისხლი წასკდა, დაიხრჩო და მოკვდა. მისმა თანაშემწემაც ვერ მიაღწია მეორე დღემდე. თუმცა ამით არ დამთავრებულა ეს ყველაფერი; ვერც ერთმა მათ შვილმა და ახლობელმა ომის დასრულებამდე ვერ მიაღწია - ყველა დაიხოცა".

/"მრევლი" N202, 2018, გვ.14/

[marine]

"ერთ სოფელს მდიდარი კაცი დაეპატრონა, როცა შეიტყო, რომ აქაური თემის შემოსავალი ღვთისმშობლის ტაძრის გამშვენებას ხმარდებოდა. დაიწყო ამ კაცმა შემოსავლების მითვისება. ბერს ურჩევდა ეპისკოპოსი, თავი შეეკავებინა ამ ცოდვისგან, მაგრამ უშედეგოდ.

მოულოდნელად იგი ცხელებით დაავადდა. ავადმყოფს განრისხებული ღვთისმშობელი გამოეცხადა, რომელმაც მას შუბლზე ჭრილობა მიაყენა. მეორე დღეს კაცმა ეპისკოპოსს უამბო ეს ამბავი, დიდძალი თანხაც შესწირა და აღუთქვა, რომ აღარასოდეს მიითვისებდა ეკლესიისთვის განკუთვნილს.

ამის შემდეგ, დედა ღვთისმშობლის ლოცვით, ის მალე გამოჯანმრთლდა, თუმცა, მთელი ცხოვრება აჩნდა შუბლზე ნაიარევი".

/"კარიბჭე" N3, 2019, გვ.20/

[marine]

"ანდრია ტრაპიზონელი როცა ავად გახდა, ცრემლით აღუთქვა დედა ღვთისას, რომ ქალწულობას დაიმარხავდა და იმ წუთიდან გამოჯანმრთელდა. მან ქრისტესთვის მრავალი წამება დაითმინა, მაგრამ როგორც კი ღვთისმშობლის სახელს მოუხმობდა, იმწამს ჯანმრთელი და უვნებელი დგებოდა უფლისთვის გვემული".

/"კარიბჭე" N3, 2019, გვ.20/

[marine]

"ამ სიტყვებით მოვეფერები ყოველთა დედას: მშვენიერების წყაროვ, სამყაროს გაზაფხულო, უდაბნოს ჩრდილო, ზამთრის მზეო, წყალობის ოკიანევ, სიხარულის ოსტატო, სიბრძნის მდინარევ, ფილოსოფიის სხივო, სევდის მტერო, ცოდვის დამაქცეველო, უიმედობის განმამწარებელო, ვნებათა დამწველო, მოწყინების შემავიწროვებელო, ჭრილობის მალამოვ, ყველაზე საპატიო ტიტულის მატერებელო ღვთისმშობელო დედა! ვსასოებთ შენზე, შენი ძისა და ღმერთის მიმდევარნი".

/"კარიბჭე" N3, 2019, გვ.25/

[marine]

"მაცხოვრის საფლავის ეკლესიაში, ერთ-ერთ ეკვდერში, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატია, "მწუხარედ" წოდებული. უფლის დედას თვალები აქვს დახუჭული. მრავალი ხნის მანძილზე ხატი გამუქებულა, ფერდაკარგული იყო და იშვიათად თუ ვინმე ანთებდა მის წინ სანთელს.

1986 წელს, აღდგომამდე ერთი კვირით ადრე, ვინმე მუსულმანი პოლიციელი ტაძარში ჩვეულებრივ შემოვლას ატარებდა. როცა ამ ეკვდერში შეიხედა, შეშინებული გაიქცა აღდგომის ბერძნულ ტაძარში და მღვდლებს უთხრა: იმ ეკვდერში ღვთისმშობლის ხატის გარეშემო გაბრწყინებულია. თვითონ ხატი ცოცხალივით გამოიყურება, ახელს თვალებს და ტირისო. მართლაც, ხატი სასწაულებრივად განახლდა. მას მერე ბევრს უნახავს, თვალს რომ ახელდა, ზოგიერთს კი მტირალიც უხილავს."

/"კარიბჭე" N9, 2011, გვ.29/

[marine]

"ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი დედა მთელი თავისი მიწიერი ცხოვრების განმავლობაშ გაურბოდა მიწიერი ცხოვრების განმავლობაში გაურბოდა დიდებას. მაშინაც კი, როდესაც იგი ადიდებს უფალს იმისათვის, რომ ღირსი გახადა ასეთი პატივისა, - იგი საკუთარ თავს მხოლოდ ღვთის მორჩილ მხევლად აღიქვამს. მთავარანგელოზ გაბრიელს იგი პასუხობს: "აჰა, მხევალი უფლისა! მეყოს მე შენი სიტყვისამებრ!" (ლუკ.1,38).

"ქრისტეს დიდებული ამაღლების შემდეგ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი მზის დარად გაბრწყინდა წმინდა მოციქულთა შორის".

"ვერსად ნახავთ ისეთ ქრისტიანს, რომლისთვისაც დედა ღვთისმშობელი არ იყოს ძვირფასი და მშობლიური, ვერსად იხილავთ ისეთ ტაძარს, სადაც არ იყოს დედა ღვთისმშობლის ხატი და მის წინაშე არ აღევლინებოდეს ლოცვა, რათა მეოხ გვეყოს წინაშე ძისა თვისისა და ღვთისა ჩვენისა. დედა ღვთისმშობელი არ ჩვენი რწმენა, სასოება და სიხარული, ჩვენი მეოხი და ჩვენთვის მლოცველი"

[marine]

"ნეტარ ვართ ჩვენ და სამგზის სანატრელნი, რამეთუ ნაწილნი ვართ ყოვლადწმინდისა ღვთისმშობლისანი".

/"კარიბჭე" N7, 2019, გვ.10/

[marine]

"ღვთისმშობელი ეს დიდების დედაა და ამიტომაც ვნატრით მის უდიადეს მდგომარეობას"

/"კარიბჭე" N8, 2019, გვ.8/

[marine]

"ღვთისმშობელი პატარაობიდანვე სულიწმინდის გამორჩეული ჭურჭელი იყო. ეს, რა თქმა უნდა, უცებ და ასე სასწაულებრივად არავის მიენიჭება. ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მამა იყო დავითის შტოდან, დედა - აარონის შტოდან; თითქმის ყველა წინაპარი წმინდანი ჰყავდა. ასე რომ, წინაპრები ქმნიან შთამომავლობას თავიანთი სიწმინდით, თავდადებით, გულმხურვალე რწმენით, მართალი ცხოვრებით.

ადამიდან მოყოლებული დღევანდლამდე ღვთის მიერ დაწესებული ზნეობრივი კანონების ჭეშმარიტი მასწავლებლები და დამცველები იყვნენ მისი წინაპრები. ღმერთმა გამოირჩია უფლის ტაძრიდან გამოსული ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი მარიამი"

/"კრიალოსანი" N5, 2008, გვ.32/

[marine]

"მარადის ქალწული მარიამი, თავისი ქვეყნიური ცხოვრებისას, ყველაზე წმინდა ადამიანი იყო"

/"კარიბჭე" N9, 2019, გვ.32/

[marine]

როგორ მოხდა შობა ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლისა

"- ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი იშვა გალილეის პატარა ქალაქ ნაზარეთში. მისი მშობლები იყვნენ მართალი იოაკიმე და ანა. იოაკიმე იუდას (დავით წინასწარმეტყველის) ტომის შთამომავალი იყო, ანა - პირველი მღვდელმთავრის, აარონისა, ღვთისმსახურ მატთანის უმცროსი ასული (საეკლესიო გარდამოცემა გვაუწყებს, რომ მატთანს სამი ქალიშვილი ჰყავდა: სოფიო, მარიამი და ანა. სოფიოს ასული იყო ელისაბედი - დედა იოანე ნათლისმცემლისა. ე.ი. ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი და მართალი ელისაბედი ახლო ნათესავები იყვნენ). იოაკიმე და ანა ძალზე ღვთისმოსავები იყვნენ. იოაკიმე საოცარი გულმოწყალებით გამოირჩეოდა. ერთი დიდი სადარდებელი ჰქონდათ - შვილი არ ეძლეოდათ. ასე მიაღწიეს ხანდაზმულობას. უშვილობის გამო მათ ხშირად ყვედრიდნენ თანამემამულენი, რადგან ებრაელებში უშვილობა ღვთის სასჯელად ითვლებოდა.

დიდ დღესასწაულებზე იოაკიმე და ანა ყოველთვის ადიოდნენ იერუსალიმის ტაძარში. მოწყალე იოაკიმე ყოველთვის ორმაგ მსხვერპლს სწირავდა - ერთს ღვთის სახელზე, მეორეს ღარიბ-ღატაკთათვის. ერთხელაც ტაძრის განახლების დღესასწაულზე მისულმა იოაკმემ პირველმა გადასცა მღვდელმთავარ ისახარს შესაწირავი. მან ძღვენი არ მიიღო, უშვილობა აყვედრა: - ღმერთმა რაღაც საიდუმლო ცოდვის გამო მოგაკლო კურთხევაო. იქ მყოფმა ებრაელებმაც იუკადრისეს, რომ იოაკიმეს პირველს შეეწირა მსხვერპლი - უფლება არ გაქვს, პირველად შესწირო მსხვერპლი, რადგან შენ არ შეგიქმნია ისრაელის თესლიო.

იოაკიმე ღრმა მწუხარებით აღივსო. გადაწყვიტა, მოევლო ისრაელის თორმეტივე ტომი, რათა ენახა, მის გარდა თუ იყო კიდევ რომელიმე მართალი უშვილოდ დარჩენილი. აღმოჩნდა, რომ ყველა მართალს შვილი ჰყავდა. დადარდიანებულმა სამოღვაწეოდ უდაბნოს მიაშურა, სადაც 40 დღე-ღამე მხურვალე ლოცვაში უჭმელ-უსმელმა გაატარა.

შინ დარჩენილმა ანამ მეუღლის შეურაცხყოფის ამბავი გაიგო, მაგრამ მის შესახებ არაფერი უწყოდა და უშვილობასთან ერთად ქმრის გაუჩინარებასაც გლოვობდა. თითქმის არავის ეჩვენებოდა. მხოლოდ გულმხურვალედ ლოცულობდა ღვთის მიმართ.

როდესაც უფლისთვის მსხვერპლის შეწირვის დღე დადგა, მხევალმა იუთინემ ანას სამეფობეჭდიანი თავსაფარი მიუტანა და უთხრა, რომ დღესასწაულზე გაჰყოლოდა. ანამ უარი უთხრა. იუთინემ უშვილობა დააყვედრა. მაშინ ანამ სამგლოვიარო სამოსი გაიხადა, საზეიმოდ შეიმოსა, ბაღში ჩავიდა, დაფნის ხის ძირას ჩამოჯდა და უფალს გულმხურვალედ შესთხოვა, მისთვის შვილი მიენიჭებინა, თან მწარედ მოთქვამდა: "ვერ ვემსგავსები მიწასაც კი, რადგან მიწაც გამოიღებს ნაყოფს ჟამსა თვისსა და ისიც შენ გაკურთხებს, უფალო".

ანას წინაშე მთავარანგელოზი წარდგა და აუწყა, რომ ღმერთმა მისი ვედრება შეისმინა - იგი დედა გახდებოდა. მისგან ნაშობი კი ქვეყანასა ზედა განდიდდებოდა. ანგელოზმა ანას დაავალა, წასულიყო ირუსალიმში და იოაკიმეს ოქროს კარიბჭესთან შეჰგებებოდა. სიხარულით აღვსილმა ქალმა წარმოთქვა: "ცხოველ არს ღმერთი ჩემი, თუ შემეძინება ასული, მას ღმერთს შევწირავ. დაე, დღედაღამ მას ემსახუროს და მისი წმინდა სახელი განადიდოს..."

ანგელოზმა უდაბნოში განმარტოებულ იოაკიმესაც აუწყა, რომ მალე შვილი შეეძინებოდა. იოაკიმემ მადლობა შესწირა უფალს და უდაბნოდან გამოემართა. ცოლ-ქმარი იერუსალიმის ოქროს კარიბჭესთან შეხვდა ერთმანეთს. ღვთის ტაძარში ერთად შესწირეს სამადლობელი მსხვერპლი და შინ დაბრუნდნენ ღრმა რწმენით, რომ მიიღებდნენ ღვთისგან აღთქმულ ასულს.

ცხრა თვის თავზე ხანდაზმულ იოაკიმესა და ანას შეეძინათ ასული. იუდეველთა ჩვეულების თანახმად, ახალშობილს შობიდან მე-15 დღეს უწოდეს სახელი - მარიამი, რაც დედოფალს, ქალბატონს ნიშნავს. ამგვარად მოევლინა ქვეყნიერებას ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი. იგი ნაკლებად ცნობილ ადგილას, ნაზარეთში დაიბადა. როგორც ვთქვით, მარიამი გამოვიდა ოდესღაც სახელგანთქმული დავითის ტომიდან, რომელიც იმჟამად ყოველგვარ მიწიერ ბრწყინვალებას უკვე მოკლებული იყო. ამიტომაც ყოვლადწმინდა ქალწულის შობას ამქვეყნიური დიდება და პატივი არ მოჰყოლია..."

/"კარიბჭე" N10, 2011, გვ.52/

--------------------

[marine]

"ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი განუგეშებს მარტოობაში"


"ძველი აღთქმის პერიოდში არ არსებობდა ქალწულობის მუდმივი აღთქმა, მხოლოდ დროებით აღთქმას დებდნენ. წმინდა მარიამი იყო პირველი, რომელმაც ქალწულობის მუდმივი აღთქმა დადო. იმ პერიოდში მღვდელმთავარი იყო მართალი ზაქარია - იოანე ნათლისმცემლის მამა. როდესაც ქალწულისგან აღთქმის შესახებ შეიტყო, არ მოუთხოვია, დაერღვია იგი, მიუხედავად იმისა, რომ ძველი სჯულისამებრ ქალწულობის მუდმივი აღთქმა სათნო არ იყო ღვთისთვის. ზაქარია, ისევე როგორც მართალი იოაკიმე და ანა, შემდგოში მისი მეუღლე ელისაბედიც, ხვდებოდა, რომ წმინდა მარიამი იყო ის, ვისგანაც უნდა განხორციელებულიყო მხსნელი კაცობრიობისა. ყოვლადწმინდა ქალწული ხომ მათ თვალწინ იზრდებოდა - მისი ბავშვობიდან დაუცხრომელი ლოცვა, მისი განუხრელი მარხვა, ზეაღმატებული მორჩილება და თავმდაბლობა... ეს ყველაფერი მანამდე არნახული რამ იყო. რადგან ეს ადამიანები ღვთისგან იყვნენ განბრძნობილნი, გრძნობდნენ და ხვდებოდნენ, ვინ იყო მარიამი - ვინ უნდა განხორციელებულიყო მისგან."

/"კარიბჭე" N10, 2011, გვ.48, 54/

[marine]

"ღვთისმშობელი ტირის ჩვენი ცოდვების გამო; ქართველთა უმრავლესობა კი ეკლესიას, ეკლესიურ ცხოვრებას მოწყვეტილია, ღრემობასა და გართობა-თამაშებში კარგავს ძვირფას დროს, სხვა უარესი რომ აღარ ვთქვათ"

/"კრიალოსანი" N10, 2008, გვ.21/

[marine]

"ვევედროთ ღვთისმშობელს, შეგვეწიოს, რომ ლოცვა ვისწავლოთ, რათა საღვთო მადლი მოვიდეს"

/"წმინდა პორფირი კავსოკალიველის ცხოვრება და სიტყვანი" გვ. 292/

[marine]

"და როგორც შვილი განიცდის ღრმა მწუხარებას, როდესაც მშობლებს კარგავს, ასევე და უფრო მეტად დამწუხრებულია ადამიანი, თუ მას აკლია ქრისტე და ღვთისმშობელი"

/"წმინდა პორფირი კავსოკალიველის ცხოვრება და სიტყვანი" გვ. 214/

[marine]

"ნუ მოუყვებით სხვებს თქვენს ფარულ სულიერ გამოცდილებებს. ეს არასწორია. ასე ღვთის მადლს ვკარგავთ. ხედავთ ღვთისმშობელს? ის მდუმარებას იცავდა. მას არ უთქვამს მართალი იოსებისთვის ხარების საიდუმლო, ეს მას ანგელოზმა უთხრა. იოსებს ეძინა და ანგელოზის ხმა გაიგონა, რომელიც უხმაუროდ, საიდუმლოდ მოვიდა. "ვერ შეეხებოდა ხელი ყოველთა". ფრთხილად! ღმერთი ძალიან იდუმალია; იმდენად იდუმალი, გვგონია, რომ არ არსებობს. იგი მათ ეცხადება, ვინც სიმდაბლის ნიჭის ღირსი გახდა".

/"წმინდა პორფირი კავსოკალიველის ცხოვრება და სიტყვანი" გვ. 439/

------------------------------

[marine]

"ისე როგორც ყველა დედას, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელსაც სტკივა გული ყველა ჩვენგანზე - სნეულებზე, ცოდვილებზე და უძღებებზე"

/"ქვაკუთხედი" N12, 2019, გვ.16/

[marine]

-----------------

"ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი არავის ტოვებს უნუგეშოდ, ყველას შეიტკბობს და დედობრივ კალთას გადააფარებს".

/"კრიალოსანი" N8, 2009, გვ.22/

[marine]

"[ივერიის ღმრთისმშობლის] სახე იმდენად მეტყველია, რომ ასე საგონებელში ჩამგდები და შიშის აღმძვრელი ხატი არ მოიპოვება მთელ წმინდა მთაზე.

ტაძრის მოვლა-პატრონობა და ხატის მსახურება ევალება ღვთისმოსავ და კეთილმსახურ მღვდელმონაზონს, რომელსაც ირჩევს მთელი საძმო. იგი ყველა სხვა საქმისაგან თავისუფალია და დღე და ღამ ტაძარში იმყოფება, სადაც აღავლენს წირვა-ლოცვასა და პარაკლისებს ღვთისმშობლის სადიდებლად".

/"კრიალოსანი" N8, 2009, გვ.22/

[marine]

"მარიამი ყოველ დილით ისე ადრე დგებოდა, რომ მზის პირველ სხივს ასწრებდა"

/"კრიალოსანი" N12, 2008, გვ.9/