ექიმები და ზოგადად სამედიცინო პერსონალი პარამეტრები

[marine]

"როკითი ერთადერთი სოფელია საქართველოში, სადაც საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონს შეხვდებით. სოფელში ძალიან ბევრი ცნობილი ადამიანი და ძალიან ბევრი ცნობილი ადამიანი დაიბადა და აღიზარდა. ყველა მათგანის ჩამოთვლა ალბათ გამიჭირდება... უპირველესად გავიხსენებ ნიკოლოზ კახიანს, რომელიც გახლდათ ქართული ქირურგიული სკოლის ერთ-ერთი დამფუძნებული. ნიკოლოზ კახიანი დაიბადა 1883 წელს. განათლება მიიღო მსოფლიოს წამყვან უნივერსიტეტებში. წლების მანძილზე მოღვაწეობდა ალექსანდრიაში, შემდეგ საქართველოში დაბრუნდა და აქ გააგრძელა მოღვაწეობა. ოთხჯერ იყო მიწვეული კაიროში ბალზამირების ევიპტური წესის შესასწავლად. მოღვაწეობდა თბილისის ახლად დაარსებულ უნივერსიტეტში, ანატომიისა და ოპერატიული ქირურგიის კათედრის გამგედ. წლების მანძილზე ხელმძღვანელობდა პროპედევტიკის კათედრას. უდიდესი ქირურგი გახლდათ. უნიკალურ და ურთულეს ოპერაციებს აკეთებდა. ძალიან უყვარდა ხალხს. ბაღდათში, ყველა ოჯახში მის სურათს ნახავდით. მშობლიურ ბაღდათში რომ ჩამოდიოდა, ურმებით ხვდებოდნენ თურმე გზაზე ავადმყოფები. ურემზეც აკეთებდა ურთულეს ოპერაციებს... წამალი რომ ეყიდათ, სამკურნალო ფულსაც თვითონ აძლევდა. მამის ტრადიციების ღირსეული გამგრძელებლები იყვნენ ზაზა და ზაურ კახიანებიც. ზაზა კახიანი წლების მანძილზე იყო ჯანდაცვის მინისტრის პირველი მოადგილე, ასევე რესპუბლიკის ექიმთა დახელოვნების ცენტრის ხელმძღვანელი, შემდეგ მან დააფუძნა საქართველოში მედიცინის მეცნიერებათა აკადემია და წლების მანძილზე ხელმძღვანელობდა მას. იყო საქართველოს პირველი პარლამენტის წევრი, ზვიად გამსახურდიას დროს. სხვათა შორის, ცნობილი თამადაც გახლდათ"

[marine]

"ენისეისკში ჩასვლისთანავე [წმ. ლუკა] ვოინო-იასენეცკი საავადმყოფოს მთავარ ექიმთან მივიდა და წარუდგა: "მე ტაშკენტის უნივერსიტეტის პროფესორი ვოინო-იასენეცკი ვარ, ბერობაში ლუკა". ახალგაზრდა ექიმმა არც კი დაიჯერა, რომ მის წინ ასეთი ცნობილი ადამიანი იდგა. პროფესორმა მას ოპერაციის გაკეთების უფლება სთხოვა. პირველივე რთული და წარმატებული ოპერაციის შემდეგ ქირურგ-ეპისკოპოსს ხალხი მეზობელი სოფლებიდან მოაწყდა. ავადმყოფთა სია სამი თვით ადრე იყო შედგენილი. გადასახლებული მღვდელმთავრის ასეთი პოპულარობა ძალზე აღიზიანებდა ადგილობრივ ხელისუფლებას. ახალგაზრდა ექიმებმა, რომლებიც კატასტროფული სისწრაფით კარგავდნენ კლიენტებსა და ანაზღაურებას, უკმაყოფილების გამოხატვა დაიწყეს. უფასოდ გაკეთებული ოპერაციებით მეუფე უსიტყვოდ ამხელდა მათ ანგარებას. განკურნებულთა მადლობას კი იგი ასე პასუხობდა: "თქვენ უფალმა განკურნათ ჩემი ხელით; ილოცეთ მის წინაშე". ერთხელ მეუფემ მხედველობა დაუბრუნა ბრმების მთელ ოჯახს, რომლებიც კატარაქტით იტანჯებოდნენ. შვიდი ადამიანიდან ექვსს მხედველობა აღუდგა".