 მორწმუნე შვილი და არაეკლესიური მშობლები..., არაეკლესიური ოჯახის წევრები |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| ეკუმენისტი |
 May 16 2007, 11:54 PM
პოსტი
#1
|
 Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 285 რეგისტრ.: 1-May 07 წევრი № 1,803  |
ვისაუბროთ ამ თემაზე....
ახალგაზრდების უმეტესობა უჩივის საკუთარი მშობლების არაეკლესიურობას, ბევრი მშობელი ვიცი ვინც შვილებს "შიშის" გამო ეკლესიაში არ უშვებს, ზოგს ჰგონია რომ შვილი ეკლესიაში სიარულით გაფანატდება, ცხოვრებას ჩამორჩება, მონასტერში წავა...ასეთ მშობლებზე ამბობენ რომ კომუნისტურმა რეჟიმმა ჩამოუყალიბათ ასეთი აზროვნებაო, ნაწილობრივ მართალია, მაგრამ ჩემის აზრით ზოგიერთი შვილის ბრალიც არის, ბევრი ახალგაზრდა მართლაც ვარდება რელიგიურ მარაზმში-ხიბლში, აღარ არის სახლში ხალისიანი, აღარ იცინის, არც ლაპარაკობს (მდუმარებაშია  ), მშობელი რა თქმა უნდა ბრკოლდება ამის შემხედვარე, ყველაზე მეტად გამაღიზიანებელი და მიუღებელი არაეკლესიური მშობლისთვის შვილის მონასტრული ცხოვრების არჩევანი ხდება. ჩემის აზრით შვილებმა მშობლებს უნდა დაანახონ ჭეშმარიტი მართლმადიდებლობა ქცევით, მორჩილებით, შინაგანი რწმენით, და არა გარეგნული გადამეტებული ლოცვებით, მაგ: "დაუწიეთ ტელევიზორს უნდა ვილოცო", "მე ვმარხულობ და ხორცი არ შეწვათ", მშობლებთან გადამეტებული საუბარი საკუთარ მოძღვარზე, რომ მოძღვარს უფრო უყვარს ის ვიდრე დედას ან მამას...ზოგიერთი აიძულებს, და აძალებს კიდეც მშობლებს "მოქცევის" მიზნით რომ იარონ ეკლესიაში.... თქვენ რას ფიქრობთ? |
   |
 
|
| ნათია |
May 17 2007, 12:00 AM
პოსტი
#2
|
 Miss invisible ჯგუფი: მოდერატორ-ფინანსისტი პოსტები: 18,669 რეგისტრ.: 28-February 07 წევრი № 1,224 |
როცა მშობელი მორწმუნე არაა ისე არ უნდა მოიქცე რომ უარესად დააბრკოლო, (როცა არამორწმუნე მშობელს მონასტერს უხსენებ ის რა ჭკუაზე იქნება )
-------------------- პატიოსნება ჩვენი დროის ჭეშმარიტი არისტოკრატიზმია!
|
|
|
|
| მარიამი |
May 17 2007, 12:39 AM
პოსტი
#3
|
 + + + ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6 |
ეგ პრობლემა არასდროს მქონია და საკუთარ გამოცდილებას ვერავის გავუზიარებ. მაგრამ ბევრი ოჯახი ვიცი, სადაც შვილებმა მიიყვანეს მშობლები ეკლესიაში. ერთმა მოძღვარმა თქვა: რა უცნაურ დროში ვცხოვრობთ - შვილები მშობლებს ასწავლიან სწორად ცხოვრებასო
რაც შეეხება ამას: QUOTE ბევრი ახალგაზრდა მართლაც ვარდება რელიგიურ მარაზმში-ხიბლში, აღარ არის სახლში ხალისიანი, აღარ იცინის, არც ლაპარაკობს (მდუმარებაშია ), მშობელი რა თქმა უნდა ბრკოლდება ამის შემხედვარე ასე მარტო ახალგაზრდები არ იქცევიან - ეს არის ზოგადად ახლადმოქცეულის პრობლემა. ახლადმოქცეული ადამიანი აღფრთოვანებულია თავისი აღმოჩენით (მან ხომ ყველაზე დიდი საუნჯე იპოვა) და სურს ყველაზე ახლობელ ადამიანებს გადასცეს თავისი განწყობა. ამას ემატება ისიც, რომ ახლადმოქცეული დიდი მოშურნეობით გამოირჩევა, უნდა თავიდანვე მკაცრად იმარხულოს, ბევრი ილოცოს, იკითხოს და ა.შ. რაც ახლობლებს არ ესმით. მაგრამ რადგან მას სულიერი ცხოვრების გამოცდილება აბსოლუტურად არ გააჩნია, ამიტომ, როცა ოჯახის მხრიდან სრულ გულგრილობას აწყდება, ძალიან ადვილი შესაძლებელია, რომ არასწორად მოიქცეს და დააბრკოლოს ახლობლები. მაგრამ სულიერი გამოცდილების ზრდასთან ერთად ეს პრობლემა, როგორც წესი, გვარდება. თუმცა საწინააღმდეგო შემთხვევებიც არსებობს. მონასტერზე კი მართლა უფრო რთულადაა საქმე. ხშირად მორწმუნე მშობლებსაც უჭირთ შვილის მონასტერში გაშვება. მაგრამ თუ მონასტერი მისი მოწოდებაა, რა ქნას აბა? დღევანდელი ბერ-მონაზვნების ალბათ 90% ასე მშობლების თანხმობის გარეშეა წასული მონასტერში. ვფიქრობ, ღმერთის ნებით... -------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
|
|
|
| G_I_O_R_G_I_ |
May 17 2007, 12:46 AM
პოსტი
#4
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,857 რეგისტრ.: 31-July 06 წევრი № 27 |
ზოგადად იშვიათია მშობელი რომელიც გაგებით და სიხარულით შეხვდება იმას რომ თუ შვილმა გადაწყვიტა მონასტერში წასვლა.ამიტომ მშობელთა შეწინააღმდეგება გარკვეულ წილად ნორმალურიცაა,მაგრამ დრო ყველაფრის მკურნალია და გარკვეული პერიოდის შემდეგ ეჩვევა მშობელი და გაგებით იღებს შვილის ამ გადაწყვეტილებას.ასევეა არაეკლესიური მშობლების შემთხვევაშიც როდესაც შვილი ეკლესიურ ცხოვრებას იწყებს გარკვეული შეწინააღმდეგებები (რა ამბავია ეკლესიაში ამდენი სიარული,რა ამბავია ამდენი მარხვა ჯანმთელობას დაიზიანებ და აშ)მაგრამ თუ შვილი ყოველივეს მოთმინებით და სიყვარულით დაითმენს და (ვირივით ჯიუტად იქნება)ანუ სიმტკიცეს გამოიჩენს და სულმოკლეობაში არ ჩავარდება და გააგრძელებს ეკლესიურ ცხოვრებას,გარკვეული პერიოდის შემდეგ მშობლებიც მიეჩვევიან და შვილის ლოცვებისა და მისი მოთმინების გამოც უფალმა შეიძლება მათი მშობლებიც მოაქციოს და მათაც ეკლესიური ცხოვრება დაიწყონ.
: "დაუწიეთ ტელევიზორს უნდა ვილოცო", "მე ვმარხულობ და ხორცი არ შეწვათ", მშობლებთან გადამეტებული საუბარი საკუთარ მოძღვარზე, რომ მოძღვარს უფრო უყვარს ის ვიდრე დედას ან მამას შვილის ასეთი საქციელი მართლაც ზედმეტებში გადასვლაა.ადამიანის ეკლესიური ცხოვრება უნდა იყოს შინაგანი და დაფარული და არა აფიშირებული გახსნილი.ანუ (დაუშვათ მე ამდენი ვიმარხულე ამდენი ხანი ვილოცე ესეთი მარხვა დავიცავი მკაცრი ესეთი და აშ.)ზოგადად შეიძლება თქვა მაგრამ დეტალები შენი ეკლესიური ცხოვრებისა შენთვის უნდა შეინახო. |
|
|
|
| Floyd |
May 17 2007, 12:48 AM
პოსტი
#5
|
 ზურაბი ჯგუფი: Members პოსტები: 3,316 რეგისტრ.: 4-February 07 მდებარ.: პროვინცია-”გლდანი” :D წევრი № 1,001 |
ეკუმენისტი
პირადად მე რაც დავიწყე ეკლესიური ცხოვრება 1 წლის შემდეგ მოუნდა დედაჩემს ეკლესიაში სიარული და დაიწყო კიდეც (ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ აქვს) 1 წლის წინ როდესაც მე მონასტერში წასვლა გადავწყვიტე არცერთი ცხოვრობდა ეკლესიურად მაგრამ არანაირი წინააღმდეგობა გაუწევიათ და ღმერთს მადლობას ვუხდი რომ ასეთი ჯიგარო მშობლები მყავს  და რაც შეეხება მშობლის ”მოქცევას” ჩემი აზრით ადამიანმა ჩუმად და მთელი გულით უნდა ილოცო ყველას დაუნახავად და ღმერთი აუცილებად შეისმენს და გააღვივებს მის გულში თავის სიყვარულს უფრო -------------------- And the times , they are all changin' ...
|
|
|
|
| G_I_O_R_G_I_ |
May 17 2007, 12:52 AM
პოსტი
#6
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,857 რეგისტრ.: 31-July 06 წევრი № 27 |
ციტატა ასე მარტო ახალგაზრდები არ იქცევიან - ეს არის ზოგადად ახლადმოქცეულის პრობლემა. ახლადმოქცეული ადამიანი აღფრთოვანებულია თავისი აღმოჩენით (მან ხომ ყველაზე დიდი საუნჯე იპოვა) და სურს ყველაზე ახლობელ ადამიანებს გადასცეს თავისი განწყობა. ამას ემატება ისიც, რომ ახლადმოქცეული დიდი მოშურნეობით გამოირჩევა, უნდა თავიდანვე მკაცრად იმარხულოს, ბევრი ილოცოს, იკითხოს და ა.შ ამაში გეთანხმები თავიდან მეც ასე მომდიოდა. |
|
|
|
| likka |
May 17 2007, 01:01 AM
პოსტი
#7
|
 გენა ჯგუფი: Members პოსტები: 5,044 რეგისტრ.: 5-April 07 მდებარ.: Strawberry fields... წევრი № 1,578 |
ვერ ვიტყვი რო დედაჩემის ტაძარში მოსვლა ჩემმა სიარულმა განაპირობა მარტო, მაგრამ ამანაც დიდი როლი ითამაშა, მიუხედავად იმისა რო მე არანაირი "ახსნა-განმარტებითი სამუშაოები"....
არ ჩამიტარებია..აი, მამაჩემი სხვა საქმეა....არ უნდა...არ ეწინაღმდეგება იმას რო ჩვენ დავდივართ, უბრალოდ გულგრილია... ადრე ვდარდობდი...ეხლა რატომღაც აღარ, ვიცი, მისი დროც მოვა, ისევე როგორც ჯერ დედაჩემის და მერე ჩემი ძმების დრო მოვიდა... გულმა თუ არ მიგიყვანა ტაძარში, დაძალებით არაფერი გამოვა.... -------------------- ეჰ...
|
|
|
|
| მხევალი ნინო |
May 17 2007, 09:24 AM
პოსტი
#8
|
 ზღაპრის ბოლო კეთილია.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 25,889 რეგისტრ.: 19-December 06 წევრი № 715 |
წინააღმდეგობას არასოდეს არ წავწყდომივარ. თუმცა, დედაჩემი ცოტ-ცოტას ბუზღუნებდა ხოლმე მთელი შაბათი-კვირა ეკელსიაში რატომ ხარო. ან გუშინ ხომ იყავი დღეს რაღაც გინდაო. სხვა რპობლემა არ შემქნია.
ციტატა ახალგაზრდების უმეტესობა უჩივის საკუთარი მშობლების არაეკლესიურობას, ბევრი მშობელი ვიცი ვინც შვილებს "შიშის" გამო ეკლესიაში არ უშვებს, ზოგს ჰგონია რომ შვილი ეკლესიაში სიარულით გაფანატდება, ცხოვრებას ჩამორჩება, მონასტერში წავა...ასეთ მშობლებზე ამბობენ რომ კომუნისტურმა რეჟიმმა ჩამოუყალიბათ ასეთი აზროვნებაო, ნაწილობრივ მართალია, მაგრამ ჩემის აზრით ზოგიერთი შვილის ბრალიც არის, ბევრი ახალგაზრდა მართლაც ვარდება რელიგიურ მარაზმში-ხიბლში, აღარ არის სახლში ხალისიანი, აღარ იცინის, არც ლაპარაკობს (მდუმარებაშია ), მშობელი რა თქმა უნდა ბრკოლდება ამის შემხედვარე, ყველაზე მეტად გამაღიზიანებელი და მიუღებელი არაეკლესიური მშობლისთვის შვილის მონასტრული ცხოვრების არჩევანი ხდება. რაც შეეხება ამას, მე მგონი მარიამმა ძალიან კარგად ახსნა, დამატებას აღარ საჭიროებს, მეტ-ნაკლებად ყველას გამოგვივლია. ჩემი მშობლები და ძმა ეკლესიურად არ ცხოვრობენ. ადრე მეც უფრო მეტად განვიცდიდი ვიდრე დღეს. ალბათ მატი დროც მოვა, ამასთან ვფიქრობ, რომ მათი ასეთი დამოკიდებულება გარკვეულწილად ჩემი სისუსტის ბრალია. მე, რომ უკეთესი ვიყო ისინი კარგა ხანია ეკლესიურები იქნებოდნენ. ხომ იცით თავი იცხოვნე და შენს ირგვლივ ათასაობით ცხონდებიანო. ანუ სუსტი მე ვარ. რაც შეხება ახალმოქცეულებს, მათში მართლაც ბევრი მადლი ტრიალებს , თუ მათ მშობლებს სჭირდებათ სწორი დამოკიდებულება, რომ არ დაბრკოლდნენ ასევეა ახალმოსულიც, ამიტომ ზედმეტი მითითებები არც მას სჭირდება. ახალმოსულს ყოველთვის მეტი მოფერებაც სჭირდება ყურადღებაც და დათმობაც. ხომ იცით, რომ ახალმოსულს და ჩვენ ასე ვთქვათ ძველებს სხვადასხვანაირად გვაზიარებენ, დათმობა ახლმოსულებისთვის მეტია. რაც შეეხება მონასტერს... დედაჩემს ძალიან გაუჭირდება. მე გმონი ყველას უჭირს. ის კი არა ჩემს ტავზეც მიფიქრია, ჯერ შვილები არ მყავს, მაგრამ ნეტავ რას ვიზავ თუ ჩემი შვილები მონატსრში წასვლას მომთხოვენ? ვანხოთ აბა. ეგებ ეს დროც დადგეს, ვინ იცის. -------------------- ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....
დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი -Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? © |
|
|
|
| ქავთარაძე |
May 17 2007, 09:58 AM
პოსტი
#9
|
|
დაურეგისტრირებელი |
ეკუმენისტი
მე ზოგჯერ როცა რაღაც სისულელეს მეუბნებიან ნათესავები, მაგალითად იმდღეს სასაფლაოზე მამიდაჩემმა კოლიო-კორკოტი მოაყარა საფლავს მგონი ასე იციანო და მეთქი საიდან მოიტანთ მეთქი რა ფუნქციააქ მეთქი და მშობლებმა მითხრეს ეკლესიაში რო დადიხარ მაგი ნუ გაგააგრესიულებსო არ ვიცი რატომ, რაცხა ინაპლანეტიანივით მიყურებენ სანათესაოში |
|
|
|
| marine |
May 17 2007, 12:32 PM
პოსტი
#10
|
 მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,973 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ეკლესიური ცხოვრება დავიწყე ჩემი უფროსი დის წყალობით, დედაჩემმა ჩემი წყალობით, და ახლახანს ჩემმა შუათანა დამ დედაჩემის წყალობით
-------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| kato_Bato |
May 17 2007, 12:43 PM
პოსტი
#11
|
 Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389 |
ჩემი და ზაფხულში ცოტა ვერ იყო სულიერად ხოდა, მოძღვარმა ურჩია 10 დღით მონასტერში წადიო, ხოდა ბებიაჩემი დადგა და ტირის:
"რა ცოდვა გაქ ნენა ამისანა მალაზონი რომ უნდა გახთეო, ახლა თავს ჩამევიხჩოფ და მაი ვარესი ცოდვა არ იქნებაო?" მერე გადაწყვიტა: "ვინცხამ ეტყობა "შეაცთინა" და ახლა ორსულათაა და იმიზა მივა ეკლესიაშიო და ეხვეწებოდა ბებია, მე გაგიზდი მაგ ბაღანასო"  იმდენი ვიცინეთ, იმდენი ცუდად ვიყავით მთელი ოჯახი (მორწმუნე მშობლები მყავს), მერე ტაძარში ადგილი არ იყო და ჩემი დაიკოც ვერ წავიდა, ბებიაჩემი უნდა გენახათ ცას სწვდებოდა მისი სიხარული ლამის ქეიფი გამართა -------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
|
|
|
| ნიანია |
May 17 2007, 02:28 PM
პოსტი
#12
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 629 რეგისტრ.: 9-February 07 წევრი № 1,041 |
კატოს პოსტზე მაგარი ვიხალისე
მე დიდი წინააღმდეგობა არ მქონია მაგრამ დედაჩემს თუ ბევრს ველაპარაკები ეკლესიაზე და რწმენაზე ცოტა ეჭვის თვალით მიყურებს ხოლმე. მეც ვჩუმდები. ადრე უფრო ვამჩნევდი ამას მაგრამ შარშან მთელი ჩემი მრევლი მოსალოცად ვიყავიტ ატენის სიონსა და უფლისციხეში და მერე ჩემთან ვიტრაპეზეთ. ძალიან ბევრი ვიყავით. ხოდა იქ რომ ჩვენი მამაო და მრევლი გაიცნო მიხვდა რომ ამ ხალხზე მართლა ბევრი კაი შემეძლო მელაპარაკა. ახლა თვითონ მეკითხება ხოლმე იმათ ამბებს. თვითონ ძალიან მწყინს რომ არ დადის ეკლესიაში. ჩვენს სოფლეში არ არის ტაძარი და შორს კიდევ ვერ მიდის რომ წირვა-ლოცვას დაესწროს. ეხლა მე მგონი აშენდება და დედაჩემიც დაიწყვებს ეკლესიურ ცხოვრებას უფლის შეწევნით. სხვებისაგან კი მსგავსიო მაგალითები ბევრი გამიგია მშობლები რომ აბრკოლებენ შვილებს. -------------------- როგორ გწამთ ღმერთი მღვდელო და პროფესორო, იასენეცკ-ვოინიჩ? განა გინახავთ იგი?!"
"ღმერთი ნამდვილად არ მინახავს, მაგრამ ტვინის ოპერაცია ბევრჯერ ჩამიტარებია და როდესაც თავის კოლოფი გამიხსნია არასოდეს მინახავს არც გონება, არც სინდისი". |
|
|
|
| თათი87 |
 May 17 2007, 03:00 PM
პოსტი
#13
|
 თამარი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,290 რეგისტრ.: 13-January 07 მდებარ.: sul axlos წევრი № 852 |
ციტატა(მხევალი ნინო @ May 17 2007, 08:24 AM)  წინააღმდეგობას არასოდეს არ წავწყდომივარ. თუმცა, დედაჩემი ცოტ-ცოტას ბუზღუნებდა ხოლმე მთელი შაბათი-კვირა ეკელსიაში რატომ ხარო. ან გუშინ ხომ იყავი დღეს რაღაც გინდაო. სხვა რპობლემა არ შემქნია. ნაცნობი სიტუაციაა  ხანდახან ჩემებმაც ეგრე იციან ხოლმე "დამოძღვრა" kato_Bato ბებო მაინც სულ სხვაა რა-------------------- - ცოდვილთა შორის უცოდვილესი მე ვარ! დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება, ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება. მაუწყე მე, უფალო, რომელი გზით ვიარო ფსალმ. 142,8 |
|
|
|
| BOO |
May 17 2007, 10:00 PM
პოსტი
#14
|
 ბუუუუ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,602 რეგისტრ.: 30-January 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 967 |
ციტატა(ეკუმენისტი @ May 16 2007, 11:54 PM) ვისაუბროთ ამ თემაზე.... ახალგაზრდების უმეტესობა უჩივის საკუთარი მშობლების არაეკლესიურობას, ბევრი მშობელი ვიცი ვინც შვილებს "შიშის" გამო ეკლესიაში არ უშვებს, ზოგს ჰგონია რომ შვილი ეკლესიაში სიარულით გაფანატდება, ცხოვრებას ჩამორჩება, მონასტერში წავა...ასეთ მშობლებზე ამბობენ რომ კომუნისტურმა რეჟიმმა ჩამოუყალიბათ ასეთი აზროვნებაო, ნაწილობრივ მართალია, მაგრამ ჩემის აზრით ზოგიერთი შვილის ბრალიც არის, ბევრი ახალგაზრდა მართლაც ვარდება რელიგიურ მარაზმში-ხიბლში, აღარ არის სახლში ხალისიანი, აღარ იცინის, არც ლაპარაკობს (მდუმარებაშია ), მშობელი რა თქმა უნდა ბრკოლდება ამის შემხედვარე, ყველაზე მეტად გამაღიზიანებელი და მიუღებელი არაეკლესიური მშობლისთვის შვილის მონასტრული ცხოვრების არჩევანი ხდება. ჩემის აზრით შვილებმა მშობლებს უნდა დაანახონ ჭეშმარიტი მართლმადიდებლობა ქცევით, მორჩილებით, შინაგანი რწმენით, და არა გარეგნული გადამეტებული ლოცვებით, მაგ: "დაუწიეთ ტელევიზორს უნდა ვილოცო", "მე ვმარხულობ და ხორცი არ შეწვათ", მშობლებთან გადამეტებული საუბარი საკუთარ მოძღვარზე, რომ მოძღვარს უფრო უყვარს ის ვიდრე დედას ან მამას...ზოგიერთი აიძულებს, და აძალებს კიდეც მშობლებს "მოქცევის" მიზნით რომ იარონ ეკლესიაში.... თქვენ რას ფიქრობთ? ჩემს ოჯახში მხოლოდ მე და დედაჩემი ვართ მორწმუნეები, დანარჩენი წევრები არა, მაგრამ არანაირად არ დავუბრკოლებივარ მათ  |
|
|
|
| mariami-k |
May 18 2007, 09:38 AM
პოსტი
#15
|
 მარიამი ჯგუფი: Members პოსტები: 2,841 რეგისტრ.: 12-December 06 წევრი № 671 |
ჩემს ოჯახში მარტო მე დავდივარ ტაძარში და ვმარხულობ.
ჩემი დაც იშვიათად დადის და წელიწადში ერთ მარხვას ან დაიცავს ან არა. მიუხედავად იმისა რომ მგალობელი ვარ და თითქმის ყუოველდღე ეკლესიაში მიწევს ყოფნა ჩემი მშობლები მაინც ვერ "მოვაქციე". ისინი მონათლულები არიან მაგრამ ტაძარში ვერ მოვიყვანე და ჯვარი ვერ დავაწერინე, ვერც მოძღვარი ავაყვანინე, მარხვაზე ხომ ზედმეტია საუბარი. -------------------- "შეიყვარეთ სიყვარული"
|
|
|
|
| ::სალომე:: |
May 18 2007, 03:08 PM
პოსტი
#16
|
 ფანცქვალა :D ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,744 რეგისტრ.: 16-February 07 მდებარ.: საქართველო, აჭარა, ბათუმი. წევრი № 1,092 |
ჩემი მშობლები არაეკლესიურები არიან, მაგრამ ხელს არაფერში მიშლიან, პირიქით მოსწონთ კიდევაც და უხარიათ, არც მოსალოცად წასვლას მისლიან და არც არაფერს, მადლობა ღმერთს! თუმცა კი ვწუხვარ რომ არაეკლესიურებია არიან იმედია დაიწყებენ ეკლესიურ ცხოვრებას.მასწავლებელი გვეკითხებოდა, ბავშვებო ამერიკის დროსა ხომ არ გაქვთ კლასში უნდა დავკიდოო, მე ვუთხარი მას ჯერ საქართველოსი დავკიდოთ თქო, შემომხედა და მითხრა, : ხო ხო ზოგიერთ ეკლესიასი მოძღვრები მასე ქადაგებონო! -------------------- სიყვარულს ჩარჩოში ვერ ჩავსვამ
რადგან მას სამყარო ვერ იტევს იგი ძალაა ღმერთისა , ანგელოზის ენით ნათქვამი მთავარია შენ გიყვარდეს.... გიყვარდეს ისე რომ, სამაგიეროს არ ელოდო... გიყვარდეს,რა მოხდა მერე, იმ ძალით თუ არ გიპასუხებენ... ===================================== შეუძლებელი კაცთათვის, შესაძლებელია უფლისთვის. ===================================== |
|
|
|
| ::სალომე:: |
May 18 2007, 06:54 PM
პოსტი
#17
|
|
ფანცქვალა :D ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,744 რეგისტრ.: 16-February 07 მდებარ.: საქართველო, აჭარა, ბათუმი. წევრი № 1,092 |
მხევალი ნინო
რავიცი, ზედმეტად რომ დაველაპარაკე დამემუქრა ცალკე ჩაგიტარებ ტესტირებებსო. ამის არც კი შემშინებია მაგრამ ნამდვილად გული დამწყდა, ამაღლებას არ ვიყავი სკოლაში, წირვაზე ვიყავი და უთქვამს ამ დღისთვის ნადვილად არ ღირდა სკოლის გაცდენაო მე სახლში არ მაქვს პრობლემები, მაგრამ სკოლაში... ერთხელ სხვა ბავშვმა გაკვეთილზე დაიყვირა, მასწავლებელმა მე შემომხედა და მითხრა, შენც ეკლესიური ხარ ხომო? მე ვეგონე პასუხი რომ გავეცი ტლიკინაც ყოფილხარო თუნდაც ასე ყოფილიყო, ამის თქმა რა საჭიროა? მე რაა.. სხვები რომ დაბრკოლდნენ ამის მეშინიაერთხელ კიდევ სხვა მასწავლებელმა ასე მითხრა: ბავსვებს რაღაცაზე გაგვეცინა, შემომხედა მითხრა , შენც ეხლა რომ ეკლესიური ხარო! სიცილი რომ ცოდვააა არ იციო? ცოტა ხანსი მას აუტყდა ხარხარი და მერე ბოდიში მომიხადა. კიდევ.. ეჰ აღარ ღირს ლაპარაკი, -------------------- სიყვარულს ჩარჩოში ვერ ჩავსვამ
რადგან მას სამყარო ვერ იტევს იგი ძალაა ღმერთისა , ანგელოზის ენით ნათქვამი მთავარია შენ გიყვარდეს.... გიყვარდეს ისე რომ, სამაგიეროს არ ელოდო... გიყვარდეს,რა მოხდა მერე, იმ ძალით თუ არ გიპასუხებენ... ===================================== შეუძლებელი კაცთათვის, შესაძლებელია უფლისთვის. ===================================== |
|
|
|
| mogzaura |
May 18 2007, 09:46 PM
პოსტი
#18
|
 ნანა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,805 რეგისტრ.: 26-October 06 მდებარ.: თბილისი.პლანეტა დიღომი:) წევრი № 332 |
სამწუხაროდ მეც მეწუწუნებიან ხოლმე, შაბათ- კვირას ეკლესიასში რომ დავდივარ, ან თუ ისე მოხდა რომ გადაება დღეები, არის ასეთი ფრაზები რა არის ყოველდღე ეკლესიაში უნდა იაროო?!
ერთხელ მახსოვს დედას ვუთხარი მონასტერში მინდა წავიდეთქო და გადამერია რას ლაპარაკობ გინდა მოვკვდეო?!კიდევ კაი ჩემი ძმა იჯდა და მან გადააფიქრებინა, წავიდეს ცოტახანი რა უჭირსო და ასე გადამარჩინა ჩემა ძმამ თუმცა დარწმუნებული ვარ ეხლა კიდე რომ ვახსენო მონასტერი კიდევ ისე მეტყვის დედა!-------------------- ''როდესაც თქვენს ქებას გაიგებთ,გაიხსენეთ საკუთარი ნაკლოვანებები''
წმ ფილარეტ მოსკოველი |
|
|
|
| ketiketi |
May 18 2007, 10:41 PM
პოსტი
#19
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 26 რეგისტრ.: 10-January 07 წევრი № 839 |
სამწუხაროა მაგრამ მე ზოგჯერ მიშლის დედაჩემი ეკლესიაში სიარულს. გონია რომ აუცილებლად მონასტერში მივალ და ამით ჩემი ცხოვრება დამთავრდება
ამიტომ ზოგჯერ მიწევს ჩუმად წასვლა, რაზეც ძალიან მწყდება გული.. ძალიან განვიცდი დედაჩემის არაუკლესიურობას... |
|
|
|
| kato_Bato |
May 19 2007, 12:49 PM
პოსტი
#20
|
|
Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389 |
salome_tur
ეჰ სალომე, ჩემი და ჩაქვის სასულიერო გინმაზიაში სწავლობდა, ერთხანს იქ შენი მოძღვარი მამა პეტრე იყო დირექტორი, მერე ის რომ წავიდა ძაღლი პატრონს ვღაერ სცნობს, ბავშვებს სცემდნენ, მასწავლებლები არაფრის გონზე არ არიან, რომელი განათლება რა ცოდნა.. მამა არჩილი ყავთ მოძღვრად და ატყუებენ, თავის ჭკუაზე დაყავთ ღმერთო როდის გამოფხიზლდება ეს ხალხი ბავშვებს აღსარებით აშინებდნენ, ტაძარში არ შეგიშვებთ მღვდელი, ვეტყვით ჩვენო და ასე... -------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 8th May 2024 - 02:20 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge