აბორტის კანონით აკრძალვა გამოსავალია? პარამეტრები

[lutecia]

გამარჯობათ, ალბათ ყველამ იცით რომ აბორტი უმძიმესი ციდვაა რომ აგარაფერი ვთქვათ მის მორალურად მძიმე მხარეზე... აბორტი (აბორტუს) ლათინური სიტყვაა და ნიშნავს ორსულობის ხელოვნურ შეწყვეტას. იგი მსოფლიოს 193 ქვეყნიდან 119 ქვეყანაშია ლეგალიზებული. მათ შორის აშშ-ი, კანადაში, შვეიცარიაში, ავსტრიაში, ჩინეთში, რუსეთსა და ასევე საქართველოშიც. აბორტის ლეგალიზაცია გულისხმობს, რომ იგი ნებადართულია კანონით განსაზღვრულ შემთხვევებში. (საქართველოში ეს შემთხვევები დადგენილია ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ საქართველოს კანონით).ამ შემთხვევაში სისხლის სამართლებრივი დაცვის ობიექტია მხოლოდ ორსული ქალის სიცოცხლე და ჯანმრთელობა და სამართლებრივი დაცვის მიღმა რჩება ჩანასახის სიცოცხლე...

ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ საქართველოს კანონის 136-ე მუხლის მიხედვით, საქართველოს ყველა მოქალაქეს აქვს უფლება დამოუკიდებლად განსაზღვროს შვილების რაოდენობა და დაბადების დრო. სახელმწიფოს პრიორიტეტული ამოცანაა ქალის ჯანმრთელობის დაცვა აბორტების შემცირების გზით (მ139.პ.1). ორსულობის ნებაყოფლობით შეწყვეტა ნებადართულია მხოლოდ ლიცენზირებული ექიმის მიერ, თუ ა) ორსულობის ხანგძლივობა არ აღემატება თორმეტ კვირას და ბ) ორსულს სამედიცინო დაწესებულებაში ჩაუტარდა წინასწარი გასაუბრება და გასაუბრებიდან გასულია 3 დღის მოსაფიქრებელი ვადა. ამასთან გასაუბრების დროს ექიმი ვალდებულია უპირატესობა მიანიჭოს ნაყოფის სიცოცხლის დაცვას და ყველანაირად შეეცადოს დაარწმუნოს ქალი ნაყოფის შენარჩუნების აუცილებლობაში. თუმცა ყველა შემთხვევაში “არჩევანი დედის პრეროგატივაა.”

ბიბლიაში სიტყვა „აბორტი“ ან მისი სინონიმი არ გვხვდება, მაგრამ ამ დამღუპველ მოვლენასთან დაკავშირებით ჩვენ სრულიად ნათელი დასკვნების გამოტანა შეგვიძლია,ქვემოთ მოცემული ბიბლიური ციტატებიდან.

ბიბლიაში სრულიად ცხადად და არაორაზროვნად განცხადებულია, რომ ადამიანის სიცოცხლე იწყება არა დაბადების წამიდან, არამედ მისი ჩასახვიდან: „ასე ამბობს უფალი, შენი შემქმნელი და დედის საშოში შენი გამომსახველი, რომელიც შეგეწევა შენ“ (ესაია 44, 2). „რამეთუ შენ დაჰბადენ თირკუმელნი ჩემნი და შემიწყნარე მე დედის მუცლით ჩემითგან. აღგიარო შენ, რამეთუ საშინელად საკვირველ იქმენ; საკვირველ არიან საქმენი შენნი, და სულმანცა ჩემმან უწყის ფრიად“ (ფსალმ. 138, 13-14). „ვიდრე მუცელში გამოგსახავდი, გამოგარჩიე; ვიდრე საშოდან გამოხვიდოდი წმიდა გყავი, ხალხების ქადაგად დაგადგინე“ (იერემია 1, 5).

„...უფალმა მუცლიდან მომიწოდა, დედის წიაღიდან ახსენა ჩემი სახელი... ახლა ამბობს უფალი, მუცლიდანვე ჩემი გამომსახველი თავის მორჩილად...“ (ისაია 49, 1-5).

მოციქული პავლე ამბობს: „...ღმერთმან, რომელმან გამომირჩია მე დედის მუცლით ჩემითგან და მიწოდა მე მადლითა მისითა“ (გალატ. 1, 15).

„განა ვინც მე შემქმნა მუცელში, მანვე არ შექმნა იგი? განა ერთმა არ გამოგვსახა საშოში?“ (იობი 31, 15).

მიუხედავად იმასა,რომ აბორტი დიდი ცოდვაა იგი არა არის დასჯადი კანონით გარკვეული გარემოებების არსებობისას. თქვენი აზრით, შეამცირებს თუ არა ამ დიდ ცოდვას კანონის გამკაცრება. რას დაუმატებდით ან რას შეცვლიდით დღეს მოქმედ კანონში.ან საერთოდ თუ მიიჩნევთ აბორტს ცოდვად?

[marine]

"გულისცემის შესახებ" კანონი კრძალავს ნაყოფის მოცილებას მას შემდეგ, რაც მას გულისცემა დაუფიქსირდება. მთელ აშშ-ის მასშტაბით ეს არის ყველაზე მკაცრი კანონი აბორტის შესახებ, რომელიც ძალაში 2021 წლის 1 ნოემბერს შევიდა.
პროექტის "ტეხასის პოლიტიკის შეფასებები" მკვლევრებმა კანონის ამოქმედების შემდეგ შეისწავლეს სახელმწიფო სამედიცინო დაწესებულებები და აღმოჩნდა, რომ აბორტების საერთო რაოდენობა 49,8%-ით შემცირდა.
კანონი საავადმყოფოებს ავალდებულებს, შეამოწმოს ნაყოფის გულისცემა. როგორც წესი, გულისცემა ისმის ორსულობის მე-6 კვირიდან, რის შემდეგაც აბორტი ოფიციალურად იკრძალება, გარდა გადაუდებელი სამედიცინო ჩარევისა"

[marine]

"ერთხელ ბერთან რჩევის მისაღებად მისი სულიერი შვილები, მორწმუნე ცოლ-ქმარი მივიდა. ცოლი ფეხმძიმედ იყო, მათ აწუხებდათ პრობლემა – ცოლი ავადმყოფობის გამო ძლიერ პრეპარატებს იღებდა და ექიმმა აბორტის გაკეთება ურჩია, რადგან ბავშვი შეიძლებოდა, არასრულფასოვანი გაჩენილიყო. მამა ეპიფანემ ჰკითხა მათ:

– კი მაგრამ, რისთვის მოხვედით ჩემთან? მისი მოკვლის კურთხევა მოგცეთ?

– გყავთ შვილები?

– დიახ, ერთი ბიჭი გვყავს.

– ჯანმრთელია?

– დიახ.

– ღმერთმა დაიფაროს და თუ მას დამბლა დაეცემა ან ავტომანქანა გაიტანს და სიარულს ვეღარ შეძლებს, მიატოვებთ თუ მოკლავთ?

– არა, რა თქმა უნდა!

– მაშინ, რატომ გინდათ, მოკლათ ის, ვინც ჯერ კიდევ მუცელში იმყოფება?! იმიტომ, რომ ჯერ არ გინახავთ და არ შეგყვარებიათ?! რა განსხვავებაა მათ შორის, ისიც თქვენი შვილია! მომისმინეთ, ექიმები ხშირად ცდებიან. ყველა ექიმზე მაღლა დგას ღმერთი – შემოქმედი, მას მიენდეთ. მე არ მჯერა, რომ სნეული ბავშვი დაიბადება, როგორც ამას ექიმები წინასწარ ამბობენ, მაგრამ, თუ რაღაც მსგავსი მაინც მოხდება, განადიდეთ უფალი და ეს ყოველივე მიიღეთ, როგორც ჯვარი, რომლის ტარებაც მოგიწევთ მოთმინებით. ღმერთი არ მოგაკლებთ ჯილდოს ზეცაში. როდესაც საიქიოს მიხვალთ. თუ შეეცდებით, ამ ჯვარს აარიდოთ თავი, მოგელით სხვა, მასზე უფრო მძიმე. მხნედ იყავით! ილოცეთ უფლისადმი, მე ვილოცებ და მჯერა, რომ ჯანმრთელი შვილი გაგიჩნდებათ. მაშ, წადით და ღმერთმა დაგლოცოთ.

მართლაც, დაიბადა კარგი, ჯანმრთელი გოგონა. სიხარულით თვალცრემლიანმა მშობლებმა ის მიუყვანეს მამა ეპიფანეს და უთხრეს:

– მადლობას გიხდით თქვენი თანამონაწილეობისა და ლოცვებისათვის. ჭეშმარიტად, „ცხოველ არს უფალი“ (ფსალ. 17,46).

/ეპიფანე თეოდოროპულოსი/

[marine]

"გინეკოლოგი, რომელიც აკეთებს აბორტს, არღვევს ღვთის განგებას"

[marine]

"აბორტი ცოდვაა, ყველაზე უსაშინლესი ცოდვათა შორის, რომლის გამოც შურისძიების ღაღადისი აღწევს ზეცამდე, ხოლო მოუნანიებელი ადამიანი საზღაურს განიცდის როგორც მიწიერ, ისე შემდგომ ცხოვრებაშიც"

[marine]

"თუ ქალი იკეთებს აბორტს 20 წლის ასაკში, 100-დან 25 ქალი უშვილო რჩება, ხოლო აბორტის შემდგომ შობილი ბავშვების 95% ავადმყოფები იბადებიან. აბორტის რიცხვის პროპორციულად, ასევე იზრდება ქალის სასქესო სისტემისა და სარძევე ჯირკვლების კიბოთი დაავადების ალბათობა. აღარაფერს ვამბობთ სხვა, უამრავ არაგინეკოლოგიურ გართულებებზე.

როგორც ხედავთ, აბორტი გვევლინება წყაროდ ბევრი გინეკოლოგიური, ფსიქიკური თუ ონკოლოგიური დაავადებისა, რაც შემაშფოთებელი უნდა იყოს სახელწმიფოს ჯანდაცვის სისტემისათვის, რომლის მეშვეობითაც უნდა ხორციელდებოდეს ასეთი საშინელი სტატისტიკის აღკვეთა და რეგულაცია"

[marine]

"იტალიელი იურისტი რაფიელ ბალესტრინი ასი წლის წინ წერდა: "ყველაზე სარწმუნო მტკიცებულება იმისა, რომ ერი მიუახლოვდა თავისი დაცემულობის ბოლო ზღვარს, იქნება ის, რომ აბორტი ჩაითვლება ჩვეულებად და სავსებით მისაღებად საზოგადოებისთვის" - სწორედ ამ ზღვრამდეა მისული დღეს კაცობრიობა".

[marine]

"ბავშვებს, ვითომდა, იმიტომაც კლავენ, რომ გაზრდილი მოსახლეობის გამოკვება უკვე შეუძლებელი ხდება, თუმცა ამერიკაში ზედმეტ მარცვლეულს წვავენ, საბერძნეთში ხილს მარხავენ, როცა სხვაგან საჭმელი უჭირთ.

როცა ბავშვებს დედის მუცელშივე კლავენ, ისინი უფლის წინაშე მოუნათლავები წარდგებიან, სახარებაში კი წერია: ვინც არ მოინათლოს წყლითა და სულიწმიდით, მან ვერ იხილოს ცათა სასუფეველი".

[marine]

"თქვენ იტყვით: "მაგრამ მე მოვნანიე!" დიახ, თქვენ მოინანიეთ, მაგრამ მეორემ მიიღო ჭრილობა. თქვენ მოინანიეთ და ღმერთი იღებს თქვენს მონანიებას, მაგრამ იმისათვის, რომ თქვენი მონანიება აღსრულდეს, ჩვენ, სამწუხაროდ, (ვლოცულობთ, რომ ეს არ მოხდეს), უნდა გადავიხადოთ. ჩვეულებრივ, ეს ყველაფერი ბრუნდება, როგორც აბორტებში. დედა ან ის, ვინც შვილს კლავს, ამბობს: "კი, ერთი აბორტი გავიკეთე, მაგრამ მერე ვაღიარე!" ჰოდა, აღიარე, მონანიე, იტირე, მაგრამ ყოველთვის არის ერთი, მაგრამ - მეორე სამყაროში წასული ადამიანი. ვინ გადაიხდის ამას? ვის შეუძლია მისი ჩანაცვლება? ვინ გადაიხდის ამ ჭრილობას?"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"აბორტებიც ვერცხლისმოყვარეობის სახელით აღსრულებული მკვლელობაა. ბევრი ამბობს: "სიღატაკე ვანაყოფიერო?" - ან: "ჯერ ჩემთვის უდნა ვიცხოვრო". მაგრამ ასეთი ადამიანები თავისთვის კი არა, ფულისთვის ცხოვრობენ"

/მღვდელი დანიელ სისოევი/

[marine]

"...განწირული სულები შველას ითხოვდნენ. ლუბამ ჰკითხა, როგორ შეიძლება მათი დახმარებაო? - მათი დახმარება მხოლოდ დედამიწაზე დარჩენილ ნათესავებს შეუძლიათ - ვისთვისაც მოწყალებას გასცემენ, ლოცულობენ და პანაშვიდებს ახდევინებენ, მათ უფალი იწყალებს, გააჩნია ცოდვის სიმძიმეს - მიუგო მატრონამ [მოსკოველი] და აჩვენა ის ადგილები, სადაც აბორტის ცოდვისთვის ისჯებიან დედები და გინეკოლოგები. "არც ერთ ომში არ დაღუპულა იმდენი ადამიანი, რამდენიც აბორტით", - დაამატა და განუმარტა: "ეს ცოდვა ასე უბრალოდ არ ეხსნება მშობლებს, მიუხედავად იმისა, რომ აღსარებას ამბობენ და ეზიარებიან. უფალს პატიება სიცოცხლის ბოლომდე უნდა ევედრონ, ძლიერი ლოცვითა და მძიმე შრომით უნდა მოინანიონ. არის ამისთვის სპეციალური ლოცვები, რომელიც უნდა მოიძიონ და გულმხურვალედ ილოცონ. ვინმე ავადმყოფს უნდა მოუარონ - ავადმყოფის მოვლა ძალიან დიდი მადლია".

[marine]

"1984 წლის 11 აპრილს, ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს, დაახლოებით ღამის თორმეტ საათზე, ბერს [ღირსი პაისი ათონელი] ხილვა ჰქონდა, რომელიც საშინელ დანაშაულს - აბორტს უკავშირდებოდა. ამ ხილვის შესახებ მან ბევრ ვინმეს მოუთხრო. ეს ამბავი სხვადასხვა წიგნშიც დაიბეჭდა, მაგრამ ჩვენ აქ ამ ამბავს მაინც ვაქვეყნებთ ამ თემის განსაკუთრებული მნიშვნელობის გამო, რამეთუ ის ზოგადად დიდ ინტერესს იწვევს და ბერის ამ ხილვამ შეიძლება ზოგიერთებს სულიერი სარგებელი მოუტანოს. ამგვარად, ბერი მოგვითხრობდა: "საღამოდან ორი სანთელი ავანთე, როგორც ჩვეულებრივ ვანთებ ხოლმე ლოცვით იმათთვის, ვინც იტანჯება სულიერად და ხორციელად. ტანჯულთა რიცხვში - მიცვალებულთა სულებიცაა. ეს სანთლები მაშინაც ანთებულია, როცა დასაძინებლად ვწვები. და აი, ერთხელ საშინელი ხილვა მქონდა. ჩემ წინაშე პურის ყანა გადაიშალა. თავთავი ჯერ დამწიფებული არ იყო, - ხორბალი ეს-ესაა ძალას იკრებდა. ეს ყანა შემოღობილი იყო. მე ღობის გამოღმა ვიდექი და სანთლებს ვანთებდი მიცვალებულთა სულების საოხად. მარცხნივ მოჩანდა უსწორმასწორო, ბორცვებიანი და მშრალი მიწის ნაკვეთი, რომელიც იძვროდა ძლიერი გუგუნისგან, ათასობით სულისმფლეთავი კივილისგან, ეს ხმა ყველაზე სასტიკ გულსაც კი შეძრავდა. მე პირადად ამ კივილმა გულიდან სისხლი მადინა, თუმცა ვერ გავიგე, რა ხდებოდა. მოულოდნელად ხმა გავიგონე: "მინდორი, რომელზეც დაუმწიფებელ ხორბალს ხედავ, ეს იმ მიცვალებულთა სულების განსასვენებელია, რომლებიც აღდგებიან. ხოლო იმ ადგილზე, რომელიც გმინავდა გულისმოკვლელი კივილისგან, იმ ჩვილთა სულები იმჰყოფებიან, ვინც აბორტის შედეგად მოკვდნენ".

ხილვა დასრულდა, მაგრამ მე ბავშვების სულების მდგომარეობა საშინელ ტკივილს მაყენებდა და ვერაფრით დავმშვიდდი. ვერც დაწოლა და დასვენება შევძელი, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან დაღლილი ვიყავი, ვინაიდან ამ ხილვის წინ ბევრი სიარული და ფეხზე დგომა მომიწია"

[marine]

"რამდენჯერ ჯერ დაუბადებელ ადამიანს კლავენ ყოველდღიურად! აბორტი - ეს საშინელი ცოდვაა! აბორტი მკლელობაა და თანაც - განსაკუთრებულად მძიმე მკვლელობა, რამდენადაც მოუნათლავ ბავშვებს ხოცავენ. მშობლებმა უნდა გააცნობიერონ, რომ ადამიანის ცხოვრება მისი ჩასახვის წუთიდან იწყება"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ერთხელ ბერთან ერთი ოჯახური წყვილი მივიდა. "მამაო, - უთხრა ცოლმა, - მე ბავშვს ველოდები, ჩვენ კი უკვე ოთხი ბავშვი გვყავს, მეხუთეც თუ დაიბადება, თავს ვეღარ გავიტანთ. მომეცით კურთხევა აბორტზე".

- ვხედავ, იოლი ცხოვრება არა გაქვთ, - უპასუხა ბერმა, - კარგი, გაძლევ კურთხევას, საკუთარი შვილის მკლელობაზე. მაგრამ უფროსი ქალიშვილი მოკალით, ის უკვე თხუთმეტი წლისაა და ცოტა ხანს მაინც იცხოვრა ამქვეყნად, რაღაც მაინც ნახა. ამ ნამცეცას კი ჯერ მზის სხივიც არ უხილავს, უსამართლობას იქნება, მისთვის ამ შესაძლებლობის წართმევა.

შეძრწუნებულმა ქალმა სახეზე ხელები აიფარა და აქვითინდა"

[marine]

"თუნდაც ის ფაქტი რაზე მეტყველებს, რომ ადამიანი მილიონობით ბავშვს კლავს მუცელში ცინიზმით, ქალთა თავისუფლების, ჰუმანიზმის სახელით"

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/