ქორწინება საეკლესიო სამართალში, ტრადიცია, კანონიკა და ნორმა. პარამეტრები

[marine]

"როდესაც ცოლის მოყვანას დააპირებ, ადამიანებს კი ნუ მიმართავ, არამედ - ღმერთს, და სთხოვე: "ვინც შენ გსურს, უფალო, ის განმისაზღვრე შენი განგებით"; მიანდე ღმერთს ეს საქმე და იგი დაგაჯილდოებს იმისათვის, რომ მას მიანდე ესოდენ მაღალი პატივი".

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"ცოტაოდენი განსხვავება მეუღლეთა ხასიათებს შორის ხელს უწყობს ჰარმონიული ოჯახის შექმნას, რადგან ასეთ შემთხვევაში ერთმანეთს შეავსებენ. "თქვენ ორივენი ერთ ფეხზე ხართ, - ვუთხარი ერთ წყვილს, - ამიტომ ვერ შეეგუებით ერთმანეთს".

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

"ვნებებისგან თავის შეკავება განსაკუთრებით მართებთ მომავალ მეუღლეებს, რადგან ვნებები მათ შვილებს გადაეცემათ დაბადებისთანავე და ისინი თავიანთი მშობლების ვნებებისა და სნეულებების საბრალო მემკვიდრენი ხდებიან"

/წმ. იოანე კრონშტადტელი/

[marine]

"ახალგაზრდებმა, რომლებიც ოჯახს ქმნიან, უნდა იცოდნენ, რომ მათი ცხოვრების გზა ყოველთვის ია-ვარდით მოფენილი ვერ იქნება, რომ წინააღმდეგობები ბევრი შეხვდებათ და მზად უნდა იყვნენ მათ დასაძლევად. მთავარია ურთიერთსიყვარული და თანადგომა ჰქონდეთ და არ დაკარგონ იმედი და, აქედან გამომდინარე - რწმენა მომავლის.
ხშირად მეუღლენი ჩივიან ერთმანეთის მძიმე ხასიათის გამო და ამ მიზეზით არღვევენ ოჯახს. თუ ერთ-ერთ მათგანს აქვს კეთილი თვისებები და რწმენა და სიყვარული ამოძრავს, იგი შეძლებს, მთლიანად შეცვალოს თანამეცხედრის შინაგანი სამყარო".

/ილია მეორე/

[marine]

"ქორწინება უნდა შედგეს უფლისმიერ და არა ვნებით, ანუ ქრისტიანული შვილიერებისთვის და ბაშვების აღსაზრდელად, იმისათვის, რომ ცოლი იყოს მეგობარი და თანაშემწე, და არა ხორციელი და უწმინდური მიზნებისათვის - ვერცხლისმოყვარეობისა და სიძვის ვნებების დასაკმაყოფილებლად"

/წმ. იოანე კრონშტადტელი/

[marine]

"ცხოვრებისეული გამოცდილება აჩვენებს, რომ ვინც ვნებით ქორწინდება, ბედნიერ ოჯახს ვერ ქმნის: ვნება ცხრება, სიყვარული ქრება. მეუღლის შერჩევა გონივრულად უნდა მოხდეს, ღვთისსათნო განზრახვითა და უფლის მიმართ ლოცვებით, რათა ცხოვრება განვლიოთ სიმშვიდეში, თანხმობასა და სიყვარულში"

/ღირსი მაკარი ოპტინელი/

[marine]

"როგორც წესი, სხეულის დაავადებულ ნაწილს არ ვიკვეთთ, არამედ - ვკურნავთ; ასევე უნდა მოვიქცეთ ცოლის მიმართაც; თუკი მასში რაიმე მანკიერებას ვხედავთ, ამის გამო ცოლი კი არ უნდა უარვყოთ, არამედ თვით მანკიერება აღმოვფხვრათ მასში"

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"სიძვა - ესაა კანონიერ ქორწინებას მოგლეჯილი სიყვარული, რომელიც ყველგან საკუთარი ავხორცული ჟინის დაკმაყოფილებას ეძებს"

/ნეტარი ავგუსტინე/

[marine]

"ქრისტიანული სული უპირველესად დიდ ზეგავლენას ახდენს ქორწინების პირობებზე. ეკლესიისაგან ქორწინების კურთხევის პირველ კვალს ვხვდებით ეგნატე ანტიოქიელის მიერ პოლიკარპე სმირნელისადმი მიწერილ წერილში: "ისინი, ვისაც მოჰყავთ ცოლი, ან თხოვდებიან, უნდა შეკავშირდნენ ეპისკოპოსის თანხმობით, რომ ქორწინება იყოს კურთხეული უფლისგან და არა ავხორცობით". შედარებით გაურკვეველი რჩება, თუ რა უნდა ვიგულისხმოთ "ეპისკოპოსის თანხმობაში", მაგრამ ყოველ შემთხვევაში ჩანს, რომ ეკლესია ძველი დროიდანვე აძლევდა კურთხევას, ეთანხმებოდა და იღებდა მონაწილეობას ქორწინებაში. ქორწინება უკვე აღარ არის სამოქალაქო საქმე, როგორც ეს კერპთაყვანისმცემლობისას იყო, იგი ეკლესიის საქმეც გახდა".

[marine]

"ქმარი ცოლის თავია, მაგრამ არა - ბატონი!"

[marine]

"ქალი, როგორც ადამის ნეკნიდან აღებული, ახლოსაა მის გულთან და ქმრის გულში უპირველესი ადგილი უნდა ჰქონდეს მიჩენილი"

[marine]

"ქორწინების უდიდესი სიბრძნეა - მისცე თავისუფლება მას, ვინც გიყვარს; ჩვენი მიწიერი ქორწინება - ზეციური ქორწინების მსგავსია, ხოლო იქ სრული თავისუფლებაა".

/მღვდელი ალექსანდრე ელჩანინოვი/

[marine]

"დედამთილი და რძალი არიან ქალები, რომელთაც ერთი და იგივე მამაკაცი უყვართ.

რძალი არ უნდა ეცადოს მაინცდამაინც რაღაც ხინჯი ეძებოს დედამთილში და მთელი ყურადღება ამ გამაღიზიანებელ ფაქტორებს მიაპყროს. უფრო კონსტრუქციული იქნება, რძალმა დაინახოს დედამთილში დამხმარე, მრჩეველი და სიბრძნით დაღვინებული ქალი".

/ფსიქოლოგი ლევან გურიელიძე/

[marine]

"ლევირატი, გარდაცვლილი ძმისთვის თესლის აღდგენა - ძველებრაული მეორადი ქორწინების ერთ-ერთი წესი იწოდება ლევირატულად (ლათ. "ლევირ'", საიდანაც ებრ. "იავამ"),რომელიც უნდა გადმოეღოთ ებრაელებს ქალდეველთაგან. მოსეს მეორე რჯულის წიგნში აღწერილია ეს სამართლებრივი ინსტიტუტი, რომლის თანახმად, თუ ორი ძმა ერთად ცხოვრობდა და ერთ-ერთი მათგანი უშვილოდ მოკვდებოდა, მაშინ მისი ცოლი მაზლს უნდა მისთხოვებოდა, რათა მაზლს მიეცა ძმისთვის მემკვიდრეობა. ასეთ შემთხვევაში პირველ შვილს ერქმეოდა გარდაცვლილი ძმის სახელი.

მეორე რჯულის წიგნში წერია მითითებანი ამ წესთან დაკავშირებით: "თუ ძმები ერთად ცხოვრობენ და ერთი მათგანი უშვილო მოკვდება, მისი ქვრივი არ უნდა მისთხოვდეს გარეთ უცხო კაცს, არამედ მაზლი უნდა შევიდეს მასთან, ცოლად ითხოვოს და შეეუღლოს მას. პირმშო, რომელსაც დაბადებს ქალი, მკვდარი ძმის სახელზე, აღდგება, რომ არ წაიშალოს მისი სახელი ისრაელში. თუ კაცი არ ისურვებს თავის რძლის ცოლად მოყვანას, წარუდგება მისი რძალი კარიბჭესთან უხუცესებს და ეტყვის: არ უნდა ჩემს მაზლს, რომ სახელი აღუდგინოს თავის ძმას ისრაელში, არ მეუღლება ჩემი მაზლიო. დაიბარებენ კაცს ქალაქის უხუცესები და მოელაპარაკებიან. თუ კაცი ადგება და იტყვის: არ მინდა მისი მოყვანაო. თავზე დაადგება მას მისი რძალი უხუცესების თვალწინ, ფეხსაცმელს გახდის, სახეში შეაფურთხებს და ეტყვის: ასე ექცევიან კაცს, რიმელიც სახლს არ უშენებს თავის ძმას. და დაერქმევა სახელად ისრაელში: ფეხგახდილი სახლი" (რჯლ. 25. 5-10)".

[marine]

"ჩვენ ავხორცობისა და სიამოვნებისთვის არ ვქორწინდებით. შენ აუცილებლად დაქორწინდები, იპოვი ისეთ ადამიანს, რომელიც ყველა თვალსაზრისით მიგიზიდავს, ხორციელადაც კი, და ეს არ არის ცუდი. ანუ შენ არ შეგიძლია დაქორწინდე გოგონაზე, რომლის მიმართ ლტოლვას არ განიცდი, მათ შორის ხორციელსაც. ამან არ უნდა შეგაცბუნოს, ვინაიდან ქორწინებაში ადამიანთა შორის კავშირი ყველაფერს მოიცავს".

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"ქმარი პატივს სცემს ცოლს აღსარების საიდუმლოს წყალობით, ცოლი პატივს სცემს ქმარს აღსარების საიდუმლოს წყალობით, ბავშვები პატივს სცემენ ბაშვებს (და-ძმებს) აღსარების საიდუმლოს წყალობით და მღვდელს, რომელიც ყველას გამაერთიანებელია ღვთის მადლში. მოაქვს სახლში მშვიდობა და მყუდროება და მასში, ამ სულიერი სიწმინდის წყალობით, მეფობს ქრისტე და ბუნებრივი ერთგულება, სიყვარული და გულწრფელობა. ოჯახი ემყარება სიყვარულს, გულწრფელობას და ერთმანეთის ერთგულება.
ქორწინების საიდუმლო ურთიერთხსნაა (ურთიერთცხონებაა), ქორწინების საიდუმლოსთან დაკავშირებულია როგორც შვილიერება, ასევე მატერიალური ურთიერთდახმარება. ქმარი არ მალავს საფულეს ერთ კუთხეში, ცოლი კი მეორეში, რადგან მაშინ ეს აღარ იქნება ერთიანობა, აღარც სიყვარული, აღარც ნდობა"

/არქიმანდრიტი იუსტინე (პარვუ)/

[marine]

"ქორწილს ვერ მოამწყვდევდა ვიწრო ფარგლებში"

/ვასილ ბარნოვი/

[marine]

"ცოლქმრობის საქმე ზეცასა სწყდება"

/ვასილ ბარნოვი/

[marine]

"ქალო მანო, შემიყვარდი საბედისწეროდ. მომყევ მეუღლედ!"

/ვასილ ბარნოვი/

[marine]

"ქორწინებით ცხოვრებაშიც შეიძლება, სათნო ცხოვრების ღირსი გახდე"