 უსიყვარულობა და ჩვენი ამბიციები, რა გვაბრკოლებს ერთმანეთისადმი სიყვარულში,გრძნობის უქონლობა თუ ეგოისტურ |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
მართლმადიდებლური ფორუმი > საუბრები რელიგიური საკითხების გარშემო > ზოგადი რელიგიური საუბრები და სიახლენი  |
| beso777 |
 Aug 8 2011, 12:42 AM
პოსტი
#1
|
|
Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059  |
ხშირათ ხდება რომ ცხოვრებასი ვხვდებით ადამიანებს,რომლებიც გარკვეულ კვალს ტოვებენ შემდგომ ცხოვრებიც მანძილზე.სულიერი თვალსაზრისით თუ ვიმსჯელებთ,არ არსებობს ადამიანი,მეორე ადამიანისტვის რაგაც სარგებლის მომტანი არ იყოს,თუნდაც მცირე სახის,მაგრამ მაინც.არ არსებობს ადამიანი,რომელიც მის ცხოვრებას ისე გალევს,რომ დარწმუნებული იყოს ესა თუ ის ადამიანი გვერდით არასოდეს დასჭირდება.ცხოვრება წისქვილის ქვასავით ტრიალებს და არავინ იცის ხვალ ვინ და რა ვითარებაში დაგვჭირდება გვერდით.დღეს რომ უდიდეს მტრათ ვრაცხავთ ადამიანს,ხვალ შეიძლება ჩვენი ყველაზე ახლობელი და ყველაზე მეტათ მდგომელი აგმოჩნდეს განსაცდელის დროს.ხშირათ ხდება რომ ჩვენი საკუთარი ამბიციები არ გვაძლევს საშუალებას დავინახოთ ადამიანები ისეთი,როგორებიც არიან მათი სულის სიღრმეში,ამაში გვაბრკოლებს ჩვენი უსაზღვრო ამბიციურობა,ეგოიზმი,ეს ყოველივე ისე გვაბრმავებს ხშირათ რომ მოყვრულათ მოსულ ადამიანებს მტრებათ ვრაცხავტ,დასახმარებლათ მოსულებს,რომლებიც ხედავენ რომ გვჭირდება მათი გვერდითდგომა და გატანა ცხოვრებასი,უნებურათ,ეგოიზმით
,ამბიციურობით,გარეგანი ბრწყინვალებით დაბრმავებულები ხელსა ვკრავთ და ცხოვრებიდან ვიკვეტავთ.იმდენათ გაამაყებულნი ვართ რომ თუ ადამიანი ჩვენს ამბიციებს არ აკმაყოფილებს,მის ჩვენს მიმარტ გამოჩენილ დახმარებას,თანაგრზნობას და სიყვარულსაც კი ვთაკილობთ.ზურგს ვაქცევთ,ჩვენი ცხოვრებიდან ვშლით.იმაზე ხომ ზედმეტია საუბარი რომ იქით დავეხმაროთ მათ როცა ვჭირდებით.რატომაა ასეთი ძნელი ადამიანს გული აჩვენო,გულით დავუდგეთ გვერდით,გულით შევწუხდეთ ერტმანეთის განცდებზე და არა ისე რომ ჭირიანებივით ვაქციოთ ზურგი.თითქოს ისინი სხვა სამყაროსი არიან და ჩვენ კი სულ სხვაში.ამ დროს კი ჩვენი თავი ღრმა მორწმıნეებათ მიგვაჩნია და ვინმემ რომ ამაზე ოდნავი შენიშვნა მოგვცეს თავს მოვაჭამთ,ამას ვის აკადრებო,რა უფლრბა გაქვსო.ჩვენ კი საკუთარი სინდისი მიზინებულები გვაქვს და იმით ვიმშვიდებტ ტავს რომ ვითომ არ შეგვიძლია მზიმე ჯვრის ტარება და ამიტომ ვერ ვუდგივარტ ამ ადამიანებს გვერდით,ამიტომ არ ვიყენებტ გვერდიტაც,არ შეგვიძლია ძალით სევიყვაროთ ისინი,არ შეგვიძლია მათი გვერდითდგომა ავიტანოთ,არ შეგვიძლია მათ დახმარება ვთხოვოთ გაჩირვებისას.ჩვენი ეგოისტური ამბიციებია გაჩხერილი შუაგზაზე და ამას ვერ ველევით,ჩვენს ამბიციურობაზე ვერ ვამბობთ უარს,აი,სწორეთ ესაა საწყისი მიზეზი ჩვენი ვითომდა უსიყვარულობის,გვერდით დგომისგან თავის შორსდაჭერის,სხვა არაფერი.ყველა ადამიანში აქვს უფალს ჩანერგილი სიყვარული,თანაგრზნობა, შებრალების ,დახმარების,გვერდითდგომის უნარი,გასაცდელში მოყვასის ტკივილის საკუტარ ტკივილათ გაზიარების უნარი.მაგრამ სწორეთ ეს ეგოიşსტური ამბიციურობა არ გვაზლევს ნებას რომ მას გადავაბიჯოთ,რაღაცაზე უარი ვტქვათ,ისევ ჩვენივე სულის გამო,ისევ მოყვასის სულის გადასარჩენათ,ჩვენს ამბიციურობას ვანაცვალებთ მოყვასის სულს,როცა ჩვენს ხელსია,უფსკრულის პირას მყოფი ადამიანის გადარჩენა,მაგრამ არა,ამას არ ვაკეტებთ,ამის სასუალებას არ გვაზლევს ეს ამბიციურობა,გვირჩევნია ის დაიღუპოს ვიდრე ჩვენს ამ ამბიციებზწე უარი ვტქვათ,ჩვენს ტავს რაღაც მოვაკლოთ,რაგაცით დავდგეთ საკუთარ სურვილებზე,საკუთარ ეგოისტურ სიამოვნებებზე მაღლა.ბოროტატ ვიყენებტ ჩვენს ვიტომდა უფლებას რომ ტავისუფალი ადამიანები ვარტ და როგორც გვინდა ცხოვრებას ისე წავმართავტ.არ არსებობს იყო მორწმუნე,იყო უფლის სამსახურში,მის სახელს ატარებდე და როგორც გინდოდეს საკუტარი სიამოვნებისთვის ცხოვრობდე.საკუტარი სურვილებიტ ცხოვრობდე,საკუთარ ამბიციურობას ამჯობინებდე მოყვასის გვერდით დგომის საჭიროებას როცა ეს დრო დგება ცხოვრებაში.ადამიანს სჭირდებოდე,გვერდით დგომას გთხოვდეს და შენ ზურგს აქცევდე,თავს იკატუნებდე ვიტომ შენს ძალებს აღემატება ეს.სადაა ამ დროს შენი რწმენა?განა უკეთ უკეთ არ უწყი რომ მტავარია მორწმუნემ მუდამ გამოავლინოს მოყვასის გვერდიტ დგომის სურვილი,ძალისხმევა და არ აერსებობს რაც უფლისთვის შეუძლებელი იქნება.განა უფალი მიატოვებს მისი ზალის ანაბარა და არ შეეწევა?სანამ უნდა ვითვალთმაქცოთ და ვიფარისევლოთ?სანამ უნდა ვატყუოთ უფალსაც და გვერდითმდგომებსაც ,ეკლესიებსი მუშტებს ვირტყავთ თავში,ვიტომ ვწუხდეთ ჩვენს ცოდვებს და უფალს მოწყალებას ვთხოვთ,ეკლესიის გარეთ კი აღარ გვახსოვს მოყვასი,რომელ მამას ეამება რომ მას ესიყვარულებოდეს სულ მის გვერდით ყოფნის სურვილს გამოთქვამდეს და ამ დროს მისმეორე შვილს ანუ ამ მორწმუნის და ძმას ეს ზურგს აქცევდეს,მის ტკივილს არად აგდებდეს,ცხოვრებასი მოიკვეტოს და არ დაინტერესდეს რა მოუვა დაირუპება თუ არა.მეეჩვება ასეთი შვილი,დაძმის ზურგის მქცეველი,გვერდით არ დამდგომი,დასაღუპათ მისგან განწირული მამას აამებდეს,როგორც არუნდა იგწვოდეს მისგამო.ყველაზე დიდი სიყვარული და სატნოება უფლის მიმართ ,ისაა როცა მორწმუნრ მის მოყვასს დაუდგება გვერდით და არ გაწირავს,არ დაუსვებს მისი სულის დაკარგვას უფლისთვის.რაც ჩვენ ყველა ადამიანებს მოგვმადლოს უფალმა. -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
   |
 
|
| toka@ |
Aug 8 2011, 01:07 AM
პოსტი
#2
|
 უსაქმური ჯგუფი: Members პოსტები: 3,204 რეგისტრ.: 27-October 10 წევრი № 9,723 |
ციტატა(beso777 @ Aug 8 2011, 12:42 AM)  ხშირათ ხდება რომ ცხოვრებასი ვხვდებით ადამიანებს,რომლებიც გარკვეულ კვალს ტოვებენ შემდგომ ცხოვრებიც მანძილზე.სულიერი თვალსაზრისით თუ ვიმსჯელებთ,არ არსებობს ადამიანი,მეორე ადამიანისტვის რაგაც სარგებლის მომტანი არ იყოს,თუნდაც მცირე სახის,მაგრამ მაინც.არ არსებობს ადამიანი,რომელიც მის ცხოვრებას ისე გალევს,რომ დარწმუნებული იყოს ესა თუ ის ადამიანი გვერდით არასოდეს დასჭირდება.ცხოვრება წისქვილის ქვასავით ტრიალებს და არავინ იცის ხვალ ვინ და რა ვითარებაში დაგვჭირდება გვერდით.დღეს რომ უდიდეს მტრათ ვრაცხავთ ადამიანს,ხვალ შეიძლება ჩვენი ყველაზე ახლობელი და ყველაზე მეტათ მდგომელი აგმოჩნდეს განსაცდელის დროს.ხშირათ ხდება რომ ჩვენი საკუთარი ამბიციები არ გვაძლევს საშუალებას დავინახოთ ადამიანები ისეთი,როგორებიც არიან მათი სულის სიღრმეში,ამაში გვაბრკოლებს ჩვენი უსაზღვრო ამბიციურობა,ეგოიზმი,ეს ყოველივე ისე გვაბრმავებს ხშირათ რომ მოყვრულათ მოსულ ადამიანებს მტრებათ ვრაცხავტ,დასახმარებლათ მოსულებს,რომლებიც ხედავენ რომ გვჭირდება მათი გვერდითდგომა და გატანა ცხოვრებასი,უნებურათ,ეგოიზმით ,ამბიციურობით,გარეგანი ბრწყინვალებით დაბრმავებულები ხელსა ვკრავთ და ცხოვრებიდან ვიკვეტავთ.იმდენათ გაამაყებულნი ვართ რომ თუ ადამიანი ჩვენს ამბიციებს არ აკმაყოფილებს,მის ჩვენს მიმარტ გამოჩენილ დახმარებას,თანაგრზნობას და სიყვარულსაც კი ვთაკილობთ.ზურგს ვაქცევთ,ჩვენი ცხოვრებიდან ვშლით.იმაზე ხომ ზედმეტია საუბარი რომ იქით დავეხმაროთ მათ როცა ვჭირდებით.რატომაა ასეთი ძნელი ადამიანს გული აჩვენო,გულით დავუდგეთ გვერდით,გულით შევწუხდეთ ერტმანეთის განცდებზე და არა ისე რომ ჭირიანებივით ვაქციოთ ზურგი.თითქოს ისინი სხვა სამყაროსი არიან და ჩვენ კი სულ სხვაში.ამ დროს კი ჩვენი თავი ღრმა მორწმıნეებათ მიგვაჩნია და ვინმემ რომ ამაზე ოდნავი შენიშვნა მოგვცეს თავს მოვაჭამთ,ამას ვის აკადრებო,რა უფლრბა გაქვსო.ჩვენ კი საკუთარი სინდისი მიზინებულები გვაქვს და იმით ვიმშვიდებტ ტავს რომ ვითომ არ შეგვიძლია მზიმე ჯვრის ტარება და ამიტომ ვერ ვუდგივარტ ამ ადამიანებს გვერდით,ამიტომ არ ვიყენებტ გვერდიტაც,არ შეგვიძლია ძალით სევიყვაროთ ისინი,არ შეგვიძლია მათი გვერდითდგომა ავიტანოთ,არ შეგვიძლია მათ დახმარება ვთხოვოთ გაჩირვებისას.ჩვენი ეგოისტური ამბიციებია გაჩხერილი შუაგზაზე და ამას ვერ ველევით,ჩვენს ამბიციურობაზე ვერ ვამბობთ უარს,აი,სწორეთ ესაა საწყისი მიზეზი ჩვენი ვითომდა უსიყვარულობის,გვერდით დგომისგან თავის შორსდაჭერის,სხვა არაფერი.ყველა ადამიანში აქვს უფალს ჩანერგილი სიყვარული,თანაგრზნობა, შებრალების ,დახმარების,გვერდითდგომის უნარი,გასაცდელში მოყვასის ტკივილის საკუტარ ტკივილათ გაზიარების უნარი.მაგრამ სწორეთ ეს ეგოიşსტური ამბიციურობა არ გვაზლევს ნებას რომ მას გადავაბიჯოთ,რაღაცაზე უარი ვტქვათ,ისევ ჩვენივე სულის გამო,ისევ მოყვასის სულის გადასარჩენათ,ჩვენს ამბიციურობას ვანაცვალებთ მოყვასის სულს,როცა ჩვენს ხელსია,უფსკრულის პირას მყოფი ადამიანის გადარჩენა,მაგრამ არა,ამას არ ვაკეტებთ,ამის სასუალებას არ გვაზლევს ეს ამბიციურობა,გვირჩევნია ის დაიღუპოს ვიდრე ჩვენს ამ ამბიციებზწე უარი ვტქვათ,ჩვენს ტავს რაღაც მოვაკლოთ,რაგაცით დავდგეთ საკუთარ სურვილებზე,საკუთარ ეგოისტურ სიამოვნებებზე მაღლა.ბოროტატ ვიყენებტ ჩვენს ვიტომდა უფლებას რომ ტავისუფალი ადამიანები ვარტ და როგორც გვინდა ცხოვრებას ისე წავმართავტ.არ არსებობს იყო მორწმუნე,იყო უფლის სამსახურში,მის სახელს ატარებდე და როგორც გინდოდეს საკუტარი სიამოვნებისთვის ცხოვრობდე.საკუტარი სურვილებიტ ცხოვრობდე,საკუთარ ამბიციურობას ამჯობინებდე მოყვასის გვერდით დგომის საჭიროებას როცა ეს დრო დგება ცხოვრებაში.ადამიანს სჭირდებოდე,გვერდით დგომას გთხოვდეს და შენ ზურგს აქცევდე,თავს იკატუნებდე ვიტომ შენს ძალებს აღემატება ეს.სადაა ამ დროს შენი რწმენა?განა უკეთ უკეთ არ უწყი რომ მტავარია მორწმუნემ მუდამ გამოავლინოს მოყვასის გვერდიტ დგომის სურვილი,ძალისხმევა და არ აერსებობს რაც უფლისთვის შეუძლებელი იქნება.განა უფალი მიატოვებს მისი ზალის ანაბარა და არ შეეწევა?სანამ უნდა ვითვალთმაქცოთ და ვიფარისევლოთ?სანამ უნდა ვატყუოთ უფალსაც და გვერდითმდგომებსაც ,ეკლესიებსი მუშტებს ვირტყავთ თავში,ვიტომ ვწუხდეთ ჩვენს ცოდვებს და უფალს მოწყალებას ვთხოვთ,ეკლესიის გარეთ კი აღარ გვახსოვს მოყვასი,რომელ მამას ეამება რომ მას ესიყვარულებოდეს სულ მის გვერდით ყოფნის სურვილს გამოთქვამდეს და ამ დროს მისმეორე შვილს ანუ ამ მორწმუნის და ძმას ეს ზურგს აქცევდეს,მის ტკივილს არად აგდებდეს,ცხოვრებასი მოიკვეტოს და არ დაინტერესდეს რა მოუვა დაირუპება თუ არა.მეეჩვება ასეთი შვილი,დაძმის ზურგის მქცეველი,გვერდით არ დამდგომი,დასაღუპათ მისგან განწირული მამას აამებდეს,როგორც არუნდა იგწვოდეს მისგამო.ყველაზე დიდი სიყვარული და სატნოება უფლის მიმართ ,ისაა როცა მორწმუნრ მის მოყვასს დაუდგება გვერდით და არ გაწირავს,არ დაუსვებს მისი სულის დაკარგვას უფლისთვის.რაც ჩვენ ყველა ადამიანებს მოგვმადლოს უფალმა. ბოლოში უნდა მიგეწერა რა გითხრათ?რით გაგახაროთ? კარგი თემა გაიხსნა,ღმერთმა გისმინოს და ყველა ხვდებოდეს ამდენს,ამდენს თუ არა ნახევარს მაინც... -------------------- არაფერი ისე არ აახლოებთ ადამიანებს როგორც უფლის სიყვარული !
|
|
|
|
| terra |
Aug 8 2011, 01:18 AM
პოსტი
#3
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 4,231 რეგისტრ.: 2-April 08 წევრი № 4,398 |
რა სიყვარული. საკუთარი თავი მიყვარს მხოლოდ. -------------------- უფალო, იესუ ქრისტე, შემიწყალე მე..
|
|
|
|
| ikanosi |
Aug 8 2011, 01:20 AM
პოსტი
#4
|
 ირაკლი ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,285 რეგისტრ.: 3-January 10 მდებარ.: ფოთი - თბილისი წევრი № 7,906 |
მე ვთქვი, ცალმხრივებს თემა გაგვიხსნეს მეთქი
 -------------------- ფარით ან ფარზე
|
|
|
|
| toka@ |
Aug 8 2011, 01:35 AM
პოსტი
#5
|
|
უსაქმური ჯგუფი: Members პოსტები: 3,204 რეგისტრ.: 27-October 10 წევრი № 9,723 |
ციტატა(ikanosi @ Aug 8 2011, 01:20 AM) მე ვთქვი, ცალმხრივებს თემა გაგვიხსნეს მეთქი გავხსნა ეგ თემა? მაგრამ სად? -------------------- არაფერი ისე არ აახლოებთ ადამიანებს როგორც უფლის სიყვარული !
|
|
|
|
| მაშიკო |
Aug 8 2011, 08:37 AM
პოსტი
#6
|
 მარიამი ჯგუფი: Members პოსტები: 2,850 რეგისტრ.: 18-May 09 მდებარ.: ქუთაისი წევრი № 7,002 |
beso777
საკუთარ სულში ჩამახედა ამ ტექტმა.... მეგონა ,,ის" წერდა ჩემზე ამ ყოველივეს... მეც მინდა რომ უკეთესი ვიყო, მაგრამ გამომდის რო? -------------------- უფალო იესო ქრისტე, ძე ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი. მომეც ძალა და უნარი, ვადიდო სახელი შენი.
|
|
|
|
| ქევანა |
Aug 8 2011, 03:31 PM
პოსტი
#7
|
 მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
უშ, თვალები მეტკინა, ან აბზაცი არ იცით, ან რამე მასეთი?
ჩემთვის ახალი არაფერი თქმულა. მე ეგ ყველაფერი ვიცი  -------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
|
|
|
| George Leluashvili |
Aug 9 2011, 04:26 PM
პოსტი
#8
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 5,088 რეგისტრ.: 27-February 11 წევრი № 10,559 |
ქევანა
შენი ყოველი პოსტი ჩემ გამხიარულებას იწვევს მაგარი ხარ ძაან  -------------------- ________________________________________________________________________
შეიძულე სიმდიდრე და იქნები მდიდარი; შეიძულე დიდება და იქნები დიდებული; შეიძულე შეურაცხება და იქნები უძლეველი; შეიძულე დასვენება და იპოვი მოსვენებას; შეიძულე დედამიწა და იპოვი ზეცას. ________________________________________________________________________ |
|
|
|
| ქევანა |
Aug 9 2011, 04:56 PM
პოსტი
#9
|
|
მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
GIORGI LELUASHVILI
მე მოსიარულე ცირკი ვარ შაპიტოვნა -------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
|
|
|
| George Leluashvili |
Aug 9 2011, 04:59 PM
პოსტი
#10
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 5,088 რეგისტრ.: 27-February 11 წევრი № 10,559 |
ქევანა
ციტატა მე მოსიარულე ცირკი ვარ 100%  -------------------- ________________________________________________________________________
შეიძულე სიმდიდრე და იქნები მდიდარი; შეიძულე დიდება და იქნები დიდებული; შეიძულე შეურაცხება და იქნები უძლეველი; შეიძულე დასვენება და იპოვი მოსვენებას; შეიძულე დედამიწა და იპოვი ზეცას. ________________________________________________________________________ |
|
|
|
| beso777 |
Aug 13 2011, 12:13 AM
პოსტი
#11
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059 |
ციტატა(ქევანა @ Aug 8 2011, 04:31 PM) უშ, თვალები მეტკინა, ან აბზაცი არ იცით, ან რამე მასეთი? ჩემთვის ახალი არაფერი თქმულა. მე ეგ ყველაფერი ვიცი ახალი არც მე მითქვამს რაიმე,ეს ყველა თაობის თანდაყოლილი ნიშანთვისებებიდან მოდის.ვინც ამ თემას ჩაუღრმავდება ,ბევრ რამეზე დააფიქრებს,საკუთარ სულს გააშიშვლებს,რამდენათ თვლის საკუთარ ტავს ღირსათ იწოდებოდეს ქრისტიანი.რამდენათ ამხელს საკუთარი სინდისი თუ მიძინებულია.თუ სინდისის შინაგან ხმასთან ვერაა მართალი,რამდენათ ცდილობს უფლის სახელის მატარებლის პატივი და პასუხისმგებლობა ,მოვალეობა თანაბრათ გაინაწილოს.გამოასწოროს წარსულის შეცდომები,რამდენათ ჩასწვდება რომ უფლის ან მოყვასისადმი სიყვარული მეორის გამორიცხვით ორივეს დააკნინებს.ხოლო ვინც ზერელეთ და უღიმღამოთ გადაავლებს თვალს აღნიშნულ თემას მისთვის არც თვალში და არც გულშიმოსახვედრი არაფერიც არ იქნება. -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
|
|
|
| მაშიკო |
Aug 13 2011, 08:52 PM
პოსტი
#12
|
|
მარიამი ჯგუფი: Members პოსტები: 2,850 რეგისტრ.: 18-May 09 მდებარ.: ქუთაისი წევრი № 7,002 |
ტკივილიანი თემაა
 ერთ რამეს ვერ ვხვდები, რატომაა სიყვარული ბრმა? -------------------- უფალო იესო ქრისტე, ძე ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი. მომეც ძალა და უნარი, ვადიდო სახელი შენი.
|
|
|
|
| .zakaria. |
Aug 15 2011, 09:50 AM
პოსტი
#13
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 3,146 რეგისტრ.: 14-February 10 მდებარ.: TIFLIS წევრი № 8,180 |
ციტატა(მაშიკო @ Aug 13 2011, 08:52 PM) ერთ რამეს ვერ ვხვდები, რატომაა სიყვარული ბრმა? აღარაა ბრმა ორივე თვალი აქ ახელილი და მესამე თვალიც გააქტიურებული აქვს კაი ხანია beso777 კარგი თემაა -------------------- ოქროს თევზმა თავი მოიმკვდარუნა,როცა ჩემი სურვილები გავუმხილე.
http://www.youtube.com/watch?v=UEFWEadY9-w |
|
|
|
| მაშიკო |
Aug 15 2011, 09:52 AM
პოსტი
#14
|
|
მარიამი ჯგუფი: Members პოსტები: 2,850 რეგისტრ.: 18-May 09 მდებარ.: ქუთაისი წევრი № 7,002 |
ციტატა(.zakaria. @ Aug 14 2011, 09:50 PM) აღარაა ბრმა ორივე თვალი აქ ახელილი და მესამე თვალიც გააქტიურებული აქვს კაი ხანია  მესამე თვალს რომ ვერფ ვხედავ?-------------------- უფალო იესო ქრისტე, ძე ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი. მომეც ძალა და უნარი, ვადიდო სახელი შენი.
|
|
|
|
| georgios |
Aug 22 2011, 01:56 AM
პოსტი
#15
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,263 რეგისტრ.: 13-August 11 წევრი № 11,439 |
ციტატა ხშირათ ხდება რომ ცხოვრებასი ვხვდებით ადამიანებს,რომლებიც გარკვეულ კვალს ტოვებენ შემდგომ ცხოვრებიც მანძილზე.სულიერი თვალსაზრისით თუ ვიმსჯელებთ,არ არსებობს ადამიანი,მეორე ადამიანისტვის რაგაც სარგებლის მომტანი არ იყოს,თუნდაც მცირე სახის,მაგრამ მაინც.არ არსებობს ადამიანი,რომელიც მის ცხოვრებას ისე გალევს,რომ დარწმუნებული იყოს ესა თუ ის ადამიანი გვერდით არასოდეს დასჭირდება.ცხოვრება წისქვილის ქვასავით ტრიალებს და არავინ იცის ხვალ ვინ და რა ვითარებაში დაგვჭირდება გვერდით.დღეს რომ უდიდეს მტრათ ვრაცხავთ ადამიანს,ხვალ შეიძლება ჩვენი ყველაზე ახლობელი და ყველაზე მეტათ მდგომელი აგმოჩნდეს განსაცდელის დროს.ხშირათ ხდება რომ ჩვენი საკუთარი ამბიციები არ გვაძლევს საშუალებას დავინახოთ ადამიანები ისეთი,როგორებიც არიან მათი სულის სიღრმეში,ამაში გვაბრკოლებს ჩვენი უსაზღვრო ამბიციურობა,ეგოიზმი,ეს ყოველივე ისე გვაბრმავებს ხშირათ რომ მოყვრულათ მოსულ ადამიანებს მტრებათ ვრაცხავტ,დასახმარებლათ მოსულებს,რომლებიც ხედავენ რომ გვჭირდება მათი გვერდითდგომა და გატანა ცხოვრებასი,უნებურათ,ეგოიზმით ,ამბიციურობით,გარეგანი ბრწყინვალებით დაბრმავებულები ხელსა ვკრავთ და ცხოვრებიდან ვიკვეტავთ.იმდენათ გაამაყებულნი ვართ რომ თუ ადამიანი ჩვენს ამბიციებს არ აკმაყოფილებს,მის ჩვენს მიმარტ გამოჩენილ დახმარებას,თანაგრზნობას და სიყვარულსაც კი ვთაკილობთ.ზურგს ვაქცევთ,ჩვენი ცხოვრებიდან ვშლით.იმაზე ხომ ზედმეტია საუბარი რომ იქით დავეხმაროთ მათ როცა ვჭირდებით.რატომაა ასეთი ძნელი ადამიანს გული აჩვენო,გულით დავუდგეთ გვერდით,გულით შევწუხდეთ ერტმანეთის განცდებზე და არა ისე რომ ჭირიანებივით ვაქციოთ ზურგი.თითქოს ისინი სხვა სამყაროსი არიან და ჩვენ კი სულ სხვაში.ამ დროს კი ჩვენი თავი ღრმა მორწმıნეებათ მიგვაჩნია და ვინმემ რომ ამაზე ოდნავი შენიშვნა მოგვცეს თავს მოვაჭამთ,ამას ვის აკადრებო,რა უფლრბა გაქვსო.ჩვენ კი საკუთარი სინდისი მიზინებულები გვაქვს და იმით ვიმშვიდებტ ტავს რომ ვითომ არ შეგვიძლია მზიმე ჯვრის ტარება და ამიტომ ვერ ვუდგივარტ ამ ადამიანებს გვერდით,ამიტომ არ ვიყენებტ გვერდიტაც,არ შეგვიძლია ძალით სევიყვაროთ ისინი,არ შეგვიძლია მათი გვერდითდგომა ავიტანოთ,არ შეგვიძლია მათ დახმარება ვთხოვოთ გაჩირვებისას.ჩვენი ეგოისტური ამბიციებია გაჩხერილი შუაგზაზე და ამას ვერ ველევით,ჩვენს ამბიციურობაზე ვერ ვამბობთ უარს,აი,სწორეთ ესაა საწყისი მიზეზი ჩვენი ვითომდა უსიყვარულობის,გვერდით დგომისგან თავის შორსდაჭერის,სხვა არაფერი.ყველა ადამიანში აქვს უფალს ჩანერგილი სიყვარული,თანაგრზნობა, შებრალების ,დახმარების,გვერდითდგომის უნარი,გასაცდელში მოყვასის ტკივილის საკუტარ ტკივილათ გაზიარების უნარი.მაგრამ სწორეთ ეს ეგოიşსტური ამბიციურობა არ გვაზლევს ნებას რომ მას გადავაბიჯოთ,რაღაცაზე უარი ვტქვათ,ისევ ჩვენივე სულის გამო,ისევ მოყვასის სულის გადასარჩენათ,ჩვენს ამბიციურობას ვანაცვალებთ მოყვასის სულს,როცა ჩვენს ხელსია,უფსკრულის პირას მყოფი ადამიანის გადარჩენა,მაგრამ არა,ამას არ ვაკეტებთ,ამის სასუალებას არ გვაზლევს ეს ამბიციურობა,გვირჩევნია ის დაიღუპოს ვიდრე ჩვენს ამ ამბიციებზწე უარი ვტქვათ,ჩვენს ტავს რაღაც მოვაკლოთ,რაგაცით დავდგეთ საკუთარ სურვილებზე,საკუთარ ეგოისტურ სიამოვნებებზე მაღლა.ბოროტატ ვიყენებტ ჩვენს ვიტომდა უფლებას რომ ტავისუფალი ადამიანები ვარტ და როგორც გვინდა ცხოვრებას ისე წავმართავტ.არ არსებობს იყო მორწმუნე,იყო უფლის სამსახურში,მის სახელს ატარებდე და როგორც გინდოდეს საკუტარი სიამოვნებისთვის ცხოვრობდე.საკუტარი სურვილებიტ ცხოვრობდე,საკუთარ ამბიციურობას ამჯობინებდე მოყვასის გვერდით დგომის საჭიროებას როცა ეს დრო დგება ცხოვრებაში.ადამიანს სჭირდებოდე,გვერდით დგომას გთხოვდეს და შენ ზურგს აქცევდე,თავს იკატუნებდე ვიტომ შენს ძალებს აღემატება ეს.სადაა ამ დროს შენი რწმენა?განა უკეთ უკეთ არ უწყი რომ მტავარია მორწმუნემ მუდამ გამოავლინოს მოყვასის გვერდიტ დგომის სურვილი,ძალისხმევა და არ აერსებობს რაც უფლისთვის შეუძლებელი იქნება.განა უფალი მიატოვებს მისი ზალის ანაბარა და არ შეეწევა?სანამ უნდა ვითვალთმაქცოთ და ვიფარისევლოთ?სანამ უნდა ვატყუოთ უფალსაც და გვერდითმდგომებსაც ,ეკლესიებსი მუშტებს ვირტყავთ თავში,ვიტომ ვწუხდეთ ჩვენს ცოდვებს და უფალს მოწყალებას ვთხოვთ,ეკლესიის გარეთ კი აღარ გვახსოვს მოყვასი,რომელ მამას ეამება რომ მას ესიყვარულებოდეს სულ მის გვერდით ყოფნის სურვილს გამოთქვამდეს და ამ დროს მისმეორე შვილს ანუ ამ მორწმუნის და ძმას ეს ზურგს აქცევდეს,მის ტკივილს არად აგდებდეს,ცხოვრებასი მოიკვეტოს და არ დაინტერესდეს რა მოუვა დაირუპება თუ არა.მეეჩვება ასეთი შვილი,დაძმის ზურგის მქცეველი,გვერდით არ დამდგომი,დასაღუპათ მისგან განწირული მამას აამებდეს,როგორც არუნდა იგწვოდეს მისგამო.ყველაზე დიდი სიყვარული და სატნოება უფლის მიმართ ,ისაა როცა მორწმუნრ მის მოყვასს დაუდგება გვერდით და არ გაწირავს,არ დაუსვებს მისი სულის დაკარგვას უფლისთვის.რაც ჩვენ ყველა ადამიანებს მოგვმადლოს უფალმა. კარგია ასეთი ფიქრები... ციტატა ვინც ამ თემას ჩაუღრმავდება ,ბევრ რამეზე დააფიქრებს,საკუთარ სულს გააშიშვლებს მართლა გავშიშვლდი ამ შუა ღამეს... ციტატა უსიყვარულობა და ჩვენი ამბიციები, რა გვაბრკოლებს ერთმანეთისადმი სიყვარულში საკუთარი თავის მოჭარბებული სიყვარული, უძლურება და შიში. ცოტას შეუძლია უყვარდეს თავგანწირულად, გულწრფელად, ერთგულად. მაგრამ ამ ქვეყანაზე, ასეთ საგიჟეთში და განუკითხავობაში როგორ ანათებს ნამდვილი სიყვარული! როგორი მარგალიტია და ფასდაუდებელი! და თითზე ჩამოსათვლელი ხალხის სულიერი სიმდიდრე და მოსიყვარულე გული რამდენი უძლური, გზააბნეული და დაცემული ადამიანის სულს ათბობს, ასხივოსნებს! მაშიკო ციტატა ერთ რამეს ვერ ვხვდები, რატომაა სიყვარული ბრმა? ბრმა არა კოჭლი კიდევ როცა საჭიროა, ყველა ყველაფერს ხედავს. ძალიან ბანალური ანდაზაა. -------------------- დღესაც არ ვიცი ფერი შენთა უძირო თვალთა,
მხოლოდ ვიცი, რომ შენი ცქერა სევდასა ჰგავდა - ხატების სევდას, ფრესკების სევდას... |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 24th April 2024 - 05:11 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge