წმიდა მამათა გამონათქვამები მარხვის შესახებ პარამეტრები

[marine]

"რაგინდ მხურვალეც უნდა იყოს ქრისტიანის რწმენა, ამოცანას: ჩვენი "დამდაბლებული სხეულის უფლის სხეულის შესაფერისად" გარდაქმნას - მრავალი წლის განმავლობაში მარხვითა და სინანულის ლოცვით მოღვაწეობა სჭირდება"

/ღირსი სოფრონი (სახაროვი)/

[marine]

"თუკი მეტისმეტი მარხვით ვამდაბლებ ხორცს, მაშინ მტკვინეული თავშეკავება გარკვეული ხნით ლოცვისთვის ხელსაყრელ ნიადაგს ქმნის, მაგრამ შემდეგ სხეული უძლურდება და უარს ამბობს, სულს მისდიოს"

/ღირსი სოფრონი (სახაროვი)/

[marine]

"- მარხვა ის იყო - შიო მღვიმელმა რომ იმარხულა სამოცი დღე განუწყვეტლივ. ტიროდა და საჭმელი არც გახსენებია, ღვთისმშობელს რომ არ შეეჩერებინა - კმარა, გეყოფაო. კარგ ბერს ერთი სეფისკვერიც უნდა ეყოს, - განმარტა მამა გაბრიელმა [აღმსარებელი და სალოსი].

თვითონ იყო საოცრად მკაცრი მმარხველი, რამეთუ იგი ყოველდღიურად მოაკვდინებდა ხორცს მარხვითა და მღვიძარებით.

ოჯახის წევრები იხსენებენ: ხშირად თვეობით ჩაიკეტებოდა თავის კელიაში და საჭმელს არ იღებდა. ბევრჯერ უნახავთ მკაცრი მარხვისგან დაუძლურებული. იტყოდა: "ჩემი საქართველოს სიყვარული საჭმელში როგორ გავცვალო? ადრე თუ ერთი ერთი ჯამი ლობიო არ მყოფნიდა, ეხლა ღვთის შეწევნით წელიწადში ერთI პურიც მყოფნის". მისი საჭმელი იყო საოცრად შეზღუდული და მცირე. არასოდეს დანაყრებულა. თვეები ისე გადიოდა, არანაირ საზრდელს არ იღებდა. გარდაცვალებამდე რამდენიმე დღე კი მხოლოდ წყალს სვამდა. სხვის დასანახად გადაიღებდა თეფშზე საჭმელს და სხვას უწილადებდა. იტყოდა, რომ ეხლა რამდენს არა აქვს პური და მშიერია, მე როგორ შემიძლია ვჭამოო. როდესაც ძალიან ვთხოვდით რაიმე მიეღო, დასამშვიდებლად გვეტყოდა, რომ ორგანიზმი არ ღებულობს საჭმელს და რა ვქნაო.

გარდაცვალების წინა დღეს წვნიანი მოითხოვა. ორი კოვზი მოსვა, შიმშილისგან არ მეძინება, იქნებ ჩამეძინოსო, - თქვა".

/მონოზონი პარასკევა/

[marine]

"ვინც ენასა და მუცელს სძლია, ის უკვე სწორ გზაზე დგას. მარხვა სხვაა, შიმშილობა სხვა. "გარნა ეძიებდით სასუფეველსა ღმრთისასა, და ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ". - ყველაფერში სასუფეველს უნდა ეძიებდეთ.

როდესაც ჭამ, უნდა გახსოვდეს მშიერნი, გაჭირვებულნი, უძლურნი - ამაშია სასუფეველი, ხოლო მონოზონს ჭამის დროსაც ლოცვა მოეთხოვება.

ერხელაც შუადღისას ვჭამდი, როდესაც ჩემი მისამართით თავისთვის სინანული თქვა [ღირსმა გაბრიელმა, აღმსარებელმა და სალოსმა]: - საჭმელს როგორ შევჭამდი, სანამ ცაზე ვარსკვლავები კარგად არ გამოჩნდებოდნენ"

[marine]

"დაე, ისე გავატაროთ ეს [დიდი] მარხვა, რომ შევძლოთ, ავიმაღლოთ ადამიანური ღირსება, რომ ჩვენში ჩაითესოს სიტყვა ღვთისა და ჩვენი საშუალებით ეს მადლი გავრცელდეს მთელ სამყაროზე, ვინაიდან პავლე მოციქულის სიტყვებით, ყოველი ქმნილი ელოდება იმ წუთს, როდესაც გაცხადდება დიდება ღვთის შვილთა, როდესაც ადამიანი ღირსი შეიქნება საკუთარი სახელისა (ქრისტიანისა) და თავის ადგილს დაიმკვიდრებს ცათა სასუფეველში"

[marine]

"მარხვა ზეციური ცხოვრების წინაკარს წარმოადგენს, იგი დღესასწაულის წინკარია. იმისათვის, რომ დღესასწაულს მიაღწიო, საჭიროა ამ წინკარის გავლა. იქ კი ზეციური მსახურნი თითოეულ ჩვენგანს ამოწმებენ. როგორი ბარგით გვსურს წმინდა აღდგომის შეხვედრა და ზეციურ წიაღში შესვლა?

თუკი შენი ტვირთი ცოდვიანია, ნუ გაკადნიერდები, ადამიანო, რადგან ზეციური მსახურნი განგკვეთენ და საუკუნო სატანჯველში ჩაგაგდებენ.

მარხვა - ეს განსაკუთრებული დროა, როცა ჩვენ ყურადღებით უნდა შევხედოთ ჩვენი სულის მდგომარეობას. რითია შეპყრობილი ჩვენი სული? არის მასში რაიმე მიახლოებული ზეციურ ცხოვრებასთან, თუ არაფერი კარგი იქ უკვე აღარ დარჩა?"

/მიტროპოლიტი იოანე სნიჩევი/

[marine]

"აუცილებელია, რომ ყოველმა შეუნდოს ერთმანეთს არაფარისევლურად, გულწრფელად, ბოლომდე, გულის ყველაზე ფარულ კუნჭულებში არც ერთი წვეთი გაღიზიანებისა და წყენისა არ დაიტოვოს. ამის გარეშე შეუძლებელია სულიერი და ფიზიკური თავშეკავება; ამგვარი მარხვა სათნო არ არის ღვთისათვის"

/მიტროპოლიტი იოანე სნიჩევი/

[marine]

"ხომალდზე მყოფი თითოეული ოჯახი მართლაც ვენახის თითო აკიდო იყო, და მოყვარული მამა [წმ. არსენ კაბადოკიელი] ნაზად ზრუნავდა თითოეულ მათგანზე. ზოგიერთი შიმშილობდა და უარს ამბობდა სახსნილო საჭმელი ეჭამა უფასო სასადილოში. მამა არსენი მათ ეუბნებოდა: - ახლა მარხვები დაივიწყეთ, ჭამეთ, რასაც გაძლევენ. როცა ახალ ადგილზე მოვეწყობით, მაშინ ვიმარხულოთო. თვითონ ჯიბიდან ქერის კვერებს იღებდა, მათ გვერდით ჯდებოდა და ეტყოდა: - მე ნუ მიყურებთ, მე მონაზონი ვარო"

[marine]

"მარხვა და, ზოგადად, მემარხულე ცხოვრება საუკეთესო საშუალებაა ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად და საკეთილდღეოდ"

/სქემიღუმენი ხარიტონი (დუნაევი)/

[marine]

"მარხვის კანონი ასეთია: ღმერთში დარჩენა გონებითა და გულით, როდესაც ყველაფერს განვუდგებით, ყოველგვარ საზრუნავს მოვიკვეთთ, არა მხოლოდ ხორციელს, არამედ სულიერსაც, ყველაფერს ღვთის სადიდებლად და მოყვასის სასიკეთოდ აღვასრულებთ, სიხარულით და სიყვარულით დავითმენთ მარხვის ღვაწლსა და შეჭირვებას, საზრდელში, ძილში, დასვენებაში, ურთიერთობით ნუგეშისცემაში - ყველაფერს მოკრძალებულად, რათა თვალში მოსახვედრი არ იყოს და არ მოგვაკლოს ძალები ლოცვითი კანონების აღსასრულებლად"

/სქემიღუმენი ხარიტონი (დუნაევი)/

[marine]

"თუკი ადამიანი მთელი მარხვის განმავლობაში ზომიერად მარხულობდა, მაგრამ არავის უსაყვედურა ან არავისზე გაღიზიანდა, მაშინ მან უფრო მეტს მიაღწია, ვიდრე იმან, ვინც მთელი მარხვა მშრალ საკვებზე გაატარა".

/მღვდელი ათანასე (გუმელოვი)/

[marine]

"ვინც ვრ მარხულობს, დაე, იმან უხვად გასცეს მოწყალება, დაე, ილოცოს გულმოდგინედ, დაე მოშურნედ ისმინოს უფლის სიტყვა - ამაში არაფრით გვიშლის ხელს ფიზიკური უძლურება. დაე, შეურიგდეს მტრებს, დაე განდევნოს გულიდან ყველანაირი ბოროტის ხსოვნა, თუკი ამას შეასრულებს, მაშინ მას ჭეშმარიტი მარხვა აღუსრულებია - ისეთი, სწორედ როგორსაც ითხოვს ჩვენგან უფალი. ის ხომ საჭმლისგან თავშეკავებასაც იმიტომ ითხოვს, რომ ჩვენ, ხორცის შეზღუდვით, გავხადოთ ის მორჩილი ღვთის მცნებების აღსრულებაში. ქვის გულით სამოთხეში არ უშვებენ"

/ღირსი ბარსანუფი ოპტინელი/