ჯეოსელის გათამაშება პარამეტრები

[თამარი]

ცნობილია ეკლესიის დამოკიდებულება აზარტული თამაშებისადმი. შეიძლება გადაჭარბებულიც იყოს ასეთი შედარება, მაგრამ ჩემი შეკითხვა ეხება ჯეოსელის გათამაშებას. მე ამასაც მივიჩნევ ერთგვარ აზარტად, რასაც ადამიანის გონება უნებლიედ მიეჯაჭვება ხოლმე. ყოველკვირეულად ვღებულობ შეტყობინებას ჯეოსელისგან, რომ დავრეკო ამ ნომერზე და მოვიგო ესა და ეს პრიზები. ასევე ახლობლებიც ხშირად მეკითხებიან, რატომ არ ვრეკავ, ერთხელ მაინც როგორ არ დავრეკე და ა.შ.
რა თქმა უნდა, ჩემი მოძღვრის აზრსაც მოვისმენ ამასთან დაკავშირებით, მაგრამ, ჩემი აზრით, ურიგო არ იქნებოდა ფორუმზეც დაფიქსირებულიყო მოძღვრის აზრი ამ საკითხზე.

[დეკ. ანდრია]

სამოთხიდან განდევნილ ადამს ღმერთმა ოფლით მოპოვებულის ჭამა დაუდო მცნებად. ადმიანს ყოველთვის ჰქონდა სურვილი იოლად მოეპოვებინა საზრდელი (და ზოგადად ყოველი მიწიერი სიკეთე). ეს გასაგებიცაა – იგი ხომ მსგავსი შრომისთვის არ შექმნილა. მაგრამ ეს სურვილი ძალიან ხშირად უპირისპირდება უფლის მცნებას. და არა მხოლოდ აშკარა ქურდობით. თამაშებში მონაწილეობა და მოგებაც ამ მცნების დარღვევაა.
როცა ვთამაშობთ, არ აქვს მნიშვნელობა ვაგეთ თუ ვიგებთ. მასში მონაწილეობა უკვე არის სურვილი უშრომელად სიკეთის მოპოვებისა. თუ ვიგებთ, გავიხსენოთ, რომ ძალიან ბევრმა წააგო, ვერ სძლია რა ცდუნებას, და მათ მიერ წაგებულს გვაძლევენ ჩვენ, რათა ჩვენით მერე სხვა აცდუნონ. თან თამაშების მოწყობა ხომ ჩვენს მოსაგებად არ ხდება. თანხის მხოლოდ ნაწილი მიდის მოგებებზე. დიდი ნაწილი კი მომწყობებს რჩებათ, რომ შემდგომში კიდევ უფრო მეტი მოიზიდონ. თუ ვაგებთ, გავიხედ–გამოვიხედოთ, რამდენი გაჭირვებული ადამიანია ჩვენს ირგვლივ. მათ ვაკლებთ, ანუ ჩვენს თავს ვაკლებთ, როცა მოწყალებას არ გავცემთ, და ვაძლევთ მათ, ვისაც ისედაც არ აკლია. თან ცოდვის საზღაურად ვაძლევთ.
არის კიდევ მეორე მხარე თამაშებისა – აზარტი. ჭეშმარიტებასთან დასაახლოებლად ადამიანს უდიდესი ნებისყოფა და სულიერი ძალა სჭირდება. აზარტი – გრძნობების მონობაა და ასუსტებს ადამიანის უნარს გონივრული ქმედებისა. შეიძლება ითქვას, რომ აზრტულობა, როგორც ვნებულობა ეშმაკეულობის მდგომარეობაა. მამათა თქმით, ყოველი ვნებას დამონებული – ეშმაკეულია. ამიტომაც არის ძნელი თამაშისათვის თავის დანებება. მარხვის ერთ–ერთი დანიშნულება კი პირიქით – სწორედ გრძნობების ალაგმვით სულიერი ძალების ზრდა და ნებისყოფის გამოწრთობაა.
იმისთვის, ვისაც სურს ჩაწვდეს სულიერი ცხოვრების არსს და იცხოვროს ასეთი ცხოვრებით ნებისმიერი აზარტული თამაში, რაც არ უნდა ერქვას სახელად, – დამანგრეველია.

[KAIROS]

ნებისმიერი აზარტული თამაში, რაც არ უნდა ერქვას სახელად, – დამანგრეველია.

მამაო, დაგვლოცეთ!

ნება დამრთეთ ვიკითხო, ცოტა მკაცრი შეფასება ხომ არ არის? უბრალოდ გართობისათვის, ერისკაცმა, რომ დავუშვათ და ჭადრაკი ითამაშოს, იმედია ამას "სულიერ ვნებად" არ ჩათვლით, ვგონებ, უნდა განსხვავდეს პიროვნებები და თამაშობები, უნდა ნახოს მოძღვარმა ესათუის თამაში ვის ანგრევს და ვის ასევენებს, ჩვენც ხომ ადამიანები ვართ,,... მხოლოდ შემდეგ შეიძლება, რაიმე "რეცეპტის" გამოწერა ( ფულზე და სხვა რამეზე თამაშს არ ვგულისხმობ, თუმცა შეგახსენებთ, რომ ძალიან ბევრ ქართველ მეფეს თუ სასულიერო პირს უყვარდა ნარდი, ბანქო, ჭადრაკი და სხვა... ახლაც ძალიან ბევრი ვიცი სასულიერო პირი, რომელიც ლოტოსაც თამაშობს, გინდ ტვ-თი, გინდ ისე)...

ვფიქრობ, ეს არის როგორც ტვ. ერთიან აკრძალვას ვერ დააწესებ, ან ცალსახად უნდა განსხვავდეს, რომელი კი და რომელი არა, თორემ ქართველებს ჭადრაკის, ლელოს და ფეხბურთის თამაშს ეკლესია არასოდეს უკრძალავს!

[კანუდოსელი]

სპორტი ასევე აზარტთან არის დაკავშირებული, მაგრამ მგონი ეს აზარტი გაცილებით ჯანმრთელი აზარტია,ვიდრე სხვა, რა ვიცი,მეჩვენება, რომ დიდი სიმკაცრე და მისი სწორხაზოვნება - არასწორია. ადამიანი ინდივიდია და მიდგომაც ინდივიდუალური უნდა იყოს.

დღეს ისევ წავალ დარბაზში და დიდი სიამოვნებით ვივარჯიშებ

[დეკ. ანდრია]

ლექსიკონების თანახმად, აზარტში იგულისხმება გაცეცხლება, აღგზნება. მიჩვენეთ წმიდა მამა, რომელიც ბრძანებს, რომ გაცეცხლება არ არის დამანგრეველი სულისათვის.
არ შეიძლება ყველა თამაშს დავასვათ დაღი: "აზარტული". ჭადრაკი და ბანქო არ შეიძლება ერთ კატეგორიაში მოვათავსოთ. ან იქნებ ფეხბურთის გულშემატკივართა გადაღებილ–გაშმაგებული სახეები გაიგივდეს ჭადრაკის ეფექტთან?

უნდა ნახოს მოძღვარმა ესათუის თამაში ვის ანგრევს და ვის ასვენებს, ჩვენც ხომ ადამიანები ვართ

ერთი სიტყვა დაგავიწყდათ: "დაცემული". დიახ, ჩვენც ხომ დაცემული ადამიანები ვართ. ისინი, ვინც განიდევნა სამოთხიდან, რათა წუთისოფლის ხანმოკლე ჭირით სასუფეველი დაიმკვიდროს; ისინი, ვისშიც არ დარჩა სიწმიდე, რადგან ყოველივეს ცოდვის ბიწი შეერია და ამდენად ადამიანური სიკეთე გახადა უვარგისი ღმრთის შესაწირავად; ისინი, ვის გამოხსნას ქრისტეს ჯვარცმა დასჭირდა; ეს სიტყვებიც, ალბათ გამოიწვევს პროტესტს, მაგრამ აქ უკვე, ძველ მამებს თუ არა, თუნდაც წმიდა ეგნატე ბრიანჩანინოვს მივმართოთ.
აპელირება კაცობრივი ბუნებისადმი უკვე არის შეჩერების წერტილი. იცვლება საზოგადოების იდეალები, შესაბამისად იცვლება ადამიანი, იცვლება ცხოვრება და ჩვენც მივყვებით მას. მართლაც, რამდენად ადვილია თქვა "მეც ხომ კაცი ვარ" და ეცადო მოირგო ეკლესიურობა, ვიდრე აღიარო "დაცემული ვარ" და ძალისაებრ შენისა ეცადო მოერგო მამათა სულს.
ნუთუ შეიძლება იყოს ისეთი თამაშობა, რომელიც ანგრევს ერთს და ასვენებს მეორეს?

შეგახსენებთ, რომ ძალიან ბევრ ქართველ მეფეს თუ სასულიერო პირს უყვარდა ნარდი, ბანქო, ჭადრაკი და სხვა... ახლაც ძალიან ბევრი ვიცი სასულიერო პირი, რომელიც ლოტოსაც თამაშობს.

მახსოვს. მაგრამ ჩვენი საზომი და იდეალი არის არა მეფეთა და სასულიერო პირთა ცხოვრება, არამედ სახარების სიტყვა და წმიდა მამათა შეხედულებანი. დიახ, ზოგიერთი სასულიერო პირი შეიძლება ერთობოდეს მსგავსად, მაგრამ რატომ მოგვწონს იგინი, ვინც ამართლებს ჩვენს სურვილებს და არ მოგვწონს იგინი, ვისი ცხოვრება გვამხელს? წარმოგიდგენიათ, ვთქვათ წმიდა მოციქულები ბანქოს სათამაშოდ შეკრებილნი? ან წმიდა ნიკოლოზი ფეხბურთის მოთამაშედ? (ღმერთმა შემინდოს მათი მსგავსად მოხსენიება). ლაპარაკია იდეალზე, და არა ჩვენს შესაძლებლობებზე. როცა იდეალი იგივდება ადამიანის სურვილთან და შესაძლებლობასთან, ის უკვე არ არის იდეალი. არადა სასუფეველს მოწყურებულნი გვქვია.

მეჩვენება, რომ დიდი სიმკაცრე და მისი სწორხაზოვნება - არასწორია

გააჩნია რა მოგვეჩვენება დიდ სიმკაცრედ. ისე, მოციქულებსაც კი გაუჭირდათ თავდაპირველად უფლის სიტყვების მიღება და უთხრეს: ”ფიცხელ არს სიტყუაჲ ესე" (ინ. 6.60).
სულიერი ცხოვრების წარმატებულობის აუცილებელ შემადგენელად მამები სულიერ ძალთა სიმშვიდეს მიიჩნევდნენ. მაცხოვარიც ბრძანებს: "აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოოთ განსუენებაჲ სულთა თქუენთაჲ" (მთ. 12.29). დამეთანხმებით, აღგზნება სულაც არ არის სიმშვიდის გამოხატულება.
მე მესმის, რომ ძნელია შეუერთო თანამედროვე ცხოვრების საშვებელი და მამათა სწავლება ერთმანეთს, მაგრამ ვინ გვაძალებს? "რომელსა ჰნებავს შემოდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე" (მთ. 16.24) - ბრძანებს მაცხოვარი.
უნდა გვახსოვდეს, რისთვის მოვედით ამქვეყნად და არ დავიბადეთ პირდაპირ სასუფეველში: რომ განვიძარცვოთ ძველი კაცი და ახალი შევიმოსოთ. მამა პაისის თქმისებრ, იმისათვის არ მოვსულვართ, რომ როგორმე კომფორტულად მოვეწყოთ აქ, არამედ რათა განვიწმიდოთ და ქრისტესთან მივიდეთ.
"მეძავნო და მემრუშენო, არა უწყითა, რამეთუ სიყუარული სოფლისაჲ ამის მტერობაჲ არს ღმრთისაჲ? აწ უკუე რომელსა უნდეს მეგობარ ყოფად ამის სოფლისა, მტერად ღმერთსა აღუდგების" (იაკობ. 4.4) არაა საჭირო შეგახსენოთ, რომ "სოფელში" იგულისხმება არა დედამიწა, არამედ ადამიანთა ურთიერთობის წესები, მათი იდეალები, ზნეობრივი შეხედულებები.

უბრალოდ გართობისათვის, ერისკაცმა, რომ დავუშვათ და ჭადრაკი ითამაშოს

ითამაშეთ, თუ გასართობად გაქვთ საქმე. ერთია გართობა და სხვაა დასვენება. "ხოლო რომელი-იგი იშუებდეს, ცოცხლივვე მკუდარ არს" (1ტიმ. 5.6)
და კიდევ: "ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შუებითა და მთრვალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისაჲთა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღე იგი" (ლკ.21.34)

დღეს ისევ წავალ დარბაზში და დიდი სიამოვნებით ვივარჯიშებ

მეც ვვარჯიშობდი სტიქაროსნობისას, კარგია ჯანმრთელობისთვის.
ოღონდ იგივეს ვერ ვიტყვი, როცა სპორტი მასების გაცოფების იარაღად გამოიყენება.

ბოლო ჟამის ქრისტეანების უბედურება წუთისოფელთან შემრიგებლობაშია. დაიკარგა სიმხურვალე; მშვინვიერმა ემოციებმა შეცვალეს სულიერი განცდები; უპროდაპრო ცოტა რჩება ამქვეყნად ცოცხალი მისაბაძი მაგალითი ქრისტეს ერთგულებისა; ვერ იტევს წუთისოფელი ქრისტეს. ვითან ვართ ჩვენ? შევძლებთ ვიცნოთ და შეუდგეთ ქრისტეს? თუ აღმოვჩნდებით იმ უმრავლესობასთან, რომელმაც დაამსხვრია ქრისტეს სწავლება და მისი აგურებით თავის ტაძარს აგებს?

[კანუდოსელი]

მიჩვენეთ წმიდა მამა, რომელიც ბრძანებს, რომ გაცეცხლება არ არის დამანგრეველი სულისათვის.

თეოფანე დაყუდებული: გაცეცხლება ცოდვაზე არის დადებითი ემოცია და ეს უნდა შევინარჩინოთო.

გააჩნია რა მოგვეჩვენება დიდ სიმკაცრედ. ისე, მოციქულებსაც კი გაუჭირდათ თავდაპირველად უფლის სიტყვების მიღება და უთხრეს: ”ფიცხელ არს სიტყუაჲ ესე" (ინ. 6.60).

მაგრამ მამაო, ეს სიტყვა ეხებოდა ზიარებას და მის საიდუმლოებას, ჩვენ კი ვსაუბრობთ გაცილოებით მეორეხარისხოვან რამეზე. მგონი არცთუ სწორი ანალოგიაა

ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შუებითა და მთრვალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისაჲთა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღე იგი" (ლკ.21.34)

მაგრამ აქ ხომ საუბარია მემთვრალეობაზე, და გულის დამძიმებაზე ყოველდღიურობით, ნუთუ ჩვეულებრივი სამსახურით არ შეიძლება დამძიმდეს ეგ გული, ცხადია შეიძლება, მაგრამ არის კი ეს არგუმენტი, რომ სამსახურზე უარი ვთქვათ, ცხადია არა, აქ მგონი საუბარია იმაზე, რომ არ უნდა გაკერპება ამ ყოველივეს.

ბოლო ჟამის ქრისტეანების უბედურება წუთისოფელთან შემრიგებლობაშია.

ბოლო ჟამი ქრიტეს მოსვლიდან დაიწყო და შემრიგებლობა არც მაშინ იყო ნაკლები მამაო. თუმცა მართალს ბრძანებთ, ფხიზელი თვალია საჭირო.


პატივისცემით

[G_I_O_R_G_I_]

თეოფანე დაყუდებული: გაცეცხლება ცოდვაზე არის დადებითი ემოცია და ეს უნდა შევინარჩინოთო.

მრისხანება ცოდვასთან მიმართებაში გასაგებია,მაგრამ აქ სულ სხვა რამეზეა საუბარი

[დეკ. ანდრია]

გაცეცხლება ცოდვაზე არის დადებითი ემოცია და ეს უნდა შევინარჩინოთო

მაგრამ ჩვენ ხომ აზარტული თამაშებით გაცეცხლებაზე ვსაუბრობთ და არა სამრთლიან და მაცხოვნებელ რისხვაზე. თან ვერ ვიგონებ რუსულ ტექსტში თეოფანე დაყუდებულთან ამს სიტყვას. ქართულ თარგმანებზე ვერ გეტყვით.

მაგრამ მამაო, ეს სიტყვა ეხებოდა ზიარებას და მის საიდუმლოებას

ეს სიტყვები ზოგადად წარმოაჩენს ადამიანის უუნარობას ღმრთის მადლის შემწეობის გარეშე დაიტიოს ღმრთის სიტყვა. მოციქულები ბევრ რამეს ვერ იტევდნენ სულიწმიდის გარდამოსვლამდე.

მაგრამ აქ ხომ საუბარია მემთვრალეობაზე, და გულის დამძიმებაზე ყოველდღიურობით, ნუთუ ჩვეულებრივი სამსახურით არ შეიძლება დამძიმდეს ეგ გული.

აქ ლაპარაკია არა იმაზე, რაც უარყოფით ემოციებს ბადებს, არედ იმაზე, რაც ადამიანს ღმრთის სიტყვის ვერდამტევს ხდის. ეს არ შეუძლია სამსახურს, თუ სამსხური ცოდვას არ მოითხოვს.

ბოლო ჟამი ქრიტეს მოსვლიდან დაიწყო და შემრიგებლობა არც მაშინ იყო ნაკლები

ალბათ დამეთანხმებით, რომ ადრინდელი საუკუნეების ადამიანი არ იყო ესოდენ ეგოცენტრული, და არც საზოგადო იდეალი იყო მსგავსი დღევანდელისა. ადამიანი არ იდგა ყველაფრის ცენტრში.

[კანუდოსელი]

დამლოცეთ მამაო

მადლობა პასუხისთვის, გეთანხმებით ძირითადში. ძალიან დიდ "სიმკაცრეში" მეორეხარისხოვან რამეებში-ვერა (ნუ გამიბრაზდებით )
უფალი გფარავდეთ.

[G_I_O_R_G_I_]

ზოგადად აზარტი შეიძლება განვიხილოთ ორ ჯგუფად 1)სპორტული აზარტი და2)სხვა აზარტი მე დავიწყებ მეორეთი.
მეორე ჯგუში შედის:ფულზე თამაში კარტით,და სხვა საშვალებებით,ასევე კაზინოები,ტოტალიზატორები,ლატ
არეები და აშ.ეს ჯგუფი მძიმე კატეგორიას მიეკუთვნება,რადგანაც ათიათასობით ადამიანმა დაინგრია ცხოვრება ამის გამო და ზოგმა თავიც მოიკლა.მაგალითს ვიტყვი ჩემი მეგობრებიდან ბევრი თამაშობს ტოტალიზატორს და ამასთან აცნობიერებენ რომ არასწორედ იქცევიან ერთმა ისიც კი მითხრა რომ დაიწყევლოს ის დღე როდესაც მე პირველად ფეხი შევადგი ტოტალიზატორშიო, მაგრამ რაღაცნაირად ჩვევაში გადადის და როგორც ნარკოტიკს და სიგარეტს დაანებო თავი ძნელია ასევე უჭირთ დაანებონ თავი ამას.მითუმეტეს უმეტესად აგებენ და როგორც ლოთი ცოტა ფულს რომ იშოვის და იმ წუთში არაყის საყიდნელად გარბის ასევე ისინიც იშოვიან თუ არა რაიმე ფულს იმ წუთში სათამაშოდ მიდიან.ახლა ვიკითხოთ რამდენმა ახალგაზრდამ დაინგრია და გაიუბედურა ცხოვრება ამის გამო.ვისაც დიდი ნებისყოფა აქვს შეიძლება დაახწიოს თავი როდისმე,ხოლო სხვებს ეს ვნება ცხოვრების ბოლომდე გაჰყვებათ.
ეხლა რაც შეეხება სპორტულ აზრტს იგი შეიძლება დაიყოს მძიმე და შედარებით მსუბუქ კატეგორიებად.1)მძიმე კატეგორიებს შეიძლება მივაკუთვნოთ მასობრივად პოპულარული სპორტის სახეობები განსაკუთრებით ფეხბურთი,და აშ.ეხლა განვიხილავ ფეხბურთს,ზოგადად მოთამაშესთვის არაფერი ისეთი ზიანი არ მოაქვს როგირც მოაქვს ხალხისთვის.ვიკითხოთ რამდენმა ხალხმა დაინგრია ამის გამო ცხოვრება.ზოგიერთმა ქვეყნებმა ომიც კი დაიწყო ფეხბურთის გამო.რამდენია ფანატიკური გულშემატკივარი და რამდენმა გაიხადა თავისი ცხოვრების მთავარ საზრისად ფეხბურთის ფანობა. რამდენი ხალხი იღუპება ამ შეტაკეების გამო სტადიონებზე ქუჩებში.სადარის ერთმანეთის სიყვარული,არამედ ერთმანეთის ლანძღვა გინება ერთმანეთის სიძულვილი,ქალაქი ქალაქს უპირისპირდება ამისგამო მაგლითად ბარსელონა-რეალი მილანი-ინტერი და აშ ლათინურ ამერიკაში კი ხომ საერთოდ მატჩი ისე არ ჩატარდება რომ ჩხუბი არ მოხდეს.სხვა პოპულარულ სახეობებზეც შეიძლება ასე ითქვას არა იმდენად მოთამაშეს ადგება ზიანი არამედ უფრო ხალხს.ჩვენთან კიდე ეს პრობლემა შედარებით პატარაა.
შედარებით მსუბუქში შეიძლება მოვიაზროთ ჩოგბურთი, ჭადრაკი და აშ.მაგრამ მთავარი ზიანი მაინც ის არის რომ ადამიანი სხვა რამეში ხედავს ცხოვრების საზრის.

[თამარი]

გეთანხმებით ძირითადში. ძალიან დიდ "სიმკაცრეში" მეორეხარისხოვან რამეებში-ვერა (ნუ გამიბრაზდებით )

სიმართლე გითხრათ, მოძღვრის პასუხში მე ვერ დავინახე ”ძალიან დიდი სიმკაცრე”. ასევე, როცა საუბარია უფალთან მყოფობაზე, სულიერ სიხარულზე, ჩვენს მარადიულ ბედნიერებაზე, არაფერია მეორეხარისხოვანი, რაც ამაში ოდნავადაც კი ხელს შეგვიშლის.
სხვა მხრივ, ჩემი აზრით, უფლის დიდი წყალობაა მკაცრად მამხილებელი მოძღვარი. ჩემს მოძღვარსაც უთქვამს ქადაგებაში, - ილოცეთ, რომ მკაცრი მოძღვარი გყავდეთო. მამათა ცხოვრებაში ხშირად შევხვდებით ამის მაგალითებს, რამხელა სიკეთე მოაქვს უსამართლოდ მკაცრი მოძღვრის მორჩილებასაც კი.
უფლის დიდ წყალობად მივიჩნევ მამა ანდრიას გამოჩენას ფორუმზე. ვისურვებდი, სხვა მოძღვრებსაც გამოენახათ დრო და ძალა ჩვენნაირ ურჩებთან სასაუბროდ.
დიდი მადლობა, მამა ანდრია, პასუხისთვის.

[მარიამი]

უფლის დიდ წყალობად მივიჩნევ მამა ანდრიას გამოჩენას ფორუმზე. ვისურვებდი, სხვა მოძღვრებსაც გამოენახათ დრო და ძალა ჩვენნაირ ურჩებთან სასაუბროდ.

სრულიად ვეთანხმები

[KAIROS]

უფლის დიდ წყალობად მივიჩნევ მამა ანდრიას გამოჩენას ფორუმზე. ვისურვებდი, სხვა მოძღვრებსაც გამოენახათ დრო და ძალა ჩვენნაირ ურჩებთან სასაუბროდ.

ერთი წუთი, მამაო მამაოა და რათქმაუნდა დიდი რიდი უნდა გვქონდეს, მაგრამ ეს არანაერად ნიშნავს იმას, რომ ყველაფერში უნდა ვეთანხმებოდეთ, მამაოც შემოდის კამათში და ვფიქრობ ცოტა უნდა გავიხსნათ, მამაოც ადამიანია და თავისუფლად შეიძლება ცდებოდეს, არანაერ ურჩობას აქ არა აქვს ადგილი, უბრალოდ ვსაუბრობთ ამ საკითხის ირგვლივ და იმედია არც მამა ანდრიაა წინააღმდეგი
ახლა კი, საქმეზე გადავიდეთ, იცით, რა უნდა გითხრათ? გული არ აგიჩუყდათ ოლიმპიადაზე ქართული დროშა რომ აფრიალდა? ჩვენმა ბიჭებმა რომ მსოფლიო ჩემპიონატზე ითამაშეს? არ გეამაყებათ, რომ ნონა გაფრინდაშვილის, მაია ჩიბურდანიძის, დიდი მესხის, ყიფიანის, დიდი დინამო "თბილისის" ფეხბურთის და კალათბურთის გუნდების, დიდ გულიანი ქართველი რაგბისტი ბიჭების, მქონე ხალხი ვართ? რა ყველაფერი დოგმატურ ღვთისმეტყველბაში გინდათ მოაქციოთ? ზედმეტი ხომ არ არის? მონაზვნებად ხომ არ გინდათ ყველა გვაქციოთ? რატომაა ასე ძნელი თქვა გასაგებად, შვილო, ფეხბურთის გულისათვის კაცი არ სცემო და ქონება არ წააგო, თორემ ვის ან რა უფლებით ექნება უფლება, ხვალ როცა საქართველო პორტუგალიაში მსოფლიო ჩემპიონატზე გასვლის შანსს ითამაშებს, მე და ბევრ მართლმადიდებელს გულშემატკივრობა დაგვიშალოს? არავის!

მთავარი ზიანი მაინც ის არის რომ ადამიანი სხვა რამეში ხედავს ცხოვრების საზრის

ეხ , სოლომონ ამ ბოლო ფრაზით, სულ წყალში ჩაყარე, რაც გიწერია და გიწვალია , და ვინ ხედავს მერე რაგბიში "ცხოვრების აზრს"?

ხალხო, ნუ ურევთ ერთმანეთში , ჭკუანაკლულ ფანებს, ფეხბურთი ან თუნდაც ჩოგბურთი ( "მსუბუქი" აზარტის სპორტიო, რა თქვა ეს... ), უტრიალებს თავში და გულშემატკივარს, რომელიც რომელიმე სპორტის რომელი სახეობის რომელიმე გუნდს ან პიროვნებას უჭერს მხარს!

მთელი პასუხისმგებლობით გეუბნებით ( და მაქვს ამის უფლება ! ) ეგ არაა ცოდვა, ცოდვა ისაა, რომ ყველაფერს ერთ ტაფაში ვწვავთ და ერთ სახელს " ცოდვას " ვარქმევთ!

რამდენია ფანატიკური გულშემატკივარი და რამდენმა გაიხადა თავისი ცხოვრების მთავარ საზრისად ფეხბურთის ფანობა.

სოლომონ, იმდენად დიდი აბსურდებით იყო შენი პოსტი სავსე, ძალიან გამიჭირდა, ზოგიერთი გამომერჩია, მაგრამ ეს მარგალიტია, შე კაი კაცო , ხალხი შეიძლება ტექნიკამ ( მანქანებმა, მოტო - ველო ) , ჩაცმამ ( არმანი, გუჩი, დოლჩე-გაბანა), უბრალო ფიზიკურმა ვარჯიშმაც თუნდაც კითხვამ გააგიჟოს და რა ვქნათ ახლა შენ რომ გისმინოს კაცმა შიშველმა, უნდა იაროს, ავტობუსში არ უნდა ჩაჯდეს, შუქი სახლში არ უნდა შეიყვანოს და კიბეებზე არ უნდა ავიდეს ( ეგეც ხო ვარჯიშია, მერე შეიძლება " აზარტში" შევიდეს და... ) მოკლედ სასაცილოა ეს ყველაფერი, რომ მართლმადიდებლობას საღდება, როცა ქრისტიანობა არც ზედმეტი კონსერვატიზმია და ზედმეტი ლიბერალიზმი, არამედ სიყვარული და თავისუფლება!

თავისუფლება, რომელიც ასე გვაკლია და სიყვარული, რომელიც ასე ცოტა გვაქვს, ყველაფრის გვეშინია, ყველგან ცოდვებს ვხედავთ, ზომბებად ვიქცევით, დამოუკიდებელი აზროვნება მაშინვე უცხოდ გვეჩვენება,

დასვენება მაინცდამაინც "ცოდვილი შვება" გვგონია, როცა ამ მუხლების განმარტებისას, მამები ერთმნიშვნელოვნად მიუნიშნებენ მხოლოდ უკიდურეს მდგომარეობას, თორემ დასვენებით ვინ არ ისვენებს, ზოგი მუსიკით, ზოგი კითხვით, ზოგი სპორტით, ზომა, ზომაა მთავარი და არა მუსიკა თუ სპორტი!

სულაც არ ნიშნავს ფეხბურთი აგრესიას, არც რაგბი გაშმაგებას ან ჭადრაკი სიწყანარეს და მსუბუქ "აზარტს", ადამიანია მთავარი! თორემ მე ჭადრაკითაც გაშმაგებული იმდენი მინახავს, თქვენი მოწონებული.

აქ, სადღაც თოფიქიც კია გახსნილი "ხრიდოლი" ქვია და რა ცოდვაა "ხრიდოლი" ? მე თუ მკითხავთ, უფრო შმაგი და აგრესიულია ვიდრე ფეხბურთი, მაგრამ "ხრიდოლი" ჩვენია და კარგია, " კარატე" სხვისია და ცუდია, "რაგბი და ფეხბურთი" სხვისია და ცოდვაა " ლელო და ბურთაობა" ჩვენია და ვუფრთხილდებით...

ვიყოთ რეალურები, ხალხი კი არ უნდა დავაშინოთ, არამედ უნდა განსვწავლოთ, გარჩევა ვასწავლოთ, ზომა ვასწავლოთ, თორემ ფეხბურთის ყურება და გულშემატკივრობა რომ ცოდვა არ არის, ამაზე რომ ვკამათობთ, სირცხვილია!

ნუ უყენებთ ერს, იმ მოთხოვნებს, რომელიც ბერს განეკუთვნება, ეგ დიდი შეცდომაა, ამით ხალხს კარგავთ და ზომბებს იძნენთ!

პატრიარქს ბახი უყვარს და სტადიონზეცაა ნამყოფი, მიუხედავად იმისა, რომ პატრიარქია, ხოლო სინოდის ბევრ დიდ მიტროპოლიტს ბილიარდი ან მაგიდის ჩოგბურთი უყვარს და არაფერია ამაში ცუდი, ნუ ვეძებთ ბნელ ოთახში კატას, მითუმეტეს მაშინ როცა ის იქ არ არის!

გმადლობთ!

[თამარი]

ერთი წუთი, მამაო მამაოა და რათქმაუნდა დიდი რიდი უნდა გვქონდეს, მაგრამ ეს არანაერად ნიშნავს იმას, რომ ყველაფერში უნდა ვეთანხმებოდეთ, მამაოც შემოდის კამათში და ვფიქრობ ცოტა უნდა გავიხსნათ, მამაოც ადამიანია და თავისუფლად შეიძლება ცდებოდეს, არანაერ ურჩობას აქ არა აქვს ადგილი, უბრალოდ ვსაუბრობთ ამ საკითხის ირგვლივ და იმედია არც მამა ანდრიაა წინააღმდეგი
ახლა კი, საქმეზე გადავიდეთ, იცით, რა უნდა გითხრათ? გული არ აგიჩუყდათ ოლიმპიადაზე ქართული დროშა რომ აფრიალდა? ჩვენმა ბიჭებმა რომ მსოფლიო ჩემპიონატზე ითამაშეს? არ გეამაყებათ, რომ ნონა გაფრინდაშვილის, მაია ჩიბურდანიძის, დიდი მესხის, ყიფიანის, დიდი დინამო "თბილისის" ფეხბურთის და კალათბურთის გუნდების, დიდ გულიანი ქართველი რაგბისტი ბიჭების, მქონე ხალხი ვართ? რა ყველაფერი დოგმატურ ღვთისმეტყველბაში გინდათ მოაქციოთ? ზედმეტი ხომ არ არის? მონაზვნებად ხომ არ გინდათ ყველა გვაქციოთ? რატომაა ასე ძნელი თქვა გასაგებად, შვილო, ფეხბურთის გულისათვის კაცი არ სცემო და ქონება არ წააგო, თორემ ვის ან რა უფლებით ექნება უფლება, ხვალ როცა საქართველო პორტუგალიაში მსოფლიო ჩემპიონატზე გასვლის შანსს ითამაშებს, მე და ბევრ მართლმადიდებელს გულშემატკივრობა დაგვიშალოს? არავის!


ეხ , სოლომონ ამ ბოლო ფრაზით, სულ წყალში ჩაყარე, რაც გიწერია და გიწვალია , და ვინ ხედავს მერე რაგბიში "ცხოვრების აზრს"?

ხალხო, ნუ ურევთ ერთმანეთში , ჭკუანაკლულ ფანებს, ფეხბურთი ან თუნდაც ჩოგბურთი ( "მსუბუქი" აზარტის სპორტიო, რა თქვა ეს... ), უტრიალებს თავში და გულშემატკივარს, რომელიც რომელიმე სპორტის რომელი სახეობის რომელიმე გუნდს ან პიროვნებას უჭერს მხარს!

მთელი პასუხისმგებლობით გეუბნებით ( და მაქვს ამის უფლება ! ) ეგ არაა ცოდვა, ცოდვა ისაა, რომ ყველაფერს ერთ ტაფაში ვწვავთ და ერთ სახელს " ცოდვას " ვარქმევთ!


სოლომონ, იმდენად დიდი აბსურდებით იყო შენი პოსტი სავსე, ძალიან გამიჭირდა, ზოგიერთი გამომერჩია, მაგრამ ეს მარგალიტია, შე კაი კაცო , ხალხი შეიძლება ტექნიკამ ( მანქანებმა, მოტო - ველო ) , ჩაცმამ ( არმანი, გუჩი, დოლჩე-გაბანა), უბრალო ფიზიკურმა ვარჯიშმაც თუნდაც კითხვამ გააგიჟოს და რა ვქნათ ახლა შენ რომ გისმინოს კაცმა შიშველმა, უნდა იაროს, ავტობუსში არ უნდა ჩაჯდეს, შუქი სახლში არ უნდა შეიყვანოს და კიბეებზე არ უნდა ავიდეს ( ეგეც ხო ვარჯიშია, მერე შეიძლება " აზარტში" შევიდეს და... ) მოკლედ სასაცილოა ეს ყველაფერი, რომ მართლმადიდებლობას საღდება, როცა ქრისტიანობა არც ზედმეტი კონსერვატიზმია და ზედმეტი ლიბერალიზმი, არამედ სიყვარული და თავისუფლება!

თავისუფლება, რომელიც ასე გვაკლია და სიყვარული, რომელიც ასე ცოტა გვაქვს, ყველაფრის გვეშინია, ყველგან ცოდვებს ვხედავთ, ზომბებად ვიქცევით, დამოუკიდებელი აზროვნება მაშინვე უცხოდ გვეჩვენება,

დასვენება მაინცდამაინც "ცოდვილი შვება" გვგონია, როცა ამ მუხლების განმარტებისას, მამები ერთმნიშვნელოვნად მიუნიშნებენ მხოლოდ უკიდურეს მდგომარეობას, თორემ დასვენებით ვინ არ ისვენებს, ზოგი მუსიკით, ზოგი კითხვით, ზოგი სპორტით, ზომა, ზომაა მთავარი და არა მუსიკა თუ სპორტი!

სულაც არ ნიშნავს ფეხბურთი აგრესიას, არც რაგბი გაშმაგებას ან ჭადრაკი სიწყანარეს და მსუბუქ "აზარტს", ადამიანია მთავარი! თორემ მე ჭადრაკითაც გაშმაგებული იმდენი მინახავს, თქვენი მოწონებული.

აქ, სადღაც თოფიქიც კია გახსნილი "ხრიდოლი" ქვია და რა ცოდვაა "ხრიდოლი" ? მე თუ მკითხავთ, უფრო შმაგი და აგრესიულია ვიდრე ფეხბურთი, მაგრამ "ხრიდოლი" ჩვენია და კარგია, " კარატე" სხვისია და ცუდია, "რაგბი და ფეხბურთი" სხვისია და ცოდვაა " ლელო და ბურთაობა" ჩვენია და ვუფრთხილდებით...

ვიყოთ რეალურები, ხალხი კი არ უნდა დავაშინოთ, არამედ უნდა განსვწავლოთ, გარჩევა ვასწავლოთ, ზომა ვასწავლოთ, თორემ ფეხბურთის ყურება და გულშემატკივრობა რომ ცოდვა არ არის, ამაზე რომ ვკამათობთ, სირცხვილია!

ნუ უყენებთ ერს, იმ მოთხოვნებს, რომელიც ბერს განეკუთვნება, ეგ დიდი შეცდომაა, ამით ხალხს კარგავთ და ზომბებს იძნენთ!

პატრიარქს ბახი უყვარს და სტადიონზეცაა ნამყოფი, მიუხედავად იმისა, რომ პატრიარქია, ხოლო სინოდის ბევრ დიდ მიტროპოლიტს ბილიარდი ან მაგიდის ჩოგბურთი უყვარს და არაფერია ამაში ცუდი, ნუ ვეძებთ ბნელ ოთახში კატას, მითუმეტეს მაშინ როცა ის იქ არ არის!

გმადლობთ!

ერთი წუთი, მამაო მამაოა და რათქმაუნდა დიდი რიდი უნდა გვქონდეს, მაგრამ ეს არანაერად ნიშნავს იმას, რომ ყველაფერში უნდა ვეთანხმებოდეთ, მამაოც შემოდის კამათში და ვფიქრობ ცოტა უნდა გავიხსნათ, მამაოც ადამიანია და თავისუფლად შეიძლება ცდებოდეს, არანაერ ურჩობას აქ არა აქვს ადგილი, უბრალოდ ვსაუბრობთ ამ საკითხის ირგვლივ და იმედია არც მამა ანდრიაა წინააღმდეგი

მე არ მიგულისხმია, რომ ყველაფერში თვალდახუჭული უნდა ვეთანხმებოდეთ. არც ამ შემთხვევაში დამიხუჭავს თვალი. გეთანხმები, რომ უნდა გავიხსნათ, თუ რამე ხინჯი დაგვრჩა გულში, გამოვიტანოთ და პასუხიც მივიღოთ ამაზე. ურჩებში, სხვათა შორის, ჩემი თავიც ვიგულისხმე. ალბათ დამეთანხმები, რომ სამაგალითო მორჩილებით და თავმდაბლობით არ გამოვირჩევით.
დანარჩენზე უპრიანი იქნება, ისევ მოძღვარმა გიპასუხოს. მათ შორის ერსა და ბერს შორის განსხვავებაზე. ეს განყოფილება მოძღვრის პასუხებისთვისაა განკუთვნილი...



(ამდენი რატომ დააკოპირა? რაღაცას ვერ ვაკეთებ სწორად...)

[კანუდოსელი]

კაიროს ჯიგარი ხარ...ზუსტად ისე დაწერე, როგორც წარმომედგინა მართლმადიდებლური რეალობა.
ღმერთი გფარავდეს ძმაო.

[KAIROS]

დანარჩენზე უპრიანი იქნება, ისევ მოძღვარმა გიპასუხოს. მათ შორის ერსა და ბერს შორის განსხვავებაზე. ეს განყოფილება მოძღვრის პასუხებისთვისაა განკუთვნილი

ეგ ფორუმია და მამა ანდრიას ნამდვილად არა მგონია ეწყინოს, რომ ჩვენი აზრიც გამოვხატოთ

კაიროს ჯიგარი ხარ...ზუსტად ისე დაწერე, როგორც წარმომედგინა მართლმადიდებლური რეალობა.
ღმერთი გფარავდეს ძმაო.

მადლობა ძმაო,
ღმერთს ებარებოდე!

[ლილიანა]

ადამიანები რომლებიც მთელ დღეებს ტოტალიზატორის კარებთან დგომაში ატარებენ ( და მით უფრო საშინელია როცა ბავშვები დგანან )მათი ცხოვრებისეული კეთილდღეობა ტოტალიზატორით მოგებული ფულია ასეთი კატეგორიის ფანებში არ უნდა ვიგულისხმოთ სპორტის სიყვარულით დაღუპული ადამიანები ( თუმცა ესეთებიც არიან ) ესენი უფრო უუნარო ადამიანთა კეტეგორიაა რომელიც დროს უბრალოდ აზარტში კლავს იმიტომ რო სხვა საქმის კეთება არ ძალუძს

[დეკ. ანდრია]

ყოველი ადამიანი სჯის საკუთარი სულიერი შესაძლებლობისა და საჭიროებიდან გამომდინარე. ვერ გააგებინებ ადამიანს, რა არის ცხოვნება, თუ მას არ აქვს მზადყოფნა უარყოს "მე" იმისათვის, რომ შეიტკბოს ქრისტე, თუ არ აქვს გააზრებული, რომ ქრისტესტან მისასვლელად არანაირად არ კმარა ეკლესიაში სიარული, ცოდვების აღიარება, ლოცვების კითხვა. სამწუხაროა, რომ ეკლესიის დიდი ნაწილი სწორედ ასე ცხოვრობს.

"Когда человек евангельски серьезно задумывается над тайной своей жизни и жизни вокруг себя, тогда он должен придти к выводу, что самая насущная потребность - это отказаться от всех потребностей и решительно пойти за Господом Иисусом Христом, и соединиться с Ним совершением евангельских подвигов. Не сделав этого, человек остается духовно бесплодным, бессмысленным, безжизненным; душа его иссушается, рассыпается, распадается, и он постепенно мертвеет, пока, наконец, весь без остатка не умрет, ибо Божественные уста Христовы сказали: "Как ветвь не может приносить плода сама собою, если не будет на лозе: так и вы, если не будете во Мне. Аз есмь лоза, а вы ветви, кто пребывает во Мне, и Я в нем, тот приносит много плода; ибо без Меня не можете делать ничего. Кто не пребудет во Мне - извергнется вон, как ветвь, и засохнет, а такие ветви собирают и бросают в огонь, и они сгорают"" (Ин.15,4-6).
(ღირსი მამა იუსტინე (პოპოვიჩი))