"წმ.იოანე ოქროპირი." პარამეტრები

[saria-giorgi]

წმიდათა შორის მამისა ჩვენისა იოანე ოქროპირის,
კონსტანტინეპოლელ პატრიარქის მიერ თქმული
ქრისტიანეთა მიცვალებისათვის[size=3]


საყვარელნო! ქრისტიანეთა მიცვალებასა ზედა ანგელოსნი მოივლინებიან ზეცით მეუფისა მიერ, და მოუწოდებენ მონასა მას ღირსსა: ჰოი, ვითარ დიდი საიდუმლო აღესრულების, საშინელი და შესაძრწუნებელი, და ღირსი გალობისა და სახე დიდისა მის სიბრძნისა საღმრთოჲსა! ვითარ განვალს სული ხორცთაგან, ვითარცა სახლისა რაჲსაგანვე, და მივალს მეუფისა თვისისა. ვითარცა ოდეს იგი იშვებოდეს ყრმა, ეგრეთვე მიცვალებაჲცა კაცისა: შობა არს ფრიად უაღრესი მის შობისა, რამეთუ მივალს სული იგი ნათლად ბნელისა ამის სოფლისაგან, - განიხსნების, ვითარცა საკრველისაგან - განვალს დიდებისა ამისგან, განთავისუფლდების ღვაწლისაგან, და მივალს განსვენებად. რამეთუ, ვითარცა მზე ცისკარსა განწმედილსა აღმობრწყინდეს რა, ეგრეთვე სული, განვიდის რა ხორცთაგან, გონებითა წმიდითა ბრწყინავენ, და ვითარცა მეფე შარავანდითა შერავალნ პალატად შემკობილი, ესრეთ არს სული განმავალი ხორცთაგან, და მიმავალი ღმრთისა დიდებასა.

ამას უკვე ესე ვითარსა საღმრთოდ განგებულსა ვიხსენებდეთ, საყვარელნო, და ნუ ვიგლოვთ მიცვალებულთა ზედა უწესოდ და უშვერად, არამედ ვიქმოდეთ მათთვის ქველის საქმესა, და საღმრთოსა მსხვერპლისა შეწირვასა, გლახაკთა მიმართ წყალობასა, ქვრივთა და ობოლთა გამოზრდასა, ლოცვასა და ფსალმუნებასა. ესე არს წესი ქრისტიანეთა და სათნო ღმრთისა შესაწირავი, მიცვალებულისა მის ფრიადი შესაძინელი, და თავთა ჩვენთა დიდი სარგებელი. ამას ვიქმოდეთ, ძმანო, რათა მათცა და ჩვენცა სასუფეველი ღმრთისა დავიმკვიდროთ, რომელსა ღირსმცა ვართ ყოველნი მიმთხვევად მადლითა და კაცთ-მოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა არს დიდება თანა მამით, და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

[size=4]ღმერთმა აცხოვნოს ყოველი მართლმადიდებლობით არსრულებულნი ქრისტიანენი[size=4]

[marine]

"ნეტარმა კირილემ [ალექსანდრიელი პატრიარქი] შეძლო დაეძლია უკუღმართი წარმოდგენა წმინდა იოანე ოქროპირზე.

ალექსანდრიის პატრიარქი, თეოფილე, წმინდანის ბიძა, იოანე ოქროპირის მოწინააღმდეგე იყო და თავმჯდოარეობდა კრებას, რომელმაც განსაჯა წმინდა მღვდელმთავარი.

სიყმაწვილიდანვე ოქროპირის მოწინააღმდეგეთა გარემოცვაში მყოფ კირილეს, ბუნებრივია, რომ მცდარი აზრი შეექმნა მასზე.

ღირსმა ისიდორე პელუსიოტელმა არაერთხელ მიმართა მღვდელმთავარს წერილობით. იგი შეაგონებდა, რომ ეკლესიის დიდი მამა წმინდანთა დიპტიხში შეეტანა, მაგრამ ამაოდ.

ერთხელ კი, ძილში, კირილემ იხილა მშვენიერი ტაძარი და ტაძრის შუაგულში - თავად ღვთისმშობელი ანგელოზთა და წმინდანთა გუნდის თანხლებით, რომელთა შორის იოანე ოქროპირიც ბრწყინავდა.

მღვდელმთავარს სურდა, მიახლებოდა ყოვლადწმინდა ქალწულს და თაყვანი ეცა მისთვის, მაგრამ ღირსი იოანე აბრკოლებდა. მაშინ მარიამმა სთხოვა წმინდანს, შეენდო კირილესთვის, რომელმაც უმეცრების გამო სცოდა მის წინაშე.

ოდეს შენიშნა, რომ ოქროპირი ყოყმანობდა, დაამატა:

- შეუნდე ჩემი გულისთვის. მან ბევრი იღვაწა ჩემი ღირსების დასაცავად, ღვთისმშობელი მიწოდა და განმადიდა!

მაშინ იოანემ თქვა:

- ყოვლადწმინდაო დედოფალო, შევუნდობ შენი მეოხებით! შემდეგ სიყვარულით გადაეხვია და ეამბორა წმინდა მღვდელმთავარს.

კირილემ შეინანა ღვთის სათნომყოფელი მამის სიძულვილი, ეგვიპტის ეპისკოპოსები შეჰყარა და დიდი ზეიმი გამართა იოანე ოქროპირის პატივსაცემად".

[marine]

"ოქროპირი წმინდა იოანეს მისი ქადაგებით აღფრთოვანებულმა ერთმა ქრისტიანმა ქალმა უწოდა. მას შემდეგ 1500 წელზე მეტი გავიდა, მაგრამ ამ უბრალო ქალის სიტყვა დავიწყებას არ მისცემია და საუკუნეების განმავლობაში თან ახლდა ეკლესიის ამ დიდი მოძღვრის სახელს"

[marine]

"ქალაქი წარმოუდგენელი გახდა იოანე ოქროპირის გარეშე, მისი ქადაგების დროს ხალხი საქმეს ტოვებდა და გადავსებული ტაძრისკენ გარბოდა. დროდადრო, როდესაც იოანე ოქროპირის სიტყვა განსაკუთრებით მოეწონებოდათ, მას ტაშით აწყვეტინებდნენ და ხმაურით გამოხატავდნენ აღფრთოვანებას, თავად იოანეს არ უყვარდა მსმენელთა ამგვარი ქცევა, ის ამბობდა: "რაში მჭირდება თქვენი ქება, მაშინ ვიქნები საქები, როდესაც ცხოვრებას უკეთეობისკენ შეცვლითო"