თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jun 28 2007, 06:32 PM

პირველი ქართველი მოგზაური, რომელმაც ფეხი შედგა ფერეიდანის მიწაზე იქ მცხოვრები ქართველი მოსახლეობის გაცნობის მიზნით, იყო ლადო აღნიაშვილი.
ლადო აღნიაშვილი დაიბადა 1860 წელს კახეთში. თითქოს ბედმა არგუნა მას ყველაფერში პირველობა! იგი იყო ქართული ენის პირველი მასწავლებელი სათავადაზნაურო სასწავლებელში, პირველი ქართული გუნდის დამაარსებელი, პირველი ქართველი მოგზაური ფერეიდანში.




მიუხედავად იმისა, რომ ქართველი საზოგადოება მეცხრამეტე საუკუნის დასასრულისათვის დიდ ინტერესს იჩენდა ირანში მცხოვრები ქართველების მიმართ, მხოლოდ ლადო აღნიაშვილმა გადაწყვიტა საკუთარი სახსრებით გამგზავრებულიყო ამ შორეულ და საშიშროებით მოცულ გზაზე, რომ ერთხელ კიდევ მოეხადა ვალი თავისი ხალხის წინაშე.
1894 წლის ზაფხულში რუსეთის გემმა ლადო აღნიაშვილი კასპიის ზღვის ნავსადგურ ენზელში (დღევანდელი ფეჰლევი) მიიყვანა. ენზელიდან იგი რუსეთში ჩავიდა, ხოლო აქედან ყაზვინს გაემგზავრა. იმ დროს ირანის ქალაქებს შორის კავშირი ქარავნებით ხორციელდებოდა. ლადო აღნიაშვილიც ქარავანთან ერთად გადადიოდა ერთი ქალაქიდან მეორეში და დიდ სიძნელეებს, მაგრამ ბევრ საინტერესოს ხვდებოდა ამ მოგზაურობის დროს.
ყაზვინიდან დიდის გაჭირვებით და ვაი-ვაგლახით ჩავიდა ლადო აღნიაშვილი თეირანში, სადაც ვერაფერი შეიტყო ფერეიდანში ქართული მოსახლეობის შესახებ და თვენახევარის შემდეგ გაემგზავრა ისფაჰანისაკენ. აქ კი მთელი ზამთრის გატარება მოუხდა, ვინაიდან გაზაფხულამდე ფერეიდანის მაღალ მთებში ასვლა ძნელი იყო.
დადგა აპრილის თვე, საკმაოდ სიცხეები დაიჭირა. ლადოც შეუდგა სამზადისს ფერეიდანში გასამგზავრებლად. მაგრამ ამჯერად ახალი დაბრკოლება გამოუჩნდა. ისფაჰანში ფართოდ იყო გავრცელებული ხმები, რომ ფერეიდანის გზებზე საშინელი ყაჩაღობაა, მდიდარსა თუ ღარიბს, დიდსა თუ პატარას, ყველას ძარცვავენო. ლადოს უკვე მოთმინება ჰქონდა დაკარგული და, მიუხედავად ამგვარი ხმებისა, მაინც გადაწყვიტა გამგზავრება. იგი მოურიგდა ჩალვადრებს, ნახევარი თანხა წინასწარ გადაუხადა და გაუდგა გზას.
პირველი სადგური, რომელსაც ლადო აღნიაშვილი მიადგა, ნეჯეფაბადი იყო. მას ორი ცხენოსანიც შეუერთდა, რომლებიც შირაზიდან ბრუნდებოდნენ, მალე მათ წამოეწია ერთი შეიდი (სასულიერო პირი, რომელიც თავს მოჰამედის შთამომავლად თვლის) პატარა ბიჭით და ყველანი ერთად დაადგნენ გზას ყალანაზარისაკენ.
მიუხედავად იმისა, რომ მათ "დღისით მზე სულ ცეცხლს უკიდებდა", საშიშროების გამო არ უნდოდათ ღამით მგზავრობა. ისეთი მწველი მზე იყო, რომ აღნიაშვილს რამდენიმე დღეში სამჯერ გადასძვრა პირზე კანი.
ერთი სიტყვით, დიდის ვაივაგლახით აღნიაშვილმა მიაღწია "დომბექამარამდე". ეს უკვე ქართველებით დასახლებული სოფელი იყო, მაგრამ ჯერჯერობით ლადომ ამის შესახებ არა უწყოდა რა, ვინაიდან მას ფერეიდანის მხარის ქართული სოფლების ქართული სახელები ჰქონდა ჩაწერილი. დომბექამარს სპარსელები ეძახდნენ, ხოლო ქართველები ამ სოფელს თოლერს უწოდებდნენ. სწორედ თოლერი იცოდა აღნიაშვილმა და მხოლოდ ამ სოფელში გამოარკვია, რომ ეს იგივე დომბექამარია.
როდესაც ლადო ამ სოფელში შევიდა, მას ერთი ეზოდან შემოესმა საკმაოდ ხმამაღალი ქართული საუბარი:
- ბიჭო, ეიჰ, იადოლა! რა უყავ ბიჭო, ი შენი ვირი.
- შენ რაით გინდა? შინ არი - უპასუხია მეორეს.
- როგორ არ მინდა, პური უნდა წავიღო წისქვილში.
- ჩვენ გომშია, წადი წაიყვანე.
ადვილი წარმოსადგენია, თუ როგორ შთაბეჭდილებას მოახდენდა ეს სიტყვები ლადოზე. იგი უმალ ჩარეულა საუბარში:
- ბიჭო, ეი! შენ ვინა ხარ, გურჯი ხარ?
- ჰო, გურჯი ვარ! მაგრამ შენ ვინა ხარ? ჩვენებური სად იცი?
- მეც გურჯი ვარ, გურჯისტანიდან მოველ თქვენს სანახავად.
- იიი, გურჯი კი არა!
- ჰო, მართლა გეუბნები - მიუგო ლადომ.
- მაშ გურჯი ხარ? - თქვა ეს და ლადოსკენ გაეშურა; დაუწყო მას ქართულად ლაპარაკი და თან თავის ამხანაგს
ხელს უქნევდა, ანიშნებდა აქ მოდიო.
გაოცებულმა მისმა ამხანაგმა ბარი მხარზე გაიდო და გაექანა მათკენ. ლადოს ცხენი ნელ-ნელა მიჰყავდა, ბიჭს მის უნაგირზე ჩაეჭიდა ხელი და ქართული საუბრით მიჰყვებოდა. როცა ბარიანი ბიჭი მიუახლოვდა მათ, პირველმა უთხრა:
- იცი, ეს გურჯია, გურჯისტანიდან არი.
- იი, გურჯი კი არა? - უპასუხა ბარიანმა.
მაგრამ, როდესაც ლადომ ქართულად დაუწყო ლაპარაკი, ისიც დარწმუნდა, გაექანა, ცხენს ფაფარში წაავლო ხელი და თან გაჰყვა ნელ-ნელა მიმავალ მხედარს. მათ გზაში ერთი კაცი შემოეყარათ. ფერეიდანელმა ბიჭებმა უთხრეს მას: - ბიჭო, იცი, ეს ჩვენი ძველიაო.
სოფლის ბოლოში ლადო გამოემშვიდობა მათ, აღუთქვა მალე შეხვედრა. აუხსნა, რომ გადაწყვეტილი აქვს ყველა ქართული სოფლის ნახვა და ამიტომ დროებით გტოვებთო, დომბექამარელმა ქართველებმა იგი გააცილეს სოფელ დაშქეშანისაკენ მიმავალ ნახევარ გზამდე და შემდეგ უკან გაბრუნდნენ გახარებულები. მათ ხომ თითქმის სამასი წლის განმავლობაში პირველად იხილეს თავიანთი თანამემამულე.
შესანიშნავად აგვიწერს ლადო აღნიაშვილი სოფელ მარტყოფში მისვლის ამბავს: "მარტყოფს, რომ მივუახლოვდი, იქ, სოფლის პირში ორი დედაკაცი წყალს ავსებდა. დამინახეს და გამართეს ლაპარაკი: ერთმა სთქვა - ეს "საჰაბიაო" (ბატონი). მეორემ უთხრა, - "არა ეს ჩვენია, გურჯიაო". - "არა, საჰაბიაო, ფარანგიაო" (უცხოელი). - არა ეს ჩვენი ძველია, გურჯია. ხანმა არა თქვა, ერთი ჩვენი ძველი ისპაანში ზისო". და როდესაც ეს პირველიც დაეთანხმა, წამოხტნენ ორივენი, დაყარეს იქ წყლის ჭურჭელი და გაიქცნენ სოფლისაკენ. მირბოდნენ და ყველა გამვლელ-გამომვლელს ეუბნებოდნენ: "ჩვენი ძველი მოდის! გურჯი მოდის გურჯისტანიდანაო!"
"სანამ შიგ სოფელში შევიდოდი აუარებელი ხალხი იყო ყველა გზებზედ გამოშლილი: კაცი და ქალი, დიდი და პატარა აქეთ-იქიდან მომძახოდა - აჰვალი (ჯანმრთელობა) როგორა გაქვს? - "სალამ!" - "ჩაღი (გუნება, ხასიათი) როგორა გაქვს": მე ყველას თავს ვუკრავდი და მადლობას ვეუბნებოდი".
ამგვარად, დიდი წვალებისა და გაჭირვების შემდეგ, ლადო აღნიაშვილმა მოახერხა ფერეიდანის მხარის თითქმის ყველა სოფლის ნახვა. იგი იმდენად გადაღლილი იყო მოგზაურობით, ბევრი დაბრკოლების გადალახვითა და ხელმოკლეობით, რომ მალე დაუტოვებია ფერეიდანი და საქართველოში დაბრუნებულა.
დაუღალავმა შრომამ წელში გატეხა ლადო აღნიაშვილი; სულიერადაც მოქანცა იგი, დასნეულებული ლადო გარდაიცვალა 1904 წლის აპრილში. იგი დაკრძალულია კუკიის სასაფლაოზე.





პირველი მსოფლიო ომის პერიოდში კავკასიის მხედრიონი აქტიურად მოქმედებდა ირანსა და თურქეთში. 1916 წელს ირანში ქართული ესკადრონის მეთაური იყო შტაბს-კაპიტანი პავლე ალექსანდრეს ძე ლორთქიფანიძე. იგი ფერეიდანში შეხვდა იქაურ ქართველებს და იყო ფერეიდნელი ქართველის სეიფოლა იოსელიანის სტუმარი.
აი, როგორ აგვიწერს პ. ლორთქიფანიძე ქართველებთან შეხვედრას თავის წერილში, რომელიც გამოქვეყნდა 1916 წლის გაზეთ "სახალხო ფურცელში": "დრო არა მაქვს, ამ წერილის წამომღებიც მიჩქარის და სამსახურიც ისეთია, რომ "წინ გასწით!"-ო გვიძახიან. გზაში ვარ, მაგრამ ქართველ მკითხველს მინდა გადავცე შემდეგი:... ქალაქ ისპაჰანის მოშორებით გაშენებულია პატარა სამაჰმადიანო საქართველო, თორმეტი თუ ცამეტი სოფელი... არაფერი არ ვიცოდი... შეველ ერთ სოფელში მოგზაურობის დროს და ირგვლივ ქართულად ლაპარაკობდნენ. თავბრუ დამესხა, ომი ახალი შეწყვეტილი გვქონდა და გონსაც არ მოვსულიყავი... ვიფიქრე, ეს რა ამბავია, ნუ თუ საქართველოს რომელიმე კუთხეში ამოვყავი თავი მეთქი... მაგრამ სპარსული ტანისამოსი როგორღაც მეჩოთირებოდა... როცა მე ქართულად დავიწყე ლაპარაკი, იმდენი ქალი და კაცი შემომესია, რომ ტევა არ იყო... საიდანა ხარ ბატონო? - გაიძახოდნენ... მხოლოდ მაშინ მომაგონდა შაჰ-აბასის სიმხეცე და მისგან გადასახლებული ქართველები სპარსეთში. დედაენა ჩინებულადაა დაცული, დიდი და პატარა მხოლოდ ამით ამაყობს - ქართულად ვლაპარაკობთო... ჩვენი ქართველობა მხოლოდ დედაენით გამოიხატებაო... თხოულობენ "სკოლას", ქართველ მასწავლებელს... ნუთუო, ლაპარაკობენ: ჩვენი ქართველები ისე უგულო შეიქნენ, რომ ჩვენზე არ ფიქრობენო".







ამბაკო ჭელიძე 1923 წლის ივლისის პირველ რიცხვებში მოსკოვიდან თბილისში ჩამოსულ სპეციალისტთა ჯგუფს, რომელთაც დავალებული ჰქონდათ ირანში საბჭოთა ბანკის გახსნა, გაჰყვა თეირანში ამავე წლის შემოდგომაზე, როგორც ფინანსიური საქმის მცოდნე. მას თან ახლდა მისი მეუღლე სარა ჭელიძე. ამ შემთხვევამ შესაძლებლობა მისცა ამბაკოს ჩასულიყო ფერეიდანში და ადგილზე გასცნობოდა ფერეიდნელთა ყოფას. მან ბევრი რამ იცოდა ლადო აღნიაშვილის გადმოცემით, მისი წერილებიდან და წიგნიდან. ამბაკო ჭელიძე ირანში სამუშაოდ იყო წასული და, მიუხედავად დიდი სურვილისა, მას არ შეეძლო უნებართვოდ დაეტოვებინა თეირანი და ფერეიდანში გამგზავრებულიყო.
დადგა 1927 წლის ზაფხული და ამბაკო ჭელიძეც მოემზადა ფერეიდანში გასამგზავრებლად. სეიფოლა იოსელიანს წინასწარ შეატყობინეს და ივლისის პირველ რიცხვებში ამბაკო, მისი მეუღლე - სარა, დაქირავებული ფოტოგრაფი და მძღოლი ფერეიდანისკენ დაიძრენ.



პირველად ამბაკო ჭელიძე ახორე ფაინში - ქვემო მარტოფში მისულა. აქ მას სეიფოლა იოსელიანის მიერ გაგზავნილი კაცები შეგებებია, რომლებსაც ზემო მარტოფში უნდა წაეყვანა სტუმრები.
გზა სოფლისაკენ ყანებს შორის გადიოდა. მათ მოულოდნელად წინ გადაუდგა მარტყოფელი გლეხი ქალაჯი მაჰმუდი, გვარად თავაზიანი, ბარით ხელში. იგი თურმე ვენახს რწყავდა, როგორც კი ამბაკო და მისი თანამგზავრები დაინახა, თავი დაანება მუშაობას და მათ მიეგება. მან მეტად ზრდილობიანად მოიკითხა ამბაკო და მისი მეუღლე და მორიდებით უთხრა: - დიდხანს გვპირდებოდით, ბატონო მოსვლას, მოდი ჩემი ღარიბი ოჯახიც ნახე.
სოფლის შესასვლელთან ბევრი ხალხი მიეგება სტუმრებს. ბევრი მათგანი ამბაკოს ნაცნობი იყო და სხვებს ეუბნებოდნენ: - "ჩვენი ძველი არის, ჩვენი პატრონი საქართველოდან" ანდა კიდევ: "სალამი მიე, ჩვენები არიან. ჩვენებური ნამაათ (ლამაზად) იციან".
სეიფოლა იოსელიანი სოფლის თავში ცხოვრობდა, რის გამოც მთელი სოფელი ფეხით გაიარეს ამბაკომ და მისმა მეუღლემ. "სახლების ბანებზე და გომებზე გამოფენილი იყვნენ ჭრელი, ხშირი ნაოჭებიანი კაბებით მორთული ქალები, ყველა უჩადროდ, უნიღბოდ (ესეც ერთ-ერთი განმასხვავებელი ნიშანი იყო ქართველი ქალისა ირანელისაგან), ისინი გადასძახოდნენ ერთიმეორეს კრიალა ხმით. დარბოდნენ, კისკისებდნენ. ქალების სითამამემ გადააჭარბა კაცებისას" - შენიშნავს ამბაკო.
სეიფოლას სახლთან რომ მივიდნენ, იქ უკვე ტევა აღარ იყო. ფერეიდნელები აღფრთოვანებით გაიძახოდნენ - დიდი საქართველოდან მოსულანო. ბევრ ქართულ ოჯახს მიუწვევია ამბაკო და მისი მეუღლე. ფერეიდნელი ქალები განსაკუთრებულ პატივს სცემდნენ თურმე სარა ჭელიძეს. ერთხელ, როცა სარა ფეხზე დგომით დაღლილა, ერთ ფერეიდნელ გოგონას მიწაზე ცხვირსახოცი დაუფენია და მისთვის უთქვამს: - "მე ცხვირსაწური (ცხვირსახოცი) ნამაათ (ლამაზად) დაგიფინე, დაჯექი!"
ამბაკო ჭელიძე ირანში 1929 წლამდე დარჩა. ექვსი წელი დაჰყო მან ამ ქვეყანაში და ჩამოიტანა მეტად ძვირფასი ცნობები ფერეიდნელი ქართველების შესახებ.
ამბაკო ჭელიძის შემდეგ მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში 1944 წელს ირაკლი კანდელაკს მიეცა საშუალება ჩასულიყო ფერეიდანის მხარეში და ენახა ქართული სოფლები, სადაც იმ დროს ინგლისის ჯარები იყო განლაგებული. იგი, ჯერ კიდევ ისფაჰანში ყოფნის დროს დაახლოებია ფერეიდნელ ქართველ ხანს - ჰოსეინ დავითაშვილს, რომელიც რამდენიმე სოფლის პატრონი იყო ფერეიდანის მხარეში და მასთან ერთად გამგზავრებულა ქართული სოფლების დასათვალიერებლად.
აღსანიშნავია, რომ ირაკლი კანდელაკმა ფერეიდანში ყოფნის დროს მოახერხა დოკუმენტური ფილმის გადაღება. მიუხედავად იმისა, რომ სხვადასხვა მიზეზების გამო, ამ ფილმიდან მხოლოდ ნაწყვეტები გადარჩა, იგი დიდი პოპულარობით სარგებლობს ქართულ საზოგადოებაში.

ფერეიდნელ ქართველთა მეტყველების თავისებურებანი

ამონარიდები ზურაბ შარაშენიძის წიგნიდან

ფერეიდნელი "გურჯები"

იმისათვის, რომ ნათლად წარმოვიდგინოთ ფერეიდნელ ქართველთა მეტყველების თავისებურებები, მოვიტანოთ რამდენიმე ფერეიდნელის საუბარი, რომელიც ჩაწერილია ფირზე 1968 წელს:
"მე ვარ მუხტარა... სოფელჩი (სოფელში) დაბადული, სამი წელია ოთხი წელია თეირანჩი ვცოცხლოფ (ვცხოვრობ). თეირანჩი რა რომ ვცოცხლოფ მივდივარ მუშოობ. მუშოობა ჩონთვის ძალიან ვიღონებით (ვიღლებით), ვიღონებით რო არ ითქმის ადვილათ, არც წერა არც კითხუა, პარსული (სპარსული) წერა-კითხუა ცოტათ ვიცით, ქართული არცრა ვიცით... შარშა (შარშან) და შარშაწინ, რო ჩონ (ჩვენი) ბიჭები გამოიდე (ჩამოვიდნენ, გამოვიდნენ) საქართველოსაყე (საქართველოდან), გამოიტანეს და ჩონ ერთრამე ეხლა ვწავლობთ და ვკითხობთ (ეხლა ვსწავლობთ ქართულს)... მე ცოტა ლექსებსა ვწერ და პარსულადაცა უწერ ეგრე რო... შაიად (შესაძლებელია) რო ქენ (თქვენ) გენახოსყე და გეკითხოსყე (წაგეკითხოთ) ჩემ ლექსები და ღმერთსაყე მინდა რო თქენ გამოგინდესყე იგრე მიშელეთ რო გამამინდეს ეს ლექსები ჩემ დედას ენაზედა ვწერო და ღმერთმა გააწეროს (ინებოს) რო გაკეთდეს და მაღლა (უმაღლესად, კარგად) დავწავლო (ვისწავლო) ქართული, რო ქართულად ვწერო და ვიკითხო, და თქენყე ეს ჩემ მოთხოვა არი, როგთხო (გთხოვთ) მე ჩემ ბიძებსა და ბიძაშვილებსა, მშვიდათ (ნახვამდის)".
"ხუალ იქნება პარასკევ, შვიდ საათზე მივდივართ სადგურში თითფრინავისა და უნდა ჩონი ბიძიები, მოსულიან ირანში გავაცილოთ და მოიდენ თბილიჩი... ჩონ გუნდა რო მოიდეთ თბილიჩი... დავჩეთ ჩონი ძმები, დები, პაპები ვნახოთ... ძალიან გუნდა, გუყვარს საქართველოს ქუეყანა და საქართველოს სამშობლო... გუნდა... მოსვლა თბილიჩი და დაჰწაულა (ქართულის სწავლა გვსურსო), მერე დაბრუნება ირანში... ძალიან მინდა ქენ ნახუა, საქართველოს ნახუა, საქართველოს რო გავიგეფყე ჩემ ბადანში (ტანი, სხეული), ჩემი ბადანში... დამაბრუებსყე, სიხარულით მინდა ჰამე (ყველას) გუნდა ქენ გამარჯობა, ღონიერება, ქენ ვაშკაცობა, საქართველო უნდა წაიდეს წინ, ქენ კი წინა ხართ, მერე ჩონაც წაგუყანოთ ქენთანა..."


P.S. მართლა ასე საუბრობენ ჩემი ნაცნობი ფერეიდნელი ქართველები

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jun 28 2007, 06:34 PM

მაპატიეთ

გააერთიანეთ რა


















ფერეიდნელი ქართველი ბავშვები

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jun 28 2007, 06:45 PM

ჩემი ვიზიტი ირანში ფერეიდნელ ქართველებთან

ძალიან თბილი და საყვარელი ხალხია

http://imageshack.us

http://imageshack.us


ესეც ალავერდის ხიდი

http://imageshack.us




ფერეიდნელი ქართველების ქორწილშიც ვიყავი მათი წესის მიხედვით ქალი და კაცი სხვადასხვა დარბაზებში (ოთახში) უნდა ისხდნენ, სიძე პატარძალთან შემოვიდოდა ცოტა ხნით და მერე მამაკაც სტუმრებთან გადიოდა. პატარძალს კაცების დარბაზში შესვლის უფლება არ აქვს.

ქორწილში მთავარი კერძია ფლავი ხორცით

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jun 28 2007, 07:03 PM

როგორც მოგახსენეთ, გადასახლებულთაგან დიდი რაოდენობა მოხვდა ხორასანის ეგრეთ წოდებული «დიდი მზიანი უდაბნოს» მხარეში, კერძოდ, საბზივარის მიდამოებში, ადგილას, სადაც ყველაზე გაუსაძლისი პირობები ჰქონდათ წაყვანილ ქართველ ტყვეებს. აქ იყო ორი პუნქტი - თუნი და თაბორი. ამ მხარეში ადამიანებს ქვედა ტუჩზე წყლული უჩნდებოდათ, რომელიც არ ხორცდებოდა და მოკლე ხანში ადამიანს კლავდა. ამ ადგილების ისტორიაც და ჩასახლებული ქართველების ყოფაც ფერეიდნელების ზეპირმა გადმოცემებმა შემოგვინახეს. ეს ადგილები ფერეიდანში გაიგივებული იყო ჯანდაბასთან, ქალები წყევლის დროს სიტყვის მასალადაც ხმარობდნენ, «თუნო-თაბორშიც» წასულიყავიო. აქაურმა ქართველებმა აქ დიდი ხანი ვერ გაძლეს და შაჰ-აბასის სიკვდილის შემდეგ, როგორც კი არეულობა დაიწყო, ისინი მათთვის უფრო ხელსაყრელ და ნაკლებად კონტროლირებულ ხორასანისკენ დაიძრნენ, იქ ხომ მათ ქართველი უნდილაძეები ეგულებოდათ. მაგრამ არ არის ცნობილი რატომ არ ჩასახლდნენ ისინი ხორასანში და რატომ გადავიდნენ ავღანეთში. იქ მათ დააარსეს კიდეც ცივი მდინარის ნაპირებზე ქალაქი. ეს მხარე ახლა ჰერათის მხარით არის ცნობილი. ახლაც ცხოვრობენ იქ ქართველები, იქაურმა მოხუცებმა ახლაც იციან ქართული. სწორედ ეს ქართველები შეხვდნენ გენერალ ეპიტაშვილს, რომლებმაც იგი სიკვდილს გადაარჩინეს. აღნიშნული ინფორმაცია მე თვითონ გადავამოწმე ნოსრათოლა ყორღანაშვილთან (ყორბანი), რომელიც ირანში მყოფმა ინტელიგენტმა ავღანელებმა დაადასტურეს. სამწუხაროდ, ჩვენ ვერ ჩავედით ავღანეთში შექმნილი სიტუაციის გამო, მაგრამ დავრწმუნდით, რომ ქართველები იქაც არიან და ალბათ გველოდებიან.
ეპიტაშვილის ისტორია კი ასე იყო. ავღანეთის ხანგრძლივი ომის დროს, რომელშიც ჩართული იყო ერთის მხრივ საბჭოთა კავშირი, ხოლო მეორეს მხრივ ამერიკის შეერთებული შტატები, ცნობილი ქართველი გენერალი ეპიტაშვილი პოლკოვნიკი გახლდათ. მას საბჭოთა დაზვერვამ მისცა დავალება, რომ როგორც გზის გამყვანი ინჟინერი შესულიყო ავღანეთის ქალაქ ჰერათის ტერიტორიაზე და როგორმე დაერწმუნებინა იქ მაცხოვრებელი «უცხო ტომის» ხალხი, რომელიც საერთოდ ომში მონაწილეობას არ იღებდა და თავის ტერიტორიაზეც არავის უშვებდა, ნება დაერთო, რომ მათ სოფლებზე გაევლო საბჭოთა ტანკებს, წინააღმდეგობის შემთხვევაში მას ნიშანი უნდა მიეცა საბჭოთა ავიაციისათვის და მომხდარიყო ამ ადგილების მასიური დაბომბვა. ავღანელებმა ეპიტაშვილს შეუტყვეს, რომ საბჭოთა დაზვერვის დავალებით მოქმედებდა და იგი დააპატიმრეს, ჩააგდეს სამი დღე ორმოში, სადაც გველებს უყრიდნენ, აძლევდნენ გამხმარ პურს და წყალს, ამასთან ერთად, აწამებდნენ ყოველდღე. გენერალმა ვერაფერი რომ ვერ გააგებინა მათ, დასიცხულმა, ნაწამებმა და მწყურვალმა დაიწყო ქართულად გინება. მათ მაშინვე ყურები ცქვიტეს, და ჰკითხეს: - ქართველი ხარ? კიო, დაუმოწმა ეპიტაშვილმა და მის ტანჯვასაც ბოლო მოეღო. ამოიყვანეს, დააპურეს, წყალი მისცეს, მოიყვანეს წესრიგში, სახლში შეიპატიჟეს და დაუწყეს გამოკითხვა, მაგრამ კარგად ვერ ახერხებდნენ ქართულად ლაპარაკს და მოიყვანეს თავიანთი უხუცესი, რომელმაც გამართული ქართული იცოდა. ბოლოს ეპიტაშვილმა საკუთარი რაცია მოითხოვა და უთხრა ქართველებს, რომ მე თუ ნახევარ საათში ნიშანს არ მივცემ, რომ ბომბდამშენები უკან გაბრუნდნენ, ნაბრძანებია, რომ აქაურობა მიწასთან გაასწორონო, საბედნიეროდ მათ დაუჯერეს, ენდნენ ქართველს, ეპიტაშვილის ნიშანზე ბომბდამშენები უკან გაბრუნდნენ. აი, ასე გადავარჩინე 25000 ქართველი განადგურებასო, აღნიშნავს სახელოვანი ქართველი გენერალი. ჩემდა სამწუხაროდ, ეს ინფორმაცია ჩვენამდე რომ მოვიდა, გენერალი ახალი გარდაცვლილი იყო და დამატებითი ინფორმაციის მოპოვება ვერ მოვახერხეთ.
ნაწილი ქართველებისა ჩასახლებული ყოფილა ფარსშიც - ირანის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში, ისპაჰანსა და შირაზს შორის მდებარე მთავარ შარაგზაზე ასუპასის გარშემო. 1621 წელს შირაზისაკენ მიმავალმა პიეტრო დელა ვალემ სოფელ ქოშქეზარში ნახა აქ ჩამოსახლებული ქართველები. ასუპასის დაბლობი - წერს დელა ვალე, დაფარულია ქართველებისა და ჩერქეზების საცხოვრებლებით.
1627 წელს ასუპასის მიდამოებს ეწვია ევროპელი მოგზაური თომას ჰერბერტი, რომელიც გადმოგვცემს: ჩვენ მივედით ასუპასში, რომელიც ერთი ძველი ციხეა. ციხეს ოდესღაც სამხედრო დანიშნულება ჰქონია. მასში და მის მახლობლად ცხოვრობს დაახლოებით 40000 ქართველი და ჩერქეზი, რომლებიც ქრისტიანები არიან, ისინი, როგორც ტყვეები, ძალით გადმოუსახლებიათ აქ, ტუმცა ტყვეებთან შედარებით ოდნავ უკეთ ექცევიან. ამ ხალხს მფარველად ჰყავს წმინდა გიორგი. რომელსაც მოწიწებით თაყვანს სცემენ, თუ რომელიმე მათგანი მიიღებს მუსულმანობას (რაც ძალზე ხშირად ხდება) იგი სხვებთან შედარებით პრივილეგიებით სარგებლობს. როცა გაიგეს, რომ ქრისტიანები ვართ, მათ არამარტო თავი მოიყარეს ჩვენს გარშემო, არამედ ჩვენი ნახვისას ატირდნენ კიდეც, იქნებ საქართველომდე მიაწვდინოთ ჩვენი ამბავიო.
1677 წელს ასუპასის ქართველები უნახავს ინგლისელ მოგზაურს - ფრიერს. იგი წერს: «ასუპასი ახლა დასახლებულია ქრისტიანი ქართველებით, რომელთა უმრავლესობაც მიწის მუშები და ვენახის მფლობელია. აქ ვაზი ძალიან კარგად ხარობს, მთის ფერდობზე.
ქართველები უფრო ღია ფერისანი არიან, ვიდრე სპარსელები. მათი სახის ფერი უფრო ჯანსაღია. უმრავლესობას ლამაზი ტანი აქვს, ბევრმა მათგანმა მიიღო მაჰმადიანური სარწმუნოება».







ასუპასის ქართველობა თანდათან ერწყმოდა ადგილობრივ მოსახლეობას და 1818 წელს, როდესაც ეს მხარე ინახულა რობერტ კერ პორტერმა, მათ უკვე დაკარგული ჰქონდათ თავისი ოდინდელი სახე. იგი წერს: «დრომ და ჟამთა სიავემ ასუპასი და მისი მცხოვრებლები წარსული ყოფის აჩრდილად აქცია. ჩვენ აქ ვერაფერს ვხედავთ, გარდა ნანგრევებისა, უკიდურესი სიღარიბისა და უბედურებისა».
ასუპასის მოსახლეობა აითქვიფა ირანის სხვადასხვა ტომებში. ზოგიერთი ირანული ტომის წარმომადგენელს დღესაც ახსოვს, რომ აქ ქართველები სახლობდნენ. მაგალითად, პ. ობერლენგი, 1957 წელს შეხვედრია ქაშქაის ტომის ერთ-ერთ ბელადს, რომელსაც უთქვამს, რომ დეზე ქურდის მახლობლად (ასუპასის რაიონის ერთი ადგილის სახელია) მცხოვრები ქართველები («გურჯი»-ები) შეერივნენ და შეერწყნენ ქაშქაის ერთ-ერთ ყველაზე დიდ ტომობრივ გაერთიანებას მრავალი წლის წინათო.
ასევე ირანის ადგილობრივ მოსახლეობაში გაითქვიფა ქვეყნის სხვადასხვა რაიონებში კომპაქტურად მცხოვრები ქართველობა. დღეს შემოგვრჩა მხოლოდ ცალკეული ადგილების სახელები და მწირი ცნობები ამ რაიონებში ქართველი მოსახლეობის ოდესღაც არსებობის შესახებ: ირანის აზერბაიჯანში, ოშნავიეჰიდან 13 კმ-ს დაშორებით, არის სოფელი «დეჰ გურჯი» (ქართველების სოფელი); ქურთისტანში, მალაიერის სამხრეთ-აღმოსავლეთით (36 კმ-ზე) მდებარეობს სოფელი «გურჯაი», ხოლო სონქორის ჩრდილოეთით (34 კმ-ზე) - «გურჯი ბაიანი»; ლორისტანში ალიგუდარზის დასავლეთით (20 კმ-ს დაშორებით).





პიეტრო დელა ვალე ისპაჰანიდან შირაზის გზაზე მოგზაურობისას სხვა საინტერესო ამბებთან ერთად, რომელიც მას ქართველებთან შეხვედრისას უნახავს, აღნიშნავს ერთ საინტერესო მომენტს: მე შევხვდი შირაზის გზაზე ქართველ პატარა ბიჭს, რომელიც დამკვრელების თანხლებით ქართულს ცეკვავდა. ჩვენ რომ დაგვინახა და მიხვდა ვინც ვიყავით, მოირბინა ჩემთან, უბეში გადამალული ღვთისმშობლის ხატი ამოიღო, გადმომცა და მითხრა: მე ვერ გავუძელი შიმშილს და სიცივეს, რის გამოც მივიღე მაჰმადიანობა. ამ ხატის ტარების ღირსი მე აღარ ვარ. გთხოვთ, რომ აიღოთ და სათანადოდ მოუაროთ მას. მე ჩამოვართვი შემოთავაზებული და მხლებლებს ვუთხარი, რომ განსაკუთრებული ადგილი მიეჩინათ ხატისთვის.
ქართველების ძალით გამუსულმანებას ადასტურებს აგრეთვე დენ-გარსია. იგი მოგვითხრობს ისპაჰანში მოგზაურობის ამბავს. «მე შევხვდი ისპაჰანში შაჰის მოედანზე ასეთ სურათს, რამოდენიმე ქართველ გოგონას წამებით აიძულებდნენ, რომ მაჰმადიანობა მიეღოთ, მაგრამ ისინი სიკვდილამდე ქრისტიანებად დარჩნენ. ეს იყო ერთი შემთხვევა, რომელსაც შეესწრო ეს მოგზაური, მაგრამ ვინ იცის რამდენი ახალგაზრდა ქართველი ქალის თუ ვაჟის სიცოცხლე ჩაიფერფლა ამ მოედანზე. რამეთუ მათ, ხორცი სულისთვის შეეწირათ. სული კი ქრისტიანობისთვის ეჩუქებინათ».





ასეთ ამბავს ინახავენ ფერეიდნელები: ერთ თურქ ხანს ცხენით ჩამოუვლია მარტყოფის ტერიტორიაზე და მომრწყავს შეხვედრია. მომრწყავი მას ზრდილობიანად მისალმებია, ხოლო როცა თურქი ოდნავ გაცდენია, შეუგინებია. ხანი მოტრიალებულა და უთქვამს მომრწყავისათვის, ან ეგ ზრდილობიანი სალამი რა იყო, ან გინება რატომ მოაყოლეო. ქართველს უპასუხნია, მოგესალმე იმიტომ, რომ არ გეგონოს უზრდელი ვარ და შეგაგინე იმიტომ, რომ, არ გამითამამდე და არ იფიქრო, ქართველების ტერიტორიაზე ქართველებს ეშინიათ და იმიტომ მესალმებიანო. იცოდე, რომ ქართველებს არავისი გვეშინიაო.





რამოდენიმე წლის წინ, როცა მეტრო გაჰყავდათ თეირანში, მეტროს ამოსასვლელი ნახაზებში ამ მეჩეთის (თეირანში აშენებულია ცალკე მეჩეთი, სადაც მხოლოდ ქართველები დადიან სალოცავად. მეჩეთზე აბრაა გაკეთებული: - «ქართველების სალოცავი ადგილი») ქვეშ იყო აღნიშნული. ქართველებმა პირადად მისწერეს რაფსანჯანის და ნახაზი შეაცვლევინეს (ისე, რომ მეჩეთი არ დაანგრევინეს).





ჩემი იქ ყოფნის დროსაც შევესწარი ასეთ ფაქტს: როდესაც ღამე ვიწრო, კლდიან გზებზე მანქანით მოვდიოდით, შემხვედრი მანქანა გამყოფ ზოლიდან ჩვენს მხარეს გადმოვიდა. შეიქმნა ავარიული სიტუაცია. ჩვენმა მძღოლმა მოახერხა, გადავიდა გზის სავალი ნაწილიდან და ზედ კლდის ქიმზე შეძლო მანქანის შეჩერება. ჩვენ გადმოვედით და დავუწყეთ დაახლოებით 100-150 მეტრით გაცდენილ დამნაშავე მძღოლს ყვირილი. მან ქართული ლაპარაკი რომ გაიგონა, მოატრიალა მანქანა, ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს. მძღოლი მეზობელი სოფლიდან აღმოჩნდა. მათ გაცნობისა და გამოლაპარაკებისთანავე დაავიწყდათ მომხდარი. გაიცინეს და ერთად დაიწყეს გეგმის დასახვა სიტუაციიდან გამოსასვლელად. მე გაოგნებული ვუყურებდი და ვერ გავრკვეულიყავი, ვერ წარმომედგინა, თუ ასე მოკლე დროში შეიძლებოდა ორი ქართველის შერიგება.
ვინატრე, ნეტავი საქართველოშიც შეგვეძლოს ასე ერთმანეთის გატანა მეთქი. სიტუაცია რომ დაწყნარდა, შაფურმა, მელიქ რამიშვილის შვილმა და მისმა სიძემ, რომლებთანაც ერთად ვმგზავრობდი, მითხრეს: მძღოლს, რომელმაც ჩვენ გადაგვაგდო დღეს, ორმაგად გაუმართლაო. ერთი, რომ ჩვენ გადავრჩით და მეორე, რომ თვითონ ქართველად არის დაბადებულიო, თორემ, ქურთი რომ ყოფილიყო, არა მარტო მას ვცემდით, მთელ მის სოფელს ავიკლებდით. ისინი ახლაც კი წნეხის ქვეშ გვყავსო, რომ არ გათამამდნენ და აბრაგობა არ დაიწყონ ისევე, როგორც წარსულში. რა იცი, რა დრო მოდისო.




როგორ შეიძლება დავიწყებას მიეცეს იმ 165 ქართველის სახელი, რომლებმაც გადაწყვიტეს, რომ სამშობლოში დაბრუნებულიყვნენ 1654 წელს. დედასამშობლოსაკენ თავგანწირვით მოილტვოდა 165 ამხედრებული ქართველი, მაგრამ საქართველოსაკენ მომსწრაფ ქართველებს რიცხვმრავალი სპარსელნი წამოეწივნენ «ყუმის» უდაბნოსთან. გაჩაღდა შეუპოვარი, სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა. უთანასწორო ბრძოლაში ყველა ქართველი მტერს შეაკვდა. უცხო მიწამ მიიბარა სამშობლოს ნახვით მოწყურებული ქართველთა სიცოცხლე, მაგრამ ფერეიდნელ ქართველებს ყველაზე მეტად გული ატკინა 12 წლის ბავშვის სიკვდილმა, რომელიც მამას საქართველოში მიყვებოდა, ისიც უფროსებთან ერთად აკუწეს. 1959 წელს გიგა ჯაფარიძემ მათ ხსოვნას ლექსი მიუძღვნა:




შეიძლება მათ არც კი იცოდნენ, რომელ მხარეს იყო საქართველო, მაგრამ სჯეროდათ, რომ იქ ძალიან კარგი იყო. მათ იქ მოეფერებოდნენ და დაუყვავებდნენ. მულიაშვილის (მისი ფოტო იხილეთ სურათებში, გ.ა.) წიგნში აღწერილია ქართული წარწერები საფლავის ქვასა და ეკლესიის კედლებზე. ტყვედ წაყვანილთა შორის, იმ დროს წერა-კითხვის მცოდნე ერთი პროცენტიც კი არ იყო. ვანქის ეკლესიაზეც ქართული წარწერაა, გადასახლებულმა ქართველებმა ეს ჩვენთვის დაწერეს: «უფალო ღმერთო იესო ქრისტე, ასწავლე კეთილად მიევლინე მონასა შენსას ზაქარიასა, რათა ისწავლოს წიგნი, გადიდებდეს გმსახურებდეს ყოველთა საქმითა ცხოვრებითა მიეც გულისხმა უკუნით უკუნისამდე. ამინ».

პოსტის ავტორი: ბექა.შუხოშვილი† თარიღი: Jun 29 2007, 12:54 AM

სურათებს ახლო მომავალში დავდებ ფერეიდნელების საკმაოდ ახლოს ვიცნობ

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jun 29 2007, 12:55 AM

გამიხარდება

პოსტის ავტორი: stch თარიღი: Jul 4 2007, 01:20 AM

ეხ ეგენი ძალიან მიყვარს მე ჩემი კუთხის შვილები არიან უმეტესობა სამწუხაროდ არ მომეცა საშუალება რო ვიცნობდე რომელიმე მათგანს ან დავლაპარაკებოდი მაინც მარა დიდი სიყვარული და პატივისცემა მაქვს თუ მომეცა საშუალება ვეცდები გამოვხატო აუცილებლად

პოსტის ავტორი: ბექა.შუხოშვილი† თარიღი: Jul 4 2007, 02:40 AM

მე ვიცნობ აი სურათიც მე და კანონისტს მგონი გვცნობთ ხალხო და ის სამნი კიდევ ფერეიდნელები არიან ჩემთან იყვნენ მაგარი ხალხია

პოსტის ავტორი: stch თარიღი: Jul 4 2007, 03:26 AM

რავი თუ გამაცნობთ მერე როგორღაც ერთი ორს კაი იქნება ჩემთვის და მადლობელი დაგრჩებით

პოსტის ავტორი: ბექა.შუხოშვილი† თარიღი: Jul 4 2007, 04:53 AM

კი რა პრობლემააა, სამწუხაროდ ეხლა სამივე ირანში არიან

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jul 4 2007, 10:08 AM

არ გინდათ ფერეიდნელებთან რომ შეხვედრა მოვაწყოთ?

პოსტის ავტორი: stch თარიღი: Jul 4 2007, 10:15 AM

მოვაწყოთ მინდა მარა მასე მარტივია რო ? რავი მე ჯერ ერთი დღეა აქ ვარ და ისეთები ვნახე რო პრინციპში დაუჯერებელი არაა ეგ ამბავი უკვე მიდით რაც მეტ კაი საქმეს ვიზამთ მაგას რა ჯობია

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jul 4 2007, 11:00 AM

stch
მე გაგაცნობ ძმაო. პრობლემა არ არის

პოსტის ავტორი: stch თარიღი: Jul 4 2007, 01:34 PM

მაგას რა ჯობია თუ აქ ვიქენი რო ჩამოვლენ ძაან კაი თუ არადა სექტემბერში ისევ ჩამოვალ და იმედია მოვესწრები მაგას

მადლობა ხალხო დახმარებისთვის

პოსტის ავტორი: Lile თარიღი: Jul 14 2007, 12:24 AM

იმედია, შეხვერდის თაობაზე ფორუმზე გამოცხადებთ... მეც ძალიან მინდა შეხვედრა...

მართლაც რომ "ჩვენ არც ისე ბევრნი ვართ, რომ ერთმანეთს ხმა ვერ მივაწვდინოთ"

პოსტის ავტორი: stch თარიღი: Jul 16 2007, 04:23 PM

Lile
კაი არაა პრობლემა მასე ვიზამ თუ ვინმემ არ ქნა ჩემამდე

პოსტის ავტორი: islam თარიღი: Aug 14 2007, 01:23 PM

მაგარი სურატებია


ფერეიდანში მართლაც ქარტყული სული სუნთქავს

პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Aug 14 2007, 02:49 PM

არსებობს ასეთი საიტი www.fereidani.com სადაც უამრავი საინტერესო ისტორიაა მოთხრობილი ფერეიდნელებზე...

მართლაც საოცარი ხალხია და დიდი სურვილი მაქვს მათ პირადად ვიცნობდე...

ნათ იქნებ მართლაც მოვახერხოთ და მოვაწყოთ ფერეიდნელებთან შეხვედრა?

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Sep 6 2007, 01:19 PM

ამ თემაში სიახლე არაფერია? ფერეიდნელები აღარ ჩამოდიან? თუ უკვე წავიდნენ. მოკლედ ვინც გაცნობას გვპირდებოდა შემოიხედოს აქეთ

პოსტის ავტორი: serafita თარიღი: Sep 6 2007, 05:31 PM

აქ დავდებ ქართველი პოეტის რეზო ბერაძის გამოუქვეყნებელ ლექსს ფერეიდნელ ქართველებზე, ალბათ მოგეწონებათ.

ოთხასი წელი

ფერეიდნიდან ოთხასი წლის ძახილი მესმის,
არ გვავიწყდება ერთმანეთი არც მე და არც შენ.
ჩემს გულისტკივილს, სევდას შენსას, სევდას უმძიმესს,
ქართული სიტყვის უებარი მალამო არჩენს.
ფერეიდნელო, შენთანა ვარ, არა ხარ მარტო.
ვიცი, სამშობლოს ერთხელ მაინც ნახვას რომ ნატრობ,
დღემდე რომ იცავ მამა-პაპურ ძველ ადათ-წესებს,
ყველგან რომ ეძებ საქართველოს კაშკაშა მნათობს.
გასახარებლად ვერვინ მეტყვის უკეთეს სათქმელს:
''ოთხასი წელი არ მოუკლავს ქართველი ქართველს''
ნეტავი აქაც მოვეფეროთ ერთმანეთს, ძმებო,
უღრუბლო ზეცა დაებედოს არწივის მართვეს.
მზეთუნახავი მარტყოფელი თვალზე ცრემლს მატყობს,
მისი სიმღერა მიზიდას და ნელ-ნელა მათრობს.
უცხოურ ჩადრში გახვეული თავისას არ თმობს,
ქართული კაბით კვლავ იცეკვოს გული ამას სთხოვს.
ფერეიდნიდან ოთხასი წლის ძახილი მესმის,
სიმღერა მესმის ოთხასი წლის ფერეიდნიდან.

რეზო ბერაძე (2007 წ.)

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Sep 6 2007, 06:23 PM

თათი87

მე გპირდებოდით

რავი, ნაწილი აქ არიან, ნაწილი (ვინც სწავლობს) სექტემბრისათვის ჩამოვა და გაგაცნობთ მერე

პოსტის ავტორი: თათი87 თარიღი: Sep 7 2007, 12:38 PM

კანონისტი

კაი ბატონო დიდი სიამოვნება გველის წინ ესე იგი მოუთმენლად ველი მაგ დღეს, ძალიან საინტერესო იქნება დარწმუნებული ვარ

პოსტის ავტორი: gio todria batumi თარიღი: Sep 8 2007, 10:56 AM

კანონისტო მეც ხო გამაცნობ ???? ზალიან მინდა აბა შენ იცი, შეხვედრაზე მეც უნდა ვიყო და არ დაგავიწყდეთ,ტორე დამთავრდა ძმობა

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Sep 9 2007, 09:53 PM

gio todria batumi
ვინ გაგაცნო ბიჯო თორნიკე??? ხომ მომკლა

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 26 2007, 12:41 PM

მოგესალმებით ყველას! ძალიან მიხარია, რომ ასეთი ფორუმი არსებობს (მაგრამ უჩემოდ?) მე გახლავართ გიორგი ალავერდაშვილი. "შინაურული" საიტის www.fereidani.ge-ს (ყოფილი www.fereidani.com) ავტორი, ნელ-ნელა შემოგიერთდებით!

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 26 2007, 12:44 PM

gugua

კეთილი იყოს შენი შემოსვლა ჩვენს ფორუმზე!


ფერეიდნელი ხარ?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 26 2007, 12:54 PM

ფერეიდნელი არ ვარ, მაგრამ ძალიან ბევრი კავშირები მაქვს მათთან! ამისთვის კი საჭიროა ჯერ ჩემი საიტი ნახოთ!

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Oct 26 2007, 12:56 PM

არაერთხელ მაქვს ნანახი

კარგი საიტია!

გაიხარე!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 26 2007, 02:53 PM

Serafita-ს და რა თქმა უნდა სხვებსაც!
კიდევ ერთხელ მოგესალმებით და მოგმართავთ თხოვნით: პირველ რიგში, გთხოვთ მოინახულოთ საიტი www.fereidani.ge თუ ვინმეს გაქვთ რაიმე მასალა ფერეიდანზე და ფერეიდნელებზე, გთხოვთ გამომიგზავნოთ მისამართზე: gugua56@gmail.com ან შემეხმიანოთ ტელეფონზე: 893-95-84-77. მიღებული მასალა დამუშავების შემდეგ აიტვირთება საიტში.
დაგეგმილი მაქვს ახალი, 63-ე ქვეთავის გაკეთება ერთ ფერეიდნელზე, სადაც თანხმობის შემთხვევაში დავურთავდი რეზო ბერაძის ლექსს. იქნებ Serafita დამიკავშირდეს ან თვითონ რეზო დამაკავშიროს? წინასწარ დიდ მადლობას მოგახსენებთ!
გარდა ამისა, მინდა ერთი ამბავიც მოგითხროთ. ჯერ კი გაეცანით წერილის შემოკლებულ ვარიანტს, რომელიც სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს ილია II გავუგზავნე:

მოგახსენებთ, რომ 2005 წლის დეკემბერში საკუთარი სახსრებით ვიყავი ფერეიდანში ჩვენი ”თანაფესვი, თანაერი და თბილსისხლიანი” ქართველების გასაცნობად და მოსანახულებლად. ნანახმა და გაგონილმა ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა. დაბრუნების შემდეგ შთაბეჭდილებების და იქ გადაღებული სურათების მიხედვით ჩემმა ვაჟმა, არქიტექტურის ინსტიტუტის სტუდენტმა, ირაკლიმ, შექმნა მეტად ორიგინალური საიტი www.Fereidani.ge, რომელიც ჩემდა სასიხარულოდ, პოპულარობით სარგებლობს როგორც საქართველოში, ასევე ირანში და მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში გაფანტულ ქართველებს შორის.
საიტს ბოლოში დართული აქვს ”მიმართვა მკითხველისადმი” და ”შთაბეჭ-დილებები, წინადადებები, შენიშვნები”, სადაც განთავსებულია საიტის ვიზიტორთა მიერ გამოგზავნილი წერილები სხვადასხვა ქვეყნებიდან. ერთ-ერთი გახლავთ ბატონი ალექსანდრე იოსელიანი (ალიფაშაი), რომელთანაც ახლა უკვე დიდი მეგობრობა მაკავშირებს. მან თქვენთან გადაღებული ფოტო გამომიგზავნა, რომელიც საიტშია განთავსებული.
დიდი სურვილი მაქვს, კვლავ მოვინახულო ჩემი ფერეიდნელი მეგობრები, ამასთან ერთად, მინდა მოვინახულო ”ტკივილიანი ციხემთა”; როგორმე მივაკვლიო ციხემთიდან გადმოყრილი ნაომარი ქართველების, ქალისა და კაცის სამკაულებს და აღჭურვილობას; ასევე მინდა გადავიღო ისპაჰანში შაჰ-აბასის ”ჩეჰელ-სეთუნის” სასახლის კედელზე არსებული ალავერდი-ხან უნდილაძის ერთადერთი და უნიკალური ნახატი, და რა თქმა უნდა – ხიდი, რომელსაც მეც და ჩემი ფერეიდნელი მეგობრები ხუმრობით ”პაპას ხიდს” ვეძახით. აგრეთვე მინდა მოვინახულო: შირაზში – წმინდანად შერაცხული ქეთევან დედოფლის წამების სავარაუდო ადგილი და ალავერდი-ხან უნდილაძის სახელთან დაკავშირებული გრანდიოზული სკოლა და ქარვასლა; ჰორმოსში – ალავერდი-ხან უდილაძის შვილის, იმამყული-ხან უნდილაძის ძეგლი, როგორც მეტად იშვიათი გამონაკლისი; ფერეიდანში – 80 ფერეიდნელი ქართველის საფლავი იმ 200-მდე ქართველიდან, რომლებიც ერაყის ომში დაიღუპნენ და ბოლოს, მინდა გავიცნო და გავესაუბრო ფერეიდნელი ქართველის, პატრიოტი მასწავლებლის, საიდ მულიანის (იგივე გიორგი მულიაშვილი) მოსწავლეებს, რომელთაც ბატონი საიდი ქართულ წერა-კითხვას ასწავლის.
მოგეხსენებათ, რომ საიდ მულიანი არის ავტორი წიგნისა: ”ქართველთა როლი ირანის ისტორიაში, კულტურაში და ცივილიზაციაში”, რომლის ერთი ეგზემპლიარი მეც მაჩუქა ჩემი ფერეიდანში მოგზაურობის დროს. სხვათაშორის, ბატონი საიდი მეორედ ვინახულე აქ, საქართველოში, ქალბატონ გიული ალასანიას მიერ ორგანიზებულ საერთაშორისო კონფერენციაზე ”ქართული დიასპორა – ხიდი მსოფლიოსთან”, სადაც მონაწილეობის მისაღებად იყო ჩამოსული ბატონ მუხტარ (ასლანი) დარჩიაშვილთან ერთად. მესამედ ისევ თბილისში შევხვდი და ერთად მოვინახულეთ ვარძიის სამონასტრო კომპლექსი.
რამდენიმე ხნის წინ ხელნაწერთა ინსტიტუტში მივაკვლიე საპატრიარქოს მიერ გამოცემულ ჟურნალს - ”ჯვარი ვაზისა”, სადაც თქვენს მიმართვაში ბრძანებთ, რომ: ”იქ არის ერთი კლდე, საიდანაც იმ ქართველებს ყრიდნენ, ვინც რჯულის შეცვლაზე უარს ამბობდა. დღესაც ადიან იქ ფერეიდნელები, ძვლებს აგროვებენ და მათ სამკაულებს პოულობენ. ამ მოწამეების რამდენიმე სამკაული მეც ჩამომიტანეს საჩუქრად”.
ახლა კი გავბედავ და მოგახსენებთ ჩემს თხოვნას, თუ შეიძლება ზემოთ ხსენებული სამკაულების (თუნდაც ერთის) ან ციხემთიდან ჩამოტანილი რაიმე ნივთის ფოტოსურათი რომ გადმომცეთ, რომელთაც დავასკანერებ და პატიოსან სიტყვას გაძლევთ, მაშინვე დაგიბრუნებთ, შემდეგ კი საიტში თქვენს მიმართვასთან ერთად ავტვირთავ.
წინასწარ დიდ მადლობას მოგახსენებთ! ღრმა პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი”.

აღნიშნული წერილის სრული ვარიანტი ჯერ პირადად მივიტანე საპატრიარქოში, მაგრამ ”დაიკარგა”, შემდეგ ფოსტითაც გავაგზავნე, მასაც იგივე ბედი ეწია... ისიც კი არ ვიცი, პატრიარქამდე მიაღწია თუ არა... განა შეიძლება ასეთი რამ ხდებოდეს საპატრიარქოში?
იქნებ ვინმეს შეგიძლიათ დამეხმაროთ აღნიშნულის მოპოვებაში?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 4 2007, 10:36 PM

არსაიდან ხმა, არსით ძახილი...

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 6 2007, 08:55 PM

მეგობრებო, მინდა ერთი ამბავი შეგატყობინოთ, რომელიც ჩემგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო ძალიან გვიანდება! საქმე იმაშია რომ ზაფხულში ფერეიდანიდან ჩამოსული იყო ხუთ კაციანი ჯგუფი საქართველოს და თბილისის სანახავად და გასაცნობად. ერთ-ერთმა, კერძოდ კი ჩემი მეორე მოგზაურობის მასპინძელმა ფერეიდანში - კონდრათ თავაძემ გამოთქვა სურვილი მყინვარწვერზე ასვლისა! მთამსვლელთა კლუბ ”აილამას” მენეჯერმა, ბატონმა ზურაბ კაპანაძემ ჩვენს სტუმარს ნატვრა აუსრულა და მათ მართლაც დალაშქრეს მყინვარწვერი. კონდრათ თავაძემ მყინვარწვერზე საქართველოს დროშაც კი ააფრიალა...
ამის თაობაზე აღმოსავლეთმცოდნე ბატონმა ნოდარ კოჭლაშვილმა მშვენიერი სტატია მიიტანა ერთ-ერთ მეტად რეიტინგული გაზეთის რედაქციაში, მაგრამ სამწუხაროდ ამ სტატიას გამოქვეყნება დღემდე არ ეღირსა... არადა ყველაფერი გამზადებულია, ამ ასვლის ამსახველი ფოტოები მე თვითონ ორჯერ გადავაგზავნე რედაქციაში... ზაფხულში არ დაბეჭდილა ვითომ იმ მიზეზით, რომ თბილისელების უმრავლესობა ქალაქიდან გასულია და მკითხველი ნაკლები იქნებაო !? დღევანდელი პოლიტიკური მდგომარეობის გამო კი ალბათ კიდევ კარგა ხანს არ დაიბეჭდება... არადა ჩემი აზრით ძალიან საინტერესოა, თუნდაც მარტო ფოტოები...



გზად მყინვარწვერისაკენ



კონდრათ თავაძე და ზურაბ კაპანაძე



მყინვარწვერზე



კონდრათ თავაძე საქართველოს დროშით

ტექსტს კი მოგვიანებით შემოგთავაზებთ, მით უმეტეს რომ ჩემს საიტში 63-ე ქვეთავი უკვე დარეზერვირებულია ამ მასალისათვის.
ღმერთს ებარებოდეთ!
გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Nov 6 2007, 09:15 PM

გაიხარე, გიორგი

ისე მეტად საინტერესო სახელი ქვია ჩვენს თანამემამულეს: კონდრათ. გერმანულს გავს ძალიან სასიხარულოა , რომ არ უნელდებათ საქართველოს სიყვარული.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 7 2007, 12:49 AM

staywhite-ს!
ასე თვითონ ირჩევენ! სპარსულ სახელს, რაც ჰქვიათ, ღჟერადობით რომელი ქართული სახელიც მიუდგება, იმას ირჩევენ... ხომ საინტერესოა? მაგალითად, თვითონ კონდრათის სპარსული გვარია - თავაზოჰი", შემდეგ თვითონ აირჩია ქართული გვარი - თავაძე.
ადრე, სანამ გაიგებდნენ, რომ ქართული ანბანი არსებობდა, თვითონ შექმნეს! გაიგე ძმაო, რა ხდებოდა? მერე კი თავისი მოგონილი ქართული ანბანი დაივიწყეს და აღარ შემორჩენილა... არადა, რა საინტერესო იქნებოდა ხომ?
ძალიან ბევრს სახლში, გამოსაჩენ ადგილას ან ხეზე ამოკვეთილი ქართული ანბანი აქვთ, ან ხალიჩებზე ამოქარგული, ან რაიმე ნახატი და ასე შემდეგ... ერთი სიტყვით - საოცრებაა!!!



ამ ქალბატონს ხმელი ხე აქვს ამოქარგული, რომლის ტოტებიდანაც ქართული ასოები დაბლა ცვივა: "ქარი რომ დაუბერავს, ყველა ასო დაბლა ჩამოცვივდებაო..." დანარჩენი თვითონ იფიქრეთ...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Nov 7 2007, 08:26 AM

გიორგი

ეს მეორე შემთხვევაა რომ კაცი ვგონივარ ნუთუ ასე ძალიან ვგავვარ ამ სურათში კაცს

გაიხარე

რაც შეეხება თემას: რატომ არ იცოდნენ ქართული ანბანის არსებობის შესახებ? ნუთუ არ იყო შემორჩენილი, ბოლობოლო ამბავი მაინც ქართული ანბანის არსებობის შესახებ? საოცარია...

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 8 2007, 08:53 PM

staywhite-ს!

მიმართვასთან დაკავშირებულ პატარა დისკომფორტისთვის ბოდიშს გიხდით... საქმე იმაშია, რომ ჩვენს ოჯახში ყველაზე ნაკლები პრიორიტეტი მე მაქვს კომპიუტერთან მუშაობისა, ამიტომ სულ ვჩქარობ და წესიერად ვერ ვაანალიზებ სახელებს, ასე ერთხელ დანიის მოქალაქე დავიბარე სპორტის სასახლის სალაროებთან, ჯერ თვალებში უნდა ჩაგხედო და მერე ვილაპარაკოთ-თქო... ჩემმა ქალიშვილმა წერილის გაშვებისას თვალი შეასწრო უცხო სახელსა და გვარს, მაშინვე მეორე წერილიც გავუშვი...
საკომპენსაციოდ კი გიგზავნით ოქროს ლომის ქანდაკების სურათს, რომელიც დათარიღებულია III საუკუნის დასასრულით ჩვენს წელთ აღრიცხვამდე, ნაპოვნია ჩემს მშობლიურ მხარეს - წნორის მახლობლად ერთ-ერთ ყორღანში ანუ თეფაში (დაცულია და ინახება ჯანაშიას სახელობის საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმში).



რაც შეეხება ქართულ დამწერლობას - როგორც ჩვენ აღმოვაჩინეთ ერთი საუკუნის წინათ, რომ ფერეიდანში ჩვენი სისხლი და ხორცი ცხოვრობდა, მათაც მაგ დროს აღმოგვაჩინეს... იქამდე ეგონათ რომ საქართველო საერთოდ აღარ არსებობდა და მის ადგილზე უკაცრიელი უდაბნო იყო... ანბანზე ხომ საერთოდ ზედმეტი იყო ლაპარაკი. ამიტომაც დაუწყიათ მცდელობა ქართული ანბანის შექმნისა. მაგრამ როცა პირველი ქართველები უნახავთ, მაშინ უკითხავთ: სპარსელებს თავისი დამწერლობა აქვთ, ინგლისელებს - თავისი, სომხებსაც კი აქვთ ანბანი და ქართველებმა რა დავაშავეთო? მას შემდეგ კი ხელნაწერების სახით ავრცელებდნენ სპარსეთში მცხოვრებ ქართველებში.
აბა ერთი ეს ფოტოებიც ნახეთ, როგორია?





გაგაცნობთ მესიჯს, რომელიც წუხელის 23.42-ზე ირანიდან მივიღე (შეგახსენებთ, რომ ირანში ზოგიერთი ოჯახი ტელეკომპანია ”იმედს” უყურებს...
”გამარჯობა ბატონო გიორგი როგორა ხარ აბა მითხარი თბილისში რამბებია მადლობელი ვარ მომიკითხე ოჯახი კარგად იყავი”.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 10 2007, 09:16 PM

დღეს ჩემთან იყვნენ ჩემი ფავორიტი: თორნიკე ფანიაშვილი (ირანი, ფერეიდანი), ქალბატონი ქეთი ყიასაშვილი და თორნიკე თევზაძე... ძალიან ბევრი ვისაუბრეთ...

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 26 2007, 11:36 PM

ყველას გილოცავთ გიორგობის ბრწყინვალე დღესასწაულს!



წმინდა გიორგის სახელობის ალავერდის ტაძარი.

პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: თავაძე თარიღი: Nov 30 2007, 10:38 PM

gugua

რა ხალხი, რა ხალხი - სამივე არაჩვეულებრივი ადამიანი. მომიკითთხე, როცა ნახავ და თორნიკეს ტელეფონს თუ დამიმესიჯე, მთლად კარგი. მაგრამ ჩემი მოგვარის - კონდრატის ჩამოსვლას თუ გამაგებინებდი, მთლად უკეთესი კაცი იქნებოდი.
და რაც შეეხება მისი წინაპრების მიერ გვარის ამორჩევას, რამდენადაც ვიცი, იქ ორი გვარი თავაძეობს - "თავაზოხლები" და "თავაზიანები". ფაქტია, მაგათგან ორივე თუ არა, ისტორიულად რომელიღაცა მაინც იქნებოდა თავაძე.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 1 2007, 08:49 PM

თავაძეს!
თორნიკეს ნომერი ახლა დაგიმესიჯე, აქ ვერ დაგიწერე გასაგები მიზეზების გამო. კონდრათ თავაძე კი მყინვარწვერიდან ჩამოსვლის შემდეგ ვნახე გამოსათხოვარ სუფრაზე... პირდაპირ რესტორნიდან გაემგზავრა, ის სურათები კი ზურა კ-მ გამომიგზავნა. ახლა როგორც ვიცი ალია აპირებს ჩამოსვლას (ადრე ორი ძმა ალია და შაჰინი ფეხით რომ იყვნენ ჩამოსულები) თუ ჩამოვიდა და შევხვდი, აუცილებლად გაცნობებ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 14 2007, 11:00 PM

მოგესალმებით ყველას და გთხოვთ, მოინახულოთ ჩემი "შინაურული" საიტი www.fereidani.ge , სადაც 61-ე ქვეთავში დაემატა ორი უნიკალური ფოტო და ახალი ქვეთავი 63 - "გიორგი ოჩკუროვი - საქართველოს სიყვარულით..."
ღმერთს ებარებოდეთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 15 2007, 08:19 PM

გაცნობებთ რომ თბილისის 90-საჯარო სკოლაში გაიმართა მშვენიერი საღამო "ქეთევან ქართველი". მოწვეულები იყვნენ კახა მულიანი, ორი თვის წინ ჩამოსული ფერეიდნელი შოთა იოსელიანი, ვახტანგ ონიკაშვილი თავისი ოჯახით, სხვათაშორის მისი დედა, ქალბატონი თამილაც იქ ბრძანდებოდა... ერთი სიტყვით ძალიან ამაღელვებელი საღამო იყო... როცა მასალებს დავამუშვებ, საიტში აუცილებლად ავტვირთავ...

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 19 2007, 11:23 PM

დღეს, 19 დეკემბერს, ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში გაიხსნა საერთაშორისო ფესტივალი "ჩვენებურები". ფერეიდნელი ბიჭების სიმღერამ სენსაცია მოახდინა...
შემდეგი პროგრამა -
20 დეკემბერი - სამედიცინო უნივერსიტეტი;
21 დეკემბერი - სახელმწიფო უნივერსიტეტი;
22 დეკემბერი - ტექნიკური უნივერსიტეტი;
23 დეკემბერი - კონსერვატორია 20.00 სთ;
24 დეკემბერი - "ქარვასლა" 12.00 სთ.

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Dec 19 2007, 11:49 PM

gugua
გმადლობთ ინფორმაციისთვის!

ბილეთები რა ღირს ხომ არ იცით და სად უნდა შევიძინოთ?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 20 2007, 08:30 PM

ნათიას!
სამწუხაროდ ბილეთები არ იყიდება, შესვლა მხოლოდ მოსაწვევებითაა, უბრალოდ ვერაფერს ვერ გირჩევთ... ერთს კი დავამატებ: ჩემი ქალიშვილი მახლდა თან ფილარმონიაში, დაბადების დღეზე იყო წასასვლელი და თავიდანვე გამაფრთხილა, ადრე გამოვალო... სანამ კონცერტი არ დამთავრდა, გამოსვლა არც კი უფიქრია... სადისტი ხომ არა ვარ???

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 22 2007, 12:44 AM

კომენტარების გარეშე...

ბატონო გურიჩა, გამარჯობათ! მე ფერეიდნელი ალეკო აბრამიშვილი გაწუხებთ. ერთი თხოვნა გვაქვს. თუ არის საშუალება ქართველ ხალხს გააცნოთ ჩვენი საიტი www.fereidani.ge რამეთუ დღემდე არის ხალხის ის კატეგორია, რომლებსაც ეჭვი ეპარებათ ფერეიდნელების ქართულ არსებობაში შორეულ ირანში. პატივისცემით ალიკო. ღმერთს ებარებოდეთ.

ბატონო ალიკო, ძალიან დიდი მადლობა ამ მართლა არაჩვეულებრივი საიტისათვის. ორშაბათს დილით აუცილებლად გავაშუქებ. ძალიან გთხოვთ ხშირი მიმოწერა ვიქონიოთ და ვიმეგობროთ, პატივისცემით, გურიჩა.

გამარჯობათ ბატონო გიორგი, როგორ ბრძანდებით? სამწუხაროდ ისე აეწყო ჩემი საქმეები, რომ არ გახლდით საქართველოში. საახალწლოდ ვეცდები აუცილებლად მოგინახულოთ. თქვენი საიტი www.fereidani.ge გავუგზავნე რუსთავი2-ს. მათ აქვთ დილით საიტების მიმოხილვა, გურიჩა. და ვთხოვე მაყურებლისთვის გაეცნო ამ საიტის შესახებ. მივიღე პასუხი, რომ ორშაბათს დილით იქნება თქვენი საიტის განხილვა. დიდ ბოდიშს კი ვიხდი თქვენს უნებართვოთ, რომ გავაკეთე, მაგრამ მე მგონი კარგი იქნება. პატივისცემით თქვენი მეგობარი ალიკო. ღმერთს ებარებოდეთ.

ჩემო მეგობარო, მადლობის მეტი რა მეთქმის? კარგად იცი, რომ ყოველთვის ვცდილობ შეძლებისდაგვარად, რაც შეიძლება მეტ ხალხს გავაგებინო თუ რა ხდება ირანში, კერძოდ კი ფერეიდანში მცხოვრებ ქართველების ცხოვრებაში. ამ წერილებს კი ბევრ ჩემს მეგობარს გავაცნობ და მეც სიამოვნებით ვუყურებ მაგ გადაცემას! შეხვედრით კი აუცილებლად შევხვდეთ. ყოველთვის ვამბობ, რომ ასეთი ურთიერთობების შემდეგ წლები კი არ მემატება, პირიქით უფრო ვახალგაზრდავდები. ესეც ერთ-ერთი სასიამოვნო სიურპრიზია ჩემთვის! ღმერთს ებარებოდეთ! გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 23 2007, 11:05 AM

გთხოვთ, მოინახულოთ ჩემი "შინაურული" საიტი www.fereidani.ge , სადაც დაემატა ახალი ქვეთავი 64 - "ინა ინარიძე - აი, კიდევ ერთი ქართველი მოვედი!"
ღმერთს ებარებოდეთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Dec 23 2007, 01:29 PM

gugua
მეც ვარ ნამყოფი ფერეიდანში, ძალიან თბილი ხალხია.. ისპაჰანში ვიყავი სტუმრად და რომ გაიგეს ქართველია ისპაჰანშიო ჩემს მასპინძელს დაურეკეს და ფერეიდანში ქორწილში დაგვპატიჟეს

უცნაური ქორწილი ქონდათ


აინტერესებდათ ყველაფერი საქართველოს შესახებ... ჩვენთან როგორი ქორწილი იციან, როგორი სკოლებია, ხალხის ურთიერთობა, ეკლესიების შესახებ, ისტორია და ა.შ.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 24 2007, 09:20 PM

ნათია, ჩემო კარგო, ამას გვიმალავდი? არ არსებობს ჩანაწერები და სურათები არ გქონდეს... დამიხარისხე და მერე შევხვდეთ, კარგი? ოღონდ სურათები შეარჩიე... ქალების სახეები არ უნდა ჩანდეს გარკვევით, განსაკუთრებით კი პატარძლის... ძალიან კარგი სურათები მეც მაქვს ქორწილის, მაგრამ ვერ ვრისკავ... დიდი პრობლემები შეექმნებათ იქ... ერთი სიტყვით, მე თვითონ დავახარისხებ, კარგი? აბა გელოდები!

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Dec 24 2007, 10:19 PM

gugua
ჩემო კარგო, სამწუხაროდ, სურათები არ გამომატანეს.. ნებართვა ვითხოვე პატარძლის სურათი გამატანეთ თქო და არაო.. ეს რომ საზღვარზე ნახონ არ შეიძლებაო... ამიტომ რაც სურათები გადავიღე მათთან დარჩა...

თუ გინდა ისპაჰანში ვისთანაც ვიყავი მათი სურათები მაქვს ოჯახში გადაღებული და თუ სკაიპი გაქვთ გადმოგიგზავნით

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 25 2007, 10:51 PM

ნათია, ე-მაილზე გამომიგზავნე არ ჯობია? ძალიან ბევრია? Gugua56@gmail.com თუ დიდი მოცულობისაა, მერე სხვა გზა მოვნახოთ, რამე ტექსტიც მოაყოლე რააა!

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Dec 25 2007, 11:07 PM

gugua
კარგით იმეილზე გადმოგიგზავნით

პოსტის ავტორი: mii თარიღი: Dec 27 2007, 07:32 PM

მე ვიცნობ რამდენიმე ფერეიდნელ ქართველებს ძაან მაგრები არიან და პატრიარქიც ძალიან ეხმარება და გვერდში უდგას. გაიხარეთ და როგორც ფერეიდანში ილოცებით ისე დაგლოცავთ ღმერთს ებარებოდეთ)))

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 30 2007, 09:51 PM

mii-ს!
სასიამოვნოა თქვენი წერილის წაკითხვა! მათ ჩვენი თანადგომა სჭირდებათ ყოველთვის! იქნებ მოგვწეროთ მათი ვინაობა და თქვენ თუ იცნობთ პირადად?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 1 2008, 08:58 PM

გაუმარჯოს ჩემს ქართველებს, ჩემს თანაფესვებს და თანანერგებს...რა ბედნიერება რომ ოთხასი წლის შემდეგ, ცისარტყელიდან გამოძვრები და ხედავ ამ ყველფერს რასაც სიზმარში და ოცნებებში ნატრობდი...და დღეს ჩემს ქართველებთან ერთად ამ ლამაზ და ბედნიერ ახალ წელს აღვნიშნავთ, ამ წუთას ჩემს და ყველასთვის საყვარელ ადამიანთან რომელმაც თავის სამამულო საქმიანობით დიდ ღვაწლი შეიტანა არამარტო ფერეიდნელების ისტორიაში არამედ საქართველოს ისტორიაში, იმიტომ რომ ფერეიდნელები ხო ამ ქვეყნის შვილები ვართ და ამ პროსესით გაადვილა ეს ურთიერთობები და ფერეიდანი თავის ჩირდილისკენ გამოიყვანა.
ახლა გავრბივარ ყველა თითეული თქვენ განის სადღეგრძელოს შესასმელად.აბა ღმერთს ებარებოდეთ!
თქვენი თანაფესვი და თანაერი კახა ფერეიდნელი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 4 2008, 09:25 PM

გილოცავთ შობა-ახალ წელს და გთხოვთ მოინახულოთ ჩემი ”შინაურული” საიტი www.fereidani.ge სადაც დაემატა 26-ე და 27-ე ჩანაწერები ”შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები”-ს ქვეგანყოფილებაში - ”საქართველო”; 23-ე ჩანაწერი ქვეგანყოფილებაში - ”ქართული დიასპორა”. ასევე დაემატა ახალი ქვეთავები:
1. 63 - გიორგი ოჩკუროვი - საქართველოს სიყვარულით...
2. 64 - ინა ინარიძე - აი, კიდევ ერთი ქართველი მოვედი!
3. 66 - პატარ-პატარა ამბები ფერეიდანზე და ფერეიდნელებზე.
ღმერთს ებარებოდეთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: mii თარიღი: Jan 5 2008, 12:33 PM

893674538 ეს არის ერთი ფერეიდნელის ნომერი ვახტანგი ქვია თუ არ ვცდები მე ფერეიდნელად მიწერია ტელეფონში)))) ღმერთმა ხელი მოგიმართოს მრავალ შობა ახალწელს დაესწარი)))

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 19 2008, 01:54 AM

გილოცავთ ნათლისღებას!
გთხოვთ, მოინახულოთ ჩემი ”შინაურული” საიტი www.fereidani.ge სადაც შეტანილია შემდეგი სახის ცვლილებები: საიტის მუსიკალურ ფონში მეორე სიმღერად დაემატა ”ბინდისფერია სოფელი” მიხა ხელაშვილის ლექსებზე; 66-ე ქვეთავში დაემატა 4.2 ”ფერეიდნელი ქართველის სიმღერა”.
ამის გარდა დაემატა 65-ე ქვეთავი - თბილისის 90-ე საჯარო სკოლის პროექტი - ”ცისარტყელაში გამოვლილები” და 67-ე ქვეთავი - ”პირველი ფერეიდნელები, რომლებმაც წინაპართა სამშობლო მოინახულეს”.
პატივისცემით, გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 24 2008, 10:22 PM

გთხოვთ წაიკითხოთ დღევანდელი ჟურნალი "გზა", გვ.95; "მისდანდობელი" ძმაკაცებისაგან მოკლული ველის პოეტი (მიხა ხელაშვილი)
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 1 2008, 11:09 PM

2007 წლის 14 მაისი − “ბაქოდან პირდაპირი რეისით თეირანში გადავფრინდით, სადაც დაგვხვდა ისპაჰანის კავშირგაბმულობის ცენტრის თანამშრომელი – ბატონი აღზანფარ გუგუნანი, რომელმაც ისპაჰანში ჩამოგვიყვანა. გზაში აღზანფარი ყოველნაირად ცდილობდა, რომ რაც შეიძლება მეტი პრაქტიკა მიეღო ქართულ მეტყველებაში. როდესაც ვკითხე მისი სახელის ქართული შესატყვისი, მიპასუხა, ქართულად ჩემი სახელი როგორ არის არ ვიცი, მნიშვნელობით კი ”ლომს” ნიშნავსო. ავუხსენი რომ ”ლომო” სახელად მაინცდამაინც მისაღები არ იყო, სამაგიეროდ ”ვეფხვია” შევარქვი, რაც ძალიან მოეწონა. თან ახალი სიტყვები ”ნათლია” და ”ნათლული” ვასწავლე (სხვათაშორის მთელი ურთიერთობის განმავლობაში ყველანი ახალი სახელით მივმართავდით).”
2008 წლის 28 იანვარი − მთამსვლელთა კლუბ ”აილამას” მენეჯერმა, ბატონმა ზურაბ კაპანაძემ გადმომცა ჩემი ”ნათლულის”, ბატონ აღზანფარ გუგუნანის წერილი, ირანის მწვერვალ ”ქარქასზე” ასვლის სერთიფიკატი და ორი CD, სადაც ჩვენი მოგზაურობის ოფიციალური ნაწილი მთლიანად არის ასახული.
"ჩემო ძმებო გიურგი (ალავერდაშვილი), ივანე (ჯაფარიძე), აფი (გიგანი) და იდრის (ხერგიანი). შორისგნით დაკოცნავყე. შორის გზიდან ვეთაყვნები და მოვახსენებ რომ მივხელავად იმისას რომ ქვენ გამგზავრეთ ფერეიდუნშაჰრჩი და დაველოდეთ რომ დასავშვიდებლად ჩამოხვიდეთ ჩვენთან მარა ეს არ მოხდა და ცხვედით. ახლა ბატონ ოლეგის საშვალებით თითოევილ თქვენს გაწვდით ერთ სამახსოვრო ტაბულას და ორ ცალ CD-ს. თქვენი და თქვენი ოჯახების დიდება არის ჩვენი სურვილია საქართველოს დიდებასთან ერთად."
თქვენი მოყვარე აყზანფარ გუგუნანი (ვეფხია).

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Feb 1 2008, 11:13 PM

gugua
მოკითხვა ჩვენს ფერეიდნელებს

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 18 2008, 10:18 PM

მოგახსენებთ, რომ ჩემს "შინაურულ" საიტში მე-7 ქვეთავში - "ზურაბ კაპანაძე წარმოგვიდგენს" ბოლოში დაემატა მეტად საინტერესო ინფორმაცია და ფოტოები იუნკრებზე და მარო მაყაშვილზე.
გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 27 2008, 09:37 PM

მეგობრებო! გთავაზობთ ერთ პატარა ფრაგმენტს ჩემი პირადი მიმოწერიდან ქალბატონ დორი აიდლერთან (დარეჯან ბასილაშვილთან), რომელიც ამჟამად ამერიკის შეერთებულ შტატებში ცხოვრობს მეუღლესთან ერთად (ქალბატონ დორის თქვენ იცნობთ ჩემი საიტიდან - www.fereidani.ge - ქვეთავი 30, ”რთველი კახეთში, ბასილაშვილებთან”).

- შენ კახა ფერეიდნელი გაიცანი სკაიპში? დღეს იყო მოსული ჩემთან სამსახურში, თან ერთი ახალგაზრდა ახლდა - თემურ ტარტარაშვილი ჰერეთიდან, სუფრასთან ვიჯექით, მეტის თქმა ვერ მოასწრო, რადგან უნივერსიტეტში აგვიანდებოდათ, ის კი მითხრა, დორი გავიცანიო! როგორ იპოვეთ ერთმანეთი?
- შემოვიდა ჩემთან სკაიპში სასაუბროდ და სურათის მაგივრად ისპაჰანის ალავერდი-ხანის ხიდი ეყენა. რომ ვუთხარი ამის შესახებ, გადაირია. საიდან, ასეთი ინფორმაციაო? თან ხიდი ღამე იყო გადაღებული, განათებულ შენობას უფრო გავდა. მაგრამ, მე როგორც ერუდირებულმა ქალმა, მაშინვე აღვიქვი! მერე მითხრა, ფერეიდანიდან ვარო... რაღას გავუშვებდი ხელიდან და როცა სახელი მითხრა ვუთხარი, რომ დაუსწრებლად ვიცნობდი, ისიც ვუთხარი ახალ წელს შენთან ოჯახში რომ იყო. გადაირია! შენზეც ხომ ვილაპარაკეთ და შენს საიტზეც და აღმოჩნდა, რომ ზოგადად საერთო შეხებები გვქონდა, რასაც ფერეიდანი ჰქვია! ეს კი შენი დამსახურებაა! გაკვირვება გაუორმაგდა, როცა გაიგო რომ ამერიკაში ვცხოვრობდი. დიდხანს ვისაუბრეთ და დროებით დავემშვიდობეთ. ორივე გაოცებული ვსაუბრობდით დიდი ხნის ნაცნობობის შეგრძნებით, თუმცა არასოდეს შევხვედრივართ... გაოცებული იყო რა პატარაა სამყაროო... გკოცნი! დორი.

66-ე ქვეთავი, პუნქტი 7.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Feb 27 2008, 09:53 PM

gugua
ღმერთმა გაგახაროთ!
საწყენია, რომ არაფრით შემიძლია დაგეხმაროთ. კარგ საქმეს აკეთებთ ნამდვილად.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 4 2008, 08:13 PM

k@the-ს!
ერთი ამბავი გამახსენდა... ჩემი ქალიშვილი პატარა რომ იყო, ყოველთვის წინ დამისკუპდებოდა ხოლმე და თვალყურს მადევნებდა, რასაც სახლში ან ეზოში ვაკეთებდი... ერთხელაც მკითხა: "მაა, ყურებაც ხომ დახმალებააო?" ასე რომ თქვენი სიტყვებიც უდიდესი დახმარებაა ჩემთვის!

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Mar 5 2008, 12:04 AM

gugua
დიდი მადლობა
ღმერთმა ხელი მოგიმართოთ. ყურება ნამდვილად შემიძლია და ვნახულობ კიდეც.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 8 2008, 11:47 PM

მეგობრებო, გაცნობებთ რომ www.fereidani.ge -ს დაემატა "მოგზაურობა დროში ანუ ფერეიდანი" - პირველი ნაწილის ინგლისური ვერსია. მეორე და მესამე ნაწილებს უახლოეს ხანში შემოგთავაზებთ.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 16 2008, 07:09 PM

ჩვენი თანაფესვი და თანაერი, უფრო სწორად დიდი ქართველები პატარა საქართველოდან!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 18 2008, 08:57 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა განახლებული 66-ე ქვეთავი. კერძოდ, შეიცვალა მე-5 განყოფილება და დაემატა მე-9 - "დიდი ქართველები პატარა საქართველოდან".
გთხოვთ მოინახულოთ!
ღმერთს ებარებოდეთ!

პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 22 2008, 07:42 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge ქვეთავი 66 - "პატარ-პატარა ამბები" დაემატა მე-10 პუნქტი: "ბიჭო, იქნებ პაპა იყო შენი".
გთხოვთ მოინახულოთ!
ღმერთს ებარებოდეთ!

პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Mar 22 2008, 07:47 PM

მეორე ფოტო მომეწონა. დიდი მუხტი შემძინა.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 23 2008, 08:33 AM

Amuza-ს!
სხვათაშორის მაგ სურათს დიდი ხანია ვინახავდი... ჩასმა მინდოდა (რადგან ფერეიდანში იყო გადაღებული), მაგრამ თავს ვიკავებდი, მერე ცდუნებას ვეღარ გავუძელი...

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 24 2008, 09:23 PM

Selamun aleykum ძმავ! თქვენი ვებ-საიტი დევინახე, ძალვან გიმიხარდა... დიდი მადლობა! ღმერთი გამჩენელი ბევრი გაცოცხლონ... თურქეთის ქართველებიდან ირანელი ქართველებს ბევრი სელამი! კარგად იყავით. მე ვარ სტანბულში, თუ თურქეთში გამოხვალ, ჩვენთან გვესტუმრეთ... მურატ ძნელაძე www.genatsvale.net ნახვამდის, კარგად იყავით! Esselamu aleykum...

ეს მარგალიტები კი ამ საიტიდან თქვენთვის გადმოვიტანე...

გელი რომ დაბერებულა, ცხვარს დუტაკებია
გველი დატიალდება მოტიალდება კიდონ მის სახლში უკან მოვა
სხვას მოტანილით საჭმელი არ იქნება. ისის დროში არ იქნება
იყბალიან ქალი მუკტება. უიყბალიან ცხენი მუკცება
ტურას მე რომ მოვკტები საქათმეს კუთხეს თავი დიმიდევთ ვო უთქმიია
შენ არქშიია ზექერიია რომ მეგემშოს ჰელვა გიგიხთება ცივი ჭადი
ჩაჩნო შავ ყორანი არ გათეთთრება
ძაღლმა არს მან შიჭამა არს სხვას აჭამა
ძაღლს ძაღლის კიბილი არაწყენს
ყორანი გაღმაში გევდოდე თეთრ კვერცხ დავდეფ ვო უთქმიია, გაღმა გესულა კვერცხი დუდიია, კიდე შავი ყოფილა
ძემ გადმეიარა ნენეს ტრაკში ხებერი არაქ
ამოსულ ბზეს დილაზე დეტყობა
დათვ ბოკრები (ბარტყები) მოწრიია წტე წყალი ვერ უსმიია
ღმერთ რაცხა ემეტება იმას მოქცემს
ღორი რომ ყანაში შევა მუცელის გაძღომამდი ჭამს
ჟდის ღოღობი უმძრევს ქორი
ადე ზექერიავ მეიხედე მიმეიხედე (გეიხედე) გარში რამბავიია
ერთი გერი შვიდ გელზე ბეთიია
შვიდი გელი მესხრიკებოდა ტურას მე მიკიტინებდა
დედაბერ საქმე დალევია შალვარი უნგრიია შუკერია
ტყეში ხიიები ბევრი თუ იქნება, იქ გელი ვერ გეიარს
გელი რომ დაბერდება, ძაღლის სათამაში გახთება.
დუნია იქცევა, ეშმაკი (შეითანი) ფარხულობს
დელს ჭკვა არ ექნება, ბუცუცსას ხარი
კაცი შინ ზის, მისთავ წისქვილში ლაპარიკობენ
ქვა ქვაზე მიგორდება
კატამ კუდზე დასაქმა
შიერი ფუში (მუცელი) მალე გაძღება, თვალი არა.
ატეხვას თავი გატეხვა აქ
ბერი ხარის ქას ხნის
წყალ წაღებულ ხავს (ფხავს) ეკიდება
ხორგი ხორგ მიიედება
ზორით მოყვანული ძაღლი არ დაყეფს
ვირ ყურ ხევენ ე რა ეხახუნება (ეხატუნება ამბობს) ამბობს ვო უთქმიია
სხვას ცხენზე რომ შეჟდები, სოფლის შვაში ჩამოხვალ
შეშლილ ინსან ქოთანში ჩუკვია
დუნიია იქცევა ვოდა, ჭაყელიას თვალები დუქორია
თვალი გულის სარკე არი
უკბენელი ძაღლი არ იქნება. წრეხლი გუქნებელი ვირი (ცხენი) არ იქნება
ლეხთზე რომ მიარტყამ ტავ, მაშინ ჭკვა მოგივა თავში
გოგო ბერდებოდა ბეთს ელოდა
აზრაილი ცხვარს ყარში სიკტილი არი ვო უთქმია, ცხვარს ბალახის ჭამა გუგდია
მელას მუკითხიიან ქათამ ჭამ: მელას გუცინია
ძაღლი რომ ვერ დაყეფს, გელ კალოზე მეიყვანს
ინსანი ჯუვალში რომ ფეხ ჩადებს უკან არ დეიხედავს (ჯუვალში რომ ფეხი ჩადვეს ახლა არს მიყურებენ)
გველი გველ იშოვნის
შიმშილ კათუღი არ უნდა, რომ მოგეძინება, ჯირში ბალიში არ უნდა
ათჯელ დაზომე და ერთჯელ გაჭარე
ქალამანი ძაღლის მოპარული კაცი, ძაღლს; ძაღლო! შენ ქალამანი მომპარე იმას ვერ ჩეიცვამ, მე კიდე ქალამან ევღებ და ჩევცვამ ვო ითქმიია.
მსხალის კარქ. დათვი შიჭამს
ჯინჭარიდან ჯინჭარი ამვა (ჯინჭარი გადაჭრი ჯინჭარი ამვა)
რაცხას რომ დათესავ ის ამვა
შენ სხვას თუ ილაპარიკეპ სხვს შენ თავ ილაპარიკეპს
დუპაიჭველი (დუ პადიჭნელი) მოსლული, უბალიშო დაჟდება
როიცხა რომ და კვერცხევ ტავ, მაშინ ისაქმებ
სოფელივ ვნახე უძაღლო, შიან ვიიარები უგარგნო
ხე გულიდან, კაცი სიტყვიდან გეიგნება
წისქვილში პუწაი რომ ბევრი სიმინდის მარცვალი ჩაყრა, წისქვილი დადგება
კატა მოძორზე აცტომია, ფუი რა ძალვან ყარს ვო უთქმია
იმ დუნიაიდან ვინმე თავ მოტეხილი არ მოვდა
ბიჭი კაი იყოს, ხეს ჯირში სახლი იყოს
ღელეში წაკინტრებულან და ქვა (ჭალიკვა) ვერ უნახჟან
ძაღლ ქალამანი შუჭამია (მუპარია), უქალამანო (ნაცვეთაზე) დარჩენილა (დარჩენია)
კატას ნიიორი არ უკატრიია
შიერის თვალი ნალიაზე იქნება
შიერ თვალიანი სხვას ნალიას შეხედავს
წისქვილში რომ შეხვალ უფქვილო ვერ გამოხვალ
დედა შვილისთინ, შვილი მის თავისთინ
სოფლის ქვედა კუთხეს ტყვილი (არი) იქნება ვთიქვი. ზედა კუთხეს მოველი (ამველი) მეს დევჯერე
სხვას საქმით შენი საქმე არ გაკეთთება
რაცხამდონი საბანი გაქ იმდონი გაწვედე ფეხები
ძროხა გადავარდნილა, ვირ ყლოყინია: რატონ ყლოყინობ ვო უთქმიიან, მედა ამატანიონნა ვო უათქმიია
დვანდელი საქმე ხვალზე არ და შაგდო
შიერი ძაღლი კალოს არ დაცავს
გველი დატიალდება მოტიალდება მის სახლში გაწორდება
ვარდი უეკლოდ არ იქნება
მოღალული ცხენს ქერი (რათუნდა) არ უნდა
დიდ სიცილს დიდი ტირილი ექნება
ვიყავ შენ დროს. მოხვალ ჩემ დროს (გენჯი ვიყავ შენსავენ, დაბერდები ჩემსავენ)
გზა გძელი იყოს იმას ბოლო იქნება
ხარს ძროხისთან უთხრობია: იალი ჭამე! ძროხას რატონ ვო მუკითხია - ხარმა ძროხას გიგიბანნა ვო ოთქმიია - ძროხამას. ვინდა გუბანნა იმას ეტყობა ვო უთქმიია
გაგორვებული ქვა იონსულ (ხავვს) ვერ დეიკავებს
შვიდი გელი ერთ ცხვარს ესხრიკებოდა. ტურას იმას უკიდენობდა (აკრტინებდა, უჭიდინებდა)
ნამეტარი საქონელი თვალ არ მოგხთრის
შენ სხვას უთითიებ, სხვა შენ თავ უთითიებს
ენ კაი ათი შვილი ერთ გონჯი (ბეთი) კაც იერ ვერ დეიკავებს
ძველი პრეწვას არ დალევს, ბერის კნესვას არ დალევს
თაფლ დამკავებული თით გეილოკავს
ბერი კაცი ბაღანასავენ იქნება
ყველა მის ბაღნისკენ დადგება
მამალი მოკტება თვალი ჩოფლუხში დურჩება
ქათამი რაცხას მეიჩხიკავს, იმა მოკეკავს
გონჯი (ბეთი) ენა მწაში გველ მოკლავს
ტყიდან მოსული. შინავს აძებს
შიერი ქათამს თვალი ნალიაში იქნება
დაჟდომილ იერზე ლაპარიკი ფუშ არ გაძღესბს
დუსველებლაი თევზი არ დეიკავება
ღმერთი ერთ კარ მიგიძრის, ერთ (სხვა) კარ გიგიღებს
ტირილას საქონელიდან რამე არ იქნება
ცხენიდან ჩამოვდა ვირზე შეჟდა
პირ აფჩენილს საქონელ თვალ გახილებული შეჭამს
ცხენის სიკტილი ჭვავიდან იყოს
საღამოს საქმეს დილის საქმე ჯოფს
ღვარი წევა ლილა დარჩება
სიტყვა დიდისა წყალი პაწაისა
სხვის ხელით გველი დეიკავო ისის ბრალიია
ჩაცმით დაბურვით ქალობა არ იქნება
კბენილი გველი ენას არ დანახიებს
ძღენერის შიან ბულკას (ხაპიგულსას) ეკიტრება
ცივო გეწურე (თბილი) თბილზე მიეწურე
შეშლილი ორდეკი ტრაკით წყალში შევა
ფთხმელას ღიორი (კვარჩხალი) გერს ოზი არ იქნება
ფთხმელას ღიორო, მალე დალენდება
გველს რომ ძავი ატკივდება ჭლიკებზე შამოგიხვევა
შავი მურგვი (კტომა) სუნყველას კუჩხეში მიგორდება
ვარდ ეკალი ექნება
ქვა ქვაზე რომ ვადებდი კაი ვიყავ, რომ დავბერდი ვინმეს არ უნდა ჩემი თავი.
მომკტარი ძაღლი,გელიდან არ შეშინება
დოდოფალი შუშლელი სახლი იქნება, კტარის გამუსლელი სახლი არ იქნება
წისქვილი ღვარს წუღიია, ტინკილტაშაღს ეძებენ
ინსანი ხარის ქაში რომ შეხვიდე კიდე გნახვენ
სხვის კტარი, სხვისთინ ძინარიია (სხვის კტარი, სხვას ძინარე ეგონება)
ცაიელი ნალიაზე (ნალიაში) თაგვი არ ევა
იაზმი ყურში გამეიკოჭე
კაცი კაი იყოს ხის ჯირში ვიყო
ძროხამ ძროხა დაბუჩქნა, საბალახოში გადაგდებს
კაც მუკითხიან, დევე დეინახე?, არა ვო უთხრობია. იქეთამ გვალი დევნახე ვო უთქმიია. იმ კაცის ერთათ საღმომდინ გვალი ეძებეს მეგრემ, იქეთამ მე არ დევნახე ვო ვუთხარ გადავჩი ვო უთხრობია …
ჭაკვა ხელით ანჯა ტრაკი დეიბანვის
წისქვილში მივდოდი, ფხარის ჭვირთი მომეცით მეთქი ვთქვი, ვირის ჭვირთი მომცენ
ფხარის ჭვირთი არა, ვირის ჭვირთპი მომცენ
დედაშენი რომ მოკტება მამშენი გიავრი იქნება
ცოცხსას ჩააცვი, დააბურე იგზე მიაყუდე-აყუდე ლამაზი იქნება. ახლანდელი ქალების იცმენ, იბურვენ ქალი ვხთებით ვო გონიან, ახალი ქალები ცოცხსავენ ჩააცვი, დააბურე არუნიე სხვა რამე არ იციან.
ტავშანს ბარტყი ეყოლა მეგრემ. უთხრობია ქი; სააააამ დღეს მი მოგაწვო, სამ თვეს მი ვო მუკითხია, ბარტყმას სააააამ დღეს რომ გუწიწა დედამისმა მეგრემ ბევრი ეგონა სამი დღე, საააამ დღეს მომაწვე უთხრობია.
დედამისი რაცხაფრაით გეიარს გოგოს ისე გეიარს
ძაღლ დე დალევია ჯამე კარ მუფსმია
ათი ბაღანა ერთ ნენეს და ბაბს ვერ შეხედავს, ერთ ბაბაი და ნენეი ათ ბაღანას შეხედავს
ვირიდან გადავარდნილი მოკტება
გველი გაგძელებულა წევს მეგრემ, ჭაყელიას იმას მეს დევემგზავები ვო უთქმია, ჭაყელიაის გუგძელებია მისი თავი წელი მოეყდენია
ჭაყელიას მისი თავი გველზე დაზომობიხან წელი მოწყდენია
ჭაყელიას გველზე დაჯენგებიხან-დაჯენგებია, წელი მუწყვედია-მოწყდენია
ბევრი ცხვარი ბევრ კრავ იშოვს
ტურასთიმ მუკითხიან ქათმი ხორც ჭამ? გემეცინა ვი უთქმია
გველს სლაკვი დუტყვილებია; ცა იქცევა თვალები დავქოროთ ვო, სლაკვს თვალები გამუთხრია, გველს არ გამუთხრია. გველს სლაკვი დუტყვილებია, სლაკვს თვალები დაქორებულა
ხირსი თაფლიდან გემიელია (კარკია)
ღმერთმა ბევრი დღე მოქცეს
ღმერთმა არ დიგიწეროს, თუ არა რა მოგივა ხელიდან
ღმერთმა გადარჩინოს
ღმერთმა ნუ ქნას
ღმერთმა გახაროს
ღმერთმა შიგიბრალოს
ღმერთმა დეგეხმაროს
ღმერთო კაი დღიები დიგვიწერე
ღმერთმა წარჩინოს
ღმერთმა უშველოს
ღმერთმა ხელები იგიშენოს
ღმერთო, ლამაზი დღიები დაგვანახიე
ღმერთმამ ნუ ქნას

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 31 2008, 06:53 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა შემდეგი სახის ინფორმაციები:
1. ქვეთავი 3 - "თურქეთში მცხოვრებ ქართველთა ანდაზები";
2. ქვეთავი 66 - "პატარ-პატარა ამბები" დაემატა მე-5 განყოფილებაში 5.3 პუნქტი;
3. "შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები" - "ქართული დიასპორა" - ჩანაწერი 25.
გთხოვთ მოინახულოთ!
ღმერთს ებარებოდეთ!

პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 5 2008, 08:38 PM

ღმერთს ებარებოდეთ!!!

ფ-უძე აშლილნო საქართველოდან,
ე-ნა ქართული გულით ატარეთ,
რ-უ, ცრემლთა კურცხალ ნაკადულისა,
ე-ლვად ცას შვიდფერ ხიდს რომ ადარეთ,
ი-მედს მოსავდით სულში პატარებს,
დ-ედა სამშობლოს ხილვის სათავეს
ა-ნბანის ჯარით ხსნიდით ცხრა კარებს
ნ-ანა ქართული-ფეთქვა მაჯისა,
ე-ფერებოდა გენს დიდ ნაწამებს,
ლ-ოცვით მოთქვამდით ტკბილ დანაბარებს!..
ქ-ალი, დედა მხნე-შვილთა მშობელი,
ა-მაგრებს, იცავს ენის სამანებს!
რ-ა მძიმე გზა დევს, ოთხას წლიანი,
თ-მენა და ურვა-რამდენს გვავალებს?!
ვ-აგლახ ტყვეობის უღლით უდაბნოს
ე-დემ ბაღებად ქმნიდით ტრამალებს!...
ლ-ამაზი ქვეყნის შთამომავალნო,
თ-ავს გიხრით, თქვენს თავს მეც ღმერთს ვაბარებ!

მარიამ-ცინარი ხმიადაშვილი. 05.04.2008 წ.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 5 2008, 09:04 PM

საინტერესო საიტია, ბევრი რამე გავიგე და ვისწავლე ამ საიტიდან.
მადლობა გიორგი, ღმერთმა გაგაძლიეროს!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 6 2008, 09:16 AM

არაგვს ის ლექსში წურავდა

მ-თაში საგანძურს იცავდი,
ი-ბრძოდი რაინდულადა,
ხ-ელთ ”მაუზერი” ჩაგბარდა,
ა-ვს დახვედროდი მტრულადა;

ხ-ევსურთ დიაკვნობ ვაჟკაცი,
ე-ნდე შეფიცულთ ძმურადა,
ლ-ოცვით განათლე გონება,
ა-ივსე სული სრულადა;
შ-ვილო ახადში შობილო,
ვ-ინ დაგახვედრეს მგლურადა?!
ი-მძლავრა თურმე იუდამ,
ლ-ქვნით და სატანურადა,
ი-სევ კლავს აბელს კაენი
ს-ისხლი გუბდება წყლულადა

ხ-ევებს მიაწყდა ექოს ხმა,
ს-ათნო გცნეს შესაძულადა,
ო-ხერო წუთისოფელო
ვ-ის ჩაუსაფრდი მგლურადა?!
ნ-იჭიერ პოეტს ვინ მოჰკლავს,
ი-ხსენებს რითმა ბრძნულადა.
ს-იყვარულს უმღერს კაი ყმა,
ა-რაგვს ის ლექსში წურავდა.

მარიამ-ცინარი ხმიადაშვილი. 05.04.2008 წ.

ამუზას! რატომღაც მგონია რომ შენ და ქალბატონი მარიამ-ცინარი ხმიადაშვილი სხვა სამყაროდან ჩამოსული არამიწიერი არსებები ხართ... უბრალოდ გადაჩვეულები ვართ ამისთანა სულის სიწმინდეს... დიდი მადლობა!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 8 2008, 07:39 AM

დადგა ხარება

იღვიძებს კვირტი, დადგა ხარება, ღმერთს დიდება და ჩვენ - გახარება.
გილოცავთ ზეიმს, ”უფალი მეფობს” ამას გვასწავლის, გვთხოვს სახარება.
ნეტავ, ისეთი დრო მოგვემადლოს ყველგან მშვიდობის სუფევდეს ნება,
და არა მხოლოდ ფუჭი სურვილით, მარტო რითმების ნაზი ზმანება.
ზეციერო გთხოვ, ავი გვაშორე, შიშით ძრწოლა და აკანკალება.
შემოუბრუნე ქართველი კერას, გვეყო გაყოფა და გაცალება!
სამამულე რქა გაგვიჩანაგდა, ვენახს მიგდებულს, ეკალ-ნარებში
მამულს უმზერენ, აღარ დასრულდა, უცხო ტომელთა სრბოლა-თარეში.
რა გვემართება, რად დავბეჩავდით, ცოდვა, ხომ ვერსად დაიფარება?!
ღმერთო გთხოვ, ძალა მოგვაკრებინე, ხარება დადგა, გვსურს გახარება.

გიორგი ალავერდაშვილს
(აკროსტიკი)

გაუცნობლად გიძღვნით ჩემი შვილის მეგობარს,
ერის ღვაწლში მყოფ ქართველს ამ ლექსს

გ−ანძი ერის გვაბარია,
ი−მერის და ამერ მხარეს
ო−ქროს საწმისს იცავს ნეტავ,
რ−ვალ-აბჯარით ჩვენი ჯარი?!
გ−აყიდული არე-მარის
ი−ჩეხება ტყე და ზვარი.

ა−ლავერდი და იყალთო
ლ−ოცვით გვიხმობს გახსნა კარი,
ა−ღსდექ ერო, გაიღვიძე
ვ−აზი ტირის, რქა წამხდარი
ე−ლოდება გლეხკაცს გამრჯეს,
რ−ომ მოისხას ღვთის მარცვალი,
დ−იდი ისტორიის გზაზე,
ა−თას ურვას შევესწარით,
შ−ვილი მტრულად გამოზრდილი,
ვ−ის მოყვარედ გავაცანით
ი−რანს, თურქეთს ჩვენო ფესვო
ლ−იბო ძველი, დაიცავი...
ს−აიდუმლო, ენის პწკარით!
მარიამ-ცინარი ხმიადაშვილი. 06.04.2008 წ

66-ე ქვეთავი; პუნქტი 5 - "ლექსები ფერეიდანზე".

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 8 2008, 09:52 PM

მართალია შორს ვართ ერთმანეთისგან ქართველები, მაგრამ მაინც ამბები გვაქვს ერთმანეთის და ეს მე ძალიან მაიმედებს. მაინტერესებს საიდან იცოდით ჩემი დაბადების დღე? ბატონო გიორგი, ბოდიშით რომ ვერ გწერთ ხოლმე წერილებს. აქ ძალიან დატვირთული ვარ საქმით და როგორც ადრე, აღარ მცალია უკვე, მაგრამ სულ მახსოვხართ და მენატრებით ყველანი, მომიკითხე ყველა! თან მოლოცვისათვის უღრმესი მადლობას გიხდით, ღმერთს ებარებოდეთ! დავით გუგუნაშვილი.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 8 2008, 10:05 PM

ფოსტა შეამოწმეთ.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 9 2008, 06:37 PM

ამუზას და რა თქმა უნდა სხვებსაც!

66-ე ქვეთავის მე-5-ე განყოფილებაში დაემატა ქალბატონ მარიამ-ცინარი ხმიადაშვილის ახალი ლექსი, რომელიც ეძღვნება საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქს ილია II
გთხოვთ, მოინახულოთ!

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 9 2008, 10:28 PM

ლამაზად არის შედგენილი და გამოქვეყნებული.
ღმერთმა გაგაძლიეროს და დაგლოცოს გიორგი!!!

პოსტის ავტორი: xornabujeli თარიღი: Apr 10 2008, 07:53 AM

გიორგი, შენ გაგახარა ღმერთმა, ლამაზი ლექსია ,ძალიან მომეწონა,კვლავ გაიხარე!

სხვათა შორის, ჩემთან ინსტიტუტში სწავლობდა რამოდენიმე ფერეიდნელი ქართველი,რამდენიმე ხნის მერე ისინი წავიდნენ,ზოგი უკან ფერეიდანში ,ზოგიც სხვა სასწავლებელში გადავიდა,მათგან ერთი კი დღესაც ჩემს კურსზე სწავლობს ,ლევანი ჰქვია...


-მე და ჩემი ჯგუფელი -ლევან ხუციშვილი(ფერეიდნელი,სოფელ მარტყოფიდან)სამების ტაძრის ეზოში:
http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 10 2008, 01:57 PM

გახსენება

ვუძღვნი ჩემ თანასოფლელს
შალვა ქვასროლიაშვილის
ნათელ სულს

შალვას ვიხსენებ, შემორჩა სახედ
თავისუფლებას, როგორც მძევალი;
აკურამ ზარდა ნაკურთხ მიწაზე,
სულით შავლეგოს გზის მიმდევარი.
ცხრა აპრილის დღეს და იმ განთიადს
რატომ უტევდა ასე მდევარი?!
რატომ ინება ნეტავ განგებამ
ასეთი მსხვერპლი, შესაწევარი?!
როცა განკითხვის ზარმა დარეკა,
ლაღად, ამაყად ცეკვავდა მაშინ,
ისე მხნე იყო თურმე იმ წუთში
ალბათ უფალი თუ ედგა მხარში.
დაიგრუხუნა ტანკების დელგმამ
შემოიგრაგნა ღრუბელი ცაში...
იდგა "ბართლომეს ღამე" თბილისში
თავგანწირულთა ფოლადი ხმაში...
მგოსნის სიტყვები ძველ ხანჯლის ელდად,
სიოს ფოთლების შრიალი ქარში
უსინათლოთა ბნელში სიმღერამ,
ჩაახშო აბჯართ ჟღარუნი ხალხში...
გათენდა დილა, გადათელილი
და მართალ სულებს უხმობდა ცაში
და „ცხელი გული“ სვეტიცხოველში
სისხლის წვეთს თვლიდა გმირების ძარღვში.

ცინარი-მარიამ ხმიადაშვილი

9 წელი
2004 წელი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 10 2008, 06:06 PM

გიორგის! ეს ლექსი წავა იქ (ჩვენ რომ ვიცით), მაგრამ თარიღი 2004 წლის 9 აპრილია ხომ?

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 10 2008, 06:09 PM

კი ნამდვილად მასეა ჩემო გიორგი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 10 2008, 06:26 PM

ამუზას!
უკვე მზად არის! ნეტავ იცოდე მაინც, რამხელა პატივს ვცემ შენს ოჯახს!

პოსტის ავტორი: ვეშაპო თარიღი: Apr 11 2008, 12:17 AM

ვინმეს თუ გაქვთ მაგ მხარის სურათები, დადეთ რა.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 11 2008, 01:31 PM

www.fereidani.ge

შედი ამ საიტზე და იხილავ სურათებს!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 17 2008, 07:27 AM

საიტს www.fereidani.ge დაემატა 38-ე ქვეთავის ინგლისური ვარიანტი (თარგმანი ქეთევან ივანაშვილისა). გთხოვთ მოინახულოთ!

პოსტის ავტორი: spy_lady თარიღი: Apr 17 2008, 03:38 PM

gugua
თქვენ გააკეთეთ ეს საიტი?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 17 2008, 08:06 PM

spy_lady-ს!

კი, მაგიტომაც მაქვს ჩასმული ხელმოწერის ნაცვლად! უფრო სწორად ჩემმა ვაჟმა - ირაკლიმ დაიწყო და მერე მე გადმომაბარა, მას თავისი საქმე აქვს, მე კი არ ვასვენებდი, მერე მე მასწავლა და ახლა ორივემ მოვისვენეთ

xornabujeli-ს!

ძმაო, მაპატიე ცოტა მოგვიანებით რომ მოგმართავ, მაგრამ სჯობს გვიანო, ხომ გაგიგონია? შეიძლება ეგ სურათი საიტში გადავიტანო? უბრალოდ მინდა თავი მოვუყარო ყველა ინფორმაციას და ფოტოს, რაც კი ფერეიდანს და ფერეიდნელებს ეხება! ოღონდ ცოტა კიდევ მომწერე რამე (თუ გინდა ჩემს მისამართზე) შენი სახელი და გვარი, ან რასაც ჩათვლი საჭიროდ, სურათის ქვეშ რომ დავურთო, კარგი?

ეს ხუციშვილებს ეხება:

ქართველთა ერთ-ერთი წინამძღოლი, ურუჯუყულ-ბეგი განსაკუთრებული სისასტიკით დაუსჯიათ, - ზარბაზნის ლულაზე მიუკრავთ, რომ მისი სხეული ნაფლეთებად ექციათ. სიკვდილის წინ ჯალათებისთვის ღიმილით უთხოვია, - სანამ გაისვრით, ზარბაზნის ლულა საქართველოსკენ მიმართეთო. ვერ შეუბედიათ უარი ვაჟკაცისათვის...
ქერიმ-ხანის ჯარის ერთ-ერთი სარდალი წარმოშობით ქართველი იყო. ბრძოლის დროს ის შირაზში იმყოფებოდა. ფერეიდანში დატრიალებული ტრაგედიის ამბავი რომ შეუტყვია, ქართველთა დასახმარებლად გაქცეულა, მაგრამ დაუგვიანია. ომი დასრულებული დახვდა. მხოლოდ ისღა მოუხერხებია, რომ ცოცხლად გადარჩენილი ქართველების სიცოცხლე გამოუთხოვია სასტიკი ხანისაგან. ქერიმს უარი ვერ უთქვამს უმამაცესი სარდლისათვის.
ომის შემდეგ ქართველებმა ვეღარ შეძლეს ქართული ადათ-წესების ბოლომდე შენარჩუნება. ამ ომში მრავალი გვარი ამოწყდა. თურმე ბრძოლისას, როდესაც დედა შვილთან ერთად კლდიდან ვარდებოდა, შვილის გადასარჩენად ცდილობდა, ზურგზე დაცემულიყო, ბავშვი კი გულში ჰყავდა ჩაკრული. სწორედ ასე გადარჩენილა ჰაყვერდი ხუციშვილი, რომლის შთამომავლობა დღესაც ცხოვრობს ფერეიდანში»...
ამ ამბის მთხრობელი გიორგი ხუციშვილი სწორედ იმ ჰაყვერდის შთამომავალია.
«ეს ბრძოლა ხარკის ასაცილებლად არ მომხდარა. ის ქართული ხასიათის გამოვლინება იყო და მტერს ასწავლიდა, რომ ქართველებს ძალით ვერავინ დაიმორჩილებდა. საქართველოს ისტორია ხომ ამის უტყუარი მაგალითია. ასეთი ტკივილით სავსე ამბები თაობიდან თაობას გადაეცემოდა ჩვენში. ასე ვიზრდებოდით, მათი მოსმენით ვძლიერდებოდით და გვიათმაგდებოდა ჩვენი შორეული სამშობლოს, მისი ენის, კულტურის სიყვარული. ასე შევინარჩუნეთ ქართველობა და გვინდა ჩვენმა მომავალმა თაობებმაც იცოდნენ, რომ მათი დასაცავია სამშობლო, ენა, ქართველობა და წინაპრის კულტი», - გვწერს გიორგი ხუციშვილი.
ფერეიდანში ქრისტესთვის ლოცვა რომ აუკრძალავთ, იმ დღიდან სამშობლოსა და სჯულისათვის წამებული წინაპრები გამხდარან სალოცავ-საფიცარნი. რაც დრო გადის, მით უკეთ ვხვდებით, რომ ჩვენი შორეული მოძმეებისგან ბევრი რამ უნდა ვისწავლოთ, თუნდაც საკუთარი ისტორიის დაფასება.

გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: kmunebi თარიღი: Apr 17 2008, 09:06 PM

გაგიმარჯოთ ფერეიდანელო ქართველებო! ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ!!!

პოსტის ავტორი: spy_lady თარიღი: Apr 17 2008, 10:19 PM

spy_lady
შესანიშნავ საქმეს აკეთებთ!
ღმერთმა ხელი მოგიმართოთ!

პოსტის ავტორი: xornabujeli თარიღი: Apr 18 2008, 02:56 AM

არაუშავს ძმაო გიორგი,კი ნამდვილად გამიგონია. გადაიტანე და თუ ,კი კიდევ რამეს ფოტოს,ან ინფორმაციას მოვიპოვებ იმასაც მოგაწვდი, რაც ფერეიდნელებს ეხებათ.ღმერთმა, ხელი მოგიმართოს ყველა კეთილ საქმეში.
ეს ,ეს ისტორიაც საინტერესოა და ბევრს რასმე გვასწავლის,სხვათა შორის მე ვკითხე და ლევანმა მითხრა ,რომ მე ჩემი წინაპრების 15-თაობა ვარო და პირველად ვინც ირანელებს კახეთიდან ტყვედ წაუყვანიათ(ჩემს წინაპართაგანო) გიორგი ხუციშვილი იყოო.ასევე აღნიშნა,რომ ირანის რევოლუციამდე იქაური ქართველები თავისი ტომის(ქართველების) გარდა სხვაზე არც თხოვდებოდნენ და არც ქორწინდებოდნენო,მხოლოდ რევოლუციის შემდეგღა დაიწყეს, ნელ-ნელა ამ ტრადიციის დარღვევაო.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 18 2008, 07:49 AM

xornabujel გიორგის სიღნაღელი გიორგისაგან!
ჩემო სეხნიავ და მიწა-წყალო! თუ გინდა ცოტა ხანს დავიცადოთ, ლევანის დაველოდოთ, იქნებ სურვილი ჰქონდეს უფრო სერიოზული ქვეთავი გავაკეთოთ მასზე და არა მარტო ეს ერთი სურათი. აბა დაელაპარაკე და მერე პასუხი შემატყობინე.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 18 2008, 07:20 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა:
1. ქვეთავი 2 - "ტკივილიანი ციხემთა" ფერეიდნელი ლევან ხუციშვილის და ხორნაბუჯელი გიორგი ლეკაშვილის ფოტო;
2. ქვეთავი 63 - "გიორგი ოჩკუროვი - საქართველოს სიყვარულით" ორი ფოტო-გალერეა : "From the Collections of the
Georgian National Museum" და "ნიკო ფიროსმანი - Niko Pirosmani"

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: xornabujeli თარიღი: Apr 22 2008, 12:36 AM

გაიხარე ძმაო,ახლა სააღდგომო არდადეგები გვაქვს ინსტიტუტში,მერე რომ ვნახავ აუცილებლად დაველაპარაკები,პასუხს გაცნობებ,აბა ღმერთმა ბედნიერი აღდგომა გაგვითენოს ჩვენ და ყველა ქრისტიანს,ღმერთს ებარებოდე!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 23 2008, 10:20 PM

xornabujel-ს!
ჩემო სეხნიავ და ჩემო მიწა-წყალო! დიდი მადლობა! შენც და ყველა მართლმადიდებელ ქრისტიანს გილოცავთ მომავალ აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს!



გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 23 2008, 10:28 PM

გიორგი როგორ ხარ?

ვახ რა ლამაზი თამარის ჯვარია?

ახალი ხომ არ არის რამე შენსკენ?

პოსტის ავტორი: xornabujeli თარიღი: Apr 24 2008, 01:30 AM

-გაიხარე, ძმაო ,მეც გულით და სულით გილოცავ შენ და ყველა მართლმადიდებელ ქრისტიანს დამდეგ აღდგომის დღესასწაულს,დაესწარით მრავალს!
-ღმერთმა, ბედნიერი აღდგომა გაგვითენოს ჩვენ და სრულიად საქართველოს!
http://imageshack.us

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 24 2008, 10:14 PM

სამივე გიორგები შევიყარეთ!
ახალი ის არის, რომ ალბათ მალე ერთ პატარა ქვეთავს კიდევ დავამატებ, ორი ძალიან მშობლიური სურათი მივიღე ფერეიდანიდან, ასე რომ გაცნობებთ! აღდგომაზე კახეთში მივდივარ და ოთხშაბათამდე ალბათ ვერ შეგეხმიანებით!
ღმერთს ებარებოდეთ!

პოსტის ავტორი: xornabujeli თარიღი: Apr 26 2008, 04:41 AM

სამების მადლი გვაფარავდეს სამივეს!
ძალიან კარგი,ველოდებით! ბედნიერ აღდგომას გისურვებთ,მრავალს დაესწარით!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 26 2008, 09:22 AM

საიტს www.fereidani.ge დაემატა 66-ე ქვეთავში "გოლე-ლალე" ფერეიდანის სავიზიტო ბარათი. გთხოვთ მოინახულოთ!
(ის ორი სურათი კი დავამატე ისევ 66-ში "დიდი ქართველები პატარა საქართველოდან")

პოსტის ავტორი: kavkasioni თარიღი: Apr 26 2008, 02:15 PM

ადრე თუ გვიან ჰერეიდნელები უნდა დავაბრუნოთ საქართველოში.გარდაბანში და დმანისში, საიდანაც ავყარეთ იქ ჩავასახლოთ და მერე ისინი თვითონ მიხედავენ თათრებს.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Apr 26 2008, 02:51 PM

kavkasioni
ჩვენ მთავრობას ჭკუა რომ ქონდეთ, თურქი მესხების ნაცვლად მათ უნდა აბრუნებდნენ, მაგრამ ფერეიდნელები საქართველოს გააძლიერებენ ხოლო თურქი მესხები (რომლებიც თავს არაქართველს უწოდებენ) დაასუსტებენ. ძლიერი საქართველო კი დღევანდელ მსოფლიოს არაფერში ჭირდება.

პოსტის ავტორი: zedela თარიღი: Apr 26 2008, 03:41 PM

დიდად ვაფასებ ფერეიდნელებს..მიეუხედავად იმისა, რომ ამდენი წელი გავიდა..მაინც უყვართ ის საქართველო, რომელიც ბევრს თვალითა არ უნახავს...უნახავს ბევრ აქ მცხოვრებ ქართველზე მეტად...და რაც მთავარია დღემდე აქვთ შემორჩენილი ქარული ენა

ღმერთი იყოს მათი მფარველი...და ყველა თქვენთაგანის მფარველი....

ისე მეც დიდი სურვილი მაქვს ვინმე ფერეიდნელის გაცნობის

პოსტის ავტორი: nana_007 თარიღი: Apr 26 2008, 03:49 PM

abo,

რამდენადაც ვიცი, ფერეიდნელი ქართველები იქ კარგად ცხოვრობენ, ყველაფერი აქვთ სამშობლოს გარდა სამწუხაროდ. მოუნდებათ კი აქ მუდმივი ცხოვრება? ესეც საკითხავია. ქართულის და საქართველოს სიყვარულს არც არასოდეს დაკარგავენ, მითუფრო ახლა, სადაც აქამდე მოიტანეს იმ რთულ პირობებში,ახლა უფრო ადვილდება, მიდი-მოდიან, კონტაქტობენ და ა.შ.

"თურქ მესხებს" რაც შეეხება, მე ადრე , ბავშვობაში მინახავს რამდენიმე, ბიძაჩემთან იყვნენ სტუმრად და სიმართლე ვთქვა, ქართველობის ნატამალი არ ქონდათ, სუფთა ყირგიზები იყვნენ და ენაზე ხომ ზედმეტია საუბარი. სხვები როგორი არიან არ ვიცი.

პოსტის ავტორი: xornabujeli თარიღი: Apr 30 2008, 04:18 AM

გაიხარე აბო,მეც ,სწორედ მასე ვფიქრობ,ფერეიდნელმა ქართველებმა შეინარჩუნეს ქართული სული,რასაც ვერ ვიტყვი თურქ-მესხებზე...

პოსტის ავტორი: sara თარიღი: Apr 30 2008, 07:31 PM

მეც გეთანხმებითთთთ! ისე გუგუას მინდა ვთხოვო:იქნებ სურათები აქაც დადო

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 30 2008, 09:31 PM

sara-ს!
რომელი სურათი დავდო? პირდაპირ საიტში ნახოთ არ ჯობია? ან მარტო სურათები რა იქნება ტექსტების გარეშე?

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 30 2008, 09:37 PM

გიორგი როგორ ხარ?

გზავნილი მოგწერე მიიღე, ხომ აღდგომას?

პოსტის ავტორი: sara თარიღი: Apr 30 2008, 10:50 PM

კარგი,როგორც გინდა.უბრალოდ კარგი იქნებოდა თუ ისეთ სურათებს დადებდი რომლებიც იქ არ დევს

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 1 2008, 07:37 AM

sara-ს!
იმ სურათებს, რომლებიც საიტში არ დევს, ვერც აქ ვერ ავტვირთავ, ის კი არა, "ზნეობრივმა პოლიციამ" რამდენიმე სურათი საიტიდანაც კი ამომაღებინა... ჩვენთვის ცოტა ძნელი გასაგებია...


Amuza-ს!
რა თქმა უნდა მივიღე! გაიხარე!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 1 2008, 07:48 PM

საიტს www.fereidani.ge დაემატა 68-ე ქვეთავი "შაჰ-აბასი - საქართველოს ყველაზე დიდი მტერი". გთხოვთ მოინახულოთ!
ოღონდ არ მკითხოთ, დოდო აბაშიძემ ისეთი რა გააკეთაო? მაინც ვერ გიპასუხებთ

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 11 2008, 07:58 AM

მოგესალმებით და გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა 69-ე ქვეთავი "გვირგვინით შემკობილნი". გთხოვთ მოინახულოთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 13 2008, 10:01 PM

ამუზას!
"ლექსები ფერეიდანზე" უკვე ისეთი მოცულობის გახდა, რომ ძირითადში გადმოვიტანე, მე მგონი ასე უფრო აჯობებს! განა არა?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 15 2008, 07:24 AM

ხათუნა ბახტურიძე - ”მისანდობელი” ძმაკაცებისგან მოკლული ველის პოეტი

ჟურნალი ”გზა” N4 24.01.2008

ქართული ხალხური სიმღერა − ”ლექსო, ამოგთქომ, ოხერო” ყველა ჩვენგანს მოუსმენია, მაგრამ ცოტამ თუ იცის, რომ მისი ავტორი ქაქუცა ჩოლოყაშვილის შეფიცულთა რაზმის წევრი, ფშაველი მიხა ხელაშვილია. საბჭოთა პერიოდში, მისი სახელის ხსენება, ისევე, როგორც თვით ქაქუცა ჩოლოყაშვილისა, სასტიკად იყო აკრძალული. ხალხში გავრცელებული მისი რამდენიმე ლექსი, ფოლკლორისტებს მთქმელის დაუსახელებლად, დიდი რისკის ფასად შეჰქონდათ ხალხური პოეზიის კრებულებში. მიხა ხელაშვილის ცხოვრებასა და მის შემოქმედებაზე საკმაოდ საინტერესო ინფორმაციები მოგვაწოდა ცნობილი საიტის www.fereidani.ge ავტორმა, გიორგი ალავერდაშვილმა. როგორც აღმოჩნდა, ის პოეტის ერთადერთ ქალიშვილს, 86 წლის თამარ ხელაშვილს პირადად შეხვედრია და მისგან ერთობ საინტერესო ამბებიც მოუსმენია.

– ბატონო გიორგი, მიხა ხელაშვილის შესახებ ინფორმაცია საიდან მოიპოვეთ?
– სიღნაღის რაიონში, სოფელ ძველ ანაგაში სტუმრობისას, მასპინძლის ოჯახში ძალიან კარგი ქართველი კაცი, სამი შვილის მამა სანდრო შანიძე გავიცანი, რომელმაც მითხრა, რომ პაპამისის, პოეტ ალექსანდრე შანიძის პირად არქივში ფერეიდნელი ქართველების უნიკალური ფოტოები ინახებოდა. საუბრისას ისიც გაირკვა, რომ სანდრო ქართული ხალხური ფოლკლორის მოტრფიალე ყოფილა და ბევრი საინტერესო და გაუხმაურებელი ამბავიც იცოდა.
– მიხა ხელაშვილის შესახებ რა გიამბოთ?
– მიხა ხელაშვილი 1900 წელს, უკანა ფშავში, ლაშარის გორის მოპირდაპირედ, სოფელ ახადში დაბადებულა. დაწყებითი განათლება თამარ-მეფის (თამარ-ღელის) სალოცავში მიუღია და შემდეგ, სწავლა თბილისის ორწლიან სადიაკვნო სასწავლებელში გაუგრძელებია. მისი დამთავრებისთანავე, ბარისახოში დიაკვნად გაუმწესებიათ, მერე კი ჩარგლის ეკლესიაში, მღვდლად უკურთხებიათ. მიუხედავად იმისა, რომ მშვიდი ცხოვრება ჰქონდა, საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ, ქაქუცა ჩოლოყაშვილის რაზმს შეუერთდა და კომუნისტების წინააღმდეგ შეურიგებელი ბრძოლა დაიწყო. გადმოცემის მიხედვით, ხელაშვილი კარგი ცხენოსანი, შესანიშნავი ჩუბინი და ძალზე გამბედავი კაცი ყოფილა. გამუდმებით დაატარებდა ტყავის აბგას, რომელშიც ქაღალდები და საწერი საშუალება ელაგა. შესვენების დროს, თურმე მინდორზე წამოწვებოდა და ლექსებს წერდა. ხალხურ სიტყვიერებაში, მიხას მხოლოდ რამდენიმე ლექსია შემორჩენილი და თანაც იმიტომ, რომ თავად გამოუგზავნია ტყიდანახლობლებისათვის, ფანდურზე დასამღერებლად. მათგან დამღერებული კი (თუ ამას ვინმე გაბედავდა), ხალხში სწრაფად ვრცელდებოდა. თვით მიხას ეს არ სჯეროდა და ნატრობდა: ”ნეტავი, ჩემო სიტყვებო, ხალხშიაც გაჰქვეყნდებოდე”. იცოდა, რომ კომუნისტები მისი სახელის ხსენებასაც კი აკრძალავდნენ, ხალხის მტრად და ყაჩაღად გამოაცხადებდნენ. ქაქუცა ჩოლოყაშვილს ახალგაზრდა, ნიჭიერი ყმაწვილი განსაკუთრებით უყვარდა და ენდობოდა კიდეც. ხუმრობით, კარის პოეტს უწოდებდა და ჰპირდებოდა, რომ გამარჯვების შემთხვევაში, კარგ სწავლა-განათლებას მიაღებინებდა. – კარის კი არა, ველის პოეტი ვარ, – ხუმრობდა ისიც. ფშავში სატრფო ჰყავდა, დედუნა ბაჩიაშვილი, მაგრამ მის მოსანახულებლად ფარულად დადიოდა. ”ჩეკისტების” დევნის გამო, საყვარელ ქალთან ჯვარი ვერ დაიწერა, მაგრამ მეუღლედ აღიარა და ცოტა ხანში შვილიც შეეძინათ. როდესაც ქაქუცა ჩოლოყაშვილი კომუნისტების მიერ შეთავაზებულ წინადადებას დათანხმდა და თავისი რაზმით თურქეთში გადავიდა, მიხა ხელაშვილმა, ზოგიერთ სხვა ადამიანთან ერთად, ბელადს უარი შეჰბედა: – მეც ცივი, აქ სიკვდილი მელის, მაგრამ მაინც, ჩემს ქვეყანაში ყოფნა მირჩევნიაო. დარჩა მიხა ტყეში გასულ ”ყაჩაღად”. ტყიდან, თავის ჯვარდაუწერელ მეუღლეს ჭოგრიტით უთვალთვალებდა და თაყვანისმცემლებსაც შორიდან უგერიებდა. ერთ-ერთი მათგანი მექალთანეობით ცნობილი ვახტანგ რაზიკაშვილი ყოფილა. მისთვის ტყიდან დაუბარებია:
”ეგრე უთხარით ვახტანგსა: ხელაშვილ დაგმდურებია. იცოდე, იქ ნუ გაივლი, სადაც ხელაის გზებია! თავის გვარდავიწყებულო, რაზიკაშვილი ხდებია!”
ბოლოს, ის ყველაზე ”მისანდობელმა” ძმაკაცებმა მოკლეს. თანაც, ზუსტად იმ დღეს, როდესაც 25 წელი შეუსრულდა.
– როგორ მოკლეს?
– მინდა აღვნიშნო, რომ ”ველის პოეტის” ნათესავებსა და მეგობრებს კომკავშირელები გამუდმებით აშანტაჟებდნენ და კატეგორიულად სთხოვდნენ, მიხას დაჭერაში დახმარებოდნენ. სხვათა შორის, ეს უღირსი საქმე ძალიან ბევრმა არ იკადრა და კომუნისტებთან წინააღმდეგობას საკუთარი თავიც გადააყოლა, მაგრამ საბოლოოდ, ღალატი ხელაშვილის ყველაზე სანდო ძმაკაცებს: ლუკა მარცვალაშვილს და ლევან გარსევანიშვილს აკისრებინეს. მათ პურის არყით, უგონოდ დაათვრეს ძმადნაფიცი და მერე, თოფის კონდახით გაუტეხეს თავი. ძმაკაცებისაგან მოკლულ მებრძოლს მიწაც არ აღირსეს – დუშეთში ჩაიტანეს და მილიციის ეზოში დააგდეს. იქ იმდენ ხანს ეგდო, ვიდრე ტანსაცმელმა ფერი არ დაკარგა და ცხედარმა ხრწნა არ დაიწყო. ბოლოს, მიცვალებული მიხას დამ, სალომემ მოიპარა, ხურჯინით ცხენს აჰკიდა, დღე მალვითა და ღამე მოგზაურობით ჩარგალში აიტანა და დედის საფლავის გვერდით დამარხა.
– ხელაშვილის ქალიშვილი, ქალბატონი თამარი სად ნახეთ?
– მიხა ხელაშვილის ერთადერთი ქალიშვილი, ამჟამად 86 წლის ქალბატონი, დედოფლისწყაროს რაიონში, სოფელ ქვემო ქედში ცხოვრობს. მისი მისამართი სანდრო შანიძემ მომცა. 86 წლის ქალბატონის საცხოვრებლის ნახვის შემდეგ, გული დამიმძიმდა... ეს არა მარტო ქვემო ქედის, არამედ მთელი საქართველოს სირცხვილია! საცხოვრებელი სახლის კედლები ჩამოშლილია, დანგრევის პირზეა მისული... ქალბატონი თამარი უკვე რამდენიმე წელია, ღამეს ეზოში, რაღაც სასწაულით მიტანილ თუ ატანილ გადატიხრულ ვაგონში ათევს და ფაქტობრივად, იქ ცხოვრობს. ერთადერთი ძროხა, ძაღლი, ორი ინდაური და სამი ციცარი ჰყავს. მატერიალური სიდუხჭირისა და ბევრი ტკივილის მიუხედავად, ყოველთვის წელში ამაყად გამართული დადის და ჭიშკარს იმ იმედით გაჰყურებს, რომ იქნებ, ვინმეს გაახსენდეს და მოიკითხოს. ”ბეჩავადა ვგდივარ, ბეჩავად...” მივედი თუ არა, ფშავური კილოთი მომიბოდიშა და ერთადერთი სკამი შემომთავაზა. პირველ რიგში მთხოვა, მისთვის ”ქალბატონოთი” არ მიმემართა: ბებო დამიძახე, ასე მირჩევნიაო.
– რისი გახსენება შეძლო ქალბატონმა თამარმა?
– ის 2 წლის ყოფილა, როდესაც მის ოჯახს ”წითელი” მილიციონერები დასხმიან თავს. დღემდე კოშმარივით ახსოვს, როგორ სცემდნენ დედას და ბებიას, წიხლებით, თამარი კი ფეხის კვრით მოუცილებიათ თავიდან... თოფის კონდახებით კიდობანი დაუმტვრევიათ, სადაც იარაღს და მიხა ხელაშვილის ლექსებს ეძებდნენ.
– მამის შესახებ თუ ახსოვს რაიმე?
– ის 6-7 წლის ყოფილა, როდესაც ”ლექსობა” დაუწყია. მეზობლის კაცს, მისი თანდასწრებით უთქვამს: ”აე ბალღი მამის ფერი გამოვაო”. თამარს მაშინ გაუგია, თუ ვისი შვილი ყოფილა. მამას ის ძირითადად, დედის ხელნაწერებიდან იცნობს. ერთ-ერთი წერილის ასლს წაგიკითხავთ: ”ბალღი არ ენახა. ერთხელ შემომითვალა, სახლს იქით მამულში გაიარე და იქ დაჯექი, ბალღი დურბინდით უნდა ვნახოო. მე ძალიან მეწყინა, შინ რად არ მოიდაო. განა არ ვიცოდი, ჩვენს სახლს ტყიდან მილიცია ჰყარაულობდა. იმას, იქ მოსვლა სიკვდილს უქადდა. ბალღი გავიყვანე. ნახა, ალბათ. შემომითვალა: აბა, შენ იცი, არ დაღონდეო”. თუ ნებას დამრთავთ, მეორე ხელნაწერის ასლსაც წაგიკითხავთ.
– ბრძანეთ.
– ”ერთ დღეს, ზამთრის პირი იყო, მიხა ჩვენს ეზოში მოვიდა. გარეთ გამოვედი და მივეგებე. – შინ ვერ შემოვალ, ჩქარა უნდა წავიდე, აქ არავინა მნახოსო, – თქვა, – ამ ზამთარს კახეთში მივდივარ. შენ აქ იყავ, გაზაფხულზე შენც წაგიყვან, თუ არ მომკლეს და ცოცხალი დავრჩი. თუ მომკლეს, შენ იცი შენი თავისა. ნუ გასთხოვდები, ახადს წაგიყვანენ ჩვენები. თუ ჯალაფთ არ დაგაყენეს და ჩხუბი დაგიწყეს, იქ თავის საკუთნო ოჯახში იქნები. ქვეყნის მოჯამაგირეობას ის გირჩევია, ე შვილი კარგად გაზარდო და თავადაც უსაყვედუროდ იყო. ახლა შენ იცი, მე ვერ შეგისრულებ დანაპირებს მაშინ, თუ ცოცხალი აღარ ვიქნები და შენც დასთმეო, – თქვა, გამომეთხოვა და წავიდა. რა ვიცოდი, თუ ცოცხალს ვეღარა ვნახავდი. იმის შემდეგ ბევრი წვალება ვნახე, ბევრი ტანჯვა გამოვიარე, მიხაი კი არამ დამავიწყა”.
– ხელნაწერების დედნები რა მდგომარეობაშია?
– ძალზე სავალალო მდგომარეობაშია: დრო-ჟამისაგან ისეა გაყვითლებული და გაცრეცილი, რომ სპეციალური ხელთათმანების გარეშე, შეხებაც კი საშიშია. განსაკუთრებით დაზიანებულია ის ფურცლები, რომლებიც დიდი ხნის განმავლობაში, კლდეებში ინახებოდა. ქალბატონმა თამარმა დედამისის, ულამაზესი ფშაველი ქალის სურათიც მაჩვენა. მამის ორი ფოტოსურათიც ჰქონია, მაგრამ ერთ-ერთ ცნობილ პიროვნებას უნათხოვრებია და ჯერ კიდევ არ დაუბრუნებია. ამიტომ, დედის სურათის თხოვება ვეღარ შევბედე.
– ამჟამად ხელნაწერები სად ინახება?
– ხელნაწერებზე სანდრო შანიძე მუშაობს. მართალია, ის ამ საქმის სპეციალისტი არ გახლავთ, მაგრამ სანდროსნაირებმაც რომ არ მიხედონ ამ განძს, ის უკვალოდ დაიკარგება. ერთხელ, მისი ენთუზიაზმით აღტაცებულმა ვკითხე: რა კაცი ხარ-მეთქი? გაკვირვებულმა შემომხედა და მიპასუხა: ჩვეულებრივი ქართველი ვარო. როგორი პასუხია? მოგვიანებით, ისიც გავიგე, რომ ამ კაცის ინიციატივით ბარისახოს ეთნოგრაფიული მუზეუმი გახსნილა; მისივე დაფინანსებული ყოფილა გიგი ხორნაულის 600-გვერდიანი წიგნი – ”მზიანი რწმენის საუფლო”. ღმერთმა გვიმრავლოს ასეთი ”ჩვეულებრივი” ქართველები.
– როგორც ვიცი, არსებობს წიგნი – ”ლექსო, ამოგთქომ, ოხერო”, სადაც მიხა ხელაშვილის ცხოვრება და მოღვაწეობა დეტალურადაა აღწერილი, მაგრამ მკითხველისათვის მიუწვდომელია. ამის მიზეზი რა არის?
– ეს წიგნი შეზღუდული რაოდენობით დაიბეჭდა და ჯერ გასაყიდად არაა გამოტანილი, მაგრამ თქვენ საჩუქრად გადმოგცემთ. ისე, უახლოეს მომავალში მისი ხელმეორედ გამოცემა იგეგმება.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 15 2008, 09:38 PM

http://www.radikal.ru

სალომე, მიხას და

http://www.radikal.ru

თამარ ხელაშვილი

http://www.radikal.ru

მიხა ხელაშვილის საფლავი ფშავში

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 19 2008, 10:09 PM

ირანელმა გურჯმა ქართულ-სპარსული ლექსიკონი შეადგინა
ჟურნალი ”გზა” N18; 01.05.2008

ფერეიდანში გავრცელებული გამოთქმაა − ”დედისენის” დამვიწყებელს დამტირებელი არა ჰყავსო. სწორედ ამ სულის კვეთების წყალობაა, რომ შაჰ-აბას I-ის მიერ გარეკილ ქართველთა შთამომავლებმა საუკუნეების მანძილზე შეინარჩუნეს ეს ”დედისენა” და უშრეტი სიყვარული ისტორიული სამშობლოს − ”დიდი გურჯისტანის” მიმართ. ამ უდიდესი სიყვარულის ნაყოფია ერთ-ერთი მათგანის − ნავრუზ (ნუგზარ) ლაჩინანის მიერ შედგენილი ქართულ-სპარსული ლექსიკონი, რომელიც სულ ცოტა ხნის წინ ისპაჰანში გამოიცა.

“წლების წინ, როდესაც პირველად ვესტუმრე საქართველოს, − წერს შესავალში ავტორი, − აშკარად ვიგრძენი ის ნაკლოვანებები, რომელიც საუკუნეობრივი განშორების შედეგად, ირანში მცხოვრებ ქართველთა მშობლიურმა ენამ განიცადა... ჩვენს ენაში, ქართული სიტყვების მარაგი საგრძნობლად შემცირდა და მათი ადგილი ძალაუნებურად უცხო სიტყვებმა დაიკავა, რომელთა რიცხვი დღითი დღე იზრდებოდა. ამიტომაც დავიწყებას მიეცა დამწერლობა, ენა კი მხოლოდ ზეპირი სახით შემორჩა. სწორედ ამის გამო, თავდაპირველად პირადი სარგებლობისათვის დავიწყე პატარა ლექსიკონის შედგენა, მაგრამ დროთა განმავლობაში სამუშაოს მოცულობის ზრდამ და ასევე ჩემი ხალხისა და მშობლიური ენის მიმართ მოვალეობის გრძნობამ დაწყებული საქმის სერიოზული და მეტი მონდომებით გაგრძელებისკენ მიბიძგა”.
პირველად, ლაჩინანის ეს ნაშრომი თბილისში, მეცენატ მერაბ ბოლქვაძის მხარდაჭერით გამოიცა. 2006 წელს ბატონმა მერაბმა ფერეიდანში იმოგზაურა, გაეცნო იქაურ ”სისხლსა და ხორცს” და მათდამი სიყვარული ამგვარად გამოხატა. თბილისური გამოცემისათვის წინასიტყვაობა ამ სტრიქონების ავტორმა დაწერა.
ისპაჰანური გამოცემისთვის შემდგენელმა ლექსიკონში შესწორებები შეიტანა. წინასიტყვაობა კი თეირანის უნივერსიტეტის სწავლულმა და კავკასიოლოგმა, დოქტორმა ბაჰრამ ამირაჰმადიანმა დაურთო. ”ირანში დამკვიდრების შემდეგ, ქართველებმა მიიღეს ისლამური რელიგია, შეერწყნენ ირანულ კულტურას და ირანელებად ჩამოყალიბდნენ, მაგრამ მიუხედავად ამისა, მათ შეძლეს ქართული ენის შენარჩუნება და დღეს, რამდენიმე საუკუნის შემდეგაც კი მათი გარკვეული ნაწილი კვლავ ლაპარაკობს ამ ენაზე... ირანის ქართველთა ენამ სპარსული ენის გავლენით განიცადა ცვლილება, თანამედროვე ქართული ენა კი რუსული ენის გავლენით იყო შეცვლილი. ურთიერთობას ისიც ართულებდა, რომ ირანელმა ქართველებმა არ იცოდნენ ქართული ანბანი და წერა-კითხვა, ამიტომ ირანის ქართველთა ერთმა ნაწილმა ირანის ქართველთა შორის ქართული ანბანის და წერა-კითხვის გავრცელებაზე დაიწყო ფიქრი... ძირითადი სირთულე სალიტერატურო ქართული ენის შესწავლაში, ლექსიკონის არარსებობა იყო... აღსანიშნავია, რომ ბატონი ლაჩინანი წლების მანძილზე ოჯახთან ერთად ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა საქართველოში, სადაც დაიწყო ლექსიკონის შედგენაზე მუშაობა და მიუხედავად იმისა, რომ ის არ არის ენათმეცნიერი, მაინც შეძლო უდიდესი საქმის გაკეთება... მიუხედავად იმისა, რომ არც სპარსული და არც ქართული ენის სპეციალისტია, საუკეთესოდ ფლობს ორივე, ასე ვთქვათ, მშობლიურ ენას. სწორედ ამაში მდგომარეობს ავტორისა და მისი მეუღლის წარმატების საიდუმლოება”.
...1918 წელს, ახალდაარსებულ თბილისის უნივერსიტეტში, მისმა ერთ-ერთმა მესაძირკვლემ, დიდმა ივანე ჯავახიშვილმა, წამყვან დარგებს შორის, სპარსოლოგია წარმოადგინა. ქართველმა ირანოლოგებმა, თავად ჯავახიშვილის ხელმძღვანელობით, არაერთი მეცნიერული ნაშრომი შექმნეს, მაგრამ ქართულ-სპარსული და სპარსულ-ქართული ლექსიკონის შედგენა ვერა და ვერ მოხერხდა, მხოლოდ ერთი, ე.წ. ”ჯიბის” ლექსიკონი შეადგინა და გამოსცა პროფესორმა ჯემშიდ გიუნაშვილმა. სიმბოლურია, რომ დიდი ხნის ნაოცნებარი ფერეიდნელმა ქართველმა აქცია რეალობად.
როგორც ითქვა, ლაჩინანი არ გახლავთ ენის სპეციალისტი. უფრო მეტიც − მას ქართული სკოლის კარი არც შეუღია, ხოლო მისი ერთადერთი მასწავლებელი − მშობელი დედა იყო. ”იმედია, რომ ეს წიგნი გახდება უკეთესი და სრულყოფილი შრომების საფუძველი სამომავლოდ და იქცევა ხიდად, რომელიც უფრო დააახლოებს ორ უდიდეს, ქართულ და ირანულ კულტურასა და ცივილიზაციას, რათა ორივე ენით დაინტერესებულ ადამიანებს ჰქონდეთ უფრო მდიდარი ლიტერატურული რესურსების გამოყენების შესაძლებლობა”, − დასძენს თავის წინასიტყვაობაში ნუგზარ ლაჩინანი.
ნოდარ კოჭლაშვილი.

ქვეთავი 66-11;
ამის გარდა ცვლილებებია 66-7-ში და დაემატა ახალი ქვეთავი 71.

გთხოვთ მოინახულოთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 23 2008, 07:37 PM

90-ე საჯარო სკოლა

ფერეიდანი – პატარა საქართველო


ავტორი: 11-3 კლასის მოსწავლე – ანა გაბელაია
ხელმძღვანელი: მარინე პიტიურიშვილი

საკონტაქტო ინფორმაცია:
მის: ვაზისუბნის დას. კორპ. 9; ბინა 58.
ტელ: 75-88-96; 898-29-69-72;

E-mail – ana gabelaia@gmail.com

2008 წ.

შინაარსი:

1. სად წაიყვან სადაურსა;
2. ქართული ტრადიციები სპარსული ელფერით;
3. ჩვენი ენა ჩვენი ვინაობაა;
4. რაც უნდა მტანჯონ, მაწამონ, მაინც ვიქნები ქართველი...
5. ოცნება, რომელსაც საქართველო ჰქვია.

საქართველო, თავისი გეოპოლიტიკური მდებარეობის გამო ყოველთვის იზიდავდა ახლო აღმოსავლეთის ქვეყნებს, მათ შორის ირანსაც. ამიტომაც იყო, რომ ირანი საქართველოს წინააღმდეგ დამპყრობლურ ომებს გამუდმებით აწარმოებდა. ამ ომების დროს საქართველოს მკვიდრ მოსახლეობას თავისი მიწებიდან დევნიდნენ და ირანში ასახლებდნენ.
მსოფლიო ისტორიაში არაერთი ფაქტია ცნობილი, თუ როგორ აუოხრებია მტერს დაპყრობილი ქვეყანა, როგორ აუყრია მისი მოსახლეობა და გადაუსახლებია სამშობლოს გარეთ – უცხო მხარეში.
ისტორიკოსები ასეთი ფაქტების მხოლოდ პოლიტიკურ ასპექტებს სწავლობდნენ და ნაკლებად თუ ვინმეს მიუქცევია ყურადღება ამ გადასახლების შედეგად ერთი ეთნოსის მეორე ეთნოსთან ინტეგრაციისათვის, იმ თავისებურებებისთვის, რომელიც გადასახლებულ მოსახლეობას უცხო გარემოცვაში ჩამოუყალიბდა. სწორედ ამ თვალსაზრისით არის განსაკუთრებით საინტერესო ირანში გადასახლებული ქართველების ყოფა-ცხოვრება.

სად წაიყვან სადაურსა

ირანის ცენტრალური ზეგანის, ბახთიარის შიშველ მთებში ერთი პატარა პროვინციაა – ფერეიდანი.
აქ უკვე ოთხი საუკუნეა ქართველები ცხოვრობენ და არ კარგავენ იმედს, რომ ადრე თუ გვიან დაბრუნდებიან სამშობლოში… გაოცებას იწვევს მათი ქართული მეტყველება, ტრადიციები და ყოფა. სჯობს მოვლენებს თავიდან მივყვეთ, რათა უკეთ დავინახოთ მათ მიერ გამოვლილი გზა გადასახლებიდან დღემდე.
1616 წლის გაზაფხულზე შაჰ-აბას I დიდძალი ლაშქრით საქართველოსკენ წამოვიდა. თბილისში შემოიჭრა, ქართლის მმართველად ბაგრატ-ხანი დანიშნა, თვითონ კი კახეთში დაბანაკდა. კახეთის მეფემ, თეიმურაზმა, შაჰის უზარმაზარ არმიასთან შებმა ვერ გაბედა და თავისი ამალით იმერეთში გაიქცა. ქვეყანა დიდი განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდა. ირანელ მოლაშქრეებს ნაბრძანები ჰქონდათ ქართველთაგან “არც ერთი ცოცხალი არ გაეშვათ, ქალები და ბავშვები ტყვედ წამოეყვანათ, ხოლო ქონება, რაც ხელში ჩაუვარდებოდათ, მუსლიმანთა დავლა იქნებოდა”.
სპარსი ისტორიკოსი წერს: “რაც... ხოცვა და რბევა, ძარცვა, ტყვევნა და ნგრევა ქვეყნისა და გავერანება სახლებისა და საცხოვრებლებისა კახეთის ქრისტიანებს თავს დაატყდათ, არ გაგონილა ისლამის გაჩენის დროიდან აქამდე, რომ ასეთი რამ ისლამის ქვეყნების რომელიმე ხელმწიფისგან მოსვლოდათ მათ და მათი მამულები ასე აოხრებულიყო”. ისქანდერ-მუნშის ცნობებით, ამ ბრძოლაში სამოცი-სამოცდაათიათასამდე ქართველი დაიღუპა და დაახლოებით 130 ათასი ტყვედ ირანში წაიყვანეს. თუმცა ფრანგი მოგზაურის, ჟან შარდენის გამოანგარიშებით, საქართველოს ოთხგზის დალაშქვრის შედეგად შაჰს 400 ათასამდე ქართველი ტყვედ წაუყვანია.
სამშობლოდან იძულებით წაყვანილთა ბედი სხვადასხვაგვარად წარიმართებოდა. ზოგი მათგანი გზაში დაიღუპა, ზოგი ირანელებმა პირუტყვში გაცვალეს. გადარჩენილები შაჰმა ირანის სხვადასხვა კუთხეში ჩაასახლა.
XVII საუკუნის იტალიელი მოგზაური პიეტრო დელავალე ქართველთა ირანში გადასახლების ამბებს აგვიწერს: “რა მდგომარეობა მოჰყვა ამ საზარელს გადასახლებას, რამდენი სიკვდილი საშინელი გაჭირვებისგან, რამდენი წყვეტა-ჟლეტა, რა გლეჯა, რა გახრწნა, რა ძალდატანება, რამდენი ჩვილი, ყმაწვილი დააღრჩვეს მამებმა თავისივე ხელით, ან წყალში ჩაყარეს, რათა მათი საცოდაობა და სატანჯველი არ ენახათ, რაკი ყოველს ღონეს იყვნენ მოკლებულნი მათს საპატრონოდ! რამდენსა ჟლეტდა გზა-გზა დაცვივნულებს, ან მათ რომელთაც აღარ შეეძლოთ სიარული, სპარსთა მხედრობა. რამდენი ბავშვი მოჰგლიჯეს ამათ დედის ძუძუს და დაჰყარეს გზებზედ მხეცების შესაჭმელად, ცხენებისა, აქლემებისა და ჯორების ფეხქვეშ სასრესად. რამდენი დააშორეს მამა შვილს, ცოლი ქმარს, და ძმას და გაჰფანტეს ერთი ერთმანეთისაგან შორი-შორს ქვეყნებში, ისე, რომ ეს საწყლები საუკუნოდ იყვნენ იმედგაწყვეტილნი, ენახათ კიდევ როდისმე ერთმანეთი! რამდენი ქალი და კაცი იყიდებოდა პირუტყვზედ უფრო იაფად. რამდენი სხვა ამისთანები ხდებოდა ღირსი სიბრალულისა, მაგრამ ყველას ვინ მოსთვლის.”
შაჰ-აბასი ქართველი მოსახლეობის მშობლიური მიწიდან აყრითა და ირანში გადასახლებით მიზნად ისახავდა გამოეყენებინა ისინი ურჩი, სპარსელი მოსახლეობისადმი მტრულად განწყობილი ტომების წინააღმდეგ, ამიტომ მან ქართველები ისეთ ადგილებში ჩაასახლა, სადაც მოსალოდნელი იყო ურჩ ტომთა თავდასხმები, რითაც “ცოცხალი” საფარები შექმნა.
ირანში ქართველი მოსახლეობის გადანაწილების შესახებ ცნობები ძალიან ცოტაა, თუმცა საკმარისია იმისთვის, რომ მიახლოებით გავარკვიოთ სად ჩაასახლეს ისინი. პატარ-პატარა ჯგუფები ჩასახლებული ყოფილა სხვადასხვა პროვინციებში. ძირითადი ნაწილი ისპაჰანისა და ირანის ჯულფის მიდამოებში ჩაუსახლებიათ. დღესდღეობით ჯულფის შემოგარენში ნაპოვნია საფლავის ქვები ქართული წარწერებით. გამოდის, რომ ქართველები ძირითადად ჩაასახლეს კასპიის ზღვისპირა რაიონებში და თავრიზიდან დაწყებული, შირაზით დამთავრებული. ნაწილი – ჩრდილო აღმოსავლეთით, ხორასანის “ოსტანის” ერთ-ერთ უკაცრიელ ადგილას, კერძოდ აბას-აბადში, რომელიც შაჰრუდსა და საბზივარს შორის მდებარეობს. ქართველთა დიდი ნაწილი კი ბახთიარიის მთებში, ფერეიდანში.
ამ ჩამოთვლილი მხარეებიდან, დღესდღეობით ქართველები მხოლოდ ფერეიდანში ცხოვრობენ. სხვაგან ისინი ან მომთაბარე ტომებთან განუწყვეტელ ბრძოლაში დაიხოცნენ, ან ადგილობრივ მოსახლეობას შეერივნენ, დაავიწყდათ ენა და კულტურა და სპარსელები გახდნენ.
ფერეიდნელებს საუკენეების მანძილზე უხდებოდათ თავის დაცვა ლურების, ქურთების, ბახთიარების თუ სხვა ტომებისგან. გადმოცემით იციან, რომ ადრე ფერეიდანის მიწაზე მხოლოდ ლეღვის ხეები ხარობდა და იმის მოსავალსაც ქურთები ართმევდნენ. საშოვარისთვის ქალაქში წასული მამაკაცები გზაში იღუპებოდნენ. მომთაბარეებს ტყვედ მიყავდათ ქართველები და ბევრ მათგანს კლავდნენ, სხვებს კი დიდი გამოსასყიდის საფასურად ათავისუფლებდნენ.
ასევე გადმოცემით იციან ციხემთის ბრძოლაზე. იციან, რომ ამ ბრძოლაში ქართველთა დიდი ნაწილი დაიღუპა. დედები, იმის შიშით, რომ მტრის ხელში არ ჩავარდნილიყვნენ, შვილებს გულში იხუტებდნენ და ზურგით ხტებოდნენ კლდიდან. ასე გადარჩა ბევრი პატარა ქართველი.
მიუხედავად ამ ყველაფრისა, ფერეიდნელებმა მოიტანეს დღემდე ენა და ტრადიციები. მართალია ოდნავ სახეშეცვლილი, ოდნავ სპარსულნარევი, მაგრამ მაინც ქართული.

ქართული ტრადიციები სპარსული ელფერით

ოთხი საუკუნის განმავლობაში ქართული და სპარსული ტრადიციების ინტეგრაციის შედეგად, მივიღეთ ფერეიდნული ტრადიციები, რომელიც აერთიანებს ორივე ქვეყნის კულტურას. ასეთი მაგალითები საკმაოდაა, თუმცა მათ შორის ყველაზე თვალსაჩინოა ქორწინების ტრადიცია.
საუკუნების მანძილზე უცხო ეთნიკურ გარემოცვაში მყოფი ფერეიდნელი ქართველებისათვის საქორწინო ინსტიტუტი მათი ეროვნული თვითშეგნებისა და ეროვნული კულტურის შენარჩუნების პირობად იქცა. ირანელ ქართველებში უმთავრესად სისხლისმიერი ნათესაობა მოქმედებდა. ამაში ისინი “ქართველობის” შენარჩუნებას ხედავდნენ. ქართველები სხვა ეროვნების ხალხზე არ ქორწინდებოდნენ, სისხლი რომ არ აღრეულიყო.
სისხლით ნათესაობაში იგულისხმებოდა როგორც მამის ხაზით, ასევე დედის ხაზით, ნათესავების წრე.
ფერეიდანში ჩატარებული ექსპედიციებით უასაკოთა ქორწინებისა და მოტაცების ფაქტები არ დასტურდება.
ქალები უმეტესად 16 – 18 წლის ასაკში თხოვდებოდნენ, ვაჟი კი 20 – 25 წლისა უნდა ყოფილიყო. მცირეწლოვანთა დაწინდვა ხდებოდა, მაგრამ დაწინდვიდან ქორწინებამდე დიდი დრო გადიოდა.
ფერეიდნელებს შორის მრავალცოლიანობამაც ვერ მოიკიდა ფეხი და წესად ვერ იქცა, თუმცა არსებობდა გამონაკლისი შემთხვევებიც.
ტრადიციის მიხედვით, საქორწინო წყვილთა შერჩევის შემდეგ, ვაჟის ოჯახი ზრუნავდა ქალისათვის ბალგის წაღებაზე. ეს პირველი საჩუქარი და “დაწინდვის” (დანიშვნის) საფეხურია.
როგორც მონათხრობებიდან ჩანს, ადრე ფერეიდანში აკვანში დაწინდვის წესი მოქმედებდა. ეს ჩვეულება საქართველოშიც ტრადიციული იყო.
ქალის დაწინდვიდან გარკვეული პერიოდის შემდეგ მექორწინე ოჯახებს შორის საქორწინო ხარჯზე მოლაპარაკება ხდებოდა. ამას “შირბაჰა” ეწოდება.
მსგავსი ფაქტი ქართულ ეთნოგრაფიულ ლიტერატურაშიც დასტურდება. “შირბაჰა” თავისი შინაარსით არ ემთხვევა ირანის ეთნოგრაფიულ სინამდვილეში ცნობილ “საძუძურს” (რძის საფასურს), რაც საშუალებას გვაძლევს ვივარაუდოთ, რომ ირანულ გარემოცვაში, სპარსულმა ტერმინმა ქართული შინაარსი შეიძინა.
ქორწილის ხარჯის გადაწყვეტის დროს, ქალის ქონებრივი კუთვნილების – “მეჰრიეს” დადგენა ხდებოდა. ეს ქმრის მიერ ცოლისათვის განსაზღვრული ქონებრივი გარანტიაა, რომელიც გაყრის შემთხვევაში გარკვეულ ეკონომიკურ ვალდებულებასაც ითვალისწინებს. ფერეიდნელ ქართველთა გადმოცემით “მეჰრიეში” ძველად აძლევდნენ მამულს, საქონელს, ოქროს სამკაულს, ფულს და ა.შ. სადღეისოდ კი მხოლოდ ყურანსა და ფულს, რომლის სიდიდეც ოჯახის ეკონომიკურ შესაძლებლობაზეა დამოკიდებული.
ეს ჩვეულება შინაარსით ემსგავსება ქართულ “პირის სანახავს”, ესეც პატარძლის საჩუქარია და მის საკუთრებას წარმოადგენს.
ამრიგად, ირკვევა, რომ ისლამის მიღებასთან ერთად ფერეიდნელმა ქართველებმა შეითვისეს ირანული “მეჰრიე”, მაგრამ “პირის სანახავის” შინაარსი იგივე დარჩა.
ასევე ჰგავს ერთმანეთს ფერეიდნული “მოკერძვა” და ქართული “მოსაკითხი”, “ნახველობა”, რომელიც ქალის დანიშვნიდან ქორწილამდე ოჯახებს შორის ურთიერთმონახულებას და პატივისცემას გულისხმობს.
ფერეიდნელი ქართველები ქორწილს ტრადიციულად შემოდგომაზე ან ზამთარში იხდიან, თუმცა სამზადისი ზაფხულიდან იწყება. საქორწილო წეს-ჩვეულებათა კომპლექსში გამოიკვეთება საქორწილო ლხინისათვის მზადების დღე, რომელიც სხვადასვა რიტუალისაგან შედგება. ამათგან პირველ რიგში აღსანიშნავია რიტუალური პურის ცხობა. ამ ჩვეულებას მრავალი ანალოგია და პარალელი მოეძებნება საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში. პურის ზედაპირზე ჯვრის გამოსახვა კი მათში ძველი ქართული წეს-ჩვეულებების ელემენტების შენარჩუნების მაჩვენებელია.
ქორწილის დღეს ფერეიდანში ნეფე და პატარძალი აბანოში მიჰყავთ და მთელი რიტუალი სრულდება. მსგავსი წეს-ჩვეულება საქართველოს მთაშიცაა შემორჩენილი. წყალი ორივე შემთხვევაში – საქართველოშიც და ფერეიდანშიც – საკულტო, მაგიურ-რელიგიურ მნიშვნელობას ატარებს.
ფერეიდნელ ქართველთა საქორწილო ტრადიციის თანახმად სტუმრებს უმასპინძლდებოდნენ, შემდეგ კი “ნიჭის” და “შესაწევარის” აკრეფა იწყებოდა.
ფერეიდანში ამ ჩვეულებას “ნიჭის მოგლეჯას” ეძახიან. სულხან-საბას განმარტებით, “სანიჭარი” ნიშნავს საბოძვარს, შესაწევარს, ძღვენს, საჩუქარს. საქორწილო ძღვენის ტრადიცია საქართველოს ბევრ კუთხეში დღემდე შემორჩენილია.
ასევე ჰგავს ერთმანეთს ფერეიდნელ ქართველთა მაყრიონში შემავალი “ლალას” კაცის და ჩვენებური “მახარობლის” ფუნქციები. საქორწილო რიტუალებიდან აღსანიშნავია “შაბაში”. ეს რიტუალი საქართველოსთვისაც დამახასიათებელია, მაგრამ ჩვენთან ის მხოლოდ მესხეთ-ჯავახეთშია შემორჩენილი, სხვა კუთხეებში მას უკვე დაკარგული აქვს მაგიურ-რელიგიური მნიშვნელობა და დამკვრელების ანაზღაურებად ითვლება. ფერეიდანში კი “შაბაში” ისევ საპატარძლოს საჩუქარია და შერჩენილი აქვს დადებითი ტრადიციის კვალი.
აღსანიშნავია ისიც, რომ ქორწილის სადილზე შეკრებილი ახალგაზრდების მიერ შესრულებული ცეკვა “ჯოხური” ძალიან გავს ქართულ “ხორუმს”. დღევანდლამდე შემორჩენილია ქორწინებასთან დაკავშირებული ტერმინები: “სიდედრი”, “ხელისმომკიდე”, “დედამთილი”, “ახანძალი”, იგივე “ახალი რძალი”, “პატარძალი” და სხვ.
ფერეიდნელ ქართველთა ქორწინების წეს-ჩვეულებებმა ხელი შეუწყო ირანში გადასახლებული ქართველების ყოფაში ძველ-ქართული ტრადიციების შენარჩუნებას. რამდენიმე მათგანი საქართველოში უკვე აღარც კი ახსოვთ.
თითქმის ოთხი საუკუნის მანძილზე ისლამურმა სარწმუნოებამ ვერ შეძლო ძირეული ცვლილებები მოეხდინა ფერეიდნელ ქართველთა ნათესაობით სისტემაზე. ცხადია, ირანული ყოფისა და ისლამის ზეგავლენა საქორწილო წეს-ჩვეულებებში თვალსაჩინოა, მაგრამ კულტურათა ინტეგრაციის მიუხედავად, ქართული ადათ-წესების შენარჩუნება, კიდევ ერთხელ ადასტურებს ფერეიდნელთა ქართველობას.
ქართული ტრადიციები ფერეიდნელების დასახლების ფორმებშიც ჩანს. “გურჯთა” სოფლები “მაჰლებად” (უბნებად) და ქუჩებად იყოფა და გვარების მიხედვით იწოდება: ონიკაანთ ქუჩა, ასლანაანთ ქუჩა და ა.შ.
აქ სახლები, ისევე როგორც ქართლის ზოგიერთ სოფელში, ალიზითაა აშენებული, უმეტეს შემთხვევაში ბრტყელბანიანია, მიწით მოტკეპნილი. სახლის გარეგანი მორთულობა სადაა. მას ვიწრო კარ-ფანჯრები აქვს. აივნის ფუნქციას ბოძებიანი შესასვლელები ასრულებს. საცხოვრებლები ისეა ერთი მეორეზე მიწყობილი, რომ თუ კაცი მოინდომებს, შეუძლია მთელი სოფელი სახურავებით შემოირბინოს.
რაც შეეხება სახლის შიდა ინტერიერს, ქართულისთვის დამახასიათებელი შუა ცეცხლი, კერა და საკიდელი არ აქვთ, თუმცა დედაბოძი სახლის ძირითადი შემადგენელი ნაწილია. უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ ფერეიდნული სახლის ჭერი თავისი აგებულებით ძალიან გავს მესხეთ-ჯავახეთისთვის დამახასიათებელ დარბაზული ოდის ჭერს.
ეზოში დგას ბოსელი, და სხვადასხვა სამეურნეო დანიშნულების სათავსო. სამოსახლოს გალავანი არტყია, რომლის ცენტრშიც ჩაშენებულია დაბალი ჭიშკარი.
მეურნეობის ქართული დარგები, მიუხედავად ფერეიდანის მკაცრი კლიმატისა, ასე თუ ისე მაინც შენარჩუნებულია. ფერეიდნელმა გლეხებმა ვაზის მოშენებაც კი შეძლეს, რაც ამ უდაბურ ადგილას თითქმის შეუძლებელი იყო.
ქართულ სოფლებში ძირითადად მოდის ქერი, ხორბალი, ოსპი, ცერცველა. ბაღებში ხარობს ვაშლის, მსხლის, ბროწეულის, ჭერამის, თუთის, ბლის, ალუბლისა და ნიგვზის ხეები, როცა 400 წლის წინ აქ მხოლოდ ლეღვის ხეები ხარობდა. გლეხები მიწას ხარებით ამუშავებენ. სახნავ-სათეს იარაღებს ხისგან აკეთებენ და ბევრ მათგანს ქართულ სახელებსაც ეძახიან. მაგალითად: “კალო”, “ფიწალი”, “ნიჩაფი” და ა.შ.
ქართული სოფლები განსხვავდება ირანული სოფლებისგან ხეხილის ბაღებით და ხელოვნური ხეივნებით. აქ ყოველი ხე დარგულია, არაა ბუნებრივი ტყეები და საჩრდილობლები. ქართველ კაცს, მიუხედავად იმისა, რომ სამშობლო არ უნახავს, მაინც დაუმსგავსებია არემარე საქართველოსთვის.
ფერეიდნელებს არც ქართული სტუმართმოყვარეობა დაუკარგავთ. უყვართ სტუმრისთვის სხვადასხვა საჩუქრების “ნობათის” მირთმევა. თუ სტუმარი თავპატიჟს დაიწყებს, ეუბნებიან: – “მაშ მე შენთან ვეღარ მოვალ, ჩვენი ადათი ეს არის”.
ფერეიდნელთა შემორჩენილ ტრადიციებზე საუბრობს ინა ინარიძე. ისტორიკოსი, რომელმაც გასულ წელს იმოგზაურა ფერეიდანში.
– შარშან, თებერვალში, ერთი კვირით ვიყავი ფერეიდანში. ვაგროვებდი ქართულ ზღაპრებს და ჩანაწერებს. ბევრი წეს-ჩვეულებაა შემორჩენილი და ერთ-ერთი რაც ყველაზე მეტად მახსენდება, ეს არის მეკვლის ტრადიცია. მეკვლე, როგორც ჩვენთან არის, იგივე არის ფერეიდანშიც. ადრე იყო საკვამურებს ეძახდნენ ეგენი ფერეიდნული ქართულით, ჩაჰკიდებდნენ ხოლმე კალათას და იმ კალათაში ოჯახის წევრებს უნდა ჩაეწყოთ ხილეული და ა.შ. დღეს კალათებს სახლის წინ დებენ ხოლმე.
მეკვლე, როგორც ჩვენთან არის, ისე იყო იქაც. ანუ არჩევდნენ ერთ ადამიანს, რომელიც კაი ფეხით იყო ცნობილი. ვკითხე რას ამბობს მეთქი მეკვლე, როგორ შემოდის-მეთქი? ასე ამბობს, რომ პურ-ბარაქი გქონოდეთო, კარგი ფეხი გქონოდეთო. ანუ იგივეა რაც საქართველოში. ეს ტრადიცია ყველაზე მეტად მივამსგავსე ქართულს და ამიტომ ჩამრჩა მეხსიერებაში.
რაც შეეხება სხვა ტრადიციებს, 400 წელი არ არის პატარა იმისათვის, რომ რაღაცეები დაგვავიწყდეს, მითუმეტეს ისეთ რთულ პირობებში, როგორშიც ამ ხალხს უწევდა ცხოვრება. იქ უნდა წახვიდეთ და ნახოთ მართლა როგორ ებრძოდა ეს ხალხი ყველაფერს. როგორ ებრძოდა იმას, რომ შეენარჩუნებინათ ენა და როგორ მოუწიათ ამის გამო რელიგიის დათმობა.
მახსოვს, ფერეიდნელებმა მკითხეს, საფრანგეთში მცხოვრებმა ქართველებმა თუ იციან მშობლიური ენაო (იცოდნენ, რომ საფრანგეთთან მაქვს კავშირი). ვუპასუხე, მეორე თაობის შემდეგ აღარ მეთქი.
დამაბარეს, ჩვენგან გადაეცი, დედის ენის დაკარგვა როგორ იქნებისო.

ჩვენი ენა ჩვენი ვინაობაა

ფერეიდნელებზე საუბრისას არ შეიძლება არ ვახსენოთ მათი მეტყველება. “დედის ენა”, ასე ეძახიან ფერეიდნელები ქართულ ანუ მშობლიურ ენას. 400 წელი გავიდა, ქართული ენა შემოინახეს და დღესაც ამ ენაზე ლაპარაკობენ, ეთაყვანებიან და უფრთხილდებიან. ამ ხნის განმავლობაში თაობიდან თაობას გადაეცემოდა ქართული ანბანი, რომელსაც სუფრაზე, ხალიჩაზე ან ტანსაცმელზე ამოქარგავდნენ ხოლმე და ორნამენტებს ეძახდნენ, ირანელებს რომ ეჭვი არ აეღოთ.
არცაა გასაკვირი, რომ მხოლოდ ანბანითა და ზეპირსიტყვაობით გადმოცემული ქართული იცვლებოდა. დღევანდელ ქართულსა და ფერეიდნულს შორის რასაკვირველია სხვაობა არის. ფერეიდნულში შევხვდებით ისეთ ქართულ სიტყვებს, რომლებიც ჩვენ დავივიწყეთ, ან უცხოურით შევცვალეთ. არის ისეთი სიტყვებიც, რომლებსაც ფერეიდნელები ქართულად ამბობენ, ჩვენ კი სპარსულად. ასეთებია მაგალითად: იმას, რასაც ჩვენ “დურბინდს” ვეძახით, ფერეიდნელი ქართველები “საძებარს” ეძახიან. საძებარი ძველქართულია, დურბინდი კი სპარსული სიტყვაა და შორს მხედველს ნიშნავს. ფულიც სპარსულიდანაა შემოსული, ქართულად კი მას “სათვალავი” ჰქვია, სწორედ ასე ეძახიან ფულს ფერეიდნელები.
ფერეიდნელ ქართველს თუ ეტყვი მიყურეო, მოსასმენად მოემზადება. მათი აზრით ყურება მხოლოდ ყურით შეიძლება, თვალით კი ცქერა და დათვალიერება.
არც ისე ადვილია დროით და მანძილით დაშორებული მშობლიური ენის შენახვა უცხო ენის გარემოცვაში. სწორედ ამიტომაა დასაფასებელი ფერეიდნული. ის თითქმის სახეშეუცვლელი მოვიდა დღემდე და კარგად შეინახა 17-ე საუკუნის კახურ-ინგილოური დიალექტი.
ფერეიდანში, როგორც ირანის მთელ ტერიტორიაზე, ოფიციალური ენა სპარსულია, ეს არის რელიგიის, რადიოს, ტელევიზიის, განათლების, ეკონომიკური ურთიერთობების, ვაჭრობის ენა, მაგრამ ქართული ჯერ კიდევ გამოიყენება როგორც ოჯახის, ფერეიდნელ ქართველთა შინაური ურთიერთობების ენა. ფერეიდნელებს უყვართ ქართული, განიცდიან, რომ მათ ენას “ბეური ფარსი შაირევია”.
დღესდღეობით ფერეიდანსა და საქართველოს შორის ძირითადი დამაკავშირებელი სწორედ ენაა. ენის შენახვასთან ერთად მათ შეინახეს ქართველობაც, რადგან ეროვნება მნიშვნელოვანწილად განისაზღვრება იმით, თუ რომელი ენით აგებულ სამყაროში ცხოვრობ. ენა მოიცავს ისტორიას, ეროვნებას, მენტალიტეტს. სწორედ ენის გამო დათმეს ფერეიდნელებმა რელიგია. ასე რომ არ მოქცეულიყვნენ, დღეს აღარ ერქმეოდათ ქართველები და ალბათ აღარც მართლმადიდებლები იქნებოდნენ. ენამ შეუნახა მათ საქართველო და ერთმანეთი. რადგან ენა აერთიანებს ერს, რელიგია კი ინდივიდუალურია. აკი თვითონ ფერეიდნელებიც ამბობენ – “ჩვენი ენა ჩვენი ვინაობააო”.
ირანელი “გურჯები” ამაყობენ ისპაჰაანში ალავერდი ხან უნდილაძის მიერ აგებული 33 თაღიანი ხიდით. ამბობენ 33 თაღი ქართული ანბანის 33 ასოს აღნიშნავსო. ეს ალბათ უბრალოდ ლეგენდაა, რადგან ხიდის აგებისას ქართულში 38 ასო იყო, მაგრამ ფერეიდანში ასე სჯერათ.
დღესდღეობით ფერეიდნელებში, თუმცა მცირე რაოდენობით, მაგრამ მაინც შემორჩენილია სხვადასხვა ქართული თქმები, ანდაზები, გამოცანები, იგავები და ა.შ. აი რამდენიმე მათგანიც:
გარდა ანდაზებისა და გამოცანებისა, ფერეიდანში შემორჩენილია ქართული თქმულებები და ზღაპრები. ისტორიკოსი ინა ინარიძე, რომელმაც გასულ წელს იმოგზაურა ფერეიდანში ზღაპრების შესაგროვებლად, წერს: “თურმე რა ძველი ყოფილა ჩვენი ზღაპრები. ოთხასი წლის წინ გაიყოლეს და მაინც ისეთივეა, როგორიც მაშინ იყო. მაგალითად, ღარიბი და ქილა ერბო. მელოდიურობაც ერთი აქვს, მაგალითად, ასე: ერთი ჩიტი იყო, გადაფრინდა, გადმოფრინდა და ფეხში ეკალი შეესო... ფერეიდნული თქმულებებიც – ზუსტად ისეთია, როგორიც ჩვენ გვაქვს.
ფერეიდნელებმა ლეგენდა იციან “ვეფხვსა და მოყმეზე”. კაი ყმას, ვინც პირველია ბრძოლაში, დედას ბიჭს ეძახიან.
XX საუკუნის დასაწყისში ქართველ თანამოძმეთა დახმარებით ფერეიდნელებმა მიიღეს ქართული წიგნები და ჟურნალ-გაზეთები. დღესდღეობით ფერეიდანში არსებობს ქართული ენის შემსწავლელი სკოლები, სადაც ნებისმიერ მსურველს შეუძლია განათლების მიღება.
14 აპრილს, საიდ მოლიანის ხელმძღვანელობით, იმართება ამ დღისადმი მიძღვნილი ყრილობა, სადაც ფერეიდნელები კითხულობენ ლექსებს, მღერიან, საუბრობენ საქართველოზე.
ახლახანს საიდ და აჰმად მოლიანებმა გააკეთეს ქართული ენის თვითმასწავლებელი სპარსელთათვის, რომელიც ნებისმიერ ირანელს გაუადვილებს ქართულის სწავლას.
ფერეიდუნშაჰრში ხშირად შეხვდებით მაღაზიებს, კაფეებს თუ სხვა დაწესებულებებს ქართული წარწერებით.
დედა ენის შენახვა ფერეიდნელი ქართველისთვის წმინდათა წმინდა მოვალეობაა. ქართულის დამვიწყებელს მოძმეებიც დაივიწყებენ. ერთ-ერთ ფერეიდნულ საფლავზე ქართულად აწერია ფრაზა, რომელსაც იქაური ქართველები ხშირად ახსენებენ ხოლმე ერთმანეთს:
“დედა ენის დამვიწყებელს, დამტირალი არა ჰყავდეს”.

რაც უნდა მტანჯონ, მაწამონ, მაინც ვიქნები ქართველი...

ისქანდერ მუნშის ცნობებიდან ჩანს, რომ ქართველებს ფერეიდანში ჩასახლებისთანავე აუგიათ ეკლესიები თუ ქრისტიანული ტაძრები და მტკიცედ დაუცავთ თავიანთი სარწმუნოებისათვის დამახასიათებელი ადათ-წესები, მაგრამ სპარსელებმა ქართველებს ტაძარი “მიზგითით” შეაცვლევინეს. შაჰი ფერეიდანში დასახლებული ქართველების გამაჰმადიანების საქმეს უდიდეს მნიშვნელობას ანიჭებდა. ფერეიდნელებს მოუხდათ დაეთმოთ სარწმუნოება ქართველობის გადასარჩენად. დღეს ფერეიდნელებმა გადმოცემით იციან რა სისხლისღვრის ფასად დაათმობინეს სპარსელებმა მათ წინაპრებს მართლმადიდებლობა. ამას ადასტურებს მოგზაური დენ-გარსიაც: “მე შევხვდი ისპაჰანში შაჰის მოედანზე ასეთ სურათს, რამდენიმე ქართველ გოგონას წამებით აიძულებდნენ, რომ მაჰმადიანობა მიეღოთ, მაგრამ ისინი სიკვდილამდე ქრისტიანები დარჩნენ”. ეს იყო ერთი შემთხვევა, რომელსაც შეესწრო ეს მოგზაური. ვინ იცის რამდენი ქართველი აწამეს ამ მოედანზე სჯულისათვის.
ქართველების გამაჰმადიანებაზე საუბრობს ფერეიდნელი ქართველი აჰმად მოლიანი, იგივე კახა მოლაშვილი:
– “ფერეიდანში რომ გადასახლეს, ფერეიდნელები ძირითადად არმიაში და ჯარში მსახურობდნენ. ამის გამო იძულებულები იყვნენ, რომ მაჰმადიანობა მიეღოთ.
ერთი მწერალი არის, იტალიელი მგზავრი.. ის ამბობს, რომ როგორ შეიძლებაო, ამ ქართველებმა ასეთი ცემა-ჟლეტით გამოიარეს წინაპრებმა ესეთი ომები ნახეს, როგორ შეიძლება გამაჰმადიანდნენო. მაგრამ იქ როგორ ხდება, იქ როცა ფერეიდნელები მიდიან ირანში, მართლმადიდებლობას ყოველდროს ებრძოდნენ, შეთავაზეს რომ კათოლიკობა მიიღეთ, ან სხვა რელიგიაზე გადადითო. მარა იყო იქ ქვაბში ჩააგდეს ჩვენი წინაპრები, დაწვეს, ხეზე ჩამოჰკიდეს, ცეცხლი აუნთეს, მარა ის ფერეიდნელი ამბობდა, აი ასეთი ლექსი არი:
ამას ამბობდა გადახვეწილი ქართველი ბარსეთში,
რამდენიც მტანჯონ, მაწამონ, ხეზე ჩამომკიდონ, ქვეშ ცეცხლი ამინთონ,
მე ჩემ მტარვალ ბარსელს ვეტყვი, რომ მე ქართველი ვარ ქ ა რ თ ვ ე ლ ი.
იქ ხდება.. აი ამ მვდელებს (მღვდელებს).. ეკლესიების დანგრევა, ხდება მვდელების მოკლა და ეს პროცესი ეხლა ოთხი საუკუნის მანძილზე იმიტომ რო ურთიერთობა არ ქონდა ნელ-ნელა გადადის მაჰმადიანურ სახეს იღებს.
ეხლა მთავარია, რომ ჩვენთან ქართულად ვლაპარაკობთ და სულიერი ურთიერთობა თქვენათან გვაქ და ეხლა ყველა ერთ გზაზე მივდივართ და ვუბრუნდებით ჩვენ სამშობლოს”.
ისპაჰანში, ვანქის ეკლესიაზე ქართული წარწერაა. გადასახლებულმა ქართველებმა ეს ჩვენთვის დაწერეს: “უფალო ღმერთო იესო ქრისტე, ასწავლე კეთილად მიევლინე მონასა შენსას ზაქარიასა, რათა ისწავლოს წიგნი, გადიდებდეს გმსახურებდეს ყოველთა საქმითა ცხოვრებითა მიეც გულისხმა უკუნით უკუნისამდე. ამინ”.
წმინდა გიორგის ქვა ლეგენდის თანახმად, ავღანელებთან ბრძოლისას, ძალაგამოლეულ ქართველებს “თამზანის გორაზე” წმინდა გიორგი გამოეცხადათ და მისცა მათ ძალა ბრძოლის გასაგრძელებლად. ავღანელები გაიქცნენ და აღარც დაბრუნებულად. იმ ადგილას, სადაც ქართველებს წმინდა გიორგი დაუნახავთ, დიდი ქვა ყოფილა, რომელიც რაღაც ძალამ შუაზე გახეთქა. აქ ყოველი წლის ივნისის თვეში სალოცავად ადიოდნენ და ახლაც ადიან ქართველები. ქვის ხელის ხლებას ვერავინ ბედავს. ეს ლოდი უცნაური ფორმისაა, თითქოს მაკრატლით გაჭრესო. ამ ადგილთან მიკარებას სპარსელები ვერ ბედავენ, რადგან მათაც წმინდა ადგილად მიაჩნიათ.
გადმოცემით, თურმე, ფერეიდნელ დედებს ღვთისმშობლის ხატები ჰქონიათ დამალული. გაჭირვების ჟამს შესთხოვდნენ ხოლმე: “ნუ დაგვაგდებ აქ, დედა მერიემ... გაგვიყვანე შენი შვილები ფერეითიდან შენს მიწაზე, საქართველოჩი... საქართველოჩი....”
ფერეიდნელებს განსაკუთრებული გამოსამშვიდობებელი მიმართვა აქვთ: – ღმერთს ებარებოდე! გეტყვიან და ამით ყველაფერ საუკეთესოს გისურვებენ.
ნათქვამია, ფერეიდანში ქრისტესთვის ლოცვა რომ აუკრძალავთ, იმ დღიდან სამშობლოსა და სჯულისთვის წამებული წინაპრები გამხდარან სალოცავ-საფიცარნიო.

ოცნება, რომელსაც საქართველო ჰქვია...

წლების მანძილზე, ფერეიდანში არ იცოდნენ რა ხდებოდა საქართველოში. არსებობდა თუ არა მათი სამშობლო ამდენი ომის შემდეგ. ეგონათ თუ დავავიწყდით თანამოძმეებსო. ამიტომაც გაუკვირდათ, როცა მათ გასაცნობად ჩავიდა მოგზაური “გურჯისტანიდან”. ლადო აღნიაშვილი იყო პირველი ქართველი, რომელმაც განვლო იმ დროისათვის საკმაოდ სახიფათო გზა, რათა მოენახულებინა სამშობლოდან დიდი ხნის წინ აყრილი ქართველები. მან ჩამოიტანა ცნობები ფერეიდნელების შესახებ. ამას მოჰყვა სხვა ქართველთა ჩასვლა ფერეიდანში. სხვადასხვა დროს იქ იმოგზაურეს პავლე ლორთქიფანიძემ, ამბაკო ჭელიძემ და მისმა მეუღლემ და ა.შ.
პირველი ფერეიდნელი, რომელიც სამშობლოში დაბრუნდა, იყო იოთამ ონიკაშვილი. მის დაბრუნებას მოჰყვა კავშირების გაღრმავება საქართველოსა და ფერეიდანს შორის. ბევრი გამოთქვამდა სამშობლოში დაბრუნების სურვილს, თუმცა ყველა ვერ უძლებდა ზეწოლას, რომელსაც ირანის უშიშროების სამსახურისგან განიცდიდნენ.
1972 წელი... 12 ფერეიდნული ოჯახი ბრუნდება საქართველოში...
“აი, მატარებელი ბოლო ბაქანზე გაჩერდა, ჩამოვედით ყველანი, ვხედავთ დაახლოებით 100 მეტრის მოშორებით დგას მეორე მატარებელი და უამრავ ხალხს მოუყრია თავი. ჩვენებმა დაუძახეს, ქართველები ხართო? გვიპასუხეს, კი, თქვენიანები ვართ და გელოდებით, სად ხართ აქამდეო. ჩვენებმა უთხრეს მოვდიოდითო.
როგორ, 300 წელი სულ მოდიოდითო?
კი, მოვდიოდითო.
ჯერ ოცნებით მოვდიოდითო, მერე ფიქრით მოვდიოდითო, ბოლოს საქმით მოვდიოდით, და აი, თქვენამდე მოვაღწიეთო და გადავეხვიეთ ერთმანეთს. ნახევარი საათი ერთმანეთს ვეფერებოდით და ვკოცნიდით. სიხარულისგან ყველა ტიროდა, მომსვლელიც და დამხვდურიც. ეს რაღაც საოცრება იყო, გვიყურებდნენ სპარსელები და მათაც თვალებზე ცრემლი მოადგათ”. – იგონებენ პირველი რეპატრიანტები.
ამ დრომდე ფერეიდანში საქართველოზე მხოლოდ ზღაპრები არსებობდა. მოხუცები ბავშვებს უყვებოდნენ ზღაპარს ცისარტყელაზე – ციცისკიბეს ერთი ფეხი საქართველოში აქვს, მეორე კი ფერეიდანშიო. ვინც ცისარტყელაში გაძვრება საქართველოში აღმოჩნდებაო. ბავშვებიც მოუთმენლად ელოდნენ ცისარტყელას, რათა დადევნებოდნენ მას და ოცნებას, რომელსაც საქართველო ერქვა.
ფერეიდნული ტრადიციებისა და ყოფის კვლევის შედეგად, გამოირკვა, რომ ფერეიდნელებმა შეძლეს ორი კულტურის შეთავსება ისე, რომ დარჩნენ სპარ

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: May 23 2008, 07:41 PM

საინტერესოა გიორგი!

სიმართლე გითხრა სულმოუთქმელად ველოდები, როდის განაახლებ საიტს.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 23 2008, 07:54 PM

Amuza-ს!
არ გამომიქვეყნებია მაგრამ "საიდუმლოდ" გეუბნები - შეიხედე 66-ე ქვეთავის მე-5-ში... კრწანისის ყაყაჩოების სურათი ხომ არ გაქვს? ახლა აქბარ მოყადასი დამპირდა, გამოგიგზავნიო... დღეს გაფრინდა ირანში... თავის ტექსტსაც გამომიგზავნის ქართულ და სპარსულ ენებზე....

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 28 2008, 08:58 PM

დღეს, 28 მაისს, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში გაიმართა კონფერენცია თემაზე: "ფერეიდანი, ტაო-კლარჯეთი, ჰერეთი".
კონფერენციის ამსახველი სურათების ნაწილი შეგიძლიათ მოინახულოთ საიტის www.fereidani.ge 73-ე ქვეთავში.

პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: May 31 2008, 07:43 AM

აქბარ მოყადასი (ზუბიტაშვილი) საქართველოში

http://www.radikal.ru

ქვეთავი 71.

პოსტის ავტორი: fandurka თარიღი: May 31 2008, 11:57 PM

ვაიიიიი ეგ კაცი მე დამესწრო ლექციაზე.მამა თეიმურაზთან და რაღაცეები მოგვიყვა ირანზე და ფერეიდნელებზე.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 1 2008, 09:14 AM

fandurka-ს!
აქბარი ერთი თვის შემდეგ კიდევ ჩამოდის თბილისში მეუღლესთან და ორ ვაჟთან ერთად! თუ გინდა გაგაცნობ! ქართული ენის სუფთად შესწავლა უნდა, ამისათვის კი პრაქტიკაა საჭირო.

პოსტის ავტორი: თათიკო თარიღი: Jun 1 2008, 06:51 PM

გაიხარე კარგო ადამიანო
ერთი ჩემნაირი მოაზროვნე ადამიანი კიდევ ვიპოვე ამ ქვეყანაზე.ამაზე მამულიშვილური საქმე არ იქნება ამ ქვეყნად, მაგრამ სამწუხაროა, რომ ეს არავის აწყობს მთელს დედამიწაზე გულანთებული, პატრიოტი ქართველებისა და საქართველოს გარდა

პოსტის ავტორი: fandurka თარიღი: Jun 1 2008, 11:49 PM

თუ თბილისში ვიქნები კი ბატონო

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 4 2008, 08:08 PM

უცხოეთში მცხოვრებ ქართველებისთვის 71-ე ქვეთავში დავამატე "ქართული ცის ქვეშ" და "ყვავილების გამოფენა თბილისში", თან ერთი მეტად ორიგინალური ვარდიც - "დოლარების ვარდი"

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 5 2008, 12:15 AM

“შემდეგ დავათვალიერეთ მთელი ეზო. ყველაფერს გამრჯე კაცის ხელი ემჩნეოდა. დამუშავებულ ნაკვეთებზე გასხლული ხეები სასიამოვნო შთაბეჭდილებას ტოვებდა. უცებ საიდანღაც ვირის ხმა გავიგონეთ. მე უფრო მეტად მშობლიურ გარემოში ვიგრძენი თავი. გულღია მასპინძლებს ავუხსენი, რომ ამ უწყინარი და მშრომელი ცხოველის სამშობლოდ საქართველოში კახეთი ითვლება-თქო. გულისტკივილით დავცილდით ერთმანეთს...”

ეს პატიოსანი ცხოველი არ მოგწონთ ხუთიანთან?

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: qartveli_nini თარიღი: Jun 9 2008, 08:48 PM

ნეტა დაბრუნდებოდნენ საქართველოში

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 10 2008, 07:29 PM

69-ე ქვეთავის "გვირგვინით შემკობილნი" ბოლოს დაემატა პაატა ვარდანაშვილის დავით გარეჯის ფრესკების უნიკალური სურათები. გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 13 2008, 07:13 AM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი - 77. თეონა მეტრეველი "...მაინც დავრჩები ქართველი...". ასევე მნიშვნელოვანი ცვლილებებია ქვეთავში 69.
გთხოვთ მოინახულოთ.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 18 2008, 07:07 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge ქვეთავში - 69 "გვირგვინით შემკობილნი" დაემატა ქალბატონ მარიამ მოლოდინაშვილის დავით გარეჯის ფოტო-გალერეა და ლევან ცალუღელაშვილის რამდენიმე ნოველა.
გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 20 2008, 07:55 PM

გაცნობებთ, რომ 76-ე ქვეთავის ბოლოში დაემატა კერძო ხასიათის ახალი ფოტოები.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 25 2008, 08:12 PM

ამონარიდი როდამ ჩაჩანიძის წიგნიდან
”წითელი წვიმა ნილოსზე”

”– მსმენია, სპარსეთის შაჰებს თვალი ყოველთვის ქართველ სარდლებზე ეჭირათო.
– მართალია. მარტო შაჰ აბასის დროს, ჯერ იყო, და გიორგი სააკაძე უძღოდა სპარსეთის მხედრობას. ინდოეთი და ავღანისტანი აიღო, ერაყშიაც შეიჭრა, ოსმალოც იფრინა და გასწია ირანის საზღვრები.
– სააკაძის მზე ჩაესვენა და ალავერდი-ხან უნდილაძე გამოჩნდა. მერე ის გახდა შაჰის მარჯვენა ხელი და პირველი კაცი. რისი გაკეთებაც სააკაძემ ვერ მოასწრო, უნდილაძემ დაამთავრა.
– ალავერდი-ხანის ბიჭებიც მარჯვე სარდლები იყვნენ. დაუდ-ხან უნდილაძე განჯა-ყარაბაღის ბეგლარ-ბეგი გახდა. დაუდ-ხანის სარდლობით სეფიანთა ჯარმა პორტუგალიელები დაამარცხა და სპარსეთის ყურეში ახალი მიწები შეიერთა. ოთხი წლის შემდეგ არდებილთან ოსმალოს აყარა შავი დღე.
უფროსი ძმა, იმამყული-ხან უნდილაძე ფარსის ბეგლარბეგი გახდა. ფაქტიურად იგი მეორე კაცი იყო სახელმწიფოში შაჰის შემდეგ. პორტუგალიელები კუნძულ ჰორმუზიდან რომ გადადენა, მისი სახელი მთელს ირანში ამზიანდა.
შაჰ აბასის კარზე აგრეთვე როსტომ სააკაძე აღზევდა. შაჰ სეფის დროს იგი სპარსეთის სპასალარი და აზერბაიჯანის ბეგლარ-ბეგიც გახდა. შაჰ სეფი მისი გავლენის ქვეშ იყო. შაჰ აბას მეორეს ვეზირი მირზა თაყი ვერ შეურიგდა მის განდიდებას, შაჰს შეუჩნდა და მალე როსტომ ხანს თავი მოკვეთეს.
– თავისი სიკვდილით თუ აღესრულა სპარსეთში ან ოსმალეთში რომელიმე ქართველი ხანი?
– ბედნიერ ვარსკვლავზე ალავერდი-ხან უნდილაძე იყო დაბადებული. შაჰ აბასმა ის დიდის ამბით დაიტირა და მეშხედში მიაბარა მიწას მუსლიმთა წმიდა სასაფლაოზე მერვე იმამის გვერდით (არსებობს ვერსია, რომ იგი მოკლეს შაჰის მითითებით შაჰ-აბასის საქართველოში ლაშქრობის წინ. ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, პირველი ტომი).
მისი უმცროსი ვაჟი შაჰ სეფიმ გადააყენა და მოკვლაც უნდოდა, მაგრამ დაუდ-ხანმა ჭკუა იხმარა და გაიქცა. უფროსმა ძმამ – ჰორმუზის გმირმა, იმამყული-ხანმა ეჭვიან შაჰს სეფის ვეღარ გაასწრო და თავი მის ვაჟებსაც სეფი ყული-ხანს, ფათალი-ბეგს და ალიყული-ბეგს.
გორგი-ხანს მირვეისმა აუგო წესი და თანაც სხვა ბევრი ქართველიც მიაყოლა. არც ბავშვები დაუზოგავს, ყველანი გაჟუჟა. ერეკლემ დროზე გაასწრო, თორემ მასაც სადმე დაკლავდნენ. სხვა ხალხის სამსახური ბეწვის ხიდზე ცეკვას ჰგავს. მცირე რამ შეგეშლება და მორჩა... პატიება საკუთარმა დედამ იცის, მხოლოდ საკუთარმა დედამ. დედინაცვლის ხელში ოქროც ჟანგიან რკინად იქცევა.
– ბერძნებს, სპარსელებსა და ოსმალოს გულნათლად არასოდეს დაუფასებიათ ქართველი კაცის სამსახური. ის კი არა და ზოგი დამარხულ-გამოტირებული ერთგული კაციც კი ამოუღიათ საფლავიდან, დაუწყევლიათ, შეუჩვენებიათ და მერე ძაღლებისათვის მიუგდიათ.”
ქვეთავი 68 - "შაჰ-აბასი, საქართველოს ყველაზე დიდი მტერი"

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jun 30 2008, 10:09 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი 78 - "საქართველოს ცის ქვეშ".
გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jul 14 2008, 09:37 PM

ბატონო გიორგი გამარჯობათ!

თქვენ საიტზე 70 ქვეთავის ნახვა მინდოდა და რომ ვაჭერ, 69 ქვეთავის მასალას მიხსნის ''გვირგვინით შემკობილნი'' -ის. ასევე აკეთებს შემდეგ 71-ე ქვეთავზეც იგივეს ხსნის და იქნებ ლინკები ჩაგვისწოროთ და წავიკითხავდით სიამოვნებით ლექსებსაც

მადლობა წინასწარ

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jul 14 2008, 11:23 PM

ქეთი ექპლორერით გახსენი, ოპერა ვერ ხსნის ზოგიერთ ქვეთავს

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jul 14 2008, 11:26 PM

Amuza
უი, ეგ არ ვიცოდი, მე მოძილა მაქვს.
გაიხარე. აბა ვცდი ეხლა.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jul 14 2008, 11:36 PM

Amuza
ვახ, გიორგი, სად იყავი აქამდე!
რამდენი დამიკარგავს მოძილათი რომ ვხსნიდი. მაგარი მუსიკა უდევს ფონად და ისედაც ბევრად უკეთესად ჩანს ქვეთავები.
ლექსები ძალიან მომეწონა

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jul 14 2008, 11:50 PM

უკვე წაიკითხე? რა სწრაფი ხარ

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jul 14 2008, 11:56 PM

Amuza
ჯერ, ის ლექსები წავიკითხე, რომლებიც ერთი თვალის შევლებით მომეწონა.
ეხლა კიდევ მთელ გვერდს ჩავუყევი და ყველა წავიკითხე )

სწრაფი რო ვარ, კაფიაში არ ჩანს?

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jul 15 2008, 10:47 AM

კიი, ჩაააააანს

მე მაგრად მომწონს www.fereidani.ge ,თანაც გიორგი, ისე ლამაზად და კარგად აღწერს ამბებს და მოვლენებს ერთი ამოსუნთქვით იკითხება

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jul 17 2008, 10:36 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავები:
80 - "ვახტანგ კვირიკაშვილი"
81 - "ქეთი ღირსიაშვილი"
გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

ამუზას!
81-ში "ვაჟა მოსულიშვილი" ნახე და წაიკითხე, შენი აზრი მაინტერესებს...

ერთი პატარა შენიშვნაც: მართალია რომ "ოპერა" ვერ ხსნის მთლიანად, მაგრამ ახლა რამდენიმე ქვეთავი და ზოგიერთი სურათი გათიშული მაქვს, ეს ალბათ დროებითია...

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jul 22 2008, 10:01 PM

წავიკითხე და ჯიგარი დამეწვა,რო ასეთი კაცი გამოასალმეს სიცოცხლეს.

ლამაზი სიტყვების ავტორია: ”მე არ მოვკვდები, მე ისევ მოვალ, მე მოვალ ისევ თიხის ფიალად, გადავინაცვლებ ხელიდან ხელში, კვლავ ვადღეგრძელებ ჩემს საქართველოს. მე არ მოვკვდები, მე ისევ მოვალ, მე მოვევლინე თიხად სამყაროს.”

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jul 23 2008, 08:48 PM

იცი რა ბიჭი იყო? ახლა "თიბისი" ბანკს უნდა მისი პერსონალური გამოფენის გაკეთება, თუ გამოვიდა აუცილებლად შეგატყობინებ... უფრო სწორად ქეთი ღირსიაშვილს და მე გვინდა ამ გამოფენის მოწყობა... ვნახოთ რა გამოვა ამ საქმიდან, არადა მისი ნამუშევრები მართლა იკარგება და ცოდვააა...

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Jul 23 2008, 11:07 PM

საინტერესო იქნება გიორგი, ვერა და ვერ მოვახერხე, ერთი მენახე. ამ სამსახურის გადამკიდე,დრო აღარ მრჩება. მაგრად მინდა მაგ გამოფენის ნახვა. თქვენთან ვარ.ღმერთმა ხელი მოგიმართოთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jul 24 2008, 08:06 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი:
82 - "უცხოელის თვალით დანახული საქართველო"
გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jul 25 2008, 09:57 PM

საიტს www.fereidani.ge 79-ე ქვეთავში დაემატა ვაჟა-ფშაველას სახლ-მუზეუმის ფოტოები.
გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jul 31 2008, 09:26 PM

“ჩემო ნათქომო სიტყვაო შენამც კი გაჰქვეყნდებოდე...”

ჩემი წარსული ცხოვრება
ისე არ აიწერება,
როგორც დაგლეჯილ მთათ მკერდი
ძაფით არ დაიკერება.
მიხა ხელაშვილი

მაინც რა წარსული გქონდა ასეთი, ფშაურ, ლეგა ჩოხაში გამოწყობილ 25 წლის მხარბეჭიან ძალოვან და გულოვან ვაჟკაცს?! შენმა ბავშვობამ ხადის მთებში გაიარა. ბერად დაყუდებული მოსანთლიშვილის შეგირდი იყავი, იმ მოსანთლიშვილისა, მთელი სიცოცხლე დარაჯად რომ ედგა ღვთისა და ვერდავიწყებულ ”ცისთვალა ფშავლის ქალას” პირველ სიყვარულს. ვეება ლოდიდან მისი ფიგურა გამოკვეთა, ირგვლივ მასავით ტანმაღალი კელაპტრები აუნთო და ხმადაუძვრელად შესთხოვდა ღმერთს იმ სოფელში მყოფი სათაყვანებელი სულის ცხონებას. ალბათ, მოსანთლიშვილმა შთაგბერა და დაგანათლა შენი მიწის, შენი ხალხის სიყვარულის საოცარი ნიჭი.
შენი ცხოვრება შფოთიან 1917 წელს დაემთხვა. ვერ შეურიგდი მთაში სისხლითა და აწიოკებით შემოსულ ”წითელ ჩეკისტებს”, ძალმომრეობას. ტყეში ყაჩაღად გავარდი, ნაბადი და იარაღი იქცა შენს მეგობრად და მესაიდუმლედ. ქაქუცა ჩოლოყაშვილს ძმად შეეფიცე და დაიფიცე, საქართველოს თავისუფლებას შესწირავდი ყველაზე ძვირფასს, უფლისაგან ნაბოძებს.
პოეტი იყავი, ხელაშვილო, ფანქარმომარჯვებული, ტყის სიღრმეში ხეზე მიყრდნობილი ლექსებად კინძავდი შენს ნაფიქრალსა და განცდილს, ლურჯ იებსა და ეკლიან ასკილებს ეფერებოდი. გტანჯავდა ძლიერი ადამიანური გრძნობა სიცოცხლის სიყვარულისა, მონატრებისა, ისევ და ისევ სამშობლოს თავისუფლებისა.
წინასწარმეტყველური იერი, როგორც ყველა პოეტს, მუდამ თან გდევდა, აკი უთხარი კიდეც ერთ ლექსში დედას:
”სხვას კი არავის რა უშავ,
შენ მებრალები ბეჩაო”.
სულ მალე, ”ახალი ცხოვრების” დასამკვიდრებლად მებრძოლი ხელისუფალნი წამებით ამოხდიან სულს შენს მოხუც დედას.
სველ მიწაზე პირქვე დამხობილს, უსაშველოდ გტკიოდა ამაყი სული და დედის ნაწამები სხეული. დასაფლავების დღეს ჩარგალში თავმოყრილ ხალხში, სადაც ”წითელი ჩეკისტები” ერჩეოდნენ, ქარივით მივარდი თოფ-იარაღში ჩამჯდარი, უხმოდ ტიროდი, ემთხვიე დედას, ვერავინ გაბედა წინ გადაგდგომოდა. უცბადვე შეერიე ტყეს, მთელი ღამე მიაქროლებდი ცხენს, ბორგავდა შენი შეგინებული, გამწარებული სული, არაადამიანურ ტკივილს განიცდიდი. ტყის ექო გეხმიანებოდა:
”დედას ვუყვარვართ შვილები,
დედა არ გვახსოვს შვილებსა,
ამიტომ წუთისოფელი
გვტანჯავს და გვაცოდვილებსა”.
თანდათან მცირდებოდა შეფიცულთა რაზმი. ჩოლოყაშვილმა საზღვარგარეთ გაპარვა გადაწყვიტა.
ჩარგლის თავს შეხვდით ერთმანეთს შენ და ქაქუცა. შემოდგომა იყო, ისლებსა და წვიმას აევსო არაგვის ხეობა. ფერი გასცრეცოდათ ლოყაწითელ ასკილებს, ნავლისფერი სევდით ავსილი იდექით ვეება ხის ქვეშ.
– უნდა წამოხვიდე, მიხავ! აქ დარჩენას აზრი არა აქვს, ძაღლებივით ჩაგვახრჩობენ ”ახალ დროებისანი”, – ბოღმიანად მარცვლავდა ქაქუცა. წვიმით დასველებული ნაბდის ქვეშ ჩამოტეხილივით მოუჩანდა მხრები ტანხმელ ვაჟკაცს.
სიტყვას ვერ ძრავდი, მიხა. მდუმარედ იდექი, ვეღარც წვიმას გრძნობდი, ვეღარც ჟამისფერი ხვალინდელი დღის შიშს. ლაშარის გორზე ანთებული ცეცხლის კვამლის სუნი გიწვავდა ნესტოებს, ცადატყორცნილი იფნების ქვეშ ანთებული კელაპტრების შუქმა მოგჭრა თვალი წამიერ, წითლად იელვა არჯალათ პარასკოს თავჩითამ, შემთვრალი ფშავლების შემღერება შემოგესმა, დროშა დაირწა ხევისბერის ხელში, ცას უწია ყელმოღერებული კელაპტრის ალმა, გარმონს გაუწია ხთისოთ გოდერძიმ, იფნის კენწეროებს შემოეჭდო ნაგზირალაანთ თამარის ხმარბილი სიმღერა, შორიდან შემოესმა ხევისბერის მოზომილად, დინჯად ნათქვამი სიტყვები: ”გადიდოს, გაძლიეროს ღმერთმა პირქუშო ყაწიმმშვენიერო, ზინზილიანო, დევ-დედაბერთ ამომწყვეტო...” და იგრძენი ხელაშვილო, რომ ვერ იცოცხლებდი იქ, სხვაგან ”აემ სულყველას” გარეშე. სხვაგან ტყის მარწყვს და ცაცხვის ყვავილს არ ექნებოდა ასეთი სურნელი. შეხედე ქაქუცას, უხმოდ მოგეხვია ჩოლოყაშვილი. დიდხანს იდექით ასე მუხის ქვეშ, ვერ გრძნობდით წვიმის წვეთები თუ შემთხვევით წამწამსგამოცილებული ცრემლი გისველებდათ ღაწვებს.
იცოდი, ხელაშვილო, სიკვდილის პირისპირ რჩებოდი, აკი თქვი კიდევაც, ”მე მამკლავს ძმისა მამკლავი, იქნება სახელიანი”.
ხატების შემმუსრავმა, ეშმაკის თანაზიარმა ადამიანებმა მოისყიდეს სულმოკლე კაცუნები, შენს მეგობრებად რომ ასაღებდნენ თავს, შენთან ლუკმა გატეხეს, მერე კი მძინარეს ტყვიები დაგახალეს. შენი სხეული ერთ კვირას დუშეთის მოედანზე ეკიდა. შენი სული კი ცისკენ მიჰყვებოდა გზაწვრილებს, მადლიანმა კაცმა მოიპარა ღამით შენი სხეულის ნაწილები, შენს დას, პელაგიას, ხელით ნაქსოვ, ფშაურ ჭრელ ხურჯინში ჩაულაგა და შენი მზის მოფიცარ პელაგიასვე გადასცა.
თოვლიან ბილიკებს მიჰყვებოდა ზურგზე ხურჯინმოკიდებული პელაგია ჩარგლისკენ, ზურგით მიჰქონდა ცოდო-ბრალი ”იმ დროებისა”, ზვავები სწყდებოდა მთის წვერებს, ბრაზიანად მოშხუოდა არაგვი. ხმით მოსთქვამდა პელაგია, ქარი პასუხს უბრუნებდა. ხელაშვილის სული კი უკუნს კაფავდა, მტრედისფერში და ცისფერში ნიათობდა, საქართველოსთვის ლოცულობდა, დედამიწაზე ეშმაკი ხარხარებდა, ზვავის ხმაზე გნიასობდა. პელაგიას ხურჯინი არ ამძიმებდა, აკი ბავშვობაშიც ასე იცოდა, მოგიკიდებდა ზურგზე და ქარივით დაჰქროდა ღელე-ღულეებზე.
მარტომ გზიდა, მარტომ გაგითხარა საფლავი ”ხალხის მტერს”, სათუთად აყრიდა მიწას ცრემლებში დამბალ შენ ძვლებს. ბევრს გაბარებდა ბევრი ჭირ-ვარამის დამტევი, გაუტეხელი ფშავლის დედაკაცი იმ სოფლის ბინადრებთან. რამდენი ცრემლიც დაგეცა, იმდენმა იამ ამოყო თავი შენს წილ მიწაზე. უკვდავება ნიშნავს, კაცი კვდება, სიცოცხლე რჩება. შენი სიცოცხლე შენს ლექსებში დარჩა. იმ სიყვარულში დარჩა, რომელიც უწყვეტი და მარადიული სიცოცხლის მკვებავი წყაროა, გოდერძათ ნაციხარზე ამოსულ ტყის ყვავილებში დარჩა, შენსავით რომ ვერ ელევა თავის ფუძე-კერას, არაგვში მტევნისფერი მზის ცხუნვით დამთვრალი კალმახების ბორიალს, თეთრ თექამოსხმული მთების სიზვიადესა და გაზაფხულის მოახლოებით გულშეძრული ჭალების ყოჩივარდების ცრემლებით ატირებას.
შენთვის სიცოცხლის საზომი სიყვარული იყო, სიკვდილის შიშს რომ სჯობნის. სიკვდილს ამარცხებს და მასზე ძლიერია და თუ კაცის ღირსება მის არჩევანშია, შენ ყველაზე ღირსეული კაცი ყოფილხარ, ხელაშვილო, რადგან შენს არჩევანს ”სამშობლო”, ”სიყვარული” და ”ერთგულება” ერქვა.
თინიკო მგელიაშვილი.

შეიყრებიან ღრუბელნი, საფშაოდ გადადიანო
დაგესევიან მურგვლივა მთაწმინდის წვერო, კლდიანო
ნამს ცვარად გადმოგაყრიან, მთაო, ქუჩ-ბალახიანო,
ჭუჭყს არ გარჩენენ ტანზედა, ცრემლის წყარონი დიანო,
წაწალა აგიმურღვდება, არაგვო კალმახიანო.
ვეღარ ამოხვალთ ლაღადა, ჭალის პირებზე იანო,
დაჭერილს ჩამოგავლევენ, მისრიაშვილო, ხმიანო.
გიდგანან აქეთ-იქითა, გულ-რკინავ ფოლადიანო,
ხე-ქვანიც დაგემშვიდობნენ, მთა-წვერნიც მოგტირიანო.
დუშეთის კრებას დაესწარ, გულდრინჯო, მოკლე დღიანო,
მალე გაავლევ გულის ხმას, რა ფიქრებს ჩაგიშლიანო,
სიცოცხლის გმირო, აშკარო, სამარეს გაგითხრიანო,
თოფს დაჰკრვენ მისრიაშვილსა, მაინც არ დაიშლიანო,
შიგაით ამაიგმინე მანძელა, ხარო, რქიანო,
თოფის ხმით დაგასრულებენ, სწორებში ქატიბრიანო.
არ კვდება მისრიაშვილი, მტერო, ნუ გიხარიანო,
შვილებსა, ლეგა მგლისასა, მისრიანივე ზრდიანო,
ყოჩაღად იყავ ხოშიავ, ცრემლებით სილაღიანო,
ისრე მოზარდე ობლები, თვალებ არ მაიწყლიანო,
ლაშარ-ღელესა ფშავლები თავი თავს მაიყრიანო,
შენ შვილებს დაჰპატიჟებენ, წინ სუფრას გაუშლიანო.
სამის დროშით და ფერხისით, საჯარეს შამოვლიანო
დაიძახებენ შენ ლექსსა, ცრემლებსაც გადმაჰყრიანო,
დალევენ შესანდობარსა, თასებსაც გამასცლიანო,
ამისსა მალექსებელსა სახელ მიხაი მქვიანო,
როდის მოხვიდე ზაფხულო, ვინტოვკავ გაგახმიანო,
ბევრაის დედა ვატირო, ბევრ უჭკო მოვაჭკვიანო,
მე მაბრალებენ შენს მოკვლას, ცოდვიანს მეძახიანო.

ჩოლოყაშვილის რაზმელებს

მაღალი ღმერთი გწყალობდეთ, ჩვენი ლაშარის ჯვარია,
წინათაც ეგრე იბრძოდნენ, ის ჩვენი წინაპარნია.
გაიმარჯვიან მტერთანა, ცუდად არ დარჩის ცდანია.
წაეკიდიან, სძლივიან მცირეთა უთვალავნია.
თქვენც მათი მიმბაძავი ხართ, თუმც ახლა დრონი სხვანია,
თქვენც გაიმარჯვებთ ბრძოლებში, თქვენც გაქვთ დიდების გზანია.
სიკვდილზე არავინ ფიქრობს, ყველა იქ მიმავალია.
მოვკვდებით, ღია დაგვხვდება სასუფეველის კარია.
იქ მიგვიღებენ, სადაცა გმირთა სავანე არია,
იქ იქნებიან ქართველნი, ვინც სამშობლოსთვისს მკვდარია.
ემაგის მალექსებელი ფშავში ფშაველთა გვარია,
იქაური ვარ, საცა დგა გოდერძათ ნაციხარია.

მიხეილ ზურაბაშვილი, ფანდურზე ავტირდებიო,
ავაჰმე, ჩემო ნადობო, სადა რა იმყოფებიო,
ვის რა სახლს დაემწყემსები, ვის კერას ჩამასჯდებიო,
ლამაზ თეთრ კელაპტარივით, ვის ხელში ჩამასდნებიო.
ადექ და ნისლო, მთას წადი, თავზე რას მებურვებიო.
გადმოხედნება მწადიან, საცა შენ მეგულვებიო.
ქალის მთხოვარო მთხუებო, ცეცხლშიამც დაიწვებიო,
აკი, მას მეუბნებოდი, მე ჯერ არ გავთხოვდებიო.

ქვეთავი 61.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 1 2008, 07:37 PM

გაცნობებთ, რომ საიტს www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი:
83 - ისრაელი - საქართველო - ირანი(ფერეიდანი)
გთხოვთ მოინახულოთ.
პატივისცემით გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 5 2008, 07:47 PM

რამხელა სიხარულია უცებ რომ იპოვი დიდი ხნის უნახავ მეგობარს... მე ნათელა ვარ, თანდაშვილი! შენი თანაკლასელი და მეგობარი დაბადებისთანავე (მკითხველისათვის უფრო გასაგები რომ იყოს, გადახედეთ 31-ე ქვეთავს – ”ჩემზე და ჩემებზე”)! მერვე წელია ბრაზილიაში ვცხოვრობ. ჩემი მარიამი 22 ნოემბერს 12 წლის ხდება და ძალიან უნდა საქართველოს ნახვა!
გიორგი, როცა შემთხვევით შენი საიტი გავხსენი და გიცანი, ვერ აღვწერ რა დამემართა... მე და მარიამი დიდხანს ვათვალიერებდით ჩვენი მშობლიური სიღნაღის და თბილისის ხედებს... როგორ შეცვლილა სიღნაღი... მერე კი ტექსტებს ჩავუღრმავდი... გული მეტკინა... ის კი გამიხარდა, ფერეიდანშიც რომ ყოფილა ”სიღნაღი”!
ჩემო გიორგი, დიდი შთაბეჭდილებებით დავრჩი შენი საიტის მერე, მაგარი საქმე წამოგიწყიათ! როგორ გაზრდილა და დავაჟკაცებულა ირაკლი, მე ხომ სულ პატარა მახსოვს. რიოდან რაღაცეებს გამოგიგზავნი. ვინ იცის, იქნებ აქაც გინახულო მომავალში? ღმერთის მადლი არ მოგეშალოთ! ნათელა თანდაშვილი. ბრაზილია.

”შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები” – ”ქართული დიასპორა” – ჩანაწერი 29.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 8 2008, 09:51 PM

34. ბატონო გიორგი, მე გახლავართ ეთერ თევზაძე. ამას წინათ გავიცანი ერთი ძალიან კარგი ფერეიდნელი მხატვარი ალი ასლანიშვილი, საოცარი ნამუშევრები აქვს. მასზე კიდევ მინდოდა ინფორმაციის მიღება და საძიებო სისტემაში თქვენი საიტი ამოვიდა, სადაც განთავსებული იყო ბატონ ალის შესახებ ინფორმაცია. სხვა ფერეიდნელი ქართველი მხატვრების ან მოქანდაკეების ნამუშევრებიც ხომ არ გაქვთ? საქმე იმაშია, რომ მე, ჩემი ძმა და მამა მოქანადაკეები ვართ და კარგად ვიცით ხელოვნების ფასი!
ჩვენ ფერეიდნელებთან ჯერ-ჯერობით არავითარი შეხება არ გვაქვს, მაგრამ როცა აქ ჩამოვლენ, გვინდა მათი გამოფენა მოვაწყოთ თბილისში, გვერდში დავუდგეთ ყველანაირად, რისი საშუალებაც გვექნება!
ბოლოს კი მინდა მადლობა გადაგიხადოთ იმისთვის, რომ შექმენით ასეთი კარგი საიტი. მართლა გულწრფელად მიხარია, რომ ეს საიტი არსებობს და ღმერთმა ქნას, კიდევ დიდხანს იარსებოს! ამ ყველაფერმა ისე იმოქმედა ჩემზე, რომ წერილის მოწერა გამაბედვინა, ისინი არ უნდა დავკარგოთ, რამეთუ ჭეშმარიტი ქართველები არიან და თუ დავივიწყებთ მათ, ამ ცოდვას მაღალი ღმერთი არ გვაპატიებს! პატივისცემით, ეთერ თევზაძე. თბილისი.

შენიშვნა: ტექნიკური მიზეზების გამო დროებით გათიშული: 22, 40, 42, 58, 60, 62, 64, 65, 66-4, 72, და 73 ქვეთავები ისევ ჩართულია!

და ერთი კიდევ დღევანდელ სიტუაციასთან დაკავშირებით: ისანის მეტროს მიმდებარედ ქართული პურის თონის სარკმელთან წარწერაა, რომელიც რატომღაც წაკითხვისთანავე დამამახსოვრდა:
”მე ერთი ფიქრი დამრჩება
როდესაც თონეს ჩავხედავ...
ხელთ ხმალი თუ არ მეჭირა,
მტერს ამ შოთებით ავჩეხავ!”

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 10 2008, 09:58 AM

უმორჩილესად გთხოვთ მოინახულოთ საიტი www.fereidani.ge ქვეთავი 85 - "საქართველო დღეს...09.08.2008 - 17:06"
ჩემი თხოვნაა აჩვენოთ ყველა თქვენს მეგობარს!
გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 11 2008, 07:59 PM

1. მიდიხართ მიცკევიჩის 29ა-ში, მიცკევიჩის ბოლოშია, საირმის ასახვევთან, მეორე სართულზე.
2. მერიაში დარეკვას აზრი არ აქვს, მაინც ვერ გაგცემენ ზუსტ პასუხს, მე პირდაპირ მიცკევიჩზე დამამისამართეს.
3. დევნილებს ჭირდებათ აბსოლუტურად ყველაფერი, საჭმელი, ტანისამოსი, ჰიგიენის საშუალებები, პირველადი მოხმარების საგნები.
4. ჩამოგიწერთ მიახლოებით სიას რისი მიტანა შეგიძლიათ:

ტანისამოსი: რაც გაქვთ და არ გენანებათ ყველაფერი და ყველანაირი, მთლად ზამთრის ქურთუკები მე მგონი ჯერ არ ჭირდებათ, მაგრამ დანარჩენი ყველაფერი. ქალების, კაცების და რაც მთავარია ბავშვების, ძალიან ბევრი ბავშვიაო, ყველა ასაკის, მათ შორის თოთო ბავშვები.

თეთრეული: ძალიან ჭირდებათ. თეთრეული, პირსახოცები, პლედები, საბნები, თუ გაქვთ და შეგიძლიათ ლეიბები.

ჰიგიენის და პირველადი მოხმარების საგნები: საპონი, კბილის პასტა, კბილის ჯაგრისი, ხელსახოცები, ტუალეტის ქაღალდი, ასანთი.

პროდუქტი: შაქარი, ჩაი, მაკარონი, ბრინჯი, წიწიბურა, მანის ქაში, კონსერვები ყველანაირი, ტუშონკები, ძეხვეული, მოკლედ ყველაფერი ისეთი რაც შეიძლება მალფუჭებადი არ იყოს და ოჯახებს დაუნაწილონ. პურის მიტანაზე გვითხრეს რომ თუ უნდა იყიდოთ არ გინდათო, ჯობია სხვა რაღაცეები იყიდოთ, პურით ქარხნები მოგვამარაგებენო. ასევე გვთხოვეს მიგვეტანა წყალი.

ბავშვებისთვის: დევნილებში არის ძალიან ბევრი ბავშვი, მათ შორის თოთო ბავშვები და რამოდენიმე თვის ჩვილები. შესაბამისად შეგიძლიათ მიიტანოთ მათთვის რძის ფხვნილი, პატარა ბავშვების ფაფები, ლაპარაკია ჩვილი ბავშვებისთვის, 4-6 თვის და ა.შ. პამპერსები და ბავშვის ჰიგიენური საშუალებები.

მეგობრებო, კოლეგებო, თანამემამულეებო

გვჭირდება პერსონალური ისტორიები, ფოტოები, ვიდეოები, წერილები, სმს-ები და ნებისმიერი მასალა, რომელიც ასახავს რუსეთის აგრესიას ამ დღეების განმავლობაში და მის შედეგებს საქართველოში. ასევე თუ გაქვთ რაიმე სახის კარიკატურა, პლაკატი ან სხვ.

ამ მასალის გავრცელება მოხდება ორგანიზებულად მსოფლიოს მრავალ საიტზე.

ტექსტი სასურველია იყოს ინგლისურად - იქნება ეს წერილი, ისტორია თუ ფოტოს წარწერა, მაგრამ თუ არ გექნებათ ინგლისური ვერსია - ჩვენ თვითონ ვთარგმნით.
მასალა გამოაგზავნეთ შემდეგ მისამართზე - georgiawar@gmail.com
გიორგი გახელაძე. საზოგადოებრივი მეცნიერებათა ექსპერტი ეროვნული სასწავლო გეგმებისა და შეფასების ცენტრი.

დიმიტრი უზნაძის ქუჩა 52; 0102 თბილისი, საქართველო ტელ: 99532 957988 ელ. ფოსტა: sjanashia@ganatleba.org

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 11 2008, 08:59 PM

http://edition.cnn.com/ ამ საიტზე ნახეთ "Quickvote" და ხმა მიეცით, Yes-ს დააჭირეთ მერე კი VOTE. ეს საქართველოს სჭირდება და აუცილებელია ჩვენთვის!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 13 2008, 07:21 PM

გაუმარჯოს საქართველოს!
ძმაო გიორგი! ძალიან ვწუხვარ ამ ცუდ რუსების საქციელის გამო და დასაწყისიდან სულ ვნერვიულობ და ვიტანჯები. რა თქმა უნდა სადაც ვხდები ნათესავებს და ახლობლებს საქართველოს გამო მელაპარაკებიან და ძალიან გაბრაზებულები არიან... ის რომ ჩვენც აქედან ვართ თქვენი გვერდით მთელი სულით და გულით, დღეს კიდევ რამდენიმე კაცს დავხვდი, რომელებმაც მითხრეს, მზად ვართ საქართველოში ყოფნისას მაინც თუ იარაღის დაჭერა არ შეგვიძლიაოო, მათი გვერდით ვიყნეთო, რომ არ იგრძნონ მარტოობაო, ის რომ იცოდნენ ფერეიდნელი ქართველებიც მათთან არიან ამ სიტუაციაში.
გიორგი, ძალიან არაჩვეულებრივია ეს ამბავი იმიტო რო ქართველმა ხალხმა აჩვენა რუსეთს რომ მათი არაფერი არ ეშინია და ის დრო დამთავრებულია უკვე როცა თბილისს იკავებდნენ წითლები და ხოცავდნენ ხალხს, დღეს საქართველო ერთიანად შეკრებილი და თავისი ჯარით შვილები და მაგრად უდგას ბოლომდე რუსებს, ან სიკვდილი ან სრულად საქართველო, ეს ქართველის ხასიათია რომ მამულის გარეშე არ აინტერესებს სიცოცხლე, ანუ სიცოცხლე უნდა თავისი ერთიანი მამულთან და სამწუხაროდ ეს არ იცის მტერმა, რომ ალბათ ოდესღაც მიხვდება ძალიან მალე.
გიორგი, შენ გამაგებინე თუ რა შეიძლება ჩამოსვლა თქვენთან, ოღონდ არა სტუმრად არამედ ის რომ მაინც თქვენთან გვერდით ვიყვნეთ, აუცილებლად გამირკვიე ეს ამბავი (სამინისტროდან) რომ თუ წამოვიდე საზღვარზე ხომ არ იქნება პრობლემა ის რომ თითქმის არ შემიშვებენ მეთქი და გთხოვ, გეხვეწები, გამირკვიო ეს ამბავი.
გიორგი, მე მჯერა ჩვენი გამარჯვება და მტრის დამარცხება, ფაქტიურად მტერმა უნდა დაცალოს დაპყრობილ თავისუფალ დამოუკიდებელი სახელმწიფო, რომელსაც მთელი მსოფლიო აღნიშნავს.
გაუმარჯოს საქართველოს სოხუმიდან ცხინვალამდე!!!!!!!!
”ისევაც დაიბადებიან ალგეთს ლეკვები მგლისანი, ისინი არ ამოსწყდებიან, არ შეჭამონ ჯავრი მტრისანი”
ფერეიდნელი ქართველი.

პოსტის ავტორი: kesaria777 თარიღი: Aug 14 2008, 01:25 PM

ეს რა კარგი რაღაცა ვიპოვე!!! დაიცა fereidani.ge-ზეც შევიხედო... წელს ჩვენს მეუფეს (მიტროპოლიტ დიმიტრის) უნდოდა ფერეიდნელი ბავშვები ქობულეთში ბანაკში ჩამოეყვანა. მე ჯგუფის ხელმძღვანელად ვიყავი. სწორედ ახლა (ხვალ) უნდა ჩამოსულიყვნენ, 40-45 ადამიანი. ყველაფერი მზად იყო...ამ ავბედითმა ამბებმა გადადო სავარაუდოდ ერთი წლით ეს ამბავი... ღვთის წყალობით, მომავალში მოვახერხებთ!!! ღმერთს ებარებოდეთ!!!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 14 2008, 08:37 PM

კესარიას!
სწორად მოქცეულხართ, ჩემო კარგო! ძალიან ბევრი მირეკავს და წერილებს მიგზავნის, აქ ჩამოსვლა და ამ მძიმე დროს ჩვენს გვერდით ყოფნა უნდათ! რამდენიმე ბაქომდე იყო ჩამოსული, მაგრამ ვთხოვე ან უკან დაბრუნებულიყვნენ, ან დაეცადათ... ჯობია უკეთესი მომავლისთვის გადადოთ მათი ჩამოყვანა!
გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 14 2008, 09:26 PM

გაუმარჯოს ქართველს! შვენ ვინა ხარ და სადავრელი ხარ? მე შენი საიტი მინახავს და ძალიან შამყორვებია. ღმერთმა გიშელოს! თუ ხდების და გამოგივა ერთ ცოტა თუ ბევრი საქართველოს ქალაქების და სოფლების სურათი გამომიგზავნე. მე ფანიაშვილი ვარ და ირანის ფერეიდანში ვცოცხლობ, ჩემ სახელი მაჯიდ და ჩემ ძმას სახელი საიდ არი. სურათჩი მარჯვენა მე ვარ და მარცხენა ჩემ ძმა არი. მე მიყვარს ქართველი და საქართველო! დიდი მადლობა. მაჯიდ ფანიაშვილი. ირანი.
"შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები " - "ირანი. ფერეიდანი", ჩანაწერი 6.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 17 2008, 12:28 PM

ნახეთ ეს ბმულები:

http://a-ingwar.blogspot.com/2008/08/blog-post_1617.html

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7547888.stm

http://www.financialsense.com/stormwatch/geo/pastanalysis/2008/0808.html

http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article4484849.ece

http://www.jamestown.org/publications_details.php?volume_id=427&issue_id=4579&article_id=2373282

http://jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373298

http://www.rferl.org/content/South_Ossetia_Crisis_Could_Be_Russian_Chance_To_Defeat_Siloviki/1189525.html

http://halldor2.wordpress.com/2008/08/09/joint-statement-by-presidents-of-poland-estonia-latvia-and-lithuania/

http://www.reuters.com/article/europeCrisis/idUSL9355010

http://www.youtube.com/watch?v=y2IhkpXdyjU

http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/08/10/AR2008081000267.html?hpid=topnews

http://www.nytimes.com/2008/08/11/world/europe/11georgia.html?_r=1&hp&oref=slogin

http://www.un.org/News/Press/docs/2008/sc9417.doc.htm

http://edition.cnn.com/2008/WORLD/europe/08/10/un.georgia/index.html

http://www.rferl.org/content/West_Fails_To_Deter_Georgian_President_From_Playing_Into_Russian_Hands/1190098.html

http://jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373304

http://jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373303

http://www.globalpowereurope.eu/2008/08/georgia-next-yugoslavia.html

http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/russia/2531270/Georgia-Russia-demands-to-be-regarded-as-number-one.html

http://www.rferl.org/content/War_At_Home_Spinning_Conflict_In_Russia/1190090.html

http://www.irishtimes.com/newspaper/world/2008/0812/1218477342079.html

http://www.nytimes.com/2008/08/12/world/europe/12putin.html?ex=1376280000&en=66fcfb1c1c1c719e&ei=5124&partner=facebook&exprod=facebook

http://www.youtube.com/watch?v=Cu1vowrGV3I

http://virtualcollector.blogspot.com/2008/08/urgent-russian-general-shamanov.html

http://www.themoscowtimes.com/article/600/42/369695.htm

http://www.ft.com/cms/s/0/eaac265a-66fc-11dd-808f-0000779fd18c.html

http://www.ft.com/cms/s/0/d642092c-68a1-11dd-a4e5-0000779fd18c.html

http://www.jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373306

http://georgiainfonews.blogspot.com/2008/08/estonia-poland-help-georgia-fight_12.html

http://georgiainfonews.blogspot.com/2008/08/georgia-files-ethnic-cleansing-case.html

http://www.icj-cij.org/docket/index.php?p1=3&p2=1&case=140&PHPSESSID=1c39c8cd85b7c5e8c3e8d9788a47f192

http://ruben2008.wordpress.com/2008/08/11/comparing-south-ossetia-to-kosovo/

http://newsweek.washingtonpost.com/postglobal/njoroge_wachai/2008/08/russias_dangerous_hypocrisy.html

http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/08/12/AR2008081202480.html

http://www.icj-cij.org/homepage/index.php?lang=en

http://russiangeorgianwar.blogspot.com

საინტერესო კლიპები:

http://grani-tv.ru/entries/428/

http://www.youtube.com/watch?v=y2IhkpXdyjU&feature=related

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 17 2008, 07:53 PM

პატრიარქის ლოცვაკურთხევით, სრულიად საქართველომ უნდა ილოცოს ქვეყნის მშვიდობისათვის. ლოცვა საქართველოს მთლიანობისათვის აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს დაბრუნებისათვის ყოვლადწმინდა სამებისადმი:
ჰოი, ყოვლადწმინდაო სამებაო, ერთარსებაო, მოიწვდომელო ძლიერებაო, მამაო უოვლისამპყრობელო, ძეო მხოლოდშობილო და სულო წმინდაო, ერთო ღმერთო, რომელი ყოვლისა ხილულისა და უხილავისა შემოქმედი ხარ და უფალი, მიზეზო ყოველთა კეთილთაო, მომეც ჩვენ მადლი მოსავთა შენთა, დიდებად და გალობად ყოვლად პატიოსანსა და დიდად შვენიერსა სახელთა შენსა. სამებაო წმინდაო, სრულებაო ყოველთა არსთაო, მოგვანიჭე ჩვენ მშვიდობა და სიმრთელე მონათა ამათ შენთა, დედისა ღვთისა წილხდომილისა ერისა, სრულიად საქართველოს მართლმადიდებელთა და მას შინა აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს მიწა-წყლის შვილთა და კვალად აღადგინე ერთობა და მთლიანობა ქვეყნისა ჩვენისა და ღვთივდაცულობა საზღვართა ჩვენთა. ამინ!
ჯვარისა უფლისათა, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა უხრწნელისა ღვთისმშობლისა, ყოველთა წმიდათა წინასწარმეტყველთა, მოციქულთა, წმინდისა მოციქულთა სწორისა ნინოსითა, წმიდისა ნიკოლოზ დიდი სასწაულმოქმედისა, წმიდისა ძლევამოსილისა გიორგისა, წმიდისა ილია წინასწარმეტყველისა დიდთა მოწამეთა, მეოხებითა ღირსთა და ღმერთშემოსილისა მამათა და ყოველთა ზეციურ ძალთა თანა. ჰოი, დიდო მთავარანგელოზო მიქაელ, ეყავ მფარველ ერსა ჩვენსა, ეკლესია-მონასტრებს ჩვენსას, დაიფარე და დაიცავ ჩვენი ქვეყანა, ჩვენი ოჯახი შინაური და გარე მტრებისაგან, ცეცხლისა და მახვილისაგან, სიკვდილისაგან, შიმშილისაგან, სტიქიური უბედურებისაგან, მოწამლულ ჰაერისაგან, წყლისგან, ეპიდემიით ავადმყოფობისაგან, ცოდვებში დაცემისაგან, ანტიქრისტესაგან და ყოვლისა ბოროტისაგან გვიფარვიდე და გვიცავდე აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე ამინ!

ქვეთავი 85.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 18 2008, 12:10 AM

საერთაშორისო აქცია « ვიმღეროთ საქართველოსათვის »

მსოფლიოს ყველა ქართულ სათვისტომოსა და ქართული სიმღერის გუნდებს

ჩვენ გადავწყვიტეთ საერთაშორისო აქციის „ვიმღეროთ საქართველოსათვის“ ჩატარება, რომლის მიზანია ქართული სიმღერის გზით ქართველი ხალხის ღირსებისა და ქართული კულტურის დონის ხაზგასმა რუსული სამხედრო ბარბაროსობის წინაშე. ქართული სიმღერის ყველა გუნდი (მათ შორის მოყვარულები) ვისაც ამ აქციით საქართველოს მხარდაჭერა სურს, ერთდროულად იმღერებს მთელს მსოფლიოში (ოთხშაბათს, 20 აგვისტოს, 19 სთ CET). გთხოვთ, დაგვიდასტუროთ აქციაში თქვენი მონაწილეობა შემდეგ ელ-მისამართზე: othar_z@hotmail.com. გთხოვთ, თქვენს წერილში მიუთითოთ თქვენი გუნდის სახელი, აგრეთვე ადგილი და დრო (თქვენი ადგილობრივი დროით) როდესაც შემოუერთდებით აქციას.


რუსული პრესა იუწყება, რომ ცხინვალში მოკლული თბილისელი ჟურნალისტები გორის ჰოსპიტალში გადმოასვენეს


ოსურმა მხარემ გორის ჰოსპიტალს 17 აგვისტოს ცხინვალში მოკლული ორი თბილისელი ჟურნალისტის, გრიგოლ ჩიხლაძის და ალექსანდრე კლიმჩუკის გვამები გადასცა.
ამის შესახებ „რია ნოვოსტი“ რუსეთის სახმელეთო ჯარების წარმომადგენლის განცხადებაზე დაყრდნობით იტყობინება.
„გვამები გორის საავადმყოფოს ექიმებს გადასცეს“, განაცხადა რუსული ჯარის წარმომადგენელმა.
გრიგოლ ჩიხლაძე და ალექსანდრე კლიმჩუკი 10 აგვისტოს ცხინვალში დაცხრილეს.
რუსული მედია ადრე წერდა, რომ ჟურნალისტები ჩრდილოკავკასიელმა მოხალისეებმა „შემთხვევით“ მოკლეს.
27 წლის ფოტოკორესპონდენტი ალექსანდრე კლიმჩუკი ფოტოსააგენტო Caucasus Press Images ხელმძღვანელი იყო. ის ბოლო დრომდე თანამშრომლობდა სააგენტო იტარ-ტასთან, სტუდია Photoexpress-სთან და სააგენტო EPA-სთან.
კლიმჩუკის ფოტოები გამოქვეყნებული იყო ჟურნალ Newsweek-ში, გაზეთებში The New York Times და Le Monde. ასევე „რუსკი Newsweek“-ში.
გრიგოლ ჩიხლაძე მასალებს „რუსკი Newsweek“-ისთვის ამზადებდა.

წყარო: media.ge



პარიზში დაღუპულთა სულების მოსახსენიებელი პანაშვიდი გადაიხადეს
დღეს, 17 აგვისტოს, პარიზის წმინდა ნინოს ქართულ ეკლესიაში, რომელიც კონსტანტინოპოლის იურისდიქციაშია, მამა არჩილმა (დავრიჩაშვილი) საკვირაო წირვის ჩატარების შემდეგ, დაღუპული მეომრების, ჟურნალისტებისა და მშვიდობიანი მოსახლეობის სულების მოსახსენიებელი პანაშვიდი გადაიხადა.
ეკლესიაში წირვაზე ტრადიციულად უმეტესობას ძველი, ისტორიული ემიგრაციის შთამომავლები წარმოადგენდნენ. მათ შორის იყვნენ საფრანგეთში ქართველ ლტოლვილთა სათვისტომოს ყოფილი ხელმძღვანელი ოთარ პატარიძე, ახლანდელი ხელმძღვანელი ოთარ ზურაბიშვილი და მისი და, საქართველოს საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი, ოპოზიციური გაერთიანების ერთ-ერთი ლიდერი სალომე ზურაბიშვილი.
მრევლში ახალგაზრდა ქართველი სტუდენტებიც არიან, მაგრამ ბევრი მათგანი ახლა საზაფხულო არდადეგებზეა საქართველოში.
როგორც ეკლესიაში მრევლისათვის გახდა ცნობილი, 20 აგვისტოს, ევროპის რამდენიმე ქვეყანაში, აშშ-სა და კანადაში გაიმართება ქართული ხელოვნების კონცერტი, უცხოეთში მოღვაწე ქართული ჯგუფებისა და მომღერლების მონაწილეობით, რაც იმის მაუწყებელი იქნება, რომ ქართველი ერი, დიდი ტრაგედიის მიუხედავად, სულიერად მაინც არ დაცემულა.
აქვე გაწვდით პარიზიდან მიღებულ მიმართვას ამასთან დაკავშირებით.

ნინო ცხოიძე, ჟურნალი ”ემიგრანტები”.

ქვეთავი 85.


-------------
www.fereidani.ge

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 18 2008, 07:11 PM

გიორგი, გაავრცელეთ იქნებ დახმარების სურვილი ჰქონდეთ კომპანიებს Support the Victims
Dear colleagues,
As you all know, due to the current situation in Georgia one of the primary issues is providing aid to more than 30,000 (and their number is growing) internally displaces persons. Bank of Georgia was first to come up with the initiative to establish a fund to support these people and made an initial contribution of GEL 1 million. The bank has created a special monitoring group which will oversee and coordinate the spending of the finances from the fund.
Numerous companies in Georgia and abroad, as well as individuals have already made donations to the fund. It is also noteworthy, that several organizations in Georgia have followed our initiative and have set up similar funds.
Herewith we ask you too to make any contribution you can to the fund. Provided below is the account information:
For transfers in US$
Beneficiary Bank
Citibank N.A., New York, US
Swift: CITIUS33
Beneficiary
Bank of Georgia, SWIFT: BAGAGE22
3 Pushkin Street, 0105 Tbilisi, Georgia
Corr. Account: 36204072
Details of Payment
Account: 45118404300400000030
For the Fund to Support the Victims of South Ossetia

For transfers in EUR
Beneficiary Bank
Commerzbank, Frankfurt, Germany
Swift: COBADEFF
Beneficiary
Bank of Georgia, SWIFT: BAGAGE22
3 Pushkin Street, 0105 Tbilisi, Georgia
Corr. Account: 400 88 81 054 01EUR
Details of Payment
Account: 45119784300400000005
For the Fund to Support the Victims of South Ossetia

For transfers in GBP
Beneficiary Bank
JP Morgan Chase Bank, London, UK
SWIFT: CHASGB2L
Beneficiary
Bank of Georgia, SWIFT: BAGAGE22
3 Pushkin Street, 0105 Tbilisi, Georgia
Details of Payment
Account: 45118264300400000006
For the Fund to Support the Victims of South Ossetia

Thank you in advance for your support!
Giorgi Cherkezishvili
Senior Relationship Banker
Corporate & Investment Banking
JSC Bank of Georgia
Tel: (+995 32) 444 344
Fax: (+995 32) 444 278
Cell: (+995 99) 178221
3 Pushkin Str.
Tbilisi 0105, Georgia
Email: gcherkezishvili@bog.ge
www.bog.ge

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 19 2008, 10:05 PM

ფერეიდნელი ქართველების მიმართვა – ჩვენ ამაყები ვართ თქვენს გამო...

ბატონო გიორგი ეს წერილი რამდენიმე ფერეიდნელმა დაწერეს სპარსული ენაზე და ახლა ამის გადათარგმნულს გიგზავნით, თუ ცალკე ქვეთავს გაუკეთებ და დაამატებ საიტს – კარგი იქნება!

რუსეთმა უკვე მერამდენედ, ვერაგულად დაიპყრო საქართველო!
ძველის-ძველიდან, რუსეთი ყოველთვის საქართველოს მტერი ყოფილა, იმიტომ რომ თავისუფლების მოყვარე ქართველი კაცი მუდამ იცავს თავის ენას და მამულს მტრის წინაშე, რომელსაც სურს საქართველოს განადგურება.
1990-იანი წლებიდან მოკიდებული, (200-წლიან წინა ისტორიაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ, რუსეთი ყველანაირად ეცადა საქართველო დაეჩოქებინა და მისი სახელი აღეგავა დედამიწის ზურგიდან. ერთ-ერთი ამ ვერაგული საქმეებიდან, რაც რუსეთმა გაუკეთა ქართველებს, იყო გაზის შეწყვეტა ცივ ზამთარში. საქართველომ ადვილად გადაიტანა ეს დიდი პრობლემა თავისი ხალხის მოთმენით და მხნეობით (ფეხებზეც კი არ დაიკიდა რუსეთის ეს სულელური ნაბიჯი), ეს იყო ქართველი ხალხის გმირობა და ვაჟკაცობა, რაც რუსეთს უფრო და უფრო ახელებდა.
მრავალი წელია, რუსეთი ქართველთა მოთმინებას ცდის აფხაზეთისა და ოსეთის სეპარატისტთა მხრიდან პროვოკაციების სახითაც. რუსეთის ეს მუხანათური საქციელი, რაც ამ ბოლოს გაბედა, ის არის, რომ შეაშინოს ქართველები, იქნებ შეძლოს საქართველოს დაშლა და გაუბედურება!.. მაგრამ, საბედნიეროდ, ვერაფერი შეძლო უფლის წყალობით და ქართველთა დიდი გამძლეობის და მხნეობის ძალით. თან მთელმა მსოფლიომ ხმა აიმაღლა რუსული აგრესიის წინააღმდეგ და პატარა საქართველოს დაუჭირა მხარი. ამხელა მსოფლიოში ორი ქვეყანა არ მოიძებნა, რუსეთის მხარე რომ დაიჭიროს!
რუსეთის გაუწონასწორებელმა ნაბიჯმა ძალიან გვატკინა გული ყველას და მგონი ამჟამად არ არსებობს ადამიანი დედამიწაზე, რომელსაც არ სძულდეს პუტინი და მედვედევი!
6 მილიონიანმა ქვეყანამ იბრძოლა ზღვარდაუდებელი რუსული აგრესიის წინააღმდეგ. ეს ძალიან სირცხვილია რუსეთისათვის. მაინც და მაინც ქართველებს არგუნა ბედმა ამ მძვინვარე მხეცთან ომი. ჩვენ ვნახეთ, ქართულმა ჯარმა რა ვაჟკაცურად, როგორი შეუპოვრობით იბრძოლა, ჩვენ ვნახეთ გმირების უშიშარობა, ჩვენ ვნახეთ, ქართველმა ჯარისკაცებმა როგორ შესწირეს სიცოცხლე სამშობლოს და არ შეეშინდათ მტრისგან!
ირანის ქართველები (ფერეიდნელი ქართველები) სამძიმარს უცხადებენ გმირულად დაღუპულ მეომართა ოჯახებს და ადამიანებს, რომლებმაც შვილები და ახლობლები შესწირეს მამულს. ძალიან ვწუხვართ და გული გვიტირის დაღუპულების გამო, მაგრამ როგორ შეიძლება არ გვიხაროდეს ამ წმინდა მიწაზე და ისტორიაში კვლავ განმეორდა ქართველთა გმირული თავდადების მაგალითები სამშობლოსათვის, მამულისათვის, ჩვენ ამაყები ვართ თქვენს გამო...
ფერეიდნელი ქართველები ვგმობთ რუსეთის აგრესიას ერთ პატარა თავისუფალ, დამოუკიდებელ ქვეყანაზე, ვთხოვთ რუსეთის ხელისუფლებას, რომ პატივი სცეს საქართველოს მთლიან საზღვრებს, შეასრულოს პირობა და სასწრაფოდ გაიყვანოს თავის ჯარი ქართული მიწებიდან, არ დაარღვიოს საერთაშორისო კანონები.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 86.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 21 2008, 12:30 AM

დღეს, 20 აგვისტოს, 21.00 საათზე თბილისის დროით, სამების საკათედრო ტაძრის ეზოში ჩატარდა საერთაშორისო აქცია «ვიმღეროთ საქართველოსათვის»
ვისაც გაქვთ თქვენს ქვეყანაში ჩატარებული ამავე აქციის ფოტოები, გთხოვთ გამომიგზავნოთ gugua56@gmail.com მისამართზე. ფოტოები აიტვირთება საიტში www.fereidani.ge
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 21 2008, 08:09 PM

ლუარსაბ ტოგონიძეს და რა თქმა უნდა სხვებსაც!

გთხოვთ მოინახულოთ www.fereidani.ge სადაც გაკეთებულია ცვლილებები ქვეთავებში:

1. ქვეთავი 85 – საქართველო დღეს... 09.08.2008 – 17:06
2. ქვეთავი 86 – ფერეიდნელი ქართველების მიმართვა ”ჩვენ ამაყები ვართ თქვენს გამო…”

და დაემატა ორი ქვეთავი:
1. ქვეთავი 87 – საერთაშორისო აქცია ”ვიმღეროთ საქართველოსათვის”;
2. ქვეთავი 88 – გიგა ჩიხლაძე და საშა კლიმჩუკი – ”ომობანას თამაში”.

პატივისცემით,
გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი


მათ გადაწყვეტილი ჰქონდათ, ბოლო ბლოკპოსტამდე მისულიყვნენ,
სანამ არ ეტყოდნენ ”ბიჭებო, იქით ომია, არ წახვიდეთ!”

საირმის ქუჩა... სადარბაზოს ვერ მივაგენი...
– გიგა ჩიხლაძე ამ სადარბაზოში ცხოვრობდა? – ვკითხულობ წარსულ დროში...
ბიჭები მისი ბინის მოძებნაში მეხმარებიან. გიგას სურათის წინ კანდელი ანთია... საღამოს გიგას მეგობრები შეიკრიბებიან და ასე გაგრძელდება მომავალში... გიგას მეუღლე, ნატა მუმლაძე ცდილობს ემოცია დამალოს. რაღაცნაირი სიმტკიცე იგრძნობა მის ხმაში. პროფესია ვკითხე. ექიმია, ცოტა ხანს მედიაში მუშაობდა და მაშინ გაიცნეს ერთმანეთი...
საშა კლიმჩუკის დედა ისეთ დღეშია, არა მგონია, რამე გითხრათო...
რედაქციაში დაბრუნებულს რატომღაც კალამიც კი ”დამიდუმდა”. ვერაფერს ვწერდი ჩაცხრილულ, ფოტოკამერით და კალმით ”შეიარაღებულ” ბიჭებზე. ვიჯექი და მეხსიერებაში ცნობილ ფრაზებს ვიმეორებდი: ”თქვენ მაპატიეთ, ო, მაპატიეთ, დანაშაული არდაბრუნების...”, ”ნუ მწერ, რომ ბაღში აყვავდა ნუში, რომ მთაწმინდაზე ცა დაწვა თითქოს...”
საშას შორიდან ვიცნობდი. გადაღებებზე ერთად ვყოფილვართ და მახსოვს მისი ხალასი იუმორი... ბოლოხანს, ინგოროყვას ქუჩაზე ხშირად ვხედავდი ხოლმე ჩემი ოფისის წინ. განმარტოებით მჯდარიც შემინიშნავს ფოტოკამერით ხელში... ახლაღა გავიგე, მთაწმინდაზე, არსენას ქუჩაზე უცხოვრია.
27 წლის ახალგაზრდა 30 წლის გიგას ”გამოუზრდია” როგორც ფოტორეპორტიორი.. 90-იან წლებში, ჯერ კიდევ სკოლის მოსწავლე საშა მშრალ ხიდზე, ძველი წიგნების ბაზრობაზე გაუცვნია და მას მერე ოჯახებით მეგობრობდნენ...
გიგა ჩიხლაძე 2003 წლიდან გაზეთ ”კავკაზსკი აქცენტთან” თანამშრომლობდა. მანამდე სრულიად ახალგაზრდა, გაზეთ ”კომსომოლსკაია პრავდას” თბილისის გამოცემის რედაქტორი იყო. ”კამსამოლკა” მან შეგნებულად იმიტომ დატოვა რომ ”ცენტრის” პოზიციას ზოგიერთ საკითხზე არ იზიარებდა.
მთელი საქართველო ფეხით ჰქონდა მოვლილი საკმაოდ რთული მარშრუტებით და საქართველოს ბუნებაზე, ეკოლოგიაზე მისი პუბლიცისტური წერილების გამოსაქვეყნებლად ”კავკაზსკი აქცენტს” სპეციალურად რუბრიკა ”ტურისტული კავკასიაც” კი შეუქმნია. გიგა წერდა ტოლერანტობაზე, მშვიდობაზე... მისი ძალიან გამორჩეული და სახასიათო ჩანაწერი დაგვრჩა ”ომობანას თამაში” ანუ იმაზე, თუ ვის ”ესვრიან” თბილისელი ბავშვები ეთნიკური ოჯახებიდან ომობანას თამაშის დროს... კითხულობ ამ პატარა, მაგრამ თავისი მნიშვნელობით დიდ ჟურნალისტურ ”გამოძიებას” და გრძნობ ქვეტექსტს, პროფესიონალი ჟურნალისტის მთავარ სათქმელს...
თემა ”ვის ესვრიან ბავშვები ომობანას თამაშის დროს” იმდენად საინტერესო აღმოჩნდა, რომ ”გამოძიებაში” არაერთი ჩემი ნაცნობი ჩაერთო და გვიან ღამითაც კი მირეკავდნენ... ვერ ვიპოვე ვერც ერთი ბავშვი, რომელიც ”აფხაზებს”, ”ოსებს”, ან ”ქართველებს” ესროდა...
რეალურმა ომმა ტელეკომპანია “ალანიაში” რედაქტორად მუშაობისას “მოუსწრო”... მეუღლემ აგარაკიდან დაურეკა, თუმცა იცოდა რომ გიგა ცხინვალში აუცილებლად წავიდოდა...
ნატა მუმლაძე, გიგა ჩიხლაძის მეუღლე:
“– კახეთში ვიყავი აგარაკზე ბავშვებთან ერთად. მთხოვა ჩამოვსულიყავი თბილისში და შაბათს ერთად ვაპირებდით კახეთში, ბავშვებთან წასვლას. სადღაც დღის ოთხ საათზე ჩამოვედი პარასკევს, ომის დაწყების დღეს, რამდენიმე “მესიჯი” გავუგზავნე და შევატყობინე რომ შინ მოსულიყო, მაგრამ ალბათ გახსოვთ, ტელეფონები არ მუშაობდა, ქსელი გათიშული იყო. არ მიპასუხა და საღამოს ცხრისკენ სამსახურიდან დაბრუნების დროს დავურეკე ტელევიზიაში და იქ მითხრეს რომ წავიდა ცხინვალის მიმართულებით... მას მერე გიგასგან არაფერი გამიგია... მანქანაში ოთხნი იყვნენ: გიგა, საშა, თემური და ვინსტონი. ორივეს ვესაუბრე და მათ მითხრეს როგორ ჩაცხრილეს... მე ამ დეტალებს ახლა ვერ მოგიყვებით... გეტყვით მხოლოდ იმას, რომ გიგას ცოცხალი რეპორტაჟები უყვარდა და ყოველთვის ამბობდა, სადაც საჭიროა, იქ უნდა ვიყო და დავწერო ყველაფერი ობიექტურად, რასაც საკუთარი თვალით ვნახავო. ოჯახში კამათი გვქონდა, რადგან ცხინვალში ერთხელ უკვე ტყვედ იყო ჩავარდნილი, გატაცებული ჰყავდათ. დახვრეტის საშიშროება მაშინაც იყო, მაგრამ საბედნიეროდ, გადარჩა. ამის შემდეგ ხშირად ვსაუბრობდით იმაზე რომ ეს ყველაფერი სახიფათო იყო მისი სიცოცხლისთვის, წარმოიდგინეთ ჩემი მდგომარეობა ორი ბავშვი სამი და ხუთი წლის, მე სამწუხაროდ არ ვმუშაობ... ავადმყოფი მამა მყავს... ბევრი საქმე მქონდა ოჯახში, მაგრამ სხვანაირად მას არ შეეძლო, უნდოდა ყოფილიყო წინა ხაზზე და საკუთარი თვალით ენახა ყველაფერი...
– გავრცელებული ვერსიით, ჩაცხრილვა ბიჭების ქართულ მისალმებას მოჰყვა. ვიღაცას ქართულად მიესალმნენ. პრეზიდენტი ამბობდა, კლიმჩუკმა სამხედრო ფორმაში ფოტოები გადამიღო და ნახევარ საათში მისი გარდაცვალების ამბავი გავიგეო...
– სამწუხაროდ, არაზუსტი ინფორმაცია ჰქონდა ბატონ პრეზიდენტს. ბიჭები საერთოდ არ გაჩერებულან, სანამ ჩაცხრილვის ადგილამდე არ მივიდნენ... მათ გადაწყვეტილი ჰქონდათ, მისულიყვნენ ბოლო პოსტამდე, სანამ არ გააჩერებდნენ და არ ეტყოდნენ ”ბიჭებო, იქით ომია და არ წახვიდეთ!” ასეთი რამ სამწუხაროდ არ მოხდა... რაკი გზაში არ გააჩერეს, იფიქრეს, მშვიდობააო... საერთაშორისო სააგენტოების ჟურნალისტების დამსახურებაა ის, რომ მიცვალებულებს მივაგენით... ჟურნალისტები საავადმყოფოში მიცვალებულებს დღე და ღამე იცავდნენ რომ საერთო სასაფლაოზე არ დაემარხათ...
მათ შორის იყო ჟურნალისტი მარკ პინდერი, რომელიც ყველას უამბობდა რომ თბილისში 5 დღით ყოფნის დროს აღფრთოვანებული იყო საშა კლიმჩუკის სტუმართმოყვარეობით და იმით, რომ მან ”მეფურად” უმასპინძლა. 27 წლის ალექსანდრე კლიმჩუკი ფოტოსააგენტო ”კაუკასუს პრეს იმიჯის” ხელმძღვანელი იყო. მისი ფოტოები ქვეყნდებოდა ჟურნალ ”ნიუსვიქში”, გაზეთებში ”ნიუ იორკ თაიმსსა” და ”ლე მონდეში”. გიგა ჩიხლაძე კი მასალებს რუსული ”ნიუსვიკისთვის” ამზადებდა.
10 აგვისტოს ცხინვალში მოკლული ჟურნალისტები ვარკეთილის სასაფლაოზე არიან დაკრძალული. ჭირისუფლებისთვის დაკრძალვის ალტერნატიული ადგილი, მაგალითად, ძმათა სასაფლაო, არავის შეუთავაზებია. ასეც რომ ყოფილიყო, როგორც გაირკვა, ოჯახი არ დათანხმდებოდა, რადგან გიგას დედა და ბებია ვარკეთილის სასაფლაოზე არიან დაკრძალული. ხელისუფლება ტრაგიკულად დაღუპული ჟურნალისტების ოჯახებს შემწეობას დაპირდა თუმცა დეტალური ინფორმაცია ოჯახებისთვის უცნობია. უცხოური მედია კი დღემდე ცდილობს ჟურნალისტების ოჯახების მიმართ თანაგრძნობა საგანგებოდ შექმნილ ფონდში შეწირულობის ჩარიცხვით გამოხატოს.
უახლოეს მომავალში წიგნად გამოიცემა გიგა ჩიხლაძის გამოქვეყნებული და გამოუქვეყნებელი ესეები, მოთხრობები. ასევე საშას მიერ გადაღებული ფოტოისტორიები. წიგნში ”ომობანას თამაშიც” შევა, სადაც ქართველი, აზერბაიჯანელების, ებრაელების, სომხების, ოსების და სხვა ეთნიკური ოჯახების ბავშვები რუსებს და ქართველებს კი არა, მხოლოდ ”ცუდებს” ესვრიან.

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Aug 21 2008, 10:10 PM

[

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 22 2008, 09:48 PM

დავეხმაროთ სამშობლოს ისე, როგორც შეგვიძლია!
ქართველებმა გადავწყვიტეთ შევუტიოთ (გავთიშოთ) ის რუსული საინფორმაციო საიტები, რომლებიც რუსებში ცრუ ინფორმაციას ავრცელებენ, და რომლითაც ამწვავებენ სიტუაციას. ამისათვის ერთმა ადამიანმა დაამზადა პროგრამა, რომლის გადმოწერისა და გაშვების შემთხვევაში ჩვენ ვერთვებით ქსელში. როცა შევიკრიბებით საკმარისი ხალხი პროგრამის შემქმნელი ჩვენი IP-ების მეშვეობით შეტევას მოაწყობს კონკრეტულ რუსულ საინფორმაციო საიტზე, რომელიც გაითიშება თუ საკმარისი რაოდენობის ხალხი ვიქნებით! ასე რომ, გთხოვთ გადმოწეროთ RusBomber, ამოაარქივოთ და ჩართოთ. პროგრამა ჩაიკეცება და თავის საქმეს გააკეთებს, თქვენ ხელი არაფერში შეგეშლებათ! პროგრამა შეგატყობინებთ ხოლმე იმას, თუ რომელ საიტს ”ვბომბავთ”.. ძალიან გთხოვთ შეძლებისდაგვარად გაავრცელეთ ეს ფაილი! შევუშალოთ ხელი ცრუ ინფორმაციის გავრცელებას!
სასწრაფოდ შედით ყველა ვისაც სამშობლოზე გული შეგტკივათ
http://www.files.ge/file/304073/RusBomber-zip--beef.ge.html

საფრანგეთი - პარიზი: ქართველების გუნდი ბობურდის მოედანზე
France - Paris : Georgian singing on the Beaubourg Place
France - Paris : Un groupe de chanteurs géorgiens sur la Place Beaubourg
http://www.libelabo.fr/2008/08/21/georgie-%C2%ABle-chant-cest-notre-identite%C2%BB/

Secret film taken by BBC in Senaki and Poti, please browse in the link below..............
http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7562962.stm

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 24 2008, 10:49 PM

გთხოვთ მოინახულოთ www.fereidani.ge სადაც დაემატა ქვეთავი 89 – ”ძალა ერთობაშია”.
პატივისცემით, გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 27 2008, 08:45 PM

პატივცემულო მეგობარო,
თქვენი და ყველა თქვენი წევრების დახმარება გვჭირდება
გთხოვთ გაავრცელოდ შემდეგი ინფორმაცია ყველა თქვენ სათვისტომოს წევრებს, რომ ჩავატაროთ უნიკალური ღონისძიება. ვაპირებთ თავი მოვუყაროთ 1000 ადამიანზე მეტს.

საქართველოსთან სოლიდარობის საღამო
ხუთშაბათს 18 სექტემბერს 20 სთ-ზე მადლენის ეკლესიაში (Paris 8e)
მსოფლიო დონის ხელოვნები (მომღერლები, მსახიობები...) მხარში გვიდგანან… ჩვენი გვჭირდება თქვენი თანადგომა, თქვენი დასწრება. შეატყობინეთ მეგობრებს.
რამდენიმე დღეში მოგაწვდით დამატებით ცნობებსა და დაზუსტებებს ადგილების დასაჯავშნად.
შეგროვებული თანხა მთლიანად მოხმარდება ლტოლვილებს.

ოთარ ზურაბიშვილი, ქართული სათვისტომოს თავმჯდომარე საფრანგეთში
33 6 85 42 21 11 - othar_z@hotmail.com

ქვეთავი 87. www.fereidani.ge

პოსტის ავტორი: iako თარიღი: Aug 28 2008, 01:21 PM

გუგუა

ამ ინფორმაციას ჩემს ძმას გადავცცემ, საფრანგეთში ცხოვრობს, და იქ გაავრცელებს ამ ინფოს.

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: Aug 28 2008, 01:32 PM

გაუმარჯოს ჩვენ ფერეიდნელ ძმებს და დებს.

პოსტის ავტორი: kesaria777 თარიღი: Aug 28 2008, 09:10 PM

gugua
საღამო მშვიდობისა! გილოცავთ მარიამობას! მრავალს დაესწარით! გახსოვთ, რომ გითხარით მეუფე დიმიტრი ფერეიდნელების ჩამოყვანას აპირებს, მაგრამ დაძაბული სიტუაციის გამო შეიძლება ხელი შეეშალოს მეთქი??? ხვალ ჩამოდიან ხვალ იხსნება ჩვენთან ბანაკი "სამშობლო", სადაც ფერეიდნელებთან ერთად საქართველოში მცხოვრები ბავშვები დაისვენებენ (სავარაუდოდ გორელები)!!! მიხარია მათთან ურთიერთობა! თავიდან ცოტა ვღელავდი სიტუაციიდან გამომდინარე, მარა ახლა თავს იმით ვინუგეშებ, რომ მეუფემ უკეთ იცის დრო და ვითარება და თან პატრიარქის კურთხევით ჩამოდიან! ღმერთს ებარებოდეთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 29 2008, 07:37 AM

iako-ს!
თან გააფრთხილე, თუ რაიმე ჩანაწერებს ან ფოტოებს გამომიგზავნის, საიტში დავამატებ!


kesaria777-ს!
ძალიან სასიხარულოა! იმედია შემდგომ ინფორმაციებსაც მოგვაწვდით.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 29 2008, 11:50 PM

დავეხმაროთ და მონაწილეობა მივიღოთ!

ამა წლის 1 სექტემბერს ბრიუსელში შედგება ევროკავშირის საგანგებო სამიტი საქართველოს ანექსიის საკითხის განსახილველად, ამასთან დაკავშირებით 15:00 საათზე გაიმართება აუცილებელი მანიფესტაცია - რათა მოუწოდოთ ერთხმად ევროპას ქმედითი ღონისძიებისაკენ რუსეთთან მიმართებაში!!!.

აქცია გაიმართება ბელგიაში, ქალაქ ბრიუსელში, ევროკომისიის მიმდებარე სჩუმანის მოედანზე (Place Schuman, 1040 Brussel , BE)!!. მოგიწოდებთ შეუერთდეთ აღნიშნულ აუცილებელ მანიფესტაციას და გაავრცელოთ ინფორმაცია შეძლებისდაგვარად.

მომსვლელებმა შევეცადოთ ხალხის სრული მობილიზაცია. ჩვენი ერთიანი ძალისხმევა და თანადგომა ძალზედ მნიშვნელოვანია დღეს ჩვენი სამშობლოსათვის.

Met name van Actiecomité /დიდი პატივისცემით აქციის კომიტეტის სახელით მარეხი ტოგონიძე

Marechi Togonidze Voorzitter / Chairman Stg. Georgië /Georgische Diaspora
Georgia Foundation /Georgian Diaspora +31.623996670 / www.geo-diaspora.nl +31.847147160

ქვეთავი 87. www.fereidani.ge

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 31 2008, 03:49 PM

ცოცხალი ჯაჭვი
მეგობრებო, მინდა ყველას მოგმართოთ თხოვნით, ვისაც საქართველო გიყვართ, გიყვართ ქართველი ხალხი და ამასთან გიყვართ თქვენი სამშობლო, ჩვენი პატრიარქის კურთხევით, ყველას ვისაც სურვილი აქვს, ორშაბათს, 1 სექტემბერს, საქართველოს დროით 15:00 სთ. ყველა უნდა გამოვიდეს გარეთ და გააკეთოს ცოცხალი ჯაჭვი და ამით დაანახოს მსოფლიოს და პირველ რიგში რუსეთს რომ საქართველო ერთიანია და ჩვენ ყველა ერთად ვართ! ქართველები და ყველა ვისაც საქართველო უყვარს!!!
გთხოვთ ამ თხოვნას ფართო გავრცელება მისცეთ თქვენს სამეგობროში და იქ სადაც თქვენ ცხოვრობთ და გამოხატეთ თქვენი თანადგომა საქართველოსა და ქართველი ხალხის მიმართ.
ღმერთს ებარებოდეთ,
ბექა გონაშვილი

ქვეთავი 87.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Aug 31 2008, 07:14 PM

ძვირფასო ქართველებო!
ყველას მოგესალმებით და გიგზავნით ჩვენი დემონსტრაციების სურათების გალერეას, რომელიც ბევრი თქვენთაგანისათვის ძნელი მოსაძებნი გახდა. დღემდე ჩვენ ჩავატარეთ 5 დემონსტრაცია ქალაქ პრაღაში და ბრნოში.

http://www.samshoblo.net/e107_plugins/my_gallery/my_gallery.php?gallery=Gallery/Valka-Gruzie/Demonstrace&page=1

განსაკუთრებით დიდი მადლობა უნდა გადავუხადო ყველა ჩეხს, უკრაინელს, ბელარუსს, პოლონელს, სლოვაკებს, რომ გვერდში დაგვიდგნენ ამ გაჭირვების ჟამს.

შემდეგი აქცია ”ცოცხალი ჯაჭვი” ეწყობა ხვალ, 1 სექტემბერს. დამატებითი ინფორმაციისთვის დაუკავშირდით მარიკა სოსელიას ტელ.: 773 251 313 ან კიდევ ჯიმი დაბრუნდაშვილს 724 551 786.
p.s. ამ აქციის ორგანიზება ამ წუთას დავიწყეთ და გთხოვთ მოგვეხმაროთ ინფორმაციის გავრცელებაში.

www.fereidani.ge ქვეთავი 87.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 2 2008, 07:26 PM

გთხოვთ, მოინახულოთ www.fereidani.ge სადაც დაემატა ახალი ქვეთავი 90 - "ცოცხალი ჯაჭვი". ამასთან გთხოვთ, ვისაც გაქვთ ფოტოები, გამომიგზავნეთ საიტში დასამატებლად.
გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 6 2008, 06:58 PM

gamarjoba megobaro! sakartvelos gomarjos! bevrskhani iqo ar memetsala imeili gikra
rogona khar qmertsaqe sheni janisaqi minda
sakartvelos ra ambavia? gomarjos KARTVELS

ფერეიდნელი ქართველის წერილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 6 2008, 07:21 PM

ცოცხალი ჯაჭვი
ბელგია, ბრიუსელი
მოგესალმებით გერმანიიდან, ქალაქ ბონში მცხოვრები ქართველი. მე უბრალოდ ერთ-ერთი აქტივისტი ვარ. რამდენიმე ადამიანია, რომლებმაც თავი მოაბეს ამ აქციას. გერმანიიდან მხოლოდ 70 ადამიანი ვიყავით, დანარჩენები საფრანგეთიდან, ნიდერლანდებიდან და ბელგიიდან შემოგვიერთდნენ...
2008 წლის 1 სექტემბერს ბრიუსელში, ევროკავშირის შენობის წინ მოვაწყეთ აქცია, სადაც 20-მდე ინგუშიც შემოგვიერთდა. შემდეგ კი გავაკეთეთ ცოცხალი ჯაჭვი და გავეშურეთ მთავარი მოედნისაკენ.
http://de.youtube.com/watch?v=lxZbXXhzuuc
http://de.youtube.com/watch?v=to9jn7McCNw

ძალიან ამაღელვებელია, როცა ბელგიის დედაქალაქის მთავარ მოედანზე ქართველი ემიგრანტები "ჩემო კარგო ქვეყანავ, რაზედ მოგიწყენია"-ს მღერიან... ამაყი ვარ!
ჩვენი აზრით, ეს იყო ყველაზე დიდი აქცია საქართველოს საზღვრებს გარეთ...
გმადლობთ ქართველებო!

ქვეთავი 90.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 9 2008, 09:24 PM

1. ЛОНДОН. Англичане развенчали 10 мифов о «величии» России

Сегодняшняя Россия — это далеко не тайна и не загадка (как называл ее Черчилль), считает Денис Макшейн, член лейбористской партии Великобритании и бывший европейский министр, на страницах британской версии журнала Newsweek. В своих весьма нелестных высказываниях в адрес России он показывает последнюю как «задиру, обернутую в национализм и ауру высокомерия своего лидера».

Грузинская авантюра премьер-министра Владимира Путина вызвала шок и трепет при виде танков, самолетов и военных кораблей, которые были брошены на маленькую соседнюю страну, пишет он, отмечая, что Россия всегда была сильна в мифотворчестве — в XVIII веке оно выражалось в строительстве потемкинских деревень, а после 1945 года — в насаждении панического страха перед тем, что «советизм» приберет весь мир к рукам. Вот 10 главных мифов, по мнению автора, о сегодняшней России и её власти. (Полный текст на сайте InoPressa.ru.)

Миф 1 — интервенция в Грузии принесла огромную победу Путину.
Да, Путин продемонстрировал, кто управляет Россией, президента Дмитрия Медведева оттеснили на обочину. Да, Путин также добился, чтобы обе палаты российского парламента единодушно одобрили вторжение и аннексию частей Грузии. Но в то же самое время Путин сплотил Европу после многолетней разобщенности, спровоцированной Джорджем Бушем.
Как напоминает автор статьи, в 2003 году Совет Европы, созванный на чрезвычайный саммит по иракскому вопросу, раскололся на две части. В 2008 лидеры европейских стран поддержали президента Франции Николя Саркози и осмотрительно-твердый курс, за который с первых же дней кризиса ратует и министр иностранных дел Великобритании Дэвид Милибэнд. По мнению Макшейна, Путин даже не сумел заручиться поддержкой своего былого союзника, Китая: Пекин с ужасом взирал на то, как Россия одобряет попирание границ, признанных ООН.

Миф 2 — холодная война снова началась.
После 1945 года имела место конфронтация двух идеологий в мировом масштабе. Не то грузинский конфликт: он представлял собой войну без идеологической основы между двумя капиталистическими государствами. Тогда как Грузия пытается сделаться небольшим филиалом трансатлантического капитализма, а Южная Осетия превратилась в «гнойник коррумпированного мафиозно-военного капитализма», Россия избрала некую разновидность националистического, государственного капитализма, который устраивает бывших функционеров КГБ из поколения Путина, пишет Макшейн.

Миф 3 — с 1989 года Россия подвергается унижениям.
В действительности ни одного бывшего врага западной демократии не встречали столь радушно. Макшейн перечисляет: Россию приняли в G7, Совет Европы распахнул перед ней свои двери, даже притом что Госдума РФ отказывалась признавать Европейский суд по правам человека, во всех европейских крупных городах русских встречают гостеприимно, в Россию хлынули инвестиции. Джордж Буш, Тони Блэр и Герхард Шредер не скупились на похвалы Путину, когда в 2000 году тот стал президентом. Много лет западные лидеры в основном предпочитали закрывать глаза на гибель журналистов в правление Путина и на военные преступления, совершенные в Чечне.
Миф 4 — Запад отказывается общаться с Россией на равных.
По мнению Макшейна, скорее уж Россия не может относиться к другим европейским странам как к равным себе. При Путине имели место бесконечные словесные, дипломатические, хакерские и торговые конфликты с соседями, демонстрирующие, что Россия, чья экономика меньше, чем у Мексики или Южной Кореи, не усвоила ключевого урока ЕС: со всеми государствами, как бы они вас ни раздражали, следует обращаться уважительно. Россия отказывает Польше, Грузии или Эстонии в том равноправии, которого требует по отношению к себе.

Миф 5 — Запад стремится взять Россию в кольцо.
Мыслимо ли замкнуть кольцо вокруг страны, которая простирается от Европы до Японии и Китая? Россия — это единственное государство, которому позволено иметь базы антибаллистических противоракет вокруг своей столицы. Пусть Польше и странам Балтии Россия не нравится, но вторгаться в нее они не собираются, пишет Макшейн.
В Парламентской ассамблее НАТО заседают российские парламентарии, а российские генералы имеют статус наблюдателей в штаб-квартире НАТО в Брюсселе. Украине и Грузии предстоит проделать долгий путь, прежде чем они смогут вступить в НАТО или ЕС, но по какому праву независимым государствам не позволяется решать, в какие организации они могут или не могут вступать?

Миф 6 — Южная Осетия и Косово — это одно и то же.
Косовары добивались тех же прав, что и другие народы бывшей Югославии. Несмотря на исламофобские репрессии, осуществлявшиеся Слободаном Милошевичем, они мирными средствами создали параллельное гражданское общество, которое добилось свободы от власти Белграда после того, как жестокость сербов, являвшая собой геноцид, вынудила НАТО в 1999 году вмешаться.
Как напоминает экс-министр, Россия энергично ратовала за независимость Черногории, которая ныне полнится российскими деньгами и олигархами, но в то же время отказалась поддержать вместе с ЕС план Ахтисаари, предполагавший, что гораздо более многочисленное население Косово получит свое независимое государство, такое же, как другие бывшие части Югославии. Тезис, что Россия не стала бы распускать руки в Грузии, если бы провозглашение независимости Косово откладывалось и далее, не воспринимается всерьез никем из наблюдателей в регионе.

Миф 7 — следующий президент США будет мягче относиться к России.
Макшейн так не думает, потому что: кандидат от республиканцев, сенатор Джон Маккейн сказал, что, заглянув в глаза Путина, видит три буквы: «КГБ», а сенатор Джо Байден, баллотирующийся в связке с кандидатом от демократов Бараком Обамой, — близкий друг Михаила Саакашвили и сторонник «ястребиного» подхода во внешней политике. О курсе на задабривание Милошевича, проводившемся министрами иностранных дел Великобритании в 1990-е годы, Байден сказал: «Мне так и слышится «тук-тук-тук» — это Чемберлен постукивает зонтиком в Мюнхене». Вне зависимости от того, кто придет в Белый дом — Маккейн или Обама — политика США в отношении России не изменится.

Миф 8 — Европа разобщена.
Заседание Совета ЕС дало поразительные результаты — он единодушно приостановил переговоры с Россией о новом партнерском соглашении. В редакционных статьях газет — всего политического спектра, от левой Liberation до правой Figaro — весьма твердо осуждается российская агрессия. В защиту Путина неожиданно выступил премьер-министр Италии Сильвио Берлускони, былой любимец американских правых, но Берлускони не имеет особого влияния на политику ЕС, отмечает Макшейн. У руля стоят отнюдь не новоиспеченные члены ЕС: обеспокоенность российской агрессией громогласно выразили стабильные, нейтральные страны — Швеция и Финляндия, а рупором единодушного отпора ЕС в отношении России оказался лейборист Милибэнд.

Миф 9 — Европа в любом случае ничего не может предпринять.
О нет, восклицает Макшейн, она может. В Совете Европы парламентарии уже призвали приостановить членство России в этой организации. Власть в Совете Европы и Парламентской ассамблее НАТО принадлежит самим делегатам-парламентариям, а не правительствам их стран, и, безусловно, зазвучат призывы отстранить депутатов российской Думы от участия, пока Дума не отступится от своего единогласного одобрения решения по расчленению Грузии — государства, которое тоже входит в Совет Европы и Парламентскую ассамблею НАТО.
Если Путин откажется вывести войска и прекратить фактическую аннексию части Грузии, европейские члены G7 могут приостановить членство России в своем клубе и отсрочить на неопределенный срок ее прием в ВТО, считает автор статьи. Встроив Турцию в ЕС и предложив Украине начать консультации о возможном вступлении в эту организацию, можно превратить Черное море в демократическое европейское море.

Миф 10 — Россия контролирует поставки энергоносителей в Европу.
По мнению Макшейна, это верно лишь отчасти. Прекращение поставок нефти или газа — это оружие уровня атомной бомбы, которое не осмеливаются применять даже арабские страны при всей своей ненависти к Израилю. Россия нагнала на политиков паническую боязнь за энергетические сети Европы.
Великобритания не заботилась об энергетической безопасности — не строила хранилищ сжиженного природного газа, но теперь в Милфорд-Хейвене такое сооружение строится. Германия, приняв во внимание свою зависимость от российской нефти и газа, пересматривает неприязнь к атомной энергетике, а во Франции 85% потребляемой электроэнергии уже вырабатывается атомными электростанциями. Возможно, Россия только пришпорила единение ЕС в сферах внешней политики и энергетики.

2. Полковник Квачков: Была поставлена задача захватить Тбилиси и убить Саакашвили

Полковник Квачков, известный по процессу о покушении на Чубайса, рассказал в интервью изданию Profile о своих оценках 5-дневной русско-грузинской войны.
— Как вы в целом оцениваете итоги грузино-российского конфликта?
— Это была американская проверка боеспособности наших вооруженных сил по типу Халхин-Гола, и результат ее в целом для нас негативен. По ряду военно-технических показателей грузинская армия превосходила российскую. В отношении ВВС стала наглядной настоящая катастрофа. Грузинские штурмовики Су-25, модернизированные израильской компанией Elbit, могли действовать в ночное время, и наша авиация не способна была им эффективно противодействовать.
Даже на третий день войны грузинские ВВС продолжали наносить удары по российским военным колоннам, равно как и по военным и гражданским объектам на территории Южной Осетии! Дислоцированная в Северо-Кавказском ВО авиация за все это время не смогла завоевать господство в воздухе. Не было достаточного количества боеспособных самолетов. По нормам советского времени, дежурная эскадрилья должна была подняться в воздух в течение 10 минут… Прорыв грузинской бригадной тактической группы в Цхинвал 8 августа стал возможен в условиях отсутствия в составе СКВО хотя бы эскадрильи штурмовых ударных вертолетов типа Ка-50/52, способных ночью поразить колонны с боевой техникой в условиях горной местности.
— Но власти России должны были учитывать возможные обвинения в агрессии со стороны Запада. Возможно, и поэтому использовались ограниченные силы и средства?
— От обвинений в агрессии нас это не спасло. А с военной точки зрения нужно было, взявшись за дело, довести его до конца. После ничем не оправданных тяжелых потерь среди наших миротворцев и гражданского населения Южной Осетии мы все-таки — хоть и с опозданием — нанесли поражение агрессорам, у нас была уникальная возможность обеспечить установление в Грузии совершенно иного режима. 12 августа начался коллапс грузинской армии и органов управления. От полной победы над Грузией нас отделяло несколько часов. Мне достоверно известно, что перед подразделениями спецназа уже была поставлена задача высадиться в Тбилиси и захватить Саакашвили для последующего предания суду как организатора геноцида — либо нейтрализовать его. В России уже находился кандидат на роль главы не враждебного России, демократического грузинского государства.
— Это был Игорь Гиоргадзе?
— Без комментариев.
— И почему же этот план не осуществился?
— Не хватило политической воли. А в результате мы получили ситуацию, когда послевоенное мироустройство не слишком отличается от довоенного, что в рамках военной теории не позволяет говорить о полноценной победе. Грузинские военные аэродромы, удары по которым были не слишком эффективны, будут быстро восстановлены американцами, что позволит использовать их в ходе атаки против Ирана. Через Грузию будет вновь осуществляться воздействие на Чечню, Ингушетию и Дагестан. В каком-то смысле мы повторили ошибку США в 1991 году, когда они не завершили операцию «Буря в пустыне». Остался нарыв, который будет причинять сильную боль.

3. Россия, по сути, отрицает христианские ценности

Какое-то время была надежда на то, что у властей Российской Федерации хватит, как минимум, здравого смысла не подставлять свою страну. К сожалению, этим надеждам не суждено было сбыться. Россия не просто развязала войну с Грузией, но и предприняла попытку полностью оккупировать ее, заменив законно избранные власти страны на свой марионеточный режим.

Почему Кремлю не удалось осуществить свои планы в Грузии отдельный вопрос. Очевидно опьяненные потоком нефтегазовых денег, его хозяева просто не верили, что западная цивилизация способна эффективно вмешаться и защитить небольшой народ, идентифицирующий себя как европейский. Вмешалась, сначала дипломатическими методами, а потом и военно-гуманитарной миссией.

Мы не знаем, какие приватные разговоры шли по закрытым каналам, но факт остается фактом, остановившись в 40 километрах от Тбилиси, русский медведь понял, что попал в капкан, и с этого момента начал вести себя еще более агрессивно и не логично, усугубляя свое и без того незавидное положение.

О зверствах и вандализме российской армии и «добровольцев», за которых правительство России несет такую же ответственность, как и за своих солдат, написано много, и будет написано еще больше. Соответствующие материалы представлены в международный суд, который обязательно даст всему происшедшему соответствующую квалификацию.

Конечно, основные военные преступники сидят в Кремле и прикрывшись ядерным щитом чувствуют свою безнаказанность. Но ведь и руководители Третьего Рейха оккупируя Судеты и убивая тысячи людей, тоже навряд ли думали о скором возмездии.

Единственное чем могут утешиться новоиспеченные военные преступники, так это тем, что мир стал гуманнее, и Гаагский трибунал в отличие от Нюрнбергского не выносит смертных приговоров. Впрочем, все это лирика.

Давайте зададимся другим вопросом, был ли у России шанс избежать той ситуации, в которую она попала. На первый взгляд, конечно, да, для этого было достаточно всего лишь здравого смысла одного человека, который к тому же формально не является первым лицом в государстве. Но это только на первый взгляд.

На самом деле мы являемся свидетелями цивилизационного противостояния между Россией и христианской цивилизацией, продолжающегося уже несколько сотен лет. Все началось еще во времена «просвещенного» царя Иоанна Васильевича, который не скрывал своей симпатии к европейским ценностям, но решил направить энергию своего буйного народа на Восток, тем более что войны в Европе никогда России особо не удавались.

Мог ли подумать тогда царь, прозванный Грозным, что обрекает свой народ и всех его соседей на сотни лет никому не нужных и бесполезных страданий. Наверное, нет. Однако, случилось, то что случилось.

Учинив в Казани то, что современные специалисты по международному праву иначе как этническими чистками и геноцидом не назвали бы, покорив и без того достаточно покорные другие народы Поволжья и Сибири, банды российских первопроходцев принесли русскому престолу огромные территории вплоть до Тихого океана.

Захватив эти территории, Россия, однако, не смогла их переварить, и из европейской страны превратилась в идеологическую антитезу европейской цивилизации.

Глубоко трагична судьба православия в рамках Российской государственности. Лишившись своей опоры в лице Византии, русское православие оказалось в заложниках у российской антисистемы, которая, по сути, отрицала христианские ценности как таковые.

Разграбление и разрушение Горийской епархии в Грузии и физическое оскорбление архиепископа Шида Картли, не что иное, как знаковое событие этой войны.

Многие в Грузии, да и не только в ней после этого задумались, а православные ли русские?

Вопрос риторический, ни реформы Никона, ни мученичество, ни русские святые, которым молятся и в грузинских храмах не смогли сделать из этого народа подлинно православных. Для тех в России, кто обвиняет грузин в том, что они продались американцам и европейцам замечу, что в христианской церкви действительно существует много конфессий, но всех христиан объединяет готовность следовать заветам Спасителя. К сожалению, даже множество святых и подвижников не смогли избавить этот народ от тлетворного, разлагающего влияния Антисистемы.

Пожалуй, имеет смысл объяснить, что я имею в виду, когда говорю об Антисистеме. В мире существует несколько цивилизаций со своей системой ценностей. Для примера можно привести дальневосточную цивилизацию, в рамках которой достаточно мирно сосуществуют буддизм, индуизм и конфуцианство.
Исламская цивилизация, которая, несмотря на все различия между, ощущает себя единым организмом — Уммой.

Африканская цивилизация, которая пока недостаточно оформлена, но, несомненно, имеет свою систему ценностей. И, конечно, христианская цивилизация, объединенная своими, абсолютно четкими представлениями о добре и зле.

Так вот, то, что сегодня называется Россией, является антитезой именно христианской цивилизации. В периоды своего усиления данная Антисистема пытается навязать христианской цивилизации свою систему ценностей, но так как сделать это духовно не представляется возможным, делает это исключительно силой.

Завоевание Украины, Белоруссии, стран Балтии и восточной Европы яркая иллюстрация этого. Не стоит думать, что христианская цивилизация не сопротивляется, напротив, реформы Никона, Петра Первого, западничество, попытки либеральных реформ начала 90-х годов прошлого века, все это попытки христианской цивилизации победить Антисистему, победить именно в умах и душах россиян. Неудачные попытки.

Глубоко символично, что российские войска стерли с лица земли именно Гори, родной город того человека, который реанимировал Антисистему и довел ее до абсурда.

В Грузии уже давно знают кто такой Сталин, и понимают его роль в мировой истории, в Грузии, но не в Гори.

Населению этого небольшого грузинского городка пришлось на себе испытать дела достойных продолжателей «великого» Сталина. Не думаю, что после всего этого «чудом» сохранившийся памятник Сталину, единственный во всей Грузии будет долго стоять на своем месте.

Так или иначе, холодная война стала реальностью, как бы в это не хотелось верить большинству населения России. Слова Медведева о том, что Россия готова к холодной войне не более чем бравада, не готова, еще как не готова.

Когда все доходы страны зависят исключительно от нефтегазовых поступлений, Стабилизационный фонд и личные счета элиты находятся на «вражеской» территории, а население страны не объединено никакой общей идеей, говорить о готовности к какой либо войне, кроме войны с трехмиллионной Грузией, по крайней мере, не корректно.

Еще вчера хозяева Кремля имели реальный шанс демонтировать Антисистему и включить Россию в рамки христианской цивилизации, где ей и место. Сегодня, смена политической элиты России стала необходимым условием для возвращения России в Европу, а значит стала неизбежной.

1, 2 და 3 ინფორმაციის მოწოდებისათვის მადლობას მოვახსენებ ჩვენს თანამემამულეს – ბატონ გიზო უჯარმელს, აშშ, კალიფორნია.

ქვეთავი 88.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 11 2008, 07:09 PM

გთხოვთ მოინახულოთ www.fereidani.ge ქვეთავი 87 - "ვიმღეროთ საქართველოსათვის", სადაც დაემატა გერმანიიდან მიღებული რუსული აგრესიის საწინააღმდეგო აქციის (ფრანკფურტი) ორი ვიდეო ჩანაწერი.
ჩანაწერების გამოგზავნისათვის მადლობას მოვახსენებ ჩვენს თანამემამულეს, ბატონ ჯიმი ჩახვაშვილს!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 12 2008, 06:49 PM

გამარჯობა ჩემო მეგობაროვ!
რუსელები ვერცრას ვერ იქმენ იმიტო რო ქართველები ერთად არიან და საქართველოს უდგებიან! საქართველო მუდამ ეგრე იქნების!
საიდ ასფანანი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 16 2008, 09:32 PM

ქეთევან დედოფალს!

ერი შენ გიმზერს –
საქართველოს ”მზეს”,
შირაზის თავზე გასკდება მეხი,
მრისხანე ზეცა მოიყრის ღრუბლებს
და უფლის ჯვარი აისახება,
მთას და ცას შორის გაჩენილ ზღურბლზე.
გულგაპობილი დღეს შენ კი არა,
გულგაგლეჯილი იყო ირანი
და ისტორიის სასტიკი სკიპტრა
მოსპე, იმედით მოსპე ტირანი.

დედოფალო! ბრიალებდა დიდი ცეცხლი,
ქალღმერთივით დაამშვენე ზეცა,
შაჰ-აბასი, ”დალეწილი” შაჰ-აბასი,
მერე ჯალათს შეშლილივით ეცა.
დედოფალო! ბრიალებდა დიდი ცეცხლი,
შენს თვალებშიც ცეცხლის შუქი კრთოდა,
შაჰ-აბასის დამშეული გამოხედვა,
შენი ტანის სითეთრეზე ბოდვა...
ო, ქეთევან! ერთი სიტყვით დაამარცხე,
ურჯულოთა შლეგიანი ვნება,
ღმერთო, იყოს მისი ერის ძლიერება,
საქართველოს დედოფალის ნება!

ქეთევან შენგელია.

ქვეთავი 39.

პოსტის ავტორი: kesaria777 თარიღი: Sep 16 2008, 10:13 PM

gugua
საღამო მშვიდობისა!!! 12-ში გავაცილეთ ფერეიდნელი ქართველები. 36-ნი იყვნენ. უმაგრესი ხალხია. ახლა ძალიან დაღლილი ვარ, შემდეგ მოგიყვებით ამბებს და გამოგიგზავნით სურათებს. ახლა იმ ლექსს დავწერ, რომელიც ქობულეთში ერთმა ბიჭმა დაწერა. მართალია რითმი მთლად დაცული არაა, მაგრამ მაინც კაი ლექსია... თან მაგრად გაუჭირდა თანამედროვე ქართულით დაწერა, სიტყვებს გვეკითხებოდა


************
მე და შენ ამ სახლის გარდა რა გოქ ამ ქვეყანაზე;
პატარა სახლი გოქ, მაგრამ ეს სიყვარულის სახლია;

დავწეროთ ჩვენი სახლის კარ-კედელზე რომ იცოდეთ,
შენ ხარ ჩემი უკანასკნელი იმედი.

რა ლამაზია ლექსი დარჩენისთვის,
რა ლამაზია მომავალზე ფიქრი.

მე და შენ სიყვარულით ვიმღეროთ
მხოლოდ და მხოლოდ საქართველოსთვის!!!

საქართველოვ, საქართველოვ, ეს სიცოცხლე ჩემი შენია,
სიცოცხლეს შევწირავთ და გაბრწყინდება საქართველო!
(ოღონდ ამ ხაზს ძლივს ამბობდა)

სამშობლო, სამშობლო, ჩემთვის, შენთვის, გაერთიანებისთვის!!!

***************
გაიხარეთ!!! ღმერთს ებარებოდეთ!!!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 17 2008, 08:18 PM

kesaria777-ს!
სხვათაშორის დაპატიჟებული ვიყავი მაგრამ ჩამოსვლა ვერ მოვახერხე... ჯერ კიდევ გორიდან დამირეკა ალიფაშამ, ერთ საათში თბილისში ვიქნებით და გნახავთო, მაგრამ მაშინ ვერ მოხერხდა, პირდაპირ წამოვიდნენ... ვერც მე მოვახერხე ქობულეთში ჩამოსვლა... ასე რომ ვერ შევხვდი მათ საერთოდ... თუ კიდევ გამომიგზავნით ინფორმაციებს და ფოტო-მასალას საიტისთვის, მადლობელი ვიქნები !
გიორგი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Sep 27 2008, 03:14 PM

გთხოვთ მოინახულოთ ჩემი ”შინაურული” საიტი – www.fereidani.ge სადაც დაემატა ორი ქვეთავი:
ქვეთავი 91 – გაზეთი ”ახალი ივერია”;
ქვეთავი 92 – ”ნაჯაფ-აბადელი დავით გუგუნაშვილი ღოუბანში”.
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.


2008 წლის 23 სექტემბერს სამსახურში სტუმრად მეწვია ნაჯაფაბადიდან ახლად ჩამოსული დავით გუგუნაშვილი, რომელიც შეძლებისდაგვარად ხშირად სტუმრობს თავის ისტორიულ სამშობლოს – საქართველოს. ადრინდელი ჩამოსვლის დროს ერთად ვიყავით ვარძიაში, რომელმაც წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა მასზე, წელს კი ბათუმი და ქუთაისი მოინახულა.
იმავე საღამოს თანამშრომლებთან ერთად მიპატიჟებული ვიყავი ჩემს უფროს მეგობართან, ბატონ თეიმურაზ სულხანიშვილთან, რომელიც ზაფხულობით მეუღლესთან ერთად თეთრიწყაროს რაიონში, სოფელ ღოუბანში ცხოვრობს. ვთხოვე დავითს, რომ ჩვენთან ერთად წამოსულიყო კიდევ ერთი დიდებული, ქართული ოჯახის გასაცნობად. დავითს ერიდებოდა უცხო ხალხის შეწუხება, მაგრამ როცა ავუხსენი რომ ბატონი თემური მხატვარია, მისი მეუღლე ქალბატონი მედეა კი წლების განმავლობაში საბავშვო ბაღის გამგე იყო და ყოველი ჩვენი შეხვედრისას ხშირად გვისაუბრია ფერეიდანზე და ირანში მცხოვრებ ქართველების ბედ-იღბალზე, მხოლოდ ამის შემდეგ დამეთანხმა დავითი და ერთად გავემგზავრეთ.
ღოუბანში თავისი სახლის წინ გველოდნენ ბატონი თემური, ქალბატონი მედეა და მათი ახლობელი დავით ყელბერაშვილი. ძალიან გაუხარდათ ჩვენი სტუმრობა და განსაკუთრებით კი ნაჯაფ-აბადელი ქართველის, დავით გუგუნაშვილის გაცნობა. ბატონმა თემურმა დაგვათვალიერებინა ერთი წლის წინანდელი სტუმრობის შემდეგ გაკეთებული მარანი. სიამაყით გვითხრა, რომ სოფლის მცხოვრებლებს სასმელი წყლის სათავე და ძველი კერამიკული წყალსადენები გაუწმენდიათ და აღუდგენიათ, რაც უკვე ეტყობოდა სანაქებოდ მოვლილ კარ-მიდამოს.
ცოტა ხანში ბატონ თემურის ახლობლებიც შემოგვიერთდნენ: დავით პეტრიაშვილი, დავით (სპარტაკ) პეტრიაშვილი და ლიმონა აზარიაშვილი. მათაც ძალიან გაუხარდათ ჩვენი გაცნობა და აღნიშნეს კიდეც, რომ დავით გუგუნაშვილი იყო პირველი ირანში მცხოვრები ქართველი, რომელიც სტუმრობდა ღოუბანს.

* * *
“გამარჯობა გიორგი, დიდი მადლობა! შენისთანა ხალხი საზღვარგარეთ მცხოვრებ ქართველებს, შეიძლება ითქვას, ”ცხოვრებას უადვილებს”. სიამოვნებით ვეცნობი მასალებს შენს ვებ-გვერდზე და როცა კი ვნახულობ, ყოველთვის მიხარია და გული სევდით მევსება-ხოლმე... მე უკვე 14 წელია ჰოლანდიაში ვცხოვრობ და ვმუშაობ. www.gotscha.nl პატივისცემით, გოჩა ლაღიძე. ჰოლანდია.”
ეს წერილი რამდენიმე ხნის წინ მივიღე. რა თქმა უნდა ძალიან გამიხარდა და ”შთაბეჭდილებების ქართულ დიასპორაში” დავამატე. მაშინვე გამახსენდა ”იმედის” ტელევიზიაში ”დროებაში” ნანახი ვრცელი სიუჯეტი გოჩა ლაღიძის შესახებ, რომელიც საბრძოლო აღჭურვილობის მეტად ორიგინალურ ასლებზე მუშაობდა. მისი საიტიდან კი მის ყველა ნამუშევარს და ბიოგრაფიულ მონაცემებსაც გავეცანი, სადაც ვკითხულობთ:
”გოჩა დაიბადა თბილისში, 1965 წელს. 1-ლ ექსპერიმენტულ საშუალო სკოლაში სწავლის დროს (1971-1979) იგი ამჟღავნებს მიდრეკილებას ფიზიკა-მათემატიკისადმი და თავისებურ ნიჭს მხატვრობისადმი. მშობლების ინივიატივით, 1979 წლიდან, გოჩა სწავლას განაგრძობს თბილისის კომაროვის სახელობის ფიზიკა-მათემატიკურ სკოლაში. მის საუკეთესო აღმზრდელ პედაგოგთა შორის აღსანიშნავია საქართველოს ისტორიის მასწავლებელი ჯუანშერ ჯურხაძე. ისტორიის მასწავლებელი გოჩასთვის სამაგალითო პიროვნება შეიქმნა. მან გააღრმავა გოჩას ინტერესი საქართველოს ისტორიისადმი და დააინტერესა ქართველი რაინდების გმირული ცხოვრება-მოღვაწეობით და მათი საბრძოლო აღჭურვილობის ნიმუშებით, რომლის შესანიშნავი კოლექციაც გოჩამ 14 წლის ასაკში მის ოჯახში ნახა. ეს იყო მნიშვნელოვანი მომენტი, რადგან საუცხოო ქართულმა საჟურველმა უდიდესი შთაბეჭდილება მოახდინა და გადააწყვეტინა თავისი ხელით მუზარადი დაემზადებინა. გოჩა წარმატებით აღწევს მიზანს და ასე იბადება მისი პირველი ნამუშევარი, ე.წ. ”გუდამაყრული ჩაბალახი”. შედეგით მოხიბლულმა მასწავლებელმა გოჩას, წახალისების მიზნით, თავისივე ნახელავი ფარი აჩუქა.
1982 წლიდან გოჩა საქართველოს სახელმწიფო პოლიტექნიკური ინსტიტუტის, ავტომატიკა და გამოთვლითი ტექნიკის ფაკულტეტის სტუდენტია, სადაც იგი ხვდება თავის მომავალ მეუღლეს. 1989 წელს იცავს დიპლომს, კვალიფიკაციით – ელექტროობის ინჟინერი. ინსტიტუტში სწავლის დროს იგი სერიოზულად არის დაინტერესებული ქართული საჭურველით, ინტენსიურად სწავლობს ისტორიული საბრძოლო აღკაზმულობის ნიმუშებს. 1985 წლიდან აკად. ჯანაშიას სახელობის საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის ხშირი სტუმარია. კვლევაში მას განსაკუთრებულ დახმარებას უწევენ მუზეუმის ფონდის თანამშრომლები და ქართულ იარაღზე სამეცნიერო ნაშრომების ავტორები, ბატონები, კოტე ჩოლოყაშვილი და გურამ შოშიტაშვილი. პერიოდში, 1985-1989, ქმნის მნიშვნელოვან ისტორიულ და მხატვრულ ნამუშევარს – მთლიანად აღადგენს ხევსურულ აბჯარს (ჩაჩქანი, ჯაჭვის პერანგი, სამკლავეები, საფუხრეები, სამხარიღლიო, ფარი და ხმალი). საქართველოს ტელეფილმის და რესპუბლიკის სახალხო მხატვის ბატონი გურამ გაბაშვილის ინიციატივით, 1988 წელს, შეიქმნა და გადაიცა ფილმი ”ჯაჭვის პერანგი”, სადაც მისი ნამუშევრები საზოგადოებას გააცნეს სახელმწიფო მუზეუმის თანამშრომლებმა პროფ. კოტე ჩოლოყაშვილმა, მხატვარმა გურამ გაბაშვილმა და შოთა რუსთაველის აკადემიური თეატრის კარიბჭის აღდგენითი სამუშაოების ხელმძღვანელმა, მხატვარმა თემურ სულხანიშვილმა.
1988 წელს გოჩას საქართველოს მხატვართა კავშირის ხალხური ოსტატის წოდება ენიჭება. ამავე წელს, რესპუბლიკის კულტურის სამინისტროს მიერ, ნამუშევრები იგზავნება ავსტრიის ქალაქ ტიროლის მერიაში ორგანიზებულ სამხატვრო გამოფენაზე. ამ პერიოდში გოჩას მისწრაფებები და უდიდესი სურვილია გამოჭედოს ქართული ჯავარდენი და შუა საუკუნეების ევროპელი რაინდის ჯავშანი.
1987-1989 წლებში გოჩა მუშაობას იწყებს თბილისის სამხატვრო-საწარმოო კომბინატში, ამასთან უწევს ასისტირებას მხატვარ თემურ სულხანიშვილს. ამავე წლებში ასრულებს მხატვარ ზურაბ წერეთელის პირადი დაკვეთით რამოდენიმე მხატვრულ-მონუმენტალურ ნამუშევარს. 1989 წელს მისი ნამუშევრები სელექცირებულია თბილისის მხატვართა სახლში მოწყობილ რესპუბლიკური გამოფენისათვის. ამ გამოფენაზე მონაწილეობის დროს გოჩა მიწვევას ღებულობს აკად. ა. ჩიტაიას სახელობის არქიტექტურისა და ყოფის სახელმწიფო ეთნოგრაფიული მუზეუმიდან, სადაც 1991 წლამდე მუშაობს. 1994 წლიდან გოჩა ოჯახით ცხოვრობს ნიდერლანდების სამეფოში.”
ამ ინფორმაციის გაგების შემდეგ მაშინვე შევეხმიანე გოჩა ლაღიძეს და მივწერე, რომ ბატონი თემურ სულხანიშვილი ჩემი უფროსი მეგობარია. პასუხად კი ასეთი წერილი მივიღე: ”თემურ სულხანიშვილი ჩემთვის არის გაგება, მას უდიდესი წვლილი აქვს ჩემი, როგორც სპეციალისტის ჩამოყალიბებაში. დიდი მოკითხვა ჩემგან, გული მწყდება რომ ვერ მოვინახულე 2007 წელს, მაგრამ აუცილებლად გამოვასწორებ. პატივისცემით, გოჩა ლაღიძე”.
თეთრიწყაროს რაიონის სოფელ ღოუბანში, ჩვენი და ნაჯაფ-აბადელი დავით გუგუნაშვილის მხატვარ ბატონ თემურ სულხანიშვილთან სტუმრობისას გადაღებული რამდენიმე ფოტო გავუგზავნე გოჩა ლაღიძეს (სანამ საიტისთვის გავამზადებდი), პასუხად კი ჩემთვის მეტად მოულოდნელი პასუხი მივიღე. გოჩა მწერდა რომ ფოტოებზე აღბეჭდილ პატივცემულ პიროვნებებს არ იცნობდა!!!
ეს მეტად მოულოდნელი იყო ჩემთვის... ჯერ კი დავიბენი, მაგრამ მერე მოვიკრიბე ძალა და ტელეფონების წიგნიდან ყველა სამხატვრო ორგანიზაციაში დავიწყე დარეკვები... ამგვარად მივაკვლიე ერთ ქალბატონს, ნინო ზაალიშვილს, რომელმაც მითხრა, რომ იცნობდა ორივე მხატვარ თემურ სულხანიშვილს და ერთ-ერთის მეუღლეს ერქვა ნანა.
ყველაფერი თავის ადგილზე დადგა. (მხატვრების, ბატონ თემურის და ქალბატონ ნანასთან შეხვედრის ამსახველ ინფორმაციას დამუშავების შემდეგ შემოგთავაზებთ).

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 1 2008, 07:40 PM

Почему началась российско-грузинская война.
Это была полномасштабная война с участием всех видов войск. Она продолжается, несмотря на соглашение о прекращении огня.

Российско-грузинская война — часть другой, очень крупной войны, которой Россия намеревалась нанести ответный удар Западу. Возникает вопрос, почему российские войска атаковали Грузию на трех фронтах и готовы были атаковать 12,13, 14 и 15 августа еще по двум фронтам, которые не были открыты. Версия официальной пропаганды России о признании Южной Осетии под мотивом защиты российских граждан не выдерживает никакой критики. Если бы целью России было признание народов, высказывающих желание быть независимыми, то Москва должна была бы первым делом признать независимость Чечни.

Чеченский народ неоднократно высказывал свое желание жить отдельно от России, в том числе с оружием в руках.

Чечня не была признана, на них были брошены танки, «Грады», артиллерия, химические войска. Значительная часть чеченских боевиков была уничтожена химическим оружием.

Когда мы сейчас говорим о потерях в Южной Осетии, то называются цифры — несколько сотен погибших. В Южной Осетии погибло 134 человека. Из них 80% военные, которые боролись с оружием в руках, а 20% мирные жители. Это, конечно, трагедия, независимо от того, мирные это жители или военные, но сравнивать с Чечней не стоит, потому что в Чечне с обеих сторон погибло около 200 тысяч человек.

С учетом всего этого российские власти должны были признать независимость Чечни, а потом независимость Косово, но этого не было сделано ни до, ни после признания независимости Абхазии и Южной Осетии. Для российского руководства главное не право наций на самоопределение, а политика двойных стандартов.

Поэтому утверждение, что Россия в Южной Осетии действовала в интересах защиты своих граждан, как минимум, неубедительно.

Да, 90% населения Южной Осетии — российские граждане. На территории бывшего Югоосетинского округа жили примерно 48 тысяч граждан осетинской национальности и 20 тысяч грузин. Около 10 тысяч осетин поддерживали прогрузинскую осетинскую администрацию Дмитрия Санакоева. Напомню, Санакоев в 90-х годах был одним из лидеров сепаратистского движения, который со своими 500 сторонниками разошелся с Кокойты и сформировал другую администрацию и контролировал не только грузинские, но и осетинские села.

Если бы российские власти отстаивали цель защиты российских граждан, то они должны были отстаиваться в Туркмении, где российские граждане были брошены, и где их права ущемлялись.

Заявления о защите российских граждан — это откровенное лицемерие, которое используется в качестве предлога для начала военных операций.
Третий предлог — это так называемый геноцид осетин грузинской армией. Заявления о геноциде с указанием цифр — 1400, 1600, 1800, 3000 впервые прозвучали 8 августа, в 5 часов вечера из уст Кокойты, который покинул Цхинвали до начала военной операции.

В течение нескольких недель официальные российские средства информации продолжали и сейчас продолжают повторять эти цифры, несмотря на то, что Путин, прибывший во Владикавказ 9 августа, с большим трудом выдавил фразу, что погибло несколько десятков человек.

Специальная группа российской Генпрокуратуры, которая была направлена на территорию Южной Осетии, после месяца работы сообщила о 134 погибших, 80% из которых были бойцами, а остальные — мирными жителями.

…Ключевой параметр определения геноцида — это использование государственной машины для уничтожения по этническому признаку. Даже случай Косово, где были уничтожены 30 тысяч косоваров, и около миллиона покинули страну, не считает геноцидом.

Этнической чисткой считается взаимное уничтожение абхазов и грузин. В 1992–93 гг. в Абхазии погибли 3000 абхазов и 17 000 грузин. На момент распада Советского союза абхазы составляли в Абхазии 17% населения, а грузины — 52%. В результате абхазской войны 250 тысяч грузин покинули территорию Абхазии. Сейчас грузины живут в Абхазии только на территории Гальского района. Таким образом, ни одно из официальных объяснений российско-грузинской войны не соответствует действительности.

Из-за чего началась российско-грузинская война? Один из ответов, это те процессы, которые идут в Грузии в течение последних 4 лет. Коротко — в Грузии создается современное, европейское, демократическое государство, ответственное перед населением. Я довольно давно занимаюсь экономическими реформами, которые проводились в разных странах в разные времена, и должен сказать, что нет ни одной другой страны в мире, где было проведено такое количество реформ, в течение такого короткого времени и с таким качеством.

Последние три года экономика Грузии росла от 11 до 13% в год, выше, чем в Китае. Надо сказать, не имея нефти и газа. До конфликта Грузия импортировала электроэнергию в Россию. Если бы кто-нибудь 3–5 лет тому назад сказал бы, что Грузия станет экспортировать электроэнергию в Россию, никто бы не поверил. Этого человека назвали бы фантазером. В экономической сфере в Грузии произошло чудо. Приток иностранных инвестиций в страну составил 17–18% ВВП, в России вес инвестиционного частного капитала чуть больше 1% ВВП. И это с учетом того, что Грузия маленькая страна, у которой есть неразрешенные конфликты и маленький рынок.

Надо сказать и о том, что представляют Абхазия и Южная Осетия с экономической точки зрения. Если коротко, это сталинские анклавы, особенно Южная Осетия. Последние 4 года население Южной Осетии нигде не работает и не стремится к этому особенно. Люди живут на субсидии из российского бюджета, которые постоянно возрастают и достигли 700 миллионов долларов США. Если разделить эту сумму на 40 тысяч человек, вы получите, что Москва ни один свой регион не субсидировала так, как Южную Осетию.

По распоряжению Путина для Южной Осетии было дополнительно выделено 10 миллиардов российских рублей. Сейчас в Джаве строится большая военная база. Именно туда была введена техника еще до конфликта.

Следует отметить, что до начала военных действий уровень милитаризации Южной Осетии и Абхазии был довольно высоким.

Российская пропаганда в течение последнего месяца рассказывала о том, что Грузия является чрезвычайно милитаризованной страной, военный бюджет которой в течение последних 4 лет вырос с 30 миллионов долларов до почти 1 миллиарда. Сейчас на военный бюджет Грузии уходит 8% ВВП, это приличная цифра. Но если мы сравним количество военных на 1000 человек, то в Грузии на 100 человек приходится 6 военнослужащих, в Абхазии — 60, в Южной Осетии — 65, это десятикратное превосходство. Количество резервистов на 1000 человек в Грузии составляет 22, в Абхазии — 165, в Южной Осетии — 326 человек. Здесь почти 15-кратное превосходство.

У Грузии на 100 000 человек было 4–6 артиллерийских орудий, у Абхазии 35, у Южной Осетии — 190. Аналогичное положение с бронетехникой. У Грузии на 100 000 человек было 5 единиц БТР, у Абхазии 75, у Южной Осетии — 391.

Таково соотношение без учета тех данных, что Россия ввела в Абхазию и Южную Осетию довольно много боевой техники. В мае и июле только в Абхазии было введено более 1500 единиц бротехники, артеллерийских орудий, танков и и других видов техники.

У нас нет данных о ВВП Абхазии и Южной Осетии, но косвенно можно судить об их возможностях. По самым приблизительным оценкам, в течение последних 4 лет Абхазия тратила на военную сферу 50% своего бюджета, а Южная Осетия — 60%. Это без закупки техники. Понятно, что Россия доставляла им оружие бесплатно.

Эти данные можно сравнить с военным бюджетом США на пике второй мировой войны, который составлял 52%, и Великобритании — 52–54%.
С учетом всего вышесказанного можно абсолютно точно сказать, что в Абхазии и Южной Осетии еще до начала конфликта 7 августа существовали российские военные базы. Абхазия и Южная Осетия еще до августа были самыми милитаризованными регионами в мире, если не считать Северную Корею.

Мы должны четко понимать, кто кому противостоял во время августовских военных действий в Грузии. Задачей российского руководства была смена режима Саакашвили. Этого не скрывал в России никто ни на каком уровне. Война против Грузии готовилась последние 4 года. После того, как грузинская власть безболезненно решила проблему Аджарии, в Москве начали думать о смещении Саакашвили.

В декабре 2005 года руководители российских энергокомпаний были вызваны в Кремль для организации энергетической блокады Грузии. Когда ответ энергетиков оказался неутешительным для властей, они сами приступили к делу и перешли на атаку. Вскоре все трубопроводы и линии электропередачи, которые шли из России в Грузию, были взорваны. Потом было заявлено, что это дело рук каких-то террористов, но следствие установило, что использовались взрывные устройства тех видов, которые применяют российские спецназовцы. После этого была попытка ликвидации лидера грузинской оппозиции. В 2006 году грузинские спецслужбы задержали нескольких российских агентов, но Грузия проявила дипломатическую этику и без шума передала их Москве.

Тем не менее, активность российских спецслужб не уменьшилась, а усилилась. В сентябре 2006 года были арестованы еще 4 русских агента, но уже публично. После этого началась блокада Грузии — транспортная, визовая, винная, боржомная…

В течение всего этого периода Россия усиливала свои военные анклавы в Абхазии и Южной Осетии. Российские дипломаты не скрывали, что военная операция в Грузии осуществится до сентября текущего года. Россия восстановила железнодорожный участок до Очамчире и построила вторую линию на 54-километровом участке Сухуми-Очемчире. По этой линии в мае-июне Россия ввезла в Абхазию 50 эшелонов военного груза. Складывалось впечатление, что удар будет нанесен со стороны Абхазии.

Обстрел расположенных на территории Южной Осетии грузинских сел начался 1-го августа. Если раньше осетины после ответного огня грузинской стороны прекращали стрельбу, на этот раз было не так. Осетинская сторона продолжала обстрел не только из автоматического оружия, а из артиллерийских орудий.

Департамент по информации Южной Осетии еще 6 августа не скрывал, что на территории Южной Осетии уже находились российские военные соединения. 3 августа в Цхинвали прибыли заместитель министра обороны России Николай Панько и начальник разведывательной службы. Они встретились с Кокойты. После их отъезда Кокойты перебрался в Джаву, началась эвакуация населения из Южной Осетии. В тот же день, 3 августа началась мобилизация наемников на Северном Кавказе, что означет, что Россия начала военные действия 3 августа.

К этому времени к границе Грузии уже были подтянуты не только 58-я армия, но еще и разные подразделения, 9 тысяч человек, 700 единиц бронетехники. 6 августа российские пограничники заняли Рокский тоннель с грузинской стороны. С 3 по 7 августа российские СМИ передавали информацию о начале войны, которая еще не начиналась.

7 августа грузинская сторона попыталась договориться с осетинской. Из Тбилиси в Цхинвали выехал государственный министр Грузии по вопросам реинтеграции Темур Якобашвили, который должен был встретиться с Кокойты при посредничестве посла России по особым поручениям Попова. Попов в Цхинвали не приехал, причиной была названа спустившая шина. Ему посоветовали воспользоваться запаской. Он ответил, что она негодная. Якобашвили встретился в Цхинвали с командующим миротворческими силами Маратом Кулахметовым, который посоветовал в одностороннем порядке прекратить огонь.

В 18:30 Якобашвили по телефону сообщил президенту Саакашвили о предложении генерала. В 19:00 Саакашвили выступил по телевидению и заявил, что грузинская сторона заинтересована в мире. Саакашвили человек с характером и гонором, но он просил, чуть не умолял договориться. Он объявил об одностороннем прекращении огня, но в 22:10 осетинская сторона начала массированную бомбежку сначала села Тамарашени, а потом остальных грузинских сел.

По информации находящихся тогда в Цхинвали российских журналистов, в Цхинвали практически не осталось населения, журналистов было больше, чем жителей. По их же информации, в городе много российских военнослужащих и гражданских лиц спортивного телосложения, с явной военной осанкой. По официальным данным, до начала военных действий из Цхинвальского региона в Северную Осетию были эвакуированы 34 тысяч человек.

К этому времени на территорию Южной Осетии из России вступили 150 танков и живая сила. После появления там танковой колонны Минобороны России грузинское руководство пришло к выводу, что война, о которой так долго говорили российские политики, началась.

После этого начались бои в трех направлениях — штурм Цхинвали, бои у Джавы и в направлении Роки. Обе стороны понесли большие потери. Следует отметить, что российские танки через Рокский тоннель прибыли вечером 10 августа. Параллельно российские соединения заняли Верхнюю Абхазию, Черноморский флот был уже у берегов Грузии.

Военные аналитики вычислили, что с учетом скорости кораблей, чтобы оказаться в Поти 9 и 10 августа, они должны были покинуть Севастополь вечером 7 августа, либо до атаки на Цхинвали, либо в тот самый момент. Надо отметить также, что Минобороны России мобилизовало вооруженные подразделения у Земо Ларси и около грузино-армянской границы.

Из того, что произошло и происходит, ясно, что война не закончена, она продолжается. Стратегической цели войны — смещения руководства Грузии — никто не отменял. Россия не скрывает, что для нее неприемлем западный выбор Грузии. Думаю, все только начинается. Российская власть поступила с Грузией так, как поступает шпана, когда нападает на слабого. На прибалтийские страны Россия напасть не сможет, Прибалтика под защитой НАТО.

Для России неприемлема также демократическая и европейзированная Украина. Москве очень не понравилась позиция Киева, которая в дни августовского конфликта открыто поддержала Тбилиси.

Отдел мониторинга КЦ

ქვეთავი 88.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 20 2008, 07:42 PM

Мой грузинский друг, Георгий! Я армянин и живу в Москве‚ несколько дней назад я случайно открыл твой сайт о Ферейдане. Моё внимание привлекло сперва фон грустной мелодии, а потом и фотографии. . . С нетерпением прочитал английский вариант первои путешествии, потом и перевод нескольких глав. . . Мне сразу стало ясно, что происходит в сайте. . . Не смотря на то, что я очень уважаю грузинов и хорошо знаю вашу историю (мы же братья по крови!) по етой трагедии, которая произошло 400 лет назад, я ничего не знал. Очень рад, что Ферейданские грузини все таки смогли сохранить родной язык, что к сожалению не могу сказать о некоторых грузинах, проживающих в Москве.
Мне очень понравилось тот факт, что в сердце Испахана, по близости дворца Шах-Аббаса есть прекрасный кирпичный мост, котории построил грузин Алаверди-Хан! Это правда, что мостовые 33 арки связани с грузинской азбукой? Есть ли какая-то связь у твоеи фамилии с Алаверди-Ханом?
В сайте кроме Ферейданских пейзажов я с удоволствием просматриваю фотографии Грузии. Как изменилось Тбилиси! Меня обрадовал то, что в конце 82-ой главы обнаружил фото Еревана!
Друг мой дорогой, я хочу поблагодарить тебя за такую прекрасную и интересную работу! А также хочу поблагодарить Григол Саникидзе и всех, кто дал нам возможность, узнать о Ферейдане!
С нетерпением жду о Ферейдане новых информации на английском языке! В ближающее время собираюсь приехать в Армению! А из Еревана до Тбилиси уже несколько шагов... С уважением, Гарник Саркисян. Москва.

”შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები” - ”ქართული დიასპორა” - ჩანაწერი 31.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 23 2008, 08:07 PM

გამარჯობა ბატონო ალავერდიშვილი! როგორ ხართ, ხომ კარგად ხართ თქვენ და თქვენი ოჯახი? მინდა მადლობა მოგიხადოთ ასეთი დიდ საქმეს გაკეთებისთვის! ძაან მაგარი საქმე გაგიკეთავთ იცით რა არი? მე 2 კვირაში დილობიდან საღამომდე როსაც უქმაოდ ყოფილვარ დაახლოებით 5 საათს ამ ვებ-გვერდში ვარ და ვათორიალებ და ვერც გამამსვლია ყველაფერი წავიკითხო მხოლოდ თითოროლა წავიკითხავ და ეს მინდა გითხრათ რო ეხლა მივხდი რო რამდენი დრო და ენერგია ამ საქმეს ნდომია. ისევ ვუმბობ ძაან დიდი საქმე გიკეთავთ და ისევ და ისევ მინდა ძაან მაგარი მადლობა მოგიხადოთ ასეთი მაგარი საქმეს გაკეთებისთვის. კარგად იყავით და მომიკითხეთ თქვენი ოჯახი და ყველა მაგარი ქართველი. ღმერთს ებარებოდეთ! დავით დავითაშვილი. 22.10.2008; 15:56. ისპაჰანი.
P.S. ამ წერილის ავტორი ჩემი მეგობარი და მუდმივი მასპინძელია ისპაჰანში, მისი ძმა რევაზი კი ფერეიდანში. მიუხედავად დიდი ხნის ურთიერთობისა, დავითი ისევ გვარით მომმართავს. ამასთან დაკავშირებით მინდა შეგახსენოთ ენათმეცნიერის, ქალბატონ დარეჯან ჩხუბიანიშვილის მიერ დავითის მშობლების ოჯახში ყოფნისას ჩანიშნული სიტყვები: ”დავითაშვილმა იცის”, ”დავითაშვილო, მაჲტანე”... ასე ასახელებდა თავის მეუღლეს თურანა. ჩემს კითხვაზე, თუ რატომ მიმართავდა თავის ქმარს გვარით, თურანამ განმიმარტა: სახელი რომ დავუძახო, ალი-რეზა უნდა ვთქვაო, ეს ”ექაური” სახელია, დავითაშვილი კი ”ჩონებურია”, ქართულიაო”.

"შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები" - "ირანი, ფერეიდანი" - ჩანაწერი 8.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 25 2008, 05:22 PM

გამარჯობათ ყველას, მოკლედ მოგაწვდით აქტუალურ ინფორმაციებს იმის შესახებ, თუ რა ხდება საქართველოს თემაზე:
1. ჩემდა მოულოდნელად გავიგე, რომ ვიღაც სომეხი გვარად Garik Avanesian და ასევე ვიღაც ჩეხები აწყობენ გამოფენას თემაზე "Gruzinské snění" ანუ ”ქართული ოცნება” (Georgian dreaming) http://www.roztoky.cz/userfiles/file/culture_items/gruzie_pozvanka.jpg
გამოფენა გაიხსნა გუშინ, 22 ოქტომბერს და გასტანს 30 ოქტომბრამდე, ეს პირველი ეტაპი.
მეორე, გაგრძელება იქნება 1.11-დან და ემატება ვერნისაჟი. ამ ორ თარიღს შორის რა განსხვავებაა თემების მიხედვით ჯერ არ ვიცი, გავარკვევ (თქვენც გაარკვიეთ). ძირითადად იქნება ფოტო-გალერეა საქართველოზე (წლევანდელი სურათები). რადგანაც ყველამ კარგად ვიცით თუ რა ”ობიექტურობით” აშუქებენ საიტები საქართველოს მოვლენებს, გირჩევთ არ დაიზაროთ და მიხვიდეთ, ან დამიკავშირდეთ ე-მაილით (ტელეფონით) და ერთად წავიდეთ ვისაც გინდათ. დანარჩენს თქვენ მიხვდებით... იმედი მაქვს, ჩეხების მონაწილეობა ამ გამოფენაში ცუდი არ უნდა იყოს...???
მისამართია: add: GALERIE Hotelu Academic Tyršovo náměstí 2222
2. სლოვაკეთში არსებობს ქართველთა და სლოვაკთა საზოგადოება: http://www.slovensko-gruzinsko-sakartvelo.eu/
ასევე ნახეთ მათი სტატია, რომელიც აკრიტიკებს რუსების ბინძურ ანტი-ქართულ პროპაგანდას. ამ სტატიაზე პასუხი სენატორმა ჟარომირ სტეტინამაც გასცა:
http://www.jaromirstetina.cz/aktuality/rijen-2008/korespondence-senatora-stetiny-se-slovak-georgian-society.html
დასაფასებელია ამ ხალხის ყურადღება და დროული რეაქცია (კიდევ დიდი გზა გვაქვს გასავლელი).
3. 29 ნოემბერს (add: waldorska škola v jinonicich) შაბათს, გაიმართება საქველმოქმედო შეხვედრა, რომლის მიზანია დავეხმაროთ სიღნაღის გონებადაქვეითებულ ბავშვთა სახლს. ორგანიზატორია ჩეხური არასამთავრობო ორგანიზაცია, რომელიც ჩვენ დაგვიკავშირდა და გვთხოვა რამდენიმე ქართული ხალხური სიმღერა შეგვესრულებინა ამ ღონისძიების დროს. ასე რომ ჩვენი ქართული ხალხური ანსამბლი ”სამშობლო” (რომელსაც უკვე ორი რეპეტიცია ჰქონდა, მადლობა ბატონ თამაზის) შეასრულებს: ”შავლეგოს”, ”წინწყაროს”, ”მრავალჟამიერს” და კიდევ სხვა სიმღერებს.
თუ ვინმეს სიმღერა გეხერხებათ, შემოგვიერთდით!
მოკითხვით ჯიმი დაბრუნდაშვილი mob: 724 551 786; www.samshoblo.net

ქვეთავი 87.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 27 2008, 07:22 PM

მეგობრებო, საიტის შესახებ თქვენი შთაბეჭდილებები, წინადადებები და შენიშვნები შეგიძლიათ გამოაგზავნოთ შემდეგ მისამართებზე: ელ.ფოსტა – Gugua56@gmail.com; სკაიპი – Gugua56 წერილის ბოლოს მიუთითეთ თქვენი სახელი, გვარი და ქვეყანა. თქვენს მიერ გამოგზავნილი ტექსტი მცირეოდენი კორექტირების შემდეგ დაემატება შესაბამის განყოფილებაში.
1. განყოფილებაში ”საქართველო” დაემატება საქართველოში მცხოვრებთა მიერ გამოგზავნილი წერილები;
2. განყოფილებაში ”ქართული დიასპორა” დაემატება საზღვარგარეთ მცხოვრები ქართული დიასპორის წარმომადგენლების და აგრეთვე არაქართველი პიროვნებების წერილები;
3. განყოფილებაში ”ირანი, ფერეიდანი” დაემატება ფერეიდანში და საერთოდ, ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში მცხოვრებ ქართველთა წერილები.
ვისაც აქვს პირადი კონტაქტები ირანში მცხოვრებ ქართველებთან, ნამყოფია ფერეიდანში და აქვს შესაბამისი ფოტო-მასალა ან მოგზაურობის ჩანაწერები, მათზე გაკეთდება ცალკე ქვეთავი.
პატივისცემით, გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი.
ღმერთს ებარებოდეთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Oct 29 2008, 07:55 PM

გამარჯობათ გიორგი! ძალიან მოგვწონს თქვენი საიტი. ჩემი და რეზო ბერაძის სახელით მადლობას გიხდით მისი ლექსის – ”ოთხასი წელი” გამოქვეყნებისათვის. მე გახლავართ მარი ჩხაიძე, ვმუშაობ სათნოების სახლში, ”კათარზისში”. რამდენიმე ხნის წინ მართლმადიდებლურ ფორუმზე დავდე ბატონ რეზო ბერაძის ეს ლექსი, რომელიც შემდეგში თქვენს საიტშიც ვნახეთ ატვირთული (ქვეთავი 70, ”ლექსები ფერეიდანზე”). ბატონი რეზო ინვალიდია და ჩვენი ხშირი სტუმარია. გამოცემული აქვს ლექსების კრებული. ძალიან გაუხარდა როცა თავისი ეს გამოუქვეყნებელი ლექსი თქვენს საიტზე ნახა. ვკითხავ თუ კიდევ აქვს ფერეიდანზე რაიმე ლექსი და მოგაწვდით. პატივისცემით, მარი ჩხაიძე.
”შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები” – ”საქართველო” – ჩანაწერი 39.

გარდა ამისა, ქვეთავში 31 – ”ჩემზე და ჩემებზე” დაემატა ”საიუბილეო მომენტები” და მეორე მოგზაურობის ”...და ისევ ფერეიდანში” მეორე და მესამე ნაწილის ინგლისური თარგმანი.

გთხოვთ მოინახულოთ.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 5 2008, 11:23 PM

94. როსტომ ბერიძე − «სამი საქართველო» − ტაო-კლარჯეთი, ფერეიდანი, საინგილო

შოთა რუსთაველის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიზნესის უმაღლესი სკოლის, ტურისტული სააგენტო “UNItour”-ის და სტუდენტური თვითმმართველობის ერთობლივმა პროექტმა ”სამი საქართველო”, თურქეთის, ირანის და აზეირბაიჯანის ქართველებით დასახლებული ისტორიული რეგიონები: ტაო-კლარჯეთი, ფერეიდანი და საინგილო მოიცვა.
პროექტის მიზანი სხვადასხვა ქვეყნებში მცხოვრები, საქართველოსაგან ათასობით კილომეტრით დაშორებული ქართველების გაცნობა, ისტორიული უკუღმართობის ფოტო და ვიდეოფირზე აღბეჭდვა და მისი საზოგადოების ფართო ფენებისათვის ჩვენება გახლდათ, პროექტშივე იყო გათვალისწინებული ჩვენებურებში ქართული ენის, წერა-კითხვის, ქართული სამზარეულოს, ხელოვნების პოპულარიზაცია.
ექსპედიციისათვის მზადება თებერვლის თვეში დავიწყეთ, განვსაზღვრეთ ძირითადი მარშრუტები და ვადები, ჩავატარეთ მნიშვნელოვანი სამუშაოები ჯგუფის ფორმირებისა და ექსპედიციის განხორციელებისათვის საჭირო მატერიალური და ფინანსური რესურსების მოძიების თვალსაზრისით, დავამყარეთ სათანადო კავშირები შესაბამის საელჩოებთან და საკონსულოებთან, ექსპედიციის მომზადების პროცესში გავიარეთ არაერთი კონსულტაცია საქართველოში მცხოვრებ, ფერეიდნელ ქართველებთან.
შევიძინეთ სათანადო აღჭურვილობა: კარვები, საძილე ტომრები, ზურგჩანთები და სამედიცინო საშუალებები, − ყველაფერი ის რაც ესპედიციისთვის საჭიროა. დავგეგმეთ ექსპედიციის დაწყების თარიღი − 2008 წლის 18 ივლისი.
უნდა ითქვას, რომ ექსპედიციის ყველა წევრი ვგრძნობდით, თუ როგორი ემოციური იქნებოდა ჩვენი მოგზაურობა, ამასთან საინტერესო და მნიშვნელოვანიც, მნიშვნელოვანი იმ ათასობით ქართველისათვის, რომლებიც ყოველ წუთს ელოდებიან მათთან ქართველის გამოჩენას და ქართულის გაგონებას, იმ ადამიანებისთვის რომელთაც დღემდე არ დავიწყებიათ ”ვისი გორისა” არიან.
18 ივლისს უნივერსიტეტის ეზოდან გაგვაცილეს უნივერსიტეტის პროფესორ- მასწავლებლებმა, მშობლებმა, მეგობრებმა და უბრალო ადამიანებმა, დაგვილოცეს ”სამი საქართველოსკენ” მიმავალი გზა და ძირძველ ქართველებთან გულთბილი მოკითხვა დაგვაბარეს.
აუცილებელ პროცედურას თურქეთის საბაჯოზე დიდი დრო დასჭირდა, ერთ საათიანი ლოდინის შემდეგ გავიარეთ, გეზი ისტორიული კლარჯეთისაკენ ავიღეთ, სასტარტო დღისთვის დაგეგმილი გვქონდა იმერხევის ერთ-ერთ ქართულ სოფელში ღამისთევა. პონტოს დანისლული მთების გადალახვის შემდეგ ჭოროხის აუზში გადავედით, ჩვენი ყურადღება იმთავითვე მიიქცია მდინარე ჭოროხზე მშენებარე ჰიდრო-ელექტრო სადგურმა, რომლის ერთი კაშხალი უკვე ექსპლუატაციაშია.…
იმერხევი საქართველოს ისტორიული მხარეა, რომელიც გამორჩეულია თავისი ბუნებით, სიმდიდრითა და ისტორიით. პირველი გაჩერებაც მისი ერთ-ერთი ულამაზესი ქართული დასახლება − უსტამისია, რომლის თურქული სახელწოდება ”სკიკალე” ქართულად ძველ ციხეს ნიშნავს.
უსტამისში სიხარულით დაგვხდნენ, უამრავი ადამიანი გაგვეცნო, სახლებში გვეპატიჟებოდნენ და დიდი სიყვარულის გამოხატვას ცდილობდნენ. იმერხეველი ჩვენებურების 80% ქართულად, იმერხეული კილოკავით მეტყველებს განსაკუთრებით უფროსი ასაკის ადამიანები.
სტუმრად მისულებს მოსიაშვილის ოჯახმა ტრადიციულად გაგვიმასპინძლდა და ბევრი გვესაუბრა სოფლის და იქ მცხოვრები ოჯახების შესახებ. საღამოს სოფელი შემოგვატარეს.
უსტამისი ულამაზესი სოფელია. ჯეჯილით, მწვანე ყანებით მობიბინე ველებით, ნაძვნარითა და ულამაზესი ხედებით, ცივი წყაროებითა და ლამაზი ქართულით მოსაუბრე აქაურებით. სოფელი უფრო და უფრო გიზიდავს, გაჯადოებს და მშობლიურობის განცდას განიჭებს. ალბათ ამიტომაც ვითამაშეთ კლარჯ ბიჭებთან ერთად ფეხბურთი, ვისეირნეთ სოფლის ორღობეებში, ამიტომაც ავიღეთ სასმისი და ვადღეგრძელეთ ჩვენი, ვისთვის გაღმა და ვისთვის გამოღმა დარჩენილი საქართველო.
ღამე ამავე ოჯახში გავითენეთ, 19 ივლისს, კი მას შემდეგ რაც ზღვის დონიდან დაახლოებით 1100 მეტრის სიმაღლეზე მდებარე სოფელს ნისლი საუცხოოდ დაადნა, მასპინძლებს დავემშვიდობეთ და გეზი ბაზარგანისაკენ (თურქეთ-ირანის სასაზღვრო პუნქტი) ავიღეთ.
უსტამისის შემდეგ გაიშალა რთული და გრძელი გზა, გვერდით ჩაუარეთ არდაჰანს, ყარსს, დოღუბაიაზეთს, ”არარატის” მთებს და დღის ბოლოს ირანის ისლამური რესპუბლიკის სახელმწიფო საზღვარს მივადექით. ვიდრე საზღვარს მივაღწევდით, გზად მოვინახულეთ ისმაილ ფაშას სასახლე, რომელიც ამ რეგიონში მართლაც შთამბეჭდავი ნაგებობაა.
ექსპედიციის წევრებმა საბაჟო პროცედურები ამჯერად მარტივად გავიარეთ, რაც ბევრისთვის მოულოდნელი იყო. ირანის საზღვარზე ექსპედიციის ხელმძღვანელს როსტომ ბერიძეს იუბილე სიმბოლურად მივულოცეთ და გზა გავაგრძელეთ.
ამჯერად გზა რომელმაც ირანში ალექსანდრე მაკედონელის ნაკვალევთან, ქალაქ სუსთან, ზაგროსის მთებთან, პერსეპოლისსა და შირაზთან უნდა მიგვიყვანოს. ირანის უკიდურეს სამხრეთით მდებარეობს, იქ მოსახვედრად უნდა გავიაროთ ე.წ ”ირანის აზერბაიჯანი”, გვერდი უნდა აუქციოთ ირან-ერაყის მეტად რთულ სასაზღვრო რაიონებს და ირანის სიღრმიდან შევიდეთ სამხრეთში, სპარსული ენის არცოდნა ბუნებრივია ამ ამოცანას უფრო ართულებდა. აქ დიდი სამსახური გაგვიწია საქართველოში ქართული ენის სასწავლო კურსებზე მყოფმა შალვა (ახმედ) შოკშზერილმა, რომელიც ნაჯაფაბადელი ქართველია და ამ ექსპედიციაში ჩვენი თხოვნით საქართველოდან გამოგვყვა, ამ ქართველმა ახალგაზრდამ მართლაც უანგარო დახმარება გაგვიწია, რითაც თავისი წვლილი შეიტანა ექსპედიციის წარმატებით განხორციელებაში.
ამჯერად გვერდი აუქციეთ ქალაქ თავრიზს და ღამით ქალაქ ზანჯანის ერთ-ერთ სასტუმროში დავბინავდით.
სასტუმროდან 21 ივლისის დილის 10 საათზე გამოვედით. შევავსეთ ჩვენი სურსათის მარაგი და 11 საათისთვის დავტოვეთ ქალაქი. წინ დიდი გზა გველოდა, ქაზვინი, ამადანი, ლორესტანი, ყუზესტანი, ეს ის პროვინციებია, სადაც ჩვენ უნდა გაგვევლო. 850 კილომეტრის გავლის შემდეგ, 19 საათზე ქალაქ ამადანში ჩავედით. ირანში რაც უპირველესად თვალშისაცემია დაბალი ფასებია.
ამადანი დავტოვეთ და რამდენიმე ათეული კილომეტრის დაშორებით ერთ-ერთ ავტოსადგმოზე ღამის გასათევად ვჩერდებით. დილით კი 07 საათზე გზას ვაგრძელებთ. 22 ივლისის დღის 12 საათისთვის ჩვენ უკვე ქალაქ შუშტარში ვიყავით. ვეწვიეთ ჩვენი თანმხლები მეგობრის შალვას დეიდის, იოსელიანების ოჯახს. ოჯახმა გულითადად გვიმასპინძლა, გვქონდა საინტერესო საუბრები ოჯახის წევრებთან. შუადღისას ოჯახის ერთ-ერთი წევრის თანხლებით გავემგზავრეთ ქალაქ სუსაში, სადაც მოვინახულეთ დანიელ წინასწარმეტყველის სამარხი, რომელიც სამეფო სასახლის ქვემოთაა აგებული. საოცარ ლამაზ აკლდამას ყოველდღიურად უამრავი ადამიანი მოილოცავს ხოლმე, შიიტები, სუნიტები, ქრისტიანები და იუდეველებიც კი. ამის შემდეგ მოვინახულეთ ძველი სპარსეთის ლეგენადარული მეფის, დარიოს III ზამთრის სასახლის ნანგრევები, რომელიც ალექსანდრე მაკედონელის სპარსეთში ლაშქრობის დროს განადგურდა. ქალაქის დათვალიერების შემდეგ ჩვენ უკან, შუშტარში ვბრუნდებით, გვიან საღამოთი კი მდინარეზე საბანაოდ წავედით. იქ სადაც დღით ტემპერატურა 55°C უტოლდება მართლაც, რომ თბილ მდინარეში გატარებული საღამო დიდი შვება იყო.
23 ივლისს დილით დავტოვეთ შუშტარი და ქალაქ შირაზისაკენ გავეშურეთ, დავლაშქრეთ ზაგროსის მთები, ადგილობრივების დახმარებით, ჩვენ ზუსტად იმ ადგილს მივადექით, რომელიც თავის დროზე ალექსანდრე მაკედონელმა გაიარა თავისი მხედრობით. დატვირთული დღის შემდეგ, საღამოთი, უკვე შირაზში ვიმყოფებოდით და ადგილობრივ კერძებს ვაგემოვნებდით, ირგვლივ კი პოლიციის გაძლიერებული დაცვა გვეხვეოდა (თითქოს და ჩვენივე უსაფრთხოებისთვის). ღამე ქალაქის ცენტრალურ პარკში, კარვებში გავატარეთ, ირანის დიდ ქალაქებში წლის ამ დროს მოსახლეობის ერთ ნაწილი პარკებსა და სკვერებში ატარებს ღამეს. ჩვენც რა თქმა უნდა მივბაძეთ მათ.
24 ივლისს დილით მოვინახულეთ ქერიმ ხანის სასახლე და აქ არსებული შირაზის ისტორიის მუზეუმი, XIV საუკუნის ცნობილი სპარსი პოეტის ხაფიზის მემორიალი. როცა ვსაუბრობთ შირაზის ისტორიაზე, ჩვენ გვახსენდება ქართველთა წამებული დედოფალი წმინდა ქეთევანი, რომელიც იმ ქალაქში ეწამა სადაც ჩვენ ვიმყოფებოდით, მაშინ იქ თითქოს წარმოვიდგინეთ კიდეც იმ დროის შირაზი... და იმ დროის ჩვენი “შირაზული ტრაგედია”. ღამით პერსეპოლისისაკენ ავიღეთ გეზი, 25 ივლისის დილის 5 საათზე უკვე ნაკრძალის ტერიტორიაზე ვიყავით.
პერსეპოლისის დათვალიერების უფლებას მხოლოდ 8 საათიდან იძლეოდნენ. რამაც საშუალება მოგვცა ცოტა ხნით მაინც თვალი მოგვეტყუებინა.
დარიოს III პერსეპოლისის საზაფხულო სასახლე გრანდიოზული და შთამბეჭდავი ნაგებობაა, დახვეწილი დაგეგმარებითა და უმშვენიერესი არქიტექტურით, პერსეპოლისის თითოეული ქვა იმ სიდიადეზე მეტყველებს რაც დარიოს III და მის იმპერიას ახასიათებდა, მოვინახულეთ დარიოს I და დარიოს II აკლდამები, რომლებიც სასახლის აღმოსავლეთით მდებარეობს. ყოველდღიურად უამრავი ადამიანი ათვალიერებს პერსეპოლისს, რასაც თავის მხრივ ხელს უწყობს ნაკრძალის გამართული და მოწესრიგებული ტურისტული ინფრასტრუქტურა.
პერსეპოლისის შემდეგ ჩვენი გაჩერება ქალაქი ისპაჰანია, რომელმაც ჩვენზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა, ისპაჰანში მოვინახულეთ ცენტრალური შაჰ აბასის მოედანი და ჩვენთვის ყველაზე საინტერესო ალავერდი ხან უნდილაძის მიერ აგებული 33 თაღისგან შემდგარი უმშვენიერესი ხიდი, რომელიც ქალაქის ერთ-ერთ მთავარ ღირსშესანიშნაობათაა მიჩნეული. სიმბოლურია ალბათ, რომ სწორედ ამ ხიდთან შევხდით ჩვენ პირველ ქართველებს, რომელებიც წარმოშობით ფერეიდანიდან იყვნენ, ამჯერად კი ისპაჰანში ცხოვრობენ, ემოციური იყო მათთან შეხვედრა, დიდი ხნის საუბრის შემდეგ მათ საჩუქრად დედა-ენის სახელმძღვანელოები გადავეცით და დავემშვიდობეთ.
ჩვენ ვერ შევძლებთ აღვწეროთ იმ ქართველების სიხარული და გრძნობა, რაც თითოეულმა ჩვენთაგანმა მათ თვალებში დავინახეთ. საოცარია ისინი ყველაზე ამაყი ხალხია მთელს ირანში, ამაყი იმით, რომ ქართველები არიან.
ღამით ვესტუმრეთ ჩვენი მეგზურის, შალვას კიდევ ერთ დეიდას, რომელიც ისპაჰანში ცხოვრობს, დეიდა კარგად მეტყველებდა ქართულად და ჩვენი სტუმრობით დიდად გაიხარა. იყო ცრემლიც. გაგვაცნო თავისი ოჯახი და მათ შესახებ გვესაუბრა. გვიან ღამე დავემშვიდობეთ და ნაჯაფაბადისაკენ გავეშურეთ, სადაც უკვე იქაური ქართველები გველოდნენ, იმ ღამით შალვას ოჯახში გავჩერდით. მრავალი ქართველი მოვიდა ჩვენს სანახავად, გვეკითხებოდნენ საქართველოს ამბებს, ყველას აინტერესებდა ახსოვდათ თუ არა ირანის ქართველები საქართველოში. შალვას ერთ-ერთმა მეზობელმა გიორგი სეფიაშვილმა გვთხოვა ექსპედიციის ნაწილს მასთან გაეთია ღამე, იმდენად დიდი იყო სურვილი, რომ უარის თქმა უხერხული იქნებოდა.
26 ივლისის დილით ნაჯაფაბადი XIII ქუჩის მცხოვრებლებმა (ძირითადათ ქართველებითაა დასახლებული) ჩვენს ირგვლივ დაიწყეს შეკრება, ვერ წარმოგვედგინა თუ ასე რეზონანსული იქნებოდა ჩვენი იქ სტუმრობა, ქალები, ბავშვები, მოხუცები, ახალგაზრდები ყველა გარეთ გამოვიდა და შემოგვცქეროდა. ეს იყო სიყვარულისა და 400 წლიანი მონატრება. იყო ცრემლი და ბევრი, ძალიან ბევრი მოსაფერებელი სიტყვა, ქართული, ძარღვიანი სიტყვა. მთელ ერთ საათს გრძელდებოდა დამშვიდობება.
გიორგი სეფიაშვილის ოჯახში შევხდით გამოჩენილ ფერეიდანელ საზოგადო მოღვაწეს საიდ მულიანს (მოლაშვილი), რომელმაც ჩვენს ექსპედიციას მეგზურობა უნდა გაუწიოს ფერეიდანში მუშაობისას. იგი მნიშვნელოვანი ფიგურაა ირანის ქართულ წრეებში. მისი თაოსნობით ფერეიდანში აქტიურად მიმდინარეობს ქართული წერა-კითხვის პოპულარიზაცია რომელშიც ბევრი ახალგაზრდა ქართველია ჩაბმული, ქართული ენის შენარჩუნებისა და ფერეიდანელთათვის ქართული წერა-კითხვის შესწავლის საქმეში უმნიშვნელოვანესია საიდ მულიანის მიერ სპეციალურად ფერეიდანელი ქართველებისთვის შედგენილი დედა-ენა, რომელსაც პირველად საიდ მულიანისვე ინიციატივით გახსნილ ქართულ საზაფხულო სკოლაში გამოიყენებენ.
ნაჯაფაბადიდან ფერეიდანისკენ ავიღეთ გეზი...
პირველი გაჩერება ფერეიდუნშაჰრი, (ბახტიარის მთებში მდებარეობს, ქალაქ ისპაჰანიდან 100 კმ დაშორებით), როგორც აქაური ქართველები უწოდებენ − მარტყოფი.
ამბაკო ჭელიძე რომელმაც ფერეიდანში 1923 წელს იმოგზაურა წერს − ”... რომ მივედით, უკვე ტევა აღარსად იყო. ქუჩა, ეზო, ოთახები ხალხით გაივსო. ამან გააძნელა ჩვენი დანახვის საქმე. ამიტომ ხალხმა მოითხოვა გავსულიყავით გარეთ, ფართო ადგილზე, რომ ყველას დავენახეთ. მეტი გზა აღარ იყო გავედით. ამავე დროს ჩვენთან მუსაიფი არ შეუწყვეტიათ, შიგადაშიგ გაიძახოდნენ: − დიდი საქართველოდან მოსულან!” აი ჩვენც ზუსტად მსგავს სიტუაციაში აღმოვჩდით, უამრავი ადამიანი შეიკრიბა მარტყოფის ქუჩებში, ყველა ჩვენთან ცდილობდა მოახლოებას, გამარჯობის თქმას, გასაუბრებას სურათის გადაღებას... როგორც ყველაზე ახლობელ ადამიანებს სჩვევიათ ისე მოვიკითხეთ ერთურთი, იყო ცრემლი და უდიდესი სიხარული. მთავარი ემოციური შეკითხვა, რომელიც დაგვისვეს იყო: ”400 წელი რატომ არ მოგვიკითხეთ” ჩვენ ვუპასუხეთ − ”ჩვენც 400 წელი მოვდიოდით და ახლა ჩამოვედით თქვენს მოსანახულებლად”. დაახლოებით 25 წუთის მანძილზე ქალაქში ვმოძრაობდით (მოულოდნელი იყო ის, რომ ქუჩებში წარწერები არაბულ და ქართულ ენაზეა), შემდეგ სამართალდამცავი ორგანოების, მათ შორის ირანის ისლამის პოლიციის მოთხოვნით უნდა გავცლოდით მარტყოფის ქუჩებს, მათი თქმით უკვე მთელი მოსახლეობა ქუჩაში იწყებდა გამოსვლას. ჩვენც საიდ მულიანის სახლისკენ გავეშურეთ, რომელიც მარტყოფის შესასვლელში მდებარეობს, მიუხედავათ პოლიციის აქტიურობისა უამრავი ავტომობილი და მოტოციკლი გვაცილებდა საყვირებით, ყიჟინით და საქართველოს შეძახილით.
საიდ მულიანის ოჯახში დავბინავდით, ვივახშმეთ და ნანახისა და განცდილის შეფასება ვცადეთ, მაგრამ უშედეგოდ... ის დღე დასრულებული გვეგონა, როცა გვაცნობეს რომ მარტყოფის დასვენების პარკში ჩვენთან შესახვედრად უამრავი ქართველი შეკრებილიყო. ჩვენც მათკენ გვიწევდა გული. მართლაც უამრავი ადამიანი შეკრებილიყო პარკში, ყველას სიხარულით უძგერდა გული: ქალებს, ბავშვებს, ახალგაზდებს...
წარმოუდგენელი საღამო იყო!
27 ივლისს სახლიდან 9 საათზე გავედით და კიდევ ერთი ქართული სოფლის − ჩუღურეთის მოსანახულებლად გავემგზავრეთ. სოფელი საკმაოდ საინტერესო და თავისებური გახლდათ, საცხოვრებლები აქ ალიზისაგან ამოყვანილი კედლებით იყო ნაშენი. აქ შემორჩენილია ტრადიციული დედა-ბოძი და მასზე ნაგები ფერეიდნული ჭერი, რომელიც ბევრ საერთოს ჰპოვებს ქართული ოდის ჭერთან. გავეცანით სოფლის ცხოვრებას, მეურნეობის დარგებიდან დაწყებული ხელსაქმით დასრულებული. სოფლის ახალგაზრდა ქალები შესანიშნავ ხალიჩებს ქსოვენ, რომელიც ბაზარზე მოწონებით სარგებლობს და შესაბამისად მოთხოვნაც დიდია.
სოფელში ჩვენ მეგზურობას საიდ მულიანთან ერთად, ამ მხარის კოლორიტი მუხტარ დარჩიაშვილი გვიწევდა. მათთან ერთად მარტყოფელი ახალგაზრდების ინიციატივით მიგვიწვიეს ე.წ ”პიტნინაზე” (მდინარე ჩუღურეთში), სადაც თევზით გაგვიმასპინძლდნენ, ქართულმა სუფრამ კიდევ უფრო დაგვაახლოვა ერთმანეთს, იქაურებს ქართული სახელები შევარქვით და რამდენიმე ქართული ხალხური ცეკვის მოძრაობები შევასწავლეთ.
საღამო იყო როცა ჩუღურეთი დავტოვეთ.
ფერეიდანელი ქართველები საკუთარი წესებითა და ტრადიციებით ცხოვრობენ, ქართველები ირანში ყველაზე ლაღი, თავისუფალი და თავისებური ხალხია, ამას მეტყველებს ისიც, რომ უცხოობაში და უდაბნოში გატარებული 400 წლის მიუხედავათ, ფერეიდანელებმა ქართული თავმოწონებით შეინახეს ყურძნის კულტურა − ”ჩვენ აქ სტუმრები ვართ, ჩვენი სამშობლო სიზმრად ნანახი საქართველოა, ჩვენი მომავალიც იქაა” გვითხრა ერთ-ერთმა ფერეიდანელმა ახალგაზრდამ.
ფერეიდანელები განსაკუთრებული რუდუნებით ეპყრობიან ყოველივე ქართულს − ენას, წეს-ჩვეულებებს, კულტურას, სიმღერას და ა.შ. მაგრამ სამწუხაროდ დროთა სიავემ აქაურებს ქართული სამზარეულო დაავიწყა. სამზარეულო, რომელიც ზოგადად ეროვნული კულტურის მნიშვნელოვანი შემადგენელი ნაწილია, ფერეიდანში ჩვენ გადავწყვიტეთ გამოგვეწვია ინტერესი კულტურის ამ ელემენტისათვის და გაგვეცნო ის აქაურებისათვის. ჩვენი ინიციატივით საიდ მულიანის ოჯახში შევკრიბეთ მარტყოფის რესტორნებისა და კაფე-ბარების წარმომადგენლები და სხვა ცნობილი ქართველები. მათთან ერთად მოვამზადეთ ქართული კერძები (ლობიო, საცივი, ხაჭაპური, ხინკალი და სხვა) ინტერესი ძალიან დიდი იყო, მათ ჩაიწერეს ამ კერძების მომზადების წესები და დაგვპირდნენ, რომ მას შეიტანდნენ როგორც ოჯახის ასევე რესტორნებისა და კაფე-ბარების მენიუში. ისინი კმაყოფილნი დარჩნენ ამ ღონისძიებით და აღნიშნეს, რომ ქართველებმა მივიწყებული ქართული კერძების მომზადება ხელახლა უნდა ისწავლონ.
უნდა აღვნიშნოთ ერთი სასიამოვნო ტენდენციაც, ფერეიდანელი ახალგაზდები უფრო და უფრო ინტერესდებიან ქართულით, უფრო მეტად სწავლობენ ქართულს და წარმოიდგინეთ ზოგიერთ უფროსი ასაკის ქართველზე უკეთაც ლაპარაკობენ. ღვთის წყალობით ფერეიდნელი ქართველები არ ივიწყებენ საკუთარ ვინაობას და მეტიც ყოველმხრივ ცდილობენ უფრო მეტად დაუკავშირდნენ მას.
28 ივლისის, ქართული სამზარეულოს წარმატებული ,,მასტერკლასის” შემდეგ დავემშვიდობეთ ფერეიდანს, უამრავი ადამიანის, ცრემლი, მოფერება ირეოდა ირანის ერთ-ერთ უდაბურ პროვინციაში.
წამოსულებს ღამით ისპაჰანთან ახლოს ქართველები დაგვხდნენ, გაგვაჩერეს, თბილად მოგვიკითხეს და მათთან სტუმრობა გვთხოვეს, ჩვენც დიდი სიამოვნებით გავყევით ერთერთ მასპინძელს, დავითაშვილების ოჯახში ლამაზი შეხვედრა მოეწყო. უამრავი ქართული ლექსი, მათ შორის ადგილობრივი ქართველი პოეტების შემოქმედებაც მოვისმინეთ, მთავარი თემატიკა საქართველო, ქართველობა და დედა ენა იყო. ცრემლმორეული სიხარული, ემოციისგან ხმაგაწყვეტილი სიმღერა, ერთობის განცდა და საუკუნოდ ერთად ყოფნის სურვილი, ეს ის პორტრეტული შტრიხებია, რომელიც შეიძლება ამ ხალხმრავალ შეხვედრაზე გენახათ. სახლის კედლები მორთული იყო სხვადასხვა ქართული ორნამენტებით, გამონათქვამებით: − ”სიკეთიდან ეკლები აყვავდების” ან კიდევ ”სწავლის ძირი მწარე არის, კენწეროში გატკბილდების”. ჰუმანური და ეროვნული ღირებულებებით ცხოვრობენ ისინი საქართველოდან შორს. ალბათ ამიტომაც მოვიდნენ დღემდე როგორც ამაყი ქართველები და ამიტომაც არიან ისინი ყველაზე განსხავებული ხალხი ისლამურ სახელმწიფოში.
ღამით ისპაჰანი დავტოვეთ და თეირანში წამოვედით, ღამე ერთ-ერთ სკვერში საძილე ტომრებში გავითენეთ, 29 ივლისს დავათვალიერეთ ირანის უდიდესი დედაქალაქი, რომელმაც კარგი შთაბეჭდილებები დატოვა, მოვინახულეთ სამეფო რეზიდენცია, რეზა ხანისა და მაჰმუდ რეზა შაჰის სასახლეები, გვქონდა საშუალება გაგვესეირნა თეირანის ქუჩებში მაგრამ დაგვერწმუნეთ ეს ძალიან რთული იყო. ღამე ჩვენი თეირანელი მეგობრის კახა ყაფლანიშვილის ოჯახში გავათიეთ.
30 ივლისს დილით, 9:30 საათზე დავტოვეთ თეირანი და ქაზვინისკენ ავიღეთ გეზი, ჩვენი გათვლებით ამავე დღის ბოლოს უნდა დაგვეტოვებინა ირანის საზღვარი, როდესაც გამოვცდით ქალაქ ყარაჯს, შეგვემთხვა მცირე საგზაო შემთხვევა, გამოძიებაში ადგილობრივი პოლიცია და საქართველოს საკონსულო ჩაერთო. რამდენიმე დღე ირანის წითელი ჯვარის ოფისში გავატარეთ.
იმდენად დიდი იყო ჰერეთისა და იქაური ქართველების მონახულების სურვილი, რომ შესაძლო დაბრკოლებებს ნაკლებად ვითვალისწინებით და უკან დახევას არ ვაპირებდით.
2 აგვისტოს დავტოვეთ ირანის წითელი ჯვარის ცენტრი და დაზიანებული ტრანსპორტით ქაზვინის ავტოსადგურში მივედით, იქედან კი საზოგადოებრივი ტრანსპორტით ქალაქ რაშთში გავემგზავრეთ, წინ რთული და დამღლელი გზა გვქონდა, ქალაქ რაშთიდან სხვა ტრანსპორტით სასაზღვრო ქალაქ ასტარაში ჩავედით და აზერბაიჯანის საზღვარს მივადექით, უკვე საღამო იყო, მიუხედავათ ამისა, დაკარგული დღე რომ აგვენაზღაურებინა გადავწყვიტეთ გზა ბაქოს გავლით უშუალოდ საინგილოსკენ გაგვეგრძელებინა.
ბაქოში გვიან ღამით ჩავედით. ღამის ბაქო საკმაოდ ლამაზი ქალაქია, იქვე ხელდახელ ნაპოვნი მინიბუსით კახისკენ გამოვემგზავრეთ, თან დაგვემგზავრა ორი ინგილო, რომლებიც გროზნოდან (ჩეჩნეთის დედაქალაქი) შინ ბრუნდებოდნენ.
3 აგვისტოს დილით, თითქმის 28 საათიანი მგზავრობის შემდეგ საინგილოს ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი რაიონის კახის წმინდა გიორგის ეკლესიასთან გავჩერდით. დავესწარით წირვას, რომელსაც ადგილობრივი ქრისტიანი ქართველები ესწრებოდნენ, წირვის შემდგომ მათ ვესაუბრეთ ჩვენი ექსპედიციის შესახებ, ვუამბეთ კლარჯელ და ფერეიდანელ ქართველების შესახებ.
სიხარულით შეგხვდნენ საინგილოში, უნდა ითქვას, რომ ჰერეთთან კულტურული და სულიერი კავშირები უფრო მეტადაა შენარჩუნებული, ინგილოები ხშირად სტუმრობენ საქართველოს, საქართველოსთან ფიზიკური სიახლოვე ხელს უწყობს ეროვნული თვითშეგნების შენარჩუნებას, მაგრამ პრობლემები აქაც ბევრია. მოვინახულეთ ქურმუხის წმინდა გიორგის ეკლესია, რომელიც მნიშვნელოვნადაა დაზიანებული, როგორც აქაური ქართველები გვეუბნებიან ისინი დიდი ,,ბრძოლისა და ჯაფის” ფასად ახერხებენ ტაძრის გადარჩენას და მასში სადღესასწაულო დღეებში წირვა-ლოცვის ჩატარებას. სირთულეებია ქართული სკოლების ფუნქციონირების თვალსაზრისითაც.
კახეთის ბარისთვის დამახასიათებელი ბუნება, ლაღი ქართული, ეკლესიის ზარები და ამაყი ინგილოები მშობლიურობას განგაცდევინებს. თუმცა, როცა ხედავ აქაური ქართველების ტრაგიზმით სავსე თვალებს, გრძნობ, რომ კვლავ ”სხვა საქართველოსი” ხარ..., უფრო სწორად რომ ვთქვად, ირგვლივ მართლაც საქართველოა − თავისი ქართველებით, ტაძრებით, ქართულით, ბუნებით, ტრადიციითა და კულტურით, ურთიერთობებით, ხასიათით მაგრამ ამავე დროს არ არის საქართველო, ის სხვა სახელმწიფოს ნაწილია. ერთი სიტყვით ძალიან რთული და უხერხული განცდა გეუფლება საინგილოში ყოფნისას.
საინგილოში წმინდა ქართულად გვიმასპინძლდებიან...
ქართული ღვინით ვლოცავთ საქართველოს...
განსაკუთრებით დასამახსოვრებელი იყო წმინდა გიორგის ეკლესიის მგალობელთა გუნდი − ”ლუკა”, მათი შესრულებული მრავალჟამიერი და მათი ცრემლიანი თვალებით დალეული საქართველოს ერთიანობის სადღეგრძელო.
4 აგვისტოს უკვე საქართველოში ვიყავით, პროექტი ”სამი საქართველო” ”სიყვარულის ქალაქში” სიღნაღში შევაჯამეთ. 5 აგვისტოს, საღამოს ბათუმში დავბრუნდით.
ჩვენი მოგზაურობა 20 დღეს გაგრძელდა, ამ ოცი დღის მანძილზე შეიძლება ითქვას დიდი სამუშაოები ჩავატარეთ, ჩავიწერეთ და გადავიღეთ უნიკალური მასალები სამ სახელმწიფოში მცხოვრები ძირძველი ქართველების შესახებ, რომელიც უკვე მუშავდება და საზოგადოება მალე ფილმის და ფოტო-გამოფენის სახით იხილავს მას. ვფიქრობთ საკმაოდ საინტერესო იქნება ინფორმაცია სამი განსხვავებული, ქართველებით დასახლებული რეგიონის შესახებ, რომლებსაც ერთი რამ აერთიანებს, ქართული, ქართველობის შეგნება და საქართველოსადმი უზომო მონატრება და სიყვარულის გრძნობა. ერთხელ კიდევ დავწრმუნდით, რომ თითოეულმა მათგანმა იდეალში ”საკუთარი საქართველო” შექმნა, ძლიერი ქართული მუხტით.
ტაო-კლარჯეთი, ფერეიდანი და ჰერეთი იქ ყოველთვის ელის ქართველებს, ადამიანებს ვისაც ჯერ კიდევ ახსოვს მათი არსებობა და იცის მათი ტრაგიკული ბედისწერის შესახებ. იქაური ქართველები თქვენც გელოდებიან...
როგორც ფერეიდნელები იტყვიან,
ღმერთს ებარებოდეთ!!!

თამაზ დარჩიძე
უნივერსიტეტის სტუდენტური თვითმმართველობის თავმჯდომარე

მერაბ დიასამიძე
ბიზნესის ადმინისტრირების სპეციალობის მაგისტრანტი
ბიზნესის სკოლის სასწავლო პროცესის მენეჯერი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 9 2008, 11:33 AM

მოგესალმებით ბატონო გიორგი! თქვენი საიტის ბოლო ქვეთავის − ”94. როსტომ ბერიძე − «სამი საქართველო» − ტაო-კლარჯეთი, ფერეიდანი, საინგილო” წაკითხვის შემდეგ გამიჩნდა სურვილი მოგითხროთ შემდეგი: მოგეხსენებათ მე განსაკუთრებული დამოკიდებულება მაქვს იმ მუსულმანი ქართველების მიმართ, რომლებსაც შინაგანად შერჩენილი აქვთ ქართველობა! ერთ-ერთი მათგანია ართვინელი გურჯი ბატონი ნური თორუნი, რომელიც სკაიპის მეშვეობით გავიცანი დაახლოებით 2,5 წლის უკან. მან მთელი ოჯახით ქალიშვილის ქორწილშიც კი მიგვიპატიჟა შარშან. თქვენ მოგეხსენებათ ჩემი ავადმყოფობის შესახებ და სანამ მე არ ვმუშაობდი, ძალიან წუხდნენ ჩემი გაუჩინარების გამო. როგორც კი გამოვჩნდი მომიკითხეს გულიანად, მითხრეს რომ ნერვიულობდნენ ჩემზე. ბატონმა ნურიმ დელიკატურად გამომკითხა ყველაფერი დიაგნოზისა და მედიკამენტების (რომლებიც საკმაოდ ძვირია) შესახებ და წუხილი გამოთქვა ყველაფრის გამო.
ერთ დღეს მირეკავს უცნობი ქალბატონი ბათუმიდან და მეუბნება, რომ მე ვარ გუგული დუმბაძე, ჩვენი ოჯახის მეგობარმა ბატონმა ნურიმ მოგვაწოდა წამლები თქვენთან გადმოსაცემად და როგორ დაგიკავშირდეთო. ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, წარმოიდგინეთ რამდენად დიდსულოვანი უნდა იყოს ადამიანი, რომ ღირებულების მიუხედავად თვალით უნახავ პიროვნებას ასეთი რამ გაუკეთოს?! გულწრფელად გეუბნებით, რომ ცრემლები მომადგა თვალებზე. კიდევ ერთხელ ვირწმუნე, რომ ქართველი ყველგან ქართველია, სადაც არ უნდა იყოს! ღმერთმა გვამრავლოს!
პატივისცემით, მერი რაზმაძე. ბორჯომი. 2008 წლის 7 ნოემბერი.

პოსტის ავტორი: fandurka თარიღი: Nov 9 2008, 02:50 PM

გამარჯობა,თორნიკეს გულისხმობ?ვიცნობ.ძალიან კარგი ადამიანია.საერთოდ ყველა კარგები ხართ

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Nov 20 2008, 02:02 PM

გამარჯობათ,შეძლების დაგვარად, ვისაც მოგეპოვებათ,იქნებ დაგვედო ამ თემის შესაფერი ფოტოები?-

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Nov 20 2008, 07:46 PM

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img139/pic0040vh7.jpg/1/მე და ჩემი მეგობრები..ფერეიდანის მარტყოფი

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img139/pic0024pi1.jpg/1/მე,ჩემი ნათლული და მისი საბიძაშვილო..ისფაჰანში

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img139/s7300934xm9.jpg/1/ამ საფლავთან ალბად,ნებისბისმიერი ქართველი ბევრჯერ დაფიქრდება და შეეცდება ცოტა ხნით მაინც წარმოიდგინოს,რუ რამხელა ადამიანის,პოლიტიკოსის სამარესთან იმყოფება.ეს აბას-1-ის სამარეა....ჩვენი ქვეყნის ამომგდების......

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 20 2008, 08:21 PM

33. არ მინდა რაიმე კომენტარი გავაკეთო "სამ საქართველოზე", საჭირო სიტყვები ძნელად თუ მოიძებნება და ამიტომ... ბატონო გიორგი, შესაძლებელია, რომ მსგავსი ექსპედიციები ან თუნდაც ექსკურსიები ახალგაზრდებისთვისაც მოეწყოს? ანტალიაში ანდა პარიზში წასვლას ეს მირჩევნია და დარწმუნებული ვარ ბევრ სხვა ქართველსაც. როგორ ფიქრობთ, შესაძლებელია? ნიუ-იორკი. აშშ.


34. გუგუა გამარჯობათ! სულმოუთქმელად გადავიკითხე თქვენი წერილები. ბარაქალა, თქვენს ეროვნულ საქმეს და თქვენს დაუღალავ რუდუნებას. ახლა შემიძლია უფრო მეტი რამ გავიგო ჩვენს ფერეიდნელ ძმებზე და დებზე, ჩვენს შვილებზე და ჩვენს ღირსეულ ფერეიდნელ წინაპრებზე, რობლებმაც ქართული სული, ქართული გული, ქართული ენა და ქართული ეროვნული ღირსებები დღემდე შემოინახეს.
ჩემი დიდი სურვილია, რომ ფერეიდანში, დანარჩენი ქართველების ხმა მისწვდეთ. არცერთმა ქართველმა დედამიწაზე თავი უსამშობლოდ და მივიწყებულად არ უნდა იგრძნოს. რა ბევრნი ჩვენა ვართ?! რაც შეეხება იმ ქართულს, რომლითაც ფერეიდანში ლაპარაკობენ, მე ძალიან მეამაყება. მე ხევსური ვარ, და როდესაც ხევსურები ლაპარაკობენ ნახევარსაც ვერ ვიგებ... ან კიდევ ფშაური, მოხევური და ა.შ. რომ აღარაფერი ვთქვათ სვანურზე და მეგრულზე. მთავარია, რომ ჩვენ ყველა ქართველები ვართ და ერთადერთი სალოცავი — საქართველო გვაქვს. სულ ერთია როგორი ქართულით ვილოცებთ: ქართლულით, კახურით, მეგრულით, ფერეიდნულით, სვანურით თუ მესხურით.
სამშობლოდან იძულებით გადახვეწილო, ჩვენო ოჯახის წევრებო! არ გეგონოთ, რომ თქვენ მანდ მარტონი იყავით, რომ სამშობლომ თქვენ ერთი წუთითაც კი დაგივიწყათ. ასე გადმოგვცეს ჩვენმა წინაპრებმა: ბებიამ და ბაბუამ დედას და მამას მოუთხრო, დედა და მამა ჩვენ გვიყვებოდნენ, ჩვენ კიდევ ჩვენ შვილებს გადავცემთ იმ სიყვარულს, რასაც ჩვენი ფერეიდნელი სისხლის და ხორცის, ჩვენი სულის და გულის სიყვარული ჰქვია. სადაც კი ირანელს გადავეყრები, ყველას თქვენზე ვეკითხები. ერთი ირანელი ქალი, სახელად მარია ბევრს მომიყვა თქვენს შესახებ. მითხრა: "ამდენს რომ მეკითხები, შენ თვითონ წამოდი ამ ზაფხულს და გაიცანი შენი გურჯებიო. მითხრა: ჩემს სახლში გეპატიჟები, ეს იმიტომ, რომ ვიცი რა კარგი ერის შვილი ხარო." ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, ამის მოსმენისას... ირანელი ოჯახი, ირანში, სახლში მეპატიჟება იმიტომ, რომ თქვენ ისეთი კარგები ხართ, რომ დარწმუნებულები არიან, რომ მეც კარგი ვიქნები... გმადლობთ, რომ ასეთი ძვირფასები ხართ. გავიცნოთ ზოგმა პირადად, ზოგმა წერილებით. უფრო შევიყვაროთ ერთმანეთი, შევქმნათ ნაღდი ქართული ოჯახები და ვილოცოთ ჩვენი ჯიშისა და საქართველოსთვის... გფარავდეთ უფალი. ნანა ფიცხელაური. გერმანია.

www.fereidani.ge — “შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები” — ”ქართული დიასპორა”.

ქალბატონო ნანა! ძალიან მომეწონა თქვენი წერილები, განსაკუთრებით ირანელი ქალბატონის სიტყვები მომეწონა! მჯერა რომ წრფელი გულით გეუბნებათ... რაც იმ აძაღლებულმა შაჰ-აბასმა ქართველებს გაუკეთა (მით უმეტეს რომ მასშიც ქართული სისხლი ჩქეფდა) ამ ტრაგედიაში ჩვეულებრივი სპარსელი ხალხი არაფერ შუაშია, პირიქით - ჩემი აზრია, რომ მათზე რაც შეიძლება ბევრი კარგი დავწეროთ. ჩემს საიტს ირანში ათასი კატეგორიის ხალხი ”გამადიდებელი ლუპით” უყურებს... სასიამოვნოა ასეთი სახის ინფორმაციების განთავსება, რადგან უფრო კეთილად მოეპყრობიან ჩვენებს, არ უნდა დაგვავიწყდეს რომ სპარსეთში მცხოვრები ქართველები ახლაც კი მგლის ხახაში ჩატოვებული კრავებივით გვყავს... მაპატიეთ, რომ თქვენს წერილებს მცირეოდენი კორექტირება გავუკეთე და ისე ავტვირთე...
P.S. ნანა, თუ ე-მაილზე შემეხმიანებით, ფერეიდანში ჩაწერილ ინტერვიუებს გამოგიგზავნით, ჩვენს ქართულში თუ რუსული ჟარგონი სჭარბობს, მათ ქართულში კი სპარსულ სიტყვებსაც გაიგონებთ, მაგრამ მაინც ძალიან სასიამოვნო მოსასმენია, თუ ოჯახში გყავთ პატარები, შემიძლია ფერეიდნული დიალექტით გახმოვანებული მულტფილმებიც გამოგიგზავნოთ.
პატივისცემით, გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი.

თუ მომაწვდით სხვა ფოტოებსაც და ტექსტებსაც, საიტში ცალკე ქვეთავს გავაკეთებ, შემეხმიანეთ ე-მაილზე ან დამირეკეთ მობილურზე თუ თბილისში იმყოფებით.

პოსტის ავტორი: sara თარიღი: Nov 20 2008, 10:40 PM

რა საინტერესოა,კიდევ დადე რა

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Nov 21 2008, 07:04 PM

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img219/s7301517nv7.jpg/1/-შირაზი...

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Nov 21 2008, 07:17 PM

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img210/s7301529xc9.jpg/1/-ქერიმ ხანი და ევროპის ელჩობა-თავისივე სასახლეში.საინტერესო დარბაზია,იმ დროინდელი კოსტუმები აცვიათ”თოჯინებს”.სტუმარი ქედს იხრის ხანის წინაშე.ეს ის ხანია,რომელმაც ჯერ გენოციდი მოუწყო ფერეიდანში ჩასახლებულებს,ხოლო შემდეგ კი საბოლოოდ,გაამუსულმანა.....

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Nov 21 2008, 07:47 PM

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img210/s7301516yi5.jpg/1/შირაზი,უძველესი,დიდი წარსულის მქონე დასპარსული პოეზიის კერა, იდუმალი...დავდიოდი მის ქუჩებში და არ მშორდებოდა დედოფალ ქეთევანზე ფიქრები....384 წელი გავიდა მისი წამების შემდეგ. მაშინდელი სასახლეების კვალი საკმაოდ წაუშლია დროს და ისტორიას...მთელი ჩემი იქ ყოფნის მანძილზე-ერთი აზრი მიტრიალებდა,არა,უფრო გრძნობა იმ შეუჩვეველი სიმძიმისა,რომელთაც ადგილობრივი ხალხის მზერის,ირანის ცხელი მზის და იმ მიწის სიუცხოვის...მათი რელიგიის და ირანის მძიმე კანონების შედეგად ,რომ ვგრძნობდი და ვფიქრობდი, ალბად(ალბად კი არა სწორედაც!!!!!)ის ჩემზე ათასჯერ დამძიმებული იყო შირაზში ყოფნით...როგორ უნდა ახსნას კაცის ენამ და გონებამ თუ როგორ იტანჯებოდა თავის საქართველოს მონატრებული?
დავიჯერო განა ბევრია ისეთი ქვეყნები,რომლებსაც ასეთი შვილები ეზრდებოდათ??არამგონია...

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img227/s7301507yr9.jpg/1/-პერსეპოლისი

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Nov 21 2008, 08:12 PM

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img227/s7301267xz8.jpg/1/ისფაჰანი,ორმოც სვეტიანი სასახლე,შაჰ აბასი ხვდება თურქისტანის გამგებელს,ვალი მუჰამედ ხანს,აბასის გვერდზე ალავერდი ხანი ზის-უნდილაძე.სასახლეში მითხრეს გიდებმა,რომ სურათზე სომეხი და ქართველი ქალები ცეკვავენ.

http://imageshack.us
http://g.imageshack.us/img75/s7301649bv7.jpg/1/ვქეიფობთ მარტყოფელები

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 21 2008, 09:15 PM

bycha-ს!
ჩემს წინა წერილის ბოლოში მიწერილი სიტყვები თქვენთვის იყო გამიზნული... დიდი სურვილი მაქვს შეგხვდეთ. თუ მოხვდებით სპორტის სასახლესთან აუცილებლად შემეხმიანეთ 893-95-84-77 ჩვეულებრივ სამუშაო დღეებში 4 საათის შემდეგ, შაბათს კი 3-4 საათამდე, სასურველია ეს შეხვედრა ხვალაც მოხდეს...

თუ მომაწვდით სხვა ფოტოებსაც და ტექსტებსაც, საიტში ცალკე ქვეთავს გავაკეთებ, შემეხმიანეთ ე-მაილზე ან დამირეკეთ მობილურზე თუ თბილისში იმყოფებით.


ვეხმარებით საქართველოს
გთხოვთ გაავრცელოთ

ბატონებო და ქალბატონებო,
მადლობას ვუხდი ყველას ვინც გამოიჩინა გულისხმიერება (ჩემი ბოლო წერილის შემდეგ), კერძოდ კი რადიო თავისუფლების ქართულ რედაქციას.
ამჟამად თანხა ავიდა 21 097 კრონამდე.
27 ნოემბერს გადის ორი სატვირთო ავტომანქანა, დატვირთული მობილური კლინიკით და სხვა მასალით. ჩეხი კოორდინატორები მიფრინავენ 2 დეკემბერს.
ასე რომ გთხოვთ ყველას, ვისაც გადაწყვეტილი აქვს თანხის გადმორიცხვა, იჩქაროთ. ანგარიში ნახეთ http://www.samshoblo.net/page.php?11
პატივისცემით, ჯიმი დაბრუნდაშვილი.

ასევე:
27.11. 2008-დან ჩეხეთის კინოთეატრებში გადის ქართველი რეჟისორის ოთარ იოსელიანის ფილმი, სატირა "Podzimní zahrady". დამატებითი იმფორმაცია ნახეთ www.acfk.cz
სურათების გამოფენა, შესანიშნავი აქცია, რომელიც ჩეხებმა და სომხებმა მოაწყვეს. ნახეთ http://www.veronikasouralova.cz/academic-vystavy/aktualni-vystava-21-10-10-12-2008.htm
28 ნოემბერს 9.00 საათზე ტარდება კონფერენცია "უნდა გვეშინოდეს თუ არა რუსეთის"?. ორგანიზატორია "სამოქალაქო ინსტიტუტი". მონაწილეობას იღებენ Mr. John O´Sullivan, former advisor to Margareth Tchatcher and Mr. Tomas Pojar, Deputy Minister of Foreign Affairs, will be among the speakers. The conference will be held in English.
მისამართი: Cerninsky Palace in Prague.
ვინც ინგლისური იცით და რაც მთავარია გაქვთ რაიმე სათქმელი შემატყობინეთ, რადგანაც მე მათ უნდა წინასწარ შევატყობინო .
ადამიანის უფლებებს მიძღვნილი კვირეული, გაიმართება ქალაქ ბრნოში. აქციას აფინანსებს ქალაქ ბრნოს მერია. საქართველოზე მიძღვნილი შეხვედრა გაიმართება 9 დეკემბერს 19.30. სავარაუდოდ, რამდენადაც კარგად ვიცნობ ორგანიზატორებს, მოსალოდნელია ანტი-ქართული განწყობილება, განსაკუთრებით ყურადღება დაეთმობა ქართული ჯარის ე.წ "აგრესიას" ჩეხური იარაღის გამოყენებით.... სხვა თემებიც.
ნახეთ:
19:30 Válka na jižním Kavkazu, centrum Celsuz, tř. Kpt. Jaroše 9
O současném dění v oblasti jižního Kavkazu, o srpnové válce v Gruzii, o problematice regionů Abcházie či jižní Osetie, o vývozech zbraní na Kavkaz a o mezinárodních souvislostech budou besedovat: Jimi Dabrundashvili představitel gruzínské komunity „Samshoblo" v ČR a Karel Dolejší, nezávislý zbraňový expert.
ბოლოს:
სამწუხაროა რომ დროის უქონლობის გამო ვერ ვახერხებთ სხვა მნიშვნელოვანი ღონისძიებებზე მონაწილეობას, განსაკუთრებით სავალალოდ გამოიყურება ჩვენი პოზიციების დაფიქსირება ჩეხეთის მას-მედიაში. ახლოვდება ჩეხეთის რესპუბლიკის თავმჯდომარეობა ევროკავშირში. ათეულობით მილიონი კრონი მიდის საქართველოს დასახმარებლად, თუმცა არც ერთი ქართული არასამთავრობო ორგანიზაციები საქართველოში ამ დახმარების მიღების პროცესს არ იცნობს....და ა.შ.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 87 — საერთაშორისო აქცია «ვიმღეროთ საქართველოსათვის»

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 22 2008, 07:01 PM

გილოცავთ ჭეშმარიტად ქრისტიანულ დღესასწაულს - გიორგობას!

35. ამერიკაში, ამ გადაკარგულ ქვეყანაში, პირველი სამსახური ირანელთან ვიპოვე, სარეკლამო ფირმა ჰქონდა. უფრო სწორედ, სარეკლამო ნეონის აბრებს ამზადებდა. მერე ფირმებს და კომპანიებს ფასადებზე უმონტაჟებდა. გაიგო თუ არა, რომ "გურჯი" ვიყავი, მაშინვე ამიყვანა სამუშაოზე, არ დაგავიწყდეთ, მე მაშინ ინგლისურის ბევრი არაფერი არ გამეგებოდა. დაახლოებით 6 თვე ვიმუშავე იმ კაცთან, ბევრ თავისი თანამემამულესთან ჰქონდა კავშირი, როცა მოსდიოდნენ, ეუბნებოდა, ნამდვილი გურჯი უნდა გაჩვენოთო. მე, ვიცი, რასაც ვწერ ეხლა − ამ ადამიანების თვალებში და ქცევაში ვხედავდი უდიდეს პატივისცემას ჩემი ერის წინაშე. "გურჯები", მაგრები და ლამაზები ხართო. ყოველთვის ამას იმეორებდნენ: ინგლისური სიტყვა GORGEOUS (გურჯეს), თქვენგან წარმოსდგებაო. (GORGEOUS − ნიშნავს, სრულყოფილს, ყველა სიამით შემკობილს). “elchi”. ა.შ.შ.

36. გამარჯობა “elchi”! გამარჯობა გუგუა! “ელჩი”, ძალიან გამახარა შენმა მონათხრობმა. მეც ძალიან ბევრი შემთხვევები მქონია გერმანიაში, როდესაც ირანელებს ქართველები წინა პლანზე დაუყენებიათ, როდესაც გაუგიათ, რომ გურჯები იყვნენ. ჩემი ვაჟი გერმანიაში რომ ჩამოვიდა, მხოლოდ ინგლისურად ლაპარაკობდა. ირანელი ეძებდა ერთ კაცს სამუშაოზე. რადგანაც აქ სამუშაოები ძალიან ჭირს, ექვსი გამოცხადდა ერთ ადგილზე. ირანელმა მარტო განცხადებები გადაიკითხა (აქ წერია ეროვნება) და თქვა ჩემი შვილის გვარი, ამას ავიყვანო. (მე, როგორც თარჯიმანი თან ვახლდი.) ვკითხე: "დასაწყისში ალბათ ინგლისურად გაართმევთ საქმეს თავს მეთქი?" მიპასუხა:" მე ისე ვიცი ინგლისური, როგორც ამან გერმანულიო." თქმით რას ვეტყოდი, მადლობის მეტს, მაგრამ სახეზე ალბათ დიდი გაკვირვება გამომეხატა; რადგან ასე მითხრა:" იცით რა, მე ირანელი ვარ (ჩვენ მაშინ არ ვიცოდით სადაური იყო) და ჩემთვის ირანში ირანელი და გურჯი აბსოლუტურად ერთი და იგივეა. მე ერთი უბედური შემთხვევა მქონდა, ჩემს სამშობლოში და ერთ გურჯს რომ არ გადავერჩინე, ახლა დაახლოებით ათი წლის მკვდარი უნდა ვიყოო. ასე, რომ სამადლობელი მე მაქვს-ო". მას შემდეგ რამდენიმე წელმა გაიარა. იგი ჩემს შვილს ყოველთვის "გურჯო"-თი მიმართავდა. ერთხელ ერთ თანამშრომელს უკითსავს: "რა არის "გურჯო", ეგ ხომ არც სახელია მისი და არც გვარი?"-ო "ეგ ჩვენს ენაზე "შვილოს, ძმაოს, მეგობაროს, ნიშნავს"-ო, უპასუხია ირანელს. ჩემმა შვილმა, რომ ეს მომიყვა, გავოცდი და ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა. თურმე შეიძლება დაივიწყო წარსული ბედის უკუღმართობა და უძმო, უმეგობრო და შეიყვარო ის ერი, რომელთანაც პურს, წყალს და ჰაერს იყოფ. ჩემთვის ეს ერთი ირანელი, მთელი ირანელი ხალხის სახეა, რომლებმაც გულში ჩაიკრეს, ჩემი ლამაზი და ერთგული, სამშობლოდან გადახვეწილი ქართველები და ჭირი და ლხინი ერთად გაიზიარეს. დიდი ღმერთი იყოს ჩვენი მფარველი. ნანა ფიცხელაური. გერმანია.

www.fereidani.ge
”შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები” – ”ქართული დიასპორა.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 24 2008, 08:14 PM

თუშური ჯვარული

პირველად ღმერთი ვადიდოთ, მით უფრო დიდებულია,
მემრე ვადიდოთ კვირაე, კვირაე კარამ ღვთისია;
მემრე ვადიდოთ კოპალე, კოპალე კარატისია;
მემრე ვადიდოთ გიორგი, გიორგი ხახმატისია;
მემრე ვადიდოთ ფიწალე, ფიწალე დოჭუმთისია;
მემრე ვადიდოთ მარიამ, მარიამ დედა ღვთისია;
მემრე ვადიდოთ თევდორე, თევდორე შავგვრემალია;
მემრე ვადიდოთ გიორგი, გიორგი გომაწრისია;
მემრე ვადიდოთ ისრიელ, ისრიელ ბიქურთისია;
მემრე ვადიდოთ სანება, სანება სახარისია;
მემრე ვადიდოთ გიორგი, გიორგი მუხროვნისია;
მემრე ვადიდოთ ჭიხალე, ჭიხალე ბისოს მთისია;
მემრე ვადიდოთ მიქაელ, მიქაელ ხვავგორისია;
მემრე ვადიდოთ გიორგი, გიორგი ლაშარისია.
დიდნიმც ხართ, დიდებულნიმც ხართ,
ახსენებულნო ხვთისშვილნო!

დიდება მაღაწლის წმინდა გიორგის სალოცავში

”შენამც იდიდები, ღმერთო მაღალო, შენამც იდიდები, ღმერთო მართალო! შენამც იდიდები, იესო ქრისტეო, ცა და ჴმელეთის ბადალო!
შენამც იდიდები, დედაო ღვთისშობელო, ხვთის პირის მეღვინეო, ჩვენო ძუძუს მამწუებელო!
შენამც იდიდები, კვირავ ცხოველო, ხვთის კართ მიმსვლელო, პასუხის მიმტანელო-მამტანელო, ჩვენი სამართლის გამამტანელო!
შენამც იდიდები, ჴელმწიფეო ლაშარის ჯვარო, ჴმელ გორზე დაბრძანებულო, ლაშქართ მოარულო!
შენამც იდიდები, დიდებულო თამარ-ნეფეო, ღელეს აქიმ-დედოფალო, ჩიქილაზინზილიანო, მკურნათლად წამალთა გამამწერელო!
შენამც იდიდები, ლაღო იაჴსარო, ლახტიან-მათრაჴიანო, დევ-კერპთად მეომერო!
შენამც იდიდები, აჴადს დაბრძანებულო პირქუშო, ოსტატო ყაწიმიანო, თავის ყმათა მშველელო!
შენამც იდიდები, მთაწმინდის მთავარანგელოზო, ყმათა მცველო, მფარველო!
შენამც იდიდები, ქმოდის გორის წმინდაო გიორგიო, დიდო მთავარმოწამეო!
შენამც იდიდები, მუქუს ხვთისმშობელო, ადგილის მცველ-მფარველო ანგელოზო!
შენამც იდიდები, ჭიჩოს პირცეცხლის წმინდაო გიორგიო, ცეცხლით მოარულო!
შენამც იდიდები, კოტიას წმინდაო გიორგიო, წითელაურთა სალოცავო!
შენამც იდიდები, მათურის მთავარანგელოზო, თავის მეზღვნეთა მშველელო!
შენამც იდიდები, წყაროსთაველის წმინდა გიორგიო, არაგვის ხეობის დამყურებო, დევთა გამბასრაო!
თქვენამც იდიდებით ხახაბო-არდოტს შაშვენებულო ანგელოზებო!
შენამც იდიდები, დიდო ლომისაო, ღუდას ყოვლადწმინდაო, ქვის წულად მქცეველო!
შენამც იდიდები, პირიმზე-ფუძის ანგელოზო, რჯულიან ურჯულოთა სალოცავო!
შენამც იდიდები, მგზავრო ჴაჴმატის ჯვარო, ქაჯუეთის გამტეხო, ქაჯუეთის გამგლეჯო, იქით ოქროს თასის გამამტანელო!
შენამც იდიდებით, მთისა მომთენო, ბარისა მობაღდადენო!
თქვენამც იდიდები, მაღაწლის წმინდა გიორგი, გომეწრის დამცველო, დამხედავო, დამფარავო! შამამჴდარან შენს კარზედა მლოცავნი: ქუდოსანნი, მანდილოსანნი; შამაუწირავ ბუთაური, წულის წყალობას გეთხოვებიან, შენ შენს წყალობას ნუ დააკლებ, დალოცვილო! ამრავლე, ერთი ათასად გაუჴადე, ამყოფენ გამხვივნებულნი ე ტყის წვერთავითა! შენ ყუდრო-კარს შამამჴდარან, ბევრჯელამც შამააჴდენ, დიდებულო, თეთრი წვერით დაბერებულებსა! შენთვის ფურთნათავარი არ დაუკლავ, გაუმრავლე ფურებიცა, ჴარებიცა! ჯვარი დაუწერე ნაწველსა, ნადღვებსა, ჴარით ნაჴნავსა, ალალი მუშის ნამუშევარსა! მტრის ენა-პირი აირიდე, სასიკეთოდ გადმაჰხედნე, გამარჯვებულო! არიდე სასჯელი, სატანჯველი. ვინც იყვნენ ბუღაურთა, თას-განძისა, თეთრეულის ჴელუკუღმ გამტან-გამტაცებელნი, იმათზედვე გადაიტანე მორწმუნეზე დაღირებული ზიანი საქმე! მოსულთ წყალობა დაახვედრე, წასულებს წყალობა გააყოლე, გამარჯვებულო!
მლოცავნო, ქარავანნო, ქუდოსანნო, მანდილოსანნო, გწყალობდესთ მაღაწლის წმინდა გიორგი!”

გილოცავთ გიორგობას! გფარავდეთ და გწყალობდეთ წმინდა დიდმოწამე გიორგი! მისი მეოხებით გაძლიერდით. მრავალს დაგასწროთ უფალმა, იხარეთ და იდღეგრძელეთ!

გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Nov 29 2008, 05:59 PM

მეგობრებო, გაცნობებთ რომ საიტს 92-ე ქვეთავში დაემატა თემურ სულხანიშვილის ნამუშევრები, გარდა ამისა დაემატა ახალი ქვეთავები 95 – ”გიორგობა საგარეჯოში” და 96 – ”ირანის ისლამური რესპუბლიკა”

ირანის ისლამური რესპუბლიკა

სახელითა უზენაესითა

ჩემთვის დიდი პატივია მრავალსაუკუნოვანი კულტურის მქონე ირანის ხალხისა და ქვეყნის სახელით, რომელმაც დიდი სამსახური გაუწია კაცობრიობის ცივილიზაციას, ირანის ისლამური რევოლუციის გამარჯვების ოცდამეცხრე წლისთავთან დაკავშირებით, მივესალმო სპეციალური გამოშვების მკითხველს.
ირანისა და საქართველოს მრავალსაუკუნოვანი ურთიერთობიდან გამომდინარე, ქართველი ხალხი კარგად იცნობს ირანის ხალხსა და მის კულტურას. თუმცა ბოლო საუკუნეში პოლიტიკურ პროცესებს თან ახლდა ირან-საქართველოს ურთიერთობის წყვეტა. ვფიქრობ, პატივცემული მკითხველისათვის თანამედროვე ირანის მოკლე დახასიათება საინტერესო იქნება.
ირანი ახლო აღმოსავლეთის ცენტრალურ ნაწილში - სპარსეთის ყურესა და კასპიის ზღვას შორის მდებარეობს. ირანის მრავალფეროვანი ბუნებრივი პირობების გამო შესაძლებელია ქვეყნის სხვადასხვა მხარეში ერთდროულად წელიწადის ოთხუი დროს ნახვა. ირანის ზეგანი აზიასა და მთელ მსოფლიოში ანტიკური ცივილიზაციების უძველესი ცენტრია. ქრისტეშობამდე მეორე ათასწლეულში დაიწყო არიული ტომების მიგრაცია ჩრდილოეთიდან ირანის ზეგანის მიმართულებით. ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 330 წელს აქმენიდების დინასტიამ საფუძველი ჩაუყარა ირანის იმპერიის შექმნას. მას შემდეგ ამ ქვეყანას სხვადასხვა დინასტიები მართავდნენ. 1357 წლის (1979) ბაჰმანის თვეში (იანვარ-თებერვალი) ირანელმა ხალხმა იმამ ხომეინის მეთაურობით დაამხო ორიათას ხუთას წლოვანი მონარქიული მმართველობა და მოსახლეობის 99,8 პროცენტის მხარდაჭერით ჩამოაყალიბა ისლამური რესპუბლიკა.
ირანის ისლამური რესპუბლიკა მისი არსებობის მანძილზე მრავალ დაბრკოლებას წააწყდა, ამასთან, ჰქონდა მნიშვნელოვანი წარმატებებიც. გარეშე და შიდა საფრთხეების პირობებში ისლამური რევოლუციის მონაპოვართა დაცვა, 8-წლიან ომში ირანელი ხალხის ღირსეული გამარჯვება, ომის ნანგრევების აღდგენა, ხალხისა და ხელისუფლების თანამშრომლობის გაღრმავება ყველა დონეზე და სისტემის საფუძვლების გამყარება, ირანის ისლამური რესპუბლიკის რეგიონალური და მსოფლიო როლის ამაღლება რეგიონულ და საერთაშორისო ასპარეზზე, ამ მიღწევათა ნათელი დადასტურებაა.
ამჟამად, ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში თავისუფლება, დამოუკიდებლობა და ჩაგვრის წინააღმდეგ ბრძოლა წარმოადგენს ეროვნული თანხმობის სამ ძირითად ლოზუნგს. გარდა ამისა, ირანული საზოგადოება დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს კანონის უზენაესობის დაცვას, კანონიერი უფლებების ფარგლებში დიალოგის, პლურალიზმის, სამართლიანობის, შემწყნარებლობის, თანხმობისა და სამოქალაქო საზოგადოების დინამიური და სტაბილური კურსის განვითარებას. ირანის ბოლო წლების სოციალურ-პოლიტიკური მოვლენები გარკვეულწილად მის საგარეო პოლიტიკაშია ასახული. ისეთი ცნებები, როგორიცაა დაძაბულობის განმუხტვა, დიალოგი და თანამშრომლობა, წარმოადგენს ირანის ისლამური რესპუბლიკის საგარეო პოლიტიკის ახალ მიმართულებებს. ირანის ისლამური რესპუბლიკის მთავრობამ რამდენიმე წლის წინათ ქვეყნის განვითარების 20-წლიანი პროგრამა შეიმუშავა, რომელიც დაყოფილია 5-წლიან ეტაპებად. ჰიჯრის კალენდრით 1404 (2025) წლისთვის ამ პროგრამის განხორციელების შედეგად, ირანი გადაიქცევა განვითარებულ სამრეწველო, ეკონომიკურ და სამეცნიერო შესაძლებლობების მქონე ქვეყნად.
ირანის ისლამური რესპუბლიკის საგარეო პოლიტიკური კურსი ითვალისწინებს რეგიონულ და საერთაშორისო დონეებზე მეზობლებსა და სხვა ქვეყნებთან კეთილმეზობლური, ორმხრივი ურთიერთობების დამყარებას. ამ კუთხით, საქართველოსთან ურთიერთობის განვითარებას ყოველთვის დიდი მნიშვნელობა ენიჭებოდა.
ბირთვული ენერგიის საკითხი დღეისათვის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი თემაა. იმ დროს, როდესაც ირანის ისლამური რესპუბლიკა ბირთვული ენერგიის მშვიდობიან გამოყენებას მიიჩნევს ყველა ერის უპირობო უფლებად, ზოგიერთი ქვეყანა ცდილობს ბირთვული ტექნოლოგიების გამოყენება საკუთარ პრიორიტეტად გამოაცხადოს. სწორედ ამის გამო, თეირანი გეგმავს ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტოს ზედამხედველობით ბირთვული ენერგიის მშვიდობიან გამოყენებას.
თეირანის დადანაშაულება, ვითომ მალულად ბირთვული იარაღის შექმნის მცდელობაში, ზოგიერთი ქვეყნის მხრიდან ხდება იმ დროს, როდესაც ირანის ისლამური რესპუბლიკის რელიგიური საფუძვლები ძირეულად ეწინააღმდეგება ისეთ ცნებებს, როგორიცაა მასობრივი მკვლელობა და გენოციდი.
მოხარული ვართ, რომ ირანის საგარეო პოლიტიკის ახალი ხედვა, განსაკუთრებით ჩვენი ქვეყნის ბირთვული პროგრამის საკითხის მოგვარბის მიზნით დაწყებული კონსტრქციული დიალოგის გაგრძელება, ხელს უწყობს რეგიონულ და საერთაშორისო დონეზე თანხმობის, თანამშრომლობისა და მშვიდობის განმტკიცებას. მისი აღმატებულება დოქტორ აჰმადინეჟადის მიერ შემოთავაზებული წინდადება მშვიდობისა და სამართლიანობის მსოპლიო ფრონტის შექმნის შესახებ, რომელსაც მხარს უჭერენ 21-ე საუკუნის თავისუფლებისმოყვარე ერები, წარმოადგენს მსაფლიო პოლიტიკაში ირანის ხედვის აღიარების მკაფიო მაგალითს. გასული წლების განმავლობაში ასეთი პოლიტიკის შედეგად ირანის ურთიერთობის განვითარება ყველა ქვეყანასთან, განსაკუთრებით კი კავკასიის რეგიონთან შესამჩნევი გახდა. ირანის ისლამური რესპუბლიკა კვლავინდებურად, მისი დიდი პოტენციალის გათვალისწინებით, საქართვლოსთან თანამშრომლობის გაღრმავებისთვის აცხადებს მზადყოფნას.
დასასრულ, ორი ქვეყნის მეგობრული ურთიერთობის განვითარების გზაზე მაღალ ღმერთს შევთხოვ ირანისა და საქართველოს სახელმწიფოების და ერების კეთილდღეობასა და წარმატებას.

მოჯთაბა დამირჩილუ
ირანის ისლამური რესპუბლიკის სრულუფლებიანი
და საგანგებო ელჩი საქართველოში


სტატისტიკური მონაცემები ირანის
ისლამური რესპუბლიკის შესახებ

ისტორია

ირანის ზეგანი აზიის უძველესი ცივილიზაციების აკვანია. ჩვენ უტყუარი ფაქტები გვაქვს იმისა, რომ ამ ზეგანზე უხსოვარი დროიდან ცხოვრობდა სხვადასხვა ხალხები, თუმცა ზუსტი თარიღი მათი დაფუძნებისა ჯერაც არაა ცნობილი. ირანის ზეგანის არიელებით დასახლება ქ. წ. მეორე ათასწლეულიდან დაიწყო, ხოლო ქ. წ. 550 წელს აქემენიდთა დინასტიამ პირველი დიდი ირანული იმპერია დააარსა. მას შემდეგ ირანს სხვადასხვა დინასტიები, მათ შორის სელევკიდები, პართელები, სასანელები, ომაელები, აბასელები, საფარიდები, სამანიდები, ბუიდები, ღაზნელები, სელჯუკები, ხორეზმშაჰები, ილხანები, მოზაფარიდები, თემურიდები, თურქმენები, სეფიანები, ავშარები, ყაჯარები და ფეჰლევიანები მართავდნენ. 1357 (1979) წლის ბაჰმანის თვეში, აიათოლა (იმამ) ხომეინის ხელმძღვანელობით განხორციელებული ისლამური რევოლუციის შედეგად დაემხო ირანის 2500 წლოვანი მონარქიული წყობა და ჩამოყალიბდა ირანის ისლამური რესპუბლიკა.

გეოგრაფიული მონაცემები

ირანი აღმოსავლეთ აზიის შუაგულში მდებარეობს და კასპიის ზღვას სპარსეთის ყურესთან აერთებს, ხოლო აზიის აღმოსავლეთს მის დასავლეთთან. ირანში მრავალფეროვანი კლიმატია, სუბტროპიკულიდან სუბპოლარულამდე და ქვეყნის სხვადასხვა ნაწილებში ოთხივე სეზონს შეიძლება შეესწროთ.
• ფართობი: 1648195 კმ2 (მსოფლიოში მე-17)
• კლიმატი: ნახევრად მშრალი. ნალექის რაოდენობა საშუალოდ 250 მმ წელიწადში.
• ადგილმდებარეობა: შუა აღმოსავლეთი, დასავლეთ აზია.
• მეზობელი ქვეყნები: თურქმენეთი, აზერბაიჯანი, რუსეთი, ყაზახეთი (კასპიის ზღვის სანაპიროს მხრიდან), ომანი, არაბთა გაერთიანებული საემიროები, საუდის არაბეთი, ბაჰრეინი, კატარი (სპარსეთისა და ომანის ყურის მხრიდან), სომხეთი, თურქეთი, ერაყი, კუვეიტი, პაკისტანი და ავღანეთი.
• ოლქების რაოდენობა: 30
• ქალაქები: 982
• სოფლები: 68122
• მეზობელ ქვეყნებთან არსებული საზღვრის სიგრძე: 8731 კმ
• სანაპირო ზოლის სიგრძე: 2700 კმ

მოსახლეობა და ადამიანური რესურსები

ცნობილია, რომ ახალგაზრდობა ირანში მოსახლეობის უმრავლესობას წარმოადგენს და მათ პრობლემებზე ზრუნვა, მათი ნიჭის სხვადასხვა სფეროში აქტიური გამოყენებისათვის ნიადაგის მომზადება ერთ-ერთი უმთავრესი ამოცანა გახლავთ.
• მოსახლეობა სულ: 67.47 მლნ
• ქალაქის მოსახლეობა: 44.77 მლნ
• სოფლის მოსახლეობა: 22.70 მლნ
• მოსახლეობის სიმჭიდროვე: 41.6 %
• მოსახლეობის ზრდის მაჩვენებელი: 1.4 %
• უმუშევრობის მაჩვენებელი: 12.6 %
• აქტიური მოსახლეობა: 21.6 მლნ
• სახელმწიფო მოხელეთა რაოდენობა: 2.293 მლნ
• ძირითადი ოფიციალური რელიგია: შიიტური ისლამი (ისნა-აშარი) (მოსახლეობის დაახლოებით 99.56 %-ის რელიგია)
• მთავრობის მიერ ოფიციალურად აღიარებული სხვა რელიგიები: ზოროასტრიზმი, იუდეველობა, ქრისტიანობა
• ოფიციალური ენა: სპარსული
• დამწერლობა: სპარსული ანბანი შედგება 32 ასოსაგან
• კალენდარი: მუჰამედ წინასწარმეტყველის (მშვიდობა მიანიჭოს უფალმა მის სულს) ჰიჯრა (იმიგრაცია), რომელიც იანგარიშება მზის კალენდრის მიხედვით.

მთავრობა

1357 წლის ბაჰმანში (1979 თებერვალი) ფეჰლევიანთა დამხობის შემდეგ ირანის მოსახლეობამ ქვეყანაში ახალი პოლიტიკური სისტემის ჩამოყალიბების მიზნით გამართულ რეფერენდუმზე ერთსულოვნად (99.8 %) მისცა ხმა ირანის ისლამური რესპუბლიკის გამოცხადებას.
• მმართველობის ფორმა: ისლამური რესპუბლიკა
• ირანის ისლამური რესპუბლიკის დაარსების თარიღი: 1357 წლის 22 ბაჰმანი (1979 წლის თებერვალი)
• სტრუქტურა: უმაღლესი ლიდერი დგას სასამართლო, აღმასრულებელი და საკანონმდებლო ხელისუფლების სათავეში, ხოლო პრეზიდენტი მეთაურობს ხელისუფლების აღმასრულებელ შტოს. უნდა აღინიშნოს, რომ სამივე ხელისუფლება-სასამართლო, აღმასრულებელი და საკანონმდებლო, ერთმანეთისაგან დამოუკიდებელია. პრეზიდენტი აღმასრულებელი ხელისუფლების მეთაურია და მას ირჩევენ პირდაპირი სახალხო არჩევნების გზით 4 წლის ვადით. აღმასრულებელი ხელისუფლება წარმოდგენილია 21 მინისტრითა და იმ ორგანიზაციებისა თუ დაწესებულებათა მეთაურებით, რომელთაც უშუალოდ პრეზიდენტის მოადგილეები ხელმძღვანელობენ.
• საკანონმდებლო ხელისუფლება: ერთპალატიანი ისლამური საბჭოს კრება – პარლამენტი, ანუ მაჯლესე შურაიე ესლამი შედგება 290 დეპუტატისაგან, რომლებსაც ირჩევენ საყოველთაო არჩევნების ვადით, ასამბლეის სპიკერს ირჩევენ დეპუტატები ერთი წლის ვადით. სასამართლო ხელისუფლება: სასამართლო ხელისუფლების მეთაურს ნიშნავს უმაღლესი ლიდერი ხუთი წლის ვადით.
• რეგლამენტაციის საბჭო: შედგება 34 წევრისაგან, მათ შორის სამეთვალყურეო საბჭოს ყველა წევრისაგან.
• სამეთვალყურეო საბჭო: იგი შედგება 12 წევრისაგან (6 კომპეტენტური იურისტი, რომელთაც ნიშნავს უმაღლესი ლიდერი და 6 იურისტი, რომელთაც სასამართლო ხელისუფლების მეთაური პარლამენტის წევრთაგან ირჩევს)

ეკონომიკური მაჩვენებლები

• ვალუტა: რიალი
• წლიური ბიუჯეტი: 968000 მილიარდი რიალი
• ლიკვიდურობა: 418000 მილიარდი რიალი
• სამრეწველო პროდუქციის ზრდის წილი: 7.4 %
• იმპორტი: 28.795 მილიონი აშშ დოლარი
• იმპორტი – ძირითადი მიმართულებები: მძიმე ტექნიკა (მანქანები), საკვები და მეცხოველეობის პროდუქტები, ქიმიური პროდუქტები, ასევე ელექტრონული და ელექტრო ნაწარმი.
• ექსპორტი: 33.788 მილიონი აშშ დოლარი
• ექსპორტი: – ძირითადი მიმართულებები: ნავთობი, გაზი, სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტები, ხალიჩები, ხიზილალა, ფისტა, რკინა, ფოლადი, საინჟინრო და ტექნიკური დანადგარები და ასევე მოწყობილობები, რომლებიც გამოიყენება მომსახურების სექტორში.
• შემოსავალი ერთ სულზე: 12335000 რიალი (დაახლოებით 1600 აშშ დოლარი)
• ძირითადი სავაჭრო პარტნიორები: ემირატები, გერმანია, იტალია, იაპონია, დიდი ბრიტანეთი, სამხრეთ კორეა, თურქეთი და ინდოეთი.
• ექსპორტის მწარმოებელი ორგანიზაციები: 6300
• საგარეო ვალი: 12 მილიარდი აშშ დოლარი
• საგარეო მიმოცვლის მარაგი: 9.527 მილიარდი აშშ დოლარი
• ინფლაციის დონე: 14 %

სასოფლო-სამეურნეო სექტორის მაჩვენებლები

• სახნავი მიწები: 14.4 მილიონი ჰექტარი
• სასოფლო-სამეურნეო და მეცხოველეობის პროდუქტი:
• ხორბალი: 13,5 მილიონ ტონაზე მეტი
• ჭვავი: 3.085 მილიონი ტონა
• ბრინჯი: 2.888 მილიონი ტონა
• სიმინდი: 2 მილიონი ტონა
• ხორცი: 785000 ტონა
• შინაური ფრინველი: 1500000 ტონა
• რძე: 6.720 მილიონი ტონა
• შაქარი: 1350000 მილიონი ტონა
• მწვანე საფარი: 14.22 მილიონი ჰექტარი
• საძოვრები: 90 მილიონი ჰექტარი

მრეწველობა და სასარგებლო წიაღისეული

• ამ სექტორის წილი მშპ-ში: 11 %
• ძირითადი მრეწველობა: ნავთობი და გაზი, ნავთობპროდუქტები, ფოლადი, ტექსტილი და ავტომობილების წარმოება
• ძირითადი ხელოსნური ნაწარმი: ხალიჩები, ფარდაგები, მექოთნეობა, მოზაიკური სამუშაოები
• დასაქმებულთა რაოდენობა: 55560
• საავტომობილო ქარხნების წარმადობა: 837195
• ცემენტის წარმოება: 29.299 მილიონი ტონა
• მნიშვნელოვანი წიაღისეული: ქვანახშირი, მეტალები, მარილი, მინერალები, ქვები
• მოპოვებული წიაღისეულის დამატებითი ღირებულება: 4618050 მილიონი რიალი
• ექსპლოატაციაში მყოფი საბადოების რაოდენობა: 2886
• სახელმწიფო სექტორში არსებუი საბადოების რაოდენობა: 343
• კერძოდ საკუთრებაში არსებული საბადოების რაოდენობა: 2543

ენერგეტიკა

ენერგეტიკა ნებისმიერი ქვეყნისათვის პროგრესისა და განვითარებისათვის მთავარი ფაქტორია, ამის გათვალისწინებით ისლამური რესპუბლიკის მთავრობა ყველა ძალას ხმარობს ამ სექტორის წარმატებული მუშაობისათვის.
ელექტროენერგია ყველა ქვეყანაში ინფრასტრუქტურის ის სასიცოცხლო სფეროა, რომელიც აუცილებელია მრეწველობისა და საზოგადოებრივი ცხოვრების განვითარებისათვის. ამ დარგს უდიდესი მნიშვნელობა აქვს პროგრესისა და ეკონომიკური განვითარებისათვის და განიხილება, როგორც ეკონომიკის სექტორში განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის აქტივობის ზრდის მთავარი იმპულსი.
• ნავთობისა და გაზის საერთო მარაგი: 130.80 ბილიონი ბარელი
• ნავთობპროდუქტების წარმოება: 1.533 მილიარდი ბარელი წელიწადში
• ნედლი ნავთობის ექსპორტი: 932 მილიონი ბარელი წელიწადში
• ნავთობგადამამუშავებელი ქარხნების რაოდენობა: 9
• ირანული გაზის მარაგი: 26.75 ტრილიონი კუბური მეტრი
• თხევადი გაზის წარმოება: 139.6 მილიონი კუბური მეტრი დღეში
• ნავთობისა და გაზის ექსპორტი: 26.573 მილიარდი აშშ დოლარი წელიწადში
• გაზმომარაგების ქსელში ჩართულ მომხმარებელთა რაოდენობა: 5.7 მილიონი
• გაზსადენით უზრუნველყოფილი ქალაქების რაოდენობა: 614
• გაზმომარაგების საქალაქო ქსელის სიგრძე: 79000 კმ
• ნავთობპროდუქტების წარმოება: 13.1 მილიონი ტონა წელიწადში
• ელექტროენერგიის წარმოება: 164.5 მილიონი კვტ/სთ
• სოფლების რიცხვი, რომლებიც სარგებლობენ ელექტროენერგიით: 49000
• ელექტროენერგიის მომხმარებელთა რაოდენობა: 18.8 მილიონი
• კაშხლების რაოდენობა (გრუნტი და ბეტონი): 157 (13 რევოლუციამდე, 144 რევოლუციის შემდეგ)
• მშენებარე კაშხლების რიცხვი: 84
• პოზიცია კაშხლის მშენებლობის მიხედვით: მესამე ადგილი ჩინეთისა და თურქეთის შემდეგ
• წყალსადენის მომხმარებელთა რიცხვი: 9.240 მილიონი
• წყალსადენით უზრუნველყოფილი ქალაქების რაოდენობა: 760

კომერციული სექტორი

• მთლიანი სავაჭრო ბრუნვა: 209000 მილიონი რიალი
• იმპორტი: 26.151 მილიარდი აშშ დოლარი
• არასანავთობო ექსპორტი: 5.5 მილიარდი აშშ დოლარი
• თავისუფალი სავაჭრო და სამრეწველო ზონების რაოდენობა: 6
• განსაკუთრებული ეკონომიკური ზონების რაოდენობა: 16
• ადგილობრივი ინვესტიციები თავისუფალ ზონებში: 4634 მილიარდი რიალი
• ინვესტირების მატების საშუალო დონე: 31 %
• საზღვარგარეთული ინვესტიციებით განხორციელებული პროექტების რიცხვი: 159
• უცხოური ინვესტიციების ოდენობა რევოლუციის გამარჯვების შემდეგ: 8.223.755.000 აშშ დოლარი

ფოსტა და ტელეკომუნიკაციები

• ფიქსირებული სატელეფონო ხაზების რიცხვი: 21 მილიონზე მეტი
• ფიჭური სატელეფონო ხაზები: 5.08 მილიონი
• სოფლები, რომლებიც სარგებლობენ სატელეფონო ხაზებით: 43800
• ქალაქები, რომლებიც სარგებლობენ ფიჭური ტელეფონების ქსელით: 771
• საფოსტო გადარიცხვები: 414 მილიონი წელიწადში
• ინტერნეტის მომხმარებელი: 5.5 მილიონი

გზები და ტრანსპორტი

• გზების სიგრძე: 80720 კმ
– გზატკეცილების სიგრძე: 26579 კმ
– რკინიგზები: 7584 კმ
– ძირითადი გზები: 25863 კმ
– შემოვლითი გზები: 37363 კმ
• რკინიგზის მგზავრთა რიცხვი: 17.397 მილიონი წელიწადში
• ავიახაზების მგზავრთა რაოდენობა: 11.891 მილიონი წელიწადში
• საავტომობილო ტრანსპორტის მგზავრთა რაოდენობა: 217.7 მილიონი წელიწადში
• აეროპორტების რაოდენობა: 53

კულტურული და საგანმანათლებლო სფეროს მონაცემები

• მოსწავლეთა საერთო რაოდენობა: 15.335 მილიონი
• პირველი საფეხურის მოსწავლეთა რაოდენობა: 6.29 მილიონი
• მეორე საფეხურის სტუდენტთა რაოდენობა: 4.371 მილიონი
• უმაღლესი სკოლების სტუდენტთა რაოდენობა: 4.772 მილიონი
• განსაკუთრებული უნარის მქონე სტუდენტთა რაოდენობა: 72000
• კერძო სკოლების რაოდენობა: 9414
• უნივერსიტეტების სტუდენტთა საერთო რაოდენობა: 2117000
• სახალხო უნივერსიტეტების სტუდენტთა რაოდენობა: 888889
• თავისუფალი უნივერსიტეტების (აზად) სტუდენტთა რაოდენობა: 1022018
• წინა საბაკალავრო დონის სტუდენტთა რაოდენობა: 487800
• ბაკალავრის დონის სტუდენტთა რაოდენობა: 1322869
• მაგისტრის დონის სტუდენტთა რაოდენობა: 76588
• სადოქტორო (Phd) და უფრო მაღალი დონის სტუდენტთა რაოდენობა: 58674
• წერა-კითხვის ცოდნის დონე 6 წლისა და მეტი ასაკის მოსახლეობაში: 85.81%

პრესა

• ბეჭდვითი პრესის საერთო რაოდენობა: 2871
• ლიცენზირებული გაზეთების რაოდენობა: 196
• ბეჭდვითი გაზეთების რაოდენობა: 119
• ადგილობრივი ბეჭდვითი გაზეთების რაოდენობა: 17
• ინგლისურენოვანი გაზეთების რაოდენობა: 4
• არაბულენოვანი გაზეთების რაოდენობა: 2
• სომხურენოვანი გაზეთების რაოდენობა: 1
• უსინათლოთათვის განკუთვნილი გაზეთების რაოდენობა: 1

სხვა სტატისტიკური მონაცემები

• სატელევიზიო მაუწყებლობების საერთო რაოდენობა: 42
• რეგიონული სატელევიზიო მაუწყებლობები: 30
• საერთო-ეროვნული სატელევიზიო მაუწყებლობები: 6
• საერთაშორისო სატელევიზიო მაუწყებლობები: 4
• რადიო მაუწყებლობები: 8
• მოქმედი კინოთეატრების რაოდენობა: 268
• კინო: მაყურებელთა რაოდენობა: 17.809 მილიონი
• წარმოებული კინოფილმების თემატიკის რაოდენობა: 64
• საჯარო ბიბლიოთეკების რაოდენობა: 1.580
• გამოცემული წიგნების თემატიკის რაოდენობა: 40.930
• გამოცემული წიგნების ცირკულაცია: 153.753.000
• უცხოური პრესის საინფორმაციო სააგენტოების წარმომადგენლობათა რაოდენობა ირანში: 80
• უცხოელ ტურისტთა რაოდენობა: 1.585.000
• სოციალური დაზღვევით მქონე პირთა რაოდენობა: 7.16 მილიონი
• ჯანმრთელობის დაზღვევის მქონე პირთა რაოდენობა: 32800000
• დაზღვეულთა პროცენტული მაჩვენებელი: 90 %

ქალთა საქმიანობა

• ქალთა რაოდენობა: 33 მილიონი
• ქალთა პროპორციული წილი დასაქმებულთა შორის: 49 %
• ქალ მასწავლებელთა წილი მასწავლებელთა საერთო რიცხვში: 50.5 %
• ქალ სტუდენტთა წილი სტუდენტთა საერთო რიცხვში: 50 %
• უნივერსიტეტებში ჩარიცხულ სტუდენტქალთა პროპორციული წილი: 64 %
• სტუდენტ ქალთა საერთო რაოდენობა უნივერსიტეტებში: 435635
• საჯარო სექტორში დასაქმებულ ქალთა რაოდენობა: 710233 (22 %)
• საჯარო სექტორში დასაქმებულ ქალთა პროპორციული რაოდენობა: 9.4 %
• ქალთა არასამთავრობო ორგანიზაციები: 139
• ქალ დეპუტატთა რაოდენობა პარლამენტში: 12
• პარლამენტის წევრთა შორის ქალთა პროპორციული წილი: 4 %
• ქალთა სპორტულ ორგანიზაციებში გაერთიანებულ სპორტსმენ ქალთა რაოდენობა: დაახლოებით 1 მილიონი

ჯანმრთელობა და მკურნალობა

• საავადმყოფოთა რაოდენობა: 738
• საწოლების რაოდენობა საავადმყოფოებში: 203000
• საავადმყოფოს საწოლების პროპორციული მაჩვენებელი: 1 საწოლი 592 კაცზე
• ჯანმრთელობისა და სამკურნალო ცენტრების რაოდენობა: 7345
• ჯანმრთელობის სახლთა რაოდენობა: 16023
• სასწრაფო დახმარების ცენტრები: 438
• მედიკამენტების მწარმოებელ საწარმოთა რაოდენობა: 122
• სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა: 70 წელი

გამოქვეყნდა ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში

1. ქართველი ირანელები, ისპაჰანი, 1979 (ფერეიდნელი ავტორი მოჰამად სეფიანი).
2. ქართული ზღაპრები, თეირანი 1979 (მთარგმნელი აბოლფაზლ აზმუდე).
3. ქართველები, თეირანი, 1984 (ავტორი დეივიდ მარშალ ლენგი, მთარგმნელი ქ-ნი როყიე ბეჰზადი).
4. საქართველო (ეძღვნება ივ. ჯავახიშვილის დაბადებიდან 120 წლისთავს), თეირანი, 1996 (ავტორი-როინ მეტრეველი, მთარგმნელი ბაჰრამ ამირაჰმადიანი, რედაქტორი ჯემშიდ გიუნაშვილი, საქართველოს საელჩოს გამოცემა ირანის საგარეო საქმეთა სამინისტროს თანადგომით).
5. ვეფხისტყაოსანი შოთა რუსთაველის შედევრი, თეირანი, 1998 (გამოკვლევა და თარგმანი ფარშიდ დელშადისა, რედაქტორი ჯემშიდ გიუნაშვილი, საქართველო-ირანის სამეცნირო-კულტურული ურთიერთობისა და თანამშრომლობის საზოგადოების გამოცემა ირანში საქართველოს საელჩოს თანადგომით).
6. საქართველოს გეოგრაფია (სპარსულ ენაზე), თეირანი, 1998 (ავტორი ბაჰრამ ამირაჰმადიანი).
7. საქართველო (ცნობარი სპარსულ ენაზე), თეირანი, 1999 (ავტორი ქ-ნი ფარვინ მოაზამი, ირანის საგარეო საქმეთა სამინისტროს გამოცემა).
8. ვეფხისტყაოსანი, რაშთი, 2000 (მთარგმნელი მოჰამადქაზემ იუსეფფური, რედაქტორი მაგალი თოდუა, გილანის უნივერსიტეტის გამოცემა).
9. ირანის ქართველები, ისპაჰანი, 2000 (ფერეიდნელი ავტორი მალექ მოჰამედ რაჰიმი).
10. ქართველების ადგილი ირანის ისტორიაში, კულტურასა და ცივილიზაციაში, ისპაჰანი, 2000 (ფერეიდნელი ავტორი საიდ მულიანი).
11. ირან-საქართველოს ისტორიულ-კულტურული ურთიერთგავლენა, თეირანი, 2001 (”მრგვალი მაგიდის” მასალები, ირანის საგარეო საქმეთა სამინისტროს გამოცემა).
12. ქომეილის ლოცვები, ისპაჰანი, 2001 (არაბულ-სპარსულ-ქართული ტექსტები, თარგმნა ფერეიდნელმა სასულიერო პირმა მოჰსენ ხუციანმა).
13. ათასერთი ქართული ანდაზა (ქართუკლ-სპარსული ტექსტები), თეირანი, 2002 (თარგმანი თეა შურღაიასი და ფარშიდ დელშადის, რედაქტორი ჯემშიდ გიუნაშვილი, ირანის საგარეო საქმეთა სამინისტროს გამოშვება).
14. საქართველოს გეოგრაფია, ისპაჰანი, 2002 (ფერეიდნელი ავტორის იმამყული ბათოვანის მიერ შედგენილი საკითხავი წიგნი დაწყებითი კლასების მოსწავლეთათვის).
15. სპარსული ლიტერატურის ენციკლოპედია, მეხუთე ტომი, თეირანი, 2003 (სამხრეთ კავკასიისა და დაღესტნის ირანისტების ბიო-ბიბლიოგრაფიული ცნობარი - ტომის ერთი მესამედი (200 გვერდამდე) ეძღვნება ქართველ ავტორებს).
16. ქართული ენა სპარსულენოვანთათვის, გილანის უნივერსიტეტის გამოცემა, რაშითი, 2004 (ავტორი ლეილა გეგუჩაძე, მთარგმნელი ფარდინ ქომაი, რედაქტორი ჯემშიდ გიუნაშვილი).
17. თბილისის კეკელიძის სახელობის ხელნაწერთა ინსტიტუტის სპარსულ ხელნაწერთა აღწერილობა, ტ. პირველი, თეირანი, 2004 (შემდგენელი სეიფოლა მოდაბერ-ჩაჰარბორჯი, ირანის საგარეო სქმეთა სამინისტროს გამოცემა).
18. საქართველო ისტორიის შარაზე, თეირანი, 2004 (ავტორი ბაჰრამ ამირაჰმადიანი, ცივილიზაციათა დიალოგის საერთაშორისო ცენტრის გამოცემა).

გამოყენებული ლიტერატურა

1. გაზეთ ”საქართველოს რესპუბლიკის” 2008 წლის 12 თებერვლის სპეციალური ჩანართი.
2. სტატისტიკური მონაცემები ირანის ისლამური რესპუბლიკის შესახებ. (ირანის ისლამური რესპუბლიკის საელჩო. თბილისი. თებერვალი, 2006)

გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 4 2008, 07:34 PM

გთხოვთ მოინახულოთ www.fereidani.ge სადაც დაემატა ახალი ქვეთავი 97 – ბუჭა ზაზუნიშვილი – ”ფიქრი და მოგონება ფერეიდანზე”.
გარდა ამისა:
1. 84-ე ქვეთავში დაემატა აღმოსავლეთმცოდნე ნოდარ კოჭლაშვილის სტატია: ”როგორ ვრცელდებოდა დედაენა ფერეიდნელ ქართველთა შორის”;
2. 95-ე ქვეთავში დაემატა: ”ეკა ბასილაშვილი და თამთა კიკვიძე”;

გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 8 2008, 11:10 PM

გია თორაძე ვარ გიორგი! შენი საიტი ჩემმა შვილმა დათომ შემთხვევით ”იპოვა”. რამდენიმე დღის წინ მორიგი მივლინებიდან დავბრუნდი, დაღლილი ვიყავი და დასვენებას ვაპირებდი. სახლში რომ მივედი დათო ინტერნეტში რაღაც საიტებს ეცნობოდა. ჩემი ყურადღება ჯერ არაჩვეულებრივად გულდასათუთქმა ქართულმა სიმღერებმა მიიპყრო, მონიტორს რომ შევხედე, მაშინვე გიცანი... ჯერ ერთად გადავხედეთ საიტს ზოგადად, მერე კი რამდენიმე ქვეთავს ჩავუღრმავდი... ბევრი ისეთი რამ ვიპოვე, გულს რომ დაგიწვავს, ბევრი ისეთიც – გულს რომ გაგიხარებს... ფერეიდნელ ქართველებზე და საერთოდ, ირანში მცხოვრებ ქართველებზე ბევრი რამ ვიცოდი, მაგრამ ბევრიც ჩემთვის ნამდვილად სიახლე იყო.
გიორგი, სამხედრო აკადემიასთან დაკავშირებული ჩანართები ჩემთვის საინტერესო სიურპრიზი იყო, განსაკუთრებით გენერალ ჯონ მალხაზ შალიკაშვილთან გადაღებული სურათი მომეწონა. მეც გამიჩნდა სურვილი პატარა წვლილი შევიტანო შენს კეთილშობილურ საიტში. ამიტომ გიგზავნი ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში ნამსახურებ ქართველი სარდლების და გენერლების სიას:
1. ასლანი (დარჩიაშვილი) მანუჩარი — ირანის შეიარაღებული ძალების თვალსაჩინო მხედართმთავარი. 1972-დან ირანის ავიაციის სამხედრო ვერტმფრენების ნაწილების უფროსი. თადარიგშია 1992-დან. ავიაციის გენერალი (თიმსარი) – 1980. დაბადებული 16.09.1938 ფერეიდანში (ზემო მარტყოფი), ირანი.
2. ბაგრატიონი თეიმურაზ გიორგის ძე — გამოჩენილი სარდალი და მეცნიერი. პირველი ქართველი აკადემიკოსი: 1937. არ დაემორჩილა რუსებს და 1803 გაიქცა სპარსეთში თავის ბიძასთან. 1810. ჩამოვიდა საქართველოში. შემდგომ კი ცხოვრობდა რუსეთში. მარი ბროსე მას თავის მასწავლებლად სთვლიდა. მეფე გიორგი XII-ის ვაჟი. სპარსეთის არტილერიის სარდალი (თოფშიბაში) 1803-1810. რუსეთის იმპერიის მეცნიერებათა აკადემიის საპატიო წევრი: 1837 კოპენჰაგენის ანტიკვარული საზოგადოების და საფრანგეთის თავისუფალი ხელოვნების აკადემიკოსი. დაბადებული 1782 წელს, თელავში. გარდაიცვალა 1746 წელს, სანკტ-პეტერბურგში, რუსეთი.
3. ბაგრატიონი ქაიხოსრო ლევანის ძე — ”ვალი გურჯისტანისა” – ქართლის მეფე, მთავარსარდალი ირანისა და ბეგლარბეგი თავრიზისა და ბარდის. ევროპაში მას უწოდებდნენ ”სპარსეთის ჯარის გენერალისიმუსს”, ყანდაგარის გმირი. სპარსეთის ჯარის მთავარსარდალი. 1710. დაბადებული 1670 წელს, საქართველოში. გარდაიცვალა 27.09.1711 (დაიღუპა ომში).
4. რაჰიმი (ონიკაშვილი) ალი რუსტამის ძე — ირანის სამხედრო-საჰაერო ძალების საინჟინრო-ტექნიკური სამსახურის უფროსი. გენერალი (თიმსარი) 1980-იან წლებში. დაბადებული 1950 წელს ფერეიდანში, ირანი. გარდაიცვალა 1990-ის შემდეგ ირანში.
5. რაჰიმი (ხარატიშვილი) მუჰამედი — ირანის შაჰის მუჰამედ რეზა ფეხლევის არმიის თიმსარი. ავიაციის გენერალი (თიმსარი) 1976 დაახლ. დაბადებული 1935 წელს ფერეიდანში ირანი. გარდაიცვალა 1980 წელს (დაპატიმრებული იყო 1978. დახვრეტილია ისლამური რევოლუციის დროს).

“შთაბეჭდილებები” – ”საქართველო”

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 9 2008, 10:21 PM

გამარჯობათ გიორგი, დღეს პირველად გავხსენი ეს ვებ-გვერდი და გული ისე ცუდად გამიხდა, ერთი კი ვიფიქრე ნეტავ არ გამეხსნა-მეთქი, მაგრამ მერე ჩემი თავის შემრცხვა ასეთი აზრის გამო. დავათვალიერე თქვენი საიტი და მართალი გითხრათ, გული ამევსო სიხარულითაც და ტკივილითაც. მართლაც რომ კარგი და სუფთა მამულიშვილური საიტია. ხშირი სტუმარი ვიქნები თქვენი, რომ კიდევ უფრო კარგად გავიგო ის გაჭირვება რაც ჩვენს ჩაგრულ ხალხს აქვს ისედაც ამ გაჭირვებულ დროში. ძალიან მტკივნეულია, მაგრამ რეალობას ვერსად გავექცევით. გუგუა შენ გაიხარე და გამრავლდი ასეთი გულანთებული ქართველობისთვის. მედეა პავლიაშვილი. აშშ. მყავს 2 შვილი და 1 შვილიშვილი და ალბათ უკვე ახლო მომავალში დავბრუნდები ჩემს სამშობლოში.
“შთაბეჭდილებები” – ”ქართული დიასპორა”

პოსტის ავტორი: iber თარიღი: Dec 10 2008, 12:51 AM

არიან ხოსროშვილი ხალხური ნაწარმის გამოფენაზე –დღეს მოხდა გახსნა

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 11 2008, 08:15 PM

გამარჯობა იბერ! მიხარია რომ არია გაგიცვნია! რისთვისაც არის ჩამოსული იმ საქმეს რამე შედეგი უჩანს? სხვა მასალები ან ფოტოები ხომ არ გაქვს კიდევ?

ახლა კი:

გთხოვთ მოინახულოთ www.fereidani.ge სადაც დაემატა ორი ახალი ქვეთავი:
1. ქვეთავი 98 – ”ბუბა კუდავას ფოტოები - ტაო-კლარჯეთი”
2. ქვეთავი 99 – ”ნოდარ კოჭლაშვილი - ფერეიდნული ხელნაწერები”.
პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: iber თარიღი: Dec 16 2008, 04:51 AM

გამარჯობათ კი სურათები ბევრი მაქვს -თანდათან გამოვაქვეყნებ
რაც შეეხება საქმეს - არ მოუჩანს კარგი არაფერი

http://www.radikal.ru


http://www.radikal.ru



http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 16 2008, 07:40 PM

იბერ! თუ გინდა ჩემს საიტში ცალკე ქვეთავი გავაკეთოთ! შემეხმიანე...

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Dec 18 2008, 07:29 PM

ნახეთ აუცილებლად!

საპატრიარქო, ქართული საბრძოლო ხელოვნება და ფერეიდნელები

http://allvideos.ge/video.php?uid=MRSQMWNTUS

პოსტის ავტორი: iber თარიღი: Dec 29 2008, 09:13 PM

არია ხოსროშვილი ამჟამად ჩემთანაა და გილოცავთ ყველას დამდეგ
შობა–ახალ წელს !
–ქართველებს ერთმანეთი გვიყვარდეთ
ეს არის ჩვენი გადარჩენის გზა
სიყვარული,მშვიდობა, გაბრწყინება
ქართველებო!

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Dec 29 2008, 09:22 PM

აუ, ბატონი ოტია მაგარი კაცია!

iber

გაიხარე!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 2 2009, 04:40 PM

ყველას გილოცავთ ახალ, 2009 წელს! გუშინ ჩემი მეკვლე იყო ყუმის სასულიერო აკადემიის ფილოსოფიის ლექტორი - აქბარ მოყადასი! რა თქმა უნდა ახალ ქვეთავს მალე შემოგთავაზებთ! გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 5 2009, 07:39 PM

ჩემი მეკვლე - აქბარ მოყადასი (ზუბიტაშვილი) ყუმის სასულიერო აკადემიის ფილოსოფიის მასწავლებელი.

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 7 2009, 11:05 AM

გილოცავთ შობას!
გთხოვთ მოინახულოთ ჩემი "შინაურული" საიტი, სადაც დავამატე ახალი ქვეთავი 101 - აქბარ მოყადასი - ჩემი მეკვლე.
პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: bycha თარიღი: Jan 8 2009, 11:06 AM

gugua
გამარჯობა,გილოცავ შობას-მრავალს დაესწარი

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 8 2009, 02:40 PM

მეც გილოცავ ბატონო გიორგი შობას და ასევე სრულიად ქართველებს საქართველოში და საქართველოს გარეთ!
ღმერთმა მოგანიჭოთ სიმშვიდე და გაგაძლიეროთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 10 2009, 08:19 AM

მადლობა ძმებო! გაიხარეთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 12 2009, 07:40 PM

gacnobebT, rom saitshi www.fereidani.ge moxda cvlilebebi, kerZod 100-e qveTavSi daemata axali video masala fereidanze da fereidnelebze.
1. "bednieri var..."
2. safrangeTSi mcxovrebi ina inariZe fereidanSi.
3. TurqeTi. trapizoni. "Sumela Monastery" - video.
4. Ice Switzerland - oTar javaSvili. Svecia.

gTxovT moinaxuloT. pativiscemiT, giorgi alaverdaSvili.

პოსტის ავტორი: iber თარიღი: Jan 12 2009, 07:56 PM

გილოცავთ შობა–ახალ წელს gugua და ყველას!!!
გისურვებთ მშვიდობას მტრის სახლში დაბრუნებას ბედნიერებას
და გახარებას!!!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 13 2009, 07:36 AM

მადლობა ძმაო iber! მეც გილოცავ ძველით ახალ წელს!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 13 2009, 11:03 PM

გამარჯვება გუგუა! ფერეიდნელი ქართველი პირველად თელავში გავიცანი 1972 წელს. სტუდენტური გასვლით ვიყავით თბილისიდან თელავში. ფერეიდანელ ქართველებზე ყოველთვის ვფლობდი ინფორმაციას, თუმცა მწირს. გასულ ღამეს „დესპანზე“ დადებულ ლინკს შევყევი "საიტში". დილის 5 საათამდე ვკითხულობდი... გასული ღამის ჩემს ყოფას დაჭრილი სულის ბღავილს დავარქმევდი. ვიწამოთ ქართველნო! ჩვენ ერთმანეთი გვყავს! ს ა ქ ა რ თ ვ ე ლ ო გ ა ბ რ წ ყ ი ნ დ ე ბ ა !
"შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები" – "ქართული დიასპორა" – ჩანაწერი 39.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 15 2009, 09:40 PM

გაცნობებთ რომ საიტში www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი 102 - ორჰან ბერიძე - თურქეთის ქართველი.
გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 17 2009, 02:38 PM

გაცნობებთ რომ საიტში www.fereidani.ge დაემატა ახალი ქვეთავი 103 – “გიორგი ამუზაშვილი - სოფელი აკურა”.
გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 20 2009, 07:22 PM

კარგა ხანია თვალს გადევნებთ CHURCH.GE მართლმადიდებლური ფორუმიდან. ასევე ხშირად ვსტუმრობ თქვენს ვებ-გვერდს. სიმართლე გითხრათ, რამდენჯერაც კი შემოვედი საიტში, იმდენჯერ გული ამომიჯდა. საქართველოს ისტორია თვალნათლივ დამიხატეთ ირანის მეშვეობით. თვალწინ გამიცოცხლეთ ძველი საქართველო. მადლობა მინდა მოგახსენოთ ამისათვის. მე არა მგონია იყოს ქართველი, ვინც უცრემლოდ და გულგრილად წაიკითხავს ჩვენი თანამემამულეების ნაოცნებარს, მოწიწებას და დიდ სიყვარულს ქართული ჯიშისადმი და მიწისადმი. ვენაცვალე მათ ყველას. რომ შემეძლოს ყველას სათითაოდ ჩავიკრავდი გულში. მათი სახით ძველი საქართველო ცოცხლობს. მადლობას გიხდით კიდევ ერთხელ და გეფერებით ძალიან ბევრს, როგორც ქართველი ქართველს. მაპატიეთ, ეს ჩემი მოწიწებული წერილია, ვეღარ დავმალე ტკივილი და სიხარული. ამიტომ მოგწერეთ. ღმერთს ებარებოდეთ! პატივისცემით, ფატი გავაშელი. აშშ. ნიუ-იორკი.
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 40.

გარდა ამისა, ქვეთავში 103 – „გიორგი ამუზაშვილი - სოფელი აკურა“ დაემატა ახალი ფოტო-გალერეა. ხოლო „შთაბეჭდილებების“ ბოლოს ფოტო-გალერეა - „სტუმრად კახეთში, მერი ბებიასთან“. პატარა ცვლილებებია 101 და 102 ქვეთავებშიც.
გთხოვთ მოინახულოთ. პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 22 2009, 09:23 PM

გაცნობებთ, რომ საიტში www.fereidani.ge დაემატა:
1. ქვეთავი 75 – „მესამე თვალი“;
2. ქვეთავი 43 – რადიო ინტერვიუ გიორგი ალავერდაშვილთან. "ღია სტუდია – ჩვენი საგანძური" – ივანე ჯაფარიძე. ინტერვიუს გადმოქაჩვა – mp3 (105,00 mb.)
პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 24 2009, 06:12 PM

ჯიმი დაბრუნდაშვილი – ქართული სათვისტომო ”სამშობლო” ჩეხეთში.

გამარჯობათ ძვირფასო ქართველებო! 2008 წლის ოქტომბერში დაიწყო პროექტი, რომელიც ითვალისწინებდა სამედიცინო ცენტრის გახსნას ლტოლვილთა სოფელში, სოფელ წეროვანთან ახლოს.
გთხოვთ, იხილოთ ფოტო-მასალა და მადლობის წერილი ყველას, ვინც დაგვეხმარა. მოკითხვით ჯიმი დაბრუნდაშვილი. 721 647 748

მოგესალმებით ყველას!

აგვისტოს ომის საშინელ დროს, როდესაც ლტოლვილად იქცა რამოდენიმე ათასი საქართველოს მოქალაქე, მაშინ ჩვენ და ჩვენმა ჩეხმა მეგობრებმა გადავწყვიტეთ წამოგვეწყო რაიმე პროექტი, რომლითაც ამ გაჭირვებულ ხალხს დავეხმარებოდით. ერთ-ერთი ასეთი წამოწყებაა ე.წ. მობილური კლინიკის ”Hand for Help” (www.hendforhelp.cz) მონტაჟი სამაჩაბლოს რეგიონში (ამჟამად უკვე სოფელ წეროვანში). ეს პროექტი შედგა სათვისტომოს, ”ჰენდ ფორ ჰელპ”, საქართველოს მწვანეთა მოძრაობის და საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს ერთობლივი მუშაობით.
ამ კვირაში ფოსტით მივიღე ოფიციალური წერილი საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროსგან. სამინისტრო მადლობას გვიხდის გაწეულ სამუშაოზე. მობილური კლინიკა უკვე მზადაა და ფუნქციონირებს, მაგრამ ამ საქმის გაგრძელება კიდევ იქნება.
ამ წერილით მინდა უღრმესი მადლობა მოვუხადო პირადად ყველას ვინც გვერდში ამომიდგა: საქართველოს მწვანეთა მოძრაობის აღმასრულებელ მდივანს ქალბატონ რუსუდან სიმონიძეს, რომელმაც ურთიერთობა დაამყარა ჩვენსა (”ჩეხურ მხარეს”) და ჯანდაცვის სამინისტორს შორის. დროული კორესპონდენციით ყველა მოთხოვნები დროულად გადასცა, მოაწყო შეხვედრა. მადლობას ვუხდი საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს და მინისტრის მოადგილეს ბატონ ზურა უტიაშვილს, რომელმაც მიღებული კლინიკის ეფექტური ფუნქციონირებისათვის, თავი მოუყარა მათ ხელთ არსებული ყველა რესურსებს, მოგვაწოდა დოკუმენტაცია ჩეხური მხარის პირობების დასაკმაყოფილებლათ, რამაც ხელი შეუწყო პროექტის მოცემულ ვადებში დამთავრებას. მადლობას ვუხდი ბატონ გიორგი ალანიას, მან შექმნა ჩვენი სათვისტომოს ვებ გვერდი. ეს ვებ გვერდი თამაშობს დიდ როლს ჩეხეთის საზოგადოებაში საქართველოს გასაცნობად (www.samshoblo.net). მადლობას ვუხდი ქალბატონ ბლანკა ხორვატოვას, რომელთანაც ერთად შევადგინე საგრანტო პროექტი. ასევე დიდი მადლობა ბატონ კარელ დოლანსკის დაუღალავი მუშაობისთვის (პროეტის დირექტორს).
მობილური კლინიკა შედგება საოპერაციო დარბაზისგან და პაციენტების შენობისგან. გრანტის საფასურია ათი ათასობით ევრო (დაწვრილებითი ანგარიში გამოქვეყნდება ამა წლის მარტში) და ამას დაემატა სათვისტომოს სახელით აგროვებული თანხაც, დაახლოვებით ორი ათასი ლარის ექვივალენტი. რისთვისაც დიდი მადლობა – რადიო თავისუფლების პრაღის მთელ ქართულ რედაქციას, ბატონ გიორგი ალანიას, ზურა ლალიაშვილს, პეტრა ლედვინკოვას, სერგო ახვლედიანს და კიდევ ორ ანონიმურ მოქალაქეს (http://samshoblo.net/page.php?6) (რა თქმა უნდა მეც). არსებული თანხის დახარჯვის ფაქტურა მალე გამოქვეყნდება. შეიძლება ეს თანხა მავანს არასაკმარისად მოეჩვენოს, მაგრამ მაგალითად თუ შევადარებთ აქ მცხოვრები ჩეჩნების, ინგუშების, აზერბაიჯანელების, სომხების აქტიურობას, მაშინ უნდა ითქვას, რომ ქართველებს ერთმანეთის სოლიდარობა არ გვაკლია. ასევე უნდა ვიცოდეთ, რომ ჩეხეთის რესპუბლიკის მთავრობა არის დონორთა კონფერენციის ორგანიზატორი. მათი (კერძოდ კი ბატონ ალექსანდრე ვონდრას) ინიციატივით ჩვენი ქვეყნის დასახმარებლად მსოფლიოში აგროვდა 4 მილიარდ ნახევარზე მეტი დოლარი. ამ თანხების დიდი ნაწილი წავა სხვადასხვა სოციალურ-ეკონომიკური პროექტების განსახორციელებლად.


პატივისცემით, ჯიმი დაბრუნდაშვილი
ქართული სათვისტომოს ”სამშობლო” in The Czech Republic
dadidube.jimi@gmail.com +420 721 647 748

www.fereidani.ge
ქვეთავი 104.

ალბათ, რამდენჯერ უტირიათ საქართველოდან აყრილ ქართველებს ფერეიდანში?! ალბათ, რამდენჯერ გამოპარულან ირანიდან, გამოუვლიათ ჰორიზონტზე ცის გუმბათად ქცეულ, შვიდფერა ცისარტყელაში და შემოსულან მათთვის მირაჟად ქცეულ სამშობლოში, საქართველოში – "სიზმრად". ალბათ რამდენს თვალის ჩინიც კი წარსთმევიათ საზღაპროდ ქცეულ საქართველოსკენ ყურებით! 400 წელი; – გულის ქვეშ კრძალვით, სიყვარულით შეუნახავთ ძვირფასი განძი – "ხატება საქართველოსი". თქვენ, "400 წლის" ფერეიდნელო ქართველებო! – კმარა "ინქ" ყოფნა! – „ანქ“ გელით! ეს არის, თქვენი სულიერი ტკივილით ტკივილმიყენებული, აქაური ქართველების სულის ამოძახილი! ნაზიბროლა წითელაშვილი.
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 41 (ქვეყანა უცნობია).


მიიტანეთ სახე მონიტორთან ისე, რომ ცხვირის წვერს ეხებოდეს, მოადუნეთ თვალები და მიაჩერდით ნახატს ისე, თითქოს სურათის მიღმა იყურებით. როცა თქვენი თვალები შეწყვეტენ რომელიმე გარკვეული წერტილის ფიქსირებას, ნელ-ნელა დაშორდით ეკრანს (წამში ერთი სანტიმეტრით), გაჩერდით იმ მანძილზე, რომელზეც, ჩვეულებრივ, წიგნს კითხულობთ ხოლმე და გააგრძელეთ სურათის დაჟინებით ყურება. შესაძლოა თავიდან ვერაფერი დაინახოთ, მაგრამ ხელს ნუ ჩაიქნევთ, რამდენჯერმე კიდევ სცადეთ და ისეთ შედეგს მიიღებთ, რომ აღფრთოვანებისგან წამოიყვირებთ კიდეც.
www.fereidani.ge
ქვეთავი 75 „გოლე ლაალე ვააჟეგუნ“ – „მესამე თვალი“ – ისტრუქცია.


აკროსტიკი

ა-კურა – ძველო სოფელო,
კ-ურთხეულ კახეთისაო,
უ-ფლისგან გერგო მთა-ბარი
რ-წმენა გაქვს სამებისაო,
ა-ხარე ბაღ-ვენახები,
ს-აუფლო სიწმინდისაო!

მარიამ (ცინარი) ხმიადაშვილი
2009 წლის ქრისტეშობისთვე
www.fereidani.ge
ქვეთავი 103 „გიორგი ამუზაშვილი – სოფელი აკურა“.

პოსტის ავტორი: -tamar- თარიღი: Jan 24 2009, 06:29 PM

მე ვწერ საკონფერენციო თემა ფერეიდნელ ქართველებზე და იქნებ ვინმემ საინტერესო ორიგინალური სათაურის შერჩევაში მომეხმაროთ რააა... და საერთოდ ვისაც რითი შეგიძლიათ დამეხმარეთ კარგი?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 24 2009, 07:17 PM

თამარ, სიამოვნებით დაგეხმარები, მაგრამ კონკრეტულად მაინც რის შესახებ გინდა დაწერო? სურათები დაგჭირდება?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 24 2009, 07:59 PM

გამარჯობათ ყველას,

მინდა გუშინდელ წერილში კიდე ერთი სიზუსტე შევიტანო. ზოგიერთ ჩვენს წვერს გაუჩნდა კითხვები კლინიკის დაფინასებზე, სათვისტომოს მხრიდან. სია, სადაც ვახსენე ქართველების და ჩეხების შემონაწირი არის თითქმის ზუსტი. საქმე იმაშია, რომ ჩვენ კლინიკის აღჭურვილობის თანხა უნდა გადაგვერიცხა ჯერ კიდევ ნოემბრის დასაწყისში, მაგრამ საჭირო თანხი აგროვება საჭირო ტემპით არ მიმდინარეობდა. 14 ნოემბერს ჩაირიცხა რადიო თავისუფლების მხრიდან თანხა, რომელითაც შეივსო სასურველი რაოდენობა. თუმცა გადავრიცხეთ ათი დღის შემდეგ (იმის იმედით, რომ იმ დღეებში კიდევ მოიმატებდა). ჩვენ მიერ თანხის გადარიცხვა მოხდა 24 ნოემბერს. მას შემდეგ შემოვიდა კიდევ რამოდენიმე ათასი კრონი მაგრამ გადარიცხვა აღარ მოხდა (ხელშეკრულების გამო). თუმცა დარჩენილი თანხა დაიხარჯა არა ნაკლებად ეროვნულ საქმეზე. კერძოდ კი ბატონი გიორგი ალანიას ინციატივით ვიყიდეთ საახალწლო ნობათი, აგვისტოს ომში დაღუპული მეომრების ობლებისათვის. ნახეთ: http://www.samshoblo.net/memoriali/. ეს ინიციატივა ჯერ არ არის დამთავრებული (ამიტომაც არ გვინდოდა დაგვეწერა). იქნება მისი გაგრძელება. ამ წამოწყებას აქვს დიდი გამოხმაურება, მათ შორის სხვადასხვა ქართულ ინტერნეტ ფორუმებზეც. ყველა ეს ღონისძიება დაფიქსირებულია სათვისტომოს ვებ გვერდზე და ყველაფერი კეთდება სათვისტომოს სახელით.
ბოლოს, ბოდიში მინდა მოუხადო ბატონ პაატა ბოკერია, რომელიც გამომრჩა კლინიკის დონორთა სიაში (გაუგებარი ინიციალების გამო). ასევე მოუწოდებ ყველას ვინც ფიქრობს, რომ მისი მონაცემები უნდა იყოს ვებ გვერდზე, მიანიშნონ თანხის გადმორიცხვის დროს. რადგანაც ბანკი უარს ამბობს პირადი მონაცემების ჩვენებაზე და მეორეც, ჩვენ დასტურის გარეშე არ გამოვაქვეყნებთ. არასამთავრობო ორგანიზაციის ანაგრიშის შენახვა თვეში ღირს დაახლოვებით ორას კრონამდე, ასე რომ ანგარიშს შენახვაც უნდა. მადლობთ ყველას თანამშრომლობისთვის და გთხოვთ მოგვწეროთ, თუ რაიმე დამატებით გაინტერესებთ.

პატივისცემით
ჯიმი დაბრუნდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 26 2009, 07:18 PM

ბატონო გიორგი, 2-3 დღეა თქვენს საიტს ვეცნობი... აქამდე ძალიან ცოტა რამ ვიცოდი ფერეიდანზე, მუსიკალური ფონი კი უფრო მასევდიანებს... ფერეიდანის თემაზე ცოტა მოგვიანებით შეგეხმიანებით, ახლა კი აგვისტოს ომის თემაზე მინდა მოგწეროთ. მე ხაშურიდან ვარ და რამდენჯერაც თავიდან ვკითხულობ ამ ქვეთავებს, იმდენჯერ ისევ თავიდან განვიცდი, თუ რა საშინელება გადავიტანეთ. როცა 104-ე ქვეთავში ვნახე აუფეთქებელი ბომბის ფოტო, გადავწყვიტე გამოგიგზავნოთ ორი ვიდეო, რომლებსაც მობილური ტელეფონით სულ თან დავატარებ, იქნებ რამეში გამოგადგეთ. პატივისცემით გიორგი მხატრიშვილი. ხაშური.
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“– ჩანაწერი 45

ეს შარშან დავწერე. ვფიქრობ, ჩვენს ფერეიდნელებს გულებს გაუთბობს ეს მცირე წერილი: „დაახლოებით 8 წლის წინ მომიწია ჩემი დახატული სამშობლოს დატოვება. მოვდიოდით მე და ჩემი მეუღლე. არ გვქონდა მაშინ საშუალება ბავშვებიც წამოგვეყვანა, ჩვენ თვითონ არ ვიცოდით კონკრეტულად, სად მოვდიოდით. არავინ არ გველოდებოდა და არც არავის იმედი არ გვქონდა, საკუთარი თავის გარდა. მოკლედ, რომ იტყვიან, სახრჩობელაზე ჩვენი ფეხით მივდიოდით. სხვა გამოსავალი არ გვქონდა. ეხლაც არ ვიცი რამ მიბიძგა, გამეკეთებინა ვაზის წალამისგან შეკვრა და წამომეღო. თავიდან ძალიან გაგვიჭირდა ყველას. მეც, მეუღლესაც და ჩემს ვაზსაც. 7 წელი ვატარე ჩემთან ერთად სადაც წავედით და წამოვედით, ჩემთან ერთად იტანდა ყველანაირ გაჭირვებას. თავიდან სასტუმროებს ვიცვლიდით ყოველ კვირა, ძვირიდან იაფისკენ, სანამ საცხოვრებელ ადგილს მოვძებნიდით. არ უღალატიათ, არცერთი არ გამხმობია. აბაზანაში, სველ პირსახოცებში მყავდნენ გახვეულები. ვეღირსეთ აპარტმენტს, მაგრამ სად უნდა გამეხარებინა. კვირტები დახეთქვაზე ჰქონდათ უკვე. პარკებში დავეხეტებოდი, იქნება სადმე მზიანი ადგილი მეპოვა და დამერგო, თორემ უკვე მიხმებოდნენ. ბევრჯერ შევიცვალეთ ადგილსამყოფელი, შტატიდან შტატში, ქალაქიდან ქალაქში, სახლიდან სახლში. ჩემ ქართულ ვაზს ჩემთან ერთად უჭირდა, ხან ვედროებში მქონდა, ხან პლასტმასის კასრებში, თან ვახარებდი და ვამრავლებდი. 7 წლის მერე ვეღირსეთ "დროებით" საცხოვრებელს. მივაბარე ბარაქიან განაყოფიერებულ მიწას და შემოდგომაზე ნაყოფიც მომცა. ჩვენებურად ცოტა ღვინოც გავაკეთე.
მოდით ეხლა გეტყვით: იმ გრძნობას და იმ ძალას გაუმარჯოს, რომელმაც იმ რამოდენიმე ვაზის წალამი წამომაღებინა ამ გადაკარგულში. გაიხარეთ და გამრავლდით. გიორგი ელჩიბეგაშვილი. აშშ.
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“– ჩანაწერი 35.2


მოგესალმები გუგუავ, გამარვებით! წუხელის გვიან, კიდევ ერთხელ გადავიკითხე საიტის ორივე ნაწილი, არაფერი გამომრჩეს მეთქი და შთაბეჭდილებებშიც შევყევი "ცრემლთა მდინარეს". მდინარეს ვამბობ და, გამჩენს ვფიცავარ არ ვცრუობ. განა კი, რა უნდა ერქვას, ორთავ თვალიდან წამოსულ ცრემლთა ნაკადულს, ნიკაპთან რომ ჰპოვებს შესართავს და მდინარესავით მიედინება, შენს მიერ თავმოყრილი წერილების სტროფიდან სტროფზე. ყოველ მათგანში, ულამაზესი საქართველოს, ულამაზესი ქართველების, ტკივილნარევ, თითქოს ლამაზ "ლეგენდად" ქცეულ ისტორიას რომ აღმოაჩენ. მადლობის მეტი რა გვეთქმის, ჩემო გუგუავ (გიორგი)! ნაზიბროლა წითელაშვილი. აშშ. ნიუ იორკი.
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“– ჩანაწერი 41.2

პოსტის ავტორი: ბექა თარიღი: Jan 26 2009, 07:39 PM

მე დავით88 და ჩემი ფერეიდნელი ძმა! თორნიკე ვენაცვალე მაგარი კაცი ძალიან
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Jan 27 2009, 09:25 PM

გაცნობებთ, რომ საიტში www.fereidani.ge დაემატა 31-ე ქვეთავში „Как приманить Деньги“. პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 3 2009, 07:31 AM

„მაინც ანთია სანთელი თეთრი. მუდამ ანთია სანთელი თეთრი, მისი ჩუმი წვა – ამაღლებაა“... თქვენ გენაცვალეთ ფერეიდნელო ქართველებო, თქვენი სიყვარული და თქვენი ცხოვრებაც ამაღლებაა... ძალიან გვაკლიხართ! ლევან გურული. საქართველო. თბილისი.
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, შენიშვნები, წინადადებები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 46.

მას, ალავერდის დიდებულ ტაძარს...

მას, ალავერდის დიდებულ ტაძარს,
ალაზნის პირას თეთრად ანთებულს,
კვლავ მოიხილავს,
კვლავ მოიხილავს
ქეთევანისა წმინდა ხატება...
მრავალმოწამე გურჯთა დედოფალს
კალთა სავსე აქვს თეთრი ვარდებით
და დიდებული თვისი ნაბიჯით
ცით მიწისაკენ მიემართება...

ამობრწყინდება დიდი ნათელი
მარადიული მწუხრის წინაშე...
წითელი ვარდით გზა ეფინება:
ცოდვილიანი ნანობს შირაზი!
მას, ალავერდის დიდებულ ტაძარს,
ალაზნის პირას თეთრად ანთებულს,
კვლავ მოიხილავს,
კვლავ მოიხილავს
ქეთევანისა წმინდა ხატება.

1959. ანა კალანდაძე

www.fereidani.ge
ქვეთავი 70 – „ლექსები ფერეიდანზე“ – ჩანაწერი 7.

ვეხმარებით საქართველოს – GEORGIA AID
სოფელ წეროვანიდან მიღებული ფოტო-სურათები. კლინიკა მუშაობს ჩვეულებრივი ტემპით.
Několik fotografií z činnosti nemocnice v posledních dnech. Mirek - Mirian Dolanský.
www.fereidani.ge
ქვეთავი 104 – ჯიმი დაბრუნდაშვილი – ქართული სათვისტომო ”სამშობლო” ჩეხეთში.“

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 3 2009, 06:42 PM

პატარებისთვის!
www.fereidani.ge
ქვეთავი 75 – „გოლე ლაალე ვააჟეგუნ“ – „ეფექტები“.

დიდი ქართული გამარჯობა ბატონო ორჰან! საოცარი პიროვნება ბრძანდებით! რაც გოგებაშვილის „თოხმა“ ვერ გააკეთა, თქვენმა „თოხმა“ გააკეთა ის – შესძარით მსოფლიო ქართველობა, ყველა კუთხეში მიმობნეული ქართული მარგალიტები. საიქიო და სააქაო. ალბათ ცხონებული მამათქვენი და ბაბუათქვენი სიამაყით ღმერთის ტოლად გრძნობენ თავს. თქვენი წერილის წაკითხვის შემდეგ საოცარი ბურთი ყელში გაიჩხირა, ტკივილად გულში ჩაიარა და ცრემლისთვის რომ არ მიმეცა გზა, ალბათ გასკდებოდა. გმადლობთ, რომ ქართველი ხართ, გმადლობთ რომ ასე შეგიძლიათ შეაზანზაროთ ჩვენს გულებში ისედაც მშფოთვარე პატრიოტიზმის გრძნობა. ვენაცვალე თქვენს გამჩენს, თქვენი კაცობის მასწავლებელს, თქვენს ჯიშს და თქვენს შთამომავალს. ღმერთი იყოს თქვენი და თქვენი ოჯახის მფარველი. მომიკითხეთ მეუღლე და ბავშვები დიდი სიყვარულით! ნანა ფიცხელაური. გერმანია.
www.fereidani.ge
ქვეთავი 102 – „ORHAN BERİDZE – თურქეთის ქართველი“ – ჩანაწერი 7.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 4 2009, 07:23 PM

ახალი ქვეთავი 105 – „წმინდა ნინო – ქართველთა განმანათლებელი“.
www.fereidani.ge

გიწვევთ ქართულ საღამოზე! მოგესალმებით ყველას, 27 თებერვალს ქალაქ Trutnov-ში, 18.00 საათზე გაიმართება ქართული საღამო – GRUZIE: მისამართი: Úpická 146. წარმოდგენილი იქნება:
1. საქართველოს ისტორიის მოკლე მიმოხილვა, ფოტო-სურათების პრეზენტაციით; 2. ქართული ლიტერატურა; 3. რუსეთის აგრესია, აფხაზეთის და სამაჩაბლოს ოკუპაცია. ფოტო-სურათების გამოფენა; 4. ქართული სიმღერები, ქართულ-ჩეხური ანსამბლის შესრულებით; 5. დისკუსია თემაზე – თავისუფლება.
აქციის ორგანიზატორი: ჯიმი დაბრუნდაშვილი და Tomaš Karel (Trutnov) + 420 721 647 748; skype: jimidadatuna www.samshoblo.net
www.fereidani.ge
ქვეთავი 104 – „ჯიმი დაბრუნდაშვილი ქართული სათვისტომო „სამშობლო“ ჩეხეთში.

რამდენჯერ შევდივარ ფერეიდანის საიტზე, იმდენჯერ გულდამძიმებული და ყელის ტკივილით გამოვდივარ (ყელში მაწვება ტკივილი და გულივით
მიფეთქავს) არ ვიცი რა ჰქვია ამას... ბატონო გუგუა!!! ღმერთმა ყველა ჩვენს ფერეიდანელ ქართველს მისცეს თავის სამშობლოს ჩახუტების ბედნიერება, სამწუხაროდ ჩვენი ქვეყანა ბევრ რამეში ვერ გეხმარებათ. რა სულგრძელი და ჩვენი სამშობლოს მოყვარული ხალხი ხართ, 400 წელი მოგაქვთ ენა დაუკარგავად... გაიხარეთ... ძლიერი რწმენის და სჯულის ხალხი ხართ!
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 42 (უცნობი ავტორი).

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით, გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 6 2009, 12:16 AM

მივმართავ თამარს!
თამარ, რატომღაც პმ არ გამოიგზავნა და აქედან გეხმიანები. ნებას გაძლევ რომელი სურათიც დაგჭირდება, ის გამოიყენო! იქ იყო რამდენიმე სურათი, რომლის ტირაჟირებაც არ შეიძლებოდა, ამიტომაც დავადე აკრძალვა საერთოდ სურათებს, მერე ის სურათები საერთოდ ამოვიღე (ამომაღებინეს) ასე რომ შეგიძლია გამოიყენო ოღონდ წყაროს მითითება არ დაგავიწყდეს, კარგი?

პოსტის ავტორი: -tamar- თარიღი: Feb 6 2009, 11:49 AM

ვააა, რა მაგარიააააააააააააააააა
ანუ საუბარია fereidani.ge-ზე დადებულ სურათებზე ხომ?????
ძალიან დიდი მადლობააააააა
აუცილებლად მივუთითებ წყაროს

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 6 2009, 10:59 PM

ახალი ქვეთავი 106 – „წმინდა ნინო – ქართველთა განმანათლებელი“.
www.fereidani.ge

გუგუა, ღმერთმა გაგიმარჯოს ჩემო კეთილო და გულიანო ქართველო! წავიკითხე და სურათებიც დავათვალიერე ფერეიდნელი ქართველების შესახებ... და მართლა ყელი ამტკივდა, ამტკივდა ემოციებისგან. გული ყელში მაქვს მოწოლილი, მაგრამ არ ფეთქავს. თითქოს გაჩერდა. ცრემლები კი თავისით მოდის. კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ფერეიდნელ ქართველებს, ქართველობისათვის და თანაც ასეთი სამაგალითო ქართველობისათვის. შეინარჩუნეს ენა... სული... სიყვარული ქართული... მადლობა და დიდება თქვენ – დიდებულო ქართველებო. წარმოგიდგენიათ 400 წლის განმავლობაში ფერეიდანში ქართველი არ დაღუპულა ქართველის ხელით. მინდა ვიყვირო მთელი ქართველობის და საქართველოს გასაგონად – გესმით?! – გაიგეთ?! გაოცებული ვარ, აღფრთოვანებული და საერთოდაც სიტყვებს ვერ ვპოულობ ჩემი თქვენდამი გაჩენილი გრძნობების გადმოსაცემად. გუგუა-გიორგი, დიდი მადლობა ჩემო კარგო ქართველო. ღმერთი იყოს შენი მფარველი.
www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 43 (უცნობი ავტორი).

„მაინც ანთია სანთელი თეთრი. მუდამ ანთია სანთელი თეთრი, მისი ჩუმი წვა – ამაღლებაა“... თქვენ გენაცვალეთ ფერეიდნელო ქართველებო, თქვენი სიყვარული და თქვენი ცხოვრებაც ამაღლებაა... ძალიან გვაკლიხართ!
ბატონო გიორგი, შეიძლება უცნაურად მოგეჩვენოთ, მაგრამ ჩემთვის იქაური (ფერეიდანს ვგულისხმობ) საქართველოა კანოდუსი – მიუღწეველი ადგილი. როგორ უყვართ და უფრთხილდებიან ერთმანეთს... განა საკვირველი არაა, რომ 400 წლის მანძილზე ფერეიდანში ქართველს ქართველი არ მოუკლავს?!.. ვფიქრობ, ასე იმიტომ ხდება, რომ მე-16 საუკუნის ქართველებივით არიან. ამდენი გაჭირვების მიუხედავად არაფერს არ შეურყვნია მათი სულები და ისეთივენი დარჩნენ, როგორებიც ჩვენი წინაპრები იყვნენ. იმის თქმა კი არ მინდა, რომ ჩვენთან ცუდის მეტი არაფერი ხდება... სულაც არა... დარწმუნებული ვარ, რომ სწორად მიმიხვდებით...
P.S. ბატონო გიორგი, თქვენი მეორე მოგზაურობის მესამე ნაწილში რევაზ ინანიშვილის ”თმაგათეთრებული ქალი რუსთაველის გამზირზე” რომ წავიკითხე, ერთი მოთხრობა გამახსენდა იმ ქალის ნათქვამზე, რომელსაც ლექსები არ უყვარდა... ეს მოთხრობაც რევაზ ინანიშვილისაა – „ფრთხებიან ყვავები დამბაჩის ხმაზე?“. პატივისცემით, ლევან გურული. ჭიათურა.

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 46. ლევან გურული. ჭიათურა.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით, გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 9 2009, 11:24 PM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 38.2.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 106 (დამატება) – „წმინდა ნინოს მომლოცველობითი გზა. ფეხით – მცხეთის სამთავროს დედათა მონასტრიდან ბოდბის წმინდა ნინოს დედათა მონასტრამდე“.

პოსტის ავტორი: zegardeli თარიღი: Feb 10 2009, 05:46 PM

ფრიად ვბოდიშობ ბატონებო, მაგრამ ეს თამარის ჯვარი უკუღმა რატოა დადებული? და არ შეიძლება რომ გადმოატრიალოთ? თორემ უხერხულია...

აი მე უკვე გადმოვატრიალე და თქვენ?
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 10 2009, 08:16 PM

მე არ მიჭირს ბოდიშის მოხდა, ეს უნებლიე შეცდომა საიტში მაშინვე ჩავასწორე (ქვეთავი 63) აქ უბრალოდ არ ვიცოდი როგორ უნდა გამესწორებინა! დიდი მადლობა ყურადღებისათვის!
გიორგი (გუგუა) ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 12 2009, 09:58 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 106 (განახლებული) – „უხუცესი პილიგრიმი – გიორგი ამუზაშვილი“:
1. „წმინდა ნინოს მომლოცველობითი გზა. ფეხით – მცხეთის სამთავროს დედათა მონასტრიდან ბოდბის წმინდა ნინოს დედათა მონასტრამდე“;
2. „წმინდა მეფე დავით აღმაშენებლის მომლოცველობითი გზა ქუთაისიდან გელათის მონასტრამდე“.

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 47.
გუგუა ბიძია! 2009 წლის 9 თებერვალი ჩემთვის უკვე ორმაგად მნიშვნელოვანი თარიღია: პირველ რიგში მამას დაბადების დღეა და მეორეც – მთელი ფერეიდანი გავიცანით! თქვენი წასვლის შემდეგ კიდევ დიდხანს ვათვალიერებდით საიტს... ერთმანეთს ენაცვლებოდა ნაღვლიანი და სასიხარულო ამბები... ჩემს თანაკლასელებსაც გავაცნობ და ისტორიის გაკვეთილზე საიტსაც განვიხილავთ. მამიკოსთვის ყველაზე სასიამოვნო თქვენი სტუდენტობის დროინდელი სურათების ნახვა იყო, ერთი სურათი კი სულაც აღმოჩენა იყო, რომელიც ჩვენს მშობლიურ სოფელში, რუფოთში სტუმრობისას გადაგიღიათ. მე და ჩემი მშობლები დიდ მადლობას გიხდით ასეთი საინტერესო საიტისათვის. ქეთი რომანის ასული გელიაშვილი. თბილისის 179-ე საჯარო სკოლის მე-9 კლასის მოსწავლე.


გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 16 2009, 08:15 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 75 – „გოლე ლაალე ვააჯეგუნ” – “ეფექტები“ – ვიდეო-კლიპი „სხვა პოეტი ვერ მოგიძღვნის შენ ამ ლექსს“. მღერის გიგა მიქაბერიძე. კომპიუტერული უზრუნველყოფა ირაკლი ალავერდაშვილისა.

www.fereidani.ge
ჩასწორებულია ქვეთავი 102 – „ORHAN BERİDZE – თურქეთის ქართველი” – “ვარიაციები“– ჩანაწერი 4.

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 35.2.
1991 წელს ახალი გახსნილი იყო საზღვარი ირანთან. მოვახერხე და წავედი. ტურისტული ავტობუსით ვიყავით. არ ვიცი საიდან გაიგეს. სასტუმროში მოგვაკითხეს. ორი ახალგაზრდა ბიჭი ვიყავით ჯგუფში. ჩვენ მოგვაკითხეს ნომერში. პირველად ჩემს სიცოცხლეში, ვნახე 400-წლის წინ გადასახლებული ქართული ჯიში და გენი. სიტყვებს ვერ ვპოულობ, თუ რა ემოციებით მიმდინარეობდა ჩვენი საუბარი. სრული, ამ სიტყვის მნიშვნელობით გვეფერებოდნენ, როგორც დიდი ხნის უნახავ ძმებს. ყოველ დღე გვაკითხავდნენ, ჩვენი გულისთვის ჩამოდიოდნენ თეირანში. ერთი კაცი გაგვეცნო რეზო მქვიაო, ჩვენზე ბევრად უფროსი იყო. ის უფრო ხშირად გვსტუმრობდა ხოლმე. თავიდანვე ფული შემოგვთავაზა. დაგჭირდებათ და დახარჯეთო. საქართველოში რომ ჩამოვალთ, მერე გადამიხადეთო. ფული რომ არ აიღოთ – მომეწყინებაო. განა მეწყინებაო, მომეწყინებაო. წამოსვლის დღეს, დაახლოებით 30 კილომეტრზე გამოგვაცილეს, მანქანებით გვერდში მოგვდევდნენ და გვემშვიდობებოდნენ. ეეჰჰჰ, მას მერე რამდენი დრო გავიდა. მათი სამშობლოს სიყვარულით და მონატრებით ანთებული სახეები ახლაც მკაფიოდ მახსოვს. ღმერთო, ყველა გადახვეწილი ქართველი დაგვაბრუნე ჩვენს მიწა-წყალზე. მერვე წელია, მეც სხვა მიწაზე ვცხოვრობ... ეს წერილი თითქმის ერთი წლის წინ დავწერე. გამახსენდა ამ კაცის გვარი – რეზო ონიკაშვილი, ამ სახელით და გვარით გაგვეცნო. იქნება მოვძებნოთ ის ადამიანი, არის შესაძლებელი?

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 44.
მიყვარხართ, პატივს გცემთ ფერეიდნელო ქართველებო. დიდება თქვენს ადამიანობას, სულიერებას, ერთმანეთის გატანას, სიყვარულს ყველაფერი ქართულისადმი. ნამდვილად ალალად გულით ვამბობ: ქედს ვიხრი და მუხლს ვიყრი თქვენი იმ გრძნობის წინაშე, რასაც სიყვარული ქვია საქართველოსადმი და ყველაფერი ქართულისადმი, ერთურთის სიყვარული. გაგიმარჯოთ ფერეიდნელო ქართველებო, იდღეგრძელეთ, გამრავლდით და გაიხარეთ. გუგუა! ჭეშმარიტო ქართველო! მადლობა შენი თავდადებული, უანგარო შრომისათვის, ჩვენს შორის გადებული ხიდისათვის. გაიხარე, იბედნიერე, გამრავლდი!

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 17 2009, 07:19 PM

ქალბატონ ფატის!

ამერიკელო ქართველებო და ყველას, ვისაც რამე კავშირი გაქვთ ამერიკასთან!
რამდენიმე დღის წინ მივიღე წერილი ჩემი უკრაინელი მეგობრისგან – გიორგი ოჩკუროვისგან, რომელიც ამჟამად კალიფორნიაშია (გიორგის გასაცნობად შეიხედეთ ჩემი საიტის 63-ე ქვეთავში). საქართველოში სტუმრობისას მცხეთიდან მამა გაბრიელის ზეთი, ხოლო სიღნაღის წმინდა ნინოს მონასტრიდან ხატები და წმინდა ნინოს წყალი წაიღო დედასთან (მართლმადიდებლური ოჯახი ჰყავს). შემდეგ კი როცა გიორგის დედა რეანიმაციაში იწვა, ფოსტით იერუსალიმიდან ჩამოტანილი წმინდა მიწა გავუგზავნე. დედამისი ახლა უკვე კარგადაა. გიორგი დედის გამოჯანმრთელების შემდეგ ისევ ამერიკაში დაბრუნდა, გიორგი პროფესიით იურისტია და მუშაობდა ერთ-ერთ იურიდიულ ფირმაში კონსულტანტად. ამჟამად სამსახურის გარეშეა დარჩენილი, როცა ეს გავიგე, დახმარება შევთავაზე. აი, მისი პასუხი:
Privet Georgiy, Ochen neozhidanno ti predlozhil pomosch zdes v USA ot svoih druzey.
Vospolusyus tvoim predlozheniem. Ya zhivu v gorode Thousand Oaks, California. On nahoditsya v 40 kilometrah ot Los-Angelesa. Vchera ezdil v Los-Angeles na sobesedovanie. Tam vse mesta uzhe zanyati. Rad, chto u tebya est rabota. Vidimo Bog pomogayet tebe za tvoy dobrodushniy kharakter! Ya tebya ochen uvazhayu moy drug. Georgiy.
მოგმართავთ თხოვნით, თუ ვინმეს გაქვთ გიორგისთვის სამსახურის შეთავაზების საშუალება (მეეჭვება რომ გიორგის მხოლოდ კონსულტანტის თანამდებობაზე ჰქონდეს პრეტენზია) გთხოვთ შემეხმიანოთ, ვისაც რისი შემოთავაზება შეგიძლიათ.
პატივისცემით, გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 18 2009, 07:45 AM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 45.

გამარჯობათ გიორგი! საინტერესო და გულზე მალამოსავით დასადები საიტი გაქვთ! თქვენმა წერილებმა და ფერეიდნელებმა ჩემი ცნობიერება შეცვალა! ჩემი თავი მაპოვნინა! დიდი სურვილი გამიჩნდა ფერეიდანში წასვლისა და იქაური ქართველების გაცნობისა, თუმცა ჩემს ქმარს ირანის გაგონებაც არ უნდა... ვერც გაამტყუნებ, თავის ქვეყანაში ცხოვრობს და მისთვის ეს გრძნობა ცოტა გაუგებარია...
თქვენი საიტის ნახვის შემდეგ წავიკითხე სხვადასხვა ოფიციალური რჩევები ირანში წამსვლელთათვის; ისინი ბევრად უფრო მკაცრია, ვიდრე თქვენი. მოკლედ: მოსახლეობასთან კონტაქტში არ შეხვიდეთო; ხალხს, პოლიციელებს, მუზეუმებს და სამხედრო შენობებს სურათები არ გადაუღოთო; მარტო არ წახვიდეთ ტურისტადო და ასე შემდეგ. მართალია ეს ყველაფერი? ამის წაკითხვის შემდეგ მარტოდ წასვლის სურვილი დამეკარგა... მაგრამ თუ ქართველების ჯგუფი წავა, მეც სიამოვნებით გავყვები. თქვენ რომ მწერდით: „წისქვილში ვინც მიდიოდა ფქვავდაო, ვინც არა – ჯერსა კითხულობდაო“ ეს ანდაზა პირველად გავიგონე, ძალიან მომეწონა და ბევრიც ვიცინე. სუფთა ქართული ანდაზაა. მე კი აქაურმა ცხოვრებამ ძალიან მერკანტილური გამხადა. თუ წინასწარ არ დავგეგმე ყველაფერი (ტრაექტორია, ბიუჯეტი, მოგზაურობის ყველა დეტალი, მაგალითად: რომელ საათებში გადის ავტობუსი თეირანიდან ისპაჰანში; რა ღირს, რამდენი ხანი უნდა მგზავრობას, სასტუმროების სია თეირანში, ისპაჰანში. სად დგანან ფერეიდანისკენ მიმავალი ტაქსები და სასტუმროები ფერეიდანში, ყველას ხომ არ გვყავს ნაცნობი, რომ მათთან გავათენოთ?) ისე არსად წავალ. არადა, მოუმზადებლად წასვლას ბევრად უფრო მეტი ხიბლი აქვს.
უკვე 10 წელია საქართველოში აღარ ვცხოვრობ და ხომ ხედავთ, ხასიათს ვინ ჩივის, გვარიც აღარ მაქვს ქართული... გადაჯიშებაა, აბა რაა... ფერეიდნელებისაგან განსხვავებით მე ჩემი სურვილით წამოვედი საქართველოდან, როგორც ბევრი სხვა ქართველი. ყველა ისე თავქუდმოგლეჯილი გამოვიქეცით, თითქოს ქართული მიწა ფეხისგულებს გვწვავდა... ვერ ავიტანეთ დისკომფორტი... გულში ყოველთვის მოღალატედ ვთვლიდი ჩემს თავს და ყველა იმ ქართველს, ვინც უცხოეთში ვცხოვრობთ და შორიდან ყურადღებით ვაკვირდებით საქართველოში მიმდინარე პროცესებს. ჩვენ ყველამ ვიპოვეთ პიროვნული გამოსავალი, თავი გადავირჩინეთ, გავიქეცით... ჩვენ ვერ მივხვდით, რომ ყველამ ერთად მანდ უნდა ავაშენოთ „კარგი ქვეყანა“. ვერავის ვერ გავკიცხავ, ყველა ადამიანი თავისუფალია და ყველას აქვს არჩევანის უფლება, სადაც უნდა იქ იცხოვროს... ჩემს თავს კი მაინც დამნაშავედ ვთვლი...
მიუხედავად იმისა, რომ აქ დავქორწინდი და ძალიან მოსიყვარულე ოჯახი მაქვს, ყოველთვის მახსენდება ის პერიოდი, როცა აქ წამოსასვლელად საბუთების შეგროვება დავიწყე. ეს ის პერიოდია, ხალხი მთელ დღეებს საელჩოების წინ რიგში რომ ატარებდა, იქნებ ვიზა მიიღონ და გაიქცნენ... გული მიტიროდა... იყო დრო, ქართველებს სტამბოლის ბაზარზე ყიდდნენ, ახლა ჩვენი ფეხით გავრბოდით ამ ღვთისმშობლის წილხვედრი მიწიდან. განა ვიცით ჩვენ, წამსვლელებმა, რომ სანამ ჩვენი თვითმფრინავი აფრინდება თბილისის აეროპორტიდან, მშობლები და ახლობლები აეროპორტის მოსაცდელში დგანან, მდუმარედ უყურებენ თვითმფრინავს, იცრემლებიან და პირჯვარს იწერენ? განა ვიცით ჩვენ, წამსვლელებმა, მხიარულად რომ ვჯდებით თვითმფრინავში და შვებით ამოვისუნთქებთ „გვეშველა!“ ჩვენს თვითმფრინავს ჩვენი ახლობლების თვალცრემლიანი, სიყვარულიანი მზერა მოსდევს, სანამ ჩვენი თვითმფრინავი ღრუბლებში გაუჩინარდება? ჩვენ უკან ვტოვებთ ჩვენს სისხლსა და ხორცს... სიყვარულით სავსე გულებს... წლების მერე მხიარულები უკან ვბრუნდებით, იგივე აეროპორტში გვხვდება იგივე ხალხი, ჩვენზე დარდში და მოლოდინში (+ მანდაური მდგომარეობით ნანერვიანები) გაჭაღარავებულები და დაბერებულები... ჩვენ უკვე პრაქტიკულები, მიზანდასახულები და კრიტიკულები ვართ... სერიოზული სახით ვაკრიტიკებთ ქართულ მენტალიტეტს და ქართულ ტრადიციებს...
ამიტომაც მინდა ფერეიდნელი ქართველების გაცნობა! მათ ხომ 4 საუკუნეს გაუძლეს და არ გადაჯიშდნენ? რა შერჩათ მათ ქართული, გარდა ენისა? რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ქართულ ხასიათსა და ტრადიციებში (მე არ ვგულისხმობ სუფრის ტრადიციებს, ეგ ნაკლებად მნიშვნელოვანი მგონია)? რა შეიძლება ვისწავლოთ შაჰ-აბასის ექსპერიმენტიდან?
ჩემო გიორგი, ერთი თხოვნით მინდა დავამთავრო ჩემი წერილი: იქნებ გააკეთოთ ქვეთავი და დადოთ საიტზე პრაქტიკული რჩევები ირანში/ფერეიდანში ტურისტად წამსვლელთათვის? თუნდაც მოკლედ... გმადლობთ! გისურვებთ წარმატებებს პროფესიულ საქმიანობაში და პირად ცხოვრებაში. მომწერეთ ხოლმე... ძალიან გამიხარდება. პატივისცემით, ნანა.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 18 2009, 03:56 PM

ამ ადამიანების ცოდვით შაჰ-აბას 1 როგორ წევს საფლავში? ვინმეს თუ გაქვთ ინფორმაციები რამდენნი არიან ისინი ან რაიმე საინტერესო ფაქტები მათ შესახებ . კარგი იქნება თუ გვარებსაც დავწერთ მაინც გავიგებთ იქნებ ჩვენი რომელიმე ნათესავი არის ფერეიდანში?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 18 2009, 07:57 PM

ამ კითხვებზე პასუხები სხვადასხვა ქვეთავებში ამომწურავად არის გაცემული. რაც შეეხება შაჰ-აბასის საფლავს იქ მიწერია რომ ჩვენმა სასიქადულო ქართველმა ბატონმა დოდო აბაშიძემაც მოინახულა-თქო და სამი წერტილია... იცი რას ნიშნავს?

ახლა კი:

გამარჯობა ბატონო გიორგი, იმედია, რომ კარგად მიდის თქვენი პატრიოტული საქმიანობა. მინდა გაცნობოთ, რომ ჩვენს ვებ-გვერდზე www.bbs.ge დავდეთ ბანერი –,,საერთაშორისო პროექტები", სადაც მოცემულია პროექტის ,,სამი საქართველოს" მასალები, მათ შორის ფილმი. გვაინტერესებს თქვენი აზრი, პატივისცემით, როსტომ ბერიძე.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 18 2009, 09:04 PM

უკაცრავად არ წამიკითხავს.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 19 2009, 10:23 PM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 45.2.
გავმარჯოს ჩემს გიორგის! როგორ ხარ? ძალიან მენატრებით ყველანი. როგორ არიან ოჯახი და ჩვენი მეგობრები და ნაცნობი ხალხი? ის წერილი წავიკითხე და ჩემზეც ძალიან იმოქმედა. დაგვაკავშირე ის ქალბატონი და იქნებ როგორმე დავეხმაროთ, თუმცა როგორც შენ იცი და თვითონ ბრძანა აქ სხვა სიტოვაციაა, მაგრამ რაღაცას ვიზამთ რათა ავუსრულოთ იმ ქალბატონის ოცნება. ჩვენც ხომ ოდესმე ძალიან ვოცნებობდით საქართველოში წასვლაზე და შეგვისრულდა.

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ირანი, ფერეიდანი“ – ჩანაწერი 9.
გიორგი გამარჯობა! ძალიან მოხაროოლი ვარ რომ შენ ჩვენი მეგობარი ხარ და ძალიან მინა ირანში გნახო ჩემო ძმაო. ღმერთს ებარებოდეთ! აქბარ მოყადასი. ირანი. ყუმი.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 94 – „როსტომ ბერიძე − «სამი საქართველო» − ტაო-კლარჯეთი, ფერეიდანი, საინგილო“.
P.S. გამარჯობათ ბატონო გიორგი, მინდა გაცნობოთ, რომ ჩვენს ვებ-გვერდზე www.bbs.ge დავდეთ ბანერი –,,საერთაშორისო პროექტები", სადაც მოცემულია პროექტის ,,სამი საქართველოს" მასალები, მათ შორის ფილმი. პატივისცემით, როსტომ ბერიძე.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 104 – „ჯიმი დაბრუნდაშვილი – ქართული სათვისტომო ”სამშობლო” ჩეხეთში“.
მხარი დავუჭიროთ ჩეხური პრო-ქართული
ორგანიზაციების აქციას!

ძვირფასო ქართველებო! ჩვენმა ჩეხმა მეგობრებმა მიგვიწვიეს ღონისძიებაზე, რომელიც ეხება აშშ რადარის განთავსებას ჩეხეთის რესპუბლიკაში და NATO-ს გაძლიერება-გაფართოვებას აღმოსავლეთისაკენ. ორგანიზატორებმა მთხოვეს ამ შეხვედრაზე სიტყვით გამოსვლა. ამიტომ გთხოვთ, ვისაც დრო გექნებათ, მოდით ქართული დროშებით (ეს მათი თხოვნაც არის) და ჩვენი პოზიცია დავაფიქსიროთ.
განსაკუთრებით ეს ჩვენს აქტიურ ბირთვს ანუ სტუდენტებს, სპორტსმენებს და ყოფილ სტუდენტებს ეხებათ (იმედია ვეტერანებს შეხსენება არ დასჭირდებათ).
მისამართი: add: středu 18.2. v 18 hodin na Hradčanském náměstí v Praze.

ვეხმარებით საქართველოს!

ძვირფასო თანამემამულენო, ორგანიზაცია Hand for help ატარებს ვებ-გვერდის ახალი ვერსიის შექმნას. ჩვენ სამომავლოდაც ვითანამშრომლებთ ამ ორგანიზაციასთან საქართველოში ომით დაზარალებული მოსახლეობის დასახმარებლად.
გთხოვთ, შემოხვიდეთ ამ გვერდზე (რომელიც ჯერ კიდევ დაუმთავრებელია) და მადლობა მოუხადოთ ჩვენს ჩეხ მეგობრებს. მათი უანგარო დახმარებით შეიქმნა კლინიკა სოფელ წეროვანში და უკვე ასობით ლტოლვილმა მიიღო სამედიცინო დახმარება.
პატივისცემით ჯიმი დაბრუნდაშვილი და Jaromír Dolanský +420 721 647 748

Vážení přátelé, v průběhu tohoto týdne spouštíme nové webová stránky o naší aktuální aktivitě v Gruzii. I když zatím běží ve zkušebním provozu, potěší nás, pokud je navštívíte.
www.helpgruzie.cz Stránky www.handforhelp.cz prochází generální přestavbou a budou dokončeny v průběhu března.
S přáním hezkého dne Jaromír Dolanský Hand for Help Liberec

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 25 2009, 07:54 AM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 45.3.

როგორ ბრძანდებით ძმაო გიორგი! თქვენთან ოჯახში როგორ არიან, იმედია როგორც ყოველთვის ყველაფერი კარგად არის! სალამი ირაკლისაც და ყველას. ნანას წერილი სამჯერ წავიკითხე და ძალიან დამწყდა გული, ეტყობა ამ განშორებაში მოენატრა თავისი სამშობლოში ცხოვრება და დროს გატარება, მე პირადად ძალიან კარგად და გულის სიღრმიდან ვიგრძენი ნანას ემოცია, ძალიან სამწუხაროა კაცს თითონ რომ ისეთი ლამაზი, კეთილი, ტკბილი და თბილი სამშობლოს ყოფნაში იძულებულია საზღვარგარეთ იცხოვროს, თითოეული უცხოეთში მცხოვრებ ქართველისათვის ძალიან ვწუხვარ, ნეტა მალე მიეცემოს ის საშუალება ყველას და რომ მალე დაბრუნებულიყოს თავის დედასთან. კაი აზრი შემოუთვლიათ ნანას თქვენთვის, ის რომ თუ შეკრებას გაკეთებთ საიტში ვისაც სურს ფერეიდანში მოგზაურობა! ფერეიდანში კიდე ვართ დიდი სიამოვნებით ასეთ პროგრამებში თუ რამე შეგვეძლოს ძმაო გიორგი.
გიორგი, ძალიან დავინტერესდი, ნანას წერილი რომ წავიკითხე ისედაც ნანა ვიგრძენი, როგორც ფერეიდნელი ქართველი, ისეთი ემოციები მოსდევდა მის წერილს და ამიტომაც სურვილი გამიჩნდა მასთან კავშირი და თუ დამაკავშირებ ნანასთან, მაინტერესებს ურთიერთობა. ღმერთს ებარებოდეთ ქართველებო და საქართველო!


www.fereidani.ge
ქვეთავი 107 – „კონდრათ თავაძე “

2009 წლის 20 თებერვალს შემეხმიანა კახა ფერეიდნელი (მულიანი) და კონდრათ თავაძესთან მიმიპატიჟა, რომელიც წინა დღით სტუმრად ჩამოსულა საქართველოში. კონდრათი ჩემი უახლოესი მეგობარი და მუდმივი მასპინძელია ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში. დიდი სიხარულით გავეშურე მეგობრებთან შესახვედრად, რამაც მეტად გულთბილ ვითარებაში ჩაიარა. კახა და კონდრათი თავისი მომზადებული საჭმელებით და განთქმული ირანული ნუგბარით გამიმასპინძლდნენ, რის დაგვირგვინებად მშვიდობის ჩიბუხად წოდებული ჩილიმის გაბოლება შეიძლება ჩაითვალოს.
საუბრისას კონდრათმა გამოთქვა სურვილი კახეთის ერთ-ერთი ისტორიული და თვალწარმტაცი ქალაქის – სიღნაღის ნახვისა. მისი ინტერესი ჩემსავე საიტში ჩადებულ ფოტო-მასალას გამოუწვევია. ჩვენც მეტი რა გვინდოდა და შევთანხმდით, რომ მეორე დღესვე კახეთს გავმგზავრებულიყავით.
მართლაც, 21 თებერვალს, კახა ფერეიდნელი და კონდრათ თავაძე ჯერ სამსახურში მეწვივნენ, სადაც ჩემი მეგობარი და თანამშრომელი ვახტანგ კვირიკაშვილიც შემოგვიერთდა და ოთხნი გავემგზავრეთ კახეთისაკენ. განწყობილება იმითაც იყო ამაღლებული, რომ ჩვენი მოგზაურობა დედა ენის დღეს დაემთხვა.
სასადილოდ კაჭრეთის ცნობილ „ნაძვებში“ გავჩერდით. მომსახურე პერსონალმა სიხარულით მიგვიღეს ჩვენც და ჩვენი სტუმრებიც. ერთ-ერთმა ქალბატონმა, ლია სეფიაშვილმა ფერეიდანში გამგზავრების სურვილიც კი გამოთქვა.
გზაში ჩვენი სტუმრები დიდი ინტერესით ათვალიერებდნენ შემხვედრ ღირსშესანიშნაობებს, ახარებდათ ბაღ-ვენახებში სამუშაოდ გამოსული კახელების ნახვაც. ახლად მოხნული ნაკვეთების შემხედვარე ჩვენმა სტუმრებმა ასეთი ამბავი მოგვიყვეს: ფერეიდანში ჩვენს ძველებს ისევ ახსოვთ საქართველოს შავ-მიწა ნიადაგები, ამიტომ როცა დედა თავის შვილს უწყრება, ეუბნება – „შავ-მიწა კი დაგაყარეო!“ რაც უფრო დალოცვის ტოლფასია, ვიდრე გაწყრომისა, რადგან შავ-მიწაში დედა მხოლოდ ქართულ მიწას გულისხმობსო.
პირველად ბოდბის წმინდა ნინოს დედათა მონასტერი მოვინახულეთ, წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიაში კი წმინდა ნინო განმანათლებლის საფლავი. შემდეგ ტყე-ტყე თავქვე დავეშვით წმინდა ნინოს წმინდა წყაროსაკენ.
სიღნაღმა ჩვენს სტუმრებზე წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა. ხელნაკეთი სუვენირების მაღაზიაში კონდრათმა თავისი სიმამრისათვის, ალი-რეზა რაჰიმისთვის (რეზო დავითაშვილი) თექის შემოსაცმელიც კი იყიდა, რითიც ძალიან გახარებული იყო, რადგან ეს საჩუქარი სწორედ სიღნაღში იყიდა!
ფეხით შემოვიარეთ ძველი და ახალი სიღნაღის ქუჩები. მოვინახულეთ სამაჩაბლოს და მეორე მსოფლიო ომის დროს სიღნაღის რაიონიდან დაღუპულთა მემორიალური დაფები. სამახსოვრო სურათები გადავიღეთ დაფასთან, სადაც ჩემი ბიძების, ვიქტორ და გიორგი ალავერდაშვილების გვარებია ამოკვეთილი.
დავათვალიერეთ სასტუმრო „სიღნაღის“ აპარტამენტებიც, საიდანაც ალაზნის ველი და კავკასიონის ბუმბერაზი მთები ხელისგულზე გადაშლილივით მოჩანს...
დიდი ინტერესი გამოიწვია ძველი სიღნაღის წყალმომარაგების სისტემის აღმოჩენამ, რომელიც არტოს (ბებრების) ბაღში ზედაპირული მიწის შემთხვევითმა ჩანგრევამ გამოაჩინა.
სიღნაღის შემდეგ ვახტანგ კვირიკაშვილის მშობლიურ სოფელს – ვაქირს ვესტუმრეთ, სადაც მე და ვახტანგის „ღვინის ქურდების“ მსგავსი თავგადასავალი შეგვემთხვა.
ვაქირის შემდეგ ისევ სიღნაღში ავედით, სადაც ვახტანგის ახლობელმა, 71 წლის ბატონმა გიორგი გონაშვილმა გვიმასპინძლა. ამ მასპინძლობას ენით აუწერელ ხიბლს მატებდა ქუჩის მეორე მხარეს ამაყად მდგარი თამარ დედოფლის სახელობის ეკლესია...
თბილისში გვიან ღამით დავბრუნდით...


გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 26 2009, 03:27 PM

ეეეეეჰ შაჰ შაჰ აბასსსსსსსსსსსსსსსსსსსსსსს :@

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Feb 27 2009, 07:24 PM

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 108 – ბაია ლომსაძე – «საქართველოო ლამაზო»

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 48.

ბატონო გიორგი! მე გიორგი აბესაძე (უმცროსი) გახლავართ. როცა მამაჩემმა თქვენგან ინტერნეტით კუთხის თაროს შეკვეთა მიიღო, წერილის ქვემოთ თქვენი საიტის მისამართი ამოვიკითხე და შემდეგ კი გულწრფელად მოვიხიბლე! ეს არაჩვეულებრივად საქვეყნო საქმეა. ბევრ ჩემს მეგობარსაც ვურჩიე, რომ საიტს გასცნობოდნენ, რადგან აქ ძალიან ბევრი შეიძლება შეიძინო (არა მარტო ფერეიდანზე) და სულიერი სიმშვიდე მიიღო... პატივისცემის ნიშნად კი გიგზავნით ჩემს ერთ ლექსს – „კიდევ ერთი მიწა“:
მე არ მინახავს ქედა და ხულო, ამ ზაფხულს უნდა მოვინახულო.
ასე ყიალი დავგეგმე გუშინ, უნდა გავიცნო სვანი და თუში.
ენკენისთვეში მივაღწევ რაჭას, ჭიშკართან დავაჭაშნიკებ მაჭარს
და მერე ლოცვით დავყვები რიონს. ხვანჭკარის ძალამ რომ გადამრიოს? –
ტალღებში შევუფრინდები ენგურს, ფონად გავიფენ სიმღერას მეგრულს.
მწუხრისას, მზე რომ თავს ზღვაში ჩარგავს, ქისტივით შევიპარები ჩარგალს.
ვაჟას ლექსივით ვიხუვლებ ხევში – ჩემი პატარა წიგნებით ხელში.
საცალფეხო გზას ჩავყვები რაშით, ციციშვილებთან გადავალ ქართლში.
თურმე რამხელა ვყოფილვართ მაინც, დიდი გვქონია სიგრძე და განიც.
................................................................................................................................
საზრდელად კიდევ გვაქვს ერთი მიწა – ცა აფხაზეთის და თეთრი რიწა!!!


გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 4 2009, 07:36 PM

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 109 – ნომადი ბართაია

2006 წელს ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში ჩატარდა საერთაშორისო კონგრესი, მიძღვნილი ისპაჰანური სკოლისადმი, რომლის მუშაობაში მონაწილეობა მიიღეს ქართველმა ირანისტებმა ნომადი ბართაიამ და ინგა კალაძემ.
ნომადი ბართაია თავის წიგნში – ”საერთაშორისო კონგრესი, მიძღვნილი ისპაჰანური სკოლისადმი” ჩანაწერების სახით მოუთხრობს მკითხველს კონგრესის საინტერესო დღეებზე.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: inaina თარიღი: Mar 5 2009, 12:15 AM

საქართველო უმრავლესობას ნანახი არცა აქვს მე მგონი ხომ?
სკაიპით დამეკონტაქტა ერთი ადამიანი რამდენიმე დღის წინ და კარგად წერდა ქართულ სიყვებს,გამიკვირდა ძალიან

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 5 2009, 07:21 AM

ქართული ლაპარაკი ყველამ იცის, მაგრამ წერა ძალიან იშვიათად! მით უმეტეს რომ გამართულად წერდა - გაგმართლებია! ხომ არ იცი ვინ იყო? შეიძლება აქ მცხოვრებია?

პოსტის ავტორი: inaina თარიღი: Mar 5 2009, 12:28 PM

ირანში ვარო მითხრა
სახელი და გვარი პმ-ში

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 5 2009, 09:23 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 75 – „გოლე ლაალე ვააჟეგუნ“ – „ეფექტები“ – დაემატა სამი მოცულობითი სურათი სპეციალურად ამ საიტისათვის (ირაკლი ალავერდაშვილი);

ბანერები – ჟურნალი „ფიროსმანი“.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 6 2009, 07:39 PM

დეიდა თამარ! მოგვიანებით გიგზავნით თქვენს ფოტოსურათებს, ჟურნალ „გზის“ იმ ნომერს, სადაც ჩემი ინტერვიუ დაიბეჭდა და ტექსტს, რაც ჩადებულია ჩემს საიტში. ამ საიტის საშუალებით მთელ მსოფლიოში გაფანტულმა ქართველობამ გაიგო თუ ვინ იყო მიხა ხელაშვილი. ძალიან ბევრი გამოხმაურებაც მომივიდა. მინდოდა პირადად მენახეთ და თვითონ გადმომეცა ეს მასალები, მაგრამ ეტყობა სანდრო ისე გამოემგზავრა, რომ ვეღარ შემატყობინა. ბოდიშს კი მოგიხდით, მაგრამ ფოსტით გამოგიგზავნით.
სანდრო შანიძეს გუშინ საღამოთი შევხვდი, დამპირდა რომ მამათქვენის ხელნაწერების ელექტრონულ ვერსიებს გამომიგზავნის და რა თქმა უნდა საიტში დავამატებ. სანდრომ გადმომცა თქვენს მიერ მოქსოვილი წინდები, რამაც უდიდესი სიხარული მომგვარა. ცოდვა გამხელილი ჯობია და ამ უნიკალურ წინდებს ვერ ჩავიცმევ... განა შეიძლება ძვირფას რელიკვიებს არ გავუფრთხილდე? შევინახავ და მისი შეხედვა უფრო გამათბობს, ვიდრე ჩაცმული!
დეიდა თამარ! როცა სოფელში ჩავდივარ, დედა თქვენზე მეკითხება ხოლმე, კიდევ ხომ არ გინახავს ან ხომ არ იცი როგორ არისო? მასაც ძალიან გაუხარდება, როცა გაიგებს რომ მის შვილზე სხვა ქალბატონიც ზრუნავს.
ძალიან პატივს გცემთ!
კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ყურადღებისთვის!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი
ღმერთს ებარებოდეთ!

www.fereidani.ge
ქვეთავი 61 – „სანდრო შანიძე – ალექსანდრე შანიძე. მიხა ხელაშვილი“.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 8 2009, 01:20 PM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 48.

ბაბუაჩემი

ბაბუაჩემი გლეხი იყო სულით ხორცამდე,
წიგნი თუ ქონდა წანაკითხი ასე, ოცამდე.
ნაშემოდგომევს ბნელ ხევებში ნადირს ხოცავდა,
კაცი არ იყო იმ სოფელში, ვინც არ ლოცავდა.
მოთხოვდნენ წყალს და წითელ ღვინოს გამოუტანდა,
ყველა ალალი და მართალი გულით უყვარდა.
ცხოვრების გზაზე ხელმოცარულს ხელს უმართავდა,
წლები გავიდა და სიკეთის ქმნაში გათავდა.
დღეს ბევრი სნობი უკადრისობს გლეხის წოდებას,
აღარ ისმენენ სხვების რჩევას და მოწოდებას.
ალბათ დღედაღამ კითხულობენ მოდურ პოეტებს:
არჩევენ პეტეფს ბოდლერისგან, ცნობენ გოეთეს.
აქვთ ნიჭი ცუდის კარგისაგან მალე გარჩევის,
მაგრამ არა აქვთ ვაჟკაცობა ბაბუაჩემის!..

გიორგი აბესაძე (უმცროსი)

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 110 – დავით სონღულაშვილი – „მოლაპარაკე ანბანი“.

ძვირფასო ქალბატონებო! გილოცავთ ქალთა საერთაშორისო დღეს – 8 მარტს! ამასთან დაკავშირებით გადავწყვიტე საიტში ავტვირთო დავით სონღულაშვილის პროგრამა მასწავლებელი – «მოლაპარაკე ანბანი». ეს პროგრამა ფერეიდანში ჩემი პირველი მოგზაურობის დროს ერთ-ერთმა ქართველმა, მამუკა ონიკაშვილმა CD-ზე ჩაწერილი მაჩუქა, რომელსაც კომპიუტერული მომსახურეობის მაღაზია აქვს გახსნილი ფერეიდანში.
«მოლაპარაკე ანბანი» ფასდაუდებელ სამსახურს გაუწევს თქვენს პატარებს, განსაკუთრებით კი მათ, ვინც უცხოეთში ცხოვრობს.
პროგრამის დასაყენებლად გადმოიწერეთ თქვენს კომპიუტერში "AnbanSetup", მაუსის მარჯვენა ღილაკით დააწკაპუნეთ მასზე და დაელოდეთ რამდენიმე წუთს, ფაილების განშლის შემდეგ კი შეასრულეთ პროგრამის დაყენების სტანდარტული მოთხოვნები. გისურვებთ წარმატებებს.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 8 2009, 01:44 PM

ამა წლის 11 მარტიდან 19 მარტამდე ტარდება ფერეიდნელი მხატვრის ალი ასლანიშვილის და ამერიკელი მხატვრის ერიკ ბინდერის ნამუშევრების გამოფენა-გაყიდვა.
მისამართი: ქ. თბილისი, ილია ჭავჭავაძის გამზირი, პირველი შესახვევი, #31. საქპატენტის გალერეა "რაციო".
გამოფენის ოფიციალური გახსნა ოთხშაბათს, 11 მარტს 18.00 საათზე.
გთხოვთ მობძანდეთ!
გიორგი ალავერდაშვილი

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 9 2009, 07:42 AM

dzvirpaso tanamemamuleno,
gtxovt mxari dauchirot saprangetis telearx TV5-is internet-potokonkursze tsardgenil davit-garejis potos. poto shemdeg misamartzea dadebuli:

www.tv5.org/TV5Site/concours-participati...urope.htm?fiche=5903

xmis misacemad potos qvemot, marjvena kutxeshi mdebare klavishi dakliket. panjris gaxsnis shemdeg tqveni archevani ok-it daadasturet.

tsinastsar madlobas gixdit mxardacheristvis.

pativiscemit,

lado mirianashvili

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Mar 11 2009, 08:34 PM

გაუმარჯოს ფერეიდნელ ქართველებს!

პოსტის ავტორი: kesaria777 თარიღი: Mar 11 2009, 09:40 PM

მართლაც გაუმარჯოს, მაგათ ქართველობას და სამშობლოს სიყვარულს.

გასულ ზაფხულს ქობულეთში იყვნენ ჩამოსულები და რამოდენიმე მათგანთან მაქვს მიმოწერა, ძალიან საყვარელი და თბილი ხალხია. უყვართ ყველაფერი ქართული, ძაააალიან უყვართ...
ამ დღეებში ერთერთმა მომწერა წერილი, შევეცდები გადმოვაკოპირო

gamarjoba keso jan (misac goyvars farsolad vedyvid jan). jildoba irani da sakartvelosi naxe? sakartvelo saigo, me davyondi. chon gazabxolze yvelani movalt sakartvelos. kargad iyav.
iranchi 13 dyes mere seli seli gamiclebis da ari 1388
kesos gomarjos. sakartvelos gomarjos.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 12 2009, 07:17 AM

კესო, ფოტოები ან სხვა რამე ჩანაწერები ხომ არ გაქვთ?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 12 2009, 07:55 PM

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 111 – «დასავლეთი და აღმოსავლეთი»

გამოფენაში მონაწილეობენ მხატვრები ალი ასლანიშვილი და ერიკ ბინდერი. შეიძლება გამოფენას პირობითად „დასავლეთი და აღმოსავლეთი“ ეწოდოს, რადგან ალი ასლანიშვილი ფერეიდნელი ქართველი, ხოლო ერიკ ბინდერი – ამერიკელი მხატვარია ფლორიდიდან. ორივე ხელოვანმა იმ კულტურის ტრადიცია, თვისებები, ხასიათი და დამოკიდებულება გაითავისა, რომლის წარმომადგენელიცაა.
ალი ასლანიშვილის ორი სამშობლოს „პირველქმნილი ბუნება“ ისპაჰანურ პეიზაჟებში, ზაგროსის მთებსა და საქართველოს ხედებში აისახა, ორივე სამშობლოს წიაღიდან აღმოცენდა მცხუნვარე მზითა და საამო ფერებით გაჯერებული მისი ფერწერა.
დასავლურ რაციონალურ კონკრეტიკაზეა დაფუძნებული ამერიკელი ერიკ ბინდერის საქართველოში შექმნილი ფერწერული ტილოები. მხატვრის მზერა ადამიანის ხელით შექმნილი ყოფითი საგნებისა თუ შენობა-ნაგებობებისაკენაა მიმართული. ქართული ყოველდღიურობა, ნაცნობი ნივთები, ნაცნობი ადგილები მის ნამუშევრებში ხელოვნების საუცხოო ობიექტებად იქცა და მაღალმხატვრულობა შეიძინა.
ექსპოზიცია ორი სრულიად განსხვავებული ხედვისა და ხელწერის მხატვრის კონტრასტულ ხელოვნებაზეა აგებული, თუმცა ერთ საგამოფენო სივრცეში მათი შემოქმედება დიდი სამყაროს ერთ პატარა დასავლურ და აღმოსავლურ ისტორიად იკითხება.

«THE WEST and THE EAST»

Painters Ali Aslanishvili and Eric Binder participate in the present exhibition. The exhibition may be conventionally dalled THE WEST AND TFE EAST, as Ali Aslanishvili is a Fereidanian Georgian, and Eric Binder – an American painter from Florida. Both artists have adopted the tradition, qualities, character and attitude of the culture the representative of which they are.
The “primeval nature” of Ali Aslanishvili`s two homelands are reflected in Isfahan landscapes, Zagros Mountains and views of Georgia. His painting, saturated with the bright sun and pleasant colours, has originated from the depths of both homelands.
The paintings by American Eric Binder, created in Georgia, are based on the western rational concreteness. The painter`s glance is directed towards the everyday objects made by human hands and buildings. In his works Georgian everyday life, familiar objects, familiar places have turnede into remarkable objects of art and acquired high artistic quality.
The exposition is based on the contrastive art of painters with two totally different vision and hand. However, in a single exhibition space their work is interpreted as one little western and eastern story of the great world.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: kesaria777 თარიღი: Mar 13 2009, 12:30 AM

წამეშალა სამწუხაროდ დამპირდნენ გამოგიგზავნითო და როგორც კი მომივა მოგაწვდით (თუკი დაგაინტერესებთ )

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 13 2009, 07:22 PM

რა თქმა უნდა დამაინტერესებს, გადავხედავ და თქვენი სახელით საიტში დავამატებ, სხვებმაც რატომ არ უნდა ნახონ?

პოსტის ავტორი: kesaria777 თარიღი: Mar 13 2009, 09:27 PM

gugua
კარგი, როგორც კი მომივა მოგაწვდით აუცილებლად

პოსტის ავტორი: betaneli luka თარიღი: Mar 13 2009, 11:31 PM

თუ გამოუთქვამს რომელიმე ფერეიდანელს საქართველოში სამუდამოდ საცხოვრებლად ჩამოსვლის სურვილი?


ლადო მირიანაშვილს!
ლადო,თუ შეგიძლიათ,გაგვიმეორეთ ფოტო კონკურსის საიტის მისამართი-თქწენს მიერ მითითებული არ იხსნება რატომღაც.გვსურს ხმა მივცეთ მამა დავით-გარეჯის მონასტრის ფოტოს თქვენს მიერ მითითებულს.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 14 2009, 07:32 PM

ლუკა, ზმაო, თითქმის ყველას უნდა საქართველოში ჩამოსვლა, მიუხედავად იმისა რომ ადრე ჩამოსულებიდან ზოგიერთი ისევ უკან დაბრუნდა... ისევ ჩვენი უგერგილობის გამო, მაშინ პირობებიც ცუდი იყო, თუმცა არც ახლა არის უკეთესი...

ლადოს წერილი მე მომივიდა და მერე გავავრცელე, შეიძლება ხმის მიცემა დამთავრდა?


www.fereidani.ge
ქვეთავი 110 – დავით სონღულაშვილი – „მოლაპარაკე ანბანი“. დაემატა საიდ ასპანანის კიდევ ერთი ორიგინალური (უფრო სწორად – სამინიგინალური ან ოთხიგინალური და ასე შემდეგ) ბოსტნეულის ფიგურები და „კაქტუსი“. სხვათაშორის თვითონ საიდსაც კი უკვირს თავისი მასალის ხილვა, მეუბნება – შენს ჯადოსნურ ხელს რომ მიჰკრავ-მოჰკრავ, მეც ვეღარ ვცნობ ჩემს გამოგზავნილ სიურპრიზებსო...

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: betaneli luka თარიღი: Mar 15 2009, 01:07 AM

მადლობა ququa-ს პასუხისათვის.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 16 2009, 08:58 PM

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 112 – მოქანდაკე ამირან თევზაძე.

გამარჯობათ ბატონო გიორგი! თქვენი საიტი www.fereidani.ge ჩემმა ფერეიდნელმა მეგობარმა მომცა და სიმართლე რომ გითხრათ ძალიან მომეწონა. ჩემი დიდი სიმპატიებიდან გამომდინარე, რაც ფერეიდანთან არის დაკავშირებული, გადავწყვიტე თქვენთვის წერილი მომეწერა. რასაც თქვენ აკეთებთ ფერეიდნელი ქართველებისათვის – ძალიან დიდი ღვაწლია!
მე, როგორც მოქანდაკეს, დამაინტერესა ხელოვნების მოღვაწეებისადმი მიძღვნილმა ქვეთავებმა. განსაკუთრებით კი ფერეიდნელი ქართველის, მხატვარ ალი ასლანიშვილის ქვეთავები: 13, 95 და 111. მის ნამუშევრებში იგრძნობა ის დიდი მონატრება, რასაც ბატონი ასლანი გრძნობს თავისი სამშობლოსადმი, მას ხომ ორი სამშობლო აქვს – ფერეიდანი და საქართველო!
ბატონო გიორგი! ჩემი თქვენდამი პატივისცემის ნიშნად გიგზავნით ჩემს ნამუშევრებს, ვქმნი იმას, რასაც ვგრძნობ, რაც მიყვარს და რაც არის ჩემი შთაგონების წყარო. ესენია: ანგელოზები, ცხოველები. განსაკუთრებულ ყურადღებას ვუთმობ სიყვარულის თემატიკას. მასალად ვიყენებ ბუნებრივ ქვებს და ბრინჯაოს. ვცხოვრობ და ვმოღვაწეობ თბილისში, გალერეა „თევდორეში“. ხშირად ვაწყობ პერსონალურ გამოფენებს საზღვარგარეთაც. ჩემი ნამუშევრები დევს პორტალზე: http://www.tevdore.com/amiran1.html მაგრამ დიდი მადლობელი ვიქნები თუ თქვენი საიტის საშუალებით ჩვენს ფერეიდნელ მეგობრებსაც შევეხმიანები.
მინდა გისურვოთ დიდი ხნის სიცოცხლე, ჯანმრთელობა და ღვთის წყალობა! პატივისცემით, მოქანდაკე ამირან თევზაძე.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 108 – ბაია ლომსაძე – „საქართველოო ლამაზო...“

გამარჯობათ გიორგი ბიძია! მე ბაია ლომსაძე ვარ. დავიბადე 1991 წლის 17 აგვისტოს. ამჟამად ვარ სკოლა-ლიცეუმ ,,პრომეთეს'' მე-12 კლასის მოსწავლე. ვარ მოყვარული ფოტოგრაფი. ვოცნებობ საქართველოს შემოვლაზე. ყოველი კუთხე-კუნჭულის ნახვა მინდა, ქართული სულის შეცნობა. ჩემი ფოტოებით ვცდილობ გადმოვცე ის გრძნობა, რასაც ჩვენი უმშვენიერესი სამშობლო იწვევს ჩემში.
მინდა მადლობა გადაგიხადოთ ფოტოების ვებ-გვერდზე განთავსებისათვის. იმედია მნახველი მოგვიწონებს და ჩვენს ლამაზ საქართველოს უფრო მეტად შეიყვარებს, იამაყებს რომ ქართველად დაიბადა, ამ დალოცვილ მიწა-წყალზე დააბიჯებს. მე კი ვეცდები დროდადრო მოგაწოდოთ ახალი ფოტოები.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 18 2009, 07:35 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 112 – მოქანდაკე ამირან თევზაძე. დაემატა ახალი ნამუშევრები.

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 113 – მოსლემ და ფაეზე.
2009 წლის 18 მარტს საქართველოს კიდევ ერთი ჩვენი სისხლი და ხორცი – მოსლემ მაყსუდი ეწვია მეუღლესთან ერთად. მოსლემი ირანელი ქართველია, რომელმაც ახლახან იქორწინა ფაეზე მიუსავზე. მას გადაწყვეტილი ჰქონდა, რომ მეუღლესთან ერთად საქორწინო მოგზაურობაში ისტორიულ სამშობლოში ჩამოსულიყო...
თბილისის ქუჩები შემთხვევით შეხვედრილმა ტაქსის მძღოლმა, ბატონმა გიორგი ჩუბინიძემ შემოგვატარა. ბატონი გიორგი მეტად საინტერესო მოსაუბრე აღმოჩნდა. დათვალიერებისას გვიყვებოდა ბევრ საინტერესო ამბებს, განსაკუთრებით კი თავისი გვარის წარმოშობის ისტორია მოგვიყვა. დამშვიდობებისას თორნიკე ფანიაშვილი შეეცადა მგზავრობის საფასურის გადახდას, მაგრამ ბატონმა გიორგიმ ფული არ გადაგვახდევინა – ქართული სიალალით თქვა: ეს მცირედი საქორწინო საჩუქრად ჩამითვალეთო. მოსლემი და ფაეზე „ნამაი“ თბილისში იყვნენ.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 21 2009, 03:29 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 104 – ქართული სათვისტომო ”სამშობლო” ჩეხეთში. ჯიმი დაბრუნდაშვილი.

გამარჯობათ ყველას!

გეპატიჟებით საქველმოქმედო საღამოებზე 7 და 24 აპრილს, 19.00 საათზე.
ჩეხურმა ორგანიზაცი%E

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Mar 21 2009, 06:07 PM

ცოტა რამ ირანზე, მეზობელი ფორუმიდან გადმოვიტანე და ვფიქრობ ამ თემას უნდა ამშვენებდეს. კარგი სურათები და ინფორმაციაა



ოფიციალური სახელწოდება: ირანის ისლამური რესპუბლიკა.
ფარსი: Jomhuri-ye Eslami-ye Iran.
ეტიმოლოგია: ქვეყნის სახელწოდება მომდინარეობს ძველი არიანადან - "არიელების ქვეყანა" (პროტო-ინდოევროპულ ენაზე “არია” სიტყვას ზოგადი მნიშვნელობაა “კეთილშობილი” ან “თავისუფალი”). ეს ტერმინი იხმარებოდა სასანიანთა სახელმწიფოს ძირითადი ნაწილის აღსანიშნავად. თვითონ ირანელები თავის ქვეყანას ყოველთვის ამ სახელით მოიხსენიებდნენ, ევროპელებმა კი სპარსეთი (Persia) შეარქვეს ცენტრალური ოლქის ფარსის ანუ პარსის სახელის მიხედვით. 1935 წელს ქვეყნის ხელისუფლებამ მიმართა მსოფლიოს სახელმწიფოებს, რომ იგი ოფიციალურად მოეხსენიებინათ, როგორც ირანი.
ქვეყნის კოდი: IR.

გეოგრაფია
ქვეყანა მდებარეობს სამხრეთ-დასავლეთ აზიაში. მოსაზღვრე ქვეყნებია: თურქეთი, აზერბაიჯანი, სომხეთი, თურქმენეთი, ავღანეთი, პაკისტანი, ქუვეითი, ერაყი.


ფართობი - 1.648.000 კვ.კმ.
მოსახლეობა - 66,4 მლნ. კაცი (2000წ)
ბუნება:
მთები – ელბრუსი და ზაგროსი, უმაღლესი მწვერვალი – დამავენდი 5.604 მ;
უდიდესი მდინარე - ქარუნი 830 კმ;
მთავარი ტბები (კვ.კმ) – კასპიის ზღვა 371.000, ურმია 5.800, ნამაქი 1.800;
უდიდესი კუნძული - ყეშმი 1.330 კვ.კმ;
კლიმატი - კონტინენტური, მშრალი.
ბუნებრივი რესურსები: ნავთობი, ბუნებრივი აირი, ქვანახშირი, ქრომი, სპილენძი, რკინის მადანი, ტყვია, მანგანუმი, თუთია, გოგირდი.


გაზისა და ნავთობის მოპოვების უდიდესი რაიონია სპარსეთის ყურე, კერძოდ ხუზისტანი.



სახელმწიფო

* სახელმწიფო სისტემა: თეოკრატიული ისლამური რესპუბლიკა.
* ეროვნული დღესასწაული: 11 თებერვალი (რევოლუციის დღე).
* სახელმწიფოს მეთაური: სულიერი ლიდერი - აიათოლა საიდ ალი ხამენეი (Ayatollah Ali Hoseini-KHAMENEI, 1989),
პრეზიდენტი - მაჰმუდ აჰმადი ნეჯადი(Mahmoud Ahmadinejad, 2005).


* საკანონმდებლო ორგანო: ერთპალატიანი პარლამენტი - მეჯლისი (270 წევრი).

ადმინისტრაციული დაყოფა

ქვეყნის ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეულებია: 28 ოსთანი (ostan).
არდაბილი – ბუშეჰირი – გილანი – გულისტანი – დასავლეთი აზერბაიჯანი – ისფაჰანი – ზენჯანი – თეირანი – იაზდი – ილამი – ლურისტანი – მარკაზი – მაზანდარანი – სემნანი – სისტანი და ბელუჯისტანი – ფარსი – ქერმანი – ქერმანშაჰი – ქოხგილუე და ბოიერაჰმედი – ქურთისტანი – ყაზვინი – ყომი – ჩახარ-მახალი და ბახთიარია – ჩრდილოეთი აზერბაიჯანი – ხორასანი – ხუზესტანი – ჰამადანი – ჰორმოზგანი


დემოგრაფია
* მოსახლეობა: 68,3 მლნ (2003),
მათ შორის სპარსელები - 51%, აზერბაიჯანელები - 24%, ქურთები - 7%, გილანელები და მაზანდარანელები - 8%, არაბები - 3%, ლურები - 2%, ბელუჯები - 2%. ქართველები-0,01%


* ენები: ფარსი (58%), თურქული ენები (26), ქურთული (9), ლური, (2), ბელუჯური (1), არაბული (1).
* რელიგია: ისლამი.
* ქალაქები (ათ.) : თეირანი (7.894; აგლომ. 11.225), ისპაჰანი (1.378; აგლომ. 2.652), მეშჰედი (2.061), თავრიზი (1.213), შირაზი (1.176).



ეკონომიკა
* ეროვნული პროდუქტი: მოცულობა - 109 მლრდ $ (35-ე ადგილი); 1 სულ მოსახლეზე - 1.780 $;
სტრუქტურა (%) - სოფლის მეურნეობა 21, მრეწველობა 34, მომსახურება 45.
* ექსპორტი: ნავთობი, ხალიჩები, ხილი, ბამბა, საფეიქრო ნაწარმი.
* ბიუჯეტი: 29,500 მლნ $.
* ვალუტა: რიალი (IRR).



ისტორია

მე-19 საუკუნის ბოლოდან ინგლისისა და რუსეთის ნახევარკოლონია იყო. 1921 წელს ინგლისელთა ხელშეწყობით მოხდა სამხედრო გადატრიალება და დამყარდა რეზა ფეხლევის დიქტატურა, რომელიც 1925 წელს შაჰად გამოცხადდა. მე-2 მსოფლიო ომის შემდეგ ირანი აშშ-ს პოლიტიკის გამტარებელია. იგი გახდა სენტოს სამხედრო ბლოკის წევრი. 70-იანი წლების ბოლოს გაჩაღდა ბრძოლა შაჰის რეჟიმის წინააღმდეგ. 1979 წელს იგი დამხობილ იქნა და ირანელთა რელიგიურმა ლიდერმა აიათოლა ხომეინიმ ისლამური რესპუბლიკა გამოაცხადა. 1980-1988 წლებში შატ-ელ-არაბის დინებაში სადავო ტერიტორიების გამო აწარმოებდა ომს ერაყთან. 1991 წელს ირანში შემოვიდა დაახლოებით 1 მლნ. ქურთი, რომლებიც სადამ ჰუსეინის რეჟიმს განერიდნენ. 2000 წლის არჩევნებში გამარჯვებული პრეზიდენტი მოჰამედ ხათამი ლიბერალურ რეფორმატორულ პოლიტიკას ატარებდა. ამჟამად ირანის პრეზიდენტი მაჰმუდ აჰმადი ნეჯადი რადიკალური ისლამური კურსის გამტარებელია.




* * *
მემკვიდრეობა



* თეირანი - არქეოლოგიური მუზეუმი, ხალიჩების მუზეუმი, იმამის მეჩეთი; თანამედროვე მუზეუმი;


* ისპაჰანი - სპარსეთის ოქროს ხანის ქალაქი მეჩეთებითა და ბაღებით; ჩეჰელ სოთუნი;


* თავრიზი - ცისფერი მეჩეთი (XIII ს.), ციხე-სიმაგრე (XIV ს.);


* პერსეპოლისი - დარიუსის სასახლე; თახთე ჯამშიდი


* იაზდი - ზოროასტრთა ტაძარი,იაზდის ქარსაჭერები, სეფიანთა პერიოდის ნაქალაქარები.


* წმინდა ქალაქები - ყუმი და მეშხედი;




* ნიშაბური - ომარ ხაიამის საფლავი;


* სპარსული ეპოსი – შაჰ-ნამე (X ს).




* * *
ეს კი ირანის ფოტოები, მაგარი კონტრასტული და ლამაზი ქვეყანაა მთიანი თუ უდაბნოს რელიეფით და ასე შემდეგ:

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 22 2009, 08:31 AM

ამუზას!
როგორ ხარ? მაგარი ინფორმაციაა და სურათებიც მშვენიერია! სად ნახე? მომწერე მეც მინდა რომ გადავხედო.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Mar 22 2009, 02:25 PM

კარგად ვარ. თავად როგორ გიკითხო? გარდა იმისა, რასაც საიტზე დებ, რამე ახალი, ხომ არ არის?


მოგწერ, ოღონდ PM-ში, რომ რეკლამაში არ ჩამეთვალოს

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 22 2009, 08:23 PM

ახალი ბევრია, წეღან ალი ასლანიშვილმა დამირეკა, ორი ფერეიდნელი ჩამომივიდა საკუთარი მანქანით და უკანა მინაზე "გამარჯობათ ქართველებო" აწერიაო, ხალხი გვაჩერებს და რომ იგებენ, რატომ არის ასეთი წარწერა, შამპანურებს გვიხსნიანო!

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Mar 23 2009, 02:41 AM

ისე ნეჯადს ერთი პარიკმახერის დაქირავება არ აწყედა, პრეზიდენტია ბოლო-ბოლო

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Mar 23 2009, 08:52 PM

შევხვდეთ მაგ ხალხს, წავიდეთ მამა-პაპური ალაგები დავათვალიეროთ.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 25 2009, 07:25 PM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „ქართული დიასპორა“ – ჩანაწერი 46.

ჩვენო ძვირფასო თანამემამულენო, ამერიკის ქართულ დიასპორაში სასიამოვნო სიახლეა. ქართველთა გაერთიანების და ქართული ენის, კულტურის, თვითმყოფადობის, მამა-პაპათა ტრადიციების გადარჩენის მიზნით, ნიუ იორკში ქართული სახლი „გრაალი“ გაიხსნა. მისი ერთადერთი მიზანია, ქართველთა ერთიანობა და ამის საფუძველზე ჩვენი ეროვნული საგანძურის, ენის, მამულისა და სარწმუნოების დაცვა.
ამ მიზნის მიღწევა, ალბათ, შეუძლებელი იქნება მსოფლიოს ქართულ დიასპორებთან, მასმედიასთან, ხელისუფლებასთან მჭიდრო ურთიერთკავშირის გარეშე.
კორპორაცია „გრაალი“-ს მესვეურთ, თითოეული თქვენთაგანის მხარდაჭერისა და გულისხმიერების დიდი იმედი გვაქვს.
ველით თქვენს გამოხმაურებას.

სიახლე აშშ-ს ქართულ დიასპორაში
ნიუ იორკში ქართული სახლი „გრაალი“ გაიხსნა

საქართველოს ისტორიული ჩარხის ტრიალმა მე-20 საუკუნის დასასრულისათვის მსოფლიოში, კერძოდ აშშ-ში ახალი ქართული ემიგრაციული ტალღის აზვირთება გამოიწვია.
ჩვენი ემიგრაცია აშშ-ში სულ რამოდენიმე წელს ითვლის, მაგრამ ამ მოკლე დრომ ხელი ვერ შეუშალა იმ ფაქტს, რომ დღეს აქ დაბადებულ ახალ თაობას მშობლიურ ენაზე მეტყველება უჭირს, არ იცნობს ქართულ კულტურასა და ტრადიციებს. უფროსი თაობაც თანდათან სცილდება მშობლიურ ფესვებს, თუმცა ვერც აქაურ საზოგადოებაში ახერხებს სრულყოფილ თვითრეალიზებას.
სწორედ ამ ფაქტმა განაპირობა აშშ-ში, კერძოდ ნიუ იორკში ქართული სახლის, საინფორმაციო ცენტრის, ქართული საბავშვო თეატრის, ქართველთა თავშეყრის ადგილის არსებობის აუცილებლობა.
ნიუ იორკში ახლად დაარსებული ქართული სახლის – კორპორაციის „გრაალი“ მიზანიც სწორედ დაქსაქსული ქართული საზოგადოების გაერთიანების და გაძლიერებისათვის ხელის შეწყობაა. ამასთანავე, იმ გზების მოძიება, რაც მათ საკუთარ სამშობლოსთან დაახლოვებაში შეუწყობს ხელს და საშუალებას მისცემს, ღირსეული ადგილი დაიმკვიდრონ ამერიკულ საზოგადოებაში.
ამ მიზნის მისაღწევად ახლად დაარსებულმა ქართულმა სახლმა მუშაობა უკვე დაიწყო შემდეგი მიმართულებებით:
· ქართული საკვირაო სკოლა და ძირითადი სკოლის შემდგომი პროგრამა;
· ქართული საბავშვო და მოზარდმაყურებელთა თეატრი;
· ქართული ვოკალურ-ინსტრუმენტული ანსამბლი;
· კლასიკური მუსიკის სტუდია (ფორტეპიანო, ვიოლინო, სადაც მეცადინეობა მიმდინარეობს ქართულ ენაზე;
· ჭადრაკის წრე;
· ქართული მედია ცენტრი;
· სოციალური და იურიდიული მომსახურების ცენტრი;
· ქართული ბიბლიოთეკა და ვიდეოთეკა;
· ქართველ მოზარდთა შეხვედრის ცენტრი.
ნიუ იორკის ქართული ემიგრაციისთვის კორპორაციის „გრაალი“ დამფუძნებელთა სახეები უცხო არ არის. ისინი წლების განმავლობაში უანგაროდ ემსახურებოდნენ ქართულ საქმეს და საკუთარ სიტყვას ამბობდნენ პირველი ქართული საკვირაო სკოლის (ირმა გვაზავა, მაია საბანაძე), ქართული მედიის (ქეთი ბერიანიძე), ქართული მოზარდმაყურებელთა თეატრის (ხათუნა იოსელიანი) დაფუძნებისა და განვითარების საქმეში.
ქართული სახლის – კორპორაციის „გრაალი“ კარი ღიაა ყველა ქართველისათვის. დარწმუნებულნი ვართ, მჭიდრო ურთიერთკავშირით და ნაყოფიერი თანამშრომლობით, უფრო მეტი ეროვნული საქმის გაკეთებას შევძლებთ.
ძალა ხომ სწორედ ერთობაშია!
GRAALI Inc. Georgian Community Center in USA 714 Ave. U. Brooklyn, NY 11223 Ph. 1 (718)-375-2030. E-mail: graali@ymail.com
შენიშვნა: გთხოვთ „გრაალი“-ს ელექტრონული ფოსტის მისამართი დაამატოთ თქვენს საკონტაქტო სიაში. პატივისცემით, ქეთი ბერიანიძე. აშშ. ნიუ იორკი.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Mar 26 2009, 07:10 AM

დილა მშვიდობის გუგუა, გავეცანი ქვეთავს საინტერესო იყო, როგორც ყველა ქვეთავი. როგორ გიკითხოთ?

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 26 2009, 11:51 PM

ამუზას!
კარგად ძმაო, ახლა კვირას ალისთან ვარ დაპატიჟებული საგარეჯოში. როცა მე თვითონ მოვიპატიჟებ შენ მაშინ გაგაცნობ! ბატონ გიორგის და ქალბატონ ცინარის ჩემგან გულთბილი მოკითხვა! მამა კიდევ ხომ არ აპირებს სადმე წასვლას?

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Mar 27 2009, 08:10 PM

თუ სადმე წავა, გაგაგებინებთ აუცილებლად. ველი როდის დაპატიჟებთ ალის, რომ გავიცნო და ვესაუბრო.

ღმერთს ებარებოდეთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 27 2009, 10:19 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 113 – მოსლემ და ფაეზე – «სულ გზაში ვართ ქართველები...»

ამას წინათ ბათუმის ქუჩაში ჩადრიანი ქალის დანახვამ გამაკვირვა. ჩადრი ვერ მალავდა ქართულ, სევდიან მზერას. ამ ქალის ნამდვილი სახელი და გვარი ფარვენა მიქაილია, თუმც მე ამაყად, გამართული ქართულით გამეცნო, – უცხოდ რად მიყურებ, ნინო მქვია, ფერეიდნიდან ვარო... რამდენიმე წუთში ნინოს სამი მამაკაცი მოუახლოვდა, ასევე ორსახელიანი ფერეიდნელები: ალექსანდრე დავითაშვილი (ალი რაჰიმი), თამაზ დავითაშვილი (აბდორეზა რაჰიმი) და მალხაზ გოგიჩაიშვილი (ალი გოგიჩანი). როგორც მითხრეს, ქართული სახელები თავად შეარჩიეს. საქართველოს მოსანახულებლად რამდენიმე დღით ჩამოსულებმა ბათუმში ნაქირავებ ბინაში დამპატიჟეს. ჯაბა ანანიძე. კვირის პალიტრა. 23-29 მარტი. 2009.
* * *
ნაქირავებ ბინაშიც პატარა საქართველო დამხვდა: – საქართველოს ისტორიის, კულტურის ძეგლების ამსახველი წიგნები და „დედაენა“ შევიძინეთ, – მეუბნებიან ახალგაცნობილები, თან სადილს ამზადებენ.
– ამ კერძს ქართული ლობიოსაგან და თევზისაგან ვამზადებთ, ფერეიდნულია, მაგრამ ქართული სახელი ჰქვია – „გზაური“, – ამბობს ალექსანდრე. – გზაური, ალბათ, იმიტომ, რომ სულ გზაში ვართ ქართველები. მუდამ მოვიწევთ მშობლიური მიწისკენ... ბავშვობაში ოჯახში ყველა ქართულად ვლაპარაკობდით, სკოლაში – ირანულად. მაშინ გვეგონა, რომ უსამშობლოდ დავრჩით, მაგრამ ნენეი თუ ბაბაი მაინც არ იშლიდნენ ქართულს, – მალულად მჭადზე უსვამდნენ ჯვარს, ქართულ ლექს-სიმღერას გვაყვარებდნენ და ღვინოსაც წურავდნენ.
– მახსოვს, შებინდებისას ნენეჩემი დაჯდებოდა ბუხართან და ინატრებდა, ნეტაი საქართველო მანახვაო, – ამოიოხრა ნინომ.
– ორი წლის წინ პირველად გადმოვედით საქართველოში, – განაგრძობს მალხაზი, – იცით, როგორი სიხარულით მიგვიღეს? თითქოს ომში ვიყავით და შინ გამარჯვებული დავბრუნდით. როცა აქეთ გადმოვდივარ, შინ მგონია თავი, იმ მონატრებულ ეზოში, სიზმრად რომ შეგვყვარებია...
– ახლა ფერეიდნის სოფლებიც იცლება ქართველებისაგან, სამუშაოს საძებნელად დაიფანტნენ, – სევდას იღებს გულიდან ნინოც. ერთი ჩვენებური ხვიჩა ბათუმში გადმოვიდა საცხოვრებლად. ბოლო პერიოდში ძალიან გაუჭირდა. რომ არა ისევ საქართველოში ჩამოსული ირანელი ინვესტორი, შიმშილს ვერ ასცდებოდა. თითოეული ფერეიდნელის ტრადიციაა, შვილს ქართული ენა ასწავლოს, მაგრამ „დედაენას“ ვერსად იშოვი ფერეიდანში.
– ბათუმი როგორ მოგეწონათ?
– ძალიან კარგია. ბოლო ორ წელიწადში ბევრი რამ შეცვლილა, გალამაზებულა, – მპასუხობს ისევ ნინო და ცოტა ხანში რაც არ მოეწონა, იმაზე მიამბობს, – აქ ყველა მეორე გოგო სიგარეტს აბოლებს, ასე შეიძლება? ვერასდროს წარმომედგინა, ბოლწაკიდებული ქართველი ქალი...
გვიანობამდე შემოვრჩი ფერეიდნელებთან, დამშვიდობების დრო რომ მოვიდა, ცრემლმორეულებმა მითხრეს, – მალე ოჯახებს დავუბრუნდებით, მაგრამ იმედია სამშობლოში ისევ დავბრუნდებითო...

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 49.

გამარჯობათ ბატონო გიორგი! ინტერნეტში შემთხვევით გავეცანი თქვენს საიტს და აღფრთოვანებული დავრჩი. ძალიან სასიამოვნოა რომ არსებობენ ადამიანები, ვისაც ისევ ძველებურად – სამშობლოს სიყვარულით უძგერს გული. მე თვითონ დოკუმენტურ კინოში ვმუშაობ – მეგობრებთან ერთად ვეძებთ საინტერესო თემებს და შეძლებისდაგვარად ვიღებთ. შეგიძლიათ გაეცნოთ ჩემს საიტს: www.iberiafilms.ge. თუ კიდევ გაქვთ საინტერესო მასალა ფერეიდანზე და ფერეიდნელებზე, დიდი სიამოვნებით შემოგიერთდებით ამ ეროვნულ საქმეში. პატივისცემით, როლანდ მათიაშვილი.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Mar 30 2009, 08:42 PM

დღევანდელ "24 საათში" ფერეიდანზეა სტატია, მალე საიტშიც დავდებ, მაგრამ შეგიძლიათ წაიკითხოთ!

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 1 2009, 10:40 PM

www.fereidani.ge
ქვეთავი 114 – ცოტა რამ ირანზე. დაემატა უნიკალური ფოტო-გალერეა.
გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 7 2009, 08:29 PM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 50.

მოგესალმებით ბატონო გიორგი! მე გახლავართ გიორგი კაპანაძე, პროფესიით ისტორიკოსი. უკანასკნელი პერიოდი მე ძალიან დავინტერესდი საზღვარგარეთ მცხოვრები ქართული დიასპორით (თურქეთი, ირანი, რუსეთი და სხვა ქვეყნები) და დავიწყე ინტერნეტში მასალების მოძიება. როდესაც google-ს საძიებო სისტემაში შევიყვანე სხვა სიტყვებთან ერთად „ფერეიდანი“ ამომივიდა ინტერნეტ-გვერდები, რომელთა შორის თქვენი საიტიც იყო. სწორედ ამ საიტზე წავიკითხე თქვენი ირანელი ქართველებით დაინტერესების და ირანში მოგზაურობის შესახებ. ძალიან გამიხარდა, რომ აღნიშნული თემატიკა არ არის მივიწყებული და მინდა დიდი მადლობა გადაგიხადოთ თქვენს მიერ გაკეთებული საქმისათვის. საიტზე თქვენი ელ.ფოსტის მისამართი იყო მითითებული, ხოლო ეს წერილი კი მიზნად ისახავს თქვენს გაცნობას ინტერნეტის საშუალებით. მოუთმენლად ველი თქვენს პასუხს. საუკეთესო სურვილებით, გიორგი კაპანაძე.

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 115 – ქართველი მხატვრები ესპანეთში.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 9 2009, 07:52 PM

www.fereidani.ge
ახალი ქვეთავი 116 – გიორგი დვალაშვილი – «გეოგრაფიული მოგზაურობა ირანში»
გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 10 2009, 07:32 PM

www.fereidani.ge
„შთაბეჭდილებები, წინადადებები, შენიშვნები“ – „საქართველო“ – ჩანაწერი 51.

მოგესალმებით და პირველ რიგში ხარების ბრწყინვალე დღესასწაულს გილოცავთ! უფლის მადლი და წყალობა არ მოგკლებოდეთ თქვენ და თქვენს ახლობლებს. მე ქალაქ გურჯაანში დაბადებული–გაზრდილი ელიზბარაშვილი გახლავართ. ძალიან მაინტერესებს სხვადასხვა ქვეყნებში ისტორიულად გადახვეწილი ქართველების და განსაკუთრებით კი ჩემი მოგვარეების ბედ-იღბალი. ლეგენდის დონეზე გამიგია, რომ ირანში გადახვეწილ გიორგი სააკაძეს თავის დაახლოებით 20 კაციან ამალაში, რომელიც ფაქტობრივად პირადი დაცვის რაზმი უფრო იყო, ერთ-ერთი გვარად ელიზბარაშვილი ყოფილა. გიორგი სააკაძეზე თავდასხმა რომ მომხდარა "ოპოზიციურად განწყობილ სპარსელებს" ყველა ჩაუხოცავთ... მომავალში ამ ამბის ისტორიული კვლევა მინდა ჩავატარო... ასე „ვიპოვე“ თქვენი საიტიც, რომელიც საკმაოდ კარგ საქმეს ემსახურება. ისე, ცოტა დაფინანსებაც რომ ჰქონდეს ნორმალური და ვინმესგან (ოფიციალურ პირთაგან) შეწევნა და ხელშეწყობა, უკეთესიც და უფრო დახვეწილიც შეიძლებოდა ყოფილიყო. თუმცა, ამ პირობების უქონლობაში, ღმერთს მადლი, რომ არსებობს და ვიღაცას გული შესტკივა საერთოდ.
დიდი სურვილი მაქვს ჩვენი ფერეიდნელი ძმების გაცნობისა. როცა ჩამოვლენ, მინდა მეც შევხვდე მათ და თითო–ოროლა თბილი სიტყვა ვუთხრა კახურად, გემრიელად (მაინც საჩვენოდან, ანუ ძირითადად კახეთიდან, არიან მოკვეთილები სულით პირუტყვი შაჰ–აბასის მიერ და მაგიტომ). საერთოდ, ჩემი აზრია, რომ ინგილოების (ე. წ. "იანგილოების", იგივე კახელების და ჰერების) და ფერეიდნელების საკითხი საკმაოდ მკაფიოდ დაისვას ქართული საზოგადოების წინაშე და რას ვგულისხმობ ამაში: 1) შეიქმნას მათი ინტერესებისა და გულისტკივილის გამზიარებელი არასამთავრობო ორგანიზაცია, საკმაოდ მკაფიო და ჩამოყალიბებული სტრუქტურით; 2) მეტი ქართული წიგნები, ქართული ლიტერატურა ჩვენს ქართველ ძმებს მიეწოდოთ, ოღონდ ისე კი არა, რომ ათასში ერთხელ ვინმემ ღვთის წყალობით ჩაიტანოს, არამედ, მიეცეს ამას რეგულარული სახე, ოფიციალური დიპლომატიის, თუ გინდ სახალხო დიპლომატიის ინტენსიური მოლაპარაკებების შედეგად აზერბაიჯანისა და ირანის ხელისუფლებებთან; 3) უფრო მეტი კულტურული ღონისძიებები და გაცვლითი პროგრამები, თუ შეხვედრები; 4) სამივე ჩამოთვლილი პუნქტი სრულიად მხარდაჭერილ უნდა იქნას საქართველოს ხელისუფლების, როგორც ზოგადად, აგრეთვე კონკრეტული და შესაბამისი სტრუქტურების მიერ, რაშიც ალბათ დაგვეხმარება ფერეიდნელი ძმების მიერ მასობრივი ხელმოწერებით მხარდაჭერილი ოფიციალური მიმართვის წერილი. უდიდესი პატივისცემით, კონსტანტინე ელიზბარაშვილი.

www.fereidani.ge
ქვეთავი 116 – გიორგი დვალაშვილი – «გეოგრაფიული მოგზაურობა ირანში» – დაემატა ახალი ფოტოები.

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.

პოსტის ავტორი: gugua თარიღი: Apr 11 2009, 09:01 PM

ახალი ქვეთავი 117 – ნინო ყულოშვილი – «ფერეიდნელი: მადლობელი ვარ ღმერთის – მე ქართველი ვარ!»

გთხოვთ მოინახულოთ!
პატივისცემით გიორგი ალავერდაშვილი.