ჩანახატები, იყოს ლამაზი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ჩანახატები, იყოს ლამაზი |
kato_Bato |
Jan 18 2007, 06:47 PM
პოსტი
#21
|
Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389 |
შეძლებით ყველაფერი შეიძლება, მაგრამ გლახას (თემის ავტორის) თხოვნა იყო მარტო საკუთარი დაგვედო...
სხვისი ჩანახატები მოთხრობებში დადეთ... თუ არა და რა ვიცი, ნება თქვენია... ისედაც ჩემებს ვდებდი ჰო -------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
თიო |
Jan 18 2007, 07:58 PM
პოსტი
#22
|
გაუღიმე ცას თბილო! :) ... ჯგუფი: Members პოსტები: 132 რეგისტრ.: 3-September 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 141 |
_MATASI_
*** დილამდე ოცნებობ.. საღამომდე ითვლი.. სულაც არაა შეუსაბამობა.. ყველაზე ცუდი ერთია_თუ არ გრჩება დრო: ლოცვისთვის და კითხვისთვის... (ასეც ხდება!) ახლა მომავალი ერთადერთია: ზამთარი........... ალბად რეალური ვარ.. ახლა ფიქრები ნაკლებად იფერება... ბიბლიოთეკა.. დიდი.. მოვა ზამთარი და ისევ მოიკუნტებიან ადამიანები.. და ისევ მოგინდება შუა დარბაზში კოცონის დანთება და ხმამაღალი სიცილი... თან ეს ადამიანებიც ხომ გათბებიან.. ... მთავარია გული არ დავკარგო...სადღაც.... (...სადაა? ... ოჰ... მგონი დამრჩა... სადღაც.... ნეტავი ერთი.._აღარ მადარდებს... )... შემდეგ წამოიშლებიან მოგნებები.. უუუუუუუუჰ.. ყველაზე მოძრავნი ყინვისგან შენელებულ დროს... გავსებენ.. გფიტავენ.. გაცინებენ.. გტკენენ... ხშირად იფიქრებ, რომ დაუშვებლად უსარგებლო ხარ... სადღაც ჩარჩენილი... აყოლილი... გაქცეული... ხან გგონია, რომ ყველა ანგელოზს აწყენინე.. ხან გგონია, რომ სულის ექო აღარ ისმინება... ხან................................ ......... ვიღიმები... უსარგებლოა მოლოდინი! ზამთარში ხომ მხოლოდ... ცივა.................. (ალბად ... ყველაფერი კარგად იქნება.......... ) -------------------- გაუღიმე ცას თბილო! :)
... ჩემში ორი სულია ერთი სუნთქვით! :) _ ესაა ორივეს სიცოცხლის უსაზღვრო ძალა!!!_ გმადლობ ღმერთო! :) ... |
თიო |
Jan 19 2007, 12:43 AM
პოსტი
#23
|
გაუღიმე ცას თბილო! :) ... ჯგუფი: Members პოსტები: 132 რეგისტრ.: 3-September 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 141 |
თბილისის თოვლი! ...
ზამთარში... იგი ისე მშვიდად ბარდნის... მიდიხართ და სახეზე პაწია ცივი-ცივი ბუერები გადნებიან... თუ დაიჭერთ და თვალს შეავლებთ, შეამჩნევთ მათ უნაკლო წყობას... მბრწყინავი კრისტალები თვალსაც კი მოგჭრიან, და საოცარ. ლაღ სიმხიარულეს შემოიტანენ სულში... ... ...თოვლი...მეტი სითეთრე... სხივები... და .. სითბო.... ძველი თბილისის პანორამა თითქოს უუუძველეს წარსულში გადაგიყვანთ.. და ამის შეგრძნებისთანავე გული ცრემლებამდე მტკივნეულად შეიკუმშება, მაგრამ მაინც გადიდდება ბედნიერებით... ან სურათების უშუალო სტუმარს გაგხდით... სურათების, სადაც მთავარი გრძნობაა... სადაც ფიქრებს მიჰყვება სული და მის მოძრაობას წარმართავს და ასაზრდოვებს ფიფქების დაბურული და განუწყვეტელი ცვენა.... ეს სრულყოფილი სიმშვიდეა! თბილისის თოვლი ძალიან ნაზია... მოფრთხილება სჭირდება... ყინვით მოფრთხილება....აქ ხომ მთავარი მხატვარი_ყინვაა... ფანჯრებზე... ხეებზე... და თუ ყინვა შესუსტდება_ეს საოცარი კონტურებიც უცებ გადასხვაფერდებიან და .... თოვლიც ნამად ჩამოწკრიალდება.... იცით რას ვუფრთხი, როდესაც თოვს?... ქარს! თოვლით გამთბარი ხის ტოტი შეირხევა თუ არა.... ვხვდები, რომ... ქარი ღრუბლებს გადაყრის და ჩემს საოცარ თოვლიან ზმანებებს_თბილ მოგონებებს ჩააბარებენ წუთები... და ესეც თოვლი... იყო არა იყო რა.... -------------------- გაუღიმე ცას თბილო! :)
... ჩემში ორი სულია ერთი სუნთქვით! :) _ ესაა ორივეს სიცოცხლის უსაზღვრო ძალა!!!_ გმადლობ ღმერთო! :) ... |
გლახა |
Jan 19 2007, 11:48 AM
პოსტი
#24
|
-------- ჯგუფი: Members პოსტები: 4,345 რეგისტრ.: 24-July 06 წევრი № 12 |
* * *
ის მაღლა მაღლა მიიწევდა, სურდა ზეცას შერწყმოდა. უბოროტო უნდა ყოფილიყო. კლანჭები და ნისკარტი მტაცებლისას არ მიუგავდა. მიჰქროდა და მიაპობდა ღრუბლებს... უეცრად თითქოს სუნთქვა შეეკვრაო, თითქოს უჩინარმა ტყვიამ გული გაუპოვო... ფრენა შეანელა, ქვევით იწყო დაშვება და თვალის დახამხამებაში მიწას დაენარცხა. ძლივსღა სუნთქავდა, თვალებიდან წამოსული ცრემლი სისხლს ერეოდა, სისხლს რომელიც ამაოდ ცდილობდა მუდამ მშიერი მიწის მუცელი გაეძღო. არა ის ნამდვილად არ ელოდა ამას... სულ ცოტა ხნის წინ ლამაზი, თვალისმომჭრელი ფერებით შემკობილი არსება- უცხო, უკაცრიელ ალაგზე ითვლიდა სიცოცხლის უკანასკნელ წამებს... ახლოს მივედი, მსურდა კარგად მენახა რა ჯურის ფრინველი იყო. დავაკვირდი და ჰოი საოცრებავ... ოცნება აღმოჩნდა იგი კაცისა, ყველასაგან მიტოვებული და იმედგაცრუებული. მინდოდა მივშველებოდი, გადამერჩინა... მაგრამ ის უკვე აღარ იყო. |
თიო |
Jan 19 2007, 05:48 PM
პოსტი
#25
|
გაუღიმე ცას თბილო! :) ... ჯგუფი: Members პოსტები: 132 რეგისტრ.: 3-September 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 141 |
* * *
დრო... ქარი ღრუბლებს ცვლის.. ქარი სიცოცხლეს ჰგავს.. ფერიცვალების ეკლესიაში ქარი არ ისმის.. აქ შეიცნობ სიმშვიდეს... გრძნობ იმქვეყნიურ ხავერდოვნებას... აქ იბნევი კიდეც: აღარ იცი რა გირჩევნია!...რატომ ხდება?... მაგრამ, გრძნობ, რომ ყველაფერი სწორედ აქ ლაგდება! რომ ეჭვი _ ძვირფასი სიცოცხლის მოკლული დროა!... იმქვეყნის გზაზე ფუჭი წინაღობაა!... თავისუფლება! ღიმილი! ბედნიერება! _ მხოლოდ რწმენაა და სიყვარული უფლისა, ქვეყნისა და სულიერთა ! და ეს სულ ადვილია! .... ........... -------------------- გაუღიმე ცას თბილო! :)
... ჩემში ორი სულია ერთი სუნთქვით! :) _ ესაა ორივეს სიცოცხლის უსაზღვრო ძალა!!!_ გმადლობ ღმერთო! :) ... |
ბექა |
Jan 25 2007, 10:32 PM
პოსტი
#26
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 5,748 რეგისტრ.: 26-October 06 წევრი № 333 |
თოვლი! მკაცრი და ცივია, მაგრამ სპეტაკი იგი ხომ უმანკოების სიმბოლოა, რომელსაც ცოტა თუ აღიქვამს. განსაკუთრებით საყვარელია პირველი თოვლი მას სიყვარულის თოვლასაც კი უწოდებენ , რადგან პირველი სიყვარულივით ნაზი და უცოდველია, მაგრამ ზოგჯერ იგი ძალიან ხანმოკლეა თავისი სიმორცხვის გამო. ის ხომ ცდილობს ყველასგან არ გამოირჩეოდეს, მაგრამ არ გამოსდის იგი ხომ ამ წაბილწულ მიწაზე ერთადერთია რომლის შეყვარებაც შეიძლება. აი უკვე 18 წელია რაც მოუთმენლად ველი, იმას რომ ამ უმანკო თოვლმა ჩემს გულშიც დაათოვოს, მაგრამ აქამდე ეს მარტო ნატვრად მქონდა გადაქცეული და გულში წყვდიადი სუფევდა, ეხლა კი თავს ცოტა უცნაურად ვგრძნობ რადგან გულში პატარა ლამაზი ფიფქები სიამოვნებას მანიჭებენ და ჩემ გულში ათოვენ ღმერთს კი იმას ვევედრები, რომ ამ ფიფქებმა თოვა არ შეწყვიტონ.
|
მარინე |
Jan 25 2007, 10:34 PM
პოსტი
#27
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 348 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: tbilisi წევრი № 432 |
თოვლი! მკაცრი და ცივია, მაგრამ სპეტაკი იგი ხომ უმანკოების სიმბოლოა, რომელსაც ცოტა თუ აღიქვამს. განსაკუთრებით საყვარელია პირველი თოვლი მას სიყვარულის თოვლასაც კი უწოდებენ , რადგან პირველი სიყვარულივით ნაზი და უცოდველია, მაგრამ ზოგჯერ იგი ძალიან ხანმოკლეა თავისი სიმორცხვის გამო. ის ხომ ცდილობს ყველასგან არ გამოირჩეოდეს, მაგრამ არ გამოსდის იგი ხომ ამ წაბილწულ მიწაზე ერთადერთია რომლის შეყვარებაც შეიძლება. აი უკვე 18 წელია რაც მოუთმენლად ველი, იმას რომ ამ უმანკო თოვლმა ჩემს გულშიც დაათოვოს, მაგრამ აქამდე ეს მარტო ნატვრად მქონდა გადაქცეული და გულში წყვდიადი სუფევდა, ეხლა კი თავს ცოტა უცნაურად ვგრძნობ რადგან გულში პატარა ლამაზი ფიფქები სიამოვნებას მანიჭებენ და ჩემ გულში ათოვენ ღმერთს კი იმას ვევედრები, რომ ამ ფიფქებმა თოვა არ შეწყვიტონ. შენ გაიხარე -------------------- ვეზიარე ქრისტიანობას და ჩემივე ნებით ჯვარს ვაცვი საკუთარი აზრები, მაგრამ ჯვარი, რომელიც ვიტვირთე, მხოლოდ სიხარულს მანიჭებს. მე ყველაფერი შევიძინე და არაფერი დამიკარგავს.
მღვდელმონაზონი სერაფიმე როუზი |
ნიკოლოზ_V |
Jan 26 2007, 01:12 PM
პოსტი
#28
|
მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,664 რეგისტრ.: 26-September 06 მდებარ.: London წევრი № 221 |
ციტატა ეხლა კი თავს ცოტა უცნაურად ვგრძნობ რადგან გულში პატარა ლამაზი ფიფქები სიამოვნებას მანიჭებენ და ჩემ გულში ათოვენ ღმერთს კი იმას ვევედრები, რომ ამ ფიფქებმა თოვა არ შეწყვიტონ. გაიხარე ძმა, ძალიან ლამაზი სიტყვებია ....... -------------------- ადამიანი ან ქრისტეს უნდა ეკუთვნოდეს, ან ეშმაკს; საშუალო, გაურკვეველი მდგომარეობა არ არსებობს! |
marine |
Jan 26 2007, 01:21 PM
პოსტი
#29
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,034 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
beqa.shuxoshvili
საოცარი ჩანახატია!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ყოჩაღ, ბექუნა!!! -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
ბექა |
Jan 26 2007, 08:32 PM
პოსტი
#30
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 5,748 რეგისტრ.: 26-October 06 წევრი № 333 |
ნიკოლოზ_V
მარინე marine სამივეს დიდი მადლობა რავი მე არ მომწონს სხვებსაც დავდებ ახლო მომავალში |
ana-xatia |
Jan 26 2007, 11:46 PM
პოსტი
#31
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261 |
......ქალაქში ნისლია....
შუქები ნისლში ვარდისფერია. ჰაერი ცივი და ნესტიანი, თითქოს თოვლი მოვა. მანქანების ხმაურში საკუთარი გულისცემა მაინც მესმის. მტკივა გული... ყრუდ, მაგრამ მტკივა. მტკივა გამუდმებით. არ მასვენებს ტკივილი. ... სასწრაფოს გავუარე, ნეტა ცუდად გავხდე. როცა გვიჭირს გვინდა ცუდად გავხდეთ და ყურადღება მოგვაქციონ სხვებმა. მე მიზეზი მინდა რომ დავრეკო... ცუდად ყოფნა გამოდგება მიზეზად, მაგრამ მიზანი აღარ აქვს რომ ნომერი ავკირფო. ნომერს დაეკარგა მიზანი, ტელეფონს - აზრი, მეც დამეკარგა რაღაცა გულში. აღარ ჩანს. 2 დღეა ვეძებ და აღარ ჩანს. რაღაც გაიყოლა. რაღაც დიდი გაიყოლა... არადა რატომ? ---------------------------------------- მათხოვარი იმ მომენტში მოწყალების მთხოვ მათხოვარს უფრო მეტი ფული ქონდა ვიდრე მას და მიხვდა, მათხოვრები უფულობის გამო არ ხდებოდნენ. რაღაც კიდევ ჭირდება მოწყალების თხოვნას. დაძველება იმ ქუჩაზე მოხვდა სადაც მთელი ბავშვობა გაატარა. ოდესღაც ძალიან ძვირფასი ადგილს ისეთი მნიშვნელობა აღარ ქონდა. ისეთივე გრძნობა გაუჩნდა როცა თავისი ადრინდელი სურათები და დღიურები გადაყარა. მოგონებებიც ძველდებიანო თურმე... შიში სადღაც მუცლიდან დაიწყო გაკვეთა შუაზე და თავში დამთავრდა. ტვინი აეწვა, ნერწყვი გაუშრა და ნაცრისფერმა გადაკრა სახეზე. ასე გახდა შეგრძნება ფიზიკური და სხვებისთვის ხილული. მარწყვი როგორი მჟავე ყოფილა თურმე. როგორ მაცდური, სურნელოვანი, მოტკბოც კი, მაგრამ ჭამის შემდეგ უსიამოვნო გემო დაუტოვა. როგორც შფოთი, როცა ყელში რაღაც გრჩება და გინდა-არ გინდა მაინც გამახსოვრებს თავს. გადაწყვეტილებას კი შემდეგ შეხვედრამდე აქვს მხოლოდ ვადა, როცა კვლავ გაცდუნებს მარწყვის სუნი და იმ იმედით, რომ ამჯერად მართლა ტკბილი აღმოჩნდება, კვლავ იტყუებ თავს და კვლავ ყელში უსიამოვნო გემო გრჩება. |
kato_Bato |
Jan 26 2007, 11:48 PM
პოსტი
#32
|
Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389 |
ana-xatia
შენ შემოგევლე ძალიან ლამაზია. და მჯერა -------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
ana-xatia |
Jan 26 2007, 11:54 PM
პოსტი
#33
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261 |
გაიხარე კატო.
|
ბექა |
Jan 26 2007, 11:55 PM
პოსტი
#34
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 5,748 რეგისტრ.: 26-October 06 წევრი № 333 |
ana-xatia
wow ძალიან მაგარი ჩანახატია მაგრა მომწოონს კიდევ დადე რა თუ გაქვს |
ana-xatia |
Jan 27 2007, 12:17 AM
პოსტი
#35
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261 |
ხანდახან რელსების მეშინია. იმიტომ რომ არ იცი საიდან მოდის.... და სად მიდის, ვერ ხედავ... უცნაურია... მატარებლის არ მეშინია, მაგრამ არ მიყვარს.... რაღაც უაზრო ტრანსპორტია, აი მფრინავი მატარებელი მიყვარს ძალიან - რიაზანოვის ფილმში რომაა ისეთი... მაგრამ ჩვენთან არ არის ასეთი... ასეთი მხოლოდ ფილმებშია, ისიც კარგ ფილმში.... ტრანსპორტი მიყვარს ზოგადად, ოღონდ თუ მარტო ვარ. "ნავარდი" მიყვარს - ჩემ პონტში (ამას ვერ გაიგებს ყველა) წვიმიან ღამეს მუსიკის მოსმენა და დიიიიიდ ხაააანს ტაატით სიარული და საკუთარ თავთან საუბარი.... ურემი მიყვარს - მგონი ეკოლოგიურია და იმიტომ, თან ცხენს არ ურტყავ მათრახს. ნელა მიდიხართ, ტაატით. ესე იგი ნელა სიარული მყვარებია .. უცნაურია. აქამდე ასე არ ვფიქრობდი. აქამდე მეგონა რომ სისწრაფე მიყვარდა. ჩემი თავი მიყვარს მგონი კიდევ, ან შეიძლება - არც... და მეჩვენება. კიდევ ფოთოლი მიყვარს, მგონი ჭადრის ყველაზე მეტად. უცნაურია, არადა არ მოძრაობს ფოთოლი, რატომ მიყვარს? მოძრავი ფოთოლი არ მიყვარს. ეს ნიშნავს რომ მოწყდა და მალე შემოდგომა მოვა... ან ზამთარი.... აი ზამთარი მიყვარს... მაგრამ მცივა ..... ისე მცივა რომ თითქმის მავიწყებს რომ ზამთარი მიყვარს. ზამთარში გზები მოყინულია, ფრთხილად უნდა იარო გზებზე. ისე თვითმფრინავს გზის მოყინვა არ ანაღვლებს, ცაში არ იყინება გზები.. .. მაგრამ არც თვითმფრინავი მიყვარს... ვერ ვაკონტროლებ და იმიტომ... კონტროლს როცა ვკარგავ მგონია სადღაც ვვარდები... ესე იგი პარაშუტი მინდა.... პარაშუტს თვითმფრინავში არ არიგებენ. ესე იგი არ მინდა თვითმფრინავი... კარგია ჩიტი რომ ხარ, ოღონდ თუ გრიპი არ გაქვს. თორემ ტეხავს ჩიტი იყო და ისიც გრიპიანი... ისე ფანჯრები მიყვარს განსაკუთრებით მზიან ამინდში და ზამთარში... სინათლე მიყვარს ესე იგი. ხო, სიბნელე არ მიყვარს .... ვერ ვხედავ ყველაფერს.... ესე იგი მიყვარს ყველაფერს ვხედავდე .... კალამი მიყვარს, ოღონდ საჭირო ნივთი აღაარაა, თუმცა ვისთვის - როგორ.. ერთი პასტა მაქვს, დაბადების დღეზე ნაჩუქარი... რომ მაჩუქეს არ იყო ძვირფასი, ეხლა გახდა ... .... ესე იგი ვინც მაჩუქა ის გახდა ძვირფასი. რა უცნაურია.... რაღაც არ იყო და გახდა... რაღაც არ იყო და მოხდა... რაღაც არ იყო და დამთავრდა ისე.. აი რელსები არ მთავრდება მგონი არასდროს..... ოღონდ არ თქვათ რომ - კი..... |
ბექა |
Jan 27 2007, 12:36 AM
პოსტი
#36
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 5,748 რეგისტრ.: 26-October 06 წევრი № 333 |
მაგარია ძაან
|
მატასი |
Jan 27 2007, 01:59 AM
პოსტი
#37
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
ana-xatia
ძალიან ლამაზია... სენტიმენტალური... -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
თიო |
Jan 27 2007, 02:56 AM
პოსტი
#38
|
გაუღიმე ცას თბილო! :) ... ჯგუფი: Members პოსტები: 132 რეგისტრ.: 3-September 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 141 |
ზამთარია...
ისე დათბა_გაზაფხულიაო ამბობენ... ტყუილია _ ზამთარია ისევ.. თოვლი კი არ ჩანს.. თორემ თოვს.. ვერ ხედავთ?.. მე ხომ არ გგონივართ გიჟი ან ცრუ?... თოვს... ... მეგონა შემეძლო: მოსმენა გაგება ფიქრი ღიმილი ოცნება რწმენა აღარ მგონია.. არ შემძლებია... _ სითბო იყო სადღაც... რა ვიცი.. გულებში... არა და ყველანი გაჩერებებზე ჩამოდგნენ და ახმაურდნენ... ისე დამაფრთხეს_როგორც ღამურა შუქით... ... ვისაც არ უტირია_იტიროს ჯობია... რამდენი დაღმართია ცრემლისთვის... .... გული ეგოისტია... მას უნდა მხოლოდ თავად სტკიოდეს... მას სხვისი არ სჯერა.. მას არ უნდა გადარჩენა... დიდდება... ... მეტკინა... ... არა და... ისეთი სიმშვიდეა როგორც კუბოში... ... მცივა ... მაპატიეთ. -------------------- გაუღიმე ცას თბილო! :)
... ჩემში ორი სულია ერთი სუნთქვით! :) _ ესაა ორივეს სიცოცხლის უსაზღვრო ძალა!!!_ გმადლობ ღმერთო! :) ... |
KAT |
Feb 15 2007, 11:34 AM
პოსტი
#39
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 37 რეგისტრ.: 4-October 06 წევრი № 245 |
ყველაზე ლამაზი რაც მინახია ჩემს ცხოვრებაში მომზადების, წინასწარგანწყობის ან წინათგრძნობის გარეშე ვიხილე. სამარშრუტო ტაქსში ვიჯექი, დანარჩენი ცხრა ადამიანივით გარკვეული წერტილი მქონდა შერჩეული და იმას ვუყურებდი უმიზნოდ.
ერთერთი გაჩერება იყო. კარი გააღეს და ძალიან პატარა, გამხდარი, დამჭკნარი, ძველმანებში ჩაცმული, მუქი პირისახის მოხუცი ქალი ამოძვრა და იქვე სკამზე დაჯდა. გავაყოლე თვალი კარებს და მოხუცის მსგავად მუქი, შუაწლის, კაფანდარა კაცი დავინახე, ასევე გაცრეცილ, მუქ ტანსაცმელში გახვეული. მაგრამ ღმერთო რა თვალებით გააცილა მოხუცი. გულისტკივილით, უსაზღვრო პასუხისმგებლობის გრძნობით, დედამიწის შემძვრელი სევდით, სიყვარულით სავსე იყო იმ ადამიანის თვალები. ბოდიშს უხდიდა თითქოს ყველა იმ შეჭირვებისთვის, ყველა უძლო ღამისთვის, პურისთვის დათვლილი თეთრებისთვის, იმისთვის რომ ვერ მოახერხა ამ სამყაროში იმდენი შეეგროვებინა რომ დედისთვის სათანადოდ მიეხედა. ის წამის მეოთხედი სანამ კარი დაიხურებოდა დაუთმო მან დამშვიდობებას. უსიტყვოდ. როგორ მინდოდა იმ დროს ტირილი. ორმა ყველაზე უსახურმა ადამიანმა, რომელიც მე ოდესმე შემხვედრია, მოხუცმა და მისმა შვილმა, დაანგრიეს ჩემ ცნობიერებაში ყველა ის რაც ადმიანების წინააღმდეგ მქონდა შეგროვებ-შეკოწიწებული. რაც მაფიქრებინებდა რომ ჩვენი რასა ბოროტებით და უგუნურებითაა სავსე. იმედგაცრუების ჟამს ვეძებდი ხოლმე სიკეთის და ნუგეშის სხივებს ახალგაზრდებში, პაწია ბავშვებში, სასიამოვნო სახის ადამიანებში, კეთილ ადამიანებში, წარმატებულ ადამიანებში.. ამ ორმა, საზოგადოებისთვის უპატარავეს ადამიანს შორის გატარებულმა სხივმა დაჩრდილა ყოველი. ყველაზე შემძვრელი რაც კი ოდესმე მინახია ამ მოხუცის შვილის თვალები იყო, ადამიანის რომელიც შესაძლებელია ეთნიკური ქართველი საერთოდაც არ იყო. თვალები ამერია, მოზაიკასავით დავიშალე, და მივხვდი რაოდენ პატარა ვარ. ჩემი მედიდურობის, ტანსაცმლის, ჯდომის მანერის უხერხულობა ვიგრძენი. უცებ ვეღარ მივხვდი სად უნდა წამეღო ხელები, საით უნდა გამეხედა. თან ძალიან შემრცხვა იმისი რომ ქურდი იყავი იმწამს. მოვიპარე ის რაც მხოლოდ ამ ორი ბრწყინვალე ადამიანისთვის იყო განკუთვნილი. მას მერე გული მეკუმშება როდესაც მახსენდება ეს თვალები და როგორცკი ეჭვი შემეპარება ხოლმე ადამიანებში მაშინვე თვალწინ მიდგება, გაფრთხილებასავით. -------------------- ლოცვა სულის სუნთქვაა
|
teo.. |
Feb 16 2007, 05:29 AM
პოსტი
#40
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 256 რეგისტრ.: 17-November 06 მდებარ.: USA წევრი № 486 |
KAT
სუნთქვა შემეკრა კითხვის დროს და ცრემლებმა ამივსო თვალები, ახლაც უზარმაზარი ბურთი გამჩხერია თითქოს ყელში... ღმერთმა უშველოთ. კიდევ კარგი მე არ შევესწარი ამ ფაქტს თორემ ჩემი თავის ამბავი რომ ვიცი ტირილით მოვკვდებოდი ისე რომ ვერავინ ვერ მიხვდებოდა რა დამემართა. ერთხელ რეპეტიციიდან მომავალს მქონდა ამდაგვარი შემთხვევა და ... ახლაც გულს მიკუმშავს მისი გახსენება ყველაფერთან ერთად მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო ის, რომ საოცრად სათუთი გული გქონია, არ გიცნობ ვინ ხარ და რა ხარ, არც ის ვიცი ქალი ხარ თუ კაცი, ახალგაზრდა თუ ბებერი... მაგრამ ის დანამდვილებით ვიცი რომ ამ ფორუმზე არის "ვიღაც" KAT რომლის გულიც ძალიან მიყვარს და პატივს ვცემ დაგლოცოთ უფალმა დიდი პატივისცემით თეა კანდელაკი -------------------- სასოება ჩემდა მამა, შესავედრებლად ჩემდა ძე, მფარველად ჩემდა სულიწმიდა, სამებაო წმიდაო დიდება შენდა.
|
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 11th May 2024 - 02:45 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი