მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„საღმრთო მსჯელობაში მამა ონისიფორეს ერთობ მაღალი გულისხმისყოფა ჰქონდა, სულიერი სიხარულის საზომამდე მიღწეული ბერის გონება ღვთივმეცნიერებით იყო განათლებული."

[marine]

“ღრმა პატივისცემით ვუცქერდით ჩვენ ერთ მამას, ილიას. ის თებაიდის მთავარ ქალაქ ანტინოიის ოლქში ცხოვრობდა. როგორც ამბობდნენ, 109 წლისა იყო... ჭეშმარიტად ილიას სულმა განისვენა მასზე... ჰყვებოდნენ, 70 წელი გაატარა უკაცრიელ და სასტიკ უდაბნოშიო. მისკენ ისეთი ვიწრო და კლდოვანი ბილიკი მიდიოდა, რომ მისი მოძებნაც კი ჭირდა. ისეთ საშინელ მღვიმეში ცხოვრობდა, მნახველს მისი ნახვა ზარავდა.

ღრმა სიბერის გამო მთელი სხეულით კანკალებდა, თუმცა არ წყვეტდა ყველდღიურად ნიშ-სასწაულების მოხდენას და მასთან მისულ ყველა სნეულს განკურნავდა. საკვებად ჰქონდა მცირედი პური და ფინიკი. ამბობენ, ახალგაზრდობაში კვირაობით მარხულობდაო.”

[marine]

“ბერობა საუკეთესო გზაა იმისა, რომ ადამიანის გულში სინერგია მოხდეს”

[marine]

“მეზობელ ქვეყანაში გავიცანით ერთი ხუცესი, სახელად აპელი. ეს მართალი კაცი მჭედელი იყო და ძმებს ყველაფერს უმზადებდა, რაც სჭირდებოდათ. ერთ მშვიდ საღამოს საქმიანობით გართულს ლამაზი ქალის სახით ეშმაკი გამოეცხადა - თითქოსდა შეკვეთის მიცემა უნდოდა. აპელმა შიშველი ხელი სტაცა გავარვარებული რკინის ნაჭერს და სახეში ესროლა. ისე იღრიალა ეშმაკმა, რომ გარშემო მცხოვრებმა ყველა ძმამ გაიგონა. ეშმაკი გაქრა. აპელი კი ამის მერე შიშველი ხელით იღებდა ხოლმე გავარვარებულ რკინას.”

[marine]

“დამიჯერე, რადგან სიმართლეს გეუბნები - მას შემდეგ, რაც მონაზონი ვარ, რამდენჯერაც ავად გავმხდარვარ, სრულებით არ მიზრუნია თავზე. არც არავისთვის მიმიცია უფლება ჩემი სხეულის ჯანმრთელობისთვის ეზრუნა, არამედ მთელ სასოებას უსასყიდლო მკურნალზე ვამყარებდი".

[marine]

"ერთ შემთხვევას მოგიყვებით. მოძღვარს რომ მადლი არა ჰქონოდა, მაშინ სატანა ერთ-ერთ მონაზონს ხელიდან გამოგვტაცებდა.

წმინდა ბასილის სკიტში ჩვენთან ერთად ცხოვრობდა ერთი ვლახი, მამა იანისი, ძალზე ღვთისმოშიში, მაგრამ უბრალო ადამიანი. ერთხანს მან მამა იოსებთან გულისთქმების აღიარება შეწყვიტა. ბერი მოიხმობდა - როგორ არის საქმე, მამა იანისო. კარგად, ძალიან კარგად მამაოო. გულისთქმა არაფერი გაქვს ასაღიარებელიო? არა, ყველაფერი კარგად მაქვსო.

ამ დროს კი მოძღვარი ლოცვისას, მამა იანისის ბედზე ძალზე ღელავდა, გული ავს უგრძნობდა - მამა იანისს საქმეები ცუდადა აქვსო. ერთხელ მითხრა: - სასწრაფოდ მომიყვანე მამა იანისიო. მივუყვანე. მოძღვარმა მას მკაცრად უთხრა: - მე მსურს, აღიარო ჩემთან შენი გულისთქმებიო. რა ვთქვა, მამაო, არაფერი მაქვსო. მოძღვარმა შეაწყვეტინა: - შენ არ წახვალ, ვიდრე აღსარებას არ მეტყვიო.

მაშინ იძულებული გახდა წაებუტბუტა: "მაკურთხე, მამაო, ჩემმა მფარველმა ანგელოზმა ამიკრძალა ამის ვინმესთან თქმა. შენი ლოცვით ღირსი გავხდი, რომ ამ ბოლო დროს ჩემს ანგელოზთან ერთად მელოცა. რადგან ამის თქმა მაიძულე, ხელსაყრელი შემთხვევაც მომეცა, შენგან შენდობა ავიღო, შესაძლოა, შენს წინაშე რამე შევცოდე. ვინაიდან ხვალ საღამოს ერთად უნდა ჩავიდეთ მამა მათესთან საზიარებლად. მერე კი ჩამოეშვება წმინდა ილია, რომელიც ცეცხლის ეტლით აიყვანს ჩემს სულსო.

ეს რომ მოესმა, ბერმა მას სილა გააწნა. სადღაც გაქრა ეტლიც და მისი აღფრთოვანებაც! მოხიბლულო, - უთხრა მას მოძღვარმა, - სატანის ხელში ჩავარდნილხარ, ის კი ემზადება, რომ სადმე უფსკრულში გადაგჩეხოს, იქიდან კი გეენიაში გაგამგზავროს, შენ კი ასეთ რამეს ამბობო. "მაგრამ, მამაო, განა ეს შესაძლებელია?" დაიცადე და ნახავ, შეიძლება თუ არაო.

იმავე ღამეს, "ანგელოზის" სტუმრობის ჟამს, ეშმაკი ნამდვილი სახით გამოეცხადა მას და გამძვინვარებულმა უთხრა: "განა არ გითხარი, შე უვარგისო მონაზონო, ჩვენი საიდუმლო არ გაგეთქვა? რა მარჯვედ დამიძვერი ხელიდან! არადა, ყველაფერი რა კარგად მოვაწყვე შენს დასაღუპადო.

ეს რომ მოესმა, შეძრწუნებულმა იანისმა მაშინვე მიირბინა მოძღვართან, ჩაუვარდა ფეხებში და მადლობა უთხრა. ხედავთ, რა საშიშია, როცა მონაზონი გულისთქმებს უმალავს მოძღვარს".

[marine]

„მონასტერი თითქოს ქალაქშია, მაგრამ მყუდროება, ერიდან განდგომილთა სავანეს რომ სჭირდება, არ აკლია.“

[marine]

"თუ მონაზონს ლოცვას წაართმევ, იმის უფლებასაც ართმევ, რომ თავი ღვთის ჭეშმარიტ შვილად იგრძნოს".

[marine]

"მამა ანტონ ბალაამელი უდაბნოში ცხოვრობდა და ძალიან უყვარდა ის ადგილი. როცა მონასტერში გადასვლის კურთხევა მისცეს, შეწუხდა, მივიდა წინამძღვართან და თავისი კუნკულ-ბარტყული ფეხთით დაუდო - უდაბნოდან მიგყავართ და ბარემ ბერობაც ჩამომართვითო."

[marine]

"როცა მამა ხარლამპემ (ათონელი, +2000) ეს სოფელი დატოვა, ძალიან ენატრებოდა დედა. დაემხობოდა ღვთისმშობლის ხატის წინ და ევედრებოდა, ეს მონატრების გრძნობა ჩამიქრე, ახლა შენ ხარ ჩემი დედა. მხოლოდ შენ გეძიებ და შემეწიეო.

უფლის დედის დახმარებით მამა ხარლამპემ გაუძლო და დაითმინა მონატრება და სიყვარული. მიუხედავად იმისა, რომ დედა წერილებში ევედრებოდა, - შვილო, ურანოპოლისში მაინც ჩამოდი, რომ შეგხედოო, - სანამ მისი მოძღვარი, მამა იოსებ მღვიმელი გარდაიცვლებოდა, ამ თხოვნას ყურს არ უგდებდა, მერე კი მისწერა, - დათქმულ დროს თესალონიკში შევხვდეთ ერთმანეთს, ოღონდ იმ პირობით, თუ მონაზვნად აღიკვეცებიო.

"ვიცოდი, რომ დედაჩემი მუდამ მონაზონზე მკაცრად ცხოვრობდა, ამიტომ მისთვის ბუნებრივი იქნებოდა ანგელოზის სქემა", - ჰყვებოდა მამა ხარლამპე. ასეც მოხდა, დედამ თესალონიკში შვილი ინახულა, პირობისამებრ მონაზვნად აღიკვეცა და მერე აღარასოდეს უნახავს თავისი ხარლამპე."

[marine]

"როცა პატრიარქი დავითი მღვდელმთავრად ხელდასხმის წინ მონაზვნად აღიკვეცა, თქვა, რომ ამიერიდან აღარასოდეს გადააბიჯებდა თავისი სახლის ზღურბლს. შეასრულა კიდეც. მაშინაც კი, როცა მისი ცოლყოფილი გარდაიცვალა, დასამშვიდობებლად არ მისულა. უთქვამს: მიცვალებულისათვის ლოცვაც საკმარისიაო. ასე დაიმარხა მან თავისი მონაზვნობა."

[marine]

"ერთხელ ამბა ანტონმა იმპერატორ კონსტანცისაგან წერილი მიიღო - კონსტანტინოპოლში ეპატიჟებოდა. რა ვქნაო, ფიქრობდა ღირსი ანტონი, მერე კი თავის მოწაფეს, პავლეს ჰკითხა: უნდა წავიდეო? მან უპასუხა: თუ წახვალ, ანტონი იქნები, თუ არ წახვალ, ამბა ანტონიო... მამა ანტონიც არ წავიდა."

[marine]

“ერთხელ ვინმე ბერი მონაზვნებს შეხვდა და გზიდან გადავიდა. იღუმენიამ უთხრა: - შენ რომ სრულყოფილი მონაზონი იყო, როგორც დედაკაცებს, ისე არ შემოგვხედავდიო.”

[marine]

„როცა მონაზვნობის სურვილი შევამჩნიე, აღვკვეცე“

[marine]

„შესაძლებელია ბერებთან საცხოვრებლად გარკვეული დროით ჩავიდეს ერისკაცი, მაგრამ სასურველია, მანამდე ეკლესიურად (აღსარებით, ზიარებით) იცხოვრობს, ქრისტიანული ცხოვრების გარკვეული გამოცდილება შეიძინოს და შემდეგ პირადი მოძღვრის კურთხევით გადაწყვიტოს ბერებთან გარკვეული დროის გატარება“.

[marine]

„დაიწყო მამა იოანეს [მაქსიმოვიჩი] ბერული ღვაწლი. დიდი ხნის შემდეგ თვითონვე გამოტყდა, რომ მას შემდეგ, რაც ბერად შედგა, არასოდეს დაწოლილა ლოგინში, ღამეს ლოცვაში ათენებდა და მხოლოდ ორიოდე საათს თუ მიიძინებდა იატაკზე მჯდომარე ანდა ხატების წინ დამხობილი.“

[marine]

„თუ მონასტრული ცხოვრების სიყვარული არ გაქვს, ათასგვარი დაბრკოლების გადალახვა გაგიჭირდება. როცა ბერი ხარ ან მონაზვნობისკენ მიისწრაფვი, სიმტკიცე და თავდაჭერილობა გმართებს. მონაზვნობა მარტოობის სურვილი და განცდაა, მხოლოდ შენ და ღმერთი - აი, ამის განცდა. ამას ვეძებდი და გარკვეულწილად შევიძინე კიდეც.“

/მამა იოანე გვაჯაია/

[marine]

“მოსაგრე მამა ტიხონი ამბობდა, მონაზონმა ერთი საათის მუშაობის შემდეგ ერთი საათი უნდა ილოცოსო“.

[marine]

"სოლომონ ბრძენმა სიბრძნე ითხოვა და უფრო მეტი მიეცა. თითოეულმა ჩვენგანმა სიბრძნით უნდა განსაჯოს, რომელი გზა აირჩიოს ამქვეყნად. როცა ბრძოლით დაიღლები, სიმშვიდეს ეძიებ, განსასვენებელს, და ამ სიმშვიდეში გიჩნდება სურვილი საკუთარ თავთან მარტო დარჩენისა. ამის საუკეთესო გზა კი მონასტერში ყოფნაა. იქ რამდენიმე დღის განმავლობაში ცხოვრებაც კი წმენდს ადამიანის გონებას. ვისაც ეს განუცდია, ყველაფერს სხვაგვარად უყურებს.

მონასტერს რომ ვამბობ, საზოგადოდ, ეკლესიურ ცნობიერებაზე მოქცევას ვგულისხმობ. თუ ადამიანის ცხოვრება ქრისტეს, ქრისტიანულ ცხოვრებას უკავშირდება, რა თქმა უნდა, მის გულში სიხარული იქნება."

/მამა იოანე გვაჯაია/

[marine]

"ერთხელ ამბა სილუანე სინას მთაზე მივიდა. მისი მორჩილის, მარკოზის დედამ სთხოვა, - ჩემი შვილი გამოუშვი, რათა ვნახოო. ბერმა გაუშვა მარკოზი. მარკოზი წასასვლელად მოემზადა, ლაბადა მოისხა და დასამშვიდობებლად მოძღვართან მივიდა. მაგრამ უეცრად ატირდა და... აღარ წავიდა."